Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 542/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

(...)

jak w punkcie 1 sentencji wyroku, tj. co do czynu z art. 297 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. (...), zamieszkała w (...), zna się z (...) od około 40 lat i przez ten czas utrzymywała z nim dobre relacje koleżeńskie. W lutym
2017 r. (...) przyszedł do (...) w odwiedziny. Wówczas poprosił (...) oraz jej partnera, (...), o zaciągnięcie na jego rzecz kredytu gotówkowego, gdyż osobiście nie mógł tego zrobić ze względu na prowadzone wobec niego postępowania egzekucyjne. (...) obiecał, że udzielony na ich nazwisko kredyt będzie im spłacał tak jakby to jego wiązała umowa kredytowa. (...) oświadczył mu, że on także z tego samego powodu co on nie ma zdolności kredytowej. (...) wskazała natomiast, że jest bezrobotna i utrzymuje się z zasiłków przyznawanych jej przez Ośrodek Pomocy (...) wobec tego ona też nie dostanie kredytu. (...) zapewniał (...) jednak, że załatwi za nią wszelkie formalności, kredyt zostanie jej udzielony, a on go jej spłaci. (...) postanowiła pomóc znajomemu i zgodziła się na jego warunki.

wyjaśnienia oskarżonej (...)

k. 143-144,

k. 359-362.

zeznania świadka (...)

k. 145-146,

k. 363-364.

częściowo zeznania świadka (...)

k. 43-46,

k. 384-387.

zaświadczenia (...)

k. 221-235.

2. kilka dni później (...) ponownie odwiedził (...), aby spisać jej dane osobowe. Jednocześnie poinformował (...), że załatwi dla niej zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach.

dowody jak wyżej

3. w dniu (...) (...) przyjechał po (...) samochodem wraz z dwoma nieustalonymi mężczyznami, którzy zabrali (...) do (...) przy (...) w (...). Przed wejściem do (...) otrzymała od nich zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, które miała przedstawić pracownikowi banku, poświadczające nieprawdę, że jest zatrudniona jako manager działu produkcji w przedsiębiorstwie o (...)
o wynagrodzeniu w kwocie 5292,29 złotych, co też uczyniła. Przy załatwianiu formalności towarzyszył jej (...). Po pozytywnej weryfikacji (...) został udzielony kredyt w wysokości 30.000 zł, z czego udostępniono jej jako klientowi kwotę 20.430 zł,
a w związku z czym (...) zawarła
z bankiem (...).

dowody jak wyżej

zeznania świadka (...)

k. 130-132,

k. 167-168,

k. 363.

zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach

k. 74.

umowa kredytowa

k. 75-84.

opinia z badań z zakresu pisma ręcznego

k. 273-293.

4. otrzymane pieniądze (...) w całości przekazała J. T., który wraz
z nieustalonymi mężczyznami odwiózł (...) do domu. Początkowo, to jest w okresie od kwietnia do czerwca
2017 r. (...) wywiązywał się z udzielonej (...) obietnicy i spłacał za nią wzięty na jego rzecz kredyt w ten sposób, że co miesiąc przynosił jej ratę kredytu w gotówce, a następnie ta dokonywała przelewu bezgotówkowego na rachunek kredytowy banku. W lipcu 2017 r. (...) nie przyniósł (...) umówionej raty, wobec czego ta nie dokonała zapłaty. W dniu 1 sierpnia 2017 r. (...) wezwał (...) do zapłaty zaległej raty. (...) zwracała się do (...)
o zapłatę, lecz ten oznajmił jej, że stracił pracę i tymczasowo nie jest w stanie spłacać kredytu. (...) we wrześniu 2017 r. dokonała samodzielnej spłaty dwóch rat
- lipcowej i sierpniowej, zaś ratę wrześniową uiściła
w październiku po kolejnym wezwaniu do zapłaty. (...) postanowiła ponownie zwrócić się do (...) o wywiązanie się ze swoich zobowiązań, lecz ten odmówił dalszego spłacania kredytu. Wówczas (...) uznała, że została przez niego oszukana. Dlatego zgłosiła się na Policję celem złożenia stosownego zawiadomienia.

wyjaśnienia oskarżonej, zeznania świadka (...)

i częściowo zeznania świadka (...) jak wyżej

harmonogram spłat kredytu

k. 5-7,

k. 93-95.

dyspozycje przelewu

k. 33.

bankowe wezwania do zapłaty

k. 31-32.

inna dokumentacja bankowa

k. 8-30,

k. 60-73,

k. 85-92,

k. 96-99.

wezwanie świadka (...) do zapłaty

k. 34.

5. (...) cierpi na upośledzenie umysłowe lekkie oraz zaburzenia depresyjne, które powodują u niej ograniczenie zdolności do rozpoznania znaczenia czynu
i zdolności do pokierowania swoim postępowaniem
w stopniu nieznacznym. Na tle intelektualnym (...) funkcjonuje na poziomie dziecka w wieku 10-12 lat. Ponadto nie było uprzednio karana.

orzeczenie o stopniu niepełnosprawności

k. 101.

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 172-175.

ksero dokumentacji medycznej

k. 181,

k. 182,

k. 186-218.

uzupełniająca opinia sądowo-psychiatryczna

k. 347-348.

ustna opinia sądowo-psychiatryczna

k. 398.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

(...)

jak w a/o, tj. co do objęcia kumulatywną kwalifikacją z art. 286 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

6. (...) obejmowała swoim zamiarem doprowadzenie (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, samodzielnie organizując sobie poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu
i zarobkach oraz zaciągając kredyt gotówkowy we własnym imieniu i na swoją rzecz.

wszystkie dowody jak wyżej

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

oraz

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonej (...)

Wyjaśnienia oskarżonej zasługują na wiarę w całości i to wersja wydarzeń przedstawiona przez nią, a nie przez świadka (...), stała się podstawą poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych. Przede wszystkim jej relacja była konsekwentna, logiczna i zgodna z zasadami doświadczenia życiowego.
W dzisiejszych czasach bowiem można wiele usłyszeć na temat oszustw kredytowych popełnianych przez tzw. "słupów", to jest osoby, które z różnych powodów, a to dla pewnego udziału
w korzyści, a to z uwagi na swoją infantylność, zaciągają na siebie kredyty, z których środki finansowe w rzeczywistości trafiają do rąk osób trzecich, niezamieszanych w żaden sposób w kredytowy stosunek prawny, dzięki czemu pozostają co do zasady nieuchwytni, zaś kredytobiorcy - "słupy" pociągani są do każdej odpowiedzialności prawnej, od cywilnej do karnej. Rzeczywiści przestępcy na swoich "słupów" wybierają najczęściej osoby bezdomne, w trudnej sytuacji materialnej bądź osoby, których poziom rozwoju intelektualnego nie pozwala na pełne zrozumienie znaczenia ich czynu i podejmowanego przez nich ryzyka. Powyższa metoda popełniania przestępstw nie stanowi żadnego novum, lecz jest powszechnie znana, w tym też
z uwagi na doniesienia medialne przez zwykłych ludzi, którzy na co dzień nie mają nic wspólnego z prawem ani z przestępczym światem. Dlatego mając powyższe na uwadze wersja przedstawiona przez (...) nie wydaje się być pozbawiona sensu. Wręcz przeciwnie, istnieje wiele podstaw, by sądzić, że oskarżona składając wyjaśnienia, powiedziała całą prawdę. Należy bowiem zauważyć, że oskarżona jest upośledzona w stopniu lekkim i intelektualnie funkcjonuje na poziomie co najwyżej dwunastolatka. W tych okolicznościach trudno jest uwierzyć Sądowi, aby oskarżona była zdolna do ułożenia genialnego planu popełnienia przestępstwa,
w którym to samodzielnie zorganizowała sobie fałszywe zaświadczenie o zatrudnieniu, wyłudziła kredyt w towarzystwie nieświadomego przestępczego działania znajomego, a następnie usiłowała obciążyć tego właśnie znajomego winą, wzywając go do zapłaty i przedstawiając się w tej historii jako jego "słup" i zgłaszając się z tym na Policję. Jeśli rzeczywiście by tak było nasuwają się pytania dlaczego oskarżona miałaby w tym celu pojechać aż do (...), zamiast wyłudzić kredyt w miejscu swojego zamieszkania, dlaczego akurat jej ofiarą miałby paść (...) a nie ktoś inny, po co miał być jej potrzebny przy załatwianiu formalności i przede wszystkim skąd jako osoba niekarana miałaby wziąć fałszywe zaświadczenie, które jak wynika z opinii biegłego nie zostało sporządzone ani przez nią ani przez jej partnera, podczas gdy, jak sam (...) przyznał, był on
w przeszłości karany za oszustwo kredytowe i posługiwanie się fałszywymi dokumentami, więc teoretycznie nawet mógł mieć możliwości i wiedzę jak takie zaświadczenie uzyskać. Być może wersja przedstawiona przez (...) miałaby zgoła odmienny wydźwięk, gdyby niniejsze postępowanie toczyłoby się z inicjatywy pokrzywdzonego banku lub ewentualnie (...), tymczasem toczy się dlatego, że sama oskarżona zgłosiła się na Policję, żądając ścigania tego ostatniego. (...) w swym upośledzeniu i wynikającej z tego naiwności była przekonana, że to ona jest pokrzywdzoną w tej sprawie i wyłącznie to było jej motywem zgłoszenia się na Policję i opowiedzenia swojej historii, jednocześnie przyznając się do tego, że wiedziała, iż zaświadczenie, które przekłada bankowi jest fałszywe i nic nie ukrywając z tego co było jej wiadome. Tym bardziej, że oskarżona złożyła organom ścigania oświadczenie (k. 57) pozwalające im na uzyskanie dokumentacji bankowej bez zwalniania banku z tajemnicy bankowej, dostarczając im w ten sposób dowodów na swoją niekorzyść. Ze złożenia tego oświadczenia wynika jej psychiczne nastawienie do całej sprawy i to, że czując się pokrzywdzoną, chciała współdziałać z organami ścigania w celu wyjaśnienia sprawy. Jak wynika z dokumentacji bankowej, wezwań do zapłaty, harmonogramu spłaty czy potwierdzeń wpłat, oskarżona przez pierwsze 3 miesiące spłacała kredyt bezproblemowo, dopiero później zaczęły się wezwania do zapłaty, na które też, mimo wystawienia (...) przez (...), starała się reagować i spłacać kredyt własnymi siłami lub z pomocą partnera, o czym (...) między innymi zeznał. Okoliczności te potwierdzają jej wyjaśnienia w tym zakresie. Jednak utrzymując się jedynie z zasiłków (...) i czując się ofiarą oszustwa, nie mogła radzić sobie cały czas samodzielnie
i postanowiła poszukać pomocy u organów ścigania. Zdaniem Sądu przy jej problemach ze zdrowiem psychicznym działanie oskarżonej inicjujące niniejszy proces było szczere. Gdyby oskarżona przy całym swoim upośledzeniu była na tyle przebiegła, aby fałszywie pomawiać (...), niewątpliwie historia przez nią przedstawiona byłaby także bardziej dopracowana, bardziej weryfikowalna i jeszcze bardziej rozsądna. W ocenie Sądu nie pojawiłyby się w niej wówczas takie elementy jak choćby towarzystwo dwóch nieustalonych mężczyzn, co przy pierwszym i niepełnym zetknięciu się
z materiałem dowodowym niniejszej sprawy może budzić pierwsze wrażenie wersji wymyślonej i bezsensownej. Nie przyznałaby się również wówczas do posiadania świadomości posługiwania się sfałszowanym dokumentem, mając raczej przekonanie o tym, że fakt ten obciąża tak samo (...), jak i (...) samą. W tych okolicznościach w ocenie Sądu wersja przedstawiona przez (...) jest mimo wszystko logiczna i szczera, tym bardziej, że zeznania (...) mimo pozorowanego jego braku związku z działaniem oskarżonej, nasuwały pewne wątpliwości. Ponadto należy pamiętać, że wyjaśnienia oskarżonej są zasadniczo zgodne z tym, co powiedział świadek (...), potwierdzający jej wersję wydarzeń. Wprawdzie można twierdzić, że świadek ten miał interes w złożeniu tego rodzaju depozycji procesowej, albowiem jest partnerem oskarżonej, to jednak w świetle powyższego wywodu jego zeznania nie są jednym materiałem, który uwiarygadnia (...).

zeznania świadków:

(...),

(...)

Zeznania świadków (...) i (...) są wiarygodne w całości. Świadek (...) zeznawał logicznie i konsekwentnie, a jego zeznania pozostają w spójności
z wyjaśnieniami oskarżonej. W świetle poczynionej oceny zeznań świadka (...), nie ma żadnych powodów, aby odmówić wiary świadkowi (...). Takich samych powodów nie ma tym bardziej dla świadka (...), który nie był w żaden sposób powiązany
z pozostałymi uczestnikami procesu.

inne dowody pozaosobowe wymienione
w sekcji 1

Wszelkie dowody pozaosobowe zostały obdarzone przez Sąd walorem wiarygodności. Dokumentacja bankowa, dokumentacja medyczna i zaświadczenia (...) zostały wystawione przez właściwe podmioty i nie budziły zastrzeżeń stron postępowania. Przedmiotem zastrzeżeń nie była również opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego. Natomiast opinie sądowo-psychiatryczne zdaniem Sądu są pełne, logiczne, oparte o fachową wiedzę i w sposób jasny odpowiadają na pytania wymagające wiedzy specjalnej, nie budząc
w ocenie Sądu potrzeby ich dalszego uzupełniania.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

oraz

1.2.1

częściowo zeznania świadka (...)

Zeznania świadka (...) są wiarygodne jedynie
w takim zakresie, w jakim pokrywają się z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym. W pozostałym zakresie zaś w ocenie Sądu nie polegają one na prawdzie i stanowią jedynie dopasowaną do okoliczności faktycznych wymyśloną wersję wydarzeń służącą uniknięciu jakiejkolwiek odpowiedzialności. Po pierwsze wątpliwości budzą zeznania świadka o pożyczeniu przez niego od oskarżonej kwoty 1500 zł z kwoty udzielonego jej kredytu. Według jego wersji świadek miał spłacić tę pożyczkę w ratach, przy czym w trakcie dochodzenia stwierdził, że jego rata wynosiła niemalże tyle samo co rata kredytu oskarżonej, co pozwoliłoby mu na spłatę pożyczki
w przeciągu 3-4 miesięcy, co zaś spajałoby się z wyjaśnieniami oskarżonej o dokonaniu przez świadka jedynie 3 spłat. Na rozprawie natomiast świadek podał już dużo niższą kwotę swojej raty, aby, zdaniem Sądu, dostosować czas na jaki rozłożono mu pożyczkę do daty złożenia przez (...) zawiadomienia o przestępstwie i w ten sposób bardziej się uwiarygodnić w tym, co mówił. Rozbieżności między tymi kwotami próbował zaś wytłumaczyć pomyłką przesłuchującego go policjanta, co wydaje się nieprawdopodobne, tym bardziej, że zgodność treści protokołu z jego zeznaniami potwierdził własnoręcznym podpisem i nic nie stało na przeszkodzie zgłosić do tego protokołu zastrzeżenia. W tych okolicznościach wersja przez niego podana na rozprawie wydaje się być bardziej przemyślana, aniżeli spontaniczna. Zdziwienie budzi również ciekawa zbieżność między zakończeniem spłacania oskarżonej
w październiku 2017 r. z jednoczesną utratą pracy przez świadka
w (...). Na rozprawie świadek zmieniał również zeznania, co do tego, w jakim przedsiębiorstwie miała pracować oskarżona przed uzyskaniem kredytu, a z którego to miała uzyskać fałszywe zaświadczenie o zatrudnieniu. Swoje towarzystwo oskarżonej przy wzięciu kredytu wytłumaczył zaś nie tylko tym, że sam miał w tym interes (wspomniana wyżej pożyczka), ale również tym, że partner oskarżonej z uwagi na otyłość i choroby nie był
w stanie pojechać do (...) z (...). Jednocześnie należy jednak mieć na uwadze, że ten sam partner dwukrotnie przyjechał do (...) na przesłuchanie w siedzibach prokuratury i sądu, co po pierwsze nie stanowi jakoś znacznie krótszej wycieczki dla osoby chorej, a po drugie wiąże się ze zdecydowanie większym stresem (co może wpływać na stan zdrowotny tak chorej osoby) niżeli wyjazd do banku po kredyt. Ponadto świadek zeznawał, że oskarżona pokazywała mu zaświadczenia jakie zamierza przedstawić w banku, jednak o nic jej nie pytał, gdyż jako osoba karana za wyłudzenia kredytowe, nie chciał mieć z tym nic wspólnego i wolał trzymać się od tego z daleka. Należy zauważyć jednak, że świadek jest wieloletnim znajomym oskarżonej, odwiedzał (...) na tzw. herbacie. W tych okolicznościach należałoby się jednak spodziewać, że taki świadek zacznie właśnie interesować się tym, co zamierza zrobić oskarżona, aby albo (...) przekonać, że nie jest to dobry pomysł, albo gdyby się to nie udało, nie chcąc mieć na przyszłość kłopotów, wycofać się w odpowiedniej chwili i oskarżonej nie towarzyszyć. Tak się jednak nie stało. Na koniec należy zauważyć, że według relacji świadka oskarżona miała grozić mu, że jeśli nie będzie za nią spłacać kredytu, to ona złoży na niego fałszywe zawiadomienie na Policji. Ponadto oskarżona miała takie informacje przedstawić w środowisku sąsiedzkim i w (...). Świadek jednak, przy całej swojej przestępczej przeszłości, nie reagował, wręcz namawiał (...), aby poszła na Policję. Takie zachowanie wydaje się Sądowi irracjonalne, a zeznania w tym zakresie dopasowane do aktualnego stanu rzeczy. W tej sytuacji wręcz bardziej prawdopodobne wydaje się, że było tak jak wyjaśniła oskarżona, że świadek mógł jej grozić i dlatego nie spodziewał się, że oskarżona odważy się zgłosić do organów ścigania, a przez to musiał reagować odpowiednią historyjką. W tych wszystkich okolicznościach zeznania świadka budzą wątpliwości i w zestawieniu z pozostałym materiałem dowodowym, muszą zostać ocenione w taki sposób, co zaś pozwoliło przyznać ostatecznie wiarę wyjaśnieniom oskarżonej.

zeznania świadków:

(...) (k. 266-267), (...) (k. 383-384), (...) (k. 384)

Zeznania świadków - pracowników banku chociaż wiarygodne, nie przyczyniły się w ocenie Sądu do ustalenia stanu faktycznego sprawy, albowiem świadkowie ci zeznawali na okoliczności, które wynikały z dokumentów oraz nie były sporne ani też nie przysłużyły się do zdyskredytowania wiarygodności oskarżonej bądź pozostałych świadków.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt 1

(...)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonej (...) zarzucano przestępstwo kwalifikowane z art. 286 § 1 kk w zb.
z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. W ocenie Sądu oskarżona swoim zachowaniem nie wyczerpała jednak wszystkich znamion przestępstwa oszustwa powszechnego z art. 286 § 1 kk. Przestępstwo oszustwa jest bowiem przestępstwem skutkowym, a skutkiem tego przestępstwa jest niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego. Ponadto przestępstwo to można popełnić jedynie umyślnie w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Oznacza to, że celem sprawcy jest osiągnięcie korzyści majątkowej (nawet dla osoby trzeciej) i wywołanie w ten sposób opisanego wyżej skutku. Zatem dla przypisania sprawstwa przestępstwa oszustwa znamiennego skutkiem niekorzystnego rozporządzenia mieniem konieczne jest wykazanie dowodowo, że sprawca swoim zamiarem obejmował co najmniej możliwość wywołania tego skutku. Tymczasem oskarżona jako osoba lekko upośledzona uwierzyła swojemu wieloletniemu znajomemu, że ten spłaci cały zaciągnięty dla niego kredyt. Świadek (...) wówczas pracował, oskarżona znała go wiele lat, odwiedzali się na tzw. herbacie, utrzymywali dobre relacje, zatem oskarżona w swej dziecięcej naiwności nie miała żadnych powodów sądzić, że zostanie tzw. "słupem" i będzie miała z tego tytułu jakiekolwiek problemy. Kierowała się jedynie chęcią pomocy znajomemu i przekonaniem, że ten wywiąże się
z umowy, zarówno tej oficjalnie łączącej (...) z bankiem, jak i obietnicy jej udzielonej. Nie miała pojęcia, że jej działanie doprowadzi bank do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem i zostania pokrzywdzonym przestępstwem oszustwa. Z uwagi na znamię zamiaru kierunkowego, sprawca oszustwa musi z góry, przed dokonaniem przestępstwa, obejmować swoim zamiarem wszystkie znamiona tego przestępstwa, w tym jego skutek. (...) swoim zamiarem tego skutku nie obejmowała, dlatego czynu z art. 286 § 1 kk nie można jej przypisać, co skutkowało wyeliminowaniem kumulatywnej kwalifikacji prawnej jej czynu.

Jednocześnie jednak oskarżona popełniła przestępstwo z art. 297 § 1 kk umyślnie w zamiarze bezpośrednim. (...) bowiem przyznała się do tego. Wyjaśniła, że nie pracowała i utrzymywała się z zasiłków z (...) oraz była świadoma tego, że z tych względów nie otrzyma ona kredytu. Mimo to postanowiła pomóc znajomemu i pozwoliła sobie przedstawić bankowi fałszywe zaświadczenie
o zatrudnieniu i zarobkach. (...) wiedziała co to za dokument, co poświadcza, jakie ma to znaczenie dla wzięcia kredytu oraz przede wszystkim to, że dokument ten nie polega na prawdzie. Jak wynika z opinii biegłych psychiatrów, stan zdrowia psychicznego oskarżonej nie znosił w tym zakresie jej poczytalności. Stąd przypisanie jej winy w tym zakresie było możliwe.

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

pkt 1

(...)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Jednocześnie Sąd stwierdził, że oskarżona zasługuje na dobrodziejstwo instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu nie są bowiem znaczne. (...) w swoim działaniu nie kierowała się zamiarem wyrządzenia szkody czy zamiarem uzyskania w sposób bezprawny korzyści majątkowej, lecz jedynie zamiarem udzielenia pomocy swojemu wieloletniemu znajomemu. Dobre serce i dziecięca naiwność oskarżonej zostały wykorzystane i teraz to ona ponosi wszelkie prawne konsekwencje tego zdarzenia. Istotne jest również to, że oskarżona sama zgłosiła się na Policję, przedstawiła szczerze wersję wydarzeń, którą Sąd uważa za prawdziwą i w poczuciu bycia pokrzywdzoną, a nie sprawcą, współdziałała z organami ścigania, przekładając między innymi oświadczenie o pozwoleniu zwolnienia z tajemnicy bankowej, dostarczając dowodów na swoją niekorzyść. Fałszywe zaświadczenie zaś, którym się posłużyła, zostało jej dostarczone przez osoby trzecie, które miały interes w tym, aby tak pokierować (...), nie zorganizowała ona go sobie sama. (...) z popełnionego przez siebie czynu nie osiągnęła żadnej korzyści. Dlatego właśnie przedstawione wyżej sposób i okoliczności popełnienia przez nią czynu, waga naruszonych przez nią reguł postępowania, jak również postać zamiaru i motywacji uzasadnia twierdzenie o nieznacznym stopniu jej winy i społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu. Okoliczności popełnienia tego czynu przy zebranym i ocenionym zgodnie z zasadami logiki
i doświadczenia życiowego materiale dowodowym również nie budzą wątpliwości. (...) nie była dotąd karana, a jej postawa zarówno życiowa, jak i procesowa, daje przekonanie, że sam fakt toczenia się przeciwko niej postępowania karnego będzie wystarczającą nauczką na przyszłość i skłoni (...) do większej ostrożności przed udzielaniem takiego rodzaju pomocy swoim znajomym. Jednocześnie brak przesłanki negatywnej z art. 66 § 2 kk. W ocenie Sądu okres próby wynoszący 2 lata będzie wystarczający dla zweryfikowania czy cele warunkowego umorzenia zostaną spełnione.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

(...)

pkt 2 i 3

pkt 1

Fałszywe zaświadczenie o zarobkach
i zatrudnieniu podlegało przepadkowi jako środek służący popełnieniu przestępstwa, zatem powinno ono zostać niezależnie od wszystkiego wyeliminowane z obrotu prawnego. Pozostała dokumentacja bankowa, to jest umowa, podlega zaś zwrotowi banku jako podmiotowi uprawnionemu.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekł przy tym o obowiązku naprawienia szkody, o co wnosił prokurator. Warunkiem zastosowania obowiązku naprawienia szkody jest bowiem istnienie szkody w chwili wyrokowania, jego celem jest przywrócenie stanu sprzed popełnienia przestępstwa lub kompensacja szkód będących dalszymi następstwami popełnionego przestępstwa, co w szczególności dotyczy szkód niematerialnych. Jak wskazał zaś Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 maja 2011 r., sygn. akt (...) (Legalis nr 380790): przestępstwo z art. 297 § 1 kk jest przestępstwem formalnym (bezskutkowym), co powoduje, że w przypadku stwierdzenia jego popełnienia nie można mówić
o wystąpieniu jakiejkolwiek szkody, która mogłaby zostać następnie naprawiona przez sprawcę. Z tych względów wniosek prokuratora nie był zasadny.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 4

Jako, że (...) reprezentował obrońca z urzędu, przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zgodnie z normami przepisanymi.

pkt 5

Jako, że (...), postanowiono zwolnić (...) z kosztów sądowych.

8.  Podpis