Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodnicząca: SSR Marta Małgorzata Sulkowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Biedrzycka

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2025 r. w Łomży

na rozprawie

sprawy z odwołania J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania od decyzji ZUS z dnia 23 maja 2024 r., znak: (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala, iż odwołujący się J. S. w wyniku wypadku przy pracy z dnia 18.11.2024 r. doznał 5 % trwałego uszczerbku na zdrowiu i w związku z tym przyznaje odwołującemu się tytułem jednorazowego odszkodowania kwotę 7.155 zł (siedem tysięcy sto pięćdziesiąt pięć złotych);

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. na rzecz odwołującego się J. S. tytułem poniesionych kosztów zastępstwa procesowego kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt IV U 86/24 upr

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.05.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział

w B. odmówił odwołującemu się J. S. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Zdaniem organu zdarzenie z dnia 18.11.2023 r. nie stanowiło wypadku traktowanego na równi z wypadkiem przy pracy.

Odwołujący się J. S. wniósł o zmianę powyższej decyzji i przyznanie mu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisu art. 17 ust. 4 ustawy o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, iż zdarzenie z dnia 18.11.2023 r. nie stanowiło wypadku traktowanego na równi z wypadkiem przy pracy. Odwołujący uznał decyzję za krzywdzącą i nieprawidłową. Stwierdził, że wypadek, któremu uległ, stanowi w myśl ustawy wypadek traktowany na równi z wypadkiem, któremu pracownik uległ w czasie podróży służbowej.

W odpowiedzi na odwołanie (...) Oddział w B. wniósł

o jego oddalenie. Podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, iż na podstawie protokołu powypadkowego nr (...) stwierdzono, że do wypadku doszło podczas zawodów sportowych, w których odwołujący uczestniczył dobrowolnie, z własnej inicjatywy za zgodą pracodawcy, przebywając w podróży służbowej. W związku z tym pracodawca nie uznał zdarzenia za wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy (odpowiedź na odwołanie k. 12-12v.).

Sąd ustalił, co następuje:

J. S. jest zatrudniony od 15.12.1997 r. w (...) S.A. Oddział w B. R. E. Ł. na stanowisku elektromonter sieci napowietrznych. Od kilkunastu lat należy do drużyny reprezentacji oddziału (...)/B. w piłce halowej.

W dniach 17-19 listopada 2023 r. (...) S.A. zorganizował w Ł. IX Halowy Turniej P. (...) o (...) S.A. Odwołujący się zgłosił chęć uczestnictwa w zawodach, co zostało zatwierdzone przez Dyrektora Generalnego (...) S.A. Oddział w B.. W związku z powyższym odwołującemu zostało wystawione Polecenie wyjazdu służbowego nr (...) na ww. dni.

Jak wynika z Regulaminu ww. wydarzenia (k. 50-52) wziąć w nim udział mogli wyłącznie pracownicy zatrudnieni w Centrali oraz Oddziałach (...) S.A. Uczestniczyli oni w turnieju w ramach delegacji służbowej. Skład drużyny musiał być zatwierdzony przez Prezesa/Dyrektora Oddziału (pkt 4.1- k. 50). Zgodnie z regulaminem uczestnicy winni mieć przy sobie dowody osobiste, co miało umożliwiać graczom z drużyny przeciwnej sprawdzenie ich tożsamości przed rozpoczęciem meczu (pkt 4.2). Regulamin dokładnie określał zasady gry, punktację i nagrody. Regulamin wykluczał dochodzenie odszkodowania od organizatora (pkt 10.5). Każdy uczestnik zobowiązany był złożyć podpisane Oświadczenie uczestnika, w którym przewidziano m.in., że wyraża on zgodę na bezpłatne wykorzystanie przez (...) materiałów fotograficznych i filmowych, na których utrwalony był jego wizerunek na wszystkich rodzajach i polach eksploatacji: prasa, intranet, Internet i inne (pkt 5, k. 52). Celem organizacji turnieju była popularyzacja piłki nożnej, jako forma aktywnego wypoczynku oraz kontynuowanie współpracy w zakresie sportu i rekreacji w (...) S.A (pkt 1 regulaminu k. 50) .

Dnia 17.11.2023 r. członkowie reprezentacji udali się na miejsce zaplanowanych rozgrywek wynajętym przez pracodawcę autokarem. Mistrzostwa rozpoczęły się następnego dnia.

W dniu 18.11.2023 r. J. S., uczestniczył w meczu przeciwko drużynie z Centrali w L.. W trakcie rozgrywki ok. godz. 10.00 został kopnięty od tyłu w lewą piętę przez zawodnika drużyny przeciwnej. Sędzia przerwał mecz, a znajdujący się na miejscu ratownik medyczny udzielił mu pierwszej pomocy. Odwołujący się nie wyraził zgody na przewiezienie go na Szpitalny Oddział Ratunkowy w Ł.. Zamiast tego z kolegą wrócił do Ł.. Z uwagi na późny powrót do miejsca zamieszkania do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego udał się dopiero następnego dnia rano. W wyniku przeprowadzonych badań rozpoznano u niego uraz mięśnia i ścięgna na poziomie podudzia, a także uszkodzenie ścięgna A. (S86.0). Tego samego dnia w szpitalu, na Oddziale O.-Urazowym, został poddany zabiegowi operacyjnemu. Przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od 19 listopada 2023 r. do 4 stycznia 2024 r. ( Protokół nr (...) z dnia 04.12.2023 r. ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku traktowanego na równi z wypadkiem przy pracy- k. 7-10 akt, k. 4-5v akt ZUS; karta informacyjna k. 2).

J. S. w dniu 15.05.2024 r. złożył do organu rentowego wniosek o wypłatę jednorazowego odszkodowania z ubezpieczenia wypadkowego.

Decyzją z dnia 23.05.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. S. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku, który miał miejsce w dniu 18.11.2023 r. Organ uznał, że przytoczone w Protokole powypadkowym nr (...) okoliczności zdarzenia nie spełniają przesłanek pozwalających zakwalifikować zdarzenie jako wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy (dowód: decyzja z dnia 23.05.2024 r.- k. 11 akta ZUS ).

W celu ustalenia, czy J. S. doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku zdarzenia, Sąd dopuścił dowód opinii biegłego sądowego z zakresu (...). Biegły sądowy po przeprowadzeniu wywiadu, analizie dokumentacji medycznej i badaniu odwołującego rozpoznał u odwołującego się stan po leczeniu operacyjnym podskórnego uszkodzenia lewego ścięgna A.. Stwierdził u opiniowanego trwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany wypadkiem z dna 18.11.2023 r. w wysokości 5 % (dowód: opinia k. 57-59). Opinia ta została zakwestionowana przez pełnomocnika odwołującego się, który nie zgodził się z twierdzeniem biegłego iż uszczerbek na zdrowiu wynosi jedynie 5%, gdyż w jego ocenie, popartej opinią innego organu ubezpieczającego uszczerbek ten wyniósł 7 %.

Z uwagi na powyższe Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego z zakresu ortopedii - G. K.. Po przestudiowaniu akt sprawy i badaniu odwołującego się biegły rozpoznał u odwołującego stan po leczeniu operacyjnym uszkodzenia A. lewego i stwierdził, iż doznany uraz spowodował powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. .

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie w ocenie Sądu jest uzasadnione.

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył oceny, czy zdarzenie z dnia

18 listopada 2023 r., w wyniku którego odwołujący się doznał urazu, stanowiło wypadek przy pracy lub wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych; podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia lub w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. Na równi z wypadkiem przy pracy traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż określone w ust. 1, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań; podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony lub przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje związkowe.

Z treści powołanej regulacji wynika, że elementami koniecznymi uznania zdarzenia za wypadek przy pracy są nagłość zdarzenia, wywołanie zdarzenia przyczyną zewnętrzną, skutek powodujący uraz lub śmierć oraz pozostawanie w związku z wykonywaną pracą. Nagłość charakteryzuje się czymś nieprzewidywalnym, nieoczekiwanym oraz raptownym. Powyższa cecha musi dotyczyć samego zdarzenia, a nie skutku pod postacią urazu lub śmierci. Ponadto zdarzenie spełniające kryterium ,,nagłości” musi zostać wywołane przyczyną zewnętrzną, co oznacza, że nie może pochodzić z organizmu ubezpieczonego dotkniętego zdarzeniem.

Niewątpliwie zdarzenie, któremu uległ odwołujący miało charakter nagły, a uraz, którego doznał odwołujący się spowodowany był przyczyną zewnętrzną. Okoliczności te pozostawały poza sporem.

Zgodnie z przyjętym przez Sąd Najwyższy stanowiskiem, art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej na równi z wypadkiem przy pracy traktuje wypadek, jakiemu pracownik uległ w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż oznaczone w art. 3 ust. 1, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem pracy. Powołany przepis nie ustala szczególnej, samodzielnej ochrony pracownika wykonującego pracę w czasie podróży służbowej w rozumieniu prawa pracy, bowiem pracownik podlega wówczas ochronie na zasadach określonych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1-3 ustawy wypadkowej. Istota ochrony pracownika na podstawie przepisu art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej sprowadza się natomiast do rozciągnięcia szczególnej ochrony ubezpieczeniowej w podróży służbowej na okoliczności należące do sfery prywatnych spraw pracownika. W praktyce oznacza to, że w ramach podróży służbowej pracownik jest objęty ochroną ubezpieczeniową nie tylko podczas wykonywania czynności zleconych mu do załatwienia w czasie podróży oraz w czasie drogi do miejsca docelowego i z powrotem do stałego miejsca zamieszkania, lecz przez cały czas pobytu w takiej podróży (wyrok SN z dnia 18.11.2011 r. wydany w sprawie o sygn. akt I UK 140/11).

W ocenie Sądu wypadek odwołującego się nie stanowił wypadku w podróży służbowej, o którym mowa jest powyżej, lecz stanowił wypadek przy pracy określony w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy wypadkowej jako mający miejsce podczas "wykonywania czynności w interesie pracodawcy, nawet bez polecenia przełożonych".

Wskazać należy, że wypadek, któremu uległ odwołujący się miał miejsce w czasie meczu rozgrywanego w ramach IX Halowego Turnieju P. (...) o (...) S.A. w trakcie podróży służbowej zleconej przez Dyrektora Generalnego (...) S.A. Odział B.. Celem turnieju jak wskazano w pkt 1 jego regulaminu była popularyzacja piłki nożnej jako forma aktywnego wypoczynku oraz kontynuowanie współpracy w zakresie sportu i rekreacji w (...) S.A. (k. 50). Oznacza to zdaniem Sądu, że w konsekwencji wypadek, do którego doszło podczas meczu drużyny reprezentacji oddziału (...), w której skład wchodził odwołujący się, pozostawał w związku z pracą.

Organizacja turniejów sportowych w ramach określonych grup zawodowych ma na celu integrację przez sport tj. budowanie więzi w środowisku pracy. W konsekwencji istnieje aksjologicznie uzasadniona podstawa do uznania, że uczestnictwo pracowników w turniejach organizowanych przez pracodawcę służy interesowi tego zakładu. Ocena ta jest identyczna w każdym przypadku, a więc niezależnie od tego, czy uroczystości przybierają postać akademii, wykładu, apelu, mszy czy turnieju sportowego. W tym konkretnym przypadku turniej mogł się odbyć tylko dzięki dobrowolnemu udziałowi pracowników. (...) S.A biorący udział w IX Halowym Turnieju P. (...) o (...) S.A. mieli zatem przymiot osób reprezentujących określone oddziały swojej firmy. Uznać więc należy, że spełniona została przesłanka art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy wypadkowej w postaci "wykonywania czynności w interesie pracodawcy, nawet bez polecenia przełożonych".

Warto podkreślić, że w turnieju mogli brać udział (...), przewidziano nawet możliwość sprawdzenia przez zawodników drużyny przeciwnej dowodów osobistych graczy, aby wykluczyć, że zamiast pracownika grać będzie osoba niezwiązana z (...). Nie były to rozgrywki hobbystyczne, na które pracownicy udali się dla rozrywki czy celem poprawienia swojej kondycji fizycznej. W obecnych czasach istnieje szereg drużyn amatorskich, które skupiają osoby prywatne zainteresowane piłką nożną. Odwołujący się i jego koledzy uczestniczyli w IX Halowym Turnieju P. (...) nie jako osoby prywatne, lecz jako pracownicy zatrudnieni w konkretnym oddziale (...), reprezentujący swój Oddział, a zatem zarówno swoich przełożonych, jak i kolegów. Pracodawca wskazał, że ma zamiar wykorzystać materiały fotograficzne i filmowe z tego zdarzenia zarówno na forum wewnętrznym (intranet), jak i zewnętrznym (prasa, Internet). Nie budzi wątpliwości, że powyższe wydarzenie sportowe miało dla pracodawcy znaczenie zarówno w kontekście integracji pracowników poszczególnych oddziałów jak i całej organizacji, jak też w celu promowania własnego wizerunku np. jako firmy nowoczesnej, dbającej o kondycję fizyczną swoich pracowników. Odwołujący się nie grał zatem dla siebie w turnieju amatorskim, lecz dla swojego pracodawcy, aby ten mógł zrealizować swoje cele, które mu przyświecały, gdy organizował ww. turniej.

Sądowi znane jest dotychczasowe orzecznictwo w tym względzie. Zasadniczo Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że wypadek, jakiemu uległ pracownik w czasie meczu piłkarskiego, zorganizowanego przez pracodawcę, biorąc w nim udział dobrowolnie, poza zakresem obowiązków wynikających z umowy o pracę, będąc na czas meczu zwolnionym z obowiązku świadczenia pracy, nie stanowi wypadku przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 aktualnie obowiązującej ustawy (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2014 r., sygn. akt II UK 354/13).

Jednocześnie jednak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 października 2020r., sygn. akt II UK 199/19, wskazał, że: „zgon funkcjonariusza w czasie udziału w uroczystościach organizowanych przez komendanta placówki Straży Granicznej z okazji jubileuszu powstania tej służby, w tym w turnieju sportowym, może być kwalifikowany jako wypadek pozostający w związku ze służbą (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą, tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1448). W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że: „Należy jednak zwrócić uwagę, że wspólnym mianownikiem stanów faktycznych w przywołanych sprawach było to, że chodziło wyłącznie o zajęcia sportowe, bez ich osadzenia w szczególnych okolicznościach. Tymczasem w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 sierpnia 1998 r., II UKN 123/98 (LEX nr 2640340) zwrócono uwagę na interes pracodawcy przejawiający się w jego społecznym odbiorze a polegający na przestrzeganiu zachowań będących wyrazem respektu dla norm obyczajowych, a więc powszechnie przestrzeganych wzorów pewnego zachowania się, które jedynie siłą społecznego nawyku uznawane są za wiążące i uznano, że pracownik korzysta z wypadkowej ochrony ubezpieczeniowej, uczestnicząc w pogrzebie byłego pracownika. W tym kontekście kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie ma ustalenie, że IX Turniej P. (...) odbywał się z okazji 25-lecia powstania Straży Granicznej oraz 20-lecia utworzenia placówki Straży Granicznej w M., a jego organizatorami były (...) Funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz Komendant P. Straży Granicznej w M. Organizowanie turniejów sportowych w ramach określonych grup zawodowych ma na celu integrację przez sport, ale w tym przypadku chodziło o coś więcej niż budowanie więzi w środowisku funkcjonariuszy i pracowników Straży Granicznej. Było to bowiem wydarzenie związane ściśle z jubileuszem powstania Straży Granicznej i organizowane dla jego uczczenia przez Komendanta placówki Straży Granicznej w M. i związek zawodowy funkcjonariuszy Straży Granicznej. Świętowanie tego rodzaju jubileuszu jest wyrazem poszanowania tradycji i dorobku tej instytucji. W konsekwencji istnieje aksjologicznie uzasadniona podstawa do uznania, że uroczystości związane z jubileuszem Straży Granicznej służą interesowi tej (...) . Ocena ta jest identyczna w każdym przypadku, a więc niezależnie od tego, czy uroczystości przybierają postać akademii, wykładu, apelu, mszy czy turnieju sportowego. W tym konkretnym przypadku uroczystość mogła się odbyć tylko dzięki dobrowolnemu udziałowi funkcjonariuszy w turnieju. Funkcjonariusze biorący udział w tym turnieju mieli zatem przymiot reprezentujących Straż Graniczną (określonych jej placówek) w organizowanych na szczeblu lokalnym uroczystościach związanych ze świętem służby. Uznać więc należy, że spełniona została przesłanka art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy świadczeniach odszkodowawczych w postaci "wykonywania czynności w interesie służby, nawet bez polecenia przełożonych".

W uzasadnieniu postanowienia z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. akt II UK 299/15 Sąd Najwyższy uznał z kolei za wypadek przy pracy zdarzenie, któremu uległ pracownik Kancelarii Prezydenta RP podczas meczu. Sąd Najwyższy wskazywał wówczas, że „drużyna piłki nożnej została przejęta przez A. K. na polecenie przełożonego Dyrektora Biura (...) Instytucjonalnej, w ramach jego obowiązków służbowych oraz stosowanie do posiadanych przez niego uprawnień; celem utworzenia drużyny była możliwość podjęcia rywalizacji z drużynami piłkarskimi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Kancelarii Sejmu i Senatu, a przez to budowanie pozytywnego odbioru społecznego Kancelarii Prezydenta RP - w konsekwencji, że wypadek jaki nastąpił podczas treningu drużyny piłkarskiej Kancelarii Prezydenta RP pozostawał w związku z pracą.”

Nie może być tak, że jeśli pracownik reprezentuje Straż Graniczną albo Kancelarię Prezydenta RP grając w meczach piłki nożnej organizowanych przez te instytucje, to jego wypadek jest wypadkiem przy pracy, gdyż służył integracji poprzez sport i budowaniu pozytywnego odbioru pracodawcy, a jeśli jest to pracownik (...) lub innego podmiotu, to należy uznać przesłanki z art. 3 ust. 1pkt 2 ustawy wypadkowej za niespełnione, bo to była jego dobrowolna decyzja. Takie rozróżnienie nie ma racji bytu ani żadnego uzasadnienia. Pracownicy powinni być jednakowo traktowani, niezależnie od tego u jakiego pracodawcy pracują. Skoro dany pracodawca organizuje rozgrywki sportowe, konferencje, apele, czy cokolwiek innego, na które deleguje konkretne osoby spośród pracowników, ustala reguły postępowania podczas danego wydarzenia (w tym wypadku regulamin turnieju), a następnie korzysta z owoców takiego spotkania (tu: filmy i zdjęcia wykorzystane do integracji pracowników i promocji, a być może i do innych celów), to oznacza, że biorący w tych wydarzeniach pracownicy niewątpliwe wykonują czynności w interesie pracodawcy, nawet bez polecenia przełożonych (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy wypadkowej).

Reasumując Sąd po dokonaniu ustaleń faktycznych stwierdził, że w rozpatrywanym przypadku, zdarzenie, któremu J. S. uległ w dniu 18 listopada 2023 roku jest wypadkiem przy pracy i odwołującemu się przysługuje prawo do świadczeń wskazanych w ustawie.

W celu ustalenia wysokości uszczerbku doznanego przez odwołującego się Sąd dopuścił dowód opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii. Biegli po przeprowadzeniu wywiadu, analizie dokumentacji medycznej i badaniu odwołującego się stwierdzili u opiniowanego uszczerbek na zdrowiu w wysokości

5 %. Zdaniem Sądu opinie biegłych są rzetelna, obiektywne, sporządzone zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej i orzeczniczej. Wysnute w opiniach wnioski poprzedzone zostały wnikliwą analizą tematu. Nadto opinie koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym. Wydane zostały przez specjalistów z zakresu ortopedii, mających odpowiednią wiedzę i kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe w swojej dziedzinie. Jako że biegli są osobami posiadającymi specjalistyczne obeznanie i kwalifikacje, a przy tym całkowicie bezstronnymi, nie można ich ustaleniom odmówić waloru zasadności, logiczności i profesjonalizmu. Biegli różnili się jedynie w zakresie uznania, czy doznany przez odwołującego się uszczerbek ma charakter stały czy długotrwały. Sąd przychylił się w tym zakresie do argumentacji M.W. R. uznając, że jest to uraz o trwałych skutkach.

Wysokość przysługującego jednorazowego odszkodowania Sąd ustalił w oparciu o obowiązującą w dniu wydania zaskarżonej decyzji stawkę za 1 % uszczerbku na zdrowiu (vide- uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2009 r., I UZP 2/09). Na dzień wydania zaskarżonej decyzji tj. w okresie od 1 kwietnia 2024 r. do 31 marca 2025 r. kwota jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy wynosiła 1431 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji, zmieniając zaskarżoną decyzję na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 kpc

w zw. z w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia

22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.