Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 13 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Beata Piórek

Ławnicy : Alicja Furtak – Rozbicka, Genowefa Miotk - Hetnerowska

Protokolant Monika Kłosek

po rozpoznaniu w dniu 01 lutego 2019 roku w Gdańsku

sprawy z powództwa J. D.

przeciwko (...) Sp. z o.o z siedzibą w P.

o odszkodowanie

I.  Zasądza od pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz powoda J. D. kwotę 11 000 zł / jedenaście tysięcy złotych / tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 kwietnia 2017r. do dnia zapłaty.

II.  W pozostałej części powództwo oddala.

III.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1080 zł / jeden tysiąc osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

IV.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 11 000 zł / jedenaście tysięcy złotych /.

V.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku kwotę 550 zł (pięćset pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy.

Sygn. akt VI P 130/17

UZASADNIENIE

Powód J. D. pozwem z dnia 9 marca 2017 r. wniesionym przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 33 000 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę z dnia 27 lutego 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty (art. 47 ¹ k.p.). Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wykonywał u pracodawcy pracę na podstawie umowy o pracę z dnia 27 lutego 2015 r. na stanowisku dyrektora oddziału. Miejscem pracy było województwo (...) (w szczególności oddział P.) oraz województwo (...), (...)- (...), (...), przy czym powód był zobowiązany do wykonywania obowiązków wynikających z umowy we wszelkich innych miejscach na terenie kraju, w których było to celowe lub konieczne do należytego ich wypełnienia.

Powód podał, że w dniu 16 lutego 2017 r. pozwana wręczyła mu oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z dnia 27 lutego 2015 r. z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 marca 2017 r. Pozwana jako przyczynę przemawiającą za rozwiązaniem umowy o pracę wskazała niedbałość o dobro zakładu pracy i działania w interesie pracodawcy, co w ocenie pozwanej nastąpiło poprzez:

1) brak realizacji przez powoda założonego i przekazanego do jego wiadomości i stosowania rocznego budżetu w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 73 389 829 oraz założonego poziomu wyniku finansowego w wysokości 4358 przez zarządzaną przez powoda jednostka (oddział G.) w okresie od stycznia do grudnia 2016 r.,

2) brak realizacji przez powoda za miesiąc styczeń 2017 r. założonego i przekazanego powodowi do wiadomości i stosowania miesięcznego budżetu w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 3 919 481 przez zarządzaną przez powoda jednostkę pracodawcy (oddział G.),

3) brak należytego nadzoru nad pracownikami oddziału i weryfikacja ich pracy pod kątem realizacji założonych planów obrotowych i przyjętego wyniku finansowego.

Powód podniósł, że pozwana błędnie wskazała, iż roczny budżet w części przychodowej założony na okres od stycznia do grudnia 2016 r. wynosił 73 389 829. Pierwotnie został on ustalony na poziomie 49 727 612, a następnie w wyniku zamknięcia oddziału spółki znajdującego się w B. i przeniesienia sprzedaży do oddziału spółki w G. oraz zsumowaniu planowanych obrotów przewidzianych dla obu oddziałów, uległ on modyfikacji, a jego wysokość określono na poziomie 73 389 829. Powód podniósł, że decyzja zwiększająca planowany budżet została niejako narzucona, ponieważ cała procedura wdrożenia planu odbyła się bez jakiejkolwiek konsultacji z oddziałem w G.. W rezultacie, podczas rozmów prowadzonych przez kadrę zarządzającą spółki, podjęto decyzję o korekcie budżetu i ustaleniu planowanych obrotów na poziomie 67 108 271.

Wskazał, że jedną z przyczyn mających wpływ na niezrealizowanie założonego planu finansowego, a co za tym idzie na osiągnięcie zadowalającego wyniku finansowego było zamknięcie oddziału spółki znajdującej się w B.. Sytuacja miała miejsce w lutym 2016 r. i została przeprowadzona w tajemnicy przed pracownikami spółki co skutkowało powstaniem stanu dezinformacji, głównie wśród stałych klientów. W ocenie powoda, proces zamknięcia oddziału nie został należycie zaplanowany, co miało bezpośredni wpływ na zmniejszenie obrotu, który zwykle generował oddział w B., jak również na zwiększenie kosztów.

Kolejnym nieprzemyślanym, jak podał powód, działaniem spółki było połączenie magazynów znajdujących się w G. i B., co również nastąpiło bez dokładnego planu działania, powodując w rezultacie powstanie braków kadrowych w oddziale w G., głównie wśród przewoźników oraz magazynierów.

Powód wskazał, że podobnie skutki wiązały się z rozpoczętym na przełomie kwietnia i maja 2016 r. przeniesieniem magazynu do innej lokalizacji, co skutkowało wystąpieniem niedogodności polegających na tym, że przez okres dwóch miesięcy, biura znajdowały się poza zasięgiem magazynów, co pozbawiło kadrę zarządzającą faktycznej możliwości sprawowania nadzoru nad pracownikami. Dodatkowo ze względu na prowadzone prace budowlane, pracownicy nie mogli korzystać z chłodni oraz regałów, tym samym pojawił się problem z przyjmowaniem dostaw oraz kompletacją towaru przeznaczonego do wysyłki. Wskazany stan utrzymywał się do września 2016 r. i wpłynął znacząco na spadek zadowolenia klientów ze świadczonej usługi oraz w dalszej kolejności na zmniejszenie obrotów.

W ocenie powoda okolicznością stanowiącą utrudnienie w realizacji planu budżetowego na przyjętym przez spółkę poziomie były również zmiany kadrowe, a w szczególności przejęcie częściowego zarządzania oddziałem w G. przez P. K., do którego obowiązków należało m. in. decydowanie o przyznaniu premii, określenie wysokości marży oraz stosowanie doliczeń, które miały główny wpływ na osiągnięcie właściwego wyniku finansowego. Powód wskazał, że działania podejmowane przez P. K., przy jednoczesnym braku zastosowania racjonalnych założeń prewencyjnych, doprowadziły do spadku obrotu, a nieregularność w wypłacaniu premii pracowniczych spowodowała, iż w okresie od września do grudnia 2016 r. wypowiedzenie złożyło trzech pracowników zatrudnionych na stanowisku „kupiec”.

Powód podniósł również, że istotną przyczyną braku realizacji planu budżetowego na założonym poziomie było także wdrożenie nowego sytemu komputerowego, odbywające się w dniach od 16 do 18 grudnia 2016 r. co w konsekwencji spowodowało liczne i poważne zakłócenia w pracy w miesiącu grudniu 2016 r. oraz styczniu 2017 r. W ocenie powoda proces wprowadzania nowego systemu został niewłaściwie przeprowadzony i dokonany bez udziału pracowników oddziału. Skutkowało to pojawieniem się licznych błędów systemowych uniemożliwiających wykonywanie bieżącej pracy przez pracowników wszystkich działów oraz brakiem szeregu uprawnień systemowych niezbędnych jak się okazało do realizacji bieżących zadań.

W ocenie powoda wykonanie planu budżetowego założonego przez pozwaną na okres od stycznia do grudnia 2016 r. oraz na miesiąc styczeń 2017 r. i osiągnięcie zadowalającego wyniku finansowego było znacznie utrudnione, a nawet można uznać, iż z całą pewnością niemożliwe ze względu na zaistniałą sytuację oddziału. (pozew, k. 2-9)

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania wedle norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż wbrew temu, co twierdzi w pozwie powód, nie wywiązał się należycie z obowiązków mu powierzonych do wykonania i tym samym nie świadczył pracy w sposób sumienny i rzetelny w myśl art. 100 § 1 k.p.. W ocenie pozwanego znamiennym jest przy tym, iż w świetle umowy o pracę powód wykonywał obowiązki kierownicze (dyrektor oddziału), a od osób piastujących tego rodzaju funkcję pracodawca wymagać może znacznie więcej niż od pozostałych pracowników i wobec tego nawet drobne uchybienia w ich pracy uzasadniać mogą rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę.

Pozwany w odniesieniu do przyczyn wypowiedzenia wskazał, iż na 2016 r. pozwana przyjęła przychody (obroty) oddziału kierowniczego przez powoda na poziomie 73 389 829 zł oraz poziom wyniku finansowego (zysku) na poziomie 4 358 000 zł. Natomiast na styczeń 2017 r. zaplanowano obroty na poziomie 3 919 481 zł. Pozwany podniósł, że powód zarządzając powierzoną mu jednostką tych wyników nie zrealizował i to znacząco, pomimo tego, że miał ku temu możliwości. Zrealizowany przez powoda wynik finansowy za 2016 r. był ujemny i wynosił (minus) – 1 398 985 zł. Powód nie zrealizował również obrotów w styczniu 2017 r..

Pozwany podał, że w lutym 2016 r. zamknął oddział w B., z uwagi na co wszystkich kilkuset odbiorców (klientów) towarów sprzedawanych przez tenże oddział przeniósł do oddziału w G.. Operacja przejęcia klientów tego oddziału odbywała się w uzgodnieniu z powodem, nie było żadnych „ukrytych” działań pozwanej przed powodem w tym zakresie. Pozwany podniósł, że powyższe mogło tylko spowodować zwiększenie obrotów oddziału kierowanego przez powoda zarówno w 2016 r. jak i za styczeń 2017 r.

Pozwany podkreślił, że na 2016 r. powód przedstawił własny plan osiągnięcia obrotów, który zawarty jest na przedstawionej przez niego płycie CD i wyniósł on 60 249 438 zł. Kierowana przez powoda jednostka nie osiągnęła jednak nawet tego założenia, które zaproponował sam powód, albowiem osiągnięty obrót oddziału na poziomie 50 676 000 zł również znacząco odbiegał od powyższej wartości.

Co najmniej od marca 2016 r. jak podaje pozwany, oddział powoda korzystał z bazy kilkuset odbiorców towarów zlikwidowanego przez pozwaną oddziału w B., który generował obroty na poziomie kilkudziesięciu milionów rocznie, tymczasem oddział powoda przekroczył niecały milion złotych obrót, jaki w ocenie powoda założono pierwotnie dla jego oddziału na 2016 r., a więc 49 727 612 zł.

Znamiennym w ocenie pozwanego jest, że jeśli nawet ten obrót założono pierwotnie na 2016 r. to założenie to, jak sam powód podaje w pozwie, przyjęte było dla oddziału powoda przed likwidacją oddziału pozwanej w B. i przejęciem przez oddział powoda wszystkich klientów tegoż oddziału, generującego jak wskazano wcześniej kilkadziesiąt milionów złotych rocznie. Pozwany wskazał, iż z dokumentu przedstawionego przez powoda na płycie CD wynika, że przy założeniu pierwotnego obrotu dla jego oddziału 49 727 612 zł, oddział osiągnął bazując na dotychczasowych klientach oddziału- li tylko poziom 42 039 652 zł, a więc 84,54% planowanego obrotu. Pozwany podał, że oddział powoda nie zrealizował nawet obrotu, jak zdaniem powoda pierwotnie przyjęto dla jego oddziału przed przyłączeniem klientów ze zlikwidowanego oddziału w B.. W ocenie pozwanego, już choćby ta okoliczność uzasadniała przyczynę określoną w pkt 1 wypowiedzenia i wskazuje na to, że powód nie realizował należycie obowiązków służbowych, nawet w zakresie ocenianych przez siebie obrotów.

Dodatkowo pozwany wskazał, że na realizację obrotów oddziału kierowanego przez powoda nie miały negatywnego wpływu likwidacja oddziału w B., która w zasadzie mogło tylko umocnić pozycję rynkową oddziału kierowanego przez powoda i jego obroty. Pozwany podkreślił, że oddział powoda zyskał nową bazę klientów wcześniej obsługiwanych przez oddział w B., a zatem szerokie możliwości obrotowe.

Pozwany podniósł także, że perturbacji w celu osiągnięcia wyników oddziału powoda nie powodowało też przeniesienie magazynu z P. do G. – brak było rzekomych niedogodności z tym związanych, m.in. w przyjmowaniu dostaw, komplementacji towarów. Przeniesienie magazynu wręcz przyczyniło się do obniżenia kosztów najmu powierzchni magazynowych, a przy tym nowy magazyn miał lepszą dla klientów lokalizację. Nie zwiększał zatem kosztów oddziału w G., nie wpłynął negatywnie na możliwości kontaktu z klientami oddziału czy jego zarządzaniem z biura przez powoda czy podległych powodowi pracowników.

W ocenie pozwanego negatywnych konsekwencji nie niosło też wprowadzenie nowego systemu informatycznego do sprzedaży towarów, co miało miejsce od 16 do 18 grudnia 2016 r.. Gdyby nawet miało to nieść jakiekolwiek problemy, to trudno z uwagi na wystąpienie w drugiej połowie grudnia (ostatniego miesiąca roku) przyjąć, by miało większy wpływ na obroty oddziału powoda za cały 2016 r..

Pozwany podał, że brak wypracowania przez powoda planów obrotowych oraz wyniku finansowego spowodowany był niestety zaniedbaniami po stronie powoda oraz jego podejściem do kadry pracowniczej, a nie jak twierdzi, rzekomymi zaniedbaniami po stronie pozwanej. Obroty oddziału zależały , bowiem nie tylko od handlowych i ekonomicznych umiejętności zarządczych powoda na tych płaszczyznach, lecz również jego zarządczych umiejętności na płaszczyźnie personalnej. Pozwany podniósł, że w tym ostatnim względzie powód, po pierwsze, popadł w konflikt ze swoim przełożonym P. K., który wbrew twierdzeniom pozwu nie przejął zadań kierownika oddziału w G., lecz objął funkcję osoby kontrolującej pracę powoda i przełożonego powoda zgodnie z treścią §4 ust. 1 umowy o pracę. Po drugie zaś, powód wprowadzał nieprawidłową atmosferę w pracy i pracownicy jego oddziału nie chcieli z nim współpracować. Sytuacja taka dotyczyła wskazanych przez powoda pracowników (kupców) w osobach K. R., A. M. (obecnie Z.) i A. K. i nie była związana z rzekomą nieregularnością wypłacania premii. Pozwany dodał, że z powodem nie chciała również współpracować P. R., także kupiec. Z uwagi na trudności we współpracy z powodem wszystkie osoby rozwiązały z własnej inicjatywy umowy o pracę łączące je z pozwaną. Pozwany podał, że były to kluczowe dla oddziału z uwagi na swoje doświadczenie i umiejętności pracownice, bowiem zajmowały się sprzedażą towarów przez pozwaną w tym oddziale, m.in. załatwiały zbyt towarów i utrzymywały relacje z klientami pozwanej (jej odbiorcami), a wobec tego miały wpływ na realizację obrotów przez oddział powoda. Etat zajmowany przez A. K. pozostawał przy tym przez powoda nieobsadzony przez wiele miesięcy, mimo że P. K. wielokrotnie wskazywał powodowi, iż jego obowiązkiem jest zatrudnienie osoby w miejsce tejże pracownicy, co pozostawało bez reakcji po stronie powoda. Pozwany dodał, że okres braków kadrowych w miejsce wszystkich ww. pracownic przypadał od września 2016 r. do lutego 2017 r.. Powód nie informował pozwanej o własnych problemach we współpracy z ww. pracownicami, mimo że jego obowiązek w tym zakresie wynikał z § 4 ust. 3 umowy o pracę.

Pozwany wskazał, że z powodem przeprowadzane były działania wyjaśniające oraz spotkania mające na celu zdyscyplinowanie powoda. W szczególności pozwany podał, że na zamieszczonej przez powoda na płycie korespondencji mejlowej z M. K. (1) (np. mejl z 4 października 2016 r.) wynika, że powód nie realizuje części zadań sprzedażowych raportowanych we wcześniejszych miesiącach. Powód był zaś odpowiedzialny za sprzedaż towarów w kierowanym oddziale, co wynika z § 1 ust. 3 lit. c, d, f, g umowy o pracę oraz korespondencji mejlowej P. K. zgromadzonej na przedstawionej przez powoda płycie CD.

W ocenie pozwanego, w konsekwencji powód w sposób nienależyty podchodził do swoich obowiązków związanych nie tylko z realizacją obrotów i wyników finansowych, lecz także związanych z nadzorem pracowników, weryfikacji ich pracy pod kątem realizacji założeń obrotowych i wyników finansowych. (odpowiedź na pozew, k. 38-40v)

W piśmie z dnia 16 czerwca 2017 r. powód podał, że nie zgadza się z twierdzeniami pozwanego, że w wyniku przeniesienia klientów likwidowanego oddziału w B., oddział w G. miał realną możliwość i powinien osiągnąć skumulowany obrót. W ocenie powoda było to niemożliwe.

Powód potwierdził, że współpraca z dyrektorem K. nie układała się. Podpisując umowę o pracę był zapewniany o tym, że będzie posiadał pełną autonomię w zarządzaniu oddziałem, a przede wszystkim w sprawach sprzedażowych. Samodzielność stanowiska powoda, była podstawowym warunkiem przyjęcia przez niego tego stanowiska pracy. Tymczasem jak wskazał powód dyrektor K. ingerował w każdą sprawę związana z oddziałem. Bez wiedzy powoda zmieniał marże, rozmawiał z klientami, ustawiał promocje, decydował o sprawach kadrowych. (k. 49-52)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Powód J. D. był zatrudniony w pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 9 marca 2015 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku dyrektora oddziału.

Do podstawowych obowiązków powoda, zgodnie z umową o pracę, należało zarządzanie wyodrębnioną organizacyjnie oraz z punktu widzenia controllingu finansowego jednostka organizacyjna oddział w P. („odział”), prowadzącą dystrybucję towarów na rynku lokalnym („rynek lokalny”), a w szczególności w zakresie:

a) kierowania, organizowania i nadzoru nad działalnością i sytuacją oddziału,

b) współpracy z dostawcami i odbiorcami w ramach strategii handlowej pracodawcy i grupy,

c) kierowania oraz nadzoru nad sprzedażą i dostawami towarów do odbiorców oraz pośrednictwa handlowego przy ich sprzedaży,

d) poszukiwania nowych odbiorców hurtowych i detalicznych towarów,

e) nadzoru nad stanem należności i zobowiązań oddziału oraz terminowością wpływu należności od klientów; kierowania i nadzoru nad terminowością i skutecznością pozasądowego ściągania należności; weryfikacji zobowiązań w ciężar pracodawcy w związku z działalnością oddziału,

f) zapewnienia prawidłowości i rzetelności obrotu towarowo-pieniężnego w oddziale oraz dokumentacji oddziału,

g) nadzoru nad stanem towarów oddziału, w szczególności administrowanie asortymentem towarów, optymalizacja rotacji, kierowanie oraz nadzór nad zamawianiem towarów, generowanie zamówień, niedopuszczanie do przeterminowania towarów powyżej minimum określonego dla oddziału, zapewnienie prawidłowości inwentaryzacji i procedur reklamacyjnych,

h) kierownictwo, organizowanie działalności oraz nadzór nad osobami zatrudnionymi w oddziale (pracownikami, zleceniobiorcami, przedstawicielami handlowymi i innymi), szkolenia i wdrożenia personelu oddziału.

Zgodnie z umową o pracę, miejscem pracy powoda było województwo (...) (w szczególności oddział P.) oraz województwo (...), (...)- (...), (...), przy czym powód był zobowiązany do wykonywania obowiązków wynikających z umowy we wszelkich innych miejscach na terenie kraju, w których jest to celowe lub konieczne do należytego ich wypełniania.

( Dowód: umowa o pracę, akta osobowe nienumerowane; świadectwa pracy, akta osobowe nienumerowane)

Pozwana jest spółką zajmującą się hurtowym handlem artykułami spożywczymi (dystrybucją towarów) oraz świadczy usługi promocyjno-marketingowe wspomagające sprzedaż towarów jej dostawców. Pozwana na terenie kraju ma miała kilkanaście oddziałów między innymi w G. – znajdowała się wśród pięciu podmiotów, liderów tej branży w kraju. W tym segmencie rynku konkurencja jest bardzo duża, a pozycję na rynku i klienta zdobywa się szybkością i jakością obsługi nie tylko własnego klienta, któremu sprzedaje się towary, lecz również klienta będącego dostawcą pozwanej oraz szerokim asortymentem towarowym.

Pozwana wchodzi przy tym w skład grupy kapitałowej, do której między innymi należą: (...) SA (organizator sieci franczyzowej działającej pod logo (...) który skupia blisko 200 sklepów na terenie kraju), (...) sp. z o.o. sp. k. (franczyzobiorca funkcjonujący w ramach ww. sieci franczyzowej, który prowadził na terenie kraju około 20 sklepów.

(bezsporne)

Do zakresu obowiązków na zajmowanym stanowisku pracy powoda, należało:

A. Realizacja planów sprzedażowo-marżowych:

1) realizacja i kontrola budżetu sprzedażowo-marżowego oddziału,

2) sprzedaż do detalu i hurtu,

3) pozyskiwanie nowych klientów,

4) rozwój sprzedaży u dotychczasowych klientów oddziału,

5) rozwój szerokości sprzedawanego asortymentu oddziału.

B. Zarządzanie oddziałem:

1) przygotowywanie wniosków dotyczących zatrudniania, zwalniania, wynagradzania i dobór pracowników oddziału,

2) rekrutacja pracowników w celu uzupełnienia stanu osobowego na oddziale,

3) określenie zadań dla podwładnych i przekazywanie w odpowiednich terminach do realizacji,

4) kontrola efektywności pracy kierowników działów,

5) kontrola nad kosztami oddziału,

6)weryfikacja poziomu stanu należności, stanów magazynowych, poziomu rotacji towarów,

7) nadzór nad rzetelnością i prawidłowością raportu doliczeń,

8) stałe kontakty z kluczowymi dla oddziału producentami,

9) wdrażanie i przestrzeganie zatwierdzonych procedur,

10) zarządzanie działem zakupów na oddziale,

11) zarządzanie obsługą klienta i dbanie o najwyższy poziom jakości obsługi,

12) zarządzanie magazynem,

13) kontrola dokumentacji księgowej,

14) zarządzanie gospodarką magazynową – konto 300, magazyn 90.

( Dowód: zakres czynności pracownika, akta osobowe nienumerowane)

Roczny budżet w części przychodowej założony na okres od stycznia do grudnia 2016 r. wynosił 73 389 829. Pierwotnie został on ustalony na poziomie 49 727 612, a następnie w wyniku zamknięcia oddziału spółki znajdującego się w B. i przeniesienia sprzedaży do oddziału spółki w G. oraz zsumowaniu planowanych obrotów przewidzianych dla obu oddziałów, uległ on modyfikacji, a jego wysokość określono na poziomie 73 389 829.

Decyzja zwiększająca planowany budżet została niejako narzucona, ponieważ cała procedura wdrożenia planu odbyła się bez jakiejkolwiek konsultacji z oddziałem w G. i powodem . W rezultacie, podczas rozmów prowadzonych przez kadrę zarządzającą spółki, podjęto decyzję o korekcie budżetu i ustaleniu planowanych obrotów na poziomie 67 108 271.

Roczny budżet w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 73 389 829 oraz założony poziom wyniku finansowego w wysokości (...) przez zarządzaną przez powoda jednostkę (oddział G.) w okresie od stycznia do grudnia 2016 r. nie został zrealizowany.

Jedną z przyczyn mających wpływ na niezrealizowanie założonego planu finansowego, a co za tym idzie na osiągnięcie zadowalającego wyniku finansowego było zamknięcie oddziału spółki znajdującego się w B.. Operacja zamknięcia miała miejsce w lutym 2016 r. i została przeprowadzona w tajemnicy przed pracownikami spółki, co skutkowało powstaniem stanu dezinformacji, głównie wśród stałych klientów. Proces zamknięcia oddziału nie został należycie zaplanowany, był chaotyczny i nieskoordynowany co miało bezpośredni wpływ na zmniejszenie obrotu, który zwykle generował oddział w B., klienci odeszli od pozwanej i nawiązali współpracę z dystrybucją lokalną na rynku w pobliżu B. .

Likwidacja oddziału w B. do ostatnich dni była utrzymywana w tajemnicy zarówno przed pracownikami jaki i kontrahentami. W związku z tym, że klienci oddziału w B. zostali zaskoczeni przeniesieniem oddziału, wielu z nich – praktycznie wszyscy klienci hurtowi – ograniczyło zakupy albo w ogóle przeniosło się do konkurencji, która posiadała magazyny w pobliżu B..

Oddział w B. nie posiadał wielu klientów detalicznych, w wyniku likwidacji zostali oni przejęci przez oddział w P. i częściowo w G..

Pomimo rozszerzenia zakresu terytorialnego oddział w G. nie zwiększył swoich możliwości transportowych i magazynowych. Posiadał zbyt małe możliwości logistyczne. Klientów zniechęcało to, że były braki na magazynie, a czas transportu i realizacji zamówień wydłużył się, więc klienci rezygnowali. Miało to szczególnie znaczenie przy zamówieniach na nabiał i produkty z krótką datą przydatności do spożycia.

Dyrektor pozwanej P. K. podjął decyzję, że w pierwszej kolejności mają być realizowane zamówienia na rzecz przejętych klientów z B. przed klientami z rejonu G. .

W związku z połączeniem oddziałów miało miejsce połączenie magazynów (...) z byłym oddziałem w B. . Po połączeniu magazynów znajdujących się w G. i B. , powstały braki kadrowe w oddziale w G., głównie wśród przewoźników oraz magazynierów, poszerzył się wolumen sprzedawanych produktów z uwagi na ich przeniesienie z B. , co miało wpływ na opóźnienia .

Na przełomie kwietnia i maja 2016 r. decyzją pracodawcy powoda miało miejsce przeniesienie magazynu oddziału G. do innej lokalizacji, co skutkowało wystąpieniem niedogodności polegających na tym, że przez okres dwóch miesięcy, biura znajdowały się poza zasięgiem magazynów, co pozbawiło kadrę zarządzającą faktycznej możliwości sprawowania nadzoru nad pracownikami, pojawiły się braki kadrowe w magazynie , co przyczyniło się do spowolnienia procesów magazynowych .

Ze względu na prowadzone prace budowalne, pracownicy nie mogli korzystać z chłodni oraz regałów w magazynie , tym samym pojawił się problem z przyjmowaniem dostaw oraz kompletacją towaru przeznaczonego do wysyłki, towar został ułożony niezgodnie z lokalizacjami i nie był przez to wydawany klientom. Z uwagi na brak czynnej chłodni pojawiły się braki w nabiale . Magazyn w nowej lokalizacji był mniejszy a wolumen produktów poszerzył się, asortyment był zbyt szeroki jak na rozmiary nowego magazynu.

Wskazany powyżej stan utrzymywał się do września 2016 r. i wpłynął znacząco na spadek zadowolenia klientów ze świadczonej usługi oraz w dalszej kolejności na zmniejszenie obrotów.

Dyrektor sprzedaży spółki (...) przejął częściowo zarządzanie oddziałem w G., zajmował się głównie sprawami zakupowymi , nadzorował i współpracował z kupcami P. R., , K. R., A. M. i A. K. . Do jego obowiązków należało m. in. Zatwierdzanie premii kupcow , określenie wysokości marży oraz stosowanie doliczeń, które miały główny wpływ na osiągnięcie właściwego wyniku finansowego. P. K. ingerował w sprawy związane z oddziałem powoda. Bez uzgodnienia z powodem zmieniał marże, rozmawiał z klientami, decydował o promocjach i sprawach kadrowych. Kupcy na początku otrzymywali premie co miesiąc, później wypłacane były z opóźnieniem , kupcy domagali się podwyżki wynagrodzeń , które jednak nie otrzymali z uwagi na trudności finansowe i odchodzili z pracy. Spory płacowe i w zakresie organizacji pracy kupców prowadziły do pogorszenia atmosfery pracy , co również przyczyniło się do odejścia z pracy kupców. Kupcy nie posiadali wiedzy , czy dział ten podlegał powodowi czy dyrektorowi sprzedaży spółki P. K.

Działania podejmowane przez P. K. doprowadziły do spadku obrotu. Nieregularność w wypłacaniu premii na rzecz kupców i pogarszająca się atmosfera w pracy spowodowały, iż w okresie od września do grudnia 2016 r. wypowiedzenie złożyło trzech pracowników zatrudnionych na stanowisku „kupiec”. Również kilku przedstawicieli handlowych odeszło z pracy u pozwanej .

Na realizację planu budżetowego na założonym poziomie wpłynęło także wdrożenie nowego sytemu komputerowego rozpoczęte w grudniu 2016r. Wdrożenie powyższego spowodowało liczne i poważne zakłócenia w pracy.

Proces wprowadzania nowego systemu wiązał się z występowaniem licznych błędów systemowych utrudniających wykonywanie bieżącej pracy przez pracowników wszystkich działów oraz brakiem szeregu uprawnień systemowych niezbędnych do realizacji bieżących zadań. Nie wszystkie zamówienia ukazywały się w systemie pomimo ich wprowadzenia , nie były widoczne dla magazynu , trzeba było wpisywać je ponownie , pojawił się brak możliwości wystawienia faktury , więc towar nie opuszczał magazynu , towary spożywcze przeterminowywały się i nie mogły być sprzedane o czasie ze względu na błędy systemu, ponadto klient pomimo rozliczenia się z pozwanym otrzymywał w systemie blokadę i nie można było mu sprzedawać towaru, przez co systematycznie zmniejszał się obrót.

Powód starał się pozyskać dodatkowy transport , zmianę cen , angażował się we współpracę z producentami, pomagał bezpośrednio przy przenoszeniu magazynu prowadził rozmowy z dyrektorem logistyki , angażował się w pracę , jeździł do klientów i osobiście tłumaczył sytuację, jednak z przyczyn od niego niezależnych reorganizacji i zmian obroty spadały. Brak było wystarczającego taboru , aby obsłużyć klientów połączonych oddziałów , powód wydawał nawet polecenie przedstawicielom handlowym, aby sami dowozili jakiś towar w celu uniknięcia opóźnienia . O cenach produktów decydował jednak dyrektor K. i powód nie miał bezpośredniego wpływu na politykę cenową. P. K. i kupcy pod jego nadzorem decydowali również o przesunięciach tzw. „ wolnych środków” , które miały wpływ na sytuację budżetowa oddziału , powód nie miał jako dyrektor oddziału wpływu na wykorzystanie tych środków i o nich nie decydował.

( Dowód: dokumentacja dot. budżetu (w tym: analiza, budżet, problemy budżetowe, podsumowanie I półrocza 2016 r.), k. 134-279, 282-341, 343-344; korespondencja e-mail - zamknięcie oddziału B., k. 345-347; korespondencja e-mail - problemy z dostawami, k. 348-351; korespondencja e –mail - spotkania z producentami, k. 352-355; korespondencja e-mail – projekt (...), k. 357-359; korespondencja e-mail przeprowadzka na nowy magazyn, k. 360-384; korespondencja e-mail – przekazanie zastępczego biura dla (...), k. 365; korespondencja e-mail – wątpliwości odnośnie zostawienia nabiału, k. 366-367; korespondencja e-mail – raport działań, k. 368-372; korespondencja e-mail – dotycząca zatrudnionych osób, k. 373-374; korespondencja e-mail – przeprowadzka/zmiana magazynu (...), k. 375; korespondencja e-mail – rozliczenie magazynu 90 – czerwiec, k. 376-377; korespondencja e-mail – dotycząca realizowanych dostaw/uzgodnień, k. 378-380; podsumowanie Oddział B., k. 381; 386; podsumowanie Oddział G./B., k. 382-384; korespondencja e-mail - przyczyny spadków wrześniowych, k. 387-389; korespondencja e-mail – obroty, k. 390-392; korespondencja e-mail – dotyczy dostawy, k. 393-398; korespondencja e-mail – obrót (...), k. 399-400; korespondencja e-mail – raporty, k. 401-402; problemy systemowe, k. 403; korespondencja e-mail – dotycząca zatrudnienia, k. 404; korespondencja e-mail – podsumowanie sporządzone przez powoda, k. 405-406; korespondencja e-mail – dotyczy premii, k. 416-489; informacje finansowe na temat wartości przeterminowanego towaru za lata 2015, 2016, 2017, k. 698-720v; zeznania powoda, k. 111-113 (nagranie czas: 00:02:41-00:43:13), 780-791 (nagranie czas: 00:03:18-01:46:37); zeznania świadka M. K. (2), k. 114-117 (nagranie czas: 00:45:36-01:48:17); zeznania świadka M. W., k. 117-119 (nagranie czas: 01:49:43-02:21:53); zeznania świadka D. C., k. 120 (nagranie czas: 02:24:19-02:37:07); zeznania świadka A. R., k. 120-121 (nagranie czas: 02:38:34-02:50:06); zeznania świadka P. P., k. 121-124 (nagranie czas: 02:51:14-03:23:41); zeznania świadka E. O., k. 124-126 (nagranie czas: 03:24:56-04:09:25); zeznania świadka E. K., k. 126-127 (nagranie czas: 04:10:46-04:28:20); zeznania świadka R. F., k. 128-129 (nagranie czas: 04:29:41-04:57:33); zeznania świadka K. P., k. 130-131 (nagranie czas: 04:59:22-05:25:33); zeznania świadka P. R., k. 564-566 (nagranie czas: 00:07:14-00L49:58); zeznania świadka; zeznania świadka K. R., k. 567-569 (nagranie czas: 00:51:08-01:29:47); zeznania świadka A. Z., k. 569-572 (nagranie czas: 01:31:59-02:31:34); zeznania świadka M. K. (1), k. 572-575 (nagranie czas: 02:32:54-03:40:05); zeznania świadka W. P., k. 575-579 (nagranie czas: 03:42:03-04:42:36); zeznania świadka P. K., k. 579-582 (nagranie czas: 04:43:49-05:36:13), k. 641-645 (nagranie czas: 00:04:42-01:36:48); zeznania świadka E. G., k. 646-647 (nagranie czas: 01:39:20-02:00:19); zeznania świadka P. J., k. 647-649 (nagranie czas: 02:01:48-02:35:41); zeznania świadka A. S., k. 649-651 (nagranie czas: 02:37:59-03:04:41); zeznania świadka I. G., k. 651-652 (nagranie czas: 03:05:57-03:22:56); zeznania świadka Z. D., k. 652-654 (nagranie czas: 03:24:17-03:54:46); zeznania świadka D. K., k. 726- 728 (nagranie czas: 00:02:59-00:28:29); zeznania świadka M. N., k. 767-771)

Oświadczeniem z dnia 16 lutego 2017 r. pozwany rozwiązał z powodem umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 marca 2017 r.

Przyczyną wypowiedzenia umowy o prace było:

1) brak realizacji przez powoda założonego i przekazanego powodowi do wiadomości i stosowania rocznego budżetu w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 73 389 829 oraz założonego poziomu wyniku finansowego w wysokości 4 358 przez zarządzaną przez powoda jednostkę pracodawcy (oddział G.) w okresie od stycznia do grudnia 2016 r. ,

2) brak realizacji przez powoda za miesiąc styczeń 2017 r. założonego i przekazanego powodowi do wiadomości i stosowania miesięcznego budżetu w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 3 919 481 przez zarządzaną przez powoda jednostkę pracy (oddział G.),

3) brak należnego nadzoru nad pracownikami oddziału i weryfikacji ich pracy pod kątem realizacji założonych planów obrotowych i przyjętego wyniku finansowego.

Wobec powyższego brak dbałości o dobro zakładu pracy i działania w interesie pracodawcy.

( Dowód: rozwiązanie umowy o pracę, akta osobowe nienumerowane)

Wynagrodzenie powoda z ostatnich trzech miesięcy zatrudnienia, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło miesięcznie 11 000 zł brutto.

( Dowód: zaświadczenie o zarobkach, k. 45)

W okresie od 1 kwietnia 2015 r. do 31 stycznia 2017 r. u pozwanego zwolniono pracowników, z następujących przyczyn:

1) z upływem czasu umowy o pracę, na który była zawarta – art. 30 § 1 pkt 4 – 1 osoba na stanowisku młodszego fakturzysty,

2) za porozumieniem stron – 2 osoby na stanowiskach: przedstawiciela handlowego, kupca,

3) za wypowiedzeniem – art. 30 § 1 pkt 2 - 1 osoba na stanowisku specjalisty ds. hurtu.

( Dowód: pracownicy zwolnieni, k. 493-494; karty wynagrodzeń, k. 495-504)

W maju 2017r. Oddział (...) pozwanego został zlikwidowany.

Dowód : zeznania świadka M. K. (2), k. 114-117 (nagranie czas: 00:45:36-01:48:17); zeznania świadka M. W., k. 117-119 (nagranie czas: 01:49:43-02:21:53);

Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy Sąd oparł się na treści załączonych do akt sprawy i zgromadzonych w aktach osobowych dokumentów, korespondencji elektronicznej oraz przedłożonych wykazów i zestawień.

Dokumenty prywatne Sąd ocenił na podstawie art. 245 kpc, zgodnie z którym dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie, treści dokumentów strony postępowania nie kwestionowały.

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego oparł się także na zeznaniach świadków w osobie M. K. (2), M. W., D. C., A. R., P. P., E. O., E. K., R. F., K. P., P. R., K. R. A. Z., M. K. (1), W. P., P. K., E. G., P. J., A. S., I. G., Z. D., D. K., M. N. oraz przesłuchanego w charakterze strony powoda , którym dał wiarę w zakresie bądź zgodnym ze sobą, bądź uzupełniającym się i zgodnym z treścią załączonych dokumentów, w jakim tworzyły one logiczną całość z pozostałymi dowodami.

Na rozprawie w dniu 26 stycznia 2018 r. pełnomocnik powoda cofnął wniosek o przesłuchanie świadka A. P.. (k. 113)

Na rozprawie w dniu 23 lutego 2018 r. pełnomocnik powoda cofnął wniosek o przesłuchanie świadka M. L.. (k. 583)

W piśmie z dnia 29 czerwca 2018 r. pozwany cofnął wniosek o przesłuchanie w charakterze strony H. W. oraz B. M.. (k. 676)

Członek Zarządu H. W. został wezwany do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania w charakterze strony pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania., który na rozprawie w dniu 1 lutego 2019 r. nie stawił się. (k. 779)

Na rozprawie w dniu 25 lipca 2018 r. pełnomocnik powoda oświadczył, że cofa wniosek o przesłuchanie świadka A. K.. (k. 725)

W ocenie Sądu zeznania świadka M. K. (2) zasługiwały na wiarę, w zakresie w jakim były logiczne i konsekwentne, zgodne z lub uzupełniające się z zeznaniami powoda, M. W., P. P., I. G. . Świadek potwierdził, iż problemy zaczęły się generalnie od przenoszenia magazynu i wówczas gdy wdrażano system komputerowy, co spowalniało proces rozwijania działalności i sprzedaży. M. K. (2) podał, że zamknięcie oddziału w B., jak również połączenie magazynów w B. i G. było robione chaotycznie, bez koordynacji i dowiedział się o tym dzień przed. Były takie przypadki, że w pierwszej kolejności wyjeżdżali klienci (...), a potem dopiero (...), co wpływało na obsunięcia w obsłudze klientów, którzy w konsekwencji z tego powodu rezygnowali. Jak było połączenie magazynów to trasówki (...) miały priorytet, aby wyjeżdżać pierwsze. Świadek potwierdził również, iż jeśli chodzi o system komputerowy to pan K. tym zarządzał i wówczas były instrukcje w tym zakresie. W nowym systemie pojawiały się problemy i powtarzało się to generalnie do samego końca. Wskazał, że mieli klientów, którzy w związku z połączeniem oddziałów rezygnowali ze współpracy z firmą.

Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka M. W., która w wskazała, że pan K. wtrącał się, zmieniał target, ceny, a także z tego co słyszała ingerował w wypłatę premii kupcom. Świadek potwierdziła, że problemy wynikające z wdrażania nowego systemu komputerowego miały wpływ na obroty oddziału. Powód poinformował o połączeniu oddziałów z dnia na dzień i było to zaskoczenie. Priorytetem byli klienci z B. i w związku z czym klienci z G. przyjmowali towar z opóźnieniem, ale nie każdy. Wskazała, że oddział w G. nie miał wystarczającego taboru, aby zapewnić dostawy do oddziału (...) i (...). Potwierdziła, że w związku ze zmianami straciła ok. 50-100 tys. miesięcznie na obrotach. Z miesiąca na miesiąc były narzucane cele i trzeba było je wykonać. Jak z systemu nie wychodziły faktury, to target ten nie zaliczył się wartościowo, a to powodowało spadek obrotów. Potwierdziła również, że nie otrzymywała premii. W ocenie Sądu zeznania świadka P. P. zasługiwały na wiarę, bowiem były logiczne i konsekwentne, a nadto zgodne z tym co zeznali M. K. (2), M. W.. Świadek potwierdził, że w spółce były problemy organizacyjne związane z przenoszeniem magazynu, wprowadzaniem nowego systemu komputerowego. Przyznał, że powyższe wpływało na dezorganizację w pracy, co objawiało się np. brakami towarowymi, przeterminowaniem towaru. Świadek wskazał, iż jeśli chodzi o system komputerowy to pojawiały się błędy, różnice pomiędzy tym co było na stanie w magazynie, a tym co było w aplikacji mobilnej, czy też klient miał zaległości finansowe, a po czasie okazywało się, że jest zupełnie inaczej. Jednocześnie potwierdził, że powyższe miało wpław na realizację planów sprzedażowych, jak również pośrednio na jego wynagrodzenie, bowiem w sytuacji nie wykonania planu nie otrzymywał premii. Świadek pamięta, że do pracy kupców często wtrącał się pan K., instruował ich co mają zamawiać, jakie ceny mają ustalać. Potwierdził, że przeniesienie magazynu odbywało się dosyć chaotycznie, co w konsekwencji wpływało na osiągnie niższych obrotów przez świadka. Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka E. K., która potwierdziła, że wprowadzenie nowego systemu komputerowego oraz połączenie oddziału w B. z oddziałem w G., a także przeniesienie magazynu wpływało na to, iż powstawały opóźnienia i klienci odchodzili. Świadek podała, że były problemy z niedoborem kadry, bowiem trzeba było obsługiwać w pierwszej kolejności klientów z B..

Zeznania świadków R. F. i K. P. kierowników zmiany w magazynie zasługiwały na wiarę, bowiem były konsekwentne, logiczne, a nadto uzupełniały się z zeznaniami M. K. (2), M. W., P. P., D. C. i A. R. . Świadek F. potwierdził, że w związku z przeniesieniem magazynu panował duży nieporządek, pracowano w nadgodzinach, były straty i niedobór w towarze, po przeniesieniu nie działała chłodnia . Wskazał, że w związku z powyższym dochodziło do opóźnień w dostawach i w konsekwencji niektórzy klienci rezygnowali. Świadek potwierdził, że wprowadzenie nowego systemu komputerowego wpływało na opóźnienia w dostawach. Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka K. P., który również potwierdził, że nowy system komputerowy oraz zamknięcie oddziału w B., połączenie magazynów w B. i G. wpływało na dezorganizację pracy, nie był przewieziony nabiał, gdyż w nowym magazynie nie działała chłodnia . Wskazał także na niedobór kadry pracowniczej i nagromadzenie obowiązków w związku z powyższym przedsięwzięciem. Świadek wskazał, że nie miał żadnych problemów we współpracy z powodem. P. K. polecał zawieść towar w pierwszej kolejności do rejonów B., powód o tym nie wiedział i dowiedział się o tym na drugi dzień rano.

Świadek M. K. (2), M. W., E. K. K. P. nie mieli zastrzeżeń do współpracy z powodem jako przełożonym. M. K. (2) podał, iż powód w sposób należyty sprawował nadzór nad pracownikami oddziału.

Zeznania świadka I. G. zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności w zakresie w jakim były logiczne i konsekwentne, zgodne z zeznaniami świadków wskazanych powyżej . Wskazała, że współpraca z powodem układała się jej dobrze, jak również fakt należytego nadzoru powoda nad pracownikami. Z tego co pamięta świadek połączenie oddziału B. wpłynęło dość mocno na problemy przede wszystkim logistyczne, priorytetem były wywozy na określone rejony i na jej teren nie docierał towar / (...)- (...)/ . Potwierdziła, że wdrożenie nowego systemu miało wpływ na realizację zamówień, były opóźnienia i problemy przełożyły się na ilość zamówień, czy brak współpracy z danym klientem. Powyższe rzutowało na obrót. Świadek dodatkowo potwierdziła, że przeniesienie magazynu wpływało na jej pracę, były opóźnienia w dostawach, klienci się denerwowali i trwało to około 2 miesięcy. Wskazała, że były problemy z wykonaniem założonych celów sprzedażowych.

Zeznania świadka D. K. zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności, bowiem zgodne lub uzupełniające się z zeznaniami świadków powołanych powyżej. Wskazał, że współpraca z powodem układała mu się bardzo dobrze. Potwierdził, że były problemy finansowe, plany sprzedażowe też nie zostały zrealizowane. Świadek podał, że przenosiny spowodowały zawirowania na magazynie oddziału G.. Istniał problem polegający na ingerencji P. K. w ustalaniu cen, a to jest podstawa wypracowania wyniku i sprzedaży. To miało duży wpływ na sprzedaż. Świadek dodał, że na wykonanie planu miał również wpływ nowy system komputerowy. Oddział G. nie otrzymał wystarczającego wsparcia w tym zakresie. Świadek wskazał na zaangażowanie powoda w pracę , że były próby zacieśnienia współpracy z producentami ze strony powoda. Powód przeprowadzał akcje promocyjne wspomagające sprzedaż, ale w niektórych przypadkach były one hamowane przez P. K..

W ocenie Sądu zeznania świadka D. C. i A. R. – klientów pozwanej zasługiwały na wiarę, jako zgodne ze sobą lub uzupełniające się z treścią powołanych zeznań przedstawicieli handlowych podległych powodowi w okresie zatrudnienia powoda . Świadkowie są kontrahentami byłego oddziału pozwanego w P. i współpracowali z pozwaną spółką do czasu zamknięcia oddziału w G.. Świadkowie wskazali ,że przeniesienie siedziby na K. wiązało się z powstaniem braków towarowe, w konsekwencji posiłkowano się innymi firmami i trwało to około miesiąca. Braki towarowe dotyczyły głównie nabiału w końcowym okresie działalności spółki.

Podobnie , jak zeznania wyżej Sąd ocenił zeznania świadka Z. D. kierownika sprzedaży z B. , który potwierdził, że informacja o likwidacji oddziału w B. była przekazano na dzień, dwa, trzy, ale nie wolno było mu przekazywać tej informacji pracownikom. Wskazał, że likwidacja oddziału i przeniesienie magazynu wpłynęło na to, iż producenci zaczęli przenosić sprzedaże do innych dystrybutorów poza pozwaną i finalnie wpływało to na obrót. Świadek potwierdził, że od momentu likwidacji oddziału w B. jednostką nadrzędną nad nim i powodem był P. K. i wszelkie propozycje, zmiana asortymentu musiały być akceptowane przez niego. Podał, że w związku z zamknięciem oddziału w B. nie zmniejszono mu celów sprzedażowych, wręcz miały wzrosnąć, pojawiło się większe zróżnicowanie asortymentu. Przenoszenie wolnych środków z jednego miesiąca na drugi mogło mieć wpływ na wynik finansowy w danym miesiącu , co znajduje odzwierciedlenie w zeznaniach powoda i świadka E. G. .

Zeznania świadka E. G. zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności w zakresie w jakim były logiczne i konsekwentne, zgodne z zeznaniami powoda i świadków powołanych powyżej . Świadek wskazała, że z tego co jej wiadomo oddział w G. był nierentowny i potwierdziła, że było dużo błędów systemowych, zarządczych, które wynikały gdzieś z centrali. Wskazała, że przejęła magazyn na bardzo wysokich stanach, część zakupów była dokonywana centralnie i nie miała na to wpływu. Podała, że jeśli chodzi o magazyn to wszystko działało sprawnie, poza brakiem personelu. Świadek wskazała, że wynik oddziału tworzył przede wszystkim P. K. i zarządzał środkami , na które nie miała wpływu , na co wskazywał również powód.

Z powyższymi zeznaniami świadków zgodne są zeznania strony powodowej.

Zeznania świadka E. O. co do zasady zasługiwały na wiarę, w zakresie w jakim były logiczne i konsekwentne, zgodne lub uzupełniające się z zeznaniami świadków M. K. (2), M. W. oraz P. P.. Świadek potwierdziła, że otrzymali informację o połączeniu oddziału z B. w dzień kiedy miało miejsce połączenie. Świadek potwierdziła, że zmiana programu komputerowego spowodowała utrudnienia w pracy i to w długim okresie czasu , w związku ze zmianą otrzymywała polecenia od P. K., tj. dodatkową pracę, przepisywanie klientów. Podała również, że P. K. był odpowiedzialny za pracę kupców, podejmował decyzje o marżach, cenach. Wskazała, że było takie polecenie po przejęciu oddziału z B., aby obsługiwać klientów z B. w pierwszej kolejności. Świadek potwierdziła, że w związku z przeniesieniem magazynu były opóźnienia. Natomiast w ocenie świadka połączenie z oddziałem w B. nie niosło za sobą szczególnych skutków , co w ocenie sadu jest niewiarygodne jako niezgodne z zeznaniami innych świadków, jak również fakt postrzegania przez świadka faworyzowania przez powoda pewnych przedstawicieli handlowych , z uwagi na wskazywany przez świadka konflikt z powodem , stwierdzenia te sąd potraktowała z ostrożnością , nie wskazywali na to również inni świadkowie . Świadek pomimo konfliktu potwierdziła jednak osobiste starania powoda o dobrą prace oddziału i wyniki , jednak z uwagi na działania P. K. miał ograniczone możliwości . zeznania świadka w zakresie w jakim wskazała, że kupcy odeszli z pracy, bowiem powód ingerował w decyzje P. K. dotyczące kupców oraz traktował ich nieodpowiednio (krzyczał, był impulsywny) częściowo zasługuje na wiarę. Materiał zgromadzony w niniejszym [postepowaniu pozwolił na ustalenie, że powyższe wynikało ze złej atmosfery, jak również niezadawalającego wynagrodzenia.

Świadek potwierdziła także, że były takie sytuacje, że miała za dużo obowiązków w związku z niedoborem kadry pracowniczej.

Zeznania świadka P. R. także zasługiwały na wiarę, bowiem były logiczne i konsekwentne, zgodne lub uzupełniające się z zeznaniami K. R. i A. Z. – pracowników zatrudnionych na stanowisku kupiec . Świadek L. potwierdziła, że powód sprawował należyty nadzór nad pracownikami oddziału i nie miała większych zastrzeżeń do współpracy z powodem. W zakresie organizacji pracy kupców nadzór i polecenia wydawał jednak dyrektor sprzedaży całej spółki P. K.. Wskazała, że jeśli chodzi o marżę kontaktowali się z P. K. i jeśli chodzi o połączenie oddziałów koordynował on kwestie zakupowe . Natomiast powód był bardziej skupiony na sprzedaży. Dodatkowo świadek potwierdziła, że po połączeniu oddziałów był niedobór kadry pracowniczej oraz nagromadzeniu w związku z tym obowiązków. Podobnie sąd ocenił zeznania świadka K. R.. Współpraca świadka z powodem nie układała się dobrze, bowiem nie zgadzała się z poleceniami powoda, które w jej ocenie były niezgodne z polityką pracy i zasadami jakie stosowała , choć powód był jej przełożonym . Świadek wskazała, że głównie P. K. stawiał cele, nadzorował i weryfikował wyniki pracy. Pamięta, że były spory pomiędzy powodem, a P. K. i chodziło o merytoryczne sprawy. Świadek wskazała, że podczas przenoszenia magazynu priorytetem byli klienci detaliczni i transport się nie wyrabiał. Podała również, że powód jeździł po klientach żeby osiągnąć wyniki. Zeznania świadka A. Z. zasługiwały co do zasady na przyznanie im waloru wiarygodności jako zgodnym i uzupełniającym się z zeznaniami świadków wskazanych powyżej . Świadek potwierdziła, że rozwiązała umowę o pracę ze spółką z powodu atmosfery w pracy oraz niezadawalającego wynagrodzenia. Wskazała, że co prawda na piśmie nie miała takiej informacji, ale P. K. był decyzyjny w kwestiach zakupowych, na koniec miesiąca rozliczał umowy z producentami i cały czas nadzorował dział kupców. Natomiast dział sprzedaży podlegał pod powoda. Podała, że pomiędzy nią a powodem często dochodziło do konfliktu na tle merytorycznym. Świadek dodatkowo wskazała, że u pozwanej był niedobór kadry pracowniczej i potwierdziła fakt nagromadzenia obowiązków w związku z wprowadzeniem nowego systemu komputerowego oraz zamknięciem oddziału w B., jak również połączeniem magazynów w B. i G.. pozytywny.

Co do zasady za wiarygodne, logiczne i konsekwentne Sąd uznał zeznania świadka W. P., zgodne były one z zeznaniami powoda i świadków w zakresie trudności organizacyjnych związanych z przeniesieniem magazynu , w którym świadek uczestniczył jako dyrektor logistyki , potwierdził, iż były problemy kadrowe z pracownikami magazynu. Wskazał, że przeniesienie magazynu jest potężnym projektem , praca pod dużą presją czasu , nie do końca udało się zrealizować wszystkie projekty w wyznaczonym terminie, przeniesienie towaru odbyło się planowo, ale rozłożenie, rozlokowanie w nowej lokalizacji się opóźniało, nie zostało to zakończone w terminie. Świadek wskazał, że przeniesienie magazynu w G. trwało około tygodnia, gdzie w tygodniu roboczym można było przeprowadzić jedynie nadwyżki towarowe, a w jeden weekend przeprowadzano cały zapas magazynu. Podał, że magazyn był w nowym miejscu i procesy początkowo przebiegają wolniej , pojawił się nowy asortyment z uwagi na połączenie oddziałów . Powód zgłaszał opóźnienia. Jednocześnie wskazał, że asortyment magazynowy był za szeroki na tę powierzchnię i to mogło mieć wpływ na opóźnienia, było za ciasno. Nowy magazyn był zdecydowanie mniejszy niż poprzedni. Dodatkowo świadek wskazał, że w nowej organizacji magazynu były problemy i nie działało wszystko na czas, w konsekwencji towar został przewieziony później. Przybycie nowego wolumenu spowodowało opóźnienia i przyznał, że klienci mogli otrzymywać towar w późniejszych godzinach. Świadek potwierdził, że miał zgłoszenia od P. K., aby zorganizować transport dodatkowo, bo są takie potrzeby. Przyznał, że klienci są bardzo wrażliwi na jakość obsługi i mogli zrezygnować z usług. Następnie świadek potwierdził, że wdrożenie nowej wersji systemu komputerowego mogła być najbardziej odczuwalna dla oddziału w G., bo on pracował na innym programie i musiał zmienić program. Z tego co pamięta część klientów nie zaakceptowała rozwiązań, które dawał nowy system. Pojawiały się też problemy w przeniesieniu danych ze starego systemu. Podał także, że ten problem do końca nie został wyeliminowany.

Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka P. J., który co prawda nie pracował w okresie kiedy było przeniesienie magazynu, ale potwierdził, że po powrocie (gdy już był nowy magazyn) były problemy logistyczne wynikające z braku personelu, transportu. Wskazał, że współpraca z powodem układała mu się dobrze. Zdarzało się, że P. K., nie informując o tym powoda również wydawał mu polecenia. Wskazał, że wówczas gdy oddział w B. został zlikwidowany, kilka dni przed faktem dowiedział się, że na magazyn przyjdzie towar z B.. Potwierdził, że były problemy związane z miejscem i wypełnieniem magazynu. Proces przeniesienia był przygotowany przez P. K.. Na brak personelu magazynowego wskazywał również sam świadek P. K. .

P. J. podobnie jak inni świadkowie i A. S. wskazał, że nowy system komputerowy był nieprzystosowany do pracy, objawiało się to brakiem możliwości wystawienia faktury, towar był złożony i skompletowany, nie było możliwości wystawienia faktury, więc nie wyjeżdżał. Towary, które miały krótkie daty nie mogły być wyprzedane z uwagi na błędy systemowe. To się zdecydowanie przełożyło na obrót, spadał systematycznie.

Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka A. S., który świadczył na rzecz pozwanego usługi informatyczne i obsługiwał oddział w G.. Świadek potwierdził, że przy wdrażaniu nowego systemu nie wszystkie dane zostały zaimportowane. Klienci w tamtym czasie nie wiedzieli, że niektóre dane nie zostały wciągnięte, np. otrzymywali fakturę albo nowe ceny i to się nie zgadzało z szablonami, cenami. Po migracji danych pojawiały się problemy.

Zeznania świadka M. K. (1) dyrektora zarządzającego całej spółki Sąd częściowo ocenił za wiarygodne i uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego jedynie w zakresie w jakim są logiczne, konsekwentne, a nadto zgodne z zeznaniami świadków , którym sąd dał wiarę . Świadek wskazał, iż według jego wiedzy dział zakupów w oddziale w G. nie podlegał bezpośrednio P. K., bowiem należy to do Dyrektora oddziału. Powyższe stoi w sprzeczności z tym co zeznali świadkowie, którzy zgodnie potwierdzili, że P. K. był decyzyjny w kwestiach zakupowych. Świadek jako członek najwyższej kadry managerskiej w firmie miał wpływ na zwolnienie z pracy powoda , wyniki finansowe tego oddziału nie były zgodne z tym co spółka miała określone w budżecie . Wskazał, że dzieląc rynek (...) następowała korekta budżetu oddziału w K. i G. proporcjonalnie, świadek nie wie czy było to konsultowane w powodem. Świadek wręczał powodowi wypowiedzenie umowy o pracę, uzasadniał to brakiem realizacji od jakiegoś czasu budżetu, brakiem wyniku finansowego, złą atmosferą w oddziale.

Sąd jedynie w części uznał za wiarygodne zeznania świadka P. K. i podszedł do nich z dozą ostrożności, uznając je za stronnicze, nie były one zgodne z zeznaniami świadków wskazanymi powyżej . Świadek potwierdził, że były trudności organizacyjne jak była przeprowadzka magazynu w P. do K. przez cały okres wakacyjny i wydłużył się termin realizacji dostaw , co zgodne jest z zeznaniami innych świadków. W związku z zamknięciem oddziału w B. zmieniła się cała logistyka i towar był wożony z magazynu w P. , a część klientów przekazanych zostało do K.. Natomiast nie jest wiarygodne to , że pracownicy działu zakupów świadkowi nie podlegali , gdyż już sami kupcy wskazali , że P. K. jako dyrektor sprzedaży był ich przełożonym / P. R. , K. R. i A. Z. /. Problem zmiany systemu komputerowego nie miał charakteru marginalnego na co wskazało szereg świadków powołanych powyżej , w tym dyrektor logistyki k. 578 . Świadek wskazał, że to on ustalał budżet oddziału (...) po połączeniu z oddziałem w B. i czynił założenia. Oraz , że po połączeniu oddziałów odeszli z pracy magazynierzy , co musiało mieć w ocenie sądu wpływ na terminowość dostaw. Sam świadek podał te , że po przeniesieniu magazynu nie było chłodni i był problem z magazynierami , którzy się zwolnili- co zgodne jest z zeznaniami innych świadków i wskazuje na czynniki obiektywne nie lezące po stronie powoda , które przyczyniły się pogorszenia terminowości dostaw , a w efekcie do spadku obrotów. Świadek poruszył kwestię tzw. „ wolnych środków” , którymi zarządzali kupcy pod jego nadzorem , jednak nie wyjaśnił dokładnie mechanizmu obracania tymi środkami , które de facto umożliwiały zmianę wyników, o czym wyjaśniła następczyni powoda E. G. , na stanowisku dyrektora oddziału w G. k. 647 .

Sąd nie dał wiary twierdzeniom świadka, uznając je za nielogiczne w zakresie w jakim wskazał, że nie kojarzy czy klienci z tego powodu rezygnowali, jak również, iż połączenie z oddziałem w B. nie spowodowało tego, że potrzebowano więcej miejsca na magazynie, bowiem świadek na bieżąco miał wiedzę na temat działalności oddziału.

Świadek wskazał także, że przeprowadzał szkolenie z urządzeń mobilnych, jeśli chodzi o wdrażanie nowego systemu. Podał, że w G. był inny system komputerowy i w związku ze zmianą tego systemu pracownicy potrzebowali więcej czasu niż w innych oddziałach.

Świadek potwierdził, że operacja połączenia oddziałów była zachowana w tajemnicy wskazując, że powód dowiedział się o tym tydzień, może dwa z wyprzedzeniem. Wskazał, że M. K. (1) powiedział, że powód przejmie całość odpowiedzialności za oddział w G..

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka w zakresie w jakim wskazał, że system kontrolował daty przydatności co stoi w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, który pozwolił na ustalenie, że wdrożenie nowego systemu komputerowego w G. było problematyczne i nie działał poprawnie.

Świadek wskazał jednocześnie, że miał problem z tym, że powodowi terminował się towar na magazynie co powodowało straty i trzeba było uzyskać wsparcie finansowe od producentów, aby tę stratę wyrównać. Powyższe należy uznać za nielogiczne, albowiem P. K. był odpowiedzialny za wdrożenie nowego systemu komputerowego, który nie działał prawidłowo wprowadzając chaos.

P. K. potwierdził, że decyzja o zaniknięciu oddziału w B. była decyzją wewnętrzną, nikogo o tym nie informowano, wiedział tylko zarząd i właściciele firmy. Świadek podał, że gdy oddział był zamykany w piątek to klienci dowidzieli się część w piątek, a część w poniedziałek.

Świadek potwierdził także, że były problemy kadrowe z pracownikami magazynu podczas przenoszenia magazynu, co wpływało na osiąganie dobrych wyników. Przyznał jednocześnie, że z uwagi na powyższe część towarów zdążyła się przeterminować. Wskazał również, że przez pierwsze dwa miesiące jest problem z obrotem co wpływało na wynik roczny. Na wynik oddziału w G. miało wpływ również zwolnienie się dwóch handlowców.

Następnie świadek wskazał, iż do września 2016 r. powód miał wpływ na wynik oddziału, zarządzał siłami sprzedażowymi jednocześnie podając, że powód nie miał wpływu na wielkość zatrudnienia w oddziale.

Sąd jedynie w części uznał za wiarygodne zeznania świadka M. N. w zakresie w jakim są zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym powołanym już powyżej i podszedł do nich z dozą ostrożności, jako zatrudnionemu u byłego pracodawcy powoda pracownika kadr . Świadek podała, że powodem dla którego odchodzili przedstawiciele handlowi był brak możliwości porozumienia się z nim. Zgodne w tym zakresie zeznania świadków przedstawicieli handlowych przeczą tej tezie , wskazywali oni na dobrą współprace z powodom , natomiast problem zwalniania się kupców był bardziej złożony – chodziło o niezadawalające wynagrodzenie , opóźnienia w wypłacie premii oraz odległość do miejsca pracy, zaś na problem współpracy z powodem miało wpływ w ocenie sądu również bezpośrednie zarządzanie kupcami przez P. K. , który osobiście zatwierdzał premię , na której kupcom zależało . Często były opóźnienia w wypłacie premii , na co wskazywali świadkowie kupcy . Jeżeli chodzi o udzielanie urlopów , to świadkowie przesłuchani w sprawie nie wskazywali na problemy z udzielaniem urlopów i zeznania te nie są potwierdzone innymi dowodami.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania powoda, bowiem były logiczne, spójne i konsekwentne w szczególności w zakresie w jakim opisał przyczyny braku realizacji budżetu za rok 2016 i styczeń 2017 oraz nadzoru nad pracownikami oddziału.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo J. D. co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszym postępowaniu powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 33 000 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę z dnia 27 lutego 2015 r. zawartej na czas nieokreślony z zachowaniem okresu wypowiedzenia wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie, bowiem rozwiązanie przez pozwaną umowy o pracę za wypowiedzeniem było niezgodne z przepisami prawa pracy i nieuzasadnione.

Bezspornym w niniejszym postępowaniu było to, iż pozwany oświadczeniem z dnia 16 lutego 2017 r. rozwiązał z powodem umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 marca 2017 r.

Strona pozwana w ww. oświadczeniu wskazała przyczyny wypowiedzenia powodowi umowy o pracę w trzech punktach, a mianowicie:

1) brak realizacji przez powoda założonego i przekazanego powodowi do wiadomości i stosowania rocznego budżetu w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 73 389 829 oraz założonego poziomu wyniku finansowego w wysokości 4 358 przez zarządzaną przez powoda jednostkę pracodawcy (oddział G.) w okresie od stycznie do grudnia 2016 r. ,

2) brak realizacji przez powoda za miesiąc styczeń 2017 r. założonego i przekazanego powodowi do wiadomości i stosowania miesięcznego budżetu w części przychodowej (planu obrotowego) w wysokości 3 919 481 przez zarządzaną przez powoda jednostkę pracy (oddział G.),

3) brak należnego nadzoru nad pracownikami oddziału i weryfikacji ich pracy pod kątem realizacji założonych planów obrotowych i przyjętego wyniku finansowego.

Wobec powyższego brak dbałości o dobro zakładu pracy i działania w interesie pracodawcy.

Postępowanie dowodowe w sprawie nie wykazało, że ww. przyczyny są prawdziwe jeżeli chodzi o nadzór nad pracownikami , bądź zaistniały z przyczyn leżących po stronie powoda , jeżeli chodzi o realizację budżetu i wynik finansowy .

Rozważania należy rozpocząć od generalnego stwierdzenia, wypowiedzenie jest zwykłym i - przy spełnieniu rygorów ustawowych - w pełni przez prawo dopuszczalnym sposobem rozwiązania umowy o pracę.

Dlatego "zasadność wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony (...) powinna być oceniana w płaszczyźnie stwierdzenia, że jest to zwykły sposób rozwiązywania umowy o pracę" ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 października 1996r., I PRN 69/96)

Podstawowe wymogi formalne wypowiedzenia wymienia art. 30 § 3, 4, 5 k.p. Wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony dokonywane przez pracodawcę powinno mieć formę pisemną oraz wskazywać przyczynę wypowiedzenia i zawierać pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy.

Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (art. 30 § 4 k.p.) ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998r., I PKN 434/98).Wymóg "konkretności" wypowiedzenia był wielokrotnie analizowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego.

I tak stwierdza się, iż naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000r., I PKN 641/99).

Podkreśla się, że konkretność wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę (art. 30 § 4 k.p.) należy oceniać z uwzględnieniem innych, znanych pracownikowi okoliczności uściślających tę przyczynę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1998r., I PKN 271/98).

Wymóg konkretności jest zatem traktowany przez Sąd Najwyższy nieco liberalniej niż wymóg podania przyczyny w ogóle, w odniesieniu do którego stwierdza się, iż warunku podania pracownikowi w piśmie o wypowiedzeniu umowy o pracę jego przyczyny (art. 30 § 4 k.p.) nie może zastąpić ocena pracodawcy, że przyczyna ta - mimo że nie została wskazana - była znana pracownikowi (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 1999 r., I PKN 670/98).

Pewne wątpliwości może nasuwać kryterium "rzeczywistości" podanej przyczyny wypowiedzenia. Otóż chodzi o to, by prawdziwa (istniejąca) okoliczność podana w wypowiedzeniu, była jednocześnie przyczyną rzeczywistą, czyli tą okolicznością, która w danej sytuacji skłoniła pracodawcę do zwolnienia pracownika.

Rzecz w tym, by pracodawca nie "ukrywał" rzeczywistej przyczyny zwolnienia pracownika, przytaczając jakąś inną, faktycznie występującą okoliczność, pozbawioną jednak znaczenia dla jego konkretnej decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Wymóg "prawdziwości" przyczyny wypowiedzenia nie budzi wątpliwości; chodzi o to, by okoliczność podana w wypowiedzeniu faktycznie miała miejsce.

W płaszczyźnie zachowania wymaganej prawem formy wypowiedzenia (art. 30 § 4 k.p.) obowiązek pracodawcy sprowadza się do podania przyczyny wypowiedzenia w piśmie zawierającym jego oświadczenie w taki sposób, by jego adresat poznał motywy leżące u podstaw takiej decyzji.

Sprostanie wymaganiom określonym w art. 30 § 4 k.p. polega zatem na wskazaniu przyczyny w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny. Przyczyna rozwiązania stosunku pracy powinna być skonkretyzowana. Nie oznacza to jedynie obowiązku pracodawcy wyczerpującego powołania wszystkich faktów i zdarzeń, które stały się podstawą podjęcia przez pracodawcę decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy. Konkretność przyczyny nie polega na jej opisaniu w sposób szczegółowy. Chodzi o precyzyjne wskazanie co jest przyczyną rozwiązania stosunku pracy, ponieważ w przypadku ewentualnej kontroli sądowej ta właśnie skonkretyzowana przyczyna będzie podstawą dla oceny, czy rozwiązanie umowy (w okolicznościach danej sprawy) było uzasadnione. Natomiast stopień uszczegółowienia stawianych pracownikowi zarzutów będzie już zależał od tego, jaka przyczyna została pracownikowi podana i jakie są uwarunkowania konkretnego przypadku ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2009 r., II PK 156/08).

Art. 30 § 4 k.p. dopuszcza różne sposoby określenia przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. Z oświadczenia pracodawcy powinno jednak wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2006 r., I PK 112/06).

W wyroku z dnia 15 lutego 2000r. ( I PKN 514/99, OSNAPiUS 2001, nr 13, poz. 440) Sąd Najwyższy ponownie stwierdził, że pracodawca ma obowiązek wskazania w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę konkretnej i rzeczywistej przyczyny uzasadniającej to rozwiązanie (art. 30 § 4 k.p.), niewykonanie tego obowiązku jest naruszeniem przepisów o rozwiązaniu umów o pracę (wyrok z dnia 19 maja 1997 r., I PKN 173/97, OSNAPiUS 1998, nr 8, poz. 243)

Innymi słowy, z art. 30 § 4 k.p. wynika obowiązek pracodawcy wskazania pracownikowi w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie.

Naruszeniem przez pracodawcę tego obowiązku jest brak wskazania przyczyny, ujęcie jej w sposób zbyt ogólnikowy, niewystarczająco jasny i konkretny, a także podanie innej przyczyny niż ta, która pracodawcę motywowała, a więc wskazanie przyczyny "nierzeczywistej" ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2005 r., II PK 236/04).

Wskazanie w pisemnym oświadczeniu pracodawcy przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy o pracę przesądza o tym, że spór przed sądem pracy toczy się tylko w granicach przyczyny podanej w pisemnym oświadczeniu pracodawcy. Tym samym pozbawiony on jest możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które również mogłyby uzasadniać wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy o pracę. Podobnie zdaniem Sądu Najwyższego ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę - art. 30 § 4 k.p. ( wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1998 r., I PKN 434/98, oraz z dnia 15 października 1999 r., I PKN 319/99) (Ludwik Florek, Komentarz do art. 30 Kodeksu pracy).

Ocena przyczyny podanej w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę pod względem jej konkretyzacji - a także rzeczywistości - dokonywana jest z perspektywy adresata oświadczenia pracodawcy, czyli pracownika To pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2010 r., I PK 175/09).

Badanie rzeczywistości przyczyn wypowiedzenia powinno się odbyć w odniesieniu do okoliczności, które zostały przedstawione w piśmie pracodawcy zawierającym oświadczenie o wypowiedzeniu (art. 30 § 4 k.p.) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2009 r., II PK 108/08).

Wprawdzie owa "rzeczywistość" przyczyny wypowiedzenia jest doniosła przede wszystkim z punktu widzenia jego zasadności w rozumieniu art. 45 § 1 k.p.,badanej dopiero podczas rozpatrywania odwołania od wypowiedzenia wniesionego w terminie zakreślonym w art. 264 § 1 k.p., ale wspomniana prawdziwość przyczyny może też mieć i najczęściej ma - decydujące znaczenie dla subiektywnego przekonania pracownika co do celowości wniesienia takiego odwołania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2003 r., I PK 18/03).

Zgodnie z art. 45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia ( art. 47 ¹ k.p.).

W niniejszej sprawie uznać należało, iż przyczyna podana przez pozwanego w treści wypowiedzenia umowy o pracę powodowi w postaci braku należnego nadzoru nad pracownikami oddziału i weryfikacji ich pracy pod kątem realizacji założonych planów obrotowych i przyjętego wyniku finansowego jest nieprawdziwa.

Materiał zgromadzony w niniejszym postępowaniu pozwolił na ustalenie, że jedną z przyczyn mających wpływ na niezrealizowanie założonego planu finansowego, a co za tym idzie na osiągnięcie zadowalającego wyniku finansowego było zamknięcie oddziału spółki znajdującej się w B.. Istotne jest to, że zostało to przeprowadzona w tajemnicy przed pracownikami spółki co skutkowało powstaniem stanu dezinformacji, głównie wśród stałych klientów, klienci zaprzestali współpracy z pozwaną spółką i znaleźli kontrahentów w pobliżu prowadzenia własnej działalności , co miało bezpośredni wpływ na zmniejszenie obrotu pozwanej , który był wcześniej udziałem Oddziału w B..

Połączenie magazynów znajdujących się w G. i B. również nastąpiło bez dokładnego planu działania, spowodowało wydłużenie się tras dostaw i czasu transportu , opóźnienia w dostawach , co powodowało niezadowolenie klientów ,a nawet ich rezygnacje , asortyment w magazynie zwiększył się o lokalne produkty z terenu B. , zaś magazyn został zmniejszony , na to nałożyły się braki kadrowe w magazynie w oddziale w G., głównie wśród przewoźników oraz magazynierów. Wszystkie te okoliczności pozostawały poza decyzjami powoda , nie miał on na te decyzje wpływu .

Ponadto, przeniesienie magazynu do innej lokalizacji skutkowało wystąpieniem niedogodności polegających na tym, że przez okres dwóch miesięcy, biura znajdowały się poza zasięgiem magazynów, co pozbawiło kadrę zarządzającą faktycznej możliwości sprawowania nadzoru nad pracownikami. Dodatkowo ze względu na prowadzone prace, pracownicy nie mogli korzystać z chłodni oraz regałów, tym samym pojawił się problem z przyjmowaniem dostaw oraz kompletacją towaru przeznaczonego do wysyłki , do tego biorąc pod uwagę braki kadrowe w magazynie , procesy magazynowe uległy spowolnieniu . Stan powyższy utrzymywał się do września 2016 r. i wpłynął znacząco na spadek zadowolenia klientów ze świadczonej usługi oraz w dalszej kolejności na zmniejszenie obrotów.

W ocenie Sądu istotne jest również to, że dyrektor sprzedaży P. K. nie pozostawiał powodowi pola do samodzielnego zarządzania całym oddziałem zgodnie z przyjętą przez powoda koncepcją , ingerował w różne sprawy związane z oddziałem , w szczególności politykę działu zakupów , którym de facto zarządzał, a kupcy uważali go za swojego przełożonego . Bez wiedzy powoda zmieniał marże, rozmawiał z klientami, ustawiał promocje, decydował o sprawach kadrowych. Akceptował premie dla kupców , co do których występowały znaczące opóźnienia w jej wypłacie , na co powód nie miał żadnego wpływu . W ten sposób rosło niezadowolenie kupców w stosunku do powoda , gdyż powód jako dyrektor oddziału był obarczany przez nich odpowiedzialnością za brak wypłat , co przyczyniało się do pogorszenia atmosfery pracy , oraz rosnącej frustracji zarówno kupców , jak i powoda. Ponadto P. K. i dział zakupów decydowali o przeznaczeniu tzw. „ wolnych środków” , które miały wpływ na wynik finansowy oddziału ,a powód nie posiadał żadnych uprawnień w zakresie decydowania o przeznaczeniu tych środków , na którą to kwestię zwróciła uwagę również następczyni powoda na stanowisku dyrektora oddziału E. G..

Na realizację planu budżetowego wpływ miało również wdrożenie nowego sytemu komputerowego, które spowodowało liczne i poważne zakłócenia w pracy w miesiącu grudniu 2016 r. oraz styczniu 2017 r. oraz jak wskazują świadkowie do końca istnienia oddziału w G.. Proces wprowadzania nowego systemu dokonany został bez udziału pracowników oddziału i skutkował pojawieniem się licznych błędów systemowych uniemożliwiających wykonywanie bieżącej pracy przez pracowników wszystkich działów oraz brakiem szeregu uprawnień systemowych niezbędnych jak się okazało do realizacji bieżących zadań. System nie ujawniał wprowadzanych zamówień , nie generował faktur , wobec czego nie wydawano towaru , nie był kompatybilny z systemami funkcjonującymi u klientów pozwanej.

W zakresie nadzoru nad pracownikami pozwanej i weryfikacji ich pracy brak jest w ogóle materiału dowodowego z którego wynikać by miał nieprawidłowy nadzór powoda , problemy we współpracy z niektórymi pracownikami nie świadczą ponadto o nieprawidłowym nadzorze powoda . Nad kupcami powód był de facto pozbawiony możliwości sprawowania całościowego nadzoru , gdyż pracowników tych nadzorował P. K. .

Z powyższych względów wypowiedzenie uznać należało za nieuzasadnione, gdyż powód nie odpowiadał za wiele czynników związanych z zarządzaniem oddziału w spornym okresie , o których zadecydowano centralnie i powód nie miał na te decyzje żadnego wpływu . Wypowiedzenie umowy jest skutkiem zmian organizacyjnych w spółce , które wpłynęły na sytuację oddziału pozwanej w G., który de facto po kilku miesiącach od rozwiązania umowy o prace z powodem został w ogóle zlikwidowany.

W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 45 § 1 k.p. i art. 47 ¹ k.p., zasądził od pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz powoda J. D. kwotę 11 000 złotych tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę.

Sąd przyznał odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia , uznając , iż okres zatrudnienia powoda -2 lata , fakt zajmowania przez powoda stanowiska kierowniczego , wiek powoda , jak i brak rażących błędów formalnych przy wypowiadaniu umowy o prace powodowi, nie uzasadniają przyznania odszkodowania w kwocie wyższej. Po stronie powoda brak szczególnych okoliczności , które można by wziąć pod uwagę jako podstawę miarkowania kwoty wyższej . / por. wyrok SN z 18 03 2015r.

I PK 190/14		wyrok SN	2015.03.18
	„Wysokość odszkodowania w przypadku wadliwego rozwiązania stosunku pracy.
	LEX nr 1677164
	Ustawodawca w treści art. 47[1] k.p. nie nadał jakiegoś szczególnego, wyjątkowego charakteru możliwości określenia przez sąd kwoty świadczenia na poziomie wyższym od odpowiadającego wynagrodzeniu za przysługujący pracownikowi okres wypowiedzenia umowy o pracę. Fakt ustanowienia górnej granicy odszkodowania, ograniczający funkcję kompensacyjną świadczenia i uniemożliwiający nawet pracownikom o bardzo długim zakładowym stażu pracy uzyskania pełnego naprawienia poniesionej szkody, przemawia jednak przeciwko tezie, że w każdym przypadku wadliwego rozwiązania stosunku pracy w tym trybie sąd powinien zasądzić odszkodowanie w jego maksymalnej ustawowej wysokości. Wysokość świadczenia powinna być wypadkową wszystkich okoliczności sprawy, rozważonych przez sąd przy uwzględnieniu wspomnianych funkcji spornego odszkodowania, a także tych kryteriów, jakie zastosował sam ustawodawca różnicując wysokość świadczenia z uwagi na długość zakładowego stażu pracy pracownika (determinującego długość okresu wypowiedzenia) i wysokość wynagrodzenia za pracę. Wadliwe rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy jest bowiem szczególnie dotkliwe dla pracownika od wielu lat związanego z zakładem pracy, zwłaszcza gdy dokonane zostało z poważnym naruszeniem obowiązujących przepisów, stąd przyznane odszkodowanie powinno pełnić w tym przypadku nie tylko funkcję kompensacyjną, równoważąc utracone przez pracownika zarobki, ale także represyjną, stanowiąc zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Jednak w stosunku do tych właśnie pracowników ustawodawca ustanawiając górną granicę odszkodowania na poziomie wynagrodzenia za okres trzech miesięcy, praktycznie wyłączył możliwość sędziowskiego orzekania o odszkodowaniu wyższym niż wynagrodzenie za okres wypowiedzenia.”

O powyższym orzeczono w punkcie I wyroku wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia wezwania do zapłaty z mocy art. 481 kc. W zw. Z art. 300 k.p.

Wskazać należy, że oświadczeniem z dnia 16 lutego 2017 r. pozwany rozwiązał z powodem umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 marca 2017 r.

Mając na uwadze powyższe, w punkcie II wyroku Sąd w pozostałej części powództwo oddalił, jako niezasadne – brak podstaw do miarkowania odszkodowania w kwocie wyższej .

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu , stawka wynagrodzenia pełnomocnika powoda podwyższona została z uwagi na znaczny nakład pracy pełnomocnika powoda i jego przyczynienie się do wyjaśnienia sprawy .

Na podstawie art. 477 ² § 1 kpc Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda. O powyższym orzeczono w punkcie IV wyroku.

Zgodnie z treścią art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U Nr 167, poz. 1398 ze zm.) opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych.

Natomiast zgodnie z art. 35 ust 1 zdanie drugie cytowanej ustawy w sprawach z zakresu prawa pracy w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50.000 złotych pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową.

W myśl art. 113 ust. 1 kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Mając na uwadze fakt, iż strona pozwana przegrała proces w zakresie roszczeń objętych punktem I wyroku, Sąd nakazał ściągnąć pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Gdańsk- Południe w Gdańsku kwotę 550 zł tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy , w części , w jakiej pozwany przegrał proces .

O powyższym orzeczono w punkcie V wyroku .