III RC 252/22 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Brodnicy z 2023-04-26

Sygn. akt III RC 252/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2023r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marzena Sirokos

Protokolant: st.sekr.sądowy Karolina Klufczyńska

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2023r. w Brodnicy

rozpoznał sprawę z powództwa małoletniego M. L. (1) zastąpionego przez matkę M. B.

przeciwko A. L. (1)

o podwyższenie alimentów



1) podwyższa rentę alimentacyjną należną od pozwanego A. L. (1) na rzecz małoletniego M. L. (1) z kwot po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 9 lutego 2021r. w sprawie I C 662/20 do kwot po 1000 zł (jeden tysiąc złotych) miesięcznie, płatną z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca poczynając od dnia 1 czerwca 2022r. do rąk matki małoletniego – M. B. z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z kwot,

2) oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3) zasądza od pozwanego A. L. (1) na rzecz M. B. kwotę 900zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego,

4) odstępuje od obciążenia pozwanego nieuiszczoną opłatą sądową, od uiszczenia której strona powodowa była zwolniona i przejmuje ją na rzecz Skarbu Państwa,

5) wyrokowi w punkcie 1) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.



Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność

Kierownik sekretariatu

III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich

mgr K. J.







Sygn. akt III RC 252/22

UZASADNIENIE

M. B. działając w imieniu małoletniego syna M. L. (1) wniosła pozew przeciwko A. L. (1) wnosząc o podwyższenie o pozwanego na rzecz syna alimentów z kwoty dotychczas zasądzonej tj. 600zł miesięcznie do kwot po 1250 zł miesięcznie płatnych do rąk matki powoda w terminie do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia którejkolwiek z kwot.

Strona powodowa wniosła również o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadniając pozew strona powodowa podała m.in., że:

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 9 lutego 2021 roku sąd zasądził od pozwanego na rzecz jego syna alimenty w kwocie 600 zł. Od chwili orzeczenia koszty utrzymania M. znacznie wzrosły a w Polsce odnotowywana jest największa od ponad dwudziestu lat inflacja, co powoduje, że siła nabywcza zasądzonych rat alimentacyjnych bardzo spadła. Matka powoda M. B. od 10 lat pracuje, jako nauczyciel wychowania przedszkolnego w J. i osiąga średnie miesięczne wynagrodzenie w wysokości około 3100 zł.

Pozwany mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii i poza zasądzonymi ratami alimentacyjnymi nie przekazuje na utrzymanie dziecka żadnych dodatkowych środków. M. B. zwracała się o taką pomoc np. w dniu 26 lutego 2022 roku prosząc, żeby pozwany poszukał jakiegoś odpowiedniego roweru dla syna i dołożył się do jego zakupu oraz w dniu 16 marca 2022 roku prosiła o pomoc finansową przy zakupie okularów. Pozwany za każdym razem odmawiał. Alimenty, które płaci pozwany nie pozwalają obecnie na pokrycie podstawowych i koniecznych potrzeb dziecka.

Na miesięczne usprawiedliwione potrzeby małoletniego M. L. (1) należy przeznaczyć następujące wydatki:

-wyżywienie - 700 zł;, odzież i obuwie - 400 zł; (w tym na karate, piłkę nożną, basen), składki na basen - 70 zł, składki na zajęcia piłki nożnej - 70 zł, psycholog - 140 zł, wyjazdy na turnieje piłkarskie (4 x w roku po 300 zł) - 100 zł, wydatki związane ze szkołą ( składka na zajęcia techniczne 200 zł, ksero 20 zł m-ąc, (...), komitet rodzicielski) - 40 zł, wycieczki szkolne ( 2 x w roku po 300 zł) - 50 zł, dojazdy na basen, piłkę, karate - 200 zł, kieszonkowe - 100 zł, spłata raty za laptopa - 78 zł, netflix - 60 zł, telefon - 60 zł, okulista (1100 zł okulary + 130 zł wizyta) - 100 zł, fryzjer - 50 zł, zakup łóżka - 160 zł ( 1898 zł), wyjazdy wakacyjne, weekendowe, zimowe, atrakcje - 400 zł ( 4800 zł rocznie), udział w kosztach utrzymania mieszkania – 600zł. co łącznie stanowi miesięczną kwotę 3378 zł. Matka powoda dysponuje w skali miesiąca kwotą 4200 zł miesięcznie w tym kwotą 500 zł tytułem świadczenia wychowawczego.

dowód: pozew wraz z załącznikami k. 3 – 52,

Pozwany A. L. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł:

- o oddalenie powództwa w całości,

- zasądzenie od powoda na przecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając zajęte stanowisko w sprawie pozwany podał m.in., że nie tylko w Polsce nastąpił wzrost inflacji, inflacja dotknęła także Wielką Brytanie, w której pozwany mieszka od 2020 roku.

Pozwany zaprzecza, ażeby poza alimentami nie przekazywał dziecku żadnych pieniędzy. Z uwagi na fakt, że pozwany posiada swoje centrum życiowe w Wielkiej Brytanii, na co dzień nie spędza czasu z synem. Jednakże, gdy pozwany przebywa w Polsce spotyka się z synem, oraz zabiera dziecko na zakupy i kupuje dziecku, to, co jest mu potrzebne.

Matka małoletniego powoda próbuje przedstawić pozwanego w złym świetle, jako rodzica, który nie chce wywiązywać się z obowiązku alimentacyjnego i który nie uczestniczy w partycypacji w dodatkowych potrzebach dziecka. Dzieje się tak, ponieważ rodzice małoletniego nie mają najlepszych relacji. Nie jest prawdą, że pozwany nie chciał zakupić roweru synowi. To różnica zdań rodziców w zakresie konieczności zakupu nowego roweru dla małoletniego spowodowała wyciągniecie przez matkę dziecka takich wniosków. Pozwany uważa, że dziecko może korzystać z roweru, który został zakupiony wcześniej. Pozwany potwierdza, że nie dołożył do zakupu okularów dla syna, ale jedynie z tego powodu, że matka dziecka nie konsultuje z nim dodatkowych wydatków. Pozwany nie jest przeciwny dzieleniu się dodatkowymi kosztami, ale chciałby mieć prawo do wiadomości o tym, że taka potrzeba występuje. Pozwany nie dołożył do okularów, chcąc zmusić matkę dziecka, do tego, aby po prostu informowała pozwanego o tym, co dziecku jest potrzebne. Pozwany ma kontakt z dzieckiem, zna jego potrzeby, interesuje się jego sprawami, więc nie rozumie, dlaczego pozwany jest pomijany w procesach decyzyjnych dotyczących dziecka. Zdaniem pozwanego zawyżony został przez stronę powodową koszt wyżywienia. Zdaniem pozwanego koszt wyżywienia chłopca w podobnym wieku, wynosi około 500 złotych. Koszt zakupu odzieży i obuwia syna kształtuje się na poziomie 200 -250 złotych miesięcznie. Pozwany nie kwestionuje kosztu zajęć z piłki nożnej oraz kosztów związanych z wyjściem na basen. Pozwany kwestionuje wysokość raty kredytu za laptopa, albowiem rata ta dotyczy laptopa, którego, na co dzień używa matka małoletniego. Laptop nie został zakupiony dla syna, a dla jego matki. Syn ma już laptopa, który aktualnie zepsuł się i jest naprawiany przez pozwanego. Pozwany kwestionuje występowanie miesięcznej potrzeby opłat za netfliks. Potrzeba ta również zdaje się być potrzebą matki, a nie dziecka. Z pewnością dziecko raz na jakiś czas ogląda programy czy też filmy, które znajdują się na platformie netfliks, ale wskazać należy, że nie jest to usprawiedliwiona potrzeba dziecka. Zakup łóżka nie jest usprawiedliwioną potrzebą dziecka występującą, co miesiąc, którą należy brać pod uwagę przy ustalaniu obowiązku alimentacyjnego. Pozwany kwestionuje wysokość kosztów związanych z wyjazdami dziecka. Kwota 4.800 złotych rocznie, na rzecz dziecka, w wieku syna stron, jest znacznie zawyżone i nieuzasadniona Pozwany nie wyjeżdża na wakacje i nie stać go na finansowanie wyjazdów zagranicznych dziecka. Pozwany kwestionuje także udział małoletniego syna w kosztach utrzymania mieszkania, tak jak zostało to zaprezentowane w pozwie. Matka małoletniego powoda nie wspomniała, że wraz z nią oraz dzieckiem mieszka jej partner P. O.. Nie sposób dać wiarę matce małoletniego powoda, że na życie pozostaje jej kwota 200 złotych miesięcznie. Za taką kwotę nie mogłaby żyć. Nie byłaby w stanie zaspokoić chociażby najważniejsze z potrzeb, jaką jest zakup żywności. Pozwany pracuje za granicą, w tej samej firmie, w której pracował, gdy ustalono obowiązek alimentacyjny. Pozwany zarabia, co miesiąc w granicach od 1.621 (grudzień)- (...) (styczeń) funtów.

Miesięczne koszty utrzymania pozwanego to: kwoty podane w funtach

- abonament za (...)

- rata za kredyt - 165,19;

- Internet-30;

- Ubezpieczenie AGD - 11,75;

- Ubezpieczenie na życie - 25,44;

- Ubezpieczenie auta - 80,93;

- Dojazd do prac- 80,00;

- Alimenty na rzecz syna -120,00;

- Wyżywienie - 309,00;

- Fryzjer-30,00;

- Lekarstwa - 20,00;

- Opłata za mieszkanie oraz prąd, woda, śmieci - 700,00;

- Ubrania - 80,00;

- Kosmetyki- 20,00;

W przypadku, gdyby strona powodowa kwestionowała wysokość kosztów utrzymania pozwanego, pozwany podał, że załączy potwierdzenia przelewów bankowych za w/w koszty utrzymania oraz przedłoży umowę najmu. Pozwany podniósł, że nie zaszły po jego stronie żadne nowe okoliczności, które skutkować mogłyby wzrostem jego możliwości zarobkowych. Wystąpiła sytuacja, która wpływa na ocenę jego możliwości alimentacyjnych, która nie występowała dotychczas, a która przemawia za obniżeniem obowiązku alimentacyjnego. Pozwany nie chce jednak występować z pozwem do sądu przeciwko własnemu synowi. Pozwany mieszka z partnerką V. M., która znajduje się w 6 miesięcy ciąży. Pozwany planuje zawrzeć z nią związek małżeński. Gdyby strona powodowa kwestionowała ten fakt, na terminie rozprawy przedłożona zostanie karta ciąży, która stanowić będzie dowód twierdzeń pozwanego. Zdaniem pozwanego strona powodowa nie wykazała, aby poza inflacją, nastąpił wzrost kosztów utrzymania. Oceniając wzrost inflacji zasadnym byłoby podwyższenie obowiązku alimentacyjnego o 100 złotych, jednak w okolicznościach zmiany sytuacji życiowej pozwanego, zasadnym staje się oddalenie pozwu w całości, bowiem wobec pozwanego powstał obowiązek alimentacyjny względem drugiego dziecka.

Pozwany podniósł, że do pozwu załączona została Faktura Vat za namiot, pozwany kwestionuje, aby był to zakup przeznaczony dla syna. Dokumenty załączone do pozwu nie wykazały, aby koszt utrzymania małoletniego kształtował się na poziomie kwoty 3378 złotych miesięcznie.

dowód: odpowiedź na pozew k. 64 – 68,

Sąd Okręgowy w Toruniu w sprawie C I 662/20 wyrokiem z dnia 9 lutego 2021r. rozwiązał małżeństwo powódki M. L. (2) z domu B. oraz pozwanego A. L. (2) przez rozwód bez orzekania o winie. Sąd pozostawił wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim M. L. (1) urodzonym (...) w B. powódce, a władzę rodzicielską pozwanego ograniczył do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka. Sąd ustalił, że miejsce zamieszkania małoletniego M. L. (1) jest przy matce. Sąd Okręgowy w pkt V wyroku zobowiązał obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna i tytułem udziału pozwanego w kosztach utrzymania dziecka zasądził od pozwanego A. L. (1) na rzecz małoletniego M. L. (1) alimenty w kwocie 600,00 zł (sześćset złotych) miesięcznie, płatne z góry do rąk powódki M. L. (2) do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminu płatności, począwszy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku, a powódkę zobowiązuje do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania małoletniego dziecka stron.

Wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu uprawomocnił się 17 lutego 2021r.

(dowód: odpis wyroku k. akta Sądu Okręgowego I C 662/20)

Na dzień wydania wyroku o rozwód tj. 9 lutego 2021r.

Na rozprawie w dniu 9 lutego 2021r. strony zgodnie ustaliły kwotę alimentów ojca na syna w wysokości 600zł miesięcznie. Matka zeznała, że małoletni syn uczęszczał na zajęcia z piłki nożnej, których koszt miesięczny wynosił 70zł i basen, którego koszt wynosił 60zł miesięcznie. Z uwagi na pandemię zostały zawieszone zajęcia z języka angielskiego, na które również małoletni uczęszczał wcześniej. Małoletni korzystał z pomocy psychologa. M. L. (1) uczęszczał do IV klasy szkoły podstawowej, był wzorowym uczniem. Z uwagi na pandemię nauka odbywała się zdalnie. Z ojcem, który przebywał za granicą małoletni miał kontakt przez meesngera. M. B. wówczas L. miała ukończone 36 lat. Była nauczycielem wychowania przedszkolnego. Otrzymywała wynagrodzenie w kwocie od 3000 do 3500zł netto.

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 29 stycznia 2021r. podał, że pracuje dorywczo w Anglii. Podał, że jego średniomiesięczne wynagrodzenie to 800 – 1100 funtów miesięcznie.

(dowód: akta sprawy o rozwód Sądu Okręgowego w Toruniu I C 662/20 w tym za zaświadczenie o wynagrodzeniu powódki, zeznania powódki, odpowiedź na pozew pozwanego)

Na dzień dzisiejszy:

M. B. ma lat 38. Z wykształcenia jest pracownikiem socjalnym, nauczycielem wychowania przedszkolnego. Okoliczności, które podała w pozwie podtrzymała i uczyniła swoimi zeznaniami. Okoliczności podane przez stronę powodową w pozwie Sąd czyniła swoimi zeznaniami.

Matka powoda zatrudniona jest nadal w Przedszkolu Samorządowym w J. i otrzymuje wynagrodzenie 3300zł netto oraz dodatkowe kwoty w zależności ile ma nadgodzin – jak ma nadgodziny to otrzymuje kwotę 3500zł. Pracuje, jako nauczyciel dyplomowany wychowania przedszkolnego. Małoletni M. ma ukończone 13 lat. Chłopiec jest w okresie dojrzewania, szybko rośnie. Małoletniemu pogarsza się wzrok a aktywnie uprawia sport, więc musi też mieć okulary sportowe. Wyżywienie miesięczne małoletniego to koszt 700zł. Co miesiąc małoletni korzysta z pomocy psychologa, co miesiąc uczestniczy w zajęciach na basenie, czynnie uprawia piłkę nożną, karate i uczęszcza na siłownię. Zasądzone przez Sąd Okręgowy alimenty pozwany płaci i nie wspiera dziecka żadną inną dodatkową kwotą. Raz w roku pozwany przyjeżdża na 5-7 dni do Polski i zabiera na kilka godzin syna. M. B. nie ma żadnego kontaktu z pozwanym, który na chwilę obecną zablokował ją w mediach społecznościach, zablokował jej telefon. Wcześniej matka powoda miała z pozwanym kontakt przez media społecznościowe typu M. i prosiła go o współpracę, dołożenie się finansowo do okularów, roweru syna. Wymiana okularów u dziecka jest koniecznością, a kontrola wzroku jest, co pół roku. Ostatni rower powód otrzymał, gdy miał 5 lat. Pozwany odmówił wsparcia finansowego w kupnie nowego roweru. Telewizja, z jakiej korzysta małoletni powód to platforma N. zakupiona na jego prośbę. Matka powoda nie mieszka z partnerem. Pozwany nie wyraża zgody, aby małoletni powód miał paszport. Matka powoda opłaciła małoletniemu obóz. Obóz jest pod koniec lipca na 10 dni, jego koszt to kwota 2500zł. Jest, to obóz paintballowy-laserowy, to jest obóz typowo młodzieżowy. Z rodzicami swojego kolegi małoletni M. wyjeżdża na początku lipca do Chorwacji. Matka powoda nie opłaca wyjazdu tylko da dziecku pieniądze na wydatki - 1000zł. Pozwany od października zeszłego roku naprawia synowi uszkodzony laptop. Zaszła konieczność, aby matka dziecka zakupiła synowi drugi laptop. Na zajęcia sportowe małoletni M. uczęszcza od 5-tego roku życia i obecnie prócz, pływania, piłki nożnej dodatkowo ćwiczy na siłowni, której koszt wynosi 150zł na miesiąc.

(dowód: zeznania M. B. k. 72v. – 73)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań M. B. k. 72v. – 73,

dokumentów złożonych przez stronę powodową:

odpis wyroku rozwodowego k. 8, potwierdzenia płatności za psychologa, wiadomości sms do pozwanego, potwierdzenie płatności rat za laptopa, potwierdzenie płatności N., potwierdzenie płatności składek za basen i piłkę nożną, potwierdzenia płatności za doładowanie telefonu, potwierdzenie płatności za wizytę okulistyczną, potwierdzenie płatności kieszonkowego, faktura za narożnik, bilety (...), potwierdzenie płatności za wycieczkę na R. oraz biletów lotniczych, faktura za namiot, faktura za rower, faktura za okulary, potwierdzenie płatności za sprzęt komputerowy, potwierdzenia płatności czynszu, doładowanie energii elektrycznej, faktury i potwierdzenia płatności za paliwo k. 9 – 52,

- akt sprawy Sądu Okręgowego w Toruniu I C 662/20.

Sąd zważył, co następuje:

Prawdziwości dokumentów ich odpisów i kserokopii strona pozwana nie kwestionowała, a podniosła jedynie zasadność wykazywanych wydatków. Pozwany zarzucił, że przedłożone koszty są zawyżone, czemu Sąd nie dał wiary. Sąd podzielił, zeznania matki powoda wykazujące na konieczność podwyższenia alimentów. Mając wyłącznie sytuację materialną pozwanego Sąd nie zasądził całości dochodzonej kwoty. Sąd w całości dał wiarę, co do wykazanych przez matkę wydatków na dziecko i uczynił je swoimi ustaleniami.

W ocenie sądu przedstawicielka ustawowa była szczera zeznając na okoliczność sytuacji osobistej, majątkowej dziecka i swojej.

Obowiązek alimentacyjny pozwanego był bezsporny. Obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu środków utrzymania, a w razie potrzeby także środków wychowania. O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego (art. 135 kro.) oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

W związku z tym, że pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia, ich rodzaj i rozmiar jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje.

Natomiast zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza treść art. 96 kro., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka. W myśl tej dyrektywy wyrażonej w uchwale SN z dnia 16.12.1987r. (III CZP 91/86) rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego).

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Sądu od ostatniego orzeczenia alimentów usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda nie są w wystarczającym stopniu zaspokojone przez ojca.

Zakres świadczeń alimentacyjnych w myśl art. 135 § 1 k.r.o. zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przy czym odnośnie przesłanki majątkowych możliwości zobowiązanego oceny należy dokonywać nie z punktu widzenia rzeczywiście posiadanych i uzyskiwanych środków, lecz potencjalnych możliwości zobowiązanego w tym zakresie przy uwzględnieniu należytej staranności z jego strony, podejmowanych przez niego działań i zachowań. W myśl art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego.

Całkowity ciężar wychowania dziecka spoczywa na jego matce. Tym samym Sąd nie podzielił zarzutu pozwanego, że przyczynia się do bieżącego wychowania dziecka. Sporadyczny kontakt z dzieckiem za pomocą komunikatorów oraz kilkugodzinny pobyt na rok z dzieckiem nie jest przyczynianiem się do wychowywania dziecka. Pozwany jest osobą, która nie wspiera syna w codziennym życiu. Z jednej strony pozwany żąda od jego matki szczegółowych informacji, konsultowania i rozliczania się z zakupionych rzeczy bądź planowanych dla syna z drugiej strony nie chce mieć kontaktu z matką syna, bo zablokował jej telefon do kontaktu. Niezbędny do edukacji dla syna laptop przetrzymuje przez kilka miesięcy z zamiarem naprawy, ale w zamian nic innego nie proponuje synowi. Mieszka poza granicami Polski a wstrzymuje możliwość wyrobienia synowi paszportu.

Zgodnie z przepisem art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany umowy bądź orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. A zatem gdy zmienią się usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentów oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego do ich łożenia można żądać podwyższenia alimentów. Dokonując pod tym kątem oceny okoliczności przedmiotowej sprawy uznać należy, że zaistniały podstawy do częściowego podwyższenia alimentów należnych od pozwanego na rzecz jego małoletniego dziecka. Wysokość ostatnich alimentów należnych od pozwanego ustalana była dwa lata temu a więc w nieco odmiennym stanie faktycznym i w innych realiach społecznych, w których funkcjonował chłopiec. Nie trzeba specjalnych dowodów na okoliczność, że rozwój dziecka psycho – fizyczny generuje większe koszty utrzymania. Dobro dziecka jest w całej tej sprawie najważniejsze. Dbanie o dobro wspólnego dziecka powinno mieć pierwszeństwo przed wszelkimi konfliktami czy poróżnieniami między rodzicami. Matka M. L. (1) stwarza mu odpowiedni standard życia, bardzo jest zaangażowana w jego stan zdrowia, edukacji, rozwój pasji, jaką jest sport. M. B. otrzymuje 3500zł netto uwzględniają już pracę w nadgodzinach. Jest to kwota, która nie wzrosła od jej ostatniego wynagrodzenia sprzed dwóch lat. Nie ma dodatkowego wynagrodzenia a jedynie wsparcie ma małoletni powód w świadczeniu wychowawczym. W sposób szczery, rzeczowy wręcz drobiazgowy przedstawiła potrzeby syna i ich wspólną sytuację materialną.

Pozwany nie ma obowiązku ponoszenia w całości kosztów standardu życia, jaki stworzyła matka dziecku, ale dziecko ma prawo do życia na równej stopie życiowej swoich rodziców. Porównując treść pism procesowych, (bo w żadnych z procesów pozwany nie stawił się na rozprawę celę złożenia zeznań) wynika, że wynagrodzenie pozwanego wzrosło z kwot 800 – 1100 funtów do kwot jak podał (...) (grudzień), (...) funtów (w styczniu).

Stanowisko pozwanego na okoliczność swojego źródła dochodu było bardzo zachowawcze. Ostatnio podał, że pracuje się dorywczo to bardzo ogólnikowe stworzenie i wręcz jest to unikanie wykazywania swoich całkowitych faktycznych dochodów a obecnie mówi, że cały czas pracuje w tej firmie nawet nazwy firmy nie podaje. Pozwany akcentował, że ma nową rodzinę i będą mieli dziecko, więc ma źródła utrzymania, aby rodzinę utrzymać, co bardzo akcentował, a Sąd odebrał, że czyni to z troską o aktualną rodzinę.

Można spierać się czy faktycznie dokładnie tyle wydaje matka na wyżywienie dziecka oraz czy wychowawcze jest ze strony pozwanego ograniczanie dziecku wypoczynku w postaci wyjazdów skoro jak przyznał on sam nie korzysta z wyjazdów urlopowych. Można też się spierać czy faktycznie w każdym miesiącu kupuje ubrania, trzeba jednak mieć na uwadze, na co wskakuje doświadczenie życiowe, że w zależności od sezonu pogodowego, innych okoliczności mogą te kwoty stanowić większy bądź mniejszy wydatek, podobnie z kosztami różnych wyjazdów, czy koszty utrzymania w domu.

W ocenie Sądu pozwany ma większe możliwości zarobkowe niż tylko, które wynikały z jego zajętego stanowiska. Tak, więc - w ocenie Sądu - pozwany faktycznie ma możliwości zarobkowe, aby łożyć na dziecko na dzień dzisiejszy alimenty większe o kwotę o 400 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy cytowanych przepisów orzekł jak w pkt 1 wyroku oraz a contrario w pkt. 2).

O pkt 3) i 4) orzekł na mocy art. 98 kpc i 108 §1 kpc oraz mając na uwadze wysokość zasądzonych alimentów § 2 pkt. 3) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22.10.2015r.§2 pkt. 3) przyjmując za wartość sporu część wygraną przez stronę powodową.

Wyrokowi w punkcie 5 Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności - po myśli art. 333 § 1 pkt.1) kpc.



Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność

Kierownik sekretariatu

III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich

mgr K. J.





































































KLAUZULA WYKONALNOŚCI

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej dnia 15 czerwca 2023r Sąd Rejonowy w Brodnicy stwierdza, że niniejszy tytuł uprawmnia do egzekucji w całości/ w zakresie punktu 1) oraz poleca wszystkim organom, urzędom oraz osobom, których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonały, a gdy o to prawnie będą wezwane udzieliły pomocy.

Orzeczenie podlega wykonaniu jako natychmiast wykonalne/prawomocne.

Tytuł wykonawczy wydano pelnom. A.. M. G. na wniosek/ z urzędu.

Przy wydaniu niniejszego tytułu wykonawczego pobrano opłat kancelaryjnych ……

Przyznać kwotę zł ( złotych)

Powód: PESEL (...)

Pozwany: PESEL (...)





Sędzia Sądu Rejonowego

Marzena Sirokos













Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Jastrzembska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Brodnicy
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Marzena Sirokos
Data wytworzenia informacji: