Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 272/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 15 lutego 2024 roku, w sprawie o sygn. akt II K 1092/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany

w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Z. O.

Oskarżona nie kierowała samochodem w dniu 23 marca i 30 marca 2023 roku

Zeznania świadków J. S. i M. O.

k. 193v - 195

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

Zeznania świadków J. S. i M. O.

Sąd odwoławczy przesłuchał na rozprawie apelacyjnej świadków J. S. i M. O., którzy nie byli przesłuchiwani przez Sąd I instancji. Świadkowie ci, matka i mąż oskarżonej, starali się wykazać, że oskarżona nie kierowała samochodem w dniach 23 marca i 30 marca 2023 roku. Sąd Okręgowy uznał te zeznania za niewiarygodne. Pozostają one bowiem w wyraźnej sprzeczności z tymi dowodami, które Sąd Rejonowy (a także Sąd odwoławczy) uznał za w pełni wiarygodny materiał dowodowy. Jeśli chodzi o dzień 23 marca 2023 roku, przede wszystkim wskazać tu trzeba na dowód z zeznań świadka A. Z., protokół oględzin samochodu B. oraz zapis monitoringu sprzed Sklepu (...) w K.. Natomiast odnośnie zdarzenia w dniu 30 marca 2023 roku – zeznania świadka J. K. oraz świadka D. C..

Wskazać też trzeba na niekonsekwencje i niespójność w zeznaniach świadków J. S. i M. O.. Świadek J. S. na etapie postępowania przygotowawczego rozpoznała na zapisie monitoringu swojego zięcia (k.35), natomiast przed sądem zaprzeczyła, aby w tym dniu samochodem B. kierował M. O.. Po odczytaniu jej zeznań z postępowania przygotowawczego stwierdziła, że jednak zapomniała, iż ten samochód zabrał zięć. Stwierdziła też, że nie była pewna, czy na nagraniu monitoringu był jej zięć, czy osoba podobna, ale ,,obok siedziała policjantka, która kąśliwie komentowała zeznania”. Trzeba jednak zauważyć, że świadek bez żadnych zastrzeżeń podpisała protokół przesłuchania z dnia 20.04.2023 roku. W tym samym protokole świadek wypowiadała się również, co do rozpoznania na nagraniu swojej córki i zeznała, że nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy jest to ona. Świadczy to o tym, że przesłuchiwana miała pełną swobodę wypowiedzenia się, czy rozpoznaje daną osobę, czy też, że nie jest pewna rozpoznania. Z kolei świadek M. O. początkowo stwierdził, że w tym dniu, kiedy została wybita szyba w B., pojawił się dopiero wtedy, gdy przyjechała policja, podczas, gdy na etapie postępowania przygotowawczego przyznał, że to on był wówczas użytkownikiem tego pojazdu (k. 37). Świadek zeznał ponadto, że drugi komplet kluczyków do B. miała teściowa, podczas, gdy świadek J. S. w pierwszych zeznaniach na policji (k. 27), stwierdziła, że pożyczyła zięciowi ten samochód wraz z dwoma kompletami kluczy.

Wszystko wskazuje zatem na to, że świadkowie J. S. i M. O. złożyli przed sądem zeznania takiej treści, celem uniknięcia odpowiedzialności karnej przez osobę dla nich najbliższą (a także przez M. O. ewentualnego zarzutu poplecznictwa).

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, a dotyczące sprawstwa i winy oskarżonej w zakresie zarzucanych jej czynów są prawidłowe, gdyż stanowią wynik, nie budzącej żadnych zastrzeżeń i zgodnej z art. 7 k.p.k., oceny zebranych w sprawie dowodów. Postępowanie apelacyjne nie wykazało, aby rozumowanie Sądu meriti, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne.

Nie można w żaden sposób podzielić twierdzeń obrony, iż Sąd Rejonowy dokonał dowolnej oceny wiarygodności przeprowadzonych dowodów. Sąd I instancji wnikliwie rozważył tu wszystkie okoliczności, a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, przekonywująco przedstawił swój tok rozumowania.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika w szczególności, z jakich powodów zeznania kluczowych świadków J. K. i A. Z. są wiarygodnym źródłem dowodowym. Świadkowie ci byli konsekwentni, rzeczowo i szczegółowo opisali przebieg zdarzeń i nie mieli żadnych racjonalnych powodów, by celowo pomawiać oskarżoną o kierowanie samochodem, gdyby rzeczywiście to nie ona była kierującą. Jako całkowicie nieprzekonywujące należy uznać spekulacje świadków J. S. i M. O., że J. K. ,,uwziął się” na oskarżoną i pomawiając ją chciał sobie jedynie poprawić sprzedawalność wydawanego czasopisma. Trzeba też zwrócić uwagę, że zeznania J. K. znalazły pełne potwierdzenie w zeznaniach D. C., który potwierdził, że za kierownicą jadącego samochodu S., siedziała właśnie oskarżona, a nie jej matka. Z kolei zeznania A. Z., z których wynika, że to oskarżona była kierującą samochodem B. w dniu 23.03.2023 roku, potwierdza choćby nagranie monitoringu sprzed sklepu (...), na którym nawet J. S. rozpoznała M. O., jako mężczyznę pomagającego oskarżonej odjechać z parkingu. Jako zupełnie niewiarygodną, w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, należy ocenić hipotetyczną wersję, jakoby nieznani sprawcy najpierw wykradli niepostrzeżenie samochód ze stodoły na posesji J. S., a następnie ponownie umieścili go w tym samym miejscu, już z wybitą szybą. Zresztą przeczą jej już choćby pierwsze zeznania J. S. i M. O., z których wynika, że w tym dniu dysponentem tegoż samochodu, posiadającym kluczyki był mąż oskarżonej. J. S. rozpoznała także na nagraniu monitoringu męża oskarżonej, jako tego mężczyznę, który wraz z oskarżoną odjechał samochodem B. spod sklepu (...).

Faktem jest, że w postępowaniu przygotowawczym nie dokonano procesowego okazania świadkom osoby oskarżonej, ani też jej wizerunku. Chybione są jednak też zastrzeżenia obrony, co do prawidłowości dokonania rozpoznania oskarżonej przez świadków J. K. i A. Z. na rozprawie sądowej. Nie ma przecież żadnych podstaw do przypuszczeń, że sędzia okazała ww. świadkom zdjęcia z profilu F. jakiejś innej osoby. Obaj świadkowie byli pewni swojego rozpoznania. Żaden z nich nie zgłosił tu jakichkolwiek wątpliwości. Ponadto świadek J. K. – jak zeznał – jeszcze przed zdarzeniem z dnia 30 marca 2023 roku sam sprawdzał na F., jak wygląda Z. O. (dlatego też zresztą miał możliwość jej rozpoznania, gdy kierowała samochodem S.).

Nie ma też żadnego wpływu na treść wyroku odczytanie przez Sąd Rejonowy zeznań świadka A. Ś., która nie stawiła się na rozprawę (zresztą była także wzywana na rozprawę apelacyjną). Przepis art. 392 § 1 k.p.k. daje podstawy do odczytania zeznań świadka, którego bezpośrednie przesłuchanie nie jest niezbędne. Zeznania ww. świadka (k. 44) nie miały aż tak istotnego znaczenia i nie zawierają one stwierdzeń, które mogłyby świadczyć o niewinności oskarżonej.

Także i stan zdrowia psychicznego oskarżonej był przedmiotem badania przez biegłych psychiatrów, którzy wydali w niniejszej sprawie stosowną opinię (k. 76).

Reasumując, Sąd odwoławczy w pełni podzielił stanowisko Sądu I instancji, iż nie może być żadnych wątpliwości, że to oskarżona była kierującą samochodem B. w dniu 23.03.2023 roku i samochodem S. w dniu 30.03.2023 roku, a nastąpiło to w okresie, w którym obwiązywał już wobec niej prawomocny sądowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów wskazanych wyżej, wniosek odwoławczy nie mógł zostać uwzględniony. W szczególności nie zachodziły podstawy do uniewinnienia oskarżonej, bądź umorzenia postępowania karnego. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

za wyjątkiem zmiany wysokości orzeczonej kary – pozostały zakres zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak już wyżej wskazano w dziale 3, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji w kierunku zmiany, czy też uchylenia zaskarżonego wyroku. Poza wymiarem kary, zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie orzeczonej wobec oskarżonej Z. O. kary pozbawienia wolności do 1 roku i 4 miesięcy.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd odwoławczy, po przeanalizowaniu całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności przedmiotowo – podmiotowych, doszedł do przekonania, że wymierzona przez Sąd Rejonowy kara pozbawienia wolności jest nazbyt surowa. Pamiętać też należy, iż wymierzona kara winna pozostawać w wyważonej proporcji i być współmierna do popełnionego przestępstwa, a w szczególności do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Całokształt ujawnionych w sprawie okoliczności, stopień zawinienia oskarżonej, zakres naruszenia przez nią porządku prawnego, a także ramy ustawowego zagrożenia za występek z art. 244 k.k. przemawia za uznaniem, iż orzeczona wobec oskarżonej kara 2 lat pozbawienia wolności jest jednak zbyt daleką idącą reakcją karną.

W przekonaniu Sądu Okręgowego, orzeczenie wobec oskarżonej kary w wysokości 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności będzie adekwatną reakcją karną, odpowiadającą społecznemu poczuciu kary sprawiedliwej, a kara taka spełni w sposób wystarczający cel wychowawczy i zapobiegawczy, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach postępowania odwoławczego przypadających od oskarżonej Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 634 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., przy czym wysokość opłaty za obie instancje została ustalona na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami).

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżona

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana