Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 269/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

1.1.2.

S. S. (1)

I.  w okresie od grudnia 2019 r. do kwietnia 2020 r. w S. i innych miejscowościach na terenie P. uczestniczył w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez S. G., w skład której wchodziła także M. K. oraz inne ustalone i nieustalone osoby mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich nabywanie i dalszą dystrybucję ustalonym i nieustalonym osobom.

II.  w okresie od grudnia 2019 roku do kwietnia 2020 r. w S. i innych miejscowościach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, czyniąc sobie stałe źródło dochodu uczestniczył w ramach zorganizowanej grupie przestępczej w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 3 000 gramów w ten sposób, że nabył tą substancję od nieustalonych osób, a następnie zbył ją nie mniej niż sześciokrotnie po 500 gram M. K. za łączną kwotę nie mniej niż 18 000 zł w celu jej dalszej dystrybucji M. K. innym osobom, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w K. (...) z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt (...) na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującym min. wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 58 ust. 1 i 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, którą odbył w okresie min. od 5 lutego 2015 r. do 12 września 2018 r.

1.1.3.

M. D. (1)

III.  w okresie między lutym a majem 2020 r. w miejscowości Ś. i innych miejscowościach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 1500 gramów o łącznej wartości nie mniej niż 6 750 zł w ten sposób, że:

- nabył tą substancję od M. K. w ilości nie mniej niż 500 gram za kwotę nie mniej niż 2 250 zł w celu dalszego zbycia innym osobom,

- zbył M. K. i P. F. nie mniej niż 1000 gram amfetaminy o wartości nie mniejszej niż 4 500 zł, w celu dalszego zbycia innym osobom.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie od grudnia 2019 r. do kwietnia 2020 r. w S. i innych miejscowościach na terenie P. działała zorganizowana grupa przestępcza mająca na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich nabywanie i dalszą dystrybucję ustalonym i nieustalonym osobom, w skład której wchodzili M. K., S. S. (1) oraz inne ustalone i nieustalone osoby. Grupą kierował S. G..

S. G. ps. (...) i S. S. (1) poznali się w zakładzie karnym podczas odbywania kar pozbawienia wolności. Po opuszczeniu więzienia i w czasie przepustek utrzymywali ze sobą kontakt. M. K. była konkubiną S. G. i w czasie, kiedy ten przebywał w zakładzie karnym, na jego polecenie od października 2019 roku jeździła do S., spotykała się z S. S. (1) i nabywała od niego amfetaminę. W okresie od grudnia 2019 roku do kwietnia 2020 roku oskarżony S. S. (1) sprzedał jej nie mniej niż sześciokrotnie amfetaminę o łącznej wadze nie mniejszej niż 3000 gram za łączną kwotę nie mniejszą niż 18 000 zł. Następnie M. K. przekazywała substancje innym osobom, wskazanym przez S. G.. Jedną z takich osób był oskarżony M. D. (1), który w okresie między lutym, a majem 2020 roku nabył od M. K. substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości nie mniej niż 500 gram za kwotę nie mniej niż 2 250 zł w celu dalszego zbycia innym osobom oraz zbył M. K. i P. F. nie mniej niż 1000 gram amfetaminy o wartości nie mniejszej niż 4 500 zł, w celu dalszego zbycia innym osobom.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we (...) z dnia 9 listopada 2021 r. M. K. została uznana za winną tego, że:

- w okresie od października 2019 r. do maja 2020 r. we W., W., D., R., W., L. i innych miejscowościach na terenie P. uczestniczyła w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez S. G. w skład której wchodzili także R. P., P. F. oraz inne ustalone i nieustalone osoby mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich nabywanie i dalszą dystrybucję ustalonym i nieustalonym osobom, tj. czynu z art. 258§1 k.k.

- w okresie października 2019 roku do maja 2020 roku we W., W., D., R., W., L. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i czyniąc sobie stałe źródło dochodu uczestniczyła wspólnie i w porozumieniu ze S. G., P. F. oraz R. P. i innymi ustalonymi i nieustalonymi dotychczas osobami, wbrew przepisom ustawy o obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych, w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 9 kilogramów o wartości nie mniejszej niż 40 500 zł w ten sposób, że na polecenie S. G. nabywała tą substancję psychotropową na terenie W. od R. P. ps. (...) oraz na terenie S. od mężczyzny posługującego się imieniem S. celem przekazania ich osobom posługującym się pseudonimami (...) i M. w celu ich dalszej dystrybucji przez inne nieustalone osoby, a ponadto w dniu 23 maja 2020 roku w L. zamierzała wprowadzić do obrotu odebraną przez P. F. i D. F. od R. P. substancję psychotropową w postaci amfetaminy w znacznej ilości nie mniejszej niż 965,56 gram, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na zatrzymanie P. F. i D. F. przez funkcjonariuszy Policji w trakcie transportu tejże substancji samochodem osobowym marki R. (...) (...) o nr rej. (...), tj. czynu z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami) i art. 13§1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, tj. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k. oraz w zw. z art. 65§1 k.k.

- w nieustalonym okresie czasu do dnia 24 września 2020r. w miejscowości M. i innych miejscowościach uczestniczyła w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci ziela konopi, innych niż włókniste w ilości łącznej nie mniejszej niż 162,36 grama w ten sposób, że przewoziła je na teren województwa (...) celem ich sprzedaży nieustalonej dotychczas osobie w celu dalszej dystrybucji innym nieustalonym osobom tj. czynu z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami)

- w kwietniu 2020 roku w D. usiłowała udzielić S. G. substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze 15,29 grama w ten sposób, że przesłała ten narkotyk w przesyłce do Zakładu karnego w D. na nazwisko S. G., lecz zamierzonego celu nie osiągnęła wobec zatrzymania przesyłki przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, tj.czynu z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami).

Wyżej opisanym wyrokiem P. F. został skazany za to, że:

- w okresie od dnia 27 kwietnia 2020r do dnia 23 maja 2020r we W., D., W., R., L. i innych miejscowościach na terenie P. uczestniczył w zorganizowanej grupie przestępczej którą kierował S. G. i w skład której wchodzili R. P., M. K. oraz inne ustalone i nieustalone osoby mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich dalszą dystrybucję ustalonym i nieustalonym osobom, tj. czynu z art. 258 § 1 k.k.

- w okresie od dnia 27 kwietnia 2020r do dnia 23 maja 2020r we W., W., D., R., L. i innych miejscowościach na terenie P., z góry powziętym zamiarem, wbrew przepisom ustawy i czyniąc sobie stałe źródło dochodu oraz w ramach zorganizowanej grupy przestępczej którą kierował S. G. i w skład której wchodzili R. P., M. K. oraz inne osoby jak również działając jednorazowo wspólnie i w porozumieniu z D. F. jak też poza grupą przestępczą, uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych, w postaci amfetaminy w ten sposób, że na polecenie S. G. odebrał dwukrotnie przedmiotową substancję od R. P. – ps. (...) w łącznej ilości nie mniejszej niż 1,96 kg oraz uzyskał od osoby o ps. (...) nie mniej niż 2 tabletki (...), a następnie wprowadził opisane narkotyki do obrotu innym ustalonym i nieustalonym osobom, a w tym: w okresie maja 2020r w L. udzielił nieodpłatnie D. F. uzyskaną od wymienionego powyżej mężczyzny o ps. (...) co najmniej 2 sztuki tabletek (...) z zawartością substancji (...) z napisem (...) oraz w kształcie koła z napisem (...), w okolicach maja 2020r w R. sprzedał wraz z M. K. mężczyźnie o pseudonimie (...) łącznie 0,5 kg amfetaminy za sumę nie mniejszą niż 8.000 zł, tj. 16 zł za 1 g substancji, w okresie maja 2020r w R. i innych miejscowościach sprzedał wraz z M. K. oraz mężczyzną o pseudonimie (...) innymi, nieustalonym dotychczas osobom, nie mniej niż trzydziestokrotnie, łącznie nie mniej niż 0,5 kg amfetaminy w jednorazowych transakcjach od 10 – 50 g, w cenie po 16 zł za 1 g substancji, w dniu 23 maja 2020 roku w L., działając wspólnie z D. F. oraz M. K., odebrał w G. od R. P. 965,56 g amfetaminy, którą zamierzał wprowadzić do obrotu, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie go przez funkcjonariuszy policji w trakcie transportu opisanej substancji w samochodzie osobowym marki R. (...) typu (...) o nr rej. (...), tj. czynu z art. 56 ust. 1 i 3, art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami) i art. 13§1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 3 cyt. ustawy w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k. oraz w zw. z art. 65§1 k.k.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we (...) z dnia 3 października 2022 r. sygn. akt (...) S. G. został uznany za winnego tego, że:

- w okresie od stycznia 2018 roku do maja 2020 roku we W., W., D., R., W., L. i innych miejscowościach na terenie P. kierował działalnością zorganizowanej grupy przestępczej w skład, której wchodzili także R. P., P. F., M. K. oraz inne ustalone i nieustalone osoby mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich nabywanie i dalszą dystrybucję ustalonym i nieustalonym osobom, tj. czynu z art. 258 §3 kk

- w okresie od października 2019 roku do maja 2020 roku we W., W., D., R., W., L. i innych miejscowościach na terenie P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i czyniąc sobie stałe źródło dochodu uczestniczył wspólnie i w porozumieniu ze P. F., R. P., M. K. i innymi ustalonymi i nieustalonymi dotychczas osobami, wbrew przepisom ustawy w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych, w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 9 kilogramów o wartości nie mniejszej niż 40 500 zł w ten sposób, że na polecał M. K. nabycie tej substancji psychotropowej na terenie W. od R. P. ps. (...) oraz na terenie S. od mężczyzny posługującego się imieniem S. celem odsprzedaży jej innym osobom w celu jej dalszej dystrybucji przez inne nieustalone osoby, a ponadto w dniu 23 maja 2020 roku polecił wprowadzić do obrotu odebraną przez P. F. i D. F. od R. P. substancję psychotropową w postaci amfetaminy w znacznej ilości nie mniejszej niż 965,56 gram, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie P. F. i D. F. przez funkcjonariuszy Policji w trakcie transportu tejże substancji samochodem osobowym marki R. (...) (...) o nr rej. (...), tj. czynu z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (t. j. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami) i art. 13 §1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (t. j. Dz. U. z 2019r, zpo. 852 z późn. zmianami) w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 §1 kk oraz w zw. z art. 65 §1 kk

- w kwietniu 2020 roku w D. podżegał M. K. do udzielenia mu substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze 15,29 grama w wyniku, czego M. K. przesłała mu ten narkotyk w przesyłce do Zakładu Karnego w D. na jego nazwisko, lecz przesyłka do niego nie dotarła wobec zatrzymania jej przez funkcjonariuszy Służby Więziennej tj. czynu z art. 18 §2 kk w zw. z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (t. j. Dz. U. z 2019r, poz. 852 z późn. zmianami).

wyjaśnienia oskarżonego S. S. (1)

k.1003-1006, 1132-1135, 1202, 1287v.-1288, 1341v.-1342

wyjaśnienia oskarżonego M. D. (1)

k.996-998, 1235-1237

zeznania świadka P. F.

k.69-72, 73-75, 76-78, 79, 239A, 297-299, 300-301, 863-866, 1310-1311v.

zeznania świadka D. F.

k. 80-84, 85-87, 95-96, 1354-1354v.

zeznania świadka M. K.

k. 259-260, 261-268, 302-306, 395-401, 749 -752, 1340-1342

zeznania świadka R. P.

k. 289-292, 574-575, 882-883, 1139-1340

zeznania świadka S. G.

k. 546-547, 880-881, 1309-1310

zeznania świadka J. K.

k. 758-760, 1342-1342v.

zeznania świadka K. K. (1)

k. 761-764

zeznania świadka M. D. (2)

k. 765-767, 1311v.- (...)

zeznania świadka M. S.

k.803-804, 1353-1354

protokół zatrzymania osoby

k.7-8

protokół przeszukania osoby

k.10-11, 15-16, 497-499

protokoły przeszukania mieszkania

k. 17-19, 20-21, 39-40, 58-64, 246-248, 249-251, 271-273, 275-277, 293-296, 500-502, 503-504

protokoły oględzin rzeczy

k. 23-34, 65-68, 310-311, 494-495, 628-684

protokoły użycia testera narkotykowego

k. 35, 36, 38, 253, 254

protokoły użycia wagi

k. 37, 525

sprawozdanie z badań z zakresu chemii

k. 41-42, 43-45, 255, 281, 307, 309, 544

protokół eksperymentu procesowego

k. 46-57, 88-94

opinia biegłego z zakresu informatyki wraz z załącznikami

k.97-166, 167-228, 229-233, 234-239, 313-316, 317-394, 402-482, 555-573, 580-627, 805-824, 921-923

opinia z badań daktyloskopijnych

k. 285-288

protokół okazania wraz z tablicami poglądowymi

k. 540-543

pismo z ZK G.

k. 550

pismo z ZK S.

k.551

pismo z Banku (...) S.A.

k. 552-554

karta ewidencji widzeń

k. 686-689, 859-862

pismo z Rejonowego Banku Spółdzielczego w L.

k. 690

komunikat zbiorczy z kontroli operacyjnej (...)

k. 698-705, 706-707

komunikat zbiorczy z kontroli operacyjnej (...)

k. 722-725

dokumentacja bankowa

k.771-772, 773-776, 777-781, 782-786, 787-791, 792-795

komunikat zbiorczy z kontroli operacyjnej (...)

k. 829-835, 836-839, 840-842

protokół z zapisu rozmowy telefonicznej z kontroli operacyjnej (...) – sesja (...)

k. 983-939

odpis protokołu rozprawy Sądu Okręgowego we (...) w sprawie sygn. (...)

k. 1065-1068, 1069-1071, 1072-1077, 1078-1079, 1080-1084, 1085-1088, 1089-1090, 1096-1098

odpis protokołu rozprawy i wyroku Sądu Okręgowego we (...) sygn. (...)

k. 1091-1095, 1117-1121, 1114-1116, 1117-1121

odpis wyroku Sądu Okręgowego we (...) sygn. (...) wraz z uzasadnieniem

k. 1099-1109

W toku postępowania przygotowawczego powzięto uzasadnione wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego S. S. (1), w wydanej opinii biegli lekarze psychiatrzy zgodnie ocenili, że S. S. (1) nie jest chory psychicznie, ani nie był w krytycznym czasie, a jego ewentualne uzależnienie od jakichkolwiek substancji chemicznych, w tym od amfetaminy, nie miało znaczenia w odniesieniu do stawianego zarzutu. Oskarżony był zdolny do rozpoznania znaczenia swoich czynów oraz pokierowania swoim postępowaniem i jest zdolny do brania udziału w prowadzonym postępowaniu karnym oraz do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny. W stosunku do oskarżonego nie zachodzą warunki opisane w art. 31 § 1 i 2 kk.

Opinia sądowo-psychiatryczna

k.1056-1058

Oskarżony M. D. (1) ma (...), jest żonaty, na utrzymaniu ma trójkę dzieci w wieku (...). Legitymuje się wykształceniem podstawowym. Pracuje dorywczo, ostatnio był zatrudniony jako monter mebli w firmie (...), osiągał dochód w kwocie 7000 zł. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie, psychologicznie, ani odwykowo.

dane osobopoznawcze

k.996-997, 1149-1150, 1235-1236

Oskarżony S. S. (1) ma (...), jest kawalerem, na utrzymaniu ma jedno dziecko. Obecnie przebywa w zakładzie karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności. Przed osadzeniem prowadził warsztat samochodowy. Z wykształcenia jest mechanikiem samochodowym. Nie posiada majątku większej wartości. Nigdy nie leczył się psychiatrycznie, ani neurologicznie. Przechodził terapię odwykową z powodu uzależnienia od narkotyków.

dane osobopoznawcze

k.1003-1005, 1148, 1287v.

dane o karalności

k. 1018-1027, 1170-1172

odpis wyroku łącznego Sądu Okręgowego w K. sygn. (...)

k.1030-1031

Oskarżony M. D. (1) był uprzednio karany sądownie.

dane o karalności

k. 1168-1169

Oskarżony S. S. (1) był uprzednio karany sądownie.

dane o karalności

k. 1018-1027

Przesłuchany w charakterze podejrzanego w toku śledztwa StanisławSitko nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. Zaznaczył, że nie ma nic wspólnego z handlem narkotykami. Wskazał, że nie zna P. F., M. D. (1), R. P., A. W., D. J., M. K. ani Ł. J., nie kojarzy pseudonimów: K., O., M.. Przyznał, że zna S. G. ps. (...), poznał go w więzieniu, nie zna jego konkubiny, nie wie czy miał konkubinę. Oświadczył, że (...) nigdy nie proponował mu handlu narkotykami, był u niego kiedyś z jakąś kobietą w wieku ok.50 lat, ale nie wie jak nazywała się ta kobieta, to spotkanie mogło się odbyć w okresie o którym mowa w zarzucie. Wyjaśnił, że podczas tego spotkania rozmawiali o handlu rzeczami, które S. S. (1) kupował, a następnie sprzedawał przez Internet. Podkreślił, że nie rozmawiali o narkotykach.

Ponownie przesłuchany w charakterze podejrzanego S. S. (1) nie przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień. Podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia. Jednocześnie dodał, że robił (...) przelewy, być może na konto jakiejś kobiety, ale z przeznaczeniem dla S. G. na wypiskę lub paczkę – to było w ramach zwykłej pomocy. Wskazał, że M. K. go pomawia, bo jest skonfliktowana z S. G..

Przesłuchany w charakterze oskarżonego w toku postępowania sądowego, S. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i udzielając odpowiedzi na pytania, wyjaśniał, że M. K. rozpoznał po okazaniu jej wizerunku jako kobietę która była u niego razem z S. G., widział ją jeden raz w życiu. Dodał, że S. G. ps. (...) jest jego przyjacielem i dlatego mu pomagał. Oskarżony stwierdził, że M. K. była partnerką S. G.. Oskarżony oświadczył, że ostatni raz kontaktował się z S. G., gdy ten przyjechał do niego do magazynu do O. po torebki i paski. Podkreślił, że M. K. może go pomawiać z uwagi na jego przyjacielską relację ze S. G..

Przesłuchany w charakterze podejrzanego w toku śledztwa M. D. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień. Podczas rozprawy przed Sądem w dniu 8 listopada 2023 r. oskarżony M. D. (1) złożył wniosek o wydanie wobec niego wyroku skazującego w trybie art. 387 kpk, który z uwagi na dalszą postawę procesową oskarżonego nie został przez Sąd uwzględniony.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka M. K.

Zeznania M. K. miały kluczowe znaczenie z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy i ustalenia stanu faktycznego. Na ich podstawie sąd ustalił okoliczności uczestnictwa S. S. (1) w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez S. G., a także obrotu znaczną ilością substancji psychotropowych w postaci amfetaminy. M. K. złożyła dokładne zeznania co do okoliczności związanych z zarzutami postawionymi oskarżonym. Świadek sześciokrotnie była przesłuchiwana (pięciokrotnie w toku śledztwa; zeznania te zostały odczytane na podstawie art. 391 § 1 k.p.k. w toku rozprawy głównej. Wersja zdarzeń przedstawiona przez M. K. tworzy jasny, spójny i konsekwentny obraz sytuacji, który znajduje potwierdzenie również w pozostałych dowodach. Relacja świadka była w pełni spójna, jasna i konsekwentna. Jeszcze w toku śledztwa, M. K. poinformowała organy ścigania, że po rozmowie ze S. G. w październiku 2019 r. zgodziła się jeździć po narkotyki i przekazywać je innym osobom. Wskazała, że osoba od której odbierała środki odurzające w postaci amfetaminy w S. – to oskarżony S. S. (1). Świadek bez żadnych wątpliwości rozpoznała oskarżonego na tablicach poglądowych. Nadto M. K. konsekwentnie opisała, że narkotyki przekazywała M. D. (1), a po tym jak P. F. wyszedł z zakładu karnego, to on zajmował się odbiorem i przekazywaniem narkotyków. Równie niesprzeczną relację M. K. złożyła przed sądem, wskazując że obawia się oskarżonego S. S. (1), po opuszczeniu przez niego sali rozpraw dokładnie opisała swoją rolę, a także role oskarżonych w przestępczym procederze, bez sprzeczności, czy konfabulacji. Świadek M. K. szczegółowo opisała, czym się zajmowała, ale także wskazała, że polecenia zza murów zakładu karnego wydawał S. G.. Relacjonowała skąd i od kogo odbierała substancje psychotropowe, a także podawała przypuszczalną wagę narkotyków. Świadek potwierdziła udział oskarżonego M. D. (1) w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych w postaci amfetaminy. Zeznania świadka M. K. Sąd uznał za w pełni wiarygodne, dokonując ich oceny z perspektywy przepisu art. 7 k.p.k. Co istotne świadek przedstawiając sytuacje, składała wyjaśnienia i zeznania dla siebie niekorzystne. Tym samym w ocenie Sądu świadek ujawniła zdarzenia, które w rzeczywistości miały miejsce.

zeznania świadka J. S. uprz. K.

Na wiarę zasługiwały zeznania świadka J. S. (pop.K.), która jest córką M. K. i w swoich zeznaniach wskazała, że widziała oskarżonego M. D. (1) u swojej matki w S.. Zeznając podała również, że osoba o pseudonimie (...) to oskarżony M. D. (1).

zeznania świadka K. K. (1)

Zeznania świadka K. K. (1) w całości zasługiwały na wiarę. K. K. (1) jest córką M. K. i w swoich zeznaniach szczegółowo opisała okoliczności związane z uczestnictwem swojej matki w obrocie środkami psychotropowymi. Z perspektywy prowadzonego postępowania za istotne należy uznać to, że wskazała, że M. – to oskarżony M. D. (1), który w R. jest znany z handlu środkami odurzającymi.

protokół przeszukania osoby

W pełni wiarygodne dokumenty sporządzone przez uprawnione organy, dowody niekwestionowane przez strony.

protokoły przeszukania

protokół oględzin rzeczy

opinie z zakresu informatyki wraz z załącznikami

Wszystkie opinie sporządzone w sprawie Sąd uznał za sporządzone w sposób fachowy, rzetelny, precyzyjny i obiektywny przez osoby posiadające odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia zostały powołane. Nadto spełniają one wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom, a więc zawierają pełny opis badań i dokonywanych przez biegłych ustaleń, a wynikające z nich wnioski są kategoryczne.

opinia z badań daktyloskopijnych

Sprawozda-nie z badań z zakresu chemii

Na podstawie dowodu w postaci opinii z badań z zakresu chemii sąd ustalił, że zabezpieczone w trakcie przeszukań substancje stanowiły środki odurzające w postaci m.in. amfetaminy, (...), ziela konopi innych niż włókniste w rozumieniu przepisów ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Opinie są w pełni wiarygodne, ponieważ zostały sporządzona przez biegłego z zakresu odpowiedniej specjalizacji, jej wywody są spójne, konsekwentne i w pełni logiczne. Rozumowanie biegłego jest klarowne, prowadzi od przesłanki do wniosku. Wnioski opinii, które Sąd włączył w swoje ustalenia zostały poprzedzone prawidłowo przeprowadzonymi badaniami zatrzymanych środków.

dane o karalności

Na podstawie informacji z K. sąd poczynił ustalenia co do tego, że oskarżeni byli wcześniej karani sądownie. Zważywszy na fakt, że dokumenty pochodziły z urzędowego rejestru, brak było podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Dane osobopoznawcze stanowiły podstawę ustaleń co do sytuacji życiowej, rodzinnej i osobistej oskarżonych.

dane osobopoznawcze

pismo z ZK G.

Dowód został sporządzony przez uprawniony do tego organ, w zakresie jego kompetencji. Żadna ze stron nie kwestionowała jego autentyczności i mocy dowodowej.

pismo z ZK S.

karta ewidencji widzeń

pismo z Banku (...) S.A.

Dowody zostały sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie ich kompetencji. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności i mocy dowodowej.

pismo z Rejonowego Banku Spółdzielczego w L.

Dokumentac-ja bankowa

protokół użycia testera narkotykowego

Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej prawem procedurze, Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności. Strony nie czyniły zastrzeżeń co do treści tych dokumentów.

protokół użycia wagi

protokół okazania wraz z tablicami poglądowymi

W czasie okazania wizerunków osób, świadek M. K. rozpoznała oskarżonego S. S. (1) jako dostawcę amfetaminy z S.. Świadek nie miała w tym zakresie żadnych wątpliwości.

opinia sądowo psychiatrycz-na dot. S. S. (1)

Na podstawie dowodu w postaci opinii biegłych psychiatrów sąd ustalił, że S. S. (1) nie jest chory psychicznie i taki stan rzeczy nie miał również miejsca w dacie zdarzenia, które było przedmiotem badania w niniejszym postępowaniu. Opinia stała się również podstawą ustalenia co do tego, że wobec oskarżonego nie zachodziłyby warunki określone w art. 31 § 1 lub 2 k.k., jak i że oskarżony jest zdolny do prowadzenia samodzielnej i rozsądnej obrony.

Opinia jest w pełni wiarygodna, ponieważ została sporządzona przez biegłych z zakresu odpowiedniej specjalizacji, jej wywody są spójne, konsekwentne i w pełni logiczne. Wydanie opinii biegli poprzedzili zapoznaniem się z aktami sprawy i badaniem oskarżonego. Rozumowanie biegłych jest klarowne, prowadzi od przesłanki do wniosku. Wnioski opinii, które sąd włączył w swoje ustalenia zostały poprzedzone logicznym, spójnym i w pełni konsekwentnym procesem myślowym, który nie pozostawia wątpliwości do wiarygodności opinii. Nadto żadna ze stron postępowania nie kwestionowała trafności płynących z niej wniosków.

Odpis wyroku Sądu Okręgowego w K. sygn. (...)

Odpis prawomocnego orzeczenia stał się podstawą przyjęcia, że przypisanych przestępstw, S. S. (1) dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w K. (...) z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt (...) na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującym min. wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 58 ust. 1 i 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i odbywszy powyżej 6 miesięcy kary wymierzonej mu za to przestępstwo.

komunikat zbiorczy z kontroli operacyjnej (...)

Opisane dokumenty dowodziły, że S. G. kierował przestępczymi działaniami M. K., R. P. oraz P. F.. W dokumentach znajdują się w formie zapisu rozmowy telefoniczne przeprowadzone pomiędzy ww. osobami. .

komunikat zbiorczy z kontroli operacyjnej (...)

komunikat zbiorczy z kontroli operacyjnej (...)

protokół z zapisu rozmowy telefonicznej z kontroli operacyjnej (...)

odpis protokołu rozprawy Sądu Okręgowego we (...) w sprawie sygn. (...)

Dokumenty wydane przez uprawniony organ, ich autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron prowadzonego postępowania.

odpis protokołu rozprawy i wyroku Sądu Okręgowego we (...) sygn. (...)

odpis wyroku Sądu Okręgowego we (...) sygn. (...) wraz z uzasadnie-niem

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego M. D. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. D., w których oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Warto podkreślić, że oskarżony był przesłuchiwany jeden raz, podczas tego przesłuchania odmówił składania wyjaśnień. Ograniczył swoją wypowiedź do oświadczenia, że nie ma nic wspólnego z zarzucanym mu czynem, a to co jest w zarzucie jest nieprawdą. Dokonując oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, Sąd miał na uwadze, że wyjaśnienia pełnią w procesie karnym podwójną funkcję – źródła dowodu i środka obrony materialnej. Wobec powyższego muszą być one oceniane szczególnie ostrożnie, a zatem w świetle wszystkich okoliczności sprawy.

Wyjaśnienia oskarżonego S. S. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom S. S. (1), przyjmując, że stanowiły one wyłącznie rezultat z góry przyjętej linii obrony, nakierowanej na uniknięcie mogącej grozić mu odpowiedzialności karnej.

Warto wskazać, że świadek M. K. złożyła w zakresie obrotu narkotykami i nabywania amfetaminy od oskarżonego wyjaśnienia i zeznania obciążające oskarżonego, jak i ją samą.

częściowo zeznania świadków: R. P.

S. G.

D. F.

P. F.

Sąd nie dał wiary świadkom R. P., S. G., D. F. i P. F. w zakresie jakim wskazywali, że świadek M. K. ich pomawia. Należy zauważyć, że wobec tych świadków zostało przeprowadzone postępowanie sądowe i zostali oni skazani już prawomocnymi wyrokami. Trudno uznać, że świadek M. K. ich pomówiła w sytuacji, gdy obciążając wyżej wskazanych świadków, jednocześnie obciążała siebie.

zeznania świadka M. S.

Z protokołów przesłuchania M. S. nie wynika, aby miał on jakąkolwiek wiedzę na temat udziału S. S. (1) i M. D. (1) w obrocie substancjami psychotropowymi. Świadek podał, że nie kojarzy nazwisk oskarżonych

zeznania świadka M. D. (2)

Z protokołów przesłuchania M. D. (2) nie wynika, aby miała on jakąkolwiek wiedzę na temat udziału S. S. (1) i M. D. (1) w obrocie substancjami psychotropowymi. Zatem także one nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Z zeznań świadka można jedynie wywnioskować, że istniała zorganizowana grupa przestępcza, którą kierował S. G..

Protokół zatrzymania osoby (k.7-8, 12-13, 244,245, 269-270)

Dokumenty te nie są istotne dla ustaleń niniejszego postępowania.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I., II

S. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że zachowaniem swoim polegającym na tym, że w okresie od grudnia 2019 r. do kwietnia 2020 r. w S. i innych miejscowościach na terenie P. uczestniczył w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez S. G., w skład której wchodziła także M. K. oraz inne ustalone i nieustalone osoby mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich nabywanie i dalszą dystrybucję ustalonym i nieustalonym osobom, oskarżony S. S. (1) wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 kk. Pomiędzy członkami grupy istniał podział czynności, kierował nią skazany za ten czyn S. G., zaś rola oskarżonego S. S. (1) polegała na udziale w obrocie i sprzedaży środków odurzających i substancji psychotropowych, co jednoznacznie potwierdziła również będąca członkiem zorganizowanej grupy przestępczej i skazana za uczestnictwo w niej M. K.. Zgodnie z treścią art. 258 § 1 k.k. opisane w nim przestępstwo popełnia sprawca, który bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. W orzecznictwie i doktrynie zgodnie wskazuje się na pewne cechy, charakteryzujące ten specyficzny związek przestępczy. Przede wszystkim podkreśla się, że tworzy ją grupa przynajmniej trzech osób. Ponadto cechować ją musi pewna struktura organizacyjna, która przejawia się w podziale ról i koordynowaniu działań członków grupy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25.03.1999 r., II AKa 45/99, OSA 2000/2, poz. 15, wyrok Sądu Apelacyjnego we (...) z dnia 20.01.2016 r., II AKa 328/15, LEX nr 2008333). Pomimo wskazanego elementu organizacyjnego nie jest jednak konieczne, aby wszyscy członkowie grupy wspólnie uzgadniali sposób popełnienia wszystkich przestępstw i wszyscy wzajemnie się znali. Muszą jednak mieć świadomość działania właśnie w ramach takiej grupy. Ważne jest przy tym, aby owo zorganizowania występowało łącznie z porozumieniem sprawców, tworzących grupę. Kolejnym elementem wyróżniającym ten typ przestępczego współdziałania jest istnienie kierownictwa i pewnej dyscypliny. Przywódca grupy nie musi być przy tym ciągle ten sam i nie musi być także założycielem grupy. Możliwe są zatem różne konfiguracje w zakresie przywództwa, w tym swoisty podział tej funkcji między kilka osób, istnienie różnych stopni przywództwa na różnych poziomach grupy. Grupa winna cechować się pewnym stopniem zorganizowania, przy czym nie musi on być szczególnie wysoki. Kolejna cecha wyróżniająca tę grupę, to moment jej zorganizowania. Winno to nastąpić przed dokonaniem planowanych przestępstw, tak jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Jest to cecha, która odróżnia taką formę współdziałania od zwykłego współsprawstwa, czyli działania wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, które może zaistnieć nawet w chwili dokonywania przestępstwa, a nawet realizowania jego kolejnych znamion. I na koniec należy odwołać się do elementu trwałości, który cechować ma grupę, a oznacza popełnianie przestępstw w ciągły sposób, zapewniający stały dochód przez określony czas (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14.06.2017 r., II AKa 52/17, LEX nr 2344211). Inna zaproponowana w piśmiennictwie definicja zorganizowanej grupy przestępczej wskazuje, że „zorganizowana grupa przestępcza to ugrupowanie składające się z co najmniej 3 osób, posiadające trwałą strukturę pionową (z wyodrębnionym ośrodkiem decyzyjnym) albo poziomą (bez wyodrębnionego ośrodka decyzyjnego), wykazujące odrębności od zasad przyjętych w danym społeczeństwie i nie identyfikujące się z nimi, o więziach psychologicznych łączących poszczególne jednostki, świadomie zmierzające do realizacji zamierzonego celu jakim jest popełnienie czynu zabronionego” (M. M. „Zorganizowana grupa i związek przestępczy w świetle orzecznictwa sądowego oraz poglądów doktryny – wybrane zagadnienia”, Wojskowy Przegląd Prawniczy nr 4, 2017r.). Analiza tak przedstawionych znamion przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. w zestawieniu z ustalonym w oparciu o zebrane dowody stanem faktycznym prowadzi do wniosku, że oskarżony S. S. (1) zrealizował znamiona udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Z zebranych dowodów wynika, że w S. i w innych miejscowościach na terenie P. działała zorganizowana grupa osób, która zajmowała obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi poprzez ich nabywanie i dalszą dystrybucję innym osobom. Zgromadzone w sprawie dowody wskazują, że grupa ta działała na zasadzie wzajemnych powiazań, zależności i podporządkowania. Osobą kierującą tą grupą był S. G., który jak wynika ze złożonych zeznań świadków wydawał polecenia pozostałym członkom tej grupy, w tym oskarżonemu S. S. (1), a także M. K.. W skład grupy wchodził ponadto inne ustalone i nieustalone osoby, które wykonywały zlecone im przez S. G. czynności związane z odbiorem i dystrybucją narkotyków. W skład grupy wchodziło zatem więcej aniżeli trzy osoby. Grupa miała też pewną strukturę organizacyjną, która przejawiała się w podziale ról i koordynowaniu działań członków grupy. O porozumieniu członków grupy zawiązanym jeszcze przed dokonaniem przestępstw świadczy natomiast z góry zaplanowany sposób działania. Składały się na niego zasady obrotem narkotykami, sposoby ich przekazywania i otrzymywania pieniędzy, ustalanie cen za poszczególne rodzaje środków odurzających. Taki bardzo konspiracyjny, a zarazem wyspecjalizowany sposób działania grupy świadczy o jej wysokim stopniu zorganizowania.

Ponadto Sąd uznał, że zachowaniem swoim polegającym na tym, że w okresie od grudnia 2019 roku do kwietnia 2020 r. w S. i innych miejscowościach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, czyniąc sobie stałe źródło dochodu uczestnicząc w ramach zorganizowanej grupie przestępczej w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 3 000 gramów w ten sposób, że nabył tą substancję od nieustalonych osób, a następnie zbył ją nie mniej niż sześciokrotnie po 500 gram M. K. za łączną kwotę nie mniej niż 18 000 zł w celu jej dalszej dystrybucji M. K. innym osobom, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w K. (...) z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt (...) na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującym min. wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 58 ust. 1 i 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, którą odbył w okresie min. od 5 lutego 2015 r. do 12 września 2018 r. oskarżony S. S. (1) wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk oraz w zw. art. 65 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Sąd wyeliminował z kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego oskarżonemu przepis art. 11 § 2 kk, bowiem przestępstwo popełnione przez oskarżonego stanowiło, czyn który nie wyczerpywał znamion określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii karze podlega ten, kto wbrew przepisom art. 33-35, art. 37 i art. 40 wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie. W ustępie 3 określono typ kwalifikowany tego przestępstwa. Przewiduje on surowszą odpowiedzialność sprawcy ze względu popełnienia przestępstwa w odniesieniu do znacznej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, czy popełnienie go w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Przestępstwo wymienione w przepisie z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii może być popełnione w formie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub innych substancji wymienionych w tym przepisie, albo uczestniczenia w takim obrocie (postanowienie Sądu Najwyższego z 26.05.2020 r., III KK 64/20, LEX nr 3207840). Już samo pojęcie „obrót” zakłada dokonanie nie jednej transakcji (np. kupna-sprzedaży czy zamiany), ale wielu dotyczących tego samego przedmiotu. Można zatem przyjąć, że „wprowadzenie do obrotu odnosi się do pierwszej czynności polegającej na sprzecznym z prawem – odpłatnym lub nieodpłatnym – przekazaniu innej osobie określonej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej”. Wówczas przekazujący dokonuje „wprowadzenia do obrotu”, natomiast odbiorca „uczestniczenia w obrocie”. Artykuł 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii definiuje wprowadzanie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej jako udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych. Jest to zatem zachowanie, które może polegać wyłącznie na działaniu. Udostępnianie polega na przekazaniu ich w jakiejkolwiek formie we władztwo osoby trzeciej.

W świetle zebranego materiału dowodowego wprowadzane do obrotu przez oskarżonego S. S. (1) substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 3 000 gramów odbierane przez M. K. stanowiły środki odurzające w znacznej ilości. Mając na uwadze wielkość pojedynczej dawki konsumenckiej, wystarczającą do odurzenia jednej osoby, należy przyjąć, że wprowadzona przez oskarżonego do obrotu ilość środków odurzających, wystarczyłaby do odurzenia co najmniej kilku tysięcy osób i z całą pewnością stanowiła znaczną ilość środków odurzających w rozumieniu art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. za znaczną ilość należy uznać taką ilość środków odurzających lub psychotropowych, która jednorazowo mogłaby zaspokoić potrzeby, co najmniej kilkudziesięciu osób (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie Z4.02.2013 r., (...), LEX nr 1286674). W przepisie kwalifikującym podstawową postać przestępstwa chodzi bowiem o ilości hurtowe, ponadprzeciętne w zwykłym obrocie środkami odurzającymi. Dodatkowo można wskazać, że zarówno w piśmiennictwie jak i orzecznictwie wykształciły się pewne kryteria uznawania znacznej ilości środków. Są to masa danej substancji, która w orzecznictwie przeliczana jest na ilość porcji narkotyków oraz ich jakość (twarde, miękkie), czyli faktycznie ich rodzaj (Górowski Wojciech – red., Małecki Mikołaj – red. Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w: Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, KIPK.2019). Przy uwzględnieniu tego kryterium ilościowo - jakościowego istotne jest ustalenie wielkości dawki określonego rodzaju narkotyku, która jest w stanie wywołać efekt odurzenia u jednej osoby uzależnionej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2008 r., II KK 127/08; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09). Sąd Najwyższy wypowiadał się konsekwentnie, że „znaczna ilość" narkotyków to taka, która wystarczy do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (vide: postanowienie SN z 1 lutego 2007 r., III KK 257/06 , LEX nr 323801; postanowienie SN z 23 września 2009 r., I KZP 10/09 , LEX nr 518123; wyroki SN: z 1 marca 2006 r., III KK 47/05 , LEX nr 182794 i z 10 czerwca 2008 r., III K 30/08, LEX nr 418629). Stanowisko takie wspiera doktryna (vide: M. Bojarski, W. Radecki, Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1999, s. 248; L. Chruściel, M. Preiss - Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2000, s. 257). W uzasadnieniu postanowienia z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, Sąd Najwyższy podkreślił, że nie ma powodu do odstępowania od poglądu, wypracowanego w piśmiennictwie i judykaturze, w tym w orzecznictwie Sądu Najwyższego, że jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy. W przypadku amfetaminy przyjmuje się w orzecznictwie, że porcją taką jest minimum od 0,1 grama.

Przepis art. 65 § 1 kk stanowi regulację przewidującą zaostrzenie odpowiedzialności karnej w stosunku do określnej kategorii sprawców. Metodą, którą posłużył się przy tym ustawodawca jest odesłanie do uregulowań zawartych w art. 64 § 2 k.k. dotyczącym tzw. multirecydywy. Wśród sprawców, którzy podlegają surowszej odpowiedzialności, analogicznej do recydywistów wielokrotnych powołany przepis wymienia sprawców, którzy popełniają przestępstwo, działając w zorganizowanej grupie albo w związku mających na celu popełnienie przestępstwa. Zachowanie oskarżonego, co wynika z zebranych dowodów, związane były z jego działalnością w zorganizowanej grupie przestępczej, o której mowa była w punkcie pierwszym części dyspozytywnej wyroku. W konsekwencji w kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu S. S. (1) czynu zamieścić należało przepis art. 65 § 1 k.k. Bez żadnych wątpliwości ustalono ponadto, że oskarżony przypisany mu czyn z art. 56 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani popełnił będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w K. (...) z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt (...) na karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującym min. wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 58 ust. 1 i 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, którą odbył w okresie min. od 5 lutego 2015 r. do 12 września 2018 r., co oznaczało, iż odpowiadał on w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 2 kk. Sposób działania oskarżonego S. S. (1) uzasadniał jednocześnie przyjęcie działania przez niego w warunkach czynu ciągłego, opisanego w art. 12 § 1 k.k. Poszczególne zachowania oskarżonego zostały podjęte w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

M. D. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że zachowaniem swoim polegającym na tym, że w okresie między lutym a majem 2020 r. w miejscowości Ś. i innych miejscowościach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 1500 gramów o łącznej wartości nie mniej niż 6 750 zł w ten sposób, że nabył tą substancję od M. K. w ilości nie mniej niż 500 gram za kwotę nie mniej niż 2 250 zł w celu dalszego zbycia innym osobom oraz zbył M. K. i P. F. nie mniej niż 1000 gram amfetaminy o wartości nie mniejszej niż 4 500 zł, w celu dalszego zbycia innym osobom oskarżony M. D. (1) wyczerpał ustawowe znamiona zarzucanego mu czynu z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii karze podlega ten, kto wbrew przepisom art. 33-35, art. 37 i art. 40 wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie. W ustępie 3 określono typ kwalifikowany tego przestępstwa. Przewiduje on surowszą odpowiedzialność sprawcy ze względu popełnienia przestępstwa w odniesieniu do na znacznej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, czy popełnienie go w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Przestępstwo wymienione w przepisie z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani może być popełnione w formie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub innych substancji wymienionych w tym przepisie, albo uczestniczenia w takim obrocie (postanowienie Sądu Najwyższego z 26.05.2020 r., III KK 64/20, LEX nr 3207840). Już samo pojęcie „obrót” zakłada dokonanie nie jednej transakcji (np. kupna-sprzedaży czy zamiany), ale wielu dotyczących tego samego przedmiotu. Można zatem przyjąć, że „wprowadzenie do obrotu odnosi się do pierwszej czynności polegającej na sprzecznym z prawem – odpłatnym lub nieodpłatnym – przekazaniu innej osobie określonej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej”. Wówczas przekazujący dokonuje „wprowadzenia do obrotu”, natomiast odbiorca „uczestniczenia w obrocie”. Artykuł 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii definiuje wprowadzanie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej jako udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych. Jest to zatem zachowanie, które może polegać wyłącznie na działaniu. Udostępnianie polega na przekazaniu ich w jakiejkolwiek formie we władztwo osoby trzeciej.

W świetle zebranego materiału dowodowego wprowadzane do obrotu przez oskarżonego M. D. (1) środki odurzające w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 1500 gramów oraz o łącznej wartości nie mniej niż 6 750 zł stanowiły środki odurzające w znacznej ilości. Mając na uwadze wielkość pojedynczej dawki konsumenckiej, wystarczającą do odurzenia jednej osoby, należy przyjąć, że wprowadzona przez oskarżonego do obrotu ilość środków odurzających, wystarczyłaby do odurzenia co najmniej kilkuset osób i z całą pewnością stanowiła znaczną ilość środków odurzających w rozumieniu art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. za znaczną ilość należy uznać taką ilość środków odurzających lub psychotropowych, która jednorazowo mogłaby zaspokoić potrzeby, co najmniej kilkudziesięciu osób (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie Z4.02.2013 r., (...), LEX nr 1286674). W przepisie kwalifikującym podstawową postać przestępstwa chodzi bowiem o ilości hurtowe, ponadprzeciętne w zwykłym obrocie środkami odurzającymi. Dodatkowo można wskazać, że zarówno w piśmiennictwie jak i orzecznictwie wykształciły się pewne kryteria uznawania znacznej ilości środków. Są to masa danej substancji, która w orzecznictwie przeliczana jest na ilość porcji narkotyków oraz ich jakość (twarde, miękkie), czyli faktycznie ich rodzaj (Górowski Wojciech – red., Małecki Mikołaj – red. Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w: Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, KIPK.2019). Przy uwzględnieniu tego kryterium ilościowo - jakościowego istotne jest ustalenie wielkości dawki określonego rodzaju narkotyku, która jest w stanie wywołać efekt odurzenia u jednej osoby uzależnionej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2008 r., II KK 127/08; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09). Sąd Najwyższy wypowiadał się konsekwentnie, że „znaczna ilość" narkotyków to taka, która wystarczy do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (vide: postanowienie SN z 1 lutego 2007 r., III KK 257/06 , LEX nr 323801; postanowienie SN z 23 września 2009 r., I KZP 10/09 , LEX nr 518123; wyroki SN: z 1 marca 2006 r., III KK 47/05 , LEX nr 182794 i z 10 czerwca 2008 r., III K 30/08, LEX nr 418629). Stanowisko takie wspiera doktryna (vide: M. Bojarski, W. Radecki, Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1999, s. 248; L. Chruściel, M. Preiss - Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2000, s. 257). W uzasadnieniu postanowienia z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, Sąd Najwyższy podkreślił, że nie ma powodu do odstępowania od poglądu, wypracowanego w piśmiennictwie i judykaturze, w tym w orzecznictwie Sądu Najwyższego, że jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to „znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy. W przypadku amfetaminy przyjmuje się w orzecznictwie, że porcją taką jest minimum od 0,1 grama.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i

środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. S. (1)

I

Uznając oskarżonego S. S. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 258 § I kk opisanego w pkt I aktu oskarżenia, Sąd wymierzył mu na podstawie art. 258 § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę sposób działania oskarżonego oraz jego uprzednią karalność. Działalność w strukturach zorganizowanej przestępczości stanowi poważne zagrożenie nie tylko dla indywidualnego przedmiotu ochrony ujętego w znamionach czynu przypisanego (przestępstwa popełnionego w ramach grupy), ale też dla porządku publicznego oraz bezpieczeństwa państwa i obywateli. Wymierzając karę, Sąd wziął pod uwagę art. 53 k.k., mając na względzie, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego jest wysoki, ponieważ miał on niczym niezakłóconą zdolność do rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia swego czynu oraz możliwość pokierowania swoim postępowaniem i zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to świadomie zdecydował się na udział w strukturze przestępczej i wprowadzanie do obrotu środków odurzających. Stopień społecznej szkodliwości należy również określić jako wysoki, oskarżony działał bowiem z motywacją zasługującą na szczególne potępienie, tj. w celu osiągnięcia łatwego zysku. Wymierzając oskarżonemu S. S. (1) karę pozbawienia wolności, Sąd miał na uwadze również względy prewencji indywidualnej i ogólnej, tj. baczył na to, aby uświadomić oskarżonemu karygodność naruszenia przez niego obowiązujących norm prawnych i społecznych.

S.

S.

II

V

VI

III

Sąd na podstawie art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 33 § 1 i § 3 kk za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia wymierzył S. S. (1) karę 3 lat pozbawienia wolności oraz karę 400 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości 1 stawki na kwotę 10 złotych. Wymierzając oskarżonemu karę w tym zakresie, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., uwzględnił całokształt istotnych okoliczności dotyczących oskarżonego i popełnionego przez niego czynu, bacząc, by wymierzona kara mogła być uznana za słuszną i odpowiadającą stopniu jego społecznej szkodliwości, jak również adekwatna do stopnia winy. Sąd miał na względzie również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd kierując się szczegółowymi dyrektywami wymiaru kary analizował motywację oskarżonego, który działał w sposób zamierzony i świadomy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz szybkiego i łatwego osiągniecia zysku, z czego korzystał przez dłuższy okres czasu. Zważyć należało, że ilość środków odurzających w postaci amfetaminy będących przedmiotem przestępstwa była znaczna. Przypisany oskarżonemu czyn godził w zdrowie publiczne, a także w zdrowie i życie ludzkie. Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa jako znaczny. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył niskie pobudki działania oskarżonego S. S. (1) polegające na chęci szybkiego i łatwego wzbogacenia się oraz fakt, iż odpowiadał on w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 kk. Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się po stronie oskarżonego okoliczności łagodzących. W opinii Sądu wymierzona oskarżonemu kara czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona oskarżonemu S. S. (1) kara nie przekracza w opinii Sądu stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu.

Tymi samymi przesłankami i okolicznościami Sąd kierował się przy wymiarze kary grzywny, której orzeczenie obok kar pozbawienia wolności jest obligatoryjne w przypadku przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przy ustalaniu stawki dziennej Sąd wziął od uwagę warunki osobiste i rodzinne oskarżonego, sytuację majątkową, a także jego możliwości zarobkowe.

Sąd na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego S. S. (1) nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii w związku ze skazaniem za czyn opisany w pkt II części wstępnej wyroku w kwocie 3 500 zł na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W.. Ustalając wysokość nawiązki Sąd miał w polu widzenia ogólne zasady wymiaru kary wymienione w art. 53-56 k.k. Zdaniem Sądu zapłata przez oskarżonego S. S. (1) wskazanej kwoty dodatkowo przyczyni się do przemyślenia przez niego swojego działania oraz zadośćuczyni społeczeństwu za popełnione przestępstwo. W opinii Sądu orzeczona nawiązka nie stanowi kwoty nadmiernej, biorąc pod uwagę obecną sytuację majątkową oskarżonego i jego możliwości zarobkowe.

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego S. S. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa opisanego w pkt II części wstępnej wyroku w wysokości 18 000.00 zł. Przy określeniu wysokości kwoty podlegającej przepadkowi Sąd miał na uwadze, że podlegające przepadkowi równowartości korzyści majątkowych, które oskarżony S. S. (1) osiągnął z popełnienia przestępstwa, stypizowanego w przepisach ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k., to nie osiągnięty przez niego zysk, łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu, uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie środka odurzającego. Przytoczona powyżej wykładnia przepisu art. 45 § 1 k.k. jest zgodna z tym, co od lat konsekwentnie prezentowane jest w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (zob. wyrok SN z 24. 08. 2016 r., V KK 33/16, Lex nr 2107110, post. SN z 28. 08. 2010 r., I KZP 12/10, OSNKW 2010/9/78, post. SN z 30. 11. 2011 r., I KZP 16/11, OSNKW 2011/12/1070, post. SA w Lublinie z 29. 06. 2005 r., II AKz 154/05, Lex nr 166732, wyrok SA (...) z 20.01. 2015 r., II AKa 423)14, Lex nr 1659166, wyrok SA w Katowicach z 26. 04. 2007 r., II AKa 64/07, Lex nr 327605). Ustalenie wysokości kwoty równowartości korzyści majątkowych nastąpiło na podstawie uznanych za wiarygodne zeznań M. K..

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk Sąd połączył oskarżonemu S. S. (1) wymierzone mu w pkt I - II kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego S. S. (1) kara łączna jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów, winy oskarżonego oraz spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara powinna osiągnąć wobec osoby sprawcy, a także zamierzenia w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Należało też dodać, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach (II AKa 154/01), iż decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma również wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. W ocenie Sądu łączna kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu spełnia powyższe warunki. Orzeczona kara ma skłonić oskarżonego do zmiany postępowania i przestrzegania porządku prawnego. W ramach prewencji ogólnej wymierzona kara łączna będzie w ocenie Sądu utwierdzać w świadomości społecznej przekonanie o obowiązywaniu normy prawnej i dawać gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości. Ponadto orzeczona wobec oskarżonego kara łączna ma działać odstraszająco na potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw. Społeczne oddziaływanie kary jako jeden z celów kary jest podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa. Okoliczności szczególne, które mogłyby hipotetycznie przemawiać za wymiarem niższej kary, to zasadniczo okoliczności łagodzące: zwykłe bądź nietypowe, nadzwyczajne, rzadko spotykane i ich łączna ocena (vide J. Lachowski, Objaśnienia do art. 69 Kodeksu karnego [w:] M. Królikowski [red.], R. Zawłocki [red.], Kodeks karny. Część ogólna. Tom II. Komentarz do art. 32- 116, Warszawa 2011, Legalis). W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu S. S. (1) kara łączna jest współmierna w stosunku do społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów i spełnia zadanie społecznego oddziaływania oraz cele szczególno-prewencyjne, jest wynikiem oceny okoliczności przedmiotowych i podmiotowych sprawy oraz danych osobopoznawczych oskarżonego i jako spełniająca wymogi zakreślone dyrektywami przepisu art. 53 § 1 i 2 k.k. stanowi karę prawidłowo wyważoną. Bez wątpienia w niniejszej sprawie występuje przewaga okoliczności obciążających oskarżonego, w tym w szczególności wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, na który składały się wysoce zorganizowany sposób popełnienia tych przestępstw, obliczony na osiągnięcie dużego zysku (z czego oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę) oraz jego uprzednia karalność. Stąd też kara łączna wymierzona oskarżonemu w części III części dyspozytywnej wyroku została wymierzona na zasadzie asperacji – częściowej absorpcji i częściowej kumulacji . W ocenie Sądu, popełnienie przez oskarżonego kolejnych przestępstw dowodzi o nasilaniu się u niego skłonności do lekceważenia porządku prawnego i świadczy o jego demoralizacji oraz braku skuteczności dotychczas stosowanych środków reakcji karnej. W takim przypadku realne oddziaływanie wychowawcze ograniczyć się może do wymiaru kary, która swoją dolegliwością winna uświadomić oskarżonemu stopień naganności popełnionych przez niego czynów oraz fakt obowiązywania określonych wartości społecznych. Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd uznał, iż kara łączna 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu pozwoli na efektywne oddziaływanie prewencyjne i da mu szansę wyrobienia w nim pożądanej przez prawo postawy ukierunkowanej na przestrzeganie porządku prawnego.

M.

D.

IV

V

VI

Sąd na podstawie art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani i art. 33 § 1 i § 3 kk za czyn opisany w pkt III aktu oskarżenia wymierzył M. D. (1) karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 200 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości 1 stawki na kwotę 20 złotych. Wymierzając oskarżonemu karę w tym zakresie, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., uwzględnił całokształt istotnych okoliczności dotyczących oskarżonego i popełnionego przez niego czynu, bacząc, by wymierzona kara mogła być uznana za słuszną i odpowiadającą stopniu jego społecznej szkodliwości, jak również adekwatna do stopnia winy. Sąd miał na względzie również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd kierując się szczegółowymi dyrektywami wymiaru kary analizował motywację oskarżonego, który działał w sposób zamierzony i świadomy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz szybkiego i łatwego osiągniecia zysku, z czego korzystał przez dłuższy okres czasu. Zważyć należało, że ilość środków odurzających w postaci amfetaminy będących przedmiotem przestępstwa była znaczna. Przypisany oskarżonemu czyn godził w zdrowie publiczne, a także w zdrowie i życie ludzkie. Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa jako znaczny. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył niskie pobudki działania oskarżonego M. D. (1) polegające na chęci szybkiego i łatwego wzbogacenia się oraz jego uprzednią karalność. W opinii Sądu wymierzona oskarżonemu kara czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona oskarżonemu M. D. (1) kara nie przekracza w opinii Sądu stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Tymi samymi przesłankami i okolicznościami Sąd kierował się przy wymiarze kary grzywny, której orzeczenie obok kar pozbawienia wolności jest obligatoryjne w przypadku przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przy ustalaniu stawki dziennej Sąd wziął od uwagę warunki osobiste i rodzinne oskarżonego, sytuację majątkową, a także jego możliwości zarobkowe.

Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono wobec oskarżonego M. D. (1) nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii w związku ze skazaniem za czyn opisany w pkt III części wstępnej wyroku w kwocie 2 500 zł na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W.. Ustalając wysokość nawiązki Sąd miał w polu widzenia ogólne zasady wymiaru kary wymienione w art. 53-56 k.k. Zdaniem Sądu zapłata przez oskarżonego M. D. (1) wskazanej kwoty dodatkowo przyczyni się do przemyślenia przez niego swojego działania oraz zadośćuczyni społeczeństwu za popełnione przestępstwo. W opinii Sądu orzeczona nawiązka nie stanowi kwoty nadmiernej, biorąc pod uwagę obecną sytuację majątkową oskarżonego i jego możliwości zarobkowe.

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego M. D. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa opisanego w pkt III części wstępnej wyroku w wysokości 6 750,00 zł. Przy określeniu wysokości kwoty podlegającej przepadkowi Sąd miał na uwadze, że podlegające przepadkowi równowartości korzyści majątkowych, które oskarżony M. D. (1) osiągnął z popełnienia przestępstwa, stypizowanego w przepisach ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k., to nie osiągnięty przez niego zysk, łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu, uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynnie środka odurzającego. Przytoczona powyżej wykładnia przepisu art. 45 § 1 k.k. jest zgodna z tym, co od lat konsekwentnie prezentowane jest w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (zob. wyrok SN z 24. 08. 2016 r., V KK 33/16, Lex nr 2107110, post. SN z 28. 08. 2010 r., I KZP 12/10, OSNKW 2010/9/78, post. SN z 30. 11. 2011 r., I KZP 16/11, OSNKW 2011/12/1070, post. SA w Lublinie z 29. 06. 2005 r., II AKz 154/05, Lex nr 166732, wyrok SA (...) z 20.01. 2015 r., II AKa 423)14, Lex nr 1659166, wyrok SA w Katowicach z 26. 04. 2007 r., II AKa 64/07, Lex nr 327605). Ustalenie wysokości kwoty równowartości korzyści majątkowych nastąpiło na podstawie uznanych za wiarygodne zeznań M. K. i P. F..

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 624 §1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolniono oskarżonych S. S. (1) i M. D. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty w sprawie. Sąd uznał, iż ponoszenie przez oskarżonych ww. kosztów byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również z uwagi na orzeczone wobec oskarżonych kary grzywny, nawiązki i przepadek korzyści majątkowych uzyskanych z popełnionych przestępstw uznając, iż przemawiają za tym względy słuszności.

Podpis