Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2014r.

Sąd Okręgowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kierończyk

Protokolant: sekr. sądowy Justyna Pijarska

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2014 roku w Radomiu

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy M. R.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

o zapłatę

I. zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz Gminy M. R. kwotę 102 289,47 zł (sto dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami:
- od kwoty 92 409,55 zł (dziewięćdziesiąt dwa tysiące czterysta dziewięć złotych pięćdziesiąt pięć groszy) od dnia 18 lutego 2014 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 9 879,92 zł (dziewięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 20 marca 2014 roku do dnia zapłaty;
II. zasądza od (...) z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz Gminy M. R. kwotę 8732 zł (osiem tysięcy siedemset trzydzieści dwa złote) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 725/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 marca 2014 roku powód Gmina M. R. – Zakład Usług (...) w R. o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. kwoty 102 289,47 złotych wraz z odsetkami od kwoty 92 409,55 zł od dnia
18 lutego 2014 roku do dnia zapłaty i od kwoty 9 879,92 zł od wytoczenia powództwa do dnia zapłaty; zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przypisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 21 września 2011 roku strony zawarły umowę najmu lokalu użytkowego. Czynsz najmu określony w tej umowie wynosił 4200,45 złotych brutto miesięcznie. Powód w dniu 1 marca 2012 roku rozwiązał umowę najmu bez wypowiedzenia. Pozwany nie zgodził się jednak z jej rozwiązaniem i nie opróżnił lokalu, w związku z tym powód wystąpił do Sądu Rejonowego w R. z powództwem o eksmisję i odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu za okres od 1. 04. 2012 do 30.04.2012 roku. Obydwa żądania zostały uwzględnione przez Sąd Rejonowy w R. wyrokiem z dnia 8 maja 2013 roku w sprawie I C 848/12. Sąd Okręgowy w Radomiu w wyroku z dnia 26 listopada 2013 roku oddalił apelację pozwanego. Mimo to, nie opuścił on lokalu i regulował jedynie ½ kwoty za bezumowne korzystanie lokalu. Dochodzone roszczenie stanowi odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu za okres od 1 maja 2012 roku do 31 stycznia 2014 roku w kwocie 92 409,55 zł oraz odsetki, które na dzień 18 lutego 2014 roku wyniosły kwotę 9 879,92 zł. Powód wielokrotnie wzywał pozwanego do dobrowolnego wydania lokalu oraz uregulowania powstałego zadłużenia. Pozwany nie reagował na wezwanie (pozew k. 3-5).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 3 kwietnia 2014 roku Sąd Okręgowy uwzględnił powództwo w całości (k.59).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pozwana spółka wskazała, że realizowała płatności na rzecz powoda zgodnie z zawartą umową. Wskazała, że stoi na stanowisku, iż Gmina nie ma prawa do dochodzenia wielokrotności czynszu miesięcznego związanego z nieopuszczeniem lakolu. Podniosła, że pomimo prawomocnego orzeczenia nakazującego eksmisję nie uczyniono nic, aby usunąć stronę pozwaną z lokalu. Podkreśliła, że płaci czynsz na rzecz Gminy M. R. (k. 64-65).

W odpowiedzi na sprzeciw powodowa Gmina poparła powództwo
i wskazała, że zgodnie z zawartą między stronami umową wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z lokalu wynosi 200 % ustalonej wysokości czynszu a pozwana spółka płaciła jedynie 100 % tej kwoty. Strona powodowa podkreśliła, że wystąpi z wnioskiem o eksmisje w dniu 30 maja 2014 roku (k.86).

Strony podtrzymały swoje stanowiska przez cały czas trwania postępowania. Pozwana opróżniła lokal od 1 lipca 2014 roku (k.97 od 00:00:43 do 00:02:25).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 września 2011 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. i Gmina M. R. – Zakład Usług (...) w R. zawarli umową najmu lokalu użytkowego położonego na działce nr (...) o powierzchni 81,20 m ² przy ul. (...). W § 3 umowy strony ustaliły czynsz z tytułu najmu na kwotę 3415 złotych netto plus obowiązująca stawka podatku VAT. W § 5 punkt 1 wskazano, że najemca zobowiązany jest wykorzystywać ten lokal na cele wyłącznie gastronomiczne i handlowe, zaś punkt 9 tego paragrafu umowy wskazywał, że w przypadku, gdy najemca po zakończeniu najmu nie opuści lokalu zobowiązany jest płacić wynajmującemu należność za korzystanie
z niego w wysokości 200 % ustalonej wysokości czynszu. W § 7 umowy strony przyznawały wynajmującemu prawo do wypowiedzenia umowy
w trybie natychmiastowym wtedy gdy najemca używał przedmiotu najmu
w sposób sprzeczny z umową (d: umowa najmu z dnia 21 września 2011 roku k. 6-8).

Powód wypowiedział umowę najmu w trybie natychmiastowym w dniu 1 marca 2012 roku i wskazał, że w dniu 9 marca 2012 roku zostanie odebrany protokolarnie lokal i wezwał do wydania kluczy. Jako podstawę wskazał niezgodne z umową wykorzystanie najmowanego przez pozwaną spółkę lokalu (d: pismo powoda z dnia 1 marca 2012 roku).

Pozwany nadal użytkował lokal i uiszczał czynsz w wysokości 4 200, 45 złotych brutto (okoliczność bezsporna).

Powód skierował do Sądu Rejonowego w R. pozew o eksmisję pozwanego z lokalu i zapłatę na jego rzecz odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu za okres od 1.04 do 30.04. 2012 roku (okoliczność bezsporna).

Wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 8 maja 2013 roku
w sprawie I C 848/12 pozwany został usunięty z lokalu użytkowego położonego w R. przy ul. (...), zasądzono od niego kwotę
4 200, 45 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2012 roku do dnia zapłaty (d: wyrok Sądu Rejonowego z dnia 8 maja 2014 roku k. 141 akt sprawy I C 848/12). Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany. Została ona oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w R. z dnia 26 listopada 2013 roku (d: wyrok Sądu Okręgowego k. 175 akt sprawy
I C 848/12).

Pozwana spółka (...) nadal nie opuszczała lokalu i uiszczała czynsz w wysokości 4 200, 45 złotych brutto miesięcznie (d: wyciągi
z rachunku k. 66 – 77).

Powódka Gmina M. R. Zakład Usług (...)
w R. wystawiała faktury opiewające na kwoty po 8 400, 90 zł
(d: faktury k. 11-49). Wzywała pozwaną spółkę do uregulowania zaległości
(d: wezwanie do zapłaty z dnia 6 czerwca 2013 roku k. 51, wezwanie do zapłaty z dnia 12 lutego 2014 roku k. 53).

Pozwana spółka (...) opuściła lokal użytkowy przy ul. (...) w R. od 1 lipca 2014 roku (okoliczność bezsporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych
w sprawie dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 675 § 1 kc po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym. Ponadto z brzmienia art. 224 kc wynika, że samoistny posiadacz w dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Z brzmienia art. 471 kc wynika natomiast, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W niniejszej sprawie strony łączyła umowa najmu lokalu użytkowego nr (...) położonego w R. przy ul. (...) zawarta w dniu 21 września 2011 roku. Zgodnie z § 5 ustęp 9 tej umowy w przypadku gdy po zakończeniu najmu najemca nie opuścił lokalu jest zobowiązany płacić miesięcznie wynajmującemu należność za korzystanie z lokalu w wysokości 200 % ustalonej wysokości czynszu.

W ocenie Sądu Okręgowego wbrew twierdzeniom pozwanego powodowi w niniejszej sprawie przysługuje odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości, a nie jedynie czynsz za wynajem lokalu użytkowego położonego w R. przy ul. (...) bardziej, że dochodzone roszczenie obejmuje okres od 1 maja 2012 roku do 31 stycznia 2014 roku, a więc już po wytoczeniu powództwa o orzeczenie eksmisji pozwanej spółki. Podkreślić należy, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w tym dowodu dokumentów wynika jednoznacznie, iż powódka Gmina M. R. – Zakład Usług (...) w R. skutecznie wypowiedziała pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. umowę najmu ze skutkiem natychmiastowym w dniu 1 marca 2012 roku. Ponadto prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomiu została orzeczona wobec pozwanej spółki eksmisja oraz zasądzona kwota odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu użytkowego. Pozwana spółka nie kwestionowała, że po wypowiedzeniu umowy oraz uprawomocnieniu się wyroku nakazującego eksmisję nadal zajmowała lokal. Świadczy o tym również jej zachowanie, gdyż płaciła czynsz za jego korzystanie w wysokości 4 200, 45 złotych brutto miesięcznie czego zresztą nie kwestionowała strona powodowa. Skoro strony w umowie ich wiążącej ustaliły, że po zakończeniu najmu najemca winien się natychmiast wyprowadzić, a w razie nieopróżnienia lokalu płacić odszkodowanie za bezumowne korzystanie z niego w wysokości 200 % czynszu tj. 8 400,90 zł to pozwany winien uiszczać co miesięcznie tą kwotę zgodnie z wystawianymi przez powoda fakturami. Jednocześnie podnieść należy, że skoro prawomocnym orzeczeniem Sądu pozwana spółka została eksmitowana z lokalu użytkowego w którym prowadziła działalność, oznacza to, że stron nie wiązała już umowa najmu lokalu, a pozwany korzystał z rzeczy bezumownie i powodowi należało się odszkodowanie w wysokości przewidzianej w § 5 pkt. 9 umowy. Strona powodowa kilkakrotnie zwracała się do pozwanej spółki o opuszczenie lokalu, mimo to nadal go zajmowała i korzystała z rzeczy w związku z tym winna płacić na rzecz powódki wskazane w pozwie kwoty.

Odnosząc się do kwestii zasądzenia odsetek od żądanej kwoty podnieść należy, że zgodnie z art. 481. § 1k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Niewątpliwym jest, że pismem odebranym w dniu 18 lutego 2014 roku pozwana spółka został wezwana do zapłacenia kwoty 110 309,66 złotych do dnia 26 lutego 2014 roku, zapłaciła kwotę 4 200,45 zł w związku z tym od dnia 18 lutego 2014 roku należało zacząć naliczać odsetki od kwoty 92 409, 55 zł stanowiących należność główną, zaś od skapitalizowanych odsetek od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 20 marca 2014 roku.

W związku z powyższym Sąd orzekła jak w punkcie pierwszym wyroku.

O kosztach sądowych w przedmiotowej sprawie Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr. 90 poz. 594) i § 6 ustęp 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz.U.02.163.1349 ze zm.). Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu Sąd zasądził od M.” S. z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz Gminy M. R. koszty procesu w kwocie 8732 złotych w tym koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3600 złotych, opłatę od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz kwotę 5115 tytułem uiszczonej przez powoda opłaty od pozwu.

/-/ Na oryginale właściwy podpis.-