Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Małgorzata Szymkiewicz-Trelka
Protokolant:	Sekretarz Sądowy Mikołaj Perz

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. akt I C 3880/20

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od A. S. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie należnymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Sygn. akt XXVII Ca 1947/23

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. ograniczono uzasadnienie wyroku

do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wywiedziona przez powódkę jako bezzasadna podlegała oddaleniu, albowiem wydany wyrok w pełni odpowiada prawu.

Na wstępie wskazać należy, iż Sąd Okręgowy w całości podzielił ustalenia faktyczne, dokonane w sprawie przez Sąd Rejonowy, czyniąc je jednocześnie podstawą swojego rozstrzygnięcia. Sąd I instancji, w wyniku prawidłowo przeprowadzonego postępowania dowodowego, ustalił wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, które znajdowały odzwierciedlenie w całokształcie zaoferowanego przez strony materiału dowodowego. Jednocześnie na podstawie tak przeprowadzonego postępowania dowodowego i zgromadzonych dowodów, Sąd I instancji wywiódł trafne wnioski i oceny prawne, które Sąd Okręgowy w całości podziela.

Skarżąca w swej apelacji nie kwestionowała ustaleń Sądu I instancji, iż występujące w dniu 10 sierpnia 2020 r. na lotnisku w T. złe warunki meteorologiczne w postaci uskoków wiatru, stanowią zjawisko pozostające poza skuteczną kontrolą przewoźnika lotniczego i należy traktować je jako nadzwyczajne okoliczności w rozumieniu Rozporządzenia nr 261/04. Niemniej jednak w ocenie skarżącej, pozwany nie wykazał, iż podjął wszelkie racjonalne środki w celu uniknięcia opóźnienia lotu. Zdaniem skarżącej pozwany na etapie planowania siatki połączeń nie uwzględnił możliwości wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności, co skutkowało powstaniem opóźnienia ze względu na upływ czasu pracy załogi, gdyż lot rotacyjny był wykonywany przez tę samą załogę podczas, gdy racjonalnym działaniem byłaby obsługa lotu przez inną załogę.

W ocenie Sądu Okręgowego argumentacja skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie. Nie można oczekiwać od przewoźnika, że będzie posiadać zapasowe załogi na wszystkich możliwych lotniskach, bądź w przypadku lotów rotacyjnych zabierał na pokład podwójną załogę. Taki sposób zabezpieczenia lotów generowałby duże większe koszty działalności przedsiębiorstwa, a w konsekwencji powodowałby wyższe opłaty za bilety. W przypadku skarżonego lotu, na uwagę zasługuje staranie przewoźnika o zminimalizowanie opóźnienia, poprzez niezwłoczne, po zmianie warunków pogodowych, wystartowanie i odebranie załogi na lotnisku w B., po drodze do K.. Co więcej przewoźnik nie mógł wiedzieć, kiedy dojdzie do poprawy warunków meteorologicznych, co również utrudniało mu możliwość ustalenia czy w ogóle zajdzie konieczność dokonania zmiany załogi.

Nie można też zarzucać pozwanemu, że wykorzystuje maksymalny dopuszczalny czas pracy załogi, gdyż prowadzi on przedsiębiorstwo i nieracjonalne byłoby oczekiwanie, że zapewni on duży bufor czasowy między poszczególnymi zmianami. W niniejszej sprawie, samolot planowo miał lądować na lotnisku w K. o godzinie 19:35 UTC, a więc na około 2 godziny przed zakończeniem czasu pracy załogi. W ocenie Sądu Okręgowego taki bufor był całkowicie wystarczający, natomiast jego przekroczenie wynikało z nadzwyczajnych okoliczności, pozostających poza kontrolą przewoźnika i nie było efektem niewłaściwego planowania siatki połączeń w pozwanej spółce. Stąd zdaniem Sądu Odwoławczego przyczyny opóźnienia spornego lotu, należało upatrywać w warunkach meteorologicznych. Uskok wiatru jest zjawiskiem zagrażającym bezpieczeństwu lotu, nie mieszczącym się w ramach normalnej działalności przewoźnika i uniemożliwiającym lądowanie samolotu. To zaś spowodowało, że przewoźnik musiał oczekiwać na poprawę warunków meteorologicznych, mając jednocześnie zapas czasu pracy załogi. Należy zaaprobować działanie przewoźnika, który zamiast jeszcze bardziej przedłużać odlot pasażerów w oczekiwaniu na przylot dodatkowej załogi, wystartował i zabrał załogę na trasie przelotu - na lotnisku w B.. Stąd w ocenie Sądu Okręgowego wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności nie wzbudza wątpliwości, a przewoźnik wykazał, iż dołożył należytych starań by zniwelować opóźnienie samolotu.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należało, iż pozwany udowodnił wystąpienie przesłanki egzoneracyjnej, zwalniającej go od odpowiedzialności odszkodowawczej, wynikającej z art. 5 ust. 3 Rozporządzenia nr 261/2004.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. – stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik postępowania oraz stawek minimalnych pełnomocnika strony powodowej, co uzasadniało przyjęcie za podstawę stawek określonych w § 2 pkt 3 zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, do dnia zapłaty (art. 98 § 1 ¹ k.p.c.).