BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

II AKa 61/18 - wyrok Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2019-01-09

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2019-01-09
Data orzeczenia:
9 stycznia 2019
Data publikacji:
22 grudnia 2020
Data uprawomocnienia:
9 stycznia 2019
Sygnatura:
II AKa 61/18
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Marek Kordowiecki
Sędziowie:
Mariusz Tomaszewski
Izabela Pospieska
Protokolant:
st. sekr. sąd. Magdalena Ziembiewicz
Hasła tematyczne:
Przedawnienie ,  Pomówienie ,  Swobodna ocena dowodów
Podstawa prawna:
art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w w. z art. 282 kk i art. 159 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk kk w zw. z art. 282 kk i art. 189 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 288 § 1 kk oraz art. 101 § 1 pkt 2a i 3 kk i art. 102 kk oraz art. 7 kpk
Teza:
a. kodeks postępowania karnego, ani też ustawa z dnia 25.06.1997r. o świadku koronnym (Dz. U. z 2016r., poz. 1197), ani też żadna inna ustawa czy przepis prawny niższy rangą nie przewidują żadnych dodatkowych reguł dot. oceny zeznań takiego świadka, tj. świadka koronnego, tzn. małego świadka koronnego czy też jakiegokolwiek innego świadka, który wskazuje na sprawstwo konkretnej osoby w popełnieniu konkretnego czynu zabronionego. Zeznania te więc podlegają ocenie zgodnie z zasadami wyrażonym w art. 7 kpk tak jak każdy inny dowód ujawniony w toku rozprawy. b. Nadmienić jednak wyraźnie należy, że ocena poszczególnych dowodów dokonywana jest w konkretnej sprawie, w której występują przeróżne, trudne do uogólnienia okoliczności, a tym samym nie można do każdego przypadku sprawy dopasowywać bardziej ogólnych zasad oceny dowodów wyrażonych w orzecznictwie sądowym lub w doktrynie. Zasady te zresztą również były artykułowane na tle konkretnych stanów faktycznych ustalonych w indywidualnych sprawach. c. Apelujący kwestionując przyjęcie w tym zakresie winy oskarżonego ma rację o tyle, że Sąd I instancji z uwagi na przedawnienie karalności tego przestępstwa nie mógł w ogóle uznać winy oskarżonego. Uznanie winy jest bowiem niezbędnym elementem wyroku skazującego a nie wyroku umarzającego postępowanie. To zaś oznacza, iż Sąd I instancji zastosował błędną formułę, uznając oskarżonego za winnego wskazanego przestępstwa z art, 258 par 1 kk, a następnie umarzając postępowanie o ten czyn. Z uwagi bowiem na wskazaną przeszkodę procesową uniemożliwiającą dalsze prowadzenie postepowania z powodu przedawnienia karalności zarzucanego oskarżonemu przestępstwa nie jest już możliwe stwierdzenie jego winy, które przełamałoby w tej sprawie domniemanie niewinności art. 5 par 1 kpk). Umarzając postępowanie wyrokiem z uwagi na okoliczności wyłączające ściganie (art. 414 par 1 kpk) stosuje się odpowiednio m. in. przepisy art. 322 par 2 i 3 kpk. To oznacza, iż rozstrzygnięcie to poza danymi osobowymi oskarżonego powinno wskazywać "dokładne określenie czynu i jego kwalifikacji prawnej". d. Niebezpieczny przedmiot w rozumieniu tego przepisu (art. 159 kk) to taki, którego cechy indywidualne i same właściwości wskazują na to, że zwykle jego użycie stwarza dla życia bądź zdrowia zaatakowanego człowieka podobne niebezpieczeństwo jak użycie broni palnej lub noża.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Julita Woźniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację:  Marek Kordowiecki,  Mariusz Tomaszewski ,  Izabela Pospieska
Data wytworzenia informacji: