Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 4 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział II Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Barbara Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2013r, w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia J. K. na postanowienie Sadu Rejonowego w Świdnicy z dnia 29 sierpnia 2013r., sygn. akt I Co 1617/13 w przedmiocie uznania zawarcia ugody ze Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości w Ś. przy ul. (...) za niedopuszczalną

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy uznał zawarcie ugody w sprawie z wniosku J. K. o zawezwanie Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości w Ś. przy ul. (...) do próby ugodowej, za niedopuszczalne.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 184 kpc sprawy cywilne, których charakter na to pozwala, mogą być regulowane drogą ugody zawartej przed wniesieniem pozwu, jednakże aby ugodę uznać za dopuszczalną musi być spełniona podstawowa przesłanka polegająca na istnieniu między stronami określonego stosunku prawnego. Takiego stosunku nie ma między wzywającą a przeciwnikiem, gdyż nie jest ona członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości w Ś. przy ul. (...). Nie służą jej więc żadne prawa właścicieli lokali, o których mowa w ustawie o własności lokali oraz w przepisach kodeksu cywilnego i kodeksu postępowania cywilnego dotyczące zarządu nieruchomością wspólną. Wobec tego sąd nie mógł wyrazić zgody na zawarcie ugody o treści wskazanej we wniosku i uznał ją za niedopuszczalną.

W zażaleniu na to postanowienie wzywająca domagała się jego zmiany i zatwierdzenia oświadczeń złożonych w przedmiocie zamiaru zawarcia ugody, ewentualnie uchylenia tego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Postanowieniu zarzuciła naruszenie przepisu art. 184 kpc poprzez bezzasadne odmówienie zatwierdzenia ugody, w sytuacji gdy uczestnicy kategorycznie oświadczyli, że decydują się zawrzeć ugodę o wskazanej treści, a ona sama nie była sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzała do obejścia prawa; błędne przyjęcie, że jej wniosek jest pozbawiony podstaw materialno – prawnych. podczas gdy była ona ustawowo umocowana do wystąpienia z inicjatywą zawarcia ugody w przedmiocie objętym postępowaniem.

Zażalenie podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Wbrew zarzutom skarżącej Sąd Rejonowy słusznie uznał ugodę, którą zamierzała ona zawrzeć z przeciwnikiem Wspólnotą Mieszkaniową w postępowaniu pojednawczym za niezgodną z prawem, a tym samym niedopuszczalną (art. 184 zd. 2 kpc).

Jak prawidłowo wskazał Sąd Rejonowy, celem postępowania pojednawczego jest ugodowe załatwienie sporu w sprawie cywilnej bez potrzeby wytaczania powództwa. Jednakże postępowanie pojednawcze może być prowadzone i zakończyć się zawarciem ugody tylko między stronami, które łączy określony stosunek prawny. J. K. wezwała do zawarcia ugody Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości położonej w Ś. przy ul. (...) jako osobę uprawnioną do jej reprezentowania wskazała P. K. (najprawdopodobniej brata) który jest członkiem tej wspólnoty oraz jej zarządcą. Sama wzywająca nie jest właścicielem żadnego lokalu w tej nieruchomości a swój interes w zawarciu ugody ze Wspólnotą tłumaczy tym, że często bywa w nieruchomości, ponieważ opiekuje się rodzicami a stan techniczny budynku, w szczególności dachu i elewacji jest zły, stwarza zagrożenie dla ludzi. W drodze ugody chciałaby doprowadzić do jak najszybszego remontu budynku.

Już chociażby z tych twierdzeń wzywającej wynika, że pomiędzy stronami nie istnieje żaden stosunek prawny, który wymagałby ochrony prawnej na drodze sądowej.

Ugoda sądowa w sprawie cywilnej nie może kreować nowego stosunku prawnego między stronami, lecz jedynie zlikwidować spór lub niepewność co do istniejącego już między stronami stosunku prawnego.

Wobec powyższego skoro wszystkie zarzuty zażalenia są nietrafne, Sąd Okręgowy oddalił je z mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 kpc i art. 13 § 2 kpc.