Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1118/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie o sygn. akt IV K 442/22

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany

w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.

M. R.

Dotychczasowa niekaralność

Sytuacja materialna

Karta karna - k.1679

Informacja e-PUAP - k.1591

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Dotychczasowa niekaralność

Sytuacja materialna

Karta karna

Informacja e-PUAP

Dokumenty sporządzone przez uprawnione osoby i podmioty, nie kwestionowane i nie budzące żadnych wątpliwości.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego M. R. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego polegającą na:

a) bezkrytycznym daniu wiary świadkowi M. K., w szczególności w zakresie rozpoznania na tablicach poglądowych wizerunku pana M. R., w braku okazania osoby oskarżonego w sposób bezpośredni oraz w sytuacji, gdy widząc go na sali sądowej w trakcie składania zeznań nie rozpoznała go, rozpoznając jednocześnie pozostałych oskarżonych; 

b) bezkrytyczne przyjęcie, że czynność okazania odbywała się zgodnie z wszelkimi zasadami, że okazane tablice poglądowe zawierały zdjęcia wszystkich kurierów pracujących w tym rejonie w dacie dokonania czynów zabronionych przez świadka M. K. raz pana A. K.;

c) wadliwą ocenę materiału dowodowego przejawiającą się w uznaniu, że - mimo istniejących procedur wskazujących na konieczność podjęcia kontaktu telefonicznego/smsowego przez kuriera z osobą, która miała odebrać przesyłkę - połączenia - wbrew materiałowi dowodowemu - były dokonywane przez oskarżonego M. R.;

d) fragmentaryczną ocenę zeznań świadka D. W.;

e) bezkrytyczne uznanie, że przekazywane w dniach 29 października 2014 r. i 10 listopada 2014 r. były dokonywane przez oskarżonego M. R. oraz uznanie, że przedkładane przez świadka M. K. kserokopie dokumentów tożsamości nie zawierały jej wizerunku;

f) bezkrytyczną ocenę materiału dowodowego wskazującą na wysokość szkody pokrzywdzonej spółki (...) sp. z o.o. - pomimo sprzecznych wartości podawanych w poszczególnych dokumentach i zeznaniach świadka K. S.

2. obrazę art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. i art. 167 k.p.k. poprzez - mimo posiadania szerokiego materiału dowodowego - ograniczenie się do oceny środków dowodowych zaprezentowanych w akcie oskarżenia i pominięcie innych dowodów znajdujących się w aktach sprawy np. depozycji pana P., G., a także wadliwą ocenę zeznań pani K. S. w szczególności odnośnie rodzaju i wartości dostarczonego sprzętu oraz zawartych umów o usługi;

3. obrazę art. 424 § 1 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób niepoddający się kontroli sądu odwoławczego w szczególności poprzez nie wskazanie w uzasadnieniu wyroku zamiaru, którym rzekomo miał się kierować oskarżony M. R., brak omówienia znajdującego się w materiałach sprawy materiału dowodowego a przede wszystkim bilingów połączeń telefonicznych;

4. wynikający z powyższego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających na to orzeczenie istotny wpływ, a polegający na ustaleniu, że to pan M. R. dostarczał przesyłki (raptem dwukrotnie) do rąk pani M. K., że - jeżeli faktycznie je dostarczył, to zaakceptował podrobione kserokopie dokumentów (co za tym idzie miał pełną świadomość, że są podrobione), kontaktował się z panią M. K. przed doręczeniem przesyłki, choć jego numer telefonu nie widnieje w spisie połączeń telefonicznych załączonych do akt sprawy, przyjęcie, że osiągnął korzyść majątkową w kwocie nie mniejszej niż 350 zł. (oraz inne wskazane w uzasadnieniu apelacji).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Ilość, rodzaj i wzajemne powiązanie zarzutów przemawiały za ich zbiorczym omówieniem. Tym bardziej, że wszystkie były niezasadne.

Na wstępie przypomnieć należy, że by ocena dowodów przeprowadzona przez organ postępowania dokonana została zgodnie z regułami art. 7 kpk konieczne jest: 1) oparcie jej na wszystkich przeprowadzonych dowodach, mając na względzie, że podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia danej kwestii; 2) uwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania; 3) uwzględnienie wskazań wiedzy; 4) uwzględnienie doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów jest zasadą kontrolowanej oceny dowodów, która wyraża się w dwóch aspektach. Po pierwsze, organ procesowy musi uzasadnić, dlaczego oparł się na jednych, a nie na innych dowodach oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Po drugie, organ odwoławczy kontroluje swobodną ocenę dowodów dokonaną przez organ pierwszej instancji. Przy czym zarzut naruszenia art. 7 kpk nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III KK 78/21, prezentowanie własnej - możliwej w realiach konkretnej sprawy - oceny dowodów, bez wykazania błędności tej, której dokonał sąd pierwszej instancji, nie upoważnia jeszcze sądu odwoławczego do zajęcia w tej materii stanowiska odmiennego. Sąd odwoławczy, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie prowadzi samodzielnie postępowania dowodowego co do istoty sprawy, jest bowiem głównie sądem kontrolującym procedowanie przed sądem pierwszej instancji i stanowisko tego sądu może zakwestionować jedynie wówczas, gdy wykaże, że to postępowanie i jego wynik obrażają prawo. Sąd Okręgowy podziela również pogląd zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 173/19. Wskazano w nim, że na uzasadnienie błędu ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny bądź interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia, a konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie poczyniono mimo, że z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał, względnie wykazanie, iż tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki, czy zasadami wiedzy.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, apelacja obrońcy oskarżonego stanowiła jedynie subiektywną ocenę zaistniałych okoliczności i gołosłowną polemikę z zaskarżonym wyrokiem. Wbrew jej twierdzeniom Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodne z regułami wynikającymi z art. 7 kpk, ocenił cały zgromadzony materiał dowodowy i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. Po pierwsze, oskarżony nie był jedynym kurierem, który wraz z M. K. i A. K. zdecydował się uczestniczyć w przestępczym procederze. Oprócz niego byli to między innymi występujący w niniejszej sprawie L. W. i M. S.. Po drugie, przesłuchiwana w postępowaniu przygotowawczym M. K. nie miała żadnych problemów z rozpoznaniem oskarżonego. Wprawdzie uczyniła to przy wykorzystaniu tablic poglądowych, jednak była w tym kategoryczna i brak było podstaw do kwestionowana jej depozycji w tym zakresie. Tak jak w/w tablic, które słusznie obejmowały tylko część kurierów, co do których były podejrzenia, a nie wszystkich, których było bardzo dużo. Co więcej, M. K. rozpoznała też M. S., co jedynie potwierdza jej pamięć i wiarygodność. Zważywszy, że rola w/w polegała właśnie na osobistym kontakcie kurierami, kiedy przekazywała im podrobione dokumenty - przede wszystkim wystawione na kobiety - i pieniądze za nie weryfikowanie jej tożsamości, jak również podpisanie umów i odebranie sprzętu, mogła im się przyjrzeć. Tym bardziej, że nie były to jednorazowe sytuacje. Sam oskarżony dostarczył jej pięć przesyłek, w dodatku w różnych dniach, to jest trzy w dniu 29 października 2014 r. i dwie w dniu 10 listopada 2024 r. Po trzecie, chociaż będąc przesłuchiwana w postępowaniu sądowym M. K. nie potrafiła wypowiedzieć się, czy oskarżony i także obecny wówczas M. S. byli w/w kurierami, jednak wówczas od zdarzenia upłynęło prawie 9 lat i miała prawo mieć wątpliwości. Tym bardziej, że dotyczące jej postępowanie zostało już zakończone i co naturalne chciała zamknąć ten rozdział swojego życia. Niemniej, potwierdziła odczytane jej zeznania w tym przedmiocie. Jej relacje dopełniały twierdzenia A. K., który z kolei rozpoznał L. W., wskazując że to M. K. częściej odbierała przesyłki i miała większą styczność z kurierami. Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy nie dał bezkrytycznie wiary jej depozycjom, ale prawidłowo je ocenił. Zwłaszcza, że były one nie tylko spójne, logiczne i wyważone, ale przedstawiające całą jej wiedzę w niniejszej sprawie. W/w chciała ujawnić wszystkie okoliczności przestępczego procederu i nie miała żadnego interesu, żeby bezpodstawnie pomawiać oskarżonego o coś, czego nie zrobił. Tym bardziej, że wcześniej go nie znała.

Po czwarte, kurierzy doskonale znali procedury i wiedzieli, że uzyskując podpis na umowie i dostarczając sprzęt przedstawiający większą wartość muszą zweryfikować tożsamość kontrahenta. Bez znaczenia jest zatem czy na kserokopiach dowodów osobistych widniał wizerunek M. K.. Tym bardziej, że zostały opatrzone danymi innych osób, powstając w wyniku kompilacji graficznych, a więc podrobienia. Gdyby kurierzy prosili o jej dokument tożsamości, to bez trudu ujawniliby dążenie do popełnienia przestępstw i nie doszłoby do oszustw. Przy czym nie było to efektem pośpiechu, niedbalstwa czy różnej praktyki, ale celowym działaniem pozwalającym popełnić przestępstwa i zarazem uzyskać korzyść materialną. Wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego nie musiał się on kontaktować z M. K. telefonicznie. Jak powszechnie wiadomo wielu kurierów po prostu przyjeżdża pod wskazany adres, a następnie dzwoni dzwonkiem lub puka do drzwi. Taki kontakt częściej podejmowany jest, gdy adresata nie ma w domu lub są problemy ze znalezieniem adresu. Oskarżony mógł też kontaktować się z innego, nieustalonego numeru telefonu. Jak już wyżej wskazano, oskarżony i inni kurierzy zamieszani w ten proceder nie stosowali procedur. Poza tym z pewnością chcieli uniknąć odpowiedzialności. Po piąte, brak jakichkolwiek podstaw, żeby kwestionować, że to oskarżony doręczał konkretne, związane z oszustwami, przesyłki. Twierdzenia, że akurat w tych dniach i w przypadku tych przesyłek zamienił się z nim inny, nieustalony kurier nie są niczym poparte. Po szóste, zeznania świadka D. W., w dodatku przesłuchiwanego po 9 latach, nie miały większego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Chociaż w/w był zatrudniony w tej samej firmie, to przedstawił procedury, jakie należałoby stosować i jakie sam stosował. W przypadku oskarżonego i innych kurierów zamieszanych w ten proceder tak nie było. W przeciwnym razie M. K. i A. K. nie zdołaliby popełnić przestępstw. To, że w/w doręczał jakieś przesyłki pod danymi osobowymi innego kuriera niczego nie zmienia. Zwłaszcza, że M. K. rozpoznała oskarżonego po twarzy, a nie po imieniu i nazwisku. To samo tyczyło się innych, przesłuchanych w postępowaniu przygotowawczym świadków, których zeznania okazały się nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy i dlatego dowody z ich depozycji nie zostały wskazane w akcie oskarżenia. Obrońca oskarżonego nie wnosił o ich przesłuchanie w postępowaniu sądowym, a Sąd Rejonowy słusznie nie widział takiej potrzeby z urzędu. Po siódme, wartość poszczególnych sprzętów i usług wynikała z zeznań świadka K. S., która opierała się na posiadanych danych i odnosiła je do każdej przesyłki. Obrońca oskarżonego zakwestionował to dopiero w apelacji. Zresztą nie miało to większego znaczenia w sytuacji, gdy oskarżony został skazany za pomocnictwo do oszustw, a nie za oszustw, które to przestępstwo nie jest czynem przepołowionym. Nie orzeczono też wobec niego obowiązku naprawienia szkody, a jedynie przepadek równowartości uzyskanej korzyści majątkowej w kwocie 250 złotych. Jej prawidłowość nie budziła żadnych wątpliwości. Skoro bowiem za każdym razem oskarżony otrzymywał 50 złotych za odstępstwo od procedur umożliwiające oszustwo, to przy pięciu przesyłkach dało to taką właśnie kwotę.

W konsekwencji prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Rejonowy poczynił trafne ustalenia faktyczne. Nie doszło też do naruszenia innych przepisów kodeksu postępowania karnego. W tym odnoszącego się do sporządzenia uzasadnienia wyroku. Wątpliwości nie budziła też wymierzona oskarżonemu kara 1 roku pozbawienia wolności. Skoro bowiem czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk jest zagrożony karą pozbawienia wolności, której dolna granica wynosi 6 miesięcy, to przy ciągu przestępstw, na który składało się pięć takich czynów nie sposób tej reakcji uznać za nieadekwatną. Tym bardziej, że jej wykonanie zostało warunkowo zawieszone. Pierwotnie na okres 3 lat próby, a po ostatecznie na okres 2 lat próby. Zastrzeżeń nie budził też przepadek równowartości uzyskanej korzyści majątkowej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia przypisanych mu czynów ewentualne o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutów na uwzględnienie nie zasługiwały również związane z nimi wnioski. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzony materiał dowodowy i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie o sygn. akt IV K 442/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Jak już wyżej wskazano, Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzony materiał dowodowy i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. Z tych względów - nie licząc skróconego w przypadka oskarżonego okresu warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności - zaskarżony wyrok w odniesieniu do jego osoby utrzymano w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Okres warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany.

Do popełnienia czynów będących przedmiotem niniejszej sprawy doszło ponad 10 lat temu. Oskarżony był i jest osobą niekaraną, która nie powinna ponosić negatywnych skutków przedłużającego się postępowania. Z tych względów skrócono okres warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności z 3 do 2 lat próby.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

M. R.

III

Biorąc pod uwagę, że Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa, to takie samo rozstrzygnięcie wydał Sąd Okręgowy. Tym bardziej, że do popełnienia przestępstw doszło wiele lat temu.

7.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika - 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie o sygn. akt IV K 442/22

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany

w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana