Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Roman Chorab

Protokolant Judyta Kurmańska

po rozpoznaniu w dniach 12.02.2019 r. i 19.02.2019 r.

sprawy D. M.

urodz. (...) w L.

syna S. i M. z d. N.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 23.08.2016 r. sygn. akt II K 211/16 na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, za czyn z art. 278 § 1 k.k., którą zarządzono do wykonania na mocy Postanowienia Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 15.05.2018 r.;

2.  Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 25.07.2017 r. sygn. akt II K 174/17 na karę 1 roku pozbawienia wolności za czyny z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii;

3.  Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 18.10.2017 r. sygn. akt II K 240/17 na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i art. 291 § 1 k.k.;

4.  Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 18.10.2017 r. sygn. akt II K 280/17 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 278 § 1 kk;

5.  Sądu Rejonowego w Lwówku Śl. z dnia 17.04.2018 r. sygn. akt II K 46/18 na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z art. 278 § 1 kk, art. 279 § 1 kk, art. 279 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k.

I.  na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy skazanemu D. M. wyroki opisane w pkt od I do V części wstępnej wyroku w zakresie kar pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej skazanemu D. M. kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres dotychczas odbytej kary;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia skazanego D. M. od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa;

Sygn. akt II K 380/18

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

D. M. w chwili obecnej jest niespełna 44 letnim stałym mieszkańcem (...), powiatu (...). Od dnia 14.08.2018r. przebywa on w zakładzie karnym (obecnie w Z.) gdzie odbywa karę pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku orzeczoną na mocy Wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 25 lipca 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 174/17.

( dowód: zapytanie o karalność o osobie skazanego D. M. – k. 8-9 ; opinia o skazanym D. M. – k 21-22 ).

Poza wyżej wymienionym wyrokiem skazany D. M. ma do odbycia jeszcze cztery kary. Karę 1 roku pozbawienia wolności orzeczoną Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 23 sierpnia 2016 r. sygn. akt II K 211/16. Karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 18 października 2017 roku, sygn. akt II K 280/17. Karę 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 18 października 2017 roku sygn. akt II K 240/18 a także karę 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 kwietnia 2018 roku sygn. akt II K 46/48.

(dowód: zapytanie o karalność o osobie skazanego D. M. – k. 8-9 ; opinia o skazanym D. M. – k 21-22 ).

Wniosek do Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim, Wydziału II Karnego o wydanie wobec osoby skazanego D. M. wyroku łącznego obejmującego powyższe prawomocne skazania, złożył jego obrońca z wyboru. Uzasadniając poprzez swojego obrońcę przedmiotowy wniosek skazany wskazał, że sam prowadzi wraz ze swoją konkubiną wspólne gospodarstwo domowe i że do czasu zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności i rozpoczęcia jej wykonywania z Zakładzie Karnym wychowywali oni wspólne dziecko oraz dwoje dzieci konkubiny z poprzedniego związku. Nadmienił, że jest jedynym żywicielem rodziny , a jedynym dochodem konkubiny i dzieci w obecnej sytuacji są świadczenia rodzinne pobierane na dzieci. Dodał ponadto, że ma problemy zdrowotne z uwagi na usuniętą śledzionę i pomimo dążeń do ustabilizowania sytuacji życiowej i rodzinnej większe szanse na jej powodzenie będzie miał na wolności , aniżeli w zakładzie karnym.

(dowód: wniosek skazanego wydanie wyroku łącznego – k.1-2 ).

Sąd zważył co następuje:

W myśl przepisu art. 570 k.p.k., Sąd wydaje wyrok łączny zarówno na wniosek skazanego, prokuratora jak i z urzędu. Skazany D. M. w przedmiocie wydania wyroku łącznego złożył wniosek za pośrednictwem swojego obrońcy , o wydanie wobec niego wyroku łącznego. W treści wniosku nie wskazał, że został także skazany prawomocnym już wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 kwietnia 2018 roku sygn. akt II K 46/18 na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Nie mniej jedynak Sąd ma możliwość działania w przedmiocie wydania wyroku łącznego także z urzędu i powzięcie przez Sąd informacji o prawomocnym skazaniu D. M. także w sprawie II K 46/18 stanowiło podstawę do wszczęcia postępowania z urzędu także w jego zakresie. Dokonując analizy w zakresie wydania wyroku łącznego, na podstawie obowiązujących przepisów wobec skazanego D. M. , Sąd doszedł do wniosku iż powyżej opisane skazania w zakresie kar pozbawienia wolności mogą i powinny zostać objęte wyrokiem łącznym.

Na dzień bowiem wyrokowania w niniejszej sprawie skazany D. M. nie odbył jeszcze w całości żadnej z kar (karę jednego roku pozbawienia wolności odbywa od 16 sierpnia 2018 roku).

Kolejną natomiast kwestią natury ogólnej, która musiała zostać wskazana w niniejszym uzasadnieniu, jest przepis art. 569 § 1 k.p.k. wskazujący, że wyrok łączny może być wydany w stosunku do osoby skazanej wobec której zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej. Te zaś wskazuje m.in. przepis art. 85 k.k. i art. 86 k.k. Zgodnie z treścią tych przepisów kara łączna jest orzekana wobec sprawcy , który popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, a nadto, że kary te podlegają wykonaniu, innymi słowy , nie można łączyć kary, która została już przez sprawcę odbyta. W związku z powyższym, w przypadku skazanego D. M. podlegały łączeniu powyżej przez Sąd w uzasadnienie wskazane kary pozbawienia wolności w sprawach o sygn. II K 211/16, IIK 174/17, II K 240/17, II K 280/17 oraz II K 46/18.

Odnosząc się do kwestii wymiaru kary łącznej , Sąd uwzględnił w tym zakresie występujące w sprawie okoliczności mające wpływ na wymiar kary łącznej. Mianowicie ilość , rodzaj i czasookres popełnionych przestępstw , oraz opinię o jego zachowaniu w czasie odbywanej już kary pozbawienia wolności w zakładzie karnym.

Przestępstwa jakich dopuścił się skazany D. M. zazwyczaj ukierunkowane były przeciwko mieniu, bowiem był on skazywany za przestępstwa z art. 278 k.k. oraz z art. 279 k.k. Treść wniosku o wydanie wyroku łącznego wskazywała , że resocjalizacja skazanego ma większe szanse powodzenia w warunkach wolnościowych aniżeli w izolacji z czym Sąd się nie zgadza. Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim 25 lipca 2017 roku sygn. akt II K 174/17 razem z D. M. skazana została także jego konkubina, z którą to , jak wskazuje obrońca po opuszczeniu zakładu karnego , planuje on wspólną przyszłość po opuszczeniu zakładu karnego. Skazany D. M. właśnie A. R. udzielał substancji psychotropowych.

Sąd miał także na uwadze opinię wydaną przez zakład karny w którym skazany odbywa karę pozbawienia wolności. Z opinii tej wynika, że skazany w jednostce zachowuje się prawidłowo jest grzeczny i regulaminowy. Od 20 września 2018 roku zatrudniony był początkowo w oddziale mieszkalny następnie od 21 listopada 2018 roku pracuje poza terenem zakładu w systemie bez konwoju. Z opinii tej wynika, że w jednostce penitencjarnej funkcjonuje prawidłowo, nie był karany dyscyplinarnie. Dyrektor Zakładu Karnego nadmienił także, że w miejscu zamieszkania ma opinie negatywną z uwagi na kontakty z osobami o ujemnej opinii społecznej.

Orzekając o karze łącznej, Sąd może wymierzyć tą karę w granicach kumulacji, co w przypadku skazanego D. M. daje karę 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Na zasadzie absorpcji czyli wymierzeniu kary najsurowszej jednostkowej , w przypadku skazanego kary 1 roku pozbawienia wolności i asperacji , a więc pomiędzy karą jednostkową najwyższą, a sumą kar.

W tym przypadku Sąd zdecydował się na zastosowanie tej trzeciej zasady (asperacji).

Zdaniem Sądu karą uwzględniającą wszystkie jej cele była kara dwóch lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Niewątpliwie jest ona bardziej zbliżona do sumy kar niż do zasady absorpcji , ale nie sposób nie zauważyć , że łączeniu podlegało, aż pięć jednostkowych skazań D. M.. Natomiast tylko dwoma wyrokami D. M. został skazany za jeden czyn , zaś pozostałe wydane wobec jego osoby , wyroki skazujące obejmowały co najmniej dwa lub więcej przestępstw, w związku z czym już w tych wyrokach jednostkowych były wymierzane kary łączne pozbawienia wolności i na zasadach korzystniejszych niż suma kar. Kolejna zatem kara łączna wymierzona D. M. zbliżająca się do zasady absorpcji byłaby wobec jego osoby nadmiernym dobrodziejstwem , nawet pomimo stosunkowo dobrej opinii z zakładu karnego.

Skazany D. M. na przestrzeni bowiem niespełna dwóch lat dopuścił się dziewięciu przestępstw umyślnych i to przede wszystkich przestępstw przeciwko mieniu ( przekraczających wartość 10.000 złotych), zatem wymierzona mu kara łączna dwóch lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności nie razi swoją surowością.

Na podstawie art., 63 § 1 kk. , Sąd zaliczył skazanemu D. M. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres dotychczas odbytej już kary.

W tych okolicznościach uwzględniając cele prewencji indywidualnej a także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa Sąd doszedł do przekonania, że wymierzenie skazanemu kary łącznej w wymiarze 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą wszech miar słuszną i pozwoli skazanemu na resocjalizację w pełnym zakresie.

Orzeczenie o kosztach sądowych znajduje oparcie w treści art. 624 § 1 k.p.k.

Zdaniem Sądu z uwagi na fakt przebywania skazanego D. M. w zakładzie karnym i z uwagi na to ograniczenie jego możliwości zarobkowych do minimum , słusznym było zwolnienie skazanego od ponoszenia kosztów sądowych i obciążenie nimi Skarbu Państwa.