Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożena Chłopecka

Protokolant: sekretarz sądowy Oliwia Goliszewska

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2024r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa K. K. (1)

przeciwko E. M.

o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie

oraz z pozwu wzajemnego E. M.

przeciwko K. K. (1)

o ochronę dóbr osobistych

I.  zobowiązuje pozwaną do zamieszczenia w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie na stronie jej profilu (...)przeprosin w postaci ogólnodostępnego i czytelnego postu, na co najmniej 271 dni, o następującej treści: „Przepraszam Panią K. K. (1) za treść wpisu opublikowanego przeze mnie na moim profilu (...) w dniu 26 maja 2019 roku. Oświadczam, że zawarte w tym poście informacje dotyczące Pani K. były szkalujące i nieprawdziwe, a moje zachowanie bezprawne. Przepraszam, E. M. (1) (wcześniej E. M. (2)).” Bez jakichkolwiek komentarzy lub zabiegów edycyjnych lub redakcyjnych, które mogłyby zniekształcić przekaz i powagę tego oświadczenia i nakazanie powstrzymywania się od jego dalszego komentowania,

II.  zakazanie pozwanej naruszania dóbr osobistych powódki, w tym dobrego imienia oraz prawa do prywatności, poprzez publiczne prezentowanie jakichkolwiek treści dotyczących życia prywatnego i zawodowego powódki, w szczególności w zakresie;

1)  relacji prywatnej z T. M.,

2)  przypisywania powiązań ze środowiskiem „(...)” i innych środowisk przestępczych,

3)  reklamowania produktów o charakterze erotycznym z wizerunkiem powódki,

III.  zasądza od pozwanej E. M. na rzecz powódki 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) z tytułu zadośćuczynienia,

IV.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

V.  ustala, że pozwana E. M. (1) ponosi w całości koszty postępowania, z tym, że ich wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu,

VI.  w całości oddala powództwo wzajemne E. M.,

VII.  ustala, że powódka E. M. (1) w całości ponosi koszty postępowania związane z powództwem wzajemnym, z tym, że ich wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 729/20

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 23 marca 2020 r. przeciwko E. M. (poprzedmio E. M. (2)) powódka K. K. (1) wniosła o :

1)  usunięcie na podstawie art. 24 § 1 k.c. skutków naruszenia dóbr osobistych poprzez:

a)  zobowiązanie pozwanej do zamieszczenia w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie na stronie jej profilu (...) przeprosin w postaci ogólnodostępnego i czytelnego postu, na co najmniej 271 dni, o następującej treści: „Przepraszam Panią K. K. (1) za treść wpisu opublikowanego przeze mnie na moim profilu (...) w dniu 26 maja 2019 roku. Oświadczam, że zawarte w tym poście informacje dotyczące Pani K. były szkalujące i nieprawdziwe, a moje zachowanie bezprawne. Przepraszam, E. M. (1) (wcześniej E. M. (2))” bez jakichkolwiek komentarzy lub zabiegów edycyjnych lub redakcyjnych, które mogłyby zniekształcić przekaz i powagę tego oświadczenia i nakazanie powstrzymywania się od jego dalszego komentowania;

b)  upoważnienie powódki do opublikowania na koszt pozwanej przeprosin o wskazanej wyżej treści w czasopiśmie (...) lub innym czasopiśmie o zbliżonym nakładzie w ramce o wymiarach nie większych niż 5 x 10 cm w przypadku niewykonania przez Pozwaną obowiązku wskazanego w pkt. a. obowiązku w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie;

2)  zakazanie Pozwanej na podstawie art. 24 § 1 k.c. naruszania dóbr osobistych Powódki, w tym dobrego imienia oraz prawa do prywatności, poprzez publiczne prezentowanie jakichkolwiek treści dotyczących życia prywatnego i zawodowego Powódki, w szczególności w zakresie:

a) relacji prywatnej z T. M.,

b) przypisywania powiązań ze środowiskiem „(...)” i innych środowisk przestępczych,

c) reklamowania produktów o charakterze erotycznym z wizerunkiem Powódki;

3) zasądzenie od Pozwanej na rzecz Powódki na podstawie art. 24 § 1 w zw. z art. 448 k.p.c. kwoty 20.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności - doręczenia pozwu do dnia zapłaty z tytułu zadośćuczynienia pieniężnego za

doznaną krzywdę;

4) zasądzenie od Pozwanej na rzecz Powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i kosztów postępowania zabezpieczającego obu instancji.

Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, iż w dniu 26 maja 2019 roku pozwana E. M. (1) w serwisie społecznościowym (...), na profilu należącym do pozwanej zamieściła post dotyczący życia prywatnego i zawodowego powódki, zaznaczając że do tego postu zostały załączone zdjęcia powódki pozwalające na jej łatwą identyfikację. Zdaniem powódki w poście tym zostały zawarte treści, które jej zdaniem naruszają dobra osobiste: dobre imię, godność, prawo do prywatności. Publikacja ta zawiera szereg informacji nieprawdziwych i obraźliwych. Jako określenia, z którymi powódka wiąże naruszenie dóbr osobistych wskazała następujące: „panienka”, „znana też z (...)”, „ K. K. próbująca obecnie brylować na salonach”, „w najlepsze reklamuje (...)”, „T. M. nawet przez sekundę nie wstydzi się przed narodem (…) tego z kobietą jakiego pokroju jest”, „Kobieta znana ze środowiska (...). Powódka wskazała, że naruszenie dóbr osobistych powódki przez pozwaną nie miało miejsca po raz pierwszy w w/w poście z dnia 26 maja 2019 roku. Powódka podała, że już we wcześniejszych postach pozwana użyła pod adresem wnioskodawczyni określeń: „obrzydliwa (...)”, „może ją mieć każdy (...). Powódka dodała, iż działania pozwanej wywołały u niej poczucie niepokoju i obawy co do przyszłych naruszeń dóbr osobistych (nachodzenie, poniżanie, rozpowiadanie fałszywych lub prywatnych informacji) dokonywanych publicznie-wśród znajomych, na uczelni, gdzie odbywała studia oraz w miejscu pracy. Powódka wskazała, iż ciągły stres wywołał u niej choroby serca (arytmię) /pozew k. 3-12/.

Pozwana E. M. (1) w odpowiedzi na pozew z dnia 18 czerwca 2020 roku wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zdaniem pozwanej powódka K. K. (1) uzasadnia swoje powództwo na prywatnej korespondencji swojego obecnego partnera T. M. z żoną E. M.. Pozwana nigdy nie udzieliła zgody na upublicznienie prywatnej korespondencji, a jej zdaniem posługiwanie się nią w procesie przeciwko obecnej żonie obecnego partnera K. K. T. M. narusza dobra osobiste pozwanej E. M.. Wobec powyższego pozwana w odpowiedzi na pozew zawarła pozew wzajemny skierowany przeciwko K. K. (1), w którym wniosła na podstawie art. 24 § 1 k.c. usunięcie skutków naruszenia dóbr osobistych powódki wzajemnej poprzez:

a)  zamieszczenie na swoim profilu (...) lub na koncie używanym w momencie uprawomocnienia się w w/w wyroku, przez pozwaną wzajemnie K. K. (1) przeprosin w postaci ogólnodostępnego postu na co najmniej 100 dni przeprosin: „Przepraszam E. M. (uprzednio E. M. (2)) za zachowania naruszające jej dobre imię, wizerunek oraz naruszenia prawa do prywatności poprzez rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji, rozpowszechniania prywatnej korespondencji pomiędzy E. M., a jej mężem T. M., umieszczania zdjęć syna E. M. i T. M. na moim profilu, nie będąc do tego uprawniona”;

b)  opublikowanie w/w przeprosin w czasopiśmie (...) lub w ramce o wymiarach 10x10 w przypadku niewykonania przez pozwaną wzajemnie pkt. a;

c)  zakazanie pozwanej wzajemnie K. K. (1) naruszania dóbr osobistych

powódki E. M. czci, dobrego imienia, prawa do prywatności w tym więzi rodzinnej, intymnej z T. M., tajemnicy korespondencji i

prezentowania jakichkolwiek treści w jakiejkolwiek formie w szczególności:

1.  relacji K. K. (1) z T. M.;

2.  informowania o jakichkolwiek szczegółach z życia prywatnego powódki wzajemnej w tym w szczególności o więzi intymnej małżeńskiej z T. M.;

3.  zakazanie publikacji jakichkolwiek zdjęć małoletniego D..

/odpowiedź na pozew wraz z pozwem wzajemnym k. 70-80/.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska w sprawie, z tym że na rozprawie w dniu 31 stycznia 2023 roku powódka zmieniła w pkt 3 pozwu i wniosła o zasądzenie kwoty zadośćuczynienia na rzecz Fundacji wybranej przez Sąd, na rzecz pomocy samotnym matkom /protokół rozprawy k. 368-370, protokół rozprawy k. 475-47/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka K. K. (1) ma (...) lat. Gdy miała około 20 lat była fotomodelką i reklamowała bieliznę. Strony postępowania były koleżankami. Miały wspólnych znajomych. Konflikt pomiędzy stronami zaczął narastać, gdy E. M. (1) rozstała się ze swoim mężem T. M.. Bezpośrednią przyczyną rozpadu małżeństwa pozwanej było uczucie, którym E. M. (1) obdarzyła znanego aktora P. D.. Pomiędzy pozwaną a T. M. przed Sądem Okręgowym w Warszawie toczyło się postępowanie o rozwód. Wówczas T. M. zaczął się spotykać z powódką K. K. (1). W trakcie trwania ich związku T. M. okazywał K. K. (1) korespondencję, którą prowadził ze swoją małżonką. Korespondencja ta miała na celu zdyskredytowanie K. K. (1) w oczach jej partnera. E. M. (3) napisała mu wtedy: ,,(...) ,,(...) W trakcie znajomości stron E. M. (3) przesłała K. K. (1) zdjęcia swojego syna D. M.. K. K. (1) umieściła je na swoim profilu na (...). Pozwanej to się nie spodobało, poprosiła więc powódkę o ich usunięcie, co nastąpiło niezwłocznie / dowód: zeznania świadka T. M. k.369-370, zeznania powódki K. K. (1) k. 368v.-369 i k. 475v., zeznania pozwanej E. M. k. 402v.-403 i k. 475v. -476, korespondencja k. 38v.-40, zdjęcia k. 137-139/.

W dniu 26 maja 2019 roku pozwana E. M. (1) (wówczas E. M. (2)) opublikowała w serwisie społecznościowym (...) na swoim profilu pod adresem (...) wpis, którego tematem przewodnim były wybory oraz zdyskredytowanie i ośmieszenie zdradzonego małżonka. Ponadto wpis zawierał elementy dotyczące życia prywatnego i zawodowego powódki. Do postu zostały załączone zdjęcia produktów firmy (...) (...) które były reklamowane z wykorzystaniem wizerunku powódki pozwalające na jej łatwą identyfikację. Publikacja ta zawierała określenia opisujące powódkę takie jak: „panienka”, „znana też z (...), „K. K. próbująca obecnie (...)”, „w najlepsze reklamuje (...)”, „(...)

W dniu publikacji postu pozwana E. M. (1) miała (...) obserwujących ją użytkowników / dowód: protokół otwarcia strony internetowej k. 16-22, wydruki z internetu k. 23-24/

Pismem z 10 czerwca 2019 r. pełnomocnik K. K. (1) zwrócił się do pozwanej do natychmiastowego usunięcia z serwisu (...) publikacji 26 maja 2019 roku wraz ze znajdującymi się w tej publikacji zdjęciami K. K. (1), a także do równoczesnego usunięcia wszystkich komentarzy umieszczonych pod publikacją. Jednocześnie pozwana została wezwana do natychmiastowego zaprzestania dalszych naruszeń dóbr osobistych powódki / dowód: wezwanie do zaprzestania naruszeń k. 25-25v., korespondencja e-mail k. 26/.

Wnioskiem z dnia 24 czerwca 2019 roku powódka K. K. (1) wystąpiła do Sądu Okręgowego w Warszawie o udzielenie zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania roszczenia o usunięcie i zaprzestanie dalszego naruszania dóbr osobistych poprzez:

1)  nakazanie E. M. (2) usunięcia ze strony internetowej (opisanej w treści żądania) wpisu z dnia 26 maja 2019 r. dotyczącego wnioskodawczyni,

2)  zakazanie E. M. (2) publicznego prezentowania jakichkolwiek treści dotyczących życia zawodowego i prywatnego wnioskodawczyni, w szczególności w zakresie relacji prywatnej z T. M., powiązań ze środowiskiem „(...)” i innych środowisk przestępczych, reklamowania produktów z wizerunkiem wnioskodawczyni – na czas trwania postępowania, nie dłużej niż 1 rok.

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2019 roku Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił wniosek. Na skutek zażalenia wnioskodawczyni (powódki) postanowieniem z dnia 17 grudnia 2019 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił częściowo zaskarżone postanowienie w ten sposób, że nadał mu następującą treść:

1.udzielić uprawnionej K. K. (1) zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania o ochronę dóbr osobistych poprzez zakazanie obowiązanej E. M. publicznego prezentowania treści dotyczących życia prywatnego wnioskodawczyni, w szczególności w zakresie relacji prywatnej z T. M., powiązań ze środowiskiem „(...)” i innych środowisk przestępczych, reklamowania produktów z wizerunkiem wnioskodawczyni – na czas trwania postępowania, nie dłużej niż 1 rok;

2. wyznaczyć uprawnionej czternastodniowy termin do wytoczenia powództwa przeciwko E. M. o ochronę dóbr osobistych pod rygorem upadku zabezpieczenia;

3. oddalić wniosek w pozostałym zakresie’’.

i oddalił zażalenie w pozostałej części / dowód: postanowienie Sądu Okręgowego k. 62 w aktach XXVCo 235/19 , postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie VI ACz 1120/19 k. 170-175 w aktach XXVCo 235/19/.

Wpis pozwanej z dnia 26 maja 2019 roku był udostępniony publicznie do czasu wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia. W tym czasie pod wpisem pojawiały się komentarze na temat powódki K. K. (1), ale również samej autorki-E. M..

K. K. (1) w dniu publikacji postu nie zajmowała się już modelingiem od 9 lat. Ponadto powódka nie wyrażała zgody na publikowanie treści dotyczących jej osoby ani jej zdjęć w Internecie. Post ukazał się na stronie głównej serwisu (...), wśród najlepiej wyeksponowanych materiałów, z uwidocznionym zdjęciem K. K. (1). Dotarł do szerokiego grona jej współpracowników i znajomych, wywołując znaczne poruszenie, w tym ze względu na wysuwane w komentarzach pod jej adresem sugestie co do moralności. Miało to ujemny wpływ na jej życie towarzyskie, zawodowe jak również zdrowotne. W wyniku stresu i presji psychicznej powódka miała problemy kardiologiczne. Publikacja postu była również źródłem jej problemów (...)/ dowody: zeznania świadka T. M. k.369-370, zeznania powódki K. K. (1) k. k. 368v.-369 i k. 475v., zaświadczenie lekarskie k. 400, zaświadczenie lekarskie k. 401, dokumentacja medyczna k. 430-431 /.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów załączonych do pozwu i dalszych pism procesowych oraz zeznań świadka T. M. i przesłuchania stron, uznając je za logiczne, niesprzeczne i konsekwentne, a zatem wiarygodne. Sąd uznał, że okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione na podstawie ww. dowodów, które pozwalały na wydanie wyroku. Dalsze prowadzenie postępowania nie miałoby wpływu na wynik sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo główne co do zasady należało uwzględnić, jednak w ograniczonym zakresie.

Powódka K. K. (1) wywodziła swoje roszczenie o ochronę dóbr osobistych z faktu publikowania przez pozwaną E. M. na jej profilu na portalu (...) informacji na temat życia prywatnego powódki.

Podstawę prawną roszczeń o ochronę dóbr osobistych stanowi art. 23 i 24 k.c. Stosownie do art. 24 § 1 k.c. ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać ochrony niemajątkowej przed – domyślnie bezprawnym – działaniem naruszyciela. Zgodnie ze zdaniem 3 ww. przepisu może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego, zaś o tym zadośćuczynieniu mówi art. 448 k.c.

Zgodnie z art. 23 kc dobra osobiste człowieka (jak w szczególności: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania) pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Stosownie do art. 24 § 1 kc ten czyjego dobro osobiste zostało zagrożone cudzym działaniem może żądać zaniechania tego działania - chyba, że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności by złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

W przepisie art. 24 § 1 kc ustanowione zostało domniemanie bezprawności naruszenia dobra osobistego. Domniemanie to podlega obaleniu przez wykazanie uprawnienia do określonego działania. Powyższe oznacza, że ten, kto twierdzi, że naruszono jego dobro osobiste, nie musi wykazywać bezprawności. Ciężar obalenia domniemania (braku bezprawności działania) spoczywa w tym wypadku na podmiocie, któremu zarzuca się naruszenie dobra osobistego (pozwanym) – na podstawie art. 6 kc (por. Piasecki K., Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, tezy do art. 24 kc). Bezprawność oznacza każde zachowanie się sprzeczne z obowiązującym porządkiem prawnym lub zasadami współżycia społecznego.

Powyższe oznacza, że w sprawach o ochronę dóbr osobistych obowiązuje odwrócony ciężar dowodu, obciążający stronę pozwaną i zgodnie z art. 24 § 1 zd. 1 kc dotyczy on braku bezprawności działania. Natomiast samo naruszenie zgodnie z art. 6 kc w zw. z art. 23 kc winien wykazać powód (tak: wyrok SA w Warszawie z 30.11.2017 r., VI ACa 1201/16).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, Sąd Okręgowy uznał, że powódka udowodniła, iż pozwana zamieściła na (...) post, który był opatrzony zdjęciem powódki reklamującej bieliznę firmy (...) ze strony (...) (pozwana wprost przyznała, że jest autorką wskazanego w pozwie wpisu). I chociaż pozwana w swoich zeznaniach wskazywała, że post dotyczył zbliżających się wyborów w kontekście polskiej klasy politycznej, której przedstawicielem w przeszłości był T. M. to faktycznie ten post nie miał nic wspólnego z wyborami, bowiem T. M. nie brał udziału w wyborach od 11 lat. Wpis ten publicznie prezentował szczegóły życia prywatnego powódki, przede wszystkim opisywał jej prywatną relację z T. M., przypisywał przynależność do środowiska (...) i innych środowisk przestępczych, a także reklamował produkty o charakterze erotycznym z wizerunkiem powódki. W konsekwencji co do zasady pozwana ponosi odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych powódki w zakresie, w jakim publikowała rzeczone informacje na swoim profilu na portalu (...).

Jednocześnie Sąd ocenił, iż pozwana zamieszczając wskazane w ustalonym stanie faktycznym wpisy na portalu (...), naruszyła dobra osobiste powódki. W szczególności naruszyła jej prawo do prywatności poprzez upublicznianie informacji na temat jej życia prywatnego i zawodowego. Sąd miał na względzie, że prawo do prywatności gwarantuje Konstytucja RP w art. 47, zgodnie z którym każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego. Sąd w składzie rozstrzygającym przedmiotową sprawę podziela przy tym pogląd wyrażony w orzecznictwie, zgodnie z którym rozpowszechnianie informacji z zakresu życia prywatnego, w tym intymnego, jest bezprawne. Irrelewantne znaczenie ma okoliczność, czy informacje te są prawdziwe czy też nie (por. wyrok SN z 11.03.1986 r., I CR 4/86; wyroki SA w Warszawie z 16.10.2015 r. I ACa 142/15, z 3.04.1997 r., I ACa 148/07).

W konsekwencji przyjąć należy, że w zakresie, w jakim powódka żądała ochrony jej prawo do prywatności, pozwana ponosi odpowiedzialność za bezprawne działanie, niezależnie od tego, czy publikowane przez nią informacje na temat powódki odpowiadały faktom czy nie - na podstawie art. 23 i 24 kc.

Sąd ocenił również, że zamieszczone przez pozwaną na jej profilu na (...) wpisy naruszają dobra osobiste powódki w postaci czci i godności . Jednocześnie Sąd zważył, że przez godność osobistą (cześć wewnętrzną) należy rozumieć wyobrażenie jednostki o własnej wartości, a przez cześć zewnętrzną – opinię (dobre imię, „dobrą sławę”, reputację), jak inni ludzie mają o wartości danego człowieka, a więc jego obraz w oczach osób trzecich ( por. wyrok SN z 18.11.2005 r., IV CK 213/05). Niewątpliwie używanie słów ,,panienka’’, ,,znana też z (...) ,,próbująca obecnie (...), ,, Kobieta znana ze środowiska (...) stawia powódkę jako osobę z marginesu społecznego -niemoralnej i wyuzdanej kochanki byłego męża pozwanej, powiązanej z prostytucją z D. i reklamującej produkty (...) i stanowi naruszenie dóbr osobistych. Zarzut taki – postawiony publicznie (w internecie) – umniejsza wizerunek powódki w jej wyobrażeniu o sobie i w ocenie innych, a więc godzi w godność człowieka, która zgodnie z art. 30 Konstytucji RP jest przyrodzona, niezbywalna i niewzruszalna. Odziera ją również z czci, reputacji i dobrego imienia w oczach osób trzecich, co jest szczególnie dotkliwe dla osoby wrażliwej i wywołuje u niej szereg negatywnych emocji takich jak pouczucie upokorzenia,, poniżenia oraz wstydu .

Rozstrzygając przedmiotową sprawę, Sąd miał na uwadze, że bezprawność naruszenia dóbr osobistych może wyłączyć jedynie podawanie informacji prawdziwych, o ile sprawca naruszenia działał w obronie uzasadnionego interesu. Jeśli podawał informacje fałszywe lub brak jest uzasadnionego interesu, naruszenie dóbr osobistych będzie bezprawne (por. wyrok SA w Katowicach z 2.04.2014 r., I ACa 1199/13).

Jak już podniesiono powyżej, pozwana nie uchyliła bezprawności działania poprzez wykazanie, że upublicznione przez nią informacje o powódce były prawdziwe. Pozwana opierała tezę o prawdziwości wpisów na (...) na własnych twierdzeniach i zeznaniach złożonych podczas przesłuchania stron.

Sąd uznał, że post, w którym zawarte są powyżej wskazane treści naruszają dobra osobiste powódki, bowiem w tej publikacji znajdują się powtarzane przez pozwaną fragmenty na temat powódki, jej życia prywatnego, intymnego, zawodowego a te informacje są krzywdzące dla powódki.

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że powódce K. K. (1) należało udzielić niemajątkowej ochrony prawnej przeciwko naruszeniu jej dóbr osobistych. Mając na względzie formę ich naruszenia, zaaprobować należało żądanie zobowiązania pozwanej E. M. do opublikowania w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie na stronie jej profilu (...) (...) przeprosin w postaci ogólnodostępnego i czytelnego postu, na co najmniej 271 dni, o następującej treści: „Przepraszam Panią K. K. (1) za treść wpisu opublikowanego przeze mnie na moim profilu (...) w dniu 26 maja 2019 roku. Oświadczam, że zawarte w tym poście informacje dotyczące Pani K. były szkalujące i nieprawdziwe, a moje zachowanie bezprawne. Przepraszam, E. M. (1) (wcześniej E. M. (2)).” Bez jakichkolwiek komentarzy lub zabiegów edycyjnych lub redakcyjnych, które mogłyby zniekształcić przekaz i powagę tego oświadczenia i nakazanie powstrzymywania się od jego dalszego komentowania.

W tym zakresie żądanie powódki było zasadne. W przekonaniu Sądu umieszczenie tzw. przeprosin będzie stanowiło podstawowy sposób usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, a jednocześnie będzie wyraźnym sygnałem dla pozwanej, że jej bezprawne działania mają swoje konsekwencje.

Uwzględniając powyższe, w niniejszej sprawie Sąd ograniczył miejsce opublikowania przeprosin do profilu pozwanej na portalu (...) (...), uznając, że w sprawie nie zostało wykazane, że do naruszenia doszło również w czasopiśmie (...) . Sąd oddalił zatem powództwo w zakresie nakazania pozwanej zamieszczenia przeproszenia w w/w gazecie, albowiem sporne informacje na temat powódki - stosownie do ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie - ukazały się jedynie na profilu pozwanej na (...), a zatem żądanie publikacji przeprosin w mediach byłoby nadmierną represją dla pozwanej, niewspółmierną do rozmiaru naruszenia dóbr osobistych powódki, mając w istocie charakter odwetowy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy ocenił, iż powódka zasługuje na ochronę prawną. Udzielając jej, Sąd zakazał pozwanej naruszania dóbr osobistych powódki, w tym dobrego imienia oraz prawa do prywatności, poprzez publiczne prezentowanie jakichkolwiek treści dotyczących życia prywatnego i zawodowego powódki, w szczególności w zakresie;

4)  relacji prywatnej z T. M.,

5)  przypisywania powiązań ze środowiskiem „(...)” i innych środowisk przestępczych,

6)  reklamowania produktów o charakterze erotycznym z wizerunkiem powódki.

Odnosząc się zaś do roszczenia powódki K. K. (1) o zadośćuczynienie wskazać należy, iż stosownie do treści art. 24 § 1 k.c. osoba, której dobro osobiste zostało naruszone może również żądać na zasadach przewidzianych w kodeksie zadośćuczynienia lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. W myśl zaś art. 448 k.c. w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przesłankami dochodzenia roszczenia majątkowego na podstawie powyższych przepisów są krzywda, wina sprawcy naruszenia dobra osobistego oraz związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem dobra osobistego a krzywdą. Podkreślić przy tym trzeba, że uwzględnienie roszczenia o zadośćuczynienie na podstawie wyżej wymienionego przepisu może uzasadniać każdy stopień winy, także wina nieumyślna. Podstawową funkcją zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych jest funkcja kompensacyjna. Zadośćuczynienie ma wynagrodzić doznaną krzywdę, przy czym powinno uwzględniać wszystkie aspekty tej krzywdy. Nie może mieć znaczenia tylko symbolicznego, ale nie będąc odszkodowaniem, ma mieć odczuwalną wartość majątkową. Przy ocenie, jaka suma jest odpowiednia tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę spowodowaną naruszeniem dóbr osobistych, należy mieć na uwadze rodzaj dobra, które zostało naruszone oraz charakter, stopień nasilenia i czas trwania doznawania przez osobę, której dobro zostało naruszone, ujemnych przeżyć psychicznych spowodowanych naruszeniem (krzywda). Dla oceny tej nie jest też bez znaczenia stopień winy osoby naruszającej dobra osobiste, cel który zamierzała ona osiągnąć podejmując działanie naruszające te dobra i korzyść majątkowa, jaką w związku z tym działaniem, uzyskała lub spodziewała się uzyskać (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 kwietnia 2006 roku, sygn. akt I CSK 159/05, LEX numer 371773).

W okolicznościach niniejszej sprawy żądanie zadośćuczynienia wysunięte przez powódkę K. K. (1), co do zasady było uzasadnione. Powódka wykazała, że w związku z naruszeniem przez pozwaną jej dóbr osobistych w postaci dobrego imienia, godności, wizerunku i prawa do prywatności, doznała krzywdy. Wskazała także następstwa publikacji z jakimi boryka się do dziś – stale w przestrzeni publicznej pojawiają się pytania o treść postów, w szczególności, co do związku partnerskiego powódki, sfery zawodowej, ludzie postrzegają powódkę przez pryzmat podanych przez pozwaną informacji, które miały na celu wywołanie sensacji oraz przedstawienie jej w złym świetle, o czym była mowa powyżej. Informacje podane przez pozwaną do publicznej wiadomości bezsprzecznie dotyczyły sfery życia prywatnego powódki. Publikacje miały wpływ na jej życie zawodowe, co było dodatkowo stresogenne. Opisywanie powódki jako kobiety -kochanki męża pozwanej, prowadzącej podwójne życie łącząc ją z prostytutkami z D., a ponadto podawanie spekulacji na temat jej kompetencji zawodowych czy umiejętności muzycznych wpłynęło na zdrowie powódki. Powódka musiała wystrzegać się skandali, a pozwana, kreując skandal obyczajowy, spowodowała, że wizerunek powódki został naruszony. Przy tym podkreślić należy, że publikując przedmiotowy post pozwana kierowała się niskimi pobudkami – chęcią wywołania sensacji, stworzenia wrażenia skandalu obyczajowego i przyciągnięcia w ten sposób jak największej liczby odbiorców postu. Działanie pozwanej, jak już wskazano powyżej, było przy tym bezprawne, gdyż nie uzyskała ona zgody powódki na publikowanie materiałów o niej. Pomimo tego w ocenie Sądu dochodzona przez powódkę kwota zadośćuczynienia w wysokości 20.000 zł, jest zawyżona. Sąd nie ma wątpliwości, że treść postów wywołała negatywne przeżycia i spowodowała duży stres u powódki, tym bardziej, że publikowane były przez kilka miesięcy, niemniej jednak naruszone dobra osobiste powódki: dobre imię, prawo do prywatności i wizerunku, co do zasady są dobrami osobistymi mniej istotnymi niż np. zdrowie czy wolność człowieka. Zadośćuczynienie ma stanowić dla pokrzywdzonego realną rekompensatę doznanego uszczerbku, a więc dawać mu satysfakcję proporcjonalną do wcześniejszych negatywnych odczuć. Dla odpowiedzialnego za szkodę z kolei zadośćuczynienie ma stanowić swoistą sankcję, stanowić ekonomicznie odczuwalna wartość i również oddziaływać prewencyjnie zniechęcając do podobnych działań w przyszłości. Oczywiście poza tym kwota zadośćuczynienia musi uwzględniać charakter i sposób naruszenia, liczbę odbiorców naruszającego dobra przekazu, sytuację osobistą pokrzywdzonego oraz rozmiar doznanej przez niego krzywdy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, że kwota 5 000 zł dla powódki, będzie wystarczającą rekompensatą za doznaną krzywdę, zaś dla pozwanej – dolegliwą sankcją. Zasądzenie wyższej kwoty w ocenie Sądu doprowadziłoby do nieuzasadnionego wzbogacenia się powódki.

Sąd zasądził powyższą kwotę od pozwanej na rzecz powódki, dalej idące żądania, jako bezzasadne podlegały oddaleniu. W tym miejscu należy także wskazać, że Sąd nie uwzględnił modyfikacji roszczenia w zakresie zadośćuczynienia, albowiem modyfikacja ta została zgłoszona do protokołu rozprawy, zaś zgodnie z art. 193 par. 2 ze zn. 1 k.p.c. .zmiana powództwa może być dokonana jedynie w piśmie procesowym.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., obciążając nimi pozwaną, albowiem powódka uległa jedynie do niewielkiej części swego żądania. Na zasadzie art. 108 § 1 k.p.c. szczegółowe wyliczenie wysokości kosztów procesu pozostawiono referendarzowi sądowemu.

Co do pozwu wzajemnego E. M. skierowanego przeciwko K. K. (1) należy wskazać, iż powództwo wzajemne nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu żądania powódka wzajemna zarzuciła pozwanej wzajemnej naruszenie dóbr osobistych, w tym czci, dobrego imienia i wizerunku, prywatności, w tym więzi intymnej i rodzinnej z T. M., a także naruszenia tajemnicy korespondencji. E. M. (1) zarzuciła K. K. (1), że do swojego pozwu o ochronę dóbr osobistych dołączyła korespondencję między E. M. a T. M., czym naruszyła jej prywatność i tajemnicę korespondencji, upubliczniając jej treść. Dalej E. M. (1) oskarżała K. K. (1) o to, iż nawiązała relację intymną z T. M., czym zdaniem powódki wzajemnej naruszyła jej prawo do więzi intymnej i rodzinnej z T. M., a także naruszyła jej godność i dobre imię, a celem jej było ośmieszenie i zdyskredytowanie E. M.. Wreszcie E. M. (1) zarzuciła K. K. (1), że ta zmieniła kolor włosów, publikowała informacje o podobnej edukacji jak E. M. (1) w mediach społecznościowych , a także zdjęcia w podobnych ujęciach i pozach, co zdaniem powódki wzajemnej stanowiło próbę przejęcia jej tożsamości jako żony T. M., businesswoman, naruszając tym samym prawo do wizerunku powódki. Ponadto zarzucała pozwanej wzajemnej opublikowanie na portalu społecznościowym (...) zdjęć małoletniego syna powódki wzajemnej z T. M. D. M..

Zdaniem Sądu powyższe zarzuty sformułowane przez powódkę wzajemną nie zasługują na ochronę prawną. Po pierwsze brak jest podstaw do stwierdzenia, że to K. K. (1) jest winna rozpadowi związku małżeńskiego E. M. i T. M.. Jak bowiem zeznał T. M., przesłuchiwany w charakterze świadka z K. K. (1) związał się po rozstaniu z żoną, gdyż ta obdarzyła uczuciem aktora P. D.. Świadek T. M. przyznał ponadto, iż okazywał korespondencję, którą prowadził ze swoją małżonką pozwanej wzajemnej i która to korespondencja została dołączona przez pozwaną wzajemną jako materiał dowodowy do jej pozwu o ochronę dóbr osobistych. Tym samym świadek potwierdził, iż wyraził zgodę na posłużenie się nią w procesie. Niezasadne są również zarzuty naruszenia przez pozwaną wzajemną prawa do prywatności jej rodziny poprzez publikację zdjęcia małoletniego syna E. M.. Jak zeznała K. K. (1) fotografie te były zrobione przez samą E. M. i przesłane pozwanej wzajemnej. Co prawda pozwana zamieściła owe fotografie na swoim profilu na (...), to po prośbie powódki niezwłocznie je usunęła.

Co do zarzutów utożsamiania się pozwanej K. K. (1) z osobą powódki E. M. należy wskazać, iż pozwana publikowała swoje zdjęcia, czy też zamieszczała różne informacje o ukończeniu kursów czy też certyfikatach na koncie pod nazwą (...), co uniemożliwia pomylenie jej z powódką E. M.. Samo zaś przefarbowanie włosów nie może świadczyć o tym, że K. K. (1) chce się podszywać pod osobę E. M..

Zdaniem Sądu wszystkie zarzuty kierowane pod adresem pozwanej wzajemnej są bezzasadne i nie noszą cech bezprawności działania. Zatem niezasadne są roszenia E. M. o usunięcie skutków naruszenia dóbr osobistych poprzez opublikowanie przeprosin, zakazanie K. K. (1) naruszania czci, dobrego imienia, prawa do prywatności, w tym więzi rodzinnej i intymnej z T. M., tajemnicy korespondencji poprzez prezentowanie jakichkolwiek treści w jakiejkolwiek formie, odnośnie relacji K. K. (1) z T. M., innych szczegółach z życia prywatnego powódki wzajemnej, w tym więzi małżeńskiej i intymnej z T. M. oraz roszczenie o zakazanie publikacji jakichkolwiek zdjęć małoletniego D..

Dlatego też powództwo wzajemne podlegało oddaleniu w całości o czym Sąd orzekł w pkt VI wyroku.

O kosztach procesu wzajemnego Sąd orzekł w punkcie VII sentencji wyroku, ustalając, że powódka E. M. (1) ponosi w całości koszty związane z powództwem wzajemnym na podstawie art. 98 k.p.c., przy czym Sąd pozostawił szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c.