Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Kzw 292/14 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2014-12-23

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2014-12-23
Data orzeczenia:
23 grudnia 2014
Data publikacji:
2 stycznia 2015
Data uprawomocnienia:
23 grudnia 2014
Sygnatura:
II Kzw 292/14
Sąd:
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Robert Pelewicz
Protokolant:
st. sekr. sąd. Edyta Bełczowska
Hasła tematyczne:
Postępowanie Odwoławcze
Podstawa prawna:
art.437 kpk, art.502 kkw
Teza:
Sąd meriti dokonał błędnej wykładni wskazanego wyżej normatywu w kontekście ustalonych w sprawie okoliczności sprawy, które stanowią przesłanki uzasadniające zajęcie definitywnego stanowiska procesowego. Przede wszystkim należy podkreślić – co błędnie wskazał Sąd meriti – że brak zawiadomienia Sądu o przyczynach zaprzestania płacenia rat grzywny nie można utożsamiać z brakiem wykazania, iż skazany uchybił płatności choćby jednej z rat z przyczyn od niego zależnych, w rozumieniu art. 50§2 in fine kkw. Konsekwencją tego błędnego założenia było uniemożliwienie skazanemu wykazania, że zaprzestanie płatności rat nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych, gdyż Sąd meriti nie zawiadomił go o terminie posiedzenia i tym samym uniemożliwił wykazanie wspomnianej okoliczności, jak również w żaden inny sposób nie zweryfikował istnienia przesłanki z art. 50§2 in fine kkw, choćby poprzez analizę sytuacji osobistej, rodzinnej i majątkowej skazanego, na podstawie wywiadu przeprowadzonego przez sądowego kuratora zawodowego. Stanowisko takie jest tym bardziej uzasadnione, że skazany w pisemnym uzasadnieniu sygnalizuje wiele sytuacji uzasadniających odmienną decyzję procesową Sądu meriti. Nie negując na obecnym etapie postępowania wykonawczego, przede wszystkim z uwagi na brak jakichkolwiek okoliczności, które wskazywałyby na nieprawdziwość tego typu założeń, faktu choroby skazanego i pogorszenia w związku z tym jego sytuacji materialnej i osobistej - choć skazany nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie swojej argumentacji, należy stwierdzić, że inne rozumienie kontekstu powołanego wyżej normatywu (jak np. Z. Hołda, K. Postulski, Komentarz do art.50 Kodeksu karnego wykonawczego, 2008.02.01, LEX /Arche 2008), niż powyżej przedstawione przez Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu byłoby sprzeczne z treścią art. 2§1 pkt 1 i 2 kpk, art. 7 kpk oraz art. 92 kpk w zw. z art. 1§2 kkw, a następnie prowadziłoby do zaistnienia względnych przesłanek odwoławczych z art. 437§2 i 3 kpk w zw. z art. 1§2 kkw - tak jak w realiach rozpoznawanej sprawy. Z powyżej przedstawionych względów Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu uznał, że decyzja Sądu Rejonowego w Stalowej Woli jest przedwczesna, a stanowisko co do zaistnienia przesłanki z art. 50§2 in fine kkw wymaga ponownego rozważenia na tle uzupełnionego materiału dowodowego.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Renata Rękas
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację:  Robert Pelewicz
Data wytworzenia informacji: