Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Ciąglewicz- Miśta

Protokolant: Karina Globisz-Bałucka

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2013 r. w Prudniku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. F.

przeciwko B. F.

o alimenty

I.  Zasądza od pozwanego B. F. na rzecz powódki J. F. alimenty w kwocie po 300 zł /trzysta złotych / miesięcznie, płatne do rąk powódki , poczynając od dnia 1 sierpnia 2012roku, do dnia 15-go każdego następującego po sobie miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat,

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty sądowej od której strona powodowa była zwolniona;

IV.  Odstępuje od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego pozwanego

V.  Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 223/12

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 lipca 2012 r. J. F. wniosła o zasądzenie na jej rzecz świadczeń alimentacyjnych w kwocie po 600 zł miesięcznie od byłego męża B. F.. Jednocześnie wniosła o zabezpieczenie powództwa do kwoty po 500 zł miesięcznie na czas trwania postępowania. W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż w wyniku rozwodu z pozwanym jej sytuacja majątkowa uległa znacznemu pogorszeniu. Okoliczności zmusiły ją do zakupu mieszkania, na który zaciągnęła kredyt hipoteczny, w którym to mieszkaniu zamieszkała wraz z niepełnosprawnym synem. Musiała również wyposażyć mieszkanie, gdyż ze wspólnego zabrała jedynie swoje i dziecka rzeczy osobiste i kilka mebli stanowiących jej majątek osobisty. Powódka pracuje za wynagrodzeniem ok. 2.662 zł netto. Musi zapewnić opiekę innych osób nad synem w czasie pracy (pokrywa koszty opiekunki, gdyż były mąż odmówił uczestniczenia w jej opłacaniu), a po pracy zaangażowana jest w tę opiekę osobiście. Na syna J. F. otrzymuje od pozwanego kwotę 600 zł miesięcznie, jednak całkowite koszty utrzymania dziecka powódka ocenia na kwotę 1.600 zł. J. F. wskazała, że obecnie potrzeby jej i syna przekraczają jej możliwości zarobkowe. Powódka podniosła, że po rozwodzie poprawiła się sytuacja finansowa pozwanego, otrzymał on awans zawodowy i wzrosło jego wynagrodzenie. B. F., jako funkcjonariusz otrzymuje wynagrodzenie ponad 4.000 zł netto, poza tym otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie roczne, dofinansowanie do urlopu i przejazdów, świadczenie mundurowe.

W odpowiedzi na pozew pozwany B. F., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, iż J. F. nie została zmuszona do opuszczenia mieszkania, a wyprowadziła się dobrowolnie – w tajemnicy przed nim, i świadomie zwiększając swoje obciążenia finansowe. Ponadto dodał, iż faktycznie sytuacja majątkowa powódki polepszyła się, skoro stała się ona wyłącznym właścicielem nieruchomości lokalowej, a w małżeństwie była współwłaścicielem mieszkania. Trudnej sytuacji finansowej J. F. przeczy fakt, iż odbyła ona wycieczkę z zakładu pracy do W.. Pozwany dodał, iż powódka także otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie roczne, ponadto dodatkowo dorabia przy wyborach powszechnych oraz przy imprezach lokalnych. Dochód jej jest zatem zbliżony do dochodu pozwanego pomniejszonego o alimenty na syna P.. B. F. wskazał również, że opieka nad synem nie jest już tak absorbująca jak kiedyś, syn sygnalizuje potrzeby fizjologiczne, co zmniejsza koszt jego utrzymania o kwotę ok. 80 zł. Podkreślił, iż on także realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobistą opiekę nad synem, którego zabiera do siebie na dwa dni w tygodniu, z noclegiem. Ponadto B. F. wskazał, że miesięczne koszty jego utrzymania, wynoszą ok. 3.500 zł oraz przestawił, jakie wydatki na nie się składają. Podniósł, że wkrótce będzie obowiązany do spłaty w ramach podziału wspólnego majątku stron i tego tytułu zmuszony będzie zaciągnąć kredyt na kwotę ok. 40.000 zł i następnie go spłacać.

Postanowieniem z dnia 11 października 2012 r. Sąd zabezpieczył powództwo poprzez zobowiązanie pozwanego B. F. do łożenia na rzecz J. F. alimentów w kwocie po 300 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie sygn. akt I RC 1644/11 Sąd Okręgowy w Opolu rozwiązał przez rozwód z winy B. F. związek małżeński J. F. i B. F.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron P. F. (1) Sąd powierzył matce J. F., a B. F. uprawnił i zobowiązał do współdecydowania w zasadniczych kwestiach dotyczących dziecka związanych z miejscem jego zamieszkania, leczeniem i kształceniem, zapewniając B. F. prawo do kontaktów z dzieckiem. Ponadto, Sąd zobowiązał oboje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego dziecka stron, i w związku z tym zasądził od B. F. na rzecz mał. P. F. (1) alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne do rąk matki do 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

Głównym powodem przyczyny rozpadu małżeństwa była zdrada małżeńska, której dopuścił się pozwany.

( dowód: wyrok z 02.02.2012 r. – k. 229 akt I RC 1644/11,

uzasadnienie w/w wyroku – k. 230-232 w/w akt)

J. F. i B. F. ze związku małżeńskiego posiadają dwoje dzieci: pełnoletniego P. F. (2), który studiuje w systemie dziennym we W., oraz małoletniego P. F. (1), który dotknięty jest upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim oraz upośledzeniem fizycznym.

(dowód: akty urodzenia synów stron: k. 9 akt I RC 1644/11,

przesłuchanie J. F. – k. 216-218 w/w akt,

orzeczenie o niepełnosprawności – k. 14 w/w akt)

W czasie trwania małżeństwa małżonkowie wspólnie prowadzili gospodarstwo domowe, dysponowali kwotą ok. 5.800 zł. B. F. pracował jako policjant, zarabiał ok. 3.400 zł netto. J. F. pracowała jako urzędnik samorządowy, zarabiała ok. 2.400 zł netto. Ponadto pobierała zasiłek opiekuńczy na syna w kwocie 153 zł. Oboje małżonkowie uzyskiwali dodatkowe wynagrodzenie roczne, dofinansowanie do urlopów. B. F. otrzymywał również świadczenie mundurowe w wysokości 2.000 zł rocznie. Małżonkowie posiadali samochód, dwa motocykle, a także oszczędności w banku na kwotę ok. 15.000 zł. Wyjeżdżali na zagraniczne wakacje. Mieszkali w mieszkaniu stanowiącym ich współwłasność małżeńską. Mieszkanie stron zostało wyremontowane, w 2008 r. zakupili oni do pokoju nowe meble, zasłony, firanki. Ponosili koszty utrzymania tego mieszkania w kwocie od 670 zł (poza sezonem grzewczym) do 970 zł (w sezonie grzewczym). Ponadto utrzymywali dorosłego, studiującego syna, na którego wydatki wynosiły ok. 1.200 zł, oraz syna małoletniego – P., którego koszt utrzymania wynosił ok. 940 zł plus dodatkowo koszty opieki nad nim osoby trzeciej, tj. 350 – 400 zł miesięcznie.

(dowody: zaświadczenia o dochodach stron – k. 17 i 21 akt I RC 1667/11,

potwierdzenia przelewów – k. 57-68, 160-169 w/w akt,

paragony – k. 152-159 w/w akt,

przesłuchanie J. F. – k. 216-218 w/w akt,

przesłuchanie B. F. – k. 218-219 w/w akt

potwierdzenia przelewów – k. 67-73)

Po rozwodzie, w marcu 2012 r. powódka zaciągnęła kredyt na kwotę 94.990 zł, a następnie zakupiła mieszkanie, do którego wyprowadziła się wraz z małoletnim synem w początku maja 2012 r. Do mieszkania tego J. F. zabrała wyłącznie rzeczy osobiste swoje i syna, a także stół i krzesła należące do jej majątku odrębnego. Nowego mieszkania nie remontowała, jedynie odmalowała. Wyposażyła je w większości w używany sprzęt i meble, które zakupiła za niewysokie ceny albo otrzymała od znajomych. Nowe meble zakupiła na kredyt jedynie do jednego pokoju.

J. F. ponosi obecnie sama koszty utrzymania swojego mieszkania, które wynoszą ok. 660 zł miesięcznie. Na kwotę tę składają się: czynsz – 327 zł, opłata za prąd – 78 zł, opłata za gaz – 167 zł, abonament telewizji kablowej – 28 zł, abonament za internet – 29 zł, fundusz remontowy – 35 zł. Powódka posiada ponadto telefon komórkowy, którego miesięczny koszt to kwota ok. 80 zł miesięcznie.

Poza tym powódka ponosi częściowo koszty utrzymania synów, których potrzeby nie zmieniły się istotnie od czasu orzeczenia rozwodu stron (na syna P. ok. 600 zł miesięcznie, na syna P. ok. 350 zł miesięcznie /bez kosztów opieki/. Po rozwodzie, od czerwca 2012 r., B. F. zaprzestał opłacania opiekunki małoletniego syna i obecnie koszty te spoczywają na J. F.. Miesięczne wynagrodzenie opiekunki wzrosło po rozwodzie stron do kwoty 450-500 zł miesięcznie, z uwagi na zwiększoną ilość godzin jej pracy spowodowaną brakiem osobistej opieki B. F. nad synem w godzinach pracy powódki.

(dowody: harmonogram spłat kredytu – k. 13-15,

umowa pożyczki – k. 16-22,

potwierdzenia przelewów – k. 23-31, 40, 149-153

faktury – 34-39,

przesłuchanie J. F. – k. 208,

przesłuchanie B. F. – k. 209,

zeznania świadka B. G. – 126,

zeznania świadka B. D. – k. 127,

zeznania świadka K. S. – k. 201,

zeznania świadka A. K. – k. 202)

Obecnie J. F. zarabia 2.662 zł netto, po potrąceniu składek i spłaty pożyczki z zakładu pracy otrzymuje na konto kwotę 2.217 zł. Uzyskuje także zasiłek opiekuńczy na syna w kwocie 153 zł oraz alimenty od byłego męża na syna w kwocie po 600 zł miesięcznie. Powódka nie dysponuje samochodem stron, który po rozwodzie pozostał przy pozwanym.

Powódka nadal partycypuje w kosztach utrzymania wspólnego mieszkania stron, w którym mieszka pozwany. Obecnie opłaca połowę kosztów funduszu remontowego i podatku od nieruchomości.

(dowody: zaświadczenie o dochodach oraz potwierdzenie przelewu – k. 11,12,

potwierdzenia przelewów – k. 149-177,

przesłuchanie J. F. – k. 208)

B. F. zarabia aktualnie 4.400 zł netto. Jego stałe miesięczne zobowiązania wynoszą: alimenty na małoletniego syna 600 zł, utrzymywanie pełnoletniego studiującego syna: 550 zł + 100 zł kieszonkowego, czynsz + fundusz remontowy 230 zł, opłata za prąd 130 zł, opłata za gaz ok. 350 zł, telewizja i internet ok. 60 zł. Opłaca także czynsz dzierżawy gruntu w wysokości 400 zł rocznie, podatek od nieruchomości 172 zł rocznie. Posiada telefon komórkowy, którego koszty wynoszą ok. 60 zł miesięcznie. B. F. dojeżdża do pracy samochodem, nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu do pracy (pozwany pracuje i mieszka w P.). Miesięczne koszty benzyny określa na kwotę 300 zł miesięcznie.

Pozwany interesuje się małoletnim synem stron. Zabiera go do siebie w piątek lub sobotę wieczorem, odprowadza do matki na następny dzień wieczorem.

(dowody: rachunki i potwierdzenia przelewów – k. 74-121,

zaświadczenie o zarobkach k. 122-123,

przesłuchanie B. F. – k. 209)

Strony nie podejmowały rozmów na temat podziału majątku wspólnego. Obie jednak przewidują, że B. F. pozostanie we wspólnym mieszkaniu stron, za spłatą byłej żonie połowy wartości majątku.

(dowody: przesłuchanie J. F. – k. 208,

przesłuchanie B. F. – k. 209)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Podstawą ustalenia stanu faktycznego były przede wszystkim dowody z przesłuchania stron, z zeznań świadków oraz z dokumentów przedłożonych przez strony (zaświadczeń o zarobkach, rachunków i faktur, potwierdzeń przelewów), a także z dokumentacji zgromadzonej w aktach rozwodowych stron. Sąd nie znalazł powodów, dla których miałby podważać wiarygodność któregokolwiek dowodu z dokumentu, dowodu z przesłuchania stron czy zeznań świadków.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia sporu w rozpoznawanej sprawie stanowi art. 60 § 2 kro, zgodnie z którym, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Dla pełnego uzasadnienia zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, wyjaśnienia wymaga istota obowiązku wynikającego z art. 60 kro. Niektóre skutki prawne zawarcia małżeństwa trwają bez względu na rozwód. Świadczenia alimentacyjne między rozwiedzionymi małżonkami nie powstają z chwilą rozwodu, a stanowią kontynuację obowiązku wzajemnej pomocy w zakresie utrzymania, powstałego przez zawarcie związku małżeńskiego (art. 27 k.r.o.). Istnieją więc nie z powodu rozwodu, a pomimo rozwodu. Podkreślić zatem należy wyraźnie, że omawiany obowiązek ma wyłącznie alimentacyjny, a nie odszkodowawczy charakter, ponieważ stanowi przekształcenie już istniejącego obowiązku alimentacyjnego [ B. Czech (w:) „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” pod red. K. Piaseckiego, Warszawa 2011 r., s. 553, zob. też uchwała 7 sędziów SN z dnia 2 lipca 1955 r., I CO 27/55, OSN 1956 r., Nr 2, poz. 33, wyrok SN z dnia 12 września 2001 r., V CKN 445/00, Prok. i Pr. 2002 r., Nr 6, poz. 42].

Niezbędną przesłanką zasądzenia alimentów na rzecz byłego małżonka od małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia jest „istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego”. Ocena, czy przesłanka ta zaistniała zależy od porównania sytuacji, w jakiej niewinny małżonek znalazł się wskutek orzeczenia rozwodu, z sytuacją, w jakiej znajdowałby się, gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo. Istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka może polegać np. na zmniejszeniu ilości środków pozostających do jego dyspozycji, albo na zwiększeniu zakresu jego usprawiedliwionych potrzeb. Jak wskazuje się w orzecznictwie, Sąd powinien brać pod uwagę przy rozstrzyganiu na podstawie art. 60 § 2 kro, takie elementy jak: skutki zmiany struktury rodziny, zwiększone obowiązki wychowawcze, utratę pomocy małżonka, możliwości korzystania z określonych świadczeń społecznych związanych z jego osobą, utratę możliwości korzystania z samochodu [ np. wyrok SN z dnia 7 maja 1998 r., III CKN 186/98, Lex 83804, wyrok SN z dnia 15 lipca 1999 r., I CKN 415/99, Lex 527172].

Wyjaśnić również należy, że odpowiedni zakres świadczenia zależy od „usprawiedliwionych potrzeb” uprawnionego. Ponieważ nie jest to równoznaczne z zapewnieniem uprawnionemu poziomu życia na stopie równej z tą, jaką miałby w przypadku istnienia małżeństwa, to kryterium równej stopy życiowej stanowi tylko jedno z kryteriów, jakie należy brać pod uwagę przy ustalaniu zakresu omawianego obowiązku. Ponadto należy uwzględniać możliwości zarobkowe i majątkowe uprawnionego. Różnica między ilością środków potrzebnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, a możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego stanowi właśnie „odpowiedni zakres”, w jakim małżonek ponoszący wyłączną winę rozkładu pożycia powinien przyczyniać się do zaspokajania potrzeb małżonka niewinnego [ M. Andrzejewski (w:) „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” pod red. H. Doleckiego, T. Sokołowskiego, Warszawa 2010 r., s. 425].

Nie ulega wątpliwości, że rozpad małżeństwa stron postępowania nastąpił na skutek wyłącznej winy pozwanego – orzekł o tym Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie sygn. akt I RC 1644/11.

W ocenie Sądu niewątpliwe jest również to, że w związku z rozwodem stron sytuacja materialna J. F.zmieniła się na niekorzyść – uległa istotnemu pogorszeniu. W małżeństwie strony wspólnie gospodarowały swoim zarobkiem, wspólnie ponosiły trudy utrzymania domu, wychowania synów. Dzieliły się obowiązkami, pomagały sobie wzajemnie. Obecnie J. F.samotnie musi podołać wszelkim obowiązkom domowym, na niej samej spoczywa niemal cały ciężar utrzymania małoletniego syna. Sama musi również ponosić koszty utrzymania swojego mieszkania. Kwestią mającą zasadnicze znaczenie jest wysokość wynagrodzenia powódki – zarabia ona ok. 2.600 zł netto (pomijając potrącenia składek i pożyczki w zakładzie pracy), natomiast jej były mąż – 4.400 zł. Gdyby strony nadal pozostawały w związku małżeńskim, gospodarowałby wspólnie kwotą 7.000 zł, a wydatki ponosiłyby wspólnie. Obecnie nawet po otrzymaniu alimentów na syna P. J. F. nie dysponuje taką kwotą, jaka przypadałaby jej jako udział w dochodach małżeńskich.

J. F. jest obecnie ponadto obciążona kredytem hipotecznym na mieszkanie, jakie zakupiła po rozwodzie. Sąd nie mógł jednak traktować tego wydatku jako zasadniczej okoliczności mającej znaczenie dla ustalenia wysokości obowiązku alimentacyjnego pozwanego. Zwrócić należy uwagę, że powódka jest współwłaścicielem mieszkania stanowiącego wspólność małżeńską stron. Przy podziale majątku wspólnego będzie uprawniona do otrzymania połowy wartości majątku wspólnego na wyłączną własność (biorąc pod uwagę wstępne stanowiska w tym względzie, będzie to spłata). W ocenie Sądu nie można więc przy zasądzaniu alimentów traktować jako uzasadniony wydatek związany z bieżącymi kosztami utrzymania (bo taka jest istota obowiązku alimentacyjnego) raty kredytu na mieszkanie stanowiące wyłączną własność powódki. Byłoby to nieuzasadnione przyczynianie się do powiększania majątku osobistego powódki, a tego obowiązek alimentacyjny nie obejmuje. Sąd podkreśla również, że nie miały znaczenia w niniejszym postępowaniu okoliczności związane ze zwiększeniem kosztów utrzymania małoletniego syna stron. Przepisy prawa traktują obowiązki alimentacyjne dotyczące dziecka i małżonka jako odrębne instytucje. Uwzględnianie kosztów utrzymania małoletniego przy ustalaniu obowiązku alimentacyjnego na rzecz J. F. byłoby zatem sprzeczne z prawem. Jeśli bowiem doszło do zmiany okoliczności na podstawie art. 138 kro (istotne zwiększenie potrzeb uprawnionego do alimentów), konieczne jest w tym zakresie odrębne powództwo P. F. (1). Wydatki J. F. dotyczące spłat kredytu oraz ponoszenia zwiększonych kosztów utrzymania małoletniego syna stanowią o jej trudnej sytuacji materialnej, jednak w zakresie obowiązku alimentacyjnego B. F. nie miały zasadniczego znaczenia.

Analizując sytuację majątkową powódki Sąd wskazuje ponadto, że w małżeństwie realizowała się ona zawodowo – była i nadal pozostaje urzędnikiem samorządowym, podejmowała dodatkowe zajęcia zawodowe jak np. prace przy wyborach samorządowych. Spełnia się ona zatem na polu zawodowym i nie można przyjąć, że z uwagi na rolę pełnioną w małżeństwie ograniczona była w rozwoju osobistym, co zmniejszyło jej możliwości zarobkowe na przyszłość. Sytuacji takiej J. F. zresztą nie podnosiła. Pogorszenie więc sytuacji majątkowej powódki wiąże się głównie z utratą możliwości partycypowania w istotnie wyższych zarobkach męża i zwiększeniu kosztów utrzymania, jako przypadających w całości (poza dziećmi) na jedną osobę. Nie będzie natomiast związane z rekompensatą za ograniczone możliwości zarobkowe spowodowane zaangażowaniem w życie rodzinne, a nie zawodowe.

Możliwości finansowe pozwanego B. F. ocenić należało jako korzystne. Posiada on stabilną, pewną pracę, uzyskuje dochód 4.400 zł netto miesięcznie. Nawet po zrealizowaniu stałych ciążących na nim zobowiązań (600 zł alimenty na syna P., 650 zł utrzymanie syna P., ok. 800 zł utrzymanie mieszkania), dysponuje on kwotą prawie 2.400 zł na swoje potrzeby. W ocenie Sądu posiada on możliwości zarobkowe i majątkowe, by uwzględnić pogorszenie sytuacji majątkowej byłej małżonki i wspomagać ją, pomimo ustania małżeństwa, w kwocie po 300 zł miesięcznie.

Mając na uwadze zdarzenia i ustalenia opisane wyżej, Sąd ustalił wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powódki na kwotę 300 zł miesięcznie. Kwota ta zdaniem Sądu z jednej strony ułatwi zaspokojenie podstawowych potrzeb powódki, a z drugiej mieści się w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego.

Na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat świadczenia.

Orzekając o kosztach Sąd oparł się na dyspozycji art. 98 kpc. Na koszty postępowania składa się opłata sądowa od wytoczonego powództwa, którą

na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych Sąd obciążył pozwanego w zakresie uwzględnionego powództwa, nakazując ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł.

Pomimo częściowego uwzględnienia powództwa Sąd na podstawie art. 102 kpc, mając na względzie sytuację osobistą powódki, odstąpił od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego od oddalonego powództwa (które w niniejszej sprawie wynosiły 30 zł).

Nadanie wyrokowi w pkt V rygoru natychmiastowej wykonalności znajduje uzasadnienie w treści art. 333 § 1 kpc.

Mając powyższe na uwadze i powołane wyżej przepisy orzeczono jak w sentencji.