Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 7 sierpnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział 1 Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Wojciech Kościolek

Sędziowie:SSAMaria Kus-Trybek

SSO del. Barbara Baran (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2014 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwaB. l.

przeciwko Międzynarodowemu Portowi Lotniczemu (...) K.

sp. z o.o. w B.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia

17 marca 2014 r., sygnatura akt I C 1191/11

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w

Krakowie do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Krakowie przyznał

Instytutowi (...) z siedzibą w K.

wynagrodzenie w kwocie 3807.16 zł tytułem wynagrodzenia za sporządzoną w

sprawie opinię.

Sąd przytoczył w uzasadnieniu postanowienia wyjaśnienia Instytutu co do

wysokości stawki przyjętej jako koszt godziny pracy. Następnie przytoczył przepisy

regulujące przyznanie wynagrodzenia biegłym i stwierdził, że z kalkulacji

przedstawionej przez Instytut wynika, iż pracochłonność opinii wyniosła 37,5 godzin,

co wiązało się z kosztami dojazdu, przygotowaniem aparatury do pomiarów i

wykonywaniem pomiarów wewnątrz i na zewnątrz, opracowaniem wyników i

weryfikacją protokołu pomiarowego. W ocenie Sądu wysokość żądanej przez Instytut

kwoty odzwierciedla czas i nakład pracy, poświęcony na wykonanie opinii.

W zażaleniu na to postanowienie, zaskarżając je w całości, powód domagał się

jego zmiany i oddalenia wniosku o przyznanie wynagrodzenia Instytutowi.

Zarzucono:

-

przyznanie wynagrodzenia jednostce, która nie była powołana w sprawie jako biegły

a jedynie podnajęta przez wyznaczoną Katedrę Mechaniki i (...) w

K.,

-

naruszenie art. 90 u.k.s.c. przez przyznanie wynagrodzenia w pełnej stawce bez

jakiejkolwiek weryfikacji rachunku złożonego przez Instytut, mimo wątpliwości co do

jego rzetelności,

-

naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez lakoniczne uzasadnienie, uniemożliwiające

merytoryczne odniesienie do stanowiska Sądu.

Żalący się podnosił, iż sąd nie poinformował stron, że jakikolwiek inny

podmiot poza (...) będzie wykonywał w sprawie opinię ani nie wydał postanowienia

w tej kwestii. Poinformował natomiast strony, że koszt opinii będzie wynosił 3100 zł.

Obecnie koszt ten wynosi 6207 zl, w tym 2400 zł dla (...) i 3807.16 zl dla Instytutu.

Strony są narażone na dwukrotne ponoszenie kosztów za tę samą opinię, bowiem

opinia (...) bazuje na badaniach Instytutu.

Ponadto sąd w żaden sposób nie odniósł się do wystawionego rachunku.

Tymczasem rachunek ten jest rażąco zawyżony. Opinia jest jednostronicowym

wydrukiem i w żadnym wypadku jej sporządzenie nie mogło trwać 38 godzin (w tym

opracowanie wyników 13 godzin). Czas dojazdu do badanego miejsca wynosi 22

minuty (odmiennie niż w rachunku), pomiary zaś były wykonywane przez 1.5 godziny

(także odmiennie niż w rachunku). Nadto Instytut wykonał już kilkanaście pomiarów

w analogicznych sprawach i taka powtarzalność musi być także uwzględniona w

wysokości rachunku. Co więcej - opinia (...), znacznie bardziej pracochłonna,

kosztuje mniej, bo 2400 zł.

Powód zakwestionował także stawkę godzinową Instytutu, która w istocie

obejmuje cały szereg składników, podczas gdy powinna być wynagrodzeniem za pracę

biegłych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. art. 291 k.p.c. instytut naukowy lub naukowo-badawczy ma

prawo żądać wynagrodzenia za wykonaną pracę i stawiennictwo do sądu swoich

przedstawicieli. Zasady na których Sąd ustala prawo biegłego (a także instytutu

naukowego) do wynagrodzenia określa art. 89 i następne ustawy z 28 lipca 2005 r. o

kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167. poz. 1398 ze zm.). Według

tej ustawy wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa Sąd z

uwzględnieniem kwalifikacji biegłego, potrzebnego do wydania opinii czasu i nakładu

pracy, a także wysokość wydatków niezbędnych do wykonania zleconej pracy - na

podstawie przedłożonego rachunku. Wymienione kryteria pozwalają na weryfikację

przez Sąd przedłożonego rachunku określającego wysokość wynagrodzenia.

Szczegółowy sposób określania wysokości wynagrodzenia biegłego reguluje

rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie

określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu

dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym

(Dz. U. z 2013 r., poz. 518) wskazując, że podstawą ustalania wynagrodzenia - a taka

sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie - jest stawka za godzinę pracy (§ 2-3). Do

obliczenia stawki przyjmuje się zasadniczo odpowiedni wskaźnik procentowy

odniesiony do kwoty bazowej określonej w § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia. Dla

biegłych posiadających tytuł naukowy profesora wynagrodzenie za godzinę pracy

wynosi 3.7 % podstawy określonej w § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia.

Odnosząc się do zarzutów zgłoszonych w zażaleniu Sąd Apelacyjny stwierdza,

że są one zasadne.

Po pierwsze - z treści niniejszych akt nie wynika, w jakim charakterze

występuje w sprawie przedmiotowy Instytut. W dniu 1 1 kwietnia 2012 r. zostało

wydane postanowienie dowodowe, z którego wynika, że sąd dopuścił dowód z opinii

Katedry Mechaniki i W. Wydziału (...) Mechanicznej i Robotyki

Akademii (...) w K.. Odezwa o wykonanie opinii została

skierowana właśnie do (...). Następnie na k. 274 pojawia się pismo Instytutu o

przewidywanym koszcie pomiarów łącznie w 21 domostwach, o czym sąd

poinformował powoda. Poinformowano powoda także o tym, że sąd już zaakceptował

proponowany koszt opinii, przy czym w zarządzeniu na k. 281 opisano przedmiotowy

Instytut tak, jakby był jednostką organizacyjną Akademii (...).

Tymczasem jest to samodzielna jednostka, będąca instytutem badawczym,

organizacyjnie nie związana z Akademią (...), wykonującą opinię w

niniejszej sprawie.

Po drugie - słusznie podnosi powód, że uzasadnienie zaskarżonego

postanowienia nie pozwala na merytoryczną kontrolę rozstrzygnięcia. Sąd bardzo

ogólnikowo odniósł się do czasu poświęconego na wykonanie pomiarów, nie

analizując czasu przeznaczonego na poszczególne czynności. Co do wysokości stawki

godzinowej, w uzasadnieniu postanowienia brak wywodów w tej kwestii. Sąd jedynie

przytoczył wyjaśnienia Instytutu, ale nie skomentował ich w żaden sposób - z

wysokości kwoty przyznanej Instytutowi wnosić można, że stawka ta została

zaakceptowana, ale nieznane są motywy takiego stanowiska, tym bardziej, że odbiega

ona od stawek wynikających z przepisów cytowanego wyżej Rozporządzenia.

Po trzecie - mimo braku możliwości prześledzenia rozumowania sądu

wyliczone przez Instytut wynagrodzenie wydaje się być zawyżone, a w każdym razie

rachunek budzi wątpliwości zarówno z przyczyn opisanych powyżej, jak z uwagi na

okoliczność, że - jak wynika z treści akt - pomiar wykonywany w tej i innych

sprawach jest czynnością powtarzalną, zarówno sposób postępowania jak i

opracowywania wyników tych pomiarów jest podobny. Musi to być wzięte pod uwagę

przy ocenie pracochłonności opinii. Jak wynika z protokołu pomiaru, byl on

wykonywany pomiędzy godziną 10 a 11.1 1 i nie wynika z dokumentacji, by miało to

miejsce w więcej niż jednym dniu.

W konsekwencji budzą zastrzeżenia poszczególne pozycje kalkulacji z 24

października 2013 r. (k. 349), a w każdym razie sąd się do nich nie odniósł.

Z tych też względów Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone postanowienie na

podstawie art. 386 § 4 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.