Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 17 czerwca 2020 r. przeciwko pracodawcy, Poczcie Polskiej spółce akcyjnej w W., P. C. odwołał się od wypowiedzenia umowy o pracę, zarzucając pozwanej, że dokonane wypowiedzenie nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, nie spełnia wymogów formalnych, a jego przyczyna jawi się jako pozorna i nieprawdziwa. Podniósł, że wykonywał swoje obowiązki w sposób wzorowy, starał się rozwijać swoje umiejętności, a jego praca była doceniana przez przełożonych. P. C. domagał się przywrócenia do pracy na poprzednio zajmowane stanowisko na dotychczasowych warunkach pracy oraz zasądzenie na jego rzecz odszkodowania za czas pozostawania bez pracy wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a nadto zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wobec niewskazania kwoty odszkodowania za czas pozostawania bez pracy Sąd zwrócił pozew w zakresie powyższego żądania.

W odpowiedzi na pozew Poczta Polska spółka akcyjna z siedzibą w W. (dalej jako „Poczta Polska”) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko pozwana podkreśliła rzeczywistość oraz konkretność przyczyn, dla których rozwiązała stosunek pracy z powodem. Wskazała, że podejmowane przez P. C. działania na forum internetowym godziły w dobre imię pracodawcy, wykraczały poza granice dopuszczalnej krytyki, a treść publikowanych komentarzy potencjalnie mogła narazić pracodawcę na szkodę. Pozwana podkreśliła, że w jej ocenie zachowanie powoda nie miało charakteru rażącego i nie uzasadniało rozwiązania umowy w trybie art. 52 kodeksu pracy, jednak nie powinno mieć miejsca.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

P. C. był zatrudniony w Poczta Polska spółce akcyjnej w W. na stanowisku listonosza na podstawie umowy o pracę od 11 stycznia 2016 r. Początkowo strony łączyła umowa zawarta na czas określony, do 30 grudnia 2016 roku. Następnie, P. C. zawarł z pracodawcą kolejną umowę na czas określony od dnia 31 lipca 2017 r. Od 1 sierpnia 2017 r. strony łączyła umowa o pracę na czas nieokreślony. Jako miejsce wykonywania pracy, w każdej z powyższych umów, określono placówki pocztowe na terenie miasta i gminy S., gminy K., gminy D., gminy P. i wsi Z.. Ostatnio wynagrodzenie zasadnicze P. C. wynosiło 2 300 zł miesięcznie. Do jego podstawowych obowiązków pracowniczych należało doręczanie przesyłek pocztowych, telegramów, przekazów pocztowych, awizowanie niedoręczonych przesyłek, obsługa rejonu zgodnie z ustalonym planem przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa własnego, powierzonej gotówki oraz przesyłek. Do powinności P. C. należało także udzielanie klientom informacji dotyczących zasad i warunków realizacji usług świadczonych przez Pocztę Polską S.A. (...) świadczył pracę przy pomocy własnego pojazdu, którego zasady eksploatacji określała odrębna umowa cywilnoprawna. Pracodawca przy zawarciu umowy wskazał zakres odpowiedzialności ciążącej na pracowniku. Był on przede wszystkim odpowiedzialny za rzetelną i terminową realizację powierzonych mu zadań, wysoką jakość świadczonych usług i obsługi klientów, a także za ochronę wszelkich danych przetwarzanych na stanowisku pracy przed niepowołanym do ich dostępem, nielegalnym ich udostępnieniem lub pozyskaniem. Podejmując zatrudnienie P. C. oświadczył, że jest świadomy odpowiedzialności karnej, cywilnej oraz pracowniczej za naruszenie bezpieczeństwa informacji.

Niesporne, a nadto:

- umowa o pracę na czas określony z dnia 11 stycznia 2016 r. – k. 15 cz. B akt osobowych powoda,

- umowa o pracę na czas określony z dnia 30 grudnia 2016 r. – k. 34 cz. B akt osobowych powoda,

- zakres obowiązków – k. 37 cz. B akt osobowych powoda,

- umowa na czas nieokreślony z dnia 27 lipca 2017 r. – k. 43 cz. B akt osobowych powoda, także k. 12,

- oświadczenie powoda z dnia 11 stycznia 2016 r. – k. 5 cz. B akt osobowych powoda.

P. C. powierzono obsługę rejonu obejmującego miejscowość M..

Niesporne.

W październiku 2018 roku P. C. dołączył do grupy dyskusyjnej założonej na portalu społecznościowym F. pod nazwą (...). Opublikował post, w którym wskazał, że jest listonoszem w jednym z rejonów w M. i wśród uczestników forum rozpoznaje wielu klientów Poczty Polskiej. Dodał, że w razie jakichkolwiek problemów z pocztą, można się z nim bezpośrednio kontaktować za pośrednictwem grupy. Wskazane forum na portalu społecznościowym skupia osoby zamieszkujące lub wykonujące pracę w miejscowości M.. Grupa ma charakter zamknięty w tym znaczeniu, że uczestnicy przed przystąpieniem do rozmów na forum uzyskują akceptację administratora grupy, który zgodnie z przyjętymi zasadami zatwierdza ich udział. Stamtąd listonosz czerpał wskazówki dotyczące wejścia na poszczególne posesje, umiejscowienia skrzynek na listy, wiedział również, który z klientów jego pracodawcy nie przebywa aktualnie pod adresem zamieszkania.

Niesporne, a nadto:

- zrzuty ekranu z portalu społecznościowego – k. 20,

- przesłuchanie powoda – k. 119-120 w zw. z k. 122,

- zeznania świadka T. K. – k. 120-121.

P. C. był aktywnym uczestnikiem na forum (...). Listonosz wielokrotnie dyskutował z członkami grupy – klientami Poczty Polskiej, udzielając im informacji o absencji współpracowników, tłumacząc braki kadrowe, oceniając pracę innych listonoszy obsługujących ten sam rejon. Przykładowo w odpowiedzi na skargi adresatów przesyłek tłumaczył nieterminowość realizacji usług pocztowych:

„ (…) listonoszka od 6 tygodni jest na wolnym na opiekę na dziecko i tam jeżdżą teraz raz na jakiś czas”,

„ (…) na Grafitowej oraz wspomnianej Z. z przyległymi znów nie ma listonosza… dziś złożył wypowiedzenie po miesiącu pracy i pierwszej wypłacie”

„jest nowa listonoszka od dwóch tygodni, jest na dobrej drodze, żeby poczta była na bieżąco”

„takie sytuacje mogły mieć miejsce, bo Poczta Polska z braku ludzi do pracy zatrudniała studentów na umowę zlecenie i oni tak podchodzili do swoich obowiązków”,

„tam jeździ koleżanka, jest roztrzepana, nie będę się za nią tłumaczył, bo nie wiem, ale przekaże jej uwagi, żeby sobie wzięła do serca. Pozdrawiam”,

„na Pani ulicy jest dość złożony problem (…) dopóki taka będzie polityka płacowa, będą takie problemy”

„wygląda na to, że to moja koleżanka roztrzepana listonoszka (…) wysłałem do Pani na priv nr tel. do koleżanki listonoszki proszę zadzwonić i wszystko Pani wyjaśni”

„Pani M., dopóki listonosze będą zarabiać 1800 zł na rękę przy setkach niezadowolonych klientów myśli Pani, że te petycje coś pomogą? Kiedyś pracę listonosza dostawało się po znajomości teraz zaczynają się pojawiać U.. Taka polityka poczty”,

„co do Ukraińców nie przeszkadza mi, że pracują tylko to, że poczta zamiast dać podwyżki Polakom, woli zatrudniać obcokrajowców”.

Dowód: zrzuty ekranu z portalu społecznościowego – k. 62-64, 68-72.

P. C. w swoich rozmowach z członkami grupy (...) niejednokrotnie wdawał się w polemikę z klientami Poczty Polskiej dotyczącą jakości świadczonych przez pracodawcę usług. Podczas tych dyskusji listonosz zwracał się bezpośrednio do konkretnych osób pytając o dane adresowe, wykorzystując dane personalne uzyskane podczas świadczenia pracy czy komentując poglądy polityczne uczestników forum:

„(…) bardziej mógłbym coś napisać o sytuacji z listonoszem w pani miejscu zamieszkania, gdybym wiedział na jakiej ulicy pani mieszka”,

„czy mogłaby Pani podać nr posesji? (…) jak boi się pani napisać adresu to proszę mi napisać na priv bo nie mam się zamiaru tłumaczyć za kogoś”,

„(…) w ciągu roku kojarzę do Pana może dwa listy polecone i jeden przekaz pieniężny, który Pan odebrał, więc nie rozumiem Pana zarzutów, ale jutro sprawdzę na komputerze ile razy Panu awizowałem listy”

„Panie P. no listonosz nie musi mieć plakatów, niech mi Pan uwierzy, że jak 3 lata jeżdżę to wiem kto kogo popiera (…) za tego C. pod domem to ja już Pana kocham bez względu na poglądy polityczne, moim marzeniem jest się takim przejechać”,

„(…) przecież Pani wie, że głosy są już policzone i wygra pani kandydat”,

„tak widzę po komentarzach paru lekarzy mieszka w M. może są tu jacyś psychiatrzy może któryś mi wystawi zwolnienie od 1 maja na psyche bo nie chce brać udziału w tych fikcyjnych wyborach, proszę o priv”.

Niekiedy ton wypowiedzi P. C. odbiegał od zasad dobrego zachowania przyjętych w przestrzeni internetowej, odpowiadając klientom pracodawcy używał on sformułowań takich jak „słowo buc z ust nowobogackich, których nie stać na dzwonek mnie nie obraża”, „ch… mnie obchodzą ulotki i twoja pewność że to nie będzie w skrzynce (…)” , „żenada, widać kto tu kłamie”.

Dowód: zrzuty ekranu z portalu społecznościowego – k. 61,63, 65,72, 78-79.

Uczestnicy forum portalu społecznościowego zgłaszali P. C. swoje niezadowolenie co do wykorzystywania ich danych podczas dyskusji. Wprost komunikowali, że nie wyrażają zgody na posługiwanie przez pracownika Poczty Polskiej wiedzą dotyczącą danych osobowych i używanie ich w prześmiewczy sposób na portalu społecznościowym. W czytelny sposób dawali P. C. bezpośrednio do zrozumienia, że narusza on ich prawo do prywatności oraz żądali usunięcia postów z informacjami o miejscu ich zamieszkania i szczegółami posesji.

Dowód: zrzuty ekranu z portalu społecznościowego – k. 72-74.

P. C. podejmował również inicjatywę tworzenia wpisów informacyjnych w imieniu pracodawcy, korzystając z logo pracodawcy, a także doradzał uczestnikom forum rozmaite rozwiązania, które w jego ocenie miały przynieść pracodawcy korzyść:

„Witam, w związku z nadchodzącymi wyborami chciałbym Państwu zakomunikować, że my jako listonosze musimy podawać adresy, gdzie nie ma skrzynki pocztowej. Za brak skrzynki pocztowej grozi kara do 10000 zł. Nie będziemy mieli gdzie wrzucić pakietów wyborczych. Proszę założyć skrzynkę, gdzie jej nie ma, pozdrawiam. Listonosz”,

„Witam serdecznie, na pewno teraz jak i przed epidemią nie byli Państwo zadowoleni z usług poczty. Rachunki przychodziły z opóźnieniem. Teraz taka sytuacja też może mieć miejsce bo co raz więcej listonoszy przechodzi na zwolnienia lekarskie lub opiekę nad dzieckiem. Połowa załogi musi teraz obsłużyć cały M.. Wielu z Państwa z różnych powodów przebywa teraz w domu. Chciałbym zachęcić aby w wolnym czasie zachcieli Państwo poświęcić kilka minut aby kliknąć i przekonać się, że wszystkie rachunki można otrzymywać elektronicznie. To zaoszczędzi nerwów. Pozdrawiam i podsyłam linki (…)”

Dowód: zrzuty ekranu z portalu społecznościowego – k. 76 i 74.

W dniu 11 kwietnia 2020 r. P. C. opublikował na grupie zdjęcie przedstawiające kosz upominkowy, w którym umieszczono papier toaletowy, butelkę spirytusu oraz rękawiczki jednorazowe. Zdjęcie to zawierało podpis „Zdrowych Ś. życzy Poczta Polska” oraz emotikony przestawiające śmiech do łez.

Niesporne, a nadto:

- zrzut z ekranu z portalu społecznościowego – k. 60, także nienumerowana karta cz. B akt osobowych powoda

- przesłuchanie powoda – k. k. 119-120 w zw. z k. 122.

W dniu 29 maja 2020 r. Poczta Polska rozwiązała z zachowaniem okresu wypowiedzenia umowę o pracę zawartą z P. C., wskazując jako przyczynę całokształt zachowań polegających, po pierwsze, na zamieszczeniu na społecznościowej grupie dyskusyjnej publicznej zdjęcia przedstawiającego butelkę spirytusu, papier toaletowy, rękawiczki z wpisem: Zdrowych Ś. życzy Poczta Polska dodając emotikony o prześmiewczym charakterze, po drugie na posługiwaniu się na publicznej grupie dyskusyjnej logo Poczty Polskiej i opisywaniu oraz komentowaniu wykonywania obowiązków służbowych przez innych listonoszy w rejonie, odpowiadaniu na pytania skargi oraz uwagi uczestników forum w zakresie sposobu, systemu i jakości pracy placówki pocztowej. Pracodawca jednocześnie wskazał, że takie zachowanie wykracza poza granice dopuszczalnej krytyki i nie powinno mieć miejsca. Podkreślił, że swoim zachowaniem P. C. naruszył obowiązki pracownicze polegające na dbaniu o dobro zakładu pracy i zachowaniu w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.

Niesporne, a nadto:

- oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia z dnia 29 maja 2020 r. – k. 11-11v. także k. 1 cz. C akt osobowych powoda,

- przesłuchanie powoda – k. 119-120 w zw. z k. 122.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo oparte na treści przepisu art. 45 § 1 w związku z art. 47 ¹ Kodeksu pracy okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią przepisu art. 45 § 1 k.p., w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W myśl art. 47 ¹ k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Powołany przepis art. 45 § 1 k.p. wprowadza dwie przesłanki odwołania się pracownika od wypowiedzenia, a mianowicie wypowiedzenie formalnie niezgodne z prawem i wypowiedzenie niezgodne z prawem z uwagi na brak zasadności wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony.

W niniejszej sprawie został podniesiony zarzut nierzeczywistości i niekonkretności przyczyny wskazanej w wypowiedzeniu umowy o pracę.

Zgodnie z art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony musi być złożone w formie pisemnej i podawać przyczynę dokonania tej czynności prawnej. Wśród cech, jakie powinny charakteryzować przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, wskazuje się: jasność, konkretność, precyzję, prawdziwość i rzeczywistość przyczyny.

Wynikający z art. 30 § 4 k.p. wymóg wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest ściśle związany z możliwością oceny jego zasadności w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Wskazanie tej przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, że spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach. Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy, a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za zasadnością wypowiedzenia umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 października 1998 r., I PKN 315/97, OSNP 1998 Nr 14, poz. 427). Przy czym, należy wskazać, że wypowiedzenie umowy o pracę należy uznać za zasadne, jeżeli choćby jedna z podawanych przez pracodawcę przyczyn znajdowała uzasadnienie w analizowanym stanie faktycznym.

Zgodnie z przyjętym w doktrynie i judykaturze poglądem, rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem stanowi zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy. Zwykłość ta wyraża się w tym, że wypowiedzenie stanowi w istocie rzeczy instrument polityki personalnej w zakładzie pracy, służący prawidłowemu doborowi pracowników do zadań zakładu (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. III PZP 6/11, OSNAPiUS 2012 nr 17-18, poz. 211, str. 706). Przyjmuje się, że z tego właśnie względu owa przyczyna nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Nie oznacza to jednak, że pracodawca decyzję może podjąć w sposób arbitralny, dowolny czy sprzeczny z zasadami współżycia społecznego (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 grudnia 1997 r., sygn. I PKN 419/97, OSNAPiUS 1998 nr 20, poz. 598, a także Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia 2001 r., sygn. I PKN 715/00, L.). Uzasadnioną przyczyną mogą być okoliczności leżące po stronie pracownika, choćby wynikały ze względów obiektywnych i nie były przez niego zawinione. Przyczynami dotyczącymi pracownika są, na przykład, okoliczności związane ze sposobem wykonywania przez niego pracy oraz z jego osobą. Przyczyny dotyczące pracownika mogą być niezawinione przez niego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. I PK 152/10, Lex nr 1120329, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. II PK 108/08, Lex nr 738347, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2007 r., sygn. I PK 79/07, Lex nr 337787, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2001 r., sygn. I PKN 715/00, Lex nr 55358).

Analizując materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie należało stwierdzić, że przyczyny wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę znajdują odzwierciedlenie w rzeczywistości, co więcej w toku postępowania dowodowego ponad wszelką wątpliwość ustalono, że powód miał świadomość okoliczności stojących za decyzją pracodawcy.

Ustalenia faktyczne w sprawie poczynione zostały w oparciu o niekwestionowane przez strony dowody z dokumentów (wymienione szczegółowo w pierwszej części uzasadnienia). Stanowiły one wiarygodny materiał dowodowy, gdyż ich treść jest jasna i oczywista. Strony nie kwestionowały treści ani prawdziwości złożonych dokumentów. Podstawę konstruowania stanu faktycznego stanowiły również korespondujące z przedłożonymi dokumentami zeznania świadka T. K., a także wiadomości pozyskane z przesłuchania powoda, w zakresie w jakim pokrywały się one z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Sąd uznał je za wiarygodne, skądinąd stan faktyczny w sprawie w kwestiach istotnych dla jej rozstrzygnięcia nie był sporny między stronami, jako że powód nie kwestionował żadnego ze zdarzeń, które legły u podstaw rozwiązania umowy o pracę. W trakcie przesłuchania P. C. potwierdził, że sytuacje na które powołuje się pozwana z jego udziałem, miały faktycznie miejsce. Strony różniły się jednak w ocenie tego, czy postępowanie P. C. godziło w dobro zakładu pracy i mogło narazić pracodawcę na szkodę, a tym samym uzasadniało rozwiązanie z nim umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Sąd nie podziela argumentacji powoda, jakoby nie miał on wiedzy o konkretnych przyczynach, dla których pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę, a użyte przez pracodawcę wyrażenia w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę miały charakter nieostry. Wskazać należy, że zachowania, na które powołał się pracodawca, zarówno w punkcie pierwszym jak i drugim oświadczenia, miały charakter faktu. Z treści przedłożonego dokumentu w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że „całokształt zachowań” należało odnieść zarówno do sytuacji związanej z umieszczeniem życzeń wielkanocnych jak i do serii wielowątkowych dyskusji, które powód prowadził z klientami pracodawcy za pośrednictwem forum dyskusyjnego portalu społecznościowego. W tych właśnie działaniach pozwana upatrywała naruszenia obowiązków pracowniczych – dbałości o dobro zakładu pracy oraz poszanowania tajemnicy informacji. Trudno oczekiwać by było od pracodawcy, aby w oświadczeniu o rozwiązaniu stosunku pracy wymienił każdą z sytuacji z pośród dwuletniej historii działalności powoda na forum. W ocenie Sądu pracodawca dopełnił ciążącego na nim obowiązku wskazania konkretnych przyczyn stojących za podjętą przez niego decyzją. Sformułowane w piśmie z dnia 29 maja 2020 r. okoliczności wypowiedzenia były zrozumiałe dla P. C. i miały odzwierciedlenie w rzeczywistości.

Odnosząc się do pierwszej z przyczyn wskazanych w oświadczeniu z dnia 29 maja 2020 r., to jest do zamieszczenia na społecznościowej grupie dyskusyjnej zdjęcia przedstawiającego butelkę spirytusu, papier toaletowy, rękawiczki wraz z wpisem: Zdrowych Ś. życzy Poczta Polska oraz emotikonami, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że powód nie miał choćby domniemanego upoważnienia udzielonego przez pracodawcę do występowania w jego imieniu w zakresie dokonywanych na forum wpisów. Co więcej, jak wynika z przesłuchania powoda na rozprawie w dniu 9 września 2021 r., pozwana w ogóle nie wiedziała o jego działalności internetowej dopóty, dopóki nie otrzymała o tym informacji z zewnątrz. Słuszność należy przyznać pracodawcy, który podnosił w toku procesu, że życzenia świąteczne w formie sytuacyjnego żartu, gdyby złożone były w imieniu własnym, nie budziłyby sprzeciwu pozwanej. Wyobrazić sobie można, że pracodawca, którego działalność ma zakres ogólnopolski, nie chciał składać swoim klientom życzeń w takiej formie. Pozytywny obiór przyjętej przez powoda humorystycznej konwencji przez część klientów pozwanej pozostaje zatem bez znaczenia. Na ochronę prawną zasługuje, zdaniem Sądu, prawo przedsiębiorcy do kształtowania w przemyślany i spójny relacji z klientami. Swobodne i nieautoryzowane działanie powoda w sferze internetowej, dostępnej nieograniczonemu gronu odbiorców godzi w to prawo. Podobnie należy ocenić drugą ze wskazanych przyczyn wypowiedzenia umowy, skądinąd bezpośrednio skorelowaną z tą pierwszą, tj. posługiwanie się przez powoda na publicznej grupie dyskusyjnej logo Poczty Polskiej i opisywanie oraz komentowanie wykonywania obowiązków służbowych przez innych listonoszy w rejonie, odpowiadanie na pytania skargi oraz uwagi uczestników forum w zakresie sposobu, systemu i jakości pracy placówki pocztowej z pominięciem obowiązującego u pracodawcy trybu.

Dla porządku należy uznać za chybione argumenty powoda, który kwestionował podkreślany przez pracodawcę publiczny charakter forum, podnosząc, że grupa na portalu społecznościowym jest zamknięta, prywatna. W istocie bowiem jest ona dostępna dla szerokiego, bliżej nieokreślonego grona odbiorców. Weryfikacja dokonywana przez administratorów grupy odbywała się wedle niesprecyzowanych kryteriów. Aby przynależeć do wskazanej społeczności należało jedynie zadeklarować swój związek z miejscowością M., który mógł wynikać z miejsca zamieszkania tamże bądź mieć charakter zawodowy. Tak szeroko zakreślony krąg uczestników forum sam w sobie powodował, że publikowane tam informacje były dostępne publicznie. Nadto, nie można wykluczyć, że członkowie tego forum nie udostępniali treści publikowanych przez powoda jeszcze szerszej grupie odbiorców. Następnie podkreślić należy, iż do owego forum należało wielu klientów Poczty Polskiej i działania powoda były im znane. Od początku przedstawił się on jako urzędnik pocztowy, jego tożsamość klienci mogli zweryfikować podczas świadczenia pracy przez powoda, z treści rozmów wynikało, że ma on wgląd do informacji dostępnych jedynie pracownikom pozwanej. Zrozumiałym jest, że mogli oni traktować wpisy powoda jako oficjalne stanowisko pozwanej, tym bardziej, że posługiwał się on firmą oraz logo pracodawcy publikując wybrane przez siebie treści.

Zdaniem Sądu uprawniony pozostaje sprzeciw pozwanej wobec szerokiego spektrum działalności internetowej P. C.. Prowadzone przez nią przedsiębiorstwo dysponuje odpowiednimi strukturami zajmującymi się zarówno rozpatrywaniem skarg klientów jak i prowadzącymi działania w zakresie promocji spółki. Co należy podkreślić, powód aktywnie uczestnicząc w dyskusjach na forum nie korzystał z materiałów udostępnianych na oficjalnym profilu pracodawcy, a tworzył samodzielnie różnego rodzaju komunikaty, informacje czy też życzenia skierowane do klientów pozwanej, nie konsultując ich treści. Obecnie nie należy do rzadkości prowadzenie przez przedsiębiorstwa działalności na platformach i portalach społecznościowych. Często zdarza się również tak, że stają się one kanałem przepływu informacji oraz komunikacji między przedsiębiorstwem a jego klientami i że forma tego kontaktu jest bezpośrednia, nieformalna a niekiedy również żartobliwa. Jednak zarówno standardy i sposób komunikacji z klientami określa przedsiębiorca, biorąc pod uwagę przyjętą przez siebie strategię promocyjną. Jego pracownicy oddelegowani bądź upoważnieni do oficjalnej komunikacji czy też do prowadzenia działań promocyjnych zobowiązani są dostosować się do powyższego. W analizowanym stanie faktycznym, powód podejmował działania skierowane do obiorców pozwanej nie zważając na przyjęte przez nią standardy, tworząc właściwy tylko sobie rodzaj kontaktu z klientami Poczty Polskiej. Można wyobrazić sobie, że bezpośredni ton wypowiedzi powoda mógł obiegać od polityki spółki. Dodatkowo, Sąd zwrócił uwagę, że Poczta Polska jako wyznaczony operator pocztowy odpowiedzialny za świadczenie powszechnych usług pocztowych szczególną wagę przywiązywać winien do standardów, jakie obowiązują w kontaktach między jej pracownikami a klientami oraz nie dopuszczać do dowolności w treściach komunikowanych odbiorcom jej usług.

Zgromadzony materiał dowodowy w sprawie pozwala przyjąć, że działania P. C. mogły narazić Pocztę Polską na odpowiedzialność odszkodowawczą. Nie umknęło uwadze Sądu, że powód z uwagi na zakres ciążących na nim obowiązków pracowniczych miał dostęp do informacji, które powinny pozostać objęte tajemnicą służbową. Co więcej, jak wynika z akt osobowych powoda, był on świadomy ciążącej na nim odpowiedzialności, w tym odpowiedzialności pracowniczej za bezpieczeństwo powierzonych mu informacji. W realiach niniejszej sprawy P. C. wielokrotnie domagał się podania przez uczestników forum dokładnego adresu zamieszkania, a także wykorzystując wiedzę zdobytą podczas wykonywania pracy urzędnika pocztowego identyfikował członków grupy odnosząc się bezpośrednio do ich poglądów politycznych, adresu zamieszkania czy marki posiadanego auta. Należy zwrócić uwagę, że uczestnicy forum, z którymi dyskutował powód, wyrażali swój sprzeciw wobec publicznego wykorzystywania podczas rozmów danych personalnych czy adresowych, czego powód był świadomy, bowiem jak wynika z znajdujących się w aktach sprawy zapisów rozmów, zgłaszali mu bezpośrednio swoje niezadowolenie.

Zdaniem Sądu, wskazywana w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę dowolność w odpowiadaniu na skargi i uwagi dotyczące jakości pracy listonoszy także znalazła potwierdzenie w analizowanym materiale dowodowym. I tak, dostrzec należy, że do powinności powoda należało informowanie klientów Poczty Polskiej dotyczących zasad i warunków realizacji świadczonych usług. Tego obowiązku nie można interpretować w sposób dowolny i rozszerzający. Nie można poczytywać go za przyzwolenie na udzielanie klientom pracodawcy wewnątrzorganizacyjnych szczegółów pracy oddziału. Tymczasem P. C. nagminnie komentował sposób pracy współpracowników jak i problemy kadrowe pozwanej. Wskazywał, z czego wynika nieobecność poszczególnych listonoszy, którzy z pracowników przebywają na zwolnieniach lekarskich, a także jaki staż pracy mają poszczególni listonosze. Samodzielnie rozpatrując skargi klientów na poszczególne problemy z doręczeniami przesyłek powód nie wahał się udostępnić prywatnego numeru innej listonoszki, aby ta wyjaśniła przyczyny spornego zdarzenia. Powyższe pozwala przyjąć, że powód w sposób nieuprawniony ujawniał informacje, których z oczywistych względów pozwana nie chciała udzielać klientom.

Sąd przyjmuje za własne przytoczone wcześniej poglądy Sądu Najwyższego - rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, jest zwykłym sposobem rozwiązania zobowiązaniowego stosunku prawnego. Wynikający z treści art. 45 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia chroni pracownika przed arbitralnością pracodawcy. Dlatego przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę musi być konkretna i rzeczywista. Nie znaczy to, iż ma być o wadze szczególnej, nadzwyczajnej doniosłości, wyjątkowym znaczeniu. Te ostatnie są bowiem podstawą do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia. Sąd nie dopatrzył się, aby w analizowanym stanie faktycznym, pracodawca powoda wypowiadając mu umowę o pracę postąpił w sposób arbitralny czy też, aby wskazane przyczyny cechowała dowolność. Co należy podkreślić, w toku procesu pozwana również podkreślała, że nie dostrzega w działaniach powoda rażących naruszeń, które należałoby kwalifikować jako zdarzenia skutkujące rozwiązaniem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Sąd stoi na stanowisku, że zasadność dokonanego wypowiedzenia należy wiązać przede wszystkim z naruszeniem norm bezpieczeństwa w dostępie do informacji wrażliwych, co mogło implikować odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanej. Nie można czynić powodowi zarzutu, że wykorzystywał portal społecznościowy jako formę bezpośrednią komunikacji z obiorcami przesyłek. Niewątpliwie stanowiło to ułatwienie jego pracy jako listonosza. Jednak kluczową rolę odgrywa w niniejszej sprawie granica w pozyskiwaniu tą drogą informacji, która niewątpliwie została przekroczona. To w gestii klientów pozwanej winna pozostać inicjatywa takiego kontaktu oraz jego ramy.

Marginalnie wskazać należy, że pozwana spółka nie kwestionowała ani prawidłowości wykonywaniach powierzonych powodowi obowiązków. Bez znaczenia zatem dla oceny zasadności wypowiedzenia są pozostają podnoszone przez powoda, a wynikające również z zeznań świadka T. K., wzorowe wykonywanie obowiązków i stałe doskonalenie umiejętności zawodowych.

Wszystko powyższe, w ocenie Sądu pozwalało przyjąć, że przez powody rozwiązania z P. C. umowy o pracę są rzeczywiste i konkretne, a nadto faktycznie uzasadnione. Działania podejmowane przez powoda w przestrzeni internetowej cechowała nagminność i była skorelowana z naruszeniem obowiązku ochrony informacji pozyskanych w związku ze specyfiką zawodu urzędnika pocztowego, a w konsekwencji mogła wiązać się z odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanej. Z tego względu należało zatem przyjąć, że pracodawca zgodnie z prawem wypowiedział P. C. umowę o pracę. Takie ustalenie prowadziło do oddalenia powództwa, o czym orzeczono w punkcie pierwszym wyroku.

Konsekwencją uznania, iż dokonane przez pracodawcę rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem odpowiada prawu jest oddalenie powództwa w zakresie żądania przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach, którego domagał się P. C..

O kosztach procesu w punkcie drugim wyroku Sąd orzekł w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu przewidzianą w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty te składało się wynagrodzenie radcy prawnego, którego minimalna stawka na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 obowiązującego w dniu wniesienia powództwa rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 265) wynosiła 180 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

14 października 2021 r.