Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący

Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal

Protokolant

Protokolant Magdalena Migulla

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 2104/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

K. K. (1)

I. w dniu 6 października 2023 roku w R. w stanie nietrzeźwości (1,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny, a to samochód osobowy m-ki (...) nr rej (...)

II. w tym samym miejscu i czasie poprzez szarpanie za ręce naruszył nietykalność cielesną J. Ś. w związku z podjętą przez nią interwencją na rzecz ochrony bezpieczeństwa ludzi i porządku publicznego

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyny I-II

1. W dniu 6 października 2023 roku w R. K. K. (1) udał się na zakupy do sklepu (...) mieszczącego się przy ul. (...) w R.. Poruszał się samochodem marki J. o nr rej. (...). Po zrobieniu zakupów, usiłując opuścić parking, oskarżony w strefie ruchu nie zachował należytej ostrożności i podczas cofania uderzył w zaparkowany samochód osobowy marki F. o nr rej. (...) stanowiący własność J. Ś.. Następnie oskarżony ruszył w przeciwnym kierunku, nie zachowując bezpiecznej odległości, w wyniku czego uderzył w zaparkowany samochód osobowy marki H. o nr rej. (...), w którym znajdował się właściciel pojazdu – W. Ś.. W. Ś. natychmiast opuścił pojazd i udał się do sklepu, aby powiadomić o zdarzeniu żonę. Przy okazji poinformował również J. Ś. o fakcie uszkodzenia przez oskarżonego również jej samochodu. Pokrzywdzona wyszła ze sklepu i udała się szybkim krokiem w kierunku pojazdu, w którym znajdował się oskarżony. Zawołała do niego, żeby otworzył drzwi, ale nie zareagował na jej prośbę, w związku z tym sama otworzyła drzwi od strony kierowcy. Wówczas poczuła mocny odór alkoholu. Nakazała mu aby wyłączył samochód, powiedziała mu również, że z uwagi na to, że jest nietrzeźwy, nie pozwoli mu na to aby prowadził samochód. Oskarżony początkowo wyłączył silnik, namawiał wielokrotnie pokrzywdzoną aby umożliwiła mu oddalenie się z tego miejsca, oferował za to pieniądze. Pokrzywdzona cały czas stała przy jego samochodzie, on nakazywał aby się odsunęła bo będzie odjeżdżał. W pewnym momencie włożył kluczyk do stacyjki i uruchomił pojazd. Pokrzywdzona widząc to, aby zapobiec dalszej jeździe oskarżonego i jego ucieczce z miejsca zdarzenia, włożyła ręce do jego samochodu chcąc wyjąć kluczyki ze stacyjki. Wówczas oskarżony złapał ją za lewą dłoń i bardzo mocno ścisnął. Pokrzywdzona odczuła wtedy ból, oskarżony wykręcał jej dłoń, szarpał za nią próbując uniemożliwić jej wyjęcie kluczyków ze stacyjki. Pokrzywdzona kluczyki wyjęła, ale podczas szarpania oskarżony wyrwał jej klucze z dłoni, następnie opuścił pojazd i już do niego nie wsiadł.

Na miejsce wezwano patrol policji. Po przybyciu na miejsce funkcjonariuszy policji, oskarżony poddany został badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na urządzeniu AlcoTrue P z wynikami: I. – 1,41 mg/l o godzinie 15:10 oraz II – 1,44 mg/l o godzinie 15:30. Celem weryfikacji uzyskanych danych został przewieziony do K. w R.. Tam dokonano pomiarów urządzeniem Alkotest 9510 IR/EC z wynikami: I. - 1,31 mg /1 – o godz. 15:51 oraz II. – 1,39 mg/l o godz. 15:56 – alkoholu wydychanym powietrzu.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka J. Ś.

dokumentacja zdjęciowa

zeznania świadka W. Ś.

wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem przelewu

k. 51-52, 87, 104-105

k. 18-19, 87-88

k. 15-16

k. 27, 88

k. 97-98

notatka urzędowa

protokoły użycia analizatorów wydechu

k. 1

k. 2, 4

świadectwa wzorcowania

k. 3, 5

protokół odtworzenia utrwalonych zapisów

k. 36-44

Czyny I i II

2. Oskarżony nie był wcześniej karany. Do momentu zdarzenia nie figurował w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

karta karna

informacja w trybie art. 213 § 1 b kpk

wywiad środowiskowy

k. 95

k. 6, 22, 110

k. 112-113

Czyny I i II

3. Córka oskarżonego ur. (...) jest osobą trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji, całkowicie niezdolną do pracy.

dokumenty

k. 99-103

2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--------------

--------

-----

2.  OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

zeznania świadka J. Ś.

Zeznania świadka były logiczne, konsekwentne i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Brak jest jakichkolwiek podstaw, aby odmówić im wiary co do tego, że oskarżony prowadził samochód znajdując się w stanie nietrzeźwości. Świadek zrelacjonowała przebieg zdarzenia z dnia 06 października 2023 r. w zakresie, w którym była jego naocznym świadkiem oraz opisała kwestie zatrzymania oskarżonego i użycia przemocy wobec niej podczas odbierania mu kluczyków do samochodu. Doszło do naruszenia jej nietykalności cielesnej. Z obolałą ręką czuła dyskomfort podczas pracy, miała widoczne ślady na dłoni.

1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim przyznał się do zarzucanych mu czynów.

1

zeznania świadka W. Ś.

Świadek zrelacjonował przebieg zdarzenia mającego miejsce na parkingu przed sklepem (...) w dniu 06 października 2023r. Opisał moment i okoliczności w jakich doszło do uszkodzenia jego samochodu przez oskarżonego. Brak podstaw do kwestionowania zeznań świadka.

1

protokoły użycia analizatorów wydechu

świadectwa wzorcowania

protokół odtworzenia utrwalonych zapisów

notatka urzędowa

dokumentacja zdjęciowa

Dokumenty sporządzone w prawidłowej, przewidzianej przepisami formie, przez osoby uprawnione do ich wydania w zakresie przysługujących kompetencji. Brak podstaw do kwestionowania. Dokumenty niekwestionowany przez strony postępowania.

2

karta karna

informacja w trybie art. 213 § 1 b kpk

wywiad środowiskowy

Dokumenty urzędowe, brak podstaw do kwestionowania ich prawdziwości.

1

wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem przelewu

Dokumenty prywatne, niekwestionowane przez strony

3

dokumenty

Dokumenty prywatne, niekwestionowane przez strony

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tym zakresie w jakim początkowo nie przyznał się do zarzutu nr II. Oskarżony podczas składania wyjaśnień zmienił narrację i ostatecznie przyznał się do winy również w tym zakresie stwierdzając, że: „Żałuję tego co zrobiłem w I i II zarzucie. Mocno żałuję. To mi się nigdy wcześniej nie zdarzyło, nie używałem przemocy”. Stan nietrzeźwości w jakim znajdował się oskarżony w chwili ujęcia go przez J. Ś. i ostatecznego zatrzymania przez funkcjonariuszy policji był bezsporny. Wyniki przeprowadzonych badań były jednoznaczne. Oskarżony w chwili zatrzymania miał 1,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, której to okoliczności oskarżony nie kwestionował. Linia obrony oskarżonego była całkowicie nieudolna. Niezrozumiałe dla sądu były wyjaśnienia, w których oskarżony powoływał się na stan zdrowia swojej córki, gdyż były całkowicie irrelewantne w odniesieniu do stanu faktycznego sprawy. Nadto przedstawianie takich okoliczności z życia osobistego oskarżonego nie mogło mieć żadnego wpływu w zakresie oceny stopnia jego winy. Sąd uznał za niezwykle zuchwałe zachowanie oskarżonego, który w środku dnia, w czasie, kiedy ruch drogowy jest bardzo intensywny, a to ok. godz. 15.00, znajdując się w znacznym stanie nietrzeźwości udał się pojazdem mechanicznym do mieszczącego się w niedalekiej odległości od swojego miejsca zamieszkania sklepu. Oczywiście żadna pora nie usprawiedliwia takiego zachowania, jednak postawa oskarżonego była niezwykle zuchwała. Naganne zachowanie oskarżonego stoi w sprzeczności z wykreowanym przez niego wizerunkiem zatroskanego i odpowiedzialnego ojca. Nadto, podczas próby zatrzymania go przez świadka, J. Ś., oskarżony zachowywał się agresywnie i naruszył jej nietykalność cielesną, a jego zachowanie pozostawało w związku przyczynowym z podjętą przez nią interwencją na rzecz ochrony bezpieczeństwa ludzi i porządku publicznego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czynem opisanym w pkt. I, oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega karze grzywny, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności. Oskarżony w dniu 06 października 2023 r. znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził samochód osobowy w ruchu lądowym, czym zrealizował ustawowe znamiona przestępstwa opisanego w art. 178a § 1 k.k. Stan nietrzeźwości w rozumieniu Kodeksu karnego zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość (art. 115 § 16 k.k.). Zawartość alkoholu znacznie (ponad pięciokrotnie) zatem przekroczyła u oskarżonego dolną granicę określającą stan nietrzeźwości. Oskarżony prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości naruszył jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i stopień jej naruszenia ocenić należy jako znaczny. Ponadto, w tym przypadku znacznie została przekroczona wartość, powyżej, której ustawodawca przyjął, że kierowanie pojazdem mechanicznym stwarza tak poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego, iż zachowanie kierującego należy kwalifikować jako przestępstwo. Oskarżony działał umyślnie - wiedząc, że spożywał alkohol wsiadł do samochodu i nim kierował. Miał też pełną świadomość, że spożyty alkohol może negatywnie oddziaływać na jego zdolność do kierowania samochodem i że prowadzenie przez niego samochodu w takim stanie stwarza realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego.

Z kolei odnośnie czynu z pkt. II, na podstawie przepisu art. 217a kk odpowiada ten, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Czyn sprawcy polega na naruszeniu nietykalności cielesnej innego człowieka. Okolicznością kwalifikującą jest to, że uderzenie lub naruszenie nietykalności cielesnej pokrzywdzonego w inny sposób pozostaje w związku przyczynowym z podjętą przez niego interwencją na rzecz ochrony bezpieczeństwa ludzi albo ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Bardzo szeroki jest zakres dóbr chronionych, w związku z którymi interwencja może mieć miejsce. Zachowanie pokrzywdzonego musi być intencjonalne; musi on podjąć interwencję na rzecz ochrony, czyli zabezpieczenia wskazanych dóbr przed ich naruszeniem czy narażeniem na niebezpieczeństwo. Owa interwencja może przybrać postać np. obrony koniecznej lub stanu wyższej konieczności. Oczywiście interwencja nie musi przejawiać się jedynie w łagodnej postaci (np. zwracanie komuś uwagi na nieprawidłowość jego postępowania), ale może również przybierać postać oddziaływania fizycznego na inną osobę (np. zastosowanie przemocy wobec osoby nietrzeźwej usiłującej prowadzić pojazd mechaniczny). Odnosząc zaś powyższe rozważania do ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, zachowanie oskarżonego polegające na szarpaniu za ręce niewątpliwie naruszyło nietykalność cielesną pokrzywdzonej J. Ś.. Oczywistym było także, że to interwencja, która została podjęta przez J. Ś., była bezpośrednią przyczyną ataku oskarżonego na jej osobę. Interwencja była słuszna, gdyż podjęta została na rzecz ochrony bezpieczeństwa ludzi zarówno tych znajdujących się w pobliżu, jak również tych, których mógłby napotkać na swojej drodze oskarżonego, gdyby udało mu się odjechać z przysklepowego parkingu. Przepis art. 217a kk chroni każdą osobę podejmującą opisaną tam interwencję. Ochrona wynikająca z tego przepisu nie jest ograniczona do kręgu osób korzystających ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

----------

----------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-------------------------------

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

------------

--------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------------------

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

--------------

------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------------------------

☐

1.6.  Uniewinnienie

-------------------

-------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K. (1)

1,2, 3

I, II

Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego ocenić należy jako znaczny, o czym świadczy rodzaj naruszonych nimi dóbr prawnych, jakimi są bezpieczeństwo w ruchu drogowym, nietykalność cielesna oraz szeroko pojęte bezpieczeństwo i porządek publiczny, jak również sposób i okoliczności jego popełnienia.

Czyny przypisane oskarżonemu są zawinione. Można mu przypisać winę w czasie ich popełnienia, albowiem uzasadnionym było w konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby. Oskarżony będący dojrzałym, posiadającym dostateczny zasób doświadczenia życiowego człowiekiem, poprzez swoje postępowanie dowiódł, iż chciał popełnić przypisane mu przestępstwa.

Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze, aby nie przekraczała ona stopnia winy oraz uwzględniała stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Sąd baczył, by orzeczone kary spełniały swe cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego, uświadamiając mu naganność jego postępowania. Wpływ na wymiar kary miały też względy prewencji ogólnej. Kara ma uświadomić społeczeństwu konieczność respektowania obowiązujących norm prawnych i wskazywać także, iż brak poszanowania obowiązującego prawa, jego lekceważenie powoduje niekorzystne konsekwencje.

Sąd wymierzył zatem oskarżonemu:

- za czyn z art. 178a § 1 kk kara 6 miesięcy pozbawienia wolności

- za czyn z art. 217a kk kara 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę zwartość czasową między czynami, za które orzeczono oskarżonemu kary jednostkowe podlegające łączeniu, jak i rodzaj dóbr chronionych prawem, które swoim działaniem naruszył oskarżony wypełniając znamiona każdego z przypisanych mu czynów, sąd połączył orzeczone kary pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 86 § 1 kk, sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych. Zdaniem sądu, kara ta spełni swój cel zarówno w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Kara ta jest odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić oskarżonemu naganność jego zachowania i w ten sposób zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa. Jednocześnie tak orzeczona kara łączna pozbawienia wolności jest wystarczająca dla osiągnięcia celu w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i ugruntowania w nim przekonania o konieczności przestrzegania przepisów prawa. Zatem również ze względu na społeczne oddziaływanie kary jest ona adekwatna.

K. K. (1)

4

3

Sąd uznał, że wobec oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, tym bardziej, że oskarżony nie był uprzednio karany. Wobec tego sąd na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k., biorąc pod uwagę wskazany w ustawie karnej prymat kar wolnościowych, warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat. Wyznaczony okres próby jest wystarczający do zweryfikowania przyjętej wobec niego prognozy.

K. K. (1)

5,7

1

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 5 lat. Zastosowanie tego środka karnego w przypadku popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości jest obligatoryjne. Orzeczony okres 5 lat obowiązywania tego środka jest okresem koniecznym, a jednocześnie wystarczającym, aby oskarżony zrozumiał skutki swego czynu i wysokie niebezpieczeństwo, jakie dla innych uczestników ruchu drogowego pociąga jego czyn. Oskarżony prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości stanowił realne zagrożenie nie tylko dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, ale również dla życia i zdrowia jego uczestników. Doprowadził do kolizji z dwoma samochodami. Zawartość alkoholu ponad pięciokrotnie przekroczyła u oskarżonego dolną granicę określającą stan nietrzeźwości.

Ponadto na mocy art. 43a § 2 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 7.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zdaniem sądu, kwota świadczenia pieniężnego nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Wskazany środek karny pełni funkcję związaną z potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, będąc wyrazem tego, że sprawca, popełniając czyn zabroniony, powinien spotkać się z pewną, choćby finansową, formą dolegliwości .

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-------------------

--------

------------

----------------------

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez –stronę

Na mocy art. 63 § 4 kk sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego w pkt 5 środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 06.10.2023 r. do dnia 24.05.2024 r.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8

Sąd na mocy art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na które składają się wydatki w wysokości 270,28 zł oraz opłata w wysokości 180 zł.

6.  1Podpis

Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal