Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Na wstępie niniejszego uzasadnienia należy podnieść, iż przepis art. 99a § 1 k.p.k. wskazuje na konieczność sporządzenia uzasadnienia m.in. wyroku sądu odwoławczego na formularzu według ustalonego wzoru. Wzór ten zaś jest ustalony rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia (...) (...) (...) r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania (Dz.U.(...).2349). Jednak, w ocenie Sądu Apelacyjnego, w realiach niniejszego postępowania odwoławczego sporządzenie uzasadnienia na takim formularzu jest znacznie utrudnione. Wynika to bowiem z rodzaju rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego (częściowe uniewinnienie trzech z oskarżonych, w tym jednego, co do którego nie wniesiono apelacji, na etapie postępowania apelacyjnego, częściowa zmiana zaskarżonego wyroku w zakresie winy i kary, częściowe uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania i częściowe utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku), konieczności w związku z tym ustosunkowania się nie tylko do zarzutów apelacyjnych kwestionujących skazanie 9 oskarżonych, ale i przedstawienia własnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, co musiałby mieć miejsce w różnych częściach formularza uzasadnienia, co też byłoby związane z koniecznością dokonania w tych częściach szeregu powtórzeń, jak i ilości oraz rodzajów zarzutów apelacyjnych, do których wzór formularza nie przewiduje właściwego do zakreślenia ustosunkowania się (wzór ten przewiduje tylko takie sformułowania jak: zasadny, częściowo zasadny, niezasadny, ale już nie widzi sformułowań zakreślonych przepisem art. 436 k.p.k.). Ta zaś różnorodność rozstrzygnięć w stosunku do poszczególnych oskarżonych, także co do nieapelującego oskarżonego na podstawie art. 435 k.p.k., jak i stawianych poszczególnym rozstrzygnięciom zarzutów apelacyjnych a także wynikających z nich problemów natury procesowej, jak i merytorycznej, niezbędnych do uwzględnienia przez Sąd odwoławczy, jak i ostateczny wyrok Sądu odwoławczego (częściowo zmieniający co do istoty, częściowo uchylający, jak i częściowo utrzymujący w mocy wyrok Sądu I instancji), skłaniają do wniosku, iż sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego na formularzu UK2 nie zagwarantuje stronom, domagającym się także uzasadnienia tego wyroku, prawa do rzetelnego procesu odwoławczego, a więc rzetelnego i konkretnego ustosunkowania się w toku postępowania do istotnych kwestii, które legły u podstaw wydania niniejszego wyroku a które winny znaleźć należyte i zrozumiałe odbicie w treści uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego. Należy przy tym nadmienić, iż formularz wymusza niejako powierzchowne dokonanie oceny zarówno dowodów, jak i zarzutów apelacyjnych, o czym świadczą zawarte w nim sformułowania sugerujące do zawarcia stanowiska sądu odwoławczego poprzez sięganie do równoważników zdań. Oczywiście takie uproszczone uzasadnianie wyroków jest pożądane w sprawach prostych, o niezłożonych konfiguracjach podmiotowych i przedmiotowych. W sytuacji jednak, gdy wyrok dotyczy znacznej złożoności sprawy pod wskazanymi aspektami, jak i temu rozstrzygnięciu stawiane są liczne zarzuty wymienione w katalogu określonym w art. 438 k.p.k. a także zachodzą podstawy do orzekania z różnych powodów z urzędu, sporządzenie takiego uzasadnienia na wskazanym wyżej formularzu jest z jednej strony znacznie utrudnione, zaś z drugiej strony dla zapoznającego się z jego treścią może być niezrozumiałe, mając przy tym na uwadze szereg zawartych we wzorze formularza odnośników czy też powtórzeń. Poza tym, jak wspomniano, formularz uzasadnienia nie przewiduje sytuacji, jaka ma miejsce w niniejszym postępowaniu, tj. sytuacji, o której mowa w art. 436 k.p.k., a także i w art. 435 k.p.k. To zaś oznacza, iż w niniejszej sprawie sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w formie formularzowej nie jest wskazane, gdyż naruszałoby to prawo strony do rzetelnego procesu w kontekście art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw i Podstawowych Wolności w zw. z art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Należy bowiem zgodzić się z poglądem, iż „ na gruncie prawa do rzetelnego procesu (w tym procesu odwoławczego), tak w ujęciu konwencyjnym (art. 6 ust. 1 EKPC), jak i w ujęciu standardu konstytucyjnego (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP), jakość uzasadnienia wyroku jest istotnym elementem tego prawa. Wprowadzenie do systemu procesowego formularzy uzasadnień (art. 99a § 1 k.p.k.) i nakazanie obligatoryjnego z niego korzystania, jest bezspornie krokiem, który nie daje właściwego instrumentarium procesowego dla zrealizowania wskazanego powyżej standardu” (por. wyrok SN z dnia (...) (...) (...) r., I KA 1/20, OSNKW (...)/9-10/41; wyrok SN z dnia (...) stycznia 2022 r., I KA (...)/(...), LEX nr 3370653; wyrok SN z dnia (...) (...) 2022 r., I KK 51/(...), LEX nr 3391516). Również dla samej przejrzystości, zdecydowanie korzystniejsze jest sporządzenie uzasadnienia w wersji tradycyjnej, dzięki czemu uniknie się także zbędnych powtórzeń, wynikających z konieczności wypełniania poszczególnych rubryk formularza, mając na uwadze odnoszenie się do poszczególnych kwestii, do których w wersji tradycyjnej Sąd odwoławczy będzie mógł się odnieść łącznie. Wreszcie, dla zrozumienia istoty uchybień, które doprowadziły do wydania przez Sąd odwoławczy częściowo orzeczenia reformatoryjnego, częściowo kasatoryjnego a częściowo utrzymującego w mocy, niezbędne jest dosłowne przytoczenie całości zaskarżonego wyroku, do czego zdecydowanie bardziej nadaje się uzasadnienie tradycyjne, niż formularzowe.

Przed przystąpieniem do ustosunkowania się do zarzutów apelacyjnych, należy wskazać, co następuje:

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia (...) r. w sprawie (...) :

w pkt 1 (dot. pkt I części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że około (...) (...) roku w P. działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), D. M. (1) oraz M. W. (1) utworzył zorganizowana grupę przestępczą, która działała do dnia (...) roku w P., na terenie całego kraju oraz na terenie państw U. m.in. H., F., I., a której celem był przewóz, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, znacznych ilości środków odurzających do I. oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa substancji psychotropowej, w skład której to grupy ponadto wchodzili: M. W. (2), D. G. (1) oraz inne ustalone osoby, tj. popełnienia przestępstwa z art. 258 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności;

w pkt 2 (dot. pkt II części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że w okresie od (...) roku, w P. oraz na terenie państw U. – z H. przez F. do I., w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. W. (1), M. M. (1), D. M. (1), T. Ł. (obecnie B.) i innymi osobami uczestniczył w przewozie i wewnątrzwspólnotowym obrocie znacznych ilości środka odurzającego w postaci co najmniej 39,5 kg ziela marihuany o wartości co najmniej 537.000 zł i substancji psychotropowej w postaci 1,3 kg amfetaminy o wartości 7.150 zł i tak:

- w okresie od (...) roku uczestniczył w przewozie co najmniej 4,5 kg marihuany o wartości 61.200 zł;

- w (...) roku uczestniczył w przewozie co najmniej 5 kg marihuany wartości 68.000 zł.;

- w okresie od (...) roku, nadto z D. G. (1) uczestniczył w przewozie co najmniej 5 kg marihuany wartości co najmniej 68.000 zł;

- drugiej połowie (...) roku, nadto wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą uczestniczył w przewozie co najmniej (...) kg marihuany wartości co najmniej 136.000 zł;

- w okresie od dnia (...) roku, nadto wspólnie i w porozumieniu z T. F. i inną ustaloną osobą, usiłował przewieźć co najmniej (...) kg marihuany o wartości 204.000 zł oraz 1,3 kg amfetaminy o wartości 7.150 zł, którego to celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie kurierów,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia (...) lipca (...) r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: u.p.n.) w zw. z art. (...) § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 3 (dot. pkt III części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że w okresie od (...) roku, nie później niż do dnia (...) (...) roku, na terenie państw U. i w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) i T. Ł., wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z H. do P. przywiózł znaczne ilości środków odurzających w postaci 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości 68.000 zł, tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda z nich;

w pkt 4 (dot. pkt IV części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że w okresie od (...) (...) roku na terenie państw U. i w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) i inną ustaloną osobą, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z H. do P. przywiózł znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci 5 kg (...) wartości 45.600 zł, tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda z nich;

w pkt 5 (dot. pkt V części wstępnej) uniewinnił oskarżonego M. B. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu, polegającego na tym, że w okresie od (...)roku, w P. i na terenie całego kraju, kierował grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości różnego rodzaju narkotyków, w skład której wchodzili: mężczyzna o pseudonimie (...), A. P. ps. (...), W. S. (1) ps. (...), M. S. (1) ps. (...), M. K. (1) ps. (...) oraz inne osoby, tj. przestępstwa z art. 258 § 3 k.k.;

w pkt 6 (dot. pkt VI części wstępnej) uniewinnił oskarżonego M. B. (1) od popełnienia czynu, polegającego na tym, że w okresie od końca (...)roku, w P. i na terenie całego kraju, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez A. G. mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu różnego rodzaju narkotyków, w skład której wchodzili M. M. (1) ps. (...), S. E. ps. (...), M. G. (1) ps. (...), (...) oraz inne osoby, tj. przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.;

w pkt 7 (dot. pkt VII części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że okresie od (...) roku, w P. i na terenie całego kraju oraz na terenie państw U., brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym obrocie i przewozie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych jak i na ich obrocie na terenie P., w skład której wchodzili M. M. (1) ps. (...), M. W. (2) ps. (...), R. I., R. M. (1) ps. (...), L. W., A. L. ps. (...), M. K. (2) ps. (...) M.”, D. M. (2) oraz inne osoby, tj. popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

w pkt (...) (dot. pkt VIII części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że w okresie od lata (...)roku, w P., W., a także na terenie N. i S., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego stałe źródło utrzymania, wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...), W. M. ps. (...), M. W. (2) ps. (...), R. I., A. L. ps. (...), B. S. ps. (...), (...) i L. W. uczestniczył w przemycie z P. do S. znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej (...).453 kg amfetaminy o wartości 137.265 dolarów amerykańskich tj. 411.795 złotych, tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda z nich;

w pkt 9 (dot. pkt IX części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że w okresie od (...) roku, w P. i na terenie kraju, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, sam i w różnych konfiguracjach osobowych, częściowo działając w warunkach grupy przestępczej opisanej w punkcie VII, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych oraz środków odurzających w ten sposób, że pośredniczył oraz nabył je celem dalszej odsprzedaży H. W., G. O., D. W. (1), W. S. (1), A. C., J. K. (1), M. S. (1), M. K. (2), F. K., M. T. (1), D. M. (1), J. S., S. Z. (1), P. Ł., J. W., nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...), A. G., M. G. (1), S. E., W. M., G. H., D. M. (2), P. K. (1), mężczyźnie o ps. (...), R. S. (1), B. P., M. D. (1), nieustalonemu mężczyźnie o imieniu R. ze S., P. J., S. G., Ł. G., D. J., J. Ł., W. J., R. M. (2), M. W. (1), P. K. (2) oraz innym osobom i tak:

a) w okresie od (...) roku, jednak nie później niż do (...) roku w P., zbył H. W. co najmniej (...).000 tabletek ekstazy o łącznej wartości (...).500 zł, co najmniej 1 kilogram amfetaminy o łącznej wartości 5.500 zł oraz 1 kilogram ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wartości (...).500 zł;

b) w okresie od (...) roku, jednak nie później niż do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z H. W. pośredniczył w transakcji między P. K. (2), który D. W. (1) i G. O. sprzedał 5.000 tabletek ekstazy o łącznej wartości 7.500 zł;

c) w okresie od (...) roku, jednak nie później niż do (...) roku w P., w wyniku trzech transakcji po 5.000 tabletek każda, zbył G. O. i D. W. (1) co najmniej (...).000 tabletek ekstazy wartości łącznej co najmniej (...).500 zł;

d) w okresie od (...) roku do wiosny (...) roku, przy czym od (...) roku wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...), w P., nabył od A. C. w transzach co najmniej 50 kg amfetaminy wartości co najmniej 225.000 zł;

e) w okresie od (...) roku do wiosny (...) roku, przy czym od (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...), zbył w transzach A. C. co najmniej 200.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 290.000 zł oraz co najmniej 3,5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 47.950 zł;

f) okresie od (...) roku do (...) roku w P., zbył w transzach ustalonej osobie co najmniej 580 g marihuany o wartości co najmniej (...).400 zł, zaś od (...) (...) roku do końca (...) roku wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył tej samej ustalonej osobie w transzach co najmniej 360 g marihuany o wartości co najmniej 6.480 zł;

g) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., nabył od M. S. (1) co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 85.000 zł, co najmniej (...).000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 20.000 zł oraz co najmniej (...),5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 143.750 zł oraz zbywał je wymienionemu w transzach za pośrednictwem M. K. (1) ps. (...), a nadto bezpośrednio zbył M. S. (1) 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 40.000 zł oraz nabył 3,5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 43.750 zł;

h) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., nabył od A. W. (1) co najmniej 20 kg ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wartości co najmniej 250.000 zł, co najmniej (...) kg amfetaminy o łącznej wartości co najmniej 45.000 zł oraz co najmniej 20.000 tabletek ekstazy o łącznej wartości co najmniej (...).000 zł;

i) w (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył P. K. (2) co najmniej 60.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 72.000 zł;

j) w okresie od (...) roku do (...) (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...), zbył M. K. (2) co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 64.000 zł, 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 72.500 zł, przy czym (...).000 tabletek ekstazy zbył mu za pośrednictwem J. K. (2);

k) w okresie od (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w transzach F. K. co najmniej 80.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 80.000 zł oraz co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 65.000 zł;

l) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), zbył w kilku transzach M. T. (1) i mężczyźnie o ps. (...) co najmniej 80.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 112.000 zł;

m) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), nabył od K. W. co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 55.000 zł;

n) w okresie od (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie województwa (...), wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od P. M. (1) ps. (...) co najmniej 60 kg amfetaminy o wartości co najmniej 330.000 zł oraz co najmniej 1,7 kg kokainy o wartości co najmniej 158.100 zł;

o) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył D. M. (1) co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy wartości co najmniej (...).000zł;

p) w okresie od (...) roku do (...) roku, w P. najpierw sam, od (...) roku wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w transzach W. S. (1) co najmniej 4 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 50.000 zł, co najmniej 4 kg amfetaminy o wartości (...).000 zł oraz co najmniej 2.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 3.100 zł;

q) w okresie od połowy (...) roku do początku (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył w trzech transzach od R. G. (1) ps. (...) co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 71.500 zł;

r) w okresie od połowy (...) roku do połowy (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w transzach J. S. ps. (...) co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wartości co najmniej (...).000 zł, 0,5 kg amfetaminy o łącznej wartości co najmniej 4.000 zł, a nadto w wyniku jednej transakcji mającej miejsce w połowie (...) roku zbył co najmniej 2.000 tabletek ekstazy o łącznej wartości co najmniej 3.100zł;

s) w okresie od połowy (...) roku do (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od P. J. co najmniej 3 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 34.500 zł oraz 20.000 tabletek ekstazy o wartości 40.000 zł;

t) w okresie od drugiej połowy (...) roku do (...) roku, w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od T. F. i P. J. 3 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 34.500zł;

u) latem (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył T. F. co najmniej 5.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 6.000 zł;

v) w okresie od (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w transzach S. Z. (1) ps. (...) co najmniej 6 kg amfetaminy o wartości co najmniej 48.000 zł, tabletek ekstazy w liczbie co najmniej (...).000 sztuk wartości (...).500 zł oraz co najmniej 200 gramów kokainy o wartości co najmniej (...).000 zł;

w) w okresie od (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w transzach P. Ł. co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł, co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 70.000 zł oraz co najmniej 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł;

x) w okresie od (...) roku do (...) (...) roku, w P. i K., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył w transzach od M. T. (2) ps. (...) co najmniej 800.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 1.040.000 zł, 5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 35.000 zł oraz co najmniej (...) kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości 135.000 zł, przy czym co najmniej 550.000 tabletek ekstazy nabył za pośrednictwem T. S.;

y) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), za pośrednictwem W. M., zbył J. W. co najmniej 1.000 sztuk tabletek ekstazy wartości 1.500 zł oraz 300 gramów ziela konopi innych niż włókniste o wartości 4.500zł;

z) w okresie od końca (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), w transzach zbył nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...) z grupy przestępczej W. M. co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

aa) w okresie od (...) (...) (...) roku do (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył ustalonym osobom co najmniej 180 kg amfetaminy wartości co najmniej 1.080.000 zł. oraz co najmniej (...).000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 36.000 zł;

bb) w okresie od (...) (...) (...) roku do (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), co najmniej w dwóch transzach zbył ustalonym osobom co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy zakupionych wcześniej od M. T. (2);

cc) w okresie od końca (...) (...) roku do (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył ustalonej osobie co najmniej 100 kg amfetaminy wartości co najmniej 690.000 zł., 70.000 tabletek ekstazy wartości co najmniej 91.000 zł. oraz co najmniej (...) kg marihuany o wartości co najmniej 303.000 zł;

dd) w okresie od (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie całego kraju, wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), w transzach, zbył bezpośrednio W. M. co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 97.500 zł. oraz 2 kg kokainy o wartości 260.000zł;

ee) w okresie od (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), zbył G. H. co najmniej 5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 32.500 zł oraz co najmniej (...).000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).400 zł;

ff) w okresie od początku (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył D. M. (2) (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 97.500 zł., co najmniej 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł., a nadto D. M. (2) i mężczyźnie o ps. (...) co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł. oraz 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 70.000 zł;

gg) w drugiej połowie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...), nabył od Z. T. w dwóch transzach po 5 kg, co najmniej (...) kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 145.000 zł;

hh) w (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od ustalonych osób co najmniej 3 kg amfetaminy wartości co najmniej 20.700 zł;

ii) w (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył R. S. (1) co najmniej 1 kg amfetaminy wartości co najmniej 6.900 zł;

jj) w pierwszej połowie (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), w dwóch transzach po 5 kg nabył od D. J. i P. K. (3) co najmniej (...) kg marihuany o wartości co najmniej 135.000 zł;

kk) w okresie od (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w dwóch transzach B. P. i innej ustalonej osobie 3 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł;

ll) w okresie od (...) roku do połowy (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył M. D. (1) za pośrednictwem D. M. (1) ps. (...) co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

mm) latem (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od ustalonych osób 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł;

nn) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od T. F. co najmniej 1 kg marihuany o wartości co najmniej (...).700 zł;

oo) latem (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył nieustalonemu mężczyźnie o imieniu R. ze S. co najmniej 4 kg ziela konopi innych niż włókniste wartości 58.000 zł;

pp) w okresie od (...) (...) roku do dnia (...) (...) roku, w P. i W., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...) i M. W. (2) nabył w transzach od A. L. za pośrednictwem W. M. co najmniej 20 kg amfetaminy o wartości co najmniej 108.000 zł;

qq) w drugiej połowie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), w dwóch transzach, nabył od M. Z. co najmniej 1,5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

rr) w drugiej połowie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył P. J. co najmniej 2 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł. oraz nabył od P. J. i S. T. co najmniej (...).000 tabletek ekstazy wartości co najmniej 36.000 zł;

ss) w drugiej połowie (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył S. G. 6.000 tabletek ekstazy o wartości 7.800 zł. oraz amfetaminy w ilości co najmniej 20 kg o wartości 130.000 zł oraz nabył od S. G. i Ł. G. 3 kg amfetaminy wartości (...).500 zł;

tt) w okresie od połowy (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie całego kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył w transzach D. J. co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 60.000 zł., co najmniej 200.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 220.000 zł. oraz co najmniej 300 gramów kokainy wartości co najmniej 40.500 zł;

uu) w okresie od połowy (...) roku do (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), zbył w kilku transzach J. Ł. co najmniej 200 gramów kokainy o wartości co najmniej (...).000 zł;

vv) w (...) (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), zbył W. J. ps. (...) za pośrednictwem ustalonej osoby co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

ww) w nieustalonym czasie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył R. M. (2) co najmniej 5.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 7.250 zł;

xx) w (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył M. W. (1) najmniej 7.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).400 zł;

yy) w okresie od (...) roku do (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zbył D. M. (1) w kilku transzach 50.000 sztuk tabletek ekstazy wartości co najmniej 72.500 zł;

zz) w dniu (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) nabył od ustalonej osoby 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000zł;

tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 5 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt (...) na podstawie art. 45 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. tytułem środka karnego orzekł wobec oskarżonego M. B. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa opisanego wyżej w pkt 9, tj. kwoty 138.750 zł (pkt 9 ppkt a, c, g, h) oraz kwoty 5.043.280 zł w ½ części;

w pkt (...) (dot. pkt X części wstępnej) uznał oskarżonego M. B. (1) za winnego tego, że w (...) (...) roku w P. i S., wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) zlecił R. S. (2) przetworzenie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej 0,5 kg (...) wartości co najmniej (...).100 zł. na tabletki ekstazy, tj. popełnienia przestępstwa z art. 53 ust. 2 u.p.n. i za przestępstwo to na podstawie art. 53 ust. 2 u.p.n. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności;

w pkt (...) na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 60 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego M. B. (1) w punktach 1, 2, 3, 4, 7, (...), 9 i (...) kary pozbawienia wolności oraz orzeczone w punktach 2, 3, 4, (...) i 9 kary grzywny i wymierzył mu kary łączne 5 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt (...) na podstawie art. 60 § 3 k.k. w zw. z art. 60 § 5 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. B. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres (...) lat próby;

w pkt (...) na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. B. (1) kary łącznej grzywny zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia (...)

w pkt (...) na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego M. B. (1) nawiązkę na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 2.500 zł;

w pkt 16 (dot. pkt XI części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że około (...) (...) roku w P. działając wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), D. M. (1) oraz M. W. (1) utworzył zorganizowaną grupę przestępczą, która działała do dnia (...) (...) (...) roku w P., na terenie całego kraju oraz na terenie państw U. m.in. H., F., I., a której celem był przewóz, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, znacznych ilości środków odurzających do I. oraz wewnątrz wspólnotowa dostawa substancji psychotropowych, w skład której to grupy ponadto wchodzili: M. W. (2), D. G. (1) oraz inne ustalone osoby, tj. popełnienia przestępstwa z art. 258 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 258 § 3 k.k. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności;

w pkt (...) (dot. pkt XII części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w okresie od (...) (...) roku do dnia (...) roku, w P. oraz na terenie państw U. – z H. przez F. do I., w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. W. (1), M. B. (1), D. M. (1), T. Ł. (obecnie B.) i innymi osobami uczestniczył w przewozie i wewnątrzwspólnotowym obrocie znacznych ilości środka odurzającego w postaci co najmniej 39,5 kg ziela marihuany o wartości co najmniej 537.000 zł i substancji psychotropowej w postaci 1,3 kg amfetaminy o wartości 7.150 zł i tak:

- w okresie od (...) roku uczestniczył w przewozie co najmniej 4,5 kg marihuany o wartości 61.200 zł;

- w (...) (...) roku uczestniczył w przewozie co najmniej 5 kg marihuany wartości 68.000 zł;

- w okresie od (...) do (...) (...) roku, nadto z D. G. (1) uczestniczył w przewozie co najmniej 5 kg marihuany wartości co najmniej 68.000 zł;

- drugiej połowie (...) roku, nadto wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą uczestniczył w przewozie co najmniej (...) kg marihuany wartości co najmniej 136.000 zł;

- w okresie od dnia (...) roku, nadto wspólnie i w porozumieniu z T. F. i inną ustaloną osobą, usiłował przewieźć co najmniej (...) kg marihuany o wartości 204.000 zł oraz 1,3 kg amfetaminy o wartości 7.150 zł, którego to celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie kurierów,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. i art. (...) § 1 k.k. w zw. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) § 2 k.k. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt (...) (dot. pkt XIII części wstępnej) uznał oskarżonego M. K. (3) za winnego tego, że w okresie od (...) roku, nie później niż do dnia (...) (...) roku, na terenie państw U. i w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) i T. Ł., wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z H. do P. przywiózł znaczne ilości środków odurzających w postaci 5 kg ziela konopi innych niż włókniste wartości 68.000 zł, tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt (...) (dot. pkt XIV części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w okresie od 16 do (...) (...) roku, na terenie państw U. i w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) i inną ustaloną osobą, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z H. do P. przywiózł znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci 5 kg (...) wartości 45.600 zł, tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 20 (dot. pkt XV części wstępnej) uniewinnił oskarżonego M. M. (1) od popełnienia przestępstwa polegającego na tym, że w okresie od końca (...) (...) roku do (...) (...) (...) roku, w P. i na terenie całego kraju, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez A. G. mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu różnego rodzaju narkotyków, w skład której wchodzili M. B. (1) ps. (...), który brał w niej udział do dnia (...) roku oraz S. E. ps. (...), M. G. (2) ps. (...), (...) oraz inne osoby, tj. przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.;

w pkt (...) (dot. pkt XVI części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że okresie od (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie całego kraju oraz na terenie państw U., brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym obrocie i przewozie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych jak i na ich obrocie na terenie P., w skład której wchodzili M. B. (1) ps. (...), M. W. (2) ps. (...), R. I., R. M. (1) ps. (...), L. W., A. L. ps. (...), M. K. (2) ps. (...) M.”, D. M. (2) oraz inne osoby, tj. popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

w pkt (...) (dot. pkt XVII części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w okresie od lata (...) roku do (...) (...) roku, w P., W., a także na terenie N. i S., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego stałe źródło utrzymania, wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) ps. (...), W. M. ps. (...), M. W. (2) ps. (...), R. I., A. L. ps. (...), B. S. ps. (...), (...) i L. W. uczestniczył w przemycie z P. do S. znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej (...).453 kg amfetaminy o wartości 137, 265 dolarów amerykańskich, tj. popełnienia przestępstwa z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt (...) (dot. pkt XVIII części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że od (...) roku do (...) (...) (...) roku, w P. i na terenie kraju, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, sam i w różnych konfiguracjach osobowych, częściowo działając w warunkach grupy przestępczej opisanej w punkcie XVI, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, brał udział w obrocie oraz wprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowych oraz środków odurzających, w ten sposób że pośredniczył, nabył je i czynił przygotowania celem ich dalszej odsprzedaży A. C., M. K. (2), F. K., M. T. (1), D. M. (1), W. S. (1), J. S., S. Z. (1), P. Ł., J. W., nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...), M. G. (1), S. E., W. M., G. H., D. M. (2), P. K. (1), mężczyźnie o ps. (...), R. S. (1), J. K. (1), D. P. (1), B. P., M. D. (1), nieustalonemu mężczyźnie o imieniu R., S. G., Ł. G., D. J., J. Ł., W. J., M. W. (1), P. K. (2), T. F., M. W. (2), S. P., nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...), (...), nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...), S. Z. (2), nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...) oraz innym ustalonym i nieustalonym osobom, a także czynił przygotowania do obrotu znacznymi ilościami substancji psychotropowych i środków odurzających, i tak:

a) w okresie od (...) roku do wiosny (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), od A. C. nabył w transzach co najmniej (...) kg amfetaminy wartości co najmniej 225.000 zł;

b) w okresie od (...) roku do wiosny (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył A. C. w transzach co najmniej 200.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 290.000 zł;

c) w okresie od (...) roku do (...) (...) roku, w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył M. K. (2) co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 64.000 zł., 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 72.500 zł, przy czym (...).000 tabletek ekstazy zbył mu za pośrednictwem J. K. (2);

d) w okresie od (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył F. K. w transzach co najmniej 80.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 80.000 zł oraz co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 65.000 zł;

e) w okresie od (...) roku do (...) roku oraz od (...) (...) roku do (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), w kilku transzach zbył M. T. (1) i mężczyźnie o ps. (...) co najmniej 80.000 tabletek ekstazy wartości co najmniej 112.000 zł;

f) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), nabył od K. W. co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 55.000 zł;

g) w okresie od (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie województwa (...), wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) nabył od P. M. (1) ps. (...) co najmniej 60 kg amfetaminy o wartości co najmniej 330.000 zł oraz co najmniej 1,7 kg kokainy o wartości co najmniej 158.100 zł;

h) w okresie od (...) do (...) roku roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył D. M. (1) co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy wartości co najmniej (...).000 zł;

i) w okresie od połowy (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), w transzach zbył W. S. (1) co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości (...).000 zł., 2,5 kg amfetaminy o wartości (...).450 zł oraz co najmniej 2.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 3.100 zł;

j) w okresie od połowy (...) roku do początku (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), od R. G. (1) ps. (...), w trzech transzach nabył co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 71.500 zł;

k) w okresie od połowy (...) roku do połowy (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył w transzach J. S. ps. (...) co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wartości co najmniej (...).000 zł, 0,5 kg amfetaminy o łącznej wartości co najmniej 4.000 zł, a nadto w wyniku jednej transakcji mającej miejsce w połowie (...) roku zbył co najmniej 2.000 tabletek ekstazy o łącznej wartości co najmniej 3.100zł;

l) w okresie od połowy (...) roku do (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) nabył od P. J. co najmniej 3 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 34.500 zł oraz 20.000 tabletek ekstazy o wartości 40.000 zł;

m) w okresie od drugiej połowy (...) roku do (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), od T. F. i P. J. nabył 3 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 34.500 zł;

n) w okresie od (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył w transzach S. Z. (1) ps. (...) co najmniej 6 kg amfetaminy o wartości co najmniej 48.000 zł, tabletek ekstazy w liczbie co najmniej (...).000 sztuk wartości (...).500 zł oraz co najmniej 200 gramów kokainy o wartości co najmniej (...).000 zł;

o) w okresie od (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył w transzach P. Ł. co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł, co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 70.000 zł oraz co najmniej 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł;

p) w okresie od (...) roku do (...) (...) roku, w P. i K., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), od M. T. (2) ps. (...), w transzach nabył co najmniej 800.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 1.040.000 zł, 5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 35.000 zł oraz co najmniej (...) kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości 135.000 zł, przy czym co najmniej 550.000 tabletek ekstazy nabył za pośrednictwem T. S.;

q) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), za pośrednictwem W. M., zbył J. W. co najmniej 1.000 sztuk tabletek ekstazy wartości 1.500 zł oraz od 300 gramów ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 4.500 zł;

r) w okresie od końca (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył w transzach nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...) z grupy przestępczej W. M. co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

s) w okresie od (...) (...) (...) roku do (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył ustalonym osobom co najmniej 180 kg amfetaminy wartości co najmniej 1.080.000 zł oraz co najmniej (...).000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 36.000 zł;

t) w okresie od (...) (...) (...) roku do (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), co najmniej w dwóch transzach zbył ustalonym osobom co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy zakupionych wcześniej od M. T. (2);

u) w okresie od końca (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył ustalonej osobie co najmniej 100 kg amfetaminy wartości co najmniej 690.000 zł., 70.000 tabletek ekstazy wartości co najmniej 91.000 zł oraz co najmniej (...) kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 303.000 zł;

v) w okresie od (...) roku do (...) roku w P. i na terenie całego kraju, wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył bezpośrednio w transzach W. M., co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 97.500 zł oraz 2 kg kokainy o wartości 260.000 zł;

w) w okresie od (...) (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył G. H. co najmniej 5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 32.500 zł oraz co najmniej (...).000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).400 zł;

x) w okresie od początku (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył D. M. (2) (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 97.500 zł, co najmniej 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł, D. M. (2) i mężczyźnie o ps. (...) co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł. oraz 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 70.000 zł;

y) w drugiej połowie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), od Z. T. nabył w dwóch transzach po 5 kg co najmniej (...) kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 145.000 zł,

z) w (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), nabył od ustalonych osób co najmniej 3 kg amfetaminy wartości co najmniej 20.700 zł;

aa) w (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), zbył R. S. (1) co najmniej 1 kg amfetaminy wartości co najmniej 6.900 zł;

bb) w okresie od (...) (...) roku do końca (...) roku wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył ustalonej osobie w transzach co najmniej 360 g marihuany o wartości co najmniej 6.480 zł;

cc) w pierwszej połowie (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), w dwóch transzach po 5 kg, nabył od D. J. i P. K. (3) co najmniej (...) kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 135.000 zł;

dd) w okresie od (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył w dwóch transzach B. P. i innej ustalonej osobie 3 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł;

ee) w okresie od (...) roku do połowy (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył M. D. (1) za pośrednictwem D. M. (1) ps. (...) co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

ff) latem (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) nabył od A. G. i M. G. (1) 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł;

gg) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) nabył od T. F. co najmniej 1 kg marihuany o wartości co najmniej (...).700 zł;

hh) latem (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył nieustalonemu mężczyźnie o imieniu R. ze S. co najmniej 4 kg ziela konopi innych niż włókniste wartości 58.000 zł;

ii) w okresie od (...) (...) roku do dnia (...) (...) roku, w P. i W., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) i M. W. (2), za pośrednictwem W. M., nabył w transzach od A. L. co najmniej 20 kg amfetaminy o wartości co najmniej 108.000 zł;

jj) w drugiej połowie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) nabył od M. Z. co najmniej 1,5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

kk) w drugiej połowie (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył P. J. co najmniej 2 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz nabył od P. J. i S. T. co najmniej (...).000 tabletek ekstazy wartości co najmniej 36.000 zł;

ll) w drugiej połowie (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył S. G. 6.000 tabletek ekstazy o wartości 7.800 zł oraz amfetaminy w ilości co najmniej 20 kg wartości 130.000 złotych oraz nabył od S. G. i Ł. G. 3 kg amfetaminy wartości (...).500 zł;

mm) w okresie od połowy (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie całego kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył w transzach D. J. co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 60.000 zł co najmniej 200.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 220.000 zł oraz co najmniej 300 gramów kokainy wartości co najmniej 40.500 zł;

nn) w okresie od połowy (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), w kilku transzach zbył J. Ł. co najmniej 200 gramów kokainy o wartości co najmniej (...).000 zł;

oo) w (...) bądź w (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1), za pośrednictwem ustalonej osoby, zbył W. J. ps. (...) co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

pp) w nieustalonym czasie w (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył R. M. (2) co najmniej 5.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 7.250 zł;

qq) w (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył M. W. (1) najmniej 7.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).400 zł;

rr) w (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył P. K. (2) co najmniej 60.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 72.000 zł;

ss) w (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył D. M. (1) w kilku transzach 50.000 sztuk tabletek ekstazy wartości co najmniej 72.500 zł;

tt) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zbył T. F. co najmniej 5.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 6.000 zł;

uu) w dniu (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) nabył od ustalonej osoby, a następnie zbył S. G. ps. (...) i Ł. G. 1 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł;

vv) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie 1 kg amfetaminy o wartości co najmniej 6.000 zł;

ww) w dniu (...) (...) roku w P. zbył ustalonej osobie co najmniej 1.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej 1.500 zł;

xx) w dniu (...) (...) roku w P. nabył od ustalonej osoby co najmniej 1 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł;

yy) w dniu (...) (...) roku w P. zbył ustalonej osobie co najmniej 2 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł;

zz) w dniu (...) (...) roku w T. zbył ustalonej osobie co najmniej 0,5 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł;

aaa) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu znacznej ilości 1 kg marihuany oraz 450 tabletek ekstazy w ten sposób, że chciał je zbyć ustalonej osobie;

bbb) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu 1 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że chciał ją zbyć ustalonej osobie;

ccc) w dniu (...) (...) roku w P., posiadał i oferował do sprzedaży co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

ddd) w dniu (...) (...) roku, w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu co najmniej 3.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 3.000 zł oraz nieustalonej ilości amfetaminy w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu te narkotyki;

eee) w dniu (...) (...) roku, w P., zbył nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...), (...) 100 gramów kokainy o wartości co najmniej (...).000 zł;

fff) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do udziału w obrocie co najmniej 2 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że przyjął zamówienie na nią od ustalonej osoby, celem dalszej odsprzedaży nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...) w ilości 1 kg i ustalonej osobie w ilości 1 kg;

ggg) w dniu (...) (...) roku w P., nabył od ustalonej osoby 5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 35.000 zł;

hhh) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie co najmniej 4 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł;

(...)) w dniu (...) (...) roku w P., nabył od ustalonej osoby 3 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł;

jjj) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie co najmniej 1 kg amfetaminy o wartości co najmniej 6.000 zł;

kkk) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do zbycia znacznej ilości co najmniej 1 kg amfetaminy o wartości co najmniej 6.000 zł w ten sposób, że przyjął zamówienie na nią od nieustalonego mężczyzny o ps. (...);

lll) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie co najmniej 0,5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 3.000 zł;

mmm) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł;

nnn) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do zbycia co najmniej 5.500 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).250 zł w ten sposób, że oferował je do sprzedaży ustalonej osobie;

ooo) w okresie od (...) (...) roku w P., nabył od nieustalonego mężczyzny 2 kg ziela konopi innych niż włókniste wartości co najmniej (...).200 zł;

ppp) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu co najmniej 2 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda im te narkotyki celem ich dalszej odsprzedaży;

qqq) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonym osobom co najmniej 3,6 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 54.000 zł;

rrr) w dniu (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do zbycia co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 16.000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu te narkotyki;

sss) w dniach (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie co najmniej 6 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 90.000 zł;

ttt) w dniu (...) (...) roku w P., zbył ustalonej osobie co najmniej 0,65 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 9.750 zł;

uuu) w dniu (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 200 gramów kokainy o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że zbył ją nieustalonemu mężczyźnie za pośrednictwem ustalonej osoby;

vvv) w okresie od (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 1,5 kg amfetaminy o wartości co najmniej 9.000 zł w ten sposób, że zbył ją ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

www) w dniach (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do udziału w obrocie co najmniej 1 kg amfetaminy i przekazał próbkę 5 gramów amfetaminy ustalonej osobie;

xxx) w okresie od dnia (...) (...) do dnia (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł, co najmniej 2 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz nieustalonej ilości tabletek ekstazy w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu te narkotyki, celem ich dalszej odsprzedaży;

yyy) w dniu (...) (...) (...) roku w P., uczestniczył w obrocie co najmniej (...) gramami kokainy w ten sposób, że zbył ją ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

zzz) w dniu (...) (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 220 gramów amfetaminy o wartości co najmniej 1.320 zł w ten sposób, że zbył ją w ilości co najmniej 200 gram nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...) oraz co najmniej 20 gram ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

aaaa) w dniu (...) (...) (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, wprowadził do obrotu co najmniej 5.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 6.000 zł w ten sposób, że zbył je innej ustalonej osobie, a nadto zbył pierwszej z nich 7 gramów kokainy o wartości co najmniej 1.015 zł celem dalszej odsprzedaży;

bbbb) w okresie od dnia (...) (...) do dnia (...) (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 6 gramów kokainy o wartości co najmniej 870 zł w ten sposób, że zbył ją ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży

cccc) w okresie od dnia (...) (...) do dnia (...) (...) (...) roku w P., zbył nieustalonemu mężczyźnie o ps. (...), (...) 40 gramów kokainy o wartości co najmniej 5.600 zł;

dddd) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu co najmniej 1 kg amfetaminy o wartości co najmniej 6.000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustalonymi osobami że sprzeda im te narkotyki celem ich dalszej odsprzedaży;

eeee) w dniu (...) (...) (...) roku w P., uczestniczył w obrocie znaczną ilością ziela konopi innych niż włókniste w ilości co najmniej 3 kg i wartości co najmniej 45.600 zł w ten sposób, że nabył je od ustalonej osoby;

ffff) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do obrotu co najmniej 500 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 600 zł oraz nieustalonej ilości amfetaminy w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą że kupi od niego te narkotyki celem dalszej odsprzedaży;

gggg) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do obrotu co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 16.000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że zakupi je od niego celem dalszej odsprzedaży;

hhhh) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu znacznej ilości, co najmniej 100 gram amfetaminy o wartości co najmniej 1.000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu ją celem dalszej odsprzedaży;

(...)) w okresie od dnia (...) (...) do dnia (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do obrotu znaczną ilością, co najmniej 6 kg marihuany o wartości co najmniej 96.000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że zakupi ją od niego celem dalszej odsprzedaży;

jjjj) w dniu (...) (...) (...) roku w P., za pośrednictwem ustalonej osoby, wprowadził do obrotu 2 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 33.000 zł oraz co najmniej 2.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 3.000 zł w ten sposób, że zbył je nieustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

kkkk) w dniu (...) (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu 5 sztuk tabletek ekstazy wartości co najmniej 6 zł w ten sposób, że zbył je ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

llll) w dniach od (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do zbycia znacznej ilości, co najmniej 4 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł i 1.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 1.500 zł w ten sposób, że przyjął zamówienie na nie od nieustalonego mężczyzny o ps. (...);

mmmm) w dniu (...) (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 150 gramów ziela konopi innych niż włókniste o wartości 2.400 zł w ten sposób, że sprzedał je ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

nnnn) w dniu (...) (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 300 gramów ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 4.950 zł w ten sposób, że zbył je ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

oooo) w okresie od (...) (...) do dnia (...) (...) (...) roku w G., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu co najmniej 5.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 5.000 zł, nieustalonej ilości amfetaminy oraz ziela konopi innych niż włókniste w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu te narkotyki celem ich dalszej odsprzedaży;

pppp) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do obrotu nieustalonej ilości tabletek ekstazy w cenie po 1,7 zł za sztukę w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że kupi je od niego celem dalszej sprzedaży;

qqqq) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu te tabletki, celem dalszej odsprzedaży;

rrrr) w dniu (...) (...) (...) roku w P., wprowadził do obrotu co najmniej 2 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz nieustaloną ilość ziela konopi innych niż włókniste w ten sposób, że zbył je ustalonej osobie celem dalszej odsprzedaży;

ssss) w okresie od (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do nabycia co najmniej 6 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 93.600 zł w ten sposób, że zamówił ją u nieustalonego mężczyzny o ps. (...);

tttt) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do udziału w obrocie co najmniej 2 kg marihuany o wartości co najmniej (...).400 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że kupi od niego te narkotyki celem ich dalszej odsprzedaży;

uuuu) w dniu (...) (...) (...) roku w P., czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu 20 gramów kokainy o wartości co najmniej 2.800 zł w ten sposób, że wszedł w porozumienie z ustaloną osobą, że sprzeda mu te tabletki celem dalszej odsprzedaży;

vvvv) w dniu (...) (...) (...) roku w P., zbył nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...), (...) (...) gramów kokainy o wartości co najmniej 2.100 zł;

wwww) w dniu (...) (...) (...) roku w P., wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, od innych ustalonych osób nabył amfetaminę o łącznej wadze netto 9932,45 grama i wartości około 70.000 zł;

xxxx) w dniu (...) (...) (...) roku P., w wynajmowanej piwnicy nr 64 przy ul. (...) przechowywał znaczne ilości tabletek ekstazy w postaci: 7.870 całych tabletek i 114 fragmentów tabletek łącznej wartości co najmniej 20.000 zł, a nadto amfetaminę o łącznej wadze netto 1665,40 grama o łącznej wartości co najmniej (...).000 zł., ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze netto 258,71 grama o łącznej wartości co najmniej 3.000 zł., mieszaninę amfetaminy z kokainą w ilości netto 1,(...) grama, amfetaminy z (...) w ilości 0,53 grama oraz amfetaminę i marihuanę w ilości 0,(...) grama,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. i art. 57 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt (...) na podstawie art. 45 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. tytułem środka karnego orzekł wobec oskarżonego M. M. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa opisanego wyżej w pkt (...), tj. kwoty 391.511 zł (pkt (...) wyroku ppkt vv, eee, hhh, jjj, mmm, qqq, sss, ttt, uuu, vvv, zzz, aaaa, bbbb, cccc, jjjj, kkkk, mmmm, nnnn, oooo, rrrr, vvvv) oraz kwoty 5.043.280 zł w ½ części;

w pkt (...) (dot. pkt XIX części wstępnej) uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w (...) (...) roku w P. i S., wspólnie i w porozumieniu z M. B. (1) zlecił R. S. (2) przetworzenie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej 0,5 kg (...) wartości co najmniej (...).100 zł na tabletki ekstazy, tj. popełnienia przestępstwa z art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 53 ust. 2 u.p.n. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności;

w pkt (...) na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego M. M. (1) w punktach 16, (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...) kary pozbawienia wolności i w punktach (...), (...), (...), (...) i (...) kary grzywny i wymierzył mu kary łączne 6 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 100 stawek dziennych;

w pkt (...) na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. M. (1) kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia (...).(...).(...) r. do dnia (...).(...).(...) r. i od dnia (...) (...).(...) r. do dnia (...).(...).(...) r.;

w pkt (...) na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego M. M. (1) nawiązkę na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 5.000 zł;

w pkt (...) (dot. pkt XX części wstępnej) uniewinnił oskarżonego R. B. od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, polegającego na tym, że w (...) bądź (...) (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu ze Z. T. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci co najmniej 5 kg marihuany o wartości co najmniej 72.500 zł w ten sposób, że sprzedał ją M. B. (1) ps. (...) i M. M. (1) ps. (...) celem dalszej odsprzedaży, tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n.;

w pkt (...) (dot. pkt XXI części wstępnej) uznał oskarżonego M. D. (1) za winnego tego, że na początku (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że nabył je od M. M. (1) ps. (...) i M. B. (1) ps. (...) za pośrednictwem D. M. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 100 zł każda;

w pkt (...) na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. D. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby;

w pkt 32 na podstawie art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oddał oskarżonego M. D. (1) w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

w pkt 33 na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. D. (1) kary łącznej grzywny zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia (...) r. do (...).(...) (...) r., uznając tę grzywnę za wykonaną w całości;

w pkt 34 na podstawie na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego M. D. (1) nawiązkę na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 1.000 zł;

w pkt 35 (dot. pkt XXII części wstępnej) uznał oskarżonego R. G. (1) za winnego tego, że w okresie od (...) roku do (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem oraz w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 71.500 zł w ten sposób, że zbył je w 3 transzach M. M. (1) ps. (...) i M. B. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 36 na podstawie art. 45 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. tytułem środka karnego orzekł wobec oskarżonego R. G. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa, tj. kwoty 71.500 zł;

w pkt 37 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego R. G. (1) nawiązkę na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 1.000 zł;

w pkt 38 (dot. pkt XXIII części wstępnej) uznał oskarżonego J. K. (2) za winnego tego, że w okresie od (...) roku do (...) (...) roku w P., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. K. (2), uczestniczył w obrocie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej (...).000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).500 zł w ten sposób, że na polecenie M. K. (2) odbierał je w transzach od M. M. (1) ps. (...) i M. B. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 100 zł każda;

w pkt 39 na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego J. K. (2) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby;

w pkt 40 na podstawie art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w okresie próby oddał oskarżonego J. K. (2) pod dozór kuratora sądowego;

w pkt 41 na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec oskarżonego J. K. (2) kary grzywny okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia (...)

w pkt 42 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego J. K. (2) nawiązkę na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 1.500 zł;

w pkt 43 (dot. pkt XXIV części wstępnej) uznał oskarżonego M. K. (2) za winnego tego, że w okresie od (...) roku do (...) (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wziął udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili M. B. (1) ps. (...), M. M. (1) ps. (...), W. M. ps. (...) oraz inne osoby, mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych na terenie P. i kraju, tj. popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;

w pkt 44 (dot. pkt XXV części wstępnej) uznał oskarżonego M. K. (2) za winnego tego, że okresie od (...) roku do (...) (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego stałe źródło utrzymania, wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. (...), M. B. (1) ps. (...) uczestniczył w obrocie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 64.000 zł, 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 72.500 zł i tak:

a) w okresie od (...) roku do (...) (...) roku w P., uczestniczył w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 64.000 zł, 20.000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł, z czego (...).000 tabletek wspólnie i w porozumieniu z J. K. (2) oraz znacznej ilości środka odurzającego w postaci 4 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości 58.000 zł w ten sposób, że nabył je w transzach od M. M. (1) ps. (...) i M. B. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży;

b) na przełomie (...)/(...) roku w P., uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci co najmniej 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że zbył je M. B. (1) ps. (...) i M. M. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży

tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 45 na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego M. K. (2) kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

w pkt 46 na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. K. (2) kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia (...).(...).(...) r. do dnia (...).(...).(...) r.;

w pkt 47 na podstawie art. 45 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. tytułem środka karnego orzekł wobec oskarżonego M. K. (2) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa, tj. kwoty (...).000 zł;

w pkt 48 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego M. K. (2) na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 2.000 zł;

w pkt 49 (dot. pkt XXVI części wstępnej) uznał oskarżonego D. M. (2) za winnego tego, że w okresie od (...) roku do (...) (...) (...) roku, w P. i na terenie całego kraju, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wziął udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili ponadto W. M. ps. (...), M. B. (1) ps. (...), M. M. (1) ps. (...), D. J. oraz inne ustalone i nieustalone osoby, mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych na terenie miasta P. i kraju w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;

w pkt 50 (dot. pkt XXVII części wstępnej) uznał oskarżonego D. M. (2) za winnego tego, że w okresie od początku (...) roku do (...) roku, w P. i na terenie całego kraju, działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego stałe źródło utrzymania, uczestniczył w obrocie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci tabletek ekstazy w ilości co najmniej 20.000 sztuk i wartości co najmniej (...).000 zł, co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 97.500 zł oraz znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł i 5 kg marihuany o wartości co najmniej 70.000 zł i tak:

a) w okresie od (...) roku do (...) roku w P., uczestniczył w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 97.500zł oraz środków odurzających w postaci co najmniej 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł, z czego co najmniej 250 g kokainy wspólnie i w porozumieniu z P. K. (1) w ten sposób, że nabył je od M. M. (1) ps. (...) i M. B. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży;

b) w okresie (...) roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z mężczyzną o ps. (...) uczestniczył w obrocie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz środków odurzających w postaci 5 kg marihuany o wartości co najmniej 70.000zł w ten sposób, że nabył je od M. B. (1) ps. (...), M. M. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 200 stawek dziennych w wysokości po 100 zł każda;

w pkt 51 na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k . połączył orzeczone wobec oskarżonego D. M. (2) kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 4 lat pozbawienia wolności;

w pkt 52 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego D. M. (2) na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 3.000 zł;

w pkt 53 (dot. pkt XXVIII części wstępnej) uznał oskarżonego B. P. za winnego tego, że w okresie od (...) (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, uczestniczył w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci 3 kg amfetaminy o wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że zakupił ją w 2 transzach od M. B. (1) ps. (...) i M. M. (1) ps. (...) celem jej dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 80 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 54 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec B. P. na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 1.000 zł;

w pkt 55 (dot. pkt XXIX części wstępnej) uznał oskarżonego M. Z. za winnego tego, że w drugiej połowie (...) r. roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci co najmniej 1,5 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej 8000 zł w ten sposób, że zbył je M. M. (1) ps. (...) i M. B. (1) ps. (...) celem ich dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 56 na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. Z. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby;

w pkt 57 na podstawie art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oddał oskarżonego M. Z. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

w pkt 58 na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. Z. kary grzywny zaliczył okres jego zatrzymania w dniu (...).(...).(...) r.;

w pkt 59 na podstawie art. 45 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. tytułem środka karnego orzekł wobec oskarżonego M. Z. przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa, tj. kwoty (...).000 zł;

w pkt 60 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego M. Z. na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 500 zł;

w pkt 61 (dot. pkt XXX części wstępnej) uznał oskarżonego W. J. za winnego tego, że w (...) bądź (...) (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci co najmniej 2 kg ziela konopi innych niż włókniste i wartości co najmniej (...).000 zł w ten sposób, że zakupił je od M. B. (1) ps. (...) i M. M. (1) ps. M. za pośrednictwem ustalonej osoby, celem ich dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 100 zł każda;

w pkt 62 na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego W. J. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby;

w pkt 63 na podstawie art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oddał oskarżonego W. J. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

w pkt 64 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego W. J. na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 1.500 zł;

w pkt 65 (dot. pkt XXXI części wstępnej) uniewinnił oskarżonego F. K. od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, polegającego na tym, że w okresie od (...) (...) roku od (...) (...) (...) roku w P., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wziął udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili M. B. (1) ps. (...), M. M. (1) ps. M., M. T. (2) ps. (...) oraz inne osoby, mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na obrocie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) (...) (...) sygn. akt (...) którą odbył w okresie od (...) (...) (...) (...) roku, od (...) (...)roku do (...) (...) roku oraz od (...) (...) roku, korzystając z warunkowego przedterminowego zwolnienia, tj. przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

w pkt 66 (dot. pkt XXXII części wstępnej) uznał oskarżonego F. K. za winnego tego, że w okresie od (...) (...) roku do (...) roku w P., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, ze z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego stałe źródło utrzymania, wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) ps. M., M. B. (1) ps. (...), wziął udział w obrocie znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej 80.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 80.000 zł oraz co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 65.000 zł w ten sposób, że nabył je w transzach od M. B. (1) ps. (...) i M. M. (1) ps. M., celem dalszej odsprzedaży, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. wymierzył mu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

w pkt 67 na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n. orzekł wobec oskarżonego F. K. na rzecz Poradni (...) i (...) w P. w kwocie 4.000 zł;

w pkt 68 na podstawie art. 78 ust. 1 u.p.n. orzekł przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci:

- zwitek folii (po usunięciu substancji koloru białego zawierającą amfetaminę i kokainę o wadze netto po badaniach 0,06g, Drz nr (...))

- zwitek papieru po usunięciu suszu roślinnego o wadze netto po badaniach 0,04g, (Drz nr (...))

- kartka koloru zielonego z zapiskiem o treści „W. AS O. W.. ul. (...) (...)-(...) O. W.. Ż. W. syn H.”

- karta SIM T. nr (...)

- opakowanie po pakiecie startowym (...) nr tel. (...)

- opakowanie po pakiecie startowym (...) nr tel. (...)

- karta SIM (...) nr (...)

- karta zdrowia pacjenta nr (...)

- karta formatu A-4 z wydrukowanymi nazwiskami i adresami osób zabezpieczona podczas przeszukania mieszkania w P. na ul. (...) w dniu (...)

- lufka szklana zabrudzona

- worek foliowy koloru niebieskiego oklejony przeźroczystą taśmą samoprzylepną

- 2 woreczki foliowe

- worek z zapięciem strunowym

- woreczek foliowy oklejony beżową taśmą samoprzylepną

- 3 woreczki foliowe

- 4 woreczki foliowe

- woreczek foliowy z zapięciem strunowym

- woreczek z zapięciem strunowym

- papierowy woreczek z proszkiem koloru białego o masie netto po badaniach 20,07g

- woreczek foliowy

- (...) woreczków foliowych owiniętych taśmą samoprzylepną koloru jasnobrązowego

- zwitek papieru koloru białego

- karton z napisem L. z zawartością: 2 worki foliowe koloru niebieskiego, 9 szt. foli z tworzywa sztucznego oklejonych beżową taśmą samoprzylepną, (...) szt. woreczków foliowych, (...) szt. woreczków strunowych, torby różowej z tworzywa sztucznego, torby żółtej z tworzywa sztucznego, 2 szt. rolek tekturowych od taśmy samoprzylepnej, kolorowe zwitki papieru, metkę, paragon fiskalny, niebieską torbę z tworzywa sztucznego

- waga elektroniczna z napisem na obudowie CJ-600 C. 600x0,1g

- waga elektroniczna koloru czarnego z napisem na obudowie R. – M. model US-100

- waga elektroniczna koloru srebrnego z napisem na obudowie E.

- (...) szt. rolek taśmy samoprzylepnej różnego koloru

- (...) pustych puszek po kreatynie

- biały proszek o masie netto po badaniach 0,97g

- (...) puszek po kreatynie, jedna z zawartością: 2 woreczków foliowych, 1 szt. folii z tworzywa sztucznego obklejonej beżową taśmą samoprzylepną, 1 szt. folii aluminiowej, 1 szt. folii z tworzywa sztucznego z kawałkiem papieru biało-czerwonego obklejona bezową taśmą samoprzylepną, torebka z tworzywa sztucznego powlekana folią aluminiową

- biały proszek (kreatyna) o masie netto po badaniach 4918,23g

- 2 noże i 1 łyżeczka

- (...) sztuki używanych rękawiczek jednorazowych

- 250 woreczków strunowych o różnych rozmiarach

- 3 plastikowe miski

- worek z tworzywa sztucznego koloru białego z naklejką „..stearynian magi….”

- spryskiwacz koloru niebieskiego z zawartością bezbarwnej cieczy

- pudełko z rękawiczkami jednorazowymi

- 5 rolek z pozostałościami taśmy samoprzylepnej

- opakowanie z workami śniadaniowymi J. N.

- karton z napisem (...)

- karton z napisem M. C. E.

- karton z napisem S. (...)

- karton w języku holenderskim z doładowaniem w sieci (...)

- telefon komórkowy N. nr (...) z kartą SIM o nr abonenta (...)

- (...) zdjęcia z wizerunkami mężczyzn i kobiet oraz płyty CD T. (...) z napisem „Holandia (...).20.(...).(...), zdjęcia”

- telefon komórkowy m-ki N. (...) nr (...) z kartą SIM (...) nr (...)

- telefon komórkowy m-ki S. (...), koloru czarnego nr (...), wraz z kartą SIM O. nr (...)

- metalowa puszka z napisem G. G.

- plastikowy pojemnik z woreczkiem strunowym

- torba papierowa

- paczuszka z papieru w kratkę owinięta taśmą izolacyjną

- 9 paczuszek (9 woreczków foliowych oklejonych taśmą koloru czerwonego)

- waga elektroniczna kieszonkowa (...) ze śladowymi ilościami substancji koloru białego

- waga elektroniczna kieszonkowa (...) ze śladowymi ilościami substancji koloru białego

- karton oklejony na krawędziach taśmą samoprzylepną z napisem (...), na którego górnej powierzchni znajduje się karta adresowa z personaliami M. D. (2) wraz z (...) opakowaniami (po paczkach) w postaci taśmy samoprzylepnej kol. Jasno brązowego umownie oznaczonymi nr od 2a do 2J wraz ze ścinkami papieru

- substancja w postaci proszku kol. Białego – siarczanu amfetaminy o wadze netto po badaniach 9823,40g (z opakowań oznaczonych nr 2A-2J)

- substancja koloru białego zawierająca amfetaminę i kokainę o wadze netto po badaniach 0,06g

- susz roślinny o wadze netto po badaniach 0,04g

- tabletki koloru żółtego z logo „krzyż” w ilości (...) całych i 2 szt. fragmentów o masie netto po badaniach 1582,29g z zawartością siarczanu amfetaminy

- tabletki koloru żółtego z logo „krzyż” w ilości 1973 całych i 59 fragmentów o masie netto po badaniach 613,84g z zawartością siarczanu amfetaminy

- proszek koloru żółtego z zawartością siarczanu amfetaminy o masie netto po badaniach 1448,53g

- sprasowany susz roślinny koloru zielono brunatnego o masie netto po badaniach 123,24g

- substancja proszkowa koloru białego o masie netto po badaniach (...),70g

- substancja proszkowa koloru białego o masie netto po badaniu (...),08g z zawartością siarczanu amfetaminy

- susz roślinny koloru zielono-brunatnego o masie netto po badaniach 111,83g

- tabletki koloru białego z logo „wisienki” w ilości 596 szt. i 218 fragmentów o masie netto po badaniach 470,07g z zawartością (...)

- substancja proszkowa koloru kremowego o masie netto po badaniach 173,07g z zawartością siarczanu amfetaminy

- 6 tabletek w tym 2 koloru niebieskiego z logo „śmigło” i 4 koloru beżowego z logo „armani” o masie netto po badaniach 0,86g z zawartością (...)

- tabletki koloru białego z logo „wiśnia” w ilości 257szt. o masie netto po badaniach 35,16g z zawartością (...)

- substancja sproszkowana koloru białego, kremowego i jasno żółtego o masie netto po badaniach (...),50g z zawartością siarczanu amfetaminy

- susz roślinny koloru zielono-brunatnego o masie netto po badaniach (...),72g

- substancja zbrylona koloru kremowego o masie netto po badaniach 0,15g zawierająca kokainę

- pozostałości białego proszku zawierające amfetaminę oraz ziele konopi o masie netto po badaniach 4,86g

- fragment niebieskiej tabletki zawierającej (...) o wadze netto po badaniach poniżej 0,07g

- 2 żółte tabletki z zawartością amfetaminy o masie netto po badaniach 0,26g

- biały proszek zawierający w swoim składzie amfetaminą o masie netto po badaniach 0,72g

- pozostałości białego żółtego proszku zawierającego amfetaminę o masie netto po badaniach 0,06g

- pozostałości białych grudek zawierające kokainę, pozostałości białego proszku zawierającego amfetaminę i ziele konopi o łącznej masie netto po badaniach 1,03g

- pozostałości białego proszku zawierającego amfetaminę i ziele konopi o łącznej masie netto po badaniach 0,08g

- pozostałości fragmentów tabletek zawierających (...), pozostałości białego proszku zawierającego amfetaminę i ziele konopi o masie netto po badaniach 0,38g

- substancja koloru białego częściowo sypka, częściowo zgrupiona

- (...) szt. tabletek koloru zielonkawego oraz 1 tabletka koloru białego z napisem „B29”

- suszu roślinnego koloru zielonego;

w pkt 69 orzekł o kosztach obrony świadczonej przez adwokatów z urzędu oskarżonym M. B. (1) i B. P.;

w pkt 70 na podstawie art. 624 k.p.k. i art. (...) ust. 1 ustawy z dnia (...).(...).1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił wszystkich oskarżonych od obowiązku ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierzył im opłat, zaś na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w części uniewinniającej kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelacje od tego wyroku wywiedli obrońcy oskarżonych M. M. (1), M. D. (1), R. G. (1), J. K. (2), M. K. (2), D. M. (2), B. P., W. J. i F. K..

Obrońca oskarżonych M. M. (1), F. K. i M. D. (1) (adw. A. T. (1)) zaskarżył ten wyrok w całości (dot. skazania oskarżonych) na korzyść w/w trzech oskarżonych, zarzucając mu:

1. rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, jakie miały wpływ na treść zaskarżonego wyroku, to jest:

a) art. 404 § 2 k.p.k. poprzez:

- nie zachowanie zasady bezpośredniości, ciągłości oraz koncentracji materiału dowodowego w ten sposób, że mimo upływu 1 roku i 4 miesięcy pomiędzy merytorycznymi rozprawami, na których wykonywane były czynności dowodowe istotne z punktu widzenia prawa do obrony ((...) (...) roku) Sąd zaniechał przeprowadzenia postępowania od początku, powołując się na frazę, iż „ odroczenie nie było znaczne”, co jest oczywistą nieprawdą,

- nie zachowanie zasady bezpośredniości, ciągłości oraz koncentracji materiału dowodowego w ten sposób, iż w dniach (...) roku (protokół wskazany jako rozprawy odroczonej z dnia (...) (...) roku), (...) roku (protokół wskazany jako rozprawy odroczonej z dnia (...) roku) oraz (...) (...) (...) roku (protokół wskazany jako rozprawy odroczonej z dnia (...) roku) – mimo iż Sąd Okręgowy w P. kontynuował postępowanie, nie wydano w tych dniach ani razu postanowienia w trybie art. 404 § 2 k.p.k.,

b) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k. poprzez jednostronną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień pomawiającego oskarżonych M., K. i D., czyli M. B. (1), którego depozycje z jednej strony zostały wieloma dowodami podważone a z drugiej niejednokrotnie nie nanosiły żadnych szczegółów, które w jakikolwiek sposób mogłyby być zweryfikowane, a co w konsekwencji czyniło fikcyjnym merytorycznie prawo do obrony, zwłaszcza M. D. (1), jak i F. K.,

c) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k. poprzez uznanie za wiarygodne wyjaśnień pomawiającego M. B. (1) i sprowadzenie jego zmiennych depozycji jedynie do zmiennych relacji na temat ilości i czasokresu popełnionych przestępstw, co nie jest prawdziwe, albowiem nie tylko, że jego relacje różniły się w kwestii narkotyków mających być przedmiotem obrotu i to diametralnie (vide: domniemane transakcje M. M. z P. M., gdzie różnice wyniosły rzędu 400-500 kilogramów, co trudno potraktować jako pomyłkę), czy czasokresu rzekomego popełnienia przestępstw, ale przede wszystkim jego relacje nie mogły polegać na prawdzie, gdyż przeczyły temu fakty ustalone w innych postępowaniach, jak choćby (...) (...) (...) Sądu Okręgowego w P. czy (...) Sądu Okręgowego w K.,

d) art. 410 k.p.k. poprzez całkowite pominięcie dowodów, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie a warunkujące ocenę wiarygodności depozycji M. B. (1), to jest:

- dowodu z aktu oskarżenia przeciwko S. Ł. złożonego na rozprawie w dniu (...) (...) roku, z którego wynika, że M. B. (1) popełniał z nim przestępstwa jeszcze w (...) roku, co podważa jego oczywiście kłamliwe depozycje, iż po (...) (...) roku nie popełniał już żadnych przestępstw,

- dowodu z wyroku w sprawie (...) Sądu Okręgowego w K., który to dowód Sąd przyjął na rozprawie w dniu (...) (...) roku, a z którego wynikało, jednoznacznie, że M. T. (2), R. S. (2) i W. S. (2) mieli sprzedawać znaczne ilości narkotyków oskarżonemu B. a nie M., co potwierdza zeznania świadka T. (protokół z dnia (...) (...) (...) roku) oraz S. (protokół z dnia (...) (...) roku oraz (...) (...) (...) roku), że tylko M. B. (1), czyli (...) vel (...) był ich odbiorcą,

- dowodu z zeznań w charakterze świadka R. S. (2), odpowiadającego w swoim postępowaniu (...) na zasadach art. 60 § 3 k.k., iż narkotyki wspólnie z T. sprzedawali (...), a nie komukolwiek innemu, czyli również M. M. (1),

- dowodu z zeznań w charakterze świadka M. T. (2), odpowiadającego w swoim postępowaniu (...) na zasadach art. 60 § 3 k.k., iż narkotyki wspólnie ze S. sprzedawali (...) a nie komukolwiek innemu, czyli również M. M. (1), a także, że M. T. (2) obciążył wielu swoich kolegów a tym samym, gdyby rzeczywiście popełniał jakiekolwiek przestępstwa z M. M. (1), to na pewno by go nie „oszczędził”,

- dowodu z zeznań w charakterze świadka G. O., który wyraźnie zeznał, że spośród oskarżonych narkotyki nabywał jedynie od M. B. (1) a pozostałych oskarżonych w ogóle nie zna, przy czym również ta osoba była współpracującą w Organami Ścigania i obciążyła m.in. M. T. (1), H. W., a tym samym nie było podstaw, by miał świadek ten chronić osoby trzecie,

- dowodu z zeznań w charakterze świadka R. I., który w równoległym procesie obciążał m.in. swojego domniemanego szefa, czyli W. M., a będąc przesłuchanym na rozprawie w dniu 3 października (...) roku wyraźnie zeznał, że spośród oskarżonych narkotyki przemycał jedynie z M. B. (1) a nie z M. M. (5),

- dowodu z zeznań w charakterze świadka R. M. (1), który również zeznał, że robił interesy narkotykowe jedynie z M. B. (1), natomiast po okazaniu na rozprawie m.in. oskarżonego M. stwierdził, że osoby tej nie zna,

e) art. 167 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy wyrokowaniu następujących źródeł dowodowych:

- zeznań w charakterze świadka D. M. (1), czyli osoby, która według twierdzeń M. B. (2) miała brać czynny udział w jedynej transakcji z udziałem oskarżonego M. D. (1),

- zeznań w charakterze świadka M. W. (2), który według twierdzeń B. w początkowym okresie miał zawozić tabletki ekstazy oskarżonemu F. K.,

a dowody, które były kluczowe dla oceny wiarygodności pomówień zawartych w depozycjach M. B. (1),

f) art. 167 k.p.k. poprzez nie przeprowadzenie na rozprawie dowodu:

- z zeznań w charakterze świadków W. S. (2), na okoliczność sprzedaży do P. ponad 800.000 tabletek ekstazy wspólnie i w porozumieniu ze świadkiem T. i świadkiem S., co jest o tyle zdumiewające, że świadek ten złożył zeznania w sprawie (...) (...), z akt których dowód przeprowadził na rozprawie Sąd meriti, a z których wynika, że tabletki ekstazy miały być sprzedawane (...) a nie nikomu innemu,

- z zeznań w charakterze świadka S. Ł., który, jak wynika z twierdzeń R. S. (2), jak i z załączonego do akt sprawy aktu oskarżenia, popełniał z M. B. (1) przestępstwa na szeroką skalę jeszcze po (...) (...) roku, kiedy to rzekomo ten ostatni miał porzucić przestępczy proceder,

g) art. 366 § 1 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. poprzez nie wyjaśnienie w ramach dążenia do wykrycia prawdy materialnej:

- w oparciu o jakie elementy natury merytorycznej, a nie formalno-prawnej, Sąd Okręgowy w P. uznał, iż zarejestrowane w ramach kontroli operacyjnej rozmowy telefoniczne (s. 84-91 uzasadnienia) wskazują na popełnienie przypisanych oskarżonemu M. w punkcie (...) vv – (...) wwww zachowań, albowiem żaden z zapisów uzasadnienia tego nie wyjaśnia, a tym samym dokonanie kontroli instancyjnej jest tu niemożliwe, ponieważ brak jest wskazanego procesu myślowego Sądu w dojściu do takiego przekonania,

- jak to możliwym, aby czynów z punktu (...) oskarżony M. miał się dopuścić w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. M., a także by miał brać w niej jakikolwiek udział w sytuacji, gdy:

- przez kilkanaście lat postępowania tak przygotowawczego, jak i sądowego M. B. (1) zawsze utrzymywał, że nigdy od nikogo nie byli z M. zależni, mogli handlować w kim chcieli, a tym samym nie mogli komukolwiek podlegać,

- w punkcie 23q wyroku narkotyki miały być zbywane za pieniądze dziewczynie szefa, czy w punkcie 23v samemu W. M., co logicznie przeczy istocie przestępczości zorganizowanej, z której zawsze wynika, że to domniemany szef wydaje rozkazy i czerpie wszelkie korzyści, a nie że płaci za coś swoim podległym „żołnierzom”;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku a sprowadzający się do mylnego uznania, iż:

- oskarżony M. M. (1) uczestniczył w inkryminowanych i przypisanych mu przestępstwach w sytuacji, gdy w sprawie pojawiły się istotne wątpliwości natury dowodowej, które należało rozstrzygnąć na korzyść tegoż oskarżonego, a które wynikały nie z własnego przekonania skarżącego obrońcy, ale z racjonalnych przesłanek natury dowodowej, które zostały pominięte przez Sąd a quo,

- oskarżeni F. K. i M. D. (1) uczestniczyli w zdarzeniach im przypisanych w sytuacji, gdy podane – wręcz lakoniczne – informacje na temat zdarzeń przez pomawiającego M. B. (1) nie naprowadziły w choćby minimalnym zakresie szczegółów, które można by w ramach prawa do obrony zweryfikować a tym samym dowód ten był niewystarczający do przypisania w/w sprawstwa i winy i to niezależnie od uznania M. B. (1) za wiarygodne czy niewiarygodne źródło dowodowe.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca tych oskarżonych wniósł:

1. co do oskarżonego M. M. (1) o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go od wszystkich stawianych mu i następnie przypisanych przestępstw;

2. co do oskarżonych F. K. i M. D. (1) o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez ich uniewinnienie od przypisanych im przestępstw,

3. ewentualnie co do wszystkich w/w trzech oskarżonych o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonych M. M. (1), D. M. (2) i R. G. (1) (adw. M. S. (2)) zaskarżył ten wyrok w całości w odniesieniu do D. M. (2) i R. G. (1) oraz w części w odniesieniu do M. M. (1) w zakresie, w jakim został uznany winnym popełnienia zarzucanych mu przestępstw, zarzucając temu wyrokowi:

1. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na:

a) bezwzględnej przesłance odwoławczej, tj. naruszenie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. (...) § 1 pkt 9 k.p.k., tj. wyjście poza granice aktu oskarżenia i uznanie w punkcie (...) zaskarżonego wyroku, iż M. M. (1) działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej wraz z D. M. (2), pomimo braku oskarżenia o takie działanie w punkcie XVI wyroku,

b) naruszeniu art. 173 § 4 k.p.k. w zw. z § 5 i § (...) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 (...) (...) r. w sprawie warunków technicznych przeprowadzenia okazania, tj. niesłuszne uznanie, iż dokonanie tej czynności nastąpiło zgodnie z tymi przepisami, co powoduje, iż protokół z dnia (...) (...) r. i zawarte w nim informacje nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie,

c) naruszeniu art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niesłuszne niezastosowanie i nierozstrzygnięcie na korzyść oskarżonych wątpliwości co do ilości środków będących przedmiotem obrotu, a wynikających z faktu, iż jak zeznawał oskarżony M. B. (1), amfetamina, będąca przedmiotem obrotu – sprzedaży, była „rozrabiana” z kreatyną nawet w stosunku 1 do 1, czy odnośnie faktu „… np. do 600 gram czystej amfetaminy dodawaliśmy 400 gram kreatyny…”,

d) naruszeniu art. 4 k.p.k. w zw. z art. 169 k.p.k. i art. 170 § 1 k.p.k. a także art. 2 k.p.k. w zw. z art. 167 in fine k.p.k. – polegające na ich niestosowaniu i uwzględnieniu okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonych, przy jednoczesnym nie uwzględnieniu dowodów przemawiających na korzyść oskarżonych, a także nieprzeprowadzeniu z urzędu dowodów świadczących o braku winy i sprawstwa oskarżonych, a to w celu realizacji zasady obiektywizmu, poprzez:

- pominięcie i nieprzeanalizowanie różnic w wyjaśnieniach M. B. (1) w zakresie istnienia zorganizowanej grupy przestępczej W. M. ps. (...), do której mieli należeć m.in. oskarżeni M. B. (1), M. M. (1) i D. M. (2), rodzaju i ilości środków, jakie miały być przedmiotem obrotu z poszczególnymi osobami, objętymi aktem oskarżenia, tj. odpowiednio:

I – protokół z dnia (...) r., karta (...) akt sprawy – pojawia się zdanie „ Z., tj. K., D., Stary M. i S. brali od nas tablety parę tysięcy, nie wiem ile”,

II – protokół z dnia (...) (...) (...) r., karta 327 akt sprawy „ My nigdy nie podlegaliśmy pod Z.. Współpracowaliśmy z nim w takim samym zakresie, jak z G.. W tych interesach nie mieli udziału Stary M. i E. ”,

III – protokół z dnia (...) r., karta 478 i następne „ W grupie Z. byli D., m., S., później doszedł D. (1) i inne osoby”,

IV – protokół z dnia (...) r., karta 479, 480 – opis działania osób powiązanych zdaniem M. B. (1) z W. M. ps. (...) – brak jakiejkolwiek wzmianki o D. M. (2),

V – protokół z rozprawy z dnia (...) r. – odnośnie zarzuty VII „ Rola M. w tej Grupie była taka sama jak G. w poprzedniej grupie, mieli ludzi, z którymi chcieli zarabiać. W tym samym czasie zarówno ja, jak i M. M. (1) działaliśmy w obu grupach…”,

- pominięcie i nieprzeanalizowanie okoliczności, iż istnieją zasadnicze rozbieżności w zakresie ilości środków odurzających, jakimi obracał M. B. (1), zwłaszcza w kontekście faktu, iż, jak wynika z aktu oskarżenia w tejże sprawie oraz dotychczasowych wyjaśnień M. B. (1) istnieją zasadnicze rozbieżności pomiędzy ilością nabytych rzekomo przez tego ostatniego środków odurzających, a środków sprzedanych przez niego, m.in. osobom objętym aktem oskarżenia w niniejszej sprawie – rozbieżności kilkusetkilogramowe (a nadto z uwzględnieniem okoliczności „rozrabiania” amfetaminy z kreatyną kupowaną rzekomo u świadka M. J.), co wywołuje uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności oskarżonego M. B. (1) – tym bardziej w kontekście oceny jego wyjaśnień jako tzw. dowodu z pomówienia,

- nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z opinii biegłego z dziedziny chemii na okoliczność wpływu „rozrabiania” amfetaminy z kreatyną, we wskazanych przez M. B. (1) proporcjach, właściwości amfetaminy po rozrobieniu, zmiany w zakresie faktycznej możliwości odurzenia jednej osoby amfetaminą rozrobioną z kreatyną itd., co jest niezbędne dla ustalenia faktycznej ilości środków odurzających, jakie były przedmiotem obrotu,

- pobieżną analizę wyjaśnień M. B. (1), jako pomówienia pod kątem ich wiarygodności, spójności, konsekwencji i logiki, zwłaszcza w kontekście chociażby rozbieżności w odniesieniu do nabywanych i sprzedawanych środków odurzających wielusetkilogramowe ilości (zdecydowanie więcej oskarżony miał kupić niż sprzedać, a nadto kupowaną amfetaminę rozdrabniał z kreatyną), okoliczności dotyczącej zarzutu wyjazdu do W. świadka A. G. i innych po kokainę, które to zdarzenie nie mogło mieć miejsca we wskazywanych przez oskarżonego okolicznościach (akta XVI (...) (...) Sądu Okręgowego w P.), czy w końcu w zakresie ilości amfetaminy, jaka miała być przedmiotem obrotu pomiędzy M. B. (1), M. M. (1) oraz M. F. (1) i A. W. (1) – zamiast około 400 kg sąd przypisał oskarżonym obrót 150 kg,

- pominięcie i nieprzeanalizowanie okoliczności, iż zarówno świadek M. T. (2), jak i świadek T. S., którym Sąd w niniejszej sprawie dał wiarę w części, jak wskazuje w treści uzasadnienia wyroku, korzystali w postępowaniach toczących się przeciwko nim z instytucji tzw. „małego świadka koronnego”, tj. art. 60 k.k. i nadzwyczajnego złagodzenia kary, zatem musieli wyjawić organom ścigania prawdziwe okoliczności, których następnie w niniejszej sprawie nie potwierdzili – ewidentne sprzeczności pomiędzy zeznaniami świadka T. S. w niniejszej sprawie, a protokołami przesłuchania świadka ze sprawy Prokuratury Okręgowej we W. w sprawie V Ds. 88/(...) oraz Sądu Okręgowego w K. II K (...)/(...),

- pominięcie i nieprzeanalizowanie okoliczności, iż w sprawie (...) (...), z której to protokoły zostały odczytane w toku niniejszego postępowania, świadek M. T. (2) z naruszeniem przepisu art. 183 § 1 k.p.k. i art. 182 § 3 k.pk. odmówił zeznań w zakresie dotyczącym M. M. (1), zasłaniając się okolicznością bliskiej znajomości z tą osobą, pomimo faktu, iż w pozostałym zakresie składał zeznania, zatem podstawą odmowy składania zeznań przez świadka była okoliczność nieznana kodeksowi postępowania karnego a jednocześnie w protokole z dnia (...) (...) (...) r. w niniejszej sprawie świadek zeznawał – strona 7, 9, (...) – „ … M. M. (1) znam, ale z nim nie prowadziłem żadnych transakcji narkotykowych…”, „…mówiąc o Maluchu mówię o M. M. (1). Gdybym robił interesy z M. to bym o tym powiedział. Ja byłem pytany o M. i powiedziałem, że nic nie powiem”, „ Podtrzymuję odczytane mi zeznania. Moim błędem było to, że w kolejnych protokołach mówiłem, że nie będę składał wyjaśnień o M. M. (1), gdyż to mój kolega, a przecież pomawiałem innych kolegów. Powinienem był mówić tak jak dziś, czyli że M. nie miał żadnych kontaktów z narkotykami”;

2. obrazę przepisów prawa karnego, tj. art. 258 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w konsekwencji błędnego uznania, iż współpraca pomiędzy M. B. (1) i M. M. (1) a W. M., D. M. (2) i M. K. (2) niosła znamiona przestępstwa działania w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w sytuacji, gdy sam M. B. (1) (korzystający z instytucji art. 60 k.k.) w protokole z dnia (...) (...) (...) r., karta 327 akt sprawy stwierdza „ My nigdy nie podlegaliśmy pod Z., współpracowaliśmy z nim w takim samym okresie, jak z G.. W tych interesach nie mieli udziału Stary M. i E. ”;

3. obrazę przepisów prawa karnego, tj. art. 258 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie D. M. (2) za winnego działania w ramach zorganizowanej grupy przestępczej razem z M. M. (1) i M. B. (1) (punkt 49 zaskarżonego wyroku), pomimo braku oskarżenia zarówno M. M. (1) (punkt XVI zaskarżonego wyroku), jak i M. B. (1) (punkt VII zaskarżonego wyroku) o działanie w ramach grupy razem z D. M. (2);

4. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na niesłusznym uznaniu, iż oskarżeni w okresie od (...) r. do (...) (...) r. uczestniczyli w obrocie znaczną ilością amfetaminy i innych środków odurzających, w kontekście wyjaśnień M. B. (1), iż „…granica błędu w podawanych przez niego wielkościach oscyluje od 20 do (...) procent w górę lub w dół…”, co podkreślono w wyroku Sądu Apelacyjnego w P. w sprawie (...) (A. G. i inni);

5. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, iż w okresie od (...) r. do (...) (...) r. oskarżony M. M. (1), a oskarżony D. M. (2) co najmniej od (...) (...) r. brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili M. B. (1) ps. (...), M. M. (1) ps. (...), W. M. ps. (...) – bez wskazania D. M. (2) objętego tym samym aktem oskarżenia, oraz innych prawomocnie skazanych osób w sytuacji, gdy M. B. (1) przypisano w punkcie 7 zaskarżonego wyroku to, iż w okresie od (...) r. do (...) r. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili M. M. (1) ps. (...), M. W. (2) ps. (...), R. I., R. M. (1) ps. (...), L. W., A. L. ps. (...), M. K. (2) ps. (...) M., D. M. (2) oraz inne osoby i jednoczesnym prawomocnym skazaniu W. M. w sprawie (...) (...) Sądu Okręgowego w P. za udział w 2 odrębnych grupach przestępczych, tj., w okresie od (...) (...) r. do (...) (...) (...) r. w P., W., na terenie kraju oraz terenie państw U., w tym N., Danii i S. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili: R. I., L. W., B. S., A. L., R. M. (1) do (...) (...) r. a od (...) (...) r.: M. W. (2) i dwie ustalone osoby o pseudonimach (...) i (...) oraz od (...) r. do (...) r. w P. i na terenie kraju kierował zorganizowaną grupą przestępczą, w skład której wchodziły ustalone i nieustalone osoby o pseudonimach (...), (...), (...), (...), (...), (...), przy jednoczesnym uznaniu, iż J. K. (2) do grupy nie należał z uwagi na nie postawienie mu takiego zarzutu, a także pomimo faktu braku oskarżenia M. M. (1) o działanie w ramach tej samej grupy razem z D. M. (2) objętym tym samym aktem oskarżenia.

W oparciu o te zarzuty obrońca w/w oskarżonych wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę tego wyroku i uniewinnienie oskarżonych od zarzucanych im czynów.

Obrońca oskarżonych J. K. (2) i M. K. (2) (adw. A. W. (2)) zaskarżył ten wyrok w całości w odniesieniu do obu oskarżonych, zarzucając mu:

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, polegająca na:

a) naruszeniu art. 173 § 4 k.p.k. w zw. z § 5 i § (...) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 (...) (...) r. w sprawie warunków technicznych przeprowadzenia okazania, tj. niesłuszne uznanie, iż dokonanie tej czynności nastąpiło zgodnie z tymi przepisami, co powoduje, iż protokół z dnia (...) (...) r. i zawarte w nim informacje nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie,

b) naruszeniu art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niesłuszne niezastosowanie i nierozstrzygnięcie na korzyść oskarżonych wątpliwości co do ilości środków będących przedmiotem obrotu, a wynikających z faktu, iż jak zeznawał oskarżony M. B. (1), amfetamina, będąca przedmiotem obrotu – sprzedaży, była „rozrabiana” z kreatyną nawet w stosunku 1 do 1, czy odnośnie faktu „… np. do 600 gram czystej amfetaminy dodawaliśmy 400 gram kreatyny…”,

c) naruszenie przepisu art. 183 § 1 k.p.k. i art. 182 § 3 k.p.k. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i dopuszczenie do sytuacji, w której świadek M. T. (2) odmówił zeznań w zakresie dotyczącym M. M. (1), zasłaniając się okolicznością bliskiej znajomości z tą osobą pomimo faktu, iż w pozostałym zakresie składał zeznania, podstawą zatem odmowy składania zeznań przez świadka była okoliczność nieznana kodeksowi postępowania karnego i w tym zakresie niedopuszczalna oraz dyskwalifikująca przydatność tak uzyskanego materiału dowodowego,

d) naruszeniu art. 4 k.p.k. w zw. z art. 169 k.p.k. i art. 170 § 1 k.p.k. a także art. 2 k.p.k. w zw. z art. 167 in fine k.p.k. – polegające na ich niestosowaniu i uwzględnieniu okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonych, przy jednoczesnym nie uwzględnieniu dowodów przemawiających na korzyść oskarżonych, a także nieprzeprowadzeniu z urzędu dowodów świadczących o braku winy i sprawstwa oskarżonych, a to w celu realizacji zasady obiektywizmu, poprzez:

- pominięcie i nieprzeanalizowanie różnic w wyjaśnieniach M. B. (1) w zakresie nazwiska oskarżonych K. a przede wszystkim istnienia zorganizowanej grupy przestępczej W. M. ps. (...), do której mieli należeć m.in. oskarżeni M. B. (1), M. M. (1) i M. K. (2), rodzaju i ilości środków jakie miały być przedmiotem obrotu z oskarżonym M. K. (2) oraz J. K. (2), tj. odpowiednio:

aa) protokół z dnia (...) r., karta (...) akt sprawy – pojawia się zdanie „ Z., tj. K., D., Stary M. i S. brali od nas tablety parę tysięcy, nie wiem ile”,

bb) protokół z dnia (...) (...) (...) r., karta 327 akt sprawy „ My nigdy nie podlegaliśmy pod Z.. Współpracowaliśmy z nim w takim samym zakresie, jak z G.. W tych interesach nie mieli udziału Stary M. i E. ”,

cc) protokół z dnia (...) r., karta 478 i następne „ W grupie Z. byli D., m., S., później doszedł D. (1) i inne osoby”,

dd) z dnia (...) r., karta 479, 480 – opis działania osób powiązanych zdaniem M. B. (1) z W. M. ps. (...) – brak jakiejkolwiek wzmianki o M. K. (2),

ee) protokół eksperymentu procesowego z dnia (...) stycznia (...) r., karta 88 akt sprawy w punkcie 32 wskazano – „ Następnie zgodnie ze wskazaniem podejrzanego udano się na Os. (...) w P., gdzie wskazał on klatkę w wieżowcu – desce 100 lub 101, gdzie mają zamieszkiwać mężczyźni o ps. (...), tj. J. i M. M. (7) ”,

- pominięcie i nieprzeanalizowanie okoliczności, iż istnieją zasadnicze rozbieżności w zakresie ilości środków odurzających, jakimi obracał M. B. (1), zwłaszcza w kontekście faktu, iż, jak wynika z aktu oskarżenia w tejże sprawie oraz dotychczasowych wyjaśnień M. B. (1) istnieją zasadnicze rozbieżności pomiędzy ilością nabytych rzekomo przez tego ostatniego środków odurzających, a środków sprzedanych przez niego, m.in. osobom objętym aktem oskarżenia w niniejszej sprawie – rozbieżności kilkusetkilogramowe, co wywołuje uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności oskarżonego M. B. (1) – tym bardziej w kontekście oceny jego wyjaśnień jako tzw. dowodu z pomówienia,

- nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z opinii biegłego z dziedziny chemii na okoliczność wpływu „rozrabiania” amfetaminy z kreatyną, we wskazanych przez M. B. (1) proporcjach, właściwości amfetaminy po rozrobieniu, zmiany w zakresie faktycznej możliwości odurzenia jednej osoby amfetaminą rozrobioną z kreatyną itd., co jest niezbędne dla ustalenia faktycznej ilości środków odurzających, jakie były przedmiotem obrotu,

- pobieżną analizę wyjaśnień M. B. (1), jako pomówienia pod kątem ich wiarygodności, spójności, konsekwencji i logiki, zwłaszcza w kontekście chociażby rozbieżności w odniesieniu do nabywanych i sprzedawanych środków odurzających wielusetkilogramowe ilości (zdecydowanie więcej oskarżony miał kupić niż sprzedać, a nadto kupowaną amfetaminę rozdrabniał z kreatyną), okoliczności dotyczącej zarzutu wyjazdu do W. świadka A. G. i innych po kokainę, które to zdarzenie nie mogło mieć miejsca we wskazywanych przez oskarżonego okolicznościach (akta (...) (...) (...) Sądu Okręgowego w P.), czy w końcu w zakresie ilości amfetaminy, jaka miała być przedmiotem obrotu pomiędzy M. B. (1), M. M. (1) oraz M. F. (1) i A. W. (1) – zamiast około 400 kg sąd przypisał oskarżonym obrót 150 kg,

- pominięcie i nieprzeanalizowanie okoliczności, iż zarówno świadek M. T. (2), jak i świadek T. S., którym Sąd w niniejszej sprawie dał wiarę w części, jak wskazuje w treści uzasadnienia wyroku, korzystali w postępowaniach toczących się przeciwko nim z instytucji tzw. „małego świadka koronnego”, tj. art. 60 k.k. i nadzwyczajnego złagodzenia kary, zatem musieli wyjawić organom ścigania prawdziwe okoliczności, których następnie w niniejszej sprawie nie potwierdzili – ewidentne sprzeczności pomiędzy zeznaniami świadka w niniejszej sprawie a protokołami przesłuchania świadka ze sprawy Prokuratury Okręgowej we W. w sprawie V Ds. 88/(...) oraz Sądu Okręgowego w K. II K (...)/(...), czy też nieuzasadniona odmowa składania zeznań w sprawie przez M. T. (2) w powołaniu na relacje towarzyskie łączące go z M. M. (1);

2. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na niesłusznym uznaniu, iż oskarżeni w okresie od (...) r. do (...) (...) r. uczestniczyli w obrocie znaczną ilością amfetaminy i innych środków odurzających, w kontekście wyjaśnień M. B. (1), iż „ …granica błędu w podawanych przez niego wielkościach oscyluje od 20 do (...) procent w górę lub w dół…”, co podkreślono w wyroku Sądu Apelacyjnego w P. w sprawie (...) (A. G. i inni);

3. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, iż w okresie od (...) r. do (...) (...) r. oskarżony M. K. (2) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili M. B. (1) ps. (...), M. M. (1) ps. (...), W. M. ps. (...) – bez wskazania D. M. (2) objętego tym samym aktem oskarżenia, oraz innych prawomocnie skazanych osób w sytuacji, gdy M. B. (1) przypisano w punkcie 7 zaskarżonego wyroku to, iż w okresie od (...) r. do (...) r. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili M. M. (1) ps. (...), M. W. (2) ps. (...), R. I., R. M. (1) ps. (...), L. W., A. L. ps. (...), M. K. (2) ps. (...) M., D. M. (2) oraz inne osoby – bez wskazania, iż w skład tej grupy wchodzi W. M. ps. (...) i jednoczesnym prawomocnym skazaniu W. M. w sprawie (...) (...) Sądu Okręgowego w P. za udział w 2 odrębnych grupach przestępczych, tj., w okresie od (...) (...) r. do (...) (...) (...) r. w P., W., na terenie kraju oraz terenie państw U., w tym N., Danii i S. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili: R. I., L. W., B. S., A. L., R. M. (1) do (...) (...) r. a od (...) (...) r.: M. W. (2) i dwie ustalone osoby o pseudonimach (...) i (...) oraz (...) r. do (...) r. w P. i na terenie kraju kierował zorganizowaną grupą przestępczą, w skład której wchodziły ustalone i nieustalone osoby o pseudonimach (...), (...), (...), (...), (...), (...), przy jednoczesnym uznaniu, iż J. K. (2) do grupy nie należał z uwagi na postawienie mu takiego zarzutu.

Obrońca w/w oskarżonych w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę tego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od zarzucanych im czynów.

Obrońca oskarżonego B. P. (adw. S. H.) zaskarżył ten wyrok w części dotyczącej oskarżonego P. , tj. co do pkt 53 i 54 części rozstrzygającej wyroku, zarzucając mu:

1. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegającą na całkowicie dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego oraz wskazaniami wiedzy, ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności dowodu z wyjaśnień oskarżonego M. B. (1) i przyjęciu tych wyjaśnień (pomówień) za wiarygodne w sytuacji, gdy oskarżony M. B. (1) miał interes osobisty w tym, aby pomówić B. P. o zakup 3 kilogramów amfetaminy, gdyż w ten sposób mógł ochronić przed zarzutami handlu narkotykami swoją partnerkę – D. W., która, jak wynika z wyjaśnień oskarżonego B. P. była odbiorcą przedmiotowej amfetaminy a nie zostały one potwierdzone jakimkolwiek innym dowodem;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający istotny wpływ na treść wyroku, polegający na przyjęciu, że oskarżony B. P. brał udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci 3 kg amfetaminy w sytuacji, gdy prawidłowo oceniony materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie ustaleń, iż B. P. zakupił 3 kg amfetaminy od oskarżonego M. B. (1);

3. („z najdalej idącej ostrożności procesowej”) rażącą niewspółmierność kary orzeczonej, polegającą na orzeczeniu bezwzględnej kary pozbawienia wolności w sytuacji, biorąc pod uwagę stopień winy oskarżonego, sposób życia po popełnieniu czynu zabronionego, upływ czasu od chwili popełnienia czynu, zasadnym było orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

i w oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego B. P. o zarzucanego mu czynu, ewentualnie o zmianę tego wyroku w zakresie orzeczonej oskarżonemu kary i wymierzenie mu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres dwóch lat próby.

Obrońca oskarżonego W. J. (adw. Z. K.) zaskarżył ten wyrok z części dotyczącej tego oskarżonego – punkt 61, 62, 63, 64 części rozstrzygającej, zarzucając mu:

I. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku – art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2 § (...) k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nieprawidłową, sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego ocenę dowodu z wyjaśnień M. B. (1), polegającą na daniu wiary wyjaśnieniom oskarżonego i braku weryfikacji tego dowodu za pomocą innych środków dowodowych, prowadzących do weryfikacji wiarygodności wyjaśnień M. B. (1);

II. będący konsekwencją wskazanego powyżej uchybienia procesowego błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że W. J. dopuścił się zarzuconego czynu

i w oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego W. J., ewentualnie o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego W. J. okazała się uzasadniona w całości.

Niezasadne okazały się apelacje obrońców oskarżonych B. P., J. K. (2) i F. K..

Natomiast częściowo uzasadnione okazały się apelacje obrońców oskarżonych M. M. (1), M. K. (2) i R. G. (1).

Jednocześnie zasadność zarzutów odnoszących się do ustaleń dotyczących grupy przestępczej, od której to grupy został uniewinniony M. M. (1) odnosiła się bezpośrednio do sytuacji oskarżonego M. B. (1), co do którego Sąd Apelacyjny zastosował przepis art. 435 k.p.k.

Sąd Apelacyjny przed ustosunkowaniem się do poszczególnych zarzutów apelacyjnych w pierwszej kolejności poczyni uwagi ogólne, w tym dotyczące rozumienia dowodu z „pomówienia”, ustosunkowując się w tym miejscu do zarzutów apelacyjnych natury ogólnej. Następnie Sąd Apelacyjny zwróci uwagę na ustalenia dotyczące zorganizowanej grupy przestępczej a w dalszej kolejności odniesie się do poszczególnych przestępstw narkotykowych, przypisanych oskarżonym, ustosunkowując się przy tym do stawianych zarzutów apelacyjnych tym rozstrzygnięciom, zaś następnie zwróci uwagę na konieczność częściowego uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy w tym zakresie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Na koniec Sąd Apelacyjny zwróci uwagę na pozostałe rozstrzygnięcia, jakie zostały wydane w wyroku tego Sądu.

I.  UWAGI OGÓLNE

W niniejszej sprawie apelujący postawili szereg zarzutów błędów w ustaleniach faktycznych czy obrazy prawa procesowego, poprzez które to zarzuty próbowali wykazać dokonanie przez Sąd I instancji błędnych, bo „dowolnych” ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa i winy oskarżonych w popełnieniu poszczególnych przypisanych im przestępstw, przy czym w głównej mierze zarzuty te sprowadzały się do zakwestionowania poczynienia tych ustaleń na podstawie dowodu z pomawiających oskarżonych wyjaśnień M. B. (1).

Sąd I instancji, rozpoznając zarzuty stawiane w akcie oskarżenia powinien wszechstronnie w oparciu o konkretne dowody wyjaśnić sprawę poprzez ustalenie czy dany czyn przestępczy został popełniony przez oskarżonego a jeżeli tak to jaka powinna być jego kwalifikacja prawna, jakie były pobudki i motywy działania sprawcy, by w ten sposób przy ustaleniu sprawstwa oskarżonego dokonać odpowiedniego doboru kar i środków karnych, które pozostawałyby w pełnej zgodzie z zasadami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k.

Jednakże, aby takie ustalenia zostały poczynione prawidłowo, niezbędne jest dokładne przeprowadzenie postępowania, zwłaszcza w zakresie dowodów, i oczywiście w zgodzie ze wszelkimi regułami zawartymi w kodeksie postępowania karnego. Przy takim ustalaniu, jeżeli w sprawie pojawiają się sprzeczne wersje tego samego zdarzenia i zgłasza się wnioski o przeprowadzenie dowodów na poparcie każdej z tych wersji, należy tak przeprowadzić postępowanie dowodowe, by w sposób jednoznaczny rozstrzygnąć, która z prezentowanych wersji jest prawdziwa a którą należy odrzucić.

Dopiero poprawnie przeprowadzone postępowanie pozwoli sądowi orzekającemu na właściwe rozpoznanie stawianych w akcie oskarżenia zarzutów przeciwko konkretnemu oskarżonemu, by nie narazić się na zarzuty obrazy prawa procesowego, jak i błędu w ustaleniach faktycznych o charakterze dowolności i braku.

Motywy, jakimi kierował się sąd orzekający, powinny znaleźć pełne odzwierciedlenie w uzasadnieniu wyroku, z tym że powinno ono zostać sporządzone ze wszelkimi wymogami art. 424 k.p.k.

Uzasadnienie to ma stanowić dokument o charakterze sprawozdawczym i powinno polegać na przedstawieniu w sposób uporządkowany wyników narady z dokładnym wskazaniem – gdy chodzi o podstawę faktyczną wyroku – co sąd uznał za udowodnione, jak ocenił poszczególne dowody i dlaczego oparł się na jednych, odrzucając inne.

Uzasadnienie więc powinno wskazywać logiczny proces myślowy, który doprowadził sąd do wniosku o winie lub niewinności oskarżonego.

Wprawdzie w aktualnym stanie prawnym ustawodawca niejako narzuca sporządzenie uzasadnienia formularzowego, domagając się wręcz dokonania powierzchownej oceny dowodów, jak i innych rozważań, także w zakresie omówienia strony podmiotowej i przedmiotowej czynu, jego kwalifikacji, jak i orzeczonej kary, co na wstępie niniejszego uzasadnienia zostało poddane krytyce, jednak forma ta nie zwalnia orzekającego Sądu od takiego sporządzenia uzasadnienia, zwłaszcza w sprawie wielowątkowej, wielopodmiotowej i zawierającej szereg problemów natury dowodowej, jak i procesowej, które spełniałoby wymogi, o których wyżej wspomniano.

Dowodem w postępowaniu karnym może być wszystko, co umożliwia wyrobienie sobie przekonania sądu o winie lub niewinności oskarżonego, jeśli zostanie przeprowadzone w trybie przewidzianym przez prawo procesowe. Dowodem takim może być zatem także pomówienie. Co do zasady dowód taki powinien być badany szczególnie wnikliwie, z jednoczesnym rozważeniem, czy istnieją dowody potwierdzające choćby pośrednio wyjaśnienia pomawiającego, a nadto - czy wyjaśnienia te są logiczne i nie wykazują chwiejności albo czy nie są wręcz nieprawdopodobne (wyrok SN z 6 (...) 1970 r., IV KR 249/69, OSNKW 4-5/1970, poz. 46). Jednakże pomówienie, czyli obciążanie w złożonych wyjaśnieniach innej osoby odpowiedzialnością za przestępstwo jest w ujęciu prawa karnego procesowego dowodem podlegającym swobodnej ocenie na równi z innymi dowodami. Nie może być więc z góry traktowane z nieufnością, uznawane za dowód niepełnowartościowy i ograniczane do pojęcia fałszywego oskarżenia. Oznacza to, że o ile przy wartościowaniu takiego dowodu sąd orzekający nie popełni błędu logicznego albo też nie poczyni ustaleń sprzecznych z doświadczeniem życiowym - nie można zasadnie twierdzić, że doszło do naruszenia prawa (por. wyrok SN z dnia (...) stycznia (...) r., II KK (...)/(...), OSNKW (...)/4/41; postanowienie SN z dnia 20 (...) 2022 r., II KK 578/(...), LEX nr 3440185).

Sam fakt oparcia orzeczenia skazującego na zeznaniach tylko jednego świadka (wyjaśnieniach jednego z oskarżonych), nawet w sytuacji nieprzyznania się oskarżonego do winy, samo przez się nie może stanowić podstawy do zarzutu dokonania błędnych czy dowolnych ustaleń faktycznych w sprawie. Nie istnieje żadna reguła dowodowa, która uzasadniałaby pogląd, że zeznania jedynego świadka (wyjaśnienia jednego z oskarżonych) są niewystarczającą podstawą skazania i to bez względu na to jaką świadek (oskarżony) zajmuje funkcję, pozycję w życiu społecznym bądź czy korzysta z jakichś szczególnych uprawnień procesowych (jak świadek koronny, tzw. „mały świadek koronny” czy świadek incognito). Orzecznictwo przyjmuje jednak, że tego rodzaju "jedyny" dowód nie może stać w sprzeczności z innymi dowodami, które nie mają wprawdzie decydującego znaczenia dla kwestii odpowiedzialności karnej, stanowią jednak podstawę do dokonania lub weryfikacji ustaleń faktycznych odnoszących się do określonych fragmentów zdarzenia (patrz wyrok SN z dnia (...) stycznia 1996 r., II KRN 178/95, Mon. Prawn. 1996/(...)/376).

Rzecz jednak w tym, że ocena poszczególnych dowodów dokonywana jest w konkretnej sprawie, w której występują przeróżne, trudne do uogólnienia okoliczności a tym samym nie można do każdego przypadku sprawy dopasowywać bardziej ogólnych zasad oceny dowodów wyrażanych w orzecznictwie sądowym lub w doktrynie. Zasady te zresztą również były artykułowane na tle konkretnych stanów faktycznych ustalonych w indywidualnych sprawach.

W związku z powyższym należy pamiętać, że w ocenie dowodów organy procesowe kierują się swoim przekonaniem ukształtowanym wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i zasadami prawidłowego rozumowania. P. system procesowy nie zna reguł dowodowych dotyczących legalnej oceny dowodów. Zasada swobodnej oceny dowodów oznacza wolność wewnętrznego przekonania organu procesowego w kwestii oceny dowodów i wyciągania z nich racjonalnych wniosków, a tym samym wolność od schematycznych skrępowań w tym zakresie (por. Jan Grajewski – red., Lech K. Paprzycki, Sławomir Steinborn: „Komentarz aktualizowany do art. 1-424 ustawy z dnia 6 (...) (...) r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. 97.89.555)”, LEX/el., (...), teza 1 do art. 7). Oczywistym jest przy tym, że zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania a wyrażona w art. 7 k.p.k., nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie odwoławczym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia (por. wyrok SN z dnia 5 września 1974 r., II KR 114/74, OSNKW 1975/2/(...)).

Mając na uwadze powyższe uwagi nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż co do poszczególnych przestępstw zarzucanych oskarżonym Sąd Okręgowy miał pełne prawo dokonania ustaleń faktycznych i to niekorzystnych dla tych oskarżonych, opierając się na wyjaśnieniach oskarżonego M. B. (1), który z racji swojej postawy procesowej występował w niniejszym postępowaniu w roli tzw. „małego świadka koronnego” (art. 60 § 3 k.k.). Sąd I instancji zasadnie dostrzegł, iż to właśnie obszerne wyjaśnienia M. B. (1) były głównym źródłem dowodowym w niniejszej sprawie i to właśnie jego depozycje procesowe pozwoliły na dokonanie szczegółowych ustaleń odnoszących się do poszczególnych zdarzeń, pozwalających na przypisanie konkretnym oskarżonym określonych czynów przestępczych, zarówno dotyczących działalności zorganizowanej w ramach grupy przestępczej, jak i dotyczących poszczególnych przestępstw narkotykowych, co wynika z obszernej analizy tego dowodu przeprowadzonej przez ten Sąd w sekcji 2 formularzowego uzasadnienia na str. 105-152. Sąd I instancji trafnie przy tym zwrócił uwagę na fakt, iż M. B. (1), który po (...) r. zakończył przestępczą działalność i zerwał kontakty z M. M. (1), bezpośrednio po zatrzymaniu, które nastąpiło (...) (...) r., rozpoczął składanie bardzo obszernych wyjaśnień a do tego konsekwentnych i logicznych, w których opisał swoją działalność narkotykową, jak i szeregu innych osób, w tym oskarżonych w niniejszym postępowaniu, co pozwalało na ich właściwą ocenę pod kątem wiarygodności a tym samym na dokonanie na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych. Rację ma przy tym Sąd I instancji co do zasady, iż, cyt. „ M. B. (1) w sposób bardzo precyzyjny, z detalami opisał sposób dokonania poszczególnych czynów ujętych w akcie oskarżenia oraz rolę poszczególnych osób – w tym oskarżonych w niniejszej sprawie – w ich dokonaniu” (str. 146-147 uzasadnienia). Sąd Apelacyjny zwraca jednak uwagę, iż tak, jak to postrzega Sąd I instancji, nie było w każdym przypadku, skoro jednak nie za każdym razem można było na podstawie tych wyjaśnień obciążyć poszczególnych oskarżonych popełnieniem danego przestępstwa, co będzie wynikało już z ustosunkowania się przez Sąd Apelacyjny do rozstrzygnięć zapadłych na etapie postępowania apelacyjnego, którymi uniewinniono poszczególnych oskarżonych.

Należy wspomnieć za Sądem I instancji, iż wyjątkowo rozległe depozycje procesowe M. B. (1) były podstawą skierowania wobec szeregu osób, parających się przestępczością narkotykową szeregu aktów oskarżenia do różnych sądów. Sąd I instancji na str. 91-92 uzasadnienia wskazał wyraźnie, iż m.in. dzięki tym wyjaśnieniom M. B. (1), które przez orzekające sądy zostały uznane za pełnowartościowy i wiarygodny dowód, zostali prawomocnie skazani w sprawach Sądu Okręgowego w P.: W. M., A. W. (1), M. F. (2), M. W. (1), D. M. (1), M. W. (2), J. W., L. W., R. I., A. L., R. M. (1) ((...) (...)), R. M. (2), S. P., S. Z. (3), D. J., P. K. (1), S. Z. (2), P. Ł., P. K. (3), J. S., T. S. ((...) (...)), Z. L., P. J., S. T., D. G. (1), T. P. ((...)), Z. T., J. Ł., M. T. (1) ((...) (...)), G. H., T. F., Ł. G., P. M. (1), S. G., W. S. (1), R. S. (1) ((...) (...) (...)). Oczywiście nie w każdym przypadku tych spraw wyjaśnienia M. B. (1) zostały uznane za wiarygodne a to z uwagi na występujące w nich m.in. sprzeczności, choćby w zakresie ilości środków odurzających czy substancji psychotropowych, będących przedmiotem poszczególnych przestępstw, co wynika z treści uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w P. w sprawie o sygn. akt (...) (k. 7084-7102) a co dotyczy takich osób oskarżonych w sprawie (...) (...) (...) (obecnie (...) (...)) jak A. G., M. C., S. E., M. B. (3), S. K., A. R. i J. K. (1), jednak ta okoliczność nie oznacza, iż z powodu tych sprzeczności, niedomówień czy niejasności, jakie pojawiały się w treści wyjaśnień M. B. (4) należy je w całości odrzucić jako niewiarygodne i nie nadające się do poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych na gruncie niniejszego postępowania, dotyczącego oskarżonych M. M. (1), M. D. (1), R. G. (1), J. K. (2), M. K. (2), D. M. (2), B. P. czy F. K., jak i już prawomocnie skazanego M. Z..

Nie można przecież zapominać, iż M. B. (1) składał wyjaśnienia dotyczące bardzo obszernej podmiotowo i przedmiotowo oraz rozciągniętej w znacznym czasie przestępczości narkotykowej, mającej miejsce przede wszystkim na terenie P., ale i w innych miejscowościach, jak m.in. K., W., S., nie mówiąc już o działalności międzynarodowej, związanej z przemytami narkotyków z H. do P., z H. do I. czy z P. do S.. W takich zaś okolicznościach, nawet przy najlepszych chęciach, przy braku prowadzenia na bieżąco notatek, nie sposób co do każdego przypadku pamiętać precyzyjnie daty zdarzeń, ilości i rodzaju konkretnych narkotyków, będących przedmiotem obrotu, udzielenia, przemytu, osób w tym uczestniczących, zwłaszcza jeżeli osoby te nie były kolegami czy znajomymi a jedynie sporadycznie w tym okresie się pojawiły. Z tego też powodu dopiero skrupulatna ocena wyjaśnień oskarżonego B., w konfrontacji z innymi dowodami pozwalała na wyciągnięcie odpowiednich wniosków co do wiarygodności pomówienia, tj. wiarygodności pozwalającej na wyciągnięcie jednoznacznego wniosku co do zawinienia konkretnego oskarżonego bądź braku możliwości przypisania temu oskarżonemu sprawstwa a tym samym i winy.

Trzeba wreszcie pamiętać, iż we wskazanych wyżej postępowaniach orzekające w nich sądy dokonywały własnych ocen zebranych dowodów, jak i wynikających z nich okoliczności, przez pryzmat zasad określonych w art. 7 k.p.k., kierując się przy tym zasadą samodzielności jurysdykcyjnej, określonej w art. (...) § 1 k.p.k. Dokładnie tą zasadą kierował się również Sąd Okręgowy w niniejszym postępowaniu, jak i tą zasadą także kieruje się Sąd Apelacyjny, dokonując własnej oceny zebranych w sprawie dowodów, w tym wyjaśnień M. B. (1).

W świetle zaś tych ogólnych rozważań należy odnieść się do bardziej ogólnych zarzutów apelacyjnych.

A.  APELACJA OBROŃCY OSKARŻONYCH M. M. (8), F. K. I M. D. (1) – adw. A. T. (1)

Mając na uwadze powyższe uwagi dotyczące zarówno samej oceny dowodów, w tym dowodu z pomówienia, jak i stosowania zasady z art. (...) § 1 k.p.k. za polemiczny uznać należy zarzut podniesiony w tej apelacji obrońcy zawarty w pkt 1c , gdyż Sądu orzekającego w niniejszej sprawie nie wiążą dokonane przez Sąd Okręgowy w P. w sprawie (...) (...) (...) czy Sądu Okręgowego w K. w sprawie (...) ustalenia faktyczne na podstawie własnej oceny tych Sądów zgromadzonego w tych sprawach materiału dowodowego. Wykazywane więc przez skarżącego rozbieżności w wyjaśnieniach oskarżonego M. B. (1) w zakresie ilości nabytych i sprzedawanych narkotyków, jak również odwoływanie się przez skarżącego do ustaleń poczynionych w w/w sprawach na str. (...) uzasadnienia apelacji nie może świadczyć o zasadności zarzutu, iż w ogóle wyjaśnienia M. B. (1) uznać należy za niewiarygodne a tym samym nieprzydatne dla ustalenia faktów na niekorzyść oskarżonych, w tym M. M. (1), F. K. i M. D. (1). Dodać przy tym należy, iż Sąd Apelacyjny nie znajduje podstawy, by szerzej analizować ustalenia dotyczące obrotu narkotykami, jaki przypisany został oskarżonemu M. M. (1) (tu: mającego dotyczyć udziału w tym obrocie wymienionych przez skarżącego A. W. (1) i M. F. (2)), skoro Sąd Apelacyjny, choć z innych powodów, uchylił zaskarżony wyrok w tej części i przekazał sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Tak samo należy odnieść do zarzutu tej apelacji z pkt 1d tiret pierwsze i tiret drugie. Wskazany przez skarżącego akt oskarżenia przeciwko S. Ł. (k. 5498) nie jest dowodem jakichkolwiek faktów, w tym działalności przestępczej M. B. (1) a jedynie dowodem oskarżenia konkretnej osoby o popełnienie przestępstwa w danym procesie. Ten akt oskarżenia nie podważa więc wynikającego z wyjaśnień oskarżonego M. B. (1) faktu, iż po (...) (...) r. nie popełniał już żadnych przestępstw. Również wskazany przez skarżącego wyrok Sądu Okręgowego w K. w sprawie (...) (k. 7344-7356) jest dowodem tylko i wyłącznie skazania W. S. (2) za przypisane mu tym wyrokiem przestępstwa narkotykowe a nie dowodem, pozwalającym na ustalenie, iż oskarżony M. M. (1) z tymi przestępstwami (produkcją tabletek ekstazy czy też nabywaniem tak wyprodukowanych tabletek) nie miał nic wspólnego. Właśnie powiązanie oskarżonego M. M. (1) z tymi przestępstwami wynika już wprost z wyjaśnień M. B. (1). Trzeba tylko dodać, iż skoro z akt tych ma wynikać, iż M. T. (2), R. S. (2) i W. S. (2) sprzedawali znaczne ilości narkotyków oskarżonemu B., to należy przyjąć już za wyjaśnieniami B., że i również były one sprzedawane M. M. (1), z którym przecież oskarżony B. wspólnie prowadził ten interes narkotykowy na terenie P.. To, że nazwisko M. M. (1) nie pojawiało się w depozycjach procesowych M. T. (2), R. S. (2) i W. S. (2) a także w depozycjach procesowych G. O., R. I., R. M. (1) nie oznacza, iż w tych przestępstwach nie uczestniczył M. M. (1), skoro w tych przestępstwach jawnie uczestniczył właśnie M. B. (1), zaś współpracujący z nim w popełnieniu tych przestępstw M. M. (1) nie afiszował się swoją osobą. Tym samym pominięcie przez Sąd Okręgowy dowodów z zeznań w charakterze świadka R. S. (2), złożonych w sprawie (...) – dot. zarzutu z pkt 1d tiret trzecie (patrz k. 140-144, 146-147, 149-151, 531-535, 1470-1471, 1761v-1764 tych akt) nie mogło mieć w tej sprawie żadnego znaczenia. Notabene tylko wspomnieć należy, iż również z tych zeznań wynika znajdujący potwierdzenie w ustaleniach faktycznych Sądu I instancji fakt, iż R. S. (2) załatwił od (...) (czyli M. B. (1)) od 500 gram do 1 kg (...), za co w rozliczeniu B. otrzymał wyprodukowane tabletki (dot. czynu z punktów (...) i (...)).

Tak samo należy odnieść się do zarzutu z pkt 1d tiret czwarte. W sprawie (...) Sądu Okręgowego w K. M. T. (2) złożył wyjaśnienia na k. 31-34, 93-98, 488-492v, 1399v-1406. W wyjaśnieniach tych bowiem M. T. (2) w ogóle nie odnosił się do przedmiotu niniejszej sprawy, nie wspominając przy tym ani o M. B. (1) (S.), ani tym bardziej o M. M. (1), natomiast z wyjaśnień tych wynika fakt funkcjonowania tabletkarki w S. i produkowania za jej pomocą tabletek ekstazy razem z W. S. (2) ( (...)), co znów znajduje odbicie w w/w wyjaśnieniach R. S. (2) a tym samym i pośrednio w wyjaśnieniach M. B. (1). Tym samym więc zbędne było dodatkowe sięganie przez Sąd Okręgowy do tych wyjaśnień, jak i dokonywanie ich oceny.

To samo należy odnieść do zarzutów dotyczących „pominięcia” a raczej nie oparcia korzystnych dla M. M. (1) ustaleń na podstawie zeznań G. O. (k. 1310-1313, 1314-1318, 1319-1321, 4992-4995), R. I. (k. 2332-2334, 2335-2336, 2337-2339, 2340-2342, 5321-5323) i R. M. (1) (k. 2352-2356, 2357-2358, 2359-2362, 5389-5391), co dotyczy zarzutów z pkt 1d tiret piąte, szóste i siódme. Dodać przy tym trzeba, iż Sąd Okręgowy dowody z tych zeznań przeprowadził bezpośrednio na rozprawie i miał możliwość dzięki temu dokonania ich pełniejszej oceny pod kątem wiarygodności. Jednocześnie wspomnieć należy, iż szczegółowsze ustosunkowanie się do tych zeznań przez Sąd Apelacyjny jest bezprzedmiotowe, gdyż zeznania te dotyczą działalności narkotykowej, przypisanej oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...) (dot. zeznań G. O.), które to rozstrzygnięcie zostało w całości uchylone i sprawę w tym zakresie przekazano Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Natomiast co do zeznań R. I. i R. M. (1) Sąd Apelacyjny jeszcze ustosunkuje się niżej, przy ocenie przypisanego oskarżonemu M. przestępstwa w pkt (...).

Zarzut z pkt 1f tiret pierwsze, polegający na nieprzeprowadzeniu na rozprawie dowodu z zeznań W. S. (2) nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim należy zaznaczyć, iż Sąd I instancji podjął próbę przesłuchania W. S. (2) w charakterze świadka, jednak stało się to niemożliwe, gdyż jego miejsce pobytu nie było znane (k. 7159). Natomiast W. S. (2) faktycznie złożył zeznania w sprawie Sądu Okręgowego w P. o sygn. akt (...) (...) na rozprawie w dnu (...).(...) r. (k. 6910-6912 tych akt), gdzie przyznał, iż wobec niego toczy się postępowanie w Sądzie Okręgowym w K. o produkcję narkotyków, w której pomawiają go S. i T. (dot. sprawy (...) – przyp. SA), w których to zeznaniach zaprzeczył tym pomówieniom. Skoro zaś świadek S. zaprzeczał tym pomówieniom, to również nie dziwi fakt, iż w zeznaniach tych nie wymieniał innych osób, które miały zajmować się procederem narkotykowym. Sam więc fakt, iż W. S. (2) nie znał (...), czyli M. B. (1), jak i w ogóle nie wspominał w tych zeznaniach o M. M. (1) oznacza, iż nieprzesłuchanie tego świadka bezpośrednio na rozprawie w toku niniejszego postępowania nie mogło mieć żadnego wpływu na treść wydanego wyroku, w tym na ocenę w tym względzie (co do przypisanego oskarżonym w punktach (...) i (...) przestępstwa) depozycji procesowych oskarżonego M. B. (1). Natomiast bliższe ustosunkowywanie się do tych okoliczności jest przedwczesne, gdyż tenże zarzut wprost odnosi się do przypisanego oskarżonemu M. przestępstwa, opisanego w pkt 23p, co do którego Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, tyle, że z innych powodów, o czym będzie mowa w dalszej części niniejszego uzasadnienia.

Co do zarzutu z pkt 1f tiret drugie, tj. odnośnie zaniechania przesłuchania w charakterze świadka S. Ł., to należy zauważyć, jak już wspomniano wyżej, iż akt oskarżenia złożony przeciwko S. Ł. nie może być dowodem jakichkolwiek faktów, w tym działalności przestępczej M. B. (1) po (...) (...) r. Poza tym z tego aktu oskarżenia wynika, iż S. Ł. w ogóle do tego czynu, mającego być rzekomo popełnionego z M. B. (1) nie przyznał się i odmówił złożenia wyjaśnień, co zresztą także wynika z postawy S. Ł. podczas przesłuchania w dniu (...) (...) (...) r. w sprawie (...) Sądu Okręgowego w K. (k. 940). S. Ł. natomiast w sprawie II K (...)/(...) Sądu Okręgowego w K., wprost już wyjaśniając jako oskarżony w przedmiocie, do którego odwołuje się skarżący, na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. nie przyznał się do żadnego z zarzucanych mu czynów (k. 4912-4912v), natomiast wyjaśniając na etapie śledztwa (...) Prokuratury Okręgowej w O. na temat swoich kontaktów narkotykowych z P. M. (1) pod koniec (...) r. nie wyjaśnił niczego na temat handlu narkotykami z kimkolwiek z P. (k. 6024-6028 tych akt II K (...)/(...)), zaś wyjaśniając w dniu (...).(...). (k. 6029-6032 akt (...) (...)/(...)) wprost stwierdził, iż stawiany jest mu zarzut o udział w obrocie kokainą z P. M. (1), R. S. (2) i mężczyzną o pseudonimie (...), ale co do udziału w tym handlu z (...), czyli z M. B. (1) nie przyznał się, twierdząc nawet, iż nie wiedział, kto jest tą osobą, którego pseudonim poznał podczas prowadzonego postępowania przez Prokuraturę Okręgową we W.. Natomiast jedynie słyszał, iż R. S. (2), który znów od niego odbierał kokainę, m.in. wywoził tę kokainę do P., gdzie przekazywał ją osobie o ksywie (...). S. Ł. potwierdził te pomawiające różne osoby, zwłaszcza P. M. (1), wyjaśnienia na rozprawie przed Sądem Okręgowym w K. w dniu (...).(...) r. (k. 6393v-6394 akt II K (...)/(...)). Sam fakt nabywania przez M. B. (1) kokainy od dostawców z K. nie jest w tej sprawie kwestionowany, gdyż wynika to z jego własnych wyjaśnień. Przy czym, wbrew depozycjom skarżącego, S. Ł. wcale nie wskazał, by R. S. (2) popełniał z M. B. (1) przestępstwa na szeroką skalę jeszcze po (...) (...) r., gdyż tenże S. Ł., składając depozycje procesowe w Sądzie Okręgowym w K. w sprawie (...) w dniu (...) r. wprost wskazał o przekazywaniu tej kokainy M. T. i S., co miało miejsce w (...) r. i „ przez jakiś moment” w (...) r. (k. 1760v-1761v) a więc nie po (...) (...) r. Tym samym nie zachodzi tu potrzeba bezpośredniego przesłuchania na rozprawie S. Ł., jak to podnosi skarżący, bowiem zeznania te, jakimi dysponuje się w niniejszym postępowaniu w żaden sposób nie osłabiają wiarygodności wyjaśnień M. B. (1) jako pomawiającego inne osoby w niniejszym postępowaniu.

Co do zarzutu apelacyjnego z pkt 1e tiret drugie, to należy zauważyć, iż M. W. (2) w toku całego postępowania, wyjaśniając jako podejrzany (oskarżony) czy zeznając jako świadek nie tylko nie przyznawał się do winy, jak i odmawiał złożenia wyjaśnień czy zeznań, to nadto twierdził, że nic w sprawie nie wiedział (k. 2265-2267, 2268-2268a, (...)-2270, (...)- (...), (...)-2280, (...)- (...) i (...)- (...)). Przy takiej postawie świadka, który poza werbalnym negowaniem swojego udziału w przestępczym procederze nie chciał niczego szczegółowego przekazać, w tym na temat M. B. (1) i F. K., nie da się na podstawie jego wyjaśnień i zeznań dokonać jakichkolwiek ustaleń faktycznych, w tym takimi depozycjami nie da się skutecznie podważyć wiarygodności wyjaśnień M. B. (1), w których pomówił o udział w procederze narkotykowym F. K.. Zarzut ten więc nie zasługuje na uwzględnienie.

Również na uwzględnienie nie zasługuje zarzut z pkt 1e tiret pierwsze. Zdaje się bowiem, iż apelujący nie zauważył, iż D. M. (1), jako brat M. M. (1) na rozprawie odmówił złożenia zeznań w tej sprawie, do czego miał w świetle art. 182 § 1 k.p.k. pełne prawo (k. 5388, 7946). Tym samym pominięcie jakichkolwiek depozycji procesowych tej osoby, złożonych do tej pory było w pełni uzasadnione treścią art. 186 § 1 k.p.k.

Przy omawianiu zarzutów tej apelacji należy w tym miejscu jeszcze zwrócić uwagę na postawiony w pkt 1 tiret pierwsze i drugie zarzut obrazy przepisu prawa procesowego, tj. art. 404 § 2 k.p.k. Skarżący naruszenie tego przepisu wiąże z dwiema kwestiami: odległością czasową między rozprawą z dnia (...) (...) r. a (...) r. i zaniechaniem w związku z tym przeprowadzenia postępowania od początku oraz nie wydania na rozprawie w dniach (...).(...).(...) r., (...) (...) r. i (...).(...).(...) r. postanowienia w trybie art. 404 § 2 k.p.k. a mimo to dalszego procedowania na tych terminach rozprawy.

W związku z tymi zarzutami należy prześledzić tok prowadzonego postepowania.

Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. otwarto przewód sądowy, przesłuchano oskarżonych i zarządzono przerwę w rozprawie do (...) (...) r. (k. 4067-4092). Tu wyłączono do odrębnego rozpoznania sprawę oskarżonego M. K. (1) i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 4133-4136). Tu oskarżeni dalej składali wyjaśnienia i przerwano rozprawę do (...) (...) r. (k. 4231-4251). Na tym terminie rozprawy przesłuchiwano oskarżonego M. B. (1) i celem kontynuowania jego przesłuchania odroczono rozprawę do (...) r. (k. 4261-4277). Na tym terminie, po zdecydowaniu o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, kontynuowano przesłuchanie M. B. (1) i odroczono rozprawę do (...) r. (k. 4302-4313). Na tym terminie, po zdecydowaniu o prowadzeniu rozprawy w dalszym ciągu dalej kontynuowano przesłuchanie M. B. (1) i rozprawę odroczono do (...).(...).(...) r. (k. 4341-4353). Na tym terminie, po zdecydowaniu o prowadzeniu rozprawy w dalszym ciągu, dokończono przesłuchanie M. B. (1) i celem przesłuchania świadków rozprawę przerwano do (...).(...).(...) r. (k. 4385-4398). Na tym terminie rozprawy przesłuchano świadków i celem kontynuowania postępowania rozprawę odroczono do (...).(...).(...) r. (k. 4589-4591). Na tym terminie okazało się, że nie ma prawidłowego wezwania na rozprawę odroczoną oskarżonego B. i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 4589-4591). Termin ten odwołano z przyczyn losowych i nowy termin wyznaczono na (...) (...) r. (k. 4673, 4692). Termin ten zniesiono na wniosek obrońcy (adw. A. T. (1) z przyczyn podanych na k. 4720) i kolejny termin wyznaczono na (...) (...) r. (k. 4746). Na rozprawie w dniu (...) (...) r. strony zgodnie oświadczyły, iż nie wnoszą o prowadzenie rozprawy od początku i po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu przesłuchano świadków i przerwano rozprawę do (...) (...) r. (k. 4802-4811). Ten termin zniesiono z powodu choroby jednego z oskarżonych (k. 4903-4904) i nowy termin na (...) (...) r. Tu, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i przerwano rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 4990-4999). Na rozprawie (...).(...).(...) r. przesłuchano świadków i przerwano rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 5025-5031). Termin ten zniesiono z przyczyn losowych (k. 5048) i nowy termin wyznaczono na (...).(...).(...) r. W tym dniu, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 5142-5152). Termin ten odwołano z uwagi na urlop sędziego (k. 5173) i kolejny termin ma miejsce (...) (...) r. Tu, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i odroczono rozprawę do 20.(...).(...) r. (k. 5318-5323). Tu, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i rozprawę przerwano do (...).(...).(...) r. (k. 5386-5393). Na rozprawie nieobecny jeden z oskarżonych z powodu stanu zdrowia i odroczono rozprawę do (...) r. (k. 5421-5423). Na rozprawie tej, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu przesłuchano świadków i przerwano rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 5465-5471). Na tym terminie przesłuchano świadków i przerwa do (...).(...).(...) r. (k. 5504-5507). Tu przesłuchano świadków i przerwa do (...).(...).(...) r. (k. 5555-5559). Na ten termin nie stawił się wezwany świadek i z tego powodu odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 5572-5574). Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i odroczono do (...).(...).(...) r. (k. 5640-5646). Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu nie przeprowadzono żadnego dowodu, natomiast poczyniono uzgodnienia co do przesłuchania ostatniego świadka – incognito – i przerwano rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 5723-5726). Na tym terminie przesłuchano świadków i przerwa do (...).(...).(...) r. (k. 5767-5775). Tu także przesłuchano świadków i przerwa do (...) (...) r. (k. 5872-5886). Ten termin zniesiono z uwagi na stan zdrowia jednego z oskarżonych (k. 5913-5915) i nowy termin na (...).(...) (...) r. Termin ten też zniesiono, bo inny oskarżony przedłożył zaświadczenie od lekarza sądowego (k. 6098-6100). Termin rozprawy wyznaczono na (...) (...) (...) r. i na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i przerwano rozprawę do (...).(...) (...) r. (k. 6190-6200). Rozprawę przerwano do (...).(...) (...) r. z uwagi na problemy techniczne związane z przesłuchaniem świadka incognito (k. 6248-6249) i na tym terminie przesłuchano tego świadka i odroczono rozprawę do (...).(...) (...) r. Rozprawę z tego dnia zniesiono z powodu usprawiedliwionej nieobecności jednego z oskarżonych (k. 6345) i nowy termin na (...).(...) (...) r. Tu, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i odroczono rozprawę do (...).(...) r. (k. 6375-6383). Na tym terminie sytuacja taka jak poprzednio i odroczono rozprawę do (...) r. (k. 6423-6429). Ten termin odwołano z przyczyn losowych (k. 6567), jak i z tych samych przyczyn odwołano kolejny termin z dnia (...) r. (k. 6632) i kolejny termin wyznaczono na (...).(...).(...) r. Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy od początku, przesłuchano świadków i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 6720-6732). Rozprawę z tego dnia, bez przeprowadzenia czynności dowodowych, odroczono do (...).(...).(...) r., gdyż drugi z oskarżonych nie stawił się, przedkładając zaświadczenie od lekarza sądowego (k. 6810-6813). Jednak i ta rozprawa została odroczona, gdyż okazało się, że brak jest dowodu prawidłowego zawiadomienia o terminie rozprawy oskarżonego B. i odroczenie nastąpiło do (...).(...).(...) r. (k. 6871-6873). Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu, przesłuchano kolejnych świadków i odroczono rozprawę do (...).(...) r. (k. 6919-6924). Na tym terminie nie podjęto czynności dowodowej, gdyż na wniosek obrońcy jednego z oskarżonych, motywowany jego stanem zdrowia (zaświadczenie od lekarza sądowego) odroczono rozprawę do (...).(...) r. (k. 6951-6966). Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu, przesłuchano kolejnych świadków i przerwano rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 7028-7032). Z uwagi na niestawiennictwo dwóch wezwanych świadków rozprawę przerwano do (...).(...).(...) r. (k. 7048-7050). Na tym terminie przesłuchano kolejnych świadków i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 7110-7114). Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu przeprowadzono dowód z akt sprawy (...) (...) i odroczono termin rozprawy do (...).(...).(...) r. (k. 7155-7157). Na tym terminie ustalono, iż Sąd Okręgowy nie dysponuje żądanymi aktami z Sądu Okręgowego w K. o sygn. (...), gdyż znajdowały się w Sądzie Najwyższym i celem przeprowadzenia z nich dowodu, czego domagał się obrońca oskarżonych (adw. A. T. (1)) odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 7301-7304). Z uwagi na chorobę sędziego odwołano ten termin i nowy termin rozprawy wyznaczono na (...).(...).(...) r. (k. 7424). Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. nie przeprowadzono żadnych czynności, gdyż nie stawił się jeden z oskarżonych, który usprawiedliwił się zaświadczeniem od lekarza sądowego (k. 7455-7458) i rozprawę odroczono do (...).(...).(...) r. (k. 7460-7462). Termin tej rozprawy odwołano, gdyż zaszła konieczność uzupełniającego przesłuchania oskarżonego B. i nowy termin wyznaczono na (...) (...) r. (k. 7527). Na rozprawie w dniu (...) (...) r. nie przeprowadzono żadnych czynności dowodowych, gdyż jeden z oskarżonych wniósł o jej odroczenie, przedkładając zaświadczenie od lekarza sądowego i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r., wyjaśniając tak odległe odroczenie tym, iż oskarżony B. jest osobą chronioną i wcześniejsze jego przesłuchanie nie było możliwe i dopiero w tym wyznaczonym terminie mogło dojść do jego przesłuchania (k. 7573-7575). Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. nie podjęto żadnych czynności dowodowych, gdyż oskarżony B., mieszkający z rodziną w H., pismem z dnia (...).(...).(...) r. usprawiedliwił swoją nieobecność (k. 7750) i rozprawę odroczono do (...).(...).(...) r. (k. 7752-7753). Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., po wydaniu postanowienia na podstawie art. 404 § 2 k.p.k. o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu „ albowiem skład sądu nie uległ zmianie, postępowanie dowodowe jest zaawansowane a odroczenie nie było znaczne”, przesłuchano uzupełniająco oskarżonego M. B. (1) i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. w celu przemówienia stron (k. 7805-7809). Na tym terminie jeden z obrońców nieobecny z przyczyn usprawiedliwionych i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 7822-7824). Na rozprawie (...).(...).(...) r., po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, przesłuchano świadków i jeszcze celem przesłuchania 2 świadków przerwano rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 7883-7887). Na tym terminie nie przeprowadzono czynności dowodowych, gdyż jeden z oskarżonych usprawiedliwił nieobecność zaświadczeniem od lekarza sądowego i z uwagi na brak wcześniejszych terminów odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 7909-7911). Ten termin, na wniosek jednego z obrońców, motywowany pobytem jednego z oskarżonych w Centrum (...) w P., odwołano i nowy termin rozprawy wyznaczono na (...).(...).(...) r. (k. 7947). Termin ten odwołano ze względów losowych (k. 7989) i nowy termin rozprawy wyznaczono na (...).(...).(...) r. (k. 7990). Termin ten znów odwołano na wnioski dwóch obrońców (k. 8002-8003) i nowy termin wyznaczono na (...).(...).(...) r. (k. 8004). Z uwagi na fakt, iż nastał czas pandemii C.-19, zarządzeniem Prezesa Sądu Okręgowego odwołano ten termin rozprawy (k. 8021) i nowy termin wyznaczono na (...).(...).(...) r. (k. 8036). Na tym terminie, po wydaniu postanowienia o prowadzeniu rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, przeprowadzono postępowanie dowodowe, uzupełniająco przesłuchano oskarżonego B. P. i zarządzono przerwę w rozprawie do (...).(...).(...) r. (k. 8075-8078). Na tym terminie zamknięto przewód sądowy, wysłuchano mów końcowych stron i odroczono wydanie wyroku do (...).(...).(...) r. (k. 8114-8120), ale jeszcze w dniu (...).(...).(...) r. wznowiono przewód sądowy celem pouczenia o możliwości zmiany kwalifikacji prawnych czynów zarzucanych dwóm oskarżonym i odroczono rozprawę do (...).(...).(...) r. (k. 8114-8120) i na tym terminie wydano wyrok.

Powyższa historia toku rozprawy, choć rozciągnięta w znacznym czasie nie pozwala w sposób skuteczny na zakwestionowanie prawidłowości procedowania, jak tego chce apelujący obrońca. Należy zauważyć, iż na rozprawach w dniach (...).(...).(...) r., (...) (...) r. i (...).(...).(...) r. nie prowadzono w ogóle rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, bowiem z przyczyn podawanych wyżej na tych terminach nie wykonano żadnych czynności dowodowych i bez przeprowadzenia tych czynności terminy rozprawy zostały odroczone. Skoro zaś na tych terminach Sąd Okręgowy nie podejmował decyzji w trybie art. 404 § 2 k.p.k., to wydawanie jakichkolwiek postanowień na podstawie tego przepisu było zbędne. To więc świadczy o niezasadności zarzutu apelacyjnego z pkt 1a tiret trzecie.

Sąd Okręgowy kontynuował dopiero postępowanie na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., przy czym, jak wskazano wyżej, na tej rozprawie wydał stosowne postanowienie w trybie art. 404 § 2 k.p.k. o prowadzeniu odroczonej rozprawy w dalszym ciągu. Należy zgodzić się z apelującym, iż merytoryczne czynności na rozprawie przed rozprawą z dnia (...).(...).(...) r. były przeprowadzone na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. a więc dzielący te terminy okres wynosi 1 rok i 4 miesiące. Przepis art. 404 § 2 k.p.k. wprawdzie jako zasadę przyjmuje prowadzenie rozprawy odroczonej w nowym terminie od początku, ale też daje sądowi kompetencję do prowadzenia wyjątkowo rozprawy odroczonej w dalszym ciągu, o ile skład sądu nie uległ zmianie. Przepis ten jednak nie podaje nawet przykładowo przyczyn uzasadniających prowadzenie odroczonej rozprawy w dalszym ciągu. Nie wnikając w różne poglądy orzecznictwa na ten temat, do których odwołuje się apelujący na str. 10-11 apelacji, należy podnieść, iż niniejsza sprawa jest wyjątkowo obszerna pod względem dowodowym, toczyła się na rozprawie ponad 9 lat, poczynając od otwarcia przewodu sądowego w dniu (...).(...).(...) r. a kończąc na dniu (...).(...).(...) r., kiedy wydano wyrok. Wprawdzie na dzień (...).(...).(...) r. przeprowadzono zdecydowaną większość postępowania dowodowego na rozprawie, zaś od dnia (...).(...).(...) r. następowało jego praktycznie uzupełnianie o niewielką już ilość materiału dowodowego, wymagającego bezpośredniego przeprowdzenia na rozprawie, ale nie można też zapominać o dwóch kwestiach. W realiach tej sprawy o celowości kontynuowania rozprawy odroczonej decydowała obszerność materiału dowodowego, gdy obiektywne przeszkody uniemożliwiały w w/w okresie stosowanie instytucji przerwy w rozprawie. Te obiektywne powody to choroba sędziego, uzasadnione wnioski oskarżonych o odroczenie wyznaczonych terminów rozpraw, w tym oskarżonego M. B. (1), brak żądanych akt innego postępowania w związku z ich przesłaniem do Sądu Najwyższego. W takiej sytuacji każdorazowa konieczność powtarzania czynności dowodowych od początku może bowiem spowodować nieuzasadnioną przewlekłość postępowania, wykluczającą ukończenie sprawy w rozsądnym terminie, co wynika z art. 2 § 1 pkt 4 k.p.k., art. 6 ust. 1 EKPC (patrz: Świecki Dariusz (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz aktualizowany, LEX/el.2025, teza (...) do art. 404 i przytoczona tam literatura). Z drugiej strony nie można zapominać, iż w niniejszej sprawie nie jest tak, że w tak zwanym „międzyczasie” od (...).(...).(...) r. do (...).(...).(...) r. nic się w sprawie nie działo a więc, że ten okres odroczenia wynosił aż 1 rok i 4 miesiące. Sąd I instancji przecież w tym „międzyczasie” zaplanował i wyznaczył aż 5 terminów rozprawowych, tj. na (...).(...).(...) r., (...).(...).(...) r., (...).(...).(...) r., (...) (...) r., (...).(...).(...) r., do których ten Sąd musiał się przygotowywać i to kilkukrotnie, pamiętając stale o dowodach już do tej pory przeprowadzonych, by móc w sposób należyty kontynuować dalsze postępowanie dowodowe, prowadzące ostatecznie do wydania wyroku. Takie samo przygotowanie do odroczonej rozprawy dotyczyło stron, które tak samo jak Sąd winny pamiętać wszelkie depozycje płynące z dotychczas przeprowadzonych dowodów, by móc w sposób należyty wypełniać na odroczonej rozprawie swoje role procesowe. Ta okoliczność dowodzi zaś, iż Sąd I instancji nie był w tym okresie bezczynny i choć formalnie nie przeprowadzono w tym czasie dowodów, to Sąd I instancji nie złamał zasady ciągłości i koncentracji rozprawy. Okoliczności powyższe przekonują, iż w tym przypadku zachodziły podstawy do uznania, iż „wyjątkowo” Sąd Okręgowy miał uprawnienie do prowadzenia odroczonej rozprawy w dalszym ciągu na podstawie art. 404 § 2 k.p.k. Wprawdzie apelujący zarzucił, iż Sąd I instancji w treści postanowienia wydanego w trybie tego przepisu podał nieprawdę, iż „odroczenie nie było znaczne”, jednak skarżącemu umyka tu fakt, iż to odroczenie do dnia (...).(...).(...) r. miało w rzeczywistości miejsce od rozprawy z dnia (...).(...).(...) r., a nie od (...).(...).(...) r., a więc rzeczywiście nie było znaczne. Tym samym nie przekonują rozważania apelującego w tym względzie na stronach 10-12 apelacji dotyczące konieczności prowadzenia przez Sąd Okręgowy rozprawy odroczonej od początku od dnia (...).(...).(...) r. Wprawdzie skarżący próbował przekonać, iż takie procedowanie Sądu I instancji mogło mieć wpływ na ostateczny wynik sprawy, jednak, wbrew depozycjom skarżącego, Sąd Okręgowy dokonał wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, o czym przekonuje treść uzasadnienia wyroku. Inną natomiast kwestią jest, czy ta ocena była zgodna z zasadami art. 7 k.p.k., co już przecież jest niezależne od ilości materiału dowodowego, jak i czasu jego gromadzenia na rozprawie.

B.  APELACJA OBROŃCY OSKARŻONYCH M. M. (8), D. M. (2) I R. G. (1) – adw. M. S. (2)

C.  APELACJA OBROŃCY OSKARŻONYCH J. K. (2) I M. K. (4) – adw. A. W. (2)

Na pierwszym miejscu apelacji wniesionej przez adw. M. S. (2) – w pkt 1a - został postawiony zarzut bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. (...) § 1 pkt 9 k.p.k.

Apelujący dopatruje się tej przesłanki w fakcie, iż Sąd I instancji uznał w pkt (...) zaskarżonego wyroku, że M. M. (1) działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej razem z D. M. (2), pomimo braku oskarżenia o takie działanie w pkt XVI wyroku, co miałoby oznaczać, iż Sąd I instancji dokonując w wyroku takich ustaleń wyszedł poza granice aktu oskarżenia.

Przepis art. 399 § 1 k.p.k. zakazuje sądowi wyjścia poza granice aktu oskarżenia. Przedmiotem procesu jest kwestia odpowiedzialności oskarżonego za określony, zarzucony mu przez oskarżyciela czyn zabroniony jako przestępstwo. Przedmiotowe granice procesu zakreśla zatem zdarzenie faktyczne, które oskarżyciel opisuje w akcie oskarżenia w formie zarzutu, podając także naruszony, jego zdaniem, przepis ustawy karnej. Sąd nie jest zatem związany ani samym opisem, ani też kwalifikacją prawną tego czynu podaną przez oskarżyciela, wiąże go natomiast czyn jako zdarzenie faktyczne, i tych granic sąd przekroczyć nie może. Zmiana kwalifikacji prawnej to zatem jedynie zmiana prawnego obrazu tego samego zdarzenia faktycznego (zob. wyrok SN z (...) lipca 1977 r., III KR 170/77, OSNPG (...)/1977, poz. 117).

O zakresie oskarżenia nie decyduje ani opis czynu, ani jego ujęcie czasowe, ani też zaproponowana aktem oskarżenia kwalifikacja prawna, którą sąd orzekający nie tylko może, ale obowiązany jest zmienić, o ile na to wskazują ustalenia faktyczne, jakich należy dokonać na podstawie wyników przewodu sądowego (patrz: wyrok SN z (...) kwietnia 1986 r., IV KR 129/86, OSNPG (...)/1986, poz. 167; wyrok SN z dnia (...) października (...) r., II KK 9/(...), LEX nr 1226693; wyrok SN z dnia (...) września (...) r., II KK 234/(...), OSNKW (...)/2/(...)).

Ramy tożsamości "zdarzenia historycznego" wyznaczają takie elementy jak identyczność przedmiotu zamachu, identyczność kręgu podmiotów oskarżonych o udział w zdarzeniu, a z reguły także tożsamość określenia jego czasu i miejsca (wyrok SN z (...) września 1994 r., OSNKW 1995, nr 1, poz. 9).

Mówiąc więc inaczej, zgodnie z zasadą skargowości (art. (...) § 1 k.p.k.), ramy postępowania jurysdykcyjnego są określone przez zdarzenie historyczne opisane w akcie oskarżenia, a nie przez poszczególne elementy tego opisu. Zatem, zasada skargowości nie ogranicza sądu w ustaleniach wszystkich cech faktycznych tego zdarzenia oraz w zakresie oceny prawnej rozpoznawanego czynu. W konsekwencji, sąd nie jest związany ani szczegółowym opisem czynu zawartym w zarzucie aktu oskarżenia, ani kwalifikacją prawną nadaną temu czynowi przez oskarżyciela (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia (...) października (...) r., II KK 9/(...), LEX nr 1226693).

Tymczasem przedmiotem oskarżenia w tej sprawie m.in. M. K. (3) był udział w zorganizowanej grupie przestępczej w okresie od (...) r. do (...) r. w P. i na terenie całego kraju oraz na terenie państw U. kierowanej przez W. M. ps. (...), mającej na celu popełnianie przestępstw, polegających na wewnątrzwspólnotowym obrocie i przewozie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, jak i na ich obrocie na terenie P., w skład której wchodziły różne osoby. W opisie czynu zarzucanego te osoby zostały wymienione z imienia i nazwiska, jak i również poprzez określenie „ oraz inne osoby”, przy czym nie wymieniono tu z imienia i nazwiska D. M. (2) (pkt XVI części wstępnej zaskarżonego wyroku). Tymczasem Sąd I instancji, zgodnie ze swoimi ustaleniami, w pkt (...) przypisał oskarżonemu M. M. (1) udział dokładnie w tej samej grupie przestępczej, uściślając, iż w jej skład m.in. wchodził D. M. (2). Co jednak istotne, w niniejszym postępowaniu, tym samym aktem oskarżenia D. M. (2) został oskarżony o udział w dokładnie tej samej zorganizowanej grupie przestępczej, kierowanej przez W. M., co wynika z zarzutu zawartego w opisie czynu w pkt XXVI. Tu wprawdzie nie zawarto znów danych z imienia i nazwiska M. M. (1), ale po wymienieniu danych innych osób posłużono się określeniem „ oraz inne osoby”. Sąd I instancji w pkt 49 skazał D. M. (2) za udział w dokładnie tej samej grupie, do której miał według oskarżenia i Sądu Okręgowego należeć M. M. (1). Sąd I instancji w sposób oczywisty więc orzekł w obu tych przypadkach w granicach zarzucanego obu oskarżonym przestępstwa przynależności do zorganizowanej tej samej grupy przestępczej. Tym samym nie może być tu mowy o jakimkolwiek wyjściu Sądu I instancji przy orzekaniu w punktach (...) i 49 poza granice aktu oskarżenia. Skarżący jedynie polemicznie na str. 6-7 apelacji próbuje przekonać, iż „dopisanie” przez Sąd Okręgowy D. M. (2) do grupy W. M. jest wyjściem poza granice aktu oskarżenia, nie starając się ocenić w/w faktu, iż wedle dokładnie tego samego aktu oskarżenia do tejże grupy miał należeć D. M. (2), o czym już wyżej wspomniano, jak i M. B. (1), co jasno wynika z opisu zarzucanego mu czynu w pkt VII części wstępnej zaskarżonego wyroku, uzupełnionego również przez Sąd Okręgowy w pkt 7 o dane D. M. (2). To, że prokurator nie zamieścił danych D. M. (2) w opisach zarzucanych oskarżonym B. i M. czynów, posługując się określeniem „ i inne osoby” nie oznacza, iż oskarżenia te dotyczą zupełnie różnych, niezwiązanych ze sobą zorganizowanych grup przestępczych, jak to stara się wykazać skarżący obrońca.

W tym miejscu obie wskazane wyżej apelacje w zakresie niżej przytoczonych zarzutów zostaną omówione łącznie, gdyż zarzuty te w obu apelacjach zostały w tożsamy sposób przytoczone, wręcz stanowiąc wzajemne ich kopie.

Mając na uwadze powyższe wstępne uwagi dotyczące zarówno samej oceny dowodów, w tym dowodu z pomówienia, jak i stosowania zasady z art. (...) § 1 k.p.k. za polemiczny uznać należy zarzut podniesiony w apelacji obrońcy (adw. M. S. (2)) zawarty w pkt 1d tiret pierwsze i tożsamy z nim zarzut podniesiony w apelacji obrońcy (adw. A. W. (2)) zawarty w pkt 1d tiret drugie. To, że obaj skarżący wyłapali w wyjaśnieniach M. B. (1) rozbieżności w zakresie podawanych ilości nabywanych i sprzedawanych środków odurzających, idących w kilkusetkilogramowe ilości nie oznacza z automatu, iż te pomawiające wiele osób, w tym oskarżonych w niniejszej sprawie wyjaśnienia M. B. (1) są co do zasady niewiarygodne. Powyżej, przed przystąpieniem do omawiania apelacji, zwrócono wyraźnie uwagę na istotę dowodu z pomówienia, jak i na same wyjaśnienia złożone w niniejszym postępowaniu przez M. B. (1), wskazując tam wyraźnie na zrozumiałe przyczyny, powodujące występowanie szeregu rozbieżności czy też niedomówień przy składaniu w długim okresie czasu jakże licznych wyjaśnień na temat jakże rozległej działalności narkotykowej, w którą, poza nim, było zaangażowanych wiele osób. Te występujące rozbieżności pomiędzy ilością nabytych przez M. B. (1) środków odurzających a środków sprzedanych przez niego nie mogą więc dziwić. Natomiast dopiero skrupulatna ocena wyjaśnień oskarżonego B. na tle konkretnego zarzutu dotyczącego konkretnego czynu, w którym wedle zarzutu aktu oskarżenia brał udział konkretny oskarżony, w kontekście innych dowodów zebranych w tym zakresie pozwoli na dokładną ocenę, czy to pomówienie ze strony M. B. (1) jest wiarygodne i czy pozwala ono na pewne przypisanie konkretnej oskarżonej osobie sprawstwa i winy w popełnieniu zarzucanego tej osobie czynu przestępczego. Poniżej więc, przy analizie konkretnych czynów Sąd Apelacyjny odniesie się do zarzutów dotyczących ustaleń Sądu I instancji.

Należy zauważyć, iż w zarzucie z pkt 1d tiret drugie adw. M. S. (2) odniósł się również do okoliczności „rozrabiania” z kreatyną czystej amfetaminy, co w tej sprawie nie jest kwestionowane a co wynika z wyjaśnień M. B. (1). Ta okoliczność jednak, mająca ostatecznie decydować o zwiększeniu ilości sprzedawanych przez M. B. (1) narkotyków (tu: amfetaminy) w żaden sposób nie przekłada się na zdyskredytowanie dowodu z pomówienia, jakim są wyjaśnienia M. B. (1). Należy raz jeszcze wyraźnie podkreślić, iż M. B. (1), mimo najszczerszych chęci, przy braku czynienia sobie na bieżąco notatek nie był w stanie (jak zresztą każdy przy prowadzeniu tak rozległej w czasie i przy udziale tak wielu osób działalności) zapamiętać, kiedy i w którym momencie rozrabiał amfetaminę i jakie ilości i komu sprzedawał tak „rozrobionego” narkotyku a jakie ilości i komu sprzedawał taki narkotyk w czystej postaci czy też „rozrobiony” z kreatyną w innych proporcjach. Z tych też powodów w tożsamy sposób należy odnieść się do zarzutów z punktów 1d tiret czwarte postawionych w obu apelacjach a odnoszących się do rozbieżności w zakresie nabywanych i sprzedawanych środków odurzających, jak i „rozrabiania” amfetaminy z kreatyną. Należy tylko dodać, iż nieuprawnione było odwoływanie się przez obu obrońców do ustaleń w tym zakresie, tj. co do zarzucanej i przyjętej ilości amfetaminy czy innych narkotyków w sprawie Sądu Okręgowego w P. o sygn. (...) (...), jak i poczynionych w tym zakresie uwag przez Sąd Apelacyjny w P. w sprawie o sygn. akt (...), gdyż ustalenia poczynione przez Sądy, zgodnie z art. (...) § 1 k.p.k. nie wiążą w niniejszej sprawie ani Sądu Okręgowego, ani Sądu Apelacyjnego. Notabene, również i w tej sprawie w pewnej części wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) okazały się przydatne i wiarygodne, by poczynić ustalenia faktyczne, stanowiące podstawę skazania innych oskarżonych, co też dotyczy innych postępowań, o czym już wyżej przed przystąpieniem do ustosunkowania się do poszczególnych apelacji powiedziano. Tym samym niezasadne jest twierdzenie skarżących, iż wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) należy w całości odrzucić, jako niewiarygodne. W tym kontekście nie ma znaczenia na dokonanie tej oceny, przez pryzmat poszczególnych czynów, notabene choćby nie związanych z obrotem kokainą, podnoszony przez obu skarżących fakt dotyczący zarzutu wyjazdu do W. świadka A. G. i innych po kokainę, który w świetle ustaleń w sprawie (...) (...) (...) Sądu Okręgowego w P. nie mógł mieć miejsca. Marginalnie należy wspomnieć, iż obaj apelujący nawet nie starali się wyjaśnić, co mieli na myśli, odwołując się do tej okoliczności, w tym apelujący adwokat A. W. (2) nie starał się wyjaśnić, jak ta okoliczność ma się do czynów przypisanych oskarżonym J. K. (2) i M. K. (2), zaś adwokat M. S. (2) nie wyjaśnił, jak ta okoliczność ma się do czynów, i których konkretnie, przypisanych oskarżonym M. M. (1), D. M. (2) i R. G. (1).

Również krytycznie w tożsamy sposób należy odnieść się do zarzucania w obu apelacjach dowolności w ocenie zeznań M. T. (2) i T. S., którzy w innych postępowaniach korzystali z instytucji tzw. „małego świadka koronnego”, co dotyczy zarzutów obu apelacji z punktów 1d tiret piąte a także tiret szóste (ten ostatni zarzut postawiony wprost w apelacji sporządzonej przez adwokata M. S. (2)) i z punktu 1c (ten zaś zarzut jest postawiony w apelacji sporządzonej przez adwokata A. W. (2)). Notabene, do tych zarzutów nawet trudno się ustosunkować, zwłaszcza pod kątem przypisanych oskarżonym J. K. (2) i M. K. (2) czynów, skoro obrońca tych oskarżonych na str. 7-8 apelacji, poza ogólnikowym wskazaniem na rozbieżności w relacjach tych świadków w niniejszej sprawie oraz w sprawach Prokuratury Okręgowej we W. o sygn. akt (...)/(...) oraz Sądu Okręgowego w K. o sygn. akt (...) (...)/(...) nie wskazał konkretnie na te rozbieżności, które w jego ocenie powinny zdyskredytować te dowody z pomówienia, poprzez ich uznanie za niewiarygodne. To samo zresztą dotyczy twierdzeń apelującego adwokata M. S. (2) na str. 8-9 apelacji, gdzie także apelujący nie wskazał na te konkretne rozbieżności w tych zeznaniach (wyjaśnieniach) czy taką ich treść, która nie pozwalała na oparcie na ich podstawie ustaleń faktycznych, niekorzystnych dla oskarżonych D. M. (2) i R. G. (1). Obaj obrońcy przy tym zwracają uwagę na sposób przesłuchania M. T. (2), który niezgodnie z prawem odmówił złożenia wyjaśnień (zeznań) w stosunku do M. M. (1).

Należy jednak zauważyć, iż apelujący nie mogą wysuwać pretensji pod adresem orzekającego w niniejszej sprawie Sądu Okręgowego, iż dopuścił do sytuacji, gdzie M. T. (2), jako osoba odpowiadająca w innym procesie w warunkach art. 60 § 3 k.k. co do M. M. (1) odmówił złożenia wyjaśnień. M. T. (2) taką postawę przyjął podczas przesłuchania przed prokuratorem w dniu (...).(...).(...) r., kiedy to wyjaśniając na temat wielu osób zaangażowanych w proceder narkotykowy podał, iż na temat (...) (czyli M. M. (1) – przyp. SA) nic nie powie, bo łączą ich bliskie kontakty towarzyskie (k. 1945-1948).

M. T. (2), będąc słuchanym w dniu (...).(...).(...) r. przez funkcjonariusza CBŚ podtrzymał powyższe wyjaśnienia (k. 1949-1957), rozpoznał ze zdjęć M. M. (1), jak i jego brata D. M. (1), których poznał przez M. W. (1), ale i podczas tego przesłuchania zadeklarował, iż, cyt.: „ na ich temat nie chcę składać wyjaśnień ze względów osobistych” (k. 1951). Taką samą postawę przyjął podczas przesłuchania w charakterze świadka przez funkcjonariusza CBŚ w dniu (...).(...).(...) r., gdyż odmówił złożenia zeznań na temat braci M. (k. 1975). Natomiast składając zeznania na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., a więc, gdy nie występował w roli „małego świadka koronnego” przyznał, iż znał m.in. M. M. (1), przecząc jednak, by z nim prowadził transakcje narkotykowe oraz by bracia M. byli związani z obrotem narkotykami, przyznając jednocześnie, iż jego błędem było mówienie, iż nie będzie składał wyjaśnień o M. M. (1), gdyż to jego kolega, skoro powinien o nim mówić tak jak na rozprawie, tj. że M. nie miał żadnych kontaktów z narkotykami (k. 5147-5152). Taka postawa świadka M. T. (2) jednak, wbrew intencjom skarżących nie pozwala na zdyskredytowanie w całości składanych przez niego depozycji procesowych poprzez ich uznanie jako niewiarygodnych. Natomiast taka postawa względem osoby M. M. (1) powinna dać Sądowi orzekającemu w tej sprawie asumpt do oceny, czy zeznania te odnoszące się do osoby oskarżonego M. M. (1) są wiarygodne, czy też nie, która to okoliczność winna być wyjaśniona przy ustosunkowaniu się do konkretnych zarzutów stawianych aktem oskarżenia.

Dodać przy tym trzeba, iż w realiach niniejszego postępowania szczegółowsze odnoszenie się do tych zarzutów, a zwłaszcza zeznań (wyjaśnień) składanych przez M. T. (2) i T. S. jest zbędne, gdyż, jak to trafnie ujął skarżący obrońca oskarżonego M. – adw. M. S. (2) te zeznania mają znaczenie przy ocenie zarzuconych M. M. (1) czynów w zakresie obrotu środkami odurzającymi, co dotyczy przestępstwa ciągłego zarzucanego mu w pkt XVIII a przypisanego w pkt (...), co do którego Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Te więc okoliczności, wynikające z omawianych tu zarzutów będzie musiał wziąć pod uwagę Sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy. To samo zresztą należy odnieść do twierdzeń podnoszonych przez obrońcę oskarżonego M. M. (1) – adwokata A. T. (1) na str. (...) uzasadnienia apelacji, gdzie odwoływał się do postaw świadków, zwłaszcza M. T. (2), którzy w innych postępowaniach korzystali z instytucji określonej w art. 60 § 3 k.k.

Wyżej wspomniano o „rozrabianiu” przez M. B. (1) amfetaminy z kreatyną. Okoliczność tego mieszania nie jest w tej sprawie kwestionowana. Zresztą w tym zakresie Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, przyjmując, iż w „magazynach” (mieszkaniach, piwnicy) położonych na terenie P. przechowywano i przygotowywano narkotyki, m.in., cyt.: „ amfetaminę mieszając ją z kreatyną kupowaną m.in. w P. przy ul. (...), w sklepie z suplementami diety dla kulturystów i sportowców. Amfetamina była mieszana w różnych proporcjach – zależnie od jej jakości i potrzeb odbiorcy” (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 55). Te okoliczności wynikają przy tym z wyjaśnień oskarżonego M. B. (1), do których odwołuje się Sąd I instancji przy ich ocenie w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 124-125 a które znajdują się na k. 59-62 teczki personalnej nr (...). O tym mieszaniu amfetaminy z kreatyną, z uwagi na dobrą jakość narkotyku, oskarżony B. wyjaśnia również na k. 65 t.p. nr (...).

Nie ulega przy tym wątpliwości, iż nie da się dokładnie ustalić kto i kiedy nabył określoną amfetaminę zmieszaną z kreatyną i w jakiej proporcji. Powyższe nie oznacza jednak, że przedmiotem tych transakcji, mimo miksu amfetaminy i kreatyny nie była nadal amfetamina a więc substancja psychotropowa. Należy za Sądem Apelacyjnym w G. podnieść wyraźnie, iż faktem powszechnie znanym jest, że narkotyki mogą przedstawiać różną jakość i to z różnych powodów, co nie oznacza, iż przedmiotem obrotu jest tylko czysta substancja narkotykowa. W orzecznictwie trafnie przyjmuje się, że dla przypisania odpowiedzialności za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie jest konieczne dokładne ustalenie, ile substancji aktywnej (zabronionej) znajduje się w tabletkach i proszku. Chociaż substancje psychotropowe będące przedmiotem nielegalnego obrotu lub posiadania z reguły nie są czystym narkotykiem z uwagi na mogące się pojawić w procesie produkcji zanieczyszczenia albo celowe dodawanie zwiększających masę tzw. wypełniaczy, to w toku postępowania w celu wydania prawidłowego orzeczenia nie zachodzi konieczność oddzielenia (w zależności od procentowej jakości narkotyku) innych substancji. W konsekwencji w sytuacji, gdy substancje narkotyczne nie zostały zatrzymane, nie jest też konieczne ustalenie w opisie czynu ich wagi netto (patrz: wyrok SA Gdańsk z dnia (...).(...).(...) r., II AKa 364/16, (...)-197 a także postanowienie SN z dnia 16 lipca (...) r., III KK 208/(...), LEX nr 1495843). Tym samym należy pamiętać, iż środki odurzające czy substancje psychotropowe, będące przedmiotem czarnorynkowego obrotu, z różnych powodów, czy to z uwagi na uwarunkowania technologiczne związane z ich produkcją, co sprawia, że występują w niej różnego rodzaju zanieczyszczenia, czy też poprzez praktykę dodawania tzw. wypełniaczy w celu zwiększenia ich masy i zwielokrotnienia zysków, przedstawiają zróżnicowaną jakość, co nie oznacza, że przedmiotem nielegalnego obrotu nie jest całość tej substancji, jako substancji narkotykowej (tak przekonywująco SN w postanowieniu z dnia 5 (...) (...) r., III KK 261/(...), LEX nr 2408302).

Taka sytuacja zachodzi w niniejszym postępowaniu, gdyż brak jest możliwości dysponowania narkotykami (zarówno w czystej postaci, jak i po ich zmieszaniu), będącymi przedmiotem przypisanych oskarżonym przestępstw. Jednak w świetle tego, co wyżej powiedziano, środki te (substancje) nie tracą poprzez to zmieszanie z kreatyną swoich właściwości narkotycznych, tym bardziej przecież, iż były one przedmiotem obrotu jako przedmiot nadający się do odurzenia innych osób (ostatecznie konsumentów). W innej zresztą sytuacji, mając na uwadze pozycję na rynku narkotykowym taka sprzedaż narkotyków po ich zmieszaniu nie miałaby żadnego sensu, jeżeli nie miałaby przynosić dla zażywającego je żadnego efektu odurzającego. W tych zaś okolicznościach sprawy, z uwagi na to „rozrabianie” amfetaminy i jej sprzedaż nadal handlujący nią, jak i jej zażywający, mieli do czynienia z dokładnie taką, jak sprzedana ilością narkotyku w postaci amfetaminy a tym samym nie można tu zasadnie podnosić, iż z tego powodu doszło do naruszenia przepisu art. 5 § 2 k.p.k. Tym samym nieuzasadnione są zarzuty podnoszone w apelacji adw. M. S. (2) w pkt 1c i apelacji adw. A. W. (2) w pkt 1b.

Skoro zaś nie można tu podnosić zasadnie, by to „rozrabianie” narkotyków celem ich dalszej sprzedaży miało wpływ na ustalenia faktyczne w zakresie rozumienia tego, co w rzeczywistości było przedmiotem obrotu a inaczej mówiąc, czy była to amfetamina, będąca substancją psychotropową i czy każda porcja takiego proszku stanowiła porcję amfetaminy, to Sąd I instancji nie miał żadnych podstaw, by z urzędu zasięgać opinii (i to czysto teoretycznej, bez możliwości fizycznego zbadania „rozrobionego” narkotyku) biegłego z dziedziny chemii na okoliczność wpływu „rozrabiania” amfetaminy z kreatyną, właściwości amfetaminy po „rozrobieniu”, zmiany w zakresie faktycznej możliwości odurzenia jednej osoby amfetaminą rozrobioną z kreatyną itd., co miałoby być niezbędne dla ustalenia faktycznej ilości środków odurzających będących przedmiotem obrotu. To zaś oznacza bezpodstawność zarzutów podniesionych w obu apelacjach w punktach 1d tiret trzecie. Dodać przy tym należy, iż w obrocie narkotykami (tak samo przecież jak i lekami, które zawierają różne wypełniacze) nie chodzi o sprzedaż czystej substancji czynnej a więc nie chodzi o sprzedaż porcji w postaci czystego narkotyku, ale chodzi o sprzedaż porcji handlowej, zawierającej w swoim składzie taki narkotyk.

III.  ZORGANIZOWANA GRUPA PRZESTĘPCZA

Niniejsze rozważania dotyczą przestępstw przypisanych oskarżonemu M. M. (1) w punktach 16 i (...), M. K. (2) w pkt 43, D. M. (2) w pkt 49 a także M. B. (1) w pkt 1 i 7.

Przed przystąpieniem do omówienia poszczególnych czynów należy zawrzeć kilka uwag na temat pojęcia „zorganizowana grupa przestępcza” w rozumieniu art. 258 § 1 k.k.

Należy zwrócić uwagę na to, że nie każda grupa ludzi ze sobą w jakiś sposób powiązanych, choćby z uwagi na więzi towarzyskie czy rodzinne, a nawet nie każdy zespół współsprawców popełniających przestępstwo, choćby mieli precyzyjnie podzielone role, skoordynowane działania itd., są "zorganizowaną grupą" z art. 258 § 1 k.k., ale te tylko co najmniej trzyosobowe zespoły ludzkie, w których istnieje jakaś struktura wewnętrzna o pewnym stopniu trwałości oraz widoczne przywództwo (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 (...) (...) r., II AKa 181/(...), KZS (...)/3/34). Nie trzeba przy tym nikogo przekonywać, że skazanie za udział w zorganizowanej grupie przestępczej wymaga ustalenia, że taka grupa w ogóle istniała, co jest warunkiem koniecznym do przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. Przy czym nie można wyciągać jednoznacznego wniosku o istnieniu takiej grupy tylko na tej podstawie, iż kilka osób w sposób zorganizowany popełniło przestępstwo bądź przestępstwa. Dla skutecznego dokonania bowiem przestępstwa w ramach tzw. współsprawstwa, zwłaszcza przez wiele osób niezbędne jest ustalenie konkretnego planu działania, przypisanie poszczególnym osobom konkretnych ról w trakcie dokonywania przestępstwa a także koordynowanie popełnienia takiego czynu przez jedną bądź kilka osób. Należy bowiem pamiętać, że to nie sposób popełnienia określonego przestępstwa pozwala na przyjęcie, że zostało ono popełnione w grupie przestępczej, bowiem taka zorganizowana grupa przestępcza, by być grupą w rozumieniu art. 258 § 1 k.k. musi się cechować „zorganizowaniem”, czyli istnieniem między członkami grupy nawet niewysokiego, ale jednak wyraźnego stopnia powiązań organizacyjnych (por. wyrok Sądu Apel. w W. z dnia (...) lipca (...) r., II AKa 167/(...), LEX nr 1381567).

Trzeba też zaznaczyć, iż samo współdziałanie oskarżonych z osobami, których działania się skoordynowane i którzy przynależą do zorganizowanej grupy przestępczej nie jest jeszcze wystarczające do przyjęcia, że oskarżeni ci mieli świadomość, że uczestniczą w takiej grupie przestępczej, jak nie jest również wystarczające do logicznego wnioskowania, iż oskarżeni ci akceptowali również cele tej grupy i co najmniej godzili się na udział w niej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 (...) (...) r., II AKa 192/(...), LEX nr 1602929).

Jakkolwiek dla odpowiedzialności z art. 258 § 1 k.k., nie jest konieczna wiedza sprawcy o szczegółach organizacji grupy, zaś znamiona przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej wypełnia samo przystąpienie do niej i pozostawanie w jej strukturach z gotowością do popełniania przestępstw (lub przestępstwa), dla których ta grupa została stworzona, to przecież należy pamiętać, że przestępstwo to, jak wyżej wskazano, może być popełnione tylko umyślnie i przy świadomości sprawcy, że do takiej grupy należy, chociażby ta przynależność była krótkotrwała. Nie ulega też wątpliwości, że nawet współdziałanie kilku osób w popełnieniu przestępstwa nie decyduje samo w sobie o istnieniu przesłanek uzasadniających przypisanie im udziału w grupie przestępczej. N. jest wykazanie, że w realiach procesowych konkretnej sprawy i przy uwzględnieniu wszystkich dowodów, rzeczywiście występują wystarczające przesłanki pozwalające na przypisanie sprawcy tego rodzaju przestępstwa. Należy więc wykazać w sposób nie budzący wątpliwości, że dana osoba miała świadomość istnienia zorganizowanej grupy przestępczej oraz zamiar działania w jej ramach (por. wyrok SN z dnia (...) (...) (...) r., III KK 443/(...), LEX nr 1458680; wyroki Sądów Apelacyjnych: w K. z dnia (...) (...) r., II AKa 72/(...), KZS (...), Nr 7-8, poz. 84 i w B. z dnia (...) (...) (...) r., II AKa 263/(...), Lex nr 1293575).

Trzeba wreszcie nadmienić, iż jakikolwiek kontakt o charakterze przestępczym (krótko- czy długotrwały) osoby czy osób spoza struktur grupy przestępczej z jej członkami, nie może automatycznie przesądzać o jej przynależności do tej grupy, lecz musi być oceniany wnikliwie na gruncie realiów procesowych danej sprawy (por. wyrok SN z dnia (...) (...) r., V KK 405/(...), Lex nr 1314496).

Przypisanie udziału w zorganizowanej grupie przestępczej wymaga ustalenia czy sprawca był członkiem grupy, akceptował przestępcze cele takiej grupy, czy też jedynie z taką grupą współdziałał (por. wyrok Sądu Apel. w K. z dnia (...) (...) (...) r., II AKa 220/(...), KZS (...), nr (...), poz. 39).

Sąd I instancji zwraca uwagę na powyższe rozumienie zorganizowanej grupy przestępczej, co wprost wynika z treści uzasadnienia na stronach 727-730, gdzie znajduje się wiele odwołań do jednolitego w tej mierze orzecznictwa sądów apelacyjnych i Sądu Najwyższego (sekcja 3 uzasadnienia formularzowego na str. 209-212).

A.  Przestępstwo przypisane w pkt 16 – oskarżony M. M. (1)

Przestępstwo przypisane w pkt 1 – oskarżony M. B. (1)

Sąd Okręgowy we wskazanych wyżej punktach przypisał oskarżonym M. M. (1) i M. B. (1) utworzenie około (...) (...) r. w P. zorganizowanej grupy przestępczej, działając przy tym także wspólnie i w porozumieniu z D. M. (1) i M. W. (1), która to grupa działała do (...) (...) (...) r. w P., na terenie kraju, jak i państw U. a której celem był przewóz znacznych ilości środków odurzających do I. i wewnątrzwspólnotowa dostawa substancji psychotropowych a w skład tej grupy ponadto mieli wchodzić: M. W. (2), D. G. (1) i inne ustalone osoby, tj. popełnienie przestępstwa z art. 258 § 3 k.k.

Sąd I instancji w sekcji 3 formularza uzasadnienia na str. 212-214 wskazał na ustalenia, mające przemawiać za utworzeniem tej grupy w czerwcu (...) r. na tzw. spotkaniu założycielskim przez M. B. (1) i M. M. (1) z jednej strony i przez M. W. (1) i D. M. (1) z drugiej strony, której celem miał być przewóz narkotyków z H. do I. i wewnątrzwspólnotowy nimi obrót, jak i wspólne działanie przy realizacji tych przemytów, wskazując też na inne działania oskarżonych, jak i współpracujących z nimi T. Ł. i M. B. (3) a także M. W. (2) i D. G. (1) a także T. F., którzy także znali źródła nabycia narkotyków w H., jak i ich zbycia w I..

Jednak, aby uznać, czy te ustalenia co do istnienia zorganizowanej grupy w rozumieniu wyżej wskazanym są prawidłowe, należy zwrócić uwagę na dowody, które na istnienie tej grupy a tym samym i na udział w niej w/w oskarżonych jednoznacznie przesądzają.

Sąd I instancji, ustalając w ogóle istnienie tej grupy, jak i jej skład osobowy i sposób funkcjonowania w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 37-39 wskazał na takie dowody, jak wyjaśnienia M. B. (1), zeznania T. Ł. (obecnie B.), D. W. (2), R. S. (2), S. G., przy czym dowody te także miały dotyczyć również samych przemytów tych narkotyków do I. czy P. a więc także czynów przypisanych oskarżonemu M. M. (1) w punktach (...), (...) i (...).

Te okoliczności dotyczące istnienia grupy mają więc wynikać z wyjaśnień M. B. (1) (sekcja 2 uzasadnienia na str. 105-111) i zeznań M. W. (1) (sekcja 2 uzasadnienia na str. 158), ale już z zeznań D. G. (1) (sekcja 2 uzasadnienia na str. 155-156), zeznań D. W. (2) (sekcja 2 uzasadnienia na str. 156-157), zeznań S. G. (sekcja 2 uzasadnienia na str. 157), zeznań T. Ł. (sekcja 2 uzasadnienia na str. 157-158) mają, zgodnie ze wskazaniem Sądu I instancji wynikać okoliczności dotyczące samych przemytów narkotyków przypisanych oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...) (XII).

Sąd I instancji także do jednego mianownika sprowadził zeznania W. M., M. W. (2), A. L., L. W., R. M. (1) i R. I., zbiorczo wskazując, iż dowody te dotyczą w przypadku M. K. (3) czynów przypisanych w punktach 16 (XI), (...) (XII) a także (...) (XVI) i (...) (XVII), które to czyny już nie dotyczą omawianej tu grupy przestępczej, jak i przemytów narkotyków do I. czy z H. do P. (sekcja 2 uzasadnienia na str. 159-167), co, wbrew twierdzeniom Sądu Okręgowego wcale nie zwiększa przejrzystości tej części uzasadnienia. Tymczasem depozycje procesowe tych osób w żadnym stopniu nie dotyczą istnienia i funkcjonowania omawianej tu zorganizowanej grupy przestępczej.

Jak to podnosił Sąd I instancji, kluczowym dowodem dla dokonania wszelkich ustaleń faktycznych w tej sprawie są wyjaśnienia M. B. (1). Koncentrując się wyłącznie na założeniu przez obu oskarżonych i funkcjonowaniu omawianej tu zorganizowanej grupy przestępczej (a nie na samych przemytach narkotyków z udziałem różnych osób) należy wskazać, wbrew sugestiom Sądu I instancji, iż dowody te już wcale na przynależność do takiej grupy zarówno M. M. (1), jak i M. B. (1) nie wskazują.

M. B. (1) na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., przyznając się do wszystkich stawianych mu zarzutów (k. 4234) przyznał się również wprost do brania udziału w grupie przestępczej w skład której wchodził on, M. M. (1) ps. (...), M. W. (1), D. M. (1), celem tej grupy był przemyt narkotyków z H. do I. i to w tym celu ta grupa została założona. Było też dwóch kurierów, czyli Ł. i B., przemytów było 4 albo 5, zaś ta grupa została założona po rozmowie M. M. (1) i M. W. (1), który też jemu zaproponował udział w grupie, gdyż już wtedy działał z M. M. (1) (k. 4235). Z wyjaśnień tych wynika, iż podział „grupy” polegał na tym, że on i M. M. (1) działali razem i mieli wyłożyć pieniądze na zakup samochodów i załatwić kurierów, zaś z drugiej strony M. W. (1) i D. M. (1) mieli zbyt na te narkotyki. Gdy we czwórkę spotkali się w P. przy ul. (...), to wtedy ustalili szczegóły dot. organizacji przemytu. Wówczas więc ustalili, że on z M. M. (1) załatwią kuriera, którym był Ł., mieli też zorganizować samochody oraz skrytki na potrzeby przemytu, w związku z czym kupili samochód S. (...), który nabyli po rozmowie ze Z. T., zaś wiedząc, że przeróbkami pojazdów dla świata przestępczego zajmuje się D. W. (2) zaprowadził samochód do niego, by zrobił taką skrytkę. Potem zarejestrowali samochód na T. Ł. i M. W. (2) a później jeszcze jako kurier dołączył do nich M. B. (3) (k. 4235).

Mając już na uwadze te wyjaśnienia trudno uznać, by faktycznie ta struktura osobowa, o której powiedział M. B. (1) faktycznie stanowiła zorganizowaną grupę przestępczą, rozumianą w świetle znamion czynu z art. 258 § 1 k.k. Z wyjaśnień tych wynika bowiem nawiązanie współpracy czterech osób: dwóch, tj. M. B. (1) i M. K. (3), stanowiących swoistą „spółkę” dwóch osób, zajmujących się przestępczością narkotykową, mających szerokie kontakty w świecie ludzi, uprawiających biznes narkotykowy (o tej swoistej „spółce” będzie mowa niżej) oraz dwóch osób, tj. M. W. (1) i D. M. (1), którzy znając wyżej wymienionych (D. M. (1) to brat M. M. (1)) i wiedząc, w jakim świecie się obracają, w tym dysponują szerokimi możliwościami w załatwieniu ludzi, pojazdów i dysponowali gotówką zaproponowali im współpracę we wspólnym przedsięwzięciu, gdyż sami dla odmiany posiadali możliwości zbytu narkotyków w I.. Przy czym od razu należy zaznaczyć, iż te osoby działały tu na równych prawach, były względem siebie równorzędne, nikt nikomu nie przewodził, nie wydawał poleceń, osoby te nie były sobie w żaden sposób podporządkowane w sposób hierarchiczny. Jak bowiem wynika z dalszych wyjaśnień M. B. (1), pieniędzmi zarobionymi na przemycie podzielili się równo. Oskarżony B., wyjaśniając na temat tych przemytów do I. i udziału w każdym z tych przemytów w charakterze kurierów różnych osób (T. Ł. sam, T. Ł. ze swoją dziewczyną D. G. (1), M. B. (3)), czy też udziału w jednym z nich T. F., jako tego, który organizował zakup marihuany na miejscu w H., też podniósł, iż w ramach tej działalności, ale już przecież poza uzgodnieniami z W. i D. M. (1) dotyczącymi organizacji przemytów do I., na ich (M. B. (5) i M. M. (1)) zlecenie M. B. (3), nabywając w H. u tego samego źródła kryształy (...) przewiózł je dla nich do P., które później przekazali we dwóch R. S. (2) z grupy (...) celem wyprodukowania z nich tabletek ekstazy. Nadto w wyjaśnieniach tych M. B. (1) także podał, iż sprzedali za pośrednictwem M. B. (3) marihuanę w H. (k. 4236-4237). Te wyjaśnienia więc przekonują, iż prowadząc w tym samym czasie współpracę z M. W. (1) i D. M. (1) oskarżeni B. i M. M. (1), jako wspólnicy, działając już wyłącznie na własny użytek, ale przy wykorzystaniu tych samych osób i samochodów także przemycali narkotyki z P. do H. czy też z H. do P. i to nie tylko marihuanę. Bez wątpienia te okoliczności świadczą o samodzielności podejmowanych przez obu oskarżonych działań, co tylko utwierdza w przekonaniu, iż w ich relacjach z W. i D. M. (1) nie było żadnego podporządkowania i ta współpraca była w pełni dobrowolna z możliwością w każdej chwili zrezygnowania z niej. Ta ostatnia zresztą okoliczność wynika z faktu, iż o drugim przemycie do I. postanowili dopiero po wykonaniu pierwszego przemytu.

Jak już wspomniano wyżej, M. B. (1) zawiązał z M. M. (1) swoistą „spółkę” dwóch osób, w ramach której zarabiał stałą „pensję”, zaś reszta zarobionych środków pieniężnych z ich wspólnej działalności była przeznaczana w inwestycje służące temu wspólnemu interesowi bądź w dalsze przemyty narkotyków (k. 4240), o której to „spółce” zeznawał od początku, w tym na k. (...) t.p. nr (...) i potwierdzając takie działanie w ramach „spółki” na rozprawie, w tym na k. 4391. Przy czym, jak to zaznaczył M. B. (1) jego „spółka” z M. M. (1) polegała na obrocie narkotykami a więc współpracowali oni z większymi czy mniejszymi odbiorcami i dostawcami narkotyków, posiadając zresztą własne „magazyny”, w których te narkotyki przechowywali, o czym też wyjaśnił na k. 4264, k. 51 t.p. nr (...), w tym współpracowali z różnymi osobami w P. czy K. należącymi do zorganizowanych grup przestępczych (k. 4240-4242), co również znajduje potwierdzenie w składanych przez oskarżonego B. wyjaśnieniach od samego początku, poczynając od wyjaśnień złożonych na k. 21-26 t.p. nr (...).

Mając na uwadze te wyjaśnienia należy jednoznacznie stwierdzić, iż w tym biznesie narkotykowym M. B. (1) i M. M. (1), jako „spółka” dwóch osób (a więc nie grupa przestępcza – przypis SA) współpracowali z innymi osobami czy też grupami przestępczymi, która to współpraca była na zasadzie wzajemności i dobrowolności, bez żadnego przymusu i jakichkolwiek sankcji, co wynika z wyjaśnień M. B. (1) na k. 4243. Te wyjaśnienia więc w rzeczywistości przeczą jego własnemu wcześniejszemu twierdzeniu o braniu udziału w grupie przestępczej, przy czym „grupa przestępcza” nie oznacza jeszcze pojęcia „zorganizowana grupa przestępcza”. Zresztą oskarżony w pierwszych wyjaśnieniach z dnia (...) (...) r. na istnienie takiej grupy w ogóle nie wskazuje, mówiąc, w jakim składzie osobowym wykonywane były te przemyty, co świadczy o działaniu tych osób w ramach współsprawstwa (k. (...)).

Jak już wspomniano wyżej, obaj oskarżeni w ramach własnej „spółki” obracali różnymi narkotykami, zaopatrując w nie wiele osób, w tym działające w ramach różnych zorganizowanych grup przestępczych. Z wyjaśnień oskarżonego złożonych w dniu (...).(...).(...) r., gdzie podawał okoliczności nawiązania „współpracy” z M. W. (1) i D. M. (1) dotyczącej przemytów do I. wynika, iż W. z D. M. (1), podczas spotkania w lokalu T. w P. zaproponowali im (jemu i M. M. (1)) zbyt na marihuanę w L. w I., gdzie wspólnie postanowili wejść w ten interes, gdzie ustalili warunki tej współpracy w sposób, jak wyżej w toku rozprawy (k. 47-51 t.p. nr (...)). Jak wynika z tych wyjaśnień, większość działań zmierzających do przewiezienia narkotyków podejmowali oni, czyli on w uzgodnieniu z M. M. (1), wykorzystując do pomocy w nabyciu samochodów, zrobieniu w nich skrytek czy w fizycznym przewiezieniu narkotyków swoje kontakty w świecie przestępczym, przy czym w przypadku jednego z przemytów to D. G. (1) wyraziła chęć pojechania do I. razem z ówczesnym jej partnerem, czyli T. Ł.. Te wyjaśnienia zaś przekonują, iż całość tego przedsięwzięcia związanego z przemytami narkotyków do I. polegała na bardzo dobrze zorganizowanym współsprawstwie. Nie może być tu żadnej mowy o jakimś członkostwie w grupie przestępczej, czy o stałym funkcjonowaniu takiego tworu. Trzeba bowiem też zauważyć, iż te przemyty marihuany były organizowane w dość znacznych okresach czasu: w (...) (...) r., w (...) (...) r., w (...) (...) r. i w (...) (...) r. Nie jest więc tak, że od (...) (...) r. do (...) (...) r. ta grupa miała przez cały czas funkcjonować, gdyż przecież przez cały ten czas oskarżeni B. i M. M. (1), jako „spółka”, nabywali narkotyki i zaopatrywali w nie szereg podmiotów a przy okazji tej ich wspólnej, w ramach „spółki” działalności, współpracowali z M. W. (1), D. M. (1) i innymi osobami przy przemycie marihuany z H. do I., przy okazji też wyłącznie już dla własnej korzyści i osób im pomagających przemycając narkotyki do H. czy wreszcie z H. do P., o czym już wyżej wspominano. To zaś właśnie dowodzi, iż oskarżeni ci nie tworzyli z M. W. (1) i D. M. (1) i innymi osobami jakiegoś odrębnego tworu, będącego zorganizowaną grupą przestępczą w rozumieniu art. 258 § 1 k.k.

O zasadności powyższego rozumowania świadczą kolejne wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) złożone w dniu (...).(...).(...) r. (k. 325-326 t.p. nr (...)), potwierdzone na rozprawie w dniu (...) r. (k. 4349). Oskarżony bowiem jasno i przekonywująco podał, iż w żaden z nich przy tym interesie nie miał kierowniczej roli i wszystkie decyzje podejmowali wspólnie a przy okazji tych wspólnie zorganizowanych przemytów do I. oni, tj. M. B. (1) i M. M. (1) załatwiali interesy dla siebie, jak choćby ten przemyt (...) z H. do P..

Na zasadność takiego rozumowania wskazują też zeznania niżej wymienionych świadków.

M. W. (1) , jako podejrzany, jedynie w wyjaśnieniach na k. 2220-2223 przyznał się do udziału w tych przemytach, tyle że pośrednio, poprzez skontaktowanie osób, tj. jego kolegi z I. z M. B. (1), podnosząc, iż przemyt był organizowany przez B. a także poprzez wykonywanie innych czynności, jak zakup biletu na prom dla osoby o nazwisku Ł. czy też swoją obecność w I. przy dostarczeniu marihuany. Jednak w tych wyjaśnieniach M. W. (1) zaprzeczył, by brał udział w grupie przestępczej. Tymi wyjaśnieniami M. W. (1) więc potwierdził częściowo wyjaśnienia M. B. (1), w tym dotyczące funkcjonowania ich wszystkich przy organizowaniu przemytów na zasadzie współsprawstwa.

S. G. przyznał, iż znał M. B. (1) i to dla niego załatwił blacharza do wykonania skrytek w samochodach, jak i samochód marki F. (...) na jego prośbę. Abstrahując od wiedzy tego świadka co do przeznaczenia tych skrytek: czy do przewożenia papierosów, jak twierdzi, czy do przewożenia narkotyków, o czym, jak twierdzi nie wiedział (k. 1641), S. G. zaprzeczył, by należał do grupy przestępczej zajmującej się przemytami narkotyków do I.. Wyjaśnienia te, jak i pozostałe świadka na k. 1626-1627, 1628-1641, 1648-1649, 1650-1652 i 4996-4999 w ogóle nie potwierdzają, by istniała taka zorganizowana grupa przestępcza.

T. Ł. (obecnie B.) w swoich wyjaśnieniach, jako podejrzany, podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. poza przyznaniem się do udziału w przemytach, przyznał się również do zarzucanego mu czynu udziału w tej zorganizowanej grupie przestępczej (k. 1764-1768 teczki – materiały F. tłumaczenie).

Jednak z wyjaśnień tych wynika, że z uwagi na duże kłopoty finansowe po namowie ze strony M. W. (2), który handlował narkotykami, nabywanymi od (...) (M. B. (1) – przyp. SA) i (...) (M. M. (1) – przyp. SA) i zaproponowaniu mu zarobienia większych pieniędzy na przemycie marihuany do I., zgodził się na tę propozycję, spotkał się ze (...), który mu zaproponował za kurs około 3-3,5 tys. zł i po umówieniu się z nim miał czekać, aż się on odezwie. M. W. (2) wyjaśnił, jak przebiegały te wyjazdy do I. po dostarczeniu mu przez (...) samochodu i telefonu na kartę, na który (...) miał się z nim kontaktować. Świadek podał, iż na dwa przewozy narkotyków z H. do I. pojechał razem z D. G. (1) a potem jeszcze jeździł M. B. (3), którego mu przedstawił (...). Co istotne, T. Ł. również podał, iż po czwartym przemycie, jak wrócił do C., gdzie był M. B. (3), to dostali telefon od (...), że, cyt.: „ trzeba jechać do M. i odebrać (...). Jednak Ł. na to się nie zgodził i wrócił do kraju a na ten kurs pojechał M. B. (3). Powyższe znajduje też odbicie w wyjaśnieniach złożonych na k. 1771-1772 teczki – materiały F. tłumaczenie.

Te wyjaśnienia świadka pokazują z jednej strony, że współpracował z M. B. (1) w związku z dokonywanymi przemytami marihuany, otrzymując od niego niezbędne ku temu „przedmioty” (samochód, telefon) i zapłatę za kurs, ale jednocześnie pokazują, iż T. Ł., jak mu nie pasowało, to odmówił wykonania innego przemytu, co dodatkowo umocnić powinno w przekonaniu, iż w tej współpracy panowała pełna dobrowolność i nie było żadnego przymuszania do wykonywania poleceń, co charakteryzuje działalność w strukturach zorganizowanej grupy przestępczej.

D. G. (1) (obecnie M.) znów w wyjaśnieniach składanych w charakterze podejrzanej w dniu (...).(...).(...) r. podała, iż wiedziała, że jej partner T. Ł. przemycał marihuanę i po prostu chciała latem (...) r. z nim pojechać i pojechali do H., gdzie spotkali się ze (...) (błędnie zapisano (...) – przypis SA). T. Ł. mówił, że to dla niego „pracuje” i dalej świadek wyjaśniła na temat swojego wyjazdu z T. Ł. do I.. Świadek też podała, iż w związku z tymi wyjazdami widziała też (...) (M. M. (1) – przyp. SA), który w komisie załatwił samochód dla T. Ł.. Nadto świadek przyznała, iż w jednym przypadku, wracając do P. dostali telefon od (...) lub (...), że jest jeszcze jeden kurs, ale ona się na ten kurs już nie zgodziła, zaś T. Ł. tak i załatwił jej transport do P. a sam ponownie pojechał prawdopodobnie do I. (k. 736-740 ). Świadek potwierdziła te depozycje procesowe podczas przesłuchań na k. 748-750 i 5029, przy czym nie przyznała się do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

Zeznania (wyjaśnienia) te należy ocenić w tożsamy sposób, jak wyjaśnienia T. Ł.. Należy nadmienić, iż również D. G. (1) nie została zobligowana do wyjazdu celem przewiezienia narkotyków do I., zrobiła to z własnej woli, praktycznie towarzysząc swojemu ówczesnemu partnerowi i mogła sama z siebie zrezygnować z dalszych wyjazdów, mimo prośby M. B. (1) lub M. M. (1), by wraz z Ł. wykonali jeszcze jeden kurs.

D. W. (2) przyznał, iż na zlecenie M. B. (1) dokonał wymiany zderzaka w samochodzie a nadto na jego prośbę wykonał skrytkę w tym samochodzie, domyślając się, że ma ona służyć do przewozu narkotyków (k. 829-832, 833-836, 852-854, 4471-4472). Zeznania (wyjaśnienia) te potwierdzają fakt wykonania skrytki w samochodzie na prośbę B., ale już nie potwierdzają, by istniała omawiana tu zorganizowana grupa przestępcza a tym bardziej, by ktokolwiek, w tym sam świadek działał w strukturach takiej grupy.

Należy też zauważyć, iż Sąd Okręgowy w swoich ustaleniach faktycznych dokonanych na podstawie przede wszystkim w/w wiarygodnych wyjaśnień oskarżonego M. B. (1) – wiarygodnych, gdyż nie tylko są one konsekwentne, ale i nie są odosobnione, bo co do omawianych tu okoliczności znajdują one w pełni odzwierciedlenie w zeznaniach (wyjaśnieniach) omówionych wyżej świadków, także przyjmuje, iż M. B. (1) i M. M. (1) tworzyli, cyt.: „ swego rodzaju spółkę, razem uczestnicząc w obrocie narkotykami na terenie kraju, jak i w przemycie narkotyków do I. czy (...) (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 36). To więc, że obaj oskarżeni, jako ta dwuosobowa „spółka” przystali na propozycję M. W. (1) i D. M. (1), by razem współpracować przy przemytach marihuany z H. do I. nie oznacza jeszcze, mimo dobrego zorganizowania tego procederu, iż założyli zorganizowaną grupę przestępczą w rozumieniu art. 258 § 1 k.k. a następnie w niej brali udział. Wskazane bowiem wyżej okoliczności nie przemawiają za takim ustaleniem a jedynie pozwalają na ustalenie, iż przemyty te były organizowane wspólnie i w porozumieniu z M. W. (1) i innymi wymienianymi tu osobami, w ramach dobrze zorganizowanego poprzez podział ról i nabycie niezbędnych przedmiotów do dokonania takich przemytów współsprawstwa w rozumieniu art. (...) § 1 k.k.

W tym przypadku rację ma więc apelujący obrońca oskarżonego M. M. (1) (adw. A. T. (1)), iż Sąd I instancji dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie przypisania oskarżonemu M. uczestnictwa w tejże zorganizowanej grupie przestępczej, co czyni uzasadnionym zarzut z pkt 2 tiret pierwsze tej apelacji w zakresie tego przestępstwa.

Dodatkowo też Sąd Apelacyjny wskazuje poniżej w pkt B na ustalenia Sądu I instancji odnośnie istnienia zorganizowanej grupy przestępczej kierowanej przez W. M., gdzie Sąd I instancji wyraźnie wskazał na taki sposób działania członków tej grupy i jej struktury, które ewidentnie przemawiają za prawidłowością przyjęcia jej jako grupy w rozumieniu art. 258 § 1 k.k. To zaś porównanie tylko dodatkowo pokazuje, iż w omawianym tu przypadku nie może być mowy o działaniu oskarżonych M. B. (1) i M. M. (1) w strukturach zorganizowanej grupy przestępczej w rozumieniu art. 258 § 1 k.k.

Sąd Apelacyjny więc uznając słuszność apelacji obrońcy oskarżonego M. M. (1) w tym względzie i nie znajdując podstaw do uznania, by oskarżony M. M. (1) założył zorganizowaną grupę przestępczą w rozumieniu art. 258 § 1 k.k. i by w tej grupie brał udział, wyrokiem w pkt II lit. a na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w tej części skazującej M. M. (1) w pkt 16 za przestępstwo z art. 258 § 3 k.k. i uniewinnił go od popełnienia tego zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa (opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku w pkt XI). Konsekwencją tego uniewinnienia było też wyeliminowanie z opisów czynów przypisanych temu oskarżonemu w punktach (...), (...) i (...) sformułowań dotyczących działania oskarżonego „w zorganizowanej grupie przestępczej” i wyeliminowanie z podstaw prawnych skazania i wymiaru kary za te czynu przepisu art. 65 § 1 k.k. O tym Sąd Apelacyjny orzekł w wyroku w pkt II lit. c, d, e.

Jednocześnie, kierując się przepisem art. 435 k.p.k., mając na uwadze fakt, iż dokładnie te same względy przemawiają za uniewinnieniem oskarżonego M. B. (1) od popełnienia tożsamego przestępstwa kwalifikowanego z art. 258 § 3 k.k., przypisanego mu w pkt 1 zaskarżonego wyroku, Sąd Apelacyjny, wyrokiem w pkt II lit. h na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. i art. 435 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w tej części skazującej M. B. (1) w pkt 1 za przestępstwo z art. 258 § 3 k.k. i uniewinnił go od popełnienia tego zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa (opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku w pkt I). Konsekwencją tego uniewinnienia było też wyeliminowanie z opisów czynów przypisanych temu oskarżonemu w punktach 2, 3 i 4 sformułowań dotyczących działania oskarżonego „w zorganizowanej grupie przestępczej” i wyeliminowanie z podstaw prawnych skazania i wymiaru kary za te czyny przepisu art. 65 § 1 k.k. O tym Sąd Apelacyjny orzekł w wyroku w pkt II lit. j, k, l.

B.  Przestępstwo przypisane oskarżonemu M. M. (1) – pkt (...)

Przestępstwo przypisane oskarżonemu M. B. (1) – pkt 7

Przestępstwo przypisane oskarżonemu M. K. (2) – pkt 43

Przestępstwo przypisane oskarżonemu D. M. (2) – pkt 49.

Sąd Okręgowy we wskazanych wyżej punktach skazał M. M. (1), M. B. (1), M. K. (2) i D. M. (2) za udział w różnych okresach czasu w P., na terenie całego kraju oraz na terenie państw U. w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym obrocie i przewozie znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, jak i na obrocie na terenie P., w skład której wchodzili M. W. (2) ps. (...), R. I., R. M. (1) ”R.”, L. W., A. L. ps. (...) oraz inne osoby, tj. za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k., przy czym według ustaleń Sądu I instancji, co szczególnie jest widoczne przy opisach przypisanych czynów oskarżonym M. K. (2) i D. M. (2) w skład tej grupy wchodził także W. M. ps. (...) a także inne nieustalone osoby, przy czym grupa ta na kanwie niniejszej sprawy nazywana jest „grupą M.”.

Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne dotyczące funkcjonowania tej grupy, jak i udziału w niej poszczególnych osób, w tym w/w oskarżonych a także popełniania w warunkach tej grupy poszczególnych przestępstw narkotykowych zawarł w sekcji 1 formularzowego uzasadnienia na str. 47-62. Natomiast w sekcji 3 uzasadnienia na str. 214 Sąd I instancji przytoczył okoliczności, które wedle jego oceny miały świadczyć nie tylko o istnieniu tej grupy przestępczej, ale i o świadomym udziale w niej wymienionych osób, w tym M. B. (1) i M. M. (1). Wprawdzie w sekcji 3 wśród członków tej grupy nie wymienił M. K. (2) i D. M. (2), skupiając się bardziej na funkcjonowaniu tej grupy w związku z przemytami amfetaminy do S., ale już w ustaleniach faktycznych w sekcji 1 uzasadnienia na str. 48-49 wprost wskazał, iż istniała zorganizowana grupa przestępcza kierowana przez W. M., zaś w strukturach tej grupy podlegali mu: D. M. (2) ps. (...), P. K. (1) ps. (...), P. K. (1) ps. (...), M. K. (2) ps. (...) M.”, mężczyźni o pseudonimach (...) i (...) i inne nieustalone osoby. W tym miejscu należy wskazać, iż w odróżnieniu od grupy współpracujących ze sobą osób, uczestniczących w przemytach marihuany do I., o czym wyżej pod pkt A dokładnie była mowa, w tym przypadku Sąd I instancji w sposób klarowny wykazuje, iż mamy do czynienia ze zorganizowaną grupą przestępczą kierowaną przez W. M.. Jak bowiem to Sąd I instancji przyjmuje, wskazane wyżej osoby w każdym przypadku miały obowiązek rozliczać się z W. M., przy czym niektórym z nich nie można było kupować narkotyków bezpośrednio od M. B. (1) i M. M. (1) i musieli robić to zawsze za pośrednictwem W. M.. Do takich osób należał (...), który mógł kupować narkotyki ewentualnie za pośrednictwem (...) (czyli D. M. (2) – przyp. SA). Inni zaś, jak wspomniany D. M. (2), który wedle oceny Sądu I instancji był „ zaufanym człowiekiem W. M. ” mogli brać od nich narkotyki bezpośrednio, ale po ich sprzedaży musieli rozliczać się z W. M. (str. 48-49 uzasadnienia). Natomiast, opierając się przede wszystkim na wyjaśnieniach W. B., Sąd I instancji ustalił, iż, cyt.: „ osoby należące do ww. grupy miały z kolei w terenie siatkę swoich dealerów, którzy rozprowadzali przedmiotowe narkotyki i również oni musieli płacić działkę W. M. ”, wskazując przykładowo, iż taką osobą był (...) (str. 49).

Nawiązując jeszcze do grupy, o której mowa była wyżej w pkt A, należy zauważyć diametralną różnicę między jej funkcjonowaniem a funkcjonowaniem „grupy M.”. Te różnice pokazują, iż to właśnie „grupa M.” spełniała wszelkie cechy zorganizowanej grupy przestępczej w rozumieniu art. 258 § 1 k.k., o których wyżej wspomniano, zaś grupa współpracujących ze sobą osób przy organizowaniu przemytów narkotyków do I. nie nosiła cech zorganizowanej grupy przestępczej, mimo iż współpraca tych osób była dobrze zorganizowana.

Powyższe więc doprowadziło do słusznego uznania przez Sąd I instancji, iż faktycznie na terenie przede wszystkim P. działała zorganizowana grupa przestępcza, którą kierował W. M. ps. (...). Ta okoliczność nie jest przez skarżących kwestionowana w tej sprawie, więc nie zachodzi tu potrzeba, by szerzej się do niej odnosić. Należy tylko wspomnieć, iż o istnieniu tej zorganizowanej grupy przesądził także Sąd Okręgowy w P., który wyrokiem z dnia (...).(...) (...) r. w sprawie (...) (...) w sposób prawomocny skazał W. M. m.in. za założenie tej grupy i w niej udział, jak i również za udział w tej grupie skazał inne osoby, jak L. W., M. W. (2), P. I., A. L. czy R. M. (1), które to ustalenia znalazły też aprobatę Sądu Apelacyjnego w P. w wyroku z dnia (...).(...).(...) r. w sprawie (...) (...) (k. 7080-7081).

Skupiając się na członkostwie w tej grupie M. poszczególnych oskarżonych na pierwszy rzut oka rzuca się sprzeczność w rozumowaniu Sądu I instancji co do przynależności do tej grupy oskarżonych M. M. (1) i M. B. (1).

Wyżej już pod punktem A wykazano, notabene za Sądem I instancji, iż M. B. (1) i M. M. (1) tworzyli swoistego rodzaju „spółkę” dwóch osób, zajmujących się ogólnie pojętym obrotem narkotykami a więc niejako prowadzili we dwóch w sposób nielegalny działalność narkotykową, kontaktując się przy tym z wieloma różnymi osobami, w tym członkami różnych grup przestępczych, m.in. z P. i K., nabywając od tych osób narkotyki, jak i sprzedając im ten towar, posiadając przy tym do dyspozycji „magazyny”, w których przechowywali narkotyki, w różnych częściach P..

Sąd I instancji, opierając się na wyjaśnieniach M. B. (1) o tej „spółce” już wspomniał w ustaleniach faktycznych w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 36.

Opisując funkcjonowanie działalności w/w „spółki” obu oskarżonych z W. M. i osobami, mającymi należeć do jego grupy, Sąd I instancji wprost ustala, iż M. B. (1) i M. M. (1), zaopatrując się w amfetaminę u A. L. w W. nawiązali też „współpracę” odnośnie wspólnego przemytu amfetaminy do S., wykorzystując fakt, iż już w tym czasie W. M. i A. L. organizowali przemyty amfetaminy do S., zaś to A. L. miał możliwości z racji swojego działania w W. pozyskania dużej ilości tej substancji psychotropowej. Jednocześnie, co także sam Sąd I instancji ustala, obaj, tj. M. M. (1) i M. B. (1) w związku z tą współpracą wykorzystali dostęp do większej ilości amfetaminy, którą pozyskali wyłącznie dla siebie, celem dalszego wprowadzenia jej do obrotu, rozliczając się z tych zakupów z W. M. (str. 47-48 uzasadnienia). Sąd I instancji dostrzega, iż M. M. (1) i M. B. (1) jako „spółka” przeprowadzali transakcje narkotykowe, cyt.: „ z W. M. i kierowaną przez niego grupą osób, zajmującą się szeroko rozumianym obrotem narkotykami na terenie P. i okolic” (str. 48 uzasadnienia) i w dalszej części uzasadnienia wskazuje na ustalenia dotyczące tej „współpracy”. Sąd I instancji zwraca przy tym uwagę, iż m.in. W. M. kupował od nich narkotyki osobiście lub robił to za pośrednictwem osób, które mu podlegały, wskazując przy tym na te osoby, które mu podlegały (str. 48 i następne uzasadnienia). Te ustalenia dowodzą więc jednoznacznie, iż Sąd I instancji nie ustalił, gdyż notabene nie miał takich podstaw dowodowych, by M. B. (1) i M. M. (1) podlegali W. M., bądź by byli z nim na równi jako „szefowie” tej grupy, którym znów podlegaliby inni jej członkowie, wymieniani przez Sąd I instancji. Wręcz z dalszych ustaleń poczynionych przez Sąd Okręgowy wynika, iż to M. B. (1) z M. M. (1) zaopatrywali grupę M. w narkotyki, skoro, jak przyjmuje Sąd, M. B. (1) realizując zamówienia na narkotyki dostarczał je wprost W. M. lub jego dziewczynie J. W. bądź zawoził narkotyki do mieszkań „ludzi” M., jak choćby (...), (...), (...) czy (...), przy czym rozliczenia czynił z W. M. (str. 51-52 uzasadnienia). Sąd I instancji także wprost nazywa tę relację W. M. z M. M. (1) i M. B. (1), tworzącymi swoistą „spółkę” „współpracą” (str. 57 uzasadnienia), która przecież nie miała tylko miejsca w związku z organizowanymi przemytami amfetaminy do S., ale miała związek z zaopatrywaniem grupy M. przez „spółkę” oskarżonych w narkotyki czy też i nabywaniu przez tę „spółkę” od członków tej grupy narkotyków, które wykorzystali we własnej działalności.

Jak już wspomniano wyżej, Sąd I instancji oparł swe ustalenia faktyczne w głównej mierze na wyjaśnieniach M. B. (1), dając im co do zasady wiarę. Tymczasem należy podnieść, iż M. B. (1) wprost podczas rozprawy w dniu (...).(...).(...) r. wyjaśnił, iż wspólnie z M. M. (1) współpracowali z grupą M. na terenie (...) i całego kraju i dostarczali tej grupie narkotyki: marihuanę, tabletki ekstazy i amfetaminę (k. 4238). Z wyjaśnień tych ani żadnych innych nie wynika w ogóle, by M. B. (1) i M. M. (1) utożsamiali się z tą grupą jako jej członkowie a do tego jeszcze podporządkowani „rozkazom” W. M. czy kogokolwiek innego. Również z tych wyjaśnień nie wynika, by sami takowe „rozkazy” wydawali innym członkom tej grupy przestępczej. To tylko dowodzi jasno, iż rację ma Sąd I instancji, przyjmując, iż obaj oskarżeni współpracowali z tą grupą a nie że zajmowali określone miejsce w jej szeregach. To samo zresztą wynika z dalszych wyjaśnień M. B. (1). Na rozprawie w dniu (...) (...) r. M. B. (1) wprost wyjaśnił, iż nie dostawał żadnych pieniędzy tytułu ochrony dilerów i w ogóle nie czerpał dochodów ze „spółki” M. i innych, podnosząc, iż ta „spółka” a więc inaczej mówiąc zorganizowana grupa przestępcza M. brała od niego narkotyki (k. 4266) bądź też posiadali narkotyki pochodzące od tej grupy (k. 4268). Ta wypowiedź jednoznacznie tłumaczy, iż B. z M. M. (1) „handlowali” narkotykami z grupą M. i w żaden sposób nie poczuwali się, by byli członkami tej grupy. Zresztą takie ustalenia płyną także z analizy wyjaśnień oskarżonego B. składanych na etapie śledztwa. Oskarżony bowiem wyjaśniając na tym etapie postępowania wprost wskazywał na różnych odbiorców narkotyków od nich (B. i M. jako „spółki”), w tym na „dużych” odbiorców a więc na ich współpracę w tym zakresie z innymi grupami przestępczymi, jak np. grupą D. (k. (...) t.p. nr (...)) czy grupą A. G. (k. 57 t.p. nr (...)) i wreszcie grupą („ekipą”) W. M. ps. (...) (k. 61 t.p. nr (...)). Także powyższe okoliczności wprost wynikają z wyjaśnień M. B. (1) z dnia (...).(...).(...) r., gdzie tak jak w przypadku „grupy G.” (tu twierdził cyt.: „ ja nigdy nie byłem w grupie G., tylko z nim współpracowaliśmy razem z M. M. (1) ”), tak i w przypadku „grupy M.” twierdził, iż, cyt.: „ my nigdy nie podlegaliśmy pod Z.. Współpracowaliśmy z nim w takim samym okresie jak z G. ” (k. 327 t.p. nr (...)), co także potwierdzał na rozprawie (k. 4349, 4394). To więc, iż ta „współpraca” była między nimi (B. i M.) a „grupą M.” ściślejsza przy organizowaniu przemytów amfetaminy do S. (k. 327-328 t.p. nr (...)) nie oznacza automatycznie, że z tego powodu M. B. (1) i M. M. (1) stali się członkami grupy M..

Mając zaś na uwadze te jakże konsekwentne i logiczne wyjaśnienia oskarżonego B. na temat „współpracy” z „grupą M.”, nie brzmią już przekonywująco jego depozycje procesowe złożone na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., gdzie twierdził, iż działał w „grupie A. G.” i tak samo działał razem z M. w „grupie” W. M. (k. 7807-7809). Oskarżony przy tym nie wyjaśnił szerzej w czym miałoby się przejawiać jego i M. M. (1) członkostwo w tej „grupie M.”. Bez wątpienia samo wskazanie przez M. komu mają dostarczyć własny „towar” a nie przecież „towar” należący do „grupy” nie oznacza jeszcze, że podporządkowywali się jego „rozkazom”, jako podlegli członkowie grupy, ale w ramach omawianej wyżej „współpracy” dostarczali te narkotyki tym osobom, które tego potrzebowały. Trzeba przy tym wyraźnie nadmienić, iż Sąd I instancji takich ustaleń niekorzystnych dla obu oskarżonych, na podstawie tych ostatnich wyjaśnień M. B. (1) nie poczynił, co jasno wynika z przytaczanych wyżej ustaleń faktycznych.

Mając na uwadze wszystkie w/w okoliczności należy wyrazić zdziwienie, iż Sąd I instancji, wbrew własnym ustaleniom, wbrew depozycjom procesowym M. B. (1), którym dał wiarę a z których wynikało, iż, cyt.: „ ani on, ani M. M. (1) nie podlegali Z.. Współpracowali z nim w takim samym okresie jak z A. G. ” (str. 132 uzasadnienia, str. 149-152) przy ocenie prawnej dotyczącej brania udziału w zorganizowanej grupie przestępczej przyjmuje, że M. B. (1), M. M. (1), W. M., A. L. i inni tworzyli zorganizowaną grupę przestępczą (sekcja 3 formularza uzasadnienia na str. 214). Sąd I instancji przy tym, jak to wynika z tych wywodów, tę „grupę” ograniczył tylko do organizowania przemytów amfetaminy do S., ale już tu nie wykazał, by poza zachowaniem poszczególnych osób, mających różne role przy tych przemytach, które świadczą o istocie ich wspólnego działania a więc „współsprawstwa” w rozumieniu art. (...) § 1 k.k. działania te były dodatkowo podejmowane w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, do której, wedle wskazanych wyżej kryteriów, mieliby należeć M. B. (1) i M. M. (1). Skoro zaś w żadnym miejscu uzasadnienia Sąd I instancji nie podważa w/w wiarygodności wyjaśnień M. B. (1), to te ustalenia co do udziału M. B. (1) i M. M. (1) w zorganizowanej grupie przestępczej jawią się jako całkowicie dowolne, niezgodne z zasadami określonymi w art. 7 k.p.k.

Na te okoliczności, jak i niedorzeczności przy przyjęciu, iż oskarżony M. M. (1) (a tym samym i oskarżony M. B. (1) – przyp. SA) brali udział w strukturach zorganizowanej grupy przestępczej zwraca uwagę apelujący obrońca oskarżonego M. M. (1) – adw. A. T. (2), stawiając zarzuty w punktach 1g tiret drugie a także 2 tiret pierwsze w zakresie omawianego tu czynu, jak i zasadnie je argumentując na str. (...) uzasadnienia apelacji. Także w tym zakresie rację ma skarżący drugi obrońca oskarżonego M. M. (1) (adw. M. S. (2)), stawiając zarzut w pkt 1d tiret pierwsze i przytaczając w nim te same treści z wyjaśnień oskarżonego M. B. (1), na które wyżej zwrócono uwagę, przy jednoczesnym braku dokładnej i jednoznacznej oceny ze strony Sądu I instancji tych depozycji procesowych a także i stawiając zarzut w pkt 2 a także w pkt 5 odnoszący się do osoby oskarżonego M. M. (1).

Sąd Apelacyjny więc uznając słuszność apelacji obrońców oskarżonego M. M. (1) w tym względzie i nie znajdując podstaw do uznania, by oskarżony M. M. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, wyrokiem w pkt II lit. b na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w tej części skazującej M. M. (1) w pkt (...) za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i uniewinnił go od popełnienia tego zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa (opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku w pkt XVI). Konsekwencją tego uniewinnienia było też wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego temu oskarżonemu w pkt (...) sformułowania dotyczącego działania oskarżonego „w zorganizowanej grupie przestępczej”. O tym Sąd Apelacyjny orzekł w wyroku w pkt II lit. f.

Jednocześnie, kierując się przepisem art. 435 k.p.k., mając na uwadze fakt, iż dokładnie te same względy przemawiają za uniewinnieniem oskarżonego M. B. (1) od popełnienia tożsamego przestępstwa kwalifikowanego z art. 258 § 1 k.k., przypisanego mu w pkt 7 zaskarżonego wyroku, Sąd Apelacyjny, wyrokiem w pkt II lit. i na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. i art. 435 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w tej części skazującej M. B. (1) w pkt 7 za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i uniewinnił go od popełnienia tego zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa (opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku w pkt VII). Konsekwencją tego uniewinnienia było też wyeliminowanie z opisów czynów przypisanych temu oskarżonemu w punktach (...) i 9 sformułowań dotyczących działania oskarżonego „w zorganizowanej grupie przestępczej”. O tym Sąd Apelacyjny orzekł w wyroku w pkt II lit. ł, m.

W przypadku M. K. (2) ps. (...) M.” odnośnie jego przynależności do „grupy M.” sytuacja dowodowa nie jest tak jednoznaczna, jak widzi to Sąd I instancji.

Natomiast w przypadku D. M. (2) ps. (...) ustalenia Sądu I instancji co do jego sprawstwa i winy nie budzą wątpliwości.

Sąd I instancji przytaczając ustalenia faktyczne w tym zakresie wskazał, jak już to wyżej powiedziano, iż W. M. podlegały takie osoby jak: D. M. (2) ps. (...), P. K. (1) ps. (...), M. K. (2) ps. (...) M.”, mężczyźni o pseudonimach (...) i (...) oraz inne nieustalone osoby (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 48). Sąd I instancji ustalając dalej strukturę tej grupy i wyjaśniając rolę każdej z tych osób, jaką pełniła w grupie, wśród tych osób nie wymienił M. K. (2) (str. 48-49). Natomiast osoba tego oskarżonego pojawia się w kontekście dokonania mu przez B. i M. M. (1) sprzedaży amfetaminy, tabletek ekstazy i marihuany, jak i kupna przez nich od niego 1 kg marihuany, co dotyczy przestępstwa narkotykowego przypisanego oskarżonemu M. K. (2) w pkt 44 (str. 49-50 uzasadnienia). Natomiast osoba D. M. (2) jest przedstawiana jako zaufany W. M., od którego mogli brać (tj. B. i M. M. (1)) bezpośrednio narkotyki, jak i były sytuacje, że D. M. (2) brał od nich narkotyki, przy czym od razu do ceny doliczał „dolę” dla W. M. (str. 48-49 uzasadnienia). Jednocześnie Sąd I instancji wskazał na okoliczności zakupu przez D. M. (2) od M. B. (1) i M. M. (1) wraz ze (...) marihuany i tabletek ekstazy, co już objęte jest przypisanym mu przestępstwem w pkt 50, o którym będzie mowa niżej. Poza tym trudno doszukiwać się w treści tych ustaleń faktycznych jakichkolwiek innych informacji, które przemawiałyby za tym, iż M. K. (2), który parał się handlem narkotykami (o tym będzie mowa przy omówieniu przestępstwa przypisanego temu oskarżonemu w pkt 44) był rzeczywiście członkiem „grupy M.”.

Sąd I instancji, ustalając istnienie, jak i działalność tej grupy M., jak już wyżej powiedziano, oparł się na wyjaśnieniach M. B. (1). Mając więc na uwadze przedmiotowy wątek sprawy, należy zwrócić uwagę na te depozycje procesowe oskarżonego, które wskazują na udział M. K. (2) w tejże grupie. Przy czym Sąd Apelacyjny odniesienie się do zarzutów apelacji obrońcy tego oskarżonego dotyczącej rozpoznania przez B. oskarżonego M. K. (2) przy ustosunkowaniu się do czynu przypisanego w pkt 44.

Wracając więc do przytaczanych już wyżej wyjaśnień M. B. (1) odnośnie działalności tej grupy oskarżony ten na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. wyjaśnił, iż, cyt.: „ M. K. (2) związany jest z grupą W. M.. Brał w niej udział również E. W. (1). Oni kontrolowali grupę dilerów na terenie S.. M. K. (2) był w spółce z E. W. (1) i W. M.. Oni płacili za ochronę i możliwość sprzedaży narkotyków na terenie S. ” (k. 4238). Mając na uwadze takie pewne oświadczenie oskarżonego B. można by na jego podstawie zakładać, iż M. K. (2) był czynnym członkiem tej grupy, wykonując w niej konkretną rolę związaną z prowadzeniem biznesu narkotykowego na terenie S.. Poza tym z tych wyjaśnień wynika także, iż w tej grupie działał mężczyzna o pseudonimie (...) oraz współoskarżony D. M. (2) , wskazując przy tym ich konkretną rolę w tej grupie, a mianowicie zbieranie pieniędzy od dilerów i przekazywanie ich W. M. (k. 4238).

M. B. (1) podczas przesłuchania na rozprawie w dniu (...) (...) r. podtrzymał swoje twierdzenia, że tę grupę (którą nazwał „spółką” – przyp. SA) tworzyli W. M., M. K. (2), E. W. (2) i D. M. (2), przy czym to od M. wiedział, że D. M. (2) zbiera pieniądze od dilerów, co też potwierdzali ci dilerzy (k. 4266).

Wyjaśniając szczegółowiej w toku śledztwa a do tego czasowo bliżej omawianych tu zdarzeń, (...), (...), (...) i (...) umiejscawiał w jednym szeregu (k. (...) t.p. nr (...)), co też należy wiązać z przynależnością ich do jednego kręgu osób (oskarżony B. zresztą nazwał ich „zapaśnikami” – przyp. SA).

Podczas przesłuchania w toku śledztwa w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) wprost określił (...) jako wspólnika (...) (k. 61 t.p. nr (...)). Oskarżony B. w tych wyjaśnieniach wskazywał na zaopatrywanie w narkotyki grupy M. („ekipy W. M. ps. (...)), wymieniając osoby należące do tej grupy, w tym już w/w (...) i (...) (k. 61 t.p. nr (...)).

M. B. (1) również w toku przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. wskazywał stanowczo, iż, cyt.: „ Ząb też ma swoją grupę razem ze Starym M. i E., nazwiska nie znam. Razem nią kierowali. Podlegali mu D., S.… i inne osoby”. Oskarżony B. wyjaśnił przy tym, iż im podlegał S. i dilerzy z tego terenu musieli się im opłacać a pieniądze od nich zbierali (...) i (...) i zanosili im. M. B. (1) wiedział też, że za brak zapłaty były kary, ale jak one były wykonywane, tego nie wiedział (k. 327 t.p. nr (...)). Jednak co do M. K. (2) w tych wyjaśnieniach pojawiają się pewne nowe okoliczności. Wynika z nich bowiem, że w „interesach”, jakie prowadził on (M. B. (1) – przyp. SA) i M. M. (1) z W. M. nie mieli udziału (...) i E. (k. 327 t.p. nr (...)). Jednocześnie oskarżony B. przyznał, iż osobno sprzedawali amfetaminę (...), który też handlował, ale na innym terenie, dla innych klientów, choć w tym samym okresie czasu (k. 327 t.p. nr (...)). Oskarżony podtrzymał te wyjaśnienia na rozprawie w dniu (...) r. (k. 4349).

Należy zauważyć, iż co do M. K. (2) ( (...)) wyjaśnienia te co do przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej W. M. powinny rodzić wątpliwości. Z jednej bowiem strony M. K. (2) miał być jednym z najbliższych wspólników W. M. i prowadzić z nim wspólnie ten „interes”, ale z drugiej strony nie został on dopuszczony przez W. M. do wspólnego interesu prowadzonego przez M. i inne osoby z M. B. (1) i M. M. (1) (dot. przemytów do S. – przyp. SA). Poza tym, jak to wynika z tych wyjaśnień, M. K. (2) mógł swobodnie i bez pozwolenia W. M. prowadzić działalność narkotykową, choć na innym terenie, to jednak konkurencyjną dla „grupy M.”. Ta wątpliwość powinna więc już zbudzić czujność Sądu I instancji przy ocenie tych niejednoznacznych co do osoby M. K. (2) wyjaśnień pomawiającego go M. B. (1).

Podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. (k. 476-481 t.p. nr (...)), odnośnie tego wątku sprawy M. B. (1) bez wątpliwości podał, iż, cyt.: „ w grupie Z. byli D. , m., S., później doszedł D. (1) oraz wiele innych osób” (k. 478 t.p. nr (...)). Oskarżony B. wyjaśniał tu na temat działalności tej grupy i jej członków, w tym na rolę D. M. (2) ( (...)). D. M. (2) więc, wedle tej relacji, był „ człowiekiem Z. ”, „ handlował dla niego”, brał również towar sam dla siebie, ale za to płacił (...). Oskarżony wskazał też na takie zachowanie się D. M. (2), które nie były lojalne wobec „szefa”, skoro, cyt.: „ czasami brał towar omijając Z. i nie płacąc mu działki” (k. 478 t.p. nr (...)). D. też rozliczał się z M. po sprzedaży narkotyków (k. 478 t.p. nr (...)). M. B. (1) wskazał przy tym na wysoką pozycję D. M. (2) w tej grupie, skoro to (...) przy braniu narkotyków nie potrzebował pośrednictwa innych osób, gdy inne osoby brały od nich bezpośrednio amfetaminę na potrzeby grupy M., ale już inne osoby, np. (...) tak nie mogły czynić i robiły to za pośrednictwem (...) (k. 478-479 t.p. nr (...)). Mówiąc o różnych zdarzeniach dotyczących tej grupy M. B. (1) nie wymienił jednak M. K. (2), jako jednego z członków tej grupy, skoro wedle wcześniejszych wyjaśnień miał wręcz być wspólnikiem W. M. a tejże okoliczności nie sprecyzował w toku rozprawy w dniu (...) r. po odczytaniu tych wyjaśnień (k. 4352-4353).

M. B. (1), składając natomiast wyjaśnienia w dniu (...).(...).(...) r. zdaje się prostować swoje dotychczasowe wypowiedzi odnośnie M. K. (2), podnosząc, iż, cyt.: „ M. (czyli M. K. (2) – (...) i jego młodszy brat J. K. (2) – (...) – przyp. SA) kumplowali się z Z., jednakże narkotykami obracali samodzielnie. Z tego co wiem, to nie opłacali się Z.. Stary M. miał swoich dilerów w S. ” (k. 497 t.p. nr (...)). Z tych wyjaśnień wynika natomiast, iż D. M. (2) w kwestii obrotu narkotykami przez sieć dilerską rozliczał się już z W. M.. M. B. (1) w tych wyjaśnieniach też podał okoliczności prowadzenia handlu narkotykami bezpośrednio z M. K. (2) i jego bratem J. (k. 497 t.p. nr (...)). Oskarżony B. potwierdził te wyjaśnienia na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. (k. 4387).

W ocenie Sądu Apelacyjnego ta istotna rozbieżność w wyjaśnieniach oskarżonego M. B. (1), który był blisko „grupy M.” z racji swoich kontaktów „biznesowych” z M. i innymi osobami, w tym właśnie M. K. (2) budzi poważne wątpliwości co do wiarygodności wcześniejszych pomawiających K. o przynależność do tej grupy depozycji procesowych. Nie ma bowiem w niniejszej sprawie żadnego innego dowodu, który w sposób pewny potwierdziłby te wcześniejsze pomawiające M. K. (2) wyjaśnienia M. B. (1). W tym przedmiocie jedynie wypowiedział się świadek M. T. (2) . Mianowicie podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. wprawdzie ogólnie powiedział o istnieniu grupy (...), której to grupie (...) sprzedawał narkotyki, co tylko dowodzi dodatkowo faktu, iż M. B. (1) nie był członkiem tej grupy a tylko z nią współpracował w biznesie narkotykowym, to nie wymienił tu żadnego innego z oskarżonych. Natomiast podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r., rozpoznając ze zdjęć różne osoby (k. 1951-1956) podał, iż wie, że rozpoznany przez niego (...) (J. K. (2) – przyp. SA), cyt.: „był jednym z żołnierzy z grupy Z.” oraz wie, że do grupy (...) m.in. należeli „bracia M.” (k. 1955). Jednak w tym zakresie wyjaśnienia te należy oceniać z wyjątkową dozą ostrożności. Świadek bowiem te swoje twierdzenia opierał tylko na tym, że obracał się w kręgu hurtowników oraz osób trudniących się obrotem narkotykami, poznał m.in. (...) oraz (...), którzy mieli własne grupy przestępcze i im szefowali a także poznał inne osoby, o których już wyjaśniał (k. 1979-1983b- odpis na k. 1985-1988). Jednak już na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., gdy przyszło do uściślenia tych informacji, M. T. (2) wyjaśnił, iż nie zna ani z nazwisk, ani z widzenia obecnych na sali rozpraw oskarżonych (a byli tu m.in. obecni M. K. (2) i (...) SA), że wprawdzie rozpoznał ze zdjęć (...), ale to było już dawno i to, że był on żołnierzem grupy (...) wiedział od (...), jak i wiedział od (...), że bracia (...) należeli do grupy (...) (k. 5147-5152). Należy podkreślić, iż z wyjaśnień M. B. (1) wynika, iż M. K. (2) tylko sporadyczne działał dla swojego starszego brata, jak i nie wliczał go do składu „grupy M.”, natomiast chwiejne i sprzeczne zarazem wyjaśnienia B. na temat przynależności M. K. (2) do „grupy M.” nie pozwalają na uznanie tych wyjaśnień (zeznań) M. T. (2) za wiarygodne, skoro jego depozycje w tym zakresie oparte są tylko na informacjach zasłyszanych od (...), czyli M. B. (1).

Z uwagi na w/w sprzeczności w wyjaśnieniach M. B. (1), które więc stanowią jedyny dowód czynu przypisanego M. K. (2) w pkt 43, których nie da się już w żaden sposób usunąć, nie da się na takim dowodzie w sposób pewny ustalić sprawstwa i winy M. K. (2) w popełnieniu tego przestępstwa. Również do usunięcia tej wątpliwości nie przyczynia się przesłuchanie M. T. (2), skoro ten wiedzę na ten temat miał czerpać z wypowiedzi M. B. (1), który przecież początkowo tę okoliczność w swoich wyjaśnieniach przedstawiał w sposób pewny, by jednak z biegiem czasu dojść do przekonania, że jednak M. K. (2), choć w tym samym czasie i mimo swojej znajomości z W. M. działał na własny rachunek w biznesie narkotykowym, co oznacza, iż nie był członkiem „grupy M.”. Notabene, Sąd I instancji w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 143 przytacza tę część wyjaśnień M. B. (1), z których wynika, iż mimo znajomości (...) i (...) z W. M. w biznesie narkotykowym obracali się samodzielnie i nie opłacali się M., czemu dał wiarę, to trudno zrozumieć dlaczego Sąd ten na podstawie tych wyjaśnień nie wyciągnął prawidłowych wniosków, stosując zasadę art. 7 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k.

Rację ma więc skarżący obrońca oskarżonego M. K. (2) (adw. A. W. (2)) zarzucając pominięcie w ocenie dowodów wskazanych wyżej różnic w wypowiedziach M. B. (1), co świadczy o słuszności zarzutów z pkt 1d tiret pierwsze podpunkty bb, cc, dd a także o słuszności zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych postawionego w pkt 3 apelacji.

Sąd Apelacyjny więc uznając słuszność apelacji obrońcy oskarżonego M. K. (2) w tym względzie i nie znajdując podstaw do uznania, by oskarżony M. K. (2) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, wyrokiem w pkt II lit. p na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w tej części skazującej M. K. (2) w pkt 43 za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i uniewinnił go od popełnienia tego zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa (opisanego w części wstępnej zaskarżonego wyroku w pkt XXIV). Konsekwencją tego uniewinnienia było też wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego temu oskarżonemu w pkt 44 sformułowania dotyczącego działania oskarżonego „w zorganizowanej grupie przestępczej”. O tym Sąd Apelacyjny orzekł w wyroku w pkt II lit. r.

Inna natomiast sytuacja, w świetle w/w dowodów dotyczy oskarżonego D. M. (2). Oskarżony M. B. (1), mający w ówczesnym czasie bliski kontakt z grupą W. M., w tym z samym M., ale i osobami, z którymi sam handlował narkotykami, w tym z D. M. (2), co do jego roli w grupie M. miał wystarczającą wiedzę, którą przekazał z omówionych wyżej wyjaśnieniach i to w sposób pewny i konsekwentny. Poza tym sam oskarżony D. M. (2) przyznał, iż znał M., B. i M., ale z sali treningowej klubu sportowego w P. na ul. (...) i nigdy nie rozmawiali o narkotykach (k. 19-22 t.p. nr 47, k. 4082-4083). W świetle jednak tych dowodów brak jest jakichkolwiek podstaw do podważania prawdomówności pomawiających D. M. (2) wyjaśnień M. B. (1), który przecież sam parał się na dużą skalę biznesem narkotykowym, swoimi wyjaśnieniami, w tym w zakresie kontaktów z tą grupą i narkotykowych z D. M. (2) obciążał również siebie a tym samym nie miał żadnych powodów, by w sposób celowy i fałszywy jednocześnie przedstawić rolę D. M. (2) w tej grupie przestępczej w związku z prowadzoną przez tą grupę działalnością narkotykową.

Apelujący obrońca oskarżonego D. M. (2) (adw. M. S. (2)) w apelacji nie przedstawił żadnej przekonywującej argumentacji, która mogłaby zdyskredytować w/w dowód z pomówień M. B. (1) w tym konkretnym zakresie jako wiarygodny. Sam fakt doszukiwania się przez skarżącego sprzeczności w relacjach M. B. (1), które dotyczą innych wątków sprawy czy osób, na które zresztą sprzeczności także Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę wyżej, jak i na które zwróci uwagę poniżej, ustosunkowując się do uniewinnienia oskarżonego W. J., nie może spowodować uznania, iż te wyjaśnienia są także niewiarygodne w omawianym tu wątku dotyczącym D. M. (2) i jego w pełni świadomej przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej W. M.. Tym samym niezasadny jest w całości postawiony w tej apelacji zarzut z pkt 1d tiret pierwsze, jak i zarzut obrazy przepisu art. 258 § 1 k.k. z pkt 3, jak i zarzut postawiony w pkt 5 apelacji błędu w ustaleniach faktycznych dotyczących udziału D. M. (2) w w/w grupie przestępczej.

IV.  PRZESTĘPSTWA NARKOTYKOWE

A.  Przestępstwo z art. 55 ust. 3 u.p.n. i art. (...) § 1 k.k. w zw. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu M. M. (1) – pkt (...) i oskarżonemu M. B. (1) w pkt 2.

M. M. (1) został skazany za udział w przewozie marihuany z H. przez F. do I. w ilościach wskazanych w opisie tego czynu, przy czym czterokrotnie te przewozy zostały dokonane a ostatni przewóz był „usiłowany” ze względu na zatrzymanie kurierów.

Sąd Okręgowy okoliczności tych zdarzeń przedstawił bardzo szczegółowo w dokonanych ustaleniach faktycznych w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 37-46.

Ustalenia te zaś zostały dokonane przez Sąd Okręgowy na podstawie obszernych w tym zakresie wyjaśnieniach oskarżonego M. B. (1) (k. 4235-4237, 21-26 t.p. nr (...), 92 t.p. nr (...), 47-51 t.p. nr (...) a także k. 323-329 t.p. nr (...) oraz k. 4388-4389), które w wielu szczegółach co do tych przemytów znajdowały wsparcie w również szczegółowych wyjaśnieniach (zeznaniach) T. Ł. (obecnie B. – k. 1764-1768, 1769-1773, 1774-1776 teczki – materiały F. tłumaczenie, k. 4808) i D. G. (1) (obecnie M. –k. 736-744, 748-750) a pośrednio także w zeznaniach (wyjaśnieniach) M. W. (1) (k. 2222), S. G. (k. 1639-1641), D. W. (2) (k. 829-831, 833-836, 852-854, 4471-4472) a także M. K. (5) (k. 1333-1342 teczki – materiały F. tłumaczenie).

Sąd I instancji, oceniając te dowody, jak i inne, z których wynikały okoliczności dotyczące tych zdarzeń, w sposób pełny i jednocześnie logiczny ocenił wyjaśnienia składane przez M. B. (1), konfrontując je jednocześnie z innymi dowodami, w tym z wymienionymi wyżej depozycjami procesowymi świadków, wskazując przy tym na ich zgodność co do ilości marihuany, czasu i okoliczności przewożenia poszczególnych partii z H. do I., jak i osób zaangażowanych w ten proceder (patrz: sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 105-111).

Powyższe więc potwierdza tylko, iż nie zawsze wyjaśnienia M. B. (1) były w sprawie odosobnione, bowiem w wielu sytuacjach, choćby w takich jak okoliczności omawianego tu czynu znajdowały one potwierdzenie w innym materiale dowodowym. To zaś znów pokazuje, iż niezasadne są twierdzenia apelujących, którzy starają się całkowicie zdyskredytować wyjaśnienia pomawiającego w tej sprawie inne osoby M. B. (1). Nawet więc tam, gdzie wyjaśnienia te nie znajdują jakiegoś szczególnego wsparcia w innym materiale dowodowym, pamiętać trzeba przecież, iż oskarżony M. B. (1) był zainteresowany w składaniu wyjaśnień obciążających inne osoby biorące udział w biznesie narkotykowym zgodnie z prawdą, by móc rzeczywiście liczyć na dobrodziejstwa wynikające z art. 60 § 3 k.k. i także z art. 60 § 5 k.k. W takim jednak wypadku wyjaśnienia te odnośnie konkretnego zdarzenia, nie mówiąc o udziale w nim konkretnej osoby muszą być konsekwentne i logiczne a jednocześnie poddane należytej ocenie zgodnie z zasadami art. 7 k.p.k. Przykładem takiej oceny jest wskazane wyżej przy zorganizowanej grupie przestępczej rozumowanie Sądu Apelacyjnego przy ocenie tego dowodu z pomówienia, które w przypadku M. K. (2) doprowadziło do uwolnienia go od zarzutu brania udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

W niniejszej przypadku, jak już to wynika z w/w rozważań, wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) nie są odosobnione odnośnie zdarzeń związanych z przemytami marihuany z H. do I., a tym samym nie ma żadnych racjonalnych podstaw, by negować ich wiarygodność.

Należy przy tym jeszcze zwrócić uwagę na jakże istotną kwestię, wynikającą z tych wyjaśnień oskarżonego dotyczącą samego sposobu działania M. M. (1) a to pod kątem stawianych przez apelujących zarzutów, iż konkretne osoby nie potwierdzały w swoich zeznaniach (wyjaśnieniach), by w konkretnych transakcjach narkotykowych brał udział właśnie M. M. (1) (patrz: zarzuty obrońcy oskarżonego M. M. (1) – adw. A. T. (1) z pkt 1d tiret trzecie, tiret czwarte, tiret piąte, tiret szóste, tiret siódme, z pkt 1f tiret pierwsze, do czego się zresztą już wyżej odnoszono w pkt I w uwagach ogólnych pod literą A).

M. B. (1) od samego początku konsekwentnie wskazywał na taki udział w tym procederze, działającego wraz z nim „w spółce” M. M. (1), który to udział faktycznie powodował, iż każdy handlujący narkotykami (kupujący czy sprzedający), mimo iż czynił to z w/w swoistą „spółką” dwóch osób, tj. M. M. (1) i M. B. (1), mógł sądzić, iż faktycznie transakcje przeprowadzał wyłącznie z M. B. (1).

Już w śledztwie w dniu (...) (...) r. M. B. (1) wyjaśnił, iż (...) zaproponował mu „spółkę” i tak razem pracowali do wpadki Ł., czyli do (...) (...) r. (k. (...) t.p. nr (...)) i dalej, co wyjaśnił a co zostało na podstawie tych wyjaśnień przedstawione w zarzutach aktu oskarżenia dotyczyło ich wspólnej działalności, stąd słusznie w zarzutach im postawiono w tych przypadkach, iż działali „wspólnie i w porozumieniu”, choćby fizycznie M. M. (1) nie był widziany podczas tych transakcji. Przykładowo, M. B. (1) sam przywoził narkotyki do domu (...) lub (...), ewentualnie (...), (...) lub (...) (k. 61 t.p. nr (...)).

Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) wskazał na sposób funkcjonowania ich obu jako w/w „spółki” i rozliczeń w jej ramach (k. 4240-4247). Znamienne są więc wyjaśnienia, z których wynika, iż w ich układzie to generalnie M. M. (1) wskazywał mu, gdzie, komu i ile narkotyków miał zawieźć i bywało też, że sam to robił (k. 4240). Jak wynika z tych wyjaśnień, zarówno M. M. (1), jak i on do tej ich „spółki” wnieśli „swoich” dotychczasowych klientów, jak również z biegiem ich działalności wspólnej zapoznawali inne osoby. Przy czym w tym ich układzie M. M. (1), cyt.: „ chciał się ze mną dzielić po połowie i chciał, abyśmy byli w spółce, gdyż nie chciał fizycznie zajmować się działalnością narkotykową, tzn. nie chciał narkotyków wozić, zanosić”, co wynikało z obawy przed obserwowaniem przez służby (k. 4241). Jak więc wyjaśnił oskarżony B., początkowo, gdy zaczęli współpracować, to M. M. (1) w ogóle nie woził i nie zanosił narkotyków, dopiero później również to robił, ale generalnie to on (M. B. (1) – przyp. SA) nosił narkotyki, zaś M. M. (1) robił to wtedy, gdy on nie mógł, był zajęty, nie było go bądź M. był bliżej magazynu (k. 4241-4242), co także wynika z jego wyjaśnień z rozprawy z dnia (...) r. (k. 4308). Z wyjaśnień M. B. (1) więc wynika, iż przy tych wszystkich transakcjach, mimo, że fizycznie brał w nich udział M. B. (1), uczestniczył również z pełną świadomością M. M. (1), gdyż transakcje te były prowadzone w obopólnym ich, jako „wspólników” uzgodnieniu i uzyskiwane korzyści z tych transakcji narkotykowych dotyczyły ich obu zgodnie z ich własnymi ustaleniami na temat wspólnego funkcjonowania w tym biznesie przestępczym. Trzeba przy tym dodać, iż narkotyki nabywane od kontrahentów trafiały do ich wspólnego „magazynu”, jak również wydawane były kontrahentom z tego „magazynu”. Notabene, te okoliczności również wynikają z całokształtu wyjaśnień oskarżonego B., gdy mówił o poszczególnych transakcjach (sprzedaży czy zakupie bądź przemycie narkotyków), gdyż transakcje te zawsze były akceptowane przez ich obu.

Odnośnie omawianego tu przestępstwa dotyczącego przemytów marihuany do I., to należy zauważyć, iż wprawdzie S. G. nie wyjaśnił wprost na temat tych przemytów i udziału w nich M. M. (1), chociaż wskazywał, że znał (...) (k. 1626-1627), twierdząc jednak na rozprawie, iż mówiąc o (...) miał na myśli M. B. (1) (k. 1650-1652), co zresztą nie przekonuje, gdyż jednocześnie S. G. doskonale wiedział, iż B. to (...), co wynika z jego wyjaśnień na k. 1641. Jednak S. G. przyznał, że na prośbę B. załatwił mu dobry samochód do przemytów (choć twierdził, że papierosów a nie narkotyków), to jest F. (...) i zlecił na jego prośbę blacharzowi zrobienie skrytek do przemytu w dwóch samochodach (k. 1641, 1650-1652, 4996-4999). Zeznania te więc pośrednio wspierają wyjaśnienia oskarżonego B. co do roli w tym procederze S. G..

D. W. (2) znów przyznał, iż wykonał na zlecenie M. B. (1) skrytkę w samochodzie, która, jak się domyślał, służyła do przemytu narkotyków, przecząc przy tym, by znał M. M. (1) (k. 829-832, 833-836, 852-854, 4471-4472). Wyjaśnienia te więc potwierdzają depozycje procesowe M. B. (1) dotyczące przeróbek samochodów pod kątem zamontowania w nich skrytek do przewozu marihuany.

M. W. (1) wprawdzie przeczył początkowo znajomości z M. B. (1), M. M. (1), M. W. (2), T. F., S. E., T. Ł., M. B. (3) i D. G. (1), ale przyznawał się do znajomości z D. M. (1), choć miała to być znajomość na gruncie „sportowym” i zaprzeczał jakichkolwiek kontaktów z narkotykami (k. 2197-2198, 2199-2200, 2211-2213, 2217-2223). Jednak już podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. przyznał, że znał także M. M. (1), M. B. (1), T. F. i T. Ł., przecząc jednak, by brał udział w jakichkolwiek przemytach narkotyków do I. (k. 2220-2223). Abstrahując jednak od tego zaprzeczenia co do przemytów M. W. (1) w tych wyjaśnieniach przyznał, iż pewne zdarzenia z jego udziałem miały miejsce, gdyż miał kolegę mieszkającego w miejscowości L. w I. o imieniu A. i to M. B. (1) pytał się go, czy posiada w I. kogoś, kto kupiłby narkotyki. M. W. (1) przyznał przy tym, że dla M. B. (1), który organizował przemyt marihuany, skontaktował się z tym A., kupił bilet na prom dla osoby o nazwisku Ł., był też w I. przy odbiorze marihuany, widział z Ł. jakąś kobietę a nadto w tych wyjaśnieniach zasugerował, iż M. M. (1) miał z tym coś wspólnego, co kryło się za jego wypowiedzią, iż, cyt.: „ B. miał jakiś dług wobec M. M. (1) ” (k. 2222). Jednocześnie M. W. (1) także pośrednio przyznał w tych wyjaśnieniach, iż M. B. (1) handlował narkotykami, gdyż na początku (...) r. oferował mu zakup tabletek ekstazy (k. 2222-2223), co znów pośrednio potwierdza wyjaśnienia M. B. (1) złożone na k. 50 teczki personalnej nr (...) dotyczące zbycia M. W. (1) co najmniej 7000 sztuk tabletek ekstazy (dot. czynu przypisanego M. M. (1) w pkt (...) qq).

Wprawdzie M. W. (3) na rozprawie w dniu (...) (...) r. wycofał się ze swoich wyjaśnień w w/w zakresie, twierdząc, iż, gdy tak wyjaśniał, to obrał taką linię obrony (k. 4809-4811), jednak w tym zmienionym zakresie zeznania te nie mogą zostać uznane za wiarygodne, gdyż nie tylko stoją w oczywistej sprzeczności z jego własnymi wyjaśnieniami ze śledztwa, to nadto stoją w całkowitej opozycji do uznanych za wiarygodne wyjaśnień M. B. (1), jak i depozycji procesowych T. Ł. i D. G. (1).

Wspomniany T. Ł. (obecnie B.) w swoich obszernych wyjaśnieniach na k. 1764-1768, 1769-1773, 1774-1776 teczki – materiały F. tłumaczenie dokładnie wyjaśnił na temat tych pięciu przemytów marihuany do I., wskazując na nieudany piąty przemyt, kiedy to został zatrzymany przez służby, jak i na udział w tych działaniach różnych osób, w tym, poza swoją partnerką życiową D. G. (1) i M. B. (3) także na kluczowy udział M. B. (1) i M. M. (1), którzy razem zajmowali się handlem narkotykami oraz organizacją tych przemytów, co także podtrzymał na rozprawie (k. 4808). Te depozycje procesowe dodatkowo znajdują wsparcie w wyjaśnieniach (zeznaniach) D. G. (1) (obecnie M.), która wyjaśniła na temat udziału T. Ł. i jej samej w tych wyjazdach z narkotykami do I. i na udział w tym procederze M. B. (3) oraz M. B. (1) ( (...)) i M. M. (1) ( (...)), przyznając przy tym, iż widziała też (...), zaś o jego roli w tym procederze, jak i roli M. B. (3) dowiedziała się od T. Ł., który, jak sam przyznawał, pracował przy tym przemytach dla (...) (k. 736-740, 741-744, 748-750, 5029).

Te dowody osobowe razem wzięte, łącznie z zeznaniami M. K. (5) (k. 1333-1342 teczki – materiały F. tłumaczenie) a także dowodami zabezpieczonymi w związku z tym ostatnim niedokończonym przemytem przez francuskie organy ścigania wskazują jednoznacznie na prawidłowość ich oceny, dokonanej przez Sąd Okręgowy w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 105-111 a tym samym na prawidłowość dokonanych w tym względzie ustaleń faktycznych.

Tu, jakże liczne dowody osobowe wskazują w sposób jednoznaczny na wiarygodność wyjaśnień M. B. (1) pomawiających M. M. (1) o udział w tych zdarzeniach. Nie dość bowiem, że wyjaśnienia M. B. (1) w tym przedmiocie są konsekwentne, to nadto znajdują wsparcie w jakże licznych innych dowodach, co tylko utwierdza w przekonaniu, iż brak jest podstaw do dyskredytowania przez skarżących tego dowodu z pomówienia. W tym zakresie za nieuzasadnione więc uznać należy stawianie przez obrońcę oskarżonego M. M. (1) – adw. A. T. (1) zarzutów w punktach 1b i 2 tiret pierwsze i przez obrońcę tego oskarżonego – adw. M. S. (2) w pkt 1d i pkt 4. Należy dodać, iż w apelacjach tych obaj obrońcy w rzeczywistości w ogóle nie odnoszą się do w/w całościowego materiału dowodowego a tym samym nie podważyli oni skutecznie ustaleń faktycznych w przedmiotowym zakresie a tym samym nie podważyli zasadności przyjęcia winy oskarżonego M. M. (1) w popełnieniu przypisanego mu w pkt (...) zaskarżonego wyroku przestępstwa kwalifikowanego z art. 55 ust. 3 u.p.n. i art. (...) § 1 k.k. w zw. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. i art. (...) § 1 k.k. w zw. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Kwalifikacja ta nie jest zresztą podważana przez skarżących. Natomiast konsekwencją przyjęcia przez, iż oskarżony M. M. (1) czynu tego nie popełnił w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, gdyż do takiej grupy nie przynależał i wyeliminowania z podstawy skazania i wymiaru kary przepisu art. 65 § 1 k.k., Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego za to przestępstwo karę pozbawienia wolności do 3 lat i (...) miesięcy pozbawienia wolności, o czym orzekł w pkt IIc wyroku. W ocenie Sądu odwoławczego orzeczona za tę zbrodnię z art. 55 ust. 3 u.p.n. kara pozbawienia wolności, przekraczająca tylko nieznacznie dolny próg ustawowego zagrożenia, mając na uwadze jakże znaczne ilości „przemyconych” narkotyków w postaci marihuany, jak i dokonanie z jednym usiłowaniem aż pięciu takich „przemytów” i to w krótkim okresie czasu, łącznie z orzeczoną już karą grzywny jest karą w pełni sprawiedliwą przez pryzmat przesłanek określonych w art. 53 k.k. (w zw. z art. 4 § 1 k.k.) a tym samym zasługującą na aprobatę.

Również, kierując się przepisem art. 435 k.p.k., jak i w/w okolicznościami, Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego M. B. (1) za to przestępstwo w pkt 2 zaskarżonego wyroku karę pozbawienia wolności do 3 lat i (...) miesięcy, o czym orzekł w pkt IIj wyroku. Bez wątpienia bowiem dotychczasowa kara 4 lat pozbawienia wolności byłaby niesprawiedliwa, mając na uwadze nie tylko postawę procesową tego oskarżonego, ale i wewnętrzną sprawiedliwość wyroku odnośnie kar orzeczonych za to przestępstwo M. M. (1) i M. B. (1).

B.  Przestępstwo z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu M. M. (1) – pkt (...) i oskarżonemu M. B. (1) w pkt 3.

Co do tego przestępstwa, popełnionego niejako przy okazji dokonywania przemytów narkotyków do I., Sąd I instancji przytoczył ustalenia faktyczne w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 40-41. Jak to zauważył Sąd Okręgowy, ta marihuana, wynikająca z opisu tego przestępstwa, została zakupiona przez M. B. (1) i M. M. (1) w H. z przeznaczeniem na „rynek krajowy” a została przewieziona do P. przez T. Ł..

Pamiętając o ocenie przytoczonych wyżej pod literą A dowodów, z których to wynikały okoliczności przemytów narkotyków do I., jak i z których wynikają okoliczności omawianego tu przemytu marihuany z H. do P. należy dowody te ocenić w tożsamy sposób co do tego czynu. Sąd I instancji tak zresztą czyni w uzasadnieniu w sekcji 2 formularza na str. 107, dając w tym zakresie wiarę wyjaśnieniom M. B. (1).

Trzeba więc wspomnieć, iż okoliczności tego przemytu wynikają wprost z wyjaśnień M. B. (1) na k. (...) i 48-49 teczki personalnej nr (...) oraz k. 4237. Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) wprost wskazał, iż T. Ł. wówczas przywiózł na jego i M. M. (1) potrzeby dodatkowo 5 kg marihuany, którą wiózł w przerobionym samochodzie marki S. (...) (k. 4237). Okoliczności tego przemytu pierwszy raz pojawiły się w wyjaśnieniach M. B. (1) z dnia (...) (...) r. (k. (...) t.p. nr (...)), zaś zostały dodatkowo potwierdzone w wyjaśnieniach z dnia (...).(...).(...) r. (k. 48-49 t.p. nr (...)) i poza w/w rozprawą przyznane przez M. B. (1) na rozprawie w dniu (...) (...) r. (k. 4269-4271). Należy dodać, iż okoliczności tego przemytu znajdują także potwierdzenie w wyjaśnieniach T. Ł. (obecnie B.) na k. 1766 i 1772 teczki materiały F. tłumaczenie. T. Ł. bowiem przyznał, iż ten samochód otrzymał od M. B. (1) z marihuaną, jaką mu zapakowano w H., wrócił do P. (k. 1766 w/w teczki) i ten przemyt nastąpił po zawiezieniu narkotyków do I. w drodze powrotnej i, cyt.: „ to był towar M. i S. ”, który załadował (...) i który też go w P. (1) odebrał (k. 1772 w/w teczki), które to wyjaśnienia świadek potwierdził także na rozprawie (k. 4808).

Mając zaś na uwadze całokształt wyjaśnień T. Ł., jakie wskazano wyżej pod literą A, w tym, na temat współpracy przy handlu narkotykami M. B. (1) i M. M. (1), które znów korespondują z wyjaśnieniami M. B. (1), to nie może ulegać wątpliwości, iż wyjaśnienia te, mimo zaprzeczeń ze strony M. M. (1), zasługują w pełni na wiarę. To zaś potwierdza prawidłowość ocen tych dowodów przeprowadzonych przez Sąd I instancji i przekonuje co do zasadności przypisania oskarżonemu M. M. (1) przestępstwa kwalifikowanego z w/w przepisów, przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., w pkt (...) zaskarżonego wyroku.

W tym zakresie za nieuzasadnione więc uznać należy stawianie przez obrońcę oskarżonego M. M. (1) – adw. A. T. (1) zarzutów w punktach 1b i 2 tiret pierwsze i przez obrońcę tego oskarżonego – adw. M. S. (2) w pkt 1d i pkt 4. Należy dodać, iż w apelacjach tych obaj obrońcy w rzeczywistości w ogóle nie odnoszą się do tego materiału dowodowego a tym samym nie podważyli oni skutecznie ustaleń faktycznych w przedmiotowym zakresie a tym samym i nie podważyli zasadności przyjęcia winy oskarżonego M. M. (1) w popełnieniu przypisanego mu w pkt (...) zaskarżonego wyroku przestępstwa. Przyjęta przez Sąd Okręgowy kwalifikacja tego przestępstwa nie jest podważana przez skarżących. Natomiast konsekwencją przyjęcia przez Sąd Apelacyjny, iż oskarżony M. M. (1) czynu tego nie popełnił w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, gdyż do takiej grupy nie przynależał i wyeliminowania z podstawy skazania i wymiaru kary przepisu art. 65 § 1 k.k., Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego za to przestępstwo karę pozbawienia wolności do 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, o czym orzekł w pkt IId wyroku. W ocenie Sądu odwoławczego orzeczona za tę zbrodnię z art. 55 ust. 3 u.p.n. kara pozbawienia wolności, przekraczająca tylko minimalnie dolny próg ustawowego zagrożenia, mając na uwadze znaczne ilości „przemyconej” jednorazowo marihuany, łącznie z orzeczoną już karą grzywny jest karą w pełni sprawiedliwą przez pryzmat przesłanek określonych w art. 53 k.k. (w zw. z art. 4 § 1 k.k.) a tym samym zasługującą na aprobatę.

Również, kierując się przepisem art. 435 k.p.k., jak i w/w okolicznościami, Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego M. B. (1) za to przestępstwo w pkt 3 zaskarżonego wyroku karę pozbawienia wolności do 3 lat i 2 miesięcy, o czym orzekł w pkt IIk wyroku. Bez wątpienia bowiem pozostawienie w mocy orzeczonej za ten czyn kary pozbawienia wolności byłoby niesprawiedliwe, mając na uwadze nie tylko postawę procesową tego oskarżonego, ale i wewnętrzną sprawiedliwość wyroku odnośnie kar orzeczonych za to przestępstwo M. M. (1) i M. B. (1).

C.  Przestępstwo z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu M. M. (5) w pkt (...) i oskarżonemu M. B. (1) w pkt 4 oraz przestępstwo z art. 53 ust. 2 u.p.n. przypisane oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...) i oskarżonemu M. B. (1) w pkt (...).

Również i to przestępstwo (z art. 55 ust. 3 u.p.n.), tak jak poprzednie omówione pod literą B, zostało popełnione przy okazji wyjazdów z narkotykami do I., o których to wyjazdach była już wyżej mowa. Pod literą A dokładnie omówiono dowody, w tym wyjaśnienia M. B. (1) i T. Ł. (obecnie B.), które z racji wzajemnego wsparcia co do treści, jak i konsekwencji oraz znajdowania pośredniego wsparcia w innych dowodach, zasługiwały na wiarę. Tym samym nie ma również żadnych uzasadnionych podstaw, by kwestionować wiarygodność depozycji procesowych M. B. (1) i T. Ł. w omawianym tu zakresie.

Sąd Okręgowy okoliczności faktyczne dotyczące tego przestępstwa przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 43 i 67. Z ustalonych przez Sąd I instancji faktów wynika, iż za namową M. B. (1) po te narkotyki w postaci 5 kg (...) pojechał do H. M. B. (3), przy czym narkotyki te zostały nabyte przez M. B. (1) i M. M. (1) „na szrocie” w M. i M. B. (3) przywiózł je do P. (dot. czynu z art. 55 ust. 3 u.p.n.) a następnie ta substancja psychotropowa w ilości co najmniej 0,5 kg została przekazana R. S. (2) ( (...)) w celu przetworzenia jej na tabletki ekstazy, co nastąpiło na terenie S. za pomocą działającej tam tabletkarki (dot. czynu z art. 53 ust. 2 u.p.n.).

Należy wspomnieć, iż co do całości tych zdarzeń szczegółowe wyjaśnienia złożył M. B. (1) . Składając w tym zakresie pierwszy raz wyjaśnienia w śledztwie w dniu (...) (...) r. podał, iż po pierwszym zatrzymaniu (...) (czyli M. T. (2) – przyp. SA) kupowali w H. (...) od osoby o imieniu M. w M., przywozili ten narkotyk do P., po czym przekazali go (...) (czyli R. S. (2) – przyp. SA), który z tego dla nich zrobił 110.000 tabletek za pomocą tabletkarki, którą posiadał w S. i dalej te tabletki sprzedawali na terenie P. (k. (...) teczki personalnej nr (...)).

M. B. (1) w dniu (...).(...).(...) r. teczki personalnej nr (...) wyjaśnił, iż ta substancja (...) została przez nich nabyta przy okazji powrotu z przemytu marihuany do I., podnosząc, iż z (...) (czyli M. M. (1)) zakupili 5 kg (...) za 2400 euro za 1 kg, która to substancja została załadowana do skrytek w F. (...) prowadzonym przez M. B. (3) i „kryształy” te po przywiezieniu do P. zostały przekazane mężczyźnie o ps. (...) (to R. S. (2) – przyp. SA), który był wspólnikiem (...) (czyli M. T. (2) – przyp. SA) z K.. W zamian otrzymali wyprodukowane dla nich z tej substancji tabletki ekstazy w ilości 110.000 sztuk, przy czym za przerobienie tego (...) zapłacili (...) (...).000 zł (k. 50 teczki personalnej nr (...)). Oskarżony M. B. (1) te wyjaśnienia potwierdził na rozprawie w dniu (...) (...) r. (k. 4269-4271). Oskarżony B. jednocześnie na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. w swobodnej wypowiedzi wskazał na przewiezienie przez M. B. (3) z H. tych „kryształów (...), które to narkotyki przekazali R. S. (2) i zostały one przerobione na 110.000 tabletek ekstazy (k. 4237).

Sąd I instancji zwrócił uwagę na treść tych wyjaśnień, dając im w pełni wiarę (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 109, 119 i 120).

Oskarżony M. M. (1) (k. 74-76, 89-81, 83-85, 86-87, 202-204, 307-309, 367-369, 378-379, 422-424, 439-493 teczki personalnej nr 1 i k. 4073-4075) nie potwierdził tych okoliczności, przy czym, oskarżony ten zaprzeczał, by miał coś wspólnego z działalnością narkotykową. Wyjaśnień tych w konfrontacji z konsekwentnymi w tej kwestii wyjaśnieniami M. B. (1) nie można uznać za wiarygodne i stanowią one jedynie przejaw obranej przez niego linii obrony. Podkreślić bowiem trzeba, iż wyjaśnienia M. B. (1) w pomawianiu M. M. (1) o udział razem z nim w przestępczości narkotykowej nie są odosobnione. Na udział bowiem M. M. (1) w procederze narkotykowym i to we współudziale z M. B. (1) wskazują zeznania (wyjaśnienia) omawianego już wyżej T. Ł. (obecnie B.), które znajdują dodatkowe wsparcie w omówionych wyżej zeznaniach (wyjaśnieniach) D. G. (1) (obecnie M.). To zaś, iż inne przesłuchane osoby nie potwierdzają, by razem z B. działał również M. M. (1) nie oznacza, by w tym zakresie M. B. (1), który nie miał procesowego interesu w tym, by fałszywie obciążać swoimi depozycjami M. M. (1), kłamał. Na okoliczności dotyczące składania wyjaśnień przez M. B. (1), jak i na ich ocenę zwrócono już wyżej, pod punktem I i (...) uwagę, więc nie zachodzi tu potrzeba, by powielać przytaczaną tam argumentację.

Co jednak istotne, wyjaśnienia M. B. (1) w zakresie obu omawianych tu czynów znajdują wsparcie w innym dowodach.

T. Ł. (obecnie B.) w toku wyjaśnień z dnia (...).(...).(...) r. wprost wskazał, iż po dokonaniu jednego z przemytów marihuany do I. otrzymał telefon od B., z którego wynikało, że trzeba pojechać do M. po narkotyk (podał, iż zrozumiał, że to miało być (...)) i gdy on się na ten kurs nie zgodził, to po narkotyk ten pojechał M. B. (3). To od B. dowiedział się, że przywiózł do P. substancję, z których wytwarza się tabletki ekstazy (k. 1767 teczki materiały F. tłumaczenie). Świadek ten potwierdził te okoliczności podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r., wprost podnosząc, iż substancja ta została przywieziona z H. przez M. B. (3) dla (...) i (...) (k. 1772 teczki materiały F. tłumaczenie).

Powyższe dowody razem wzięte przekonują do prawidłowości ustaleń Sądu I instancji w tym względzie, co znalazło odbicie w treści zaskarżonego wyroku w punktach 4 (dot. M. B. (1)) i (...) (dot. M. M. (1)).

Potwierdzenie przez T. Ł. okoliczności przywozu (...) z H. również wpływa na ocenę wyjaśnień M. B. (1) pod kątem wiarygodności co do zdarzeń dotyczących czynu przypisanego oskarżonemu B. w pkt (...) i oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...).

Należy przy tym jeszcze wskazać na dodatkowe wyjaśnienia w tym względzie M. B. (1) . Mianowicie podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r., kiedy rozpoznawał z wizerunków różne osoby, wyraźnie wskazał, rozpoznając ze zdjęć R. S. (2), jako (...) i (...), iż zrobił on dla „nich” (czyli M. B. (1) i M. M. (1) – przyp. SA) te 110.000 tabletek z tego (...), które przemycił wraz z innymi osobami w (...) (...) r. z H. (k. 223-228 teczki personalnej nr (...)), co potwierdził na rozprawie w dniu (...) r. (k. 4346). Także podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. wyraźnie podał, iż to (...) z H. przekazał (...) (k. 326 t.p. nr (...)), co także znalazło odzwierciedlenie w wyjaśnieniach z dnia (...).(...).(...) r. (k. 398 t.p. nr (...)), wskazując przy tym wyraźnie, iż na tym przerobieniu (...) na tabletki korzyść uzyskali także (...) (czyli M. T. (2) – przyp. SA) i „ jeszcze jeden wspólnik, którego aktualnie nie pamiętam” (czyli W. S. (2) – przyp. SA), co M. B. (1) potwierdził również w toku rozprawy w dniu (...) r. (k. 4.343-4.353).

Poza tym wyjaśnienia te znów znajdują odzwierciedlenie w zeznaniach R. S. (2). R. S. (2) bowiem podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. przyznał, iż przez M. T. (2) w (...) r. poznał (...) (czyli M. B. (1) – przyp. SA) i (...) (czyli M. M. (1) – przyp. SA) i on (czyli R. S. (2) – przyp. SA) w tym czasie współpracował w obrocie narkotykami z W. S. (2) ps. (...), z którym też współpracował M. T. (2), który zorganizował tabletkarkę. R. S. (2) w tych wyjaśnieniach wskazał na swoją działalność narkotykową, w której współpracował z W. S. (2) a także wskazywał na inne osoby, uczestniczące w przestępczości narkotykowej (k.2902-2911). Z wyjaśnień tych też jasno wynikają kontakty narkotykowe z M. B. (1) i M. M. (1), przy czym, jak to podał R. S. (2), (...) w większości transakcji przyjeżdżał z (...), przy czym same transakcje załatwiał ze (...), gdyż w tym czasie (...) z reguły przebywał w samochodzie a niekiedy i (...) przyjeżdżał sam, co znów znajduje potwierdzenie w omawianych już wyżej wyjaśnieniach M. B. (1) (pod literą A), z których wynikało, iż M. M. (1) działał niejako z ukrycia, nie afiszując się swoją osobą przy transakcjach narkotykowych. Wyjaśnienia R. S. (2) potwierdzają też istotną w tym wątku sprawy okoliczność, że od (...) otrzymał (...) w ilości nie mniejszej niż 0,5 kg w celu przerobienia na tabletki, przy czym R. S. (2) wyraził przekonanie, że było tego (...) 0,5 kg a nie 5 kg. Świadek w tych wyjaśnieniach podał, iż to (...) było w bryle i zostało przerobione na tabletki w tabletkarce w S. przy ul. (...), która została zabezpieczona przez Policję.

Przy okazji tych wyjaśnień należy zauważyć, iż mowa jest w nich o obrocie kokainą, która miała pochodzić od M., zaś pośrednikiem w jej dostarczeniu do P. dla (...) miał być S. Ł., za co Ł. miał sprawę karną. Bez wątpienia jest to więc odwołanie się przez świadka do sprawy zakończonej wniesieniem aktu oskarżenia, do którego znów odwoływał się w swojej apelacji obrońca oskarżonego M. M. (1) – adw. A. T. (1) w zarzucie w pkt 1f tiret drugie. Te wyjaśnienia dowodzą natomiast, iż powyższy zarzut apelującego nie znajduje żadnego uzasadnienia, gdyż wynika z nich, że M. B. (1) nie handlował kokainą po okresie, kiedy B. twierdził, że już handlem narkotykami nie zajmował się. Notabene, R. S. (2) na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. nie potrafił już wskazać, w jakim okresie czasu współpracował z M. B. (1) i czy w okresie wskazanym w akcie oskarżenia, przedstawionym przez apelującego obrońcę, rzeczywiście B. jeszcze zajmował się obrotem kokainą (k. 5506). To zaś znów dowodzi, iż nie można, tak jak chce to apelujący obrońca, przyjmować w sposób pewny, że M. B. (1) co do czasookresu swojej działalności narkotykowej mówi nieprawdę.

Co istotne, na k. 2904 i 2905 R. S. (2) wyraźnie i jednoznacznie ze zdjęć rozpoznał osobę M. M. (1). Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. R. S. (2) wprawdzie podtrzymał w/w wyjaśnienia w całości, a więc i co do przekazania mu przez M. B. (1) (...) celem przerobienia jej na tabletki ekstazy a jedynie próbował wycofać się ze swojego jednoznacznego rozpoznania M. M. (1), twierdząc, iż nie pamięta, czy B. przyjeżdżał z (...), bo to było dawno bądź czy by (...) mówił coś o (...).

To potwierdzenie przez R. S. (2) wyjaśnień złożonych w śledztwie, które korespondują z wyjaśnieniami M. B. (1) wskazuje tylko na wiarygodność tych depozycji procesowych złożonych przez ich obu w przedmiocie tego (...). Jedyna nieścisłość dotyczy ilości dostarczonego do przetworzenia (...). Słusznie więc w tym przedmiocie, z korzyścią dla M. M. (1) (i M. B. (1)) Sąd I instancji przyjął co najmniej 0,5 kg tej substancji psychotropowej, co znów świadczy o zachowaniu obiektywizmu przez ten Sąd i o należytym respektowaniu zasady określonej w art. 5 § 2 k.p.k.

Skoro zaś omówione wyżej dowody dotyczące przywozu (...) z H. i następnie ich przetworzenia, tyle, że w mniejszej ilości, niż przywieziona substancja, stanowią jedną wiarygodną całość, z której także wynika udział w tym przedsięwzięciu oskarżonego M. M. (1), to odmienne w tym przedmiocie co do udziału tej osoby zeznania (wyjaśnienia) innych osób, do których odwołują się skarżący, nie mogą zostać uznane w tej sprawie za wiarygodne, co dotyczy depozycji procesowych złożonych przez M. T. (2) i W. S. (2).

M. T. (2) nie dość, że w toku śledztwa nie chciał niczego powiedzieć na temat M. M. (1), przyznając jednak się do bliskiej z nim znajomości (k. 1945-1948, 1949-1957, 1975), to na rozprawie, już jako świadek podał, iż wiedział, że M. M. (1) dobrze znał się z M. B. (1), który zajmował się działalnością narkotykową (co szeroko wynika z wyjaśnień złożonych przez M. T. (2) w charakterze podejrzanego), natomiast zasłaniał się brakiem wiedzy, czy M. M. (1) prowadził z B. jakieś interesy narkotykowe, nie potrafiąc też wyjaśnić, dlaczego B. twierdził, że kupował od niego narkotyki razem z M. M. (1) (k. 5148), by ostatecznie powiedzieć, że M. M. (1) nie miał żadnych kontaktów z narkotykami (k. 5150-5151).

Zeznania, w których M. T. (2) zaprzeczył, by M. M. (1) zajmował się obrotem narkotykami uznać należy w sposób jednoznaczny za niewiarygodne, gdyż nie tylko stoją one w opozycji z wiarygodnymi w tym względzie wyjaśnieniami M. B. (1), które w tym zakresie znajdują dodatkowo wsparcie choćby w przytaczanych wyżej zeznaniach (wyjaśnieniach) T. Ł. (obecnie B.) i R. S. (2), ale i w przytoczonych przez Sąd Okręgowy okolicznościach ujęcia M. M. (1) i ujawnienia „magazynu” z narkotykami, pozostającego w dyspozycji M. M. (1) (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 81-84), które to ustalenia, jak i dowody na ich poparcie, w tym m.in. zeznania kierowcy taksówki E. S., czy funkcjonariuszy Policji P. G., W. S. (3), D. G. (2) i T. G. nie są w tej sprawie kwestionowane. Nie ulega więc najmniejszej wątpliwości, iż prawdziwe są wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1), z których wynikają okoliczności zajmowania się przez M. M. (1) działalnością narkotykową.

Tym samym również fakt, iż w innych relacjach procesowych, do których odwołują się skarżący obrońcy oskarżonego M. M. (1), w tym w wyjaśnieniach W. S. (2) nie pojawiają się dane osobowe czy pseudonim (...) M., także poprzez pryzmat omawianych tu przestępstw, w żaden sposób nie może zdyskredytować wiarygodności pomawiających M. M. (1) depozycji procesowych M. B. (1). Zresztą na te okoliczności także wskazano już wyżej przy uwagach ogólnych w pkt I, jak i przy zwróceniu uwagi na wyjaśnienia M. B. (1) w pkt (...), co tylko przemawia za brakiem uznania zasadności stawianych w tych apelacjach zarzutów apelacyjnych, w tym stawianych zarzutów w punktach 1b i 2 tiret pierwsze apelacji obrońcy – adw. A. T. (1) i w punktach 1d i 4 apelacji obrońcy – adw. M. S. (2) . Należy dodać, iż w apelacjach tych obaj obrońcy w rzeczywistości w ogóle nie odnoszą się do tego materiału dowodowego albo nie starają się podważyć jego oceny pod kątem zasad określonych w art. 7 k.p.k. a tym samym nie podważyli oni skutecznie ustaleń faktycznych w przedmiotowym zakresie i tym samym nie podważyli zasadności przyjęcia winy oskarżonego M. M. (1) w popełnieniu przypisanych mu w pkt (...) i w pkt (...) zaskarżonego wyroku przestępstw. Przyjęte przez Sąd Okręgowy kwalifikacje tych przestępstw nie są podważane przez skarżących.

Natomiast konsekwencją przyjęcia przez Sąd Apelacyjny, iż oskarżony M. M. (1) czynu przypisanego mu w pkt (...) nie popełnił w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, gdyż do takiej grupy nie przynależał i wyeliminowania z podstawy skazania i wymiaru kary przepisu art. 65 § 1 k.k., Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego za to przestępstwo karę pozbawienia wolności do 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, o czym orzekł w pkt IIe wyroku. W ocenie Sądu odwoławczego orzeczona za tę zbrodnię z art. 55 ust. 3 u.p.n. kara pozbawienia wolności, przekraczająca tylko minimalnie dolny próg ustawowego zagrożenia, mając na uwadze znaczne ilości „przemyconej” jednorazowo substancji psychotropowej, łącznie z orzeczoną już karą grzywny jest karą w pełni sprawiedliwą przez pryzmat przesłanek określonych w art. 53 k.k. (w zw. z art. 4 § 1 k.k.) a tym samym zasługującą na aprobatę.

Również, kierując się przepisem art. 435 k.p.k., jak i w/w okolicznościami, Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego M. B. (1) za to przestępstwo w pkt 4 zaskarżonego wyroku karę pozbawienia wolności do 3 lat i 2 miesięcy, o czym orzekł w pkt IIl wyroku. Bez wątpienia bowiem pozostawienie w mocy orzeczonej za ten czyn kary pozbawienia wolności byłoby niesprawiedliwe, mając na uwadze nie tylko postawę procesową tego oskarżonego, ale i wewnętrzną sprawiedliwość wyroku odnośnie kar orzeczonych za to przestępstwo M. M. (1) i M. B. (1).

Natomiast Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw, by w jakikolwiek sposób ingerować w treść zaskarżonego wyroku w pkt (...) (a tym samym i w pkt (...) dot. M. B. (1)). Jak już wspomniano wyżej, przyjęta do tego przestępstwa kwalifikacja prawna z art. 53 ust. 2 u.p.n., przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. nie budzi wątpliwości i nie jest przy tym kwestionowana przez strony. Natomiast orzeczona za ten czyn kara 3 lat pozbawienia wolności stanowi minimalny wymiar kary przewidziany za tę zbrodnię, więc brak jest podstaw do jakiegokolwiek jej kwestionowania, zwłaszcza przy braku apelacji na niekorzyść oskarżonego.

D.  Przestępstwo z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...) i oskarżonemu M. B. (1) w pkt (...).

Abstrahując od dowolnych ustaleń dotyczących działania obu oskarżonych w grupie przestępczej W. M., co zostało dokładnie wyjaśnione wyżej w pkt III, Sąd I instancji ustalenia faktyczne dotyczące czterech „przemytów” amfetaminy do S. przy udziale oskarżonych M. M. (1) i M. B. (1) zawarł w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 56-62. Ustalenia te zostały natomiast w głównej mierze poczynione na podstawie pomawiających różne osoby, w tym M. M. (1) wyjaśnieniach M. B. (1) (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 112-116). Nie ulega wątpliwości, iż ocena tego dowodu została przeprowadzona przez Sąd Okręgowy prawidłowo, zgodnie z regułami art. 7 k.p.k. i zasługuje na akceptację.

Należy zaznaczyć, iż M. B. (1) w toku rozprawy w dniu (...).(...).(...) r. w swobodnej wypowiedzi wyjaśnił na temat swojego, jak i M. M. (1) udziału w tych zdarzeniach związanych z przemytem amfetaminy do S., jak i rolą innych osób, w tym R. I., jako kuriera i A. L., jako dostawcy narkotyków (k. 4239-4240). M. B. (1) podczas składania swoich wyjaśnień w śledztwie już w dniu (...) (...) r. wyjaśnił na temat organizacji tych przemytów, jak i osób w nie zaangażowanych (k. (...) teczki personalnej nr (...)), kontynuując i jednocześnie potwierdzając depozycje procesowe w tym zakresie podczas przesłuchań w dniu (...).(...).(...) r. (k. 61-62 t.p. nr (...)), w dniu (...).(...).(...) r. (k. 92-94 t.p. nr (...)), w dniu (...).(...).(...) r. (k. 327-328 t.p. nr (...)) i w dniu (...).(...).(...) r. (k. 478 t.p. nr (...)) co znajduje odbicie we wskazanych wyżej okolicznościach faktycznych Sądu I instancji. Wyjaśnienia te zostały przy tym potwierdzone przez M. B. (1) w toku rozprawy (k. 4270-4277, k. 4345, k. 4349-4353). Dodać też trzeba, że M. B. (1) podczas okazywania mu wizerunków różnych osób rozpoznał m.in. A. L. ps. (...), od którego brali amfetaminę, którą przemycili do S. (k. 223-228 t.p. nr (...)).

Powyższe wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) nie tylko, że są konsekwentne i wystarczająco precyzyjne co do ilości przemytów, osób w to zaangażowanych i ilości przemycanej amfetaminy, to nadto znajdują one odbicie w innych dowodach.

R. I. , w toku przesłuchania na rozprawie w dniu (...) (...) r., będący „kurierem” przyznał się w całości do brania udziału w tych przemytach, wskazując na udział w nich M. B. (1), który został z nim skontaktowany przez R. M. (1). Z zeznań R. I. wynikają okoliczności zorganizowanych łącznie 5 przemytów, w tym zatrzymania go podczas ostatniego przemytu, ilości przemycanej amfetaminy a także znajomości świadka z blacharzem L. W., dostawcą narkotyków z W. A. L. a także z R. M. (1) (k. 5321-5323). Zeznania te więc uznać należy za wiarygodne, jako że wspierają wyjaśnienia M. B. (1) co do udziału wymienionych przez I. w procederze, w tym także osoby (...), z którą B. miał mieć ten interes narkotykowy. W zeznaniach tych wprawdzie nie padają dane M. M. (1), ale w świetle już tego, co wyżej mówiono na temat samych wyjaśnień M. B. (1) odnośnie udziału M. w tej działalności narkotykowej ich, jako „spółki” dwuosobowej, nie może mieć to wpływu na ocenę wyjaśnień B. odnośnie udziału w tym procederze M. M. (1).

L. W. w toku przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. wskazał na ten proceder związany z przemytami amfetaminy do S. a dokładniej mówiąc na robienie skrytek w samochodach do przewozu amfetaminy, wskazując wprost na osobę (...), czyli M. B. (1), który w tym procederze aktywnie uczestniczył, jak i rozpoznając ze zdjęć D. M. (1) (ps. (...)), biorącego udział w tych zdarzeniach (k. 2302-2305, k. 2327-2329 i 5320-5321). Wyjaśnienia (zeznania) te należy ocenić tak samo, jak depozycje procesowe R. I.. Wprawdzie z wyjaśnień tych nie wynika udział w tych zdarzeniach M. M. (1), ale i nie wynika zaprzeczenie tego udziału. Poza tym depozycje te nie podważają konsekwentnych twierdzeń M. B. (1) w zakresie udziału wspólnego z M. M. (1) w organizowaniu tych przemytów. Jednocześnie zeznania (wyjaśnienia) R. I. i L. W. potwierdzają fakty przedstawione przez M. B. (1) co do organizacji tych przemytów, źródeł zaopatrzenia w narkotyki i sposób realizacji przewożenia narkotyków z P. do S., co tylko dodatkowo wzmacnia wiarygodność wskazanych wyżej pomawiających M. M. (1) wyjaśnień M. B. (1).

Podobnie wyjaśnienia (zeznania) R. M. (1) należy ocenić w tożsamy sposób. Świadek ten, przyznając się do udziału w tych przemytach wskazał na M. B. (1), L. W. i R. I. oraz własną osobę, jak i na ich role w tym procederze (k. 2352-2356, 2357-2358, 2359-2362, 5389-5391), co pozostaje w zgodzie z wyjaśnieniami M. B. (1), co także wzmacnia ich wiarygodność.

W. W. (3) znów potwierdził depozycje procesowe M. B. (1), z których wynika, iż wypożyczył przyczepę R. I., która później była zatrzymana na terytorium S. (k. 123-127 teczki personalnej nr (...)). Dodatkowo Sąd I instancji wskazał także na inne okoliczności i dowody, świadczące o wiarygodności wyjaśnień oskarżonego M. B. (1) w tym wątku sprawy (sekcja 2 uzasadnienia formularzowego na str. 116).

Natomiast M. T. (2) przyznał, iż był obecny podczas rozmów M. B. (1) i W. M. z (...) (czyli A. L. – przyp. SA), którego rozpoznał ze zdjęć dotyczących przemycania amfetaminy do S., którą miał właśnie dostarczać L. z W. (k. 1954).

Powyższe dowody razem wzięte wskazują więc na to, że przytaczane przez oskarżonego M. B. (1) fakty dotyczące tych przemytów miały miejsce. Fakt, iż żadne źródło dowodowe nie potwierdza, by M. M. (1) brał w tym procederze razem z M. B. (1) udział nie podważa wiarygodności tych pomawiających wyjaśnień oskarżonego B.. Na temat wiarygodności tego pomówienia już wielokrotnie się wyżej wypowiadano, w tym wyżej pod literą C, więc nie zachodzi tu potrzeba, by znów przytaczać tożsamą argumentację. To zaś przemawia za brakiem uznania zasadności stawianych w apelacjach obrońców oskarżonego M. M. (1) zarzutów apelacyjnych, w tym stawianych zarzutów w punktach 1b i 2 tiret pierwsze apelacji obrońcy – adw. A. T. (1) i w punktach 1d i 4 apelacji obrońcy – adw. M. S. (2) . Należy również i w tym miejscu nadmienić, iż w apelacjach tych obaj obrońcy w rzeczywistości w ogóle nie odnoszą się do tego materiału dowodowego albo nie starają się podważyć jego oceny pod kątem zasad określonych w art. 7 k.p.k. a tym samym nie podważyli oni skutecznie ustaleń faktycznych w przedmiotowym zakresie i tym samym nie podważyli zasadności przyjęcia winy oskarżonego M. M. (1) w popełnieniu przypisanego mu w pkt (...) zaskarżonego wyroku przestępstwa. Wprawdzie apelujący obrońca – adw. A. T. (1) odnosi się do zeznań R. I. i R. M. (1) na str. 16 apelacji, jednak już wyżej przytoczona ich treść i ocena wskazuje, iż nie ma racji skarżący, iż zeznania te powinny zdeprecjonować pomawiające M. M. (1) o udział w tych przemytach wskazane wyżej wyjaśnienia M. B. (1).

Przyjęta przez Sąd Okręgowy kwalifikacja tego przestępstwa ciągłego nie jest podważana przez skarżących. Nie ulega też wątpliwości, iż ten powtarzający się w czasie proceder związany z kolejnymi przemytami stanowił stałe źródło dochodu w rozumieniu art. 65 § 1 k.k. Mimo więc przyjęcia, iż oskarżony M. M. (1) czynu przypisanego mu w pkt (...) nie popełnił w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, gdyż do takiej grupy nie przynależał, brak było podstaw do wyeliminowania z podstawy skazania i wymiaru kary przepisu art. 65 § 1 k.k. Jednocześnie Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do złagodzenia i tak dość łagodnej kary orzeczonej wobec M. M. (1) za to przestępstwo. Kara 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i kara grzywny w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda jest karą wyjątkowo łagodną, jeżeli uwzględni się ustawowe zagrożenie karą pozbawienia wolności i grzywny przewidziane w art. 55 ust. 3 u.p.n., jak i w art. 33 § 1 k.k. i to mając na uwadze zagrożenia przewidziane karami obowiązujące w czasie popełnienia tych czynów (art. 4 § 1 k.k.) a także znaczne ilości i rodzaj przemycanego narkotyku, jak i działanie w warunkach art. 65 § 1 k.k.

E.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. przypisane oskarżonemu M. D. (1) w pkt (...).

M. D. (1) został w tym punkcie skazany za przestępstwo, polegające na tym, że na początku (...) r. uczestniczył w obrocie 1 kg ziela konopi innych niż włókniste o wartości co najmniej (...).000 zł, poprzez nabycie tej marihuany od M. B. (1) i M. M. (1) za pośrednictwem D. M. (1) celem dalszej odsprzedaży.

Sąd I instancji w tym względzie ustalenia faktyczne, jakie poczynił w sprawie, przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 63. Ustalenia te zaś zostały poczynione w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1), co wynika z sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 127, 134, którym wyjaśnieniom dał wiarę.

Należy zauważyć, iż M. B. (1) w toku składania przez siebie obciążających inne osoby wyjaśnień, wiedział, kim jest M. D. (1) o ps. (...), gdyż rozpoznał go na okazywanych mu wizerunkach wielu osób (k. 223-228 teczki personalnej nr (...)). Natomiast w dniu (...).(...).(...) r. wyjaśniał o wielu osobach, z którymi on i M. M. (1) handlowali narkotykami. Podał wówczas, iż chłopak o ksywie „Drewno z J.”, tj. małolat jeżdżący srebrnym B. (...) kupił od nich w połowie (...) r. kilogram „trawy” przez (...) a transakcja ta odbyła się w P. na ul. (...) a cena za marihuanę wynosiła około (...) zł (k. 66 teczki personalnej nr (...)). Oskarżony B. w toku rozprawy w dniu (...) (...) r. potwierdził te wyjaśnienia, podnosząc, iż tym „Drewnem z J.” jest oskarżony M. D. (1), którego rozpoznał z tablic poglądowych a którego poznał podczas transakcji narkotykowej z jego udziałem (k. 4276-4277). Oskarżony B. wskazał w tych wyjaśnieniach z rozprawy o okolicznościach tej transakcji, nie pamiętając już dokładnie, czy dotyczyła ona 1 kg czy też 2 kg marihuany, którą przekazał w siatce D. pod nieobecność innych osób. Oskarżony o tyle pamiętał tę transakcję, gdyż narkotyki te rozliczał z M. M. (1) jego brat D., zaś fizycznie odbierał je właśnie M. D. (1). Dodatkowo M. B. (1) podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. wyjaśnił, iż w maju (...) r. D. M. (3) dzwonił do (...) (czyli M. M. (1) – przyp. SA), informując go, że przyjedzie (...) po 2 kg marihuany i jak przyjechał, to wydał mu ten narkotyk bez pieniędzy, zaś rozliczenie miało nastąpić między M. M. (1) a D. M. (1) (k. 399 t.p. nr (...)).

Wyjaśnienia te znów oskarżony B. potwierdził na rozprawie w dniu (...) r. (k. 4351), przyznając, iż tej ilości marihuany już nie pamięta, skoro wcześniej mówił o 1 kg a także wyjaśnił na temat samego przebiegu transakcji i samego wyglądu marihuany, którą umieścił w siatce, logicznie przy tym dodając, iż narkotyk ten nie mógł być umieszczony luzem, gdyż jego zapach stanowiłby zagrożenie i musiał być dodatkowo owinięty.

Natomiast podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) wyjaśnił, iż ta transakcja z osobą o ps. (...) miała miejsce na początku (...) r., tj. w czasie, gdy nastąpiła ostatnia transakcja z (...) i D. zakupił od nich wtedy 1 kg marihuany w cenie (...).000 zł za 1 kg, zaś D. po ten narkotyk przysłał M. M. (1) (k. 503 t.p. nr (...)). Oskarżony B. wyjaśnienia te potwierdził na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. (k. 4388).

Wreszcie w tożsamy sposób M. B. (1) wyjaśnił na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., choć tutaj także nie był pewien czy przekazywał M. D. (1) 1 czy 2 kg marihuany (k. 4247).

Jak już wyżej wskazano, M. M. (1) nie przyznał się do żadnego z zarzucanych mu czynów i nie ustosunkował się do tego zdarzenia, zaś D. M. (1) odmówił złożenia wyjaśnień.

Natomiast M. D. (1) nie przyznał się do tego przestępstwa, twierdząc, że nie zna w ogóle M. B. (1) i M. M. (1), choć przyznał, że zna D. M. (1), z którym chodzi na mecze. Oskarżony dodał, iż w ogóle nie miał do czynienia z narkotykami, zaś wyjaśnienia B. to pomówienia (k. 20-22, 23-25 teczki personalnej nr 70 i k. 4076).

Należy wskazać, iż wyjaśnienia M. B. (1) są w zakresie tego pomówienia wyjątkowo konsekwentne. Jedynie tej konsekwencji zabrakło przy wskazaniu czasu zdarzenia i ilości marihuany. Jednak, jak już to podnoszono wyżej w części ogólnej (w pkt I) oskarżony B. nie prowadził żadnych notatek a tym samym zapamiętanie takich szczegółów co do dokładnego czasu i ilości narkotyku było praktycznie niemożliwe. Natomiast oskarżony B., kojarząc dopiero pewne fakty wskazał, iż było to na początku (...) r. oraz transakcja dotyczyła 1 kg marihuany. Co do szczegółów tej transakcji oskarżony był już konsekwentny w swoich twierdzeniach, w tym także co do faktu kibicowania przez M. D. (1) drużynie piłkarskiej, jak i znajomości z D. M. (1), co znajduje także odbicie w w/w wyjaśnieniach M. D. (1). Te razem wzięte okoliczności prowadzą więc do jednoznacznego wniosku co do wiarygodności pomawiających M. D. (1) wyjaśnień M. B. (1). Trzeba przy tym podkreślić, iż oskarżony B. nie miał żadnych powodów, by fałszywie obciążać akurat M. D. (1), jak również nie może być tu mowy o żadnej pomyłce w rozpoznaniu przez B. tej osoby, którą od początku określał jako (...). Oskarżony M. D. (1) natomiast w swoich przeczeniach nie może zostać uznany za wiarygodnego, gdyż nie wskazał na jakiekolwiek logiczne okoliczności, które dyskredytowałyby pomawiające go wyjaśnienia M. B. (1). Sąd I instancji trafnie więc uznał wyjaśnienia M. D. (1) za niewiarygodne, uciekając się do zbliżonej z powyższą argumentacji a nadto słusznie tłumacząc wskazane wyżej sprzeczności w wyjaśnieniach M. B. (1) na korzyść oskarżonego D. (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 169-170).

Tym samym nie budzi wątpliwości przyjęcie przez Sąd I instancji, iż oskarżony M. D. (1) dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa. To zaś prowadzi do wniosku, iż zarzut apelacji obrońcy tego oskarżonego – adw. A. T. (1) zawarty w pkt 1b i w pkt 2 tiret drugie nie znajduje uzasadnienia. Treść wyjaśnień M. B. (1) jest w pełni wystarczająca a nie zdawkowa, by na jej podstawie dokonać niekorzystnych dla oskarżonego D. ustaleń faktycznych. Tym samym dywagacje apelującego w tym względzie zawarte na str. 9 apelacji nie mogą przekonywać. Przy czym, jak wspomniano wyżej, te nieścisłości co do czasu popełnienia tego czynu, jak i ilości narkotyku zostały poprzez wyjaśnienia M. B. (1) prawidłowo rozstrzygnięte przez Sąd I instancji.

Zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego nie budzą też przyjęta do tego przestępstwa kwalifikacja prawna, z zastosowaniem art. 4 § 1 k.k., jak i rodzaj i wymiar orzeczonych kar a także orzeczenia dotyczące warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres 5 lat próby, oddania oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, zaliczenia okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej grzywny (okres pozbawienia wolności wynika z dokumentów na k. 5 i 99 teczki personalnej nr 70) oraz orzeczenia nawiązki na wskazany cel społeczny (dotyczy orzeczeń z punktów 30-34).

Powyższe więc przekonuje, iż apelacja obrońcy oskarżonego M. D. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

F.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. przypisane oskarżonemu R. G. (1) w pkt 35.

Przestępstwo to polega na tym, że R. G. (1) w okresie od (...) r. do (...) r. w P., działając w warunkach art. (...) k.k. i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył w obrocie co najmniej 5 kg marihuany o wartości co najmniej 71.500 zł, zbywając ją w 3 transzach M. M. (1) i M. B. (1) celem dalszej odsprzedaży.

Sąd I instancji ustalenia faktyczne w tym względzie przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 76-77. Jednocześnie ustalenia faktyczne dotyczące tego czynu oparł na wyjaśnieniach M. B. (1) przytoczonych w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 128, 144, którym dał wiarę i na podstawie których przypisał R. G. (1) popełnienie omawianego tu przestępstwa narkotykowego.

M. B. (1) podczas okazywanych mu w dniu (...).(...).(...) r. wizerunków osób rozpoznał wśród nich osobę o ps. (...), czyli R. G. (1) (k. 223-228 teczki personalnej nr (...)).

M. B. (1), gdy był przesłuchiwany w dniu (...).(...).(...) r. i wyjaśniał na temat dostawców dla niego i M. M. (1) narkotyków podał, iż jednym z ich dostawców narkotyków był mężczyzna o ps. (...). Od niego wzięli marihuanę w ilości „ około 4 kg po (...).5 zł”. (...) miał wtedy magazyn na W. w szeregowcach (k. 70 teczki personalnej nr (...)). M. B. (1) na rozprawie w dniu (...) r. potwierdził te wyjaśnienia, dodając, iż podane przez niego ilości marihuany nie były obarczone dużym marginesem błędu tak, jak to miało miejsce w przypadku osób, które działały na dużą skalę (k. 4306-4307). Podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1), odwołując się do przeprowadzonego eksperymentu, wskazał rejon, gdzie mieściło się mieszkanie (...), podając przy tym, iż wówczas (...) jeździł samochodem marki S. (...) kol. srebrnego, jak i T. (...) kol. srebrnego, którą też jeździła jego żona. Oskarżony B. wskazał przy tym, że w okresie od poznania (...) w połowie (...) r. do początku (...) r. co najmniej dwukrotnie kupili od niego marihuanę w dwóch transzach: za pierwszym razem było to około 1,5 kg marihuany a za drugim razem około 2,5 kg marihuany, płacąc mu po (...).500 zł za 1 kg. M. B. (1) podał, iż (...) tłumaczył, że to były końcówki większych partii marihuany, którą przywoził z H. w ilości po około 7-8 kg i tę końcówkę chciał sprzedać, by mieć pieniądze na kolejny wyjazd do H. po marihuanę. Jednocześnie M. B. (1) wskazał, iż te 2 transakcje miały miejsce na W., pod sklepem spożywczym, który znajdował się w pobliżu mieszkania, wynajmowanego przez (...). Wreszcie w tych wyjaśnieniach oskarżony B. przyznał także, iż (...) sprzedawali marihuanę i ostatni raz widział go przy takiej sprzedaży 1 lub 2 kg marihuany, jaka miała miejsce w czasie kiedy oni wynajmowali mieszkanie przy ul. (...) na początku (...) r. i w tej transakcji uczestniczył także (...) (czyli M. M. (1) – przyp. SA), co działo się na podwórku przy tym domu i więcej już (...) nie widział (k. 503 teczki personalnej nr (...)). Oskarżony na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. podtrzymał te wyjaśnienia (k. 4388).

R. G. (2) natomiast w swoich wyjaśnieniach zaprzeczył, by miał do czynienia z narkotykami. Zaprzeczył przy tym, by posiadał pseudonim, ale jednocześnie przyznał, iż kiedyś, jak stał na bramkach, mówiono na niego (...). Oskarżony także rozpoznał siebie na wizerunku nr 67 tablicy poglądowej nr III (k. 17-19 teczki personalnej nr 68) a więc dokładnie na tym samym zdjęciu, z którego M. B. (1) go rozpoznał. Tym samym nie brzmią wiarygodnie zapewnienia R. G. (1), że nie znał M. B. (1), choć słyszał ostatnio, że: cyt.: „ ktoś o ps. (...) zajmował się sprzedażą narkotyków na dużą skalę”. Jednocześnie w tych wyjaśnieniach oskarżony G. przyznał, że znał M. M. (1), choć nigdy z nim nie zawierał transakcji narkotykowych, ale ostatecznie odmówił złożenia wyjaśnień (k. 32-34 teczki tematycznej nr 68).

Wyjaśnienia R. G. (1) są wyjątkowo pokrętne i jako takie a także z powodu ich sprzeczności z jasnymi w tym względzie wyjaśnieniami M. B. (1) nie zasługują na wiarę. Oskarżony G. nie potrafi w tych wyjaśnieniach wskazać, dlaczego oskarżony B., którego rzekomo nie znał i nawet nie widział, pomawiał go o ten obrót marihuaną. Trzeba dodać przy tym, iż oskarżony ten znał M. M. (1) i słyszał o (...), czyli M. B. (1), co w świetle wyjaśnień M. B. (1) stawia pod dużym znakiem zapytania szczerość depozycji procesowych R. G. (1). Sąd I instancji w tożsamy sposób poddał ocenie wyjaśnienia R. G. (1), dochodząc do trafnego wniosku, iż na ich podstawie nie można poczynić ustaleń faktycznych (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 170-171). Trzeba dodać, iż przytoczone wyżej wyjaśnienia M. B. (1) w tym względzie co do pomówienia R. G. (1) przekonują. Wyjaśnienia te są nie tylko konsekwentne, mimo kilkukrotnego przesłuchania oskarżonego B., ale i nie wskazują one, jak i nie wskazuje na to żaden dowód, by oskarżony B. miał jakikolwiek powód, by w sposób celowy fałszywie obciążyć R. G. (1).

Trzeba jedynie nadmienić, iż z wyjaśnień M. B. (1) jasno wynika, iż R. G. (1) sprzedał im 4 kg marihuany w dwóch transzach w cenie po (...),5 zł za gram. Łącznie więc sprzedał im 4 kg marihuany, przy czym na k. 503 t.p. nr (...) wskazał, iż 1 kg kosztował (...).500 zł a więc 4 kg warte były 58.000 zł.

Tymczasem Sąd I instancji w opisie czynu przyjął za aktem oskarżenia, iż R. G. (1) zbył M. M. (1) i M. B. (1) 5 kg marihuany o wartości 71.500 zł. To ustalenie jest więc sprzeczne z uznanymi za wiarygodne wyjaśnieniami M. B. (1). Notabene, Sąd I instancji w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku poczynił ustalenia faktyczne zgodnie z w/w wyjaśnieniami oskarżonego, ale sprzecznie z opisem przyjętego w treści zaskarżonego wyroku czynu (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 77). Bez wątpienia więc ta okoliczność, w świetle art. 440 k.p.k. wskazuje na konieczność zmiany zaskarżonego wyroku.

Dodać przy tym trzeba, iż apelujący obrońca oskarżonego R. G. (1) (adw. M. S. (2)) nie zakwestionował skutecznie w żadnym z postawionych zarzutów powyższych ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa i winy tego oskarżonego. Bez wątpienia więc nie można uznać za zasadnego zarzutu z pkt 1d tej apelacji, jak i zarzutu z pkt 4 apelacji.

Kierując się natomiast w/w sprzecznościami w ustaleniach faktycznych odnośnie ilości i wartości marihuany, będącej przedmiotem obrotu (zbycia M. M. (1) i M. B. (1)) a treścią wiarygodnych dowodów, Sąd Apelacyjny, kierując się art. 440 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 3 k.p.k. (dowolność ustaleń Sądu I instancji w tym względzie zawartych w treści zaskarżonego wyroku) w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił w tym zakresie zaskarżony wyrok przyjmując w opisie tego czynu, że obrót dotyczył 4 kg ziela konopi innych niż włókniste, że oskarżony zbył je w 2 transzach i ich wartość wynosiła co najmniej 58.000 zł. Jednocześnie, mając na uwadze te zmiany na korzyść oskarżonego G. Sąd Apelacyjny złagodził orzeczoną wobec oskarżonego za to przestępstwo karę do 1 roku i (...) miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze ustawowe zagrożenie karą pozbawienia wolności (od 1 miesiąca do (...) lat) przewidziane w czasie popełnienia przez oskarżonego tego przestępstwa, co zresztą uzasadniało stosowanie wobec tego przestępstwa przepis art. 4 § 1 k.k. O powyższym Sąd Apelacyjny orzekł w pkt IIo wyroku.

Nie ulega wątpliwości, iż kara ta, łącznie z orzeczoną w pkt 35 grzywną nie może zostać uznana za nadmiernie surową, jeżeli uwzględni się znaczną ilość środka odurzającego, będącego przedmiotem tego obrotu, jak i dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego (k. 9037-9039), w tym dwukrotnie za przestępstwa narkotykowe, co zostało należycie uwzględnione przez Sąd I instancji (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 93 i sekcja 4 tego formularza na str. 229). Kara ta zawiera również okoliczność łagodzącą w postaci pozytywnej opinii w miejscu zamieszkania.

Zastrzeżeń nie budziły pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w punktach 36 i 37 zaskarżonego wyroku. Jedynie Sąd Apelacyjny dostrzegł, iż w pkt 36 powinna zostać dokonana zmiana kwoty 71.500 zł na kwotę 58.000 zł, co przez omyłkę przy redagowaniu wyroku nie zostało uczynione. Potrzeba dokonania tej zmiany bowiem wynika z przyjęcia przez Sąd Apelacyjny wartości zbytych przez R. G. (1) narkotyków, która jest niższa, niż przyjęta przez Sąd Okręgowy. Skoro zaś tego wskutek przeoczenia nie uczynił Sąd Apelacyjny, to pod rozwagę stron należy poddać konieczność w tym względzie wywiedzenia na korzyść oskarżonego R. G. (1) kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego.

G.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. przypisane oskarżonemu J. K. (2) w pkt 38 i przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu M. K. (2) w pkt 44.

Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne dotyczące tych przestępstw narkotykowych popełnionych przez obu oskarżonych przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 49-50. Ustalenia te zaś oparł na wyjaśnieniach M. B. (1), którym dał wiarę w zakresie pomawiania o te czyny zarówno M. K. (2) ( (...)) i J. K. (2) ( (...)), a którą to ocenę zawarł w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 125.

Należy tu przypomnieć, iż przestępstwo przypisane J. K. (2) miało polegać na tym, że w okresie od (...) r. do (...) (...) r. w P., działając w warunkach czynu ciągłego i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. K. (2) uczestniczył w obrocie co najmniej (...).000 tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).500 zł, które odbierał w transzach od M. M. (1) i M. B. (1), na polecenie M. K. (2), celem ich dalszej sprzedaży.

Natomiast przestępstwo przypisane M. K. (2), abstrahując od niezasadnego przypisania mu działania w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, o czym szeroko była mowa wyżej w pkt III, polegało na tym, że w tym samym okresie czasu w P. uczestniczył w obrocie co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł, z czego (...).000 tabletek wspólnie i w porozumieniu z J. K. (2) (do czego odwołuje się w/w czyn przypisany J. K. (2)) oraz 4 kg marihuany o wartości 58.000 zł, które to narkotyki nabył w transzach od M. M. (1) i M. B. (1) celem dalszej odsprzedaży a także na tym, że na przełomie (...)/(...) r. w P. uczestniczył w obrocie co najmniej 1 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł, którą to ilość narkotyku dla odmiany zbył M. B. (1) i M. M. (1).

Jak już to podnoszono, okoliczności te nie wynikają w żadnym stopniu z wyjaśnień M. M. (1), gdyż nie przyznał się do winy i praktycznie odmówił złożenia wyjaśnień.

Trudno też jakichkolwiek informacji na ten temat oszukiwać w wyjaśnieniach oskarżonych K., do których Sąd Apelacyjny wróci po omówieniu depozycji procesowych M. B. (1).

M. B. (1) w toku śledztwa pierwszy raz dość szczegółowo na temat (...) bądź (...) i (...) (takimi określeniami Sąd odwoławczy będzie posługiwał się zamiennie za M. B. (1) na określenie braci K. i odpowiednio M. K. (2) i J. K. (2)) podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r., gdy mówił o grupie W. M. (k. 59-62 teczki personalnej nr (...)). Wówczas, wskazując na osoby z kręgu W. M., podał, iż, cyt. (...) (czyli M. K. (2) – przyp. SA) jeździł srebrną H. (...), a także, że (...) mieszkał na os. (...) w P. a potem „w plombie przy technikum samochodowym koło Ronda (...)” (k. 61 t.p. nr (...)). Wówczas M. B. (1) wyjaśnił, iż (...) brał głównie amfetaminę, ale i również marihuanę, tyle, że w mniejszych ilościach i w sumie sprzedali (oni, czyli M. B. (1) i M. M. (1) – przyp. SA) mu 8-10 kg amfetaminy po (...) zł za gram i 5 kg marihuany w cenie po (...),5 zł za gram. Narkotyki te zawozili mu do domu do plomby koło Ronda (...) a kilka transakcji miało też miejsce na ul. (...) koło solarium (...) (czyli W. M. – przyp. SA). Oskarżony B. zaznaczył, że (...) brał te narkotyki w transzach po pół kg ziela i po 1 kg amfetaminy (k. 61 t.p. nr (...)). M. B. (1) w tych wyjaśnieniach też podał, iż brat (...) (czyli J. K. (2)) wziął od nich (...).000 sztuk tabletek ekstazy po 1000-2000 sztuk jednorazowo, płacąc 1,5 zł za sztukę. B. przyznał, iż zawoził to mu na os. (...) lub przyjeżdżał po odbiór tego na ul. (...), gdzie mieli (B. z M. – przyp. SA) wynajęte mieszkanie. Oskarżony wskazał, iż również pod tym adresem był kiedyś starszy (...) (czyli M. K. (2) – przyp. SA). W wyjaśnieniach tych nadto M. B. (1) podał, iż (...) nie tylko nie kupowali od nich narkotyki, ale i zdarzyło się, że „starszy M.” (M. K. (2) – przyp. SA) kiedyś załatwił dla nich 1 kg świeżej marihuany w cenie za (...) zł (k. 61 t.p. nr (...)).

Wyjaśnienia te wskazują na fakt, iż M. B. (1) miał wielokrotnie osobisty kontakt (jako dostawca i jako odbiorca a także i jako znajomy W. M.) z (...) a tym samym doskonale wiedział, jak oni wyglądają i gdzie mieszkają. W tym czasie nie posługiwał się ich personaliami, gdyż takowych nie znał. Oskarżony wyjaśnienia te potwierdził w toku rozprawy w dniu (...) (...) r. (k. 4276). Jednak już podczas przesłuchania w dniu (...) (...) r. wspomniał ogólnie, wymieniając różne osoby związane z nimi i handlem narkotykami, iż m.in., cyt.: „ zapaśnicy, tj. K., D., Stary M. i S. brali od nas tablety parę tysięcy, nie wiem ile” (k. (...) teczki personalnej nr (...)). Na rozprawie jednak w sposób zrozumiały wyjaśnił, iż chodziło mu wówczas nie o precyzyjne wskazanie ile brali oni tabletek, ale że to były duże ilości, czy mówiąc za oskarżonym B. „nie małe ilości” (k. 4306).

Nie ulega wątpliwości, iż wyjaśnienia te, jak i choćby dotyczące innych osób, w tym B. P. (k. (...) t.p. nr (...)) miały charakter bardzo ogólny, zaś w toku składania kolejnych wyjaśnień M. B. (1) starał się te kwestie uszczegóławiać, co zresztą jest oczywiste, mając na uwadze tak bardzo rozległą czasowo, podmiotowo i przedmiotowo działalność narkotykową prowadzoną przez M. B. (1) i M. M. (1), która obejmowała idące w ogromne ilości narkotyki różnego rodzaju i pochodzące z różnych źródeł zarówno polskich, jak i zagranicznych. Oskarżony B. na rozprawie w dniu (...) (...) r. podtrzymał te wyjaśnienia (k. 4270).

Należy zauważyć, iż M. B. (1) podczas eksperymentu procesowego w dniu (...).(...).(...) r., polegającego na wskazaniu na konkretne adresy w P., pod którymi miały przebywać konkretne osoby, wskazał m.in. na adres ul. (...), gdzie wynajmował z M. M. (1) mieszkanie (będące „magazynem” narkotyków – przyp. SA), o którym wspomniał w w/w wyjaśnieniach, wskazał na solarium IBIZA S. należące do W. M. ps. (...), o którym także wspominał w w/w wyjaśnieniach a także wskazał na oś. O. – klatkę w wieżowcu – desce 100 lub 101, gdzie mają mieszkać mężczyźni o ps. (...), tj., jak wyjaśnił, cyt.: (...) (k. 85-89 teczki personalnej nr (...)). Oczywiście z pozoru wydawać by się mogło, iż oskarżony B. nie znał (...), skoro podał nieprawdziwe nazwisko, jednak wynika to wyłącznie z pomyłki oskarżonego. Jak bowiem wspomniano, w tamtym czasie oskarżony operował tylko tym pseudonimem a nie nazwiskiem, więc nie znał po prostu nazwiska K.. Natomiast nie może budzić wątpliwości fakt, iż to wskazanie dodatkowo utwierdza, iż M. B. (1) mówił prawdę na temat (...) a więc J. K. (2) i M. K. (2), skoro rzeczywiście mieszkają oni właśnie we wskazanym przez oskarżonego B. miejscu, tj. w P. na Osiedlu (...), co wynika z adresów, podawanych przez tych oskarżonych podczas ich przesłuchań (patrz choćby k. 8922, 8923). Wreszcie nie można nie dostrzegać, iż M. B. (1) wskazał tu prawidłowo imiona tych osób, tj. J. i M., czego nie można uznać za przypadek a co właśnie świadczy o prawdziwości wskazywania przez oskarżonego B., iż tymi osobami byli w rzeczywistości J. i M. K. (2). Należy w tym miejscu wskazać, iż co do tych okoliczności nie przekonują dywagacje skarżącego obrońcy oskarżonych – adw. A. W. (2) na str. 7 apelacji. Natomiast wskazywane w tym miejscu przez apelującego sprzeczności w wyjaśnieniach oskarżonego B. co do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej W. M. okazały się o tyle uzasadnione, że doprowadziły do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie tego oskarżonego od udziału w tej grupie przestępczej. Jednak ta okoliczność nie oznacza, iż również istnieją podstawy do wydania takiego orzeczenia w stosunku do obu oskarżonych co do przypisanego im obrotu narkotykami. Dodatkowo wspomnieć należy, iż podczas okazania M. B. (1) w dniu (...).(...).(...) r. wielu wizerunków osób (te wizerunki na k. 239-264) oskarżony ten rozpoznał jednoznacznie na wizerunku nr 37 mężczyznę o imieniu „J. ps. (...) M. z Os. (...)”, którego adres wskazywał w trakcie eksperymentu procesowego a na wizerunku nr 38 rozpoznał jednoznacznie mężczyznę o imieniu „M. ps. (...) M. z oś. O.”, którego adres wskazywał podczas w/w eksperymentu procesowego (k. 223-228 teczki personalnej nr (...)). Mając zaś na uwadze w/w wizerunki nie ulega wątpliwości, iż oskarżony B. rozpoznał na tych zdjęciach odpowiednio J. K. (2) i M. K. (2), przy czym dopiero wówczas przesłuchujący podał prawdziwe nazwisko tych osób.

Będąc dalej przesłuchiwanym w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) podał, iż (...) osobno sprzedali amfetaminę, którą on handlował i było tego łącznie w tym okresie 4-5 kg po (...) zł za gram (k. 327 teczki personalnej nr (...)).

Podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. oskarżony B. wyraził przekonanie, iż ci dwaj (...) byli bliźniakami, choć jeden wyglądał na starszego, którym był M. i to ten starszy głównie handlował, zaś ten młodszy sporadycznie. Te wyglądający młodziej wziął od nich łącznie (...).000 tabletek ekstazy, biorąc za każdym razem od 1000 do 3000 sztuk, przy czym przed transakcją zawsze dzwonił „starszy” i mówił, że młodszy przyjedzie. Natomiast pozostałe transakcje dotyczą już „starszego” brata (k. 399 t.p. nr (...)).

Wyjaśnienia te o tyle są istotne, że M. B. (1) trafnie uznawał obu (...) za braci, co przecież było prawdą, tyle, że nie byli bliźniakami. Jednak oskarżony spośród nich rozróżniał młodszego od starszego a więc wiedział, że ten starszy ma na imię (...). Poza tym to właśnie te wyjaśnienia porządkują okoliczności dotyczące współpracy narkotykowych z braćmi K.. Pozwoliły one bowiem wyraźnie oddzielić transakcje, w których udział brał także J. K. (2) od pozostałych transakcji, w których już uczestniczył tylko M. K. (2). Ta skrupulatność M. B. (1) wskazuje na obiektywne spojrzenie przez niego na osoby uczestniczące w tym procederze, co dodatkowo tylko wzmacnia wiarygodność złożonych w omawianym tu wątku sprawy depozycji procesowych M. B. (1).

Wreszcie na etapie śledztwa również w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) wskazał na swoje kontakty „handlowe” z (...), wskazując na czasokres tej „współpracy”, jak i na rodzaj narkotyków, jak i ich ilości jakie nabywał od nich (...), i jakie oni sami od niego kupili a także na pośrednictwo w nabywaniu tabletek (...), za co rozliczał się z nimi (...) (k. 497 t.p. nr (...)). Powyższe wyjaśnienia ze śledztwa pozwoliły Sądowi I instancji prawidłowo ustalić nie tylko czasokres tych działań, ale i ilości i rodzaj narkotyków, jak i ich wartość, które były przedmiotem obrotu opisanym w treści zaskarżonego wyroku pod powyższymi punktami (38 i 44).

Należy wreszcie podnieść, iż wyjaśnienia M. B. (1) znajdują także odzwierciedlenie w jego depozycjach z rozprawy, kiedy to potwierdził je w całości.

Oskarżony M. B. (1) na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. przyznał się do wszystkich czynów a więc i również tego, jaki dotyczył obrotu narkotykami z M. K. (2) i J. K. (2) (k. 4234). Na rozprawie w dniu (...) (...) r. przekonywująco podał, iż z nazwiskiem K. spotkał się pierwszy raz podczas okazywania mu tablic poglądowych, zaś wcześniej określał ich jako „młody i stary M.”. Wprawdzie oskarżony B. przyznał, że raz był kiedyś w mieszkaniu rodziców K. na R. na os. (...) i na drzwiach była tabliczka z tym nazwiskiem, jednak już nie potrafił podać dlaczego określił ich nazwiskiem M. (k. 4266). W ocenie Sądu odwoławczego ta pomyłka w określeniu nazwiska K. nie może w żaden sposób wpływać na wiarygodność omawianych tu niekorzystnych dla oskarżonych K. wyjaśnień M. B. (1). Oskarżony ten bowiem znał obu braci K. z racji wielokrotnych osobistych kontaktów z nimi, wcześniej określał ich pojęciem (...), wiedząc, kogo ma na myśli. To, że raz widział kilka lat wcześniej na tabliczce drzwi mieszkania nazwisko (...) nie oznacza, iż mógł je zapamiętać. Gdyby je zapamiętał, to oczywistym jest, iż już wcześniej wskazywałby na tych oskarżonych po nazwisku, wyjaśniając przy tym, kto kryje się pod podawanym przez niego określeniem. Oskarżony jednocześnie na tej rozprawie przekonywująco podał, iż sprzedawana przez niego M. K. (2) amfetamina pochodziła z różnych źródeł (k. 4266-4267) a to, że nie potrafił już precyzyjnie podać ile amfetaminy sprzedawanej M. K. (2) pochodziło od konkretnych dostawców (k. 4268) nie powinno dziwić przy tak szerokich kontaktach narkotykowych M. B. (1) i M. M. (1), jakie wynikają z całościowych wyjaśnień oskarżonego B., jak i z powodu upływu znacznego czasu od tych zdarzeń. Tak samo należy odnieść się do wyjaśnień M. B. (1) z rozprawy w dniu (...) r., gdzie przekonywująco wskazał, iż na etapie śledztwa precyzował te ilości narkotyków, które od nich brały poszczególne osoby, w tym M. K. (2) (k. 4305).

Mając na uwadze taki sposób składania wyjaśnień, jak i ich treść nie sposób doszukiwać się jakichkolwiek powodów, które miałyby przemawiać za przyjęciem, iż wyjaśnienia te są nieszczere, niezgodne z prawdą a przy tym M. B. (1) miałby osobisty powód w tym, by w sposób fałszywy pomawiać M. K. (2) i J. K. (2). Właśnie konsekwencja tych wyjaśnień a także wyraźne rozróżnienie ról, jakie w tym procederze mieli bracia K. przemawia za szczerością tych depozycji procesowych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia M. B. (1) nie może przekonywać obrana przez oskarżonego M. K. (2) linia obrony. Oskarżony ten początkowo nie przyznawał się do winy i odmawiał złożenia wyjaśnień (k. 22-24 i 26-27 teczki personalnej nr 67). Podczas konfrontacji z M. B. (1) w dniu (...).(...) (...) r. zaprzeczał jego twierdzeniom dotyczącym okolicznościom związanym z obrotem narkotykami, jak i dotyczącym wielu szczegółów, jak posiadanie broni (choć miał pozwolenie na broń), by był zapaśnikiem, jak mieszkanie w plombie koło techniku samochodowego przy rondzie (...), choć mieszkał w tamtym rejonie, przyznając za oskarżonym, iż rzeczywiście mieszkał na Osiedlu (...), jak i przyznając, iż M. B. (1) mógł go znać gdzieś z osiedla i wiedzieć, gdzie mniej więcej mieszka (k. 76-80 teczki personalnej nr 67). W świetle tak dokładnych wyjaśnień oskarżonego B. nie sposób więc zawierzyć M. K. (2), iż nie zna w ogóle M. B. (1), że widzi go pierwszy raz w życiu podczas tej konfrontacji.

Na rozprawie M. K. (2) potwierdzając te wyjaśnienia, podał, iż przed w/w konfrontacją w prokuraturze B. przebywał w pomieszczeniu obok ponad godzinę zanim doszło do tej konfrontacji i uczył się na pamięć tego, co ma powiedzieć. Tych wyjaśnień oskarżonego K. nie da się uznać za wiarygodne, skoro następnie oskarżony ten próbuje przekonać, iż B. miał przyznać, że większą część wiedzy na temat jego sprawy, jaką on posiada zaczerpnął i czerpie z aktu oskarżenia (k. 4079-4082). Oskarżony K. zdaje się przy tym zapominać, iż akt oskarżenia został sporządzony i wniesiony po złożeniu wszystkich wyjaśnień przez M. B. (1) na etapie śledztwa i to tenże akt oskarżenia został w głównej mierze oparty na w/w wyjaśnieniach M. B. (1) ze śledztwa, w tym co do osoby M. K. (2). Oskarżony M. K. (2) w tych wyjaśnieniach próbuje w sposób nieudolny wmówić sądowi orzekającemu w tej sprawie, iż M. B. (1) był manipulowany przez osoby trzecie i że jego wyjaśnienia przez to nie odzwierciedlały rzeczywistości. To, że w jego wyjaśnieniach i to jakże obszernych pojawiały się nieścisłości czy nawet niepotwierdzone przez jakiekolwiek inne źródła dowodowe fakty, czy nawet nieprawdziwe fakty nie oznacza, że oskarżony M. B. (1) był osobą zmanipulowaną przez bliżej nieokreślone osoby, by w sposób celowy obciążać szereg osób. W żaden sposób tego nie potwierdzają zapadające w innych sprawach rozstrzygnięcia uniewinniające konkretne osoby oskarżone na podstawie pomówień. Przykładem tego jest choćby niniejsza sprawa, w której Sąd I instancji wydał kilka orzeczeń uniewinniających, jak w pkt 20, (...), 65, jak i Sąd Apelacyjny uniewinnił od niektórych czynów oskarżonych, co wynika z wydanego wyroku, jak i niniejszego uzasadnienia. To zaś, że zdarzyły się takie rozstrzygnięcia uniewinniające nie oznacza, iż również w przypadku M. K. (2), czy jego brata J. K. (2) występują podstawy do uznania niewiarygodności pomawiających ich depozycji procesowych złożonych przez M. B. (1). Zresztą M. K. (2) nie potrafił powiedzieć dlaczego M. B. (1) go pomawiał i jaki w tym miał cel, sugerując przy okazji w sposób zupełnie niezrozumiały, iż oskarżony B. czerpał korzyść z prostytucji uprawianej przez obecną jego (B.) dziewczynę.

Wyjaśnienia te to przykład próby manipulacji, mającej na celu przedstawienie osoby pomawiającej w jak najgorszym świetle, przy wyłapaniu szeregu szczegółów, które w rzeczywistości nie mają istotnego znaczenia w sprawie. Jak bowiem wyżej wskazano, oskarżony M. B. (1) znał doskonale braci K., więc, pomawiając ich w sposób uznany za wiarygodny o udział w obrocie narkotykami doskonale wiedział, o kim dokładnie w kontekście tego obrotu mówił.

W taki sam sposób, z uwagi treść należy ocenić wyjaśnienia J. K. (2). J. K. (2) bowiem nie przyznał się do winy przecząc, by w ogóle wiedział, o co chodzi, zaprzeczył, by znał M. B. (1) i by nosił pseudonim (...) (k. 16-18, 20-21 teczki personalnej nr 69), zaprzeczył, by znał kogokolwiek z zarzutów, choć jednocześnie przyznał, iż posiadał wiedzę (z aresztu), że B. mieszka na R. a więc, gdzie i on mieszka, że uprawiał zapasy w klubie sportowym (...) (co wskazuje, iż M. B. (1) dobrze kojarzył (...) z zapaśnikami, choć jako zapaśnika wskazywał (...), przyznając się jednocześnie na rozprawie w dniu (...) (...) r. do pomyłki w tym względzie – k. 4270), jak i przecząc, by z bratem posiadał ścisłe relacje. Jednocześnie oskarżony ten nie potrafił, jak jego brat, powiedzieć, dlaczego M. B. (1), którego w ogóle nie znał, z którym nie miał żadnego kontaktu pomawiał go o udział w obrocie narkotykami (k. 46-49, 61-64 t.p. nr 69).

Podobnie J. K. (2) wyjaśnił na rozprawie, podtrzymując w/w wyjaśnienia i nadal nie znajdując powodu, dla którego miałby zostać fałszywie obciążony przez oskarżonego B. (k. 4077-4079).

Powyższe wyjaśnienia obu oskarżonych nie mogą więc zostać uznane za wiarygodne, gdyż w żaden logiczny sposób nie przekonują, by M. B. (1) niezgodnie z prawdą ich pomawiał o udział w tym przypisanym obrocie narkotykami bądź by mylił ich osoby z kimś innym. Skoro zaś ci oskarżeni przeczą, by w ogóle w tych zdarzeniach brali udział, to tym bardziej nie mogą przekonywać wynikające z ich wyjaśnień, zwłaszcza M. K. (2) sugestie co do prawdziwości depozycji M. B. (1) co do ilości narkotyków, jakie na podstawie tych wyjaśnień zostały przyjęte w zaskarżonym wyroku.

W świetle tego, co wyżej powiedziano, nie można uznać za zasadne zarzutów podniesionych w apelacji przez obrońcę oskarżonych K. – adw. A. W. (2) w pkt 1d tiret pierwsze pod literami aa oraz ee.

Dodać też należy, iż apelujący nie stara się wyjaśnić, dlaczego stawia zarzuty w pkt 1d tiret czwarte czy piąte, które w ogóle nie dotyczą oskarżonych braci K.. Według zarzutów aktu oskarżenia przecież bracia K. nie mieli styczności z kokainą, natomiast w świetle omówionych wyżej wyjaśnień M. B. (1) nie sposób doszukiwać się informacji, by o działalności braci K. posiadali wiedzę M. T. (2) czy T. S., choć M. T. (2) znał określenie (...), o czym jeszcze niżej będzie mowa.

Również w świetle wyjaśnień M. B. (1), który w sposób jednoznaczny wskazuje na ilości amfetaminy i środków odurzających, będących przedmiotem obrotu z M. K. (2) i J. K. (2) za zupełnie oderwane od tych ustaleń uznać należy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych postawiony w pkt 2 tej apelacji. Przy czym znów należy wyraźnie wskazać, iż ocena wyjaśnień innego sądu, wyrażona w innej sprawie narkotykowej odnosząca się w sposób ogólny do wyjaśnień składanych przez M. B. (1) w żaden sposób nie może rzutować na ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie i do tego odnoszące się wyłącznie do oskarżonych braci K.. Ten zarzut apelacyjny uznać należy więc za chybiony.

Wreszcie za niezasadny uznać należy podniesiony w pkt 1a tej apelacji zarzut naruszenia przepisów dotyczących okazania w dniu (...).(...).(...) r. Należy zauważyć, iż zarzut ten został przede wszystkim oparty na wyjaśnieniach oskarżonego M. K. (2), wedle których przed tą czynnością M. B. (1) miał znajdować się w pokoju obok pokoju, w którym przebywał M. K. (2), co już miało w sobie zawierać sugestię co do osoby tego oskarżonego.

Przede wszystkim należy nadmienić, iż okazanie, o którym mowa w art. 173 k.p.k., przy zachowaniu wymogów, do których odwołuje się skarżący, dotyczy sytuacji, gdy w ogóle osoba okazywana nie jest znana okazywanemu, tu: M. B. (1). Tymczasem przecież oskarżony M. B. (1) znał doskonale nie tylko M. K. (2), ale i J. K. (2), co już wyżej podkreślano, więc z tego powodu rozpoznanie obu na zdjęciach nie mogło dla niego stanowić żadnego problemu. Zresztą sam skarżący zauważa, iż M. B. (1) okazywano zdjęcia osób mu znanych, co tym bardziej wskazuje na niezasadność tego zarzutu, jak i podniesionej na jego poparcie argumentacji na str. (...) apelacji. Skoro bowiem oskarżony znał te osoby, tyle, że pod innym określeniem, zaś poprzez to okazanie udało się osoby te zidentyfikować z imienia i nazwiska, to nie można z takiego okazania czynić skutecznego zarzutu obrazy wspomnianych przez skarżącego przepisów. Na marginesie przy tym należy wspomnieć, iż wskazane przez skarżącego na stronie (...) apelacji „okazanie z dnia (...).(...).(...) r.”, z którego protokół znajduje się na k. 323-329 teczki personalnej nr (...) nie jest tą czynnością, do której odwołuje się skarżący. Czynność ta bowiem została zarejestrowana w protokole z dnia (...).(...).(...) r. na k. 223-228 teczki personalnej nr (...).

Sąd I instancji prawidłowo więc ocenił nie tylko wskazane wyżej wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1), ale i wyjaśnienia J. K. (2) i M. K. (2) w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 171-173. Skoro zaś Sądy obu instancji doszły w tym zakresie do tożsamych wniosków, to brak jest podstaw, by podnosić zarzut błędu w ustaleniach faktycznych.

Na marginesie, za Sądem I instancji także należy wskazać, iż, wbrew depozycjom oskarżonych K. ich pseudonimy były znane innym osobom, jak choćby M. T. (2) , który ze zdjęcia rozpoznał (...) (czyli J. K. (2) – przyp. SA), jak i wiedział (słyszał od (...)), że do grupy (...) należeli „bracia M.” (k. 1954-1955, 5150). Ta okoliczność nie ma tu jednak większego znaczenia, skoro wyjaśnienia M. T. (2) dotyczyły uczestnictwa w/w w grupie (...), co akurat w realiach niniejszej sprawy okazało się nieuzasadnione. Natomiast fakt posługiwania się przez M. B. (1) określeniem (...), wynikający z wyjaśnień M. T. (2) tylko w tym względzie dodatkowo wspiera wyjaśnienia oskarżonego B. odnośnie prawidłowego rozpoznania braci K..

W świetle powyższych okoliczności żadnych zastrzeżeń nie budzą ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, na podstawie których Sąd ten skazał oskarżonego J. K. (2) w pkt 38 oraz M. K. (2) w pkt 44 zaskarżonego wyroku. Jedynie, jak wspomniano już wyżej w pkt III, z uwagi na uniewinnienie oskarżonego M. K. (2) od udziału w zorganizowanej grupie (W. M.) zaszła konieczność wyeliminowania z opisu przypisanego mu czynu działania w zorganizowanej grupie przestępczej, o czym Sąd Apelacyjny orzekł w wyroku w pkt IIr.

Poza tym zastrzeżeń nie budzi przyjęcie przez Sąd Okręgowy wskazanych w punktach 38 i 44 kwalifikacji prawnych przestępstw (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.). Mimo wyeliminowania z opisu czynu przypisanego oskarżonemu M. K. (2) działania w zorganizowanej grupie przestępczej nadal zachodziła konieczność przyjmowania w kwalifikacji tego czynu także art. 65 § 1 k.k. a to z tego powodu, iż Sąd Okręgowy słusznie przyjął, iż ta działalność narkotykowa stanowiła stałe źródło dochodu (utrzymania) oskarżonego.

W przypadku J. K. (2) żadnych zastrzeżeń nie budziły orzeczenia w zakresie kar, jak i warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary 2 lat pozbawienia wolności na okres 5 lat (pamiętając o koniecznym stosowaniu w tej sprawie przepisów kodeksu karnego obowiązujących w czasie popełnienia tego przestępstwa – art. 4 § 1 k.k.), oddania oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, zaliczenia na poczet orzeczonej grzywny okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania, który to okres znajdował odzwierciedlenie w dokumentach na k. 5-6 i 60 t.p. nr 69 oraz orzeczonej nawiązki (punkty 38-42 zaskarżonego wyroku).

W przypadku M. K. (2), z uwagi na wyeliminowanie działania oskarżonego w warunkach grupy przestępczej, jak i z uwagi na ustalenie, iż oskarżony ten nie był karany (k. 9027) należało złagodzić orzeczoną wobec niego karę pozbawienia wolności do 2 lat i 6 miesięcy, mając na uwadze przytaczane prawidłowo przez Sąd I instancji okoliczności wpływające na wymiar kar – poza udziałem w grupie i karalnością (sekcja 4 formularza uzasadnienia na str. 230). Mając na uwadze dość rozległą działalność narkotykową oskarżonego a zwłaszcza dość znaczne ilości różnego rodzaju narkotyków, będących przedmiotem obrotu dalsze łagodzenie orzeczenia o karze nie mogło już wchodzić w grę. Tym samym orzeczone wobec M. K. (2) łącznie kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda uznać należy za w pełni sprawiedliwe i zgodne z zasadami określonymi w art. 53 k.k. Także zastrzeżeń nie budzi orzeczony w pkt 47 przepadek równowartości korzyści majątkowej na podstawie art. 45 § 1 k.k., jak i orzeczona w pkt 48 nawiązka.

Z uwagi natomiast na uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego w pkt 43 zaszła konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku co do orzeczonej w pkt 45 kary łącznej pozbawienia wolności a tym samym co do zaliczenia wskazanego prawidłowo w pkt 46 okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania (wynikającego z dokumentów na k. (...) i 65 t.p. nr 67) na poczet orzeczonej i zmienionej przez Sąd Apelacyjny kary jednostkowej pozbawienia wolności. O powyższych zmianach Sąd Apelacyjny orzekł wyrokiem w pkt II r, s.

H.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu D. M. (2) w pkt 50.

Przestępstwo to polegało na tym, że oskarżony w okresie od początku (...) r. do (...) r. w P. w ramach czynu ciągłego i czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu (utrzymania) uczestniczył w obrocie (...) kg amfetaminy o wartości 97.500 zł oraz 1 kg kokainy o wartości co najmniej 140.000 zł, z czego co najmniej 250 gram kokainy wspólnie i w porozumieniu z P. K. (1), nabywając je od M. M. (1) i M. B. (1) a także w okresie (...) r., działając wspólnie i w porozumieniu z mężczyzną o ps. (...) uczestniczył w obrocie co najmniej 20.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej (...).000 zł oraz 5 kg marihuany o wartości co najmniej 70.000 zł, które nabył od M. B. (1) i M. M. (1) celem dalszej ich sprzedaży.

Sąd Okręgowy ustalenia dotyczące tej działalności narkotykowej D. M. (2), ps. (...) przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 49, 50-51. Sąd I instancji te ustalenia dotyczące konkretnie udziału oskarżonego D. M. (2) w obrocie wskazanymi wyżej narkotykami, jak i jego udziału w tym obrocie z mężczyzną o ps. (...) i z P. K. (1) oparł na wyjaśnieniach oskarżonego M. B. (1), o których niżej. Sąd I instancji dał temu jasny wyraz w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 123, 124, 134, 139-140, poddając te wyjaśnienia, jako pomówienia na str. 145-152 uzasadnienia należytej ocenie.

Należy jednocześnie nadmienić, iż Sąd I instancji prawidłowo ustalił na podstawie wyjaśnień M. B. (1), iż D. M. (2) był członkiem zorganizowanej grupy przestępczej W. M. zajmującej się działalnością narkotykową, którą to prawidłowość wykazano już wyżej w pkt III przy omówieniu ustaleń dotyczących tej grupy.

Należy więc w przypadku wyjaśnień M. B. (1) wskazać na te ich fragmenty, które są istotne z punktu widzenia omawianego tu wątku sprawy, nie powtarzając już tych, jakie wyżej przytoczono co do wspomnianej grupy przestępczej i udziału w niej D. M. (2).

M. B. (1) podczas przesłuchania w śledztwie w dniu (...).(...).(...) r. pierwszy raz odniósł swoje wypowiedzi do osoby D. M. (2). Wskazał wówczas, iż chłopak o ksywie (...) (P. K. (1) – przypis SA), co do którego wskazał na miejsce, w którym mieszkał, specjalizował się w kokainie a także wskazał ogólnie, iż narkotyki przywoził m.in. (...), (...) ze S. i (...) do ich miejsc zamieszkania (k. 61 teczki personalnej nr (...)). Wskazując zaś na ilości i rodzaj sprzedanego im narkotyku, podał podczas tych wyjaśnień, iż (...) do spółki z (...) (czyli D. M. (2) – przyp. SA) kupili od nich (czyli M. B. (1) i M. M. (1) – przyp. SA) 5 kg marihuany w cenie (...).000 zł za 1 kg, około 20.000 tabletek ekstazy w cenie 1,1-1,2 zł, które to tabletki były robione „na amfetaminie” (k. 61 t.p. nr (...)). Oskarżony B. wyjaśnienia w tym względzie potwierdził na rozprawie w dniu (...) (...) r. (k. 4276). Na rozprawie w dniu (...) r. M. B. (1) wprost wskazał, iż w toku składanych w śledztwie wyjaśnień precyzował ilości branych od nich narkotyków przez poszczególne osoby, w tym (...), (...) i (...), wskazując, iż D. M. (2) i (...) wzięli od nich około (...).000 tabletek ekstazy, podając też, że w przypadku P. K. (1) brana była raczej amfetamina (k. 4305).

M. B. (1), podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. t.p. nr (...) dodatkowo podał, iż (...) kupował razem z (...) od niego i (...) (czyli M. M. (1) – przyp. SA) kokainę, biorąc za każdym razem 50 gram i takich razów było co najmniej 5 w (...) r., podkreślając, że ta kokaina była brana przez nich tylko w (...) r. i sprzedawali ją po 140 zł za gram. M. B. (1) wskazał przy tym, iż ta kokaina pochodziła od M. a przywoził ją dla nich w ilościach od 300 do 500 gram jednorazowo (B. i M. – przyp. SA) (...) (czyli R. S. (2) – przyp. SA) w co najmniej 5 kursach (k. 398 t.p. nr (...)). Oskarżony potwierdził te wyjaśnienia na rozprawie w dniu (...) r. (k. 4350-4351).

Sąd I instancji, przytaczając w treści uzasadnienia wyroku wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) dokładnie wskazał na te ich fragmenty dotyczące ilości i rodzaju narkotyków, do których odnosił się ten oskarżony a które były w tak znacznych ilościach sprzedawane, tj. były przedmiotem obrotu przede wszystkim z D. M. (2), gdyż w tym wątku w niniejszym postępowaniu ta okoliczność jest najistotniejsza. Podkreślić przy tym trzeba, iż M. B. (1) nie miał wątpliwości, iż mówiąc o (...) miał na myśli D. M. (2), zaś mówiąc o (...) miał na myśli P. K. (1). Wynika to nie tylko z prawidłowego wskazania ich miejsc zamieszkania (konkretnych adresów) w P. podczas eksperymentu procesowego w dniu (...).(...).(...) r. (k. 85-89 t.p. nr (...)), to nadto jednoznacznie rozpoznał te osoby z okazywanych mu jakże licznych wizerunków (ze zdjęć na k. 239-264) podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. (k. 223-228 t.p. nr (...)). Rozpoznanie to zresztą nie może budzić wątpliwości, gdyż oskarżony B. znał bardzo dobrze te osoby z racji częstych kontaktów narkotykowych z nimi. Zresztą, co do D. M. (2) oskarżony B. nie miał żadnych wątpliwości, skoro z nim występował razem na ławie oskarżonych w niniejszym postępowaniu i o nim już mówił podczas rozprawy w dniu (...).(...).(...) r. (k. 4238) i potwierdził na rozprawie w/w wyjaśnienia, które to potwierdzenie dotyczy także P. K. (1) (k. 4343-4346).

M. B. (1) w swoich jakże obszernych wyjaśnieniach wskazywał na źródła zaopatrywania się przez niego i M. M. (1) w różne narkotyki, w tym także kokainę, co dokładnie wynika z treści przytaczanych przez Sąd I instancji konkretnych części tych wyjaśnień w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 105-145. Notabene, wyjaśnienia te, jeżeli chodzi o zaopatrywanie w narkotyki m.in. B. choćby znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach M. T. (2) czy R. S. (2), do których się już wyżej odnoszono poprzez pryzmat zarzutów apelacyjnych kwestionujących wiarygodność wyjaśnień tych osób.

Sąd I instancji prawidłowo, zgodnie z zasadami art. 7 k.p.k. ocenił pomawiające w tym zakresie wyjaśnienia M. B. (1). Trzeba nadmienić, iż w świetle zarówno wyjaśnień M. B. (1), jak i innych dowodów dotyczących tego wątku sprawy Sąd Apelacyjny nie dostrzega jakichkolwiek treści, z których mogłaby wynikać celowość fałszywego pomówieniu D. M. (2).

D. M. (2) nie przyznał się do winy i w ogóle do kontaktów z narkotykami (k. 19-22 t.p. nr 47 i k. 4082-4083). Oskarżony M. przyznał jednak, iż spośród oskarżonych znał W. M., M. B. (1) i M. M. (1), dodając, iż znał ich z treningów, przyznając przy tym, iż był zapaśnikiem i rozmawiali o treningach i zapasach.

Wyjaśnienia te słusznie zostały uznane przez Sąd Okręgowy za niewiarygodne co do istoty sprawy (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 173-174). Nie dość bowiem, że wyjaśnienia te pozostawały w rażącej sprzeczności z pomawiającymi go konsekwentnie wyjaśnieniami M. B. (1), słusznie uznanymi w tym zakresie w niniejszym postępowaniu za wiarygodne, to nadto D. M. (2) nie wskazał na żaden konkretny i logiczny powód dlaczego akurat o tę działalność i to jeszcze w strukturach zorganizowanej grupy przestępczej W. M. miałby zostać w sposób niezgodny z prawdą pomawiany przez M. B. (1), z którym znał się z racji choćby wspólnych zainteresowań sportowych. To, że oskarżony B. miałby mu rozkazywać czy nim dyrygować na sali treningowej podczas zajęć, co doprowadziło do pewnych napięć między nimi nie jest żadnym sensownym wytłumaczeniem kierowania względem niego fałszywych pomówień. Podobną postawę procesową przyjął P. K. (1) , który także zaprzeczał, by z tą działalnością narkotykową miał coś wspólnego, choć przyznał, iż znał W. M., (...), (...) oraz D. M. (2) z sali zapasów (k. 2815-2817, 2818-2819). Zeznania (wyjaśnienia) te należy więc ocenić w tożsamy sposób jak wyjaśnienia D. M. (2). Należy przy tym zauważyć, iż P. K. (1) został za ten obrót narkotykami skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w P. w sprawie (...) (...), na co zwraca uwagę Sąd I instancji na str. 91 uzasadnienia.

Mając więc na uwadze dokonaną przez Sąd Okręgowy prawidłową ocenę w/w dowodów, w tym zwłaszcza wyjaśnień M. B. (1) i sprzecznych z nimi wyjaśnień D. M. (2), nie można uznać za uzasadnionych zarzutów postawionych w apelacji obrońcy oskarżonego M. – adw. M. S. (2) w pkt 1d, pkt 4. Nadto Sąd Apelacyjny wyżej w poszczególnych punktach wykazywał także niezasadność pozostałych zarzutów postawionych w tej apelacji, odnoszących się m.in. do wyjaśnień składanych w niniejszej sprawie przez M. B. (1), jak i do innych dowodów, co także rzutuje na niezasadność wykazywania przez apelującego nie tylko błędów natury procesowej, mających wpływ na treść zaskarżonego wyroku, ale i błędnych ustaleń faktycznych, opartych na pomawiających każdego z oskarżonych wyjaśnieniach M. B. (1). Na marginesie wspomnieć trzeba, iż apelujący w rzeczywistości nawet nie starał się wyjaśnić, jaki wpływ na ustalenia dotyczące omawianego tu przestępstwa, opartego na konkretnych wyjaśnieniach oskarżonego B. miały ogólne zarzuty podnoszone w tej apelacji, do których to zarzutów już Sąd Apelacyjny odnosił się wyżej w poszczególnych puntach, w tym zwłaszcza w pkt I.

W świetle powyższych okoliczności żadnych zastrzeżeń nie budzą ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, na podstawie których Sąd ten skazał oskarżonego D. M. (2) w pkt 50 zaskarżonego wyroku.

Poza tym zastrzeżeń nie budzi przyjęcie przez Sąd Okręgowy wskazanej w pkt 50 kwalifikacji prawnej przestępstwa narkotykowego w związku z art. (...) k.k. i art. 65 § 1 k.k. (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.).

W przypadku D. M. (2) żadnych zastrzeżeń nie budziły orzeczenia w zakresie kar pozbawienia wolności i grzywny. Mając na uwadze prawidłowo przytoczone okoliczności nie tylko przemawiające na niekorzyść, ale i na korzyść oskarżonego (sekcja 4 formularza uzasadnienia na str. 231), pamiętając o rodzaju i ilościach narkotyków, w których obrocie uczestniczył D. M. (2), jak i spełnienie dwóch warunków (uczynienie z popełnienia przestępstw stałego źródła dochodu i działanie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej) wskazanych w art. 65 § 1 k.k., wpływających na obostrzenie kary a także ustawowe zagrożenie karą przewidziane w art. 56 ust. 3 u.p.n. (od 2 do (...) lat pozbawienia wolności) karę pozbawienia wolności orzeczoną w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy a więc w dolnej granicy ustawowego zagrożenia łącznie z orzeczoną grzywną w liczbie 200 stawek dziennych w wysokości po 200 zł uznać należy za karę w pełni sprawiedliwą, spełniającą wymagania zakreślone dla niej w art. 53 k.k. (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.).

Skoro zaś żadnych zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego nie budzą kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone za oba przestępstwa (tu: poza przestępstwem narkotykowym, także za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. w wymiarze 2 lat – pamiętać należy o ustaleniach faktycznych wskazujących na istotną rolę tego oskarżonego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej W. M., co przekładało się na ustalenie wysokiego stopnia szkodliwości społecznej tego czynu a tym samym i na konieczność orzeczenia kary odbiegającej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia, które w chwili popełnienia czynu wynosiło 3 miesiące) to również wymierzenie oskarżonemu w pkt 51 wyroku kary łącznej wynikającej z połączenia orzeczonych kar jednostkowych w trybie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. (w granicach od 3 lat i 6 miesięcy do 5 lat i 6 miesięcy) w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności a więc wymiarze zbliżonym do dolnej granicy, nie może budzić żadnych zastrzeżeń.

Także takich zastrzeżeń nie budzi orzeczenie wobec oskarżonego w pkt 52 na stosowny cel społeczny nawiązki na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n.

I.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. przypisane oskarżonemu B. P. w pkt 53.

Przestępstwo to polega na tym, że B. P. wraz z ustaloną osobą (D. P. (1) – jego bratem), w okresie od (...) (...) r. w P., działając w ramach art. (...) k.k. wziął udział w obrocie 3 kg amfetaminy o wartości (...).000 zł, nabywając ją w 2 transzach od M. B. (1) i M. M. (1) celem dalszej odsprzedaży.

Sąd I instancji ustalenia faktyczne dotyczące tego przestępstwa przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 54. Zostały one oparte przede wszystkich na wyjaśnieniach M. B. (1), ale i częściowo na wspierających je wyjaśnieniach samego B. P., który do winy nie przyznał się.

Sąd I instancji zwrócił uwagę na wyjaśnienia oskarżonego M. B. (1) dotyczące tego wątku w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 129, 131, 141-142. Nie ulega wątpliwości, iż głównym dowodem w sprawie dotyczącej przypisanego oskarżonemu P. przestępstwa są w/w wyjaśnienia M. B. (1), które to wyjaśnienia dotyczą także poszukiwanego listem gończym i na podstawie (...) brata B. P. D. P. (1).

M. B. (1) już na wstępnym etapie śledztwa, bo podczas przesłuchania w dniu (...) (...) r., kiedy to wymieniał poszczególne osoby, z którymi on z M. M. (1) handlowali narkotykami podał, iż, cyt.: „ B. P. z G. razem z bratem brał od nas amfetaminę, parę kilo” (k. (...) teczki personalnej nr (...)). Na rozprawie w dniu (...) (...) r. podtrzymał te wyjaśnienia (k. 4270). Na tej rozprawie oskarżony wprawdzie „nie pamiętał”, gdzie poznał B. P., ale posiadał wiedzę, iż on z bratem D. byli związani z (...) grupami przestępczymi. Nadto oskarżony B. w sposób jasny wskazywał, od kogo dowiedział się o osobie P., w tym wskazując na swoją żonę D. W. (k. 4267), dodając przy tym, iż posiadał telefoniczny kontakt z B. P. przed transakcjami (k. 4269), nie pamiętając, co przecież po tylu latach jest oczywistym, kto podał P. jego numer telefonu (k. 4269).

Oskarżony B. na tej rozprawie także odniósł się do zapytania B. P., czy widział go w obecności D. W., twierdząc, że mogło tak być, choć tego nie pamięta, podając jednocześnie, że B. P. został wezwany na jego sprawę rozwodową, ale się nie stawił na rozprawę (k. 4268).

M. B. (1) podczas kolejnego przesłuchania w śledztwie w dniu (...).(...).(...) r., także wskazując na konkretne osoby, z którymi brał udział w obrocie narkotykami, podał, iż we wskazanym przez siebie okresie czasu (okres ten sprecyzował podczas przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. – k. 332 t.p. nr (...), co potwierdził na rozprawie w dniu (...) r. – k. 4349) sprzedali (M. B. (1) i M. M. (1) – przyp. SA) B. P. i jego bratu 3 kg amfetaminy w cenie po 6,50 zł za gram. Oskarżony B. wskazał zgodnie z prawdą, iż te osoby na czas przesłuchania mieszkały w G. a pochodziły w G.. P. marihuanę odbierali w P. z ich „magazynu” na ul. (...). Jednocześnie oskarżony B. nie potrafił powiedzieć, gdzie poznał braci P. (k. 76 t.p. nr (...)). M. B. (1) wyjaśnienia te potwierdził na rozprawie w dniu (...) r. (k. 4307-4309). Należy przy tym wspomnieć, iż z tych wyjaśnień wynika jasno, choć oskarżony B. nie pamiętał okoliczności poznania B. P., jak i nie potrafił powiedzieć na temat okoliczności tejże znajomości, jak i łącznego spotkania się z nim, natomiast logicznie i zrozumiale przy tym wskazał, iż te konkretne transakcje w zakresie ilości narkotyków zapamiętał, gdyż nie były to ilości na wielką skalę (k. 4308-4309), co zresztą jest zgodne z jego twierdzeniami, jakie już w niniejszym uzasadnieniu przytaczano co do podawanych rozbieżności w ilościach narkotyków, jakimi obracał z poszczególnymi osobami czy grupami przestępczymi.

M. B. (1) w tożsamy sposób wyjaśnił podczas przesłuchania w śledztwie w dniu (...).(...).(...) r., gdzie dokładniej przytoczył okoliczności sprzedaży B. P. amfetaminy w ilości 3 kg po (...).000 zł za kilogram, którą telefonicznie zamawiał B. P. a osobiście przed zakupem próbował jej D. P. (1), gdyż im zależało na dobrej jakości narkotyku, gdyż B. P. twierdził, że przemycają ją dalej do N., więc zależało im na dobrej jakości amfetaminy. Jak podkreślił to oskarżony B., amfetamina ta była faktycznie dobrej jakości, gdyż jej z (...) nie mieszali. M. B. (1) sprecyzował, iż amfetaminę bracia P. nabyli w dwóch transzach: raz 1 kg a drugi raz 2 kg. Na tej podstawie oskarżony B. logicznie wskazał na tę cenę, przyznając, iż wcześniej pomylił się, gdy twierdził, że sprzedali ją P. za 6.500 zł za 1 kg. Poza tym z wyjaśnień tych wynika dość dobra znajomość B. z B. P. w tamtym czasie, skoro także spotkali się w H. w k. (...) r. przy granicy z N. (1) w związku z załatwianiem przez P. heroiny (k. 495 i 496 t.p. nr (...)). M. B. (1) wyjaśnienia te potwierdził na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r.

Sąd I instancji zasadnie tym wyjaśnieniom co do istoty sprawy dał wiarę. W tym zakresie są one wyjątkowo konsekwentne i jasne. Poza tym nie ma żadnych podstaw, jak to stara się sygnalizować sam oskarżony P., jak i jego obrońca, iż oskarżony B. miał motywy, by fałszywie obciążyć oskarżonego P.. Trzeba od razu nadmienić, iż M. B. (1) nie obciążył tylko B. P., ale obu braci P., którzy działali razem i w porozumieniu. Poza tym nie ulega przecież wątpliwości, iż B. P. zajmował się działalnością narkotykową, co jasno wynika z jego danych o karalności (k. 9030-9032).

B. P. początkowo nie przyznał się i odmówił złożenia wyjaśnień (k. 31-33 teczki personalnej nr 65). Na rozprawie w dni (...).(...).(...) r. znów wprawdzie przyznał się do popełnienia tego czynu, ale zaprzeczył, by było tak, jak to jest w zarzucie, gdyż starał się przekonać, iż był nieświadomym tego, że przewozi 3 kg amfetaminy. Twierdził bowiem, iż wiózł ją na prośbę D. W., którą znał od kilku lat i łączyły go z nią intymne stosunki i to od niej M. B. (1) dowiedział się, że jego brat jest oskarżony w G. w sprawie narkotykowej. Abstrahując od tego od kogo M. B. (1) dowiedział się czym zajmują się bracia P. i w jakich okolicznościach poznali się oni z B., co nie ma w tej sprawie żadnego znaczenia (nie ulega przecież wątpliwości, iż B. znał braci P. i wiedział, że mają oni związki z przestępczością narkotykową) oskarżony B. P. w sposób zupełnie nielogiczny próbował przekonać, że faktycznie przewoził paczki z narkotykami, choć nie wiedział, co jest w tych paczkach i że to robił na prośbę D. W., mającej działać „za plecami B.” i twierdzącej, że będzie przewoził „ komponenty prawdopodobnie do produkcji narkotyków”, zaś on miał z tego korzyść w postaci seksu. Oskarżony w sposób zupełnie niezrozumiały starał się przekonać, iż to działanie „za plecami B.” miało polegać na tym, że B. miał myśleć, że to on (oskarżony P.) chciał to kupić a to było dla niej. Oskarżony więc przyznał, iż faktycznie dwa razy dostał towar od B. i to na prośbę B. zawiózł ten towar do O. do D. W.. Oskarżony P. przy tym „plącze” się w wyjaśnieniach, twierdząc, że to D. coś chciała z tym zrobić, ale nie wiedział co, ale ona twierdziła, że za plecami B. chciała zarobić pieniądze, przy czym ona załatwiła z B. w ten sposób, że niby on (oskarżony P.) zapłaci B. za ten towar dopiero wtedy, gdy dalej, cyt.: „niby to sprzedam” a tymczasem towar był dla niej a on miał tylko go przewieźć (k. 4083-4084). W podobny sposób oskarżony P. wyjaśniał na rozprawie w dniu (...) r., gdy starał się podważyć wiarygodność wyjaśnień M. B. (1) (k. 4311-4312). W tych wyjaśnieniach przyznał, że domyślał się, że to były narkotyki, bo wiedział, że B. zajmuje się narkotykami i że jak dwa razy przyjechał z T. do O., to dwa razy na życzenie D. W. tak się zachował.

Należy zauważyć, iż ta konstrukcja faktyczna podana przez oskarżonego jest tak kuriozalna, że nie da się po prostu ze zdroworozsądkowego spojrzenia w nią uwierzyć. Oskarżony P. z jednej strony przyznaje, iż faktycznie otrzymał taką ilość narkotyków od M. B. (1), czym w sposób jasny potwierdza wyjaśnienia tego oskarżonego. Natomiast z drugiej strony opowiada zmyśloną historię o rzekomym przewiezieniu tych narkotyków z P. do O., zamieszkując przy tym samemu w G. i przyjeżdżając taki kawał drogi tylko po to, by przywieźć na życzenie D. W. od M. B. (1) narkotyki. Ta opowieść nie trzyma się, mówiąc kolokwialnie „kupy”. Nic przecież nie stało na przeszkodzie, by M. B. (1) za pośrednictwem związanej z nim wówczas D. W. sam rozprowadzał te narkotyki, na czym zarobiłaby i D. W.. Czynienie zaś takich kombinacji „za plecami M. B. (1)” jest po prostu w tych okolicznościach niezrozumiałe. Trzeba przy tym zauważyć, iż sama postawa procesowa oskarżonego P. przy takich wyjaśnieniach jest niezrozumiała. Skoro bowiem oskarżony nie miał świadomości co przewoził a więc miał nie wiedzieć, że to jest amfetamina, to tylko dziwić może jego oświadczenie na rozprawie, kiedy wyrażał chęć dobrowolnego poddania się karze, tyle że karze wolnościowej (k. 4249). Nadto oskarżony nie potrafił w rzeczywistości wyjaśnić dlaczego M. B. (1) miałby go pomawiać, twierdząc wyraźnie, iż to B. P. wraz z bratem chcieli od niego nabyć amfetaminę i to uczynili dwukrotnie. Natomiast w tym „biznesie” handlujący nie przekazuje takich hurtowych ilości narkotyków (3 kg amfetaminy) „za darmo”, a tym samym nie przekonują zapewnienia oskarżonego, że zarówno za pierwszym a tym bardziej drugim razem, bez zapłaty za pierwszą paczkę, otrzymał te paczki z narkotykami za darmo (k. 4312).

Również nie przekonuje doszukiwanie się przez B. P. motywu pomówienia go przez B. z tego powodu, że nie stawił się w charakterze świadka na sprawę rozwodową M. B. (1) w Sądzie Okręgowym w P. o sygn. akt (...) (...)/3 w dniu (...).(...).(...) r. (k. 4066). Po pierwsze oskarżony P. wyraził tylko takie przypuszczenie (k. 4084-4085) a nadto oskarżony B. w sposób jasny pomówił o te zdarzenia B. P. podczas przesłuchania w dniach 16 i (...).(...).(...) r. a więc przed wspomnianym dniem rozprawy w sprawie rozwodowej. Sprawa ta nie ma więc w niniejszym postępowaniu żadnego znaczenia na ocenę wyjaśnień M. B. (1).

Na marginesie zaś także należy dodać, iż B. P. w tych wyjaśnieniach przyznał, iż faktycznie spotkał się z B. za granicą, tyle że w hotelu w Niemczech a nie w H.. Abstrahując od miejsca tego spotkania, gdyż nie jest to okoliczność istotna w tej sprawie, nie ulega wątpliwości, iż obaj oskarżeni w tamtym czasie znali się bardzo dobrze, skoro między nimi dochodziło do spotkań towarzyskich a więc to tym bardziej dowodzi, iż M. B. (1) posiadał wiedzę, czym zajmują się bracia P., jak i dowodzi temu, że oskarżony B. nie miał żadnego powodu, by fałszywie obciążać w swoich wyjaśnieniach B. P..

W podobny sposób Sąd I instancji ocenił wyjaśnienia B. P., słusznie konfrontując jej z uznanymi za wiarygodne wyjaśnieniami M. B. (1) i wykazując tym samym niewiarygodność wyjaśnień oskarżonego P.. Pogłębiona przez Sąd Apelacyjny ocena tych dowodów wskazuje więc na zasadność ocen tych dowodów dokonanych przez Sąd I instancji w świetle zasad określonych w art. 7 k.p.k. Tym samym jedynie za polemiczne z tą oceną uznać należy zarzuty apelującego obrońcy oskarżonego B. P. (adw. S. H.) z punktów 1 i 2 apelacji, w których próbował przekonać do racji wynikających z wyjaśnień oskarżonego P. i mającego wynikać z nich powodu pomówienia go przez M. B. (1), jak i do ewentualnego motywu chronienia przez M. B. (1) swojej żony.

Należy zgodzić się z apelującym, iż nie na podstawie wszystkich wyjaśnień M. B. (1) można było dokonać jednoznacznych ustaleń faktycznych i na ich podstawie skazać oskarżonych o każdy z zarzucanych im czynów, co już wyżej wykazano przy omawianiu tych rozstrzygnięć, którymi uniewinniono oskarżonych. I nie chodzi tu o uznanie, że oskarżony B. celowo niezgodnie z prawdą pomawiał szereg różnych osób o działalność narkotykową. Wyżej w pkt I (części ogólna) wskazano w jaki sposób należy podchodzić do jakże obszernych wyjaśnień M. B. (1) i tak też, co do zasady podszedł Sąd I instancji. Tam więc, gdzie te wyjaśnienia były jasne, logiczne, konsekwentne i brak było podstaw do zarzucenia M. B. (1), by miał rzeczywisty powód, by fałszywie pomówić daną osobę, to należało uznać, iż oskarżony ten mówi prawdę, zaś przy ustalaniu ilości i rodzajów narkotyków, jak i ich wartości należało uwzględniać zachodzące istotne i niewytłumaczalne różnice na korzyść oskarżonych. W omawianym zaś tu wątku sprawy nie ulega wątpliwości, iż przytaczane wyżej wyjaśnienia M. B. (1) w konfrontacji z nielogicznymi wyjaśnieniami B. P., który w pewnym sensie przyznał się do winy, potwierdzając te depozycje M. B. (1), pozwalały na ustalenie jednoznacznych ustaleń faktycznych i wykazanie oskarżonemu P. sprawstwa i winy, co znalazło wyraz w skazaniu oskarżonego w pkt 53 zaskarżonego wyroku. Tym samym nie przekonują polemiczne w tym względzie dywagacje skarżącego obrońcy na stronach 3-6 apelacji.

Poza tym zastrzeżeń nie budzi przyjęcie przez Sąd Okręgowy wskazanej w pkt 53 kwalifikacji prawnej przestępstwa narkotykowego z art. 56 ust. 3 u.p.n. w związku z art. (...) k.k. (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.).

W przypadku B. P. żadnych zastrzeżeń nie budziły również orzeczenia w zakresie kar pozbawienia wolności i grzywny. Mając na uwadze prawidłowo przytoczone okoliczności nie tylko przemawiające na niekorzyść, ale i na korzyść oskarżonego (sekcja 4 formularza uzasadnienia na str. 232), pamiętając o rodzaju i ilościach narkotyków, w których obrocie uczestniczył B. P. a także mając na uwadze ustawowe zagrożenie karą przewidziane w art. 56 ust. 3 u.p.n. (od 2 do (...) lat pozbawienia wolności) karę pozbawienia wolności orzeczoną w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy a więc w granicy zbliżonej do minimalnej ustawowego zagrożenia łącznie z orzeczoną grzywną w liczbie 80 stawek dziennych w wysokości po 50 zł uznać należy za karę dość łagodną, spełniającą wymagania zakreślone dla niej w art. 53 k.k. (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.), co znów wskazuje na sprawiedliwość tej kary. Nie ma więc żadnych podstaw, by karę tę jeszcze łagodzić a zwłaszcza, by ją złagodzić do 2 lat pozbawienia wolności, co pozwalałoby na orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., mając na względzie przepisy obowiązujące w dacie popełnienia tego przestępstwa). Nie jest przy tym prawdą, iż czyn ten był incydentem w życiu B. P., o czym świadczą przywołane już wyżej dane o jego karalności. To zaś, że oskarżony prowadzi ustabilizowane życie, założył rodzinę i ma stałą pracę (co zresztą zostało uwzględnione przez Sąd I instancji, skoro Sąd ten dostrzegł pozytywną opinię środowiskową o oskarżonym) spowodowało, iż wymierzona kara nie jest nadmiernie surowa a wręcz zbliża się swoim wymiarem do minimum zagrożenia ustawowego. Jednak wskazane przez Sąd I instancji okoliczności obciążające, wynikające z ilości „twardych” narkotyków, w których obrocie uczestniczył oskarżony, jak i z dotychczasowej karalności oskarżonego nie pozwalały na obniżenie tej kary do ustawowego minimum. To zaś wskazuje na niezasadność postawionego w tej apelacji zarzutu z pkt 3.

Także zastrzeżeń nie budzi orzeczenie wobec oskarżonego w pkt 54 na stosowny cel społeczny niewysokiej w istocie nawiązki na podstawie art. 70 ust. 4 u.p.n.

J.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przypisane oskarżonemu F. K. w pkt 66.

Przestępstwo to polega na tym, że F. K., w okresie od (...) (...) r. do (...) r. w P., działając w ramach czynu ciągłego, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu a tym samym i działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wziął udział w obrocie co najmniej 80.000 sztuk tabletek ekstazy o wartości co najmniej 80.000 zł oraz co najmniej (...) kg amfetaminy o wartości co najmniej 65.000 zł, nabywając je w transzach od M. B. (1) i M. M. (1) celem dalszej odsprzedaży.

Sąd I instancji ustalenia faktyczne dotyczące udziału F. K. w tym obrocie wymienionymi narkotykami przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 69.

Ustalenia powyższe Sąd I instancji poczynił na podstawie wyjaśnień oskarżonego M. B. (1), czemu dał jasny wyraz w sekcji 2 uzasadnienia na str. 137.

Zwracając uwagę na te istotne dla tego wątku sprawy wyjaśnienia M. B. (1) oskarżony ten, w toku okazania mu zdjęć rozpoznał m.in. mężczyznę o ps. (...), czyli F. K., na co wskazuje Sąd I instancji, przytaczając okoliczności poznania się ich przez M. M. (1), co wynika z wyjaśnień na k. 456 teczki personalnej nr (...).

Na rozprawie w dniu (...) (...) r. M. B. (1) przyznał nie tylko, że znał oskarżonego F. K., ale również wskazał, w jakich okolicznościach go poznał oraz przyznał, iż z M. M. (1) prowadził z K. transakcje narkotykowe i to wiele razy, w których albo on (oskarżony B. – przyp. SA) uczestniczył sam, albo uczestniczył w nich M. M. (1) czy M. W. (2). Oskarżony B. w toku tej rozprawy nie potrafił jednak wskazać dokładnie jaka część narkotyków, znajdujących się w opisie w/w czynu została wprowadzona do obrotu z jego udziałem (k. 4266).

M. B. (1) jednak w swoich wyjaśnieniach w tym przedmiocie był precyzyjny w toku wyjaśnień złożonych w dniu (...).(...).(...) r. a więc znacznie bliżej czasu, kiedy te zdarzenia narkotykowe miały miejsce (k. 456 t.p. nr (...)). Oskarżony B. wskazując w tych wyjaśnieniach na różne sytuacje związane z K., A. G. i jego dziewczyną wyjaśnił na temat ich (to jest jego i M. M. (1) – przyp. SA) działalności narkotykowej z udziałem F. K.. Jak wspomniał, K. brał od nich od samego poznania się z nim do (...) (...) r. głównie tabletki ekstazy i amfetaminę. Jak to zauważył oskarżony B., przy „skromnym liczeniu” F. K. kupił od nich co najmniej 80.000 sztuk tabletek ekstazy. Brał je w transzach, początkowo po 1000-3000 sztuk jednorazowo a pod koniec w porcjach po (...).000-15.000 sztuk. Początkowo te tabletki zawoził mu M. W. (2). Jednocześnie oskarżony wskazał na źródło pochodzenia tych tabletek, co znajduje odbicie w wyjaśnieniach wspomnianego przez M. B. (1) (...), czyli M. T. (2) i R. S. (2), jak i cenę sprzedaży tych tabletek K. (te z H. były w sprzedaży po 1.40-1,45 zł a te produkowane przez T. w cenie po 1 zł). Nadto, jak wyjaśnił M. B. (1), od połowy (...) r. K. zaczął kupować od nich także amfetaminę, mając na nią, jak twierdził, zbyt w S.. K. brał od nich amfetaminę w cenie po 6.500-6.700 zł za kilogram i łącznie wziął od nich (...) kg amfetaminy. Transakcje z K. najczęściej miały miejsce w rejonie miejsca zamieszkania, rejonie P. S. a kilka też miało miejsce pod Solarium na Placu (...) w P..

Należy podkreślić, iż wyjaśnienia te są stanowcze, wskazują one wyraźnie na czasokres tej działalności, ilości sprzedawanych przez nich K. tabletek ekstazy, amfetaminy, jak i konkretnych osób w tym uczestniczących oraz miejsca, gdzie były dokonywane transakcje.

Słusznie więc wyjaśnienia te zostały uznane przez Sąd I instancji za w pełni wiarygodne, na podstawie których Sąd ten dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych nie tylko na niekorzyść F. K., ale i niekorzyść samego M. B. (1) (w pkt 9k zaskarżonego wyroku), który do tych transakcji i ilości narkotyków się przyznał. Przyznanie to zaś wynika zarówno z w/w wyjaśnień, jak i z wyjaśnień M. B. (1) na rozprawie (...).(...).(...) r. (k. 4234-4249) a także okoliczności te znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego B. na rozprawie w dniu (...) (...) r. (k. 4265-4266) oraz na rozprawie w dniu (...) r., kiedy podtrzymał w/w wyjaśnienia ze śledztwa (k. 4352).

Oskarżony więc był konsekwentny w swojej postawie procesowej w tym względzie, co tylko przemawia za wiarygodnością tego pomówienia. Dodać przy tym należy, iż z wyjaśnień tych ani innych dowodów nie wynikają żadne okoliczności, które wskazywałyby na celowość niezgodnego z prawdą pomawiania przez M. B. (1) oskarżonego F. K., z którym przecież prowadził interesy narkotykowe, obciążając przy okazji również własną osobę. Wprawdzie oskarżony B. na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r., a więc po kilku latach nie potrafił się już odnieść w szczegółach do wątku F. K., będąc zapytanym czy tabletki, które nabył od niego K. pochodziły z P. czy z H. (k. 4393), ale tejże okoliczności nie można się dziwić, skoro oskarżony swoimi wyjaśnieniami obciążał tak wielką liczbę osób z racji prowadzonej w sposób rozległy działalności narkotykowej. Ze zdroworozsądkowego punktu widzenia nie sposób więc po kilku latach pamiętać takich szczegółów. Jednak oskarżony B. nie miał żadnych wątpliwości, że taką działalność z K. prowadził i że złożone przez niego wyjaśnienia w śledztwie polegały na prawdzie. Tym samym Sąd I instancji trafnie, mając na uwadze zasady art. 7 k.p.k. na tych wiarygodnych wyjaśnieniach poczynił ustalenia co do sprawstwa i winy oskarżonego F. K..

F. K. na etapie śledztwa nie przyznał się do winy i odmówił złożenia wyjaśnień (k. 11-12 i 29-30 t.p. nr 73). Na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. natomiast wprawdzie przyznał, iż od lat znał M. M. (1), ale ta znajomość miała tylko charakter towarzyski, wyjaśnił, że nie znał nikogo z oskarżonych, w tym M. B. (1), jak i nigdy nie handlował narkotykami (k. 4086).

Sąd I instancji zasadnie zatem tym wyjaśnieniom F. K. odmówił wiarygodności (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 176). Nie dość bowiem, iż wyjaśnienia te pozostawały w sprzeczności z wiarygodnymi wyjaśnieniami oskarżonego M. B. (1), to nadto brak było podstaw do uznania, by oskarżony B. miał jakikolwiek powód, wskazujący na celowe niezgodne z prawdą pomówienie F. K. o udział w omawianym tu obrocie tabletkami ekstazy i amfetaminą. Co także istotne, a co nie jest kwestionowane w tej sprawie, a na co celnie zwraca uwagę Sąd I instancji, M. B. (1) znał również miejsce zamieszkania F. K., jak również charakter i miejsce prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jak i wiedział, że w przeszłości F. K. odbywał karę pozbawienia wolności, jak i znał relacje między nim a A. G.. Te okoliczności więc tylko dodatkowo wskazują na wiarygodność wypowiedzi M. B. (1), co znów nie pozwala na uznanie wyjaśnień F. K. za wiarygodne.

W tych zaś okolicznościach sprawy fakt, iż M. W. (2) nie potwierdził depozycji procesowych M. B. (1) (k. 2265-2267, 2268-2268a, (...)-2270, (...)- (...), (...)-2280, (...)- (...), (...)- (...)) nie może w żaden sposób podważać wiarygodności wyjaśnień M. B. (1), tym bardziej, że M. W. (2) skorzystał z uprawnienia do odmowy składania wyjaśnień i zeznań i nic na ten temat nie powiedział.

Ta sama okoliczność dotyczy zresztą oskarżonego M. M. (1) , który nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i w zakresie tego wątku także nie złożył żadnych wyjaśnień.

Tym samym nie budzi wątpliwości przyjęcie przez Sąd I instancji, iż oskarżony F. K. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa. To zaś prowadzi do wniosku, iż zarzut apelacji obrońcy tego oskarżonego – adw. A. T. (1) zawarty w pkt 1b i w pkt 2 tiret drugie nie znajduje uzasadnienia. Treść wyjaśnień M. B. (1) jest w pełni wystarczająca a nie zdawkowa, by na jej podstawie dokonać niekorzystnych dla oskarżonego F. K. ustaleń faktycznych. Tym samym dywagacje apelującego w tym względzie zawarte na str. 9 apelacji nie mogą przekonywać.

Zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego nie budzą też przyjęta do tego przestępstwa kwalifikacja prawna, z zastosowaniem art. 4 § 1 k.k., jak i rodzaj i wymiar orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywny oraz orzeczenia nawiązki na wskazany cel społeczny (pkt 67).

Należy tylko nadmienić, iż Sąd I instancji przytoczył w sekcji 4 formularza uzasadnienia należycie okoliczności, które spowodowały wymierzenie takich kar, w tym kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Mimo więc posiadania pozytywnej opinii w miejscu zamieszkania, co należy poczytać na korzyść oskarżonego, Sąd należycie uwzględnił przede wszystkim znaczny stopień społecznej szkodliwości tego przestępstwa, wyrażający się w dość rozległej i w długim okresie czasu działalności przestępczej oskarżonego K., skoro w tym czasie brał udział w obrocie tzw. narkotykami „twardymi” w postaci substancji psychotropowych: 80.000 tabletek ekstazy i (...) kg amfetaminy. Te zaś okoliczności w powiązaniu przede wszystkim z działaniem w warunkach art. 65 § 1 k.k., jak i uprzednia karalność oskarżonego (k. 8916-8917, 9033-9034) powodowały konieczność wymierzania takich kar, co w świetle zasad określonych w art. 53 k.k. znajduje uzasadnienie.

Powyższe więc przekonuje, iż apelacja obrońcy oskarżonego F. K. nie zasługuje na uwzględnienie.

K.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 u.p.n. przypisane oskarżonemu W. J. w pkt 61.

Przestępstwo to miało polegać na tym, że oskarżony W. J. miał, wedle zarzutu i opisu przypisanego mu czynu, w (...) bądź (...) (...) r. w P., uczestniczyć w obrocie środków odurzających w postaci co najmniej 2 kg marihuany o wartości co najmniej (...).000 zł, zakupując ten środek od M. B. (1) i M. M. (1) za pośrednictwem ustalonej osoby (czyli S. E. ps. (...), Farelka) celem dalszej odsprzedaży.

Sąd I instancji ustalenia faktyczne dotyczące tego czynu przytoczył w sekcji 1 formularza uzasadnienia na str. 63. Wynika z nich sam fakt nabycia przez W. J. od w/w obu oskarżonych 2 kg marihuany, którą ci wcześniej odkupili od Z. T., a transakcja ta miała nastąpić zimą (...) r, na W., w rejonie magazynu przy ul. (...), a uczestniczył w niej także S. E., który „zorganizował” (...) jako nabywcę. Wedle tych ustaleń M. B. (1) i M. M. (1) sprzedali (...) marihuanę w cenie (...).500 zł za kilogram, z czego S. E. za „znalezienie” klienta zarobił 500 zł od kilograma.

Sąd Okręgowy, dokonując tych ustaleń faktycznych oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego M. B. (1), czemu dał wyraz w sekcji 2 formularza uzasadnienia na str. 131 i 134. Przy czym Sąd I instancji na str. 131 wskazuje, iż M. B. (1) wyjaśnił o odbiorcy marihuany, który był mężczyzną z P., przytaczając przy tym treść wyjaśnień tego oskarżonego, które stanowiły podstawę wydanego rozstrzygnięcia skazującego W. J., natomiast na str. 134 uzasadnienia Sąd I instancji zauważa, iż tę transakcję z (...) załatwiał (...) i S. E., jednak przy tej transakcji M. B. (1) nie był obecny i nawet nie osiągnął z tego żadnego zysku.

Ta ocena dowodów powinna już dać Sądowi I instancji wiele do myślenia. Skąd bowiem oskarżony B. miał znać takie szczegóły związane z tą transakcją, skoro w ogóle nie był jej świadkiem. Skoro zaś, jak przyjmuje to Sąd I instancji, akurat z tytułu tej transakcji M. B. (1) nie odniósł żadnego zysku, to trudno przyjąć, by W. J. miałby w tym przypadku nabywać tę marihuanę m.in. od M. B. (1), co wynika z treści wyroku skazującego.

Sąd I instancji, dokonując niekorzystnych dla oskarżonego J. ustaleń, wskazał na wyjaśnienia M. B. (1) złożone na k. 223-264 teczki personalnej nr (...) (str. 131 uzasadnienia). Jednak w teczce tej takie jedno przesłuchanie, ujęte w jednym protokole, nie występuje i na tych wszystkich kartach trudno doszukiwać się tych okoliczności, na które wskazuje Sąd I instancji. Należy zauważyć, iż na k. 223-228 oskarżony B. rozpoznawał ze zdjęć poszczególne osoby i tu rozpoznał m.in. S. E., natomiast nie złożył żadnych wyjaśnień na temat w/w zdarzeń. Natomiast z przebiegu rozprawy z dnia (...) r. wynika, iż kolejne przesłuchanie M. B. (1) miało miejsce na k. 323-329, 330-333 itd. Nie ma więc tutaj zakresu kart wskazanych przez Sąd Okręgowy (k. 4.343-4.353 i kolejne protokoły rozprawy, kiedy przesłuchiwano M. B. (1)).

Oskarżony M. B. (1) w toku przesłuchania w dniu (...).(...).(...) r. wskazał, iż ze zdjęć rozpoznał (...), czyli W. J. i jemu sprzedał 2 kg marihuany w (...) lub (...) (...) r. i w tej transakcji uczestniczył także S. E., który przyprowadził (...) i za to otrzymał pieniądze (k. 343 teczki personalnej nr (...)). Nie ulega wątpliwości, iż to ta wypowiedź M. B. (1) posłużyła postawieniu zarzutu W. J..

Jednak wspomnieć należy wyraźnie, iż w przypadku tego czynu oskarżony B. w swoich wyjaśnieniach nie jest konsekwentny. Na rozprawie bowiem w dniu (...) (...) r. oskarżony B. wprawdzie przyznał, iż widywał w różnych miejscach W. J. w P. w obecności różnych osób związanych z handlem narkotykami, których to osób już nie pamiętał (k. 4275), to jednak osobiście z W. J. nie spotkał się w latach 2005-2006 ani razu (k. 4265). Oskarżony na tej rozprawie jednocześnie jednoznacznie nadmienił, iż nigdy nie był świadkiem żadnej transakcji narkotykowej z udziałem oskarżonego J. (k. 4276). Znów na rozprawie w dniu (...).(...).(...) r. M. B. (1) jedynie na zapytanie jednego z obrońców powiedział, iż, cyt.: „ ja nie wiem co się stało z marihuaną, którą zakupił J.. Nie wiem do kogo miała trafić ta marihuana, czy do konsumentów, czy do kolejnych pośredników” (k. 4394). Nie można więc tej wypowiedzi uznać za potwierdzenie, iż rzeczywiście B. wiedział, że J. nabył tę marihuanę.

Praktycznie to są wszystkie dowody na niekorzyść oskarżonego W. J. wynikające z akt niniejszego postępowania i Sąd I instancji nie wskazuje na żadne inne, które by potwierdzały powyższe niekorzystne dla oskarżonego J. depozycje procesowe M. B. (1).

W. J. zaprzeczył tym twierdzeniom oskarżonego B. (k. 19-20, 60-61 teczki personalnej nr 62), przyznając, iż miał z nim styczność, ale w zupełnie innych okolicznościach związanych z wizytami w klubie, w którym oskarżony J. był ochroniarzem i wyrzuceniem B. z klubu za jego niewłaściwe zachowanie, sugerując przy tym, iż mógł to być motyw jego pomówienia (k. 4084-4085).

Sąd Okręgowy nie dał wiary wyjaśnieniom W. J., wskazując na zbyt dużo szczegółów w wyjaśnieniach oskarżonego B., mówiących o osobie W. J., jak i na temat szczegółów tej transakcji i to z udziałem S. E. (sekcja 2 formularza uzasadnienia na str. 175-176).

Abstrahując od oceny podawanego przez W. J. ewentualnego motywu pomówienia go przez M. B. (1), należy zwrócić uwagę na fakt, że żaden dowód w tej sprawie, łącznie z wyjaśnieniami M. M. (1), Z. T. (k. 2687-2689, 2690-2692, 6198-6199) czy S. E. (k. 1497-1500, 1501-1502, 1515-1517, 5875-5877) nie potwierdza w żadnej części powyższego pomówienia. Wprawdzie Sąd I instancji wyjaśnieniom tym nie dał wiary, ale nie zmienia to sytuacji, iż w przypadku W. J. skazanie opiera się praktycznie tylko na jednym pomówieniu ze strony oskarżonego B.. Nawet jeżeli oskarżony B. dość dobrze go znał, to jeszcze ten fakt nie oznacza, iż faktycznie to, co na temat tej transakcji narkotykowej wyjaśnił w toku śledztwa M. B. (1) jest zgodne z rzeczywistością. Na rozprawie bowiem M. B. (1) wprost przyznaje, iż nie był nigdy osobiście obecny przy transakcji narkotykowej z udziałem W. J.. To zaś już oznacza, iż nieprawdziwie brzmią jego depozycje ze śledztwa (k. 343 t.p. nr (...)), iż W. J. od niego kupił tę marihuanę. Można przy tym wyciągnąć wniosek, iż M. B. (1) tę informację o transakcji usłyszał od osób trzecich, w tym choćby od M. M. (1). Oskarżony B. jednak na taką okoliczność nie wskazuje w swoich wyjaśnieniach a poza tym takowa nie wynika z innych dowodów. W sprawie więc występuje istotna sprzeczność w wyjaśnieniach oskarżonego B. złożonych w śledztwie (k. 343 t.p. nr (...)) i na rozprawie (k. 4275-4276), której po prostu nie da się w żaden sposób dowodowy usunąć, tym bardziej, że ewentualne znane źródła dowodowe, które mogłyby mieć na tę okoliczność jakąś wiedzę, nie potwierdzają tego faktu. Jak wskazano wyżej, Sąd I instancji wspomina w treści uzasadnienia o tych sprzecznościach w wyjaśnieniach oskarżonego B., jednak nie wyciąga na ich podstawie żadnych wniosków a wręcz daje tym sprzecznym w treści wyjaśnieniom wiarę. Sąd Okręgowy więc przy ocenie wyjaśnień M. B. (1) popadł w wewnętrzną sprzeczność. Nie da się bowiem uznać za wiarygodne wyjaśnień, z których wynika, że B. sprzedał W. J. marihuanę i nie da się jednocześnie dać wiary wyjaśnieniom B., że jednak nie sprzedał marihuany J., że z tej sprzedaży nie miał żadnego zysku i że w ogóle nie był świadkiem takiej transakcji. Bez wątpienia więc w tym zakresie, przy ocenie dowodów, Sąd I instancji naruszył przepis art. 7 k.p.k. a jednocześnie art. 5 § 2 k.p.k., co skutkowało oczywistym błędem w ustaleniach faktycznych odnośnie ustalenia sprawstwa a tym samym i winy w popełnieniu przez W. J. zarzucanego mu przestępstwa.

To zaś oznacza, iż rację ma apelujący obrońca oskarżonego W. J., stawiając w/w wyrokowi w pkt I i II zarzuty obrazy przepisów art. 7 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k., którego następstwem był błąd w ustaleniach faktycznych.

Powyższe więc doprowadziło Sąd Apelacyjny do zmiany zaskarżonego wyroku w części skazującej oskarżonego W. J., tj. w punktach 61-64 poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przestępstwa zarzucanego mu aktem oskarżenia a opisanego w pkt XXX części wstępnej tego wyroku. O powyższej zmianie Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. w pkt IIt wyroku.

L.  Przestępstwo z art. 56 ust. 3 i art. 57 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. (...) k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., przypisane oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...).

W tym punkcie Sąd I instancji skazał M. M. (1) za przestępstwo ciągłe, na które składało się szereg zachowań, znajdujących oparcie w wyjaśnieniach M. B. (1), tj. dotyczące okresu, kiedy obaj działali w ramach swoistej spółki, o której szeroko wyjaśniał M. B. (1), jak i szereg zachowań – aż 54 (od podpunktu vv do podpunktu wwww), które miały wynikać ze stosowanej w niniejszej sprawie kontroli operacyjnej.

Sąd I instancji jednak w treści wyroku, skazując oskarżonego M. M. (1) za to przestępstwo ciągłe przyjął w tejże części dokładnie opis czynu zarzucany aktem oskarżenia, eliminując jedynie dane personalne osób, mających uczestniczyć wedle treści zarejestrowanych rozmów w poszczególnych transakcjach, zastępując te dane określeniem „inna osoba” (porównaj treść opisu czynu zarzucanego – opisanego w części wstępnej wyroku w pkt XVIII i przypisanego w pkt (...)).

Jednak w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku przy ustaleniach faktycznych Sąd Okręgowy odnośnie tego fragmentu przestępstwa jedynie powtórzył opis czynu przypisanego oskarżonemu, wskazując za prokuratorem dane osób, biorących udział w poszczególnych transakcjach narkotykowych (sekcja 1 formularza uzasadnienia na str. 84-91), przywołując dowody w postaci zapisu utrwalonych rozmów telefonicznych (znajdujących się w teczce kontroli korespondencji i notatkach na wymienionych licznie kartach - str. 84 uzasadnienia). Sąd Okręgowy uznał jedynie, iż dowody z podsłuchów były legalne i pozwalały na dokonanie w stosunku do M. M. (1) takich ustaleń (sekcja 1 formularza na str. 100-105).

Jednak znów w sekcji 2 dotyczącej oceny dowodów (strony 105-186) brak jest jakichkolwiek rozważań czy ocen dotyczących tych dowodów z podsłuchów. Sąd Okręgowy więc nie analizuje żadnej z zarejestrowanych rozmów i w ogóle nie stara się nawet wykazać, jaki fakt z jakiej rozmowy i dlaczego wynika. Ani oskarżony M., ani jego obrońcy, ani Sąd Apelacyjny nie dowiedzą się więc dla przykładu, dlaczego Sąd I instancji ustalił, iż w dniu (...) (...) r. w P. M. M. (1) zbył M. G. (1) 1 kg amfetaminy o wartości co najmniej 6.000 zł (ad. (...) vv). Dokładnie tak samo należy odnieść się do kolejnych ustaleń dotyczących czynów od 23ww do 23vvvv.

W rzeczywistości więc ustalenie stanu faktycznego w zakresie wskazanej wyżej części przypisanego oskarżonemu M. przestępstwa ciągłego sprowadzało się do skopiowania opisów czynów (zachowań) z aktu oskarżenia, natomiast sama treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje jednoznacznie, iż Sąd I instancji w ogóle zaniechał przeprowadzenia oceny dowodów, mających potwierdzać te ustalenia, jakie w rzeczywistości zostały przyjęte przez prokuratora w akcie oskarżenia. Nie dość więc, że Sąd I instancji nie dokonał tej oceny dowodów, jakie wskazał na str. 84 uzasadnienia, to bezgranicznie zawierzył prokuratorowi, za nim organom ścigania, że te treści, jakie zawarto w tym opisie czynu są zgodne z treścią zarejestrowanych rozmów, co znów świadczy o braku samodzielności w tym względzie Sądu I instancji a tym samym i o braku zachowania obiektywizmu przy przyjęciu za zgodne z prawdą ustaleń opartych na tych materiałach z „podsłuchów”. Rację ma więc skarżący obrońca oskarżonego M. M. (1) – adw. A. T. (1), podnosząc w zarzucie w pkt 1g, iż Sąd I instancji w ogóle nie poddał ocenie w/w materiałów dowodowych, skoro takowej w treści uzasadnienia brak, a mimo to uznał, że zarejestrowane w ramach kontroli operacyjnej rozmowy telefoniczne wskazują na popełnienie przypisanych oskarżonemu M. w punkcie (...) vv-wwww zachowań składających się na przestępstwo ciągłe. Tym samym rację ma skarżący, iż w takiej sytuacji dokonanie przez Sąd odwoławczy jakiejkolwiek kontroli instancyjnej w tym zakresie jest nie tylko utrudnione, ale w ogóle niemożliwe.

Sąd I instancji więc, nie dokonując w tym zakresie żadnych samodzielnych ustaleń faktycznych, z uwagi na zaniechanie oceny wskazywanych tu dowodów, dopuścił się rażącego naruszenia przepisów art. 7 k.p.k., jak i art. 410 k.p.k., nie zachowując przy tym zasady obiektywizmu, określonej w art. 4 k.p.k., jak i zasady określonej w art. (...) § 1 k.p.k., skoro w tym zakresie Sąd I instancji zdał się na dokonane przez organy ścigania ustalenia faktyczne na podstawie zarejestrowanych w ramach kontroli operacyjnej rozmów.

Powyższe uchybienia bez wątpienia mają istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku co do przestępstwa przypisanego oskarżonemu M. M. (1) w pkt (...) i w żaden sposób nie pozwalają na utrzymanie w tym zakresie tego wyroku w mocy. Należy podnieść przy tym, iż te zachowania stanowią znaczny element przestępstwa ciągłego. Oczywistym jest, iż z tego powodu nie jest możliwe częściowe uchylenie zaskarżonego wyroku co do w/w fragmentu czynu a częściowo procedowanie przez Sąd odwoławczy w zakresie pozostałej części tego przestępstwa, tj. części obejmującej zachowania opisane w pkt 23a-uu oraz xxxx, czemu stoi na przeszkodzie zasada jedności przestępstwa ciągłego, określonego w art. (...) k.k.

Skoro zaś czyn ten stanowi nierozerwalną całość, to Sąd Apelacyjny, kierując się przepisami art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. uchylił w tym zakresie zaskarżony wyrok w całości, tj. co do punktów (...), (...) i 68 i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania, o czym orzekł w pkt I wyroku. Sąd I instancji przeprowadzi w całości postępowanie dowodowe odnośnie tego przestępstwa ciągłego, przy czym, co oczywiste, co do przeprowadzonych dowodów dotyczących zachowań wskazanych w pkt 23a-uu oraz xxxx może szeroko stosować przepis art. 442 § 2 k.p.k. Jednocześnie należy wskazać, iż Sąd Apelacyjny nie ustosunkował się do zarzutów postawionych w apelacjach obrońców oskarżonego M. M. (1) odnośnie tej części przestępstwa ciągłego, gdyż rozpoznanie zgłaszanych w apelacjach uchybień pod adresem tego rozstrzygnięcia byłoby przedwczesne, gdyż i tak nie mogłoby doprowadzić do częściowego utrzymania w zakresie tego czynu zaskarżonego wyroku w pkt (...). Sąd Apelacyjny jednocześnie zwraca uwagę, iż po części dotyczącej współoskarżonych o poszczególne działania stanowiące element tego przestępstwa ciągłego Sąd Apelacyjny dokonał kontroli zaskarżonego wyroku, co dotyczy tych zarzucanych M. M. (1) i M. B. (1) zachowań, którymi zostali obciążeni skazaniem M. D. (1) (dot. ad. 23ee), R. G. (1) (dot. ad. 23j), J. K. (2) (dot. ad. 23c), M. K. (2) (dot. ad. 23c), D. M. (2) (dot. ad. 23x), B. P. (dot. ad. 23dd), W. J. (dot. ad. 23oo) i F. K. (dot. ad. 23d). Jednak poczynione przez Sąd Apelacyjny oceny dowodów w żaden sposób nie wiążą Sądu I instancji (art. 442 § 3 zdanie 3 k.p.k.). Jednocześnie jednak wiąże ten Sąd prawomocne uniewinnienie oskarżonego M. M. (1) od popełnienia przestępstwa uczestnictwa w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w punkcie XVI a więc grupie, za którą został ten oskarżony skazany zaskarżonym wyrokiem w pkt (...). Ta okoliczność więc powinna wpłynąć na zmianę przez Sąd I instancji opisu działania oskarżonego w ramach przestępstwa zarzucanego mu w pkt XVIII (wedle numeracji części wstępnej zaskarżonego wyroku), oczywiście w razie ponownego skazania oskarżonego za ten czyn.

Natomiast Sąd I instancji winien przeprowadzić, czego w ogóle nie uczynił Sąd Okręgowy, postępowanie dowodowe w zakresie zachowań zarzucanych oskarżonemu M. w ramach tego przestępstwa ciągłego, opartych wyłącznie o materiały zarejestrowane w niniejszej sprawie w ramach kontroli operacyjnej. Sąd ten powinien tak to postępowanie przeprowadzić, by ustalić, czy faktycznie oskarżony M. M. (1) przeprowadzał transakcje narkotykowe z konkretnymi osobami w taki sposób, jak to wynika z opisów zawartych w akcie oskarżenia. Dopiero bowiem przeprowadzenie dowodów z tych rozmów i wyjaśnienie, co konkretne rozmowy oznaczają, pozwolą na ustalenie, czy faktycznie mowa w tych rozmowach o narkotykach, jakich, w jakich ilościach, mających być przedmiotem tych transakcji. Sąd Apelacyjny przy tym zwraca uwagę na wątpliwe ustalenia dotyczące „ wprowadzenia do obrotu co najmniej 200 gramów kokainy” (pkt 23ttt), skoro nie ustalono, by M. M. (1) był producentem tego narkotyku, czy też dotyczące czynienia „ przygotowania do wprowadzenia do obrotu” narkotyków (pkt 23xxx), skoro także nie ustalono, by M. M. (1) wytworzył te narkotyki. Przypadek ten może także wskazywać na udział oskarżonego w obrocie tymi narkotykami.

Nadto prokurator przy opisach tych czynów, jakie zarzuca oskarżonemu, wskazuje wprost na konkretne osoby, które według niego były rozmówcami oskarżonego. Natomiast Sąd I instancji wprawdzie w treści wyroku zastępuje ich dane osobowe określeniem „inna osoba”, natomiast w treści uzasadnienia wyroku już przy tych opisach posługuje się znów za prokuratorem danymi identyfikującymi te osoby.

Sąd I instancji będzie więc zobligowany do wyjaśnienia tych okoliczności co do danych personalnych osób, chyba że uzna to za zbędne, jeżeli na podstawie samych zarejestrowanych rozmów dojdzie do przekonania, że M. M. (1) faktycznie rozmawiał z rozmówcami (których przecież nie trzeba ustalać z imienia i nazwiska, o ile nie będzie to konieczne do ustalenia treści rozmowy) na temat konkretnych ilości i rodzaju narkotyku, będącego przedmiotem obrotu czy innych działań, opisanych w akcie oskarżenia.

Dopiero więc dokładne przeprowadzenie postępowania dowodowego w tym zakresie pozwoli na prawidłowe orzekanie w pierwszej instancji w zakresie tego przestępstwa ciągłego. Natomiast w razie, gdy zajdzie konieczność sporządzenia uzasadnienia wyroku skazującego, Sąd I instancji będzie zobligowany do dokładnego przedstawienia dowodów i wyjaśnienia na ich podstawie do każdego z przyjętych zachowań dlaczego na podstawie konkretnej rozmowy czy rozmów dokonuje określonych ustaleń co do czasu, miejsca, rodzaju i ilości narkotyku, ewentualnie także jego wartości (ceny sprzedaży), jak i rodzaju działania oskarżonego, tj. czy stanowi ono udział w obrocie, czy też może udzielenie komuś narkotyku itp. Nadto Sąd I instancji podda właściwej ocenie wyjaśnienia oskarżonego B. i inne dowody, dotyczące pozostałych zachowań składających się na to przestępstwo ciągłe, pamiętając przy tym o zarzutach zgłaszanych przez apelujących odnośnie oceny samego dowodu z pomawiających wyjaśnień M. B. (1), jak i na wskazane wyżej przez Sąd Apelacyjny okoliczności, dotyczące oceny takiego dowodu z pomówienia.

V.  POZOSTAŁE ROZSTRZYGNIĘCIA

A.  Orzeczenia dotyczące oskarżonych M. M. (1) i M. B. (1).

Konsekwencją uniewinnienia oskarżonego M. M. (1) od popełnienia dwóch przestępstw przypisanych mu w punktach 16 i (...) (dot. grup przestępczych) było uchylenie orzeczenia o karach łącznych zawartych w pkt (...) i ponowne orzeczenie na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. kar pozbawienia wolności i kar grzywny.

Połączeniu podlegały kary pozbawienia wolności w wymiarach 3 lat i 3 miesięcy (pkt (...) zaskarżonego wyroku), 3 lat (pkt (...) zaskarżonego wyroku), 3 lat i (...) miesięcy (pkt IIc wyroku Sądu Apelacyjnego), 3 lat i 2 miesięcy (pkt IId wyroku Sądu Apelacyjnego) i 3 lat i 2 miesięcy (pkt IIe wyroku Sądu Apelacyjnego). Karę łączną, stosując przepis art. 4 § 1 k.k., biorąc za podstawę przepisy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. obowiązujące w chwili popełnienia tych przestępstw, można było wymierzyć w graniach od 3 lat i (...) miesięcy pozbawienia wolności do (...) lat pozbawienia wolności. Mając jednak na uwadze granice tej kary, jakie wziął pod uwagę Sąd I instancji, który w tych granicach wymierzył oskarżonemu, mając także na uwadze te dwie kary za przestępstwa z art. 258 § 1 i 3 k.k. a także karę 6 lat pozbawienia wolności orzeczoną w pkt (...), co do którego Sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok, Sąd Apelacyjny uznał, iż bez wątpienia należy wymierzyć oskarżonemu odpowiednio łagodniejszą karę łączną. Stąd, zachowując odpowiednie proporcje przy ustaleniu wymiaru tej kary Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, iż w świetle art. 53 k.k. w pełni sprawiedliwą będzie kara 3 lat i (...) miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta uwzględnia w swoim wymiarze ilość i wymiar kar podlegających łączeniu, jednorodzajowość przestępstw, za które te kary zostały orzeczone, zbliżony czas ich popełnienia, uznając, iż w przypadku tych przestępstw ta kara łączna oddaje pełną zawartość kryminalną zachowania się oskarżonego.

Jednocześnie Sąd odwoławczy był zobligowany do wymierzenia oskarżonemu „nowej” kary łącznej grzywny, skoro w skład orzeczonej przez Sąd I instancji kary łącznej grzywny wchodziła również kara grzywny w liczbie 150 stawek dziennych po 50 zł każda (dot. uchylonego rozstrzygnięcia z pkt (...)). Sąd Apelacyjny połączył więc na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. (wedle brzmienia obowiązującego w czasie popełnienia tych czynów – art. 4 § 1 k.k.) kary grzywny orzeczone wobec oskarżonego M. M. (1) w punktach (...), (...), (...) i (...), tj. w liczbach 50, 50, 50 i 50 stawek dziennych (po 50 zł każda z nich) i mając na uwadze granice tej kary od 50 stawek dziennych do 200 stawek dziennych wymierzył mu karę łączną grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda z nich. Sąd Apelacyjny również i w tym przypadku zastosował te same proporcje, co Sąd I instancji, przy ustalaniu liczby stawek grzywny w pkt (...) (Sąd I instancji wymierzał karę łączną grzywny w granicach od 150 do 350 stawek dziennych) i dlatego też wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny w liczbie 150 stawek dziennych, mając na uwadze te same okoliczności, jakie wzięto przy orzeczeniu kary łącznej pozbawienia wolności. Nie ulega więc wątpliwości Sądu Apelacyjnego, iż suma kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny w pełni odzwierciedla wskazane wyżej okoliczności i przez pryzmat zasad wymiaru kary wyznaczonych przez art. 53 k.k. winna być uznana za w pełni sprawiedliwą.

O powyższych karach łącznych Sąd Apelacyjny orzekł w pkt IIg wyroku.

Dokładnie kierując się tymi samymi kryteriami, z uwagi na uniewinnienie oskarżonego M. B. (1) od popełnienia przestępstw przypisanych mu w punktach 1 i 7 (z art. 258 § 3 k.k. i z art. 258 § 1 k.k.), jak i z powodu złagodzenia orzeczonych kar pozbawienia wolności w punktach 2, 3 i 4 (o czym Sąd Apelacyjny orzekł w pkt IIh, i, j, k, l) Sąd Apelacyjny uchylił orzeczenie o karze łącznej zawarte w pkt (...) i w jego miejsce na podstawie przepisów wskazanych w pkt (...) zaskarżonego wyroku (co do kary łącznej pozbawienia wolności) orzekł wobec tego oskarżonego, wynikającą z połączenia kar pozbawienia wolności w wymiarach 3 lat i 3 miesięcy, 5 lat, 3 lat, , 3 lat i (...) miesięcy, 3 lat i 2 miesięcy i 3 lat i 2 miesięcy, przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji, jaką zastosował Sąd I instancji, karę łączną 5 lat pozbawienia wolności. O powyższym Sąd Apelacyjny orzekł w pkt IIn wyroku.

Orzeczenie to, poza uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia dwóch przestępstw i złagodzeniem orzeczonych kar jednostkowych, ostatecznie co do kary łącznej orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest zgodne z tym wymiarem i rodzajem kary orzeczonym przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku.

B.  Orzeczenie o utrzymaniu w mocy pozostałych rozstrzygnięć.

Przy omawianiu poszczególnych przestępstw przypisanych oskarżonym M. M. (1), M. D. (1), R. G. (1), J. K. (2), M. K. (2), D. M. (2), B. P. i F. K. poza wskazaniem na orzeczenia Sądu I instancji, które wymagały „modyfikacji” ze strony Sądu odwoławczego, wskazano również na rozstrzygnięcia co do sprawstwa, winy, jak i rozstrzygnięć w zakresie orzeczonych kar, które nie budziły żadnych zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego pod kątem stawianych w apelacjach zarzutów. Rozstrzygnięcia te nie wymagały więc ze strony Sądu Apelacyjnego żadnych zmian, jak i również ich uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Skoro więc Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacyjnych dotyczących tych rozstrzygnięć, jak i nie znalazł żadnych podstaw do zmiany lub uchylenia tych orzeczeń z urzędu, także orzeczeń z punktów 69 i 70 w przedmiocie kosztów procesu, które nie były kwestionowane, to należało w tym zakresie, kierując się treścią art. 437 § 1 k.p.k. utrzymać w tym zakresie zaskarżony wyrok, o czym Sąd Apelacyjny orzekł w pkt III wyroku.

C.  Orzeczenia o kosztach procesu z punktów IV i V.

Co do kosztów sądowych łącznie z opłatami Sąd Apelacyjny orzekł o zwolnieniu oskarżonych od ich ponoszenia zgodnie z treścią art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. (...) ust. 1 ustawy z dnia (...) (...) 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U z 2023 r., poz. 123). Przy tym zwolnieniu Sąd Apelacyjny kierował się motywami, jakimi kierował się Sąd I instancji, które spowodowały zwolnienie od kosztów oskarżonych w postępowaniu przed tym Sądem (sekcja 7 formularza uzasadnienia na str. 247), tym bardziej, iż to orzeczenie nie było kwestionowane na niekorzyść oskarżonych. Poza tym, jak to wynika z treści Sądu odwoławczego, w stosunku do wielu oskarżonych dokonano na ich korzyść szeregu zmian w zakresie opisów czynów, jak i wymierzonych kar, więc również w tym układzie za takim rozstrzygnięciem przemawiały względy słuszności. Natomiast oczywistym jest, iż z uwagi na częściowe uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzucanych im przestępstw, koszty procesu w tym zakresie zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k. ponosi Skarb Państwa. O powyższym Sąd Apelacyjny orzekł w pkt V.

W sprawie występował przed Sądem Apelacyjnym obrońca z urzędu oskarżonego B. P. w osobie adw. S. H., którzy wniósł o przyznanie mu kosztów obrony świadczonej oskarżonemu z urzędu w tym stadium postępowania. Tym samym o tych kosztach orzeczono na podstawie art. (...) ustawy z dnia (...) (...) 1982 r. – Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r., poz. 1564) w zw. z § (...) ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia (...).(...).2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2024.763). Na wysokość tych kosztów, tj. kwoty brutto 2361,60 zł składa się opłata 1200 zł (§ (...) ust. 5 rozporządzenia) powiększona o 20% za każdy dodatkowy termin rozprawy, w którym brał udział ten obrońca (pierwsza rozprawa miała miejsce (...).2023 r. – k. 8967-8968 a kolejne w dniach: (...).(...).2024 r. – k. 9066-9067, (...).(...).2024 r. – k. 9224-9225 i (...).(...).2024 r. – k. 9297-9299) i dodatkowo powiększona o 23% VAT (§ 4 ust. 3 rozporządzenia). Do kwoty 1200 zł należało więc dodać kwoty 240 zł (razy 3), co dało kwotę 1920 zł a do tej kwoty należało dodać jeszcze 23% VAT-u, co łącznie wyniosło 2361,60 zł. O „wynagrodzeniu” tym Sąd Apelacyjny orzekł w pkt IV wyroku.

D. P. (2) M. K. (1) G. N.