Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

V Ka 485/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Lublinie z 2013-08-13

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Lublinie z 2013-08-13
Data orzeczenia:
13 sierpnia 2013
Data publikacji:
22 stycznia 2014
Data uprawomocnienia:
13 sierpnia 2013
Sygnatura:
V Ka 485/13
Sąd:
Sąd Okręgowy w Lublinie
Wydział:
V Wydział Karny Odwoławczy
Sędziowie:
Piotr Morelowski
Adam Michalski
Protokolant:
st. sekr. sądowy Aneta Kaczyńska
Hasła tematyczne:
Współsprawstwo
Podstawa prawna:
art. 18 par. 1,2 i 3 kk art. 223 par.1 kk
Teza:
(...) przepis art. 223 § 1 k.k. zawiera konstrukcję tzw. współsprawstwa koniecznego, tj. nie jest możliwe popełnienie przestępstwa w nim stypizowanego przez jedną osobę – przy czym, stwierdzenie to dotyczy tylko jednej czynności wykonawczej z określonych w powołanej normie. (...) Do regulacji z art. 223 § 1 k.k. stosuje się wszystkie przepisy części ogólnej, chyba że w związku z istotą przestępstwa zastosowane być nie mogą. O ile zatem przepis wymaga, by czynna napaść w zakresie sprawczym wymagała działania wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a zatem przynajmniej dwóch osób, co w sposób jednoznaczny wyklucza jedynosprawstwo, w żadnym razie nie wynika z niego, by wykluczone było podżeganie lub pomocnictwo tychże współsprawców. Oczywiście możliwe jest zatem nakłanianie w zamiarze bezpośrednim współsprawców do popełnienia czynnej napaści na funkcjonariuszy policji. (...) dla przyjęcia konstrukcji współsprawstwa nie jest konieczna realizacja znamion przez każdego ze współsprawców; wymagane natomiast jest porozumienie, a także wspólne wykonanie czynu zabronionego. (...) w orzecznictwie i doktrynie przyjmowano od dawna, że współsprawstwo zachodzi nie tylko wówczas, kiedy każdy ze współdziałających realizuje znamiona czynu zabronionego w porozumieniu z innymi, ale także wtedy, kiedy współsprawca nie realizuje tych znamion, ale jego udział stanowi istotny wkład w realizację znamion (zob. A. Wąsek, Kodeks karny. Komentarz, Gdańsk 1999, s. 251-252), a także wówczas, kiedy współdziałający podejmuje działania w zamiarze realizacji znamion przez pozostałych współsprawców
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Dudak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Piotr Morelowski ,  Adam Michalski
Data wytworzenia informacji: