Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 lipca 2019 r. (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w Z. o zapłatę kwoty 1026 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 27 listopada 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż dnia 8 listopada 2018 r. pozwana zleciła powódce odbiór i zagospodarowanie odpadu w postaci 20 kg sorbentu i około 50 litrów środka owadobójczego za kwotę 950 zł netto+ VAT. Ilość środka owadobójczego została określona przez pozwaną w przybliżeniu, wobec czego kwota wynagrodzenia powódki została określona wstępnie. Pozwana dostarczyła powódce odpad. W dniu przekazania odpadu, pozwana uiściła w gotówce na rzecz powódki kwotę 950zł +VAT. Po zważeniu odpadu na legalizowanej wadze okazało się, że zamiast deklarowanej ilości odpadu- środka owadobójczego około 50 l, rzeczywista pojemność odpadu wyniosła 100 litrów, co dało łącznie 120 kg odpadu (środka owadobójczego 100 l i sorbentu 20 kg). Poinformowała o powyższym pozwana, i o wystawieniu dodatkowej faktury VAT w kwocie 950 zł netto+ VAT. Mimo upływu terminu płatności i skierowanych wezwań do zapłaty, pozwana nie spełniła roszczenia.

Nakazem zapłaty z dnia 13 sierpnia 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwana potwierdziła, iż łączyła ją z powódką umowa dotycząca zagospodarowania odpadów, z tytułu której uiściła na rzecz powódki kwotę 950 zł netto wraz z podatkiem VAT. Pozwana zakwestionowała roszczenie pozwu podnosząc zarzut niewykazania faktycznej ilości dostarczonych odpadów, kwestionując tym samym powództwo co do zasady jak i wysokości. Nadto pozwana podniosła, iż powódka po pierwsze nie zważyła ilości odpadów po ich dostarczeniu przez pozwaną, po drugie bez zgody i uzgodnień z pozwaną przekazała do utylizacji odpad, którego okazało się być więcej niż obejmowała to umowa, obciążając bez zgody pozwanej kosztem utylizacji większej ilości. Pozwana zakwestionowała również wysokość stawki za utylizację odpadów, podnosząc, iż wobec przesłania całej beczki, odbył się tylko jeden transport w celu utylizacji jej zawartości.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w Z. skontaktowała się z pracownikiem powódki (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. - J. F. w celu przekazania odpadów do utylizacji. Była to sprawa pilna, gdyż pracownikom pozwanej pękła beczka z materiałem owadobójczym.. Pracownicy pozwanej użyli sorbentu i szmat, żeby posprzątać tę ciecz.

Pozwana wiadomością e-mail z dnia 8 listopada 2018 r. wysłała do powódki (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zapytanie o wycenę utylizacji 20 l czyściwa i około 50 litrów pozostałości materiału owadobójczego, który pozwana miała dostarczyć powódce.

W odpowiedzi, powódka wskazała, iż może odebrać od pozwanej odpady, za cenę 900 zł netto (972 zł brutto), przy płatności gotówką, wskazując, iż odpady mogą zostać przyjęte jeszcze tego samego dnia przy ul. (...) w S. do godziny 16.

J. F. wskazała kwotę usług na zadeklarowaną przez pozwaną ilość odpadów. J. F. zastrzegła w rozmowie z pozwaną, że wskazana cena usługi obejmuje odbiór i utylizacje konkretnej ilości odpadów i że po zważeniu cena ta może ulec zmianie.

Pracownicy pozwanej przywieźli odpady w umówionym terminie - sorbent w beczce, a szmaty w wiaderkach. Powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT za zadeklarowaną ilość odpadów. Faktura została uregulowana gotówką przy przekazaniu odpadów. Powódka dostarczyła odpady do utylizacji, w trakcie ważenia na zalegalizowanej wadze, potwierdzono iż masa szmat (którymi wycierano środek) wynosi 20 kg, natomiast w przypadku sorbentu ze środkiem owadobójczym masa przekroczyła zadeklarowaną ilość o 70 kg i wyniosła 120 kg.

Po zważeniu i utylizacji odpadów J. F. wręczyła pracownikowi pozwanej kwity wagowe , kartę przekazania odpadów. Został poinformowany, że waga sorbentu znacznie przekroczyła zadeklarowaną ilość. K. D. uzyskał telefoniczne potwierdzenie u pracownika pozwanej, że magazyn pozwanej rzeczywiście wydał więcej odpadów .

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 8 listopada 2018 r. k. 11-17;

- dokumenty ważenia k. 55-56;

- zeznania świadka J. F. k. 59-60;

- zeznania świadka K. D. k. 83-85.

Ze względu na większą ilość dostarczonych i zutylizowanych odpadów niż zadeklarowana dnia 19 listopada 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 950 zł netto (1026 zł brutto) tytułem zagospodarowania odpadów, z terminem płatności do dnia 26 listopada 2018 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 22;

- zeznania świadka J. F. k. 59-60;

Wiadomością e-mail z dnia 21 listopada 2018 r. powódka zwróciła się do pozwanej o zapłatę dodatkowej faktury, wskazując przyczyny jej wystawienia. W dalszej korespondencji mailowej stron powódka wyjaśniła również, iż wstępna wycena została przygotowana na podstawie zadeklarowanej przez pozwaną wagi odpadów, która w rzeczywistości okazała się większa o 100%, tym samym zasadnym było obciążenie pozwanej fakturą VAT w kwocie zbliżonej do pierwszej faktury tj. 950 zł netto. Powódka wskazała, iż pierwsza jak i druga faktura VAT uwzględnia koszty zagospodarowania odpadów oraz dostawę do miejsca utylizacji. Powódka poinformowała pozwaną, iż mimo że transport był jeden, to tonaż przekraczał deklarowaną ilość o ponad 100% niż w przypadku pierwszej faktury.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 21 listopada 2018 r. k. 18-18v;

- wiadomość e-mail z dnia 3 grudnia 2018 r. k. 19;

- korespondencja e-mail z dnia 4 grudnia 2018 r. k. 19v.-20v;

- zeznania świadka J. F. k. 59-60;

Powódka kierowała wezwania do pozwanej o zapłatę kwoty 1026 zł, które okazały się bezskuteczne.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 19 grudnia 2018 r. k. 21;

- pismo z dnia 28 grudnia 2018 r. k. 23.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dokumentarnego, którego autentyczności strony nie kwestionowały, częściowo wyprowadzając odmienne wnioski. Sąd ocenił jako szczere i prawdziwe zeznania świadków J. F. i K. D..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Mając na uwadze charakter i rodzaj zleconej powódce usługi, polegającej na przyjęciu dostarczonych odpadów i poddania ich utylizacji – umowę stron należało zakwalifikować do umów mieszanych z cechami zarówno umowy o świadczenie usług (art. 750 k.c.), jak i z elementami umowy o dzieło (art. 627 k.c.). Umowa o odbiór i zagospodarowanie odpadów nie jest typową umową zlecenia uregulowaną w przepisach art. 734–751 k.c., ani też typową umową zawieraną na podstawie art. 750 k.c. Poza sporem było przy tym, że powódka ostatecznie zutylizowała dostarczone odpady. Z tego względu stosunek prawny stron przypomina również umowę o dzieło, w której to niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu, jako koniecznego do osiągnięcia, podczas gdy umowa zlecenia jest umową starannego działania. W przedmiotowej umowie na odbiór i utylizację odpadów niewątpliwie istotny jest rezultat, stąd w piśmiennictwie wskazuje się, że umowy tego rodzaju mają charakter umowy mieszanej (por. M. Walny, Prawidłowe konstruowanie umów, Wspólnota 2011, nr 46, s. 20).

W niniejszej sprawie spór koncentrował się wokół ustalenia faktycznej ilości zutylizowanych odpadów, a w konsekwencji obciążenia pozwanej dodatkową fakturą VAT, obejmującą ujawnioną, dodatkową ilość odpadów (sorbentu).

Pozwana zakwestionowała roszczenie, podnosząc zarzut niewykazania faktycznej ilości zutylizowanych odpadów jak również zawyżenia ceny, a w szczególności braku ustaleń co do możliwości obciążenia pozwanej kosztem ewentualnej utylizacji odpadów ponad zadeklarowaną ilość.

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami pozwana nie miała możliwości zważenia i oszacowania ostateczne ilości przekazanych do utylizacji odpadów, co wynika z przedłożonej korespondencji e-mail oraz zeznań świadka K. D.. Pozwana orientacyjnie określiła ich masę na 20 kg i 50 litrów i o wycenę takiej ilości odpadów wystąpiła do pracownicy powódki, która w odpowiedzi sporządziła ofertę, na którą pozwana przystała. Zgodnie z wiarygodnymi zeznaniami świadka J. F., które znajdują odzwierciedlenie w wiadomościach e-mail pozwaną, ustalona cena dotyczyła zadeklarowanej ilości, z zastrzeżeniem, iż w przypadku znacznego przekroczenia tonażu odpadów powódka będzie mogła obciążyć kosztem ich utylizacji pozwaną.

Po drugie, jak wynika z dokumentów wagowych, o ile masa szmat (czyściwa) zadeklarowana przez pozwaną okazała się prawidłowa, tj. 20 kg, to w przypadku środka owadobójczego masa przekraczała o 70 kg zadeklarowanej wagi. W dniu 19 listopada 2018 r. w trakcie ważenia ujawniono bowiem, iż ładunek dostarczony do utylizacji waży 120 kg, a nie deklarowane przez pozwaną 50 litrów, czyli około 50 kg. Zwraca uwagę, że sorbent ze środkiem został dostarczony pozwanej w 200 litrowej beczce, która wypełniona była ponad połowę. Przyjąć należy, iż pozwana dokonała zaniżenia zadeklarowanej masy, albowiem jeśli w beczce znajdowała się ciecz (środek owadobójczy) z sorbentem, to nietrudno było oszacować przybliżoną masę jednego litra cieczy, co w uproszczeniu daje 1 kg. Tym samym skoro beczka była wypełniona w ponad połowie objętości, pozwana mogła i powinna była liczyć się z tym, że taka ilość cieczy z sorbentem w 200 litrowej beczce przekroczy zadeklarowaną masę 50 kg (50 litrów).

Po trzecie, jak wynika ze zgodnych zeznań świadków, pracownik pozwanej K. D. przy odbiorze karty przekazania odpadów i kwitów wagowych został poinformowany o masie przekraczającej o 100% zadeklarowaną ilość odpadów. Świadek weryfikował tę okoliczność telefonicznie u pracownicy pozwanej, która potwierdziła wydanie większej ilości odpadów. Pozwana zakwestionowała sporną fakturę VAT i mimo wyjaśnień złożonych przez powódkę, konsekwentnie uchylała się od zapłaty. Tymczasem jak wynika z wiarygodnych zeznań świadka J. F., w przypadku niewielkiej nadwyżki masy odpadów powódka nie obciążałaby kosztem ich utylizacji pozwanej. Jednakże w rozpoznawanej sprawie masa rzeczywista odpadów przekraczała o ponad 100% masę zadeklarowanych przez pozwaną odpadów.

W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie uzyskanie zgody przez powódkę na zutylizowanie dodatkowej ilości odpadów nie było konieczne, ani w świetle umowy storn, ani w trybie art. 630 k.c.. Możliwość obciążenia pozwanej kosztem rzeczywiście zutylizowanych odpadów wynikała bowiem z treści umowy i wcześniejszych wzajemnych ustaleń stron przed przyjęciem odpadów do utylizacji. Zwłaszcza w zaistniałej sytuacji awaryjnej, w której ani pozwana ani powódka nie dysponowały możliwością określenia rzeczywistej ich masy, co nastąpiło dopiero dnia 19 listopada 2018 r. Nadto nie sposób przyjąć, aby po dostarczeniu odpadów do siedziby powódki, transporcie doi miejsca utylizacji, wypakowaniu odpadów z wiadra i beczki oraz zważeniu ich na legalizowanej wadze, powódka miała wstrzymywać ich utylizację (w całości, czy tylko w zakresie „nadprogramowej” ilości?) do momentu wyrażenia przez pozwaną zgody. Jeszcze raz podkreślenia wymaga, że powódka wykazała rzeczywistą masę zutylizowanych odpadów oraz treść umowy łączącej strony, a tym samym w ocenie Sądu zasadne było roszczenie o zapłatę dodatkowego wynagrodzenia wynikającego ze spornej faktury VAT.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w. 98 § 1 k.p.c. Na zasądzone na rzecz powódki koszty procesu składają się: wynagrodzenie pełnomocnika: 270 zł, zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz opłata od pozwu w kwocie 30 zł.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

3. (...)