Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesława Szulczewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Busz

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2017 r. w Gdańsku

sprawy W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 24 sierpnia 2016 r. nr (...)

I oddala odwołanie,

II. zasądza od W. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. 360 zł( trzysta sześćdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 1621/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 sierpnia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu W. S. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2016 r. poz. 887 ze zm.), dalej: ustawa. Pozwany podał, iż ubezpieczony nie wykazał 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a jedynie 24 lata, 3 miesiące i 27 dni.

Odwołanie od powyższej decyzji pozwanego organu rentowego wniósł ubezpieczony W. S., zaskarżając decyzję w całości i wnosząc o jej zmianę przez przyznanie mu wnioskowanego świadczenia, zasądzenie na rzecz ubezpieczonego zwrotu kosztów procesu w tym szczególności kosztów zastępstwa procesowego w wysokości stawki maksymalnej, przeprowadzenie dowodów z zeznań wskazanych świadków. W uzasadnieniu wskazał iż od 16 roku życia tj. od 22 sierpnia 1972 r. do 30 sierpnia 1974 r. stale i w wymiarze przekraczającym 4 h dziennie wykonywał prace w należącym do rodziców gospodarstwie rolnym, powiększonym o dzierżawione przez rodziców grunty. Ubezpieczony podniósł, iż poza podstawowym areałem gruntów 900 m2 rodzice ubezpieczonego byli dzierżawcami gospodarstwa rolnego o pow. nie mniejszej niż 2,5 ha od H. i M. K. oraz od (...) w M. (0,25 ha).

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji wnosząc od zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. S. ur. (...), w dniu 09 sierpnia 2016 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Ubezpieczony nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. Wymagany wiek 60 lat ubezpieczony ukończył w dniu 22 sierpnia 2016 r.

okoliczności bezsporne, vide: wniosek ubezpieczonego o emeryturę z dnia 09 sierpnia 2016 r. –k. 1-4 akt rentowych

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił według stanu na dzień 01 stycznia 1999 r. 24 lata, 3 miesiące i 27 dni ogólnego stażu pracy (w tym 24 lata, 1 miesiąc i 26 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 1 dzień okresów nieskładkowych) oraz 15 lat 8 miesięcy i 19 dni okresów pracy w warunkach szczególnych – co oznacza, iż nie wykazał wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych

dowód: karty przebiegu zatrudnienia –k. nienumerowana akt rentowych

Ubezpieczony w okresie od 22 marca 1960 r. do 30 sierpnia 1982 r. był zameldowany w M. przy ul. (...) w budynku wielorodzinnym tj. w miejscu zamieszkania jego rodziców - J. i S. S..

Do czerwca 1974 r. wnioskodawca był uczniem zasadniczej szkoły zawodowej.

W okresie od 02 września 1974 r. do 06 lutego 1983 r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Wytwórni (...) w M. na stanowisku stażysty, a następnie operatora automatycznej pakowaczki i elektromontera. W tym okresie ukończył Technikum Mechaniczno – Elektryczne dla Pracujących w M..

Ojciec ubezpieczonego - J. S. w spornym okresie nie był właścicielem gospodarstwa rolnego, od 08 maja 1964 r. do 31 sierpnia 1983 r. pozostawał zatrudniony w (...) Wytwórni (...) w M. ostatnio na stanowisku monter maszyn i urządzeń i z tego tytułu podlegał ubezpieczeniu.

Ojciec ubezpieczonego dzierżawił grunty rolne na terenie m. M. na podstawie umów dzierżawnych w następujących okresach:

⚫

Umowa dzierżawna nr 290/67 o pow. 720 m 2 zawarta od 20 marca 1967 r. do 30 marca 1970 r.

⚫

Umowa dzierżawna nr 499/67 o pow. 180 m2 zawarta od 10 października 1967 r. do 30 września 1972 r.

⚫

Umowa dzierżawna nr 64/76 o pow. 900 m2 zawarta od 17 maja 1976 r. do 30 września 1981 r.

⚫

Umowa dzierżawna nr 37/85 o pow .1440 m 2 zawarta od 03 kwietnia 1985 r. do 30 września 1990 r.

⚫

Umowa dzierżawna nr 15590 o pow. 27377 m2 zawarta od 10 stycznia 1990 r. do 30 września 1993 r.

⚫

Umowa dzierżawna nr 53/94 o pow. 29097 m2 zawarta od 09 marca 1994 r. do 30 września 1996 r.

⚫

Umowa dzierżawna nr 156/97 o pow. 28100 m2 zawarta od 26 listopada 1997 r. do 30 września 2000 r.

Na ojca ubezpieczonego zarejestrowany był m.in. ciągnik rolniczy marki U., przyczepa rolnicza A., (...). Ciągnik i przyczepę ojciec ubezpieczonego kupił w latch 90- tych .

Z zaświadczenia wystawionego przez (...) S.A oddział Cukrownia M. wynika, iż J. S. był plantatorem dostarczającym buraki cukrowe do Cukrowni M., nie ma jednak możliwości sprecyzowania w jakich latach.

Matka mieszkała razem z ojcem, pracowała, a od 1975 r. przeszła na emeryturę.

Dowód: zaświadczenie z dnia 17 listopada 2016 r. k. 13 akt sprawy, zaświadczenie z dnia 10 maja 2016 r. k. 16 akt rentowych, zaświadczenie z dnia 17 grudnia 2008 r. k. 17 akt rentowych, świadectwo pracy k. 4 akt kapitałowych, akta ubezpieczeniowe J. S., zeznania ubezpieczonego k. 49-51 akt sprawy protokół skrócony, k. 52 protokół elektroniczny

M. i H. K. posiadali gospodarstwo rolne o pow. 16,25 ha położone w obrębie G. gmina M. w okresie od 19 kwietnia 1966 r. do 18 marca 1988 r.

Okoliczności niesporne

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy, aktach rentowych pozwanego organu, których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego jedynie w zakresie w jakim ten wskazywał na swoje wykształcenie i doświadczenie zawodowe. Sąd nie dał wiary zeznaniom ubezpieczonego w pozostałym zakresie, ponieważ zeznania te nie pokrywały się i pozostawały w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. W szczególności nie zostało wykazane na podstawie zebranej dokumentacji by rodzice ubezpieczonego pozostawali w spornym okresie właścicielami gospodarstwa rolnego bąi. Nie zostało wykazane by rodzice ubezpieczonego prowadzili gospodarstwo, nigdy nie podlegali ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego , zeznania ubezpieczonego , że w latach 1972- 1974 hodowali w mieście 20 do 40 świń , są niewiarygodne również w świetle zasad doświadczenia życiowego co zostanie wykazane poniżej.

Powyższe skutkowało oddaleniem wniosków dowodowych o przesłuchanie świadków zgłoszonych w odwołaniu. Kontynuowanie postępowania dowodowego w tym zakresie było niezasadne, bowiem wnioski powyższe zmierzały do wykazania właśnie 25 lat stażu pracy w warunkach szczególnych, poprzez uzupełnienie go w drodze wykazania, iż ubezpieczony wykonywał prace w gospodarstwie rolnym, co wobec faktu, iż nie zostało wykazane by rodzice ubezpieczonego byli właścicielami/dzierżawili gospodarstwo rolne, a co za tym idzie, posiadali status rolnika, było bezprzedmiotowe. O powyższym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołania skarżącego W. S. nie były w ocenie Sądu zasadne.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), dalej: ustawa, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1.  legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet,

2.  mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3.  nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8 poz. 43), dalej: rozporządzenie. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Wskazać również należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust. 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2). Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r., III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Według art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy emerytalnej, przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również, traktując, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Kwestia pracy w gospodarstwie rolnym na gruncie cytowanego przepisu była wielokrotnie przedmiotem rozważań w orzecznictwie sądowym. W judykaturze wykształcił się pogląd, iż o uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalnych okresów pracy w gospodarstwie rolnym sprzed objęcia rolników obowiązkiem opłacania składki na rolnicze ubezpieczenie społeczne domowników (tekst jedn.: przed dniem 1 stycznia 1983 r.) przesądza wystąpienie dwóch okoliczności. Po pierwsze wykonywanie czynności rolniczych powinno odbywać się zgodnie z warunkami określonymi w definicji legalnej "domownika" z art. 6 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Po drugie czynności te muszą być wykonywane w wymiarze nie niższym niż połowa ustawowego czasu pracy, tj. minimum 4 godziny dziennie

Na wstępie rozważań wskazać należy, iż mając na względzie specyfikę postępowania w sprawach ubezpieczeń społecznych oraz fakt, iż w przedmiotowej sprawie pomiędzy wnioskodawcą a organem ubezpieczeń społecznych powstał spór dotyczący wysokości świadczenia z ubezpieczeń społecznych – Sąd uznał, że przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy zasadnicze znaczenie winna znaleźć zasada wyrażona w art. 6 k.c., zastosowana odpowiednio w postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych. Zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony osiągnął 60 rok życia; nie jest on członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, posiada wymagany przepisami staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat.

Przedmiotem sporu pozostawało ustalenie, czy wnioskodawca W. S. spełnił pozostałe wynikające z cytowanych wyżej przepisów przesłanki nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych, a w szczególności czy wykazał co najmniej 25 lat ogólnego stażu pracy (okresów składkowych i nieskładkowych).

Jak wynika z treści decyzji oraz karty stażowej w toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił ostatecznie według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r. 24 lata, 3 miesiące i 27 dni ogólnego stażu pracy (w tym 24 lata, 1 miesiąc i 26 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 1 dzień okresów nieskładkowych) Oznacza to, iż zabrakło mu 10 miesięcy i 4 dni do 25 lat ogólnego stażu pracy.

Jedynym twierdzeniem przedstawionym przez skarżącego w odwołaniu odnoszącym się do spełnienia warunku posiadania stażu ogólnego w wymiarze 25 lat było żądanie uwzględnienia do tego stażu okresu od 22 sierpnia 1972 r. do 30 sierpnia 1974 r. pracy na przydomowej hodowli świń i rzekomo dzierżawionym 2, 5 hektara .

Prawdziwości wskazanego powyżej twierdzenia przeczy jednak materiał dowodowy zebrany w sprawie.

W pierwszej kolejności zważyć należy, iż na podstawie zebranego materiału dowodowego nie ustalono by rodzice ubezpieczonego prowadzili gospodarstwo rolne w którym ubezpieczony mógłby pracować w spornym okresie czasu. Zważyć należy, iż ubezpieczony wnosił o zliczenie okresu od 22 sierpnia 1972 r. do 30 sierpnia 1974 r., jednakże w tym okresie ojciec, J. S. i matka S. S. nie pozostawali właścicielami żadnego gruntu rolnego, nie zostało też wykazane by taki grunt dzierżawili.

Jak wykazano zaświadczeniem z dnia 18 sierpnia 2015 r. ( k. 15 akt emerytalnych) J. S. dzierżawił do 30 września 1972 r. 180 m 2 a następnie dopiero od 17 maja 1976 r. 900 m2. Nadto wskazać należy, iż w ocenie Sądu zupełnie niewiarygodne są zeznania ubezpieczonego w zakresie w jakim wskazywał, iż ojciec dzierżawił od państwa K. 2,5 ha ziemi. Co prawda niespornym jest, iż ww. posiadali gospodarstwo rolne, jednakże nie zostało wykazane by grunt ten nie był oddany w dzierżawę ojcu wnioskodawcy. Zważywszy zaś na silny aspekt reglamentacyjny w omawianym okresie dotyczący przekazywania nieruchomości rolnych (zarówno nabywania jak i dziedziczenia) wysoce nieprawdopodobnym jest by fakt ten nie został odnotowany w żadnej dokumentacji którą można by przedłożyć na potrzeby niniejszego postępowania.

Sąd pragnie przypomnieć, iż do 31.12.1971 r. istniał w Polsce system dostaw obowiązkowych a więc system skupu przez państwo podstawowych płodów rolnych (zbóż, ziemniaków, mleka i zwierząt rzeźnych), polegający na ustawowym przymusie dostarczania przez gospodarstwa rolne w wyznaczonych terminach, określonych ilości (ustalonych w przeliczeniu na 1 ha użytków rolnych. Od stycznia 1972 zlikwidowano dostawy obowiązkowe , zastępując je systemem kontraktacji.

Powodowało to ścisłą reglamentację obrotu ziemią , w tym jej dzierżawy .Nie zostało wykazane w żadnej mierze by ojciec ubezpieczonego dokonywał jakichkolwiek dostaw na rzecz państwa w spornym okresie czasu.

Zdaniem Sądu nie jest prawdopodobnym również by ojciec ubezpieczonego utrzymywał 20-40 świń w chlewni przydomowej, dokarmiając je wyłącznie odpadami wywożonymi z zakładu produkcji makaronu , w którym pracował. Potrzeby zwierząt w zakresie wyżywienia są bowiem znacznie większe niż J. S. mógłby w ten sposób uzyskać. W latach 70 – tych nawet rolnicy mieli problem z zakupem paszy , osoba nie będąca rolnikiem nie miała możliwości jej zakupu , a stado 20 – 40 zwierząt potrzebowało chlewni , dużych ilości paszy do wyżywienia , miejsca do składowania tej paszy , miejsca do składowania gnoju i stałego wywożenia gnoju .

Ponadto chlewnia z taką ilością zwierząt generowała smród , który nie mógł być niezauważony i którego władze miasta by nie tolerowały .

Zdarzało się w tamtych czasach , że osoby pochodząc ze wsi po cichu . w przydomowych szopkach czy garażach hodowały na własne potrzeby świnię i możliwe jest , zdaniem sądu , że ojciec ubezpieczonego mając dostęp do odpadów makaronu jedno zwierzę niekiedy hodował , ale nie jest możliwe w mieście przy wielorodzinnym budynku , w ramach przydomowej hodowli trzymanie 20- 40 świń .

Sąd nie neguje faktu, iż J. S. w późniejszym okresie, zwłaszcza po przejściu na emeryturę, w latach 90 - tych faktycznie prowadził gospodarstwo rolne. W tych czasach bowiem było to już znacznie łatwiejsze, nadto jak wskazywał ubezpieczony, ojciec w latach 90 - tych zakupił ciągnik i przyczepę, powyższe potwierdza również zaświadczenie wystawione przez (...) S.A oddział Cukrownia M. z którego wynika, iż J. S. był plantatorem dostarczającym buraki cukrowe do Cukrowni M.. Co prawda w zaświadczeniu tym nie wskazano żadnej daty, jednakże zdaniem Sądu nie jest prawdopodobnym by dostawy te miały miejsce w spornym okresie, jako iż w tym czasie J. S. nie dysponował nawet niezbędnymi maszynami (ciągnik i przyczepę zakupił dopiero w latach 90).

Zważyć również należy, iż J. S. na podstawie umowy dzierżawy (...) w okresie od 10 października 1967 r. do 30 września 1972 r. dzierżawił grunt o pow. 180 m2.

Zgodnie jednak z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 28.11.1964 r. (Dz. U. Nr 45, poz. 304) - gosp. rolne powinno posiadać obszar przekraczający 0,20 ha - norma obowiązywała do 31 grudnia 1971 r.; Dalej, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23.12.1971 r. zmieniające poprzednie (Dz. U. Nr 37, poz. 332) - gosp. rolne powinno posiadać powierzchnię przekraczającą 0,50 ha - norma obowiązywała od 1.01.1972 r. do 30.06. 1989 r.

W żadnej mierze więc 180 m ² ziemi nie mogło zostać uznane jako gospodarstwo rolne , a skoro rodzice ubezpieczonego nigdy nie byli rolnikami , a tym samym on nie mógł być pracującym domownikiem rolnika .

Ponadto jeśli zachowała się pełna dokumentacja wydzierżawienia gruntu o powierzchni 180 m ² czy 900 m ² , to byłoby również udokumentowane wydzierżawienie hektarów gruntów rolnych , co zresztą nie zmieniłoby statusu rodziców ubezpieczonego , bo ojciec ubezpieczonego podlegał wyłącznie ubezpieczeniu pracowniczemu .

Mając powyższe na uwadze, Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania ubezpieczonego od zaskarżonej decyzji pozwanego organu rentowego z dnia i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami orzekł jak w sentencji wyroku, oddalił odwołanie

Sąd orzekł również o kosztach zastępstwa procesowego – na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art.98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, to wnioskodawca winien w sprawie niniejszej zwrócić organowi rentowemu koszty zastępstwa procesowego. Wysokość tych kosztów Sąd ustalił w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804, według stanu prawnego z daty wniesienia odwołania). Wynosi ona 360 zł.

SSO Wiesława Szulczewska

i