Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I Ns 6/17 - postanowienie Sąd Rejonowy w Limanowej z 2020-11-25

Sygn. akt I Ns 6/17

POSTANOWIENIE

Dnia 25 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy w Limanowej I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Małgorzata Hybel

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Anna Kasińska

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2020 roku w Limanowej

na rozprawie

sprawy z wniosku S. G. (1), J. C. (1), B. G. (1), S. K., B. P., A. Ż., B. S., M. G. (1) i J. K. (1)

z udziałem A. S., S. S., M. K., S. C., J. C. (1), P. C. (1), A. W., P. C. (2), M. S. (1), L. M. (1), S. Z., E. O., K. Z., A. C., M. D., M. S. (2), H. D., J. R. (1), J. K. (2), W. C. (1) i małoletniego T. S. – reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego matkę B. S.

o zasiedzenie służebności gruntowej

postanawia:

I.  stwierdzić, że B. G. (1) (syn J. i K.) z dniem 1 stycznia 2009 roku nabył przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

- 131/1 zawartym między punktami: 15-16-17-18-15,

- 131/2 zawartym między punktami: 17-18-19’-20-20’-17,

- 131/3 zawartym między punktami: 20’-20-21-61-62-20’,

- 132 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 61-62-63-64-61,

- 135/2 zawartym między punktami: 25’-25-26-28’-25’,

- 159 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 19’-19-22-19’ i 24-25-25’-24,

na rzecz każdoczesnych właścicieli działek ewidencyjnych nr (...) objętych księgą wieczystą nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

II.  stwierdzić, że B. C. (syn J. i K.) z dniem 1 stycznia 2009 roku nabył przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

- 131/1 zawartym między punktami: 15-16-17-18-15,

- 131/2 zawartym między punktami: 17-18-19’-20-20’-17,

- 131/3 zawartym między punktami: 20’-20-21-20’,

- 134/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 19-20-21-28-28’-24-23-22-19,

- 134/12 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 28-28’-26-27-28,

- 134/13 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 26-27-29-30-26,

- 134/10 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 29-30-31-32-29,

- 134/11 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 31-32-33-34-31,

- 134/8 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 33-34-35-36-33,

- 134/9 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 35-36-37-38-35,

- 135/2 zawartym między punktami: 25’-25-26-28’-25’,

- 159 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 19’-19-22-19’ i 24-25-25’-24,

na rzecz każdoczesnych właścicieli działki nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

III.  stwierdzić, że K. S. (1) (syn W. i M.) z dniem 1 stycznia 2009 roku nabył przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

- 134/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 19-20-21-28-28’-24-23-22-19,

- 134/12 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 28-28’-26-27-28,

- 134/13 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 26-27-29-30-26,

- 134/10 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 29-30-31-32-29,

na rzecz każdoczesnych właścicieli działek ewidencyjnych nr (...) – objętych księgą wieczystą nr (...) i działki ewidencyjnej nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

IV.  stwierdzić, że K. S. (1) (syn W. i M.) z dniem 1 stycznia 2009 roku nabył przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

- 134/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 19-20-21-28-28’-24-23-22-19,

na rzecz każdoczesnych właścicieli działki ewidencyjnej nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

V.  stwierdzić, że B. P. (córka K. i W.)
z dniem 1 stycznia 2009 roku nabyła przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem
o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

- 134/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 19-20-21-28-28’-24-23-22-19,

- 134/12 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 28-28’-26-27-28,

na rzecz każdoczesnych właścicieli działki ewidencyjnej nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

VI.  stwierdzić, że A. Ż. (córka (...)) z dniem 1 stycznia 2009 roku nabyła przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

na rzecz każdoczesnego właściciela działki ewidencyjnej nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

VII. stwierdzić, że J. C. (1) (syn (...)) z dniem 1 stycznia 2009 roku nabył przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

na rzecz każdoczesnych właścicieli działki ewidencyjnej nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

VIII. stwierdzić, że J. K. (1) (córka S. i B.)
i S. K. – na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej z dniem 1 stycznia 2009 roku nabyli przez zasiedzenie służebność gruntową, polegającą na prawie przechodu i przejazdu istniejącym w terenie szlakiem o zmiennej szerokości – zgodnie z oznaczeniami na mapie z dnia 1 września 2020 roku sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. J. R. (2), przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 8 września 2020 roku, identyfikator ewidencyjny P. (...).2020. (...) – po działkach ewidencyjnych położonych w S. o nr:

- 129/1 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 1-2-3-4-5-6-1,

- 130/2 objętej księgą wieczystą nr (...), zawartym między punktami: 3-4-7-3,

- 130/4 zawartym między punktami: 9-10-11-12-9,

- 130/3 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 11-12-13-14-11,

- 130/1 objętej księgą wieczystą nr (...) zawartym między punktami: 3-7-10-9-3 i 13-14-15-16-13,

na rzecz każdoczesnego właściciela działki ewidencyjnej nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...),

IX. ściągnąć od wnioskodawców: J. C. (1), M. G. (1), S. K. i A. Ż. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w L. kwoty po 371,69 zł (trzysta siedemdziesiąt jeden złotych
i sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa,

X. orzec, że każda ze stron ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Uzasadnienie punktów I –VIII i X

postanowienia z 25 listopada 2020 roku

Wnioskodawcy S. G. (1), B. P., A. Ż., B. S., J. C. (1), B. G. (1), M. G. (1), J. K. (1) i S. K. wnieśli o stwierdzenie, że:

1.B. G. (2) nabył przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym, a także kolorem czerwonym w pkt. 32-33-35-36 zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zamówienia 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1), S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. C., dz. ew. nr 132 obj. kw nr (...) położoną w S., stanowiącą współwłasność na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej J. i S. K. na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 134/1, 134/5 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położonych w S.,

2. B. C. nabył przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zamówienia 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1) S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. C., dz. ew. nr 134/1 obj. kw nr (...) położoną w S., stanowiącą własność B. G. (2), dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. G. (2), dz. ew. nr 134/13 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. P., dz. ew. nr 134/10 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. P., dz. ew. nr 134/11 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność B. S., M. S. (1), T. S., dz. ew. nr 134/8 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność B. S., M. S. (1), T. S., dz. ew. nr 134/9 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność B. S., M. S. (1), T. S., na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 134/4, obj. kw nr (...) położoną w S.,

3. K. S. (1) i B. S. nabyli na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zamówienia 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1) S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. C., dz. ew. nr 134/1 obj. kw nr (...) położoną w S., stanowiącą własność B. G. (2), dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. G. (2), dz. ew. nr 134/13 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. P., dz. ew. nr 134/10 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. P., na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 134/8, 134/9 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/14 obj. KW nr (...) położonych w S., a także na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 134/11 obj. kw nr (...), z wyłączeniem szlaku służebnego biegnącego po dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. G. (2) oraz 134/10 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. P. i 134/13 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. P., gdzie szlak ten prawnie istnieje.

4. B. P. nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zamówienia 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. KW nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1) S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. C., dz. ew. nr 134/1 obj. kw nr (...) położoną w S., stanowiącą własność B. G. (2), dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność B. G. (2), na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 134/13 obj. kw nr (...), 134/10 obj. kw nr (...) położonych w S.,

5.A. Ż. nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zamówienia 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1) S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. C., na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 159 obj. kw nr (...) położoną w S.,

6. J. C. (1) nabył przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zamówienia 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1) S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S.,

7.J. K. (1) i S. K. nabyli na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej przez zasiedzenie z dniem 1 października 2008 roku służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności drogi koniecznej polegającą na prawie przejazdu i przechodu pasem gruntu o szerokości 3 m oznaczoną kolorem czerwonym zgodnie z mapą do celów prawnych sporządzoną przez uprawionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 r., nr zam. 3/16 przebiegającą przez dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. M. (1), dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą współwłasność A. C., J. C. (1) S. C., W. C. (2), E. O. oraz K. Z., dz. ew. nr 130/4 położoną w S., której władającą na zasadach posiadania samoistnego jest M. S. (3), dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność M. K., dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położoną w S. stanowiącą własność L. C., dz. ew. nr 134/1 obj. KW nr (...) położoną w S., stanowiącą własność B. G. (2), na rzecz każdoczesnych właścicieli dz. ew. nr 132 obj. kw nr (...) położoną w S..

W uzasadnieniu podnieśli, że wnioskodawca B. G. (2) jest właścicielem dz. ew. nr 134/1 i 134/5 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położonych w S.. Wnioskodawcy M. G. (2) i S. G. (2) są współwłaścicielami na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej dz. ew. nr 134/4 obj. kw nr (...) położonej w S.. W. B. P. jest właścicielem dz. ew. nr 134/10 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/13 obj. kw nr (...) położonych w S.. W. A. Ż. jest właścicielem dz. ew. nr 159 obj. kw nr (...) położonej w S.. W. B. S. jest współwłaścicielem dz. ew. nr 134/8, 134/9 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/14, 134/11 obj. kw nr (...) położonych w S.. Jako właściciel dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położonej w S. ujawniony jest zmarły L. C.. Wnioskodawcy J. K. (1) i S. K. są współwłaścicielami na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej dz. ew. nr 132 obj. kw nr (...) położonej w S.. Uczestniczka L. M. (1) jest właścicielem dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S.. Uczestnik M. K. jest właścicielem dz. ew. nr 130/3 obj. KW nr (...) położonej w S.. Dz. ew. nr 130/4 położona w S. nie ma założonej kw, zaś jako władająca nią na zasadach posiadania samoistnego w rejestrach jest ujawniona zmarła M. S. (3). Jako współwłaściciele dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położonej w S. ujawnieni są uczestnicy postępowania A. C., W. C. (2), S. C., K. Z., J. C. (1). Zgodnie z kontraktem kupna-sprzedaży z dnia 15 września 1904 roku została nabyta służebność-prawo przejazdu, przechodu i przegonu przez parcele (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...). (...). (...), (...), (...), 1770 na rzecz każdoczesnych właścicieli między innymi parceli 415/12 wpisanej do L. 155 gminy katastralnej S.. Pgr. 1 lkat. (...) ujęta była w L. 154, 1 pgr. lkat. (...) wpisanajest w L. 156. Z parceli 415/12 z L. 155 powstały dz. ew. nr 134/1, 134/4, 134/5, 134/8, 134/9, 134/10, 134/11, 134/12 134/13, 134/14 i dla tych działek została nabyta służebność po parcelach (...) i (...). Nadto dla dz. ew. nr 130/1 (powstałej z parcel 415/2 i 415/3 z L. 154), 130/3 (powstałej z 415/3 z L. 154), 159 (powstałej z parcel 415/1 i (...) z L. 156) oraz 158 (powstałej z parcel 415/1 i 415/4, a także pierwotnej pgr. (...) z L. 156) przysługuje prawo przejścia, przejazdu, przegonu po parcelach (...) i (...). Służebność ta opisana i nakreślona została kolorem żółtym na mapie do celów prawnych sporządzoną przez uprawnionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31.03.2016 roku, nr zamówienia. Następnie geodeta naniósł na tę mapę kolorem czerwonym faktyczny przebieg służebności przejazdu i przechodu. Nadto naniósł on na mapę kolorem czerwonym w pkt. 32-33- 34-35 przebieg kolejnej służebności, która faktycznie istnieje czemu nie przeczą strony postępowania. Jak wynika z porównania szlaku służebności oznaczonych na mapie do celów prawnych kolorem żółtym i czerwonym, to faktycznie wykonywana służebność i służebność nakreślona kontraktem z 1904 roku pokrywa się jedynie w pkt. 6-7-16-17 tj. na dz. ew. nr 159. Nadto do mapy do celów prawnych został załączony wykaz synchronizacyjny przedstawiający z jakich parceli powstały dz. ew. nr 129/1, 130/1, 130/3, 159, 158, 134/4, 134/1, 134/8, 134/9, 134/11, 134/14,134/5, 134/6,134/10,134/12 i 134/13.

Wnioskodawcy podnieśli ponadto, iż co najmniej od 1 października 1978 roku poprzednicy prawni wnioskodawców (jako właściciele działek leśnych), a także sami wnioskodawcy korzystali z faktycznie istniejącej drogi o szerokości 3 m zgodnie ze szlakiem nakreślonym kolorem czerwonym, a także kolorem czerwonym w pkt. 32- 33-35-36 przez uprawnionego geodetę Z. S. (1) na mapie do celów prawnych z dnia 31.03.2016 roku, nr zamówienia 3/16. Tak opisany szlak drożny zaczął istnieć od momentu kiedy istniejąca wcześniej droga została poprawiona przez spychacz, a następnie zostały wykonane betonowe przepusty. Odtąd to szlak był w sposób trwały oznaczony. Przepusty zostały wykonane i zamontowane za pieniądze poprzedników prawnych wnioskodawców jak i niektórych z wnioskodawców osobiście. Przepusty zostały zamontowane na dz. ew. m 129 (obecnie 129/1). Wnioskodawcy i ich poprzednicy prawni korzystali z tak wyznaczonego szlaku drożnego w celu dojazdu do swych działek leśnych, w celach porządkowych, pielęgnacyjnych, wycinki drzew z lasu, czy też w celu doglądania swych działek leśnych. Przejazdy te miały charakter systematyczny i powtarzający się. Zarówno wnioskodawcy jak i ich poprzednicy prawni nie pytali się o zgodę na przejazdy innych właścicieli działek leśnych, korzystali oni ze szlaku drożnego wyłącznie dla siebie i na własne potrzeby. Poprzedni właściciel F. M. nigdy nie czynił przeszkód z korzystania ze szlaku drożnego biegnącego przez jego działkę leśną. Do 12 grudnia 2015 roku korzystanie z przedmiotowego szlaku drożnego przebiegało bez żadnych zakłóceń, problemów. W tym dniu uczestniczka postępowania L. M. (1) samowolnie naruszyła posiadania tej drogi poprzez wynajęcie koparki i dokonanie wykopu przepustów, czym uniemożliwiła wnioskodawcom dojazd do ich działek leśnych. Na mocy wyroku SR w Limanowej z dnia 24 sierpnia 2016 roku, sygn. akt I C 37/16 uczestniczka L. M. (1) została zobowiązana do przywrócenia B. G. (2), S. G. (2) i B. S. możliwości przejazdu przez działkę (...) położoną w S. gm. L. poprzez zamontowanie trzech zbrojnych przepustów o łącznej długości 7,5 metra oraz o średnicy 40 cm, przy wjeździe z drogi gminnej, na dz. ew. 129/1, w miejscu gdzie były dotychczas usytuowane oraz Sąd zobowiązał L. M. (1) do zaniechania naruszeń w przyszłości. Nadto Sąd zasądził od L. M. (1) zwrot kosztów procesu. Uczestniczka L. M. (1) stała się właścicielem dz. ew. nr 129/1 obj. KW (...) na podstawie umowy darowizny z dnia 22.09.2012 roku. Wcześniej właścicielem przedmiotowej nieruchomości był świadek F. M.. Do korzystania i użytkowania przedmiotowego szlaku drożnego skłaniał wnioskodawców i ich poprzedników prawnych fakt, iż był to i jest jedyny dojazd do ich działek leśnych. Nadmienić należy, iż na całym odcinku faktycznie istniejącego szlaku drożnego zostały wykonane prace przez poprzedników prawnych i część wnioskodawców, w celu utwardzenia go, ubicia poprzez nasyp kamieni i żwiru. Pomiędzy stronami postępowania nie ma sporu odnośnie faktu istnienia i utwardzenia szlaku drożnego przez poprzedników prawnych wnioskodawców oraz samych wnioskodawców, a także korzystania z przedmiotowego szlaku drożnego przez okres ponad 30 lat na wszystkich działkach leśnych przez który on biegnie, jedynie właścicielka dz. ew. nr 129/1 tj. L. M. (1) kwestionuje te fakty.

Wnioskodawcy wnieśli ponadto o doliczenie do czasu posiadania przez siebie służebności gruntowej czasu posiadania swoich poprzedników prawnych tejże służebności zgodnie z art. 176 k.c., który stosuje się odpowiednio przy zasiedzeniu służebności gruntowej. Nadto bieg terminu zasiedzenie rozpoczął się w dniu 01.10.1978 roku, bowiem w tym dniu poprzednicy prawni wnioskodawców i niektórzy z wnioskodawców osobiście przystąpili do korzystania z trwałego i widocznego urządzenia, a zgodnie z uchwałą SN z dnia 1 lutego 1980 r., III CZP 12/67 bieg terminu zasiedzenia służebności gruntowej rozpoczyna się od chwili, gdy posiadacz tej służebności gruntowej przystąpił do korzystania z trwałego i widocznego urządzenia. Na podkreślenie zasługuje także postanowienie SN z dnia 4 października 2006 roku, II CSK 119/06, które stanowi o tym, iż posiadanie prowadzące do nabycia służebności gruntowej ma inny charakter niż posiadanie prowadzące do nabycia własności przez zasiedzenie, nie musi być wykonywane w sposób ciągły, lecz stosownie do potrzeb. Ponadto zgodnie z postanowieniem SN z dnia 24 maja 2013 roku, III CSK 86/13 należy szeroko rozumieć pojęcie trwałych i widocznych urządzeń w rozumieniu art. 292 k.c.

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka L. M. (1) (k. 77 – 89) wniosła o oddalenia wniosku w całości. W uzasadnieniu uczestniczka podniosła, że wnioskodawcy nie korzystają z jej nieruchomości jako samoistni posiadacze służebności przejazdu i przechodu. Przyznała, że część wnioskodawców faktycznie przechodziła i przejeżdżała przez należącą do niej nieruchomość, niemniej jednak zawsze miało to charakter grzecznościowy i odbywało się za zgodą właścicieli nieruchomości, w zamian za co otrzymywali niejednokrotnie zapłatę. Mając na uwadze częstotliwość prowadzenia wycinki drzewa, ustanawianie służebności przejazdu tylko w celu jej umożliwienia nie było potrzebne. W ocenie uczestniczki wnioskodawcy nie wykazali ponadto aby w jakikolwiek sposób korzystali z trwałego urządzenia. W chwili obecnej na jej działce (...) nie można wskazać wytyczonego szlaku drożnego o określonym kształcie. Znajduje się bowiem na niej jedynie rozjeżdżony ciężkim sprzętem błotnisty plac, na którym do niedawna było składowane drewno zwiezione z lasu. Plac ten nie nosi żadnych śladów celowego działania ludzkiego zmierzającego do jego utrzymania. Nie jest on w żaden sposób utwardzony, nie widać nawiezionego kamienia. Nie sposób zatem uznać, iż istnieje na niej droga, którą można określić mianem „urządzenia” w rozumieniu art. 292 k.c., tym bardziej by miało ono charakter trwały. Podniosła ponadto, iż przepusty zostały wkopane pod koniec lat 90 – tych XX wieku. Wcześniej nie były one potrzebne ponieważ rowy odwadniające zostały wykopane dopiero po powodzi w 1997 roku.

Po sporządzeniu opinii przez biegłego geodetę pełnomocnik wnioskodawców rozszerzył żądanie wniosku (k.215 – 216) w ten sposób, iż wniósł o :

1.  stwierdzenie zasiedzenia służebności szlaku drożnego o szerokości opisanej w opinii biegłego J. R. (2) na rzecz właściciela dz. ew. 134/1, 134/5 i 134/12 B. G. (1) po dz. ew. 131/1 pomiędzy punktami 15-16-17-18-15, dz.ew.131/2 pomiędzy punktami 17-18-19’-20-20’-17, dz. ew. 131/3 pomiędzy punktami 19’-20-22-19’, dz. ew. 135/2 pomiędzy punktami 24 – 25 – 26 – 28 – 28’ – 24,

2.  stwierdzenie zasiedzenia na rzecz właściciela dz. ew. 134/4 szlaku służebnego biegnącego po dz. ew. 131/1 pomiędzy punktami 15-16-17-18-15, dz.ew.131/2 pomiędzy punktami 17-18-19’-20-20’-17, dz. ew. 131/3 pomiędzy punktami 19’-20-22-19’, dz. ew. 135/2 pomiędzy punktami 24 – 25 – 26 – 28 – 28’ – 24.

W związku z rozszerzeniem wniosku wnioskodawcy wnieśli o uzupełnienie opinii biegłego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca B. G. (2) jest właścicielem dz. ew. nr 134/1 i 134/5 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/12 obj. kw nr (...) położonych w S..

Wnioskodawcy M. G. (2) i S. G. (2) są współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej dz. ew. nr 134/4 obj. kw nr (...) położonej w S.. Nieruchomość ta poprzednio stanowiła własność M. P. oraz B. C.. B. C. sprzedał przedmiotową działkę małżonkom M. G. (2) i S. G. (2) dnia 14 kwietnia 2015 roku, akt notarialny Rep. A nr (...).

Wnioskodawczyni B. P. jest właścicielem dz. ew. nr 134/10 obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/13 obj. kw nr (...) położonych w S..

Wnioskodawczyni A. Ż. jest właścicielem dz. ew. nr 159 obj. kw nr (...) położonej w S.. Własność powyższej nieruchomości nabyła w drodze umowy darowizny od swojej matki M. S. (2) w dniu 30 grudnia 2005 roku.

Wnioskodawczyni B. S. oraz jej synowie, uczestnicy postępowania, M. S. (1) i T. S. jako spadkobiercy K. S. (1) są współwłaścicielem dz. ew. nr 134/8, 134/9 (powstałych z podziału dz. ew. 134/3) obj. kw nr (...) oraz dz. ew. nr 134/14, 134/11 obj. kw nr (...) położonych w S.. Jako właściciel dz. ew. nr 130/1 obj. kw nr (...) położonej w S. ujawniony jest zmarły L. C..

Wnioskodawcy J. K. (1) i S. K. są współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej dz. ew. nr 132 obj. kw nr (...) położonej w S.. Własność tej nieruchomości nabyli na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 22 grudnia 1989 roku, w której małżonkowie B. i S. C. przekazali całe gospodarstwo rolne swej córce J. K. (1) i jej mężowi S. K. — akt notarialny Rep. A nr (...). W skład przekazanego gospodarstwa rolnego wchodzi dz. ew. nr 132 będąca przedmiotem niniejszego postępowania.

Uczestniczka L. M. (1) jest właścicielem dz. ew. nr 129/1 obj. kw nr (...) położoną w S.. Nieruchomość tą nabyła od swojego wujka F. M. umową darowizny z 22 września 2012 roku

Uczestnik M. K. jest właścicielem dz. ew. nr 130/3 obj. kw nr (...) położonej w S..

Uczestnik P. C. (2) jest właścicielem dz. ew. 130/1 obj. kw nr (...). Nieruchomość ta wcześniej stanowiła własność jego dziadka L. C. i ojca J. C. (1). Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 30 maja 1988 roku Rep. A nr 3001/88 J. C. (1) syn zmarłego L. C. nabył własność dz. ew. nr 130/1 położonej w S..

Dz. ew. nr 130/4 położona w S. nie ma założonej kw, zaś jako władająca nią na zasadach posiadania samoistnego w rejestrach jest ujawniona zmarła M. S. (3). Następcami prawnymi po zmarłej M. S. (3) są jej mąż S. S. oraz ich dzieci córka S. Z. i syn A. S..

Jako współwłaściciele dz. ew. nr 130/2 obj. kw nr (...) położonej w S. ujawnieni są uczestnicy postępowania A. C., W. C. (2), S. C., K. Z., J. C. (1). W. C. (2) nie żyje, jego spadkobiercami są: J. C. (1), S. C., E. O., K. Z., a także uczestnicy P. C. (1) i M. D..

Dowód: wydruki treści ksiąg wieczystych: nr (...) k. 521 – 524, nr (...) k. 525 – 530, nr (...) k.531 – 537, nr (...) k. 43 - 46, nr (...) k. 552 -555, nr (...) k.548 - 551, nr (...) k. 517-520, nr (...) k. 538 - 543, nr (...) k. 544 – 547, nr (...) k. 556 - 557, nr (...) k. 614-615, nr (...) k. 612 – 613, nr (...) k. 616 -619, wypis z rejestru gruntów k. 564, umowa sprzedaży z 14 kwietnia 2015 roku, akt notarialny Rep. A nr (...) k. 71- 72, umowa przekazania gospodarstwa rolnego z 22 grudnia 1989 roku, akt notarialny Rep. A nr 9783/89, oświadczenie z 30 maja 1988 roku, akt notarialny Rep. A nr (...) k, 70, umowa darowizny z 30 grudnia 2005 roku, akt notarialny Rep. A nr (...) k. 56 – 57.

W kontrakcie kupna - sprzedaży z dnia 15 września 1904 roku została ustanowiona służebność polegająca na prawie przejazdu, przechodu i przegonu przez parcele (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) i 1770 na rzecz każdoczesnych właścicieli między innymi parceli 415/12 wpisanej do L. 155 gminy katastralnej S.. Pgr.lkat. (...) ujęta była w L. 154, pgr. lkat. (...) wpisana jest w L. 156. Z parceli 415/12 z L. 155 powstały dz. ew. nr 134/1, 134/4, 134/5, 134/8, 134/9, 134/10, 134/11, 134/12 134/13,134/14 i dla tych działek została nabyta służebność po parcelach (...) i (...). Nadto dla dz. ew. nr 130/1 (powstałej z parcel 415/2 i 415/3 z L. 154), 130/3 (powstałej z 415/3 z L. 154), 159 (powstałej z parcel 415/1 i (...) z L. 156) oraz 158 (powstałej z parcel 415/1 i 415/4, a także pierwotnej pgr. (...) z L. 156) przysługuje prawo przejścia, przejazdu, przegonu po parcelach (...) i (...).

Służebność ta opisana i nakreślona została kolorem żółtym na mapie do celów prawnych sporządzonej przez uprawnionego geodetę Z. S. (1) z dnia 31 marca 2016 roku, nr zamówienia 3/16. Kolorem czerwonym na powyższej mapie został naniesiony faktyczny przebieg służebności przejazdu i przechodu. Z porównania szlaków służebności oznaczonych na mapie do celów prawnych kolorem żółtym i czerwonym wynika, że faktycznie wykonywana służebność i służebność nakreślona kontraktem z 1904 roku pokrywa się jedynie w pkt. 6-7-16-17 tj. na dz. ew. nr 159.

W dniu 4 września 2006 roku B. G. (1), K. G., M. S. (4), K. S. (1), B. P. i B. G. (1) zawarli umowę częściowego działu spadku, zniesienia współwłasności, umowy darowizny i ustanowili służebność. Na mocy zawartej umowy B. G. (2) stał się właścicielem dz. ew. nr 134/12, B. P. stała się właścicielem dz. ew. nr 134/10 i 134/13, zaś K. S. (1) stał się właścicielem dz. ew. nr 134/11. Ustanowiona została również wówczas służebność przejazdu i przechodu szlakiem gruntu o szerokości 3 m. na rzecz każdoczesnych właścicieli i posiadaczy dz. ew. nr 134/11 po dz. ew. nr 134/10, 134/13 i 134/12.

Dowód: Kontrakt kupna-sprzedaży z dnia 15.09.1904 roku k. 53, mapa do celów prawnych wraz z wykazem synchronizacyjnym k. 7 – 10, umowa z 4 września 2006 roku, akt notarialny Rep. A nr (...) k. 58 – 67.

Poprzednicy prawnie wnioskodawców oraz wnioskodawcy co najmniej od 1978 roku korzystali z drogi istniejącej w terenie, która prowadziła do ich nieruchomości leśnych. Początkowo była to droga, którą można było przejechać wozem konnym. Z uwagi na bardzo zły stan drogi, uniemożliwiający ściąganie drzewa z lasu w 1978 roku z inicjatywy B. G. (1) został przeprowadzony remont drogi. Szlak został poprawiony przez spychacz, rozepchnięty na szerokość i utwardzony. S. przepchnął teren pod drogę i utworzył wyraźny szlak drogi. Prace te zostały sfinansowane przez ówczesnych właścicieli nieruchomości leśnych, do których droga prowadziła. W pracach uczestniczył ojciec K. W. S., który zmarł w 1979 roku. W kolejnych latach droga była systematycznie naprawiana i żwirowana, szczególnie po opadach deszczu. Koleiny były wypełniane kamieniami zbieranymi z pól i żwirem przywożonym z rzeki. Kamień był nawożony w miarę potrzeby, tam gdzie były koleiny.

W latach 80 – tych XX wieku zostały założone przepusty przy wjeździe na szlak na dz. ew. 129/1. Wiązało się to z faktem wykonania przez F. M. rowu wzdłuż swojej działki, który miał odprowadzać wodę spływającą z góry. Rów ten dochodził tylko do wjazdu na dz. ew. 129 (obecnie 129/1). Woda wówczas zaczęła zalewać wykonaną wcześniej drogę do lasu. Użytkownicy drogi zwrócili się do F. M., który powiedział im, żeby zrobili sobie przepusty. Prace związane z założeniem przepustów zostały wykonane i sfinansowane przez wnioskodawców i ich poprzedników prawnych. Organizacją prac zajmował się B. G. (1). Od wykonania tych prac szlak był w terenie widoczny i nie zmienił swojego przebiegu do dzisiaj. Rozpoczyna się przy drodze o numerze (...), która jest obecnie drogą o nawierzchni asfaltowej, a wcześniej była drogą bitą. Z dz. ew. 195 wjazd na dz. ew. 129/1 odbywała się przez przepusty, a następnie przez dz. ew. 130/1, 130/2, 130/3, 130/4, 131/1, 131/2, 131/3, 132, 134/1, 134/5, 134/8, 134/9, 134/10, 134/11, 134/12, 134/13, 135/2 i częściowo 159.

Szlak ten nie ma jednoznacznie oznaczonych krawędzi, jego szerokość wynosi około 3 – 3,5 m. z rozszerzeniem przy zjeździe z drogi asfaltowej.

Z istniejącego szlaku korzystali K. i B. S., B. G. (1), M. S. (2), J. C. (1), B. C., B. P., A. Ż., J. i A. K.. Wnioskodawcy i ich poprzednicy prawni korzystali z tak wyznaczonego szlaku drożnego w celu dojazdu do swoich działek leśnych, w celu wycinki czy też wykonaniu zabiegów pielęgnacyjnych. Przejazdy te były systematyczne ale nie nazbyt częste co wynikało z charakteru nieruchomości, do których prowadziły czyli do nieruchomości leśnej. Poprzednicy prawni wnioskodawców ani oni sami nie pytali się o zgodę na przejazdy innych właścicieli działek leśnych, korzystali oni ze szlaku drożnego wyłącznie dla siebie i na własne potrzeby. Nie płacili nikomu również za przejazd. Pytali się jedynie o zgodę na składowanie drzewa na łące F. M. obok drogi. Wynikało to z ich mylnego przekonania, że korzystają oni ze swojej służebności ustanowionej w 1904 roku. Korzystanie z istniejącego szlaku nie wywoływało żadnych konfliktów sąsiedzkich.

Żaden z właścicieli nieruchomości, w tym również F. M. (poprzednik prawny L. M. (1)) nigdy nie czynili przeszkód z korzystania ze szlaku drożnego biegnącego przez ich działki leśne. F. M. przekazał własność dz. ew. 129/1 L. M. (1) umową darowizny 22 września 2012 roku.

Dowód: zeznania świadków: A. Z. k. 117/2, M. S. k. 128/2 – 129, K. S. k. 130, M. S. k. 164, częściowo zeznania świadka D. P. k. 129, wydruki zdjęć z 2012 roku k. 99- 100, zdjęcia lotnicze k.126, opinia biegłego geodety k.188- 189, odpowiedź na zarzuty k.235, mapa z klauzulą k. 503-504, przesłuchanie stron S. G. k.513, J. C. k. 513/2 i L. M. k.513/2 – 514.

Stan spokojnego korzystania ze szlaku istniał do 2015 roku. W dniu 15 grudnia 2015 roku na zlecenie uczestniczki L. M. (1) usunięto koparką przepusty znajdujące się na wjeździe na szlak przy dz. ew. 129/1, czym uniemożliwiła wnioskodawcom dojazd do ich działek leśnych.

Z powództwa B. S., B. G. (1) i S. G. (1) toczyła się przed tutejszym Sądem sprawa o przywrócenie naruszonego posiadania, pod sygn. I C 37/16. Wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2016 roku, w sprawie o sygn. akt I C 37/16 uczestniczka L. M. (1) została zobowiązana do przywrócenia B. G. (2), S. G. (2) i B. S. możliwości przejazdu przez działkę (...) położoną w S. gm. L. poprzez zamontowanie trzech zbrojonych przepustów o łącznej długości 7,5 metra oraz o średnicy 40 cm, przy wjeździe z drogi gminnej, na dz. ew. 129/1, w miejscu gdzie były dotychczas usytuowane oraz Sąd zobowiązał L. M. (1) do zaniechania naruszeń w przyszłości.

Dowód: akta sprawy I C 37/16 SR w Limanowej

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: odpisów z ksiąg wieczystych, zeznań świadków, przesłuchania stron oraz opinii biegłego geodety.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków: A. Z., M. S. (7), M. S. (2), którzy potwierdzili, iż około 1978 roku został przeprowadzony pierwszy remont drogi i jej utwardzenie. Potwierdzili również, iż w latach 80 – tych XX wieku zostały założone pierwsze przepusty a droga była systematycznie naprawiana, w zależności od potrzeb.

Za wiarygodne uznać również należy zeznania świadka K. S. (3), który zeznał, że do 1995 roku chodził po drodze, przy której rozpoczyna się szlak i widział zjazd, który początkowo był na dz. ew. 129/2 a od początku lat 80-tych jest w miejscu, w którym jest obecnie

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom D. P., który zeznał, że zna te tereny od 1993 roku i że tam był tylko wjazd ale nie było żadnego utwardzenia. Gdyby nie było fosy jak w dalszej części zeznań twierdził świadek to wykonywanie wjazd też byłoby zbyteczne. Również jeżeli chodzi o zeznania dotyczące oświadczeń F. M., to są one sprzeczne z zeznaniami F. M., które złożył w sprawie I C 37/16, zeznając, iż nigdy nie było innej drogi do lasu wnioskodawców.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka I. S., że droga była w lesie ale nie było wjazdu. Twierdzenia te przeczą zasadom doświadczenia życiowego, ponieważ trudno znaleźć logiczne wytłumaczenie, dla wykonania drogi w środku lasu bez wjazdu. Nie wiadomo jak również tak droga miałaby być wykonana. Twierdzenia o tym, że droga ta miała się łączyć z drogą Na (...) nie znalazły potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. Na oględzinach świadek D. M. i uczestniczka L. M. próbowali okazać drogę Na (...) ale nie umieli jej okazać w terenie. Miejsce okazane było zarośnięte drzewami.

Również zeznania świadka A. T. należy uznać za niewiarygodne. Świadek zaprzeczał aby kiedykolwiek istniał tam utwardzony szlak, a pierwsze utwardzenie pojawiło się w 2017 roku. Po okazaniu zdjęć lotniczych nie umiał powiedzieć dlaczego na działce uczestniczki L. M. (1) jest zjazd i droga. Wskazywał, że być może jest to pasek, który wyschnął od słońca. Po okazaniu zdjęć z 2012 roku przyznał, że taka utwardzona droga istniała co najmniej od 1997 roku.

Świadek D. M. (2) słuchany na oględzinach oświadczył, że widocznego zjazdu i szlaku na dz. ew. 129/1 nie było aż do powodzi czyli do 1997 co przeczy takimi bezspornym dowodom jak zdjęcia lotnicze. Świadek twierdził, iż do lasu prowadziła inna droga ale nie umiał jej wskazać na oględzinach. Miejsce, które wskazywał było zarośnięte drzewami (k.160).

Jako podstawę swoich ustaleń Są przyjął również zdjęcia lotnicze z lat 1997, 2003 i 2009, na których widać wyraźnie wjazd do lasu po dz. ew. 129/1. Zdjęcie lotnicze z 1977 roku zostało wykonane przed rozepchnięciem szlaku przez spych i utwardzeniem. Jednak widać na nim, że w miejscu gdzie jest obecnie droga był biały pas użytkowany w inny sposób niż pozostała część.

Zdjęcia przedłożone przez uczestniczkę L. M. przedstawiające dz. ew. 129/1 w roku 2012 potwierdzają, iż wówczas na pewno istniał na tej nieruchomości utwardzony szlak.

Oceniając zeznania stron Sąd za wiarygodne uznał twierdzenia S. G. (1) i J. C. (1), które znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. W ocenie Sądu za wiarygodnością zeznań dotyczących daty powstania drogi w 1978 roku przemawia fakt, iż S. G. (1) wnosząc pozew o ochronę posiadania w sprawie I C 37/16 twierdził tak samo jak w niniejszej sprawie, że droga została wykonana spychaczem ponad 30 lat temu. W dacie wnoszenia powyższego pozwu powodowie byli przekonani, iż korzystają ze służebności i zapewne te twierdzenia nie były składane na potrzeby niniejszego postepowania.

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania uczestniczki L. M. (1), która twierdziła, że na dz. ew. 129/1 nie było żadnej drogi ani utwardzenia tylko wejście do lasu prawdopodobnie wydeptane przez zwierzęta. Podnosiła również, że jej wujek F. M. nie wiedział o żadnej drodze. Twierdzenia uczestniczki są sprzeczne z całym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym a w szczególności zdjęciami lotniczymi. Terenu zalewowego i jeziorka na dz. ew. 129/1 nie stwierdzono w trakcie oględzin, nie ma ich również na zdjęciach przedłożonych przez uczestniczkę. Odnosząc się do zdjęcia z k. 84 należy podkreślić, iż jest ono wyżej niż wjazd do lasu i z uwagi na skarpę wjazd nie jest widoczny na tym zdjęciu. Stąd tez nie pozwala ocenić, czy przy dz. ew. 129 była fosa czy też nie. Co do zeznań odnoszących się niewiedzy F. M. o drodze to pozostają one w sprzeczności z jego zeznaniami w sprawie I C 37/16. W powyższej sprawie zeznał, że informował uczestniczkę, że jest droga do lasu i że może trzeba ją „wyciąć”. Radził się też w tym zakresie geodety i notariusza co wskazuje, że uważał, że wnioskodawcom przysługuje prawo do tej drogi.

W sprawie zostały sporządzone opinie przez biegłego w zakresie geodezji. Zostały one sporządzone w sposób logiczny, jasny, pełny i opracowane na odpowiednim poziomie wiedzy fachowej, udzielając odpowiedzi na pytania zlecone przez Sąd. Opinie te co do zasady nie były kwestionowane przez strony.

Okoliczność, ze w toku postępowania został wysypany tłuczeń na dz. ew. 129/1 nie ma znaczenia ponieważ wniosek dotyczył zasiedzenia na 2008 rok.

Sąd zważył co następuje:

Wniosek zasługiwał na uwzględnienie.

Wnioskodawcy wnosili o stwierdzenie zasiedzenia służebności stanowiącej drogę biegnącą przez las i prowadzącą do ich nieruchomości leśnych, przy czym sporny był tylko odcinek przebiegający po dz. ew. 129/1 stanowiący własność L. M. (1).

Służebność gruntowa jest jedynym spośród ograniczonych praw rzeczowych, które można nabyć w drodze zasiedzenia. Przewiduje to art. 292 k.c., który określa samodzielnie charakter posiadania służebności gruntowej jako przesłanki nabycia jej przez zasiedzenie. Zasiedzenie jest instytucją prawa cywilnego, której celem jest usunięcie długo trwającej sprzeczności między faktycznym władaniem rzeczą a rzeczywistym stanem prawnym, jednakże na rzecz faktycznie władającego. Polega ono na nabyciu prawa własności rzeczy przez niebędącego dotąd jej właścicielem posiadacza samoistnego tej rzeczy, wyłącznie na skutek jej długotrwałego posiadania. W przypadku nieruchomości - bez znaczenia jest nawet dobra czy zła wiara posiadacza, różnica w tym przypadku występuje jedynie w zakresie wymaganego przez prawo okresu nieprzerwanego posiadania. Służebność gruntowa stanowi istotne ograniczenie prawa własności i przy stwierdzaniu jej nabycia w drodze zasiedzenia niezbędne jest szczegółowe ustalenie, czy zostały spełnione ustawowe przesłanki nabycia tego prawa.

Nabycie służebności gruntowej w drodze zasiedzenia jest uwarunkowane spełnieniem trzech przesłanek: posiadania służebności, istnienia trwałego i widocznego urządzenia i upływu czasu.

Pierwsza z przesłanek polega wyłącznie na faktycznym korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia znajdującego się na cudzej nieruchomości w takim zakresie i w taki sposób, w jaki czyniłaby to osoba, której przysługuje służebność tzn. władanie w zakresie służebności gruntowej musi być wykonywane dla siebie. W rozpoznawanej sprawie ciągłość polegać musi na stabilnym, trwałym, a nie grzecznościowym korzystaniu z cudzej nieruchomości w zakresie służebności gruntowej – służebności przechodu i przejazdu.

Ustalony stan faktyczny wskazuje, że korzystanie z tego szlaku miało charakter nieprzerwany co najmniej od 1978 roku. Oczywiście, nie oznacza to, że wnioskodawcy i ich poprzednicy prawni posiadali ten szlak w każdym momencie. Służebność przejazdu mająca na celu zapewnienie dostępu do określonego miejsca jest bowiem służebnością, która z natury rzeczy jest wykonywana jedynie okresowo i stosownie do potrzeb ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2006 roku, II CSK 119/06). Również okoliczność pozostawania przez poprzedników prawnych wnioskodawców w dobrych stosunkach sąsiedzkich nie przesądza o grzecznościowym korzystaniu z przejazdu. Sposób korzystania przez poprzedników prawnych wnioskodawców ze spornego szlaku wskazuje na posiadanie prowadzące do zasiedzenia służebności. Posiadanie prowadzące do nabycia przez zasiedzenie służebności gruntowej ma inny charakter niż posiadanie prowadzące do nabycia przez zasiedzenie własności. Posiadanie to polega na faktycznym korzystaniu z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności.

Trwałe i widoczne urządzenie musi być wynikiem świadomego i pozytywnego działania ludzkiego, podjętego w celu przystosowania gruntu obciążonego jako drogi, na przykład poprzez utwardzenie szlaku. Takim trwałym urządzeniem nie jest zwykła polna droga z zaznaczonymi na gruncie koleinami. Gdy natomiast te koleiny są wysypywane różnego rodzaju materiałem (np. żwirem lub kamieniami), to wówczas spełniona zostaje ww. przesłanka zasiedzenia. Mamy tu również do czynienia z efektem świadomego zachowania ludzkiego, mającego na celu przystosowanie do korzystania ze służebności, jako konkretnego szlaku drożnego o jednoznacznie wskazanej trasie jego przebiegu. W ocenie Sądu nie jest zatem konieczne utwardzanie szlaku na całej jego szerokości, a wystarczy czynienie tego w miejscu występowania kolein (wyrok SN z 11 maja 2000 r., I CKN 273/00).

W ocenie Sądu sposób urządzenia drogi przebiegającej przez działkę wszystkich uczestników, w tym również uczestniczki L. M. (1) wskazuje, że droga ta stanowi trwałe i widoczne urządzenie w rozumieniu art. 292 k.c. Pas drogi został m.in. przez wnioskodawców i ich poprzedników prawnych rozepchnięty spychem na szerokości istniejącą do dzisiaj, a następnie utwardzony kamieniem i żwirem. Szlak był utwardzany w koleinach powstałych na gruncie, który szczególnie na dz. ew. 129/1 był podmokły. Szlak został wykonany przez wnioskodawców i ich poprzedników prawnych w 1978 roku. Wszyscy właściciele lasów, do których prowadził szlak poczuwali się do obowiązku utrzymania drogi w należytym stanie i ten obowiązek realizowali poprzez nawożenie żwiru i kamieni. Oczywistym jest, że inaczej wyglądały drogi w latach 70-tych i 80-tych XX wieku niż w czasach obecnych. Wynikało to z mniejszej ilości pojazdów mechanicznych a co za tym idzie nie wymagało to aż tak dobrego wyrównania i utwardzenia drogi jak ma to miejsce dzisiaj. Ponadto w latach 70-tych i 80-tych prace te były wykonywane w ramach inicjatywy oddolnej przez samych mieszkańców, bez specjalistycznego sprzętu. Dzisiaj natomiast modernizacja dróg odbywa się zazwyczaj przez firmy, przy użyciu specjalistycznego sprzętu co w sposób widoczny przedkłada się na standard dróg.

W ocenie Sądu wnioskodawcy wykazali, że zarówno oni, jak i ich poprzednicy prawni korzystali w sposób widoczny dla innych z trwałego i widocznego urządzenia z zamiarem władania dla siebie. Szlak drogowy, którego dotyczy postepowanie prowadzi tylko do nieruchomości leśnych wnioskodawców. Nikt inny nie sprawował władztwa nad tą drogą. Droga ta nie prowadziła do żadnego innego gospodarstwa.

Wnioskodawcy oraz ich poprzednicy prawni wykonali w 1978 roku trwałe i widoczne urządzenie stanowiące drogę wykonaną w terenie przez spych i utwardzoną. W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, że wnioskodawcy doprowadzili do przekształcenia formy drogi w trwałe i widoczne urządzenie. Jak zeznał F. M. w sprawie I C 37/16 (k. 79) „Dawniej przez działkę tak jak komu pasowało. Potem zgodziłem się żeby tą drogę rozepchnąć i żeby jeździli jednym torem”. Zatem nie był to szlak tylko wyjeżdżony, z koleinami ale wyróżniający się od sąsiadującej łąki i lasu teren drogowy, istniejący co najmniej od 1978 roku. Postępowanie dowodowe pozwala zatem stwierdzić, że droga ta wykonana została przez wnioskodawców oraz ich poprzedników prawnych.

Na zdjęciach lotniczych z lat 1997, 2003 i 2009 widać wyraźnie wjazd do lasu po dz. ew. 129/1. Zdjęcie lotnicze z 1977 roku zostało wykonane przed rozepchnięciem szlaku przez spych i utwardzeniem. Jednak widać na nim, że w miejscu gdzie jest obecnie droga – znajduje się biały pas, wskazujący, że prawdopodobnie tędy odbywały się przejazdy do lasu.

Fakt, że w 1993 roku był już wjazd po dz. ew. 129/1 potwierdził świadek powołany przez uczestniczkę D. P. (2) (k.129). Również z zeznań świadka K. S. (4) (k.130) wynika, iż co najmniej w 1981 roku istniał zjazd, który jest tam do dzisiaj. Faktem jest, iż świadek wskazywał początek lat 80 – tych jako datę powstania tego wjazdu i nowego szlaku to jednak należy pamiętać, iż on tylko przechodził obok tego szlaku a na spornym szlaku nigdy nie był. Istotne jest jednak okoliczność, iż od lat osiemdziesiątych wjazd znajdował się w tym miejscu co dzisiaj.

Część świadków podkreślała, że zmarły w 1978 roku S. M. (ojciec F.) nigdy nie zgadzał się na przejazdy. Co wskazywałoby, że dopiero po śmierci S., F. zgodził się na urządzenie drogi prowadzącej przez jego nieruchomość to jest dz. ew. 129 (obecna 129/1). Również uczestniczka L. M. (1) w trakcie oględzin oświadczyła, że po śmierci S. M. jego syn F. M. „dogadał się z sąsiadami, który częściowo też korzystał z tej drogi i zaczęli jeździć przez jej działkę”.

Uczestniczka L. M. (1) i część powołanych przez nią świadków podnosili, że dojazdy do lasów wnioskodawców odbywały się po drodze Na (...). Jednak twierdzenia te nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym. W trakcie oględzin uczestniczka i świadek D. M. okazywali teren, w którym ta droga miała być ale był to teren porośnięty drzewami bez śladów przejazdów. Uczestniczka przyznała, że nigdy w tym miejscu nie była. Biegły w swojej opinii naniósł szlak, którym według opinii uczestniczki odbywały się przejazdy punktami 5-6-51-54-55-56-53-52-5. Jest to szlak, który w terenie stanowi las, nie ma tam żadnych śladów przejazdów i co najistotniejsze nie prowadzi do wyjazdu z lasu. Podkreślenia wymaga również fakt, iż część tego szlaku znajduje się na działce (...) należącej do L. M. (1).

F. M. odmówił składania zeznań w niniejszej sprawie. Był jednak słuchany w sprawie I C 37/16, w której zeznał, że „Ja L. M. (1) mówiłem, że przez tą działkę przejeżdżają do lasu. To było nawet przy geodecie. Ja pytałem geodetę co z tą drogą zrobić. Mówiłem, że to droga do lasu.”(k.79 akt I C 37/16).Zeznał również, że „zgodziłem się żeby tą drogę rozepchnąć i żeby jeździli innym torem”(k.79). Powyższe twierdzenia F. M. świadczą o tym, iż o ile na początku wyraził zgodę na wykonanie drogi to już później uważał, że droga ta stanowi własność osób, które z niej korzystają. Co najistotniejsze, wbrew twierdzeniom uczestniczki L. M. (1), miał świadomość istnienia tej drogi.

Wnioskodawcy do roku 2015 byli przekonani, że korzystają ze służebności ustanowionej w 1904 roku. Świadczy o tym uzasadnienie pozwu w sprawie I C 37/16, w którym B. S., B. G. (1) i S. G. (1) podnosili, iż wnoszą o ochronę posiadania służebności, którą nabył ich pradziadek i z której korzystają nieprzerwanie od 1904 roku. Dopiero sporządzenie mapy przez geodetę Z. S., która została dołączona do wniosku uświadomiło im, że przejeżdżają po innym szlaku, niż ten ustanowiony w służebności.

Stanowisko uczestniczki L. M. (1), że po jej nieruchomości nie odbywały się przejazdy i nie było żadnego utwardzenia nie znalazło potwierdzenia w przeprowadzonym materiale dowodowym. Założenie, że nie odbywały się przejazdy byłoby zaprzeczeniem całej pozostałej służebności ponieważ była to jedna całość i tak należy ją traktować. Gdyby przyjąć, że na dz. ew. 129/1 nie było utwardzenia i przejazdów to szlak, którego dotyczy sprawa nie łączyłby się z drogą i nie miałby wyjazdu z lasu co nie daje się wytłumaczyć w żaden logiczny sposób. Ponadto, jak już wcześniej podniesiono F. M. słuchany w sprawie i C 37/16 zeznał: „Potem zgodziłem się, żeby tą drogę rozepchnąć i żeby jeździli jednym torem” i „Na działkę (...) był tylko jeden zjazd z drogi asfaltowej koło lasu. Na działkę jest jeszcze drugi wjazd ale nie do lasu” (k. 79/2 akt I C 37/16). Z powyższych zeznań wynika wprost, iż F. M. wyraził zgodę na wykonanie przejazdu po dz. ew. 129/1, w miejscu, w którym jest on do dzisiaj i że nie było innego wjazdu do lasu.

Do posiadania służebności prowadzącego do jej zasiedzenia stosuje się odpowiednio te same zasady, które rządzą posiadaniem wskutek którego dochodzi do zasiedzenia własności nieruchomości. Zgodnie z art. 292 k.c. do nabycia służebności przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio przepisy o nabyciu własności nieruchomości. (art. 172 k.c.). Czas posiadania wymagany do zasiedzenia to 20 lat w dobrej wierze lub 30 lat w złej wierze. O dobrej lub złej wierze decyduje chwila wejścia w posiadanie rzeczy, czyli odpowiednio w przypadku służebności chwila przystąpienia do jej wykonywania. Bieg terminu zasiedzenia służebności gruntowej rozpoczyna się od chwili, gdy posiadacz tej służebności gruntowej przystąpił do korzystania z trwałego i widocznego urządzenia (tak: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 1967 roku w sprawie III CZP 12/67 – OSNC 1967/12/212, Lex nr 598), jest to zatem chwila rozpoczęcia służebności gruntowej (art. 292 zdanie pierwsze kc w zw. z art. 352 § 1 kc). Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów SN z dnia 9 sierpnia 2011r., III CZP 10/11, (OSNC 2011/12/129), wykonanie trwałego i widocznego urządzenia przez posiadacza nieruchomości w zakresie służebności gruntowej drogi dojazdowej jest przesłanką zasiedzenia tej służebności.

Mając na uwadze, iż brak było dokładnej daty powstania drogi Sąd bieg zasiedzenia liczył od 31 grudnia 1978 roku. Zgodnie z art. 176 § 1 i 2 k.c. wnioskodawcy mogli doliczyć sobie czas posiadania ich poprzedników prawnych, ponieważ do przeniesienia posiadania doszło podczas biegu zasiedzenia. Podkreślić należy, że w powołanym przepisie chodzi o doliczenie okresu posiadania nie tyle poprzednika prawnego w znaczeniu spadkodawcy, ale poprzednika posiadającego nieruchomość (służebność). Wnioskodawcy są w pełnym zakresie kontynuatorami posiadania szlaku swoich poprzedników – posiadaczy, to art. 176 § 1 k.c. miał tu zastosowanie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, w postępowaniu nieprocesowym każdy z uczestników ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Z założenia uczestnicy postępowania w zasadzie są w tym samym stopniu zainteresowani jego wynikiem, a orzeczenie sądu udziela ochrony prawnej każdemu uczestnikowi. Dlatego ten, kto poniósł koszty sądowe lub koszty zastępstwa procesowego nie uzyska zwrotu wydanych kwot od innego uczestnika, ale i nie jest obowiązany do zwracania kosztów poniesionych przez innego uczestnika. Tylko wyjątkowo, jeżeli uczestnicy albo w różnym stopniu byli zainteresowani wynikiem postępowania, albo interesy ich były sprzeczne, sąd może orzec na zasadzie odpowiedzialności za wynik sprawy (art. 520 § 2) lub na zasadzie zawinienia (art. 520 § 3).

SSR Małgorzata Hybel

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Piech
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Limanowej
Osoba, która wytworzyła informację:  Małgorzata Hybel
Data wytworzenia informacji: