Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

Sygn. akt III K 157/21

PO I Ds. 2.2021

Prokuratura Okręgowa we W.

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

Wnioski o uzasadnienie wyroku złożyli:

- obrońca oskarżonego P. J. (1)

- obrońca oskarżonych M. L. (1) i M. L. (2),

- oskarżona A. K. (1)

- oskarżony M. K. (1),

- obrońca oskarżonego M. A. (1)

- obrońca oskarżonej J. S.

- obrońca oskarżonego S. T.

- obrońca oskarżonego D. J. (1)

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. J. (1)

I. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku w K. i we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 1 kilogram, stanowiącej nie mniej niż 2.000 porcji handlowych, nabywając susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1), a następnie wprowadzał ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami, w tym w dniu 30 stycznia 2019 roku dokonał wspólnie z M. L. (1) zakupu wskazanego suszu w łącznej ilości 50,71 grama netto którego nie wprowadził do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W. podczas transportu suszu z K. do W.;

tj. czyn z art. 56 ust. 1 i 3, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II. w dniu 30 stycznia 2019 roku we W. prowadząc pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) w momencie oczekiwania na zmianę sygnału sygnalizacji świetlnej z koloru czerwonego na zielony dla jego kierunku jazdy, to jest do skrętu w lewo al. (...), w celu zapobieżenia interwencji funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W. oraz celem uzyskania miejsca do wykonania manewru wyjazdu z pasa drogowego poprzez przepchnięcie blokującego mu drogę pojazdu wykonał gwałtowny manewr wycofania kierowanego przez siebie pojazdu w sytuacji braku możliwości jego bezkolizyjnego przeprowadzenia, uderzając w znajdujący się na tym samym pasie ruchu pojazd marki D. (...) o nr rej. (...) powodując:

- jego uszkodzenie na łączną kwotę 10.980,00 zł, czym działał na szkodę S. R. (1);

- obrażenia u kierującego pojazdem marki D. (...) o nr rej. (...) W. B. w postaci urazu odcinaka szyjnego kręgosłupa z następczą jego dysfunkcją czynnościową, urazu głowy bez utraty przytomności oraz powierzchownego tępego urazu klatki piersiowej oraz kończyn górnych z następczymi podbiegnięciami krwawymi i otarciami naskórka w ich zakresie, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała – narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu;

- obrażenia u pasażerki pojazdu marki D. (...) o nr rej. (...) D. D. (2) w postaci tępego urazu zmiażdżeniowego kolana lewego z następczą raną szarpaną i czasową dysfunkcją stawu rzepkowo – udowego, naruszające czynności narządu ciała na czas powyżej dni siedmiu,

tj. czyn z art. 288 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

III. w dniu 30 stycznia 2019 roku we W., w celu zmuszenia funkcjonariusza (...) Biura (...) do odstąpienia od prawnej czynności służbowej w postaci zatrzymania go, zastosował przemoc w postaci użycia kierowanego przez siebie samochodu osobowego marki O. (...) nr rej. (...) i uderzenia lusterkiem bocznym prawym st. asp. M. W., a następnie rozpoczął jazdę tymże pojazdem w kierunku wymienionego pokrzywdzonego i zmusił go do reakcji poprzez odskoczenie w celu uniknięcia potrącenia, czym spowodował u niego tępy uraz przedramienia prawego z następczym okresowym obrzękiem tkanek miękkich i bólem, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas poniżej dni siedmiu oraz naraziły go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 k.k.

tj. czyn z art. 224 § 2 k.k., art. 157 § 2 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IV. w dniu 30 stycznia 2019 roku we W., pomimo wydania przez funkcjonariusza (...) Biura (...) we W. poruszającego się nieoznakowanym radiowozem przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania samochodu osobowego marki O. (...) nr rej. (...) nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę,

tj. czyn z art. 178b k.k.

M. L. (1)

V. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku w K. i we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kilogramów, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, nabywając susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1), a następnie wprowadzał ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie G. S., w tym w dniu 30 stycznia 2019 roku dokonał wspólnie z P. J. (1) zakupu wskazanego suszu w łącznej ilości 50,71 grama netto, którego nie wprowadził do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W. podczas transportu suszu z K. do W.;

tj. czyn z art. 56 ust. 1 i 3, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VI. w nieustalonym okresie do dnia 30 stycznia 2019 roku we W. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci (...) - (...) o wadze 5,23 grama

tj. czyn z art. 62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku (Dz. U. z 2020r., poz. 2050)

VII. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. (2) przekazywał jej celem przechowania i ukrycia oraz użyczał nie rzadziej niż 2-3 razy w tygodniu w kwotach nie mniejszych niż 500 zł środki pieniężne pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...); czym znacznie utrudnił stwierdzenie ich przestępczego pochodzenia i umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

VIII. w nieustalonym dniu do 28 grudnia 2018 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. K. (1) przekazał jej środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 13.000 zł pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) celem zakupu i rejestracji na dane A. K. (1) pojazdu osobowego marki A. (...) nr rej. (...) o wartości 3.500 euro, czym znacznie utrudnił stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 1 k.k.

IX. w nieustalonym dniu do dnia 30 stycznia 2019 roku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z A. L. i M. K. (1) przekazał A. L. środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 11.000 zł pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) celem zakupu w dniu 13 listopada 2018 roku i rejestracji na dane A. L. pojazdu marki S. (...) o wartości 11.000 zł, przekazanego w użytkowanie M. K. (1), czym znacznie utrudnił stwierdzenie przestępczego pochodzenia tych środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 5 w zw. z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

X. w okresie od stycznia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wiedząc, że jest zarażony wirusem (...) współżył płciowo oraz podejmował inne czynności seksualne z G. S. bez użycia środków zabezpieczających, czym bezpośrednio naraził ją na zarażenie wskazanymi wirusami;

tj. czyn z art. 161 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XI. w okresie od 30 września 2018 roku do 16 grudnia 2018 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru posługiwał się jako autentycznym podrobionym dowodem osobistym o numerze (...) na dane C. W. w ten sposób, że okazał go celem zawarcia z (...) Sp. z o.o. umowy najmu samochodu osobowego, w tym:

- w dniu 30 września 2018 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 7 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 8 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 17 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 21 października 2018 roku pojazdu marki M., nr rej. (...)

- w dniu 31 października 2018 roku pojazdu marki M. (...), nr rej. (...),

- w dniu 4 listopada 2018 roku pojazdu marki S. (...), nr rej. (...)

- w dniu 8 listopada 2018 roku i 16 listopada 2019 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 21 listopada 2018 roku pojazdu marki M. (...), nr rej. (...),

- w dniu 26 listopada 2018 roku pojazdu marki S. (...) o nr. rej. (...),

- w dniu 5 grudnia 2018 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 11 grudnia 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...)

- w dniu 14 grudnia 2018 roku i 16 grudnia 2018 roku pojazdu marki V. (...), nr rej. (...),

tj. czyn z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

M. L. (2)

XII. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w zamiarze, aby M. L. (1) wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci suszu (...) - (...)) nabywając go, a następnie wprowadzając ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie G. S. ułatwiała mu jego popełnienie w ten sposób, że umożliwiła składowanie środków płatniczych i substancji psychotropowych w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...)

tj. czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XIII. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. (1) przyjmowała od niego celem przechowania i ukrycia oraz celem użycia nie rzadziej niż 2-3 razy w tygodniu w kwotach nie mniejszych niż 500 zł środki pieniężne pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) czym znacznie utrudniła stwierdzenie ich przestępczego pochodzenia i umieszczenia oraz utrudniła ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

A. K. (1)

XIV. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w zamiarze, aby M. L. (1) wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci suszu (...) - (...)) nabywając go a następnie wprowadzając ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie ustalonej osobie ułatwiała mu jego popełnienie w ten sposób, że umożliwiła składowanie środków płatniczych i substancji psychotropowych w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...), a także na jego prośbę przywoziła mu do jego miejsca zamieszkania składowane przez siebie substancje psychotropowe

tj. czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XV. w nieustalonym okresie do 28 grudnia 2018 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. (1) przyjęła od niego środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 13.000 zł pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) celem zakupu i rejestracji na swoje dane pojazdu osobowego marki A. (...) nr rej. (...) o wartości 3.500 euro, czym znacznie utrudniła stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia oraz utrudniła ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

M. K. (1)

XVI. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W. i K., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w zamiarze, aby M. L. (1) wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci suszu (...) - (...)) nabywając go a następnie wprowadzając ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie ustalonej osobie ułatwiał mu jego popełnienie w ten sposób, że przyjmował do składowania środki płatnicze i substancje psychotropowe w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...), na jego prośbę przywoził mu do jego miejsca zamieszkania składowane przez siebie substancje psychotropowe oraz jako kierowca woził M. L. (1) z W. do K. celem umożliwienia mu zakupu i transportu środków psychotropowych

tj. czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XVII. w nieustalonym okresie do dnia 30 stycznia 2019 roku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z A. L. i M. L. (1) przyjął w użytkowanie nabyty w dniu 13 listopada 2018 roku przez A. L. pojazd marki S. (...) za przekazane przez M. L. (1) pochodzące z przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychotropowych w postaci (...) - (...) środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 11.000 zł, czym znacznie utrudnił stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 5 w zw. z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

M. A. (1)

XVIII. w okresie od sierpnia 2018 roku do dnia 13 sierpnia 2019 roku w K. i W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 4 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 8.000 porcji handlowych, w ten sposób że nabył wyżej wymienioną substancję za kwotę nie mniejszą niż 72.000 zł od D. D. (1) bezpośrednio i za pośrednictwem innych ustalonych osób, po czym odsprzedawał ją innej nieustalonej osobie w celu dalszego wprowadzenia do obrotu, udzielał ustalonej osobie wbrew przepisom ustawy oraz udzielał nieustalonym konsumentom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej

tj. czyn z art. 56 ust. 3, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 11 § 2 k .k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.,

XIX. w okresie od października 2019 roku do dnia 7 marca 2020 roku w K. i W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci (...) – (...) o łącznej wadze netto nie mniejszej niż 1.400 gram stanowiącej nie mniej niż 2.800 porcji handlowych, w ten sposób, że nabył wyżej wymienioną substancję za kwotę nie mniejszą niż 28.000 zł od J. S., a w tym w dniu 7 marca 2020 roku nabył 299,73 gramy netto wskazanej substancji, po czym odsprzedawał ją innym osobom w celu dalszego wprowadzenia do obrotu, udzielał ustalonej osobie wbrew przepisom ustawy oraz udzielał nieustalonym konsumentom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej

tj. czyn z art. 56 ust. 3 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 11 § 2 k .k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

XX. w dniu 21 czerwca 2019 roku we W. w celu znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępczego pochodzenia środków pieniężnych w kwocie 45.000 zł uzyskanych z przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychotropowych w postaci (...) – (...), to jest czynu z art. 56 ust. 3 w zw. z ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawarł z K. C. (1) pozorną umowę sprzedaży samochodu marki V. (...) nr rej. (...) czym znacznie utrudnił orzeczenie ich zajęcie i orzeczenie przepadku

tj. czyn z art. 299 § 1 k.k.

D. J. (1)

XXI. w okresie od 28 września 2018 roku do 11 maja 2020 roku w K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. S. w celu osiągniecia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej, w tym:

- w okresie od 28 września 2018 roku do 13 sierpnia 2019 roku w postaci suszu nasączonego (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kilogramów, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabywał susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1),

- w okresie od 14 sierpnia 2019 roku do 11 maja 2020 roku w postaci suszu nasączonego 1-fenylo-2-(pirolidyn-1-ylo)pentan-1-on ((...) (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 2 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 4.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabył susz nasączony (...) - (...) od nieustalonej osoby, a następnie sprzedawał ten susz innym ustalonym i nieustalonym osobom w celu dalszej odsprzedaży oraz w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał innym nieustalonym osobom będącym konsumentami susz nasączony (...) – (...) i (...) (...)

tj. czyn z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XXII. w nieustalonym okresie od 2019 roku do 11 maja 2020 roku w H. oraz w K. wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, dokonał trzykrotnie wewnątrzwspólnotowego nabycia znacznych ilości substancji psychotropowych oraz środka odurzającego łącznie w postaci:

- nie mniej niż 3 litrów amfetaminy w postaci wolnej zasady, z których możliwym jest pozyskanie 3,9 kg soli amfetaminy, stanowiącej 39.000 porcji handlowych;

- nie mniej niż 50 tabletek (...) ( (...)) w postaci soli, stanowiących 50 porcji handlowych;

- nie mniej niż 2 gramy kokainy, stanowiące 20 porcji handlowych

w ten sposób, że w dniach 14 -15 listopada 2019 roku, 15 - 17 stycznia 2020 roku i innym nieustalonym dniu dokonał zakupu wyżej wskazanych substancji na terytorium H., po czym poruszając się samochodem osobowym przywiózł ją do P., przekraczając granicę (...) w dniu 15 listopada 2019 roku w Z. i w dniu 17 stycznia 2020 roku w Ś.,

a następnie, wbrew przepisom art. 33-35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, dokonał przerobienia 3 litrów amfetaminy w postaci wolnej zasady, którą po przerobieniu w postaci soli amfetaminy wprowadził do obrotu oraz wprowadził do obrotu 11 tabletek (...) ( (...)) co stanowi 11 porcji handlowych, 0,52 grama kokainy co stanowi 5 porcji handlowych w ten sposób, że zbył ww. substancję nieustalonym osobom

tj. czyn z art. 55 ust. 3 w zw. z ust. 1, art. 53 ust. 2 w zw. z ust. 1, art. 56 ust. 3 w zw. z ust.1, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

XXIII. w nieustalonym okresie do dnia 11 maja 2020 roku w K. uprawiał konopie inne niż włókniste w postaci 21 krzewów, z których można było uzyskać znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 462 gramy, co stanowi około 4 620 porcji handlowych, a z których zebrał i ususzył co najmniej 2,54 grama ziela konopi innych niż włókniste,

tj. czyn z art. 63 ust. 3 w zw. z ust. 1 i 63 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XXIV. w dniu 11 maja 2020 roku w K. posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancję psychotropową w postaci kartoniku nasączonego (...) w ilości 0,01 grama

tj. czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050)

XXV. w dniu 30 stycznia 2020 roku w K. w celu udaremnienia i znacznego utrudnienia stwierdzenia pochodzenia środków majątkowych w kwocie około 16.000 zł z przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychotropowych i środków odurzających wbrew przepisom art. 33-35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nabył pojazd marki A. (...) o nr rej (...) którego był wyłącznym użytkownikiem, a następnie dokonał jego rejestracji na dane swojego ojca T. J. (1)

tj. czyn z art. 299 § 1 k.k.

J. S.

XXVI. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 11 maja 2020 roku w K., działając w warunkach przestępstwa ciągłego, wspólnie i w porozumieniu z D. J. (1) w celu osiągniecia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczyła w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej, w tym:

- w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 13 sierpnia 2019 roku w postaci suszu nasączonego (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kilogramów, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabyła susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1) oraz pośredniczyła w obrocie tą substancją pomiędzy D. D. (1) a M. A. (1),

- w okresie od 14 sierpnia 2019 roku do 11 maja 2020 roku w postaci suszu nasączonego 1-fenylo-2-(pirolidyn-1-ylo)pentan-1-on ((...) (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 2 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 4.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabyła susz nasączony (...) - (...) od nieustalonej osoby, a następnie sprzedawała ten susz innym ustalonym i nieustalonym osobom w celu dalszej odsprzedaży oraz w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał innym nieustalonym osobom będącym konsumentami susz nasączony (...) – (...) i (...) (...)

tj. czyn z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XXVII. w dniu 11 maja 2020 roku w K. naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza (...) Biura (...) we W. G. W. w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w postaci jej zatrzymania i zastosowania wobec wymienionej środka przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek w ten sposób, że ugryzła go w palec V lewej ręki powodując jego otwartą ranę celem zmuszenia go do odstąpienia od przeprowadzania czynności

tj. czyn z art. 222 § 1 k.k.

XXVIII. w nieustalonym dniu pomiędzy 13 maja 2020 roku a 20 lipca 2020 roku we W., będąc tymczasowo aresztowaną na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla (...), II Wydział Karny, sygn. akt (...) w toku postępowania Prokuratury Okręgowej we W., Wydział I Śledczy, sygn. akt (...) jako podejrzana o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i inne utrudniła postępowanie karne o sygn. (...) wskazanej Prokuratury w ten sposób, że za pośrednictwem ustalonej współosadzonej opuszczającej Zakład Karny nr 1 we W. przekazała z pominięciem tutejszej Prokuratury list adresowany do E. K., zawierający informacje o toku tego postępowania, wyjaśnieniach innego podejrzanego, planowanych w stosunku do E. K. czynnościach procesowych, polecając jej zmianę numeru telefonu oraz pozbycie się substancji, których posiadanie jest zabronione, a które to informacje E. K. przekazała następnie S. B., czym utrudniła przeprowadzenie czynności przeszukania u E. K. i S. B. będących sprawcami przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

tj. czyn z art. 239 § 1 k.k.

S. T.

ps. (...)

XXXI. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 13 czerwca 2019 roku w K. i W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 4 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 8.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabywał susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1), a następnie wprowadzał ten susz do obrotu w ten sposób, że w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go innym nieustalonym osobom będącym konsumentami, przy czym w tym w dniu 13 czerwca 2019 roku dokonał zakupu wskazanego suszu w łącznej ilości 548,47 grama netto którego nie wprowadził do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy Policji w M., powiat (...) podczas transportu suszu z K. do W.

tj. czyn z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XXXII. w dniu 31 sierpnia 2020 roku we W. posiadał wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii nową substancję psychoaktywną oznaczoną w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych w postaci (...) - (...) w ilości 0,51 grama netto, stanowiącej dwie porcje handlowe

tj. czyn z art. 62b ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku (Dz. U. z 2020r., poz. 2050)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie od sierpnia 2018 roku D. D. (1), ps. (...) za pośrednictwem sieci (...), z internetowego sklepu (...)-rc.nl kupił substancję psychotropową (...) - (...) w postaci soli (biały proszek), z dostawą paczką z H. do C. i S. w łącznej ilości 10 kg, w dwóch transakcjach po 5 kg każda.

Za w/w substancję D. D. (1) płacił w walucie euro, w tym celu wymienił w kantorze w K. przy ul. (...) 75 000 zł. Zaś pierwszy, próbny zakup tej substancji (100 gram) odbył się za bitcoiny. Paczki z narkotykami D. D. (1) odbierał w tzw. parcel shop, nadawane były m.in. za pośrednictwem (...).

Pieniądze za zakupione narkotyki także nadawane były poprzez kuriera (...) lub przekazem pocztowym.

Następnie do zakupionego w sklepie zielarskim prawoślazu lekarskiego w formie suszu dodawał rozcieńczone w spirytusie sole (...) (...). Po wysuszeniu susz nasączony (...) - (...) wprowadzał do obrotu jako tzw. dopalacz znany pod nazwą handlową „(...).”

Łącznie D. D. (1) przetworzył nie mniej niż 8350 gram soli (...) (...) produkując i wprowadzając do obrotu nie mniej niż 30 kg produktu końcowego nasączonego (...) (...), tzw. dopalacza o nazwie (...).

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Pisma z (...)

k.662-664

W okresie od sierpnia 2018 roku do dnia zatrzymania, to jest 13 sierpnia 2019 roku D. D. (1) produkował i przechowywał wyprodukowane przez siebie substancje psychotropowe w tzw. magazynach, wynajętych w różnych miejscach na terenie K. mieszkaniach i lokalach, na ulicy (...) 6 i M. 2.

W trakcie przeszukania D. D. (1) ujawniono i zabezpieczono m.in. pieniądze w kwocie 450 zł oraz klucze do mieszkania przy ulicy (...). W mieszkaniu tym D. D. (1) przygotowywał dopalacze – osuszał nasączony substancją psychoaktywną susz, a także służyło ono jako magazyn do przechowywania dopalaczy.

W dniu 13 sierpnia 2019 roku w mieszkaniu tym ujawniono substancje psychotropowe w postaci:

- 2844,16 grama netto substancji zawierającej (...) – (...), w tym (...),47 suszu nasączonego tym środkiem i 1650,69 grama w postaci proszku – sole (...) - (...)

- 4-C. (4-chlorometkatynon) w ilości 9,09 grama

- 3-C. (3-chlorometkatynon) w ilości 9,69 grama,

- a także nowej substancji psychoaktywnej (...) w postaci soli (alfa-pirolidynoizoheksanofenon) w ilości 19,55 grama.

W zabezpieczonych w lokalu zajmowanym przez D. D. (1) metalowych brytfannach ujawniono zanieczyszczenia zawierające (...) - (...).

Część brytfann była wypełniona na całej powierzchni do połowy swojej wysokości w/w suszem, a pozostały susz znajdował się w workach.

W lokalu znajdowało się również 5 pustych butelek po spirytusie 95%.

W mieszaniu konkubiny D. D. (1), W. M., ujawniono i zabezpieczono m.in. wagę elektroniczną.

Najmniejsze „działki” proszków zawierających substancje psychotropowe w postaci soli wynoszą ok 0,1 g netto. Zaś najmniejsze porcje handlowe preparatów roślinnych zawierających substancje psychotropowe wynoszą ok 0,3 g netto.

Susz zabezpieczony w mieszkaniu przy ul. (...) był przygotowany do wprowadzenia do obrotu poprzez jego sprzedaż S. B., do której to transakcji nie doszło z uwagi na zatrzymanie D. D. (1) przez funkcjonariuszy Policji.

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Protokół przeszukania D. D. (1)

k. 532-534

Protokół eksperymentu procesowego – dopasowanie kluczy

k.. 535-538

Protokół oględzin mieszkania przy ul. (...)

k. 539-541

Dokumentacja fotograficzna z oględzin mieszkania przy ul. (...)

k.638

Protokół przeszukania mieszkania ul. (...)

k. 665-669

Sprawozdanie nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k.2233-2235

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2237-2239

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2252-2255

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2259-2262

Na dalszym etapie swojej działalności, od 2018 r. po wejściu w życie ustawy delagalizującej dopalacze, D. D. (1) przekazał swoje kontakty do klientów detalicznych S. B., a sam sprzedawał susz głównie hurtowo.

D. D. (1) utworzył sobie siatkę „dilerów” - odbiorców produkowanych przez siebie substancji psychotropowych, które nabywali od niego między innymi M. L. (1), P. J. (1), S. B., J. S. razem z D. J. (1), S. T. i inne nieustalone osoby.

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Komunikaty zbiorcze nr 1 - 4 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1128-1259, 1260-1277, 1278-1279, 1280-1282

D. D. (1) został zatrzymany 13 sierpnia 2019 r. o godz. 15:00.

W wyniku przeszukania jego osoby ujawniono w/w klucze do mieszkania przy ul. (...) w K. będącego magazynem do przechowywania dopalaczy.

Podczas oględzin mieszkania zajmowanego przez D. D. (1) przy ul (...) w K. ujawniono i zabezpieczono m.in. pistolet (...) i wiatrówkę (...) H. H..

Protokół zatrzymania D. D. (1)

k. 529

Protokół oględzin mieszkania przy ul. (...)

k. 543-545

Protokół przeszukania D. D. (1)

k. 532-534

D. D. (1) został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego we W. z dnia 10 września 2021 r. sygn. akt (...) w trybie art. 335 § 1 na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Odpis wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 10 września 2021 r. sygn. akt (...)

k. 4308-4309

M. L. (1) w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku jeździł do K. celem zakupu dopalaczy od D. D. (1). Łącznie nabył od niego susz nasączony (...) (...) w ilości nie mniejszej niż 5 kg za 18 zł za gram, tj. nie mniej niż 10.000 porcji handlowych. Jednorazowo M. L. (1) kupował od D. D. (1) ok 100-300 gram w/w środka. Wyjazdy celem zakupu dopalaczy odbywały się minimum raz w tygodniu.

Następnie M. L. (1) susz ten wprowadzał do obrotu we W. za kwoty 80-100 zł za gram. M. L. (1) sprzedawał ten susz np. M. A. (1) i udzielał G. S. – swojej ówczesnej dziewczynie.

Porcja handlowa suszu nasączonego (...) (...) wynosi ok. 0,5 g.

Co najmniej 5 razy M. L. (1) w wyjazdach do K. po narkotyki towarzyszył P. J. (2), w zamian za co także dostawał wtedy od M. L. (1) dopalacze na swoje własne potrzeby.

W wyjazdach po dopalacze do K., M. L. (1) towarzyszyła też G. S., a także M. K. (1), który pełnił rolę kierowcy.

M. L. (1) także sam zażywał zakupione przez siebie substancje.

Z handlu dopalaczami M. L. (1) osiągnął korzyść majątkową w kwocie 360 000 zł.

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

k. 195-196, 210, 469-470, 2106-2107, 2772-2774, 2634, 4347v, 4348v-4349v

Zeznania G. S.

k.232-233, 391, 474-475, 3748-3749, 4645v-4653v

Częściowo zeznania K. F.

k. 2023-2024, 4910v-4914

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Kolejnym nabywcą substancji psychotropowych od D. D. (1) z W. był P. J. (1), który w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku nabył jej od niego łącznie nie mniej niż 1 kilogram tej substancji, tj. nie mniej niż 2.000 porcji handlowych.

W tym w dniu 30 stycznia 2019 roku wraz z M. L. (1) nabyli nie mniejszej niż 50,71 grama, których nie wprowadzili do obrotu z uwagi na zatrzymanie w tym dniu przez funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W..

Nabywane za 18 zł za gram substancje psychotropowe P. J. (1) sprzedawał następnie we W. za kwoty 80-100 zł za gram.

Jednorazowo P. J. (1) kupował od D. D. (1) ok 100-300 gram w/w środka.

P. J. (1) i M. L. (1) początkowo razem, a następnie osobno przyjeżdżali do D. D. (1) do K. celem zakupu dopalaczy. Wyjazdy celem zakupu dopalaczy odbywały się minimum raz w tygodniu. . Dopalacze przekazywane były w czarnym worku na śmieci, aby nie wzbudzać podejrzeń.

Porcja handlowa suszu nasączonego (...) (...) wynosi ok. 0,5 g.

P. J. (1) również sam zażywał zakupione przez siebie dopalacze.

Z handlu dopalaczami P. J. (1) osiągnął korzyść majątkową w kwocie 40000 zł.

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

W dniu 30 stycznia 2019 roku M. L. (1) i P. J. (1), po uprzednim umówieniu się z D. D. (1) udali się samochodem marki O. (...) nr rej (...) pożyczonym od siostry M. A. (3) K., do K., skąd kupili od niego susz nasączony (...) - (...) w ilości nie mniejszej niż 50,71 grama, którego nie wprowadzili do obrotu z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy.

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

k. 195-196, 210, 469-470, 2106-2107, 2772-2774, 2634, 4347v, 4348v-4349v

Protokół oględzin miejsca ujawnienia samochodu marki O. (...)

k. 65-70

Sprawozdanie nr H-V-5480- (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k.2214-2215

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2216-2217

W dniu 30 stycznia 2019 r. M. W. pełnił wraz M. M. (5) służbę w nieoznakowanym radiowozie.

Na skutek otrzymanej informacji, że poruszający się pojazdem marki O. (...) nr rej (...) zarejestrowanym na T. M. L. (siedzący na miejscu pasażera) i P. J. (1) (kierujący pojazdem) - mogą posiadać przy sobie znaczne ilości środków odurzających, policjanci podjęli próbę zatrzymania tego pojazdu.

Pojazd kierowany przez P. J. (1) zatrzymał się przed sygnalizatorem świetlnym na ul. (...) we W. i oczekiwali na możliwość kontynuowania jazdy w kierunku ul. (...).

W trakcie interwencji funkcjonariuszy, podczas której włączone były sygnały świetlne i dźwiękowe, M. W. zatrzymał policyjny radiowóz po prawej stronie samochodu O. (...), wysiadł z radiowozu i po podejściu do drzwi kierowcy zastukał w szybę i krzyknął (...).

W tym momencie w celu uniknięcia zatrzymania kierujący pojazdem P. J. (1) wykonał manewr gwałtownego cofnięcia kierowanego przez siebie pojazdu uderzając jednocześnie M. W. lewym bocznym lusterkiem w rękę, a następnie uderzył stojący za nim, czekający na zmianę sygnalizacji świetlnej pojazd – taksówkę marki D. (...) nr rej. (...).

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

k. 195-196, 210, 469-470, 2106-2107, 2772-2774, 2634, 4347v, 4348v-4349v

Zeznania M. M. (5)

k. 103- 104, 171, 4454-4455v

Zeznania M. W.

k. 138-139, 168, 1317, 4654-4656

Zeznania W. B.

k. 121-127, 4612v-4613v

Zeznania D. D. (2)

k. 145, 1309, 4613v-4614v

Zeznania K. N.

k. 154

Zeznania T. B.

k. 187, 4454v-4456v

Notatka urzędowa

k. 37-38

Notatka urzędowa o wypadku wraz z załącznikami

k. 88-99

Zdjęcia z miejsca zdarzenia

k. 131-135

Na skutek zdarzenia kierowca taksówki D. (...) W. B. doznał przygięciowo - odgięciowego urazu odcinka szyjnego kręgosłupa z następczą jego dysfunkcją czynnościową, powierzchownego tępego urazu głowy bez utraty przytomności oraz powierzchownego tępego urazu klatki piersiowej oraz kończyn górnych z następczymi podbiegnięciami krwawymi i otarciami naskórka w ich zakresie, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała – narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

Pasażerka pojazdu D. D. (2) doznała tępego urazu zmiażdżeniowego kolana lewego z następczą raną szarpaną i czasową dysfunkcją stawu rzepkowo – udowego, naruszające u niej czynność narządu ciała na czas powyżej dni siedmiu w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

Jednocześnie P. J. (1) uszkodził należący do S. R. (2), właściciela firmy taksówkarskiej, pojazd marki D. (...) nr rej. (...), powodując szkody w mieniu w kwocie 10.980,00 zł.

Zeznania W. B.

k. 121-127,

Dokumentacja medyczna W. B.

k. 130, 3854

Opinia sądowo – lekarska dot. W. B.

k. 2135-2137, 2508-2510

Uzupełniająca opinia sądowo – lekarska dot. W. B.

k. 3923

Opinia sądowo – lekarska dot. D. D. (2)

k. 2504-2507

Zeznania D. D. (2)

k. 145, 1309

Dokumentacja medyczna D. D. (2)

k. 1315

Zeznania S. R. (2)

k.148

Dokumentacja szkody samochodu D. (...)

2005-2017

Po zderzeniu pojazdów P. J. (1) gwałtownie ruszył do przodu kierując pojazd w stronę asp. M. W., a następnie na przeciwległy pas ruchu po czym jadąc pod prąd skręcił w lewo w ul. (...). W celu uniknięcia potrącenia asp. M. W. musiał odskoczyć, następnie oddał cztery strzały w kierunku prawego przedniego koła pojazdu kierowanego przez P. J. (1) w celu jego zatrzymania. Pomimo tego P. J. (1) nie zatrzymał się, wobec tego policjanci podjęli pościg za tym pojazdem, który wkrótce jednak stracili z zasięgu wzroku. Wobec tego policjanci wrócili na miejsce zdarzenia celem udzielenia pomocy osobom poszkodowanym.

P. J. (1) kontynuował ucieczkę, a następnie porzucił pojazd w okolicy domu siostry M. A. (4) K. od której w tym samym dniu pojazd został pożyczony, tj. na tyłach sklepu (...) przy ul. (...) we W.. P. J. (2) zadzwonił domofonem i powiedział A. K. (1), że pozostawił kluczyki i dowód rejestracyjny auta na klatce schodowej przy ul. (...), po czym uciekł.

Po chwili na w/w parkingu przy sklepie (...) zjawili się M. K. (1) i A. K. (1), która posiadała kluczyki i dokumenty do pojazdu.

Następnie w pojeździe tym ujawniono dwie reklamówki foliowe, włożona jedna w drugą z suszem roślinnym nasączonym (...) - (...).

Oględziny pojazdu wskazały na przestrzeliny w przedniej, prawej części pojazdu oraz uszkodzenie lewego lusterka. Po tych czynnościach samochód marki O. (...) został zabezpieczony na policyjnym parkingu.

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Zeznania M. M. (5)

k. 103- 104, 171

Zeznania M. W.

k. 138-139, 168, 1317

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

k. 339-341, 3837-3838, 4348, 4377v-4379v

Częściowo wyjaśnienia M. K. (1)

k. 370-372 (...)- (...), (...), 4420-4421v

Protokół oględzin miejsca ujawnienia samochodu marki O. (...)

k. 65-70

Protokół zatrzymania rzeczy - samochodu marki O. (...)

k. 71-75

Protokół przekazania pojazdu do Magazynu (...) we W.

k. 77

Protokół uzupełniających oględzin samochodu marki O. (...)

k. 107-111

Dokumentacja fotograficzna z oględzin samochodu marki O. (...)

k. 476 (płyta CD)

Sprawozdanie nr H-V-5480- (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k.2214-2215

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2216-2217

Wykonując manewr ucieczki przy gwałtownym cofaniu P. J. (1) potrącił lewym lusterkiem kierowanego przez siebie pojazdu również funkcjonariusza (...) P. W., zmuszając go jednocześnie do odskoczenia.

Uderzeniem tym P. J. (1) spowodował u pokrzywdzonego tępy uraz przedramienia prawego z następczym określonym obrzękiem tkanek miękkich i bólem, naruszające czynność narządu jego ciała na czas poniżej dni siedmiu w rozumieniu art. 157 § 2 k.k.

Potrącenie P. W. i kierowanie pojazdem w sposób zmuszający go do odskoczenia z jego toru jazdy narażało go również na zaistnienie następstw w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 k.k.

Dokumentacja medyczna M. W.

k. 100, 103-104,

Zeznania M. W.

k. 138-139, 168, 1317

Opinia sądowo – lekarska dot. M. W.

k. 2511-2513

M. L. (3) został zatrzymany w dniu 30 stycznia 2019 r. o godz. 17:40 na drugim piętrze bloku, w którym zamieszkiwał, tj. ul. (...) W.. Ujawniono przy nim pieniądze w kwocie 800 zł.

W dniu 31 stycznia 2019 r. P. J. (1) sam zgłosił się do Zarządu (...) we W., po czym został zatrzymany o godz. 11:35.

Protokół zatrzymania M. L. (1)

k. 159-160

Protokół przeszukania M. L. (1)

k. 162-166

Protokół zatrzymania P. J. (1)

k. 115

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2019 roku, sygn. akt (...) P. J. (1) został uznany winnym popełnienia wykroczeń z art. 92§1 i 86 § 1 k.w. oraz 97 k.w. i 94 § 1 k.w. w związku z wyżej opisanym zdarzeniem z udziałem pojazdu marki D. (...) nr rej. (...)

Odpis wyroku nakazowy Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 12 czerwca 2019 r., sygn. akt V W 484/19

k. 2019

M. L. (1) zamieszkiwał w wynajmowanych mieszkaniach, w których często przebywali jego znajomi ze środowiska „narkotykowego”.

W związku z powyższym, celem uniknięcia kradzieży pieniędzy pochodzących z wprowadzania substancji psychotropowych do obrotu, w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku przekazywał pozyskane w ten sposób środki na przechowanie swojej matce M. L. (2) 2-3 y w tygodniu w kwotach nie mniejszych niż 500 zł, która następnie przechowywała je w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...). M. L. (1) przynosząc pieniądze matce mówił, aby ta środki pieniężne z przeznaczała na jej własne potrzeby lub opłaty.

Ponadto M. L. (2) umożliwiła synowi składowanie substancji psychotropowych w zajmowanym przez siebie lokalu.

W trakcie przeszukania lokalu przy ul. (...) we W. ujawniono i zatrzymano m.in. gotówkę w łącznej kwocie 19.800 zł, kolorowe pudełko z zawartością pieniędzy w kwocie 500 zł.

W lokalu przy ul. (...) zamieszkiwali także A. K. (1) i M. K. (1).

Siostra M. A. (4) K. również umożliwiła składowanie środków płatniczych i substancji psychotropowych w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...), a także na prośbę M. L. (1) odbierała z jego miejsca zamieszkania, a także przywoziła mu do jego miejsca zamieszkania składowane przez siebie substancje psychotropowe.

D. K. – siostrzeniec M. L. (1) przyjmował do składowania środki płatnicze i substancje psychotropowe w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...), na jego prośbę przywoził mu do jego miejsca zamieszkania składowane przez siebie substancje psychotropowe oraz jako kierowca woził M. L. (1) z W. do K. celem umożliwienia mu zakupu i transportu środków psychotropowych.

Jednocześnie, z uwagi na inne zobowiązania pieniężne M. L. (1) nie rejestrował na siebie kupowanych pojazdów.

W ten sposób posiadał pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) zarejestrowany na swojego ojca A. L.. Ojciec M. L. (1) nabył ten pojazd za przekazane przez M. L. (1) pochodzące z handlu narkotykami w kwocie nie mniejszej niż 11.000 zł. Następnie pojazd ten został przekazany do używania jego bratankowi M. K. (1) w zamian za stosowne wynagrodzenie.

Analogicznie M. L. (1) dokonał zakupu pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...). A. K. (1) przyjęła od niego środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 13.000 zł pochodzące z handlu narkotykami celem zakupu i rejestracji na swoje dane pojazdu osobowego marki A. (...) nr rej. (...) o wartości 3.500 euro.

Samochody marki A. (...) o nr rej. (...) oraz S. (...) o nr rej. (...) zostały zabezpieczone i przekazane na policyjnym parkingu.

Zeznania I. G.

k. 59

Umowa najmu

k. 60-61

Zeznania G. S.

k.232-233, 391, 474-475, 3748-3749, 4645v-4653v

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Częściowo wyjaśnienia M. L. (2)

k. 308-310, 3843-3844, 4347v, 4349v-4350

Protokół oględzin zeszytu z zapiskami i wyciągi z konta M. L. (2)

k. 679-685

Zeszyt z zapiskami i wyciągi z konta M. L. (2)

k. 686

Dane dotyczące ubezpieczenia i osiąganych dochodów – M. L. (2)

k. 407, 428-430

Dane dotyczące ubezpieczenia i osiąganych dochodów – M. L. (1)

k. 410, 437-440

Dane dotyczące ubezpieczenia i osiąganych dochodów – M. K. (1)

k. 413, 433-436

Dane dotyczące ubezpieczenia i osiąganych dochodów – A. K. (1)

k. 416, 420-425

Protokół przeszukania lokalu przy ul. (...)

k. 292-297

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

k. 339-341, 3837-3838, 4348, 4377v-4379v

Częściowo wyjaśnienia M. K. (1)

k. 370-372 (...)- (...), (...), 4420-4421v

Protokół przeszukania M. K. (1)

k. 349-351

Protokół zatrzymania rzeczy – samochód marki S. (...)

k. 352-356

Protokół zatrzymania rzeczy – samochód marki A. (...)

k. 327-331

Protokoły przekazania pojazdu do Magazynu (...) we W.

k. 360, 361

Karta informacyjna pojazdu marki A. (...) wraz z dokumentami rejestracyjnymi

k. 485- 497

Karta informacyjna pojazdu marki S. (...) wraz z dokumentami rejestracyjnymi

k. 498-512

M. L. (2) została zatrzymana 21 lutego 2019 r. o godz. 6:00.

A. K. (1) została zatrzymana 21 lutego 2019 r. o godz. 6:00.

M. K. (1) został zatrzymany 21 lutego 2019 r. o godz. 6:05.

Protokół zatrzymania M. L. (2)

k. 288

Protokół zatrzymania A. K. (1)

k. 314

Protokół zatrzymania M. K. (1)

k. 345

M. L. (1) jest zarażony wirusem (...).

I.  M. L. (1) wiedząc, że jest zarażony w/w wirusami w okresie od stycznia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W. współżył płciowo oraz podejmował inne czynności seksualne z G. S. bez użycia środków zabezpieczających, czym bezpośrednio naraził ją na zarażenie wskazanymi wirusami.

II.  M. L. (1) okłamywał G. S. mówiąc, że nie jest on zarażony wirusem (...), mimo iż wiedział, że pozostaje nosicielem wirusa (...).

III.  Z opinii sądowo – lekarskiej wynika, że utrzymywanie przez M. L. (1) kontaktów seksualnych narażało osoby, z którymi te kontakty utrzymywał na zarażenie wirusem (...) co najmniej od 17 lipca 2010 r., a także wirusem (...) co najmniej od 23 września 2010 r.

IV.  Sam fakt istnienia wirusa (...) i jego reaplikacji stwarza narażenie osoby drugiej na infekcję, przeniesienia zakażenia w trakcie stosunku płciowego.

V.  Ponadto, biegli w zespołowej opinii sądowo lekarskiej wskazali, że brak jest jednoznacznych i obiektywnych danych do przyjęcia by w okresie od stycznia 2018 r. do co najmniej 16.11.2018 r. wobec M. L. (1) stosowano terapię (...) (antyretrowirusową), natomiast stwierdzono u niego aktywną reaplikację (...). Zatem w okresie od stycznia 2018 r. do 30 stycznia 2019 r. w przypadku podejmowania przez niego stosunków płciowych z osobą drugą bez właściwego zabezpieczenia narażał ją na zarażenie wirusem (...).

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Częściowo wyjaśnienia M. L. (2)

k. 308-310, 3843-3844, 4347v, 4349v-4350

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

k. 339-341, 3837-3838, 4348, 4377v-4379v

Zeznania G. S.

k.232-233, 391, 474-475, 3748-3749, 4645v-4653v

Częściowo zeznania K. F.

k. 2023-2024

Zeznania K. D.

k. 3868-3869

Zeznania P. C.

k. 3917

Pismo z NFZ

k. 515-516

Opinia sądowo – lekarska z dnia 20 września 2020 r.

Opinia uzupełniająca

k. 2343-2345,

Dokumentacja medyczna M. L. (1) wraz z oględzinami ciała

k. 2341-2342, 4689

Zespołowa opinia sądowo – lekarska z dnia 23 stycznia 2024 r.

Opinia uzupełniająca

k. 4755-4757. (...)-

W pojeździe użytkowanym przez M. L. (1) - samochodzie T. (...) o nr rej (...) A. K. (1) znalazła należący do M. L. (1) susz nasączony alpfa - (...) o wadze 5,23 grama.

Susz ten zabezpieczono podczas przeszukania A. K. (1).

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

k. 339-341, 3837-3838, 4348, 4377v-4379v

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

k. 195-196, 210, 469-470, 2106-2107, 2772-2774, 2634, 4347v, 4348v-4349v

Protokół przeszukania A. K. (1)

k. 320-324

Protokół użycia wagi

k. 325

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2227-2228

VI.  C. W. w czerwcu 2016 r. zgubił portfel, w którym znajdował się dowód osobisty o nr (...) i prawo jazdy. C. W. zgłosił utracenie w/w dokumentów w Urzędzie Miejskim w B. i od tego czasu posługiwał się nowym dowodem osobistym.

VII.  M. L. (1) w okresie od 30 września 2018 roku do 16 grudnia 2018 roku we W., posługiwał się jako autentycznym podrobionym dowodem osobistym o numerze (...) na dane C. W. w ten sposób, że okazał go celem zawarcia z (...) Sp. z o.o. umowy najmu samochodu osobowego, w tym:

- w dniu 30 września 2018 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 7 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 8 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 17 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 21 października 2018 roku pojazdu marki M., nr rej. (...)

- w dniu 31 października 2018 roku pojazdu marki M. (...), nr rej. (...),

- w dniu 4 listopada 2018 roku pojazdu marki S. (...), nr rej. (...)

- w dniu 8 listopada 2018 roku i 16 listopada 2019 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 21 listopada 2018 roku pojazdu marki M. (...), nr rej. (...),

- w dniu 26 listopada 2018 roku pojazdu marki S. (...) o nr. rej. (...),

- w dniu 5 grudnia 2018 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 11 grudnia 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...)

- w dniu 14 grudnia 2018 roku i 16 grudnia 2018 roku pojazdu marki V. (...), nr rej. (...),

M. L. (1) płatności za wypożyczenie w/w samochodów dokonywał gotówką. Podczas wypożyczenia samochodu K. (...) M. L. (1) potwierdził pracownikowi (...) Sp. z o.o. , że dowód osobisty na nazwisko C. W. nie należy do niego, a do jego brata, mimo to udało mu się wypożyczyć w/w samochód. Sprawdzenie dokumentu tożsamości miało miejsce zazwyczaj tylko przy pierwszym wypożyczeniu, przy kolejnych pracownicy (...) Sp. z o.o. spisywali dane wypożyczającego z poprzednio zawieranych umów.

W wypożyczalni samochodów M. L. (1) czasami towarzyszyli znajomi.

VIII.  Jak ustalono w bazie danych Rejestru Dowodów Osobistych nie figurował dowód osobisty o nr (...) na nazwisko C. W..

Jak wynika z opinii z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego wszystkie podpisy na nazwisko W. oddane na umowach najmu samochodów kreślone zostały w sposób nienaturalny, z celowym zamiarem ich depersonalizacji w celu uniemożliwienia przeprowadzenia badań porównawczych. Zaś przedstawiony do badań materiał porównawczy nie spełnia jakościowych wymogów (M. L. (1) odmówił przekazania próbek pisma). Próba prowadzenia badań porównawczych przedmiotowych podpisów w oparciu o dotychczas przedstawiony materiał porównawczy byłaby obarczona błędem przekraczającym ryzyko szacowania niepewności w stosowanych do analizy metodach badawczych.

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

k. 195-196, 210, 469-470, 2106-2107, 2772-2774, 2634, 4347v, 4348v-4349v

Dokumentacja w sprawie przekroczenia dopuszczalnej prędkości przez kierującego pojazdem S. (...) wraz z materiałem zdjęciowym

k. 2424-2439

Wydruk z Rejestru Dowodów Osobistych

k. 2638

Zeznania C. W.

k. 2537

Zeznania P. P.

k. 2539

Umowy najmu samochodów w (...) Sp. z o.o.

k. 2542-2556, 2605

Tablica poglądowa z wizerunkiem m.in. M. L. (1)

k. 2576

Protokoły okazania osoby

k. 2580v, 2583v, 2584v, 2590

Zeznania P. S.

k. 2578,

Zeznania K. P.

k. 2581v, 4488-4490

Zeznania M. S. (1)

k. 2585v

Zeznania K. B.

k. 2587v,

Opinia z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego

k. 2618-2625

U D. D. (1) w środki psychotropowe zaopatrywała się również zamieszkała w K. J. S. i jej konkubent D. J. (1). Wprowadzaniem suszu do obrotu i jego sprzedażą konsumentom zajmowała się głównie J. S., przy czym w czasie jej nieobecności robił to D. J. (1), przekazując następnie uzyskane od klientów pieniądze J. S..

Nadto, D. J. (1) udzielił J. S. pożyczki w kwocie 2.000 zł na zakup pierwszej partii substancji psychotropowych od D. D. (1) oraz wspólnie z nią lub sam odbierał przygotowane dopalacze od D. D. (1).

Łącznie J. S. i D. J. (1) zakupili od D. D. (1) 5 kg suszu nasączonego (...) – (...) za 18 zł za gram, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, który następnie wprowadzali do obrotu za 35-40 zł za gram klientom detalicznym. Maksymalnie jednorazowo J. S. i D. J. (1) zakupili od D. D. (1) 500 gram suszu z (...) (...).

Po zatrzymaniu D. D. (1) J. S. i D. J. (1) dokonywali zakupu suszu nasączonego (...) – (...) od innej ustalonej osoby ps. (...) na terenie K., od której nabyli łącznie 2 kg substancji, co stanowiło nie mniej niż 4.000 porcji handlowych. Susz zakupiony od tej osoby w okresie od 14 sierpnia 2019 roku do 11 maja 2020 roku sprzedali wspólnie klientom detalicznym po 35-40 zł za gram oraz M. A. (1) w ilości nie mniejszej niż 1400 gram za kwotę 28.000 zł oraz E. K. w ilości nie mniejszej niż 500 gram za kwotę nie mniejszą niż 1.000 zł, celem dalszego wprowadzenia do obrotu.

J. S. sprzedawała substancje psychotropowe w K. oraz jednorazowo wspólnie z D. J. (1), osobiście zawieźli susz nasączony (...) - (...) M. A. (1) do W..

J. S. również zażywała susz nasączony (...) – (...), natomiast D. J. (2) nie zażywał w/w środka.

Porcja handlowa suszu nasączonego (...) (...) wynosi ok. 0,5 g.

Z handlu dopalaczami J. S. uzyskała korzyść majątkową w kwocie 198 000 zł.

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Częściowo wyjaśnienia D. J. (1)

k. 1020-1021, 1080-1081, 1923, 3184 (...), (...)

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

Komunikaty zbiorcze nr 1 - 4 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1128-1259, 1260-1277, 1278-1279, 1280-1282

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań informatycznych wraz z załącznikami

k. 2384-2394

Protokół okazania wizerunku

k. 778-781

Komunikat zbiorczy nr 1 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1299-1304

Komunikat zbiorczy nr 1 i 2 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1826-1840, k. 1841-1847

J. S. została zatrzymana 11 maja 2020 r. o godz. 12:30.

W trakcie zatrzymania J. S. zachowywała się agresywnie, stawiała opór pomimo wielokrotnego wzywania jej do podporządkowania się wydawanym poleceniom oraz okazania postanowienia o zatrzymaniu, w trakcie zakładania kajdanek służbowych ugryzła funkcjonariusza (...) Biura (...) we W. G. W. w palec V lewej ręki powodując u niego trzy niewielkie rany w zakresie naskórka tego palca.

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

Protokół zatrzymania J. S.

k. 990

Raport w sprawie zaistniałego wypadku

k. 1004

Dokumentacja medyczna G. W.

k. 1005

Zeznania G. W.

k. 1010, 4712-

Po zatrzymaniu i osadzeniu w Areszcie Śledczym na mocy postanowienia Sądu Rejonowego (...), II Wydział Karny z dnia 13 maja 2020 roku, sygn. akt (...) w nieustalonym dniu, przed dniem 20 lipca 2020 roku J. S. przekazała opuszczającej areszt śledczy współosadzonej list adresowany do E. K., który został przez współosadzoną nadany z „wolności”, z pominięciem procedury cenzury. W liście podejrzana J. S. ostrzegła E. K. i S. B. o ewentualnych możliwych czynnościach procesowych względem nich oraz poinstruowała E. K., aby ukryła posiadane przez siebie substancje psychotropowe poza miejscem zamieszkania i zmieniła numer telefonu.

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

Protokół zatrzymania rzeczy od E. K.

k. 1089-1110

List J. S. do E. K.

k. 1113

Wyjaśnienia E. K.

k. 1505v-1506

Nadto, w zajmowanym przez D. J. (1) wspólnie z J. S. lokalu mieszkalnym przy ulicy (...) w K. i pojeździe użytkowanym przez D. J. (1) ujawniono substancje psychotropowe w postaci

- 26,04 grama netto (...) – (...), co daje ok. 52 porcje handlowe,

- 48,67 grama netto amfetaminy, co daje ok. 487 porcji handlowych,

- 1,48 grama kokainy, co daje ok. 15 porcji handlowych,

-38 tabletek zawierających 3,4 metylenodioksymet- amfetaminę ( (...)), co daje 38 porcji handlowych,

- 0,01 grama (...),

- 21 krzewów konopi innych niż włókniste z których możliwe jest wytworzenie 462 grama netto suszu ziela konopi innych niż włókniste, co daje ok. 4620 porcji handlowych,

oraz pieniądze w kwocie 55.150 zł oraz 200 euro.

Jak ustalono, amfetamina w postaci proszku została przetworzona przez D. J. (1), po uprzednim przywiezieniu z terytorium H..

W H. D. J. (1) był trzykrotnie, w tym jak ustalono w dniach 14-15 listopada 2019 roku i 15-17 stycznia 2020 roku. Przekroczył granicę (...) w dniu 15 listopada 2019 roku w Z. i w dniu 17 stycznia 2020 roku w Ś.,

Z H. D. J. (1) łącznie przywiózł:

- nie mniej niż 3 litrów amfetaminy w postaci wolnej zasady, z których możliwym jest pozyskanie 3,9 kg soli amfetaminy, stanowiącej 39.000 porcji handlowych;

- nie mniej niż 50 tabletek (...) ( (...)) w postaci soli, stanowiących 50 porcji handlowych;

- nie mniej niż 2 gramy kokainy, stanowiące 20 porcji handlowych

D. J. (1) po przerobieniu 3 litrów amfetaminy w postaci wolnej zasady, wprowadził ją do obrotu w postaci soli amfetaminy. W trakcie produkcji D. J. (1) dodawał do amfetaminy również kofeinę.

Nadto, D. J. (1) wprowadził do obrotu sprzedając nieustalonym osobom: 11 tabletek (...) ( (...)) co stanowi 11 porcji handlowych, 0,52 grama kokainy co stanowi 5 porcji handlowych.

D. J. (1) na handlu amfetaminą zarabiał ok 1000-2000 zł miesięcznie.

Pozostała część tabletek M. i kokainy służyła na własny użytek D. J. (1).

Także, w zajmowanym przez siebie lokalu D. J. (1) hodował krzaki konopi innych niż włókniste, z których możliwym było pozyskanie 462 gram ziela konopi innych niż włókniste (co stanowi około 4 620 porcji handlowych), a z których zebrał i ususzył co najmniej 2,54 grama narkotyków, następnie ujawnionych w trakcie przeszukania. Nasiona konopi innych niż włókniste D. J. (1) zamawiał przez (...), a dostawa odbywała się m.in. za pośrednictwem (...).

Z handlu narkotykami D. J. (1) osiągnął korzyść majątkową w kwocie 91 460 zł.

Protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...)

k. 954-960

Protokół oględzin pokoju w mieszkaniu przy ul. (...)

k. 961-965

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2359-2362

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 2363-2369

Dokumentacja fotograficzna z przeszukania mieszkania przy ul. (...)

k. 1937,1939

Kartka z odręcznymi zapiskami zabezpieczona podczas przeszukania mieszkania przy ul. (...) wraz z protokołem oględzin

k. 2097-2099

Protokół przeszukania samochodu marki A. (...)

k. 966-971

Dokumentacja fotograficzna z przeszukania samochodu marki A. nr rej. (...)

k. 1938

Notatka służbowa z użycia psa służbowego Policji

k. 976-980

Analiza kryminalna w zakresie trasy do H.

k. 1971-1977

Częściowo wyjaśnienia D. J. (1)

k. 1020-1021, 1080-1081, 1923, 3184 (...), (...)

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

Wyjaśnienia E. K.

k. 1505v-1506

Pismo z (...)

k. 1062

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

W przypadku D. J. (1) posiadany przez niego i użytkowany pojazd marki A. (...) o nr rej. (...) został zarejestrowany w dniu 30 stycznia 2020 roku na jego ojca T. J. (1). Sfinansowany został środkami pochodzącymi ze sprzedaży narkotyków.

Samochód ten po wykonanych czynnościach procesowych oddano na przechowaniu T. J. (2).

Częściowo wyjaśnienia D. J. (1)

k. 1020-1021, 1080-1081, 1923, 3184 (...), (...)

Protokół tymczasowego zajęcia mienia

k. 983-985

Protokół oddania rzeczy na przechowanie

k. 986-988

Umowa kupna sprzedaży pojazdu marki A. (...)

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

D. J. (1) został zatrzymany 11 maja 2020 r. o godz. 12:50.

Protokół zatrzymania D. J. (1)

k. 946

U D. D. (1) i J. S. zakupu suszu nasączonego (...) (...) dokonywał również M. A. (1).

W okresie od sierpnia 2018 roku do 13 sierpnia 2019 roku M. A. (1) nabył od D. D. (1), w kilkunastu transakcjach po 100-300, 500 lub 750 gram susz nasączony (...) (...) w łącznej ilości 4.000 kg, tj. nie mniej niż 8.000 porcji handlowych w cenie 20 zł za gram.

Następnie M. A. (1) zbywał dopalacze we W. za 80 zł za gram konsumentom lub innej nieustalonej osobie w celu dalszego wprowadzenia do obrotu.

Również sam zażywał kupowane od D. D. (1) dopalacze w ilości około 1 grama dziennie i udzielał ich nieodpłatnie konkubinie w ilości około 3 gram dziennie.

Początkowo M. A. (1) jeździł do K. po dopalacze z P. J. (1) za pośrednictwem, którego nabywał do D. D. (1) substancje psychoaktywne.

To J. S. skontaktowała M. A. (1) bezpośrednio z D. D. (1), celem umożliwienia mu osobistego zaopatrywania się w substancje psychotropowe od D. D. (1).

Porcja handlowa suszu nasączonego (...) (...) wynosi ok. 0,5 g.

Z handlu dopalaczami nabytymi od D. D. (1) M. A. (1) osiągnął korzyść majątkową w kwocie 200 000 zł.

Protokół oględzin kalendarza M. A. (1)

k. 847-934

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Protokół okazania wizerunku

k. 778-781

Protokół oględzin kalendarza M. A. (1)

k. 847-934

Komunikat zbiorczy nr 1 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1128-1259

Komunikat zbiorczy nr 1 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1299-1304

Komunikat zbiorczy nr 1 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1826-1840

Po zatrzymaniu D. D. (1), M. A. (1) zaopatrywał się w substancje psychotropowe u J. S..

Łącznie w okresie od października 2019 roku do 7 marca 2020 roku zakupił od niej 1400 gram nasączonych (...) - (...), tj. nie mniej niż 2.800 porcji handlowych, który to susz następnie wprowadził do obrotu w ilości około 50 gram miesięcznie. Zakupu substancji dokonywał w cenie 30 zł za gram.

Około 100 gram miesięcznie z zakupionych substancji zużywał sam oraz jego konkubina.

W dniu 7 marca 2020 roku dokonał od J. S. zakupu suszu nasączonego (...) - (...) w ilości 279,73 którego nie sprzedał dalej, z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...) w trakcie jego transportu z K. do W..

M. A. (1) został zatrzymany 7 marca 2020 r. o godz. 20:30.

W toku zatrzymania dokonano przeszukania jego samochodu marki V. (...) w wyniku którego ujawniono m.in. reklamówkę z zawartością czarnego worka z zawartością suszu koloru zielono-brunatnego. Badania testera narkotykowego dały wynik pozytywny dla metaamfetaminy. Zaś wyniki badań zabezpieczonego suszu przez biegłego z zakresu chemii wykazały obecność (...) - (...).

Porcja handlowa suszu nasączonego (...) (...) wynosi ok. 0,5 g.

Z handlu dopalaczami nabytymi od J. S. M. A. (1) osiągnął korzyść majątkową w kwocie 48 000 zł.

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

Protokół zatrzymania M. A. (1)

k. 757

Protokół przeszukania samochodu marki V. (...) nr rej (...)

K. 761-765

Protokół użycia testera narkotykowego

k. 766

Protokół oględzin worka foliowego z zawartością suszu roślinnego

k. 767-770

Sprawozdanie z przeprowadzonych badań z zakresu chemii nr H-V-5480-165/20/MD

k. 2352-2353

Opinia z przeprowadzonych badań z zakresu chemii nr H-V-5480-168/20/MD

k.2355-2356

Protokół oględzin worka czarnego worka z zawartością suszu koloru zielono-brunatnego

k. 767-770

Protokół oględzin pojazdu marki V. (...) wraz z dokumentacją fotograficzną (płyta CD)

k. 834-837

Również M. A. (1) posiadający zakupiony ze środków pochodzących z wprowadzania substancji psychotropowych do obrotu pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) zarejestrował go na znajomego K. C. (1), zawierając z nim pozorną umowę sprzedaży, a pozostając w rzeczywistości faktycznym i jedynym użytkownikiem pojazdu.

Samochód marki V. (...) o nr rej. (...) przekazano na policyjny parking.

Częściowo zeznania świadka K. C. (1)

k. 839

Umowy sprzedaży samochodu marki V. (...) wraz z dokumentacją

k. 843,1341-1346

Protokół tymczasowego zajęcia samochodu marki V. (...)

k. 828-834

Protokół przekazania pojazdu marki V. (...)

k. 1954-1955

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

Kolejną osobą dokonującą zakupu substancji psychotropowych u D. D. (1) był S. B., któremu D. D. (1) zbył 8 kg suszu nasączonego (...) (...).

(...) dotyczące tego S. B. wyłączono do odrębnego postępowania.

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Postanowienie Prokuratora z dnia 10 maja 2021 r.

k. 3991-3999

S. B. z kolei sprzedawał susz klientom detalicznym, których dane kontaktowe otrzymał od D. D. (1) gdy ten zmienił „profil” działalności z detalicznej na hurtową.

Nadto, S. B. sprzedawał susz E. K. w nieustalonej łącznej ilości, po 5-15 gram jednorazowo, które ta sprzedawała konsumentom za 40 zł za gram.

Po uzyskaniu korzystniejszej ceny (30 zł za gram) od J. S. E. K. zakupiła od niej łącznie około 500 gram suszu nasączonego (...) - (...), co stanowi nie mniej niż 1.000 porcji handlowych. Jednorazowo E. K. kupowała po 30-40 gram, aby zachować niższa cenę dopalaczy oferowaną przy większych transakcjach przez J. S.. Następnie E. K. sprzedawała te środki konsumentom za 40 zł za gram, po 1 – 6 gram w jednorazowej transakcji.

Komunikat zbiorczy nr 1 z kontroli operacyjnej krypt. (...)

k. 1826-1840

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

Wyjaśnienia E. K.

k. 1505v-1506

E. K. została zatrzymana 18 sierpnia 2020 r. o godz. 06:35

Protokół zatrzymania E. K.

k. 1502

U D. D. (1) w środki psychotropowe, celem ich dalszej odsprzedaży we W. hurtowo zaopatrywał się również S. T., ps. (...), który zakupił łącznie 4 kilogramy suszu nasączonego (...) - (...), co stanowiło nie mniej niż 8.000 porcji handlowych następnie zbywając je konsumentom za 80-100 zł za gram. Podczas największej transakcji S. T. zakupił 1 kg suszu jednorazowo.

S. T. kontakt do D. D. (1) zdobył od osoby o pseudonimie „M. z B.”.

Z powyższej zakupionej ilości suszu S. T. nie wprowadził do obrotu 548,47 gram, albowiem w dniu 13 czerwca 2019 roku został zatrzymany w M., powiat (...), gdy wspólnie z D. F. transportował susz z K. do W..

Porcja handlowa suszu nasączonego (...) (...) wynosi ok. 0,5 g.

Z handlu dopalaczami S. T. osiągnął korzyść majątkową w kwocie 240 000 zł.

Wobec D. F. prowadzone jest postępowanie w Sądzie Rejonowym w O., sygn. akt (...).

Częściowo wyjaśnienia S. T.

k. 1613v-1614,1615, 1676-1677, 1687-1691, 3277-32784348, 4422,

Sprawozdanie nr H-V-C-5480-355/19/AB

Sprawozdanie uzupełniające

k. 1657-1658, 1660-1661, 1916

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

k. 557, 599-602, 631-633, 644-645, 701-716, 719-724, 1358v, 1530-1531, 1969, 2127, 4116v, 4591-4596v

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

Komunikaty zbiorcze nr 1 - 4 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1128-1259, 1260-1277, 1278-1279, 1280-1282

Komunikat zbiorczy nr 1 z kontroli operacyjnej krypt. (...) z płytami CD

k. 1299-1304

Zeznania A. K. (2)

k. 1663-1664

Zeznania G. Ś.

k. 1666,

Zeznania G. G.

k. 1669

Częściowo zeznania (wyjaśnienia) D. F.

k. 1674-1675, 1684-1685,1746-1748, 4485-4487

Akta Sądu Rejonowego w O. w sprawie o sygn. (...)

k. 1383-1488

Opinia biegłego z zakresu fizykochemii kryminalistycznej

k. 1774-1776

Protokoły użycia testera narkotykowego

k. 1640-1644

Nadto, w trakcie przeszukania w mieszkaniu S. T. przy ul. (...) we W. ujawniono wagę elektroniczną oraz pieniądze w kwocie 1050 zł, a w użytkowanym przez niego pojeździe marki A. nr rej (...) dwa woreczki strunowe z zawartością suszu roślinnego o łącznej wadze 0,51 grama netto.

Jak wynika z przeprowadzonych badań fizykochemicznych, ujawniony w samochodzie S. T. susz roślinny był nasączony (...).

Protokół przeszukania mieszkania ul. (...) we W.

k. 1591

Protokół tymczasowego zajęcia mienia ruchomego S. T.

k. 1602-1607

Protokół przeszukania pojazdu marki A.

k. 1597-1601

Opinia z badań fizykochemicznych z dnia 15 października 2020 r.

k. 1898-1899

S. T. został zatrzymany 30 sierpnia 2020 r. o godz. 22:30

Protokół zatrzymania S. T.

k. 1586

Biegli psychiatrzy w odniesieniu do P. J. (1) nie stwierdzili występowania przesłanek z art. 31 § 1 lub 2 k.k. ani cech uzależnienia.

P. J. (1) nie jest chory psychicznie w obecnie i nie był w krytycznym czasie. Nie jest on upośledzony umysłowo. Wykluczono także inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę jego poczytalności. Biegli psychiatrzy wskazali, że podawany przez niego sposób odurzania się dopalaczami nie nosi cech uzależnienia.

Biegła z zakresu terapii uzależnień rozpoznała u niego uzależnienie od substancji psychoaktywnych i wskazała na konieczność terapii.

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 18 lutego 2019 r.

k. 2161-2171

Uzupełniająca opinia - sądowo psychiatryczna uzupełniająca z dnia 6 maja 2021 r.

k. 3941

Kwestionariusz sporządzony przez specjalistę terapii uzależnień

k. 2183-2188

Jak wynika z opinii sądowo – psychiatrycznej wydane w toku postępowania przygotowawczego M. L. (1) nie jest chory psychicznie w obecnie i nie był w krytycznym czasie. Nie jest on upośledzony umysłowo. Wykluczono także inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę jego poczytalności.

Biegli psychiatrzy w odniesieniu do M. L. (1) nie stwierdzili występowania przesłanek z art. 31 § 1 lub 2 k.k. Rozpoznali u niego natomiast zespół uzależnienia spowodowany używaniem opiatów (heroiny) i dopalaczy, bez znaczenia w ocenie jego poczytalności.

Biegła z zakresu terapii uzależnień rozpoznała uzależnienie od substancji psychoaktywnych i wskazała na konieczność terapii.

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 1 marca 2019 r.

k.2148-2150

Opinia - sądowo psychiatryczna uzupełniająca z dnia 14 czerwca 2019 r.

k. 2160

Uzupełniająca opinia - sądowo psychiatryczna uzupełniająca z dnia 6 maja 2021 r.

k. 3936-3937

Kwestionariusz sporządzony przez specjalistę terapii uzależnień

k. 2198-2202

D. J. (1) został przebadany przez biegłych lekarzy psychiatrów w toku postępowania przygotowawczego. Ze sporządzonej opinii wynika, że nie jest on chory psychicznie w obecnie i nie był w krytycznym czasie. Nie jest on upośledzony umysłowo. Wykluczono także inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę jego poczytalności.

Biegli psychiatrzy w odniesieniu do D. J. (1) nie stwierdzili występowania przesłanek z art. 31 § 1 lub 2 k.k. Rozpoznali u niego natomiast zespół uzależnienia spowodowany używaniem środków psychostymulujących/amfetaminy, bez znaczenia w ocenie jego poczytalności.

Biegła z zakresu terapii uzależnień rozpoznała u D. J. (1) uzależnienie od substancji psychoaktywnych – psychostymulatorów F.15.2 i wskazała na konieczność terapii.

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 14 września 2020 r.

k. 2438-2442

Uzupełniająca opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 22 marca 2021 r.

k. 3928-3930

Kwestionariusz sporządzony przez specjalistę terapii uzależnień

k. 2422-2431

Jak wynika z opinii sądowo – psychiatrycznej wydane w toku postępowania przygotowawczego J. S. nie jest chora psychicznie w obecnie i nie była w krytycznym czasie. Nie jest ona upośledzona umysłowo. Wykluczono także inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę jej poczytalności.

Biegli psychiatrzy w odniesieniu do J. S. nie stwierdzili występowania przesłanek z art. 31 § 1 lub 2 k.k. Rozpoznali u niej natomiast zespół uzależniania od dopalaczy o działaniu psychostymulującym, bez znaczenia w ocenie jego poczytalności.

Biegła z zakresu terapii uzależnień rozpoznała u J. S. uzależnienie od substancji psychoaktywnych – dopalaczy i wskazała na konieczność terapii.

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 16 września 2020 r.

k. 2461-2468

Uzupełniająca opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 25 marca 2021 r.

k. 3925-3926

Kwestionariusz sporządzony przez specjalistę terapii uzależnień

k. 2448-2460

W toku postępowania przygotowawczego przeprowadzono badanie stanu psychicznego M. A. (1). Biegli psychiatrzy wskazali, że nie jest chory psychicznie w obecnie i nie był w krytycznym czasie. Nie jest on upośledzony umysłowo. Wykluczono także inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę jego poczytalności.

Biegli psychiatrzy w odniesieniu do M. A. (1) nie stwierdzili występowania przesłanek z art. 31 § 1 lub 2 k.k. Rozpoznali u niego natomiast zespół uzależniania od substancji psychoaktywnych w postaci (...) - (...), bez znaczenia w ocenie jego poczytalności.

Biegła z zakresu terapii uzależnień rozpoznała u M. A. (1) uzależnienie od mieszanych substancji psychoaktywnych F.19.2. i wskazała na konieczność terapii.

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 24 czerwca 2020 r.

k. 2413-2415

Uzupełniająca opinia - sądowo psychiatryczna uzupełniająca z dnia 6 maja 2021 r.

k. 3939

Kwestionariusz sporządzony przez specjalistę terapii uzależnień

(...)- (...)

W toku postepowania przygotowawczego biegli psychiatrzy przeprowadzili badanie stanu psychicznego S. T.. Z treści sporządzonej opinii wynika, że nie jest on chory psychicznie w rozumieniu psychozy aktualnie i nie był w krytycznym czasie. Nie jest on upośledzony umysłowo. Jego osobowość jest zwarta, jest zdolny do funkcjonowania społecznego, pracy zawodowej, relacji interpersonalnych.

Rozpoznano u niego zespół uzależnienia od alkoholu oraz uzależnienie od dopalaczy. Zna on swój sposób reagowania na alkohol. Działania objęte zarzutem nie miały motywacji chorobowej, nie służyły natychmiastowemu zaspokojeniu głodu narkotycznego.

Wobec S. T. nie zachodzą ponadto warunki z art. 31 § 1 i § 2 k.k.

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 14 października 2020 r.

k. 1893-1896

Opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 18 marca 2020 r.

k. 3932-

P. J. (1) urodził się (...) we W.. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, jest bezrobotny.

P. J. (3) był wielokrotnie karany sądownie.

Z opinii o skazanym nadesłanej z Zakładu Karnego w S. wynika, że P. J. (1) pozostaje krytyczny w stosunku do popełnionych przestępstw . Nie jest członkiem podkultury przestępczej, ukończył programy readaptacyjne, jego zachowanie w jednostce penitencjarnej nie budzi większych zastrzeżeń. Jest odpłatnie zatrudniony poza Zakładem Karnym. Pozostaje krytyczny w stosunku do popełnionych przestępstw.

Dane z K.

k. 4797-4806

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

k. 183-185, 212-216, 403-404,2736-2739, 3862-3863

Odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 12 czerwca 2019 r., sygn. akt V W 484/19

k. 2019

Opinia o skazanym

k. 4927-4928

M. L. (1) urodził się (...) we W.. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, przed osadzeniem osiągał dochód w kwocie ok 1500 zł.

M. L. (1) był wielokrotnie karany sądownie.

Z aktualnej opinii nadesłanej z Aresztu Śledczego we W. wynika, że M. L. (1) był 10 razy karany dyscyplinarnie, a 12 razy nagradzany. Stara się przestrzegać dyscypliny i zasad wynikających z porządku wewnętrznego jednostki penitencjarnej. Brał udział w programach readatpacji. Nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej. Jego postawę i zachowanie w warunkach izolacji więziennej należy określić jako umiarkowane.

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 2 sierpnia 2007 r., sygn. akt V K 2325/06

k. 1906

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

k. 195-196, 210, 469-470, 2106-2107, 2772-2774, 2634, 4347v, 4348v-4349v

Dane z K.

k. 4808-4822

Opinia o skazanym

k. 4925-4926

M. L. (2) urodziła się (...) we W., jest wdową, utrzymuje się z emerytury w kwocie 2600zł, nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie była karana sądownie.

Dane z K.

k. 4794

Częściowo wyjaśnienia M. L. (2)

k. 308-310, 3843-3844, 4347v, 4349v-4350

A. K. (1) urodziła się (...) we W., pracuje jako pielęgniarka za wynagrodzeniem w kwocie ok 5000-6000 zł, jest mężatką, pomaga synowi w utrzymaniu. Nie była karana sądownie.

Dane z K.

k. 4795

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

k. 339-341, 3837-3838, 4348, 4377v-4379v

M. K. (1) urodził się (...) we W., jest studentem, pracuje dorywczo w firmie budowlanej z wynagrodzeniem w kwocie 2500-3000 zł, rodzice wspierają go finansowo, nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie był karany sądownie.

Dane z K.

k. 4796

Częściowo wyjaśnienia M. K. (1)

k. 370-372 (...)- (...), (...), 4420-4421v

D. J. (1) urodził się ur. (...) w K., jest kawalerem, utrzymuje się z pracy dorywczej z dochodem w wysokości ok 2000zł miesięcznie, ma na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 6 i 4 lata.

D. J. (1) był wielokrotnie karany sądownie.

Z opinii o skazany przesłanej z zakładu karnego we W. wynika, że D. J. (1) nie zawsze stosuje się do wymogów regulujących wykonywanie kary pozbawienia wolności, nie odnotowano jednak zachowań agresywnych. Jest zatrudniony, ukończył program readatpacji społecznej, krytycznie wypowiada się na temat popełnionych czynów.

Dane z K.

k. 4836-4840

Częściowo wyjaśnienia D. J. (1)

k. 1020-1021, 1080-1081, 1923, 3184 (...), (...)

Opinia o skazanym

k. 4921-4923

J. S. urodziła się (...) w K., jest panną, nie pracuje, nie ma nikogo na utrzymaniu.

J. S. była był wielokrotnie karana sądownie.

Dane z K.

k. 4827-4835

Wyjaśnienia J. S.

k. 1025-1026, 1089-1090, 110-1101, 1115-1117, 1122, 3115, 4348, 4376-4377v, 4712v-4713v

M. A. (1) urodził się (...) w P., jest rozwiedziony, ma syna na utrzymaniu (...), utrzymuje się z podpisywanych pozwoleń na pozyskiwanie sieci.

M. A. (1) był wielokrotnie karany sądownie.

Dane z K.

k. 4823-4826

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

k. 786-788,936, 1037-1038, 1962, 1965, 2130v, 3064, 4348, 4374-4375

S. T. urodził się (...) we W., jest żonaty, mam dwójkę dzieci (...) na utrzymaniu, prowadzi warsztat samochodowy z dochodem ok 3000zł miesięcznie.

S. T. był wielokrotnie karany sądownie.

Dane z K.

k. 4852-4856

Częściowo wyjaśnienia S. T.

k. 1613v-1614,1615, 1676-1677, 1687-1691, 3277-32784348, 4422,

Postanowienie Sądu Okręgowego we W. z dnia 12 grudnia 2023 r. o odmowie udzielnie zezwolenia na odbywanie kary w (...)

k. 4844-4845

Postanowienie Sądu Apelacyjnego we W. z dnia 15 stycznia 2024 r. w przedmiocie zezwolenia na odbycie kary w (...)

k. 4846-4848

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

--

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--

--

--

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne jedynie w zakresie w jakim korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, jedynie w tym w zakresie w jakim wskazuje on na swoje wieloletnie uzależnienie od dopalaczy, a także co do wyjazdu po środki odurzające do K. w dniu 30 stycznia 2019 r. oraz cen, po których środki te zostały zakupione. Sąd uznał także za wiarygodne wyjaśnienia P. J. (1) w zakresie w jakim podaje on, że był świadkiem jak A. K. (1) i M. K. (1) przynosili M. L. (1) przechowywane w swoim mieszkaniu dopalacze, a także że M. K. (1) jeździł z M. L. (1) po dopalacze do K. pełniąc rolę jego kierowcy. Sąd oparł się także na wyjaśnieniach P. J. (1) odnoszących się do okoliczności zakupu samochodów: S. L. oraz A. (...).

Sąd bazował na wyjaśnieniach oskarżonego złożonych w toku śledztwa, ponieważ przed Sądem oskarżony P. J. (1) odmówił składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania. Zrezygnował także z przysługującego mu uprawnienia doprowadzenia na rozprawy.

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

Sąd w przeważającej części nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. L. (1), albowiem nie znajdowały one odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym i służyły wyłącznie przyjętej przez niego linii obrony. Sąd za wiarygodne uznał jedynie przywoływane przez oskarżonego okoliczności związane z faktem, iż jest on uzależniony od dopalaczy, a także przyznanie się do tego, że susz roślinny, który to został zabezpieczony podczas przeszukania jego siostry należał do niego. Oskarżony co prawda w toku początkowych przesłuchań przyznał, iż jeździł do K. i kupował tam na własny użytek dopalacze, jednak zaprzeczał iż zajmował się ich dalszą dystrybucją i usiłował umniejszać swoją rolę w przestępczym procederze.

Częściowo wyjaśnienia M. L. (2)

Sąd uznał za wiarygodne jedynie te wyjaśnienia oskarżonej M. L. (2), w których przyznała ona, że M. L. (1) przynosił do jej mieszkania pieniądze i „zawiniątka”, w zakresie, w jakim wyjaśnienia te nie są sprzeczne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym.

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

Sąd uznał za wiarygodne jedynie te wyjaśnienia oskarżonej A. K. (1), w zakresie, w jakim wyjaśnienia te nie są sprzeczne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym. A. K. (1) przyznała, że M. L. (1) przynosił do mieszkania przy ul. (...) pieniądze i „pakunki” ,a także , że sama mu te pakunki zanosiła na jego prośbę, jak również w zakresie okoliczności wypożyczenia P. J. (1) pojazdu w dniu 30 stycznia 2019r.

Częściowo wyjaśnienia M. K. (1)

Sąd uznał za wiarygodne jedynie te wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1), w zakresie, w jakim wyjaśnienia te nie są sprzeczne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym. W szczególności, M. K. (1) przyznał, że M. L. (1) przynosił do mieszkania przy ul. (...) pieniądze i „pakunki” ,a także na prośbę matki oskarżony zawoził te pakunki wraz z jedzeniem M. L. (1). Jak również w zakresie okoliczności wyjazdów do K. z M. L. (1) w charakterze kierowcy oraz wypożyczenia przez jego matkę pojazdu P. J. (1) w dniu 30 stycznia 2019 r.

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. A. (1) w zakresie w jakim przyznaje się on do zakupu dopalaczy od J. S. i D. D. (1) i ich dalszej odsprzedaży konsumentom, a także co do okoliczności zakupu pojazdu marki V. (...) z pieniędzy uzyskanych z handlu dopalaczami, które to wyjaśnienia złożył początkowo w toku śledztwa, w zakresie w jakim wyjaśnienia te nie pozostają w sprzeczności z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie.

Częściowo wyjaśnienia D. J. (1)

D. J. (1) wyjaśniając w toku śledztwa nie przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów, złożył jednak wyjaśnienia wskazujące na jego udział w obrocie substancjami psychotropowymi i innymi. Wskazał, że przywiózł z H. trzy litry płynnej amfetaminy, oraz tabletki ekstazy i kokainę. Wyjaśnił, że amfetaminę posiadał celem wprowadzania do obrotu, a ekstazy i kokainę na własny użytek. Oskarżony wyjaśnił, że odbierał susz od D. D. (1) na prośbę swojej partnerki - J. S., oraz że pożyczył jej 2.000 zł na pierwszy zakup dopalaczy. Wskazał, że to on kupił auto A. (...), którego był jedynym użytkownikiem.

W toku kolejnych przesłuchań D. J. (1) zmieniał wyjaśnienia, raz przyznając się do zarzutów, a następnie im zaprzeczając.

Wyjaśniając przed Sądem D. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, wskazując jednocześnie, że przyznaje się do zarzutu 24, 26,27 zaś do zarzutu 25 i 28 (zgodnie z numeracją aktu oskarżenia) się nie przyznaje, a następnie odmówił składania wyjaśnień podtrzymując jednocześnie te złożone w toku śledztwa. Sąd nie dał zatem wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, które są wewnętrznie sprzeczne i nie korespondują ze sobą.

Wyjaśnienia J. S.

J. S. w toku postepowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i w zasadzie ostatecznie złożyła wyjaśnienia, które odpowiadały ustalonemu stanowi faktycznemu. Wyjaśniła, że początkowo pośredniczyła w zakupie suszu nasączonego (...) - (...) przez M. A. (1) od D. D. (1), potem zaczęła sama zaopatrywać się u niego i rozprowadzać dalej osobom będącym konsumentami. Także wyjaśniła, że sprzedawała susz E. K., Wskazała, że sprzedawała klientom jednorazowo od 1 do 10 gramów suszu w cenie ok. 30-40 zł za gram. Co do czynu z art. 222 § 1 k.k. oskarżona wyjaśniła, że nie chciała ugryźć policjanta G. W. w palec, a do zdarzenia doszło przez przypadek. J. S. przyznała się także, do wysłania E. K. listu z aresztu śledczego z pominięciem oficjalnej drogi korespondencji. Początkowo oskarżona umniejszała udział w D. J. (1), swojego partnera, w przestępczym procederze. Ostatecznie jednak złożyła wyjaśnienia zgodne w tym zakresie z ustalonym tanem faktycznym, w których wskazała na jego wyjazdy do H. celem zakupu substancji psychotropowych, a także zakres i charakter wprowadzanych do obrotu substancji i jego rolę w przestępczym procederze. Oskarżona potwierdziła także, że samochód marki A. (...) był zakupiony z pieniędzy pochodzących z handlu dopalaczami i został zarejestrowany na jego ojca.

J. S. wyjaśniając przed Sądem przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień. Według relacji oskarżonej, część jej poprzednio złożonych w toku śledztwa wyjaśnień wynikała z sugestii organów ścigania. Oskarżona potwierdziła jednak, że kupowała dopalacze do D. D. (1), a także, że sprzedawała je M. A. (1). Z wyjaśnień oskarżonej wynika także, że jej partner D. J. (1) nie miał żadnych korzyści majątkowych z handlu dopalaczami, co w ocenie Sądu ma służyć polepszeniu jego sytuacji procesowej. W zakresie naruszenia nietykalności cielesnej policjanta oskarżona ponownie wyjaśniła, że zdarzyło się to podczas szarpaniny i przez przypadek.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne, szczere i spójne wyjaśnienia oskarżonej, korespondują one z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami, w tym wyjaśnieniami współoskarżonych, protokołami przeszukań, czy zeznaniami G. W..

Wyjaśnienia E. K.

Przesłuchana w toku śledztwa E. K. przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i złożyła wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Oskarżona wyjaśniła, że kupowała susz nasączony (...) - (...) i (...) - (...) od J. S. w cenie 30 zł za gram i S. B. w cenie 40 zł za gram , który to następnie sprzedawała klientom detalicznym. Potwierdziła w swoich wyjaśnieniach także fakt otrzymania listu poza oficjalną droga korespondencji od J. S..

Sąd bazował jedynie na wyjaśnieniach oskarżonej złożonych w toku śledztwa, bowiem E. K. nie brała udziału w postepowaniu sądowym. Sąd co do zasady uznał za wiarygodne, szczere i spójne wyjaśnienia oskarżonej, korespondują one z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami, w tym wyjaśnieniami współoskarżonych, protokołami przeszukań.

Częściowo wyjaśnienia S. T.

Przesłuchany w charakterze podejrzanego S. T. przyznał się do zakupu od D. D. (1) dopalaczy w ilości maksymalnie 1,2 kg jednocześnie zaprzeczył wskazanej w zarzucie ilości ilośc 4 kg. Wyjaśnił, że nie osiągał zysku z handlu dopalaczamii, sprzedawał je za te same pieniądze za jakie je kupił, bez zysku. Następnie jednak wyjaśnił odmiennie, że w części sprzedawał je z zyskiem po 40 zł za gram, zarabiając na tym może po 1.500 zł miesięcznie. Zaprzeczył również, aby środki psychotropowe zabezpieczone podczas jego zatrzymania w M. w dniu 13 czerwca 2019 roku były zakupione przez niego.

S. T. przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, a jednocześnie podtrzymał te złożone uprzednio w postępowaniu przygotowawczym.

Zeznania (wyjaśnienia) D. D. (1)

Przy dokonywaniu ustaleń faktycznych, dotyczących przypisanych oskarżonym przestępstw Sąd w znaczącej części opierał się na zeznaniach D. D. (1), który zdecydował się pójść na współpracę z organami ścigania, a jednocześnie w zamian skorzystał z dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Przesłuchany w charakterze podejrzanego D. D. (1) początkowo odmawiał przyznania się do popełnienia zarzucanych mu czynów, jednak na późniejszym etapie zmienił postawę procesową przyznając się do ich popełnienia i składając wyjaśnienia co do zasady zgodne z ustalonym stanem faktycznym, wskazywał on na wolę złożenia wyjaśnień, dotyczących szczegółów działania prowadzonej działalności narkotykowej, w tym także dotyczących nowych, nieujawnionych dotąd przestępstw, w których obciążał także siebie samego. Podczas kolejnych przesłuchań konsekwentnie uzupełniał podawane pierwotnie informację, odnosząc się do kolejnych gromadzonych sukcesywnie dowodów. D. D. (1) szczegółowo opisał wszystkie okoliczności związane z zakupem soli (...) (...) w H. i ich przywozu do P. z terytorium C. i S. oraz cały proces produkcji. Nadto wskazał osoby, którym sprzedawał wyprodukowany przez siebie susz.

Przed Sądem D. D. (1) potwierdził złożone w toku śledztwa wyjaśnienia. Sąd uznał za wiarygodne depozycje świadka, który dokładnie opisał przestępczy proceder, a także osoby, które w nim uczestniczyły i które to kupowały od niego dopalacze. Bez cienia wątpliwości D. D. (1) wskazał, iż zakupów narkotyków u niego dokonywali M. L. (1), P. J. (1), J. S. razem z D. J. (1), M. A. (1), E. K. i S. T.. Sprzedawał on im ilości hurtowe, które ci następnie rozprowadzali lub też przeznaczali na własny użytek. D. D. (1) wskazał szczegółowo jak przebiegała produkcja dopalaczy, począwszy do zakupu substancji psychoaktywnych drogą internetową, opisał on również sposób ich produkcji, miejsce gdzie były one przechowywane, a także ilości narkotyków, które wyprodukował i ceny, po których następnie zbywał dopalacze.

W ocenie Sądu dowody z zeznań D. D. (1) stanowią wiarygodne źródło informacji o prowadzonej przez niego działalności narkotykowej, a w szczególności o osobach uczestniczących w przestępczym procederze, którym zbywał dopalacze celem dalszej odsprzedaży. Niezależnie od motywów, jakimi kierował się D. D. (1), ocena zeznań świadka prowadzi do uznania ich za wiarygodny dowód. Dla uzyskania cechy pełnowartościowego dowodu konieczne jest, aby takie zeznania były jasne i konsekwentne, a także znajdowały potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich. Tak było, zdaniem Sądu, w przypadku zeznań D. D. (1). Sąd podkreśla przy tym, że w przypadku tzw. dowodu z pomówienia, nie jest konieczne, aby relacja oskarżonego była potwierdzona innymi dowodami co do każdego opisywanego przez niego przestępstwa. Wystarczy, aby co najmniej część opisywanych przez niego przestępstw zastała potwierdzona innymi dowodami, co będzie stanowiło podstawę do pozytywnego zweryfikowania pozostałej części wyjaśnień. Tak również stało się w przypadku zeznań D. D. (1). Wprawdzie nie umknęły uwadze Sądu pewne nieścisłości w szczególności dotyczące ilości zbywanych dopalaczy, a także liczby transakcji, które przeprowadzał, jednakże nie rzutują one na wiarygodność, a są jedynie spowodowane upływem czasu.

Zeznania M. M. (5), G. W., M. W., T. B.

Raport w sprawie zaistniałego wypadku

Sąd oparł się na zeznaniach świadków, które były logiczne, spójne i konsekwentne, a także zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. Świadkowie uczestniczyli w przeprowadzanych czynnościach pełniąc obowiązki służbowe jako funkcjonariusze policji – (...), ich depozycje cechuje obiektywizm relacji.

Z relacji M. W. wynika, że w dniu 30 stycznia 2019 r. pełnił wraz M. M. (5) służbę w radiowozie nieoznakowanym. Na skutek otrzymanej informacji, że poruszający się pojazdem marki O. (...) nr rej (...) mogą posiadać przy sobie znaczne ilości środków odurzających policjanci podjęli próbę zatrzymania pojazdu, którym poruszali się P. J. (1) i M. L. (1). Mimo użycia sygnałów świetlnych i dźwiękowych oraz okrzyku (...) kierujący pojazdem P. J. (1) nie zatrzymał się, a ruszył do tyłu uderzając M. W. lewym bocznym lusterkiem w rękę, a następnie pojazd ten uderzył w przód stojącej za nim taksówki, po czym gwałtownie ruszył w kierunku M. W. zmuszając go do odskoczenia z drogi. M. W. wskazał, że aby uniknąć dalszego zagrożenia dla życia i zdrowia krzyknął (...) i oddał strzały ostrzegawcze w kierunku przedniego prawego koła pojazdu O. (...), lecz mimo podjęcia pościgu za pojazdem nie udało się go zatrzymać.

Świadek M. M. (5) uczestniczył w zdarzeniu z dnia 30 stycznia 2019 r. i próbie zatrzymania M. L. (1) i P. J. (1), a także był świadkiem spowodowania przez niego wypadku drogowego. Świadek M. M. (5) w swojej relacji potwierdził, że podejmując próbę zatrzymania policjanci mimo tego, że poruszali się cywilnym samochodem użyli sygnałów świetlnych i dźwiękowych.

Zaś świadek T. B. był obecny przy zatrzymaniu M. L. (1), a także przy przetransportowaniu P. J. (1) do (...), który podczas tej czynności miał powiedzieć mu, że M. L. (1) „kazał mu spierdalać” na widok policjantów.

Z kolei G. W. uczestniczył w zatrzymaniu i przeszukaniu mieszkania J. S., to w trakcie czynności zatrzymania oskarżona ugryzła G. W.. Zdarzenie to zostało opisane w raporcie w sprawie zaistniałego wypadku, dokument te nie był kwestionowany przez strony i nie budził wątpliwości co do wiarygodności.

List J. S. do E. K.

Dowód pozwalający przypisać oskarżonej J. S. popełnienie czynu z art. 239 § 1 k.k. Niekwestionowany przez strony, nie budził wątpliwości co do wiarygodności.

Częściowo zeznania (wyjaśnienia) D. F.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie w jakim nie jest sprzeczny z pozostałym materiałem dowodowym i w jakim odnoszą się do okoliczności zatrzymania jego i S. T. i ujawnienia w samochodzie, którym się poruszali substancji psychoaktywnych, które nabyli w K.. Świadek wskazał, że chciał nabyć dopalacze, a S. T. zaoferował mu pomoc w uzyskaniu tych substancji.

Zeznania A. K. (2), G. Ś., G. G.

Sąd uznał za wiarygodne, logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym zeznania świadków, którzy jako funkcjonariusze Policji uczestniczyli w zatrzymaniu pojazdu, którym poruszał się S. T. w 13 czerwca 2019 w M. podczas transportu suszu z K. do W..

Zeznania K. P., P. S., M. S. (1) K. B.

Tablica poglądowa z wizerunkiem m.in. M. L. (1)

Zeznania C. W.

Zeznania P. P.

Umowy najmu samochodów w (...) Sp. z o.o.

Dokumentacja w sprawie przekroczenia dopuszczalnej prędkości przez kierującego pojazdem S. (...) wraz z materiałem zdjęciowym

Wydruk z Rejestru Dowodów Osobistych

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków K. P., P. S., M. S. (1) K. B.. Zeznania tych świadków były konsekwentne, logiczne i spójne. W zestawieniu z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie depozycje te pozwalają ustalić, iż to właśnie M. L. (1) posługując się dowodem osobistym wydanym na dane C. W. wypożyczał przedmiotowe samochody. Świadkowie ci byli pracownikami wypożyczalni samochodów, mieli kontakt z M. L. (1) wyłącznie podczas wykonywania obowiązków pracowniczych. Co więcej, świadkowie ci podczas okazania tablicy poglądowej rozpoznali w M. L. (1) osobę, która podając się za C. W. i podpisując jego nazwiskiem wypożyczała pojazdy.

Podobnie za wiarygodne, spójne z pozostałymi dowodami i konsekwentnie Sąd uznał zeznania C. W., który wskazał, że utracił dowód osobisty i zaprzeczył wypożyczaniu samochodów we W. oraz P. P. – właściciela wypożyczalni samochodów.

Również przedłożoną z wypożyczalni samochodów dokumentację i wydruk z Rejestru Dowodów Osobistych Sąd uznał wiarygodne, nie były także kwestionowane przez strony.

Zeznania G. S.

Sąd co do zasady za wiarygodne uznał zeznania G. S., byłej partnerki oskarżonego M. L. (1). Były one spójne, logiczne i konsekwentne, a także zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, zaś drobne rozbieżności wynikały z upływu czasu. Przed sądem świadek wprost wskazała, że M. L. (1) kupował dopalacze w K., które przewoził w „siatce, reklamówce”, a same dopalacze były wielkości ok. „dwóch pięści czy piłki do piłki ręcznej” w formie suszu. Z relacji świadka wynika, że przed wprowadzeniem dopalaczy do obrotu M. L. (1) porcjował susz, czego świadkiem były G. S.. Zeznała także, że M. L. (1) później rozprowadzał dopalacze we W., a także udzielał jej nieodpłatnie tych substancji na własny użytek. Z jej relacji także wynika, iż M. L. (1) nie poinformował jej, że jest nosicielem wirusa (...), informując jedynie, że chorował na żółtaczkę, ale już ją wyleczył. G. S. wskazała jednocześnie, że, zdarzyło się, że w jej obecności matka, siostra i siostrzeniec przynosili M. L. (1) dopalacze. Ponadto wskazała, że część suszu zakupionego w K. sprzedawał i sam zażywał, a część zawoził do mieszkania matki, bo bał zostawić się większą ilość substancji w swoim mieszkaniu, a sam M. L. (1) „często jeździł po te dostawy z domu”. Świadek potwierdziła także, że to A. K. (1) opłacała bratu wynajmowane mieszkania. Co do P. J. (1) świadek zeznała, że początkowo dostawał od M. L. (1) za darmo dopalacze, a z czasem już zbywał je odpłatnie. Co do pisma przesłanego do Prokuratury w postepowaniu przygotowawczym odwołującego wcześniejsze zeznania świadek doprecyzowała, że zrobiła to ponieważ z powodu złożenia zeznań w sprawie była szykanowana przez współwięźniów.

Częściowo zeznania K. F.

Sąd z ostrożnością ocenił zeznania świadka, uznając je za wiarygodne w zakresie w jakim pozostawały zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek wskazała, że M. L. (1) nie handlował dopalaczami, jednak, w okresie objętym zarzutem nie byli oni już parą. Z jej relacji wynika także, że oskarżony miał regularnie przyjmować leki antyretrowirusowe. Podobnie irrelewantne pozostają twierdzenia świadka, że M. L. (1) i G. S. „byli tak naćpani, że chyba by i to nie wyszło” w kontekście utrzymywanych przez nich stosunków płciowych. Świadek przyznała jednak, że dwukrotnie podwiozła M. L. (1) do K., aby ten mógł kupić tam dopalacze w niższej cenie niż we W.. Świadek wskazała ponadto, że oskarżony zostawiał M. L. (2) „paczuszkę” dopalaczy wielkości pięści, żeby mu przechowywała, ponieważ w jego mieszkaniu dopalacze mogłyby zostać skradzione. Według świadka M. L. (2) miała nie wiedzieć co w takich paczuszkach się znajduje.

Sąd ma na uwadze, że K. F. jako była partnerka M. L. (1) jest osobą mu bliską i złożone przez nią depozycję wpisują się w przyjętą przez oskarżonego linię obrony, dlatego podszedł do nich krytycznie.

Zeznania K. D.

Zeznania P. C.

Sąd z ostrożnością ocenił zeznania świadków w kontekście nosicielstwa przez M. L. (1) wirusa (...) uznając je za wiarygodne w zakresie w jakim pozostawały zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, mając na uwadze relacje łączące świadków z M. L. (1).

Zeznania I. G.

Umowa najmu

Sąd uwzględnił i dał wiarę zeznaniom świadka na okoliczność wynajmowania mieszkania M. L. (1). Przedłożona umowa najmu nie była kwestionowana przez strony, nie budziła wątpliwości co do autentyczności.

Zeznania W. B.

Zeznania D. D. (2)

Zeznania K. N.

Zeznania S. (...)

Dokumentacja szkody samochodu D. (...)

Sąd uznał za szczere, wiarygodne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym zeznania świadków W. B. i D. D. (2), , które w połączeniu z przedstawioną przez nich dokumentacją medyczną pozwoliły ustalić przebieg wypadku drogowego z dnia 30 stycznia 2019 r., a także charakter obrażeń, które odnieśli.

Sąd uznał za szczere, wiarygodne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym zeznania K. N., która była naocznym świadkiem wypadku drogowego z dnia 30 stycznia 2019 r. jak również S. R. (2), prowadzącego działalność związaną z przewozem osób, którego samochód służbowy marki D. (...) brał udział w zdarzeniu. Jego zeznania wraz z dołączoną przez niego, niekwestionowaną przez strony, dokumentacją pozwoliły ustalić wartość szkody spowodowanej na skutek wypadku drogowego z dnia 30 stycznia 2019 r.

Dokumentacja medyczna M. W., D. D. (2), W. B., G. W.

Przedłożone przez świadków dokumentacje medyczne nie były kwestionowana przez strony. Dokumenty nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności.

Dokumentacja medyczna M. L. (1) wraz z oględzinami ciała

Dokumentacja medyczna oskarżonego nie były w toku procesu kwestionowana. Dokumenty nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności.

Protokoły czynności procesowych wraz z dokumentacją fotograficzną

Komunikaty zbiorcze z kontroli operacyjnych wraz z płytami CD

Notatki urzędowe

Dowody te stanowią formalne potwierdzenie czynności procesowych podjętych w sprawie. Zostały one przeprowadzone przez uprawnione podmioty stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów. Dowody te nie były kwestionowane przez żadną za stron postępowania.

Karty informacyjne pojazdów

Pisma z (...)

Pismo z NFZ

Kartka z odręcznymi zapiskami zabezpieczona podczas przeszukania mieszkania przy ul. (...) wraz z protokołem oględzin

Zeszyt z zapiskami i wyciągi z konta M. L. (2)

Dokumenty ubezpieczeniowe

Dowody nie kwestionowane przez strony i nie budzące wątpliwości co do rzetelności.

Analiza kryminalna w zakresie trasy do H.

Dowód nie kwestionowane przez strony i nie budzące wątpliwości co do rzetelności. Pozwolił odtworzyć trasę pokonaną przez D. J. (1) do H. celem zakupu narkotyków.

Kwestionariusze specjalisty terapii uzależnień

Kwestionariusze zostały sporządzone przez specjalistę psychoterapii uzależnień, certyfikowanego specjalistę badania uzależnień. Wnioski w nich zawarte poprzedzone zostały szerokim i wnikliwym wywiadem, a nadto są spójne ze spostrzeżeniami biegłych psychiatrów. Dowód ten Sąd uznał w związku z tym za wiarygodny.

Odpisy wyroków i postanowień

Dane o karalności

Opinie o skazanych

Sąd oparł się na odpowiedziach z Krajowego Rejestru Karnego, odpisach wyroków, postanowień i opiniach o skazanych ustalając karalność oskarżonych. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność przedstawionych danych, które nie budzą najmniejszych zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności.

Opinie i sprawozdania z badań z zakresu chemii

Opinie te i sprawozdania jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinie sądowo – psychiatryczna

Opinie sądowo – lekarskie

wraz z opiniami uzupełniającymi

Opinie te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinia z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinia z przeprowadzonych badań informatycznych

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinia z zakresu fizykochemii kryminalistycznej

Opinia z badań fizykochemicznych

Opinie te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia P. J. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego P. J. (1) w znacznej części Sąd uznał za niewiarygodne, bowiem stoją w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności Sąd miał tutaj na uwadze depozycje D. D. (1), wyjaśnienia J. S., protokoły przeszukań i opinie biegłych z zakresu badań chemicznych, zeznania policjantów uczestniczących w zdarzeniu z 30 stycznia 2019 r. , a także W. B. i D. D. (2).

Składając wyjaśnienia w toku postepowania przygotowawczego P. J. (1) w zasadzie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Początkowo przyznawał się do zakupu wspólnie z M. L. (1) dopalaczy w ilości 50 gram, zabezpieczonych w pojeździe w dniu 30 stycznia 2019r., które miały być na ich własny użytek, później jednak wielokrotnie zmieniał wyjaśnienia, zaprzeczając im w części. W toku drugiego przesłuchania bowiem oskarżony nie przyznał się już do posiadania dopalaczy. Oskarżony wyjaśniał, że sam jedynie zażywa dopalacze, zaprzeczając przy tym aby brał udział w obrocie nimi. Co do M. L. (1) oskarżony wyjaśnił, że to on kupował dopalacze w K. celem dalszej sprzedaży. W dniu 30 stycznia 2019 roku był z M. L. (1), żeby kupić susz na własny użytek. Zaprzeczył także, aby znał D. D. (1) lub osobiście J. S..

W zakresie zdarzenia z dnia 30 stycznia 2019 roku początkowo oskarżony wyjaśnił, iż przyznaje się do uderzenia policjanta lusterkiem, ale podkreślał, że nie chciał na niego najechać. Według jego relacji nie wiedział, że mężczyźni podchodzący do pojazdu to funkcjonariusze Policji, że nie widział i nie słyszał ‘kogutów’, nie było sygnałów dźwiękowych, a uciekał z obawy o swoje życie. Przyznał się do tego, że cofając uderzył w taksówkę.

Sąd miał na uwadze fakt, że tak przedstawiony przez oskarżonego przebieg zdarzeń służyć miał wyłącznie umniejszeniu jego winy co do przypisanych mu czynów w ramach przyjętej linii obrony.

P. J. (1) nadto próbował umniejszyć swoją rolę w przestępczym procederze obciążając M. L. (1), wskazując, że to wyłącznie on zajmował się handlem dopalaczami, a on pojechał do K. wyłącznie w charakterze kierowcy. Także wskazuje on, że to M. L. (1) kazał mu uciekać przed policyjnym radiowozem i że na jego polecenie „chodzili na kradzieże” w zamian za co M. L. (1) dawał mu na własny użytek dopalacze. Sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom mając na względzie sprzeczne interesy oskarżonego i M. L. (1) w niniejszym postepowaniu i próbę umniejszenia w ten sposób swojej winy.

Częściowo wyjaśnienia M. L. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego M. L. (1) w znacznej części Sąd uznał za niewiarygodne, bowiem stoją w rażącej sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności Sąd miał tutaj na uwadze depozycje D. D. (1), G. S., częściowo wyjaśnienia współoskarżonych, protokoły przeszukań i opinie biegłych z zakresu badań chemicznych. Oceniając całokształt wyjaśnień oskarżonego Sąd miał na uwadze fakt, że tak przedstawiony przez oskarżonego przebieg zdarzeń służyć miał wyłącznie umniejszeniu jego winy co do przypisanych mu czynów w ramach przyjętej linii obrony.

Wyjaśniając w toku postepowania przygotowawczego M. L. (1) w zasadzie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i zmieniał przekazywane przez siebie wersje wydarzeń. Wskazał, że dopalacze w K. kupował wyłącznie na własny użytek i nie rozprowadzał ich. Oskarżony wielokrotnie próbował umniejszyć swoją winę obciążając P. J. (1), m.in. co do okoliczności zdarzenia z 30 stycznia 2019 r. jakoby miał powiedzieć P. J. (1) żeby się zatrzymał, a także wskazał, że to P. J. (1) „pokazał mu dopalacze pierwszy raz”. Zaprzeczył, aby znał D. D. (1).

Przyznał się do posiadania suszu nasączonego (...) - (...) ujawnionego przez A. K. (1) w jej samochodzie, wskazując, że był on na własne potrzeby.

Odnośnie zatrzymania przez funkcjonariuszy (...) zakwestionował, aby miał świadomość, że są to policjanci. Zaprzeczył również, aby miał coś wspólnego z zakupem pojazdów objętych zarzutami czynu z art. 299 §1k.k. wskazując, że S. (...) należał do jego ojca, potem siostrzeńca, a a. (...) do siostry. Wskazał, że w mieszkaniu matki miał odłożone jedynie 500 zł. Co do zarzutu z art. 162 k.k. stanowczo zaprzeczył, aby współżył z G. S.. M. L. (1) nie przyznał się również do posługiwania się dowodem osobistym na dane C. W., odmawiając jednocześnie złożenia próbek pisma.

Oskarżony przed Sądem w zasadzie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, przyznał się jedynie do posiadania suszu nasączonego (...) (...) 55g i 5g ujawnionego przez jego siostrę oraz tego zabezpieczonego dnia 30 stycznia 2019 r., a następnie odmówił składania wyjaśnień, podtrzymując poprzednie wyjaśnienia. M. L. (1) wyjaśnił, że przywieźli z P. J. (1) z (...) g dopalacza, jednak uciekając nie zdążyli go zabrać. Według jego relacja była to typowa ilość dopalacza jaką przywoził z K. i wystarczała mu ona maksymalnie na tydzień. M. L. (1) zaprzeczył jakoby miał znać D. D. (1), nie wie jak się nazywała osoba od której kupował dopalacze, posługiwał się pseudonimem (...), co Sąd ocenia krytycznie, bowiem D. D. (1) wprost wskazał, że M. L. (1) kupował od niego dopalacze celem ich dalszej odsprzedaży konsumentom. W zakresie przynoszenia pieniędzy i dopalaczy matce oskarżony wyjaśnił, że były to drobne kwoty z kradzieży, i jakieś dopalacze, ale nie było widać co to jest bo było zawinięte w folię, chował je u mamy w domu, ponieważ obawiał się, że w jego mieszkaniu zostaną skradzione przez jego znajomych. Oskarżony chcąc chronić matkę przed odpowiedzialnością karną wyjaśnił, że M. L. (2) nie wiedziała „co tam było”, a także nie korzystała z pieniędzy które jej zostawiał.

Co do nabycia pojazdu marki S. (...) oskarżony wyjaśnił, że nabył go jego ojciec, a po jego śmierci mama z siostrą dostały go w spadku i one przekazały go M. K. (1). Wskazał, że pojazd marki A. (...) należy do jego siostry. W ocenie Sądu składając takie wyjaśnienia oskarżony próbował ukryć, iż w/w pojazdy zostały zakupione ze środków uzyskanych w wyniku handlu dopalaczami.

W swoich wyjaśnieniach M. L. (1) przyznał także, że jest nosicielem wirusa (...), stanowczo zaprzeczył jednak, że utrzymywał stosunki seksualne z G. S. próbując w ten sposób uniknąć odpowiedzialności za czyn narażenia jej na zarażenie tym wirusem.

W zakresie wypożyczania samochodów na dana C. W. oskarżony wskazał, że to P. J. (1) wypożyczał te samochody. Sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom mając na względzie sprzeczne interesy P. J. (1) i M. L. (1) w niniejszym postepowaniu i próbę umniejszenia w ten sposób swojej winy.

W ocenie Sądu całokształt wyjaśnień oskarżonego należy określić jako niespójne, niewiarygodne, sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a wpisujące się w przyjętą przez niego linię obrony.

Częściowo wyjaśnienia M. L. (2)

Przesłuchana w charakterze podejrzanego M. L. (2) początkowo złożyła wyjaśnienia co do zasady zgodne z ustalonym stanem faktycznym, wskazując, że M. L. (1) przynosił do jej mieszkania pieniądze i „zawiniątka”. Zaprzeczyła jednak aby wiedziała co jest w pakunkach oraz jakie jest źródło pochodzenia pieniędzy. Wskazywała, że syn przynosił jej pieniądze, aby coś sobie kupiła lub przeznaczyła je na bieżące rachunki. Co do zakupu pojazdu marki S. (...) wskazała, że kupił go jej mąż, co do pojazdu marki A. (...) to nie wiedziała do kogo należy. Sąd ocenił te pierwsze wyjaśnienia jako szczere, spontaniczne i wiarygodne, bowiem brak było wtedy sposobności aby ustalić z innymi współoskarżonymi wspólną wersję zdarzeń. Podczas drugiego przesłuchania oskarżona zmieniła wyjaśnienia, wskazując, że podczas pierwszego przesłuchania była wystraszona, zastraszana i szantażowana przez policjanta.

M. L. (2) przed Sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów, wskazała, że nie brała od syna pieniędzy i odmówiła składania wyjaśnień. Ponadto oskarżona co do zasady nie podtrzymała złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnień powołując się na duży stres i emocje jakie towarzyszyły jej podczas pierwszego przesłuchania w sprawie. Oskarżona zaprzeczyła, że wynosiła M. L. (1) narkotyki i że dostawała wtedy pieniądze, dalej jednak wskazała, że wynosiła synowi „małe zawiniątka, bo nie potrafił bez tego”. Według relacji M. L. (2) jej syn nie produkował narkotyków, tylko je zażywał. Oskarżona zasłaniała się niewiedzą i podkreślała, że nie wie co jest w paczkach przynoszonych przez syna i jakie jest pochodzenia zostawianych jej pieniędzy, co w ocenie Sądu jest sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, aby oskarżona nawet nie zajrzała do tych paczek i nie domyśliła się co stanowi jej zawartość mając na uwadze uzależnienia syna, którego była świadoma.

W ocenie Sądu tak złożone wyjaśnienia nie zasługują w całości na przymiot wiarygodności. Na sprawstwo oskarżonej wskazuje zgromadzony w toku sprawy materiał dowodowy, w szczególności: protokoły przeszukań, zeznania współoskarżonych, w szczególności M. K. (1), który wprost wskazał, że M. L. (1) przynosił matce pieniądze i że dopalacze były przechowywane w jej pokoju. Sąd miał na względzie, że oskarżona składając wyjaśnienia miała na celu umniejszenie nie tylko swojej roli w przestępczym procederze, ale także z uwagi na łączące oskarżonych pokrewieństwo, składała wyjaśnienia zgodne z linią obrony jej syna.

Częściowo wyjaśnienia A. K. (1)

A. K. (1) podczas pierwszego przesłuchania w toku śledztwa wyjaśniła, że przekazywała M. L. (1) pakunki, które przynosił do jej mieszkania, ale zakwestionowała, aby wiedziała co jest w środku. Potwierdziła także, że jej brat przynosił do mieszkania pieniądze po 200, 500 zł dwa, trzy razy w tygodniu. Co więcej, „nie pytała skąd M. ma pieniądze, kojarzyła fakty”. Odnosząc się do pojazdów wyjaśniła, że A. (...) zostało kupione przez M. L., zaś ona dołożyła 2 tysiące złotych i sporządziła na siebie umowę, zaś S. (...) został zarejestrowany na jej ojca A. L.. Po jego śmierci M. K. (1) i A. K. (1) zapłacili M. L. (1) za S. L.. Z kolei wyjaśniając drugi raz w toku postepowania przygotowawczego częściowo odwołała wcześniejsze wyjaśnienia. Wyjaśniła także jednoznacznie, że M. L. (1) w pakunkach „czarnych workach wielkości pięści” w mieszkaniu przy ul. (...) zostawiał susz. Podkreślała także, że jej brat nie handluje dopalaczami. Sąd ocenił te pierwsze wyjaśnienia jako szczere, spontaniczne i wiarygodne, bowiem brak było wtedy sposobności aby ustalić z innymi współoskarżonymi wspólną wersję zdarzeń. Z kolei podczas drugiego przesłuchania oskarżona zmieniła wyjaśnienia, wskazując, że podczas pierwszego przesłuchania była wystraszona, zastraszana i szantażowana przez policjanta. Wskazała, że jej brat nie przynosił do domu żadnych pieniędzy, a także zakwestionowała treść wyjaśnień co do okoliczności związanych z nabyciem samochodów.

Przed Sądem A. K. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów, i odmówiła składania wyjaśnień. Częściowo podtrzymała złożone w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnienia wskazując, że była wtedy pod naciskiem funkcjonariuszy prowadzących przesłuchanie. Z jej relacji wynika, że M. L. (1) przynosił do jej mieszkania „pakunki”, tj. malutkie zawiniątko w czarnym woreczku wielkości pięści i nie przynosił tego codziennie, ani nie leżały one na stałe w mieszkaniu A. K. (1), a pojawiały się incydentalnie. Oskarżony M. L. (1) miał je przynosić i często po chwili zabierać. W zakresie przechowywanych pieniędzy wyjaśniła, że pudełko z pieniędzmi M. L. (1) znajdowało się w jej mieszkaniu od lat i że odkładał on tam pieniądze z dodatkowej pracy, bo w domu rodzinnym jest najbezpieczniej zważywszy na kradzieże w mieszkaniu M. L. (1) przez osoby ze środowiska narkotykowego. Wskazała przy tym, że M. L. (1) nie handlował narkotykami, a utrzymywał się z kradzieży. A. K. (1) wskazała także, że rzeczy, które zanosiła bratu to były czyste ubrania i jedzenie, którym wielokrotnie częstowała P. J. (1). Co do zakupu samochodu marki S. (...) oskarżona wyjaśniła, że pojazd ten kupił jej ojciec, po którego śmierci M. L. (1) miał zabierać ten samochód. Zaś pojazd marki a. (...) dla M. K. (1) miał być sfinansowany z jej środków. A. K. (1) wyjaśniła, ze to ona prosiła syna żeby zawoził jedzenie M. L. (1), gdy ta była w pracy i „ma z tego powody wyrzuty sumienia”.

W ocenie Sądu tak złożone wyjaśnienia nie zasługują w całości na przymiot wiarygodności. Na sprawstwo oskarżonej bezsprzecznie wskazuje zgromadzony materiał dowodowy, w tym w szczególności protokoły przeszukań, zeznania współoskarżonych w tym M. K. (1) i P. J. (1), czy zeznania G. S.. Sąd miał na względzie, że oskarżona składając wyjaśnienia miała na celu umniejszenie nie tylko swojej roli w przestępczym procederze, ale także z uwagi na łączące oskarżonych pokrewieństwo, składała wyjaśnienia zgodne z linią obrony jej brata, a także syna M. K. (1), którego jak sama wskazała wysyłała do M. L. (1), gdy sama nie mogła dostarczyć mu przesyłki. Sąd krytycznie także ocenił wyjaśnienia oskarżonej, w których wskazuje ona, że nie wiedziała co znajduje się w paczkach zostawianych w jej mieszkaniu przez M. L. (1), co w ocenie Sądu jest sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, aby oskarżona nawet nie zajrzała do tych paczek i nie domyśliła się co stanowi jej zawartość mając na uwadze uzależnienia brata, którego była świadoma.

Częściowo wyjaśnienia M. K. (1)

Przesłuchany w charakterze podejrzanego M. K. (1) w toku pierwszego przesłuchania przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że M. L. (1) przynosił do ich domu pieniądze, zawiniątka oraz pakunki. Początkowo nikt miał nie zwracać uwagi na ich zawartość. Podał, że jak weszła w życie „ustawa zmieniająca” to powiedział swojej babci i matce, że z tego będą kłopoty. Wyjaśnił, że pakunki woził do mieszkań M. L. (1) i kilkukrotnie zawiózł go do K., skąd ten wracał z pakunkami wielkości „piłki do piłki nożnej”. Wskazał, że po zakup S. L. pojechał jego dziadek A. L. i M. L. (1) i samochód został kupiony za 26.000 zł, pomimo, że na umowie widniała kwota 17.000 zł. Zaprzeczył, aby wiedział kto i za ile kupił auto, ale wskazał, że po śmierci A. L. zapłacili M. L. (1) 18.000 zł tytułem jego udziału w spadku. Odnośnie A. (...) wskazał, że auto na pewno było M., ale zarejestrowane na jego mamę. M. K. (1) wyjaśnił, że „każdy w naszym domu wiedział, skąd były te pieniądze, które przynosił do domu”. Sąd ocenił te pierwsze wyjaśnienia jako szczere, spontaniczne i wiarygodne, a przede wszystkim spójne z pozostałym materiałem dowodowym. W toku pierwszego przesłuchania oskarżony nie miał bowiem sposobności aby ustalić z innymi współoskarżonymi wspólną wersję zdarzeń, szczegółowo i szczerze przedstawił istotne dla sprawy okoliczności. Z kolei już toku drugiego przesłuchania podejrzany w zasadzie wycofał się ze swoich wyjaśnień wskazując, że to co wtedy wyjaśniał „nie ma żadnego związku z rzeczywistością.” Wskazał jednak wówczas wprost, że w mieszkaniu przy ul. (...) były przechowywane pakunki z dopalaczami oraz, że M. L. (1) przynosił tam pieniądze.

M. K. (1) przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, odmówił składania wyjaśnień. Natomiast odnosząc się do wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym oskarżony oświadczył, że podczas przesłuchania panowała atmosfera zastraszania i jedynie fakt pożyczenia samochodu P. J. (1) przez A. K. (1) ma odniesienie do rzeczywistości. W swojej relacji M. K. (1) potwierdził, że „raz czy dwa” pojechał z M. L. (1) do K., ale zrobił to na prośbę matki, ponieważ M. L. (1) miał sądowy zakaz prowadzenia pojazdów. W zakresie przynoszenia pieniędzy do domu rodzinnego przez M. L. (1) oskarżony wyjaśnił, że takie sytuacje zdarzały się maksymalnie 2-3 razy w miesiącu i M. L. (1) zostawiał tam kwoty ok 200zł jako forma jego oszczędności i zabezpieczenie przed kradzieżą w jego mieszkaniu przez znajomych z towarzystwa narkotykowego. Oskarżony wskazał, że w jego mieszkaniu „nie było żadnej przechowalni dopalaczy, to wszystko po prostu działało na zasadach sporadycznych gdzie mój wujek pewnie czuł, że to jest taki bezpieczny kąt gdzie może swoje małe oszczędności przechować. Tak samo w kontekście tych zawiniątek żeby mu gdzieś tego nie rozkradli i potrafił tego samego dnia przynieść i zabrać”. Oskarżony potwierdził również, że wraz z zakupami do domu i obiadem przygotowanym przez jego matkę dla wujka i dawką metadonu, kilkukrotnie, kiedy A. K. (1) nie mogła tego zrobić, zawoził wujkowi „zawiniątka” – wielkości owocu mandarynki czy piłeczki tenisowej zdecydowanie nie piłki nożnej. Co do kwestii nabycia samochodów oskarżony wyjaśnił, że O. (...), należy do jego ojca, a on jest współwłaścicielem, S. (...) to jest samochód, który kupił jego zmarły dziadek za 26 000 zł, który pojechał sam kupić to auto. Z kolei według relacji oskarżonego A. (...) to było auto zakupione przeze niego i jego mamę w celu złagodzenia konfliktu z M. L. (1) po śmierci dziadka. Wszystkie te samochody były używane, a ich wartość w ocenie oskarżonego była taka, że przeciętna rodzina mogła sobie pozwolić na zakup i utrzymanie takich samochodów nawet jeśli przypada jedno auto na jednego kierowcę. Ponadto, w ocenie oskarżonego M. L. (1) nie mógł handlować dopalaczami, gdyż sam pieniądze na narkotyki brał z drobnych kradzieży.

W ocenie Sądu wyjaśnień oskarżonego nie sposób w całości uznać za wiarygodne. Sąd miał na względzie, że oskarżony składając wyjaśnienia miał na celu umniejszenie nie tylko swojej roli w przestępczym procederze, ale także z uwagi na łączące oskarżonych pokrewieństwo, składał wyjaśnienia zgodne z linią obrony pozostałych współoskarżonych będących członkami jego rodziny.

Częściowo wyjaśnienia M. A. (1)

M. A. (1) w toku śledztwa przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że zakupione od D. D. (1) i J. S. dopalacze sprzedawał konsumentom oraz innym osobom celem dalszej odsprzedaży. Nadto potwierdził, że samochód marki V. (...) jest jego, kupił go za pieniądze z dopalaczy i zarejestrował na kolegę K. C. z uwagi na komornika. Jednocześnie jednak nie przyznał się do zarzutu czynu z art. 299 § 1 k.k. Jednakże wyjaśniając drugi raz oskarżony wyjaśnił odmiennie co do kwestii nabycia pojazdu, wskazał, że sfinansował go z ubezpieczenia po śmierci matki. Potem sprzedał go K. C. (1), żeby mieć na remont łazienki, jednak czasami pożyczał samochód żeby nim jeździć.

Z kolei przed Sądem M. A. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, odmówił składania wyjaśnień. Ponadto oskarżony zakwestionował część uprzednio składanych wyjaśnień wskazując jednocześnie, że przyznaje się jedynie do posiadania bardzo małych ilości suszu roślinnego, który kupował od D. D. (1) po 20 gram miesięcznie na własny użytek.

Sąd nie uznał wyjaśnień oskarżonego w tej części na wiarygodne. Na popełnienie przez niego czynów bezsprzecznie wskazuje zebrany w sprawie materiał dowody, m.in. komunikaty z kontroli operacyjnych, w których opisany jest jako (...). wyjaśnienia współoskarżonych J. S. i D. J. (1), depozycje D. D. (1), protokoły przeszukań. W ocenie Sądu wyjaśnienia, w których oskarżony próbuje umniejszać swoją winę wskazując m.in., że jedynie posiadał drobne ilości suszu na własny użytek, a także, te w których zaprzecza co do sfinansowania pojazdu z pieniędzy pochodzących z handlu dopalaczami, stanowią realizację przyjętej przez niego linii obrony. Wyjaśnień tych jako niespójnych i pozostających w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym Sąd nie uznał za wiarygodne.

Częściowo wyjaśnienia D. J. (1)

D. J. (1) wyjaśniając w toku śledztwa nie przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów, złożył jednak wyjaśnienia wskazujące na jego udział w obrocie substancjami psychotropowymi i innymi. Wskazał, że przywiózł z H. trzy litry płynnej amfetaminy, oraz tabletki ekstazy i kokainę. Wyjaśnił, że amfetaminę posiadał celem wprowadzania do obrotu, a ekstazy i kokainę na własny użytek. Z kolei marihuanę sam wyhodował na własny użytek. Oskarżony wyjaśnił, że odbierał susz od D. D. (1) na prośbę swojej partnerki - J. S., pomagał na jej prośbę w handlu dopalaczami oraz że pożyczył jej 2000 zł na pierwszy zakup dopalaczy. Wyjaśnił także, że na handlu amfetaminą zarabiał ok 1000-2000 zł miesięcznie. Wskazał, że to on kupił auto A. (...), którego był jedynym użytkownikiem. Sąd co do zasady dał wiarę złożonym wyjaśnieniom w toku pierwszego przesłuchania, bowiem podczas kolejnych przesłuchań w toku śledztwa D. J. (1) zmieniał wyjaśnienia, raz przyznając się do zarzutów, a następnie im zaprzeczając, m.in. wyjaśnił, że jednak nie przywoził z H. płynnej amfetaminy i nie wie skąd wzięła się ona w jego mieszkaniu.

Przed Sądem D. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, wskazując jednocześnie, że przyznaje się do zarzutów dot. uczestnictwa w obrocie suszem nasączonym (...) - (...), posiadania (...), uprawy konopi innych niż włókniste, zaś do zarzutu wewnątrzwspólnotowego nabycia z H. narkotyków oraz zarzutu z art. 299 § 1 k.k. , a następnie odmówił składania wyjaśnień podtrzymując jednocześnie te złożone w toku śledztwa. W ocenie Sądu mając na uwadze całokształt wyjaśnień oskarżonego należy stwierdzić, że są one wewnętrznie sprzeczne i nie korespondują ze sobą, a ich zmiany mają służyć realizacji przyjętej przez oskarżonego linii obrony i umniejszeniu stopnia winy w zakresie przypisanych mu czynów.

Protokoły pozostałych czynności procesowych nieujęte w części 1.1.

Sąd nie kwestionuje wiarygodności wskazanych dowodów, jednak okazały się one nieprzydatne dla ustalania okoliczności istotnych dla zakresu odpowiedzialności oskarżonych.

Opinie z przeprowadzonych badań informatycznych nieujęte w części 1.1.

Dane nadesłane przez firmy kurierskie nieujęte w części 1.1.

Opinie daktyloskopijne

Opinie z przeprowadzonych badań biologicznych

Dane telekomunikacyjne

Dokumentacje bankowe

Sąd nie kwestionuje wiarygodności wskazanych dowodów, jednak okazały się one nieprzydatne dla ustalania okoliczności istotnych dla zakresu odpowiedzialności oskarżonych

Zeznania A. J.

Zeznania W. M.

Zeznania A. G.

Zeznania E. S.

Zeznania M. L. (4)

Zeznania B. A.

Zeznania B. W.

Zeznania D. G.

Zeznania N. F.

Zeznania A. N.

Zeznania M. S. (2)

Zeznania K. Ś.

Sąd nie kwestionuje wiarygodności świadków, jednak ich zeznania okazały się nieprzydatne dla ustalania okoliczności istotnych dla zakresu odpowiedzialności oskarżonych.

Zeznania T. K.

Sąd z dużą dozą ostrożności podszedł do zeznań T. K. - męża A. K. (1), a ojca M. K. (1), który jest członkiem rodziny czworga oskarżonych. Mając na uwadze fakt, iż świadek T. K. jest skonfliktowany z oskarżonym M. L. (1), Sąd uznał, że jego depozycje wpisują się w linię obrony A. K. (1) i M. K. (1) oraz M. L. (2) i nie wnoszą do sprawy niż istotnego.

Sąd nie uznał depozycji świadka za wiarygodnych w zakresie w jakim przedstawiał on, że nie widział w mieszkaniu żadnych narkotyków czy pieniędzy, wskazując jednocześnie, że M. L. (1) nie zostawiał w mieszkaniu przy ul. (...) żadnych pieniędzy, przeciwnie – przyjeżdżał „żebrać”, a także aby M. L. (2) dała mu jeść, wyprała rzeczy.

Częściowo zeznania K. C. (1)

Umowy sprzedaży samochodu marki V. (...) wraz z dokumentacją

Umowa kupna sprzedaży pojazdu marki A. (...)

Sąd nie dał w całości wiary depozycjom świadka K. C. (1) mając na uwadze fakt, iż jest on znajomym oskarżonego M. A. (1) i jego zeznania służą wyłącznie wzmocnieniu przyjętej przez niego linii obrony. Świadek wskazał, że pojazd V. (...) na początku należał do M. A. (1), a potem pojazd użytkował K. C. (1), który następnie miał użyczyć go M. A. (1), a rozliczenie z tego tytułu miało nastąpić później. Wobec powyższego Sąd z ostrożnością procesową podszedł do dowodu z dokumentu w postaci umowy sprzedaży samochodu marki V. (...).

Podobnie Sąd ocenił dowód w postaci umowy kupna sprzedaży pojazdu marki A. (...) D. J. (1).

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt I, III, VII, IX części dyspozytywnej

P. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn opisany w pkt I części dyspozytywnej wyroku (pkt I części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonego P. J. (1) w zakresie popełnienia czynu przypisanego mu w pkt I części dyspozytywnej wyroku nie budzi wątpliwości.

Uznając za słuszne stanowisko oskarżyciela publicznego, Sąd wskazuje, że ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonego jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstw najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną.

Oskarżony bezsprzecznie bowiem w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku w K. i we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 1 kilogram, stanowiącej nie mniej niż 2.000 porcji handlowych, nabywając susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1), a następnie wprowadzał ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami, w tym w dniu 30 stycznia 2019 roku dokonał wspólnie z M. L. (1) zakupu wskazanego suszu w łącznej ilości 50,71 grama netto którego nie wprowadził do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W. podczas transportu suszu z K. do W..

Zgodnie z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, który kwalifikowaną postać czynu przestępczego w stosunku do art. 56 ust.1, odpowiedzialności w nim przewidzianej podlega sprawca, który wbrew przepisom art. 33-35, art. 37, art. 40 i art. 40a, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe, słomę makową lub nowe substancje psychoaktywne albo uczestniczy w takim obrocie jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej.

Sąd Najwyższy wypowiadał się konsekwentnie, że "znaczna ilość" narkotyków to taka, która wystarczy do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (vide: postanowienie SN z 1 lutego 2007 r., III KK 257/06 , LEX nr 323801; postanowienie SN z 23 września 2009 r., I KZP 10/09 , LEX nr 518123; wyroki SN: z 1 marca 2006 r., III KK 47/05 , LEX nr 182794 i z 10 czerwca 2008 r., III K 30/08, LEX nr 418629). Stanowisko takie wspiera doktryna (vide: M. Bojarski, W. Radecki, Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1999, s. 248; L. Chruściel, M. Preiss - Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2000, s. 257).

Przy czym porcja handlowa, tzw. „działka” zawierająca susz nasączony (...) - (...) wynosi ok. 0,5 g.

Dla usystematyzowania ustaleń należy wskazać, że (...) - (...) oraz jego sole są wymienione w wykazie substancji psychotropowych, grupa IV-P, stanowiącym załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych (Dz. U. z 2018r., poz. 1591). Zgodnie z art. 4 pkt. 25 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani z dnia 29 lipca 2005 roku stanowią substancje psychotropowe.

Wprowadzanie do obrotu, zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt. 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oznacza udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych.

Natomiast uczestnictwo w obrocie nie zostało zdefiniowanie analogicznie do pojęcia wprowadzania do obrotu (art. 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Wykładnia językowa tego pojęcia prowadzi do wniosku, że „udział w obrocie substancjami lub środkami, o których mowa w analizowanym przepisie, bierze każda osoba, która aktywnie lub choćby biernie uczestniczy w ich zbywaniu, nabywaniu, wywozie, przywozie, dostawie itd., a więc ma do odegrania „nawet niewielką rolę w procesie wprowadzania do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych” (M. B., W. R., P. po pozakodeksowym prawie karnym, Wydawnictwo (...), 1998). W tym ujęciu uczestnictwem sprawcy w obrocie, określonym w art. 56 ust. 1 zdanie 2 u.p.n. będzie szeroko rozumiane współdziałanie w obrocie środkami i substancjami, bez względu na jego formę oraz każdy inny (pośredni, poboczny, usługowy) udział w przedsięwzięciu związanym z obrotem środkami lub substancjami odurzającymi. (M. Małecki. Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, D. Zając, W. Zontek, Kraków, art. 56).

„Uczestniczenie w obrocie” jest zachowaniem każdego, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych. Może nawet przybrać formę bierną, która polega jedynie na odebraniu środka odurzającego lub substancji psychotropowej od osoby zajmującej się jego „wprowadzaniem do obrotu" z zamiarem dalszego przekazywania go kolejnym osobom - w tym konsumentom. W konsekwencji takiego rozumienia „uczestnictwa w obrocie” będzie nim także nabycie takich środków od osoby wprowadzającej je do tego obrotu, niezależnie od tego, kto będzie kolejnym ich nabywcą (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30.11.2017 r., II AKa 299/17, LEX nr 2486462, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2015 r. V KK 341/15 LEX nr 1923856 ).

Podkreślić przy tym należy, że dla bytu przestępstwa z art. 56 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie ma znaczenia ustalanie, czy i komu konkretnie sprawcy przekazali uzyskane narkotyki. Niezbędne jest natomiast wykazanie, że zostały one uzyskane w celu późniejszego ich przekazania kolejnej osobie niebędącej konsumentem. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r., LEX nr 1771062).

Różnica między znamieniem wprowadzenia do obrotu a uczestniczeniem w obrocie sprowadza się do tego, że wprowadzenie do obrotu, wychodząc poza etap produkcji lub uprawy, jest pierwszą czynnością związaną z przekazaniem innej osobie określonej porcji środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, a jej przyjęcie (odbiór) stanowi już uczestnictwo w obrocie.

Swoim zachowaniem oskarżony realizował także znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przestępstwo tam opisane popełnia sprawca, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji.

W ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii brak jest definicji legalnej znamienia przedmiotowego występku z art. 59 ust. 1 - czynności polegającej na "udzieleniu środka odurzającego". Z całą pewnością nie jest ono tożsame ze zdefiniowanym w art. 4 pkt 34 ustawy - "udostępnianiem" jako cecha „wprowadzania do obrotu” i w swej treści normatywnej zawiera odmienne rodzaje zachowań. Użyty w komentowanym przepisie termin „udzielać” należy rozumieć jako: dać, dostarczyć , częstować, dawać, wręczać, udostępnić, użyczyć.

Zarówno w doktrynie, jak i w judykaturze zgodnie uznaje się, że cechą, która odróżnia zachowanie przestępne polegające na "wprowadzaniu do obrotu" środka odurzającego od jego "udzielania" jest charakter odbiorcy tego środka, którym w drugim przypadku jest konsument narkotyku (K. Łucarz, K. Muszyńska, "Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz." Poznań 2008, A. Ważny, W. Kotowski, R. Kurzępa - "Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz." LexisNexis 2012). Sąd Apelacyjny w Lublinie w swoim wyroku z dnia 1 kwietnia 2004 r. (sygn. akt II Aka 25/04, LEX nr 155135), dokonując tego rozróżnienia wskazał, że przestępstwo w postaci nielegalnego "wprowadzenia do obrotu" lub w postaci "uczestnictwa w obrocie" polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej odpowiednio od producenta lub hurtownika przez osobę niebędącą konsumentem. W postanowieniu z 18 listopada 2015 r. sygn. akt V KK 341/15 (LEX nr 1923856) Sąd Najwyższy także wskazał, że dla odróżnienia występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz czynów z art. 58 ust. 1 i 2 oraz 59 ust. 1-3 tej ustawy, konieczne jest ustalenie osoby bezpośredniego, a nie kolejnego odbiorcy: jeśli tym odbiorcą jest konsument, o przestępstwie wprowadzania lub uczestniczenia w obrocie nie może być mowy. Także Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 15 kwietnia 2016 r. w sprawie II AKa 58/16 (LEX nr 2087712) stwierdził „Aby zasadnie móc przyjąć, że oskarżony dopuścił się przestępstwa "uczestniczenia w obrocie" środkami odurzającymi (art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii) koniecznym byłoby również bezsporne ustalenie, że osoba nabywająca je następnie od oskarżonego także nie czyniła tego na własny użytek (a zatem także nie była konsumentem), ale nabyła je w celu dalszej ich odsprzedaży .

Z zebranych dowodów, w tym w szczególności zeznań D. D. (1), protokołów przeszukań, opinii z zakresu badań chemicznych jednoznacznie wynika, że oskarżony zarówno uczestniczył w obrocie jak i wprowadzał do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)). P. J. (1) będąc ogniwem pośrednim w dystrybuowaniu suszu (...) - (...) nabywając susz od D. D. (1) uczestniczył w jego obrocie, a następnie dalej sam wprowadzał go do obrotu zarówno sprzedając go innym nieustalonym osobom zajmującym się jego dalszą odsprzedażą, a także sam, udzielał go bezpośrednim konsumentom. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Jednocześnie Sad uznał, że oskarżony przypisanego mu przestępstwa dokonał w ramach czynu ciągłego, o którym mowa w art. 12 § 1 k.k. Specyfika zdarzeń objętych zarzutem sprawia, że punktem wyjścia do rozważań na temat przyjętej kwalifikacji prawnej jest ocena zachowania oskarżonego z punktu widzenia czynu ciągłego oraz kumulatywnego zbiegu przepisów. Wynika to przede wszystkim z faktu, że na przestrzeni okresu, w którym miało dochodzić do przestępczych zachowań, trudno wyodrębnić jednoznacznie poszczególne zachowania, a ponadto wszystkie zachowania oskarżonego składały się na pewną całość, której celem było wprowadzania do obrotu, uczestniczenie w obrocie, udzielanie znacznych ilości narkotyków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

W niektórych przypadkach były to zachowania polegające na nabyciu substancji psychotropow ej, czy też w innych momentach zachowania to sprowadzały się do zbycia takich narkotyków. Wspólnym mianownikiem tych zachowań było osiąganie korzyści majątkowej w ramach obrotu narkotykami.

Z treści art. 12 k.k. wynika, że punktem wyjścia do takich rozważań jest ustalenia istnienia z góry powziętego zamiaru. Zachowania podjęte w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oznacza działanie w zamiarze obejmującym całość akcji przestępczej rozumianej w ten sposób, że sprawca wyraża gotowość do wykorzystania powtarzającej się sposobności do popełnienia przestępstwa i tę sposobność wykorzystuje. Dla stwierdzenia istnienie tego zamiaru wystarczający, że obejmuje tym zamiarem, choćby tylko w ogólnych zarysach, wykonanie czynności składających się na czyn ciągły, zakładając przy tym podejmowanie ich sukcesywnie, w krótkich odstępach czasu, korzystając z każdej nadarzającej się ku temu okazji (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2017 r. II AKa 341/16, LEX nr 2425618). Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 kwietnia 2018 r. – „Warunkiem przyjęcia czynu ciągłego jest wykazanie, że sprawca w chwili podejmowania pierwszego zachowania musi mieć zamiar popełnienia wszystkich zindywidualizowanych, co najmniej w ogólnym zarysie, zachowań, składających się na czyn ciągły” (sygn. akt V KK 105/18, LEX 2495982). Może zatem obejmować swoim z góry powziętym zamiarem popełnianie kolejnych takich samych zachowań, nie zakładając jednocześnie daty końcowej, czy ich ilości. Przekładając takie rozumienie zamiaru z góry powziętego na zachowanie oskarżonego Sąd doszedł do przekonania, że właśnie taki zamiar towarzyszył oskarżonemu i był niejako motorem jego przestępczych zachowań.

W kwalifikacji prawnej przestępstw przypisanych oskarżonego należało także ująć przepis art. 65 § 1 k.k. Przemawia za tym to, że oskarżony uczynił sobie z popełnienia przestępstwa stałego źródła dochodu. Art. 65 § 1 k.k. stanowi regulację przewidującą zaostrzenie odpowiedzialności karnej w stosunku do określnej kategorii sprawców. Metodą, którą posłużył się przy tym ustawodawca jest odesłanie do uregulowań zawartych w art. 64 § 2 k.k. dotyczącym tzw. multirecydywy.

Z uwagi na fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonego chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary.

Czyn opisany w pkt III części dyspozytywnej wyroku (pkt II części wstępnej wyroku)

Przy ustalonym w oparciu o zebrane dowody stanie faktycznym Sąd uznał również, że oskarżony P. J. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

P. J. (1) w dniu 30 stycznia 2019 roku we W. prowadząc pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) w momencie oczekiwania na zmianę sygnału sygnalizacji świetlnej z koloru czerwonego na zielony dla jego kierunku jazdy, to jest do skrętu w lewo al. (...), w celu zapobieżenia interwencji funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W. oraz celem uzyskania miejsca do wykonania manewru wyjazdu z pasa drogowego poprzez przepchnięcie blokującego mu drogę pojazdu wykonał gwałtowny manewr wycofania kierowanego przez siebie pojazdu w sytuacji braku możliwości jego bezkolizyjnego przeprowadzenia, uderzając w znajdujący się na tym samym pasie ruchu pojazd marki D. (...) o nr rej. (...) powodując:

- jego uszkodzenie na łączną kwotę 10.980,00 zł, czym działał na szkodę S. R. (1);

- obrażenia u kierującego pojazdem marki D. (...) o nr rej. (...) W. B. w postaci urazu odcinaka szyjnego kręgosłupa z następczą jego dysfunkcją czynnościową, urazu głowy bez utraty przytomności oraz powierzchownego tępego urazu klatki piersiowej oraz kończyn górnych z następczymi podbiegnięciami krwawymi i otarciami naskórka w ich zakresie, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała – narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu;

- obrażenia u pasażerki pojazdu marki D. (...) o nr rej. (...) D. D. (2) w postaci tępego urazu zmiażdżeniowego kolana lewego z następczą raną szarpaną i czasową dysfunkcją stawu rzepkowo – udowego, naruszające czynności narządu ciała na czas powyżej dni siedmiu.

Zgodnie z brzmieniem art. 288 § 1 k.k. karze podlega ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Przy czym zarówno niszczenie jak i uszkodzenie powodują fizyczne zmiany w strukturze rzeczy i nie różnią się od siebie jakościowo a jedynie ilościowo. W wypadku tego przestępstwa nie ma znaczenia sposób zachowania sprawcy a jedynie skutek w postaci zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia rzeczy niezdatną do użytku. Taka sytuacja miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Podkreślenia wymaga, że przestępstwo zniszczenia cudzego mienia stypizowane w art.288§1 k.k. można popełnić jedynie umyślnie. Umyślność działania definiuje art.9§1 k.k. zgodnie z którym czyn jest popełniony umyślnie jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. Warunkiem przypisania sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo określone w art. 288 kk jest wystąpienie szkody majątkowej.

W ocenie Sądu nie ma wątpliwości co do tego, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował ustawowe znamiona wskazanego czynu. Jak wynika z relacji bezpośrednich świadków zdarzenia w dniu 30 stycznia 2019 r. policjanci próbujący zatrzymać pojazd, którym poruszał się P. J. (1) użyli sygnalizatorów świetlnych i dźwiękowych, wobec czego miał on świadomość, ze samochód który zatrzymał się obok niego był radiowozem policyjnym. To właśnie z zamiarem uniknięcia zatrzymania oskarżony wykonał gwałtowny manewr cofania czym uderzył stojącą za nim taksówkę. Z całą pewnością działanie oskarżonego było umyślne, brak jest podstaw do przyjęcia, że nie mógł przewidzieć konsekwencji swojego zachowania. Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony powyższego czynu dopuścił się w sposób zawiniony.

W wyniku swojego działania oskarżony uszkodził stojąca za nim taksówkę, zaś jak wynika z dokumentacji dostarczonej przez właściciela samochodu S. R. (1) wysokość szkody opiewa na kwotę 10.980,00 zł.

Na skutek wykonania przez oskarżonego gwałtownego manewru cofania i uderzenia stojącej za nim taksówki P. J. (1) doprowadził także do odniesienia obrażeń ciała przez osoby poruszające się tym pojazdem – kierującego W. B. i pasażerki D. D. (2). W obu przypadkach obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej dni siedmiu, co bezsprzecznie wynika z przeprowadzonych opinii sądowo - lekarskich. Mając zatem na uwadze regulację zawartą w z art. 11 § 2 k.k. przywołano art. 157 § 1 k.k. w kumulatywnej kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu.

Z uwagi na fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonego chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary.

Czyn przypisany w pkt VII części dyspozytywnej wyroku (pkt III części wstępnej wyroku)

Także wina i sprawstwo oskarżonego P. J. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwa z art. 224§2 k.k. i art.157§2 k.k. i art.160 §1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. nie budzi wątpliwości.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego bezsprzecznie wynika, że P. J. (1) w dniu 30 stycznia 2019 roku we W., w celu zmuszenia funkcjonariusza (...) Biura (...) do odstąpienia od prawnej czynności służbowej w postaci zatrzymania go, zastosował przemoc w postaci użycia kierowanego przez siebie samochodu osobowego marki O. (...) nr rej. (...) i uderzenia lusterkiem bocznym prawym st. asp. M. W., a następnie rozpoczął jazdę tymże pojazdem w kierunku wymienionego pokrzywdzonego i zmusił go do reakcji poprzez odskoczenie w celu uniknięcia potrącenia, czym spowodował u niego tępy uraz przedramienia prawego z następczym okresowym obrzękiem tkanek miękkich i bólem, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas poniżej dni siedmiu oraz naraziły go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 k.k.

Czyn typizowany w art.224§2 k.k. popełnia sprawca, który stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej.

Zgodnie natomiast z art. 115§13 k.k. funkcjonariuszem publicznym jest także funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa państwa. Takim organem jest policja, zatem każdego policjanta należy traktować jako funkcjonariusza publicznego. Trzeba zauważyć, że zgodnie z treścią art.66 ustawy o policji policjant podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

W piśmiennictwie wskazuje się, że pełnieniem obowiązków służbowych jest wykonywanie czynności, które należą do zakresu działania danego funkcjonariusza publicznego. Natomiast związek z pełnionymi obowiązkami przez funkcjonariusza publicznego zachodzi wówczas, gdy zachowanie sprawcy pozostaje w związku funkcjonalnym z pełnionymi przez funkcjonariusza obowiązkami. Chodzi o to, że zostało ono dokonane z powodu lub na skutek pełnienia tych obowiązków. ( W. Gutekunst, W. Świda, Prawo karne… str. 351).

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony niezależnie od treści złożonych wyjaśnień miał świadomość, że asp. M. W. jest funkcjonariuszem Policji. Po pierwsze, wysiadł on z samochodu, który był nieoznakowanym radiowozem policyjnym używających sygnałów świetlnych i dźwiękowych, a ponadto pukając w szybę samochodu, którym poruszał się oskarżony asp. M. W. krzyknął (...). Oskarżony zatem w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu będąc niewątpliwie świadomym bezprawności przedsiębranych czynów, zdecydował się na jego wykonanie i tym samym naruszenie norm prawnych. W związku z tym wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości.

Nadto opisywane zdarzenie polegające na uderzeniu asp. M. W. lusterkiem bocznym prawym, wskutek którego następnie odskoczył on w celu uniknięcia potrącenia przez samochód oskarżonego, miało miejsce w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych funkcjonariuszy policji. Zachowanie oskarżonego stanowiło zatem naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego .

Jednocześnie, jak wynika z przedłożonej dokumentacji medycznej i opinii sądowo – lekarskiej, na skutek wykonania opisanego wyżej gwałtowanego manewru przez oskarżonego asp. M. W. doznał obrażeń, naruszyły czynności narządu jego ciała pokrzywdzonego na czas poniżej dni siedmiu oraz naraziły go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 k.k.

Powyższe uzasadniało przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu uwzględniając w niej także regulacje art. 157 § 2 k.k. i art. 160 § 1 k.k.

Z uwagi na fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonego chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary.

Czyn przypisany w pkt IX części dyspozytywnej wyroku (pkt IV części wstępnej wyroku)

Swoim zachowaniem oskarżony zrealizował także znamiona przestępstwa z 178b k.k.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że P. J. (1) w dniu 30 stycznia 2019 roku we W., pomimo wydania przez funkcjonariusza (...) Biura (...) we W. poruszającego się nieoznakowanym radiowozem przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych polecenia zatrzymania samochodu osobowego marki O. (...) nr rej. (...) nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę.

Przestępstwo z art. 178b k.k. popełnia ten, kto, pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, poruszającą się pojazdem lub znajdującą się na statku wodnym albo powietrznym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego nie zatrzymuje niezwłocznie pojazdu i kontynuuje jazdę.

Czynność sprawcza polega na niezatrzymaniu pojazdu i kontynuowaniu jazdy. Jest zatem przestępstwem dwuaktowym. Do zrealizowania znamion omawianego czynu zabronionego niezbędne jest zrealizowanie przez sprawcę obu znamion czasownikowych . Pierwszy fragment czynu może zostać popełniony przede wszystkim przez zaniechanie. Wbrew pozorom jednak możliwe jest także popełnienie omawianego czynu zabronionego przez działanie, ponieważ przepis wymaga, by sprawca zatrzymał pojazd niezwłocznie. Niezwłocznie, czyli bez zbędnej zwłoki, a zatem w pierwszym momencie, w którym po zobaczeniu lub usłyszeniu sygnałów nakazujących zatrzymanie pojazdu możliwe jest jego bezpieczne unieruchomienie. Drugi fragment czynności wykonawczej może zostać popełniony tylko przez działanie. (M. B.-K. [w:] P. K., M. K., M. M., M. B.-K., Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2025, art. 178(b).

Pomimo użycia przez funkcjonariuszy policji sygnałów świetlnych i dźwiękowych, a także wydanych okrzyków (...), co więcej nawet po oddaniu czterech strzałów ostrzegawczych, oskarżony kontynuował ucieczkę czym uniemożliwił policjantom zatrzymanie go. Oskarżony porzucił samochód dopiero na parkingu sklepu (...) przy ul. (...) we W., należało zatem uznać, że oskarżony popełnił przestępstwo niewykonania polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego. Wina i sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu nie budzi żadnych wątpliwości.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt XII, XIV, XV, XVII, XIX, XXI, XXII części dyspozytywnej

M. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt XII części dyspozytywnej wyroku (pkt V części wstępnej wyroku)

Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych i oceny dowodów nie budzi wątpliwości Sądu zrealizowanie przez oskarżonego znamion czynu art. 56 ust. 1 i 3, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że M. L. (1) w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku w K. i we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kilogramów, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, nabywając susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1), a następnie wprowadzał ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie G. S., w tym w dniu 30 stycznia 2019 roku dokonał wspólnie z P. J. (1) zakupu wskazanego suszu w łącznej ilości 50,71 grama netto, którego nie wprowadził do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...) Biura (...) we W. podczas transportu suszu z K. do W..

Podobnie, jak w przypadku P. J. (1), tak w odniesieniu do M. L. (1) ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonego jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstwa najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną. Z zebranych dowodów, w tym w szczególności zeznań D. D. (1), G. S., protokołów przeszukań, opinii z zakresu badań chemicznych jednoznacznie wynika, że oskarżony zarówno uczestniczył w obrocie jak i wprowadzał do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)). M. L. (1) będąc ogniwem pośrednim w dystrybuowaniu suszu (...) - (...) nabywając susz od D. D. (1) uczestniczył w jego obrocie, a następnie dalej sam wprowadzał go do obrotu zarówno sprzedając go innym nieustalonym osobom zajmującym się jego dalszą odsprzedażą, a także sam, udzielał go bezpośrednim konsumentom, w tym także nieodpłatnie swojej ówczesnej partnerce G. S.. Wszystkie te zachowania oskarżonego składały się na całość jego aktywności związanej z dystrybucją dopalaczy, nakierowaną na osiągnięcie korzyści majątkowej i stanowiącej stałe źródło dochodów. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

W tym miejscu Sąd odwołuje się do rozważań dotyczących interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu P. J. (1) – pkt 3.1.). Zachowują one swoją aktualność także w odniesieniu do czynu M. L. (1).

Jednocześnie dodać należy, że M. L. (1) udzielał także dopalaczy nieodpłatnie swojej ówczesnej partnerce G. S.. Brak działania w tych wypadkach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej powoduje, iż w oskarżonemu należy przypisać także popełnienie występku z art. 58 ust. 1 u.p.n., co znalazło swoje odzwierciedlenie w przyjętej kwalifikacji prawnej.

Przywołany przepis art.58 ust.1 u.p.n. penalizuje zachowanie polegające na 1) udzielaniu innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej; 2) ułatwianiu innej osobie ich użycia; 3)umożliwianiu innej osobie ich użycia; 4) nakłanianiu innej osoby do użycia takiego środka lub substancji. Dla bytu występku wystarczy, że sprawca postąpi chociażby w jeden z czterech wymienionych sposobów zachowania się. Cechą „udzielenia” penalizowanego przepisem art.58 u.p.n. jest to, że stanowi dostarczenie środka lub substancji bezpośredniemu konsumentowi, przy czym sprawca nie udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonego M. L. (1) należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k.

Sąd miał także na uwadze fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonego chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary.

Czyn przypisany w pkt XIV części dyspozytywnej wyroku (pkt VI części wstępnej wyroku)

Ujawnienie substancji psychotropowej w postaci (...) - (...) o wadze 5,23 grama daje podstawę do przypisania oskarżonemu odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 1 u.p.n.

Z wyjaśnień zarówno A. K. (1) jak i M. L. (1), bezsprzecznie wynika, iż susz roślinny zawierający (...) - (...) zabezpieczony w toku przeszukania A. K. (1) należał do M. L. (1). Z relacji A. K. (1) wynika, iż pożyczyła bratu samochód, w którym ten zostawił przedmiotowy susz. Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony powyższego czynu dopuścił się w sposób zawiniony.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Kierując się ilością ujawnionych środków uznać należało, że nie stanowią one znacznej ilość w rozumieniu ust. 2 art. 62 u.p.n. Kwalifikacja prawna przypisanego czynu nie mogła nie odnieść się bowiem do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 62 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13). Sąd uznał bowiem, kierując się doświadczeniem orzeczniczym i poglądami judykatury, że jedna porcja handlowa zawierająca susz nasączony (...) - (...) wynosi ok. 0,5 g.

Poczynione zatem ustalenia faktyczne prowadzą zaś do wniosku, iż posiadane przez oskarżonego środki odurzające w postaci substancji psychotropowej w postaci (...) - (...) o wadze 5,23 grama nie stanowiły znacznej ilości.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że M. L. (1) w nieustalonym okresie do dnia 30 stycznia 2019 roku we W. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci (...) - (...) o wadze 5,23 grama i zachowaniem tym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 u.p.n.

Czyn przypisany w pkt XV części dyspozytywnej wyroku (pkt VII części wstępnej wyroku)

Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych i oceny dowodów nie budzi wątpliwości Sądu zrealizowanie przez oskarżonego znamion czynu z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

Przepis art. 299 § 1 k.k. przewiduje odpowiedzialność sprawcy, który środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, posiada, używa, przekazuje lub wywozi za granicę, ukrywa, dokonuje ich transferu lub konwersji, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku.

Przestępstwo to określane jest mianem „prania brudnych pieniędzy". Sprowadza się zasadniczo do procederu legalizowania wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych albo nieujawnionych źródeł.

Czynność wykonawcza wskazana w art. 299 § 1 k.k polega na przyjęciu, przekazaniu, posiadaniu, używaniu, ukrywaniu, dokonywaniu transferu lub konwersji, wywiezieniu za granicę, pomocy do przeniesienia własności lub posiadania albo podjęciu innych czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia rzeczy lub praw, miejsca ich umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku.

Przyjęcie oznacza nabycie władztwa bądź przez fizyczne otrzymanie, bądź przez pozwolenie na umieszczenie np. w miejscu, którego dysponentem jest sprawca. Przyjęcie następuje na mocy porozumienia między przekazującym a przyjmującym, przy czym porozumienie to może być konkludentne. Przekazanie to przeniesienie fizycznego władztwa nad rzeczą innej osobie. Z kolei posiadanie oznacza ponad wszelką wątpliwość posiadanie w rozumieniu Kodeksu cywilnego niezależnie od tego, czy jest to posiadanie samoistne, czy zależne. Używaniem jest korzystanie z tych wartości. Wydaje się, że musi być to wykorzystywanie właściwe dla funkcji danej wartości. Zaś ukryciem są wszelkie zachowania skutkujące niedostępnością wartości dla innych osób (M. Kulik [w:] M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Mozgawa, M. Kulik, Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2025, art. 299).

Kolejnym znamieniem tego przestępstwa jest przestępne pochodzenie wymienionych w przepisie środków. Wystarczy w tym zakresie poczynić ustalenie, że korzyści pochodzą bezpośrednio lub pośrednio z popełnionego przestępstwa.

Wreszcie wszystkie opisane wyżej zachowania muszą posiadać cechę opisaną na koniec zawartego w art. 299 § 1 k.k. wyliczenia, czyli możliwość udaremnienia przez nie stwierdzenia przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia albo wykrycie, zajęcie lub orzeczenie przepadku określonych w art. 299 § 1 składników majątkowych. Podkreślenia wymaga sposób sformułowania tego znamienia, który nie oznacza konieczności wystąpienia tego skutku w postaci ukrycia przestępnego pochodzenia wymienionych przedmiotów. Wystarczające jest jedynie ustalenie, że taki był cel działania sprawcy. Dlatego omawiany czyn jest przestępstwem formalnym, strona podmiotowa obejmuje umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego lub ewentualnego.

Formalnie w pełni należy podzielić stanowisko, że czynu zabronionego z art. 299 § 1 k.k. można dopuścić się dopiero po dokonaniu przestępstwa, w wyniku którego uzyskano korzyść majątkową (wyrok SA we Wrocławiu z 18.04.2018 r., II AKa 22/18, LEX nr 2505790). I trafnie także przyjęto w wyroku SA w Warszawie z 8.10.2018 r., II AKa 42/18, LEX nr 2623285, że sprawca wykonawczy może konsumować „owoce” swojego przestępstwa i zasadniczo jest to zachowanie współkarane, jako pochodna przestępstwa bazowego. Jego odpowiedzialność za odrębny czyn w postaci prania brudnych pieniędzy z art. 299 § 1 k.k. będzie możliwa tylko wtedy, gdy zostanie wykazane, że podjął on odrębne, szczególne działania mające na celu „zamaskowanie” przestępnego pochodzenia środków pieniężnych.

Taka też sytuacja miała miejsce w analizowanym stanie faktycznym. Analiza zachowania oskarżonego przez pryzmat omówionych wyżej znamion przestępstw z art. 299 § 1 k.k. wskazuje, że w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. (2) przekazywał jej celem przechowania i ukrycia oraz użyczał nie rzadziej niż 2-3 razy w tygodniu w kwotach nie mniejszych niż 500 zł środki pieniężne pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...); czym znacznie utrudnił stwierdzenie ich przestępczego pochodzenia i umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

Jak wynika z ustaleń w sprawie, w lokalach, w mieszkaniach, w których zamieszkiwał oskarżony często przebywali jego znajomi wywodzący się ze środowiska „narkotykowego”. Oskarżony zatem w obawie przed kradzieżą przez te osoby pieniędzy pochodzących z wprowadzania suszu zawierającego (...) - (...) do obrotu, przekazywał pozyskane w ten sposób środki na przechowanie swojej matce M. L. (2). Także M. L. (1) przynosił matce pieniądze mówiąc, aby ta środki pieniężne z przeznaczała na jej własne potrzeby lub opłaty. Oskarżony przekazywał marce pieniądze 2-3 razy w tygodniu w kwotach nie mniejszych niż 500 zł. To właśnie w trakcie przeszukania lokalu zajmowanego przez M. L. (2) ujawniono i zatrzymano gotówkę w łącznej kwocie 19.800 zł. Co więcej, oskarżony nie miał stałej pracy, ani w żaden przekonywujący sposób nie udowodnił, że gotówka ta miała pochodzić z innego źródła niż handel dopalaczami. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu.

Taki łańcuch kolejnych czynności sprawiał, że z jednej strony wykrycie przestępczego pochodzenia tych środków u oskarżonego mogło być co najmniej znacznie utrudnione. Z drugiej zaś strony środki te nie pozostawały w mieszkaniu oskarżonego, co przy ewentualnym ich wykryciu u jego matki miało utrudnić ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

Ponadto kwalifikację prawną przypisanego oskarżonemu czynu dopełniał przepis art. 12 § 1 k.k. Oskarżony, swoją świadomością i zamiarem obejmował przekazywanie i użyczanie matce środków finansowych pochodzących z obrotu substancjami psychotropowymi i do zachowań składających się na to przestępne działanie doszło w krótkich odstępach czasu.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt XVII części dyspozytywnej wyroku (pkt VIII części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się także przestępstwa z art. 299 § 1 k.k.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że rozważania dotyczące interpretacji znamiona przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. wskazane powyżej zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do niniejszego czynu popełnionego przez M. L. (1).

Nie budzi żadnych wątpliwości Sądu, że M. L. (1) w nieustalonym dniu do 28 grudnia 2018 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. K. (1) przekazał jej środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 13.000 zł pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) celem zakupu i rejestracji na dane A. K. (1) pojazdu osobowego marki A. (...) nr rej. (...) o wartości 3.500 euro, czym znacznie utrudnił stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

Oskarżony z uwagi na inne zobowiązania pieniężne, a także chcąc utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia pieniędzy oraz potencjalne zajęcie i orzeczenie przepadku samochodu sfinansowanego z uczestnictwa w obrocie dopalaczami, zarejestrował pojazd marki A. (...) na swoja siostrę A. K. (1). Sama oskarżona w toku pierwszego przesłuchania początkowo przyznała, że A. (...) zostało kupione przez M. L., zaś ona dołożyła 2 tysiące złotych i sporządziła na siebie umowę. Co więcej, oskarżony M. L. (1) nie miał stałej pracy, a także zarówno on jak i jego siostra nie przedstawili żadnego przekonywującego dowodu wskazującego na to, iż faktycznym właścicielem pojazdu jest jego A. K. (1). Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo M. L. (1) co do przypisanego mu czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt XIX części dyspozytywnej wyroku (pkt IX części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się także przestępstwa z art.299§5 k.k. w zw. z art.299§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

Podobnie, rozważania dotyczące interpretacji znamion przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. wskazane powyżej zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do czynu będącego przedmiotem niniejszej analizy. Zastrzec jednakże należy, że w§ 5 art. 299 k.k. przewidziano kwalifikowaną postać przestępstwa prania brudnych pieniędzy, polegającą na działaniu w porozumieniu z innymi osobami.

M. L. (1) w nieustalonym dniu do dnia 30 stycznia 2019 roku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z A. L. i M. K. (1) przekazał A. L. środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 11.000 zł pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) celem zakupu w dniu 13 listopada 2018 roku i rejestracji na dane A. L. pojazdu marki S. (...) o wartości 11.000 zł, przekazanego w użytkowanie M. K. (1), czym znacznie utrudnił stwierdzenie przestępczego pochodzenia tych środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

Oskarżony z uwagi na inne zobowiązania pieniężne, a także chcąc utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia pieniędzy oraz potencjalne zajęcie i orzeczenie przepadku samochodu sfinansowanego z uczestnictwa w obrocie dopalaczami, podobnie jak w przypadku pojazdu marki A. (...), zarejestrował samochód marki S. (...) sfinansowany z pieniędzy uzyskanych z handlu dopalaczami na swojego ojca. Na taki też mechanizm kupna samochodów przez M. L. (1) wskazał w swoich wyjaśnieniach współoskarżony P. J. (1). Co więcej, oskarżony nie miał stałej pracy, ani nie przedstawił żadnego przekonywującego dowodu wskazującego na to, iż faktycznym właścicielem pojazdu jest jego ojciec. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu.

Zaś z uwagi na fakt, że w całą procedurę zakupu za pochodzące z przestępstwa środki pieniężne, rejestracji, a następnie użytkowania pojazdu marki S. (...) razem z oskarżonym były zaangażowane co najmniej dwie współdziałające osoby – tj. A. L. i M. K. (1), to jego zachowanie należało uznać za typ kwalifikowany przestępstwa prania brudnych pieniędzy, określony w art. 299 § 5 k.k.

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonego M. L. (1) należy odnieść poczynione wyżej (w zakresie czynu przypisanego mu w pkt XV części dyspozytywnej wyroku) uwagi dotyczące przypisania oskarżonemu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego. Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt XXI części dyspozytywnej wyroku (pkt X części wstępnej wyroku)

Także wina i sprawstwo oskarżonego M. L. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art.161§1 i 2 k.k. w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. nie budzi wątpliwości.

Jak wynika z brzmienia art. 161 § 1 k.k. w dacie popełnienia czynu przez oskarżonego, kto, wiedząc, że jest zarażony wirusem (...), naraża bezpośrednio inną osobę na takie zarażenie, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Z kolei z § 2 komentowanego przepisu, kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Komentowane przestępstwa należą do grupy przestępstw indywidualnych właściwych. Jego podmiotem może być bowiem wyłącznie osoba zarażona jedną z chorób wymienionych w § 1 i 2.

Czynność czasownikowa, charakteryzująca zachowanie sprawcy, ujęta została w przypadku obu przestępstw z art. 161 w sposób bardzo ogólny oraz zintegrowany z określeniem jej skutku, co osiągnięto dzięki użyciu czasownika „naraża”. Typizacja taka oznacza, że w rachubę wchodzi każde zachowanie, które pozostaje w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem w postaci bezpośredniego narażenia na zarażenie wymienionymi w obu przepisach chorobami.

Przestępstwa z art. 161 § 1 i 2 są przestępstwami materialnymi (skutkowymi), zaliczanymi do grupy przestępstw z konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo. Skutek stanowi właśnie stan bezpośredniego narażenia na zarażenie wirusem lub jedną z chorób wskazanych w komentowanym przepisie.

Przestępstwa określone w art. 161 § 1 i 2 k.k. popełnić można tylko umyślnie w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Strona podmiotowa charakteryzuje się bowiem tym, że sprawca chce narazić bezpośrednio na zarażenie określoną chorobą lub wirusem albo – przewidując taką możliwość – na to się godzi. W obu typizacjach ustawodawca dodatkowo wyeksponował fakt, że sprawca ma swoją wiedzą obejmować fakt, że posiada cechę podmiotu indywidualnego, zdolnego do popełnienia komentowanych przestępstw. Musi bowiem wiedzieć, że jest osobą zarażoną jedną z wchodzących w rachubę chorób. (J. Giezek [w:] D. Gruszecka, K. Lipiński, G. Łabuda, A. Muszyńska, T. Razowski, J. Giezek, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, Warszawa 2021, art. 161).

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsprzeczne jest, że M. L. (1) w okresie od stycznia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wiedząc, że jest zarażony wirusem (...) współżył płciowo oraz podejmował inne czynności seksualne z G. S. bez użycia środków zabezpieczających, czym bezpośrednio naraził ją na zarażenie wskazanymi wirusami.

Sam oskarżony nie zaprzeczał temu, iż jest nosicielem w/w wirusów, niewątpliwie miał świadomość, że jest nosicielem wirusa (...), wirusa (...), bowiem okresowo zażywał stosowne leki, mimo tego jednak współżył i podejmował inne czynności z G. S. bez użycia środków zabezpieczających. Działał więc z zamiarem bezpośrednim. Sama G. S. podejmując aktywność seksualną z oskarżonym nie wiedziała, iż jest on nosicielem wirusa (...), (...), dowiedziała się o tym przypadkowo od jego rodziny przy okazji skaleczenia. Mając przy tym na uwadze wnioski płynące z opinii sądowo – lekarskich, utrzymywanie przez M. L. (1) kontaktów seksualnych bez właściwego zabezpieczenia narażało osoby, z którymi te kontakty utrzymywał na zarażenie wirusem (...) w okresie wskazanym w zarzucie.

Ponadto kwalifikację prawną przypisanego oskarżonemu czynu dopełniał przepis art. 12 § 1 k.k. Oskarżony, swoją świadomością i zamiarem obejmował utrzymywanie stosunków seksualnych z G. S. i do zachowań składających się na to przestępne działanie doszło w krótkich odstępach czasu.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. Sąd oparł się bowiem na brzmieniu przepisów art. 161 § 1 i 2 k.k. w dacie popełnienia czynu.

Czyn przypisany w pkt XXII części dyspozytywnej wyroku (pkt XI części wstępnej wyroku)

W oparciu zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się także przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 270 § 1 k.k. karze podlega każdy, kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu, jako autentycznego używa.

„Podrabianiem” jest nadanie jakiemuś przedmiotowi (np. pismu) pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że zawarta w nim treść pochodzi od wymienionego w nim wystawcy, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest. Dla realizacji znamion podrobienia dokumentu wystarczające jest podrobienie tylko jego fragmentu, w szczególności podpisu wystawcy, czy też pieczęci lub daty, o ile ma ona znaczenie prawne (tak Włodzimierz Wróbel w: Z. A. (red.): B.-O. A., B. G., Ć. Z., D.-K. M., K. P., M. J., R. J.., R. M.., Szewczyk M., W. W. Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 270 k.k. Zakamycze, 2006, Wydanie: II (wyd. el.). Natomiast „użycie za autentyczny” to przedstawienie lub przedłożenie podrobionego czy przerobionego dokumentu osobie prywatnej albo instytucji, czyli wykorzystywanie funkcji, jakie może pełnić taki podrobiony czy przerobiony dokument.

Określenie dokument należy rozumieć szeroko; jest nim np. zaświadczenie wystawione przez urząd, akt urzędu stanu cywilnego, dowód osobisty, paszport, legitymacja, świadectwo szkolne, dyplom, prawo jazdy, dowód rejestracyjny pojazdu, akt notarialny, umowa, pokwitowanie, bilet podróżny (w tym autobusowy), kwit bagażowy, numerek z szatni, a nawet prywatny list jeżeli jego treść ma znaczenie prawne. Może to być praktycznie każdy przedmiot stanowiący dowód prawa lub stosunku prawnego czy okoliczności mającej znaczenie prawne. Ochronie prawnej podlegają wszystkie dokumenty, zarówno publiczne, jak i prywatne, krajowe i zagraniczne.

Oceniając zachowanie oskarżonego Sąd uznał, że wypełnił on znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. określanego w doktrynie jako fałszerstwo materialne.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym na podstawie zeznań świadków – C. W. oraz pracowników wypożyczalni samochodów, w całości ponad wszelką wątpliwość stwierdzić należy, że oskarżony M. L. (1) w okresie od 30 września 2018 roku do 16 grudnia 2018 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru posługiwał się jako autentycznym podrobionym dowodem osobistym o numerze (...) na dane C. W. w ten sposób, że okazał go celem zawarcia z (...) Sp. z o.o. umowy najmu samochodu osobowego, w tym:

- w dniu 30 września 2018 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...)

- w dniu 7 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 8 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 17 października 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 21 października 2018 roku pojazdu marki M., nr rej. (...),

- w dniu 31 października 2018 roku pojazdu marki M. (...), nr rej. (...),

- w dniu 4 listopada 2018 roku pojazdu marki S. (...), nr rej. (...),

- w dniu 8 listopada 2018 roku i 16 listopada 2019 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...),

- w dniu 21 listopada 2018 roku pojazdu marki M. (...), nr rej. (...),

- w dniu 26 listopada 2018 roku pojazdu marki S. (...) o nr. rej. (...),

- w dniu 5 grudnia 2018 roku pojazdu marki O. (...), nr rej. (...),

- w dniu 11 grudnia 2018 roku pojazdu marki K. (...), nr rej. (...),

- w dniu 14 grudnia 2018 roku i 16 grudnia 2018 roku pojazdu marki V. (...), nr rej. (...).

Z całą pewnością oskarżony w celu okazjonalnego wypożyczania samochodów miał zamiar posługiwania się podrobionym dowodem osobistym o numerze (...) na dane C. W. jako dokumentem autentycznym. Po pierwsze, oskarżony nie był sobą uprawnioną do posługiwania się dowodem osobistym wystawionym na dane C. W., po drugie dokument ten był podrobiony. C. W. w istocie zgubił dokument tożsamości, jednak miał on inny numer seryjny niż ten, którym posługiwał się M. L. (1). Oskarżony zatem będąc świadomym tego, że orzeczono wobec niego sądowy zakaz prowadzenia pojazdów, by uniknąć podejrzeń, posługiwał się jako autentycznym w/w podrobionym dokumentem. Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony powyższego czynu dopuścił się w sposób zawiniony.

Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że oskarżony, swoją świadomością i zamiarem obejmował stałe i regularne działanie, bowiem 13 razy posłużył się jako autentycznym podrobiony dowodem osobistym, a działania te były podjęte w krótkich odstępach czasu. Sąd przyjął więc w kwalifikacji prawnej czynu art. 12 § 1 k.k., tj. działanie w warunkach przestępstwa ciągłego.

☒

3.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

XXIV, XXVI

M. L. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt XXIV części dyspozytywnej wyroku (pkt XII części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonej M. L. (2) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwa z art.18§3 k.k. w zw. z art.56 ust.1, art.58 ust.1 i art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. nie budzi wątpliwości.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że swoją aktualność zachowują rozważania prawne w zakresie interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1, 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1.oraz M. L. (1) – pkt 3.2.).

Przybliżyć jednak należy formę zjawiskową w postaci pomocnictwa w jakiej oskarżona dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu.

Zgodnie z art. 18 § 3 k.k. odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.

Pomocnictwo polega na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego. Stroną podmiotową pomocnictwa jest umyślność w postaci zamiaru zarówno bezpośredniego, jak i ewentualnego, co oznacza, że pomocnik powinien zarówno obejmować świadomością kształt czynu, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, jak i mieć świadomość, że jego zachowanie stanowi ułatwienie popełnienia czynu zabronionego przez inną osobę (wyrok SA w Warszawie z 23.06.2020 r., II AKa 5/20, LEX nr 3049436).

Pomocnictwo polega na każdej czynności, która faktycznie ułatwia innej osobie popełnienie czynu. Wyliczenie czynności ułatwiających w treści przepisu art. 18 § 3 jest przykładowe, na co wskazuje wyrażenie „w szczególności” (Marek, Komentarz, s. 74; Kardas [w:] Wróbel, Zoll I/1, s. 456–457; odmiennie Zoll [w:] Buchała, Zoll, s. 184).

W art. 18 § 3 k.k. określono dwa znamiona ogólne pomocnictwa – jedno należy do strony przedmiotowej pomocnictwa („swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie”), drugie zaś do jego strony podmiotowej („w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego”).

Nie budzi wątpliwości Sądu, że M. L. (2) w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w zamiarze, aby M. L. (1) wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci suszu (...) - (...)) nabywając go, a następnie wprowadzając ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie G. S. ułatwiała mu jego popełnienie w ten sposób, że umożliwiła składowanie środków płatniczych i substancji psychotropowych w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...).

Ułatwia drugiej osobie popełnienie czynu zabronionego ten, kto w jakikolwiek sposób sprawia, że popełnienie czynu zabronionego staje się dla owej osoby w jakimkolwiek stopniu łatwiejsze. M. L. (2) działała z zamiarem, aby jej syn dokonał konkretnego przestępstwa i w związku z tym ułatwiła to poprzez umożliwienia M. L. (1) składowania pieniędzy i dopalaczy w zajmowanym przez siebie mieszkaniu. Takie działanie ułatwiało jej synowi prowadzenie „działalności narkotykowej”, bowiem dzięki pomocy matki miał on pewność, że zarówno dopalacze, jak i pieniądze pochodzące z ich sprzedaży nie zostaną skradzione przez osoby ze środowiska narkotykowego przebywające w jego mieszkaniu, co pozwalało mu kontynuować przestępczy proceder. Co istotne, oskarżona miała świadomość, jaki charakter ma przechowywany w jej mieszkaniu susz, wiedziała także, że jej syn nie ma stałej pracy, z której osiągałby legalne wynagrodzenie. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonej co do przypisanego jej czynu.

Zgodnie z art. 12 § 1 k.k. zachowanie oskarżonej należało zakwalifikować, jako działanie w warunkach czynu ciągłego, oskarżona działała, bowiem w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Sąd miał także na uwadze fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonej chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary.

Czyn przypisany w pkt XXVI części dyspozytywnej wyroku (pkt XIII części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżona dopuściła się także przestępstwa z art.299§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że rozważania dotyczące interpretacji znamion przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. przytoczone powyżej (w pkt. 3.2. - dot. czynu przypisanego M. L. (1)) zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do czynu będącego przedmiotem niniejszej analizy.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że M. L. (2) w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. (1) przyjmowała od niego celem przechowania i ukrycia oraz celem użycia nie rzadziej niż 2-3 razy w tygodniu w kwotach nie mniejszych niż 500 zł środki pieniężne pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) czym znacznie utrudniła stwierdzenie ich przestępczego pochodzenia i umieszczenia oraz utrudniła ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

Jak wynika z ustaleń w sprawie, w mieszkaniach, w których zamieszkiwał oskarżony M. L. (1) często przebywali jego znajomi wywodzący się ze środowiska „narkotykowego”. Oskarżony zatem w obawie przed kradzieżą przez te osoby pieniędzy pochodzących z wprowadzania suszu zawierającego (...) - (...) do obrotu, przekazywał pozyskane w ten sposób środki na przechowanie swojej matce M. L. (2), która środki te przyjmowana na przechowanie w celu ukrycia, a także sama z nich korzystała. To właśnie w trakcie przeszukania lokalu zajmowanego przez M. L. (2) ujawniono i zatrzymano gotówkę w łącznej kwocie 19.800 zł. Co więcej, oskarżona w żaden sposób nie udowodniła, że gotówka ta miała pochodziła z innego źródła niż z handlu dopalaczami przez M. L. (1). Sąd nie kwestionuje przy tym, że oskarżona prowadziła w zeszycie zabezpieczonym w jej mieszkaniu zapiski odnośnie domowego budżetu, jednak w żaden sposób zarówno te zapiski jak i zabezpieczony przy nim w zeszycie wyciąg z rachunku bankowego nie potwierdza, ani nie zaprzecza, że kwota 19.800 zł nie pochodzi z handlu dopalaczami przez M. L. (1).

Dzięki działaniom oskarżonej wykrycie przestępczego pochodzenia tych środków u M. L. (1) czy w jego mieszkaniu mogło być co najmniej znacznie utrudnione. Samo zaś przechowywanie tych środków przez oskarżoną miało utrudnić ich zajęcie i orzeczenie przepadku w przypadku ewentualnego ich ujawnienia u M. L. (1). Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonej co do przypisanego jej czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o przyjęciu w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej art. 12 § 1 k.k. oraz o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

☒

3.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

XXX, XXXII

A. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt XXX części dyspozytywnej wyroku (pkt XVI części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonej A. K. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art.18§3 k.k. w zw. z art.56 ust.1, art.58 ust.1 i art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. nie budzi wątpliwości.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że swoją aktualność zachowują rozważania prawne w zakresie interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1, 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1.oraz M. L. (1) – pkt 3.2.), jak i te odnoszące się do formy zjawiskowej pomocnictwa (przytoczone w pkt 3.3. dot. M. L. (2)).

Nie budzi wątpliwości Sądu, że A. K. (1) w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w zamiarze, aby M. L. (1) wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci suszu (...) - (...)) nabywając go a następnie wprowadzając ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie ustalonej osobie ułatwiała mu jego popełnienie w ten sposób, że umożliwiła składowanie środków płatniczych i substancji psychotropowych w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...), a także na jego prośbę przywoziła mu do jego miejsca zamieszkania składowane przez siebie substancje psychotropowe;

Ułatwia drugiej osobie popełnienie czynu zabronionego ten, kto w jakikolwiek sposób sprawia, że popełnienie czynu zabronionego staje się dla owej osoby w jakimkolwiek stopniu łatwiejsze. A. K. (1) działała z zamiarem, aby M. L. (1) dokonał konkretnego przestępstwa i w związku z tym ułatwiła to poprzez umożliwienia mu składowania pieniędzy i dopalaczy w zajmowanym przez siebie mieszkaniu. Takie działanie ułatwiało M. L. (1) prowadzenie „działalności narkotykowej”, bowiem dzięki pomocy siostry miał on pewność, że zarówno dopalacze, jak i pieniądze pochodzące z ich sprzedaży nie zostaną skradzione przez osoby ze środowiska narkotykowego przebywające w jego mieszkaniu, co pozwalało mu kontynuować przestępczy proceder. Co więcej, sama A. K. (1) przywoziła bratu wydzielone porcje substancji psychotropowej do jego mieszkania, tak by ten mógł je dalej sprzedawać konsumentom. Oskarżona miała świadomość, jaki charakter ma przechowywany w jej mieszkaniu susz, wiedziała także, że M. L. (1) nie ma stałej pracy, z której osiągałby legalne wynagrodzenie, sama przecież pomagała mu w utrzymaniu opłacając czynsz za mieszkanie. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonej co do przypisanego jej czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o przyjęciu w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej art. 12 § 1 k.k. oraz o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt XXXII części dyspozytywnej wyroku (pkt XV części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżona dopuściła się także przestępstwa z art.299§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że rozważania dotyczące interpretacji znamion przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. przytoczone powyżej (w pkt. 3.2. - dot. czynu przypisanego M. L. (1)) zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do czynu będącego przedmiotem niniejszej analizy.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że A. K. (1) w nieustalonym okresie do 28 grudnia 2018 roku we W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z M. L. (1) przyjęła od niego środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 13.000 zł pochodzące z przestępstwa uczestnictwa w obrocie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową w postaci (...) – (...) celem zakupu i rejestracji na swoje dane pojazdu osobowego marki A. (...) nr rej. (...) o wartości 3.500 euro, czym znacznie utrudniła stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia oraz utrudniła ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

A. K. (1) zarejestrowała na siebie pojazd marki A. (...) sfinansowany ze środków pochodzących z handlu dopalaczami przez M. L. (1) z uwagi na jego inne zobowiązania pieniężne, a także chcąc utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia pieniędzy oraz potencjalne zajęcie i orzeczenie przepadku samochodu. Sama oskarżona w toku pierwszego przesłuchania początkowo przyznała, że A. (...) zostało kupione przez M. L., zaś ona dołożyła 2 tysiące złotych i sporządziła na siebie umowę. Co więcej, sama oskarżona nie przedstawiła żadnego przekonywującego dowodu wskazującego na to iż jest faktyczną właścicielką pojazdu. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonej co do przypisanego jej czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o przyjęciu w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej art. 12 § 1 k.k. oraz o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

☒

3.5. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

XXXVI, XXXVIII

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt XXXVI części dyspozytywnej wyroku (pkt XVI części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonego M. K. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art.18§3 k.k. w zw. z art.56 ust.1, art.58 ust.1 i art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. nie budzi wątpliwości.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że swoją aktualność zachowują rozważania prawne w zakresie interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1, 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1.oraz M. L. (1) – pkt 3.2.), jak i te odnoszące się do formy zjawiskowej pomocnictwa (przytoczone w pkt 3.3. dot. M. L. (2)).

Nie budzi wątpliwości Sądu, że M. K. (1) w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 30 stycznia 2019 roku we W. i K., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w zamiarze, aby M. L. (1) wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci suszu (...) - (...)) nabywając go a następnie wprowadzając ten susz do obrotu w ten sposób, że sprzedawał go innym nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży, a nadto w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go nieustalonym osobom będącym konsumentami oraz udzielał go nieodpłatnie ustalonej osobie ułatwiał mu jego popełnienie w ten sposób, że przyjmował do składowania środki płatnicze i substancje psychotropowe w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym położonym we W. przy ulicy (...), na jego prośbę przywoził mu do jego miejsca zamieszkania składowane przez siebie substancje psychotropowe oraz jako kierowca woził M. L. (1) z W. do K. celem umożliwienia mu zakupu i transportu środków psychotropowych.

Ułatwia drugiej osobie popełnienie czynu zabronionego ten, kto w jakikolwiek sposób sprawia, że popełnienie czynu zabronionego staje się dla owej osoby w jakimkolwiek stopniu łatwiejsze. M. K. (1) działał z zamiarem, aby M. L. (1) dokonał konkretnego przestępstwa i w związku z tym ułatwił to poprzez umożliwienia mu składowania pieniędzy i dopalaczy w zajmowanym przez siebie mieszkaniu. Takie działanie ułatwiało M. L. (1) prowadzenie „działalności narkotykowej”, bowiem dzięki pomocy M. K. (1) miał on pewność, że zarówno dopalacze, jak i pieniądze pochodzące z ich sprzedaży nie zostaną skradzione przez osoby ze środowiska narkotykowego przebywające w jego mieszkaniu, co pozwalało mu kontynuować przestępczy proceder. Co więcej, sam M. K. (1) przywoził M. L. (1) wydzielone porcje substancji psychotropowej do jego mieszkania, tak by ten mógł je dalej sprzedawać konsumentom. Oskarżony miał świadomość, jaki charakter ma przechowywany w jego mieszkaniu susz, wiedział także, że M. L. (1) nie ma stałej pracy, z której osiągałby legalne wynagrodzenie. Co istotne, M. K. (1) także na prośbę M. L. (1) woził go do K. by ten mógł kupić tam dopalacze, czego M. K. (1) miał świadomość. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o przyjęciu w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu art. 12 § 1 k.k. oraz o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt XXXII części dyspozytywnej wyroku (pkt XV części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się także przestępstwa z art. 299 § 5 w zw. z art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że rozważania dotyczące interpretacji znamion przestępstwa z art. 299 § 5 w zw. z art. 299 § 1 k.k. przytoczone powyżej (w pkt. 3.2. - dot. czynu przypisanego M. L. (1)) zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do czynu będącego przedmiotem niniejszej analizy.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że M. K. (1) w nieustalonym okresie do dnia 30 stycznia 2019 roku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z A. L. i M. L. (1) przyjął w użytkowanie nabyty w dniu 13 listopada 2018 roku przez A. L. pojazd marki S. (...) za przekazane przez M. L. (1) pochodzące z przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychotropowych w postaci (...) - (...) środki pieniężne w kwocie nie mniejszej niż 11.000 zł, czym znacznie utrudnił stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu i ich umieszczenia, oraz utrudnił ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

M. K. (1) przyjmując bowiem w użytkowanie pojazd M. L. (5) miał świadomość, że został on sfinansowany z pieniędzy pochodzących z handlu narkotykami przez M. L. (1). Działanie to było podyktowane utrudnieniem stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu oraz utrudnieniem jego zajęcia i orzeczenia przepadku. Oskarżony nie przedstawił także żadnych przekonujących dowodów wskazujących na to, że to nie M. L. (1) sfinansował zakup tego pojazdu. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o przyjęciu w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej art. 12 § 1 k.k. oraz o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

☒

3.6. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

XLII, XLIV, XLVI

M. A. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt XLII części dyspozytywnej wyroku (pkt XVIII części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonego M. A. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art.56 ust.3, art.58 ust.1 i art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§2 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k. nie budzi wątpliwości.

Zgromadzony w sprawie materiał dowody w szczególności zeznania D. D. (1), wyjaśnienia współoskarżonych J. S. i D. J. (1), protokoły przeszukań, opinie biegłych z zakresu chemii i komunikaty zbiorcze z kontroli operacyjnych wskazuje na to, że M. A. (1) w okresie od sierpnia 2018 roku do dnia 13 sierpnia 2019 roku w K. i W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 4 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 8.000 porcji handlowych, w ten sposób że nabył wyżej wymienioną substancję za kwotę nie mniejszą niż 72.000 zł od D. D. (1) bezpośrednio i za pośrednictwem innych ustalonych osób, po czym odsprzedawał ją innej nieustalonej osobie w celu dalszego wprowadzenia do obrotu, udzielał ustalonej osobie wbrew przepisom ustawy oraz udzielał nieustalonym konsumentom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Podobnie, jak w przypadku P. J. (1) i M. L. (1), ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej M. A. (1) jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstwa najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną. Z zebranych dowodów, w tym w szczególności zeznań D. D. (1), wyjaśnień współoskarżonych J. S., M. A. (1), protokołów przeszukań, opinii z zakresu badań chemicznych jednoznacznie wynika, że oskarżony zarówno uczestniczył w obrocie jak i wprowadzał do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)). M. A. (1) będąc ogniwem pośrednim w dystrybuowaniu suszu (...) - (...) nabywając susz od D. D. (1) uczestniczył w jego obrocie, a następnie dalej sam wprowadzał go do obrotu zarówno sprzedając go innym nieustalonym osobom zajmującym się jego dalszą odsprzedażą, a także sam, udzielał go bezpośrednim konsumentom, w tym także nieodpłatnie. Wszystkie te zachowania oskarżonego składały się na całość jego aktywności związanej z dystrybucją dopalaczy, nakierowaną na osiągnięcie korzyści majątkowej i stanowiącej stałe źródło dochodów. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Wobec powyższego, w tym miejscu Sąd odwołuje się do rozważań dotyczących interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1 i M. L. (1) – pkt. 3.2.). Zachowują one swoją aktualność także w odniesieniu do tego czynu przypisanego M. A. (1).

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonego M. A. (1) należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k.

Sąd miał także na uwadze fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonego chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary.

Czyn przypisany w pkt XLIV części dyspozytywnej wyroku (pkt XIX części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonego M. A. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art56 ust. 3 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 11 § 2 k .k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. nie budzi wątpliwości.

M. A. (1) bezsprzecznie bowiem w okresie od października 2019 roku do dnia 7 marca 2020 roku w K. i W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci (...) – (...) o łącznej wadze netto nie mniejszej niż 1.400 gram stanowiącej nie mniej niż 2.800 porcji handlowych, w ten sposób, że nabył wyżej wymienioną substancję za kwotę nie mniejszą niż 28.000 zł od J. S., a w tym w dniu 7 marca 2020 roku nabył 299,73 gramy netto wskazanej substancji, po czym odsprzedawał ją innym osobom w celu dalszego wprowadzenia do obrotu, udzielał ustalonej osobie wbrew przepisom ustawy oraz udzielał nieustalonym konsumentom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Oceniając zachowanie oskarżonego M. A. (1), w tym miejscu Sąd odwołuje się do rozważań dotyczących interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3, art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1 i M. L. (1) – pkt. 3.2.). Zachowują one swoją aktualność także w odniesieniu do czynu przypisanego M. A. (1) będącemu przedmiotem niniejszej analizy. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, po zatrzymaniu D. D. (1) M. A. (1) zmuszony był zmienić dostawcę dopalaczy i dlatego nabywał je od J. S.. kontynuując następnie przestępczy proceder odsprzedając dopalacze innym osobom w celu dalszego wprowadzenia do obrotu, czy tez udzielał nieustalonym konsumentom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jak również udzielał nieodpłatnie ustalonej osobie.

W tym miejscu należy również dodać, że (...) - (...) oraz jego sole są wymienione w wykazie substancji psychotropowych, grupa II-P, stanowiącym załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych (Dz. U. z 2018r., poz. 1591). Zgodnie z art. 4 pkt. 25 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani z dnia 29 lipca 2005 roku stanowią substancje psychotropowe.

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonego M. A. (1) należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k. Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt XLVI części dyspozytywnej wyroku (pkt XX części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się także przestępstwa z art.299§1 k.k.

W tym miejscu Sąd wskazuje, że rozważania dotyczące interpretacji znamion przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. przytoczone powyżej (w pkt. 3.2. - dot. czynu przypisanego M. L. (1)) zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do czynu będącego przedmiotem niniejszej analizy.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że M. A. (1) w dniu 21 czerwca 2019 roku we W. w celu znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępczego pochodzenia środków pieniężnych w kwocie 45.000 zł uzyskanych z przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychotropowych w postaci (...) – (...), to jest czynu z art. 56 ust. 3 w zw. z ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawarł z K. C. (1) pozorną umowę sprzedaży samochodu marki V. (...) nr rej. (...) czym znacznie utrudnił orzeczenie ich zajęcie i orzeczenie przepadku.

Oskarżony, jak sam wskazał w toku początkowo składanych wyjaśnień i Sąd tę wersję wydarzeń uznał za wiarygodną, kupił samochód za pieniądze z dopalaczy i zarejestrował na swojego kolegę K. C. żeby uniknąć egzekucji komorniczej. Działanie to miało utrudnić wykrycie przestępczego pochodzenia środków, z których sfinansowany został samochód. Z drugiej zaś strony zarejestrowanie pojazdu na K. C. (1) miało utrudnić ich zajęcie i orzeczenie przepadku. Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości Sądu wina i sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

☒

3.6. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

XLIX, L, LII, LIII, LIV

D. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt XLIX części dyspozytywnej wyroku (pkt XXI części wstępnej wyroku)

Przy ustalonym w oparciu o zebrane dowody stanie faktycznym Sąd uznał również, że oskarżony D. J. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że D. J. (1) w okresie od 28 września 2018 roku do 11 maja 2020 roku w K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. S. w celu osiągniecia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej, w tym:

- w okresie od 28 września 2018 roku do 13 sierpnia 2019 roku w postaci suszu nasączonego (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kilogramów, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabywał susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1),

- w okresie od 14 sierpnia 2019 roku do 11 maja 2020 roku w postaci suszu nasączonego 1-fenylo-2-(pirolidyn-1-ylo)pentan-1-on ((...) (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 2 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 4.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabył susz nasączony (...) - (...) od nieustalonej osoby, a następnie sprzedawał ten susz innym ustalonym i nieustalonym osobom w celu dalszej odsprzedaży oraz w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał innym nieustalonym osobom będącym konsumentami susz nasączony (...) – (...) i (...) (...).

Podobnie, jak w przypadku innych współoskarżonych, tak w odniesieniu do D. J. (1) ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonego jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstwa najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną.

Oceniając zachowanie oskarżonego D. J. (1), w tym miejscu Sąd odwołuje się do rozważań dotyczących interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3, i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1). Zachowują one swoją aktualność także w odniesieniu do czynu przypisanego D. J. (1) będącemu przedmiotem niniejszej analizy. Z zebranych dowodów jednoznacznie wynika, że oskarżony wspólnie i w porozumieniu z J. S. zarówno uczestniczył w obrocie jak i wprowadzał do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...) oraz (...) - (...). Będąc ogniwem pośrednim w dystrybuowaniu dopalaczy nabywali je od D. D. (1), a później od innej nieustalonej osoby, uczestnicząc tym samym w obrocie tym suszem, a następnie dalej sami wprowadzali go do obrotu zarówno sprzedając go innym nieustalonym osobom zajmującym się jego dalszą odsprzedażą, a także udzielając go bezpośrednim konsumentom. Wszystkie te zachowania oskarżonego składały się na całość jego aktywności związanej z dystrybucją dopalaczy, nakierowaną na osiągnięcie korzyści majątkowej i stanowiącej stałe źródło dochodów. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonego należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k. Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt L części dyspozytywnej wyroku (pkt XXII części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonego D. J. (1) w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 55 ust. 3 w zw. z ust. 1, art. 53 ust. 2 w zw. z ust. 1, art. 56 ust. 3 w zw. z ust.1, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk nie budzi wątpliwości.

Mając na uwadze aktualność rozważań dotyczących interpretacji znamion przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu P. J. (1) – pkt 3.1.) Sąd w niniejszym punkcie odniesie się do nieopisanych dotychczas znamion przestępstwa z art.55 ust. 3 w zw. z ust.1 i art.53 ust.2 w zw. z ust.1 u.p.n.

Czyn spenalizowany w art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z uwagi na obrót znaczą ilością środka odurzającego stanowi typ kwalifikowany i zbrodnię w rozumieniu art. 7 § 2 k.k. Czyn z art. 55 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii należy do kategorii przestępstw powszechnych i formalnych. Głównym przedmiotem jego ochrony jest monopol przedsiębiorstw dokonujących legalnego obrotu środkami odurzających, substancjami psychotropowymi i in. Chroni on także zdrowie i życie publiczne, a także zabezpiecza przed nielegalnym wprowadzaniem na terytorium P. wymienionych produktów oraz uniemożliwia ich przekazywanie z terytorium i przez terytorium P. do innych państw (P. Jarocki, Karna charakterystyka przestępstw przemytu narkotyków, Prok. i Pr. 2003/10, s. 132).

Natomiast przepis art. 53 ust.2 u.p.n. wprowadza kwalifikowaną postać czynu przestępczego w stosunku do art. 53 ust.1. Popełnić ją może osoba, która wbrew przepisom ustawy wytwarza, przetwarza albo przerabia środki odurzające, substancje psychotropowe bądź przetwarza słomę makową lub nowe substancje psychoaktywne: w znacznej ilości lub czyni to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Dla bytu tego przestępstwa wystarczy, że sprawca zachowa się chociażby w jeden z wymienionych sposobów. Znamię czasownikowe „przerobił” wskazane w art. 53 ust. 1 u.p.n. oznacza otrzymywanie mieszanin środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub nowych substancji psychoaktywnych oraz nadawanie tym środkom lub substancjom nowej postaci (art. 4 pkt 20 u.p.n.).

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z wyjaśnień współoskarżonej J. S., analizy kryminalnej trasy do H., protokołów przeszukań, opinii biegłego z zakresu chemii, D. J. (1) w nieustalonym okresie od 2019 roku do 11 maja 2020 roku w H. oraz w K. wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, dokonał trzykrotnie wewnątrzwspólnotowego nabycia znacznych ilości substancji psychotropowych oraz środka odurzającego łącznie w postaci:

- nie mniej niż 3 litrów amfetaminy w postaci wolnej zasady, z których możliwym jest pozyskanie 3,9 kg soli amfetaminy, stanowiącej 39.000 porcji handlowych;

- nie mniej niż 50 tabletek (...) ( (...)) w postaci soli, stanowiących 50 porcji handlowych;

- nie mniej niż 2 gramy kokainy, stanowiące 20 porcji handlowych

w ten sposób, że w dniach 14 -15 listopada 2019 roku, 15 - 17 stycznia 2020 roku i innym nieustalonym dniu dokonał zakupu wyżej wskazanych substancji na terytorium H., po czym poruszając się samochodem osobowym przywiózł ją do P., przekraczając granicę (...) w dniu 15 listopada 2019 roku w Z. i w dniu 17 stycznia 2020 roku w Ś.,

a następnie, wbrew przepisom art. 33-35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, dokonał przerobienia 3 litrów amfetaminy w postaci wolnej zasady, którą po przerobieniu w postaci soli amfetaminy wprowadził do obrotu oraz wprowadził do obrotu 11 tabletek (...) ( (...)) co stanowi 11 porcji handlowych, 0,52 grama kokainy co stanowi 5 porcji handlowych w ten sposób, że zbył ww. substancję nieustalonym osobom.

Zaznaczyć należy przy tym, że:

- amfetamina oraz jej sole znajdują się w wykazie substancji psychotropowych, grupa II-P stanowiącym załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018r. (Dz.U.z 2018r. poz.1591 z późn. zm.),

- 3,4-metylenodioksymetamfetamina ( (...)) oraz jej sole znajdują się w wykazie substancji psychotropowych, grupa I-P stanowiącym załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. (Dz.U.z 2018r. poz.1591 z późn. zm.),

- kokaina oraz jej sole znajdują się w wykazie środków odurzających, grupa I-N, stanowiącym załącznik nr 2 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. (Dz.U.z 2018r. poz.1591 z późn. zm.).

Także i w tym przypadku, ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonego jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstwa najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną. Z zebranych dowodów wynika, że oskarżony dokonał uprzednio przemytu znacznych ilości substancji psychotropowych oraz środka odurzającego z terytorium H., a następnie odpowiednio przerobił sprowadzone substancje celem wprowadzenia ich do obrotu. Wszystkie te zachowania oskarżonego składały się na całość jego aktywności związanej handlem narkotykami, nakierowaną na osiągnięcie korzyści majątkowej i stanowiącej stałe źródło dochodów. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Jednocześnie w odniesieniu do zachowania oskarżonego należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k. Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt LII części dyspozytywnej wyroku (pkt XXIII części wstępnej wyroku)

Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych i oceny dowodów nie budzi wątpliwości Sądu zrealizowanie przez oskarżonego znamion czynu z art.63 ust. 3 w zw. z ust.1 i 63 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§2 k.k.

Art. 63 ust. 1 u.p.n. penalizuje zachowanie polegające na nielegalnej uprawie maku, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopi, z wyjątkiem konopi włóknistych, lub krzew kok. Zaś art. 63 ust. 3 u.p.n. stanowi kwalifikowaną postać czynu przestępczego w stosunku do art. 63 ust.1, który penalizuje zachowanie polegające na nielegalnej uprawie mogącej dostarczyć znacznej ilości: słomy makowej, liści koki, żywicy konopi innych niż włókniste oraz ziela konopi innych niż włókniste. Dla jego bytu wystarczy uprawa chociażby jednej z wymienionych wyżej roślin.

Wskazać należy na zakres pojęciowy znamienia "uprawa konopi" w rozumieniu art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, która obejmuje całokształt zabiegów w produkcji roślin, w tym pielęgnację do momentu zbioru (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2018 r. V KK 296/18, Lex nr 2549366).

W tym miejscu należy zauważyć, że byt art. 63 ust. 3 ustawy uwarunkowany jest oceną potencjalnych możliwości uzyskania z uprawy znacznej ilości konopi innych niż włókniste, a nie samym wytworzeniem tego środka. Czym innym bowiem jest wytworzenie środka odurzającego lub substancji psychotropowej co generuje odpowiedzialność z art. 53 ustawy, a czym innym nielegalna uprawa - penalizowana w art. 63 ustawy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 18 sierpnia 2016 r., LEX nr 2136979).

Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał także znamiona czynu z art. 63 ust. 2 u.p.n., tj. nielegalnego zbioru ziela konopi innych niż włókniste. W analizowanym stanie faktycznym zbiór ten jest następstwem uprawiania tych konopi przez oskarżonego.

Podkreślić należy także, że zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych, ziele konopi innych niż włókniste stanowi środek odurzający (poz. 113).

Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy, wskazuje, że D. J. (1) w nieustalonym okresie do dnia 11 maja 2020 roku w K. uprawiał konopie inne niż włókniste w postaci 21 krzewów, z których można było uzyskać znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 462 gramy, co stanowi około 4 620 porcji handlowych, a z których zebrał i ususzył co najmniej 2,54 grama ziela konopi innych niż włókniste.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że oskarżony prowadził uprawę tzn. marihuany, o czym świadczy protokół przeszukania, opinia biegłego z zakresu chemii oraz wyjaśnienia samego oskarżonego. Podjęte czynności świadczą bezsprzecznie o uprawie, a następnie zbiorze ziela konopi innych niż włókniste a także o działaniu umyślnym w zamiarze bezpośrednim. Z uprawy marihuany przez oskarżonego można było uzyskać znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 462 gramy, co stanowi około 4 620 porcji handlowych, natomiast zdążył on zebrać i ususzyć co najmniej 2,54 grama ziela konopi innych niż włókniste. Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości Sądu.

Czyn przypisany w pkt LIII części dyspozytywnej wyroku (pkt XXIV części wstępnej wyroku)

Ujawnienie substancji psychotropowej w postaci (...) w ilości 0,01 grama w toku przeszukania mieszkania D. J. (1) daje podstawę do przypisania oskarżonemu odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 1 u.p.n. Sam oskarżony także przyznał się do tego, iż zabezpieczona w jego mieszkaniu substancja psychoaktywna należała do niego, a jego wina i sprawstwo nie budzą wątpliwości Sądu.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Dla usystematyzowania ustaleń należy wskazać, że (...) znajduje się w wykazie substancji psychotropowych, grupa I-P, stanowiącym załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018r. (Dz.U.z 2018r. poz.1591 z późn. zm.).

Kierując się ilością ujawnionych środków i opinią biegłego z zakresu chemii uznać należało, że nie stanowią one znacznej ilość w rozumieniu ust. 2 art. 62 u.p.n. Kwalifikacja prawna przypisanego czynu nie mogła nie odnieść się bowiem do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 62 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13).

Poczynione zatem ustalenia faktyczne, w tym w szczególności wnioski płynąc z opinii biegłego z zakresu chemii, gdzie wskazano, że najmniejsza spotykana porcja handlowa kartoników nasączonych (...) stanowi pojedynczy kartonowy kwadrat, prowadzą zaś do wniosku, iż posiadane przez oskarżonego środki odurzające w postaci substancji psychotropowej w postaci (...) w ilości 0,01 grama nie stanowiły znacznej ilości.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że D. J. (1) w dniu 11 maja 2020 roku w K. posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii substancję psychotropową w postaci kartoniku nasączonego (...) w ilości 0,01 grama i zachowaniem tym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 u.p.n.

Czyn przypisany w pkt LIV części dyspozytywnej wyroku (pkt XXV części wstępnej wyroku)

W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się także przestępstwa z art. 299 § 1 k.k.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że rozważania dotyczące interpretacji znamiona przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. wskazane powyżej (w pkt 3.2 w odniesieniu do czynu przypisanego M. L. (1)) zachowują aktualność także w odniesieniu do niniejszego czynu popełnionego przez D. J. (1).

Nie budzi żadnych wątpliwości Sądu, że w dniu 30 stycznia 2020 roku w K. w celu udaremnienia i znacznego utrudnienia stwierdzenia pochodzenia środków majątkowych w kwocie około 16.000 zł z przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychotropowych i środków odurzających wbrew przepisom art. 33-35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nabył pojazd marki A. (...) o nr rej (...) którego był wyłącznym użytkownikiem, a następnie dokonał jego rejestracji na dane swojego ojca T. J. (1).

Oskarżony chcąc utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia pieniędzy oraz potencjalne zajęcie i orzeczenie przepadku samochodu sfinansowanego z uczestnictwa w obrocie dopalaczami, zarejestrował pojazd marki A. (...) na swojego ojca T. J. (1). Powyższe znajduje odzwierciedlenie w zgromadzonych w aktach sprawy dowodach, w tym wyjaśnieniach partnerki J. S., która wprost przyznała, że samochód marki A. (...) był zakupiony z pieniędzy pochodzących z handlu dopalaczami i został zarejestrowany na ojca D. J. (1). Co więcej, oskarżony miał stałej pracy, utrzymywał się wyłącznie z handlu narkotykami, a także nie przedstawił żadnego przekonywującego dowodu wskazującego na to, iż faktycznym właścicielem pojazdu jest jego ojciec. Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżeni powyższego czynu dopuścili się w sposób zawiniony.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

☒

3.7. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

LVII, LIX, LX,

J. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt LVII części dyspozytywnej wyroku (pkt XXVI części wstępnej wyroku)

Przy ustalonym w oparciu o zebrane dowody stanie faktycznym Sąd uznał, że oskarżona J. S. swoim zachowaniem wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że J. S. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 11 maja 2020 roku w K., działając w warunkach przestępstwa ciągłego, wspólnie i w porozumieniu z D. J. (1) w celu osiągniecia korzyści majątkowej i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczyła w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej, w tym:

- w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 13 sierpnia 2019 roku w postaci suszu nasączonego (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 5 kilogramów, stanowiącej nie mniej niż 10.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabyła susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1) oraz pośredniczyła w obrocie tą substancją pomiędzy D. D. (1) a M. A. (1),

- w okresie od 14 sierpnia 2019 roku do 11 maja 2020 roku w postaci suszu nasączonego 1-fenylo-2-(pirolidyn-1-ylo)pentan-1-on ((...) (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 2 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 4.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabyła susz nasączony (...) - (...) od nieustalonej osoby, a następnie sprzedawała ten susz innym ustalonym i nieustalonym osobom w celu dalszej odsprzedaży oraz w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał innym nieustalonym osobom będącym konsumentami susz nasączony (...) – (...) i (...) (...)

Podobnie, jak w przypadku innych współoskarżonych, tak w odniesieniu do J. S. ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonej jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstwa najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną.

Oceniając zachowanie oskarżonej J. S., w tym miejscu Sąd odwołuje się do rozważań dotyczących interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3, i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1). Zachowują one swoją aktualność także w odniesieniu do czynu przypisanego J. S. będącemu przedmiotem niniejszej analizy. Z zebranych dowodów jednoznacznie wynika, że oskarżona wspólnie i w porozumieniu z D. J. (1) zarówno uczestniczyła w obrocie jak i wprowadzała do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...) oraz (...) - (...). Będąc ogniwem pośrednim w dystrybuowaniu dopalaczy nabywali je od D. D. (1), a później od innej nieustalonej osoby, uczestnicząc tym samym w obrocie tym suszem, a następnie dalej sami wprowadzali go do obrotu zarówno sprzedając go innym nieustalonym osobom zajmującym się jego dalszą odsprzedażą, a także udzielając go bezpośrednim konsumentom. Wszystkie te zachowania oskarżonej składały się na całość jego aktywności związanej z dystrybucją dopalaczy, nakierowaną na osiągnięcie korzyści majątkowej i stanowiącej stałe źródło dochodów. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonej nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonej należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k. Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt LIX części dyspozytywnej wyroku (pkt XXVII części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonej J. S. w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 222§1 k.k. nie budzi wątpliwości.

Czyn typizowany w art.222§1 k.k. popełnia ten, kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym wyjaśnienia oskarżonej, która przyznała się do popełnienia zarzuconego czynu jak i zeznania G. W. bezsprzecznie wskazują na to, że J. S. w dniu 11 maja 2020 roku w K. naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza (...) Biura (...) we W. G. W. w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w postaci jej zatrzymania i zastosowania wobec wymienionej środka przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek w ten sposób, że ugryzła go w palec V lewej ręki powodując jego otwartą ranę celem zmuszenia go do odstąpienia od przeprowadzania czynności, a zachowaniem tym wypełniła znamiona czynu z art. 222§1 k.k

Zachowanie oskarżonej polegało na użyciu przemocy wobec funkcjonariusza policji, czym jednocześnie oskarżony naruszył ich nietykalność cielesną co miało miejsce podczas i w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych w celu zmuszenia do zaniechania prawnej czynności służbowej.

Trzeba zauważyć, że zgodnie z treścią art.66 ustawy o policji policjant podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. Niewątpliwie funkcjonariusz policji G. W. podczas zatrzymania oskarżonej wykonywał obowiązki służbowe, zaś zgromadzone dowody nie wskazywały również na to na to, aby podczas wykonywania tej czynności zachowywał się w sposób niewłaściwy wobec oskarżonej.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt LX części dyspozytywnej wyroku (pkt XXVIII części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonej J. S. w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 239 § 1 k.k. nie budzi wątpliwości.

Przepis art.239§1 k.k. penalizuje zachowanie sprawcy który utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego albo odbywa za skazanego karę.

Zachowanie sprawcze realizujące znamiona typu czynu zabronionego opisanego w art. 239 k.k. musi polegać na ułatwianiu sprawcy przestępstwa uniknięcia odpowiedzialności karnej przez udaremnienie albo utrudnienie postępowania karnego (przeciwko takiemu sprawcy). Takie zachowanie sprawcze może zostać podjęte zarówno przed wszczęciem postępowania karnego, jak i w każdym jego stadium (por. wyrok SA w Lublinie z 8.06.2010 r., II AKa 135/10, KZS 2010/12, poz. 59; W. Zalewski [w:] Kodeks karny..., red. M. Królikowski, R. Zawłocki, s. 208).

Utrudnienie postępowania karnego w rozumieniu art. 239 polega na wywarciu negatywnego wpływu na już toczące się postępowanie, z którym wiąże się zwiększona trudność wykrycia przestępstwa już popełnionego lub sprawcy tego przestępstwa, udowodnienia sprawcy winy, zebrania i utrwalenia dowodów, wykonania wydanego już orzeczenia albo też spowodowanie dodatkowych czynności organów postępowania lub konieczność zaangażowania zwiększonych sił i środków, co czyni osiągnięcie celu postępowania trudniejszym czy też bardziej odległym (por. J. Szamrej, Przestępstwo..., s. 38; wyrok SA w Krakowie z 16.11.2005 r., II AKa 183/05; wyrok SA we W. z 30.11.2005 r., II AKa 279/05; wyrok SA w Krakowie z 7.04.2011 r., II AKa 46/11, KZS 2011/7–8, poz. 44; wyrok SA w Krakowie z 28.09.2000 r., II AKa 133/00). Udaremnienie postępowania karnego w rozumieniu art. 239 polega na stworzeniu stanu, w którym postępowanie karne nie jest w stanie osiągnąć swoich celów, a więc udaremnienie postępowania może prowadzić do sytuacji, w której postępowanie nie zostaje w ogóle wszczęte (albo też nie przechodzi do kolejnej fazy). – por. Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. art. 212-277d.

Z całą pewnością wobec powyższego można stwierdzić, iż J. S. dopuściła się utrudniania postępowania karnego. Ze zgromadzonych w sprawie dowodów, w tym w szczególności wyjaśnień J. S., która przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, ale także wyjaśnień współoskarżonej E. K. jak i dowodu z dokumentu w postaci wysłanego listu, bezsprzecznie wynika, że J. S. w nieustalonym dniu pomiędzy 13 maja 2020 roku a 20 lipca 2020 roku we W., będąc tymczasowo aresztowaną na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla (...), II Wydział Karny, sygn. akt (...) w toku postępowania Prokuratury Okręgowej we W., Wydział I Śledczy, sygn. akt (...) jako podejrzana o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i inne utrudniła postępowanie karne o sygn. (...) wskazanej Prokuratury w ten sposób, że za pośrednictwem ustalonej współosadzonej opuszczającej Zakład Karny nr 1 we W. przekazała z pominięciem tutejszej Prokuratury list adresowany do E. K., zawierający informacje o toku tego postępowania, wyjaśnieniach innego podejrzanego, planowanych w stosunku do E. K. czynnościach procesowych, polecając jej zmianę numeru telefonu oraz pozbycie się substancji, których posiadanie jest zabronione, a które to informacje E. K. przekazała następnie S. B., czym utrudniła przeprowadzenie czynności przeszukania u E. K. i S. B. będących sprawcami przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

☒

3.8. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

LVII, LIX, LX,

S. T.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany w pkt LXVIII części dyspozytywnej wyroku (pkt XXXI części wstępnej wyroku)

Przy ustalonym w oparciu o zebrane dowody stanie faktycznym Sąd uznał, że oskarżony S. T. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020r., poz. 2050) w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że S. T. w okresie od 21 sierpnia 2018 roku do 13 czerwca 2019 roku w K. i W., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33 – 35 i art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...)) o łącznej wadze nie mniejszej niż 4 kilogramy, stanowiącej nie mniej niż 8.000 porcji handlowych, w ten sposób, że nabywał susz nasączony (...) – (...) w cenie 18 zł za 1 gram od D. D. (1), a następnie wprowadzał ten susz do obrotu w ten sposób, że w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielał go innym nieustalonym osobom będącym konsumentami, przy czym w tym w dniu 13 czerwca 2019 roku dokonał zakupu wskazanego suszu w łącznej ilości 548,47 grama netto którego nie wprowadził do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie przez funkcjonariuszy Policji w M., powiat (...) podczas transportu suszu z K. do W..

Podobnie, jak w przypadku innych współoskarżonych, tak w odniesieniu do S. T. ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonego jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulacyjnym zbiegu kilku przestępstwa najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną.

Oceniając zachowanie oskarżonego S. T., w tym miejscu Sąd odwołuje się do rozważań dotyczących interpretacji znamiona przestępstwa z art. 56 ust 1 i 3, i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawartych we wcześniejszej części uzasadnienia (odnośnie kwalifikacji czynu przypisanego P. J. (1) – pkt 3.1). Zachowują one swoją aktualność także w odniesieniu do czynu przypisanego S. T. będącemu przedmiotem niniejszej analizy. Z zebranych dowodów jednoznacznie wynika, że oskarżony zarówno uczestniczył w obrocie jak i wprowadzał do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci suszu (...) - (...). Będąc ogniwem pośrednim w dystrybuowaniu dopalaczy nabywał je od D. D. (1), uczestnicząc tym samym w obrocie tym suszem, a następnie dalej sam wprowadzał go do obrotu udzielając bezpośrednim konsumentom. Wszystkie te zachowania oskarżonego składały się na całość jego aktywności związanej z dystrybucją dopalaczy, nakierowaną na osiągnięcie korzyści majątkowej i stanowiącej stałe źródło dochodów. Wobec powyższego w odniesieniu do tego czynu wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Także w odniesieniu do zachowania oskarżonego należy odnieść poczynione wyżej uwagi (pkt. 3.1.) dotyczące przypisania mu przestępstwa dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego i dokonanego w warunkach określnych w art. 65 § 1 k.k. Aktualność zachowują także uwagi o zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Czyn przypisany w pkt LXX części dyspozytywnej wyroku (pkt XXXII części wstępnej wyroku)

Wina i sprawstwo oskarżonego S. T. w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art.62b ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu

Przestępstwa z art. 62b ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2019.851 t.j.) dopuszcza się ten, kto wbrew przepisom ustawy, posiada nowe substancje psychoaktywne.

W rozumieniu art. pkt 11a przedmiotowej ustawy nową substancją psychoaktywną jest każda substancja lub grupy substancji pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w formie czystej lub w formie preparatu działająca na ośrodkowy układ nerwowy, inną niż substancja psychotropowa i środek odurzający, stwarzająca zgodnie z rekomendacją zespołu ds. oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z używaniem nowych substancji psychoaktywnych, o której mowa w art. 18b ust. 1 pkt 3, zagrożenia dla zdrowia lub zagrożenia społeczne porównywalne do zagrożeń stwarzanych przez substancję psychotropową lub środek odurzający, lub które naśladują działanie tych substancji, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 44f pkt 3 ustawy.

Dla usystematyzowania ustaleń należy przytoczyć, że A. (...) oraz jego sole stanowią w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku nowe substancje psychoaktywne i znajdują się na wykazie nowych substancji psychoaktywnych w załączniki nr 3 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku.

W ocenie Sądu znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, w tym protokołu przeszukania mieszkania oskarżonego, opinii biegłego z zakresu chemii, wynikało jednoznacznie, iż oskarżony S. T. w dniu 31 sierpnia 2020 roku we W. posiadał wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii nową substancję psychoaktywną oznaczoną w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych w postaci (...) - (...) w ilości 0,51 grama netto, stanowiącej dwie porcje handlowe.

☐

3.9. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--

--

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--

☐

3.10. Warunkowe umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--

☐

3.11. Umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--

☐

3.12. Uniewinnienie

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--

4.  KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I

ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J. (1)

I, III, VII, IX

I-IV

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

O. na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Jako istotną okoliczność przemawiającą za Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności za czyn przypisany w pkt I części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim ilość substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k Sad za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżony dopuścił się czynu z art. 288§1 k.k. i art.157§1 k.k. dokonując zniszczenia mienia i spowodowania średniego uszczerbku na zdrowiu osób uczestniczących w wypadku drogowym wyłącznie celem uniknięcia zatrzymania i ujawnienia posiadanych dopalaczy. Tą samą motywacją kierował się oskarżony dopuszczając się popełnienia czynów przypisanych mu w pkt VII i IX części dyspozytywnej wyroku. Okolicznością wpływającą obciążająco na wymiar kar była również uprzednia karalność oskarżonego.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

W zakresie przypisanych mu czynów oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia tych czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Główny cel jego działania, a to chęć zdobycia środków finansowych z uczestnictwa i wprowadzania do obrotu dopalaczy oraz ich dalszej sprzedaży konsumentom w żaden sposób nie usprawiedliwiała jego postępowania.

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się w przypadku oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt III części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.288§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt VI części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.224§1 k.k. w zw. z art.224§2 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt IX części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.178b k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

M. L. (1)

XII, XIV, XV, XVII, XIX, XXI, XXII

V, VI, VII, VIII, IX, X, XI

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków czy jak w przypadku art. 62 u.p.n życie i zdrowie konkretnej osoby. Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu M. L. (1) surowej kary pozbawienia wolności za czyn przypisany w pkt XII części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim ilość substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k. Sad za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżony dopuścił się czynów z art. 299 § 1 i 5 k.k. przeciwko prawidłowości obrotu gospodarczego w związku z prowadzoną działalnością narkotykową celem zabezpieczenia tych środków przed ich ewentualnym wykryciem i zajęciem. Sąd miał także w polu widzenia szczególny przedmiot ochrony art. 161 § 1 i 2 k.k. jakim jest zdrowie i życie człowieka. W zakresie czynu z art. 270 § 1 Sąd miał na uwadze jak okoliczność obiciążającą fakt, iż oskarżony popełnił ten czyn, tj. używając jako autentycznego podrobionego dokumenty wypożyczał samochody, mimo sądowego zakazu prowadzenia pojazdów. Także okolicznością wpływającą obciążająco na wymiar kar była również uprzednia karalność oskarżonego. W zakresie przypisanych mu czynów oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia tych czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Główny cel jego działania, wokół którego ogniskowała się jego całą przestępcza działalność, a to chęć zdobycia środków finansowych z uczestnictwa i wprowadzania do obrotu dopalaczy oraz ich dalszej sprzedaży konsumentom i w efekcie tego także popełnienie czynów z art. 299 k.k. w żaden sposób nie usprawiedliwia jego postępowania.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się w przypadku oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XIV części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XV części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.299§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XVII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.299§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XIX części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.299§5 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XXI części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.161§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XXII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.270§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

M. L. (2)

XXIV, XXVI

XII, XIII

Wymierzając oskarżonej kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

W odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonej w pkt XXIV części dyspozytywnej wyroku należy wskazać, że kodeks karny nie przewiduje żadnych szczególnych dyrektyw sądowego wymiaru kary w odniesieniu do pomocnictwa, toteż w razie skazywania za przestępstwo popełnione w tej formie zastosowanie znajdują te same dyrektywy, które rządzą aktem wymiaru kary za przestępstwo popełnione w formie sprawczej. Przy czym mając na uwadze okoliczności sprawy, rolę oskarżonej w przestępczym procederze i przyjętą przez nią postawę procesową Sąd nie znalazł względów dla których mógłby zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w myśl przepisu art. 19 § 2 k.k.

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Pomoc oskarżonej w popełnieniu przestępstwa polegała na umożliwieniu składowania środków płatniczych i substancji psychotropowych w jej mieszkaniu.

Sąd za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżona dopuściła się czynu z art. 299 § 1 k.k. przeciwko prawidłowości obrotu gospodarczego w związku z prowadzoną przez jej syna działalnością narkotykową celem zabezpieczenia środków pochodzących z przestępstwa przed ich ewentualnym wykryciem i zajęciem.

W zakresie przypisanych jej czynów oskarżona działała umyślnie. Oskarżona w chwili popełnienia tych czynów nie miała zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawała sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jej wina nie budziła żadnych wątpliwości. Jej cel działania, a to pomoc i wsparcie uzależnionego syna w żaden sposób nie usprawiedliwia jej działania,

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżoną w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Jednocześnie Sąd za okoliczności łagodzące uznał niekaralność oskarżonej i jej dotychczasowy tryb życia.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt XXIV części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. i art.19§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 20 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 złotych

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt XXVI części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.299§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

A. K. (1)

XXX, XXXII

XIV, XV

Wymierzając oskarżonej kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

W odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonej w pkt XXX części dyspozytywnej wyroku należy wskazać, że kodeks karny nie przewiduje żadnych szczególnych dyrektyw sądowego wymiaru kary w odniesieniu do pomocnictwa, toteż w razie skazywania za przestępstwo popełnione w tej formie zastosowanie znajdują te same dyrektywy, które rządzą aktem wymiaru kary za przestępstwo popełnione w formie sprawczej. Przy czym mając na uwadze okoliczności sprawy, rolę oskarżonej w przestępczym procederze i przyjętą przez nią postawę procesową Sąd nie znalazł względów dla których mógłby zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w myśl przepisu art. 19 § 2 k.k.

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Pomoc oskarżonej w popełnieniu przestępstwa polegała na umożliwieniu składowania środków płatniczych i substancji psychotropowych w jej mieszkaniu, a także przywożenie M. L. (1) mu do jego miejsca zamieszkania składowanych przez siebie substancji psychotropowych.

Sąd za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżona dopuściła się czynu z art. 299 § 1 k.k. przeciwko prawidłowości obrotu gospodarczego w związku z prowadzoną przez jej brata działalnością narkotykową celem zabezpieczenia środków pochodzących z przestępstwa na zakup samochodu przed ich ewentualnym wykryciem i zajęciem.

W zakresie przypisanych jej czynów oskarżona działała umyślnie. Oskarżona w chwili popełnienia tych czynów nie miała zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawała sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jej wina nie budziła żadnych wątpliwości. Jej cel działania, a to pomoc i wsparcie uzależnionego syna w żaden sposób nie usprawiedliwia jej działania,

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżoną w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Jednocześnie Sąd za okoliczności łagodzące uznał niekaralność oskarżonej i jej dotychczasowy tryb życia.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt XXX części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.56 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. i art.19§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 30 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 złotych

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt XXXII części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.299§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

M. K. (1)

XXXVI, XXXVIII

XVI, XVII

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

W odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt XII części dyspozytywnej wyroku należy wskazać, że kodeks karny nie przewiduje żadnych szczególnych dyrektyw sądowego wymiaru kary w odniesieniu do pomocnictwa, toteż w razie skazywania za przestępstwo popełnione w tej formie zastosowanie znajdują te same dyrektywy, które rządzą aktem wymiaru kary za przestępstwo popełnione w formie sprawczej. Przy czym mając na uwadze okoliczności sprawy, rolę oskarżonego w przestępczym procederze i przyjętą przez niego postawę procesową Sąd nie znalazł względów dla których mógłby zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w myśl przepisu art. 19 § 2 k.k.

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Pomoc oskarżonego w popełnieniu przestępstwa polegała na umożliwieniu składowania środków płatniczych i substancji psychotropowych w jego mieszkaniu, a także przywożenie M. L. (1) mu do jego miejsca zamieszkania składowanych przez siebie substancji psychotropowych czy wreszcie wożenie M. L. (1) z W. do K. celem umożliwienia mu zakupu i transportu środków psychotropowych.

Sąd za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżony dopuściła się czynu z art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 299 § 1 k.k. przeciwko prawidłowości obrotu gospodarczego w związku z prowadzoną przez jego wuja działalnością narkotykową celem zabezpieczenia środków pochodzących z przestępstwa na zakup samochodu przed ich ewentualnym wykryciem i zajęciem działając wspólnie i w porozumieniu przy tym nie tylko z M. L. (1) także ze swoim dziadkiem A. L..

W zakresie przypisanych jej czynów oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia tych czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Jego cel działania, a to pomoc i wsparcie uzależnionego wuja w żaden sposób nie usprawiedliwia jego działania,

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżoną w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Jednocześnie Sąd za okoliczności łagodzące uznał niekaralność oskarżonego i jego dotychczasowy tryb życia.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt XXXVI części dyspozytywnej wyroku podstawie art.56 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. i art.19§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 11 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 40 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 złotych

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt XXXVIII części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.299§5 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności,

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

M. A. (1)

XLII, XLIV, XLVI

XVIII, XIX, XX

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu M. A. (1) surowej kary pozbawienia wolności za czyny przypisane w pkt XLII i XLIV części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim ilość substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k. Sad za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżony dopuścił się czynu z art. 299 § 1 k.k. przeciwko prawidłowości obrotu gospodarczego w związku z prowadzoną działalnością narkotykową celem zabezpieczenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu przed ich ewentualnym wykryciem i zajęciem.

Także okolicznością wpływającą obciążająco na wymiar kary była również uprzednia karalność oskarżonego. W zakresie przypisanych mu czynów oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia tych czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Główny cel jego działania, wokół którego ogniskowała się jego całą przestępcza działalność, a to chęć zdobycia środków finansowych z uczestnictwa i wprowadzania do obrotu dopalaczy oraz ich dalszej sprzedaży konsumentom i w efekcie tego także popełnienie czynu z art. 299 k.k. w żaden sposób nie usprawiedliwia jego postępowania.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się w przypadku oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLIV części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLVI części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.299§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

D. J. (1)

XLIX, L, LII, LIII, LIV

XXI, XXII, XXIII, XXIV, XXV,

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, a należy przy tym zauważyć, że oskarżony w ramach przestępczej działalności złamał cały szereg przepisów z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przedmiotem ochrony art. 56 ust.1i3 u.p.n. jest zdrowie i życie społeczne, zaś art.59 ust. 1 u.p.n. życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Z kolei w przypadku art. 55 u.p.n., przedmiotem ochrony jest zarówno monopol przedsiębiorstw legalnie zajmujących się obrotem takich środków, ale także chroni on zdrowie i życie publiczne i zabezpiecza Polskę przed nielegalnym wprowadzaniem na jego terytorium wymienionych produktów oraz uniemożliwia ich przekazywanie, czy jak w przypadku art.53 ust.2 w zw. z ust.1, którego przedmiotem ochrony jest zdrowie publiczne jak również monopol przedsiębiorstw posiadających zezwolenie na wytwarzanie, przetwarzanie albo przerób wskazanych środków. Idąc dalej, oskarżony działał także przeciwko art. 62 ust. 1 u.p.n. jak i art. 63 u.p.n. Co więcej, jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności za czyny przypisane w pkt XLIX i L części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim ilość substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k. Sad za obciążające okoliczności uznał również fakt, iż oskarżony dopuścił się czynu z art. 299 § 1 k.k. przeciwko prawidłowości obrotu gospodarczego w związku z prowadzoną działalnością narkotykową celem zabezpieczenia środków przeznaczonych na zakup pojazdu przed ich ewentualnym wykryciem i zajęciem.

Także okolicznością wpływającą obciążająco na wymiar kary była również uprzednia karalność oskarżonego. W zakresie przypisanych mu czynów oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia tych czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Główny cel jego działania, wokół którego ogniskowała się jego cała przestępcza, narkotykowa działalność i w efekcie tego także popełnienie czynu z art. 299 k.k. w żaden sposób nie usprawiedliwia jego postępowania.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się w przypadku oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLIX części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt L części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.55 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych;,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.63 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLIII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt XLIV części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.299§1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

J. S.

LVII, LIX, LX

XXVI, XXVII, XXVIII

Wymierzając oskarżonej kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków. Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonej surowej kary pozbawienia wolności za czyn przypisany w pkt XLVII części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim ilość substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k. Sąd miał także na uwadze motywację oskarżonej w zakresie czynu z art. 239 §1 k.k., jak również okoliczności popełnienia czynu z art. 222 §1 k.k., co także jest następstwem prowadzonej przez nią działalności narkotykowej.

W zakresie przypisanych jej czynów oskarżona działała umyślnie. Oskarżona w chwili popełnienia tych czynów nie miała zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawała sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jej wina nie budziła żadnych wątpliwości. Główny cel jego działania, wokół którego ogniskowała się jej całą przestępcza działalność, a to chęć zdobycia środków finansowych z uczestnictwa i wprowadzania do obrotu dopalaczy oraz ich dalszej sprzedaży konsumentom w żaden sposób nie usprawiedliwia jej postępowania. Obciążająco wpłynęła także uprzednia karalność oskarżonej.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Z kolei łagodząco Sąd potraktował przyznanie się oskarżonej do winy, jak również przeproszenie pokrzywdzonego G. W. w zakresie popełnienia czynu z art. 222 §1 k.k.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt LVII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. przy zastosowaniu art.4§ 1 k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt LIX części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.222§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn przypisany oskarżonej w pkt LX części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.239§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

S. T.

LXVIII, LXX

XXXI, XXXII

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

Obciążająco na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przede wszystkim opisanych w art. 56 ust.1i3 u.p.n. stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego jak i art. 58 ust. 1 i art.59 ust. 1 u.p.n. stanowiących zagrożenie dla życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta narkotyków czy jak w przypadku art. 62b ust. 1 u.p.n. życie i zdrowie konkretnej osoby. Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności za czyny przypisane w pkt LXVIII części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim ilość substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k. Także okolicznością wpływającą obciążająco na wymiar kary była również uprzednia karalność oskarżonego.

W zakresie przypisanych mu czynów oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia tych czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości. Główny cel jego działania, wokół którego ogniskowała się jego całą przestępcza działalność, a to chęć zdobycia środków finansowych z uczestnictwa i wprowadzania do obrotu dopalaczy oraz ich dalszej sprzedaży konsumentom czy też posiadanie wskazanych środków.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

Łagodząco Sąd potraktować z kolei przyznanie się oskarżonego do winy.

Mając zatem na uwadze granice zagrożenia ustawowego:

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt LXVIII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. oraz art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt LXX części dyspozytywnej wyroku na podstawie art.62 b ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.33§1 i 3 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

P. J. (1)

M. L. (1)

M. L. (2)

A. K. (1)

M. K. (1)

M. A. (1)

D. J. (1)

J. S.

S. T.

XI

XXIII

XXVII

XXXIII

XXXIX

XLVIII

LVI

LXI

LXXI

I- IV

V - XI

XII- XIII

XIV- XV

XVI-XVII

XVIII- XX

XXI- XXV

XXVI-XXVIII

XXXI- XXXII

Wymierzając karę łączną Sąd zastosował w stosunku do oskarżonych zasadę asperacji i wymierzył kary pozbawienia wolności w granicach od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych do ich sumy. Sąd miał na względzie, iż dyrektywa asperacji z jednej strony pozwala unikać nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, z drugiej pozwala uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasady racjonalności wymiaru kary i zasady humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych oraz poszanowania godności człowieka, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji (P. Kardas [w:] G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz Tom I, Zakamycze 2004). Za takim ukształtowaniem orzeczonej kary łącznej przemawia również zbieżność czasowa i podmiotowa oraz wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kara, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. W ocenie Sądu wystarczająca w tym względzie będzie kary łączne w orzeczonym wymiarze. Kara ta będzie oddziaływała wychowawczo na oskarżonego, jak również kształtowała będzie w społeczeństwie przeświadczenie o nieopłacalności przestępstwa. Wymierzając karę łączną za czyny popełnione przed i po 24 czerwca 2020r. Sąd uznał za zasadne zastosowanie przepisów obowiązujących do dnia 24 czerwca 2020r. jako względniejszych wobec sprawcy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 85§1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. przy zastosowaniu art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonym:

- P. J. (1) karę łączną 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności,

- M. L. (1) karę łączną 5 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności,

- M. L. (2) karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- A. K. (1) karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- M. K. (1) karę łączną 1 roku pozbawienia wolności,

- M. A. (1) karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- D. J. (1) karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych,

- J. S. karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- S. T. karę łączną grzywny w ilości 250 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych.

P. J. (1)

II

I

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opisanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku w kwocie 40000zł.

W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał. W niniejszej sprawie ustalono, iż oskarżony nabył od D. D. (1) nie mniej niż 1 kilogram suszu nasączonego (...) – (...), a następnie zbywał ten susz odpłatnie na rzecz innych nieustalonych osób będących konsumentami za łączną kwotę 40000zł, przyjmując, że sprzedał 500 gram dopalaczy za 80 zł, a pozostałe 500 gram zużył na własne potrzeby. Ponadto, z uwagi na zatrzymanie nie zdążył wprowadzić do obrotu suszu o wadze 50,71 gram. Wskazane okoliczności pozwoliły zatem określić wysokość osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej.

P. J. (1)

IV

II

Mając na uwadze wysokość szkody jaką poniósł pokrzywdzony wskutek popełnienia przez oskarżonego P. J. (1) przestępstwa, popartą stosowną dokumentacją, a co za tym idzie konieczność naprawy samochodu, na podstawie art.46§1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego S. R. (1) obowiązek naprawienia szkody w kwocie 10980 zł.

P. J. (1)

V

VI

II

Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł nawiązkę od oskarżonego P. J. (1) na rzecz pokrzywdzonych:

- W. B. nawiązkę w kwocie 1000 zł;

- D. D. (2) nawiązkę w kwocie 3000 zł

Zgodnie z treścią art.46§2 k.k. jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w art.46§1 k.k. jest znacznie utrudnione, Sad może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę w wysokości do 200000 zł na rzecz pokrzywdzonego. W omawianej sprawie precyzyjne ustalenie wysokości tego obowiązku byłoby znacznie utrudnione. Orzeczenie względem oskarżonego nawiązki w trybie art. 46 § 2 k.k. służy kompensacie szkód i krzywd mających swe źródło w przestępstwie. Jej wysokość winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiar krzywdy winien być oceniany przez pryzmat subiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 31 stycznia 2018 r.II AKa 208/17). Sąd orzekł nawiązki w wyżej wymienionych kwotach mając na uwadze skutki przestępstwa dla pokrzywdzonych, uznając, że środek kompensacyjny w takiej wysokości będzie adekwatny do rozmiaru poniesionej przez nich krzywdy. Orzeczenia takie nie zamykają pokrzywdzonym drogi dochodzenia roszczeń w postępowaniu cywilnym (art.46§3 k.k.).

P. J. (1)

VIII

III

Na podstawie art.46§2 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego P. J. (1) na rzecz pokrzywdzonego M. W. nawiązkę w kwocie 1000 zł.

Zgodnie z treścią art.46§2 k.k. jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w art.46§1 k.k. jest znacznie utrudnione, Sad może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę w wysokości do 200000 zł na rzecz pokrzywdzonego. W omawianej sprawie precyzyjne ustalenie wysokości tego obowiązku byłoby znacznie utrudnione. Orzeczenie względem oskarżonego nawiązki w trybie art. 46 § 2 k.k. służy kompensacie szkód i krzywd mających swe źródło w przestępstwie. Jej wysokość winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiar krzywdy winien być oceniany przez pryzmat subiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 31 stycznia 2018 r.II AKa 208/17). Sąd orzekł nawiązki w wyżej wymienionej kwocie mając na uwadze skutki przestępstwa dla pokrzywdzonego, uznając, że środek kompensacyjny w takiej wysokości będzie adekwatny do rozmiaru poniesionej przez nich krzywdy. Orzeczenia takie nie zamykają pokrzywdzonemu drogi dochodzenia roszczeń w postępowaniu cywilnym (art.46§3 k.k.).

P. J. (1)

X

IV

Ze względu na popełnienie przez oskarżonego przestępstwa z art.178a§1 k.k. Sąd, na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W ocenie Sądu orzeczenie tego środka karnego na okres 5 lat spełni wobec oskarżonego należycie swoje zadanie i zapewni na przyszłość bezpieczeństwo w komunikacji drogowej dla innych użytkowników dróg.

M. L. (1)

XIII

V

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opisanego w punkcie XIII części dyspozytywnej wyroku w kwocie 360 000 zł.

W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał.

W niniejszej sprawie ustalono, iż oskarżony nabył od D. D. (1) nie mniej niż 5 kilogramów suszu nasączonego (...) – (...), a następnie zbywał ten susz odpłatnie na rzecz innych nieustalonych osób będących konsumentami za łączną kwotę 360000zł, przyjmując, że sprzedał 4500 gram dopalaczy za 80 zł, a pozostałe 500 gram zużył na własne potrzeby. Ponadto, z uwagi na zatrzymanie nie zdążył wprowadzić do obrotu suszu o wadze 50,71 gram. Wskazane okoliczności pozwoliły zatem określić wysokość osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej.

M. L. (1)

XVI

XVIII

XX

VII

VII

XI

Mając na uwadze regulację art. 299 § 7 k.k., który stanowi o obligatoryjności orzeczenia środka karnego przepadku przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy, Sąd orzekł od M. L. (1) odpowiednio:

- przepadek równowartości korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 19 800 zł;

- przepadek korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa w postaci pojazdu osobowego marki A. (...) nr rej. (...);

- przepadek korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa w postaci pojazdu osobowego marki S. (...).

M. L. (2)

A. K. (1)

M. K. (1)

XXV

XXXI

XXXVII

XII

XIV

XVI

Oskarżony M. L. (2), A. K. (1) i M. K. (1) nie są osobami uzależnionymi od środków odurzających i substancji psychotropowych. W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 70 ust.4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł:

- od oskarżonej M. L. (2) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. nawiązkę w kwocie 1000 (tysiąca) złotych;

- od oskarżonej A. K. (1) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. nawiązkę w kwocie 1000 (tysiąca) złotych;

- od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. nawiązkę w kwocie 1000 (tysiąca) złotych;

M. L. (2)

A. K. (1)

M. K. (1)

XXVIII

XXXIV

XL

XII, XIII,

XIV, XV,

XVI, XVII

Analiza przesłanek do zastosowania warunkowego zawieszenia kary wskazanych w art.69§1 i 2 k.k. prowadziła do wniosku, że oskarżeni M. L. (2), A. K. (1) i M. K. (1) kryteria te spełniają, dając gwarancję, że w razie skorzystania z takiego dobrodziejstwa będą przestrzegać porządku prawnego w szczególności nie popełnią kolejnego przestępstwa.

Dlatego też w oparciu o treść art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności, i tak:

- wobec oskarżonej M. L. (2) na okres próby wynoszący 2 lata;

- wobec oskarżonej A. K. (1) na okres próby wynoszący 2 lata;

- wobec oskarżonego M. K. (1) na okres próby wynoszący 2 lata;

W ocenie Sądu kara warunkowo zawieszona spełni w przypadku prowadzących ustabilizowane życie oskarżonych swoje cele, a w szczególności zapobiegnie popełnieniu przez nich kolejnych przestępstw.

Okresy wyznaczonych oskarżonym prób odzwierciedlają charakter naruszonych przez niego norm prawnych. Tak orzeczona kara w ocenie Sądu stanowi właściwą reakcją karną na zachowanie oskarżonych i jest adekwatna do stopnia zawinienia.

M. L. (2)

A. K. (1)

M. K. (1)

XXIX

XXXV

XLI

XII, XIII,

XIV, XV,

XVI, XVII

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 k.k. dla wzmocnienia oddziaływania kary na oskarżonych M. L. (2), A. K. (1), M. K. (1) Sąd nałożył na każdego z oskarżonych obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby, precyzując przy tym, że obowiązek ten winien być realizowany pisemnie, co 6 miesięcy.

M. A. (1)

XLIII

XLV

XVIII

XIX

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa:

- opisanego w punkcie XLIII części dyspozytywnej wyroku w kwocie 200 000 zł oraz

- opisanego w punkcie XLV części dyspozytywnej wyroku w kwocie 48 000 zł.

W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał.

W niniejszej sprawie ustalono, iż w przypadku czynu przypisanego oskarżonemu w pkt XLIII części dyspozytywnej wyroku oskarżony nabył od D. D. (1) nie mniej niż 4 kilogramy suszu nasączonego (...) – (...), a następnie zbywał ten susz odpłatnie na rzecz innych nieustalonych osób będących konsumentami za łączną kwotę 200 000 zł, przyjmując, że sprzedał 2500 gram dopalaczy za 80 zł, a pozostałe,1 500 gram zużył z konkubiną na własne potrzeby.

Z kolei co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt XLV części dyspozytywnej wyroku oskarżony nabył od J. S. nie mniej niż 1 400 gram suszu nasączonego (...) – (...), a następnie zbywał ten susz odpłatnie na rzecz innych nieustalonych osób będących konsumentami za łączną kwotę 48 000 zł, przyjmując, że sprzedał 600 gram dopalaczy za 80 zł, a pozostałe 500 gram zużył z konkubiną na własne potrzeby. Ponadto, z uwagi na zatrzymanie nie zdążył wprowadzić do obrotu 299,73 gram suszu nabytego od J. S. w dniu 7 marca 2020 roku. Wskazane okoliczności pozwoliły zatem określić wysokość osiągniętych z przestępstwa korzyści majątkowych.

M. A. (1)

XLVII

XX

Mając na uwadze regulację art. 299 § 7 k.k., który stanowi o obligatoryjności orzeczenia środka karnego przepadku przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy, Sąd orzekł od M. A. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa w postaci samochodu marki V. (...) nr rej. (...).

D. J. (1)

LI

XXII

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w kwocie 91 460 zł.

W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał.

Zważywszy na fakt, iż wartość rynkowa 1 grama amfetaminy to 25 zł, 1 grama kokainy to 375 zł, 1 tabletki ekstazy to 25 zł, oraz przyjmując, że oskarżony sam zażył ok. 200 gramów amfetaminy, mając na uwadze ilość ujawnionych substancji, Sąd ustalił, iż oskarżony osiągnął z przestępstwa korzyść majątkową w kwocie 91 460 zł.

D. J. (1)

LV

XXV

Mając na uwadze regulację art. 299 § 7 k.k., który stanowi o obligatoryjności orzeczenia środka karnego przepadku przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy, Sąd orzekł od D. J. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa w postaci samochodu marki A. (...) nr rej. (...).

J. S.

LVIII

XXVI

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opisanego w punkcie LVIII części dyspozytywnej wyroku w kwocie 198 000 zł.

W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał.

W niniejszej sprawie ustalono, iż oskarżona nabyła od D. D. (1) nie mniej niż 5 kilogramów suszu nasączonego (...) – (...), a następnie zbywała ten susz odpłatnie na rzecz innych nieustalonych osób będących konsumentami, przyjmując, że sprzedała 4000 gram dopalaczy za 40 zł, a pozostałe 1000 gram zużyła na własne potrzeby. Ponadto, w przypadku nie mniej niż 2 kilogramów suszu, który oskarżona nabyła od nieustalonej osoby ps. (...), należy wskazać, że 1400 gram sprzedała M. A. (1) za łączną kwotę 28 000 zł i E. K. 500 gram za łączną kwotę 10 000 zł, resztę zaś zużyła na własne potrzeby. Wskazane okoliczności pozwoliły zatem określić wysokość osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej.

S. T.

LXIX

XXXI

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opisanego w punkcie LVIII części dyspozytywnej wyroku w kwocie 240 000 zł;

W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał.

W niniejszej sprawie ustalono, iż oskarżony nabył od D. D. (1) nie mniej niż 4 kilogramy suszu nasączonego (...) – (...), a następnie zbywał ten susz odpłatnie na rzecz innych nieustalonych osób będących konsumentami, przyjmując, że sprzedała 0000 gram dopalaczy za 80 zł, a pozostałe 1000 gram zużył na własne potrzeby. Zaś suszu w ilości 548,47 grama nie zdąży wprowadzić do obrotu z uwagi na jego zatrzymanie w dniu 13 czerwca 2019 roku. Wskazane okoliczności pozwoliły zatem określić wysokość osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej.

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J. (1)

M. L. (1)

M. L. (2)

A. K. (1)

M. K. (1)

M. A. (1)

D. J. (1)

J. S.

S. T.

LXXII

LXXIII

LXXIV

LXXV

LXXVI

LXXVII

LXXVIII

LXXIX

LXXXI

I-IV

V-XI

XII-XIII

XIV-XV

XVI-XVII

XVIII-XX

XXI-XXV

XXVI-XVIII

XXXI-XXXII

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonym na poczet wymierzonej kary łącznej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie:

- P. J. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 31 stycznia 2019 r. godz. 11:35 do 28 marca 2019 r. godz.15:00;

- M. L. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 31 stycznia 2019 r. godz. 11:35 do 28 marca 2019r. godz. 17:40;

- M. L. (2) okres zatrzymania w dniach od 21 lutego 2019r. godz. 6:00 do 21 lutego 2019r. godz. 11:30;

- A. K. (1) okres zatrzymania w dniach od 21 lutego 2019r. godz. 6:00 do 21 lutego 2019r. godz. 14:10;

- M. K. (1) okres zatrzymania w dniach od 21 lutego 2019r. godz. 6:05 do 21 lutego 2019r. godz. 16:10;

- M. A. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 7 marca 2020 r. godz. 20:30 do 3 czerwca 2020 r. godz.15:00;

- D. J. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 11 maja 2020 r. godz. 12:50 do 21 października 2020 r. godz.14:35

- J. S. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 11 maja 2020 r. godz. 12:30 do 24 września 2020 r. godz.14:35;

- S. T. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 30 sierpnia 2020 r. godz. 22:30 do 21 października 2020 r. godz.14:40;

P. J. (1)

M. L. (1)

M. L. (2)

A. K. (1)

M. K. (1)

M. A. (1)

D. J. (1)

J. S.

S. T.

LXXXII

LXXXIII

I-IV

V-XI

XII-XIII

XIV-XV

XVI-XVII

XVIII-XX

XXI-XXV

XXVI-XVIII

XXXI-XXXII

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych Sąd na podstawie art. 70 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa wskazanych dowodów rzeczowych. Dowody te stanowiły środki odurzające oraz przedmioty służące do popełnienia czynów zabronionych. Sąd uznał przy tym, iż przepadek winien zostać wykonany przez zniszczenie w.w. dowodów.

J. S.

M. L. (1)

LX

XXII

XXVIII

XI

na podstawie art.44§2 k.k. Sąd orzeka przepadek poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodu rzeczowego w postaci listu szczegółowo opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Nr 2 na k.419 akt pod lp.1 oraz umów szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr XI/234/20/P/(...) lp.drz89-103 na k.2068-2069.

6.  INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

LXXXV

LXXXVI

LXXXVII

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. B. (1) kwotę 8118 zł z tytułu kosztów nie opłaconej obrony udzielonej z urzędu oskarżonej J. S., w tym 1518 zł podatku od towarów i usług;

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. C. (2) kwotę 2066,40 zł z tytułu kosztów nie opłaconej obrony udzielonej z urzędu oskarżonemu D. J. (1), w tym 386,40 zł podatku od towarów i usług;

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych oraz na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych od opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Podpis

Sędzia Agnieszka Marchwicka