Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Ewa Cylc
Protokolant:	Sekretarz Sądowy Mikołaj Perz

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa I. J. i T. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 25 listopada 2022 r., sygn. akt II C 618/22

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od I. J. i T. J. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Sygn. akt XXVII Ca 408/23

UZASADNIENIE

Niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. Wobec tego, Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powodów podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji i przyjmuje je za własne. Akceptuje również wnioski wywiedzione z tych ustaleń i ocenę prawną przedstawioną przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Kwestionowany przez skarżących wyrok nie może być skutecznie wzruszony na skutek złożonej apelacji, gdyż podniesione w niej zarzuty są niezasadne.

W szczególności chybiony jest zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Należy mieć na uwadze, że przepis ten przyznaje sądowi swobodę w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a zarzut naruszenia tego uprawnienia tylko wtedy może być uznany za usprawiedliwiony, jeżeli przedstawione przez sąd rozumowanie jest sprzeczne z regułami logiki bądź z doświadczeniem życiowym. Podkreślić należy, że dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarcza twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłusznie im je przyznając. Co więcej, skuteczne postawienie takiego zarzutu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, gdyż to jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął sąd, wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu. Zwalczanie oceny dowodów nie może polegać tylko na przedstawieniu własnej, korzystnej dla skarżącego wersji ustaleń opartej na jej subiektywnej ocenie, lecz konieczne jest przy posłużeniu się argumentami wyłącznie jurydycznymi wykazanie, że określone w art. 233 § 1 k.p.c. kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów zostały naruszone, co miało wpływ na wynik sprawy. Tego jednak w uzasadnieniu apelacji nie sposób się doszukać. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Dokonana przez ten Sąd ocena dowodów nie nosi znamion dowolności, jest zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Na wstępie zaznaczyć należy, że ustawa o usługach turystycznych wprost przewiduje i dopuszcza sytuacje, w których umowa z klientem nie będzie precyzować ściśle godzin przejazdów, a wskazywać je z przybliżeniem. Nadto spełniając wszystkie warunki określone w ustawie, organizator imprezy ma przyznane prawo do nieznacznych modyfikacji umowy z klientem. Jeżeli organizator podał w umowie godziny przelotów, na ogół może dokonać ich modyfikacji. W tym miejscu należy wskazać chociażby na treść przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o usługach turystycznych – przed rozpoczęciem imprezy turystycznej organizator dostarcza podróżnemu vouchery i bilety oraz informacje o planowanym czasie wyjazdu i – w stosownych przypadkach – terminie odprawy, a także o planowanych godzinach przystanków pośrednich, połączeń transportowych i przyjazdu. Zatem, wskazane w rezerwacji godziny przelotu mogą ulec zmianie, co jest okolicznością powszechnie znaną. Istotne jest bowiem, iż linie lotnicze na bieżąco modyfikują siatkę swoich połączeń, natomiast umowy z biurem podróży zawierane są zazwyczaj ze znacznym wyprzedzeniem od mającej się odbyć imprezy turystycznej. Z tych względów biura podróży zawierając umowę z klientem, w tym także na przelot, zastrzegają możliwość modyfikacji godzin wylotu wskazanych w umowach.

Z utrwalonej wykładni art. 5 - 7 rozporządzenia nr 261/2004 dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości wynika, iż pasażerom opóźnionych lotów przysługuje prawo do odszkodowania na mocy tego rozporządzenia w sytuacji, gdy z powodu tych lotów ponoszą oni stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, czyli gdy docierają do swojego miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. W realiach niniejszej sprawie powodowie nie wykazali jakoby ponieśli przez opóźnienie przylotu do miejsca docelowego stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny. Z załączonych dokumentów nie wynika, że lot powodów był faktycznie opóźniony lub też odwołany. Na podstawie zaoferowanego materiału dowodowego nie można bowiem nawet ustalić, o której godzinie zgodnie z potwierdzoną rezerwacją lot miał się odbyć, jak również czy się odbył i czy uczestniczyli w nim powodowie.

W myśl art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 261/2004, w przypadku odwołania lotu (lub dużego opóźnienia – co wynika z wyroków Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 2009 r., C-402/07 i C-432/07 i z dnia 23 października 2012 r., C-581/10) obsługujący przewoźnik lotniczy powinien wypłacić pasażerowi odszkodowanie na zasadach określonych w art. 7 w kwocie zależnej od długości trasy przelotu.

W ocenie Sądu Okręgowego pozwany zasadnie podniósł, iż lot nr (...) odbył się zgodnie z planem, a umowa o udział w imprezie turystycznej nie stanowi rezerwacji lotu w rozumieniu definicji przedstawionej w rozporządzeniu 261/2004 i pozwany nie ponosi odpowiedzialności za błędne i sprzeczne informacje przedstawione przez biuro podróży . Powodowie nie przedstawili zaś dowodu potwierdzającego, że rezerwacja została przyjęta i zarejestrowana przez przewoźnika na lot wykonywany w godzinach wskazanych przez biuro podróży. Informacja z biura podróży, w której wskazano jedynie przewidywane godziny planowanego lotu, nie jest potwierdzoną rezerwacją na rejs. Jedynym dowodem, który wskazywać miałby na to, że lot powodów z K. na wyspę R. miał odbyć się w godzinach 2.20 – 6.00 była umowa zawarta z (...), w której jednak w sposób wyraźny wskazano, że wskazane godziny przelotu są jedynie przybliżone. Jednocześnie złożenie do akt sprawy przez stronę pozwaną wydruku z wewnętrznego systemu, pozwalało jednoznacznie stwierdzić, że lot pierwotnie był zaplanowany na godzinę inną niż wskazana w umowie, zaś lot odbył się zgodnie z planem. Z przedstawionego przez pozwanego dokumentu, wynikało że lot (...) planowany był w dniu 15 października 2021 w godzinach 05:00 – 07:40 czasu uniwersalnego, tj. 07:00 – 10:40 czasu lokalnego i został wykonany zgodnie z planem.

Sąd Okręgowy podziela także twierdzenie, że przewoźnik lotniczy nie może ponosić odpowiedzialności za informacje przekazywane przez biuro podróży, w szczególności, gdy podawane przez biura podróży informacje o planowanych godzinach lotów różnią się od godzin wskazywanych przez przewoźników lotniczych. Rezerwacja przyjęta i zarejestrowana przez organizatora wycieczek nie ma tej samej wartości, co rezerwacja przewoźnika lotniczego. Wyjątkiem jest sytuacja, w której organizator, określając godzinę wylotu odnosi się bezpośrednio do pochodzących od przewoźnika dokumentów przewozowych. Za wiążące należało uznawać zatem wyłącznie informacje przekazywane przez pozwanego.

W konsekwencji, Sąd Okręgowy oddalił apelację powodów w punkcie pierwszym sentencji wyroku, na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1800, z późn. zm.).