Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Kz 147/20 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2020-09-22

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2020-09-22
Data orzeczenia:
22 września 2020
Data publikacji:
29 grudnia 2020
Data uprawomocnienia:
22 września 2020
Sygnatura:
II Kz 147/20
Sąd:
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Sędzia Robert Pelewicz
Protokolant:
Monika Biało
Teza:
1. Przekładając powyższe wywody teoretyczne na grunt przedmiotowej sprawy oczywistym zatem jest, że nie doszło do konkretnego i bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia B. P., O. P. i I. P. Argumentacja podawana przez kuratora małoletnich - wskazywane przez kuratora zagrożenia mają bowiem charakter wyłącznie hipotetyczny. Jak już bowiem wyżej wskazano, przepis art. 160 kk nie stanowi generalnego typu penalizującego sprowadzenie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa dla innych osób. Do przyjęcia odpowiedzialności konieczne jest zatem zaistnienie skutku w postaci obiektywnie istniejącego potencjału niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Narażenie na to niebezpieczeństwo ma mieć charakter konkretny, ustawodawca wymaga, aby było to niebezpieczeństwo bezpośrednie. Bezpośredniość tę rozumieć należy bądź jako nieuchronne następstwo dalszego niebezpiecznego dla życia lub zdrowia rozwoju sytuacji, bądź jako wysokie prawdopodobieństwo jego wystąpienia (zob. wyrok SN z 15.11.2017., IV KK 293/17, Legalis 1692166). W konsekwencji twierdzenie, że matka, która opiekowała się swoimi dziećmi w stanie nietrzeźwości, co najmniej godziła się na to, że naraża dzieci na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub wystąpienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, wymagałoby bardzo precyzyjnego ustalenia okoliczności zdarzenia oraz rzutujących na jego realia płaszczyzny intelektualnej oraz woluntatywnej u sprawcy, a w realiach rozpoznawanej sprawy brak jest możliwości takiego ustalenia. 2. Rację przyznać należy kuratorowi małoletnich pokrzywdzonych co do zarzutu zasądzenia od Skarbu Państwa na rzecz kuratora wynagrodzenia za reprezentację małoletnich pokrzywdzonych w niewłaściwej kwocie. Kwestia ta winna być rozstrzygnięta w oparciu o § 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18), zgodnie z którym za reprezentowanie kilku osób w postępowaniu karnym ustala się opłatę od każdej z tych osób. W tych okolicznościach oczywistym jest, że wynagrodzenie kuratora małoletnich pokrzywdzonych obejmujące 180 zł za dochodzenie (§ 17 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia), 420 zł za postępowanie sądowe przed sądem I instancji (§ 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia), podwyższone o podatek od towarów i usług w wysokości 23 % (§ 4 ust. 3 Rozporządzenia), powinno zostać potrojone – tylu bowiem było małoletnich pokrzywdzonych.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Dorota Koper
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Robert Pelewicz
Data wytworzenia informacji: