Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

XI GC 1637/19 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2020-06-17

Sygnatura akt XI GC 1637/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 26 maja 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Karolina Tórz

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2020 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. W.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda Ł. W. kwotę 3724,80 zł (trzy tysiące siedemset dwadzieścia cztery złote osiemdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1930,56 zł (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści złotych pięćdziesiąt sześć groszy), tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1637/19, dnia 17 czerwca 2020 r.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 sierpnia 2019 r. Ł. W. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 3724,80 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 18 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powód wskazał, iż dnia 15 listopada 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki O. (...) nr rej. (...) należący do A. M.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność i wszczął postępowanie likwidacyjne. Dnia 15 listopada 2018 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki C. (...) przy dobowej stawce najmu wynoszącej 160 zł netto/doba, a także umowę cesji wierzytelności na podstawie której zbył na powoda wierzytelność przysługująca mu w stosunku do ubezpieczyciela.

Z tytułu najmu pojazdu zastępczego, powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT na kwotę 5116,80 zł wobec trwania najmu przez okres 26 dni, przy dobowej stawce 160 zł netto. Na skutek zgłoszenia wierzytelności powoda, pozwany decyzją z dnia 2 stycznia 2019 r. przyznał powodowi kwotę 1392 zł tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego. Mimo skierowanego wezwania do zapłaty pozostałej kwoty tj. 3724,80 zł pozwany nie spełnił roszczenia.

Nakazem zapłaty z dnia 21 października 2019 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował roszczenie powoda co do zasady jak i co do wysokości, podnosząc zarzut zawyżenie dobowej stawki najmu oraz nieuzasadnionego wydłużenia okresu najmu. Nadto pozwany podniósł, iż poszkodowany mimo poinformowania go o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, nie skorzystał ze złożonej oferty wybierając ofertę powoda, zwiększając tym samym rozmiar szkody.

W toku postepowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 15 listopada 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki O. (...) nr rej. (...) należący do A. M.. Sprawca zdarzenia legitymował się ważną umową ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z A. (...) w W..

Tego samego dnia poszkodowany dokonał telefonicznego zgłoszenia szkody, w trakcie której został poinformowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, w opcji bezgotówkowego rozliczenia najmu, bez limitu kilometrów oraz z podstawieniem pojazdu zastępczego we wskazane przez poszkodowanego miejsce. Natomiast w przypadku skorzystania z oferty innej wypożyczalni, poinformowano poszkodowanego o możliwości zweryfikowania zastosowanych stawek najmu.

W odpowiedzi, poszkodowany poinformował pracownika ubezpieczyciela, iż czeka na podstawienie pojazdu zastępczego od powoda.

Poszkodowany został poinformowany, iż w przypadku najmu pojazdu zastępczego z innej firmy, ubezpieczyciel zweryfikuje stawkę do kwoty 137 zł brutto/doba, odpowiadającej klasie uszkodzonego pojazdu, przy czym różnice pomiędzy stawkami będzie obciążała poszkodowanego. Nie zaproponowano poszkodowanemu podstawienia pojazdu w tak krótkim czasie, w jakim to podstawienie zorganizował powód.

Również dnia 15 listopada 2018 r. poszkodowany zawarł z powodem Ł. W. umowę najmu pojazdu zastępczego marki C. (...) nr rej. (...). W umowie najmu strony ustaliły dobowa stawkę najmu wynoszącą 160 zł netto/doba.

Pozwany zawarł z powodem nadto umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powoda, wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 15 listopada 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Dowód:

- nagranie rozmowy telefonicznej z dnia 15 listopada 2018 r., płyta CD k. 59;

- umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 15 listopada 2018 r. k. 8-9;

- umowa cesji z dnia 15 listopada 2018 r. k. 10;

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 11;

- zeznania świadka A. M. k. 73;

Pismem z dnia 19 listopada 2018 r. pozwany poinformował pozwanego o przyjęciu odpowiedzialności za szkodę co do zasady, wnosząc o nadesłanie wymaganych w szkodzie dokumentów a także informując poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez pozwanego.

Dowód:

- pismo z dnia 19 listopada 2018 r. k. 47-49;

- wydruk cenników k. 50;

Decyzją z dnia 22 listopada 2018 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń zakwalifikowało szkodę w pojeździe poszkodowanego jako szkodę całkowitą, przyznając odszkodowanie w wysokości 5500 zł, ustalając tym samym wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na kwotę 7000 zł, zaś wartość pozostałości na kwotę 1800 zł, powiększając należną kwotę o 300 zł tytułem zwrotu kosztów holowania.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 22 listopada 2018 r. k. 51;

- kalkulacja naprawy k. 51v.-54;

- kosztorys k. 55-58;

Dnia 7 grudnia 2018 r. poszkodowany zbył wrak pojazdu uszkodzonego w zdarzeniu z dnia 15 listopada 2018 r. za kwotę 400 zł.

Dowód:

- dowód wypłaty nr 237/12/18 k. 13;

- zawiadomienie o demontażu pojazdu k. 13v.;

Dnia 11 grudnia 2018 r. poszkodowany zwrócił wynajęty pojazd zastępczy powodowi.

Dowód:

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 11;

W dniu 11 grudnia 2018 r. poszkodowany nabył nowy pojazd.

Bezsporne.

Dnia 13 grudnia 2018 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 5116,80 zł brutto (4160 zł netto), tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 26 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 160 zł netto.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 12;

Wiadomością e-mail z dnia 18 grudnia 2018 r. powód dokonał zgłoszenia wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 18 grudnia 2018 r. k. 17;

Decyzją z dnia 2 stycznia 2019 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 1392 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego, weryfikując okres najmu do 16 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 87 zł brutto, wobec złożenia poszkodowanemu oferty zorganizowania najmu przez ubezpieczyciela sprawcy.

Dowód:

- decyzja A. z dna 2 stycznia 2019 r. k. 14;

- cenniki k. 15-16;

Pismem z dnia 10 stycznia 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3724,80 zł tytułem dalszego odszkodowania w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 10 stycznia 2019 r. k. 18-19;

Decyzją z dnia 23 stycznia 2019 r. ubezpieczyciel sprawcy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, odmawiając wypłaty dalszego odszkodowania.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 23 stycznia 2019 r. k. 20-21;

W przypadku szkody całkowitej uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego nie jest powiązany z czasem jego naprawy, nie zależy zatem od kwestii technicznych. Pozwana przyznała poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej w pojeździe decyzją z dnia 22 listopada 2018 r., a poszkodowany złomował uszkodzony pojazd dopiero w dniu 7 grudnia 2018 r., natomiast wynajem przez niego pojazdu zastępczego trwał do dnia 11 grudnia 2018 r.

Stawki za wynajem pojazdu zastępczego na rynku (...) w klasie pojazdów odpowiadających marce uszkodzonego pojazdu- O. (...), czyli pojazdu z segmentu C, przy założeniu wynajmu na okres ponad 15 dni, gdyż taki był faktyczny i możliwy do przewidzenia w przypadku szkody całkowitej czas trwania najmu oraz w opcji bez limitu kilometrów przebiegu dobowego, ale i bez zniesienia udziału własnego w ewentualnych szkodach, w II połowie 2018 r. zawierały się w przedziale 100-189 zł netto/doba, średnio 146 zł netto/doba.

Stawka użyta przez powoda w umowie najmu oraz z fakturze za wynajem wynosząca 160 zł netto/doba, mieściła się w przedziale stawek stosowanych ówcześnie przy wynajmie pojazdów z segmentu C jak pojazd uszkodzony, zatem nie można uznać jej za zawyżoną.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 77-84, 102;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Roszczenie względem ubezpieczyciela w przedmiotowym postępowaniu wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, stosownie do którego poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia niezwłocznie ubezpieczonego. Tożsamą normę zawiera art. 822 § 4 kc w zw. z art. 822 § 1 – 3 kc..

W myśl 3 ust 1 w zw. z art. art. 4 pkt 1 ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Przy czym zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności posiadacza lub kierującego pojazdem. Z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Powyższy obowiązek doprecyzowuje art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Wysokość odszkodowania winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności.

Przepis art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zdaniu pierwszym stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Przytoczone przepisy łączą więc odpowiedzialność ubezpieczyciela z obowiązkiem odszkodowania, do którego zobowiązany jest posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym, który to obowiązek wynika z art. art. 436 kc w zw. z art. 435 par. 1 k.c.

Powód w przedmiotowej sprawie powinien więc wykazać, przesłanki od których zależy odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka komunikacji, tj. 1) fakt posiadania mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, 2) szkodę oraz 3) związek przyczynowy pomiędzy ruchem mechanicznego środka komunikacji, a powstałą szkodą.

Powód kierując roszczenie w stosunku do ubezpieczyciela, ponadto powinien wykazać, że zakład ubezpieczeń zawarł ze sprawcą szkody umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Na gruncie przedmiotowej sprawy pozwany nie kwestionował co do zasady odpowiedzialności ubezpieczającego za szkodę spowodowaną przez sprawcę. Zakład ubezpieczeń nie zakwestionował również - legitymacji powoda do wystąpienia z żądaniem. Dodać należy, że powód przedłożyć umowę cesji. Zgodnie z art 509 par. 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady każda wierzytelność jest zbywalna. Przepisy ustawy nie przewidują zakazu zbywania wierzytelności wobec ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody (art. 436 par. 1 kc). Taka umowa znajduje również podstawę w art. 353 (1) kc.

Spór dotyczył wysokości szkody, poprzez zakwestionowanie stawki za 1 dzień najmu oraz czasu trwania najmu pojazdu zastępczego.

Zakład ubezpieczeń odpowiada w takim samym zakresie, w jakim odpowiada posiadacz pojazdu (kierujący pojazdem). Posiadacz pojazdu odpowiada natomiast za szkodę w pełnej wysokości, na podstawie art. 361 § 2 kc. Z powyższego przepisu wynika, że granicach określonych w § 1, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Należy przyjąć, że szkodą jest uszczerbek majątkowy, czyli zmniejszenie się majątku wskutek określonego zdarzenia, z pominięciem tych zdarzeń, które zależą od woli doznającego uszczerbku.

Przy czym stosownie do art. 363 § 1 zd. 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W pozwie powód złożył wniosek o powołanie biegłego na okoliczność ustalenia stawki najmu oraz czasu naprawy pojazdu. Rozstrzygnięcie zaistniałego sporu co do wysokości należnego powodowi odszkodowania wymagało wiedzy specjalnej w zakresie oceny, czy stawka zaproponowania przez wynajmującego mieściła się w średnich stawkach rynkowych. Sąd postanowił przeprowadzić dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i kosztorysowania napraw pojazdów W. S..

Opinię przez tegoż biegłego sporządzoną na piśmie Sąd uznał za miarodajną dla ustalenia wysokości szkody doznanej przez powoda na skutek uszkodzenia samochodu osobowego marki O. (...). Opinia powyższa została sporządzona przez kompetentny podmiot dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a mianowicie specjalistę w zakresie techniki samochodowej i kosztorysowania napraw pojazdów. Biegły sporządzając opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego szczegółowej analizy w kontekście tezy dowodowej wynikającej z postanowienia Sądu o przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego i poddając go następnie weryfikacji w oparciu o wskazane w opinii metody badawcze. Opinia biegłego jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione, stanowiąc konsekwentne zwieńczenie przedstawionego w opinii procesu rozumowania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał opinię biegłego za w pełni przekonywującą, tym bardziej, że biegły wyczerpująco odniósł się do zarzutów opinii na rozprawie.

Mieć należy na uwadze, że biegły ustalił, iż stawka zastosowana przez powoda w umowie najmu wynosząca 160 zł netto/doba, mieściła się w przedziale stawek stosowanych ówcześnie przy wynajmie pojazdów z segmentu C jak pojazd uszkodzony, zatem nie można uznać jej za zawyżoną.

W przypadku szkody całkowitej uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego nie jest powiązany z czasem jego naprawy, nie zależy zatem od kwestii technicznych.

Pozwana przyznała poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej w pojeździe decyzją z dnia 22 listopada 2018 r., a poszkodowany złomował uszkodzony pojazd w dniu 7 grudnia 2018 r., natomiast wynajem przez niego pojazdu zastępczego trwał do dnia 11 grudnia 2018 r., kiedy do poszkodowany nabył i zarejestrował nowy pojazd.

Pomiędzy datą wydania decyzji z dnia 22 listopada 2018 r. (k. 51) a datą zdania pojazdu zastępczego minęło co prawda więcej niż 14 dni (przyjmowanych orientacyjnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego), niemniej w realiach niniejszej sprawy w związku z tym, że poszkodowany rzeczywiście likwidował szkodę, tj. zbył wrak pojazdu jak i nabył nowy pojazdu i jednocześnie oddał pojazd zastępczy cały okres 26 dni najmu pojazdu zastępczego Sąd uznał za uzasadniony.

Powyższe prowadzi do wyliczenia 26 x 160 zł netto (196,80 zł brutto) = 5116,80 zł (brutto). Wskazana kwota pomniejszona o kwotę wypłaconą (1392 zł) daje kwotę 3724,80 zł zasądzoną w pkt I wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Szkodę zgłoszono 15 listopada 2018 r. a w zakresie najmu pojazdu zastępczego w dniu 18 grudnia 2018 r.

Poszkodowany nie skorzystał z propozycji ubezpieczyciela albowiem jak zeznał była ona niekorzystna w szczególności nie otrzymałby pojazdu natychmiast. Skorzystanie z propozycji najmu pojazdu zastępczego podstawionego przez powoda było więc uzasadnione. Poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwania oferty najtańszej, natomiast wybrana przez niego oferta była zbieżną, że średnimi stawkami najmu na rynku, co potwierdził biegły sądowy w przeprowadzonej opinii.

Stan faktyczny Sąd oparł o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz o treść zeznań świadka, które korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie były podważane przez żądaną ze stron. Sąd dał wiarę przeprowadzonym dowodom.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku zasądzono na rzecz powoda koszty procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc. Powód wygrał sprawę w całości. Na koszty procesu poniesione przez powoda składała się opłata od pozwu w kwocie 187 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 826,56 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powiększone o kwotę opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 917 zł.

(...)

Sygn. akt XI GC 1637/19, dnia 17 czerwca 2020 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Gabriela Wierzgacz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka
Data wytworzenia informacji: