Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący

Sędzia Sądu Rejonowego Agnieszka Bierza

Protokolant

stażysta Natalia Wójcik

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1023/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. J.

W dniu 23 kwietnia 2019 r. w O., woj. (...), na drodze krajowej DK (...) prowadząc pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki V. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc lewym pasem ruchu w kierunku K. w warunkach niedostatecznej widoczności, nie zachował należytej ostrożności, naruszył obowiązek jazdy z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem z uwzględnieniem warunków w jakich ruch się odbywa, a w szczególności rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, poruszał się z prędkością 120 km/h- przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 20 km/h, co skutkowało pozbawieniem możliwości panowania nad pojazdem, zjazdem z jedni do przydrożnego rowu, uderzeniem w przepust wodny i wywróceniem się samochodu na dach podczas wykonywania manewru obronnego polegającego na ominięciu wbiegającego psa na jego tor ruchu, czym spowodował nieumyślnie wypadek, w którym obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k. doznali pasażerowie, tj. D. L. odniósł obrażenia w postaci wstrząśnienia mózgu, stłuczenia klaki piersiowej, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenia kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego, P. K. doznał obrażenia ciała w postaci złamania kości łonowej prawej i lewej, złamania kości krzyżowej, złamania wyrostka łokciowego i trzonu kości łokciowej prawej, złamania kręgu C7, złamania wyrostków stawowych kręgów C6 i C7, złamania wyrostka poprzecznego S1, uszkodzenia prawej nerki z rozerwaniem miąższu i krwiakiem, stłuczenia klatki piersiowej, rany głowy, stłuczeniem lewej gałki ocznej, K. M. odniósł obrażenia ciała w postaci złamania wyrostka stawowego dolnego prawego kręgu L2, stłuczenia i otarcia skóry głowy, stłuczenia klatki piersiowej, stłuczenia i otarcia okolicy obojczyka prawego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała wymienionych na okres trwający dłużej niż 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I.

W dniu 23 kwietnia 2019 r. w O. na drodze dwujezdniowej krajowej DK (...) oskarżony P. J. prowadził samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), wyposażony w system (...). Wraz z nim podróżowali jego znajomi, tj. D. L., P. K. oraz K. M.. Miejsce pasażera obok kierowcy zajmował P. K., natomiast miejsce pasażera na tylnych siedzeniach pojazdu zajmowali odpowiednio - za kierowcą D. L. i po jego prawej stronie - K. M.. W/w poruszali się samochodem w nocy, było kilka minut po godzinie 01.00. P. J. jechał lewym pasem ruchu w kierunku K..

Około godziny 01.30 na jezdni niespodziewanie pojawił się pies. Na jego widok P. J. zareagował gwałtownie, instynktownie, przekręcając kierownicę w prawo, próbując ominąć zwierzę, czego jednak nie udało mu się uczynić. Uderzony pies został odrzucony na pobocze. Nagła zmiana toru jazdy spowodowała, że kierujący nie umiał zapanować nad pojazdem będącym wciąż w ruchu. W rezultacie niekontrolowany pojazd przejechał najpierw przez prawy pas ruchu, a następnie zjechał na pobocze i wpadł do przydrożnego rowu. Zjeżdżając po skarpie rowu uderzył wprost w betonowy przepust, po czym przewrócił się prawą stroną na dach. Pojazd zatrzymał się tuż przy ogrodzeniu pobliskiej posesji.

Kierujący z obrażeniami ciała został zabrany przez pogotowie lotnicze z K. do Szpitala Wojewódzkiego w B.. Pasażerowi zostali natomiast zabrani przez pogotowie ratunkowe do szpitala w C.. Ujawnione na miejscu zwłoki psa zostały przekazane specjalistycznej firmie.

W miejscu zdarzenia obowiązywało ograniczenie prędkości do 100 km/h, a oskarżony nie przekroczył dopuszczalnej prędkości.

zeznania D. L.

k. 314v-315, 42-43

zeznania P. K.

k. 315-315v, 47-48

zeznania K. M.

k. 314-314v, 37-38

zeznania I. K.

k. 386v

wyjaśnienia oskarżonego

k. 313v-314, 177v

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z załącznikami

k. 3-6

protokół oględzin pojazdu

k. 7-8

II.

P. J. w czasie jazdy naruszył zasadę ruchu prawostronnego, określoną w art. 16 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Naruszenie to nie miało jednak bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego z zaistniałym nieszczęśliwym w skutkach zdarzeniem drogowym. Bezpośrednią przyczyną powyższego wypadku było nagłe i niespodziewane wbiegnięcie na jezdnię psa, które wywołało podjęcie przez kierującego manewrów obronnych.

W okolicznościach niniejszej sprawy uniknięcie potrącenia psa znajdującego się na jezdni było niemożliwe nawet przy prędkości 70 km/h. Samo zachowanie kierującego V. (...) polegające na skręceniu kierownicą w prawą stronę, pod wpływem impulsu, było próbą wykonania manewru obronnego zmierzającego do uniknięcia potrącenia psa. Pojawienie się zwierzęcia na drodze stanowiło sytuację niespodziewanego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czego kierujący nie mógł się wcześniej spodziewać. Skręcenie przez oskarżonego kierownicą w prawo było tzw. odruchem bezwarunkowym, czyli reakcją na nagłą i niespodziewaną sytuację, w jakiej znalazł się P. J.. W konsekwencji tej reakcji doszło do utraty panowania nad pojazdem i oskarżony nie był już w stanie wyprowadzić go na właściwy tor ruchu.

opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego i mechaniki pojazdowej z dnia 11 grudnia 2019 r.

k. 111-116

częściowo opinia biegłego z zakresu ekspertyzy wypadków drogowych z dnia 6 kwietnia 2020 r.

k. 139a-169

protokół konfrontacji biegłych

k. 171-173

częściowo ustna opinia biegłego z zakresu ekspertyzy wypadków drogowych uzupełniająca z dnia 24 lutego 2021 r.

k. 333v-334

ustna opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego i mechaniki pojazdowej z dnia 5 maja 2021 r.

k. 387-387v

opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego, kryminalistycznej rekonstrukcji wypadów drogowych z dnia 9 listopada 2021 r.

k. 489-517

III.

W chwili zdarzenia kierujący P. J. był trzeźwy, nie pozostawał pod działaniem substancji psychoaktywnych.

protokół pobrania krwi

k. 62, 85

opinia toksykologiczna

k. 63-73

IV.

W wyniku powyższego zdarzenia D. L. doznał obrażeń ciała w postaci wstrząśnienia mózgu, stłuczenia klaki piersiowej, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenia kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego, z kolei P. K. doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości łonowej prawej i lewej, złamania kości krzyżowej, złamania wyrostka łokciowego i trzonu kości łokciowej prawej, złamania kręgu C7, złamania wyrostków stawowych kręgów C6 i C7, złamania wyrostka poprzecznego S1, uszkodzenia prawej nerki z rozerwaniem miąższu i krwiakiem, stłuczenia klatki piersiowej, rany głowy, stłuczeniem lewej gałki ocznej, natomiast K. M. doznał obrażeń ciała w postaci złamania wyrostka stawowego dolnego prawego kręgu L2, stłuczenia i otarcia skóry głowy, stłuczenia klatki piersiowej, stłuczenia i otarcia okolicy obojczyka prawego. Opisane obrażenia ww. mężczyzn spowodowały naruszenie czynności narządów ich ciała na okres trwający dłużej niż 7 dni.

dokumentacja medyczna uczestników wypadku drogowego

k. 52

opinia lekarska w zakresie obrażeń ciała uczestników zdarzenia

k. 86-91

V.

Oskarżony P. J. nie był dotychczas karany za przestępstwa.

dane o karalności

k. 429

VI.

Oskarżony P. J. naruszył kilkakrotnie przepisy ruchu drogowego, w tym przekroczył dozwoloną prędkość, czy nie zastosował się do znaku B-2 „zakaz wjazdu”, za co został ukarany mandatami karnymi kredytowanymi.

informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

k. 182-183

2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. J.

W dniu 23 kwietnia 2019 r. w O., woj. (...), na drodze krajowej DK (...) prowadząc pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki V. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 3 pkt 1 lit c ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc lewym pasem ruchu w kierunku K. w warunkach niedostatecznej widoczności, nie zachował należytej ostrożności, naruszył obowiązek jazdy z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem z uwzględnieniem warunków w jakich ruch się odbywa, a w szczególności rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, poruszał się z prędkością 120 km/h- przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 20 km/h, co skutkowało pozbawieniem możliwości panowania nad pojazdem, zjazdem z jedni do przydrożnego rowu, uderzeniem w przepust wodny i wywróceniem się samochodu na dach podczas wykonywania manewru obronnego polegającego na ominięciu wbiegającego psa na jego tor ruchu, czym spowodował nieumyślnie wypadek, w którym obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k. doznali pasażerowie, tj. D. L. odniósł obrażenia w postaci wstrząśnienia mózgu, stłuczenia klaki piersiowej, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenia kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego, P. K. doznał obrażenia ciała w postaci złamania kości łonowej prawej i lewej, złamania kości krzyżowej, złamania wyrostka łokciowego i trzonu kości łokciowej prawej, złamania kręgu C7, złamania wyrostków stawowych kręgów C6 i C7, złamania wyrostka poprzecznego S1, uszkodzenia prawej nerki z rozerwaniem miąższu i krwiakiem, stłuczenia klatki piersiowej, rany głowy, stłuczeniem lewej gałki ocznej, K. M. odniósł obrażenia ciała w postaci złamania wyrostka stawowego dolnego prawego kręgu L2, stłuczenia i otarcia skóry głowy, stłuczenia klatki piersiowej, stłuczenia i otarcia okolicy obojczyka prawego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała wymienionych na okres trwający dłużej niż 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności, naruszył obowiązek jazdy z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem z uwzględnieniem warunków w jakich ruch się odbywa, a w szczególności rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, poruszał się z prędkością 120 km/h- przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 20 km/h.

zeznania D. L.

k. 314v-315, 42-43

zeznania P. K.

k. 315-315v, 47-48

zeznania K. M.

k. 314-314v, 37-38

opinia biegłego K. P.

k. 489-517

2.  Oskarżony spowodował nieumyślnie wypadek drogowy.

opinia biegłego K. P.

k. 489-517

opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego i mechaniki pojazdowej z dnia 11 grudnia 2019 r. wraz z ustną opinią biegłego z dnia 5 maja 2021 r.

k. 111-116, k. 387-387v

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

I.

zeznania świadków:

- D. L.

- P. K.

- K. M.

Zeznania spójne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, tworzące jednolity obraz zdarzenia drogowego z ich udziałem. Świadkowie w toku procesu zgodnie utrzymywali, że oskarżony jest nienagannym kierowcą, a w czasie zdarzenia prowadził pojazd bezpiecznie, z prędkością nieprzekraczającą 80 km/h (co prawda na rozprawie głównej K. M. wspomniał o prędkości do 100 km/h, niemniej nie była to prędkość niedozwolona w miejscu zdarzenia, a mówiąc w czasie pierwszych zeznań o prędkości do 80 km/h świadek pamiętał zdarzenie lepiej z uwagi na nieduży odstęp czasu). D. L. podkreślił, że nie mieli powodów, żeby się spieszyć, wracali z wcześniej zakończonej imprezy i nie mieli żadnych innych planów. Świadkowie nie pamiętali szczegółów zdarzenia od momentu pojawienia się zwierzęcia na jezdni do ocknięcia się po dachowaniu pojazdu, co należy uznać za naturalne z uwagi na dynamikę wydarzeń. Sąd nie miał żadnych powodów, aby odmówić wiary zeznaniom w/w świadków. W toku postępowania nie ujawniły się bowiem takie dowody, które mogłyby wykluczyć bądź osłabić ich wiarygodność. Oczywiście sąd podchodził do tych zeznań z dużą dozą ostrożności z uwagi na stosunki koleżeńskie łączące świadków z oskarżonym, niemniej jednak nie sposób wykluczyć zaprezentowanego przez nich zachowania oskarżonego.

I.

zeznania I. K.

Zeznania jasne, logiczne, zgodne z zeznaniami pozostałych świadków zdarzenia, choć mające poboczne znaczenie dla ustalenia faktów w sprawie, albowiem świadek nie uczestniczyła w zdarzeniu, a wiedzę o nim posiadała z relacji znajomych syna. Z jej zeznań wynika, że oskarżony nie przekroczył prędkości dopuszczalnej w miejscu zdarzenia. Wskazała przy tym, że nie jest do przyjęcia odmienna wersja, albowiem skoro w miejscu zdarzenia obowiązywało ograniczenie do 100 km/h, a pojazd kierowany przez oskarżonego był wyprzedzany przez inny samochód, to musiał on poruszać się z mniejszą niż ww. prędkością. Stwierdzenie to jest w pełni logiczne, a zarazem niezaprzeczone innym źródłem dowodowym.

I.

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia, z uwagi na materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, należało uznać za wiarygodne jako niepozostające w sprzeczności ani do dowodów z dokumentów (poza opinią biegłego I. W., o czym mowa poniżej), ani do dowodów z zeznań świadków.

I.

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z załącznikami

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w zakresie ich uprawnień prawem przewidzianych, która nie była kwestionowana w toku procesu.

I.

protokół oględzin pojazdu

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w zakresie uprawnień prawem przewidzianych, która nie była kwestionowana w toku procesu.

III.

protokół pobrania krwi

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w zakresie uprawnień prawem przewidzianych, która nie była kwestionowana w toku procesu.

III.

opinia toksykologiczna

Opinia jasna, wewnętrznie niesprzeczna, pełna, oparta o wyniki analizy krwi pobranej od oskarżonego.

IV.

dokumentacja medyczna uczestników wypadku drogowego

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w zakresie ich uprawnień, która nie była kwestionowana w toku procesu.

IV.

opinia lekarska w zakresie obrażeń ciała uczestników zdarzenia

Opinia pełna, logiczna, oparta na dokumentacji medycznej i fachowej wiedzy specjalisty z dziedziny neurochirurgii.

V.

dane o karalności

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w zakresie uprawnień prawem przewidzianych, która nie była kwestionowana w toku procesu.

VI.

informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w zakresie uprawnień prawem przewidzianych, która nie była kwestionowana w toku procesu.

II.

opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego i mechaniki pojazdowej z dnia 11 grudnia 2019 r. wraz z ustną opinią biegłego z dnia 5 maja 2021 r.

Opinia, której wnioski podzielił ostatni powołany w sprawie biegły – K. P., na temat zbiegu nieszczęśliwych okoliczności, zasługiwała zasadniczo na uwzględnienie. Jednakże była ona niepełna, gdyż biegły nie dokonał tak dokładnej i opartej o całokształt materiału dowodowego analizy zaistniałego zdarzenia. Stanowiła ona uzupełnienie najbardziej trafnej i najpełniejszej ostatniej wydanej w sprawie opinii z dnia 9 listopada 2021 r.

II.

częściowo opinia biegłego z zakresu ekspertyzy wypadków drogowych z dnia 6 kwietnia 2020 r. wraz z ustną opinią biegłego z dnia 24 lutego 2021 r.

Wskazanie przez biegłego naruszenia przez oskarżonego zasady ruchu prawostronnego zasługiwało na uwzględnienie, podobnie jak ustalenia w zakresie toru ruchu pojazdu oraz podejmowanych przez oskarżonego manewrów obronnych- jako zgodne z pozostałymi wydanymi w sprawie opiniami i dowodami ze źródeł osobowych.

II.

protokół konfrontacji biegłych

Wnioski, za wyjątkiem kwestii przekroczenia prędkości i ogólnej winy za wypadek drogowy przyjętej przez biegłego I. W., korelowały ze sobą i z materiałem dowodowym sprawy.

II.

opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego, kryminalistycznej rekonstrukcji wypadów drogowych z dnia 9 listopada 2021 r.

Opinia kompleksowa, spójna, wewnętrznie niesprzeczna, oparta na całym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, a także doświadczeniu zawodowym i fachowej wiedzy biegłego. Zdaniem sądu logicznie i w sposób najbardziej zbliżony do rzeczywistości przedstawił on rekonstrukcję przedmiotowego zdarzenia drogowego. Posłużył się bowiem odpowiednim programem komputerowym, umożliwiającym odtworzenie toru jazdy przy dostępnych danych z akt sprawy. Przeprowadził również ocenę możliwości zatrzymania pojazdu przed poboczem, a także dokonał porównania w bazie programu uszkodzeń w pojazdach zbliżonych do V. (...), przeprowadził również wyliczenia odległości z jakiej kierujący mógł dostrzec obecne na jezdni zwierzę. Opinia ta koreluje z wnioskami zawartymi w pierwszej wydanej w sprawie opinii z dnia 11 grudnia 2019 r. i ustną opinią biegłego z dnia 5 maja 2021 r., czyniąc ją tym samym podwaliną do odtworzenia przebiegu wypadku drogowego z udziałem oskarżonego. Biegły podkreślił, że nie można poczynić żadnych założeń co do sposobu zachowania się oskarżonego przed wjechaniem pojazdu na pobocze, tj. czy hamował i w którym momencie podjął ten manewr, na jakich odcinkach drogi miało ono miejsce i z jakim natężeniem, nie można przy tym wykluczyć tego, że próbował przyspieszyć, aby utrzymać tor ruchu po uderzeniu w psa i odbiciu w prawą stronę. Jednocześnie biegły wskazał, że z powodu braku dowodów i śladów nie jest możliwe wskazanie prędkości jazdy pojazdu i sposobu jego poruszania się bezpośrednio przed wypadkiem, co spowodowało brak możliwości dokonania analizy czasowo-przestrzennej. Wytłumaczył zarazem w jakich okolicznościach mogło dojść do zatrzymania pojazdu przed poboczem, czego jednak – co podkreślił biegły – nie ma możliwości w sposób pewny ustalić, ze względu na nieujawnienie śladów hamowania na torze jazdy V. (...). Ponadto wykazał w oparciu o przeprowadzone wyliczenia, z uwzględnieniem warunków panujących na drodze w dniu zdarzenia, że nie było obiektywnych możliwości uniknięcia przez oskarżonego uderzenia pojazdem w psa nawet przy prędkości 70 km/h.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--

nagrania zarejestrowane na płycie CD, dostarczone przez oskarżonego (płyta CD - k. 327)

Dowód nieprzydatny dla ustaleń faktycznych sprawy, nie dotyczył on bowiem zdarzenia będącego głównym przedmiotem procesu, zawierał natomiast subiektywną analizę ruchu pojazdu na jezdni w miejscu ww. zdarzenia.

I.

zeznania świadka A. F.

Dowód nieprzydatny dla ustaleń faktycznych sprawy, albowiem w ocenie sądu istnieją wątpliwości, czy świadek opisywała zdarzenie będące przedmiotem niniejszego procesu. Sama świadek nie miała pewności, czy przekazywane przez nią informacje mają jakikolwiek związek z niniejszą sprawą, zresztą operowała ona danymi niepewnymi, zasłyszanymi od osób trzecich, w jej wypowiedziach nie sposób doszukać się stanowczych tez.

II.

częściowo opinia biegłego z zakresu ekspertyzy wypadków drogowych z dnia 6 kwietnia 2020 r. wraz z ustną opinią biegłego z dnia 24 lutego 2021 r.

Nie zasługiwała zdaniem sądu na uwzględnienie w zakresie przyjętej przez biegłego prędkości pojazdu kierowanego przez oskarżonego w dniu zdarzenia, a także ogólnie przyjętej odpowiedzialności oskarżonego za przedmiotowy wypadek, albowiem brak jest w sprawie tego rodzaju dowodów (jakichkolwiek śladów) świadczących, że było tak jak ustalił biegły. Jego założenia są tylko hipotezą nieopartą na żadnych pewnych danych. Z tego względu sąd w tym zakresie pominął opinie biegłego.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

xxxxxx

xxxxxxxxxxxxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

xxxxxxxxx

xxxxxxxxxxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

xxxxxxxxxxxxxx

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxxxxxx

xxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxxxxxxxxxxxxx

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

xxxxx

xxxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

xxxxxxxxxx

☒

1.7.  Uniewinnienie

1)

P. J.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W ocenie sądu, wnikliwa analiza całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, że oskarżonemu nie można przypisać winy i sprawstwa w zakresie zarzucanego mu z art. 177 § 1 k.k. czynu.

Ustalając stan faktyczny sąd opierał się przede wszystkim na dowodach o charakterze obiektywnym, tj. śladach zabezpieczonych na miejscu wypadku (nielicznych), protokołach oględzin miejsca zdarzenia i pojazdu, a także opinii toksykologicznej (która potwierdziła stan trzeźwości oskarżonego w czasie zdarzenia). Obiektywnymi, w ocenie sądu, są zeznania uczestników zdarzenia oraz sporządzone do sprawy opinie biegłych sądowych (poza częściową w zakresie wyżej wskazanym opinii biegłego z zakresu ekspertyzy wypadków drogowych z dnia 6 kwietnia 2020 r. wraz z ustną opinią biegłego z dnia 24 lutego 2021 r.). Przede wszystkim sąd oparł swoje ustalenia na opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, kryminalistycznej rekonstrukcji wypadów drogowych z dnia 9 listopada 2021 r., której wnioski korelują w pełni z opiniami biegłego z zakresu ruchu drogowego i mechaniki pojazdowej z dnia 11 grudnia 2019 r. i z dnia 5 maja 2021 r. (uzupełniająca).

Przedmiotowe dowody z dokumentów jak i z osobowych źródeł dowodowych, po przeanalizowaniu ich przez biegłych, sąd skonfrontował z wyjaśnieniami oskarżonego, w których opisał on przebieg wypadku. Z oczywistych względów sąd podszedł do nich z dużą dozą ostrożności. Powyższe dowody, w ocenie sądu, nie pozwoliły na przyjęcie, że winę za spowodowanie wypadku z dnia 23 kwietnia 2019 r. ponosi oskarżony.

Bezspornym w sprawie jest to, że do wypadku doszło po niespodziewanym wbiegnięciu psa na jezdnię i podjęciu przez oskarżonego manewrów obronnych. Zeznania naocznych świadków, będących jednocześnie osobami pokrzywdzonymi, nie pozwoliły na poczynienie kategorycznych ustaleń w zakresie winy oskarżonego za spowodowanie rzeczonego wypadku. Treść ich depozycji nie nasuwała żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności. Jednomyślnie przedstawili zachowanie oskarżonego, oceniając je jako prawidłowe, twierdzili bowiem, że jechał on z prędkością dopuszczalną w miejscu zdarzenia, a skręcenie kierownicą było reakcją obronną na nagłe pojawienie się na drodze zwierzęcia, którego nie chciał po prostu potrącić. Sam oskarżony również podnosił, że jechał z niedużą prędkością. Żadne z ujawnionych w sprawie dowodów nie zaprzeczyły ich wersji zdarzenia, w szczególności brak jest w sprawie innych świadków wskazujących na naruszenie przez oskarżonego zasady ruchu drogowego, innej niż wynika to z opinii z dnia 9 listopada 2021 r. (zasada ruchu prawostronnego). Przyjmując zatem, że oskarżony zjechał na pobocze w wyniku manewru obronnego należało ustalić, czy ów manewr był uzasadniony, czy był dobrym wyborem w zaistniałej w danym momencie sytuacji. Biegły K. P. wskazał, że podjętego przez oskarżonego manewru obronnego skręcenia kierownicą nie można traktować jako naruszenia przepisów czy zasad ruchu drogowego, albowiem nie ma reguł zachowania się kierującego w sytuacji, gdy przyczyną powstania wypadku było nie dające się przewidzieć wbiegnięcie na jezdnię zwierzęcia. Impulsywne zaś zachowanie oskarżonego stanowiło odruch bezwarunkowy. Biegły zarazem wskazał, że w sprawie nie ma pewnych danych umożliwiających określenie w sposób niebudzący wątpliwości charakteru wszystkich manewrów oskarżonego po wykonanym skręcie obronnym w prawą stronę. Biegły wskazał również, że nie można zarzucić oskarżonemu nienależytej obserwacji przedpola jazdy, skoro dokonane obliczenia wykluczyły możliwość dostrzeżenia odpowiednio wcześnie zwierzęcia, które pojawiło się nagle na jezdnię. Biegły K. P. wskazał, że brak jest możliwości określenia prędkości z jaką poruszał się oskarżony przed wystąpieniem sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa i podjęciem przez niego reakcji polegającej na gwałtownym skręcie kierownicą. Zdaniem biegłego w istniejących warunkach drogowych oraz niewielkim natężeniu ruchu prędkość 100 km/h można uznać za bezpieczną. Aby kierujący mógł uniknąć potrącenia psa poprzez zatrzymanie się przed jego torem ruchu musiałby poruszać się z prędkością nie większą niż około 43 km/h.

Dla przypisania oskarżonemu odpowiedzialności karnej za zarzucany mu wypadek drogowy należało również ustalić, że doszło do niego w wyniku naruszenia przez oskarżonego podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym.

Jak wynika z opinii z dnia 9 listopada 2021 r. naruszenie przez oskarżonego zasady poruszania się prawym pasem ruchu nie miało bezpośredniego wpływu na zaistnienie wypadku drogowego. Bezpośrednią przyczyną wypadku było wyłącznie nagłe wtargnięcie zwierzęcia na tor ruchu pojazdu kierowanego przez oskarżonego. Trudno założyć, że oskarżony jadąc z zachowaniem tej zasady podjąłby inny manewr obronny niż ten, który doprowadził pojazd do zjazdu w przydrożny rów. Opinie biegłych analizujących przebieg drogi zawierały zgodny wniosek, że do podjęcia manewru obronnego i zjechania przez oskarżonego na pobocze drogi doszło w wyniku jego zaskoczenia spowodowanego pojawieniem się na drodze psa. Trzeba zważyć, że w chwili zdarzenia była noc i nie było dobrego oświetlenia jezdni. Przy czym podkreślić trzeba, że nawet przy idealnych warunkach drogowych wtargnięcie kogokolwiek lub czegokolwiek na tor jazdy kierowcy wywołuje stan dezorientacji i konieczności podjęcia szybkiej, często z oczywistych względów nieprzemyślanej, impulsywnej decyzji co do sposobu dalszej jazdy. Zważyć należy i na to, że oskarżony jest młodym i niedoświadczonym kierowcą, jego reakcja była gwałtowna i impulsywna. Oskarżony zdecydował się na podjęcie manewru skręcenia w prawo, gdzie przebiegał rów. Taki manewr spowodował, że utracił on panowanie nad pojazdem, którego nie był już w stanie wyprowadzić na właściwy tor ruchu.

Zdaniem sądu taka ocena zachowania oskarżonego, wobec braku dowodów świadczących o innym niż podany przez oskarżonego i naocznych świadków (pokrzywdzonych) przebiegu zdarzenia powoduje, że nie można było go uznać winnym popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 k.k.

Postępowanie przeciwko P. J. nie wykazało w sposób niewątpliwy, aby to on miał spowodować nieumyślnie wypadek, w wyniku którego ustalone obrażenia ciała doznała trójka pokrzywdzonych: D. L., P. K., K. M.. Sąd przyjął za własne stanowisko, że bezpośrednią przyczyną wypadku było nagłe wtargnięcie zwierzęcia przed tor ruchu pojazdu kierowanego przez oskarżonego. P. J. podjął manewr obronny w postaci skrętu w prawo, co w konsekwencji doprowadziło do zjechania na pobocze. Jak wskazał biegły K. P., do wypadku nie doszłoby gdyby P. J. nie zmienił toru jazdy, lecz podjął jedynie manewr hamowania. Jednak, jak już wskazywano powyżej, oskarżony zareagował odruchowo, instynktownie, a takiego jego działania nie można traktować jako naruszenie przepisów czy zasad ruchu drogowego, gdyż nie ma reguł zachowania się kierującego w sytuacji, gdy przyczyną powstania wypadku było nie dające się przewidzieć wbiegniecie na jezdnię zwierzęcia.

Mając na uwadze wszystkie przeprowadzone w sprawie rozważania faktyczne i prawne, sąd uniewinnił oskarżonego P. J. od popełnienia zarzucanego mu z art. 177 § 1 k.k. przestępstwa.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

xxxx

xxxxx

xxxxx

xxxxxxxxxxx

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

xxxxx

xxxxx

xxxxx

xxxxxxxxxxxxxxx

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2)

Wobec uniewinnienia oskarżonego należało obciążyć kosztami niniejszego procesu Skarb Państwa.

1.1Podpis