Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II K 445/24 - zarządzenie Sąd Rejonowy w Legionowie z 2025-04-08

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 445/24

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. T. (1)

Czyn zarzucany:

w dniu 15 lutego 2024 roku w sieci internetowej, a ujawnionym w msc. W., woj. (...) na grupie założonej na portalu społecznościowym F. wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia oraz spowodowania obrażeń ciała wobec A. M. (1) poprzez komentowanie meczu klubu piłkarskiego (...) przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. czyn z art. 190 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. M. (1) ma 42 lata, jest fanem (...), ma konto na F. o nazwie A. M. (1) i należy do grup tematycznych na F. dla fanów (...). A. M. (1) leczy się psychiatrycznie, ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności, wymaga pomocy osób trzecich w codziennym funkcjonowaniu, ma stwierdzone organiczne zaburzenia urojeniowe i upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, powodujące zmiany zachowania i konieczność opieki. A. M. (1) miał organiczne zaburzenia psychotyczne z powodu guza mózgu.

A. M. (1) ma deficyty poznawcze, obejmujące ogół tych procesów a zwłaszcza funkcje myślowe takie jak zdolność abstrakcji, wnioskowania logicznego czy krytycyzm i związana z tym podatność na sugestie czy też wyobraźnia. Stwierdzone uszkodzenia organiczne spowodowały skutki charakterologiczne o typie paranoidalnym: urojenia, drażliwość, wycofanie z kontaktów, nierealistyczne oczekiwania.

W przeszłości A. M. (1) korespondował z nieustalonym mężczyzną, który podawał mu się za kobietę i A. M. (1) wysłał mu zdjęcie swojego (...), myśląc, że wysyła je do kobiety.

Nieustalonego dnia w 2024 r. A. M. (1) korespondował z członkami grupy tematycznej o (...) o nieustalonej nazwie za pośrednictwem M..

O godz. 10:04 członek grupy z konta o nazwie M. napisał:

M. Tylko się pojawisz na barze (...) masz liścia na ryj”

„To @A. M. (1) nasłał tych bandytów na nas Z.

A. M. (1) odpowiedział na tę wiadomość o godz. 10:55 „o co ci chodzi transwestyto ?”

Następnie wysłał m.in. wiadomości o treści:

T. dop(…)sz się nie wiadomo o co”

„Ja cie Pedofilu nie znam”

T. gnębi kibiców L.

T. to nie kibic L.

„Pedofilu odczep się”

T. zwariował walczy z L. bo jest z P.

„Pisałeś T. na Legie różne rzeczy chodzisz tam.tylko.dla kasy”

„Odpierdol się zboczencu”

„O co ci T. chodzi dop(…)sz się zboczeńcu nie wiadomo o co ci chodzi”

T. ma z każdym konflikty musiał komuś narobić krzywdy to go chcieli ukarać”.

W odpowiedzi na powyższe z konta o nazwie (...) zostały wysłane wiadomości o godz. 12:58 o treści:

M. zabije cie”

„Będziesz leżał w grobie”

O nieustalonej godzinie z powyższego konta w tej konwersacji na grupie zostały wysłane wiadomości o treści:

„Tylko cie spotkam w (...)

„To masz kosę w zebra”

„urwę ci tego kutasa” i zdjęcie (...), które A. M. (1) rozpoznał jako zdjęcie swojego (...).

A. M. (1) nie opuszcza żadnego meczu (...), zazwyczaj jeździ w towarzystwie znajomego, po tym jak otrzymał powyższe wiadomości, w tym zawierające groźby pozbawienia go życia i zdrowia pojechał na mecz sam, komunikacją miejską. Po meczu nie poszedł do (...).

A. M. (1) nie zna M. T. (1), nie wie jak on wygląda, nigdy go nie spotkał. Nieustalona osoba, nieustalonego dnia opublikowała na F. post o treści:

„Ujawniamy!

Adres tego po.jeba i pedofila M. L. @M. (...) ul. (...), H. pod W.”.

Do postu załączone były trzy zdjęcia nieustalonych mężczyzn lub tego samego mężczyzny.

1 maja 2024 r. funkcjonariusz policji prowadzący postępowanie w sprawie dokonał wydruku zdjęcia z policyjnych systemów (...) osoby M. T. (1) o numerze pesel oskarżonego. Dokonał porównania z materiałem dostarczonym przez pokrzywdzonego (k.30-31) i stwierdził, że zarys twarzy pokrywa się ze zdjęciem nr 2, zajmowane stanowisko pracy również. Zdjęcie z systemu (...) dołączono do notatki.

Na F. jest 56 kont użytkowników o nazwie M. lub M. T. (2). Żadne z nich nie ma zdjęcia profilowego jak na k. 8.

A. M. (1) złożył zawiadomienie o przestępstwie 11 marca 2024 r. w Komisariacie Policji w W.. Wcześniej, tj. 16 lutego 2024 r. wysłał wiadomość e-mail do Prokuratury Rejonowej w L. zawiadamiając o przestępstwie z art. 190 § 1 k.k.

Oskarżony M. T. (1) ma 27 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, ma wykształcenie wyższe, pracuje jako steward na S. (...) w W., mieszka w H. na ul. (...), nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo, nie był karany.

Zeznania oskarżyciela posiłkowego A. M. w części;

Wydruki korespondencji z M.;

e-mail;

zdjęcie urządzenia wyświetlającego post na F.;

notatka urzędowa, zdjęcie;

dokumentacja medyczna;

opinia biegłego psychologa

wydruki wyników wyszukiwania profili o nazwie M. T. (1) na F.;

karta karna

2, 48, 140v.-141v.;

7-26;

27;

30-31;

39-40;

120, 122;

191-194;

199-211

190

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. T. (1)

w dniu 15 lutego 2024 roku w sieci internetowej, a ujawnionym w msc. W., woj. (...) na grupie założonej na portalu społecznościowym F. wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia oraz spowodowania obrażeń ciała wobec A. M. (1) poprzez komentowanie meczu klubu piłkarskiego (...) przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. czyn z art. 190 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

15 lutego 2024 roku M. T. (1) wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia oraz spowodowania obrażeń ciała wobec A. M. (1).

15 lutego 2024 roku M. T. (1) groził A. M. (1) korespondencyjne, pisząc do niego wiadomości na grupie na F., komentując mecz klubu piłkarskiego (...).

15 lutego 2024 roku M. T. (1) miał aktywne konto na F..

Groźby kierowane do A. M. (1) 15 lutego 2024 r. na grupie o (...) na F. wzbudziły w nim uzasadnioną obawę ich spełnienia.

Zeznania oskarżyciela posiłkowego A. M. w części;

Protokół przesłuchania podejrzanego;

Wydruki korespondencji z M.;

2, 48, 140v.-141;

50-52, 75-76;

7-26

1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania oskarżyciela posiłkowego A. M.;

Wydruki korespondencji z M.;

e-mail;

zdjęcie urządzenia wyświetlającego post na F.;

notatka urzędowa, zdjęcie;

dokumentacja medyczna;

opinia biegłego psychologa

wydruki wyników wyszukiwania profili o nazwie M. T. (1) na F.;

karta karna

Zeznania oskarżyciela posiłkowego Sąd ocenił jako wiarygodne jedynie w części, która jest obiektywnie weryfikowalna, tj. innymi dowodami. Sąd dał wiarę tej części jego zeznań, w których opisał stan swojego zdrowia, bo jest to potwierdzone dokumentacją medyczną, opinią biegłego psychologa. Wiarygodna jest jeszcze ta część jego zeznań, w której opisał, że ma konto na F. o nazwie A. M. (1) i należy do grup tematycznych dla fanów (...), że jest fanem (...) i chodzi na każdy mecz. Sąd dał wiarę tej części zeznań, w której opisał, że korespondował na grupie na M., której nazwy nie pamięta i w tracie tej rozmowy osoba korzystająca z konta o nazwie M. groziła mu pozbawieniem życia i zdrowia oraz udostępniła zdjęcie jego (...). W tym zakresie zeznania oskarżyciela posiłkowego zgodne są z wydrukami z F. dołączonymi przez niego do e-maila wysłanego do Prokuratury Rejonowej w L. z zawiadomieniem o przestępstwie.

W niniejszej sprawie dochodzenie ograniczyło się do zgromadzenia dowodów w postaci prywatnych wydruków treści z F., komunikatora M., notatki urzędowej funkcjonariusza policji ze zdjęciem z Rejestru Dowodów Osobistych oraz zdjęcia urządzenia wyświetlającego post na F.. Sąd dał wiarę tym dokumentom jedynie w zakresie tego jaką treść przedstawiają. W pozostałym zakresie dokumenty te nie stanowią dowodu sprawstwa i winy oskarżonego. Wydruki korespondencji z M. nie są oznaczone datą, godziną (poza kilkoma wiadomościami), nie przedstawiają danych osób wysyłających poszczególne wiadomości. Nie sposób na podstawie tych wydruków ustalić na jakiej grupie treści te zostały opublikowane, kiedy, przez kogo i w jakiej kolejności. Wiadomości zawierające groźby karalne miały zostać wysłane przez osobę posługującą się kontem o nazwie (...). Oskarżyciel posiłkowy zwracał się do niej (...), bo nieustalona osoba lub osoby podały mu, że to M. T. (1). Oskarżyciel posiłkowy nie potrafił wskazać kto podał mu dane oskarżonego jako osoby, która miała mu grozić. W aktach sprawy na tę okoliczność znajduje się jedynie zdjęcie urządzenia elektronicznego, telefonu lub tabletu, wyświetlającego post o treści: „Ujawniamy ! (…)” z adresem oskarżonego z trzema zdjęciami nieustalonych osób lub tej samej osoby. Jedno z tych zdjęć wedle notatki urzędowej funkcjonariusza policji prowadzącego postępowanie przedstawia oskarżonego M. T. (1), gdyż ma podobny zarys twarzy. Nie ustalono kto i kiedy opublikował powyższy post, kto wskazał na oskarżonego jako osobę, która groziła oskarżycielowi posiłkowemu i dlaczego, tj. w oparciu o jakie przesłanki.

Sąd dał wiarę dokumentacji medycznej oskarżyciela posiłkowego, gdyż jest czytelna, pochodzi od uprawnionych podmiotów, nie była kwestionowana.

W ocenie Sądu wiarygodna jest opinia biegłej psycholog T. C., ponieważ jest spójna, pełna, należycie uzasadniona i nie była kwestionowana przez strony. Biegła obserwowała zachowanie oskarżyciela posiłkowego na rozprawie, zapoznała się z jego dokumentacją medyczną, przeprowadziła z nim wywiad. Opinia jest rzetelna, wyczerpująca, została sporządzona przez biegłego psychologa z wieloletnim doświadczeniem.

Fakt niekaralności oskarżonego Sąd ustalił w oparciu o kartę karną, która została sporządzona przez uprawnioną osobę w przepisanej formie.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Protokół przesłuchania podejrzanego;

Zeznania oskarżyciela posiłkowego A. M. w części

Oskarżony M. T. (3) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Zeznania oskarżyciela posiłkowego Sąd ocenił jako niewiarygodne w przeważającej części. Stan zdrowia A. M. (1) pozwolił mu na rejestrację i opis zdarzenia objętego zarzutem w odniesieniu do jego konkretnych elementów. W innych aspektach relacja jest domyślna i oparta o jego przekonania. Jest to związane z brakami zdolności do abstrakcji, wnikliwości oraz skłonnościami urojeniowymi. Wartość dowodowa zeznań oskarżyciela posiłkowego z psychologicznego punktu widzenia jest ograniczona, wymaga obiektywnej weryfikacji.

Podczas pierwszego przesłuchania A. M. (1) zeznał, że nie pamięta na jakiej grupie na F., ale na grupie związanej z meczami, T. czepiał się wszystkich, bo nie lubi naszego klubu (...). Zeznał, że T. głównie czepił się jego, najpierw pisał jako przyjaciel a później czepiał się go. Zeznał, że T. go wyzywał, ale nie pamięta jakimi słowami, że wysłał na grupie zdjęcie przyrodzenia oskarżyciela posiłkowego, które ten wcześniej wysłał mu, myśląc, że koresponduje z kobietą. A. M. (1) zeznał, że nie zna T. i nie wie kto to jest, nie wie czy konto jest fikcyjne czy prawdziwe, że nie ma fizycznych osób prawdziwych, które znają T.. A. M. (1) zeznał, że obawia się T., że zrealizuje groźby wobec niego, podał, że jakaś obca osoba podała namiar na T.H. pod W., ul. (...)”.

Przesłuchiwany ponownie w postępowaniu przygotowawczym zeznał, że wnosi aby T. wypłacił mu odszkodowanie za to, że udostępnił publicznie zdjęcie jego (...), a on przez to stracił wiele znajomych. Zeznał, że wcześniej wysłał mu to zdjęcie, ponieważ on podawał mu się za kobietę. A. M. (1) zeznał, że obawia się T., jak on zrobi mu krzywdę to niech idzie siedzieć, że nie widział go nigdy na żywo, że nie wie dlaczego się do niego doczepił.

Na rozprawie oskarżyciel posiłkowy zeznał, że nie zna oskarżonego, ale wie gdzie on pracuje, bo chwalił się tym w internecie. O tym, że to właśnie M. T. (1) groził oskarżycielowi posiłkowemu dowiedział się od dziewczyn z grupy. Następnie podał, że napisała mu o tym osoba używająca konta o nazwie (...), jedna osoba a nie kilka. Zeznał, że od ludzi, od dziewczyn z grupy dowiedział się, że grożący mu na grupie M. T. (1) to psychol, że ma kilka kont. A. M. (1) zeznał, że nie spotkał się z oskarżonym. O tym kto wskazał mu dane oskarżonego jako osoby, która mu groziła na grupie oskarżyciel posiłkowy zeznał, że była to osoba o danych R. N.. Wcześniej zeznał, że ona już nie ma tego konta. Dalej zeznał, że nie wie kto posługiwał się tym kontem. Oskarżyciel posiłkowy zeznał, że trochę był zły za to, że zostało opublikowane zdjęcie jego (...), ale gróźb też się bał. Zawiadomienie o przestępstwie z art. 190 § 1 k.k. złożył niezależnie od tego, że ktoś opublikował jego nagie zdjęcie. Konsekwentnie zeznawał, że obawiał się, że kierowane do niego groźby mogą zostać spełnione. Oskarżyciel posiłkowy zeznał, że nie ma pewności czy osoba, która mu groziła na M. na grupie o (...) to oskarżony M. T. (1).

Na wstępie oceny zeznań oskarżyciela posiłkowego zauważyć trzeba, że na rozprawie był on wyraźnie zaskoczony informacją, że sprawa dotyczy gróźb karalnych a nie upublicznienia jego nagiego zdjęcia. Zauważyła to również biegła psycholog obecna na rozprawie. Jednakże umiał dostosować się do zmienionych okoliczności. W ocenie Sądu świadczy to o motywacji oskarżyciela posiłkowego. Zdecydował się zawiadomić Prokuraturę o przestępstwie ponieważ, poczuł się urażony, upokorzony publicznie poprzez opublikowanie zdjęcia jego (...) na grupie fanów (...), czyli w środowisku osób dzielących pasję oskarżyciela posiłkowego, sens jego życia. Obawiał się, że straci po tym znajomych spośród fanów (...), ponieważ został ośmieszony. Nie zawiadomił Prokuratury dlatego, że realnie obawiał się spełnienia gróźb, skoro nie spowodowały one, że przestał jeździć na mecze (...). Oskarżyciel posiłkowy zeznał, że nie opuścił żadnego meczu, w lutym 2024 r. był na każdym meczu, jeździł na nie sam. Jeśli oskarżyciel posiłkowy realnie obawiałby się gróźb kierowanych do niego na grupie na M., wówczas logiczne byłoby, że pojechałby na mecz w towarzystwie, tak jak robił to do tej pory. Skoro nie wiedział jak oskarżony wygląda, to nie mógł czuć się bezpiecznie jadąc sam na mecz, ponieważ nie mógł wiedzieć kto może stanowić dla niego niebezpieczeństwo i kto może zrealizować groźby. Fakt, że oskarżyciel posiłkowy nie poszedł po meczu do (...) nie jest weryfikowalny, nieznane są też powody dla którego nie poszedł do (...) i kiedy to było. O tym, że oskarżyciel posiłkowy nie obawiał się gróźb świadczą też jego wypowiedzi na grupie na M.. W korespondencji oskarżyciel posiłkowy wulgarnie odpowiadał grożącemu mu, nie wycofał się, „podkręcał” wymianę zdań. Świadczy to o tym, że nie obawiał się wyrażonych gróźb pozbawienia życia i zdrowia. Zwłaszcza, że nie wiedział kto je wyraża. Warto jeszcze zauważyć, że na rozprawie oskarżyciel posiłkowy z wyraźną satysfakcją i uśmiechem zareagował na pytanie jaki stosunek mają do siebie kibice (...) i (...), odpowiadając, że nienawidzą się. Oskarżyciel posiłkowy pisał przy tym wiadomości na grupie, że T. kibicuje P.. Niniejsza sprawa była dla oskarżyciela posiłkowego istotna z tego względu, że przeciwstawiał się kibicowi znienawidzonego klubu piłkarskiego oraz z uwagi na to, że oczekiwał odszkodowania pieniężnego za upublicznienie zdjęcia jego (...). To dodatkowo utrwala jego motywację do oskarżenia. Zeznania oskarżyciela posiłkowego w części uznanej za niewiarygodne nie są obiektywne weryfikowalne, gdyż dotyczą sfery jego przekonań, subiektywnych odczuć. Niedające się usunąć wątpliwości w tym zakresie Sąd rozstrzygnął na korzyść oskarżonego.

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.  Uniewinnienie

I.

M. T. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

M. T. (1) został oskarżony o to, że w dniu 15 lutego 2024 roku w sieci internetowej, a ujawnionym w msc. W., woj. (...) na grupie założonej na portalu społecznościowym F. wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia oraz spowodowania obrażeń ciała wobec A. M. (1) poprzez komentowanie meczu klubu piłkarskiego (...) przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k.

Po pierwsze brak jakiegokolwiek dowodu wskazującego na to, że wiadomości na M. zawierające groźby pozbawienia życia oraz spowodowania obrażeń ciała zostały wysłane 15 lutego 2024 r. Załączone do akt wydruki korespondencji nie zawierają dat, godzin, danych osób uczestniczących w korespondencji. Oskarżyciel posiłkowy nie pamiętał zaś nazwy tej grupy, z kiedy korespondencja ta pochodzi. W toku dochodzenia nie wykonano żadnych oględzin. Można się jedynie domyślać, że korespondencja ta pochodzi z dnia sprzed 16 lutego 2024 r., skoro tego dnia oskarżyciel posiłkowy zawiadomił e-mailem Prokuraturę o groźbach, przesyłając pliki zawierające tę korespondencję.

Po drugie, skoro oskarżonemu zarzucono, że groźby karalne miał wyrazić na grupie na F. korespondencyjnie, to niezrozumiałe jest zawarcie w opisie czynu zarzuconego, że je wypowiadał.

Po trzecie, z treści korespondencji na tej nieustalonej z nazwy grupie oraz z wiarygodnej części zeznań oskarżyciela posiłkowego wynika, że konwersacja nie była związana z komentowaniem meczu piłkarskiego.

Po czwarte, w toku dochodzenia nie uzyskano żadnego dowodu na sprawstwo i winę oskarżonego M. T. (1). Ograniczono się do zdjęcia telefonu lub tabletu wyświetlającego post z danymi oskarżonego i zdjęciami nieustalonych osób oraz do porównania wizerunku oskarżonego z Rejestru Dowodów Osobistych z tymi zdjęciami. Oskarżyciel posiłkowy nie wiedział kto i kiedy post ten zamieścił, kto i dlaczego wskazał, że to oskarżony M. T. (1) groził oskarżycielowi posiłkowemu. W świetle ustalenia, że na F. są 54 konta użytkowników o nazwie M. T. (1) wątpliwe jest oparcie aktu oskarżenia na zdjęciu postu wskazującego na osobę oskarżonego, bez ustalenia przez kogo i na jakiej podstawie został zamieszczony. Oskarżony nie przyznał się do zarzuconego czynu i odmówił składania wyjaśnień. Przesłuchany w charakterze świadka zeznał, że od stycznia 2024 r. nie ma na F. konta o nazwie (...). Oskarżyciel publiczny winien zatem zebrać dane dostatecznie uzasadniające, że czyn popełniła określona osoba. Tymczasem postanowienie o przedstawieniu zarzutu wydano w oparciu o to, że nieustalona osoba wskazała dane oskarżonego w poście na F. nieustalonego dnia, w nieustalonych okolicznościach, z nieustalonego powodu. Oskarżyciel posiłkowy oparł zaś na tym swoje przekonanie, że korespondował z osobą o danych M. T. (1). Postępowanie dowodowe przeprowadzone na rozprawie głównej doprowadziło Sąd do przekonania, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zarzuconego przez oskarżonego.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Sądu nie ma również znamion czynu zabronionego z art. 190 § 1 k.k. Do znamion tego typu czynu należy uzasadniona obawa w zagrożonym, że groźba zostanie spełniona. Jak już wskazano w części zawierającej ocenę dowodów, niewiarygodne są zeznania oskarżyciela posiłkowego, że realnie obawiał się gróźb kierowanych do niego przez osobę, której nie znał. W ocenie Sądu oskarżyciel posiłkowy zeznawał tak instrumentalnie, dążąc do ukarania sprawcy, upatrując w tym możliwość uzyskania odszkodowania za upublicznienie zdjęcia jego (...), dostosowując się do okoliczności, w oparciu o swoje przekonania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uniewinnił oskarżonego od zarzuconego czynu. W tym miejscu należy stanowczo podkreślić, że wydanie wyroku uniewinniającego jest konieczne nie tylko wówczas, gdy wykazano ponad wszelką wątpliwość niewinność oskarżonego, lecz również wtedy, gdy nie udowodniono mu, że jest winny popełnienia zarzuconego mu przestępstwa. Wystarczy zatem, że wyjaśnienia oskarżonego, negującego tezy aktu oskarżenia zostaną uprawdopodobnione. Co więcej, wyrok uniewinniający musi zapaść jednak również i w takiej sytuacji, gdy wykazywana przez oskarżonego teza jest wprawdzie nieuprawdopodobniona, ale też nie zdołano udowodnić mu sprawstwa i winy (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27 stycznia 2021 r., sygn. II AKa 274/20). Oskarżyciel publiczny nie wykazał ponad wszelką wątpliwość, że oskarżony M. T. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu. Ocena wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów, dokonana zgodnie z art. 7 k.p.k., nie jest w stanie przemówić za przyjęciem tej wspieranej przez oskarżyciela publicznego i oskarżyciela posiłkowego. Wersja ta w każdym aspekcie posiada braki tego rodzaju, że nie sposób przejść nad nimi obojętnie. Wobec ustalenia, że na F. są 54 konta użytkowników o nazwie M. T. (1) to każdy z nich mógł zostać wskazany przez nieustaloną osobę, z podaniem adresu i miejsca pracy, że to właśnie on groził oskarżycielowi posiłkowemu. W oparciu o taki dowód każdej osobie o danych M. T. (1) można byłoby postawić zarzut popełnienia czynu z art. 190 § 1 k.k. Skoro pojawiały się istotne wątpliwości, to należało je rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego (art. 5 § 2 k.p.k.). W szczególności, że są to wątpliwości dotyczące kwestii zasadniczych z punktu widzenia jego odpowiedzialności karnej. Sąd dokonał oceny dowodów zgromadzonych przez oskarżyciela publicznego. Rolą Sądu nie jest gromadzenie dowodów na sprawstwo i winę oskarżonego.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k. w razie uniewinnienia oskarżonego w sprawach z oskarżenia publicznego koszty procesu ponosi Skarb Państwa, z wyjątkiem należności z tytułu udziału adwokata lub radcy prawnego w charakterze pełnomocnika pokrzywdzonego, oskarżyciela posiłkowego albo innej osoby. Oskarżyciel posiłkowy A. M. (1) miał pełnomocnika ustanowionego z urzędu na podstawie art. 78 § 1 k.p.k. w zw. z art. 87 § 1 k.p.k., dlatego zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze jego wynagrodzenie również pokrywa Skarb Państwa. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu została ustalona na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z ust. 7 w zw. z § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

1.18. POdpis

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Zenon Aleksa
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Legionowie
Osoba, która wytworzyła informację:  asesor sądowy Karolina Świderska
Data wytworzenia informacji: