Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Protokolant:	sędzia Iwona Dzięgielewska Paweł Wrzesień

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2020 r. w Warszawie

sprawy A. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

z udziałem zainteresowanego (...) S.A. w N.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania A. N.

od decyzji z dnia 25 stycznia 2018 r. nr (...)

od decyzji z dnia 02 sierpnia 2018 r. nr (...)

o zasiłek chorobowy

1.zmienia zaskarżoną decyzję z 25 stycznia 2018 r., w ten sposób że przyznaje A. N. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 26 listopada 2017 roku do dnia 2 lutego 2018 roku;

2.zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 02 sierpnia 2018 r. w ten sposób, że ustala otwarcie nowego okresu zasiłkowego od dnia 5 lutego 2018 roku oraz przyznaje A. N. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 12 marca 2018 roku do 4 maja 2018 roku;

3. zasądza od zainteresowanego (...) S.A. w N. na rzecz odwołującej się A. N. kwotę 360 zł( trzystu sześćdziesięciu złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4. zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz odwołującej się A. N. kwotę 360 zł( trzystu sześćdziesięciu złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

VI U 92/18

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2018 r. wpłynęło odwołanie A. N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 25 stycznia 2018 r. znak: (...) przedmiocie odmowy prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od dnia 26 listopada 2017 r. do dnia 2 lutego 2018 r.W uzasadnieniu odwołująca się wskazała, że choroba psychiczna na jaką cierpiała do dnia 27 października 2017 r. nie ma związku z chorobą związaną z operacją powłok brzusznych. Schorzenia te zbiegły się jedynie w czasie. Były to dwa zupełnie inne okresy zasiłkowe (odwołanie k.1-2).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania. Organ rentowy podniósł, że w wyniku przeprowadzonego postępowania lekarz orzecznik w opinii lekarskiej z dnia 10 stycznia 2018 r. ustalił, że odwołująca się po dniu 27 października nie odzyskała zdolności do pracy z powodu schorzeń psychiatrycznych (F33), zaś pozostałe schorzenia E66 i E65 to schorzenia współistniejące, które mogą nasilać objawy F33. Wobec powyższego wszystkie okresy niezdolności do pracy należało zliczyć do jednego okresu zasiłkowego, co w konsekwencji spowodowało wyczerpanie tego okresu w całości w dniu 25 listopada 2017 r. (odpowiedź na odwołanie k.9).

Postanowieniem z dnia 16 maja 2018 r. Sąd zawiadomił o toczącym się postępowaniu (...) S.A. w N. informując o możliwości przystąpienia do postępowania w charakterze zainteresowanego (postanowienie k. 22v).

W dniu 31 sierpnia 2018 r. odwołująca się wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 2 sierpnia 2018 r. znak: (...), którą to decyzją organ rentowy odmówił prawa do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od 5 lutego 2018 r. i odmówił prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od dnia 12 marca 2018 r. do 4 maja 2018 r (odwołanie k. 1 akt o sygn VI U 290/18).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego i w oparciu o dokumentację medyczną stwierdzono, że wskazane niezdolności do pracy od 26 maja 2017 r. Z przerwami do 4 maja 2018 r. spowodowane były schorzeniami współistniejącymi i podlegają zliczeniu w jeden okres zasiłkowy. Oznacza to że okres zasiłkowy wynoszący 182 dni został wykorzystany w dniu 25 listopada 2017 r. i dlatego odwołująca się nie ma prawa do świadczeń od 26 listopada 2017 r. do 2 lutego 2018 r. oraz od 5 lutego 2018 r. do 9 marca 2018 r. i od 12 marca 2018 r. do 4 maja 2018 r. (odpowiedź na odwołanie k. 4- 4v akt rentowych).

Postanowieniem z dnia 12 października 2018 r. Sąd połączył obie spawy w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (postanowienie k. 7 akt o sygn VI U 290/18).

Odwołująca się w toku postępowania podtrzymała swoje stanowisko w sprawie. Wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w potrójnej stawce (protokół k. 244).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się do dnia 30 kwietnia 2018 r. zatrudniona była w (...) S.A. w N. jako kierownik produkcji. Z wykształcenia jest inżynierem produkcji i magistrem zarządzania. Na skutek trudnej atmosfery w miejscu pracy doszło do wystąpienia zaburzeń na tle psychicznym. Odwołująca cierpiała na otyłość, maksymalnie ważyła nawet 140 kg.

Od dnia 26 maja 2017 r. do dnia 27 października 2017 r. odwołująca się przebywała na zwolnieniu lekarskim psychiatrycznym (kod F33 - zaburzenia depresyjne nawracające). Odwołująca się odbyła następujące wizyty psychiatryczne lecząc się u lekarza P. M. prowadzącego indywidualną praktykę lekarską. W dniach 12 maja 2017 r. - stwierdzono maskowaną depresję, objawy lękowe, wdrożono leczenie. W dniu 25 maja 2017 r. odnotowano płaczliwość, adnotacja o niedziałaniu leków. W dniu 22 czerwca 2017 r. skarżyła się na napięciowe bóle głowy, izolowała się, nie chciała wracać do pracy. Rozpoznano F3, zlecono lek E.. W dniu 19 września 2017 r. lekarz odnotował przygnębienie, samotność, obojętność, nadal samoizolacja w domu. Zaznaczono, że konieczna jest opieka psychologa. Na wizycie w dniu 4 października odnotowano napęd i nastrój obniżony, rezygnacyjne myśli. W dniu 16 październik 2017 r. stan pacjentki nie uległ wyraźnej zmianie. Podczas wizyty kontrolnej w dniu 27 października 2017 r. lekarz stwierdził, że jest ona już zdolna do pracy i wystawił zaświadczenie o braku przeciwskazań do pracy na dotychczasowym stanowisku (dokumentacja medyczna - akta rentowe; dokumentacja medyczna z prywatnej praktyki lekarskiej psychiatrycznej k. 73-85.

Następnie po dwudniowej przerwie od dnia 30 października 2017 r. do 27 listopada 2017 r. przebywała na kolejnym zwolnieniu lekarskim z kodem L98 - inne choroby skóry i tkanki podskórnej. W okresie od 29 października 2017 r. do 12 listopada 2017 r. przebywała w Oddziale (...) Plastycznej Szpitala (...) z rozpoznaniem - nadmiar tkanek w okolicach brzucha, łuszczyca leczona. Przeszła planową operację, bez powikłań. Od 30 października 2017 r. do 27 listopada 2018 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z kodem L98 - inne choroby skóry. Kolejna hospitalizacja odbyła się w okresie od 2 grudnia 2017 r. do 11 grudnia 2017 r. z powodu zmian zapalnych w obrębie powłok brzusznych po przeprowadzonej plastyce, rewizja rany. Od dnia 28 listopada 2017 r. do 2 lutego 2018 r. pozostawała na zwolnieniu lekarskim z kodem E66, 65 - otyłość, otyłość miejscowa (dokumentacja medyczna akta rentowe; dokumentacja lekarska k. 3-8).

W dniu 20 listopada 2017 r. płatnik składek wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie okresu zasiłkowego.

W dniu 1 lutego 2018 r. Psychiatra P. M. odnotował w karcie choroby, że odwołująca się ma nawrót depresji od 2 tygodni. Ponownie zlecono lek E., przerwany w listopadzie 2017 r. W okresie od 15 lutego 2018 r.do 18 lutego 2018 r. była hospitalizowana w Szpitalu (...) na Oddziale O. Laryngologii z rozpoznaniem skrzywienia przegrody nosa i przerostu dolnej małżowiny nosowej. Wykonano septokonchoplastykę i wystawiono zwolnienie lekarskie od 5 lutego 2018 r. do 14 lutego 2018 r. (J01 - ostre zapalenie zatok przynosowych) oraz od 15 lutego 2018r. do 9 marca 2018 r. (J34 - inne schorzenia nosa i zatok przynosowych) (dokumentacja lekarska k. 3-8).

W opinii z dnia 10 stycznia 2018 r. lekarz orzecznik ZUS wskazał, że na podstawie pozyskanej dokumentacji medycznej ubezpieczona z najwyższym prawdopodobieństwem nie odzyskała zdolności do pracy po dniu 27 października 2017 r. z powodu F33. Natomiast F66/65 jest schorzeniem współistniejącym i może nasilać objawy F33. Wskazał na celowość kontroli wykorzystywania (...) (opinia k. 18).

Decyzją z dnia 25 stycznia 2018 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od dnia 26 listopada 2017 r. do dnia 2 lutego 2018 r. Organ rentowy uznał, że odwołująca się po dniu 27 października 2017 r. nie odzyskała zdolności do pracy z powodu schorzenia oznaczonego symbolem F33, a schorzenia oznaczone symbolami E66 i E65 są schorzeniami współistniejącymi, które mogą nasilać objawy F 33. Wszystkie okresy niezdolności należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego (decyzja - akta rentowe).

Decyzją z dnia 2 sierpnia 2018 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił prawa do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od 5 lutego 2018 r. i odmówił prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od dnia 12 marca 2018 r. do 4 maja 2018 r. Organ rentowy uznał, że odwołująca się po dniu 27 października 2017 r. nie odzyskała zdolności do pracy z powodu schorzenia oznaczonego symbolem F33, a schorzenia oznaczone symbolami E66 i E65 są schorzeniami współistniejącymi, które mogą nasilać objawy F33. Wszystkie okresy niezdolności należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego (decyzja k. 29).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, aktach rentowych, na podstawie opinii biegłych: psychiatry M. L. k. 39-41, psychiatry S. K. k. 104-107 i jego opinii uzupełniającej k. 134-137, opinii chirurga k. 178-179, opinii otolaryngologa k. 203-204 oraz na podstawie zeznań odwołującej się k. 243-244 e - protokół (...) (...)

Autentyczności i treści dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała toteż Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy w sprawie. Zeznania odwołującej się korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie jako uzasadnione zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestię uprawnień do zasiłku chorobowego reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2020 r. poz. 870).

Zgodnie z art. 6 ust 1 w/w ustawy zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zgodnie z art. 8 w/w ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 9 ust 1 i 2 w/w ustawy do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego okresem zasiłkowym, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej, a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

W myśl wyżej powołanych przepisów do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Po wyczerpaniu 182 dni okresu zasiłkowego, jeżeli dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy, ubezpieczonemu może zostać przyznane świadczenie rehabilitacyjne na okres do 12 miesięcy kalendarzowych.

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2008 r. (II UK 86/09 OSNP 2010/9-10/124) pojęcia „ta sama choroba” użytego w art. 9 ust 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który – choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne – stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu. Poprzez pojęcie choroby współistniejącej klasyfikuje się wielochorobowość - więcej niż jedna choroba, na którą w momencie zdiagnozowania cierpi ubezpieczony. Sytuacja, w której w jednym czasie występują objawy chorób z różnych układów, z uwzględnieniem, że przebieg jednego schorzenia może powodować nasilenie objawów innej choroby.W przypadku przyznania, bądź odmowy przyznania prawa do zasiłku chorobowego istotne jest przede wszystkim ustalenie, że okres poprzedniej niezdolności do pracy został zakończony odzyskaniem zdolności do pracy. De facto wydanie rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie sprowadzało się do ustalenia czy odwołująca się odzyskała zdolność do pracy po dniu 27 październik 2017 r. Z przyczyn psychiatrycznych oraz po dniu 2 lutego 2018 r. z przyczyn chirurgicznych.

Z uwagi na fakt, że wydanie orzeczenia w sprawie wymagało wiedzy specjalistycznej, postanowieniem z dnia 22 maja 2018 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry w celu ustalenia czy osoba odwołująca się po dniu 27 października 2017 r. odzyskała zdolność do pracy dotychczas wykonywanej oraz czy niezdolność do pracy od dnia 30 października 2017 r. do 27 listopada 2017 r. była spowodowana tą samą chorobą co 27 października 2017 r. (postanowienie k. 25).

W opinii z dnia 5 sierpnia 2018 r. biegła psychiatra wskazała, że akta nie zawierały dokumentacji leczenia psychiatrycznego, poza zaświadczeniem z rozpoznaniem F33 o braku przeciwskazań do powrotu do pracy na obecne stanowisko. Rozpoznała u odwołującej się przebyte zaburzenia depresyjne o charakterze adaptacyjnym na skutek niekorzystnej sytuacji zawodowej. Biegła wskazała, że po dniu 27 październik 2017 r. była zdolna do pracy zawodowej. Proces leczenia został zakończony, odstawiła leki psychotropowe. Kolejna niezdolność do pracy od 30 października 2017 r. do 27 listopada 2017 r. była spowodowana koniecznością przeprowadzenia operacji usunięcia nadmiaru skóry z okolic brzucha oraz reoperacji. Niezdolność do pracy w tych okresach spowodowana była przez różne choroby (opinia biegłej psychiatry M. L. k. 39-41). Zainteresowany wniósł zastrzeżenia do opinii i o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej (pismo k.58).

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2018 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry w celu ustalenia czy osoba odwołująca się po dniu 27 października 2017 r. odzyskała zdolność do pracy dotychczas wykonywanej oraz czy niezdolność do pracy od dnia 30 października 2017 r. do 27 listopada 2017 r. była spowodowana tą samą chorobą co 27 października 2017 r. (postanowienie k. 90).

W opinii z dni 19 lutego 2019 r. biegły psychiatra S. K. wskazał, że na podstawie wystawionego zaświadczenia przez lekarza psychiatrę stwierdza, iż odwołująca się odzyskała po dniu 27 października 2017 r. zdolność do pracy. Natomiast niezdolność do pracy od dnia 30 października 2017r. do 27 listopada 2017 r. nie była spowodowana tą samą chorobą. Biegły wyjaśnił, że zaburzenia depresyjne nawracające rozpoznaje się jeżeli wcześniej był przebyty jeden łagodny lub ciężki epizod depresyjny trwający minimum 2 tygodnie i oddzielony jest od obecnego epizodu najmniej dwoma miesiącami wolnymi od jakichkolwiek istotnych przejawów zaburzeń nastroju. Zaburzenia adaptacyjne występują w 1 miesiącu od narażenia na rozpoznawalny stresor psychospołeczny, którego natężenie nie było ani niezwykłe ani nie miło cech katastrofy. Osoba przejawiająca zaburzenia o cechach charakterystycznych dla którejś z form zaburzeń afektywnych z wyjątkiem urojeń i omamów, zaburzeń wymienionych w F40-48 (zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną). Występują krótkie reakcje depresyjne, reakcje depresyjne przedłużone, mieszane, lękowo - depresyjne oraz głównie z zaburzeniami emocji lub zachowania. Zaburzenia adaptacyjne i depresyjne nawracające są ze sobą powiązane. U odwołującej się zaburzenia depresyjne ujawniły się w maju 2017 r. i trudno z uwagi na podobny charakter zaburzeń zróżnicować powyższe dolegliwości wg czasu ich powstania. Lek przyjmowany przez nią o nazwie E. działa objawowo antydepresyjnie i była możliwa związana z tą terapią poprawa stanu zdrowia odwołującej się. Lek ten nie powoduje powstania cukrzycy, ale u pacjentów cukrzycowych może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych (opinia psychiatry k. 104-107). Zainteresowany zakwestionował opinię biegłego wskazując, że jest ona sprzeczna ze zgromadzoną dokumentacją (pismo k. 118-119). Organ rentowy nie wnosił uwag do opinii (pismo k. 130).

W dniu 24 kwietnia 2019 r. biegły psychiatra złożył opinię uzupełniającą. Biegły odniósł się szczegółowo do zapisów z dokumentacji medycznej psychiatry P. M., leczącego odwołującą się. Podtrzymał opinię główną ponownie wyjaśnił na czym polegają: zaburzenia adaptacyjne i depresyjne nawracające. Wskazał, że jest możliwa znacząca poprawa stanu odwołującej się pomiędzy 3 a 27 października 2017 r. na tyle by odzyskać zdolność do pracy. Nie ma żadnych danych by wnioskować, że stan psychiczny był przyczyną powikłań pooperacyjnych na które odwołująca się chorowała od 4 grudnia 2017 r. I po lutym 2018 r. oraz schorzenie E65 i E 66 z rozpoznaniem otyłość. Lek E. można przyjmować przez wiele miesięcy, brak danych by mógł spowodować powikłania jakie wystąpiły u odwołującej się (opinia uzupełniająca k. 134-137). Zainteresowany ponownie zgłosił zarzuty wobec opinii biegłego (pismo k. 162). Organ rentowy nie wnosił uwag do opinii (pismo k. 165).

Postanowieniem z dnia 31 maja 2019 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego chirurga i laryngologa w celu ustalenia czy osoba odwołująca się po dniu po dniu 2 lutego 2018 r. odzyskała zdolność do pracy dotychczas wykonywanej z przyczyn chirurgicznych i czy niezdolność do pracy od dnia 5 lutego 2018 r. do 9 marca 2018 r. spowodowane były tą samą chorobą (postanowienie k. 166).

W opinii z dnia 19 sierpnia 2019 r. biegły chirurg wskazał, że po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną należy przyjąć, że w zakresie chirurgii aktualne zaawansowanie schorzeń nie naruszało sprawności organizmu w stopniu dającym podstawę do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy po dniu 2 lutego 2018 r. Po tym dniu odzyskała zdolność do pracy. Z uwagi na zastosowane symbole statystyczne choroby w okresie od 5 lutego do 9 marca 2018 r. J-01 (ostre zapalenie zatok) i J-34 (inne schorzenia nosa i zatok przynosowych) należy przyjąć, że wystawione zostały na tą samą chorobę (opinia chirurga k. 178-179). Organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego chirurga (protokół k. 223).

W opinii z dnia 30 października 2019 r. biegła otolaryngolog wskazała, że po dniu 2 lutego 2018 r. odwołująca się odzyskała zdolność do pracy z przyczyn schorzeń chirurgicznych. Następna niezdolność do pracy orzeczona przez lekarza laryngologa od dnia 5 lutego 2018 r. do 9 marca 2018r. była spowodowana schorzeniami laryngologicznymi, w tym przebytym zabiegiem operacyjny, to znaczy tą samą chorobą. Po dniu 9 marca 2018 r. odwołująca się odzyskała zdolność do pracy z przyczyn laryngologicznych. Schorzeń laryngologicznych nie można zaliczyć do schorzeń współistniejących ze schorzeniem psychiatrycznym ani schorzeniami chirurgicznymi. Nie mają one ze sobą związku przyczynowo skutkowego. Nie można także uznać, że schorzenie dermatologiczne - łuszczyca na która opiniowana jest leczona od wielu lat była powodem niezdolności do pracy z przyczyn schorzeń laryngologicznych i wykonanego zabiegu operacyjnego. Biegła wykonała opinię na podstawie analizy dokumentacji medycznej, bez badania odwołującej się, która dwukrotnie nie stawiła się na badanie lekarskie. Jednocześnie wskazała, że zawarta w aktach dokumentacja jest wystarczająca do sporządzenia opinii (opinia otolaryngologa k. 203-204).

W niniejszej sprawie - decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia miały opinie biegłych, które były ze sobą zgodne. Podkreślić bowiem należy, że Sąd nie dysponuje wiadomościami specjalnymi, które posiadają biegli. Zgodnie zaś z utrwalonym w tej mierze poglądem (...) N.̇szego - opinie biegłych lekarzy mogą być oceniane przez Sąd - wyłącznie przez pryzmat ich zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego oraz wiedzy powszechnej, wystarczające dla uznania bądź nie uznania opinii biegłego za przekonywającą (por. wyrok (...) N.̇szego z dnia 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, Lex nr 151656). Biegli w swych opiniach głównych, a drugi z psychiatrów także w opinii uzupełniającej bardzo dokładnie odnieśli się do się do schorzeń odwołującej, zgodni byli w zakresie odzyskania przez odwołującą się zdolności do pracy i otwarcia nowych okresów zasiłkowych. Sąd dokonując oceny całego materiału dowodowego uznał opinie biegłych za miarodajne, logiczne i spójne w istotnych szczegółach. Stąd też podzielił opinie w pełnej rozciągłości, albowiem są one jasne, rzeczowe, zawierają przekonujące oraz logiczne uzasadnienie sformułowanych w nich wniosków. Skoro zatem w wypadku ubezpieczonej w przedmiotowych okresach nie zaszły okoliczności do uznania, iż niezdolność do pracy w całym okresie została spowodowana tą samą chorobą, bądź chorobami współistniejącymi, nie sposób zaliczyć całego okresu do jednego okresu zasiłkowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 25 stycznia 2018 r. w ten sposób, że przyznał odwołującej się prawo do zasiłku chorobowego za okres od 26 listopada 2017 r. do dnia 2 lutego 2018 r. oraz zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 2 sierpnia 2018 r. w ten sposób, że ustalił otwarcie nowego okresu zasiłkowego za okres od 12 marca 2018 r. i przyznał jej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 12 marca 2018 r. do 4 maj 2018 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Odwołująca się była reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – radcę prawną, w związku z czym należało uwzględnić koszty zastępstwa procesowego, które Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 2 w zw. z § 15 ust 3 pkt 1 i 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) – 360 zł od zainteresowanego oraz 360 zł od organu rentowego.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji.