Treść orzeczenia III C 1378/21 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

III C 1378/21 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2021-06-09

Sygn. akt III C 1378/21

POSTANOWIENIE

Dnia 09 czerwca 2021 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Rafał Schmidt

po rozpoznaniu w dniu 09 czerwca 2021 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. C.

przeciwko R. K.

o ochronę dóbr osobistych

w przedmiocie wniosku powoda o udzielenie zabezpieczenie roszczenia

postanawia:

I. udzielić powodowi G. C. zabezpieczenia roszczenia o ochronę osobistych poprzez:

1. nakazanie pozwanemu R. K. na czas toczącego się postępowania zamieszczenia w portalu (...) pod artykułem: „ (...) ” z dnia 07 stycznia 2021 roku wzmianki o następującej treści: „ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe”, widocznej niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman w rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15 normalne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 5000 x 350 pikseli( px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znacznie rangę i powagę teksu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

2. nakazanie pozwanemu R. K. na czas toczącego się postępowania zamieszczenia w portalu (...) artykułem: „ (...) ” z dnia 16 stycznia 2021 roku wzmianki o następującej treści: „ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe”, widocznej niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman w rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15 normalne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 5000 x 350 pikseli( px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znacznie rangę i powagę teksu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

3. nakazanie pozwanemu R. K. na czas toczącego się postępowania zamieszczenia w portalu (...) artykułem: „ (...) z dnia 21 stycznia 2021 roku wzmianki o następującej treści: „ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe”, widocznej niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman w rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15 normalne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 5000 x 350 pikseli( px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znacznie rangę i powagę teksu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

4. nakazanie pozwanemu R. K. na czas toczącego się postępowania zamieszczenia w portalu (...) pod artykułem: „ (...)” z dnia 24 stycznia 2021 roku wzmianki o następującej treści: „ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe”, widocznej niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman w rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15 normalne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 5000 x 350 pikseli( px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znacznie rangę i powagę teksu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

5. nakazanie pozwanemu R. K. na czas toczącego się postępowania zamieszczenia w portalu (...) pod artykułem: „ (...) ” z dnia 7 marca 2021 roku wzmianki o następującej treści: „ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe”, widocznej niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman w rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15 normalne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 5000 x 350 pikseli( px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znacznie rangę i powagę teksu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

6. nakazanie pozwanemu R. K. na czas toczącego się postępowania zamieszczenia w profilu powoda na publicznie dostępnym portalu (...) w tym dostępnym dla niezalogowanych użytkowników i nieznajdujących się w gronie znajomych pozwanego użytkowników, w poście z dnia 19 stycznia 2021 roku o treści: „ (...) wzmianki o następującej treści: „ Treści w niniejszym poście mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe - niniejsza wzmianka została zamieszczona w niniejszym poście w wykonaniu postanowienia Sądu z przedmiocie zabezpieczenia roszczeń na czas procesu”, widocznej niezwłocznie po wyświetleniu posta, na górze posta, powyżej innych treści posta, napisanej domyślną dla portalu (...) czcionką, kolor czarny, domyślna interlinia, domyślne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę teksu zmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

II. w pozostałym zakresie wniosek o udzielenie zabezpieczenia oddalić.

Sygn. akt III C 1378/21

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 09 czerwca 2021 r. (k. 880-883)

Pozwem z dnia 31 maja 2021 r. powód G. C. wniósł przeciwko pozwanemu R. K. o:

1. nakazanie pozwanemu trwałego usunięcia z portalu (...) artykułu „ (...) z dnia 07 stycznia 2021 r.;

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia nad artykułem wzmianki o następującej treści:

„ Treści zawarte w artykule zamieszczonym poniżej zostały uznane przez Sąd za bezprawne naruszenie dobrego imienia Pana G. C. ” wraz z oznaczeniem sygnatury niniejszej sprawy, daty wydania wyroku w niniejszej sprawie oraz oznaczeniem Sądu, który wydał wyrok;

widocznej niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman o rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15, normalne odstępy pomiędzy literami, na biały tle; w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 500x350 pikseli (px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę tekstu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; wzmianka ma być widoczna nieprzerwanie tak długo jak artykuł znajduje się na portalu (...)

i/lub:

2. nakazanie pozwanemu trwałego usunięcia z portalu (...) artykułu „(...) z dnia 16 stycznia 2021 r.

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia nad artykułem wzmianki o następującej treści:

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; wzmianka ma być widoczna nieprzerwanie tak długo jak artykuł znajduje się na portalu (...)

i/lub:

3. nakazanie pozwanemu trwałego usunięcia z portalu (...) artykułu „ (...) z dnia 21 stycznia 2021 r.;

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia nad artykułem wzmianki o następującej treści:

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; wzmianka ma być widoczna nieprzerwanie tak długo jak artykuł znajduje się na portalu (...)

i/lub:

4. nakazanie pozwanemu trwałego usunięcia z portalu (...) artykułu „ (...) – komentarz analityka” z dnia 24 stycznia 2021 r.;

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia nad artykułem wzmianki o następującej treści:

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; wzmianka ma być widoczna nieprzerwanie tak długo jak artykuł znajduje się na portalu (...)

i/lub:

5. nakazanie pozwanemu trwałego usunięcia z portalu (...) artykułu „ (...) z dnia 16 stycznia 07 marca 2021 r.;

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia nad artykułem wzmianki o następującej treści:

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; wzmianka ma być widoczna nieprzerwanie tak długo jak artykuł znajduje się na portalu (...)

i/lub:

6. nakazanie pozwanemu trwałego usunięcia z jego profilu na portalu (...) post’a z dnia 19 stycznia 2021 r. o treści „ (...) ” wraz z zamieszczoną grafiką(...)

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia nad artykułem wzmianki o następującej treści:

widocznej niezwłocznie po wyświetleniu post’a, na górze strony, powyżej innych treści post’a, napisanej domyślną dla portalu (...) czcionką, domyśla interlinia, domyślne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę tekstu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; wzmianka ma być widoczna nieprzerwanie tak długo jak artykuł znajduje się na portalu (...)

7. nakazanie usunięcia skutków naruszenia czci i dobrego imienia powoda poprzez złożenie oświadczenia o treści:

„ Wydawca portalu (...) ( (...) R. K., przeprasza G. C.– Prezesa (...) Sp. z o.o. za naruszenie jego czci i dobrego imienia w serii artykułów opublikowanych na portalu (...) które zawierały nieprawdziwe oraz obraźliwe treści na temat Pana G. C.. Wyrażam głębokie ubolewanie z tego powodu”;

oraz o publikację ww. oświadczenia na stronie głównej portalu (...) widocznego niezwłocznie po otwarciu linku do artykułu, na górze strony, powyżej innych treści, napisanej czcionką Times New Roman o rozmiarze 12, kolor czarny, interlinia 1,15, normalne odstępy pomiędzy literami, na biały tle; w ramce o rozmiarze nie mniejszym niż 900x500 pikseli (px), bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę tekstu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; oświadczenie ma być widoczne nieprzerwanie przez 30 dni od momentu jego publikacji;

a także:

publikację ww. oświadczenia na profilu pozwanego oraz profilu portalu (...)( (...) prowadzonych przez pozwanego na portalu (...) w publicznie dostępnym, a w tym dostępnym dal niezalogowanych użytkowników i nieznajdujących się w gronie znajomych pozwanego użytkowników, poście,

widocznym niezwłocznie po wyświetleniu profilu pozwanego, na górze profilu pozwanego, z wykorzystaniem opcji „ Przypnij” post, powyżej innych post’ów,

napisanym domyślną dla portalu (...) czcionką, kolor czarny, domyśla interlinia, domyślne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę tekstu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nim;

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; oświadczenie ma być widoczne nieprzerwanie przez 30 dni od momentu jego publikacji na portalu (...)

a także:

publikację ww. oświadczenia na profilu pozwanego oraz portalu (...) ( (...) prowadzonych przez pozwanego na portalu (...) w publicznie dostępnym, a w tym dostępnym da niezalogowanych użytkowników i nieznajdujących się w gronie znajomych pozwanego użytkowników, poście,

widocznym niezwłocznie po wyświetleniu profilu pozwanego, w zakładce publikacje, z użyciem opcji „ Zaprezentuj w górnej części profilu”, napisanym domyślną dla portalu (...) czcionką, kolor czarny, domyślna interlinia, domyślne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę tekstu oświadczenia i/lub utrudniających zapoznanie się z nim;

w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie; oświadczenie ma być widoczne nieprzerwanie przez 30 dni od momentu jego publikacji na portalu (...)

a także:

przesłanie ww. oświadczenia, opatrzonego własnoręcznym podpisem pozwanego, w formie listu do powoda, na adres pełnomocnika powoda: ul. (...) ((...)), (...)-(...) W.;

8. nakazanie pozwanemu zapłaty na rzecz powoda kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych;

9. nakazanie pozwanemu zapłaty na cel społeczny tj. na rzecz (...) Fundacji (...) kwoty 20.000 zł na rzecz walki z mową nienawiści;

a ponadto o zasądzenie kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż powód od ponad 20 lat prowadzi działalność gospodarczą związaną z hotelarstwem. W ciągu tego czasu powód zdołał zbudować wokół swojej osoby renomę, co spowodowało że jest osobą powszechnie znaną w swojej branży, zaś jego działania zawodowe i pomysły były wielokrotnie nagradzane. Wskazano, że pozwany od jakiegoś czasu, w sposób agresywny i wrogi wypowiada się na temat działalności zawodowej powoda, jego umiejętności i doświadczenia, dzieląc się swoimi spostrzeżeniami oraz uwagami na portalach społecznościowych i ogólnie w Internecie, które w ocenie powoda z uwagi na ich treści naruszają dobra osobiste inicjatora niniejszego procesu. Pozwany wielokrotnie naruszył dobre imię i wiarygodność powoda poprzez bezpodstawne przypisanie mu nieudolnych działalności na szkodę spółki, którą powód kieruje jako prezes. Te działania pozwanego narażają powoda na utratę zdobytego zaufania do pełnienia funkcji prezesa spółki i nadwyrężają zaufanie innych podmiotów, zarówno co do spółki kierowanej przez powoda jak i jego osoby.

W powództwie zawarto również wniosek o zabezpieczenia o zaniechanie naruszeń dóbr osobistych powoda poprzez:

1. zobowiązanie pozwanego do zablokowania dostępu do artykułu „ (...) z dnia 7 stycznia 2021 r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;

ewentualnie o:

zobowiązanie pozwanego do zamieszczenia nad artykułem, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, wzmianki o następującej treści:

„ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postepowanie sądowe”;

w przypadku udzielenia zabezpieczenia w powyższy sposób, jednocześnie o zagrożenie pozwanemu obowiązkiem zapłaty na rzecz powoda kwoty w wysokości 2.000 zł za każdy dzień zwłoki w wykonaniu nakazu określonego w postanowieniu o zabezpieczeniu;

i/lub:

2. zobowiązanie pozwanego do zablokowania dostępu do artykułu „ (...) ” z dnia 16 stycznia 2021 r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;

ewentualnie o:

zobowiązanie pozwanego do zamieszczenia nad artykułem, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, wzmianki o następującej treści:

„ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postepowanie sądowe”;

i/lub:

3. zobowiązanie pozwanego do zablokowania dostępu do artykułu „ (...) z dnia 21 stycznia 2021 r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;

ewentualnie o:

zobowiązanie pozwanego do zamieszczenia nad artykułem, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, wzmianki o następującej treści:

„ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postepowanie sądowe”;

i/lub:

4. zobowiązanie pozwanego do zablokowania dostępu do artykułu „ (...) z dnia 24 stycznia 2021 r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;

ewentualnie o:

zobowiązanie pozwanego do zamieszczenia nad artykułem, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, wzmianki o następującej treści:

„ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postepowanie sądowe”;

i/lub:

5. zobowiązanie pozwanego do zablokowania dostępu do artykułu „ (...)z dnia 7 marca 2021 r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;

ewentualnie o:

zobowiązanie pozwanego do zamieszczenia nad artykułem, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, wzmianki o następującej treści:

„ Treści w artykule zamieszczonym poniżej mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postepowanie sądowe”;

i/lub:

6. zobowiązanie pozwanego do zablokowania dostępu do post’a z dnia 19 stycznia 2021 r. jego profilu na portalu (...) o treści:

„ (...)”, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania”,

ewentualnie o:

nakazanie pozwanemu zamieszczenia w publicznie dostępnym, a w tym dostępnym dla niezalogowanych użytkowników i nieznajdujących się w gronie znajomych pozwanego użytkowników, poście wzmianki o następującej treści:

„ Treści w niniejszym poście mogą bezprawnie naruszać dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia G. C. – w tej sprawie toczy się postępowanie sądowe – niniejsza wzmianka została zamieszczona w niniejszym poście w wykonaniu postanowienia Sądu w przedmiocie zabezpieczenia roszczeń na czas procesu”;

widocznej niezwłocznie po wyświetleniu post’a, na górze post’a, powyżej innych treści post’a, napisanej domyślną dla portalu (...) czcionką, kolor czarny, domyśla interlinia, domyślne odstępy pomiędzy literami, na białym tle, bez zastosowania jakichkolwiek zabiegów umniejszających znaczenie, rangę i powagę tekstu wzmianki lub utrudniających zapoznanie się z nią;

W uzasadnieniu wniosku o zabezpieczenie wskazano, że powód uprawdopodobnił swoje roszczenie argumentacją przytoczoną w uzasadnieniu pozwu oraz załączoną do niego dokumentacją. W zakresie uprawdopodobnienia posiadania interesu prawnego powód wskazał, że dalsze utrzymywanie się spornych artykułów w sieci Internet poważnie utrudni lub uniemożliwi osiągniecie celu postępowania, z tego powodu iż coraz większa liczba osób może się z nimi zapoznać i ewentualnie je rozpowszechniać ( pozew k.5-90 , wraz z wnioskiem o zabezpieczenie k.11-16 i 81-85).

Na potrzeby rozpoznania wniosku o zabezpieczenie,

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód G. C. od mniej więcej 20 lat związany jest z branżą hotelarską, posiadając rozległe doświadczenie w zarządzaniu tego rodzaju podmiotami. Od 2016 r. powód powołany został do kierowania spółką (...) Sp. z o.o. jako prezes zarządu, obecnie działającej pod nazwą (...) Sp. z o.o. (dalej: spółka lub (...)), w ramach której to spółki była i jest prowadzona konsolidacja w zakresie jej działalności związanej z branżą hotelarską. Wspominania konsolidacja poprzedzona była sporządzeniem biznes planu oraz wystąpieniem o zgodę do Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji. (...) jest spółką finansową przez Skarb Państwa, której działanie skupia się na zarządzaniu obiektami hotelowymi należącymi do Skarbu Państwa, a ponadto współpracuje ona również jako franczyzobiorca z innymi znanymi na rynku hotelarskim podmiotami takim jak (...), (...), (...), (...)itd. ( CV k. 98-101, KRS k. 109-126, Plan Wieloletni k. 178-179, wydruk ze strony (...) k. 151-154 i 173-176, wnioski dotyczące koncentracji/połączenia spółek prawa handlowego k. 283-285, 292-293 oraz decyzje organów państwa k. 287-290, 295-196, sprawozdania finansowe spółki k. 194-238, 298-359, 361-398, biznes plan k. 240-261 i uchwała k. 263-281). (...) pod zarządem powoda, z uwagi na panującą sytuację epidemiologiczną związaną z pandemią, zdecydowała się na założenie fundacji o nazwie „(...)” mającej za zadanie udostępnianie oraz finansowanie pobytów kadry medycznej w związku z przeciwdziałaniem i leczeniem choroby COVID-19 ( informacje o kondycji branży hotelarskiej k. 400-419, lista beneficjentów pomocy k. 421-440, uchwały (...) k. 442-444, 449, 469-470, 472-475, 446-447, 546-457, 463, 451, 453-454, 459, 561, 465-467, regulamin fundacji k. 477-478, raport z działania (...) k. 480). W ramach swych działań (...), poprzez fundację, wspierała także inne hotele prywatne (spoza obszaru zarządu spółki) umożliwiając im wynajem pokoi lub dofinansowania na różne cele ( wydruki ze stron internetowych k. 493-497, 499-502, 504, 506-512).

Powód, jako prezes zarządu (...) jest osobą dobrze znaną w branży hotelarskiej, nie tylko z powodu kierowania jedną z największych spółek tego typu na rynku polskim, ale również z powodu posiadanego doświadczenia, zdobytego poprzez wieloletnią współpracę/pracę z największymi podmiotami w tej branży, co uwidacznia fakt bycia od co najmniej 2014 r. prelegentem na forach dotyczących rynku hotelarskiego, skierowanych do ludzi biznesu, na których przedstawiany był jako wieloletni specjalista w swej dziedzinie. Na forach tych poruszane były najistotniejsze informacje i wydarzenia związane z rynkiem hotelarskim ( wydruki ze stron internetowych k. 103-107, 128-131, 133-127, 139-143, 145-149, 169-171, 689-693). Powód, w czasie swojej wieloletniej działalności zawodowej, był także wielokrotnie nagradzany za swoje osiągniecia w sektorze nieruchomości komercyjnych, zarówno za pomysły jak i sam wpływ jego osoby na branżę hotelarską w ogóle ( wydruki ze stron internetowych k. 160-164, 166-167). Osoba powoda, jak i udzielone przez niego wywiady lub jego wypowiedzi, są stałym przedmiotem zainteresowania mediów, które je komentują oraz w ramach których prowadzone są z tego powód dyskusje ( wywiad, zaproszenie do wywiadu k. 689-691 i pendriv’e k. 694, zestawienie k. 713-836).

Z uwagi na powyższe, działaniami (...) i tym samym samego jej prezesa zarządu (powoda), zainteresował się portal internetowy (...) w ramach działalności którego, ukazujące się na nim artykuły są wydawane przez i pod redakcją pozwanego R. K.. Wyżej wspomniana strona internetowa/portal internetowy (...) zajmuje się publikacją wszelkiego rodzaju informacji z branży hotelarskiej. Domena na której prowadzona jest powyższa strona internetowa została wykupiona przez pozwanego działającego jako przedsiębiorca pod firmą o nazwie (...) ( informacje k. 522-523, wydruk z CEiDG k. 518). Powyższy portal internetowy w ostatnich czasach, m.in. z uwagi na sytuację w jakiej znalazła się branża hotelarska z powodu pandemii, zyskał na popularności i zwiększył się udział osób odwiedzających go, co było przedmiotem pozytywnych komentarzy również ze strony samego pozwanego ( wydruki k. 848-858).

Pozwany, w ramach portalu internetowego (...) zapraszał powoda do wzięcia udziału w wywiadzie, jednakże udzielane były mu odpowiedzi odmowne informujące że powód nie ma czasu z uwagi na wcześniej zaplanowane czynności – co w grudniu 2020 r. oraz styczniu 2021 r. zostało skomentowane przez pozwanego na ramach w/w strony internetowej ( wydruki ze strony internetowej k. 541-543 i 545-548). Następnie, na stronie internetowej (portalu internetowym) (...) pojawiły się następujące artykuły autorstwa i wydawnictwa R. K. (pozwanego):

- w dniu 07 stycznia 2021 r. pod tytułem „ (...) ( wydruki k. 549-541, 597);

- w dniu 16 stycznia 2021 r. pod tytułem „ (...) ” ( wydruki k. 553-555 i 601-603);

- w dniu 21 stycznia 2021 r. pod tytułem „ (...) ( wydruki k. 557-563 i 605-613);

- w dniu 24 stycznia 2021 r. pod tytułem „ (...) ”( wydruki k. 565-567 i 615-616);

- w dniu 07 marca 2021 r. pod tytułem „ (...) ” ( wydruki k. 569-571 i 618-621). Powyższe artykuły były także przedmiotem wpisów (post’ów) na portalu (...) na profilu pozwanego R. K. (i profilu należącym do (...) oraz na portalu (...) pozwanego R. K. (i profilu należącym do (...), które to treści były szeroko komentowane ( wydruk strony internetowej wraz z sekcją komentarzy k. 643, 846, 636-651, 653-664 oraz 666-686 i 678-687). Dodatkowo na portalu (...) na profilu pozwanego R. K. pojawił się wpis (post) o treści: „ (...)Wpis (post) ten był szeroko komentowany ( wydruk ze strony internetowej k. 642 wraz z sekcją na komentarze k. 643).

Pozwany R. K. posiada wieloletnie doświadczenie związane z publicystyką prasy branżowej w zakresie hotelarstwa, pełni funkcje Wiceprzewodniczącego i Sekretarza Rady (...), jak również jest autorem publikującym na ramach w/w portalu (...) oraz osobą która bierze udział w audycjach radiowych i telewizyjnych, których przedmiotem są szeroko rozumiane sprawy ekonomiczne związane z branżą m.in. hotelarską, jak również jest on organizatorem oraz uczestnikiem konferencji ( inf. o pozwanym, profil na stronie (...) k. 520, 525-523, wydruk strony internetowej wraz z sekcją komentarzy k. 643, 846, 636-651, 653-664 oraz 666-686 i 678-687, wydruki ze stron internetowych k. 103-107, 128-131, 133-127, 139-143, 145-149, 169-171, 689-693).

Celem odniesienia się do przedmiotowych artykułów, w szczególności do dwóch tj. – z dnia 21 stycznia 2021 r. pod tytułem „ (...)oraz dnia 24 stycznia 2021 r. pod tytułem „ (...)– komentarz analityka”, powód zlecił sporządzenie prywatnej opinii/ekspertyzy dotyczącej efektywności zarządzenia (...) przez powoda, mając na względzie zarzuty stawiane w przedmiotowych artykułach. Z ekspertyzy ogólnie wynika, że przedmiotowe artykuły obarczone są błędami merytorycznymi z zakresu wiedzy o ekonomii, część twierdzeń nie daje się do weryfikacji oraz można wywieść ogólne wnioski, iż brak jest podstaw do stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu (...) przez powoda, rozumianego na gruncie podejmowanych przez niego decyzji jako prezesa spółki ( ekspertyza k. 696-708). Powód dołączył również oświadczenie współpracownika P. M. – dyrektora pionu finansowego (...), z którego wynika, iż działania powoda dążące do m.in. konsolidacji oraz podejmowane przez niego decyzje w zakresie zarządzania hotelami należącymi do Skarbu Państwa nie noszą znamion niegospodarności oraz nie można ich ocenić jako szkodzących finansom spółki ( oświadczenie, pendriv’e k. 694).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Wniosek podlegał uwzględnieniu, jednakże za zasadne sposoby zabezpieczenia Sąd uznał te wskazane jako ewentualne.

Na podstawie z art. 730 § 1 k.p.c. i 730¹ § 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia, może żądać każda strona lub uczestnik postępowania cywilnego, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. W celu uzyskania zabezpieczenia wystarczy jedynie uprawdopodobnić roszczenie i interes prawny, nie zaś je udowodnić. Zgodnie z art. 755 § 1 k.p.c., jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni.

Roszczenie jest uprawdopodobnione, jeżeli prima facie istnieje znaczna szansa jego istnienia. Wymóg uprawdopodobnienia roszczenia wiąże się z koniecznością uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone. Należy podkreślić, że uprawdopodobnienie nie przesądza udowodnienia mogącego być podstawą pozytywnego rozstrzygnięcia co do meritum sprawy. Istotą postępowania zabezpieczającego jest bowiem to, że sąd dokonuje jedynie wstępnej analizy dostarczonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2012 r., I ACz 782/12, LEX nr 1164918). Z kolei interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wówczas, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Ponadto jak wynika z treści art. 738 k.p.c. sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach.

Uwzględniając powyższe Sąd stanął na stanowisku, iż powód uprawdopodobnił w wystarczającym stopniu swoje roszczenia. Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi art. 24 k.c., z którego wynika, że ten, którego dobro osobiste zostało zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania takiego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on żądać, aby osoba dopuszczająca się naruszenia, dopełniła odpowiednich czynności do usunięcia jego skutków. Zatem, istnienie roszczenia o ochronę dóbr osobistych zależne jest od wystąpienia trzech przesłanek: po pierwsze - istnienie dobra osobistego podlegającego ochronie, po drugie - zagrożenia lub naruszenia tego dobra, po trzecie - bezprawności działania naruszającego. Pierwsze dwie przesłanki zobowiązany jest wykazać powód, co do bezprawności naruszenia, art. 24 k.c. formułuje możliwe do obalenia domniemanie, że każde naruszenie dóbr osobistych jest bezprawne. Wobec tego, to na pozwanego przenosi się ciężar wykazania, że jego zachowanie nie było bezprawne - ustawodawca dokonał więc istotnej modyfikacji ogólnej zasady rozkładu ciężaru dowodu wyrażonej w art. 6 k.c. Powyższe oznacza, że na obecnym etapie Sad nie bada bezprawności czynności pozwanego, a powód zobowiązany jest do wykazania wyłącznie naruszenia swoich dóbr osobistych.

Jak wskazuje się w doktrynie, sąd ustalając, czy nastąpiło naruszenie dóbr osobistych, powinien ocenić, czy na skutek działania sprawcy powód miał wystarczającą podstawę do negatywnych odczuć, przy czym należy uwzględnić nie tylko jego osobiste przeżycia, ale także przeciętną reakcję człowieka. Miernika obiektywnego poszukuje się zazwyczaj w tzw. opinii publicznej, która jest wyrazem poglądów powszechnie przyjętych i akceptowanych przez społeczeństwo w danym miejscu i czasie. Ocena, że określona wypowiedź, według tak ujętych kryteriów, nie narusza dóbr osobistych jednostki, wymaga uzasadnienia obejmującego wszystkie istotne elementy stanu faktycznego, a także odwołania się do owych przyjętych i akceptowanych przez ogół społeczeństwa poglądów w danej kwestii. Na takiej dopiero podstawie sąd może zająć stanowisko, czy określone zachowanie w powszechnym odczuciu stanowi naruszenie godności człowieka, czy też opinia publiczna nie wiąże z nim takich konsekwencji.

Z treści pozwu wynika, że powód naruszenie dóbr osobistych łączy z podważeniem przez pozwanego jego kwalifikacji zawodowych niezbędnych do wykonywania czynności zawodowych jako prezesa dużej spółki handlowej, zarządzającego grupą hoteli państwowych, jak również ogólnie zdobytej renomy w branży hotelarstwa. Powód więc wskazuje, że sformułowania użyte w artykułach oraz grafiki do nich załączone naruszyły jego dobre imię, podważyły kwalifikacje i stawiały w złym świetle narażając na negatywne oceny otoczenia. Zdaniem powoda naruszono jego cześć, postrzeganie go jako osoby o wysokich kwalifikacjach merytoryczno-zawodowych, nieposzlakowanej reputacji zawodowej, rzetelnej i sumiennej. Ochronę czci i dobrego imienia, poza wskazaniem ich w treści art. 23 k.c., gwarantuje art. 47 Konstytucji RP oraz art. 12 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i art. 10 ust. 2 EKPCz. W piśmiennictwie i orzecznictwie wyróżnia się dwa aspekty czci: wewnętrzny, nazywany godnością osobistą, obejmującą wyobrażenie człowieka o własnej wartości oraz oczekiwanie szacunku ze strony innych ludzi, oraz zewnętrzny, oznaczający dobrą sławę, dobrą opinię innych ludzi, szacunek, którym obdarza daną osobę otoczenie ( wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 2014 r., V CSK 361/13, OSNC-ZD 2015, Nr C, poz. 38). Naruszenie czci zewnętrznej określane jest jako zniesławienie (co w prawie karnym stanowi czyn z art. 212 k.k.), natomiast czci wewnętrznej – znieważenie (w prawie karnym jest to przestępstwo z art. 216 k.k.). W tekście Konstytucji wyróżniono natomiast cześć i dobre imię (art. 47). W czci człowieka wyróżnia się dwie jej strony ( por. J. Wierciński, Niemajątkowa ochrona czci, s. 60 i n.; Radwański, Prawo cywilne 2005, s. 163, Nb 374): stronę wewnętrzną, nazywaną godnością osobistą, obejmującą wyobrażenie człowieka o własnej wartości oraz oczekiwanie szacunku ze strony innych ludzi ( w judykaturze por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 października 1987 r., II CR 269/87, OSNCP 1989, Nr 4, poz. 66; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 21 marca 1995 r., I ACr 113/95, niepubl.; wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 2014 r., V CSK 361/13, OSNC-ZD 2015, Nr C, poz. 38, z glosą P. Księżaka, MoP 2015, Nr 6, s. 313; por. B. Gawlik, Dobra osobiste, s. 19) oraz stronę zewnętrzną, oznaczającą dobrą sławę, dobrą opinię innych ludzi, szacunek, którym obdarza daną osobę otoczenie. Dobra sława (dobre imię) obejmuje wszystkie dziedziny aktywności życiowej osoby: jej życie osobiste, zawodowe i społeczne ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 29 października 1971 r., II CR 455/71, OSNCP 1972, Nr 4, poz. 77). Naruszenie czci zewnętrznej ma miejsce w przypadku przypisania innej osobie postępowania lub właściwości, które mogą wpłynąć negatywnie na ocenę tej osoby przez innych. Z naruszeniem czci zewnętrznej (zniesławieniem) mamy do czynienia w przypadku, gdy wypowiedź naruszająca cześć dotrze do innych osób (przynajmniej jednej) niż tylko osoba zniesławiana ( tak trafnie Sąd Najwyższy w wyroku z 8 maja 2014 r., V CSK 361/13). Może tu chodzić zarówno o rozpowszechnianie wiadomości określonej treści, która stanowi zarzut pod adresem jednostki, jak i wyrażanie ujemnej oceny jej działalności. Przy ocenie naruszenia dobrego imienia należy mieć na uwadze nie tylko subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, ale przede wszystkim obiektywną reakcję w opinii społeczeństwa ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2018 roku, V ACa 256/17).

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, iż dokonane ustalenia dają podstawy do przypisania stronie pozwanej naruszenia dóbr osobistych powoda. Z załączonych dokumentów wynika, że powód jest osobą o wieloletnim doświadczeniu zawodowym, posiadającym określone umiejętności (o czym świadczy jego dotychczasowa historia zatrudnienia) oraz dobrze znaną w środowisku branży hotelowej, jak również branży nieruchomości komercyjnych. Dodatkowo, powód aktualnie kieruje jako prezes zarządu spółką prawa handlowego (...), zajmująca się zarządzaniem części majątku Skarbu Państwa, i z tego powodu w pełni finansową przez Skarb Państwa. W takiej sytuacji, w ocenie Sądu, kompetencje zawodowe podlegają wnikliwej ocenie przy ewentualnym zatrudnieniu, a wykonywanie czynności związanych z ogólnie pojętym zarządzaniem choćby częścią majątku należącego do Skarbu Państwa lub spółką z pełnym udziałem Skarbu Państwa czyli w pewnym sensie, decydowaniem o finansach które można określić mianem finansów publicznych, gdyż powód jest wszakże osobą wykonującą w imieniu podmiotu niezaliczanego do sektora finansów publicznych, któremu przekazano do wykorzystania lub dysponowania środki publiczne, czynności związane z wykorzystaniem tych środków lub dysponowaniem tymi środkami - wymaga zarówno wysokich kwalifikacji, zaufania osób z którymi się współpracuje, jak również osoba taka musi posiadać odpowiednie kwalifikacje i określoną opinię w danym środowisku. Powód, który od wielu lat związał swoją drogę zawodową z pełnieniem funkcji kierowniczych w branży hotelarskiej, wybrany został na prezesa zarządu właśnie z powodu posiadanego doświadczenia i umiejętności. Przedstawienie powoda opinii publicznej jako kogoś, kto nie posiada wystarczającej wiedzy do zarządzania spółką z pełnym finansowaniem ze strony Skarbu Państwa oraz twierdzeniami, że powód naraził taką spółkę na szkodę lub mógł narazić taką spółkę na szkodę – co w tym przypadku, z powodu charakteru (...) i podstaw jej finansowania, można także rozpatrywać jako naruszenie dyscypliny finansów publicznych - stanowi jeden z najcięższych zarzutów jakie można postawić takiej osobie. Powód, który naraża spółkę zajmującą się zarządzeniem części majątku Skarbu Państwa oraz korzystającej w pełni z finansowania Skarbu Państwa, musiałby być bowiem oceniony jako pozbawiony kwalifikacji zawodowych, a co pozwany insynuuje w treści swoich artykułów. W pełni należy podzielić argumentację powoda, która znalazła się w uzasadnieniu pozwu, a która polegała na twierdzeniu, iż naruszenie dóbr osobistych winno być oceniane w świetle jego kontekstu, konsekwencji, właściwości osobistych stron - zarówno naruszającego jak i poszkodowanego. W niniejszym przypadku uwzględnić należy obok wielu innych czynników także fakt, iż naruszenia dokonano używając argumentów, które mogły zniweczyć dotychczasowy dorobek zawodowy i utrudnić powodowi funkcjonowanie zawodowe w przyszłości.

Tym samym należało uznać, iż powód mógł doznał krzywdy związanej z przypisaniem mu cech zawodowych i osobistych, które przedstawiły go jako osobę niekompetentną w stopniu uniemożliwiającym prawidłowe zarządzanie spółką prawa handlowego i możliwe wyrządzenie szkody takiej spółce. Co do samej treści przedmiotowych artykułów, zauważyć należy iż w poszczególnych artykułach i ich fragmentach pozwany powołuje się także na opinie i analizy czytelników portalu internetowego (...) (powielone następnie na innych portalach internetowych i społecznościowych), jednakże z treści tych artykułów wynika wprost, że podziela on te stanowiska i komentuje je w sposób zgodny z ich przekazem. Wskazać należy, iż dobra osobiste osoby fizycznej mogą zostać naruszone całą treścią i sensem publikacji, z której wynikają jednoznaczne sugestie co do nagannego moralnie postępowania wymienionej w niej osoby, a nie tylko konkretnymi fragmentami czy sformułowaniami ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., V CK 868/04, LEX nr 196405). Dobre imię naruszają wypowiedzi, które obiektywnie oceniając, przypisują osobie niewłaściwe postępowanie mogące spowodować m.in. utratę do niej zaufania potrzebnego do wykonywania działalności zawodowej. Zatem same twierdzenia co do tego, że dane przytoczone w treści artykułu pochodzą od czytelnika (lub z innego źródła), jak i umieszczanie w treściach sformułowań typu „ przepraszam za porównanie”, czy „ wszelka zbieżność imion i nazwisk jest przypadkowa” po dokonanej czynności którą można ocenić jako naruszenie dóbr osobistych - co do zasady nie wyłączają wspomnianego naruszenia. Szczególnie gdy weźmie się pod uwagę, że część z nich ma charakter jawnie cyniczny i połączona jest z grafiką sugerującą niemoralną współpracę powoda z Premierem Rzeczypospolitej Polskiej mającą na celu wykorzystanie sytuacji epidemii i związanych z nią obostrzeń dla swoich własnych celów (tj. wykupienie hoteli prywatnych po niższych cenach). W powyższym zakresie tj. powoływania się przez pozwanego na wypowiedzi innych osób i zawarcie ich w artykule co do możliwego wyrządzenia spółce szkody, należy zwrócić uwagę, iż ocena bezprawności działania dziennikarza zarówno przez doktrynę, jak i judykaturę została przełamana wyrokiem SN z 5 marca 2002 r. I CKN 535/00, w którym zauważono, że dziennikarz, któremu zarzucono bezprawne naruszenie dóbr osobistych w publikacji prasowej zawierającej fakty przedstawione przez inne osoby oraz ich oceny, nie jest zobowiązany do wykazania, że fakty, które przytoczył, miały miejsce. Wystarczy udowodnić, że osoby, które je relacjonowały, istniały i że były one wiarygodne - przeprowadzając ograniczony do tej kwestii tzw. dowód prawdy. Podkreślić należy jednak, że Sąd na obecnym etapie nie bada przesłanki bezprawności i tym samym nie przeprowadza postępowania mającego na celu ustalenie w/w okoliczności, zaś powód dołączył do pozwu dokumentację w postaci specjalnie sporządzonej prywatnej ekspertyzy oraz oświadczenie dyrektora pionu finansowego (...), z których wynika iż treści zawarte w przedmiotowych publikacjach mijają się z prawdą. W pewnym sensie należało podzielić także stanowisko powoda co do „hejterskiego” charakteru przedmiotowych artykułów, zważyć bowiem należy że pozwany rozpoczął swoją działalność publicystyczną objętą niniejszym pozwem, dopiero w momencie gdy uzyskał odmowną odpowiedź na zaproszenie powoda do udzielenia wywiadu, jak również intensywność treści tych artykułów/post’ów/wpisów wzrastała z każdym kolejnym - a o czym świadczą daty poszczególnych artykułów i wpisów/post’ów na portalach internetowych, czy społecznościowych. Kwestia ta jednak na obecnym etapie ma jedynie walor dodatkowy.

Idąc dalej, w ocenie Sądu powód zdołał także uprawdopodobnić posiadanie interesu prawnego w zabezpieczeniu powództwa. Jak już wyżek wskazano, treść przedmiotowych publikacji jest tego rodzaju, że przeciętny czytelnik zapoznając się z ich treścią jest w stanie wywieść wniosek, że powód nie posiada kwalifikacji aby sprawować pełnioną funkcję prezesa zarządu spółki (...), jak również że jego działania szkodzą spółce, bezpośrednio stawiając powoda w negatywnym świetle. Zatem, utrzymywanie na stronach i portalach internetowych lub społecznościowych powyższych treści może doprowadzić do kolejnych naruszeń dóbr osobistych powoda skutkując umniejszeniem jego zdobytej do tej pory renomy i powstaniem po jego stronie kolejnych roszczeń – szczególnie gdy weźmie się pod uwagę, że strona internetowa (...) i tym samym związane z nią inne media społecznościowe na których publikowane są artykuły, zyskały w ostatnim czasie na popularności, i jak wynika ze zgromadzonego materiału, zwiększyła się oglądalność, czy wyświetlenia – ogólnie zainteresowanie w/w portalem internetowym. Portal ten z kolei skierowany jest przede wszystkim do osób które interesują się informacjami z zakresu branży hotelarskiej, co pozwala przypuszczać że odwiedzany jest również przez przedsiębiorców, z którymi powód lub kierowana przez niego spółka może być obecnie w stosunkach gospodarczych lub planować współpracę. Zważyć należy również, iż przedmiotowe artykuły i wpisy/post’y były przedmiotem szerokich komentarzy użytkowników, a co uwidacznia że treści te trafiają do opinii publicznej, kształtując wizerunek powoda w sposób dla niego niepożądany i umniejszający jego osobę. Uwzględnić trzeba też, że powód jest wszakże prezesem spółki finansowanej ze Skarbu Państwa, zatem dalsze utrzymywanie przekazu osoby powoda jako nieudolnego do kierowania taką spółką naraża go na pogłębia utraty szacunku i dobrego imienia w oczach ogółu. Zatem, stopień nasilenia zarzutów formułowanych przez pozwanego, ich natężenie, a także zasięg oddziaływania – także z uwagi na stopień rozpoznawalności osoby powoda – powoduje, iż funkcjonowanie w przestrzeni publicznej spornych publikacji będzie w sposób permanentny godził w dobra osobiste powoda – cześć i dobre imię. Równocześnie długotrwałe funkcjonowanie w obiegu publicznym informacji godzących w dobra osobiste zwiększy istotnie rozmiar wyrządzonej przez pozwanego krzywdy, a zatem powód, nawet w przypadku uzyskania korzystnego dla siebie wyroku sądowego, nie osiągnie celu niniejszego postępowania, jakim jest ochrona dobrego imienia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał że uwzględnieniu podlegał sposób zabezpieczenia określony jako ewentualny tj. w postaci zamieszczenia wzmianek o treści szczegółowo określonych we wniosku o zabezpieczenie. Sąd nie może zabezpieczyć roszczenia w szerszym zakresie lub innego, niż żąda uprawniony, oraz zastosować innych sposobów niż wskazane we wniosku, z tym że może zastosować tylko niektóre bądź jeden z nich, jeżeli w ocenie sądu jest to wystarczające dla zapewnienia uprawnionemu należytej ochrony prawnej ( tak Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w postanowieniu z 9 lutego 2012 roku, I ACz 196/12, Legalis). Przepis art. 755 k.p.c. przewiduje w § 1 zd. 1, że w sytuacji, gdy przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosowanie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. Wnioskowany podstawowy sposób zabezpieczenia w postaci zablokowania dostępu do przedmiotowych publikacji Sąd uznał za zbyt obciążający pozwanego oraz za dążący do spełnienia roszczenia czyli naruszający art. 731 k.p.c. z jednoczesnym brakiem podstaw do stwierdzenia spełnienia się przesłanek wyłączających zastosowanie wspomnianego przepisu, a więc okoliczności z art. 755 § 2¹ k.p.c. dotyczących wszakże odwrócenia grożącej szkody lub innych niekorzystnych dla uprawnionego skutków - gdyż w niniejszej sprawie wskazany sposób zabezpieczenia doprowadziłoby do wypaczenia idei postępowania zabezpieczającego, mającego służyć zapewnieniu uprawnionemu tymczasowej ochrony. Podstawowy wniosek o zabezpieczanie polegać miałyby bowiem na zablokowaniu dostępu do treści przedmiotowych publikacji, a więc niewątpliwie dąży on do celu jakim jest usunięcie tych publikacji z sieci Internet, gdyż zablokowanie dostępu co ich treści - chociaż z technicznego punktu widzenia nie musiałoby oznaczać ich usunięcia - to spełniałoby cel pozwu, jakim jest uniemożliwienie zapoznania się z nimi. Należy zauważyć, że w świetle uprawdopodobnionych przez powoda okoliczności co do naruszenia jego dóbr osobistych na skutek publikacji przedmiotowych artykułów oraz wpisów/post’ów już doszło, a zatem samo ich istnienie w przestrzeni publicznej (choć już opatrzonych odpowiednią adnotacją) nie będzie źródłem nowej szkody, bądź intensyfikacji stopnia doznanej już krzywdy. Dla zapobieżenia ewentualnym skutkom w postaci rozszerzenia kręgu odbiorców, do których dotrze informacja, w stosunku do której powód uprawdopodobnił istnienie naruszenia dóbr osobistych, sposób zabezpieczenia zmierzający w całości do realizacji roszczenia jawi się jako nadmierny i nieproporcjonalny do celu, jaki miałby zostać osiągnięty. Jeśli bowiem zablokowanie dostępu do artykułu miałoby zmierzać do zapobieżenia trwałej i nieodwracalnej szkody, jaką byłaby ujma na czci i dobrym imieniu powoda w stopniu większym niż to miało miejsce w wyniku samej publikacji, to osiągnięcie tegoż celu mogłoby nastąpić przez środki w mniejszym stopniu ingerujące w zagadnienie wolności słowa i prawa do wolności wypowiedzi już opublikowanych, jak chociażby poprzez zobowiązanie pozwanego do opatrzenia artykułu stosownym oświadczeniem o toczącym się procesie dotyczącym kwestionowanych artykułów, który to sposób został również wskazany przez powoda. Z uwagi na swoją nieproporcjonalność w stosunku do zakresu ochrony, jakiej miałoby służyć udzielenie zabezpieczenia i związania sądu granicami wniosku o udzieleniu zabezpieczenia, wniosek ten w części, w jakiej zmierzał do nakazania pozwanemu zablokowania dostępu do przedmiotowych publikacji z sieci Internet podlegał oddaleniu.

Opatrzenie publikacji wzmianką jest właściwym – zdaniem Sądu – sposobem zabezpieczenia roszczeń dochodzonych pozwem. Na przyszłość bowiem wyczuli czytelników, że treści objęte daną publikacją są przedmiotem procesu sądowego, co powinno wywołać skutek w postaci zwiększonej dozy krytycyzmu odnoście przedstawionych w niej tez i ocen. Z kolei dla osób, które już wcześniej zetknęły się z publikacją taka wzmianka będzie przyczyną większej powściągliwości w bezkrytycznym powielaniu lub powtarzaniu na szerszym polu opinii przedstawionych w zakwestionowanych publikacjach, a przynajmniej skłoni do podkreślenia, że publikacja tej treści jest przedmiotem procesu.

Zablokowanie zaś dostępu do publikacji (podobnie jak ich usunięcie) Sąd ocenił jako trudne do wykonania (wszak treści, umieszczone raz w Internecie „nie giną”), a ponadto jako „przepisywanie historii” (faktem jest bowiem, że publikacje takie powstały i były rozpowszechnione) i nadmierną ingerencję w wolność słowa, w tym swobodę formułowana opinii przez masmedia.

Stosownie do art. 756² § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd uwzględniając wniosek o zabezpieczenie dotyczący m.in. uregulowania stosunków na czas trwania postępowania może zagrozić pozwanemu nakazaniem zapłaty na rzecz powoda określonej sumy pieniężnej na wypadek naruszenia obowiązków określonych w tym postanowieniu. Są uznał jednak, że wniosek w tym zakresie nie jest zasadny. Po pierwsze w ocenie Sądu, na obecnym etapie nie ma podstaw do stwierdzenia że pozwany nie wykona w sposób dobrowolny sposobu zabezpieczenia jaki orzeczono przedmiotowym postanowieniem. Za okoliczność przemawiającą za tym nie można uznać wyłącznie samej odmowy, czy też brak odpowiedzi na wezwanie powoda do zaprzestania dokonywania naruszeń dóbr osobistych. Zauważyć należy, że naruszenie dóbr osobistych z uwagi na treść publikowanych artykułów jest kwestią oceną, zależną od wielu czynników i na etapie samego publikowania pozwany mógł być przekonany o tym, że treści te pozostają w dopuszczalnych granicach prawnych. O tym, że treści publikacji mogły naruszyć dobra osobiste, pozwany poweźmie wiedzę dopiero po doręczeniu mu obowiązku stwierdzonego uzasadnianym postanowieniem. Nie odpowiadając więc na wezwanie w sposób w jaki życzyłby sobie tego powód, pozwany działa w zakresie przyznanych mu uprawnień i własnego przekonania co do legalności takiego postępowania. Nie można więc z faktu odmiennych stanowisk w sprawie wywodzić tego, że pozwany zignoruje zobowiązanie nałożone na niego przez organ państwowy. Nie przedstawiono również żadnego innego działania pozwanego, które świadczyłoby o tym, że zaniechania on prawnie wiążącego go obowiązku orzeczonego przez Sąd – szczególnie, że orzeczony sposób zabezpieczenia nie nadwyręża pozwanego tzn. nie powoduje takiego obciążenia, które uzasadniałoby z samego swego charakteru przyjęcie, że pozwany go nie wykona. Nie można więc antycypować w tym zakresie postępowania pozwanego w taki sposób, a w jaki przedstawia to powód działający w swoim, najlepszym interesie. Za odmową uwzględnienia wniosku w tym zakresie przemawia także sama pozycja pozwanego, jako osoby która utrzymuje się z ogólnie pojętej działalności dziennikarskiej, a niewykonanie orzeczonego obowiązku, może nieść za sobą dla niego istotne negatywne skutki nie tylko prawne, ale również wizerunkowe. Po drugie, zdaniem Sądu, wnioskowana kwota zagrożenia jest relatywnie zbyt wysoka w stosunku zarówno do ewentualnych korzyści odniesionych osobiście przez pozwanego z racji publikacji przedmiotowego materiału, jak i okoliczności ewentualnego wzbogacenia się powoda z tytułu uzyskanych z tego tytułu sum. Zważyć bowiem należy, że wniosek ten dotyczy każdej z publikacji, a zatem dotyczy w rzeczywistości nie kwoty wyłącznie 2.000 zł, a 12.000 zł (2.000 zł x 6) dziennie. W tym zakresie obciążanie pozwanego obowiązkiem zapłaty kwoty niewspółmiernie wysokiej nie jest konieczne dla osiągnięcia celu niniejszego postępowania.

Mając powyższe na uwadze, Sąd, uznając że powód uprawdopodobnił swoje roszczenie oraz posiadanie interesu prawnego, na mocy art. 730¹ § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Zarządzenia wykonawcze: (...)

Dodano: 3 lutego 2025, Opublikował(a): Iwona Lubańska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Rafał Schmidt
Data wytworzenia informacji: 9 czerwca 2021