Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Sobieszczański

Sędziowie: SO Monika Skalska

SO Magdalena Nałęcz

Protokolant: Wiktoria Michałowska

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy ze skargi wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia publicznego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w W., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

z udziałem przeciwnika skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w K.

z udziałem zamawiającego (...) spółki akcyjnej w W.

o udzielenie zamówienia publicznego

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W.

z dnia 12 grudnia 2024 r. sygn. akt KIO 4295/24

1.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt. 2 w części i stwierdza naruszenie przez zamawiającego (...) spółkę akcyjną w W. przepisu art. 226 ust. 2 pkt. b) w związku z art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych przez zaniechanie odrzucenia oferty (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w K. z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez zamawiającego w SWZ w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownik Grupy oraz art. 226 ust. 1 pkt 2 a) w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy Prawo zamówień publicznych poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. pomimo, że w wyniku zamierzonego działania albo rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawieniu informacji, że spełnia warunki do udziału w postępowaniu odnośnie do Kierownika Grupy,

2.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt. 3 i kosztami postępowania obciąża po połowie odwołującego: wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

i (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. oraz wykonawcę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. i w pkt. 3.1. zalicza

w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) uiszczoną przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością

w (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. tytułem wpisu od odwołania, a w pkt 3.2. zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz wykonawców wspólnie ubiegających się

o udzielenie zamówienia (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. 7.500 zł (siedem tysięcy pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego,

3.  oddala skargę w pozostałym zakresie,

4.  zasądza od przeciwnika skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w K. na rzecz skarżących wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. 32.400 zł (trzydzieści dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego.

SSO Monika Skalska SSO Andrzej Sobieszczański SSO Magdalena Nałęcz

Sygn. akt XXIII Zs 16/25

UZASADNIENIE

Zamawiający (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. prowadził na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 roku – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1320, dalej: ustawa PZP) postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na usługi pod nazwą „Świadczenie usługi obsługi infolinii (...) S.A.” o numerze referencyjnym(...). Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 29 lipca 2024 roku pod numerem publikacji ogłoszenia 455347-2024 oraz pod numerem wydania Dz.U. S: 146/2024.

W dniu 6 listopada 2024 roku zamawiający opublikował na stronie internetowej prowadzonego postępowania informację o wyborze, jako najkorzystniejszej w postępowaniu, oferty wykonawcy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K..

Do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 18 listopada 2024 roku zostało wniesione odwołanie przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na czynności podjęte przez zamawiającego, polegające na zaniechaniu odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. pomimo, że wykonawca ten nie spełnia warunków udziału w przetargu w zakresie dysponowania odpowiednim personelem, jego oferta została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji, jak też z powodu tego, że celowo wprowadził on w błąd zamawiającego wskazując, że dysponuje konkretną osobą na stanowisko Kierownika Grupy, podczas gdy wskazana osoba nigdy nie czyniła z (...) sp. z o.o. ustaleń odnośnie współpracy w przetargu.

Odwołujący wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. zarzucili zamawiającemu naruszenie następujących przepisów:

1.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez zamawiającego w Specyfikacji Warunków Zamówienia w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownik Grupy, który posiada minimum 2 letnie doświadczenie w obsłudze infolinii pasażerskiej oraz minimum 1 rok doświadczenia w zarządzaniu zespołem call center liczącym minimum 15 konsultantów;

2.  art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP, a także art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1233, dalej: uznk) poprzez dokonanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty (...) sp. z o.o. pomimo, że oferta (...) sp. z o.o. została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż (...) sp. z o.o. świadomie podał w wykazie osób (JEDZ) osobę, którą w ogóle nie dysponuje, a dodatkowo osoba ta nie spełnia warunków postawionych w Specyfikacji Warunków Zamówienia dla Kierownika Grupy - czym spełnił przesłanki z art. 3 ust. 1 uznk;

3.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. pomimo, że w wyniku zamierzonego działania albo rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu odnośnie Kierownika Grupy; jeżeli zamawiający nie uzna przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP, to kwalifikacja zdarzenia opisanego w uzasadnieniu w oparciu o art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP - jest bezsporna;

4.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez zamawiającego w Specyfikacji Warunków Zamówienia w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownika Projektu Infolinii oraz Kierownika Nadzoru Infolinii; wskazane przez (...) sp. z o.o. na tych stanowiskach osoby nie dysponują aktualnymi, wymaganymi przez zmawiającego certyfikatami (...) lub równoważnymi.

Zarzucając powyższe odwołujący wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. wnieśli o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu:

1.  unieważnienia czynności wyboru oferty (...) sp. z o.o.;

2.  dokonania ponownej oceny ofert;

3.  odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. z uwagi na: brak spełnienia warunków, zamierzone wprowadzenie zamawiającego w błąd oraz czyn nieuczciwej konkurencji;

4.  dokonania wyboru oferty odwołujących.

W terminie określonym w art. 525 ust. 1 ustawy PZP, do postępowania odwoławczego po stornie zamawiającego przystąpił wykonawca (...) sp. z o.o.

Zamawiający złożył do akt sprawy pismo procesowe z 27 listopada 2024 roku, w którym oświadczył, że wobec przedstawionych przez odwołujących, nieznanych zamawiającemu okoliczności i dowodów, uwzględniając brak uzasadnienia stanowiska przystępującego (...) sp. z o.o., ograniczone możliwości dowodowe po stronie zamawiającego oraz ewentualne koszty postępowania odwoławczego, zamawiający uwzględnił w całości odwołanie wniesione przez odwołujących.

Przystępujący po stronie zamawiającego wykonawca (...) sp. z o.o., wezwany do złożenia oświadczenia w przedmiocie sprzeciwu, w piśmie z 2 grudnia 2024 roku zgłosił sprzeciw wobec stanowiska zamawiającego z dnia 27 listopada 2024 roku, w którym ten uwzględnił w całości zarzuty przedstawione w odwołaniu.

W piśmie z 3 grudnia 2024 roku odwołujący wnieśli o przeprowadzenie dowodów z zeznań świadków: G. W. (na okoliczności: braku doświadczenia G. W. w obsłudze infolinii pasażerskiej; braku innego doświadczenia G. W. wskazanego w wymaganiach zamawiającego, a podanego przy tej osobie przez (...) sp. z o.o.; że do dnia 8 listopada 2024 roku G. W. nie posiadał wiedzy, że (...) sp. z o.o. umieścił go w wykazie osób niniejszego postępowania oraz nie wyrażał na to zgody; rozmów pomiędzy G. W. oraz J. K. (później B. G.) oraz treści tych rozmów) oraz J. K. ( na okoliczności; rozmów pomiędzy G. W. oraz J. K. (później B. G.) oraz treści tych rozmów; że do dnia 8 listopada 2024 roku G. W. nie posiadał wiedzy, że (...) sp. z o.o. umieścił go w wykazie osób niniejszego postępowania oraz nie wyrażał na to zgody).

Przystępujący (...) sp. z o.o. w piśmie z 5 grudnia 2024 roku zaprezentował swoje stanowisko w sprawie oraz wniósł o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadka A. K. (1), wspólnika spółki (...)spółka jawna z siedzibą w W. celem wykazania faktu prowadzenia rozmów z G. W. w związku z postępowaniem oraz posiadania jego zgody na przedstawienie jego profilu do przystępującego, prowadzenia rozmów z przystępującym, zasad współpracy z przystępującym oraz G. W. w tym zasad rozliczeń. Ponadto przystępujący wnioskował o przeprowadzenia dowodu z dokumentów złożonych wraz z pismem, to jest: korespondencji mailowej z przedstawicielem (...) sp. j. z dnia 29 sierpnia 2024 roku wraz z jej kontynuacją, listów referencyjnych dotyczących doświadczenia G. W., oświadczenia G. W. z dnia 22 listopada 2024 roku, oświadczenia przedstawiciela (...) sp. j. z dnia 22 listopada 2024 roku, oświadczenia G. W. z 2 stycznia 2021 roku - wszystkich celem wykazania faktu posiadania przez G. W. wymaganego doświadczenia oraz faktu dysponowania jego osobą przez przystępującego (...) sp. z o.o. w dniu składania ofert, a także okoliczności w jakich do tego dysponowania doszło.

Odwołujący, na rozprawie w dniu 9 grudnia 2024 roku oświadczyli, że cofają zarzut opisany jako 4.

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2024 r. Krajowa Izba Odwoławcza

w punkcie 1 umorzyła postępowanie w zakresie zarzutów naruszenia przepisu art. 226 ust. 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy (...) sp. z o.o. z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez zamawiającego w specyfikacji warunków zamówienia w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownika Projektu Infolinii oraz Kierownika Nadzoru Infolinii, posiadającym aktualne certyfikaty (...) lub równoważne, z powodu wycofania zarzutu przez odwołujących;

w punkcie 2 oddaliła odwołanie;

w punkcie 3 kosztami postępowania obciążyła wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o.

w punkcie 3.1 …………………………..

……………………………….

………………………………

……………………………...

W uzasadnieniu powyższego wyroku Krajowa Izba Odwoławcza wyjaśniła na wstępie, że oddaliła wnioski dowodowe odwołujących wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. oraz przystępującego (...) sp. z o.o. o przesłuchanie, w charakterze świadków osób przez nich wymienionych uznając, że wszelkie okoliczności, które wymagały ustalenia w niniejszej sprawie, zostały wykazane za pomocą innych dowodów. Tym samym zdaniem Izby wnioskowane dowody z zeznań świadków, stały się zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Krajowa Izba Odwoławcza wskazała, że zgodnie z treścią dokumentacji postępowania, w tym w szczególności Rozdziałem VIII ust. 2, pkt 1 lit. d ppkt ii lit. e) SWZ, zamawiający wymagał, aby wykonawca ubiegający się o udzielenie zamówienia w postępowaniu dysponował jedną osobą na stanowisku Kierownika Grupy, posiadającą minimum 2-letnie doświadczenie w obsłudze infolinii pasażerskiej oraz minimum rok doświadczenia w zarządzaniu zespołem call center liczącym minimum 15 konsultantów. Zamawiający nie modyfikował tego warunku udziału w trakcie trwania postępowania, jak również nie precyzował treści warunku w wyniku pytań wykonawców. W Specyfikacji Warunków Zamówienia nie było również definicji infolinii pasażerskiej.

Izba referowała, że zamawiający w Rozdziale VIII ust. 2 pkt 3 lit. a i b SWZ dopuścił, aby wykonawca, w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w Rozdziale VIII ust. 2 pkt 1 lit. c i d SWZ polegał na zdolnościach technicznych lub sytuacji ekonomicznej i finansowej podmiotów udostępniających zasoby, niezależnie od charakteru prawnego łączących go z nimi stosunków prawnych. W takim wypadku wykonawca, który polegał na zdolnościach lub sytuacji podmiotów udostępniających zasoby, miał złożyć wraz z ofertą, zobowiązanie podmiotu udostępniającego zasoby do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów na potrzeby realizacji zamówienia (wzór oświadczenia stanowił Załącznik numer 5 do Specyfikacji Warunków Zamówienia) lub inny podmiotowy środek dowodowy potwierdzający, że wykonawca realizując zamówienie, będzie dysponował niezbędnymi zasobami tych podmiotów.

Zgodnie z ustaleniami Izby przystępujący (...) sp. z o.o., na wykazanie warunku dotyczącego zdolności technicznej lub zawodowej, w zakresie dysponowania osobą na stanowisko Kierownika Grupy, w ofercie złożonej w dniu 29 sierpnia 2024 roku wskazał osobę G. W., opisując jego doświadczenie. Osoba ta została wskazana jako dedykowana do pełnienia tej roli z ramienia wykonawcy, przy tym (...) sp. z o.o. nie sprecyzował (gdyż zamawiający tego nie wymagał) sposobu dysponowania osobą G. W.. Wraz z ofertą nie zostało też złożone żadne zobowiązanie do udostępnienia zasobów przez podmiot trzeci.

Jak relacjonowała Izba w dniu 20 września 2024 roku zamawiający wezwał przystępującego do uzupełnienia dokumentu JEDZ w zakresie wykazu osób skierowanych do realizacji zamówienia, poprzez wskazanie opisu doświadczenia każdej z osób wymienionych w wykazie. W ocenie zamawiającego, zamieszczony pierwotnie opis nie odpowiadał wymaganiom opisanym w Załączniku numer 4 do Specyfikacji Warunków Zamówienia, gdyż nie odnosił się do wszystkich wymagań określonych dla danego stanowiska, w sposób umożliwiający jednoznaczną weryfikację spełnienia wymagań określonych przez zamawiającego w Specyfikacji Warunków Zamówienia. Odpowiadając na powyższe, przystępujący złożył uzupełniony zgodnie z oczekiwaniami zamawiającego wykaz osób, wskazując na stanowisko Kierownika Grupy G. W., przy czym w odniesieniu do jego doświadczenia pierwotny opis zawierał informacje ogólne o posiadaniu ponad 2 letniego doświadczenia w obsłudze infolinii pasażerskiej oraz minimum 1 roku doświadczenia w zarządzaniu zespołem call center liczącym minimum 15 konsultantów. Z kolei zapis uzupełniony wskazywał na 2,5 roku doświadczenia w obsłudze infolinii pasażerskiej w projekcie obsługi infolinii dla Klienta (...), polegającej na obsłudze lotów czarterowych dla międzynarodowego biura turystycznego w kilku językach europejskich i dodatkowo 5 lat doświadczenia w zarządzaniu ponad 100 osobowym zespołem konsultantów w projekcie obsługi infolinii dla (...) na stanowisku kierownika grupy w (...) .

Izba ustaliła, że w dniu 6 listopada 2024 roku zamawiający opublikował na stronie internetowej prowadzonego postępowania informację o wyborze, jako najkorzystniejszej w postępowaniu, oferty wykonawcy (...) sp. z o.o.

Z powyższą decyzją nie zgodził się odwołujący, składając swoje odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 18 listopada 2024 roku.

Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, stanowiska stron oraz uczestnika postępowania odwoławczego, a także zakres zarzutów podnoszonych w odwołaniu Izba uznała, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej wskazał, że rolą Izby nie jest zastępowanie zamawiającego, jego komisji przetargowej czy też kierownika zamawiającego w zadaniu, które zostało mu powierzone tj. w przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, jak też weryfikacja informacji, które zostaną mu przekazane w toku postępowania. Wskazano na przepis art. 513 ustawy PZP, zgodnie z którym Izba rozpoznaje odwołanie wobec



czynności i zaniechań zamawiającego, oceniając ich zgodność z prawem, w granicach zarzutów podniesionych w odwołaniu. Izba nie ma także uprawnień, aby badać prawdziwość złożonych w postępowaniu dokumentów, do tego bowiem celu zostały powołane inne organy, a ocenia wyłącznie przedstawione w sprawie dowody. Tym samym rozstrzygnięcie, które zapada przed Krajową Izbą Odwoławczą nie uwzględnia okoliczności czy ustaleń, które mogą poczynić w przyszłości organy takie jak prokuratura, do której stosowne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zdecydowali się złożyć odwołujący.

Krajowa Izba Odwoławcza stwierdziła, że nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez zamawiającego w Specyfikacji Warunków Zamówienia w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownik Grupy.

Wykonawca (...) sp. z o.o. nie deklarował w treści Załącznika sposobu dysponowania osobą G. W., przy czym nie budziło wątpliwości Izby, że nie deklarował w treści JEDZ, ani też nie składał takiego oświadczenia wraz z ofertą, iż będzie polegał w tym zakresie na zdolnościach podmiotu trzeciego.

Dowody przedłożone w sprawie przez odwołujących, załączone do odwołania w postaci korespondencji mailowej pomiędzy B. G. a G. W. miały, w ich ocenie, wskazywać po pierwsze na to, że nazwisko W. zostało wykorzystane przez (...) sp. z o.o. bez jego wiedzy (przystępujący miał znać tą osobę jako współpracującego na B2B w innych projektach), o czym miało świadczyć stwierdzenie w mailu, że nie prowadził i nie prowadzi rozmów w sprawie tego konkretnego przetargu (korespondencja z 13 listopada 2024 roku). Co więcej, także sam opis doświadczenia, zamieszczony w Załączniku numer 4, miał być niezgodny z rzeczywistością w zakresie, w jakim przystępujący opisał, że G. W. posiada doświadczenia w projekcie „(...)”. To z kolei, zdaniem odwołujących potwierdza z jednej strony, że (...) sp. z o.o. nie spełnia warunku udziału w postępowaniu, jak też, że celowo wprowadził zamawiającego w błąd co do dysponowania osobą, ale także jego doświadczenia, które określa w treści odwołania jako „wymyślone”.

Zarzutów tych Krajowa Izba Odwoławcza nie podzieliła. W pierwszej kolejności zdaniem Izby nie sposób jest stwierdzić, że nazwisko G. W. zostało wykorzystane przez (...) sp. z o.o. bez jego wiedzy, w sposób dowolny i bez znajomości doświadczenia tej osoby wskazywanej przez przystępującego na stanowisko Kierownika Grupy. W ocenie Izby świadczy o tym szereg dowodów, które przedłożył (...) sp. z o.o. w toku postępowania odwoławczego w postaci: oświadczenia G. W., który odnosi się do złożonego 17 listopada 2024 roku oświadczenia, na treść którego powoływali się odwołujący wskazując, że to zostało złożone pod wpływem błędu. Ponadto w opinii Izby z jego treści wynika, że rozmowy na temat udziału w postępowaniu prowadził z firmą (...) sp. j., a nie bezpośrednio z



firmą (...) sp. z o.o. i wyraził zgodę na udział w postępowaniu. Przyznał, że z firmą (...) sp. z o.o. nie prowadził w tej sprawie rozmów, ale w trakcie spotkań, które odbywały się z przedstawicielem (...) sp. j. zobowiązał się, że umowę zawrze bezpośrednio z przystępującym. Izba wskazywała również, że G. W. podpisał w dniu 2 stycznia 2021 roku oświadczenie, w którym jako współpracownik (...) sp. j. wyraził zgodę na udostępnianie jego wizerunku, w celu umieszczania go w ofertach, reklamach, serwisach społecznościowych na potrzeby współpracy z (...) sp. j., innymi podmiotami współpracującymi, w tym klientom i spółkom zależnym. Nie budziło także wątpliwości Izby, w świetle treści umowy o świadczenie usług rekrutacyjnych, zawartej w dniu 3 lipca 2023 roku w K. pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) sp. j., że ta ostatnia zajmowała się pozyskiwaniem kandydatów na stanowiska pracy, określane przez przystępującego. Z kolei z treści oświadczenia złożonego 22 listopada 2024 roku przez A. K. (1), przedstawiciela (...) sp. j. Izba wywodziła, że wskazana spółka pozyskiwała osoby również na potrzeby tego zamówienia. A. K. (1) deklarowała, że w tej sprawie prowadziła rozmowy z G. W., który wyraził zgodę na udział w postępowaniu i wymienienie go w wykazie osób. Dodatkowo także z przedłożonej korespondencji mailowej z dnia 29 sierpnia 2024 roku pomiędzy A. K. (1) i B. S. i jako kontynuacja z dnia 23 września 2024 roku pomiędzy A. K. (1) i M. S. (1) Izba wyciągnęła wniosek, że firma (...) sp. z o.o. zajmowała się pozyskaniem osoby G. W. do pracy w projekcie dla zamawiającego.

Izba podała, że odwołujący z kolei, odnosząc się do treści przedłożonych dowodów stwierdzili, że skany dokumentów załączone do stanowiska przystępującego zostały „przygotowane” na potrzeby niniejszego postępowania przed Krajową Izbą Odwoławczą. Przy tym negowali ich wiarygodność, mnożyli wątpliwości, nie przedstawiając jednak w sprawie żadnych dowodów, które zdaniem Izby można by uznać za rozstrzygające.

Odwołujący twierdzili także, że z załączonych przez (...) sp. z o.o. dokumentów (abstrahując od ich „wiarygodności”) wynika wprost, że ten wykonawca nie dysponuje osobą G. W., gdyż w wykazie osób wskazał go jako zasób własny, czyli dysponowanie bezpośrednie (na podstawie stosunku prawnego łączącego wykonawcę z tą osobą), podczas gdy takiego stosunku prawnego nie było w chwili złożenia oferty i nie ma także w chwili obecnej. Z kolei przystępujący nie przeczył, że nie jest aktualnie związany żadną umową z G. W., wskazując jednakże i potwierdzając to za pomocą szeregu dowodów przedłożonych w toku postępowania odwoławczego, że to firma (...) sp. j. prowadziła z nim rozmowy na temat udziału w tym projekcie, spełniania przez niego wymagań i warunków, na jakich będzie odbywała się ta współpraca. G. W., jako osoba prowadząca działalność gospodarczą i uczestnicząca w szeregu podobnych projektów, dla różnych firm, zobowiązał się ponadto do zawarcia umowy bezpośrednio z (...) sp. z o.o.

Zgodnie z zapatrywaniami Izby jakkolwiek wywody odwołującego, który przywołuje orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej, wskazujące na różnice pomiędzy dysponowaniem bezpośrednim a pośrednim pozostają aktualne, to jednak orzeczenia przez niego cytowane nie odnoszą się wprost do sytuacji, która ma miejsce w niniejszym postępowaniu.

Krajowa Izba Odwoławcza stanęła na stanowisku, że w niniejszej sprawie nie wystąpiło dysponowanie pośrednie (w przypadku udostępnienia tej osoby przez podmiot trzeci, na podstawie więzi prawnej istniejącej pomiędzy wykonawcą a podmiotem trzecim), ale dysponowanie bezpośrednie. Izba zwracała uwagę, że (...) sp. z o.o., co wynika z treści złożonych dowodów, współpracuje z zewnętrznym podmiotem tj. (...) sp. j., który specjalizuje się między innymi w wyszukiwaniu na rynku i kojarzeniu ze sobą osób i podmiotów świadczących usługi w zakresie call center i obsługi infolinii. Z podmiotem tym współpracuje również G. W.. Izba przyjęła, że (...) sp. j. nie jest zatem podmiotem udostępniającym potencjał, a jedynie rekrutującym pracowników lub łączącym dwa podmioty, które nawiązują współpracę bezpośrednio, pobierając z tego tytułu wynagrodzenie (o czym świadczy treść umowy o świadczenie usług rekrutacyjnych z 3 lipca 2023 roku przedstawionej jako dowód przez (...) sp. z o.o.). W niniejszym postępowaniu, (...) sp. z o.o. nie posiadając własnego potencjału o doświadczeniu wymaganym dla Kierownika Grupy, wystąpił do (...) sp. j. przed terminem składania ofert o pozyskanie osoby, która posiadając odpowiednie, żądane doświadczenie, zostanie wskazana w ofercie na stanowisko Kierownika Grupy. Izba wskazywała, że z treści oświadczenia złożonego przez G. W., jak też złożonego przez przedstawiciela firmy (...) sp. j. wynika z kolei, że G. W., który prowadzi działalność gospodarczą i jak sami odwołujący przyznali współpracuje z różnymi podmiotami, uczestnicząc w wielu różnych projektach - zobowiązał się do zawarcia umowy bezpośrednio z (...) sp. z o.o. Wobec tego Izba stanęła na stanowisku, że nie może zatem być mowy w tym przypadku o dysponowaniu pośrednim, ani też o udostępnieniu potencjału przez firmę (...) sp. j.

Odnosząc się z kolei do samego opisu doświadczenia, jaki został zamieszczony w Załączniku numer 4, który to jak wskazywali odwołujący miał być niezgodny z rzeczywistością w zakresie, w jakim (...) sp. z o.o. opisał, że G. W. posiada doświadczenie w projekcie „(...)” Izba stwierdziła, że zarzuty w tym zakresie nie znajdują oparcia w materiale dowodowym.

Odwołujący powoływali się w tym miejscu ponownie na korespondencję mailową, prowadzoną pomiędzy pełnomocnikiem odwołujących B. G. a G. W., w której ten odpowiadając na zaproszenie skierowane do niego w dniu 12 listopada 2024 roku do współpracy z prośbą, aby G. W. potwierdził m.in. czy ma co najmniej dwuletnie doświadczenie w obsłudze infolinii pasażerskiej ((...)) odpowiedział, że nie posiada żadnego doświadczenia w tym zakresie



(infolinia pasażerska). Z kolei w wykazie osób, (...) sp. z o.o. wskazał, że G. W. ma doświadczenie w obsłudze (...), co w ocenie odwołujących ma pozostawać w sprzeczności z faktami.

Krajowa Izba Odwoławcza wywodziła, że zamawiający nie wymagał składania przez wykonawców, ani też nie żądał od przystępującego dodatkowych dowodów potwierdzających posiadane doświadczenie osób wskazanych w wykazie, w tym w odniesieniu do doświadczenia, którym legitymował się G. W.. Jednak przystępujący odpowiadając na zarzuty odwołujących, przedłożył w niniejszej sprawie dowody w postaci referencji w zakresie dwóch projektów, wymienionych w treści wykazu. Zdaniem Izby potwierdzają one bezspornie, że doświadczenie, którym legitymuje się wymieniona przez (...) sp. z o.o. osoba wpisuje się w treść warunku udziału w postępowaniu.

Krajowa Izba Odwoławcza zwróciła uwagę, że zamawiający w żadnym miejscu Specyfikacji Warunków Zamówienia nie zdefiniował co rozumie pod pojęciem „infolinia pasażerska”, w szczególności nie ograniczał jej do określonej branży, zatem doświadczenie zdobyte w tym zakresie przy projekcie obsługi pasażerskiej firmy (...) – Izba uznała za odpowiadające treści warunku.

Izba nie podzieliła zastrzeżeń i wątpliwości odwołujących, którzy wskazywali na fakt wydawania referencji dla konkretnej osoby fizycznej, jako niespotykany w praktyce zamówień publicznych. Sami odwołujący zauważyli bowiem w treści odwołania, że G. W. świadczy usługi na rzecz różnych podmiotów, zawierając z nimi umowy bezpośrednio. Stąd też w opinii Izby nie jest niczym niespotykanym na rynku, że prosi podmioty trzecie, na rzecz których realizuje usługi, aby te, po zakończeniu realizacji projektów, wystawiły mu referencje.

Kolejno Krajowa Izba Odwoławcza uznała, że bez znaczenia dla oceny zarzutów w niniejszej sprawie była też okoliczność, że (...) sp. z o.o., który wystawił referencje G. W. to podmiot z 5 000 zł kapitału zakładowego, z siedzibą dokładnie w tej samej lokalizacji co (...) sp. j., zaś A. K. (2) w obydwu spółkach jest wspólnikiem upoważnionym do ich reprezentowania. Jak twierdziła Izba sam ten fakt nie stanowi przesłanki dla stwierdzenia, że wystawione referencje są niezgodne z rzeczywistością, zaś odwołujący nie przedkładali w sprawie żadnych dowodów, które wskazywałyby, że G. W. nie nabył doświadczenia wymaganego przez zamawiającego.

Odwołujący kwestionowali również wartość dowodową referencji wystawionej przez (...) sp. z o.o. z tej przyczyny, że jak wynika z analizy sprawozdań finansowych tej spółki za lata 2021-2023 - nie jest możliwe realizowanie przez (...) sp. z o.o. usługi obsługi infolinii pasażerskiej. Wskazywali przy tym na wysokość przychodów (...) sp. z o.o. w 2023 roku stwierdzając, że list referencyjny wystawiony 19 listopada 2024 roku zawiera nieprawdziwe informacje - (...) sp. z o.o. w całym 2023 roku miała wszystkie przychody wystarczające na zatrudnienie 1 osoby (tj. (...) zł, przy czym w sprawozdaniu finansowym jako wynagrodzenia wskazano jedynie (...) zł). Gdyby zatem przedmiotowy list referencyjny zawierał prawdziwe



informacje, to należałoby zatem przyjąć, że (...) sp. z o.o. zatrudniał wyłącznie G. W., który w 2023 roku samodzielnie świadczył usługę obsługi infolinii pasażerskiej firmy (...). Co oznaczałoby, że pracował w trybie 365 x 24, tj. pracował non stop cały 2023 rok i otrzymał za to (...) zł. Izba stanęła na stanowisku, że trafnie jednak wskazał przystępujący (...) sp. z o.o., że wyłącznie biorąc pod uwagę zaprezentowane w sprawozdaniu dane, nie sposób na tej podstawie kwestionować treść przedłożonej referencji. Nie są bowiem znane ani szczegółowe zasady współpracy pomiędzy podmiotami, w tym zasady rozliczeń między nimi. Nie sposób też stwierdzić jednoznacznie, że G. W. nie nabył stosownego doświadczenia, ani też wyciągnąć wniosku, że dowód w postaci referencji został przedłożony i przygotowany wyłącznie na potrzeby toczącego się postępowania odwoławczego.

Konsekwencją powyższych dokonanych przez Izbę ustaleń było także oddalenie podnoszonych przez odwołującego zarzutów naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP oraz art. 3 ust. 1 uznk poprzez dokonanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty (...) sp. z o.o. pomimo, że oferta ta została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż wykonawca ten świadomie podał w wykazie osób (JEDZ) osobę, którą w ogóle nie dysponuje, a dodatkowo osoba ta nie spełnia warunków postawionych w Specyfikacji Warunków Zamówienia dla Kierownika Grupy.

Niezależnie od podnoszonej wyżej argumentacji, odnoszącej się do kwestii dysponowania przez (...) sp. z o.o. osobą G. W., jak też spełniania przez niego warunków udziału w postępowaniu, opisanych w Specyfikacji Warunków Zamówienia a odnoszących się do wymagań stawianych dla Kierownika Grupy Izba dodała, że sformułowany przez odwołujących zarzut naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP oraz art. 3 ust. 1 uznk nie zasługuje na uwzględnienie także z tej przyczyny, że odwołujący w żaden sposób nie uzasadnili i nie wykazali jakiego to czynu nieuczciwej konkurencji miał dopuścić się wykonawca (...) sp. z o.o.

Krajowa Izba Odwoławcza przyjęła, że odwołujący, na których w powyższym zakresie spoczywał ciężar dowodu tj. wykazania, że doszło w niniejszej sprawie do popełnienia przez przystępującego czynu nieuczciwej konkurencji, obowiązkowi temu nie sprostał. Odwołujący swoje stanowisko opierał na twierdzeniach, że (...) sp. z o.o., mając pełną świadomość, że nie dysponuje określoną osobą na stanowisko Kierownika Grupy, wskazał na to stanowisko G. W.. Ponadto wywodził, że w odniesieniu do wskazanej osoby przystępujący świadomie wpisał fałszywe doświadczenie, opisując je w wykazie osób (JEDZ). Tak skonstruowany zarzut Izba uznała za zbyt ogólny, nie wskazujący bowiem jakiego to konkretnie czynu przystępujący się dopuścił, i już tylko z tego powodu zarzut taki zdaniem Izby nie zasługiwał na uwzględnienie.

Odnosząc się natomiast do argumentacji odwołujących, którzy celem wykazania czynu nieuczciwej konkurencji, powoływali się na okoliczności zamieszczania przez przystępującego ogłoszeń o poszukiwaniu osoby spełniającej wymagania dla roli Kierownika Grupy, co w ich ocenie miałoby świadczyć o tym, że przystępujący nie dysponował określoną osobą - Izba przyjęła wyjaśnienia (...) sp. z o.o. złożone w piśmie procesowym, który wyjaśnił, że zgodnie ze



Specyfikacją Warunków Zamówienia zamawiający wymagał wykazania się jedną osobą Kierownika Grupy, co nie oznacza jednak, że w tak dużym projekcie jak objęty przedmiotem zamówienia, gdzie usługa świadczona jest w trybie 24/7 jedna osoba w roli Kierownika Grupy jest wystarczająca. Tym samym przystępujący, jeszcze przed złożeniem ofert, niezależnie od wykazania warunku, rozpoczął przygotowania do potencjalnej realizacji projektu. Z kolei ponowne ogłoszenie ukazało się po wygranej przez przystępującego aukcji elektronicznej, a zatem w chwili, gdy zwiększyło się prawdopodobieństwo wyboru oferty przystępującego jako najkorzystniejszej. Takie działanie Izba oceniła jako w pełni racjonalne i uzasadnione w okolicznościach tej sprawy.

Krajowa Izba Odwoławcza za niezasadny uznała także zarzut naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. pomimo, że w wyniku zamierzonego działania albo rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu odnośnie do Kierownika Grupy.

Zarzut tak sformułowany był w ocenie Izby nietrafiony, gdyż jak wywiedziono wyżej (...) sp. z o.o. wykazał w postępowaniu, składając odpowiednie dokumenty wymagane przez zamawiającego, że spełnia warunki udziału w postępowaniu zakresie dysponowania odpowiednią osobą w roli Kierownika Grupy, a osoba ta ma odpowiednie doświadczenie i kompetencje. Celem potwierdzenia powyższego, przystępujący w toku prowadzonego postępowania przed Izbą, przedłożył szereg dowodów potwierdzających, że zarzuty odwołujących sformułowane w odwołaniu są nietrafione.

Mając na uwadze powyższe Izba uznała, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

O kosztach postępowania odwoławczego Krajowa Izba Odwoławcza orzekła stosownie do wyniku postępowania - na podstawie art. 557 ustawy PZP i art. 575 ustawy PZP oraz w oparciu o przepisy § 8 ust. 2 w zw. z § 5 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 roku w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020 r., poz. 2437).

Od powyższego wyroku Krajowej Izby Odwoławczej skargę złożyli wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenia zamówienia (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. w części, tj. w pkt 2, 3 i 3.2, zgodnie z którymi Izba oddaliła odwołanie i orzekła o kosztach postępowania obciążając nimi odwołujących.

Wyrokowi temu skarżący zarzucili naruszenie następujących przepisów postępowania odwoławczego:

1.  art. 538 ustawy PZP w zw. z art. 541 ustawy PZP poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego, zgłoszonego w piśmie z 3 grudnia 2024 roku „Piśmie Odwołującego - Wniosek dowodowy" tj. dowodu z zeznań świadków: G. W. i J. K.;

2.  art. 538 ustawy PZP w zw. z art. 541 ustawy PZP - poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z dokumentów, tj. wnioskowanych w piśmie z 9 grudnia 2024 roku „Replika Odwołującego na pismo Przystępującego" dowodów z dokumentów: sprawozdania z działalności zarządu za okres od 1 stycznia 2021 roku do 31 grudnia 2021 roku (...) sp. z o.o. oraz sprawozdań finansowych (...) sp. z o.o. za lata 2022 i 2023;

3.  art. 538 ustawy PZP w zw. z art. 534 ust. 1 ustawy PZP i art. 541 ustawy PZP poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie istotnego dowodu z zeznań świadków (przede wszystkim G. W.) przy jednoczesnym oddaleniu odwołania wobec niesprostaniu przez odwołującego ciężarowi dowodu;

4.  art. 542 ust. 1 ustawy PZP poprzez wybiórczą i tym samym błędną ocenę poniższych dowodów z dokumentów:

a.  korespondencji mailowej pomiędzy B. G. a G. W. prowadzonej od 12 do 17 listopada 2024 roku, dołączonej do odwołania,

b.  oświadczenia G. W., zgodnie z którym nie prowadził z (...) sp. z o.o. żadnych rozmów dotyczących realizacji zamówienia oraz nie spełnia warunków Specyfikacji Warunków Zamówienia, dołączonego do odwołania,

c.  sprawozdania z działalności zarządu za okres od 1 stycznia 2021 roku do 31 grudnia 2021 roku (...) sp. z o.o. - z ostrożności procesowej, gdyby Sąd uznał, że dowód ten jednak został dopuszczony przez Izbę i był podstawą wyroku,

d.  sprawozdania finansowego (...) sp. z o.o. za lata 2022 i 2023 - z ostrożności procesowej, gdyby Sąd uznał, że dowód ten jednak został dopuszczony przez Izbę i był podstawą wyroku,

e.  pisemnych zeznań świadka J. K., złożonych na rozprawie w dniu 9 grudnia 2024 roku;

5.  art. 551 ust 1 ustawy PZP w związku z art. 552 ust. 1 ustawy PZP - poprzez wadliwe zamknięcie rozprawy - bez przeprowadzenia wszystkich dowodów i uznanie sprawy za dostatecznie wyjaśnioną oraz wydanie wyroku na podstawie niepełnego stanu faktycznego, tym samym wadliwie ustalonego w przedmiotowym postępowaniu odwoławczym.

Skarżący zarzucili przedmiotowemu wyrokowi Krajowej Izby Odwoławczej naruszenie także następujących przepisów prawa materialnego:

6.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy PZP w zw. z art. 118 ustawy PZP - poprzez uznanie, że (...) sp. z o.o. spełniał warunek udziału w postępowaniu poprzez dysponowanie w dniu złożenia ofert osobą Kierownika Grupy -G. W., podczas gdy:

a.  (...) sp. z o.o. w dniu złożenia ofert nie dysponował G. W.,

b.  G. W. nie spełnia wymagań Specyfikacji Warunków Zamówienie w odniesieniu do Kierownika Grupy,

z ostrożności procesowej:

c.  w dniu złożenia ofert brak było „bezpośredniego stosunku prawnego" pomiędzy (...) sp. z o.o. a G. W., wobec tego nie można uznać, że był to zasób własny (...) sp. z o.o., a brak jest w ofercie (...) sp. z o.o. zobowiązania do udostępnienia zasobów od podmiotów trzecich - nawet po ogłoszeniu wyboru oferty (...) sp. z o.o. jako oferty najkorzystniejszej, nie nastąpił kontakt z G. W., w celu ustalenia warunków rzekomej współpracy przy realizacji przedmiotowego zamówienia, co potwierdzają również składane oświadczenia przez firmę (...) sp. z o.o.;

7.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP - poprzez zaniechanie nakazania odrzucenia oferty (...) sp. z o.o., pomimo że w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu odnośnie do Kierownika Grupy.

Z uwagi na powyższe, Skarżący wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenia zamówienia (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. wnosili o:

1.  zmianę wyroku w pkt 2 poprzez nadanie mu treści:

„ Uwzględnia odwołanie w zakresie zarzutów 1-3 i stwierdza na podstawie art. 554 ust 3 pkt 3 ustawy Prawo zamówień publicznych naruszenie przez Zamawiającego następujących przepisów ustawy Prawa zamówień publicznych:

a)  przepisu art. 226 ust. 2 pkt. b) w zw. z art. 112 ust. 2 pkt. 4 PZP - poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez Zamawiającego w SWZ w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownik Grupy, który „Posiada minimum 2 letnie doświadczenie w obsłudze infolinii pasażerskiej oraz minimum 1 rok doświadczenia w zarządzaniu zespołem call center liczącym minimum 15 konsultantów."

b)  Przepisu art. 226 ust. 1 pkt 7 PZP, a także art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji-poprzez dokonanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty (...), mimo że oferta Lockus została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż Lockus - świadomie podał w wykazie osób (JEDZ) osobę, którą w ogóle nie dysponuje, a dodatkowo osoba ta nie spełnia warunków postawionych w SWZ dla Kierownika Grupy-czym spełnił przesłanki z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,

c)  Przepisu art. 226 ust 1 pkt 2 lit. a) PZP w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 PZP - poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) pomimo, że w wyniku zamierzonego działania albo rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki udziału w postępowaniu odnośnie do Kierownika Grupy."

2.  zmianę wyroku w pkt 3 i 3.2. poprzez obciążenie w całości kosztami postępowania (...) sp. z o.o. i nadanie im treści:

„ 3. kosztami postępowania obciąża (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K., i:

(…) 3.2. zasądza od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na rzecz wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenia zamówienia: (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. z siedzibą lidera w W. kwotę 18 600 zł 00 gr (słownie: osiemnaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) tytułem wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.”

3.  zasądzenie od przeciwnika skargi na rzecz skarżących kosztów postępowania skargowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych;

4.  dopuszczenie i przeprowadzenie w postępowaniu skargowym przez Sąd Okręgowy następujących dowodów - na podstawie art. 579 ust. 2 ustawy PZP w zw. z art. 382 k.p.c. - zgłoszonych na etapie postępowania odwoławczego, a pominiętych przez Krajową Izbę Odwoławczą:

a.  zeznań świadka G. W. na fakt: braku doświadczenia G. W. w obsłudze infolinii pasażerskiej, braku innego doświadczenia G. W. wskazanego w wymaganiach zamawiającego, a podanego przy tej osobie przez (...) sp. z o.o.; że co najmniej do dnia 18 listopada 2024 roku G. W. nie posiadał wiedzy, że (...) sp. z o.o. umieścił go w wykazie osób niniejszego postępowania oraz nie wyrażał na to zgody; żaden podmiot przed dniem złożenia ofert i umieszczeniem G. W. w wykazie osób nie kontaktował się z nim jako osobą rekrutowaną na kierownicze stanowisko w projekcie związanym z infrastrukturą krytyczną w szczególności brak było potwierdzenia zainteresowania współpracą, potwierdzenia kompetencji, wynagrodzenia czy zakresu prac, co jest typowe przy takiej współpracy; rozmów pomiędzy G. W. oraz J. K. (później B. G.) oraz treści tych rozmów;

b.  zeznań świadka J. K. na fakt: rozmów pomiędzy G. W. oraz J. K. (później B. G.) oraz treści tych rozmów; że do dnia 8 listopada 2024 roku G. W. nie posiadał wiedzy, że (...) sp. z o.o. umieścił go w wykazie osób niniejszego postępowania oraz nie wyrażał na to zgody;

c.  dowodu z dokumentu - sprawozdania z działalności zarządu za okres od 1 stycznia 2021 roku do 31 grudnia 2023 roku (...) sp. z o.o. na fakt: realizacji przez (...) sp. z o.o. na rzecz (...) wyłącznie kampanii telefonicznej, braku realizacji przez (...) sp. z o.o. na rzecz (...) obsługi infolinii pasażerskiej;

d.  dowodu z dokumentów - sprawozdania finansowe (...) sp. z o.o. za lata 2022 i 2023 na fakt: wysokości przychodów w 2022 roku, tj. (...) zł, wysokości kosztów wynagrodzeń w 2022 roku, tj. (...) zł, wysokości przychodów w 2023 roku, tj. (...) zł, wysokości kosztów wynagrodzeń w 2023 roku, tj. (...) zł, niemożności zatrudnienia przez (...) sp. z o.o. G. W. w 2023 roku, gdyż wysokość kosztów wynagrodzeń i wysokość przychodów (...) sp. z o.o. nie pokrywa kosztów nawet minimalnego wynagrodzenia dla obsługi infolinii pasażerskiej w trybie (...);

5.  ponowną analizę - na podstawie art. 579 ust. 2 ustawy PZP w zw. z art. 382 k.p.c. - dopuszczonych już przez Krajową Izbę Odwoławczą w postępowaniu odwoławczym wszystkich dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, które zostały wskazane w toku postępowania odwoławczego przez skarżących i zostały zaprezentowane w skardze;

6.  ma podstawie art. 248 § 1 k.p.c. w związku z art. 579 ust. 2 ustawy PZP w zw. z art. 382 k.p.c. - zobowiązanie: (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. do przedstawienia umowy zawartej pomiędzy (...) a (...) sp. z o.o.

Skarżący wskazywali, że przedmiotowy dowód jest istotny dla rozstrzygnięcia sprawy - gdyż jednoznacznie potwierdzi zakres usług, jakie (...) sp. z o.o. świadczył na rzecz (...), w szczególności, czy (...) sp. z o.o. świadczył usługi infolinii pasażerskiej; okres, w jakim były świadczone usługi przez (...) sp. z o.o. na rzecz (...). Dopuszczenie tego dowodu skarżący uznali za konieczne ze względu na: wysokość przychodów (...) sp. z o.o. wskazanych w sprawozdaniach finansowych za lata 2021,2022 i 2023 oraz sprzeczność pomiędzy treścią sprawozdania zarządu (...) sp. z o.o. z treścią referencji wystawionej przez (...) sp. z o.o. - w sprawozdaniu zarządu nie wskazano w ogóle na realizację usługi infolinii pasażerskiej, a wskazano jedynie na usługę telemarketingową.

W odpowiedzi na skargę zamawiający wniósł o jej oddalenie, ewentualnie o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego oraz zasądzenie od skarżących na rzecz zamawiającego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Ponadto zamawiający złożył wniosek o dopuszczenie dowodów z umowy numer (...) z dnia 9 stycznia 2025 roku zawartej pomiędzy (...) S.A. a (...) sp. z o.o. o świadczenie usług obsługi Infolinii - na fakt zawarcia umowy przez zamawiającego z przeciwnikiem skargi oraz skanu upoważnienia przez (...) sp. z o.o. dla G. W. do przetwarzania danych osobowych w celu nadania mu dostępów do USSa czyli do internetowej sprzedaży biletów eIC - na fakt uczestnictwa G. W. w realizacji umowy.

Przeciwnik skargi (...) sp. z o.o. wniósł o oddalenie skargi jako niezasadnej i zasądzenie od skarżących na rzecz przeciwnika skargi kosztów postępowania skargowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Sąd Zamówień Publicznych na rozprawie skargowej dnia 17 marca 2025 roku postanowił oddalić wnioski dowodowe zgłoszone w skardze, uznając, że materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania odwoławczego przed Krajową Izba Odwoławczą był wystarczający dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy – Sąd Zamówień Publicznych zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego skarga wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. była częściowo zasadna.

Zakresem zaskarżenia objęta była materia dotycząca 3 zarzutów odwołania tj. naruszenia:



art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy PZP,



art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP, a także art. 3 ust. 1 uznk



art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP.

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w zw. z art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy PZP oraz naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP skarga podlegała uwzględnieniu, zaś zarzut naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP, a także art. 3 ust. 1 uznk był bezzasadny.

Podkreślenia wymaga, że także Zamawiający na etapie postępowania odwoławczego uwzględnił odwołanie w całości przyjmując zasadność weryfikacji dokonanych przez niego czynności w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wskazanych w odwołaniu.

Wskazać w tym miejscu wypada, że w przypadku uwzględnienia skargi sąd zmienia zaskarżone orzeczenie i orzeka wyrokiem co do istoty sprawy oraz stosuje odpowiednio art. 553–557 i 563–567 ustawy PZP określające sposób rozstrzygnięcia odwołania przez Krajową Izbę Odwoławczą w postępowaniu wywołanym odwołaniem (art. 588 ust. 2 ustawy PZP). Uwzględniając skargę, zgodnie z art. 554 ust. 3 pkt 2 ustawy PZP jeżeli umowa została zawarta oraz zachodzi jedna z przesłanek, o których mowa w art. 457 ust. 1 ustawy PZP Sąd może unieważnić umowę albo unieważnić umowę w zakresie zobowiązań niewykonanych i nałożyć karę finansową w uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy nie jest możliwy zwrot świadczeń spełnionych na podstawie umowy podlegającej unieważnieniu, albo nałożyć karę finansową albo orzec o skróceniu okresu obowiązywania umowy w przypadku stwierdzenia, że utrzymanie umowy w mocy leży w ważnym interesie publicznym, w szczególności w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa. Zgodnie zaś z art. 554 ust. 3 pkt 3 ustawy PZP jeżeli umowa została zawarta w okolicznościach dopuszczonych w ustawie sąd zamówień publicznych może stwierdzić naruszenie przepisów ustawy.

Wobec faktu zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego przez zamawiającego (...) S.A. i wykonawcę (...) sp. z o.o. w dniu 9 stycznia 2025 roku, a więc po wydaniu orzeczenia przez Krajową Izbę Odwoławczą w dniu 12 grudnia 2024 roku, a przed wniesieniem skargi w dniu 30 stycznia 2025 roku należało uznać, iż wskazana umowa została zawarta w okolicznościach dopuszczonych w ustawie Prawo zamówień publicznych. Z chwilą wydania orzeczenia kończącego



postępowanie odwoławcze przez Izbę ustaje bowiem zakaz zawarcia umowy przewidziany w art. 577 ustawy PZP. Umowa może zostać zawarta nawet wówczas, gdy orzeczenie to zostanie zaskarżone.

W konsekwencji skarżący mogli jedynie domagać się stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy. Ten rodzaj orzeczenia sąd zamówień publicznych może wydać w oparciu o treść przepisu art. 554 ust. 3 pkt 3 ustawy PZP w zw. z art. 588 ust. 2 ustawy PZP. Wyrok tego rodzaju może być wydany wyłącznie wówczas, gdy umowa w sprawie zamówienia publicznego została zawarta w okolicznościach dopuszczonych w ustawie, a tak było w rozpoznawanej sprawie.

Tym samym wnioski zawarte w skardze wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. w zakresie stwierdzenia naruszenia konkretnych przepisów należało uznać za dopuszczone i należycie skonstruowane.

Przechodząc zaś do zarzutów skargi w pierwszej kolejności Sąd zamówień publicznych zwraca uwagę na naganną praktykę Krajowej Izby Odwoławczej, która polega na oddalaniu wniosków dowodowych o przeprowadzenie dowodów innych niż dowody z dokumentów (dotyczy to w szczególności dowodów z zeznań świadków i opinii biegłych). Takie postępowanie odwoławcze należy ocenić jako ułomne, albowiem nie w każdej sytuacji możliwym jest wyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wyłącznie w oparciu o dowody z dokumentów, bez przesłuchania świadków, opinii biegłych, a nawet, co także jest dopuszczalne w postępowaniu odwoławczym, z przesłuchania stron. Zgodnie bowiem z art. 538 ust. 1 ustawy PZP dowodami są w szczególności dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz przesłuchanie stron. Dowodem może być zatem wszystko, co będzie miało zdolność dowodzenia określonej, istotnej dla sprawy, okoliczności faktycznej. Na gruncie Prawa zamówień publicznych brak jest zamkniętego katalogu dowodów, czy hierarchii środków dowodowych określającej „dowody lepsze”, mające większe znaczenia dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego i „dowody gorsze” o znikomym, czy wręcz marginalnym znaczeniu dla czynionych ustaleń. Do strony, na której spoczywa ciężar dowodzenia, należy więc dobór odpowiedniego, najbardziej efektywnego dowodu. Izba nie może odmówić przeprowadzenia wnioskowanego dowodu, jeżeli za jego pomocą można wykazać daną okoliczność, tylko z tego powodu, że jego przeprowadzenie nastręcza trudności lub zdaniem składu orzekającego inny dowód (np. z dokumentu w miejsce dowodu z oględzin) uzna za „lepszy” ( P. Wójcik [w:] A. Gawrońska-Baran, E. Wiktorowska, A. Wiktorowski, P. Wójcik, Prawo zamówień publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2025, art. 538).

Izba odmawia przeprowadzenia wnioskowanych dowodów, jeżeli fakty będące ich przedmiotem zostały już stwierdzone innymi dowodami lub gdy zostały powołane jedynie dla zwłoki (art. 541 ustawy PZP)

Izba w przedmiotowej sprawie oddaliła wnioski dowodowe odwołujących wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. o przesłuchanie, w charakterze świadków osób przez nich



wymienionych uznając, że wszelkie okoliczności, które wymagały ustalenia w niniejszej sprawie, zostały wykazane za pomocą innych dowodów. Tym samym wnioskowane dowody z zeznań świadków, zdaniem Izby stały się zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy. Z drugiej strony Izba wskazała, że sformułowane przez odwołujących (obecnie skarżących) zarzuty nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Takie postępowanie Izby należało uznać za nieprawidłowe, albowiem właśnie w celu udowodnienia okoliczności związanych z wystosowanymi zarzutami odwołania wnioskowano o przeprowadzenie dowodów z przesłuchania świadków. Izba dokonując ustaleń faktycznych uznała zaś, że okoliczności mające być zeznaniami tymi stwierdzone nie zostały wykazane, czy też przyznane. W takiej sytuacji oczywistym zatem była konieczność dopuszczenia i przeprowadzenia zawnioskowanych przez odwołującego dowodów z zeznań świadków. Dodowy te następnie ocenić i rozważyć czy nogą być one podstawą ustalenia, bądź nie faktów wskazanych w tezach dowodowych oraz podać argumentację dlaczego.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga, iż o ile Sąd Okręgowy nie dopuścił wniosków dowodowych z przesłuchania świadków, gdyż zdaniem Składu (...) w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do tego, aby sprawę rozstrzygnąć, tak praktyka Krajowej Izby Odwoławczej gdzie Skład Izby oddala prawidłowo złożone wnioski dowodowe, a następnie stwierdza, że pewne okoliczności, które miały być tymi dowodami z zeznań świadków stwierdzone nie zostały wykazane, stanowi sprzeczność, która musi być uznana za niedopuszczalną. Izba oddalając wnioski dowodowe, nie może jednocześnie twierdzić, że okoliczność na którą zostały one powołane nie została udowodniona. Przeczy to podstawowym zasadom logicznego rozumowania i stoi w opozycji do celu postępowania odwoławczego jakim jest między innymi prawidłowe i wszechstronne ustalenie stanu faktycznego, w tym weryfikacja zachowań i zaniechań zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego przez pryzmat przedstawionych w odwołaniu zarzutów.

Za zasadny należało zatem uznać zarzut naruszenia art. 538 ustawy PZP w zw. z art. 541 ustawy PZP poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego z zeznań świadków: G. W. i J. K. oraz zarzut naruszenia art. 538 ustawy PZP w związku z art. 534 ust. 1 ustawy PZP i art. 541 ustawy PZP poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie istotnego dowodu z zeznań świadków (przede wszystkim G. W.) przy jednoczesnym oddaleniu odwołania wobec niesprostania przez odwołującego ciężarowi dowodu.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że kolejny zarzut naruszenia przepisów postępowania tj. naruszenia art. 538 ustawy PZP w zw. z art. 541 ustawy PZP poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z dokumentów, tj. sprawozdania z działalności zarządu za okres od 1 stycznia 2021 roku do 31 grudnia 2021 roku (...) sp. z o.o. oraz sprawozdań (...) sp. z o.o. za lata 2022 i 2023, należało uznać za bezzasadny albowiem Izba, co prawda nie wymieniła tych dowodów jako dopuszczonych w sprawie, jednakże w



treści uzasadnienia dokonała ich analizy i wymieniła je w swojej argumentacji. Ocena tych dowodów dokonana przez Izbę, jakkolwiek odmienna niż zapatrywania skarżących, nie uzasadnia jednak by przyjąć, że dowody te został przez Izbę pominięte.

Przy czym wobec skrótowego charakteru sprawozdania z działalności zarządu (...) sp. z o.o. za okres od 1 stycznia 2021 roku do 31 grudnia 2021 roku nie sposób wywnioskować jaki rzeczywiście charakter miał projekt realizowany przez (...) sp. z o.o. na rzecz (...), albowiem został wymieniony wśród kampanii zrealizowanych w 2021 roku bez szczegółowego opisu, na czym ten projekt polegał. W sprawozdaniu wskazano, że większość kampanii to kampanie sprzedażowe, zaś bez wskazania na konkretne realizacje. Z kolei referencje z dnia 19 listopada 2024 roku wystawione przez (...) sp. z o.o. dla G. W. wskazywały, że umowa z (...) pozostaje do wglądu, jednakże umowy tej na żadnym z etapów postępowania czy to odwoławczego czy też skargowego nie przedstawiono. Mając przy tym na względzie, że oświadczenie złożone przez G. W. w dniu 17 listopada 2024 r. oraz korespondencja mailowa przestawiona przez skarżących poddawały w wątpliwość doświadczenie nabyte przez G. W. w obsłudze infolinii pasażerskiej, należało uznać, że przeciwnik skargi nie zgadzając się ze stanowiskiem skarżących powinien w tej sytuacji przedstawić dowody na odparcie twierdzeń strony przeciwnej podważającej doświadczenie osoby wskazanej przez wykonawcę (...) sp. z o.o. na stanowisko Kierownika Grupy.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że oświadczenie G. W. z dnia 17 listopada

2024 r. nie jest oświadczeniem woli, a oświadczeniem wiedzy. Wątpliwą zatem jest tu dopuszczalność zastosowania przepisów Kodeksu cywilnego o wadach oświadczeń woli (art. 82 i nst. k.c.), w szczególności art. 88 k.c. przewidującego możliwość uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia złożonego pod wpływem błędu. Opisana w tym przepisie procedura uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia złożonego pod wpływem błędu może bowiem dotyczyć jedynie oświadczeń woli, nie zaś wiedzy. Efekt złożenia oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, jakim jest bezwzględna nieważność czynności prawnej, dotyczyć może zatem jedynie oświadczeń woli. Z całą zaś pewnością nie dotyczy oświadczeń wiedzy. Podsumowując oświadczenie G. W. o uchyleniu się od skutków oświadczenia złożonego dnia 17 listopada 2024 r., nie przekreśla tego oświadczenia, gdyż jest to oświadczenie wiedzy. Złożenie oświadczenia z dnia 22 listopada 2014 r. oznacza jedynie, że G. W. złożył dwa rozbieżne oświadczenia, brak jest natomiast podstaw by przyjąć, że jedno ma prymat, jest ważniejsze, niż drugie. Oba oświadczenia jako dowody powinny podlegać swobodnej ocenie Krajowej Izby Odwoławczej w postępowaniu odwoławczym i sądu zamówień publicznych w postepowaniu skargowym.

Wskazania w tym miejscy wymaga, że strony i uczestnicy postępowania odwoławczego są obowiązani wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 534 ust. 1 ustawy PZP). Dowody na poparcie swoich twierdzeń lub odparcie twierdzeń strony przeciwnej, strony i uczestnicy postępowania odwoławczego mogą przedstawiać aż do zamknięcia rozprawy (art. 535 ust. 1 ustawy PZP).

Przytoczone normy Prawa zamówień publicznych regulują obowiązki procesowe stron w zakresie wskazywania dowodów na poparcie formułowanych przez siebie twierdzeń faktycznych. Tym samym wprowadzają do postępowania odwoławczego zasadę kontradyktoryjności, w której spierające się strony i uczestnicy postępowania odwoławczego muszą udowodnić przedstawiane przez siebie racje. W praktyce głównym adresatem art. 534 ustawy PZP będzie rzecz jasna odwołujący. To on bowiem formułuje w odwołaniu zarzuty wobec rozstrzygnięć zamawiającego i on też będzie zobowiązany do wykazania ich zasadności. Nie oznacza to jednak, że zamawiający bądź przystępujący mogą pozostać bezczynni. Odpierając bowiem twierdzenia odwołującego, powinni oni także wskazywać dowody dla poparcia swoich twierdzeń ( P. Wójcik [w:] A. Gawrońska-Baran, E. Wiktorowska, A. Wiktorowski, P. Wójcik, Prawo zamówień publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 534.; P. Wiśniewski [w:] J. E. Nowicki, P. Wiśniewski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, wyd. V, Warszawa 2023, art. 534).

Tym samym należy podkreślić, że zgodnie z art. 534 ust. 1 ustawy PZP ciężar dowodu w ramach postępowania odwoławczego spoczywał na odwołujących. Zdaniem Sądu Okręgowego odwołujący w postępowaniu przed Krajową Izbą Odwoławczą nie ograniczyli się do przedstawienia określonych twierdzeń, lecz zaoferowali odpowiedni materiał dowodowy na ich poparcie.

Natomiast przeciwnik skargi (...) sp. z o.o. występujący w postępowaniu odwoławczym jako przystępujący dla wykazania swojego stanowiska powinien podjąć próbę odparcia twierdzeń odwołujących i przedstawić kontrdowody na poparcie podnoszonej argumentacji. W ramach przedmiotowego postępowania przeciwnik skargi temu nie sprostał, albowiem nie zaoferował odpowiedniego materiału dowodowego wykazującego jego twierdzenia i jednocześnie podważającego wniosków płynących z dowodów przedstawionych przez skarżących na etapie postępowania odwoławczego.

Przechodząc do meritum, wskazania wymaga, że zarzuty naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w związku z art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy PZP oraz art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP okazały się zasadne.

W ocenie Sądu Okręgowego wykonawca (...) sp. z o.o. w momencie składania oferty nie dysponował osobą G. W. jako Kierownikiem Grupy, ani osoba ta nie spełniała wymogów wskazanych w Specyfikacji Warunków Zamówienia.

Rzeczywiście G. W. posiadał referencje, można też było doszukać się ciągu powiązań w zakresie procesu rekrutacji pomiędzy wykonawcą (...) sp. z o.o. a G. W., natomiast w sprawie przedstawiono szereg innych dowodów i okoliczności, które w świetle logiki i doświadczenia życiowego nakazywały podważenie przedstawionych referencji i przypisanie innego znaczenia, niż przedstawione przez Izbę, prowadzonym rozmowom i umowom zawieranym przez firmą rekrutacyjną czy to z wykonawcą (...) sp. z o.o. czy też z G. W..

Wnioski Krajowej Izby Odwoławczej wynikały z błędnej oceny dowodów zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia dokonanej z naruszeniem art. 542 ust. 1 ustawy PZP, do czego Sąd Okręgowy odniesie się poniżej przy omawianiu poszczególnych zarzutów naruszenia prawa materialnego i łączących się z nimi dowodów.

Za słuszną przy tym należało uznać możliwość skorzystania z bogatego orzecznictwa judykatury w zakresie art. 233 § 1 k.p.c., który w sposób zbieżny odnosi się do kwestii oceny dowodów jak wskazany art. 542 ust. 1 ustawy PZP, zgodnie z którym izba ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Zgodnie zaś z art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Jak to wyjaśnił Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 marca 2019 roku (sygn. akt VII AGa 1931/18): „ Moc dowodowa oznacza siłę przekonania uzyskaną przez sąd na skutek przeprowadzenia określonych środków dowodowych na potwierdzenie prawdziwości lub nieprawdziwości twierdzeń na temat okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Wiarygodność decyduje o tym, czy określony środek dowodowy, ze względu na swoje indywidualne cechy i obiektywne okoliczności zasługuje na wiarę. Ocena wiarygodności dowodu odnosi się zatem do źródła informacji. Kryteriami oceny wiarygodności są doświadczenie życiowe, inne źródła wiedzy, poprawność logiczna, prawdopodobieństwo wersji.” (tak też: wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2025 roku, sygn. akt XXIII Ga 1831/23). Takie też zasady analizy postepowania dowodowego przeprowadzonego przez Izbę będą przewodzić Sądowi Okręgowemu w dalszych rozważaniach.

Kierując się tymi zasadami Sąd Okręgowy nie podzielił jednak dokonanej przez Krajową Izbę Odwoławczą oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na jego podstawie ustaleń. Materiał ten nie dawał bowiem podstaw by przyjąć, że w dacie złożenia oferty wykonawca (...) sp. z o.o. dysponował osobą G. W. jako Kierownikiem Grupy, ani że osoba ta spełniała wymogów wskazanych w Specyfikacji Warunków Zamówienia. Miał bowiem rację skarżący, że dokonując ustaleń w tym zakresie Izba dopuściła się naruszenia art. 542 ust. 1 ustawy PZP pomijając lub niewłaściwie interpretując przeprowadzone dowody, w szczególności zaś nie wyciągając właściwych wniosków z ich wzajemnego zestawienia i porównania ze sobą. Jak przyjmuje się w orzecznictwie „ oceną zgodną z zasadą swobodnej oceny dowodów określoną w treści art. 233 § 1 KPC jest rozważenie przez Sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny materiału dowodowego jako całości, a także dokonanie wyboru określonych środków dowodowych i ważenie ich mocy oraz wiarygodności z odniesieniem do pozostałego materiału dowodowego.” (tak na przykład Sąd Apelacyjny w Lublinie w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 września 2019 r., sygn. akt III AUa 358/19). Tymczasem w niniejszej sprawie dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Izba naruszyła zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, przede wszystkim jednak ocenę tą trudno uznać za wszechstronną,



ignorowała ona bowiem racjonalne wnioski wprost płynące z części dowodów z dokumentów, które Izba zdecydowała się dopuścić i przeprowadzić. Szczegółowo zostanie to niżej omówione.

Przypomnienia w tym miejscu wymaga, iż zgodnie z treścią dokumentacji postępowania, w tym w szczególności z Rozdziałem VIII ust. 2, pkt 1 lit. d ppkt ii lit. e) SWZ, zamawiający wymagał, aby wykonawca ubiegający się o udzielenie zamówienia w postępowaniu dysponował jedną osobą na stanowisku Kierownika Grupy, posiadającą minimum 2-letnie doświadczenie w obsłudze infolinii pasażerskiej oraz minimum rok doświadczenia w zarządzaniu zespołem call center liczącym minimum 15 konsultantów.

Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli została złożona przez wykonawcę niespełniającego warunków udziału w postępowaniu. Warunki udziału w postępowaniu mogą dotyczyć zdolności technicznej lub zawodowej (art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy PZP).

Sąd Okręgowy pragnie podkreślić, że Krajowa Izba Odwoławcza powołała się na sprawozdania finansowe firmy (...) sp. z o.o., niemniej jednak wyciągnęła z tych dowodów wnioski sprzeczne z logiką doświadczeniem życiowym, wskazując, że na podstawie przedstawionych sprawozdań nie sposób stwierdzić jednoznacznie, że G. W. nie nabył stosownego doświadczenia albowiem nie są znane ani szczegółowe zasady współpracy pomiędzy podmiotami, w tym zasady rozliczeń między nimi.

Słusznie wskazywali skarżący, że (...) sp. z o.o. nie była w stanie we wskazanym w referencjach okresie zatrudnić G. W. jako Kierownika Grupy i to nie tylko ze względu na fundusz przeznaczony na wynagrodzenia, ale nawet z uwagi na przychód spółki w roku sprawozdawczym. Już samo to powinno zdyskwalifikować przedłożone referencje.

Dokonując analizy sprawozdań finansowych (...) sp. z o.o. wskazania wymaga, że w roku 2021 przychody wynosiły (...)zł, koszty wynagrodzeń (...)zł. Minimalne wynagrodzenie stanowiło kwotę (...) zł brutto, przy czym koszt pracodawcy to około (...)zł. Tym samym spółka mogła zatrudnić (...) osób z minimalnym wynagrodzeniem. W roku 2022 przychody (...) sp. z o.o. wynosiły (...) zł, koszty wynagrodzeń (...) zł. Minimalne wynagrodzenie stanowiło kwotę (...) zł brutto, przy czym koszt pracodawcy to około (...) zł. Wobec tego spółka mogła zatrudnić (...)osób z minimalnym wynagrodzeniem. Kolejno w roku 2023 przychody (...) sp. z o.o. wynosiły (...) zł, koszty wynagrodzeń (...) zł. Minimalne wynagrodzenie stanowiło kwotę (...) zł brutto, przy czym koszt pracodawcy to około (...) zł, a zatem cały przychód (...) sp. z o.o. za 2023 rok wystarczał na wynagrodzenie(...) osoby, ale już wskazany w sprawozdaniu finansowym koszt wynagrodzeń - na wynagrodzenie jednej osoby przez 6,5 miesiąca.

Referencje z dnia 19 listopada 2024 roku wystawione przez (...) sp. z o.o. wskazywały, że w okresie po ustaniu pandemii Covid19 spółka zawarła w czerwcu 2021 roku w umowę na obsługę ruchu turystycznego. Oświadczono, że w tym czasie G. W. pełnił rolę



Lidera Grupy i Trenera, wspierając spółkę w gorącym okresie obsługowym 2 lat wobec narastającego ruchu pasażerskiego na infoliniach. Tymczasem, aby G. W. spełniał warunki przewidziane w Rozdziale VIII ust. 2 pkt 1 lit. d ppkt ii lit. e) SWZ musiał sam pracować i zarządzać zespołem minimum 15 konsultantów. Zatem koszt realizacji umowy zgodnej z warunkami Specyfikacji Warunków Zamówienia, tj. obejmującej 16 osób przez pół roku 2023 (styczeń - czerwiec 2023) wynosił co najmniej: 16 osób x 6 miesięcy x minimalne wynagrodzenie, czyli 16 osób x 6 miesięcy x (...) zł co daje kwotę (...) zł. Jest to zatem kwota stanowiąca 1300% kosztów wynagrodzeń w 2023 roku oraz 800% całego przychodu spółki za cały 2023 rok.

Tym samym wbrew wystawionym przez (...) sp. z o.o. referencjom z dnia 19 listopada 2024 roku spółka nie była w stanie zatrudnić 15-osobowego zespołu i G. W. jako Lider Grupy, albowiem miała niewystarczający przychód na realizację takiego założenia. Uznać należy, że przychody w stopniu skrajnym nie pozwalały na opłacenie zatrudnienia w skali wskazanej w referencjach, a co za tym idzie referencje należy traktować jako niebyłe. Przeciwnik skargi powoływał się jedynie na możliwy inny sposób rozliczenia, nie zostało to jednak w jakiejkolwiek sposób wyjaśnione, nie mówiąc już o tym, że w tym zakresie nie podjęto żadnej inicjatywy dowodowej.

Przeciwnik skargi wskazywał, że z referencji (...) sp. z o.o. nie wynika, że G. W. był zatrudniony przez ten podmiot na podstawie umowy o pracę i że do niego mają w związku z tym zastosowanie części tabeli ze sprawozdania finansowego „koszty wynagrodzeń”. Przeciwnik skargi nie przedstawił żadnego dowodu na sposób rozliczania się (...) sp. z o.o. z (...), w szczególności co do terminów zapłaty i wysokości wynagrodzenia. W tym miejscu wskazania wymaga, iż nawet pozycja przychodów w sprawozdaniu finansowym jak to już wykazano nie była wystarczająca na pokrycie korzystania z usług G. W. i 15-osobowego zespołu nawet w ramach umów o innym charakterze niż umowy o pracę.

Na marginesie wskazania wymaga (nie ma to bowiem decydującego znaczenia), iż A. M. oraz B. W. 8 marca 2023 roku stały się wspólnikami (przyjmując po (...) udziałów o łącznej wartości (...) zł) i członkami zarządu (...) sp. z o.o. Spółka ta tego też dnia zmieniła nazwę z (...) sp. z o.o. na (...) sp. z o.o. A. M. i B. W. są także od 2017 roku jedynymi wspólnikami (...) B. W. A. M. sp. j. od momentu przekształcenia (...) S.C. B. W. A. M. w spółkę jawną zgodnie z umową z dnia 16 lutego 2017 roku. Obie wskazane spółki mają siedzibę pod tym samym adresem. Dodatkowo B. S. jest prezesem zarządu (...) sp. z o.o. oraz członkiem zarządu (...) Stowarzyszenia (...) zaś A. M. wchodzi w skład komisji rewizyjnej tegoż Stowarzyszenia. Chociaż wskazane powiązania osobowe nie wskazują na wadliwość wystawionych przez (...) sp. z o.o. referencji, to zasada doświadczenia życiowego nakazywała zachowanie w takiej



sytuacji szczególnej wnikliwości przy analizie przedstawianych przez powiązane osobowo spółki dokumentów i oświadczeń.

Podsumowując wykonawca (...) sp. z o.o. nie wykazał ażeby G. W. spełniał wymagania opisane w Rozdziale VIII ust. 2 pkt 1 lit. d ppkt ii lit. e) Specyfikacji Warunków Zamówienia, gdzie zamawiający wymagał, aby wykonawca ubiegający się o udzielenie zamówienia w postępowaniu dysponował jedną osobą na stanowisku Kierownika Grupy, posiadającą minimum 2-letnie doświadczenie w obsłudze infolinii pasażerskiej oraz minimum rok doświadczenia w zarządzaniu zespołem call center liczącym minimum 15 konsultantów.

Przechodząc do kolejnej kwestii, tj. czy G. W. znajdował się w zasobach wykonawcy (...) sp. z o.o., to w tym zakresie również istniały bardzo poważne wątpliwości, które zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego nakazywały ocenić stanowisko wykonawcy (...) sp. z o.o. jako niezgodne z rzeczywistością.

Krajowa Izba Odwoławcza wywodziła, że G. W. został wskazany jako osoba dedykowana do pełnienia roli Kierownika Grupy z ramienia wykonawcy, przy tym (...) sp. z o.o. nie sprecyzował sposobu dysponowania osobą G. W., gdyż zamawiający tego nie wymagał. Wraz z ofertą nie zostało też złożone żadne zobowiązanie do udostępnienia zasobów przez podmiot trzeci.

Wykonawca może polegać na zasobach podmiotów trzecich w zakresie zdolności zawodowej w postaci dysponowania osobami zdolnymi do realizacji zamówienia. O tym, czy mamy do czynienia z takim udostępnieniem decyduje więź prawna między wykonawcą a osobami zdolnymi do realizacji zamówienia. Jeżeli nie łączy ona wykonawcy bezpośrednio z tymi osobami, lecz z podmiotem (osobą) dysponującą takimi osobami, dochodzi do sytuacji tzw. pośredniego dysponowania, czyli polegania na zasobach podmiotów trzecich ( A. Gawrońska-Baran [w:] E. Wiktorowska, A. Wiktorowski, P. Wójcik, A. Gawrońska-Baran, Prawo zamówień publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2025, art. 118). Zatem jeżeli podstawą powołania się przez wykonawcę na dysponowanie osobą skierowaną do realizacji zamówienia jest stosunek prawny istniejący bezpośrednio pomiędzy wykonawcą a taką osobą, mamy do czynienia z dysponowaniem bezpośrednim. Nie zachodzi w takim wypadku stosowanie art. 118 ustawy PZP, gdyż nie występują żadne zasoby podmiotów trzecich. Bez znaczenia także pozostaje, jaki dokładnie stosunek prawny łączy wykonawcę z tą osobą. Może to być umowa o pracę lub umowa cywilnoprawna. Z pośrednim dysponowaniem osobą skierowaną do realizacji zamówienia mamy do czynienia w sytuacji, gdy stosunek prawny łączy wykonawcę z podmiotem dysponującym taką osobą. W takim przypadku wykonawca zawiera umowę z podmiotem, który dysponuje osobą skierowaną do realizacji zamówienia, i podmiot ten zobowiązuje się do udostępnienia tej osoby wykonawcy (umowa o współpracy, porozumienie pomiędzy pracodawcami o delegowaniu pracowników w celu wykonywania pracy u wykonawcy, J. E. Nowicki [w:] P. Wiśniewski, J. E. Nowicki, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, wyd. V, Warszawa 2023, art. 118).

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że to wykonawcę obciąża obowiązek dowodowy w zakresie wykazania, że będzie faktycznie dysponował zasobami podmiotu trzeciego w sposób pozwalający na spełnienie warunku udziału w postępowaniu. W sytuacji powoływania się na warunki dotyczące wykształcenia, kwalifikacji zawodowych lub doświadczenia na wykonawcy ciąży obowiązek jednoznacznego i niebudzącego wątpliwości wykazania, że podmiot trzeci zrealizuje roboty lub usługi, do realizacji których te zdolności są wymagane. Na podstawie przedstawionych dowodów zamawiający oceni realność udostępnienia zasobów. Wykonawca jest zobligowany do udowodnienia zamawiającemu, że będzie dysponował zasobami w trakcie realizacji zamówienia i że potencjał ten ma charakter realny. Zamawiający musi mieć bowiem możliwość oceny, czy wykonawca będzie dysponował zasobami innych podmiotów w stopniu niezbędnym dla należytego wykonania zamówienia. Zwłaszcza, że przecież podmiot trzeci nie musi być podwykonawcą zamówienia publicznego (M. Sieradzka (red.), Prawo zamówień publicznych. Komentarz. Wyd. 1, Warszawa 2022).

Podsumowując jeżeli tytułem prawnym do powołania się przez wykonawcę na dysponowanie osobami zdolnymi do wykonania zamówienia jest stosunek prawny istniejący bezpośrednio pomiędzy wykonawcą a osobą, na której dysponowanie wykonawca się powołuje, mamy do czynienia z dysponowaniem bezpośrednim. Nie zachodzi w takim przypadku podwykonawstwo oraz bez znaczenia pozostaje także, jaki dokładnie stosunek prawny łączy wykonawcę z tą osobą. W przeciwnym razie wykonawca zobowiązany jest do przedstawienia odpowiednich dokumentów potwierdzających możliwość faktycznego dysponowania zasobami podmiotu trzeciego. Wobec tak zaprezentowanego stanowiska doktryny i orzecznictwa nie sposób przypisać udziału w procesie rekrutacyjnym prowadzonym przez zewnętrzną firmę w ramach umowy łączącej tą firmę z wykonawcą za dysponowanie bezpośrednie. Umowy były zawarte pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) sp. j. oraz pomiędzy (...) sp. j. a G. W., a więc o bezpośredniości nie może być mowy.

W przedmiotowej sprawie nie wykazano też, aby na dzień składania ofert istniał stosunek prawny bezpośrednio pomiędzy (...) sp. z o.o. a G. W.. Wskazana osoba prowadziła korespondencję mailową z przedstawicielami (...) sp. j. oraz podpisywała umowy ze wskazaną spółką, która jest firmą rekrutacyjną i z definicji jej pożądanym efektem współpracy jest skojarzenie pracodawcy z osobą spełniającą kryteria zgodne z oczekiwaniami pracodawcy i doprowadzenie do podjęcia współpracy czy to jako pracownik w reżimie prawa pracy czy też stosunek oparty na umowie cywilnoprawnej w tym z osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Fakt, że wykonawca zamierzał zawrzeć umowę bezpośrednio z G. W., ale dopiero po wygraniu przetargu nie jest równoznaczny z tym, że osoba ta znajdowała się w dysponowaniu bezpośrednim wykonawcy w dniu składania oferty. G. W. łączył stosunek prawny z (...) sp. j. i to stosowny dokument spełanijący wymagania art. 118 ust. 3 ustawy PZP od tego podmiotu powinien być przedstawiony przez (...) sp. z o.o

Gdyby na moment składania ofert pomiędzy wykonawcą (...) sp. z o.o. a G. W. istniał bezpośredni stosunek prawny, wystarczającym byłoby wskazanie, że wykonawca posiada w zasobach własnych osobę skierowaną na stanowisko Kierownika Grupy. Taka sytuacja w realiach przedmiotowej sprawy nie miała miejsca. Zarówno rozmowy jakie prowadził G. W. z firmą (...) sp. j. i wyrażenie zgody na udział w postępowaniu nie stanowią sytuacji tożsamej z tą gdyby G. W. oraz wykonawcę (...) sp. z o.o. łączył bezpośredni stosunek prawny. Sam G. W. przyznał, że z firmą (...) sp. z o.o. nie prowadził w tej sprawie rozmów, ale w trakcie spotkań, które odbywały się z przedstawicielem (...) sp. j. zobowiązał się, że umowę zawrze bezpośrednio z przeciwnikiem skargi. Tak więc potwierdził, że z (...) sp. z o.o. nie łączył go stosunek prawny, a niejako zobowiązał się przed (...) sp. j., że taki bezpośredni stosunek zostanie zawarty.

Także fakt, że A. K. (1) deklarowała, że w tej sprawie prowadziła rozmowy z G. W., który wyraził zgodę na udział w postępowaniu i wymienienie go w wykazie osób nie jest tożsame z bezpośrednim dysponowaniem. Firma (...) sp. z o.o. zajmowała się pozyskaniem osoby G. W. do pracy w projekcie dla zamawiającego. Wszystkie wskazane okoliczności wprost świadczą, że o dysponowaniu bezpośrednim nie mogło być mowy, a wykonawca (...) sp. z o.o. dopiero do niego dążył.

W konsekwencji, skoro nie sposób było uznać, że G. W. wskazany jako Kierownik Grupy mieścił się w zasobach własnych wykonawcy (...) sp. z o.o., tym samym wykonawca obowiązany był do przedstawienia podstawy dysponowania zasobem w zakresie polegania na zdolnościach podmiotu trzeciego. Izba wskazywała, że zamawiający nie wymagał przedstawienia sposobu dysponowania osobą wskazaną na stanowisko Kierownika Grupy.

Sąd Okręgowy pragnie jednakże zwrócić uwagę, iż to z regulacji zawartych w Prawie zamówień publicznych, a dokładnie art. 118 ust. 3 ustawy PZP wynika obowiązek przedstawienia zobowiązania podmiotu udostępniającego zasoby, w sytuacji, gdy konkretny zasób nie jest zasobem własnym wykonawcy. Zgodnie ze wskazanym przepisem wykonawca, który polega na zdolnościach lub sytuacji podmiotów udostępniających zasoby, składa, wraz z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu albo odpowiednio wraz z ofertą, zobowiązanie podmiotu udostępniającego zasoby do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów na potrzeby realizacji danego zamówienia lub inny podmiotowy środek dowodowy potwierdzający, że wykonawca realizując zamówienie, będzie dysponował niezbędnymi zasobami tych podmiotów.

W przedmiotowej sprawie wykonawca (...) sp. z o.o. takiego zobowiązania podmiotu trzeciego dysponującego osobą G. W. nie przedstawił, pomimo, że nie łączył go z nim bezpośredni stosunek prawny, a więc obowiązany był do wykazania na jakiej podstawie wskazuje tą osobę na stanowisko Kierownika Grupy. Wobec nieprzedstawienia takiego zobowiązania należało



uznać, że wykonawca wprowadził zamawiającego w błąd, co wpisuje się w dyspozycję art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP.

W tym miejscu wskazać należy, że w art. 109 ust. 1 ustawy PZP zostały określone fakultatywne podstawy wykluczenia z postępowania wykonawcy. Owa fakultatywność przejawia się w tym, że zamawiający nie ma obowiązku weryfikowania ich wystąpienia w razie gdy stosowane zapisy nie zostały przewidziane w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach zamówienia. W sytuacji jednak, gdy zamawiający przewidział wykluczenie wykonawcy z postępowania w razie zaistnienia przesłanki fakultatywnej, to ma on każdorazowo obowiązek wykluczenia takiego wykonawcy, wobec którego ta przesłanka zaistnieje. Jeżeli zamawiający przewiduje wykluczenie wykonawcy na podstawie art. 109 ust. 1 ustawy PZP wskazuje podstawy wykluczenia w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach zamówienia. Co istotne w przypadku ziszczenia się przesłanek wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP bądź art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP nie stosuje się art. 109 ust. 3 ustawy PZP, który przewiduje możliwość odstąpienia od wykluczenia, jeżeli wykluczenie byłoby w oczywisty sposób nieproporcjonalne. Ponadto zamawiający nie ma kompetencji do kształtowania fakultatywnych podstaw wykluczenia inaczej niż zostały określone w Prawie zamówień publicznych. Rola zamawiającego sprowadza się jedynie do doboru podstaw wykluczenia z ustawowego katalogu oraz żądania przedłożenia niezbędnych dokumentów.

W ramach przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego stosownie do treści pkt. 2.1.6. Ogłoszenia o zamówieniu zamawiający przewidział wykluczenie wykonawców w stosunku do których zachodzi którakolwiek z okoliczności wskazanych w ramach obligatoryjnych przesłanek wykluczenia, ale także z art. 109 ust. 1 pkt 1, pkt 4-10 ustawy PZP jako fakultatywnych przesłanek wykluczenia wykonawców z postępowania. Zaktualizował się zatem po jego stronie obowiązek badania wystąpienia wskazanych fakultatywnych podstaw wykluczenia, a w przypadku przesłanek z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP bądź art. 109 ust. 1 pkt 10 ustawy PZP nawet bez możliwości odstąpienia od wykluczenia, jeżeli wykluczenie byłoby w oczywisty sposób nieproporcjonalne.

Z postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający może wykluczyć wykonawcę, który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że nie podlega wykluczeniu, spełnia warunki udziału w postępowaniu lub kryteria selekcji, co mogło mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia, lub który zataił te informacje lub nie jest w stanie przedstawić wymaganych podmiotowych środków dowodowych (art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP).

Przepis transponuje art. 57 ust. 4 lit. h dyrektywy klasycznej. Stosownie do tego przepisu zamawiający może wykluczyć wykonawcę, jeżeli wykonawca był winny poważnego wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia



lub do weryfikacji spełnienia kryteriów kwalifikacji, zataił te informacje lub nie jest w stanie przedstawić dokumentów potwierdzających wymaganych na mocy art. 59 dyrektywy klasycznej.

Podstawa wykluczenia dotyczy wyłącznie informacji, które były wymagane do weryfikacji braku podstaw wykluczenia, spełnienia warunków udziału w postępowaniu lub kryteriów selekcji. Objęte są nią więc informacje zawarte w JEDZ, w podmiotowych środkach dowodowych oraz ewentualnych wyjaśnieniach dotyczących treści tych dokumentów ( Prawo Zamówień Publicznych pod redakcją Huberta Nowaka, Mateusza Winiarza, Urząd Zamówień Publicznych, wyd. II, Warszawa 2023, s. 382).

Wskazać w tym miejscu należy na wyrok TSUE z 4 maja 2017 roku, sygn. akt C-387/14, SC T. (...) SRL v. O. K. és T. F., EU:C:2015:780, w którym Trybunał, odpowiadając na pytanie prejudycjalne „ Czy art. 45 ust. 2 lit. g) dyrektywy 2004/18, wskazujący, że z postępowania można wykluczyć wykonawcę winnego poważnego wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji, można interpretować w ten sposób, że z postępowania wyklucza się wykonawcę, który złożył nieprawdziwe informacje mające lub mogące mieć wpływ na wynik postępowania, uznając, że winą we wprowadzeniu w błąd jest samo przekazanie instytucji zamawiającej informacji niezgodnych ze stanem faktycznym, a mających wpływ na decyzję instytucji zamawiającej w zakresie wykluczenia wykonawcy (i odrzucenia jego oferty) niezależnie od tego, czy wykonawca dokonał tego umyślnie i celowo, czy też z winy nieumyślnej, poprzez lekkomyślność, niedbalstwo lub niezachowanie należytej staranności? Czy za «winnego poważnego wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji» można uznać tylko wykonawcę, który przedstawił informacje nieprawdziwe (niezgodne ze stanem faktycznym), czy również wykonawcę, który co prawda przedstawił informacje prawdziwe, lecz przedstawił je w taki sposób, by instytucja zamawiająca powzięła przekonanie, że wykonawca spełnia postawione przez nią wymogi, pomimo że ich nie spełnia ?” udzielił odpowiedzi, iż „ artykuł 45 ust. 2 lit. g) dyrektywy 2004/18, umożliwiający wykluczenie z postępowania w sprawie udzielenia zamówienia publicznego wykonawcy «winnego poważnego» wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania żądanych przez instytucję zamawiającą informacji, należy interpretować w ten sposób, że przepis ten można zastosować, jeżeli dany wykonawca dopuścił się pewnego stopnia niedbalstwa, a mianowicie niedbalstwa mogącego mieć decydujący wpływ na decyzje w sprawie wykluczenia, wyboru lub udzielenia zamówienia publicznego, bez względu na to, czy stwierdzone zostanie umyślne naruszenie przepisów przez tego wykonawcę ”.

Wskazanie przez (...) sp. z o.o. na osobę G. W., który nie spełniał wymagań wskazanych w Specyfikacji Warunków Zamówienia dla Kierownika Grupy jak i którego w zasobach własnych nie zawierał wykonawca należało uznać co najmniej za rażące niedbalstwo, które miało decydujący wpływ na decyzję w zakresie wyboru najkorzystniejszej oferty oraz udzielenia zamówienia co też nastąpiło poprzez zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego pomiędzy zamawiającym (...) S.A. a wykonawcą (...) sp. z o.o. Zamawiający bowiem na podstawie przekazanych informacji wprowadzających w błąd uznał, że wykonawca (...) sp. z o.o. spełnia warunek udziału w postępowaniu.

Posługując się pojęciami zamierzonego działania oraz rażącego niedbalstwa, ustawodawca chciał objąć wykluczeniem tylko takie przypadki wprowadzenia w błąd, które podważają rzetelność



(wiarygodność, uczciwość i staranność) wykonawcy, przy uwzględnieniu zasady proporcjonalności. W kontekście zaś rażącego niedbalstwa należy wskazać, że zachowanie wykonawcy przy podaniu informacji zamawiającemu podlega ocenie w świetle art. 355 § 1 k.c., zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). Należyta staranność określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej działalności gospodarczej uzasadnia zwiększone oczekiwanie co do umiejętności, wiedzy, skrupulatności i rzetelności, zapobiegliwości i zdolności przewidywania. Obejmuje także znajomość obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności. Stwierdzenie niedbalstwa danego podmiotu jest uzasadnione tylko wtedy, gdy podmiot ten zachował się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego dla niego miernika należytej staranności. Dodatkowo w stosunku do profesjonalistów miernik ten ulega podwyższeniu, gdyż art. 355 § 2 k.c. precyzuje, że należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Za takiego profesjonalistę uznać należy oczywiście wykonawcę ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. W tym wypadku wykonawca powinien dokonać szczególnej weryfikacji prezentowanych przez siebie danych, mając prawną świadomość, jako profesjonalista, konsekwencji ich nierzetelnej prezentacji ( wyroki Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 października 2021 roku, sygn. akt XXIII Zs 109/21 oraz 13 marca 2025 roku, sygn. akt XXIII Zs 168/24).

W konsekwencji przeprowadzonej w sprawie analizy zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że (...) sp. z o.o. dopuścił się rażącego niedbalstwa nie wskazując w sposób precyzyjny jaki stosunek na dzień składania ofert łączy go z G. W., albowiem jedynie wskazanie G. W. w ofercie bez dodatkowych wyjaśnień wskazywało, że wykonawcę łączy z zadeklarowaną osobą bezpośredni stosunek prawny, co było niezgodne z rzeczywistością. Od wykonawcy (...) sp. z o.o. jako od profesjonalisty w obrocie gospodarczym należało jednak wymagać, aby rzetelnie przedstawił wraz z ofertą ciąg ewentualnych powiązań ze wskazaną na stanowisko Kierownika Grupy osobą, co też nie nastąpiło. Także po stronie wykonawcy leżała gruntowna weryfikacja, czy osoba którą wskazuje w ofercie spełnia wymagania określone w Specyfikacji Warunków Zamówienia, co także nie zostało należycie spełnione przez (...) sp. z o.o. Te wszystkie okoliczności łącznie potwierdzają, że doszło do spełnienia przesłanek wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP, a zatem oferta wykonawcy (...) sp. z o.o. podlegała odrzuceniu na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP albowiem została złożona przez wykonawcę podlegającego wykluczeniu z postępowania.

Wobec powyższych rozważań zastosowanie znalazł art. 588 ust. 2 ustawy PZP w zw. z art. 554 ust. 3 pkt 3 ustawy PZP, a Sąd Okręgowy obowiązany był do uwzględnienia skargi w części



poprzez zmianę zaskarżonego orzeczenia i orzeczenie wyrokiem co do istoty sprawy, z uwzględnieniem, że Izba uwzględniając odwołanie może stwierdzić naruszenie przepisów ustawy jeżeli umowa została zawarta w okolicznościach dopuszczonych w ustawie.

Sąd Okręgowy zatem zmienił zaskarżony wyrok Krajowej Izby Odwoławczej w pkt. 2 w części i stwierdził naruszenie przez zamawiającego (...) spółkę akcyjną w W. przepisu art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w związku z art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy PZP przez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. w K. z uwagi na brak spełnienia wymagań postawionych przez zamawiającego w Specyfikacji Warunków Zamówienia w zakresie dysponowania personelem na stanowisku Kierownik Grupy oraz art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. o.o. w K. pomimo, że w wyniku zamierzonego działania albo rażącego niedbalstwa wprowadził zamawiającego w błąd przy przedstawieniu informacji, że spełnia warunki do udziału w postępowaniu odnośnie do Kierownika Grupy (punkt 1. wyroku).

Obowiązkiem sądu przy określaniu wysokości kosztów w treści orzeczenia jest też uwzględnienie kosztów poniesionych przez strony w związku z rozpoznaniem odwołania (art. 589 ust. 2 ustawy PZP). Wobec powyższego w razie uwzględnienia skargi i zmiany orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej Sąd zmieni także rozliczenie kosztów zapadłe przed Krajową Izbą Odwoławczą ( P. Wiśniewski [w:] J. E. Nowicki, P. Wiśniewski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, wyd. V, Warszawa 2023, art. 589).

W wyroku oraz w postanowieniu kończącym postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego (art. 557 ustawy PZP). Strony oraz uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku (art. 575 ustawy PZP).

W przypadku uwzględnienia odwołania przez Izbę w części, koszty ponoszą odwołujący i uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw, który przystąpił po stronie zamawiającego, jeżeli uczestnik ten wniósł sprzeciw wobec uwzględnienia przez zamawiającego w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu. W tym przypadku Izba rozdziela wpis stosunkowo, zasądzając odpowiednio od zamawiającego albo uczestnika postępowania odwoławczego wnoszącego sprzeciw na rzecz odwołującego kwotę, której wysokość ustali, obliczając proporcję liczby zarzutów przedstawionych w odwołaniu, które Izba uwzględniła, do liczby zarzutów, których Izba nie uwzględniła. Do kosztów postępowania odwoławczego zalicza się wpis, obejmujący wynagrodzenia, wydatki i opłaty Urzędu związane z organizacją i obsługą postępowań odwoławczych, archiwizacją dokumentów oraz szkoleniami członków Izby (§ 7 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 1 oraz § 5 pkt 1 lit. a Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 roku w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania, Dz. U. poz. 2437).

Odwołujący wnieśli 4 zarzuty w odwołaniu, jeden zarzut został wycofany, postępowanie w tym zakresie umorzone, jeden zarzut podlegał oddaleniu, zaś dwa zarzuty należało uwzględnić. Tym samym Sąd Okręgowy uznał, za zasadne, aby koszty postępowania odwoławczego rozdzielić pomiędzy odwołujących a uczestnika postępowania wnoszącego sprzeciw po połowie.

W rezultacie Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w pkt. 3 i kosztami postępowania obciążył po połowie odwołującego: wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i (...)spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. oraz wykonawcę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. i w pkt. 3.1. zaliczył w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł uiszczoną przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i (...)spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. tytułem wpisu od odwołania, a w pkt 3.2. zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. 7.500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego (punkt 2. wyroku).

Przechodząc zaś do zarzutu naruszenia ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji wskazania wymaga, że nie ma potrzeby do sięgania do tej regulacji, skoro stosowne przepisy wystarczające do rozpoznania oceny i zachowania zamawiającego znajdują się wprost w ustawie Prawo zamówień publicznych.

Ponadto przypomnienia wymaga, iż omawiany zarzut odwołania wskazywał na naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP, a także art. 3 ust. 1 uznk poprzez dokonanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty (...) sp. z o.o. mimo, że oferta (...) sp. z o.o. została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż (...) sp. z o.o. świadomie podał w wykazie osób (JEDZ) osobę, którą w ogóle nie dysponuje, a dodatkowo osoba ta nie spełnia warunków postawionych w SWZ dla Kierownika Grupy - czym spełnił przesłanki z art. 3 ust. 1 uznk.

Zamawiający odrzuca ofertę jeżeli została złożona w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP).

Treść art. 3 ust. 1 uznk zawiera klauzulę generalną określająca w sposób ogólny czyn nieuczciwej konkurencji. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta (art. 3 ust. 1).

Z kolei art. 3 ust. 2 uznk to przepis, w którym ma miejsce identyfikacja najważniejszych przypadków czynów nieuczciwej konkurencji. Ustawodawca dokonuje w tym przepisie jedynie ich przykładowego wyliczenia, bez szczegółowego ich dookreślania. Szczegółowe określenie istoty poszczególnych czynów nieuczciwej konkurencji ma miejsce w dalszej części ustawy w art. 5-17d (M.



Zdyb [w:] Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, wyd. II, red. M. Sieradzka, Warszawa 2016, art. 3). Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności: wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku, przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną, a także nieuczciwa lub zakazana reklama, organizowanie systemu sprzedaży lawinowej, prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym oraz nieuzasadnione wydłużanie terminów zapłaty za dostarczane towary lub wykonane usługi (art. 3 ust. 2 uznk).

W literaturze wskazuje się na różnorodność funkcji, jakie pełni art. 3 ust. 1 uznk. Definiuje on mianowicie czyny uznawane za nieuczciwe (funkcja definiująca), jak również uzupełnia katalog czynów niedozwolonych wyliczonych w części szczegółowej ustawy w ten sposób, iż w przypadku, gdy przy wykonywaniu działalności gospodarczej dojdzie do popełnienia czynu nieujętego przepisami, a jednocześnie zakłócającego uczciwe stosunki rynkowe, wówczas podstawę jego oceny stanowić może samodzielnie art. 3 ust. 1 (funkcja uzupełniająca). Funkcja ta jest wykorzystywana w orzecznictwie, o czym świadczy szereg wyroków wskazujących na takie właśnie znaczenie omawianego przepisu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 września 1998 roku, sygn. akt I ACa 281/98; wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 11 lipca 2002 roku, sygn. akt I CKN 1319/00, oraz z dnia 9 stycznia 2008 roku, sygn. akt II CSK 363/07; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 26 listopada 2014 roku, sygn. akt I ACa 877/13). W tym także kierunku idzie stanowisko Sądu Najwyższego, który w orzeczeniu z 29 czerwca 2021 roku, IV CSKP 67/21, podkreślił: „Należy zaznaczyć, że art. 3 ust. 1 jest przepisem ogólnym w stosunku do art. 5 i art. 10 uznk w tym sensie, że art. 3 ust. 1 uzupełnia katalog czynów niedozwolonych wymienionych w części szczegółowej (art. 5 i następne uznk); w razie gdy przy wykonywaniu działalności gospodarczej dojdzie do popełnienia czynu nieujętego przepisami szczególnymi, a jednocześnie zakłócającego uczciwe stosunki rynkowe, wówczas podstawą oceny jest samodzielnie art. 3 ust. 1 uznk” ( E. Nowińska [w:] K. Szczepanowska-Kozłowska, E. Nowińska, Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2022, art. 3).

Aby doszło do popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, niezbędne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek: po pierwsze – działanie poddane ocenie musi zostać podjęte w związku z działalnością gospodarczą, po drugie – czyn ten musi być sprzeczny z prawem lub dobrymi obyczajami, a po trzecie – działanie to musi zagrażać interesowi innego przedsiębiorcy lub klienta lub naruszać go ( E. Nowińska [w:] K. Szczepanowska-Kozłowska, E. Nowińska, Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2022, art. 3).

Skarżący zdecydowali się na przedstawienie w odwołaniu zarzutu naruszenia uczciwej konkurencji przez pryzmat przepisu ogólnego art. 3 ust. 1 uznk. W uzasadnieniu odwołania skarżący



wskazywali, że (...) sp. z o.o. wiedział, jak skomplikowany jest warunek udziału w zakresie tej osoby i jako podmiot uczestniczący w zamówieniach publicznych doskonale zdawał sobie sprawę, że dopuszcza się kłamstwa przetargowego, które stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. W treści skargi zaś skarżący w ogóle nie rozwinęli argumentacji dotyczącej tego zarzutu odwołania, który jak wynika z zakresu zaskarżenia był także objęty skargą. Natomiast ani w zarzutach skargi, ani w uzasadnieniu skargi nie zawarto treści do tej kwestii się odnoszących. Jedynie we wnioskach skargi postulowano o stwierdzenie naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP, a także art. 3 ust. 1 uznk, co nie mogło być uznane za należyte wykazanie przesłanek, że świadomie podanie w wykazie osób (JEDZ) przez wykonawcę (...) sp. z o.o. osoby, którą w ogóle nie dysponuje, a dodatkowo osoba ta nie spełnia warunków postawionych w Specyfikacji Warunków Zamówienie dla Kierownika Grupy co stanowi czyn nieuczciwej konkurencji z art. 3 ust. 1 uznk. Żadna z przesłanek omówionych w tymże przepisie nie została należycie omówiona ani wykazana, w szczególności zaś, że wskazywany czyn stanowił działanie zagrażające interesowi innego przedsiębiorcy lub naruszające go.

Ponadto szczególnego podkreślenia w tym miejscu wymaga, że ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz ustawa Prawo zamówień publicznych wskazują na wzajemne zależności tychże aktów prawnych w art. 18 ust. 3 ustawy PZP (w zakresie definicji tajemnicy przedsiębiorstwa) oraz w art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP (odrzucenie oferty złożonej w warunkach czynu nieuczciwej konkurencji). Nie należy tych wyjątków w żaden sposób interpretować rozszerzająco, lecz stosować ściśle z ich brzmieniem i zakresem w jakim zostały ustanowione. Nie należy sięgać do instytucji ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, tam gdzie nie jest to konieczne, gdy ustawa Prawo zamówień publicznych reguluje daną materię w sposób autonomiczny, pełny i wyczerpujący ( Wyrok Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2024 roku, sygn. akt XXIII Zs 139/24). W przedmiotowej sprawie postępowanie wykonawcy (...) sp. z o.o. powinno być oceniane przez pryzmat naruszenia przez Zamawiającego art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PZP w związku z art. 112 ust. 2 pkt. 4 ustawy PZP oraz art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy PZP w związku z art. 109 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP, co zostało kompleksowo wykazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

W świetle przytoczonych ustaleń i wniosków, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania zasadności zarzutów podniesionych przez skarżących dotyczących ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, co na podstawie art. 588 ust. 1 ustawy PZP musiało skutkować oddaleniem skargi w pozostałej części jako bezzasadnej (punkt 3. wyroku).

Sąd Okręgowy o kosztach postępowania skargowego orzekł stosownie do treści art. 589 ust. 1 ustawy PZP statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik sporu. Mając na względzie, że 2 z 3 przedstawionych w skardze zarzutów zostały uwzględnione tym samym Sąd Okręgowy obciążył kosztami postępowania skarżących w 1/3, zaś przeciwnika skargi w 2/3.

Koszty postępowania wywołanego wniesieniem skargi, poniesione przez skarżących sprowadzają się do: wpisu od skargi w kwocie 45 000,00 zł oraz wynagrodzenia reprezentującego ich



adwokata w kwocie 3 600,00 zł ustalonej na podstawie § 14 ust. 2a pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1964 z późn. zm.). Wysokość wpisu została ustalona na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 959 z późn. zm.) w związku z § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 roku w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz. U. z 2020 r., poz. 2437) czyli jako opłata stała w wysokości trzykrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga. Wysokość wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie zamówienia na dostawy lub usługi lub w konkursie o wartości równej progom unijnym, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PZP, lub przekraczającej te progi, wynosi 15.000 zł. Zatem opłata od skargi w przedmiotowej sprawie wyniosła 45.000 zł. Dało to łączną kwotę kosztów postępowania skargowego po stronie skarżących w wysokości 48.600 zł.

Przeciwnik skargi obowiązany był ponieść 2/3 ustalonych kosztów, a więc kwotę 32.400 zł (48.600 zł x 2/3 = 32.400 zł).

W konsekwencji Sąd Okręgowy zasądził od przeciwnika skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz skarżących wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. 32.400 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego (punkt 4. wyroku).

SSO Monika Skalska SSO Andrzej Sobieszczański SSO Magdalena Nałęcz