Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2019 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Mogielnicki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Donata Gołaś – Gwarda

przy udziale oskarżyciela publicznego asp. sztab. I. W.

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2019 roku i 8 października 2019 roku

na rozprawie

sprawy 1. I. C. (1) z d. S., córka S. i A. z d. S., ur. (...) w P.,

obwinionej o to, że:

I.  w okresie od 18 lipca 2018 roku do 18 marca 2019 roku w P., woj. (...) złośliwie niepokoiła B. W. i S. W. (1) uniemożliwiając im korzystanie z należącego do nich garażu przy ul. (...) w P. oraz zaparkowanego w nim pojazdu, poprzez uszkadzanie zamków kłódek i założenie nowej kłódki, to jest o wykroczenie z art. 107 k.w.

II.  w dniu 18 lipca 2018 roku w P., woj. (...) przy ul. (...) dokonała umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek nieustaloną substancją, czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1), to jest o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

III.  w dniu 8 grudnia 2018 roku w P., woj. (...) przy ul. (...) dokonała umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek nieustaloną substancją, czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1), to jest o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

IV.  w dniu 2 stycznia 2019 roku w P., woj. (...) przy ul. (...) dokonała umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek nieustaloną substancją, czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1), to jest o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

V.  w dniu 12 marca 2019 roku w P., przy ul. (...) dokonała umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek zapałkami, czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1), to jest o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

VI.  w dniu 15 marca 2019 roku w P., przy ul. (...) dokonała umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek zapałkami, czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1), to jest o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

VII.  w dniu 18 marca 2019 roku w P. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustalona osobą dokonała umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek zapałkami czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1) , to jest o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

2. A. S. z d. S., córka E. i A. z d. B., ur. (...) w B..

obwinionej o to, że:

VIII.  w dniu 18 marca 2019 roku w P. przy ul. (...) udzieliła pomocy I. C. (2) w dokonaniu umyślnego zniszczenia kłódki znajdującej się na drzwiach garażu stanowiącego własność B. i S. W. (1), w ten sposób, że zatkała zamek zapałkami czyniąc straty w wysokości co najmniej 10 zł na szkodę B. i S. W. (1) , to jest o wykroczenie z art. 13 k.w. w zw. z art.124 § 1 k.w.

1.  obwinioną I. C. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów z pkt I wyczerpującego dyspozycję art. 107 k.w. oraz pkt II – VII z których każdy wyczerpuje dyspozycje art. 124 § 1 k.w. i za wszystkie te czyny na podstawie art. 124 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. skazuje ją na 300 (trzysta) złotych grzywny,

2.  na podstawie art. 124 § 4 k.w. orzeka od obwinionej obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz B. i S. W. (1) kwoty 60 (sześćdziesiąt) złotych,

3.  obwinioną A. S. uznaje za winną tego, że w dniu 18 marca 2019 roku w P., przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą w ramach przyjętego podziału ról dokonała zniszczenia kłódki na drzwiach garażowych czyniąc straty w wysokości 10 złotych na szkodę B. i S. W. (1), tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 124 § 1 k.w. i na podstawie art. 39 § 1 k.w. odstępuje od wymierzenia kary,

4.  na podstawie art. 121 § 1 k.p.w. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia obie obwinione od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postepowania.

(...) 464/19

Uzasadnienie w odniesieniu do I. C. (2)

Po przeprowadzeniu rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. C. (2) wraz z (...) zamieszkuje w budynku wielomieszkaniowym w P. na ul. (...). W mieszkaniu powyżej zamieszkują B. W. oraz jej mąż S. W. (1). A. S. i I. C. (2) wielokrotnie zgłaszały pretensje o hałasy dochodząc z mieszkania małżonków W..

B. i S. W. (1) korzystają również z garaży na ul. (...), gdzie trzymają samochód, którym na co dzień się poruszają.

W okresie od 18 lipca 2018 roku do 18 marca 2019 roku w celu dokuczenia B. i S. W. (1) wielokrotnie utrudniała dostęp do garażu na ul. (...) w ten sposób, że na skoblu drzwi garażowych umieściła dodatkową kłódkę (19.02.2019 roku), lub też uszkadzała zamki kłódek poprzez zapychanie ich zapałkami lub inną kleistą substancją. Każdorazowo otwarcie drzwi garażowych wymagało przecięcia kłódek, które nie mogły być otwarte kluczem.

Sytuacje uszkodzenia kłódek miały miejsce:

- w dniu 18 lipca 2018 roku gdzie I. C. (2) zatkała zamek nieustaloną substancją.

- w dniu 8 grudnia 2018 roku w P. gdy I. C. (2) zatkała zamek nieustaloną substancją.

- w dniu 2 stycznia 2019 roku, gdy I. C. (2) zatkała zamek nieustaloną substancją

- w dniu 12 marca 2019 roku gdy I. C. (2) zatkała zamek zapałkami

- w dniu 15 marca 2019 roku gdy I. C. (2) zatkała zamek zapałkami

- w dniu 18 marca 2019 roku gdy I. C. (2) zatkała zamek zapałkami. W tym czasie na miejscu pod garażem obserwując otoczenie obecna była również A. S..

Każdorazowo S. W. (1) nie mogąc dostać się do garażu prosił o pomoc sąsiadów między innymi L. L. (1) i C. W., którzy przecinali kłódki. W związku z uciążliwością dla normalnego korzystana z garażu L. L. (1) na prośbę S. W. (1), na początku stycznia 2019 roku zamontował nad garażem S. i B. W. kamerę monitorującą. Na uzyskanych nagraniach z 19 lutego 2019 roku, 12 marca 2019 roku i 18 marca 2019 roku ujawniono manipulacje przy kłódce drzwi garażowych dokonywane przez I. C. (2), po których stwierdzono uszkodzenie kłódek. Sytuację gdy I. C. (2) w dniu 18 marca 2019 roku umieszcza zapałki w kłódce drzwi garażowych w obecności matki A. S. dostrzegł C. W., który telefonem komórkowym utrwalił odchodzące obie kobiety spod garażu S. i B. W.. Po rozcięciu zablokowanych kłódek S. W. (2), umieszczał na drzwiach nową kłódkę ponosząc z tego tytułu koszt 10 zł jednorazowo, łącznie 60zł.

I. C. (2) na rozprawie nie przyznała się do stawianych jej zarzutów i odmówiła składnia wyjaśnień (k.67v).

Wyjaśnienia takie złożyła A. S. (k.67v, 37), gdzie zaprzeczyła by miała coś wspólnego z uszkodzeniem kłódek, a jednocześnie odniosła się go głośnego zachowania B. i S. W. (1), wręcz zarzucając im w sposób niewybredny uciążliwe i hałaśliwe czynności seksualne.

Wyjaśnienia obwinionych Sąd uznał za niewiarygodne, a przyjąć należało na podstawie jednoznacznych, wzajemnie się uzupełniających dowodów, że zarówno I. C. (2) dopuściła się zarzucanych jej czynów zaś A. S. czynu w dniu 18 marca 2019 roku, kiedy w ramach przyjętych ról stała na „czatach” gdy w tym czasie I. C. (2), co wyraźnie jest widoczne na nagraniu zapychała zapałkami kłódkę na drzwiach garażowych pokrzywdzonych. Oczywiście w odniesieniu do wyjaśnień A. S. nie sposób wskazywać ponad postawiony jej zarzut, że miała udział w innych sytuacjach uszkodzenia kłódek, a jej wyjaśnienia w tej części należy uznać za wiarygodne.

Przy wskazanym zakresie wyjaśnień obwinionych nie może budzić wątpliwości wiarygodność zeznań świadków B. W. (k.67v-68, 2v-3, 24), S. W. (1) (k.68), L. L. (1) (k.68v-69, 6, 16, 20) oraz C. W. (k.69-69v, 40) w zakresie w jakim wskazują, że dochodziło do blokowania w określonych datach kłódek w garażu pokrzywdzonych. W zasadzie obwinione zaprzeczając swojemu sprawstwu nie kwestionują samej okoliczności, że do uszkadzania kłódek dochodziło. Niezależnie od powyższego sąd zeznania świadków uznał za wiarygodne w szerszym aspekcie również co do tego, że to obwiniona I. C. (2), w dniu 18 marca 2019 roku w obecności i przy udziale A. S. dokonywała uszkodzeń kłódek, które następnie należało rozcinać i montować nowe. Świadkowie zgodnie wskazywali, że na ujawnionych nagraniach rozpoznają obwinioną C., a jednocześnie świadek W., co znalazło potwierdzenie w nagraniu z monitoringu wskazuje, że dokładnie widział, że w dniu 18 marca 2019 roku obwiniona „majstruje” przy kłódce, a starsza stoi na „czatach”. Świadkowie pozostają zgodni co do powtarzalności sytuacji oraz sposobu niszczenia kłódek poprzez zapychanie zapałkami lub substancją klejącą, czego nie dało się usunąć. Zasadnicze pozostaje jednak ustalenie, czy za te działania odpowiedzialna była obwiniona C.. Otóż świadkowie wskazywali, że to właśnie ją rozpoznawali na nagraniach z kamery. Otóż odnosząc się do tych dowodów materialnych, których wiarygodności nie ma powodów podważać wskazać trzeba, że nagrania video- k.70, 7, 17 i 21, w tym wykonane przez C. W. oraz pochodne do nich protokoły oględzin k. 8, 18, 22, 26, 42, pozwalają na ustalenie w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, że osobą która w dniu 18 marca 2019 roku dokonała zniszczenia kłódki poprzez włożenie do niej ubitych zapałek jest I. C. (2). Jest ona dokładnie widoczna i nie ma w tej mierze żadnej wątpliwości, w szczególności, że sąd miał na rozprawie bezpośrednią styczność z obiema obwinionymi, a zatem mógł nabrać pewności co do zgodności wizerunku i tożsamości obwinionych a zwłaszcza I. C. (2). Pozostałe nagrania prezentują osobę identycznie ubraną, w tą samą kurtkę, a zatem nawet jeżeli osoba widoczna na nagraniach ukrywa twarz można stwierdzić, że to obwiniona C.. Wreszcie zwrócić trzeba uwagę na to co wskazywali zwłaszcza świadkowie W., a czego obwinione nie ukrywają, że mają do pokrzywdzonych nie utajone pretensje w związku z hałasami. Potwierdza to również świadek L.. Wykracza poza ramy niniejszego postępowania orzekanie co do szkód czynionych na cmentarzu, ale znamienne pozostaje to co wskazywali świadkowie W., że to sytuacja przypadkowego poznania przez obwinione miejsca usytuowania garażu zapoczątkowała niszczenie kłódek. Jak dodawał S. W. (1) oskarżenia o hałas, co akurat zgodnie świadkowie wskazują, że chodzi o sąsiada z wyższego piętra przeprowadzającego remont, oprócz niszczenia kłódek spotkał się również z sytuacjami wyzwisk, złorzeczenia ze strony I. C. (2).

Innymi słowy to I. C. (2) i jej matka miały motyw by postępować w celu dokuczenia pokrzywdzonym i dokonywać zniszczeń kłódek, co w ustalonych datach zostało potwierdzone poprzez nagrania video.

Dodać również trzeba, że świadkowie L. i W. to osoby nie zainteresowane osobiście wynikiem procesu. Świadek L. to osoba znacznie młodsza przez pokrzywdzonych jedynie udzielająca pomocy na prośbę sąsiada. Świadek W. zna S. W. (1) „tyle co przy garażu”, zaś B. W. spotkał pierwszy raz w czasie rozprawy. Nie sposób wobec tego wskazywać okoliczności, które miałyby skłonić świadków do złożenia fałszywych zeznań.

Zabezpieczone i dołączone do akt sprawy pozostają w logicznej relacji z poczynionymi przez świadków postrzeżeniami.

Za wiarygodne Sąd uznał dowody nieosobowe w sprawie jak: notatka urzędowa k. 1, dokumentacja fotograficzna k. 9-14, 27-29, zaświadczenie lekarskie k. 25, dane o karalności k. 56, 57. Ich treść nie była kwestionowana przez strony a nie sposób wskazać ku temu powody z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

W okresie od 18 lipca 2018 roku do dnia 18 marca 2019 roku I. C. (2) złośliwie niepokoiła S. i B. C. w celu dokuczenia im. Jak podnosili świadkowie W. zazwyczaj chodziło o potrzebę skorzystania z samochodu w celu udania się do lekarza (oboje pokrzywdzeni w podeszłym wieku leczą się kardiologicznie (k.25) lub innych spraw osobistych. W takich sytuacjach stawali się bezsilni wobec złośliwego działania faktycznie uniemożliwiającego skorzystanie z samochodu, a zamiast tego prowadzące do konieczności wezwania ślusarza, czy któregoś z sąsiadów oraz zabezpieczenia garażu nową kłódką. Sytuacja taka trwała przez wiele miesięcy i miała miejsce w sumie 7 krotnie uwzględniając założenie dodatkowej kłódki, co nie zostało odrębnie opisane jako zniszczenie, uszkodzenia mienia w odrębnym czynie.

W sześciu przypadkach doszło jednocześnie do fizycznego uczynienia kłódek niezdatnymi do dalszego używania, w szczególności otwarcia kluczem, a konieczne było ich przecięcie. Wypełniania otworu klucza zapałkami lub inną substancją faktycznie pozbawiało kłódki jakichkolwiek cech użytkowych a zatem prowadziło do ich zniszczenia w rozumieniu art. 124§1kw, gdzie sąd uznał obwinioną za winną wszystkich 6 czynów zarzucanych jej czynów kwalifikowanych z tego przepisu.

W zakresie wszystkich czynów Sąd uznał, że obwiniona działała umyślnie, z zamiarem bezpośrednim oraz z wysokim stopniem zawinienia. W poczuci źle pojętej sprawiedliwości obwiniona świadomie i w zamierzony sposób mściła się na pokrzywdzonych za domniemane hałasy, z dużym prawdopodobieństwem powodowane przez inne osoby. Wypełnienie otworu klucza coraz to nowych kłódek substancjami lepkimi lub zapałkami nie pozostawia wątpliwości, że obwiniona zdawała sobie sprawę, że jej zachowanie czyni tego rodzaju nieodwracalne szkody. Powtarzalność działania przy motywacji odnoszącej się do wyrządzenia uciążliwości i uniemożliwienia wyjazdu samochodem z garażem świadczy o działaniu nakierowanym na dokuczenie i mające charakter nękania. Obwiniona nie cierpi na schorzenia psychiczne, które ograniczałyby chociaż możność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Przeciwnie przyjąć należało, że dokładnie wiedziała co i po co to czyni, w szczególności gdy jest osobą funkcjonującą społecznie, posiada wykształcenie średnie wychowuje dzieci. Miała wobec tego pełną możność postąpienia zgodnie z normą prawną a zdecydowała się na działanie dokuczliwe, zaczepne i nakierowane na wywołanie uciążliwości u innych osób.

Oceniając stopień szkodliwości społecznej wszystkich czynów należało określić jako wysoki. Wprawdzie wartość jednostkowa uszkadzanych kłódek to 10, to jednocześnie chodzi o pozbawienie dostępu do garażu, działanie rozciągnięte w czasie na kilka miesięcy a przede wszystkim niezwykle uciążliwe dla osób starszych i wymagających opieki lekarskiej. Nie sposób pomijać, że powtarzające się sytuacje, których co do daty nie można było przewidzieć powodowało u pokrzywdzonych poczucie bezradności w sytuacji, gdy udając się na wizytę lekarską lub w związku z innymi ważnymi sprawami nie mieli pewności czy uda im się zrealizować zamierzony cel. Alternatywą tego było angażowanie innych osób, oczekiwanie na ich pomoc jak i obawa o niezabezpieczone mienie już po otwarciu garażu.

Odnotować również trzeba, że działanie obwinionej skierowane było tak przeciwko mieniu jak i wolności oraz równowadze psychicznej pokrzywdzonych uprawnionych do niezakłóconego codziennego życia. Na szczególne potępienie zasługuje motywacja, gdzie chodziło o zwykłą złośliwość jak i zamiar bezpośredni temu towarzyszący.

Wymierzając karę za wszystkie czyn na podstawie art. 124 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. sąd orzekł karę 300zł grzywny. Obwiniona jest osobą niepełnosprawną, leczy się neurologicznie na kręgosłup. Przepis art. 124§1kw tu stosowany jako najsurowszy przewiduje zagrożenie alternatywne. Obwiniona nie była dotychczas karana sądownie a zatem nie ma powodów by sięgać po karę aresztu. Stan zdrowia i inwalidztwo wyklucza wykonanie kary ograniczenia wolności. Sąd biorąc zwłaszcza pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów i ich uciążliwość dla pokrzywdzonych uznał, że orzeczenie kary grzywny jest konieczne. W sumie chodzi o karę za 7 czynów, obwiniona utrzymuje się z zasiłku pielęgnacyjnego i zasiłku z MOPS w związku z niepełnosprawnością w wysokości 260zł, posiada również świadczenia na dzieci pozostając w separacji sądowej. Funkcja sprawiedliwościowa kary w warunkach sprawy sprzeciwiała się odstąpieniu od kary także z uwagi na wielość czynów.

Sąd orzekając nominalnie niewysoką grzywnę (przy zagrożeniu ustawowym do 5000zł) wziął pod uwagę skutki czynów w sferze psychicznej, konieczność ponoszenia kolejnych nakładów finansowych przez pokrzywdzonych i samą wysokość szkody – 60zł, wyjątkową wysoką uciążliwość czynów, wysoki stopień winny, pobudki nie zasługujące na żadne uwzględnienie oraz złośliwy i uporczywy sposób działania nastawiony na spowodowanie poczucia bezradności i zniechęcenia.

Uwzględnić należało zachowanie pokrzywdzonych, którzy podjęli jedynie środki prawne i zaradcze do ochrony swoich praw, przytoczone już wyżej właściwości i warunki osobiste, gdzie obwiniona zamieszkuje w mieszkaniu matki i wymaga jej wsparcia także finansowego a także sposób zachowania przed popełnieniem wykroczeń – nie była dotychczas karana, jak i zachowanie po popełnionych, choć dopiero wszystkich czynach – obwiniona zaniechała dalszych naruszeń.

Wzgląd na słuszny interes pokrzywdzonego oraz kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa w tym w zakresie przekonania o nieuchronności konsekwencji prawnych naruszeń dóbr prawnych innych osób na podstawie art. 124 § 4 k.w. Sąd orzekł od obwinionej obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody.

Biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową obwinionej na podstawie art. 121§1 kpw w zw. z art. 624§1kpk Sąd zwolnił obwinioną od zapłaty kosztów postępowania.