Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: W sytuacji gdy pozwany zwrócił urządzenie dekodujące Cyfrowemu Polsatowi S.A., obciążanie go opłatą, która jest rażąco wygórowana, stanowi nadużycie prawa.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. (...)Dłużnik ma zatem prawo bronić się wobec nabywcy zarzutami, tak jakby do podmiotowego przekształcenia zobowiązania nie doszło. (...)Również w tej sytuacji, podobnie jak na gruncie art. 512 , chodzi wyłącznie o ochronę praw dłużnika w dobrej wierze. (...)Z ustalonego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że pozwany jest konsumentem a (...) S.A. , w którego prawa wstąpił powód, przedsiębiorcą.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE, Prezes Urzędu) na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12, art. 56 ust. 2 w związku z art. 56 ust. 3 i 6 ustawy z dnia 10.04.1997 r. – Prawo energetyczne (t.j. (...)Prezes URE zawiadomił powoda o zakończeniu postępowania dowodowego, informując o prawie do zapoznania się z materiałem dowodowym, a następnie wydał zaskarżoną decyzję. (...)Nie można również nie zgodzić się z Prezesem Urzędu, że przedsiębiorca w sposób świadomy prowadził działalność niezgodnie z zapisami w decyzji koncesyjnej i przepisami prawa. (...)(...)pr. energ. jest zliberalizowanie norm prawa energetycznego w zakresie kar pieniężnych(...)co prawda sprzecznie z normami prawa energetycznego , lecz następnie zmieniło swoje zachowanie.

Był on księdzem katolickim oraz doktorem prawa kanonicznego. (...)Po katastrofie lotniczej funkcjonariusze Federacji Rosyjskiej dokonywali zabezpieczenia miejsca katastrofy, zbierali materiał procesowy oraz przeprowadzali czynności identyfikacyjne ciał ofiar. (...)Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych prawem. (...)Nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego, w szczególności wskazanych w apelacji art. 446 § 4 k.c. , ani art. 448 k.c. w zw. z art. 23 i 24 § 1 k.c.

Teza orzeczenia: Nie można mówić o mobbingu w przypadku krytycznej oceny pracy pracownika przez przełożonych, jeżeli pracodawca nie ma na celu poniżenia pracownika, a jedynie zapewnienie realizacji planu, czy prawidłowej organizacji czasu pracy. Pracodawca ma prawo korzystać z uprawnień, jakie wynikają z umownego podporządkowania w szczególności z prawa (...)

W dniu 14 lipca 2010 roku pozwana przejęła ze spółki (...) S.A. ponad 800 pracowników tzw. bazy technicznej, w większości mechaników lotniczych, którym przysługuje odzież robocza ( bezsporne). (...)Pracodawca, w ocenie Sądu, nie miał też podstaw, aby odmówić udzielenia urlopu, gdyż prawo do wypoczynku jest jednym z podstawowych praw pracowniczych, a pracownik przemęczony jest mniej wydajny i bardziej skłonny do popełnienia pomyłek. (...)III APa 29/12), iż: „ Pojęcie mobbingu nie obejmuje zachowań pracodawcy dozwolonych prawem. W konsekwencji pracodawca ma prawo korzystać z uprawnień, jakie wynikają z umownego podporządkowania w szczególności z prawa stosowania kontroli i nadzoru nad wykonywaniem pracy przez pracowników.

(...)przekazana do Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych – Laboratorium Zakładu (...) z siedzibą w W. w dniu 13 marca 2013 r. (...)(...)przekazana do Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych – Laboratorium Zakładu (...) z siedzibą w W. w dniu 13 marca 2013 r. (...)(...)zawartych umów i norm określonych prawem” (k. 25V akt adm.), nie stanowi prostego nakazu przestrzegania przez koncesjonariusza przepisów obowiązującego prawa, ale kreuje po jego stronie(...)jakościowych wynikający tak z przepisów prawa, jak i zawartych umów. (...)Według tego unormowania Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszenia prawa lub zrealizował obowiązek.

Każde państwo członkowskie posiada własny, krajowy system i zachowuje prawo do jego kształtowania odpowiednio do prowadzonej w tym względzie polityki. (...)Bowiem tylko wykazanie tej przesłanki, jako elementu transgranicznego, pozwoliłoby ubezpieczonemu na powoływanie się na przepis unijnego prawa materialnego. (...)W przeciwnym wypadku żądanie ubezpieczonego nie może być rozpoznawane na gruncie przepisów materialnego prawa Unii Europejskiej, bo brak elementu transgraniczengo. (...)W szczególności zaś wskazania wymaga, iż dowodu na faktyczne i długotrwałe wykonywanie pracy na terenie W. nie stanowi załączony jeden bilet lotniczy z G. w dniu 30 grudnia 2014 r. do L. oraz powrotny w dniu 03 stycznia 2015 r. (k. 13-15 akt sprawy).

Zauważył, że zgodnie z ww. planem przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod usługi i biura, produkcję wysokich technologii, centra logistyczne oraz obiekty i urządzenia transportu lotniczego oraz drogi. (...)Zgodnie z art. 238 k.c. wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. (...)Opłata roczna za użytkowanie wieczyste wiąże każdego kolejnego nabywcę tego prawa, bez względu na to, od kogo nabył on to prawo (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 1999 r., II CKN 639/98, OSNC 2000, nr 6, poz. 121). Opłata ta jest bowiem związana z samym istnieniem prawa i żaden nabywca prawa nie może zasłaniać się niewiedzą o obowiązku wnoszenia opłat rocznych lub o ich wysokości.

Jako podstawę roszczeń pełnomocnik wskazał art. 129 ust. 2 i art. 136 ust. 3 i ar. 174 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska . (...)Wskazał, iż działalność pozwanego generuje spadek wartości nieruchomości położonych w obszarze narażonym na działanie hałasu lotniczego, co rodzi odpowiedzialność po stronie(...)(...)Rozporządzenie to zostało wydane w oparciu o art. 135 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 roku prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2006 r., nr 129, poz. 902 ze zm.). (...)Jako niezasadny należało uznać również podniesiony przez pełnomocnika zarzut naruszenia przez pozwanego art. 2 Konstytucji , jak również zarzut nadużycia praw podmiotowych.