Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód T. M. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. kwoty 6.736,19 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19.07.2014 r.

W uzasadnieniu podał , że w następstwie kolizji dnia 18.06.2014 r. uległ uszkodzeniu samochód marki V. (...) nr rej. (...) a odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki tego zdarzenia ponosi strona pozwana , u którego był ubezpieczony w zakresie OC pojazd sprawcy szkody. Nadto podała , że strona pozwana sporządził kalkulację naprawy pojazdu , na podstawie której przyznała poszkodowanemu kwotę 1.917,60 zł. Powód nie zgodził się z w/w kalkulacją i zlecił dokonanie nowej kalkulacji naprawy niezależnemu rzeczoznawcy z której wynika , że koszt naprawy samochodu wyniesie 8.210,99 zł.

Dnia 19.06.2015 r. Sąd Rejonowy w Legnicy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , sygn. akt VII Nc 1830/15.

Strona pozwana Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty i zarzuciła brak właściwości miejscowej tutejszego Sądu , nieważność umowy cesji wierzytelności a w razie nieuwzględnienia tych zarzutów wniosła o oddalenie powództwa i podniosła , iż wypłacając odszkodowanie naprawiła szkodę w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18.06.2014 r. doszło do kolizji drogowej samochodu V. (...) nr rej. (...) należącego do B. T. z innym samochodem należącym do B. G. , który był sprawcą kolizji i nie był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej.

Strona pozwana na podstawie kosztorysu sporządzonego w systemie E. ustaliła wysokość szkody na kwotę 1.917,60 zł, o czym poinformowała poszkodowaną decyzją z dnia 07.11.2014 r. i taką kwotę jej wypłaciła (bezsporne).

Poszkodowana zgłosiła stronie pozwanej szkodę w dniu 26.06.2014 r.

Dowód:zgłoszenie szkody w aktach szkody K-52

Dnia 21.01.2015 r. B. T. dokonała cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za zdarzenie z dnia 18.06.2014 r. , na rzecz T. M. , o czym zawiadomiła stronę pozwaną.

Dowód:kserokopia umowy cesji wierzytelności z zawiadomieniem K-9-12

Powód zlecił Instytutowi (...) sp. z o.o. w W. sporządzenie wyliczenia wysokości szkody w w/w pojeździe B. T. , za co zapłaciła dnia 29.01.2015 r., kwotę 442,80 zł.

Dowód:faktura VAT z opinią techniczna K-13-22

Całkowity koszt naprawy spornego samochodu wynosi brutto 6.184,07 zł-według kalkulacji w systemie A. , przeprowadzonej z użyciem nowych oryginalnych części i materiałów kalsy „)” , sygnowanych marką producenta pojazdu , dostępnych w autoryzowanej sieci sprzedaży ( (...)) , i przy zastopsowaniu średnich stawek warsztatowych za robociznę z regionu zamieszkania właścicielki pojazdu.

dowód: opinia biegłego L. S. K-81-101

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 KC i nast. sprowadza się do tego , że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim , względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba , na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę , której następstwem jest śmierć , uszkodzenie ciała , rozstrój zdrowia bądź też utrata , zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 KC w zw. z art. 435 KC samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu , wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej , za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 KC zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 KC naprawienie szkody obejmuje straty , które poszkodowany poniósł oraz korzyści , które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 KC wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

Bezspornym jest, iż w wyniku kolizji z dnia 18.06.2014 r. uszkodzeniu uległ samochód B. T. zaś podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody jest strona pozwana , gdyż sprawca zdarzenia w jego chwili nie miał zawartej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz to , że poszkodowanej z tego tytułu należy się odszkodowanie.Nie jest też sporne , że strona pozwana wypłaciła poszkodowanej tytułem odszkodowania kwotę 1.917,60 zł.

W ocenie Sądu poszkodowana zawarła skuteczną umowę cesji wierzytelności , o czym zawiadomiła stronę pozwaną.Dlatego też powód jest uprawniony do dochodzenia dalszej części odszkodowania z tytułu zdarzenia z dnia 18.06.2014 r. przed tutejszym Sądem.

Także w ocenie Sądu wypłacona już kwota tytułem odszkodowania nie rekompensuje w pełni doznanej przez B. T. szkody. Powołany w toku sprawy biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości pojazdów L. S. ustalił , że łączny koszt naprawy wynosi brutto 6.184,07 zł-według kalkulacji w systemie A. , przeprowadzonej z użyciem nowych oryginalnych części i materiałów kalsy „)” , sygnowanych marką producenta pojazdu , dostępnych w autoryzowanej sieci sprzedaży ( (...)) , i przy zastosowaniu średnich stawek warsztatowych za robociznę z regionu zamieszkania właścicielki pojazdu.

Sąd podziela wyrażony przez biegłego pogląd , że z technicznego punktu widzenia właściwą jakość naprawy pozwalającą na optymalne przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego gwarantuje jej wykonanie zgodnie z procedurami i technologią naprawy producenta. Nie ulega wątpliwości, iż przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów , to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę (wyrok SN z dnia 5 listopada 1980 r., III CRN 223/80, OSNC 1981, z. 10, poz. 186). W ocenie Sądu zastosowanie do naprawy samochodu powoda w niniejszej sprawie nowych, oryginalnych części jest uzasadnione. Wskazać nadto należy , że roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego czy naprawa została dokonana (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515) oraz czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza tą rzecz naprawić (wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410). Poszkodowany nie musi zatem naprawiać pojazdu , może sprzedać go zachowując wypłacone odszkodowanie , może go naprawić tylko częściowo , dokonać naprawy własnoręcznie bądź użyć do naprawy części używanych lub podróbek.

Mając na względzie wartość szkody 6.184,07 zł i kwotę wypłaconą poszkodowanej 1.917,60 zł Sąd uznał , że strona pozwana winna spełnić na rzecz powoda jeszcze kwotę 4.266,47 zł wraz z kwotą 442,80 zł jako koszt niezbędny do celowego dochodzenia roszczeń w niniejszej sprawie a dalej idące powództwo należało oddalić.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.100 KPC , pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.