Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II C 1258/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2017-10-16

Sygnatura akt II C 1258/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 16 października 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie II Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Persak

Protokolant: Ewelina Gralik

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

przeciwko T. P. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. P. (1) na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 1.881,34 zł (jednego tysiąca ośmiuset osiemdziesięciu jeden złotych i trzydziestu czterech groszy) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15 listopada 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego T. P. (1) na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 674,92 zł (sześciuset siedemdziesięciu czterech złotych i dziewięćdziesięciu dwóch groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

IV.  przyznaje radcy prawnemu K. B. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną pozwanemu z urzędu w wysokości 738 zł (siedmiuset trzydziestu ośmiu złotych).

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2015 roku powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w P. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. P. (1) kwoty 2.004,54 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 listopada 2014 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 10 października 2014 r. zlecił kontrolę w zajmowanym przez T. P. (1) lokalu przy ul. (...) w S., w wyniku której stwierdzono nielegalny pobór energii elektrycznej z całkowitym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego. W związku z powyższym w dniu 31 października 2014 r. powód wystawił na rzecz pozwanego notę obciążeniową nr (...) na kwotę 2.004.54 zł, a następnie w dniu 25 lutego 2015 r. wystosował do T. P. (1) przedsądowe wezwanie do zapłaty w terminie do 11 marca 2015 r. Pozwany wymienionej należności nie uiścił.

W dniu 11 maja 2015 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie II Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powoda.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 10 czerwca 2015r. (uzupełnionym przez pozwanego i jego pełnomocnika z urzędu odpowiednio w dniu 29 i 14 września 2015 r.), pozwany zaskarżył ww. nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości, a także o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwany zakwestionował roszczenie powoda zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, przede wszystkim jednak podważając stwierdzone w protokole kontroli dane w zakresie ilości i rodzaju posiadanych przez pozwanego odbiorników energii elektrycznej, co w ocenie pozwanego skutkowało nierzetelnym wyliczeniem wysokości kwoty żądanej przez powoda. Nadto pozwany zaprzeczył wszystkim wyraźnie nie przyznanym twierdzeniom powoda.

Ustosunkowując się do sprzeciwu od nakazu zapłaty, w piśmie z dnia 2 grudnia 2015 roku, powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, precyzując iż wysokość należności dochodzonej od pozwanego została obliczona na podstawie taryfy wynikającej z przepisów prawa, co wskazuje na bezzasadność zarzutów pozwanego w tym przedmiocie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. P. (1) zamieszkuje w lokalu przy ul. (...) w S., do którego energię elektryczną dostarczała firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P..

W dniu 10 października 2014 r., działając na zlecenie (...) Sp. z o.o. Region (...) S. w S., pracownicy powoda A. P. i S. P. przeprowadzili kontrolę legalności poboru energii elektrycznej w lokalu przy ul. (...) zamieszkiwanym przez T. P. (1). Kontrola odbyła się w obecności pozwanego T. P. (1). W toku czynności kontrolnych ujawniono na odcinku pomiędzy zabezpieczaniem przedlicznikowym, a układem pomiarowym w mieszkaniu, znajdujące się pod tynkiem przecięcie wewnętrznej linii zasilającej i podpięty za pomocą łącznika nieopomiarowany przewód (...) 2x2,5 mm 2, którego drugi koniec zakończony był znajdującym się w kuchni podwójnym gniazdem wtykowym (...), z którego za pomocą przedłużaczy zasilane były odbiorniki energii elektrycznej, co skutkowało poborem energii elektrycznej z całkowitym pominięciem układu pomiarowego. Opisane nielegalne podłączenie zostało usunięte, a dopływ energii elektrycznej do mieszkania odcięty. Kontrolujący nie byli w stanie ustalić okresu, od którego trwał nielegalny pobór energii elektrycznej. W załączniku do protokołu kontroli spisano dane co do ilości, rodzaju i mocy znamionowej odbiorników energii elektrycznej znajdujących się w mieszkaniu. Z uwagi na stan zdrowia i złe samopoczucie T. P. (1) nie uczestniczył aktywnie w czynnościach wykonywanych przez A. P. i S. P., niemniej jednak podpisał protokół kontroli wraz z załącznikami.

Dowód:

- upoważnienie do przeprowadzenia kontroli nr (...) – k. 11,

- protokół kontroli nr (...) z załącznikami i dokumentacją fotograficzną – k. 12-18,

- zeznania świadka A. P. – k. 241-242,

- zeznania Świadka S. P. – k. 241-242

- zeznania pozwanego – k. 251-256,

W dniu 22 października 2014 r., na wniosek T. P. (1), pracownik (...) Sp. z o.o. S. D. przeprowadził ponowną kontrolę lokalu nr (...) przy ul. (...), dokonując częściowo odmiennych ustaleń w zakresie ilości i mocy znamionowej odbiorników energii elektrycznej w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole kontroli z 10 października 2014 r.

Dowód:

- protokół kontroli z 22.10.2014 r. – k. 81,

- zeznania świadka S. D. – k. 209-210,

- zeznania pozwanego T. P. (1) – k. 251-256v.,

Wskutek uchybień stwierdzonych w toku kontroli (...) Sp. z o.o. wystawiła na rzecz T. P. (1) notę obciążeniową nr (...) na kwotę 2.004,54 zł za pobraną nielegalnie energię elektryczną z terminem płatności 14 listopada 2014 r. Dokument ten był jednocześnie wezwaniem do zapłaty wymienionej należności. Stosownie do rozdziału 7 „Taryfy dla dystrybucji usług elektrycznych” z dnia 1 stycznia 2014 r. firma (...) sp. z o.o. uznaje za nielegalny pobór energii z częściowym lub całkowitym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego. W razie stwierdzenia nielegalnego poboru energii elektrycznej zgodnie z postanowieniami wymienionej taryfy odbiorcę można obciążyć opłatami w wysokości dwukrotności stawek opłat określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której zakwalifikowany jest odbiorca oraz w wysokości dwukrotności ceny energii elektrycznej. W treści taryfy stwierdza się jednocześnie, że określając ilość energii elektrycznej pobranej nielegalnie jedną fazą przez odbiorcę przyjmuje się wartość nie wyższą niż 125 kWh energii elektrycznej za każdy 1 A prądu znamionowego zabezpieczenia. Przepustowość przewodu zakończonego w mieszkaniu T. P. wynosiła 21 A. Przyjęto, że ilość energii pobranej przez pozwanego wynosi (...), co obliczono według wzoru: 1 faza x 21A x 125 kWh . Podana wartość ma charakter zryczałtowany, niezależny od teoretycznej ilości prądu, którą mogłyby pobrać odbiorniki energii elektrycznej, o których mowa w protokołach kontroli z 10 i 24 października 2014 r.

Dowód:

- nota obciążeniowa z 31.10.2014 r. – k. 18a,

- pismo powoda z dnia 31.10.2014 r. – k. 19,

- wyciąg z „Taryfy dla dystrybucji usług energii elektrycznej” – k. 22-23,

- pismo powoda z 9.11.2016 r. – k. 169-170,

- zeznania S. D. – k. 209-210

Mimo skierowania do T. P. (1) opisanej noty obciążeniowej i dodatkowo doręczenia mu przedsądowego wezwania do zapłaty z dnia 25 lutego 2015 r. nie uiścił on żądanej należności. W piśmie z dnia 7 marca 2015 r. kierowanym do spółki (...) w S. T. P. (1) wskazał, że nie będzie w stanie spłacać dochodzonej od niego kwoty, z racji swojej trudnej sytuacji materialnej. Następnie pismem z dnia 22 lutego 2016 r. T. P. (1) poinformował wymieniony wyżej (...) oddział spółki powodowej, iż jest gotów pokryć koszty wygenerowane nielegalnym poborem energii elektrycznej, ale nie w oparciu o ich wysokość wyliczoną na podstawie protokołu kontroli z 10 października 2014 r., lecz w kwocie uwzględniającej ilości energii pobranej przez urządzenia, z których rzeczywiście korzystał.

Dowody:

-przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 25.02.2015 r. wraz dowodem doręczenia – k. 20-21,

- pismo pozwanego z 7.03.2015 r. – k. 82-82v.,

- pismo procesowe pozwanego z 22.02.2016 r. wraz z załącznikiem i dokumentacją fotograficzną – k. 92-94 96-102,

T. P. (1) jest osobą ze stwierdzonym stałym, znacznym stopniem niepełnosprawności i ma ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Pozwany od około 40 lat cierpi na cukrzycę typu 1 z licznymi powikłaniami w postaci polineuropatii, retinopatii, nefropatii, a nadto na uogólnioną miażdżycy, chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienia tętnicze i organiczne zaburzenia osobowości. Nadto pozwany miewa okresowe zaburzenia świadomości. Korzysta także z nieodpłatnych usług opiekuńczych. T. P. (1) utrzymuje się z emerytury w wysokości 380 zł oraz przyznanego przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w S. zasiłku stałego w wysokości 100,27 zł.

Dowody:

- decyzja (...) z 30.10.2012 r. – k. 32,

- orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 33,89,95,

- decyzja (...) z 17.12.2014 r. – k. 34,

- zaświadczenie lekarskie – k. 35,

- decyzja (...) z 5.10.2015 r. – k. 88,

- zaświadczenie lekarskie – k. 90,

- informacja o sytuacji majątkowej – k. 112-113,

- opinia o stanie zdrowia pozwanego – k. 136-138,

- zaświadczenie lekarskie – k. 139,

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 140,

- decyzja (...) z 28.09.2016 r. – k. 151,

- Indywidualna Karta Usług w zakresie świadczenia usług opiekuńczych – k. 152-154,

- zeznania świadka A. J. – k. 183-184,

- zeznania S. K. – k. 184-185,

- zeznania pozwanego T. P. (1) – k. 251-256v.,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie, jednakże nie w pełnej wysokości.

Podstawę prawną żądania powódki, która zarzucała pozwanemu nielegalne pobieranie energii elektrycznej, stanowiły przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r.Prawo energetyczne (Dz.U. nr 54, poz. 348 z późn. zm.) dotyczące nielegalnego pobierania energii. Zgodnie z art. 3 pkt 18 nielegalnym pobieraniem paliw lub energii jest pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo – rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo – rozliczeniowy.

Stosownie do art. 57 ust. 1 powołanej ustawy w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych.

Zgodnie z regułą określoną w przepisie art. 232 k.p.c. strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). W przedmiotowej sprawie powód wykazał, iż pozwany dopuścił się nielegalnego poboru energii. Nastąpiło to poprzez dokonanie ingerencji w istniejący układ pomiarowo-rozliczeniowy na odcinku pomiędzy zabezpieczaniem przedlicznikowym, a układem pomiarowym w mieszkaniu. Znajdująca się pod tynkiem wewnętrzna linia zasilająca została przecięta i podpięto do niej za pomocą łącznika nieopomiarowany przewód (...) 2x2,5 mm 2 . Jego drugi koniec znajdował się w kuchni pozwanego i zakończony był w kuchni podwójnym gniazdem wtykowym (...), z którego za pomocą przedłużaczy pozwany zasilał odbiorniki energii elektrycznej. Pozwany pobierał więc energię elektryczną z całkowitym pominięciem układu pomiarowo – rozliczeniowego. Pozwany nie kwestionował tego faktu. W pismach kierowanych zarówno do powoda, jak i do Sądu w toku postępowania nie zaprzeczał, iż pobierał nielegalnie energię. Wskazywał nawet na fakt prawomocnego skazania za ten czyn na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (w sprzeciwie k. 30-31). Pozwany kwestionował wysokość dochodzonego roszczenia, a zarzuty opierał na, według niego niepolegających na prawdzie, ustaleniach w protokole kontroli w zakresie ilości i rodzaju posiadanych przez pozwanego urządzeń elektrycznych. Podnoszone przez pozwanego twierdzenia i zarzuty są całkowicie pozbawione znaczenia, a to z tej przyczyny, iż rodzaj posiadanych urządzeń i faktyczna ilość pobranej przez pozwanego energii elektrycznej nie miała znaczenia dla ustalenia wysokości opłaty nałożonej na niego z tytułu nielegalnego poboru prądu. Powód w przedmiotowej sprawie nie domaga się naprawienia szkody na zasadach ogólnych, lecz zapłaty opłaty za nielegalny pobór prądu ustalonej według taryfy.

Jak już wskazano zakład energetyczny na podstawie art. 57 ust. 1 powołanej ustawy Prawo energetyczne w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo energetyczne ma dwie możliwości: pobrać opłatę za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych. Tylko w drugim przypadku zakład energetyczny zobowiązany jest za pomocą dowodów wykazać, w jakim okresie i jaka dokładnie ilość energii elektrycznej nielegalnie pobrał pozwany. Z uwagi na oczywiste trudności dowodowe, które w większości przypadków uniemożliwiłyby uzyskanie zaspokojenia, ustawodawca przyznał zakładom energetycznym alternatywne prawo do pobrania opłaty, której wysokość ustalona jest w taryfie. W tym przypadku zbędne jest wykazywanie i dowodzenie w zakresie ilości pobranej energii, a co za tym idzie ilość i rodzaj posiadanych przez pozwanego urządzeń elektrycznych, przy pomocy których pobierał energię elektryczną nie ma żadnego znaczenia dla oceny zasadności roszczenia. Pomiędzy tymi sposobami istnieją znaczne różnice - dochodzenie roszczeń na zasadach ogólnych ma na celu uzyskanie rekompensaty w wysokości odpowiadającej rzeczywiście poniesionej szkody, a postępowanie o zapłatę opłaty za nielegalny pobór energii ma za przedmiot abstrakcyjną kwotę, która obliczona jest w oparciu o dane zawarte taryfie – wysokość opłaty jest oderwana od wysokości rzeczywiście poniesionej szkody i jest czymś w rodzaju quasi kary ustawowej (nie jest ona jednak karą ustawową, do jakiej zastosowanie znajdują przepis o karze umownej). Wynika z tego, iż w art. 57 ust. 1 wdrożono szczególny rodzaj zryczałtowanego odszkodowania obciążającego odbiorcę względem dostawcy, wprowadzając szczególny sposób obliczenia wysokości tego odszkodowania, sposób który abstrahuje od rzeczywiście poniesionej przez zakład energetyczny szkody ( A. Skoczylas [w:] Z. Muras (red.) Prawo energetyczne. Komentarz, Wydawnictwo Lex 2010; I. Muszyński, Ustawa prawo energetyczne, str. 151, Dom Wydawniczy ABC 2001). W niniejszej sprawie strona powodowa wybrała ten właśnie (drugi) sposób żądając zapłaty opłaty taryfowej i wysokości rzeczywiście poniesionej szkody nie musiała dowodzić. Sam zaś fakt ingerencji w układ pomiarowy pozwalał na skuteczne dochodzenie opłaty na podstawie wyżej przywołanych przepisów.

Opłata dochodzona w procesie nie jest świadczeniem wynikającym wprost z umowy sprzedaży energii elektrycznej. Umowa nie obejmowała poboru energii w sposób nielegalny- de facto więc pobór był pozaumowny, co nie może budzić wątpliwości. Przykładowo Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. akt III CZP 107/09 ( OSNC 2010 z. 5 poz. 77) stwierdził, że art. 57 ust. 1 obejmuje trzy różne stany faktyczne, które jednak nie polegają na niewykonaniu lub nienależytym wykonaniu zobowiązania, wynikającego z umowy sprzedaży energii elektrycznej, ale stanowią delikt określony w ustawie jako nielegalne pobieranie energii. W wyroku z dnia 27 marca 2008 roku w sprawie II CSK 489/07 (LEX 515728) Sąd Najwyższy wskazał, że nielegalny pobór energii jest ustawowo definiowany, jako pobieranie energii bez zawarcia umowy lub niezgodnie z umową. Oznacza to, że czyn sprawcy, polegający na nielegalnym pobieraniu energii elektrycznej ustawodawca określił od strony przedmiotowej, wskazując te jego cechy, które decydują o jego bezprawności. Ustalenie nielegalnego poboru energii nie wymaga zatem badania winy sprawcy w znaczeniu subiektywnym. Dokonana w dniu dnia 8 stycznia 2010 r. nowelizacja art. 57 ustawy – prawo energetyczne, wprowadzająca w ust. 1 pkt. 1 przesłankę wyłączającą odpowiedzialność za zaistnienie nielegalnego poboru energii elektrycznej przesądziła, że odpowiedzialność ta oparta jest na zasadzie ryzyka. Istota tak skonstruowanej odpowiedzialności za nielegalny pobór energii elektrycznej sprowadza się do tego, że odbiorca będzie odpowiadał za nielegalny pobór, bez względu na to, kto faktycznie pobrał nielegalnie energię, chyba że w toku postępowania wykaże, że wyłączną winę za zaistnienie nielegalnego poboru energii elektrycznej ponosi osoba, za którą odbiorca odpowiedzialności nie ponosi.

Także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 stycznia 2010 roku w sprawie I (...) ( LEX nr 593614) wskazał, że opłaty pobierane przez dostawców energii z tytułu czynów nielegalnych związanych z kradzieżą energii polegających m.in. na dokonywaniu manipulacji w urządzeniach pomiarowych, samowolne podpięcie się do sieci, dokonywanie zmian w układzie pomiarowo- rozliczeniowym, w tym naruszenie plomb - są opłatami o charakterze sankcyjnym i odszkodowawczym . Opłata za nielegalny pobór energii nie jest wynikiem dobrowolnego tolerowania przez dostawcę czynów niedozwolonych w zakresie kradzieży energii, manipulacji przy urządzeniach pomiarowych, czy też samowolnego podpięcia się do sieci, a i sam odbiorca nie dokonuje powyższych działań w celu ponoszenia później kosztu opłaty za nielegalny pobór. Opłata za nielegalny pobór energii nie legalizuje też wcześniejszych naruszeń prawa (pomimo zapłaty opłaty, sam czyn przestępny nadal podlegać będzie ściganiu), stanowi jedynie ryczałtową rekompensatę za pobraną energię, uszkodzenia sieci i urządzeń pomiarowych itp. Celem opłaty nie jest tylko prosty zwrot należności za dostarczoną energię, ale też ryczałtowa rekompensata za wszystkie poniesione szkody w związku z nielegalnym poborem. Opłata ta poprzez swoją wysokość pełni też rolę odstraszającą, mającą na celu poprzez swą dolegliwość i łatwiejszy sposób egzekucji (w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji) odstraszyć od popełniania tego typu czynów.

Strona pozwana zakwestionowała prawidłowości naliczenia opłaty. Żadna ze stron nie złożyła jednakże wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność prawidłowego wyliczenia wysokości opłaty. Wprawdzie w piśmie z dnia 9 listopada 2016 r. (k. 169v) powód wskazał, iż „strona powodowa nie widzi przeciwskazań dla przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność wyliczenia przedmiotowej opłaty, jeżeli strona pozwana kwestionuje wysokość wyliczenia”, jednakże z uwagi na fakt, iż pismo sporządził zawodowy pełnomocnik powoda nie sposób sformułowania tego nadinterpretować, jako wniosku dowodowego. Możliwość naliczenia opłaty wg postanowień Taryfy obejmuje cały nieprzedawniony okres nielegalnego poboru energii. W przedmiotowej sprawie nie ustalono jednakże, kiedy rozpoczął się i jak długo w związku z tym trwał nielegalny pobór energii. Powód na tę okoliczność nie przedstawił ani żadnych twierdzeń, ani dowodów. W piśmie z dnia 9 listopada 2016 r. powód wskazał, iż okres 11 miesięcy przyjęty do wyliczenia opłaty wynika z tego, iż taki okres upłynął od ostatniej kontroli legalności poboru energii elektrycznej w lokalu pozywanego. Okres taki przyjęto, gdyż nie było możliwe precyzyjne ustalenia daty początkowego powstania stanu nielegalnego poboru Poprzednia kontrola odbyła się w grudniu 2013 r. (k. 169v). W ocenie Sądu taka praktyka powoda jest niedopuszczalna, a przyjęte przez powoda założenie, iż od daty ostatniej kontroli w dniu 11 grudnia 2013 r. do daty kontroli w podzielniku 2014 r. pozwany nielegalnie pobierał energie jest całkowicie dowolne i pozbawione jakichkolwiek podstaw.

Przepis art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne ( t.j. Dz.U. z 2012 poz. 1059 ze zm.) stanowi, że w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać od odbiorcy opłatę w wysokości określonej w taryfie, zaś w art. 3 pkt.18 stanowi, że nielegalne pobieranie paliw lub energii to pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ, mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy. Bez znaczenia jest technika nielegalnego pozyskiwania energii elektrycznej. Decyduje to, że doszło do częściowego lub całkowitego pominięcia układu pomiarowo-rozliczeniowego umożliwiającego prawidłowe określenie ilości zużytej energii.

Strona powodowa była uprawniona do naliczenia opłaty zgodnie z punktami 7.1.2.a i 7.4.2a Taryfy dla Usług dystrybucji (...) Elektrycznej z dnia 1 stycznia 2014 r. zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu regulacji Energetyki. Zgodnie z pkt. 7.1.2a taryfy przez nielegalny pobór energii elektrycznej należy rozumieć pobieranie energii z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowo rozliczeniowego. Stosownie zaś do treści pkt. 7.4.2a w przypadku nielegalnego poboru (opisanego w pkt. 7.1.2a) , gdy nie można ustalić ilości nielegalnie pobranej energii operator może obciążyć odbiorcę opłatami w wysokości dwukrotności stawek opłat określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której został zakwalifikowany odbiorca oraz w wysokości dwukrotności ceny energii elektrycznej, przyjmując ilość energii elektrycznej uwzględniającą rzeczywistą możliwość pobierania energii przez dany podmiot wynikająca z umowy lub rodzaju zainstalowanych odbiorników, lecz nie wyższe niż za każdy 1 A prądu znamionowego zabezpieczenia 125kWh. W razie braku zabezpieczeń między instalacją odbiorczą, a siecią zasilającą przyjmuje się taka wielkość wkładek bezpiecznikowych, jaka powinna znajdować się w danej instalacji, lecz nie mniejsza niż 25A.

W realiach przedmiotowej sprawy powód wyliczył opłatę przyjmując następujący wzór: 1 faza x 21Ax 125 KWh = 2625kWh, przy czym zmienne we wzorze 1 faza, 125kWh wynikają z taryfy. Wartość 21 A jest wartością zabezpieczenia przelicznikowego występującego u pozywanego i wynika z przekroju przewodu (przepustowość przewodu). Następnie tak otrzymaną ilość prądu przeliczono przez cenę 0,18155 zł oraz pomnożono dwukrotnie, co dało wynik 953,14 zł . Dodatkowo obliczono w ten sam sposób opłatę za przesył 871,50 zł i stawkę jakościową – 56,70 zł. Łącznie opłata z tytułu wartości energii elektrycznej, opłaty przesyłowej i jakościowej wynosi 1.881,34 zł. Taką też kwotę zasądzono od pozwanego na rzecz powoda w pkt. I wyroku.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. co do kwot opłaty przejściowej 53,68zł), abonamentowej (4,62 zł) i składnika stałego stawki sieciowej (64,90zł), których wartość powód obliczył w oparciu o przyjęty okres czasu nielegalnego poboru energii elektrycznej tj. 11 miesięcy. Jak już wyżej wskazano przyjęcie takiego okresu nielegalnego poboru energii jest całkowicie dowolne, pozbawione jakichkolwiek podstaw i dowodów.

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 par. 1 kc zasądzając je od 15 listopada 2014 r. tj. od dnia następnego po terminie zapłaty noty obciążeniowej przypadającym na dzień 14 listopada 2014 r.

W przedmiocie kosztów procesu w pkt. III orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. tj. z zastosowaniem zasady odpowiedzialności za wynik sprawy. W przedmiotowej sprawie powództwo zostało uwzględnione niemal w całości, bowiem w 94 % i w ocenie Sądu pozwany winien zwrócić powodowi 94 % poniesionych przez niego kosztów procesu. Powód poniósł koszty opłaty od pozwu (101 zł), wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika (600 zł) oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł)- łącznie 718 zł. Pozwany winien zatem zapłacić powodowi w kwotę 674,92 zł

W pkt. IV wyroku przyznano r.pr. K. B. wynagrodzenie za pomoc prawną udzielona pozwanemu z urzec. Jego wysokość ustalono w oparciu o wartość przedmiotu sporu i stawki obowiązujące w dacie wpływu pozwu tj. na kwotę 738 zł (600 zł oraz 23 % podatku VAT).

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Izabela Haptar-Sylmanowicz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Urszula Persak
Data wytworzenia informacji: