Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Katarzyna Małysa
Protokolant:	sekr. sądowy Kamila Jankowska

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S. i D. P.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 18 lipca 2022 r., sygn. akt I C 838/22

oddala apelację,

zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz M. S. i D. P. kwoty po 225 (dwieście dwadzieścia pięć) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w tym przedmiocie do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXVII Ca 3065/22

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. ograniczono uzasadnienie wyroku

do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy w sposób wszechstronny i prawidłowy wyjaśnił okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy oraz poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne i prawne. Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się uchybień zarzucanych mu w apelacji. Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy przyjmuje stanowisko Sądu I instancji za własne.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów należy wskazać, że zasada swobodnej oceny dowodów wyraża się w ich ocenie według własnego przekonania Sądu, opartego na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego. Jej istotną cechą jest bezstronność, brak arbitralności i dowolności, przestrzeganie zasad logicznego rozumowania i zasad doświadczenia życiowego w wyciąganiu wniosków. Niewątpliwie wszechstronne rozważenie zebranego materiału oznacza uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu oraz wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych środków dowodowych, a mających znaczenie dla ich mocy dowodowej i wiarygodności. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać choćby w równym stopniu, na podstawie materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. należy wskazać, jakie kryteria oceny zostały naruszone przez sąd przy analizie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im taką moc przyznając (vide: postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2001 r., IV CKN 970/00; wyrok SN z dnia 6 lipca 2005 r., III CK 3/05, wyrok SN z dnia 16 grudnia 2005 r. III CK 314/05).

W niniejszej sprawie zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. został błędnie postawiony, gdyż ocena, czy opóźnienie lotu powodów zostało spowodowane okolicznościami nadzwyczajnymi należy do ocen prawnych, a nie podstawy faktycznej sprawy, która w istocie pozostawała bezsporna. W niniejszej sprawie spór dotyczył w istocie kwestii prawnych, związanych właśnie z organizacją wyposażenia samolotów w sprzęt medyczny przez przewoźnika.

Sąd Okręgowy nie podzielił również twierdzeń skarżącego o wystąpieniu w niniejszej sprawie niekompletności zgromadzonego w pierwszej instancji materiału dowodowego, mającej rzutować na prawidłowość rozstrzygnięcia sporu. Zgodzić się wprawdzie należy z apelującym, że w przed wydaniem wyroku Sąd Rejonowy nie zapoznał się z pismem procesowym pozwanego z dnia 13 lipca 2022 r. wraz z załącznikami, jednakże jak słusznie wskazał Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nastąpiło to wskutek błędu pełnomocnika skarżącego, który w ww. piśmie wskazał błędną sygnaturę akt postępowania. W wyniku tego błędu w dniu rozpoznania niniejszej sprawy przez Sąd Rejonowy, pismo skarżącego było zarejestrowane pod niewłaściwą sygnaturą. Nie mniej jednak fakt, który skarżący usiłował za pomocą ww. pisma wykazać został już wykazany za pomocą innych dowodów i nie był kwestionowany przez stronę powodową. Ponadto jak już wyżej wskazano, ocena czy brak dostępności butli z tlenem na lotnisku w P. zwalnia pozwanego z odpowiedzialności za opóźniony lot należy do oceny prawnej niniejszej sprawy, która zostanie przeprowadzona w dalszej części niniejszego uzasadnienia.

Przechodząc do oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego, wskazać należy, że opóźnienie lotu nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu było spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego (zob. ETS w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawach połączonych C-402/07 i C 432/07).

Zatem, przewoźnik lotniczy jest zwolniony z obowiązku wypłaty pasażerom odszkodowania na podstawie art. 5 ust. 1 lit. c i art. 7 rozporządzenia nr 261/2004, jeżeli dowiedzie, że odwołanie lub opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

W niniejszej sprawie poza osią sporu pozostawał fakt, że przedmiotowy lot został opóźniony wskutek braku odpowiedniej liczby sprawnych butli tlenowych, uprawniającej przewoźnika do odbycia lotu. Przepisy prawa bowiem wymagają od przewoźnika, ażeby na pokładzie samolotu znajdowały się 4 butle tlenowe, z czego 3 muszą pozostawać sprawne. Na skutek zużycia w czasie poprzedniego lotu w rotacji 2 butli tlenowych w związku z koniecznością udzielenia pomocy medycznej dwójce pasażerów, pozwany przewoźnik dysponował tylko jedną butlą tlenową. Zatem Sąd Okręgowy wziął pod rozwagę czy brak możliwości uzupełnienia wyposażenia medycznego samolotu w dwie sprawne butle z tlenem w ciągu 3 godzin od planowanej godziny przylotu stanowiło nadzwyczajną okoliczność, a następnie czy pozwany przewoźnik podjął wszelkich racjonalne środki, ażeby uniknąć tej sytuacji.

W tym miejscu wskazać należy na treść motywu (14) rozporządzenia WE nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, zgodnie z którym zobowiązania przewoźników lotniczych powinny być ograniczone lub ich odpowiedzialność wyłączona w przypadku gdy zdarzenie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Okoliczności te mogą, w szczególności, zaistnieć w przypadku destabilizacji politycznej, warunków meteorologicznych uniemożliwiających dany lot, zagrożenia bezpieczeństwa, nieoczekiwanych wad mogących wpłynąć na bezpieczeństwo lotu oraz strajków mających wpływ na działalność przewoźnika.

W ocenie Sądu Okręgowego zużycie butli z tlenem stanowi część normalnego wykonywania działalności przewoźnika lotniczego. Nadzwyczajne okoliczności nie mogą bowiem wpisywać się w ramy normalnego funkcjonowania działalności danego przewoźnika lotniczego oraz muszą pozostawać poza skuteczną kontrolą tego przewoźnika ze względu na swój charakter i źródło (wyrok TSUE z dnia 22.12.2008 r., C-549/07, pkt 23). Za nadzwyczajną okoliczność nie można uznać usterki technicznej samolotu, która wynika z jego normalnej eksploatacji (wyrok WSA z 21.08.2014 r., VII SA/Wa 2405/13). Jak słusznie wskazała strona powodowa, o ile wykorzystanie butli tlenowych może pozostawać poza skuteczną kontrolą przewoźnika, to jedynie w rozumieniu możliwości przewidzenia momentu, w którym ich wykorzystanie może być konieczne. Butle tlenowe są bowiem standardowym wyposażeniem samolotu, a potrzeba ich użycia jest bezpośrednio związana z wykonywaniem działalności transportu lotniczego. Pozwany jako przewoźnik lotniczy jest obowiązany do dbałości o kompletność wyposażenia samolotu. W zakresie prowadzenia przez niego działalności leży zorganizowanie części zamiennych w taki sposób, ażeby ich wymiana nie wpływała na opóźnienie lotu. Przewoźnik bowiem powinien opracować plan w celu zaradzenia mogącym się ujawnić usterkom, co należy do standardu działań jakich należy oczekiwać od racjonalnie działającego przewoźnika i ich relacji do ochrony praw pasażera.

Pozwany niewątpliwie podjął szereg czynności w celu dostarczenia brakującej butli z tlenem, jednakże w ocenie Sądu Okręgowego nie były to „wszelkie racjonalne środki” w rozumieniu Rozporządzenia (WE) nr 261/2004, albowiem nie powinien doprowadzić do sytuacji, w której transport butli tlenowych zająłby tak dużo czasu, wskutek czego nastąpiło opóźnienie lotu powyżej 3 godzin po pierwotnie przewidzianej godzinie przylotu. Słusznie Sąd I instancji wskazał, że lotnisko w P. jest dużym, całorocznym portem lotniczym, z którego pozwany często korzysta. Zatem skarżący winien wykreować na tym lotnisku mechanizmy pozwalające mu na sprawne uzupełnianie wyposażenia medycznego, ażeby incydenty zaistniałe w czasie wcześniejszych lotów w rotacji nie skutkowały automatycznym wystąpieniem opóźnienia lotów późniejszych.

Wobec powyższych rozważań zarzuty podniesione w apelacji pozwanego nie mogły wpłynąć na zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia, dlatego też na podstawie art. 385 k.p.c. oddalono apelację w całości.

O kosztach instancji odwoławczej rozstrzygnięto w pkt 2 wyroku zgodnie z wynikiem sporu w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.