Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 7 maja 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wiesława Stachowiak

Protokolant: Beata Tonak

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy (...) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

przy udziale ubezpieczonej K. K.

o wysokość podstawy wymiaru składek

na skutek zażalenia (...) sp. z o.o. sp.k. w S.

na zarządzenie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 29 listopada 2023 r. sygn. akt VII U 1315/23

postanawia:

oddalić zażalenie.

Wiesława Stachowiak

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 29 listopada 2023r. w sprawie o sygn. akt VII U 1315/23, zwrócono odwołanie (...) sp. z o.o. sp. k. w S. od decyzji z 16 stycznia 2023 roku, znak: (...)z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych odwołania w wyznaczonym terminie.

W zażaleniu na powyższe zarządzenie odwołujący zarzucał naruszenie art. 130 § 1 i 2 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu przez Sąd I instancji, że zachodzą przesłanki uzasadniające zwrot odwołania z powodu braków formalnych, tj. braku odpisów odwołań, braku pełnomocnictwa, podczas gdy odpisy odwołania i pełnomocnictwo, w tym umowa stałego zlecenia zostały do Sądu dostarczone.

W oparciu o wyżej sprecyzowane zarzuty odwołujący wnosił o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i nadanie sprawie dalszego biegu oraz zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Zaskarżone zarządzenie zostało wydane w oparciu o art. 130 § 1 i 2 k.p.c., zgodnie z którym pismo procesowe (w tym odwołanie) podlega zwrotowi, jeżeli nie może, wskutek niezachowania warunków formalnych, otrzymać prawidłowego biegu.

Podstawą zwrotu odwołania w niniejszej sprawie było nieuzupełnienie braków formalnych w wyznaczonym terminie, w szczególności poprzez brak pełnomocnictwa udzielonego P. T. (osobie, która podpisała odwołanie) przez osoby upoważnione do reprezentowania odwołującej spółki, w oryginale lub notarialnie uwierzytelnionym odpisie, oraz wykazania, że P. T. należy do kręgu osób mogących występować w charakterze pełnomocnika procesowego odwołującej spółki, zgodnie z art. 87 § 1 i 2 k.p.c. oraz brak dodatkowego odpisu odwołania dla zainteresowanego, jak też brak wskazania wartości przedmiotu sporu.

Zarządzeniem referendarza sądowego z 10 maja 2023 roku pełnomocnik odwołującej spółki (...) został wezwany do uzupełnienia ww. braków formalnych odwołania w terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem zwrotu odwołania. Zobowiązanie powyższe zostało doręczone pełnomocnikowi odwołującej spółki 15 maja 2023 roku, a termin na jego wykonanie upływał 22 maja 2023 roku.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego prawidłowo uznano w zaskarżonym zarządzeniu, że powyższe braki uniemożliwiają nadanie sprawie dalszego biegu, a w konsekwencji wobec ich nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie, zasadny jest zwrot odwołania.

Odwołujący w zażaleniu kwestionował, że wniesione przez niego odwołanie zawierało braki formalne, w szczególności argumentował, że doradca podatkowy P. T. może występować w charakterze pełnomocnika odwołującej spółki w myśl art. 87 § 1 i 2 k.p.c., gdyż łączy go ze spółką umowa ramowa o współpracę trwającą ponad 10 lat. Z uwagi na fakt, że szczegóły umowy stanowią tajemnicę handlową przedsiębiorstwa strony podpisały umowę zlecenia z dnia 17.11.2021r., którą załączono do akt sprawy i zdaniem żalącego występowanie doradcy podatkowego P. T. w charakterze pełnomocnika w niniejszej sprawie jest związane z wykonywaniem przedmiotu umowy stałego zlecenia. Nadto żalący argumentował, że brak wskazania wartości przedmiotu sporu nie można uznać za brak formalny, gdyż kwestionowano sam obowiązek uiszczenia składek, a nie ich wysokość.

Sąd Apelacyjny nie podziela stanowisko odwołującego.

Wniesione do Sądu odwołanie musi w swej treści odpowiadać wymogom formalnym przewidzianym normą z art. 477 ¹⁰ § 1 k.p.c. Odwołanie od decyzji organu rentowego jest szczególnym pismem procesowym, które wszczyna postępowanie i w związku z tym powinno odpowiadać wymogom formalnym pisma procesowego, przy uwzględnieniu poniższych uwag.

Odnosząc się do braku formalnego odwołania w postaci braku pełnomocnictwa udzielonego P. T. (osobie, która podpisała odwołanie) przez osoby upoważnione do reprezentowania odwołującej spółki, w oryginale lub notarialnie uwierzytelnionym odpisie, oraz wykazania, że P. T. należy do kręgu osób mogących występować w charakterze pełnomocnika procesowego odwołującej spółki, zgodnie z art. 87 § 1 i 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny uznał argumentację żalącego za nieuzasadnioną.

Prawidłowe jest stanowisko Sądu Okręgowego, że odwołanie zostało podpisane w imieniu odwołującej spółki przez doradcę podatkowego P. T., który jednakże nie złożył pełnomocnictwa procesowego oraz nie wykazał, że należy do kręgu osób, mogących występować w charakterze pełnomocnika procesowego odwołującej spółki (art. 87 § 1 i 2 k.p.c.). Pełnomocnictwo złożone w dniu 22 maja 2023 roku nie było udzielone przez odwołującą spółkę. Pełnomocnictwo to zostało udzielone przez osobę fizyczną – tj. J. S., prowadzącego Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe z siedzibą przy ul. (...) S.. Jednak odwołanie zostało wniesione przez (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S.. Tym samym ze złożonego pełnomocnictwa nie wynikało umocowanie P. T. do działania w imieniu odwołującej spółki. Pełnomocnictwo udzielone przez komplementariusza (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zostało nadane do sądu dopiero 6 lipca 2023 roku, tj. po upływie ustawowego terminu do uzupełnienia braków formalnych odwołania. Dodatkowo - jak trafnie uznał Sąd Okręgowy - P. T. nie wykazał, że należy do kręgu osób, mogących występować w charakterze pełnomocnika procesowego odwołującej spółki (art. 87 § 1 i 2 k.p.c.). Istotne jest, że również przepisy art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o doradztwie podatkowym nie upoważniały P. T. do występowania w imieniu (...) sp. z o.o. sp.k. w S. w toku sądowego postępowania odwoławczego od decyzji organu rentowego. Postępowanie to nie dotyczy bowiem obowiązków podatkowych ani celnych, jak również spraw z zakresu egzekucji administracyjnej (art. 41 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym). Zatem odwołanie nie spełniało wymogu określonego w art. 126 § 3 k.p.c.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy podkreślenia wymaga, że sprawa o wysokość podstawy wymiaru składek niewątpliwie jest sprawą o prawa majątkowe, bowiem ze swej istoty ma charakter majątkowy, a z zaskarżonej decyzji wynikają bezpośrednio dla strony skutki majątkowe. W uchwale z dnia 20 lipca 2016 roku o sygn. III UZP 2/16. Sąd Najwyższy wypowiedział się w przedmiocie konieczności wskazania wartości przedmiotu sporu. W przywołanej uchwale wprost wskazano, iż od chwili podjęcia uchwały przewodniczący oraz sądy orzekające w sprawach, o jakich mowa w uchwale, powinni wzywać strony (pełnomocników) do oznaczenia wartości sporu lub zaskarżenia w odniesieniu do pism podlegających opłacie, które rozpoczynają postępowanie w kolejnej instancji albo które rozpoczynają postępowanie kasacyjne. Powyższe prowadzi do wniosku, że wskazanie wartości przedmiotu sporu jest potrzebne także na etapie wstępnym - celem określenia wysokości kosztów zastępstwa procesowego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Podkreślić również należy, że brakiem formalnym odwołania jest także niezałączenie wymaganych odpisów tego odwołania. Stosownie do przepisu art. 130 § 1 k.p.c. oraz art. 130 § 2 k.p.c. pismo procesowe podlega zwrotowi, jeżeli nie może, wskutek niezachowania warunków formalnych, otrzymać prawidłowego biegu. Niewątpliwie odwołanie jest pismem procesowym, do którego stosuje się również wymóg dołączenia do niego odpisów dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, zgodnie z art. 128 § 1 k.p.c. Niedołączenie do odwołania odpisów w liczbie wymaganej przez art. 128 § 1 k.p.c., stanowi zatem brak formalny, podlegający usunięciu przez wnoszącego pismo zgodnie z przepisami art. 130 § 2 k.p.c., pod sankcją w nim określoną (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1967 r., I CZ 149/66, OSNC 1967, nr 9, poz. 158).

W niniejszej sprawie strona odwołująca została prawidłowo wezwana do uzupełnienia opisanych wyżej braków formalnych odwołania, w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu odwołania, zaś w terminie otwartym do uzupełnienia tego braku, strona odwołująca braków tych nie uzupełniła zgodnie z treścią zarządzenia. Co prawda część braków została uzupełniona, jednakże już po terminie. Tygodniowy termin, określony w art. 130 § 1 k.p.c., jest terminem ustawowym, a co za tym idzie - nie może być on przedłużany ani skracany. Przepisy regulujące postępowanie cywilne nakładają na strony szereg obowiązków, których niedopełnienie wywołuje określone w tych przepisach skutki. Strona, która nie dopełniła któregokolwiek z wymagań, powinna liczyć się z negatywnymi dla niej skutkami i nie może bronić się zarzutem, że została pozbawiona prawa do Sądu. W takiej sytuacji należy uznać, że strona sama poprzez własne zaniedbanie, zrezygnowała z tego prawa.

Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. w zw. z art. 398 k.p.c. oddalił zażalenie.

Wiesława Stachowiak