Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Aneta Łokaj

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Instytutu (...) we W.

przeciwko (...) Spółki z o. o. z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z o. o. z siedzibą w S. na rzecz powoda Instytutu (...) we W. kwotę 95 727 zł (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy siedemset dwadzieścia siedem zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 5 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z o. o. z siedzibą w S. na rzecz powoda Instytutu (...) we W. kwotę 8 404 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 1622/12

UZASADNIENIE

Strona powodowa Instytut (...) z siedzibą we W. w pozwie przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 95 727 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 7 lutego 2011 r. w wyniku udzielenia zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego, między stronami została zawarta umowa na dostawę i montaż specjalistycznego wyposażenia meblowego ogólnolaboratoryjnego. Powód twierdził, że pozwany opóźnił się z realizacją zamówienia w terminach wskazanych w umowie. Zgodnie z § 12 umowy, za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy przewidziano karę umowną w wysokości 0,2 % wartości przedmiotu umowy brutto za każdy dzień opóźnienia. W stosunku do poszczególnych etapów, opóźnienie wyniosło:

- 74 dni w przypadku zwierzętarni; termin ustalony w umowie: 28.03.2011 r., termin przekazania wg protokołu: 10.06.2011 r.; kwota kary umownej: 7 590,16 zł;

- 28 dni w przypadku V piętra; termin ustalony w aneksie: 15.07.2011 r., termin przekazania wg protokołu: 12.08.2011 r.; kwota kary umownej: 16 327,08 zł;

- 88 dni w przypadku IV piętra; termin ustalony w aneksie: 15.07.2011 r., termin przekazania wg protokołu: 04.10.2011 r.; kwota kary umownej: 71 809,76 zł.

W dniu 23 maja 2011 r. powód wezwał pozwanego do zakończenia dostaw oraz montażu. W wezwaniu wskazano na fakt niedochowania terminów określonych w § 4 umowy i związanej z tym odpowiedzialności odszkodowawczej. Pozwany w związku z zakończeniem realizacji poszczególnych etapów prac, odnosząc się do wezwania zwrócił się o podpisanie porozumienia związanego z wielkością i sposobem naliczania kar umownych w stosunku do daty zdania poszczególnych etapów. Pismo pozwanego określało wierzytelność, co do jej zakresu i wysokości, zatem należy stwierdzić, że pozwany uznał dług względem powoda (zwrócił się „o przychylne ustosunkowanie się do naszej propozycji” dotyczącej naliczenia kar umownych).

Powód podniósł, że opóźnienia prac względem podanych wyżej terminów w całości obciążają pozwanego. W zwierzętarni powód nie wprowadzał żadnych zmian w zakresie realizacji zamówienia. Termin prac w pomieszczeniach na IV oraz V piętrze, zgodnie z aneksem do umowy, w związku ze zmianą przedmiotu zamówienia (zmniejszeniu wymiarów oraz rezygnacji z poszczególnych elementów wyposażenia) został zgodnie ustalony na dzień 15 lipca 2011 r. Tym samym wykonanie umowy z przekroczeniem terminu określonego na dzień 15 lipca 2011 r. nastąpiło z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pozwanego.

Przyczyny opóźnienia wykonania umowy leżące po stronie pozwanego to przede wszystkim: nieprawidłowe rozwiązania techniczne skutkujące koniecznością dokonywania przeróbek i poprawek (dygestorium, meble laboratoryjne, meble biurowe), nieterminowe dostarczanie elementów zamówienia np. blatów laboratoryjnych, stosowanie tańszych zamienników, które po interwencji powoda były wymieniane.

Ostateczną wysokość kary umownej przyjęto uwzględniając w części stanowisko pozwanego. Kara umowna, uwzględniająca zmiany terminów wykonania przedmiotu umowy w związku z podpisanym aneksem, została naliczona w stosunku do daty zdania poszczególnych etapów wyszczególnionych na protokole zdawczo-odbiorczym. Kara została obliczona w stosunku do opóźnienia wykonania poszczególnych etapów i ich wartości. Tym samym wysokość kary umownej, której zapłaty powód dochodzi w niniejszej sprawie, została ustalona z uwzględnieniem wszelkich okoliczności: wymiaru opóźnienia, jego przyczyn zaistniałych w trakcie współpracy stron oraz charakteru przedmiotu zamówienia.

W dniu 26 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu notę księgowa nr (...), wyznaczając termin 14 dni od dnia jej doręczenia na zapłatę kwoty 95 727 zł tytułem kary umownej. Pomimo przyjęcia noty, pozwany w wyznaczonym terminie nie dokonał zapłaty na rzecz powoda. W piśmie z dnia 21 marca 2012 r. powód ponownie wezwał pozwanego do zapłaty, ale pomimo upływu wyznaczonego terminu zapłata nie została dokonana.

Nakazem zapłaty z dnia 22 czerwca 2012 r. w postępowaniu upominawczym (sygn. akt I Nc 358/12) Sąd uwzględnił powództwo w całości, nakazując stronie pozwanej, aby zapłaciła stronie powodowej kwotę 95 727 zł z odsetkami liczonym od dnia 5 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu w kwocie 4 814 zł, w tym kwotę 3 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu, albo wniosła w tymże terminie do tutejszego Sądu sprzeciw.

Strona pozwana (...) Spółka z o. o. siedzibą w S. w sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa.

Pozwany przyznał, że w dniu 7 lutego 2011 r. strony zawarły umowę na dostawę i montaż specjalistycznego wyposażenia meblowego – ogólnolaboraloryjnego. Zarzucił jednak, że opóźnienie w realizacji zamówienia w terminach umownych wynikało wyłącznie z winy powoda. Podniósł, że już w dniu 14 kwietnia 2011 r. pozwany informował, iż w związku z realizacją umowy nastąpiły okoliczności mające istotny wpływ na realizację przedmiotu umowy. Pozwany informował powoda, iż istnieje szereg rozbieżności pomiędzy przedmiotem zamówienia, a stanem faktycznym w zastanym obiekcie, który to stan został z resztą potwierdzony przez inwestora. Rozbieżności te wynikały w szczególności w związku dokonaniem obmiarów „z natury”, co skutkowało koniecznością zweryfikowania danych zawartych w projekcie oraz wymaganiach postępowania. W odniesieniu do drobnych korekt wymiarów nie miało to istotnego wpływu na proces produkcyjny, albowiem można było wówczas skorzystać ze stanów magazynowych znajdujących się w posiadaniu spółki w chwili składania oferty w postępowaniu, o tyle w wyniku konieczności dokonania znacznych korekt spółka została zmuszona do złożenia dodatkowych zamówień na podzespoły produkowane przez podmioty zewnętrzne. Sytuacji takiej nie można było przewidzieć na etapie przygotowania oferty. Okoliczność wskazana powyżej dotyczyła w szczególności elementów z ceramiki monolitycznej, której proces produkcyjny jest bardzo czasochłonny i ma decydujący wpływ na terminy realizacji przedmiotu umowy.

Ponadto, pozwany podniósł, iż opóźnienie wynikało także z konieczności dopasowania przedmiotu umowy do indywidualnych potrzeb użytkownika, które to potrzeby można było zidentyfikować dopiero po konsultacjach z powodem. Powód zmieniał przedmiot dostawy w ten sposób, że zmianie uległ rodzaj materiału użytego na blaty robocze (niektóre pozycje z żywic fenolowych zostały zgodnie z sugestią powoda zastąpione blatami z laminatów wysokociśnieniowych (...)). Wskazana zmiana wynikała z niedopasowania przez powoda pierwotnie wskazanego rodzaju blatu do rzeczywistego charakteru prac prowadzonych w poszczególnych pracowniach oraz wynikała z preferowanych przez powoda względów estetycznych związanych z kolorystyką pozostałych elementów umeblowania i wykończenia wnętrz. Wymagania te spowodowały brak możliwości wykorzystania materiału pierwotnie przeznaczonego na cel wykonania przedmiotu umowy.

Powód dokonywał zmiany poszczególnych asortymentów w ramach przedmiotu zamówienia, co było wynikiem istniejących warunków technicznych (np. brak podłączeń wentylacyjnych do szafy na chemikalia spowodował bezprzedmiotowość potrzeby jej dostarczenia). Powód na etapie wykonywania przedmiotu umowy modyfikował przeznaczenie poszczególnych pracowni, które to modyfikacje zgodnie z informacjami powoda wprowadzane były w związku z ograniczeniami wynikającymi z prowadzonych prac remontowych i których to modyfikacji nie dało się przewidzieć na etapie przygotowania założeń do terminów wykonania przedmiotu umowy.

Pozwany przyznał, że został zawarły aneks do umowy, dotyczący zmiany pierwotnych ustaleń, w tym także co do terminu wykonania przedmiotu umowy. Jednakże po zawarciu aneksu nie ustały wszystkie przyczyny mające wpływ na przedłużenie wykonania przedmiotu umowy, w szczególności dokonywane przez powoda zmiany w przedmiocie zamówienia.

Pozwany zaprzeczył, aby doszło do uznania roszczenia powoda o zapłatę kary umownej. Podpis złożony przez pozwanego na nocie księgowej dotyczy tylko okoliczności odebrania od powoda przedmiotowego pisma, co nie świadczy jednak o akceptacji obciążenia pozwanego karą umowną, ani tym bardziej akceptacji wysokości tej kwoty.

W piśmie procesowym z dnia 16 października 2012 r., powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, a ponadto zarzucił, że nie jest zasadne twierdzenie pozwanego, że opóźnienie w wykonaniu umowy wynikało wyłącznie z winy powoda. Opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy przez pozwanego było wielodniowe. Kara umowna wyliczona jedynie w oparciu o długość opóźnienia wynosiłaby znacznie więcej, niż kwota objęta żądaniem pozwu. Tym samym, wysokość kary umownej, której zapłaty powód dochodzi w niniejszej sprawie została ustalona z uwzględnieniem wszelkich okoliczności dotyczących przedmiotu zamówienia, uwzględniała zmianę terminów wykonania przedmiotu umowy w związku z podpisanym aneksem i została naliczona w stosunku do daty zdania poszczególnych etapów wyszczególnionych w protokole zdawczo – odbiorczym. Zmiany przedmiotu zamówienia, jak również uzgodnienia stron w związku z tymi zmianami, znalazły odzwierciedlenie w aneksie. Wówczas dokonano zmniejszenia wymiarów oraz zrezygnowano z poszczególnych elementów wyposażenia. Ustalono, że zmiany wynikające z decyzji powoda miały wpływ na termin zakończenia prac w pomieszczeniach na IV i V piętrze i z tego względu strony zmieniły termin realizacji umowy.

Ponadto, powód podniósł, że po zakończeniu wykonania przedmiotu umowy strony dokonały uzgodnień w zakresie sposobu i wysokości naliczenia kary umownej za opóźnienie. Pozwany w związku z zakończeniem realizacji poszczególnych etapów prac zwrócił się o podpisanie porozumienia dotyczącego tej kwestii. Powód podniósł, że w przypadku gdyby kara umowna za opóźnienie została naliczona zgodnie z umową, to powinna ona wynosić 272 939,18 zł licząc od wartości całego zamówienia. Wysokość kary umownej, której zapłaty instytut domaga się w niniejszej sprawie, zgodnie z ustaleniami stron uwzględniała zarówno rozmiar opóźnienia, jak i jego przyczyny zaistniałe w trakcie współpracy stron, charakter przedmiotu zamówienia, a ponadto uwzględniała zmianę terminów wykonania przedmiotu umowy w związku z podpisanym aneksem. Takie wyliczenie przedstawił pozwany, na co powód wyraził zgodę. W tej sytuacji pełnomocnik pozwanego zwrócił się o wystawienie noty księgowej obejmującej naliczone kary umowne, a następnie przyjął notę do realizacji.

W piśmie procesowym z dnia 17 grudnia 2012 r. pozwany podtrzymując wcześniejsze stanowisko w sprawie, podniósł dodatkowo, że podpisanie przez jego pełnomocnika pisma w sprawie sposobu naliczenia kary umownej było jedynie warunkiem otrzymania od powoda wynagrodzenia za wykonanie umowy. Z kolei, pismo pozwanego zawierające propozycję naliczenia kar umownych w związku z realizacją umowy z dnia 7 lutego 2011 r. stanowiło jedynie propozycję sposobu naliczenia kar umownych, w przypadku, gdyby wystąpiły okoliczności uzasadniające ich nałożenie. Zdaniem pozwanego, takie zaś okoliczności nie wystąpiły, skoro opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które pozwany odpowiedzialności nie ponosi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lutego 2011 r. w wyniku udzielenia zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego, pomiędzy Instytutem (...) (...) im. L. H.we W., jako zamawiającym, a (...) Sp. z o.o.z siedzibą w S., jako wykonawcą, została zawarta umowa o numerze (...). Wykonawca, zgodnie z § 2 umowy, zobowiązał się do wykonania, a zamawiający - do odebrania przedmiotu zamówienia określonego w ofercie wykonawcy oraz w specyfikacji istotnych warunków zamówienia: Dostawa i montaż specjalistycznego wyposażenia meblowego – ogólnolaboratoryjnego w ramach projektu (...): „Utworzenie Zintegrowanego Laboratorium (...)i (...)”. Zamówienie obejmowało wytworzenie mebli i urządzeń wraz z przyłączeniem do istniejącej instalacji wodno – kanalizacyjnej, gazowej i wentylacyjnej, dostawę (transport) do siedziby i miejsca wskazanego przez zamawiającego oraz przygotowanie aranżacji pomieszczeń laboratoryjnych przed przystąpieniem do wytworzenia mebli. Szczegółowy zakres obowiązków i zasad współpracy miał zostać opracowany przez wykonawcę na podstawie wspólnych ustaleń z zamawiającym w ciągu tygodnia od daty podpisania umowy i określony w protokole uzgodnień.

Zgodnie z § 3 umowy, zamawiający miał zapłacić wykonawcy wynagrodzenie ryczałtowe, niezmienne w trakcie realizacji zamówienia, w kwocie 642 332 zł (netto), 790 068,36 zł brutto.

Termin realizacji zamówienia określono do czterech tygodniu etapami, w miarę postępu robót budowlanych:

1)  dla pomieszczeń na IV piętrze: od dnia 28 lutego 2011 r.,

2)  dla pomieszczeń na V piętrze: od dnia 21 marca 2011 r.,

3)  dla pomieszczeń Zwierzętarni: od dnia 21 lutego 2011 r.

Zgodnie z § 12 umowy, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu umowy, wykonawca zobowiązał się zapłacić zamawiającemu karę umowną:

a) z tytułu niezgodności wykonania przedmiotu umowy ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia – w wysokości 5 % wartości przedmiotu umowy brutto;

b) za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy – w wysokości 0,2 % wartości przedmiotu umowy brutto za każdy dzień zamówienia;

c) za opóźnienie w usunięciu wad stwierdzonych przy odbiorze lub ujawnionych w okresie gwarancji i rękojmi – w wysokości 0,1 % wartości przedmiotu umowy brutto za każdy dzień opóźnienia, liczonej o d dnia wyznaczonego na usunięcie wad;

d) za odstąpienie od umowy (rozwiązanie umowy) z przyczyn leżących po stronie wykonawcy – w wysokości 20 % wartości przedmiotu umowy brutto określonego w § 3 ust. 1 umowy.

W przypadku, gdy wysokość zastrzeżonych kar nie pokryje poniesionej szkody, zamawiający miał prawo dochodzić odszkodowania uzupełniającego na ogólnych zasadach Kodeksu cywilnego.

( dowód: umowa z dnia 7.02.2011 r., k. 15 – 20);

W czasie składania zamówienia przez stronę powodową, część pomieszczeń na IV i V piętrze była w trakcie remontu, którego celem było ich przystosowanie do potrzeb laboratorium. Większość pomieszczeń w momencie podpisania umowy między stronami była już przygotowana. Brakowało ścianki działowej w jednym pomieszczeniu. Została ona wykonana w marcu 2011 r. Po zakończeniu prac remontowych nie dokonywano już żadnych zmian co do konstrukcji i przeznaczenia pomieszczeń.

Po podpisaniu umowy, strona pozwana dokonała pomiarów z natury i wówczas okazało się, że konieczne są korekty projektów. W kwestiach dotyczących pomiarów i wykonywania projektów mebli strony pozostawały w bieżącym kontakcie. O stwierdzonych rozbieżnościach, wykonawca poinformował zamawiającego w piśmie z dnia 14 kwietnia 2011 r., wskazując, że zmiana wymiarów wpływa w szczególności na konieczność złożenia dodatkowych zamówień na podzespoły produkowane przez firmy zewnętrzne. W szczególności dotyczyło to elementów z ceramiki monolitycznej, której proces produkcyjny jest czasochłonny. W związku z tym, wykonawca przesłał zamawiającemu nowy harmonogram prac, z którego wynikało, że ostateczny montaż wyposażenia zakończy się w okresie od 6 do 11 maja 2011 r., a dostawa i montaż blatów ceramicznych – w okresie od 2 do 8 czerwca 2011 r.

W trakcie realizacji zamówienia, po wykonaniu pierwszej partii zamówienia, dotyczącej mebli biurowych, strona powodowa stwierdziła, że w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia błędnie określono wysokość mebli biurowych w czterech pomieszczeniach. W piśmie z dnia 28 kwietnia 2011 r. strona powodowa zwróciła się do pozwanego o dokonanie zmiany wysokości mebli biurowych w czterech pomieszczeniach na niższe, dostosowane do pracy biurowej oraz w związku z tym dostosowanie do tej wysokości krzeseł i szafek podwieszanych. W pozostałych pomieszczeniach wysokość mebli nie uległa zmianom. W związku z tym, wykonawca musiał wykonać nowe stelaże mebli biurowych. W piśmie z dnia 29 kwietnia 2011 r. pozwany przedstawił nowy harmonogram prac uwzględniający zmianę terminu dostawy i montażu mebli w czterech pomieszczeniach.

Po dokonaniu ostatecznych pomiarów blatów, na przełomie maja i czerwca 2011 r. pozwany złożył zamówienie na blaty ceramiczne, które były dostarczane przez dostawcę z Włoch. Już w momencie składania oferty, a następnie podpisania umowy, wykonawca miał wiedzę co do konieczności zamówienia blatów ceramicznych. Realizacja zamówienia tych blatów przez włoskiego dostawcę trwa od 12 do14 tygodni.

Po dostarczeniu mebli do laboratorium, w związku z koniecznością ustawienia sprzętu laboratoryjnego, do czasu dostarczenia blatów ceramicznych, sprzęt ustawiono na blatach tymczasowych.

( dowody: zeznania świadków: D. W., E. K., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 1.10.2013 r., 00:06:49, 00:20:33, J. W. (1), M. Ś., K. N., D. K., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 1.10.2013 r., 00:01:49, 00:28:19, 00:45:04, 00:52:30, pismo z dnia 14.04.2011r., k.25-27, korespondencja mailowa, k. 155 – 169);

W maju 2011 r. pozwana spółka była zaangażowana także w realizację umowy z Uniwersytetem (...). W tym czasie występowały już opóźnienia w wykonywaniu zamówienia dla powoda. Meble były dostarczane partiami co kilka dni. Pracownicy pozwanego przywozili meble i montowali je przez kilka godzin, po czym jechali do innego klienta.

W piśmie z dnia 23 maja 2011 r., pełnomocnik powoda wezwał stronę pozwaną do zakończenia dostaw realizowanych na podstawie umowy z dnia 7 lutego 2011 r. W piśmie tym, wskazano, że terminy określone w § 4 umowy nie zostały dochowane, dostawy w istocie nie są realizowane, a brak jest nawet ich harmonogramu. Nieznaczne zmiany przedmiotu umowy dotyczyły wyłącznie części zamówienia obejmującego piąte piętro, w zakresie nie mającym większego wpływu na czas realizacji.

( dowody: zeznania świadków: D. W., E. K., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 1.10.2013 r., 00:06:49, 00:20:33, J. W. (1), M. Ś., K. N., D. K., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 1.10.2013 r., 00:01:49, 00:28:19, 00:45:04, 00:52:30, pismo z dnia 23.05.2011 r., k.41, korespondencja mailowa, k. 30-31);

W aneksie z dnia 31 maja 2011 r. strony wprowadziły zmiany do przedmiotu zamówienia określonego w umowie z dnia 7 lutego 2011 r., polegające na zmniejszeniu wymiarów oraz rezygnacji z poszczególnych elementów wyposażenia. Strony zgodnie ustaliły, że zmiany wynikające z decyzji zamawiającego, miały wpływ na termin zakończenia prac w pomieszczeniach na IV i V piętrze i z tego względu, dokonano zmiany terminu realizacji zamówienia:

1) dla pomieszczeń na IV piętrze – do dnia 15 lipca 2011 r.,

2) dla pomieszczeń na V piętrze – od dnia 15 lipca 2011 r.

Ponadto, z uwagi na zmiany w przedmiocie umowy, strony uzgodniły, że zamawiający zapłaci wykonawcy wynagrodzenie ryczałtowe, niezmienne w trakcie realizacji zamówienia w kwocie 610 450 zł netto (750 853,50 zł brutto).

( dowód: aneks z dnia 31.05.2011 r., k. 21 -22);

Po podpisaniu aneksu zmiany w realizacji zamówienia dotyczyły rozmieszczenia mebli w poszczególnych pomieszczeniach, wynikającego z indywidualnych potrzeb użytkowników. Dotyczyło to zwłaszcza szafek na chemikalia i regału magazynowego. Strona powodowa domagała się jedynie poprawienia tych elementów, które były niezgodne z treścią Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia. Strona powodowa zrezygnowała też z dostawy jednej szafki wentylowanej, co wynikało z tego, że w czasie prac remontowych nie przygotowano przyłącza wentylacyjnego. Ponadto, ze względu na dokonaną kalibrację urządzenia pomiarowego, w jednym pomieszczeniu pozostawiono szafkę z tymczasowym blatem z zamienników i zrezygnowano z montażu blatu ceramicznego.

( dowody: zeznania świadków: J. W. (1), M. Ś., K. N., D. K., protokół elektroniczny rozprawy z dnia 1.10.2013 r., 00:01:49, 00:28:19, 00:45:04, 00:52:30);

W protokole z dnia 12 października 2011 r., strony potwierdziły, że dokonano czynności zdawczo – odbiorczych przedmiotu zamówienia, obejmującego dostawę i montaż specjalistycznego wyposażenia meblowego – ogólnolaboratoryjnego w ramach projektu (...): „Utworzenie Zintegrowanego Laboratorium (...) i (...)”. Stwierdzono, że dostarczony przedmiot zamówienia jest kompletny, a jakość zgodna jest z warunkami określonymi w szczegółowym opisie przedmiotu zamówienia, ofercie oraz aneksie do umowy. Przedmiot zamówienia został zainstalowany, uruchomiony i sprawdzony.

Ponadto, strony ustaliły, że zakończenie realizacji poszczególnych etapów nastąpiło w terminie:

- etap I zamówienia (IV piętro) w dniu 4 października 2011 r.

- etap II zamówienia (V piętro) w dniu 12 sierpnia 2011 r.

- etap III zamówienia (Zwierzętarnia) w dniu 10 czerwca 2011 r.

( dowód: protokół z dnia 12.10.2012r., k.23 – 24);

Na przełomie września i października 2011 r. strony prowadziły rozmowy co do zasad obciążenia pozwanej spółki i wysokości kary umownej za opóźnienie w realizacji zamówienia, którego dotyczyła umowa z dnia 7 lutego 2011 r.

( dowody: korespondencja mailowa, k. 32 – 40, k. 170 - 199);

Po dokonaniu odbioru, pełnomocnik spółki (...) Sp. z o.o. M. P., w związku z zakończeniem realizacji poszczególnych etapów umowy, poprosił na piśmie o sporządzenie aneksu umowy na wydłużony okres jej wykonania, na dzień 15 lipca 2011 r. wraz z nowym załącznikiem stanowiącym specyfikację asortymentową o wartości brutto 750 853,50 zł. Ponadto, poprosił on o podpisanie porozumienia z wielkością i sposobem naliczenia kar umownych w stosunku do daty zdania poszczególnych etapów. Propozycja spółki naliczenia kar umownych przewidywała, że poszczególne etapy umowy zostały wykonane z opóźnieniem wynoszącym: etap (...) – 74 dni (wysokość kary umownej – 7 590,16 zł), etap (...) – 28 dni (wysokość kary umownej – 16 327,08 zł), etap (...) – 88 dni (wysokość kary umownej – 71 809,76 zł). Pozwana spółka zaproponowała karę umowną w wysokości łącznie 95 727 zł i zwróciła się z prośbą o przychylne ustosunkowanie się do tej propozycji

Po otrzymaniu pisma w powyższej sprawie, za akceptacją zastępcy dyrektora do spraw administracyjnych, strona powodowa wystawiła pozwanej spółce notę obciążeniową z dnia 26 października 2011 r. na kwotę 95 727 zł z terminem zapłaty 14 dni od daty jej otrzymania. Pełnomocnik pozwanego potwierdził otrzymanie noty „do zapłaty”.

( dowody: pismo M. P. – pełnomocnika (...) Sp. z o.o., k. 43, nota obciążeniowa, k. 44, pełnomocnictwo z dnia 20.12.2007 r., k. 46-49);

W piśmie z dnia 21 marca 2012 r., pełnomocnik strony powodowej wezwał pozwaną spółkę do zapłaty kary umownej w kwocie 95 727 zł wynikającej z noty księgowej z dnia 26 października 2011 r., wystawione w oparciu o umowę z dnia 7 lutego 2011 r. oraz propozycji spółki dotyczącej rozliczenia kar umownych, w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Wezwanie do zapłaty zostało wysłane pozwanemu listem poleconym w dniu 21 marca 2012 r.

( dowody: wezwanie do zapłaty z dnia 21.03.2011 r. z dowodem nadania, k. 50 – 51).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona powodowa domagała się w niniejszej sprawie zasądzenia od pozwanego kwoty 95 727 zł z tytułu kary umownej za opóźnienie w wykonaniu umowy z dnia 7 lutego 2011 r.

W sprawie bezsporne było to, że w wyniku udzielenia zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego, między stronami została zawarta umowa na dostawę i montaż specjalistycznego wyposażenia meblowego ogólnolaboratoryjnego. Pozwany, jako wykonawca, zgodnie z § 2 umowy, zobowiązał się do wykonania, a powód jako zamawiający - do odebrania, przedmiotu zamówienia określonego w ofercie wykonawcy oraz w specyfikacji istotnych warunków zamówienia: Dostawa i montaż specjalistycznego wyposażenia meblowego – ogólnolaboratoryjnego w ramach projektu (...): „Utworzenie Zintegrowanego Laboratorium (...) i (...)”. Zamówienie obejmowało wytworzenie mebli i urządzeń wraz z przyłączeniem do istniejącej instalacji wodno – kanalizacyjnej, gazowej i wentylacyjnej, dostawę (transport) do siedziby i miejsca wskazanego przez zamawiającego oraz przygotowanie aranżacji pomieszczeń laboratoryjnych przed przystąpieniem do wytworzenia mebli.

Ponadto, nie było również przedmiotem sporu to, że pozwany opóźnił się ze spełnieniem świadczenia wynikającego z powyższej umowy. W takim przypadku, powodowi jako zamawiającemu, w stosunku do pozwanego, zgodnie z § 12 umowy, przysługiwało roszczenie o zapłatę kary umownej w wysokości 0,2 % wartości przedmiotu umowy brutto za każdy dzień zamówienia. Zgodnie zaś z § 3 umowy, zamawiający miał zapłacić wykonawcy wynagrodzenie ryczałtowe, niezmienne w trakcie realizacji zamówienia, w kwocie 642 332 zł (netto), 790 068,36 zł brutto.

Spór, jaki stał się przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu w niniejszej sprawie, sprowadzał się natomiast do oceny tego, czy opóźnienie w realizacji zamówienia wynikało z przyczyn, za które pozwany nie ponosi odpowiedzialności.

W zakresie spornym Sąd ustalił okoliczności mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, na podstawie podanych wyżej dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie zaprzeczyła. Ponadto, okoliczności dotyczące przebiegu współpracy pomiędzy stronami, sposobu spełnienia przez stronę pozwaną świadczenia, sposobu wyliczenia kary umownej i zaakceptowania noty odsetkowej przez stronę pozwaną, Sąd ustalił na podstawie dowodu z zeznań świadków: D. W., J. W. (2), M. Ś., K. N., D. K. i E. K.. W ocenie Sądu, zeznania tych świadków były wiarygodne, a podawane przez nich okoliczności znalazły potwierdzenie także w treści dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy.

Natomiast, nie były w przeważającym zakresie wiarygodne zeznania świadków: M. P. i D. S. (1), przesłuchiwanych na okoliczność sposobu wykonania przez pozwanego umowy, przyczyn opóźnienia wykonania przedmiotu umowy oraz braku współdziałania powoda w wykonaniu umowy. W szczególności zaś, pozostały materiał dowodowy nie potwierdził tego, aby strona powodowa dokonywała zmian w przedmiocie zamówienia, ponad to, co dotyczyło wysokości stelaży mebli biurowych w czterech pomieszczeniach oraz rezygnacji z niektórych elementów wyposażenia, co nie miało jednak znaczenia dla kwestii wykonania umowy w terminie. Owszem, świadkowie ze strony powoda zeznali, że zgłaszali pracownikom pozwanej spółki uwagi co do sposobu wykonywania prac i wzywali do wymiany pewnych elementów wyposażenia pomieszczeń. Niemniej jednak, uwagi te nie stanowiły zmiany przedmiotu zamówienia, a w pewnym zakresie wynikały z tego, że część prac była wykonywana niezgodnie z warunkami określonymi w umowie. Ponadto, w ocenie Sądu, nie są wiarygodne zeznania świadków w tym zakresie, w jakim zeznawali oni o braku współdziałania ze strony zamawiającego. Powód nie zaprzeczał temu, że w momencie złożenia zamówienia i podpisywania umowy, część pomieszczeń instytutu, do których zamówiono meble i wyposażenie, była remontowana. Niemniej jednak, po zakończeniu remontu, pracownicy strony pozwanej mieli możliwość dokonywania pomiarów i wszelkich uzgodnień, które pozwoliłyby na wykonanie umowy w terminie. Jak wynika z dokumentów oraz zeznań podanych wyżej świadków, wszelkie kwestie dotyczące przedmiotu umowy i terminu jej wykonania, były objęte szczegółowymi uzgodnieniami stron. Stwierdzone opóźnienia w wykonaniu umowy dotyczyły również tych pomieszczeń, w których żadne prace remontowe nie były prowadzone w momencie realizacji umowy lub też remont nie miał takie zakresu, aby miało to wpływać na niezawinione przez pozwanego niewykonanie w terminie umowy łączącej spółkę z powodem. Strona powodowa nie kwestionowała zresztą konieczności zmiany terminu wykonania umowy w związku z koniecznością wymiany mebli biurowych, które zostały błędnie określone w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Z treści aneksu wynika, że zmiany przedmiotu zamówienia polegały na zmniejszeniu wymiarów oraz rezygnacji z poszczególnych elementów wyposażenia. Jednocześnie stwierdzono, że zmiany te miały wpływ na termin zakończenia prac w pomieszczeniach na IV i V piętrze i właśnie z tego względu dokonano zmiany terminu realizacji zamówienia w tym zakresie. Tymczasem, z zeznań świadków M. P. i D. S. (2) nie wynika w sposób jednoznaczny, jakie dokładnie inne zmiany miały być dokonywane już po podpisaniu aneksu do umowy, ani na czym miał polegać brak współdziałania ze strony powoda jako zamawiającego. Z zeznań pozostałych świadków, a co istotniejsze - z treści pism stron oraz prowadzonej korespondencji mailowej wynikało, że strona pozwana była świadoma przyczyn opóźnienia i w związku z tym podjęła rozmowy z powodem co do zasad i wysokości naliczenia kary umownej. Tym samym, w ocenie Sądu nie było wiarygodne to, że propozycja rozliczenia kary umownej była przedstawiona jednostronnie przez powoda, który miał uzależniać wypłatę wynagrodzenia od porozumienia w tym przedmiocie. Ostatecznie zaś, to pełnomocnik strony pozwanej zwrócił się do powoda z pismem dotyczącym wysokości kary umownej (zob. nie datowane pismo znajdujące się na k. 43 akt sprawy).

Na rozprawie w dniu 1 października 2013r. Sąd pominął natomiast dowód z przesłuchania stron, wobec niestawiennictwa osób uprawnionych do reprezentowania instytutu i pozwanej spółki (art. 300 § 1 k.p.c. i art. 302 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c., można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Zauważyć należy, iż zakres odpowiedzialności z tytułu kary umownej z art. 483 k.c. pokrywa się z zakresem ogólnej odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania na zasadzie art. 471 k.c. W związku z tym, przesłanki obowiązku zapłaty kary umownej odpowiadają również ogólnym przesłankom kontraktowej odpowiedzialności odszkodowawczej z tym jednak, iż zastrzeżenie kary umownej wprowadza modyfikację ogólnych reguł odpowiedzialności kontraktowej, w ten sposób, że dla zaistnienia obowiązku zapłaty kary umownej niezbędne jest wystąpienie tylko dwóch przesłanek, a mianowicie istnienie skutecznego zastrzeżenia umownego zapłaty kary umownej i niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. W konsekwencji wierzyciel dla którego zastrzeżona została kara umowna musi wykazać tylko istnienie i treść zobowiązania łączącego go z dłużnikiem oraz fakt niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. Obie te przesłanki zostały przez powoda wykazane w toku postępowania dowodowego.

Zgodnie z § 12 umowy, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu umowy, pozwany jako wykonawca zobowiązał się zapłacić zamawiającemu karę umowną, która w przypadku opóźnienia w wykonaniu przedmiotu umowy wynosiła 0,2% wartości zamówienia za każdy dzień zwłoki.

Zgodnie z art. 476 k.c., dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Nie dotyczy to wypadku, gdy opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast, jak wynika z art. 455 k.c., termin spełnienia świadczenia w pierwszej kolejności może być oznaczony przez strony. W umowie strony uzgodniły, że zamówienie będzie realizowane w trzech etapach. W każdym przypadku termin jego realizacji wynosił cztery tygodnie i był liczony: dla pomieszczeń na IV piętrze: od dnia 28 lutego 2011 r., dla pomieszczeń na V piętrze: od dnia 21 marca 2011 r., a dla pomieszczeń Z. – od dnia 21 lutego 2011 r. Już w maju 2011 r. pracownicy strony powodowej stwierdzili opóźnienie w realizacji zamówienia. Jednocześnie, w związku z koniecznością modyfikacji projektowych wynikających z pomiaru „z natury” oraz wobec konieczności wymiany mebli biurowych do czterech pomieszczeń, których wysokość strona powodowa błędnie określiła w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, już na etapie realizacji zamówienia, z dniem 31 maja 2011 r. strony dokonały zmian w zakresie terminu spełnienia świadczenia, którym dla pomieszczeń na IV i V piętrze był dzień 15 lipca 2011 r. Ponadto, z uwagi na zmiany w przedmiocie umowy, strony uzgodniły, że zamawiający zapłaci wykonawcy wynagrodzenie ryczałtowe, w kwocie 610 450 zł netto (750 953,50 zł brutto).

Ostatecznie jednak, co nie było w sprawie sporne i zostało protokolarnie stwierdzone przez strony, umowa została wykonana w zakresie pomieszczeń na VI piętrze w dniu 4 października 2011 r. (z opóźnieniem wynoszącym 88 dni), pomieszczeń na V piętrze – w dniu 12 sierpnia 2011 r. ( z opóźnieniem wynoszącym 28 dni) oraz w zakresie Z. – w dniu 10 czerwca 2011 r. (w zakresie wynoszącym 74 dni).

Jak już zostało powiedziane, z art. 483 k.c. wynika, że roszczenie o zapłatę kary umownej powstaje wówczas, gdy dłużnik nie wykonał lub nienależycie wykonał swoje zobowiązanie, a więc gdy po jego stronie aktualizuje się odpowiedzialność kontraktowa. W tym przypadku, prawidłowość wykonania zobowiązania dotyczy terminów wykonania umowy, określonych ostatecznie w aneksie do umowy z dnia 7 lutego 2011 r.

W tym miejscu wskazać należy, że wierzyciel domagający się zapłaty kary umownej nie ma obowiązku wykazywać faktu poniesienia szkody oraz tego, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność.

Po pierwsze, podzielając pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z dnia 6 listopada 2003 r. (III CZP 61/03, OSNC 2004/5 poz. 69), stwierdzić należy, że zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z obowiązku jej zapłaty w razie wykazania, że wierzyciel nie poniósł szkody. Zakładając nawet pogląd przeciwny, w zakresie braku szkody wynikającej z nienależytego wykonania zobowiązania w terminie, ciężar dowodu ciąży w tej mierze na dłużniku. Takich zaś okoliczności pozwany nie udowodnił.

Po drugie zaś, co do odpowiedzialności za wystąpienie okoliczności rodzących odpowiedzialność z tytułu kary umownej, również na pozwanym ciążył ciężar dowodu. Przedstawiony na wstępie ogólny rozkład ciężaru dowodu (art. 6 k.c. i 232 k.p.c.) w reżimie odpowiedzialności kontraktowej zakłada bowiem, że to pozwany, jako dłużnik obciążony karami umownymi może się uwolnić od odpowiedzialności wykazując twierdzenia, że okoliczności uzasadniające powstanie obowiązku zapłaty kary umownej powstały z przyczyn, za które nie ponosi on odpowiedzialności. W tym przypadku wymagało to wykazania przyczyn opóźnień w realizacji umowy. Zastrzec należy dodatkowo, że oceny, czy chodzi o okoliczności, za które dłużnik ewentualnie nie odpowiada, jak już zostało powiedziane, dokonuje się zgodnie z ogólnymi zasadami odpowiedzialności dłużnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania (art. 471 – 474 k.c.). Tym samym, należało mieć na uwadze, że w myśl art. 472 k.c., jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności. Miernik staranności obciążającej dłużnika, czyli powinność zachowania „należytej staranności”, wskazuje natomiast art. 355 k.c., zgodnie z którym, dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Ponadto, należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (co odnosi się do pozwanej spółki) określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 22 czerwca 2012 r. w postępowaniu upominawczym (sygn. akt I Nc 358/12) podnosił, że opóźnienie wynikało w pierwszej kolejności z faktu stwierdzenia szeregu rozbieżności pomiędzy przedmiotem zamówienia, a stanem faktycznym w zastanym obiekcie. Rozbieżności te wynikały w szczególności w związku z dokonanym obmiarem „z natury”, co skutkowało koniecznością zweryfikowania danych zawartych w projekcie oraz wymaganiach postępowania. Zdaniem pozwanej spółki, skutkowało to koniecznością złożenia dodatkowych zamówień na podzespoły produkowane przez podmioty zewnętrzne.

Sąd stwierdził, że wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, nie potwierdziły słuszności stanowiska pozwanego wyrażanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Jak bowiem wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, konieczność zamówienia podzespołów u podmiotów zewnętrznych dotyczyła w szczególności blatów ceramicznych. Jak zeznawali przesłuchiwani w sprawie świadkowie, ostateczne pomiary zostały dokonane w maju 2011r. i dopiero wówczas pozwana złożyła zamówienie u włoskiego dostawcy. Problem jednak w tym, że spółka zdawała sobie sprawę, że realizacja tego zamówienia trwa od 12 do 14 tygodni. Takiej zaś wiedzy co do zasad współpracy pozwanego z jego kontrahentami, nie miał powód jako zamawiający. Bez względu na to, że w przyczyn dotyczących kwestii pomiarowych, termin realizacji zamówienia został przedłużony, o i tak pozwany nie zrealizowałby zamówienia w pierwotnym terminie, który zgodnie z umową wynosił cztery tygodnie. Przystępując do przetargu i podpisując umowę z tak krótkim terminem wykonania, pozwany zdawał sobie sprawę z tego, że zamówienie jednego z podzespołów trwa znacznie dłużej. Tym samym już chociażby z tego względu spółka ponosi odpowiedzialność za opóźnienie, skoro świadomie podjęła się wykonania zamówienia w nierealnym terminie. Druga z okoliczności odnoszących się do kwestii pomiarowych dotyczyła stwierdzonego przez powoda w trakcie realizacji zamówienia błędnego określenia wysokości mebli biurowych do czterech pomieszczeń. W tej mierze również w zawartym aneksie do umowy strony uwzględniły ten fakt, jako wpływający na termin realizacji zamówienia.

Po drugie, pozwany twierdził, że opóźnienie wynikało z konieczności dopasowania przedmiotu zamówienia do indywidualnych potrzeb użytkownika, które można było zidentyfikować dopiero po konsultacjach z powodem. Po pierwsze, umowa łącząca strony dotyczyła zamówienia realizowanego w trybie zamówień publicznych. Tym samym, to na etapie ogłoszenia przetargu, Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, pozwany w trybie zapytań, powinien był wyjaśniać wszelkie wątpliwe kwestie, w szczególności będąc świadom specyfiki zamówienia i wysokich wymagań powoda. Poza tym, z treści umowy wynikało, że szczegółowy zakres obowiązków i zasad współpracy miał zostać opracowany przez wykonawcę na podstawie wspólnych ustaleń z zamawiającym w ciągu tygodnia od daty podpisania umowy i określony w protokole uzgodnień. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, takie uzgodnienia były zresztą między stronami dokonywane i nie mogły mieć wpływu na opóźnienie w realizacji zamówienia wynikające z okoliczności, za które pozwany odpowiedzialności nie ponosi. Ponadto, zmiana rodzaju materiału użytego na blaty wynikała z faktu opóźnienia w dostawie blatów ceramicznych, za które - co zostało powiedziane wyżej - pozwany ponosi odpowiedzialność. Powód w czasie realizacji zamówienia przez pozwanego, oczekując wykonania umowy w terminie, zamawiał wysoko specjalistyczny sprzęt pomiarowy do laboratorium. W związku z dostawą tego sprzętu, zaistniała zatem konieczność jego ustawienia na blatach tymczasowych.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie potwierdziło również prawdziwości tego, że na etapie wykonywania przedmiotu umowy powód modyfikował przeznaczenie poszczególnych elementów pracowni, które to modyfikacje - według twierdzeń pozwanego - zgodnie z informacjami powoda wprowadzane był w związku z ograniczeniami wynikającymi z prowadzonych prac remontowych. Jak bowiem zostało ustalone, prace remontowe były wykonywane tylko w części pomieszczeń i miało to miejsce na początkowym etapie realizacji zamówienia. W późniejszym okresie nie wykonywano już remontów, a w żadnym razie nie dokonywano zmian przeznaczenia pomieszczeń. Brak było również podstaw do stwierdzenia, że opóźnienie spowodowane zostało zmianą poszczególnych asortymentów w ramach przedmiotu zamówienia, co miało być wynikiem istniejących warunków technicznych. Istotnie, powód zrezygnował z dostawy i montażu szafy na chemikalia w związku z brakiem podłączenia wentylacyjnego. Trudno jednak przyjąć, że ten fakt miał wpływ na termin realizacji zamówienia, zarówno jako całości, jak i jego poszczególnych etapów.

Ostatecznie jednak, uwzględniając zarówno specyfikę zamówienia, jak i konieczność jego częściowego przeprojektowania wynikającego z potrzeby wymiany mebli biurowych do czterech pomieszczeń, strony uzgodniły nowy termin wykonania umowy. Istotne jest to, że zmiana dokonana w aneksie do umowy była wynikiem uzgodnień stron. Wcześniej także pozwany proponował nowy harmonogram prac. Tym samym, w momencie dokonywania zmian, pozwany był już świadomy istniejących ograniczeń. Nowy termin wykonania umowy również nie został dotrzymany, a pozwany nie wykazał, aby wynikało to z okoliczności, za które nie ponosi on odpowiedzialności.

Reasumując, stwierdzić należało, że powód słusznie obciążył pozwanego karą umowną za opóźnienie w realizacji umowy. Bez znaczenia jest to, czy pozwany zaakceptował wysokość i zasady naliczenia kary umownej, skoro wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego doprowadziły do stwierdzenia, że powodowi przysługuje roszczenie o jej zapłatę, zarówno co do zasady, jak i wysokości. Pozwany nie zakwestionował w niniejszej sprawie zarówno zakresu opóźnienia, jak i kary umownej liczonej od wartości poszczególnych etapów. Jak podnosiła strona powodowa, pełna wysokość kary umownej za opóźnienie i tak powinna być wyższa, skoro strony uzależniły jej wysokość od wartości całego zamówienia, a nie jego poszczególnych etapów. Tym samym, dochodząc w sprawie kary umownej w zmniejszonej wysokości, powód uczynił zadość także przesłankom, które (ewentualnie) mogłyby być podstawą jej miarkowania na podstawie art. 484 § 2 k.c.

Kierując się powyższymi względami, w punkcie I sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 95 727 zł. Rozstrzygnięcie co do odsetek zapadło zaś na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Powód wezwał pozwanego skutecznie do zapłaty, wyznaczając termin zapłaty, zarówno w nocie obciążeniowej z dnia 26 października 2011 r., jak i w piśmie z dnia 21 marca 2012 r. Żądanie było zatem zasadne również w zakresie roszczenia o odsetki, których zasądzenia powód domagał się od dnia wniesienia pozwu.

W punkcie II sentencji wyroku, Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pozwany, jako przegrywający sprawę w całości, zobowiązany jest bowiem do zwrotu powodowi wszystkich celowych kosztów dochodzenia praw, na które w niniejszej sprawie złożyła się opłata sądowa uiszczona od pozwu oraz wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa procesowego.

_______________________________

Zarządzenie

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.