Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2015 r. sprawy, przeciwko J. T. s. M. i G. z domu C. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

W dniu 12 kwietnia 2015 roku około godz. 22:20 w W. przy ul. (...) 1 na terenie L. C. ( przed halą " (...)" (...)), wbrew zakazowi prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych, bez zgody zarządzającego lotniskiem,

tj. o czyn z art.: 210 ust.1 pkt 5a ustawy Prawo Lotnicze w zw. § 2 ust. 1 pkt 6b Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dn. 04.09.2012

Orzeka

1)  Obwinionego J. T. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2)  Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 3342/15

UZASADNIENIE

J. T. został obwiniony o to, że w dniu 12 kwietnia 2015 roku około godz. 22:20 w W. przy ul. (...) 1 na terenie L. C. ( przed halą " (...)), wbrew zakazowi prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych, bez zgody zarządzającego lotniskiem, tj. o czyn z art.: 210 ust.1 pkt 5a ustawy Prawo Lotnicze w zw. § 2 ust. 1 pkt 6b Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dn. 04.09.2012

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. T. prowadzi działalność gospodarczą z zakresu przewozu osób. W dniu 12 kwietnia 2015 roku w godzinach wieczornych zaparkował samochodem marki F. o nr rej. (...) na czwartym pasie przed halą (...) (...) im. (...) w W., tj. poza granicami L. C. w W.. Przebywając w tym miejscu zaproponował napotkanemu mężczyźnie – S. A. J. skorzystanie z wykonywanych przez niego usług transportowych. Powyższe zdarzenie zauważył funkcjonariusz Policji B. K., który pełnił w tym czasie służbę w rejonie Komisariatu Policji (...) im. (...) w W.. Po krótkiej rozmowie podróżny wsiadł do samochodu. Następnie J. T. ruszył kierowanym samochodem. Po przejechaniu ok. 8-10 m J. T. został zatrzymany przez funkcjonariusza Policji B. K.. W trakcie podjętej interwencji podróżny rozpytany w języku angielskim przez policjanta B. K. potwierdził, iż po opuszczeniu (...) na poziomie hali przylotów udał się na czwarty pas w poszukiwaniu taksówki. Podróżny potwierdził, iż przebywając w tym miejscu, tj. na czwartym pasie, podszedł do niego mężczyzna – J. T., który zaproponował mu usługę przewozu osób. Podróżny potwierdził, iż po krótkiej rozmowie zgodził się na realizację kursu, po czym J. T. pomógł mu w zapakowaniu bagaży do pojazdu, aby po chwili odjechać z miejsca postoju.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego J. T. /e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:02:56 do godz. 00:05:53/, częściowych zeznań świadka B. K. /k. 10v, e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:06:39 do godz. 00:09:18/, częściowych zeznań świadka P. N. /k. 13, e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:09:50 do godz. 00:13:04/, a także dokumentów w postaci: częściowo notatki urzędowej /k. 1/, notatki urzędowej /k. 20/, pisma Dyrektora Departamentu L. P. G. z up. Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wraz z wyciągiem z mapy /k. 42-43/.

Obwiniony J. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach potwierdził, iż w godzinach wieczornych w dniu zdarzenia faktycznie przyjechał na lotnisko. J. T. potwierdził, iż powodem jego wizyty było pozyskanie pasażera. Obwiniony wyjaśnił, iż wjechał wówczas na czwarty pas i w tym miejscu zaparkował pojazd. Podkreślił, iż w okolicach samochodu przebywał przez ok. 40 minut. Oświadczył, iż zauważył wówczas rozglądającego się człowieka i spytał się czy potrzebuje on pomocy. Obwiniony wyjaśnił, iż gdy człowiek ten odpowiedział po angielsku, że potrzebuje transportu do hotelu, wówczas zaproponował on mu usługę. J. T. oświadczył nadto, iż po przejechaniu ok. 8-10 m został zatrzymany przez policję. Potwierdził, iż w wyniku interwencji nakazano pasażerowi opuścić pojazd i go przepytano. Obwiniony potwierdził również, iż funkcjonariusz Policji zaproponował mu mandat, którego on nie przyjął, wskazując, iż artykuł, który podawał jako podstawę prawną wystawienia mandatu poza terenem lotniska nie ma mocy prawnej. /e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:02:56 do godz. 00:05:53 wyjaśnienia obwinionego J. T. /

J. T. ma 63 lata. Jest żonaty, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Prowadzi działalność gospodarczą – licencjonowany przewóz osób, z której uzyskuje dochód w wysokości ok. 1200 złotych. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był również karany. /e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:01:04 do godz. 00:02:18 wyjaśnienia obwinionego J. T. /

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego J. T. złożone w niniejszej sprawie zasługują na uwzględnienie, ponieważ są one zdaniem Sądu spójne i zgodne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, uznanymi przez Sąd za wiarygodne. Na rozprawie obwiniony wyjaśnił w sposób pełny i niebudzący wątpliwości, iż w dniu zdarzenia faktycznie prowadził działalność gospodarczą, lecz czynił to poza terenem lotniska.

Omówione wyjaśnienia obwinionego w zakresie granic L. im. F. C. w W. znalazły swoje potwierdzenie w treści pisma sporządzonego przez Dyrektora Departamentu L. P. G. z up. Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wraz z wyciągiem z mapy /k. 42-43/. W treści powyższego pisma wskazano m. in., iż granica lotniska w pobliżu (...) (...)(obiekt A1), wskazana na załączonej do wniosku mapie, jest zgodna z granicą lotniska przedstawioną w dokumentacji rejestracyjnej L. C. w W. i przebiega po obrysie (...). Wskazano również, iż chodnik przy (...), droga wojewódzka nr (...), tj. ulica (...), jezdnie podjazdowe przy (...) oraz parkingi (...) (obiekt (...)) i (...) (obiekt (...), zgodnie z dokumentacją rejestracyjną L. C. w W., znajdują się poza granicami lotniska. W załączeniu do niniejszego pisma dołączono również fragment mapy „Plan Zagospodarowania L. C. w W.” w skali 1:3000.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się również na zeznaniach złożonych przez funkcjonariusza Policji B. K. /k. 10v, e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:06:39 do godz. 00:09:18/, a także sporządzonej przez niego po przeprowadzonej interwencji notatce urzędowej /k. 1/. Wersja zdarzeń przedstawiona przez w/w świadka w złożonych zeznaniach, a także w notatce urzędowej jest w pełni spójna z wyjaśnieniami obwinionego. Świadek potwierdził, iż interwencja w dniu zdarzenia z udziałem obwinionego miała miejsce na czwartym pasie, tj. przed halą przylotów (...) (...) im. (...) w W. i jej przyczyną było prowadzenie przez obwinionego działalności gospodarczej bez zgody zarządzającego lotniskiem. B. K. potwierdził również, iż w trakcie interwencji rozpytany przez niego w języku angielskim pasażer podał, że po opuszczeniu (...) na poziomie hali przylotów udał się na czwarty pas w poszukiwaniu taksówki. Z zeznań świadka B. K. wynika, że podróżny potwierdził mu, iż przebywając w tym miejscu, tj. na czwartym pasie, podszedł do niego mężczyzna – J. T., który zaproponował mu usługę przewozu osób. B. K. wskazał nadto, że rozpytany podróżny potwierdził, iż po krótkiej rozmowie zgodził się na realizację kursu, po czym J. T. pomógł mu w zapakowaniu bagaży do pojazdu, aby po chwili odjechać z miejsca postoju. W złożonych zeznaniach oraz w sporządzonej przez niego po przeprowadzonej interwencji notatce urzędowej /k. 1/ B. K. podał, iż obwiniony potwierdził wersję zdarzenia wskazywaną przez podróżnego.

Sąd oceniając zeznania świadka B. K. oraz treść sporządzonej przez niego notatki urzędowej /k. 1/, nie dał wiary jedynie tej części jego zeznań oraz tej części notatki urzędowej, w której wskazywał on, iż obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 210 ust. 1 pkt 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r., w ten sposób, że na terenie portu lotniczego prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych, bez zgody zarządzającego lotniskiem. W ocenie Sądu powyższa część zeznań świadka wynika wyłącznie z jego nieznajomości granic lotniska W. O. .

Pozostała część zeznań świadka B. K., a także treść sporządzonej przez niego notatki urzędowej /k. 1/ w ocenie Sądu była spójna i zgodna z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, uznanymi przez Sąd za wiarygodne.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd wziął pod uwagę również zeznania złożone przez świadka P. N. /k. 13, e-protokół rozprawy z dnia 29 września 2015 r. od godz. 00:09:50 do godz. 00:13:04/. Wersja zdarzeń przedstawiona przez świadka P. N. w zakresie przebiegu zdarzenia oraz określenia miejsca, w którym doszło do zdarzenia jest w pełni spójna z wyjaśnieniami obwinionego, zeznaniami świadka B. K. oraz treścią sporządzonej przez świadka B. K. notatki urzędowej /k. 1/. Sąd oceniając zeznania złożone przez świadka P. N. nie dał wiary jedynie tej części jego zeznań, w której wskazywał on, iż obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 210 ust. 1 pkt 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r., w ten sposób, że na terenie portu lotniczego prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych, bez zgody zarządzającego lotniskiem. W ocenie Sądu powołana przez świadka P. N. ocena zachowania obwinionego wynika wyłącznie z jego nieznajomości granic lotniska W. O..

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie oparł się również na zebranych dowodach pozaosobowych w postaci: notatki urzędowej /k. 20/, pisma Dyrektora Departamentu L. P. G. z up. Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wraz z wyciągiem z mapy /k. 42-43/.W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Jednocześnie przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie Sąd nie brał pod uwagę nagrania z płyty CD /k. 6 akt sprawy/ z uwagi na to, że pomimo prób podjętych na rozprawie sądowej, płyty nie udało się odtworzyć. Wskazać należy jednak, iż w postępowaniu wyjaśniającym w toku wykonywanych czynności służbowych funkcjonariuszka Policji asp. J. W. dokonała oględzin nagrania z monitoringu zapisanego na w/w płycie CD i sporządziła na tę okoliczność notatkę urzędową /k. 20 akt sprawy/. Z w/w notatki urzędowej wynika, iż funkcjonariuszka policji asp. J. W. po oględzinach nagrania z monitoringu potwierdziła, iż na zabezpieczonym nagraniu kamera 764 o godz. 22:17:00 zarejestrowała jak obwiniony J. T. znajdując się obok zaparkowanego pojazdu marki F. o nr rej. (...) przed halą przylotów (...) L. C., podszedł do podróżnego i po krótkiej rozmowie zaczął pakować walizki do bagażnika w/w pojazdu oraz następnie odjechał wraz z podróżnym. Funkcjonariuszka policji asp. J. W. w sporządzonej notatce urzędowej potwierdziła, iż następnie w/w pojazd zatrzymał funkcjonariusz (...) W. O. w celu przeprowadzenia interwencji.

Przechodząc do oceny prawnej zachowania obwinionego należy stwierdzić, iż J. T. w okolicznościach przedmiotowego zdarzenia, swoim czynem nie wypełnił znamion wykroczenia określonego w art. 210 ust. 1 pkt 5a ustawy Prawo lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dn. 04.09.2012 r. Nie podjął bowiem w czasie zarzuconego czynu działalności transportowej na terenie L. C..

Przepis art. 210 ust. 1 pkt 5a ustawy Prawo Lotnicze przewiduje odpowiedzialność w wypadku niestosowania się do nakazu lub zakazu zawartego w przepisach porządkowych wydanych na podstawie art. 83a ust. 2 w/w ustawy obowiązujących na lotnisku. Niniejszy przepis odsyła do art. 83a ust. 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym wszystkie osoby znajdujące się na terenie lotniska są obowiązane do przestrzegania i stosowania się do nakazów i zakazów zawartych w przepisach porządkowych ustalonych przez zarządzającego tym lotniskiem, wydanych na podstawie rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.

Podstawowe przepisy porządkowe związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony lotów oraz porządku na lotnisku, obowiązujące w stosunku do wszystkich osób znajdujących się na terenie lotniska, zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 4 września 2012 r. w sprawie podstawowych przepisów porządkowych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony lotów oraz porządku na lotnisku. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 lit. b powołanej regulacji, na terenie lotniska zabrania się prowadzenia bez zgody zarządzającego lotniskiem działalności gospodarczej, w tym reklamowej, akwizycyjnej lub innej działalności zarobkowej.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności z wyjaśnień obwinionego, notatki urzędowej z k. 20 (na której przedstawiono przebieg zdarzenia zarejestrowany na nagraniu z monitoringu), a także tej części zeznań świadka B. K. i P. N., którym Sąd dał wiarę, wynika, iż J. T. faktycznie wykonywał w dniu zdarzenia działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych, lecz czynił to przed halą przylotów (...) (...) im. (...) w W.. Z treści pisma sporządzonego przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wraz z wyciągiem z mapy wynika, iż miejsce to znajduje się poza granicami lotniska.

W związku z powyższym czyn popełniony przez obwinionego nie zawiera znamion czynu zabronionego określonego w art. 210 ust. 1 pkt 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r.. Zgodnie z art. 5 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy czyn nie zawiera znamion wykroczenia. Z kolei zgodnie z art. 62 § 3 powołanej ustawy, w razie stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 5 § 1 pkt 1 i 2, po rozpoczęciu przewodu sądowego, Sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

W niniejszej sprawie, dopiero po zamknięciu przewodu sądowego, Sąd stwierdził, iż czyn obwinionego nie zawiera znamion wykroczenia z art. 210 ust. 1 pkt 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r.. W związku z powyższym, Sąd uniewinnił J. T. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach postępowania, Sąd orzekł w oparciu o art. 118 § 2 kpw, zgodnie z którym w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, ponosi je Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.