I ACa 434/19 - wyrok Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2020-08-28
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2020-08-28
- Data orzeczenia:
- 28 sierpnia 2020
- Data publikacji:
- 19 października 2020
- Data uprawomocnienia:
- 28 sierpnia 2020
- Sygnatura:
- I ACa 434/19
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Lublinie
- Wydział:
- I Wydział Cywilny
- Przewodniczący:
- Mariusz Tchórzewski
- Sędziowie:
-
Magdalena Kuczyńska
Jerzy Nawrocki - Hasła tematyczne:
- Ubezpieczenie OC , Prawo Unii Europejskiej , Przyczynienie , Zasada ryzyka
- Podstawa prawna:
- art. 436 kc, art. 362 kc
- Teza:
- a. Pojęcie „ruchu pojazdu" stanowi autonomiczne pojęcie prawa Unii Europejskiej, podlegające jednolitej wykładni państw członkowskich w odniesieniu do przepisów dotyczących ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone ruchem pojazdów; b. Jeżeli główną funkcją pojazdu w chwili wyrządzenia szkody było generowanie siły napędowej dla utrzymania w ruchu dowolnego urządzenia wykorzystywanego, jako narzędzie pracy, a nie wykorzystywanie pojazdu w formie mobilnego środka transportu, to taka sytuacja (mimo uruchomionego silnika pojazdu) nie jest objęta zakresem pojęcia „ruchu pojazdu" z oczywistymi konsekwencjami w zakresie ochrony ubezpieczeniowej; c. Mimo zachowania na obszarze Unii Europejskiej szerokiej definicji „pojazdu w ruchu", odpowiadającej w przeważającej mierze stanowisku wypracowanemu uprzednio w orzecznictwie krajowego Sądu Najwyższego, odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela posiadacza pojazdu (z tytułu umowy ubezpieczenia komunikacyjnego) zależy wyłącznie od funkcji, jakiej służył pojazd w chwili wypadku, zaś ten czynnik (główna funkcja pojazdu w chwili zdarzenia) w ogóle nie byt uwzględniany w dotychczasowym orzecznictwie krajowym, jako istotna przesłanka odpowiedzialności cywilnoprawnej ubezpieczyciela. Sposobem tej oceny w konkretnej sprawie jest stwierdzenie, czy do wypadku doszło wyłącznie w związku z funkcją komunikacyjną takiego pojazdu, czy też w przypadku pojazdów specjalistycznych — w związku z wykonywaniem określonych prac, które również mogą wiązać się z przemieszczaniem pojazdu w przestrzeni, przy czym ocena tej funkcji pojazdu musi odnosić się wyłącznie do samej chwili wypadku; d. Zgodnie z przepisami regulującymi funkcjonowanie Unii Europejskiej, w tym traktatem ustanawiającym, traktatami akcesyjnymi i traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), państwa UE są zobowiązane do poszanowania acquis communautaire, a każdy nowy członek Unii musi przyjąć wcześniejszy, wspólnotowy dorobek prawny en bloc, z chwilą akcesji. Termin acquis communautaire (wspólnotowy dorobek prawny) określa zarówno prawo wspólnotowe (z okresu istnienia wspólnot europejskich), jak też prawo unijne powstałe po 1993 r. W jego skład wchodzą: 1) prawo pierwotne (statutowe), tj. traktaty założycielskie Wspólnot Europejskich wraz z aneksami i protokołami oraz późniejszymi poprawkami i uzupełnieniami zawartymi m.in. w Jednolitym akcie europejskim i Traktacie o Unii Europejskiej, jak również traktaty akcesyjne nowych państw członkowskich; 2) prawo wtórne (pochodne), tj. akty prawne stanowione przez instytucje Wspólnot na podstawie aktów prawa pierwotnego; 3) umowy międzynarodowe z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi; 4) umowy między państwami członkowskimi dotyczące spraw ściśle związanych z funkcjonowaniem Wspólnot, co do których instytucje Wspólnot nie mają kompetencji do działania; 5) prawo niepisane, w tym ogólne zasady prawa i prawo zwyczajowe, przywoływane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jedną z konsekwencji poszanowania zasady acquis communautaire jest również obowiązek przyjęcia przez państwa członkowskie niekontrolowanej kompetencji prawotwórczej, przyznanej sobie samodzielnie przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości, wykorzystywanej przy rozstrzyganiu spraw poddawanych pod osąd Trybunału, w celu ujednolicania systemu prawnego na terytorium Unii. Przystępując do Unii Europejskiej państwo godzi się, zatem m.in. także na takie częściowe ograniczenie swojej suwerenności; e. Kwestia przyczynienia się zmarłego poszkodowanego do powstania szkody jest zagadnieniem rozważanym na tle przepisu art. 362 k.c., zatem należy do kwestii prawa materialnego, które winno być z urzędu zastosowane w sprawie przez Sąd dokonujący subsumpcji stanu faktycznego, bez względu na zarzuty i wnioski stron procesu;
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację: Mariusz Tchórzewski, Magdalena Kuczyńska , Jerzy Nawrocki
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację: Mariusz Tchórzewski, Magdalena Kuczyńska , Jerzy Nawrocki
Data wytworzenia informacji: