Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II C 339/14 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2017-02-28

Sygn. akt II C 339/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 18 lutego 2014r., T. L. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na swoją rzecz kwoty 75.944 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew k. 2-5)

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Podniosła zarzut przedawnienia roszczeń, nadto wskazywała iż brak jest merytorycznych podstaw do uwzględnienia powództwa.

( odpowiedz na pozew k. 42-48)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód dowiedział się o możliwości prowadzenia kancelarii pod szyldem (...) od swojego kolegi, który w tym samym czasie co on przebywał na terenie Wielkiej Brytanii w celach zarobkowych. Powód nawiązał korespondencję z firmą rekrutującą w imieniu pozwanego przyszłych franczyzobiorców, pytał w warunki zawarcia umowy, funkcjonowania kancelarii. Otrzymał wstępne informacje.

W dniu 7 marca 2011r. został podpisany pomiędzy stronami list intencyjny, w którym strony zadeklarowały chęć współpracy. W terminie trzech miesięcy od podpisania umowy, miała być podjęta przez powoda ostateczna decyzja co do przystąpienia przez powoda do sieci kancelarii. W tym czasie powód miał otrzymać szereg informacji w tym także stanowiących tajemnice handlowe dotyczących sposobu funkcjonowania kancelarii. Celem zabezpieczenia należytego wykonania przez strony zobowiązań, powód wpłacił kaucję w wysokości 15.000zł, która podlegała zwrotowi po upływie czasu na który została zawarta umowa.

( list intencyjny k.13-14, zeznania powoda k.262v-263)

Po podpisaniu listu intencyjnego powód zaczął się zastanawiać gdzie otworzyć działalność. Rozważał trzy lokalizacje K., K., O.. Ostatecznie wskazał jako miejsce prowadzenia działalności K., uznając że jest to duża aglomeracja. Negocjował z pozwanym wyłączność na tym terenie.

W dniu 11 lipca 2011r. została podpisana pomiędzy stronami umowa przedwstępna o przystąpienie do sieci kancelarii. Powód w terminie 12 miesięcy od dnia podpisania umowy zobowiązał się do utworzenia podmiotu gospodarczego w formie działalności gospodarczej lub spółki prawa handlowego pod nazwą inna niż znak handlowy spółki firmujący sieć franczyzową i w terminie 30 dni zarejestrowania tego podmiotu gospodarczego zawrze umowę franczyzową o prowadzenie oddziału (...) kancelarii doradców (...). Zabezpieczeniem wykonania umowy była kaucja zwrotna w kwocie 71.763,10zł. Kaucja podlegała zwrotowi w chwili podpisania umowy przyrzeczonej lub zaliczeniu na poczet przyszłej opłaty licencyjnej. W przypadku nie wywiązania się przez T. L. z umowy kaucja podlegała przepadkowi. Umowa przewidywała możliwość zmiany jej warunków w terminie 6 miesięcy od jej zawarcia.

(umowa k. 49)

Po podpisaniu umowy powód z pomocą ojca rozpoczął poszukiwania lokalu do prowadzenia działalności. Żaden z lokali oferowany na lokalnym rynku nie spełniał oczekiwań powoda. Powód zaczął mieć wątpliwości, co do podjętej decyzji w przedmiocie przystąpienia do sieci kancelarii. Starał się nawiązać kontakt z innymi osobami prowadzącymi podobne kancelarie. Cześć z nich była zadowolona ze współpracy z franczyzodawcą, inne osoby uznawały, że nie odnoszą sukcesu w biznesie. Między innymi, żona świadka zeznającego w sprawie M. W. (1), M. W. (2) miała szereg zastrzeżeń do postępowania franczyzodawcy. Wystąpiła z powództwem o zapłatę przeciwko niemu, powołując się na nienależyte wykonywanie obowiązków. Prawomocnym wyrokiem z dnia 9 września 2015r. powództwo zostało oddalone.

(zeznania świadka M. (...)-136; zeznania świadka P. G. k.136-137, zeznania świadka Z. K. k.137-137v;zeznania świadka R. L. k.176v-178;odpisy wyroków wraz z uzasadnieniami k. 229-259)

Aneksem z dnia 10 lipca 2012r. zmieniono postanowienie umowy z dnia 11 lipca 2011r. dotyczące czasu w którym powód miał zarejestrować działalność gospodarczą z 12 miesięcy do 18 miesięcy.

( aneks k. 63)

W przedłużonym terminie obowiązywania umowy, powód nie wywiązał się z obowiązku zarejestrowania działalności gospodarczej i przystąpienia do sieci kancelarii.

(okoliczności bezsporne)

Pomiędzy powodem a stroną pozwaną toczyły się rozmowy co do zwrotu kaucji. W pewnym momencie strony były blisko uzgodnienia warunków porozumienia. Powodowi miała zostać zwrócona cześć kaucji ponad 50.000zł. Powód nie przystąpił do podpisania porozumienia.

(zeznanie powoda k.263-264.; zeznania pozwanego k.264-266; pisma k.67-69, 75,76;protokół k.72-73).

Pismem z dnia 25 listopada 2013r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 73.763,10zł wraz z należnymi odsetkami tytułem zwrotu kaucji.

Pozwany nie uznał żądań powoda.

(pisma k.78,79).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Zgodnie z art.389§ 1kc umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Zawarta przez strony umowa nosiła cechy umowy przedwstępnej. Zostały określone prawa i obowiązki stron oraz cel dla którego została zawarta. Przedmiotem umowy było zawarcie pomiędzy stornami umowy dotyczącej przystąpienia powoda do sieci kancelarii (...). Dla zawarcia umowy koniecznym było zarejestrowanie przez powoda działalności gospodarczej w formie jednoosobowej działalności lub w formie spółki prawa handlowego. Do chwili zakończenia przedłużonego terminu obowiązywania umowy powód nie zarejestrował działalności gospodarczej i nie podpisał umowy franczyzowej. Zgodnie z zapisami umowy w wypadku nie dojścia do skutku umowy przyrzecznej kaucja wpłacona przy zawarciu umowy ulegała przepadkowi. Umowa obowiązywała do dnia 10 stycznia 2013r. Po tym terminie powód miał 30 dni na zawarcie umowy przyrzeczonej.

Pozew w sprawie niniejszej został złożony w dniu 18 lutego 2014r.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew podniosła zarzut przedawnienia.

Zgodnie z art.390§ 3kc roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta. Jeżeli sąd oddali żądanie zawarcia umowy przyrzeczonej, roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne.

Mając na uwadze treść wymienionego przepisu, wobec podniesionego zarzutu, żądanie opisane w pozwie jako przedawnione podlegało oddaleniu.

Nie zachodziły żadne podstawy wynikające z zasad współżycia społecznego, które dawałyby asumpt do nieuwzględnienia podniesionego zarzutu. Jedynym obowiązkiem powoda było zarejestrowanie w ciągu 18 miesięcy działalności gospodarczej i przystąpienie do podpisania umowy. Powód nie wykonał tego obowiązku, co spowodowało skutek w postaci przepadku kaucji.

Zgodnie z art. 353 1 kc strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony umówiły się, że w wypadku nie wywiązania się powoda z obowiązków opisanych w umowie o przystąpienie do sieci kancelarii, kaucja uiszczona przepadnie. Powyższy zapis umowy, należy uznać za dopuszczalny w ramach istniejącej swobody zawierania umów.

Mając na uwadze powyższe rozważania, sąd powództwo oddalił.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Sylwia Nowakowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Data wytworzenia informacji: