Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2021r.

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : sędzia Piotr Pilarczyk

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2021r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. F. (1)

przeciwko D. W.

o ochronę dóbr osobistych

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 997/21

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 12 maja 2021r.

Powód J. F. (1) wniósł o nakazanie pozwanej, D. W., zaprzestania naruszania jego dóbr osobistych w postaci prawa do życia rodzinnego i więzi rodzinnej z jego synem J. F. (2) oraz instytucjonalnego pozbawienia go środków do życia w majestacie prawa poprzez powstrzymanie się przez pozwaną od prowadzenia spraw dotyczących powoda i jego syna oraz o publiczne przeproszenie.

Uzasadniając żądania, powód wskazał, że pozwana jako sędzia Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie udzieliła zabezpieczenia roszczenia syna powoda, J. F. (2), reprezentowanego przez jego matkę, przysługującego przeciwko powodowi o podwyższenie alimentów, wydając postanowienie w dniu 4 maja 2020r. o podwyższeniu alimentów z kwoty 700 zł do kwoty 1.000 zł miesięcznie. W ocenie powoda sędzia wykroczyła poza swobodną ocenę dowodów, zachowała się nieodpowiedzialnie, nie dołożyła należytej staranności, naruszyła konstytucyjne prawo powoda do sądu, gdyż postanowienie zapadło na rozprawie, o której powód nie został zawiadomiony, naruszyła równość kobiet i mężczyzn, podważyła powagę rzeczy osądzonej, gdyż zmieniła wysokość alimentów ustalonych w orzeczeniu z 2019r., nie uwzględniła wniosków powoda, nie znała sytuacji materialnej powoda. Zdaniem powoda działania pozwanej stanowiły naruszenie jego dóbr osobistych.

Do pozwu powód załączył kopię postanowienia z dnia 4 maja 2020r. wydanego na posiedzeniu niejawnym przez Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie w składzie Sędzi D. W., w którym udzielono małoletniemu powodowi J. F. (2) zabezpieczenia roszczenia przeciwko J. F. o podwyższenie alimentów poprzez podwyższenie ich z kwoty 700 zł do kwoty 1.000 zł miesięcznie, a także kopię postanowienia tego Sądu z dnia 31 sierpnia 2020r. oddalającego zażalenie J. F. na postanowienie z dnia 4 maja 2020r.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 191 ¹ § 1 k.p.c., jeżeli z treści pozwu i załączników oraz okoliczności dotyczących sprawy, a także faktów znanych powszechnie lub urzędowo, wynika oczywista bezzasadność powództwa, stosuje się przepisy § 2-4. Przepisy te stanowią, że gdyby czynności, które ustawa nakazuje podjąć w następstwie wniesienia pozwu, miały być oczywiście niecelowe, można je pominąć; w szczególności można nie wzywać powoda do usunięcia braków, uiszczenia opłaty, nie sprawdzać wartości przedmiotu sporu ani nie przekazywać sprawy; sąd może oddalić powództwo na posiedzeniu niejawnym, nie doręczając pozwu osobie wskazanej jako pozwany ani nie rozpoznając wniosków złożonych wraz z pozwem; uzasadnienie wyroku sporządza się na piśmie z urzędu; powinno ono zawierać jedynie wyjaśnienie, dlaczego powództwo zostało uznane za oczywiście bezzasadne; wyrok z uzasadnieniem sąd z urzędu doręcza tylko powodowi z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia środka zaskarżenia.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie taka oczywista bezzasadność powództwa zachodzi.

Stosownie do przepisu art. 23 k.c., dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Zgodnie z przepisem art. 24 § 1 k.c., ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Podstawową przesłanką roszczenia o ochronę dóbr osobistych jest bezprawność działania sprawcy. Wskazywane jako podstawa faktyczna powództwa wydanie orzeczenia, z którym powód się nie zgadza, nie stanowi działania bezprawnego. Wręcz przeciwnie, rozpoznawanie i rozstrzyganie spraw jest zadaniem sądów (art. 175 Konstytucji).

Pozwana, wydając postanowienie z dnia 4 maja 2020r. o udzieleniu zabezpieczenia poprzez podwyższenie alimentów z kwoty 700 zł do kwoty 1.000 zł, wykonywała władzę sądowniczą, działając jako sąd. Będąc sędzią, była do tego uprawniona, a rozpoznając wniosek o udzielenie zabezpieczenia, opierała się na kompetencjach przyznanych sądowi ustawą, wymagającą rozpoznanie wniosku o udzielenie zabezpieczenia na posiedzeniu niejawnym bez uprzedniego doręczania obowiązanemu odpisu wniosku (art. 740 § 1 k.p.c.). Powód, nie zgadzając się z wydanym orzeczeniem, był uprawniony do jego zaskarżenia, z czego zresztą skorzystał – jego zażalenie zostało oddalone postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2020r.

Podkreślić należy, że bezprawność byłaby wyłączona również wówczas, gdyby ocena dokonana przez sędziego nie została podzielona przez sąd odwoławczy bądź gdyby nawet doszło w sprawie do naruszenia prawa materialnego lub procesowego skutkującego zmianą lub uchyleniem orzeczenia, chyba że naruszenie miałoby charakter oczywisty i rażący, świadczący w konkretnej sprawie o ewidentnym wykroczeniu poza ustawowe kompetencje sądu. Z całą pewnością zmiana wysokości alimentów z kwoty 700 zł do kwoty 1.000 zł nie może nosić takich znamion.

Czynności pozwanej wskazane przez powoda nie były zatem bezprawne. Powodowi nie przysługują zatem roszczenia o ochronę dóbr osobistych.

Dodatkowo na oczywistą bezzasadność powództwa wskazuje treść żądania powoda zawartego w punkcie I pozwu. Sędzia nie ma jakiegokolwiek wpływu na rodzaj przydzielanych mu spraw, a tym samym nie może – jak domaga się tego powód – powstrzymać się od prowadzenia określonych spraw. Obowiązkiem sędziego jest prowadzenie każdej sprawy, która zostanie mu przydzielona, a o ewentualnym wyłączeniu sędziego od sprawy decyduje sąd w innym składzie, poza jedynie wypadkiem, gdy sędzia jest wyłączony od sprawy z mocy samej ustawy (art. 48 k.p.c.), co w sprawie wskazanej przez powoda nie miało miejsca.

Powyższe okoliczności wskazują, że żądania powoda zawarte w pozwie są oczywiście bezzasadne. Wzywanie powoda do usunięcia braków pozwu, a w dalszej kolejności absorbowanie pozwanej i prowadzenie postępowania dowodowego, są oczywiście niecelowe, gdyż zachodzi pewność, że powództwo zostanie oddalone.