Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 834/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 19.10.2021 roku wydany w sprawie II K 100/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

F. N. (1)

F. N. (1), poza wyrokami opisanymi w punktach I-VI części wstępnej wyroku sygn. II K 100/21 został ponadto skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

a). wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 7 lipca 2021r. sygn. IV Ka 359/21, zmieniającym wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 8 marca 2021r. sygn. II K 510/20, na karę łączną 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności, która nie została wykonana, obejmującym kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach:

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 15 listopada 2019 roku, w sprawie sygn. akt II K 483/19 za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w dniu 05 lipca 2019 roku, na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, gdzie kara pozbawienia wolności była wykonywana od 11 grudnia 2019 roku godz. 03:00 do 20 kwietnia 2020 roku, godz. 03:00;

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 20 listopada 2019 roku, w sprawie sygn. akt II K 426/19 za przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk i art. 57a § 1 kk i art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 27 kwietnia 2019 roku, na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, gdzie na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres zatrzymania w sprawie od 27 kwietnia 2019 roku godz. 23:30 do 28 kwietnia 2019 roku, godz. 17:35;

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 stycznia 2020 roku, w sprawie sygn. akt II K 600/19, za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 31 maja 2019 roku, na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 stycznia 2020 roku, w sprawie sygn. akt II K 578/19, za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 07 września 2019 roku, na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 stycznia 2020 roku, w sprawie sygn. akt VII K 679/19, za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w okresie od 25 lipca 2019 roku do 26 lipca 2019 roku, na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- gdzie kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach: II K 483/19, II K 426/19, II K 600/19, II K 578/19 oraz VII K 679/19 zostały objęte uprzednio wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 5 maja 2020r. sygn. VII K 1/20,

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 10 czerwca 2020 roku, w sprawie sygn. akt VII K 765/19, za przestępstwo z art. 281 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 17 kwietnia 2019r., na karę 3 lat pozbawienia wolności;

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 19 czerwca 2020 roku, w sprawie sygn. akt II K 77/20, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującą kary jednostkowe orzeczone za: ciąg przestępstw z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnionych w okresie od 21 sierpnia 2019r. do 28 listopada 2019r, na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 10 września 2019r, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 28 sierpnia 2019r, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 28 listopada 2019r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 16 października 2020 roku, w sprawie sygn. akt II K 237/20, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 29 września 2019r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 stycznia 2021 roku, w sprawie sygn. akt II K 603/20, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 2 k.k., popełnione w okresie od 15 lipca 2019r. do 26 października 2019r., na karę 1 roku pozbawienia wolności,

- a ponadto:

b). Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 01 lutego 2017 roku, w sprawie sygn. akt VII K 776/16 za przestępstwa: z art. 280 § 1 kk, popełnione w dniu 13 września 2016 roku, na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz z art. 281 kk, popełnione w dniu 13 września 2016 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, za które orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, która została wykonana;

c) Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 23 listopada 2017 roku, w sprawie sygn. akt VII K 161/17, za przestępstwo z art. 158 § 1 kk, popełnione w dniu 16 lutego 2017 roku, na karę grzywny w ilości 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, która została wykonana;

d) Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 11 marca 2020r. w sprawie sygn. akt II K 40/20, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 01.10.2019r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny; gdzie kara pozbawienia wolności została wykonana.

Na poczet kary łącznej orzeczonej zmienionym wyrokiem II K 510/20 skazanemu F. N. (1) zaliczono okresy: od 17.04.2019r. godz. 23:30 do 28.04.2019r. godz. 17:35, od 01.08.2019r. godz. 17:40 do 02.08.2019r. godz. 15:50, od 28.11.2019r. godz. 03:00 do 20.04.2020r. godz. 03:00 oraz od 17.10.2020r. godz. 03.00 do 13.11.2020r. godz. 03:00.

odpis wyroku sygn. II K 510/20,

karta karna,

akta sprawy sygn. II K 510/20;

k.21-23

k.12-13

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

- odpis wyroku sygn. II K 510/20, karta karna, akta sprawy sygn. II K 510/20;

- pozostałe skazania F. N. (1), poza sześcioma wyrokami wymienionymi w części wstępnej zaskarżonego wyroku II K 100/21 nie budzą wątpliwości; zapisy widniejące w karcie karnej pokrywają się z treścią odpisów wyroków, jakie zapadły w pozostałych sprawach, z załączonych akt wynikają także jednoznacznie informacje, co do wykonania w całości kar pozbawienia wonności orzeczonych w sprawach: VII K 776/16, II K 40/20 oraz fakt aktualnego wykonywania przez F. N. (1) kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 510/20 – który został zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w sprawie IV Ka 359/21 (a gdzie orzeczono prawomocnie karę łączną 8 lat pozbawienia wolności), z okresami zaliczonymi na jej poczet;

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zawarty w apelacji skazanego i obrońcy zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, wynikającej z odstąpienia od jej wymierzenia przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji; co w ocenie obrońcy wynikało z niewłaściwej oceny zebranego materiału dowodowego, dokonanej z obrazą art. 7 kpk poprzez nieuwzględnienie z należytym stopniu okoliczności przemawiających na korzyść skazanego tj. opinii o skazanym, ścisłego związku czasowego i przedmiotowego pomiędzy czynami, sytuacji osobistej i rodzinnej skazanego i jego stosunku do popełnionych przestępstw;

2. zawarty w apelacji skazanego zarzut obrazy prawa materialnego tj. 85 § 1 i 4 kk, poprzez zaniechanie połączenia wyrokiem łącznym kary łącznej pozbawienia wolności wynikającej ze sprawy II K 510/20 z karą orzeczoną w sprawie II K 100/21;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnoszenie się do opisanego w punkcie 1 zarzutu jest o tyle atypowe, że wskutek uwzględnienia apelacji samego skazanego, w której wnioskował on o połączenie węzłem kary łącznej zarówno kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 100/21, jak i II K 510/20, sąd odwoławczy wymierzył skazanemu jedną tylko karę łączną pozbawienia wolności, dodatkowo przy objęciu nią również kary łącznej pozbawienia wolności, której sąd I instancji w sprawie II K 100/21 w ogóle nie brał pod rozwagę, ale która - jako niewykonana kara łączna pozbawienia wolności – także winna zostać objęta wyrokiem łącznym, a o co wnosił sam F. N. (1) (a co winno ewent5ulanie zostać także uwzględnione z urzędu).

Ad. 1.

Rozpoznając skargi apelacyjne w takim układzie procesowym, przywoływane w nich na korzyść skazanego okoliczności przy wymiarze kary łącznej orzeczonej przez sąd odwoławczy zostały uwzględnione. Tym niemniej podkreślić należy, iż skarżący eksponując je i łącząc z zarzutem rażącej niewspółmierności, przeceniali ich znaczenie oraz pomijali istnienie i charakter tych o wymowie przeciwnej. Poprawę w zachowaniu skazanego podczas pobytu w zakładzie karnym (co potwierdza opinia o skazanym) oraz składane obecnie deklaracje zmiany trybu życia po opuszczeniu tej placówki, chęć uczestniczenia w wychowaniu córki i krytyczny stosunek do popełnianych przestępstw uznać należy tylko za jedne spośród wielu okoliczności rzutujących na wymiar kary łącznej, o jakich mowa w art. 85a kk. W kontekście osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwzględnić na niekorzyść skazanego należało, iż zaskarżony wyrok łączny jest pochodną popełnienia całego szeregu bardzo wielu przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym, realizowanych na przestrzeni wieloletniego okresu czasu. Uwzględniwszy powyższe uprawnionym jest wniosek, iż mimo obecnej poprawy, na swój sposób wymuszonej izolacją penitencjarną w związku z osadzeniem w zakładzie karnym, skazany jest osobą, wobec której zarówno względy zapobiegawcze, jak i wychowawcze przemawiają za wymierzeniem kary łącznej zasadniczo surowszej, aniżeli postulowane przez skarżących.

Obrońca wnioskował o orzeczenie kary łącznej na zasadzie pełnej absorpcji. Tymczasem sąd odwoławczy zważył, iż zasada ta jest zarezerwowana jedynie do wypadków szczególnych, gdzie nagromadzenie okoliczności łagodzących po stronie sprawcy, a głównie związek podmiotowo-przedmiotowy pomiędzy popełnianymi czynami każe wysnuć wniosek, iż w przypadku orzekania o wszystkich skazaniach w jednym wyroku jednostkowym, po taką właśnie karę na zasadzie absorpcji należałoby sięgnąć. W przedmiotowej sprawie nie występują żadne okoliczności o wyjątkowym charakterze, popełniane przestępstwa uderzały w różne dobra chronione (zdrowie i życie, mienie), a ilość skazań i ich rozpiętość w czasie także sprzeciwia się połączeniu wyroków na zasadzie wnioskowanej przez obrońcę.

Ad. 2.

Sam F. N. (1) wnioskował o połączenie w przedmiotowej sprawie węzłem kary łącznej także kary orzeczonej wyrokiem sygn. II K 510/20. W piśmie, jakie skazany skierował do sądu w dniu 11 stycznia 2022r. (data wpływu do SO w/m) skazany zawioskował tu o wymierzenie sobie kary łącznej w rozmiarze 10 lat, a więc w oparciu o zasadę mieszaną, aczkolwiek finalnie bardziej korzystną, aniżeli ostatecznie zastosowana.

Sąd odwoławczy zważył, iż po pierwsze: wobec skazanego należało zastosować Kodeks karny obowiązujący w chwili popełniania czynów tj. w oparciu o art. 4 § 1 kk należało zastosować zasady dotyczące wymiaru kary łącznej obowiązujące w dniu 23 czerwca 2020r., pozwalające na połączenie wszystkich niewykonanych kar pozbawienia wolności, gdzie dolna granica tej kary równała się najwyższej z kar minimalnych. Po tej dacie bowiem ustawodawca początkowo podniósł dolną granicę możliwej kary łącznej (co było już zmianą niekorzystną dla skazanego), a następnie całkowicie zmienił zasady orzekania kary łącznej uzależniając tą instytucję od uprzedniego istnienia tzw. ciągu przestępstw. Błędnie więc sąd meriti nie procedował w oparciu o art. 4 § 1 kk i nie uwzględnił wszystkich skazań, w których orzeczono kary tego samego rodzaju, których F. N. (1) jeszcze nie wykonał w całości – o czym szerzej w punkcie 4.1.

Choć także apelacja skazanego nie zawierała wprost wskaznia zarzutu obrazy przepisów prawa materialnego - to tak należało zinterpretować ten środek odwoławczy, skoro F. N. (1) wprost podniósł zarzut braku połączenia przedmiotowym wyrokiem łącznym także kary orzeczonej w sprawie II K 510/20, a to było możliwe jedynie po sięgnięciu do art. 85 § 1 i 4 kk w zw. z art. 4 § 1 kk - w brzmieniu obowiązującym na datę 23.06.2020r. - jako najkorzystniejszym dla sprawcy.

Niezależne także od wniesienia apelacji przez samego skazanego, nawet jej ewentualny brak, wymuszałby na sądzie odwoławczym sięgnięcie z urzędu po tenże przepis (a w efekcie po karę łączną orzeczoną w sprawie II K 510/20).

Sąd odwoławczy zważył, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 7 lipca 2021r. sygn. IV Ka 359/21, zmieniającym wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 8 marca 2021r. sygn. II K 510/20, prawomocnie orzeczono wobec F. N. (1) karę łączną 8 lat pozbawienia wolności, która nie została wykonana. Kara ta obejmowała szereg skazań szczegółowo opisanych w punkcie 2.1.1.1.

Tym samym, jako niewykonane w rozumieniu art. 85 § 1 i 4 kk w zw. z art. 4 § 1 kk obowiązującym na datę 23.06.2020r., do połączenia pozostawały kary pozbawienia wolności – jednostkowe i łączne orzeczone wyrokami opisanymi w punktach od I do VI części wstępnej przedmiotowego wyroku sygn. II K 100/21 ( a więc orzeczone w sprawach VII K 610/19, VII K 692/20, VII K 835/20, II K 30/20, II K 399/20 i VII K 161/20) oraz kara łączna wynikająca z prawomocnie zmienionego wyroku II K 510/20.

Z uwagi także na kierunki wniesionych apelacji tj. tylko na korzyść F. N., wyrok, jaki mógł zapaść w sądzie odwoławczym nie mógł pogarszać jego faktycznej sytuacji procesowej.

Orzekając o karze łącznej pozbawienia wolności sąd odwoławczy zastosował tą samą zasadę mieszaną, co sąd I instancji tj. mieszaną, nieznacznie ją łagodząc w kierunku absorpcji. Gdyby bowiem w sprawie utrzymano zaskarżony wyrok bez jakichkolwiek zmian, realnie skazany miałby do wykonania: karę łączną orzeczoną zmienionym wyrokiem łącznym sygn. II K 510/20 tj. 8 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną orzeczoną zaskarżonym wyrokiem łącznym sygn. II K 100/21 tj. 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności (co sumarycznie dawałoby wysokość kary do odbycia 11 lat i 6 miesięcy).

Sąd odwoławczy decydując się na połączenie wszystkich w/w pozostających do wykonania kar pozbawienia wolności (II K 510/20 i II K 100/21) orzekł karę łączną 11 lat pozbawienia wolności. Tylko tak ukształtowana kara łączna uwzględnia należycie wszystkie przesłanki, o jakich mowa w art. 85 a kk., daje szansę na resocjalizację skazanego, spełnia zamierzone cele i uwzględnia okoliczności przywołane na wstępie., także okoliczność łagodząca dla F. N., która dostrzega sąd odwoławczy, związaną z jeszcze bardzo młodym jego wiekiem.

Wniosek

1. obrońcy - o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie skazanemu kary na zasadzie absorpcji;

2. skazanego – o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łącznej 10 lat pozbawienia wolności, z objęciem węzłem kary łącznej także kary orzeczonej w sprawie II K 510/20;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny - 2

☒ niezasadny - 1

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze względów wyżej opisanych brak było podstaw do korekt zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez obrońcę tj, orzeczenie kary łącznej w oparciu o zasadę absorpcji, czy choćby skazanego tj. orzeczenie kary łącznej, obejmującej wszystkie niewykonane kary pozbawienia wolności, opartej o zasadę mieszaną, znacząco bardziej zbliżoną do absorpcji, aniżeli przyjęta przez Sąd Rejonowy.

Uzasadnionym okazał się wniosek skazanego o objęcie przedmiotowym węzłem kary łącznej także kary orzeczonej prawomocnie zmienionym wyrokiem sygn. II K 510/20.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W oparciu o przepis art. 440 kpk stwierdzono:

- konieczność uwzględnienia art. 4 § 1 kk, poprzez zastosowanie przepisów kodeksu karnego stanowiących o zasadach wymiary kary łącznej w brzmieniu obowiązującym w dniu 23 czerwca 2020r.;

- konieczność umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego w odniesieniu do kar orzeczonych przez:

- Sąd Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 01 lutego 2017 roku, w sprawie sygn. akt VII K 776/16 za przestępstwa: z art. 280 § 1 kk, popełnione w dniu 13 września 2016 roku, skazanie na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz z art. 281 kk, popełnione w dniu 13 września 2016 roku, na karę 1 roku pozbawienia wolności, za które orzeczono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, która to została w całości wykonana;

- Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 23 listopada 2017 roku, w sprawie sygn. akt VII K 161/17, za przestępstwo z art. 158 § 1 kk, popełnione w dniu 16 lutego 2017 roku, skazanie na karę grzywny w ilości 70 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych, która to została w całości wykonana;

- Sąd Rejonowy w Bełchatowie w dniu 11 marca 2020r. w sprawie sygn. akt II K 40/20, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 01.10.2019r., skazanie na kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny; gdzie kara pozbawienia wolności została w całości wykonana.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd odwoławczy nie podziela stanowiska zaprezentowanego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sygn. II K 100/21, jakoby w świetle art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (…) uzasadnionym było połączenie jedynie kar orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach od I do VI części wstępnej, a więc niedopuszczalnym, czy nieuzasadnionym, było połączenie węzłem kary łącznej kar orzeczonych wobec F. N. (1) przed wejściem w życie tej ustawy, a więc przed dniem 24 czerwca 2020 r. z karą ( karami ) prawomocnie orzeczoną ( orzeczonymi ) już po tej dacie.

Przypomnieć należy, iż art. 81 ust. 1 tejże ustawy stanowi, że przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie nowelizacji (a więc przed dniem 24 czerwca 2020 r.), natomiast ust. 2 stanowi, iż przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym tą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu jej wejścia życie (a więc po dniu 24 czerwca 2020 r.). Przyjąć zatem należy, iż z treści wskazanego przepisu międzyczasowego wynika jedynie, że dotyczy on dwóch tylko sytuacji, a mianowicie takiej, gdy wszystkie kary zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 24 czerwca 2020 r. oraz takiej, gdy wszystkie kary zostały prawomocnie orzeczone po dniu wejścia w życie tej ustawy, a więc po dniu 24 czerwca 2020 r. Oznacza, to że ustawodawca formułując przepis międzyczasowy w ustawie nowelizującej z dnia 19 czerwca 2020 r. nie zawarł w niej normy kolizyjnej dla sytuacji, w której część skazań nastąpiła przed dniem 24 czerwca 2020 r., a część już po tej dacie, a pomimo to warunki do wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisy nowe lub dotychczas obowiązujące ( albo jedne i drugie jednocześnie ) w dalszym ciągu zachodzą. Uznać wiec należy, że w zakresie, w jakim we wskazanej ustawie brak jest odpowiednich regulacji, powstałą w ten sposób „ lukę ” prawną wypełnić muszą ogólne reguły rozstrzygania kolizji ustaw w czasie - w tym przypadku art. 4 § 1 kk ( por. postanowienie SA w Lublinie z dnia 27 stycznia 2021 r. w sprawie II AKz 2/21; postanowienie SA w Szczecinie z dnia 5 maja 2021 r., II AKz 167/21; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 25 listopada 2020 r., II AKz 346/20; komentarz do art. 4 kk w: Kodeks Karny. Część Ogólna. Komentarz do art. 1 – 116; red. prof. dr hab. Michał Królikowski, prof. dr hab. Robert Zawłocki – wszystko opubl. w Legalis el. ).

Tymczasem Sąd Rejonowy procedował w taki sposób, jakby F. N. (1) był uprzednio skazany tylko i wyłącznie wyrokami opisanymi w części wstępnej w punktach od I do VI, podczas gdy analiza kary karnej oraz załączonych odpisów wyroków, jak i apelacja samego skazanego, wyraźnie stanowi o szeregu innych skazaniach, jakie zapadały wobec F. N. zarówno przed , jak i po dacie 24 czerwca 2020r.

Mając to na uwadze sąd odwoławczy uznał, iż najbardziej dla skazanego korzystnym będzie stan prawny obowiązujący w dacie 23 czerwca 2020r. (data brzmienia Kodeksu karnego tożsama, jak w datach popełnienia wszystkich przestępstw przypisanych skazanemu), albowiem tylko on pozwalał na połączenie niemal wszystkich wyroków orzekających wobec skazanego kary pozbawienia wolności, a wszystkich – gdzie takie kary nie zostały jeszcze wykonane, a nadto potencjalnie umożliwiał wymierzenie mu kary łącznej możliwie najkorzystniejszej.

Brak podstaw do uznania, iż względniejszą dla skazanego byłyby zasady wymiaru kary łącznej obowiązujące po zmianach Kodeksu karnego w dacie 24 czerwca 2020r., czy też obowiązujące aktualnie. Po dacie 24.06.2020r. ustawodawca początkowo podniósł dolną granicę możliwej kary łącznej (co jest rozwiązaniem niekorzystnym dla skazanego), a następnie całkowicie zmienił zasady orzekania kary łącznej uzależniając tą instytucję od uprzedniego istnienia tzw. ciągu przestępstw. Sąd odwoławczy zważył, iż nawet pozostawanie w jednym „ciągu przestępstw” wszystkich skazań, w których skazany nie wykonał jeszcze w całości orzeczonych kar pozbawienia wolności, tylko w oparciu o art. 4 § 1 kk w brzmieniu na datę 23 czerwca 2020r. możliwym było sięgnięcie po zasady wymiary kary, gdzie korzystniej dla skazanego kształtowała się dolna granica kary łącznej.

Sąd odwoławczy pragnie także podnieść, iż dopuszczalnym jest wydanie przez sąd odwoławczy orzeczenia zmieniającego wyrok łączny tak w sytuacji ujawnienia się nowych kar podlegających łączeniu, jak i w razie stwierdzenia, że sąd pierwszej instancji pominął określone kary podlegające łączeniu (por. uchwałę SN z dnia 28 czerwca 2018 r., I KZP 3/18, opubl. Legalis el.)

Podkreślenia także wymaga, że wobec wniesienie apelacji jedynie na korzyść skazanego, wymierzając karę łączną na szerszej podstawie, aniżeli uczynił to sąd I instancji, sąd odwoławczy z reguły powinien stosować zasadę jej kształtowania nie mniej korzystną dla skazanego, niż czynił to sąd pierwszej instancji. Kierunek zaskarżenia wyroku łącznego rzutuje bowiem na swobodę orzekania sądu odwoławczego, albowiem wymaga respektowania tzw. zakazu reformationis in peius, który w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego w pierwszej kolejności znajduje wyraz w zachowaniu zastosowanej przez sąd pierwszej instancji zasady łączeniu kar.

Mając to na uwadze oraz okoliczności sprawy, o których szerzej w punkcie 3.1., sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok i orzekł kare łączną pozbawienia wolności obejmującą dodatkowo karę łączną orzeczoną w zmienionym wyroku II K 510/20 w oparciu o zasadę mieszaną, nieznacznie korzystniejszej, aniżeli zastosowana w sprawie II K 100/21 i bez pogarszania sytuacji procesowej skazanego.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- w przedmiocie kosztów procesu;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- brak podstaw do korygowania rozstrzygnięć o kosztach procesu;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku łącznego poprzez:

- uchylenie rozstrzygnięć zawartych w punktach 1 i 2,

- ustalenie, iż F. N. (1) został ponadto skazany prawomocnymi wyrokami, jak wymienione w punkcie 2.1.1.1. uzasadnienia;

- na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk oraz art. 86 § 1 i 4 kk w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 23.06.2020 roku połączenie jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach od I do VI części wstępnej oraz kary łącznej orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 7 lipca 2021r. sygn. IV Ka 359/21 - zmieniającym wyrok sygn.. II K 510/20 i w miejsce tych wszystkich kar, orzeczenie wobec skazanego F. N. (1) kary łącznej 11 lat pozbawienia wolności;

- umorzenie postępowania w pozostałym zakresie (szerzej opisano w punkcie 4.1.);

- przyjęcie, że rozstrzygnięcia zawarte w punktach 3 i 4 zaskarżonego wyroku łącznego odnoszą się do kary łącznej 11 lat pozbawienia wolności orzeczonej niniejszym wyrokiem;

- zaliczenie na poczet orzeczonej kary łącznej 11 lat pozbawienia wolności dodatkowo wszystkich okresów, w których skazany w związku z połączonymi karami był pozbawiony wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

- omówiono powyżej w punktach 3.1. i 4.1.;

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt III

Na podstawie § 4 ust. 1, 2, 3 w zw. z § 17 ust. 5 oraz § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty zastępstwa procesowego.

punkt IV

Mając na uwadze, iż skazany aktualnie przebywa w Zakładzie Karnym z perspektywą wieloletniego odbywania kary, co w sposób istotny ogranicza jego możliwości zarobkowe, zwolniono go od kosztów postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 19.10.2021 roku w sprawie II K 100/21

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana