Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 339/15 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Sokółce z 2015-12-31

poczatektekstu

[Przewodniczący 00:00:00.769]

Sąd poda uzasadnienie wyroku. Powód wniósł o zasądzenie od pozwanego M. K.kwoty 3160 złotych 98 groszy w elektronicznym postępowaniu upominawczym, które toczyło się przed Sądem Rejonowym L.w L.. Z uzasadnienia wynika, że podstawę... wynika, iż w dniu 1 lipca 2011 roku powód zawarł umowę z pozwanym o pożyczkę gotówkową o numerze (...), na mocy której pozwany zobowiązał się do zwrotu kwoty 2388 złotych w 100 tygodniowych ratach począwszy od dnia 8 lipca 2011 roku. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku zwrotu pożyczki, spłacił jedynie kwotę 301 złotych 43 groszy. Dnia 18 sierpnia 2015 roku powód wezwał powoda do dobrowolnego spełnienia świadczenia, ale wezwanie okazało się bezskuteczne. Postanowieniem z dnia 15 października 2015 roku Sąd Rejonowy L.w L.VI Wydział Cywilny przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w S. z uwagi na to, iż zdaniem Sądu, dochodzona pozwem wierzytelność narusza regulację artykułu 505(29a) kodeksu postępowania cywilnego, ponieważ płatności dla najwcześniej wymaganej należności wskazanej przypada na dzień 30 września 2011 roku. W sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym w S. M. K.złożył pismo procesowe, w którym zgłosił zarzut przedawnienia w stosunku do roszczenia kwoty 3160 złotych 98 groszy wskazując na to, iż umowa pożyczki została zawarta w dniu 1 lipca 2011 roku i w związku z tym wniósł o oddalenie powództwa. Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie. Strony zawarły umowę o pożyczkę gotówkową o numerze (...)była to umowa zawarta w dniu 1 lipca 2011 roku pomiędzy pozwanym M. K.a powodem (...) S.A.w B.. Na mocy tej umowy pozwany zobowiązał się do zapłaty pożyczki w 100 tygodniowych ratach i otrzymał z tego tytułu również określoną, spis rat, w których miałby być te... raty w terminach odpowiednio spłacane. Pomimo ustalonych terminów pozwany nie wywiązał się z umowy pożyczki, dokonał zapłaty kwoty 301 złotych 43 groszy, a w związku z tym został on wezwany do uiszczenia pozostałych rat, które stały się wymagalne. Pozwany, przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 18 sierpnia 2015 roku zostało wysłane na jego adres ze wskazaniem kwoty 2086 złotych 57 groszy tytułem niespłaconych rat pożyczek oraz kwoty 1046 złotych 45 groszy tytułem skapitalizowanych ustawowych odsetek za opóźnienie w spłacie poszczególnych rat pożyczki naliczonych na datę wystawienia dokumentu przedsądowego wezwania do zapłaty. Do dnia dzisiejszego pozwany nie uregulował należności. Sąd zważył, co następuje. Zgodnie z artykułem 720 kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W związku z tym, na tej podstawie, strony sformułowały umowę pożyczki i ustaliły tutaj warunki tej umowy, które, która to warunki jak i okoliczności faktyczne nie były w zasadzie kwestionowane przez żadną ze stron. Pozwany zgłosił jedynie zarzut przedawnienia roszczeń. W związku z tym istotne było w niniejszej sprawie ustalenie czy rzeczywiście w niniejszej sprawie doszło od przedawnienia. Zgodnie z artykułem 118 kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat 10, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej 3 lata. W niniejszej sprawie, zdaniem Sądu, termin przedawnienia wynosi okres 3 lat i zgodnie z artykułem 120 paragraf 1 kodeksu cywilnego bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, czyli gdy minął termin jego płatności. W niniejszej sprawie niewątpliwie powód prowadzi działalność gospodarczą, w związku z tym termin ten wynosi 3 lata. Natomiast należy, zdaniem Sądu, zwrócić uwagę na to, iż inaczej przedawnia się cała kwota, a inaczej w sytuacji, kiedy była ta kwota ustalona, jej płatność była ustalona na raty ze wskazaniem innych terminów spłat tych rat. Zdaniem Sądu, poszczególne raty kredytu przedawniają się po upływie 3 lat, licząc od dnia, w którym rata powinna zostać spłacona zgodnie z zawartą umową pożyczki, a w związku z tym okres przedawnienia biegnie tu oddzielnie w stosunku do każdej z rat. W zasadzie takie same też stanowisko wyraził również pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z 14 grudnia 2015 roku, przyznając, iż o ile w ogóle nastąpiło tutaj przedawnienie roszczeń to miałoby ono charakter częściowy i nie dotyczy rat pożyczki przypadającej po dniu 12 października 2012 roku. Zdaniem Sądu, wymagalność pierwszej nieprzedawnionej raty przypada na dzień 13 października 2012 roku i tutaj Sąd miał na uwadze przedstawiony przez pełnomocnika powoda wykaz, historię spłat klienta do kart spłat karta 22-24 akt sprawy. I na podstawie pozycji 55 data wpłaty z pozycji 55 powinna nastąpić 13 października 2012 roku, natomiast pozew w postępowaniu elektronicznym został złożony 13 października 2015 roku. W związku z tym, zdaniem Sądu, kwota nieprzedawnionego roszczenia wynosi 1126 złotych 57 groszy i na nią składa się kwota 811 złotych dziewięćdziesięciu pół [? 00:08:58.721]

groszy tytułem należności głównej oraz kwota 314 złotych 65 groszy tytułem skapitalizowanych odsetek, które zostały ustalone od dnia wymagalności poszczególnych rat do dnia 1 października 2015 roku. I taką też kwotę Sąd zasądził w punkcie pierwszym wyroku wraz z odsetkami od daty wniesienia pozwu do Sądu Rejonowego L.w L., to jest od dnia 13 października 2015 roku, w pozostałej zaś części powództwo oddalił uwzględniając w części zarzut przedawnienia. Jednocześnie Sąd rozstrzygnął o kosztach postępowania. Zgodnie z artykułem 100 kodeksu cywilnego w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd zastosował ten przepis odpowiednio do wysokości procentowego udziału wygranej sprawy przez powoda, jak i przegranej i w zakresie tym uznał, że częściowo pozwany powinien ponieść koszty na rzecz powoda w wysokości 255 złotych 60 groszy. Ta kwota wynika z opłaty sądowej poniesionej przez powoda w wysokości 100 złotych, opłaty od pełnomocnictwa 17 złotych oraz kosztów zastępstwa procesowego. Dziękuj...

[Koniec części 00:10:55.999]

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Halina Brechun
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Sokółce
Data wytworzenia informacji: