Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2024 r. w Warszawie

sprawy A. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania A. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 21 grudnia 2023 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do wyliczenia emerytury A. W. poczynając od 17 października 2023 r. uwzględnia okres zatrudnienia od 12 sierpnia 1991 r. do 13 maja 1994 r.

UZASADNIENIE

A. W. w dniu 7 lutego 2024r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 21 grudnia 2023r., znak: (...) zarzucając, że niesłusznie nie zaliczono mu okresu zatrudnienia w (...) (...) (...) i s-ka od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r. jedynie dlatego, że na pieczące zakładu pracy podpisała się osoba w zastępstwie. Ubezpieczony zaznaczył, że nie może przedstawić prawidłowo wystawionego świadectwa pracy, ponieważ firma nie istnieje od 1994r. i nie może znaleźć archiwum, w którym przechowywane są dokumenty. Równocześnie nie posiada świadków, którzy mogliby zaświadczyć o jego zatrudnieniu w ww. Przedsiębiorstwie. Wobec tego wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i uwzględnienie do wyliczenia emerytury spornego okresu (odwołanie z dnia 7 lutego 2024r., k. 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14 §)} 1 k.p.c., a uzasadniając przedstawione stanowisko wskazał, powołując się na art. 116 ust. 1 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, że do wniosku w sprawie przyznania świadczenia powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń oraz ich wysokość, określone w rozporządzeniu przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Następnie organ rentowy, odwołując się do brzmienia § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe, wymienił jakie środki dowodowe mogą potwierdzać okresy zatrudnienia. Równocześnie powołał się na § 27 i § 28 ust. 1 tego samego rozporządzenia, podkreślając, że dowody powinny być dołączone do wniosku w oryginale, a wyjątkiem od tej zasady jest to, że środkiem dowodowym w postępowaniu przed organem rentowym mogą być również poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów stwierdzających stan zdrowia oraz dotyczące okresów składkowych i nieskładkowych, a także wysokość wynagrodzenia, przychodu, dochodu i uposażenia przyjmowanych do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, wydawane przez jednostki upoważnione do przechowywania dokumentacji zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy. Ubezpieczonemu do stażu pracy organ rentowy nie uwzględnił okresu od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r., kiedy ubezpieczony miał być zatrudniony w (...) (...) (...) i s-ka, ponieważ w świadectwie pracy z dnia 13 maja 1994r. na pieczątce imiennej specjalisty ds. kadr podpisała się inna osoba niż ta, której pieczątka dotyczy (w zastępstwie), a PIT-11 za okresy styczeń – grudzień 1993r. i styczeń – maj 1994r. nie zawierają niezbędnych informacji, w szczególności o okresach nieskładkowych czy urlopach bezpłatnych. Z kolei angaż z 30 sierpnia 1991r. nie potwierdza końca okresu zatrudnienia. Natomiast z potwierdzenia uzyskanego przez organ rentowy wynika, że podmiot zatrudniający ubezpieczonego składał deklaracje bezimienne i to on powinien udzielić wszelkich informacji (odpowiedź na odwołanie z dnia 16 lutego 2024r., k. 4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. W., ur. (...), w okresie od 28 sierpnia 1978r. do 1 marca 1984r. zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) „(...) (...)” w N., gdzie od 15 września 1979r. pracował na stanowisku operatora (świadectwo pracy z 1 marca 1989r. - nienumerowane karty akt kapitałowych). W okresie od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) (...) (...) i s-ka. Przedsiębiorstwo zajmowało się budową gazociągów i produkcją pieców gazowych. A. W. pracował na stanowisku operatora koparki, przeważnie w delegacji w P., gdzie pracowały łącznie cztery osoby. W związku z tym miał sporadyczny kontakt z pracownikami biura. Prace wykonywał głównie na koparce, jednak jeździł również samochodem marki żuk, którym rozwoził piece. W zimie zajmował się izolowaniem rur. Po śmierci prowadzącego Przedsiębiorstwo, kierowała nim jego małżonka. Wówczas pojawiły się problemy z wypłatami dla pracowników. Ubezpieczony zakończył pracę z dniem 13 maja 1994r. Świadectwo pracy wystawione w tej dacie zostało zaopatrzone w pieczęć zakładu pracy oraz pieczątkę imienną specjalisty ds. kadr T. S., z tym że w zastępstwie za nią podpisała się inna osoba ( świadectwo pracy z 13 maja 1994r., k. 19 a.s., potwierdzenie zmiany stanowiska - uposażenia z dnia 30 sierpnia 1991r., k. 19 a.s., PIT-11 za okres od stycznia do grudnia 1993r. i PIT-11 za okres od stycznia do maja 1994r. wystawiony przez (...). (...) i S-ka, k. 19 a.s., zeznania ubezpieczonego, k. 38 a.s.).

W okresie od 24 maja 1994r. do 12 września 1994r. A. W. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna (zaświadczenie 3 września 2004r. - nienumerowana karta akt kapitałowych). Następnie od 13 września 1994r. do 30 czerwca 2001r. zatrudniony był w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., w wymiarze pełnego etatu, gdzie wykonywał pracę: robotnika transportu, dyspozytora, asystenta kierownika i kierownika (świadectwo pracy z 30 czerwca 2001r. – nienumerowana karta akt kapitałowych).

W dniu 2 października 2023r. A. W. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o emeryturę. Decyzją z 3 listopada 2023r., znak: (...) organ rentowy przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 17 października 2023r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26c ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wyniosła 3.408,20 zł (wniosek o przyznanie emerytury z 2 października 2023r., decyzja z dnia 3 listopada 2023r.- nienumerowane karty akt emerytalnych).

W dniu 8 grudnia 2023r. A. W. wniósł o ponowne obliczenie emerytury z uwzględnieniem przeliczonego kapitału początkowego, dołączając do wniosku m.in. dokument potwierdzenia zmiany stanowiska-uposażenia z (...) (...) (...) i s-ka oraz informacje o dochodach (PIT-11) za okres od stycznia do grudnia 1993r. i od stycznia do maja 1994r. (wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno-rentowego wraz z załącznikami - nienumerowane karty akt emerytalnych).

W dniu 20 grudnia 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, znak: (...)-2004, w której nie uwzględnił okresów: od 26 stycznia 1984r. do 1 marca 1984r. z uwagi na przebywanie ubezpieczonego na urlopie bezpłatnym, od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r. z uwagi na niespełnienie wymogów formalnych przez dokumenty złożone przez ubezpieczonego oraz od 20 maja 1994r. do 20 maja 1994r., wskazując, że okres zarejestrowania w Urzędzie Pracy bez prawa do pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie jest wymieniony w ustawie jako okres składkowy lub nieskładkowy (decyzja z dnia 20 grudnia 2023r. -nienumerowana karta akt kapitałowych). Następnie w decyzji z 21 grudnia 2023r., znak: (...) organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury ubezpieczonego, uwzględniając kapitał początkowy ponownie wyliczony w decyzji z 20 grudnia 2023r. Wysokość emerytury została ustalona w kwocie 3.530,85 zł. W uzasadnieniu decyzji zostało wskazane, że nie uwzględniono ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w (...) (...) (...) i s-ka, ponieważ świadectwo pracy nie spełnia wymogów formalnych (decyzja z dnia 21 grudnia 2023r. - nienumerowane karty akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności. Wprawdzie na świadectwie pracy z 13 maja 1993r., którego ZUS nie uwzględnił do przeliczenia emerytury, podpisała się inna osoba niż ta, której imienna pieczątka znajduje się na dokumencie, ta okoliczność nie czyni jednak tego dokumentu niewiarygodnym i nie odbiera mu mocy dowodowej z powodów, które zostaną omówione w dalszej części.

Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również zeznania ubezpieczonego, którym Sąd dał wiarę, ponieważ są spójne, jasne, a poza tym ich treść odpowiada temu, na co wskazują załączone do akt sprawy dokumenty z okresu zatrudnienia ubezpieczonego w (...) (...) (...) i s-ka. Ponadto zwraca uwagę, że ubezpieczony w obszerny sposób opisał, czym zajmował się w spornym okresie, jakie prace wykonywał podczas zatrudnienia w tym Przedsiębiorstwie i z czego wynikał fakt nieposiadania przez niego innych dokumentów potwierdzających zatrudnienie w tym okresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Organ rentowy, odmawiając ubezpieczonemu prawa do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem okresu zatrudnienia w (...) (...) (...) i s-ka od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r., powołał się na okoliczność, że w świadectwie pracy na pieczątce imiennej specjalisty ds. kadr podpisała się w zastępstwie inna osoba.

Dokonując oceny stanowiska stron w związku ze sporem, który dotyczy możliwości uwzględnienia ubezpieczonemu ww. okresu zatrudnienia, na wstępie przypomnieć należy, że zasady obliczania wysokości emerytury, którą organ rentowy przyznał ubezpieczonemu, określają przepisy art. 25-26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023r. poz. 1251), zwanej dalej ustawą emerytalną. W myśl art. 26 ustawy emerytalnej, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 ustawy. Z kolei z art. 25 ust. 1 ustawy wynika, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Kapitał początkowy, stanowiący jeden ze składników decydujących o wysokości emerytury, o której mowa w art. 26 ustawy emerytalnej, zgodnie z treścią art. 173 ust. 1 tejże ustawy ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ww. ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 ustawy, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia, ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art. 173 ust. 3).

W myśl art. 174 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)  okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (art. 174 ust. 2).

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych

w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. (art. 174 ust. 3). Jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu (art. 174 ust. 3b).

Zgodnie z art. 116 ust. 5 ustawy emerytalnej, do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011r. Nr 237, poz. 1412) zwane dalej rozporządzeniem. Zgodnie z brzmieniem § 10 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 rozporządzenia zainteresowany zgłaszający wniosek o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy powinien dołączyć do wniosku dokumenty stwierdzające okresy uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokość, wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu i uposażenia, przyjmowanych do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń oraz okoliczności niezbędne do ustalenia świadczeń przysługujących z zagranicznych instytucji ubezpieczeniowych, jeżeli umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, tak stanowią. Zgodnie z § 21 rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Z kolei jak stanowi § 22 ust. 1 rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:

1)  legitymacja ubezpieczeniowa;

2)  legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę,

wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Wymaga jednak zaznaczenia, że w postępowaniu cywilnym w sprawach

o świadczenia emerytalno-rentowe, sąd nie jest związany takimi ograniczeniami

w dowodzeniu, jakie odnoszą się do organu rentowego w postępowaniu rentowym (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2007r., I UK 111/07). Pogląd taki uzasadniony jest tym, że z uwagi na upływ lat ubezpieczeni wnioskujący o przyznanie im prawa do świadczenia emerytalnego lub o jego przeliczenie mogą napotkać pewne trudności w należytym udokumentowaniu nie tylko przebiegu zatrudnienia czy też faktu otrzymywania konkretnych składników wynagrodzeń bądź ich wysokości, lecz również samej okoliczności zatrudnienia w danym zakładzie pracy. Praktyka orzecznicza obrazuje wiele przypadków, w których dostęp ubezpieczonych do pełnych akt osobowych jest problematyczny. Przyczyną tego stanu rzeczy najczęściej jest likwidacja zakładu pracy, w którym ubezpieczony przed laty pracował, zagubienie dokumentacji w związku z krótkim terminem jej obowiązkowej archiwizacji czy przejęcie zakładu pracy przez inny podmiot, a także niestaranne prowadzenie dokumentacji kadrowo-płacowej przez byłego pracodawcę. Ujemne konsekwencje związane z trudnościami w dokumentowaniu okresów składkowych czy też wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny zatem obciążać wyłącznie ubezpieczonych, jednakże odpowiedzialności za taki stan rzeczy nie można przenosić w całości na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Oznacza to, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, jednakże zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (zob. wyroki Sądu Najwyższego z 9 stycznia 1998r. II UKN 440/97 i z 4 lipca 2007r. I UK 36/07, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 30 października 2013r., III AUa 269/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 15 marca 2006r., III AUa 1096/05).

W przedmiotowej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nie uwzględnił zatrudnienia A. W. w (...) (...) (...) i s-ka z uwagi na wady formalne świadectwa pracy z 13 maja 1994r. W ocenie Sądu decyzja Zakładu jest błędna, ponieważ poza zakwestionowanym świadectwem pracy, ubezpieczony przedstawił także inne dowody potwierdzające sporny okres zatrudnienia. Organ rentowy każdy z tych dokumentów przeanalizował, z tym że nie dokonał oceny całościowej ich wszystkich. Sąd taką analizę przeprowadził, dodatkowo przesłuchując ubezpieczonego. W wyniku tego stwierdził, że świadectwo pracy wystawione przez (...) (...) (...) i s-ka faktycznie zawiera podpis osoby działającej w zastępstwie za osobę, która jest wskazana na pieczątce imiennej. Organ rentowy, uwzględniając tylko tę okoliczność, miał niewątpliwie rację przyjmując, że ubezpieczony w sposób wystarczający i formalnie poprawny nie wykazał zatrudnienia w spornym okresie. Jednak oprócz świadectwa pracy przedstawił również inne dokumenty, w tym zaświadczenie z (...) z dnia 30 września 1991r. o powierzeniu obowiązków operatora koparki oraz deklaracje PIT-11 za okresy od stycznia do grudnia 1993r. oraz od stycznia do maja 1994r. Na ich podstawie nie można odtworzyć – tak, jak w oparciu o świadectwo pracy – pełnego okresu zatrudnienia. Poza tym PIT-11 faktycznie nie zawiera informacji o okresach nieskładkowych i urlopach bezpłatnych. Dokumenty te jednak, jako wytworzone przez (...) (...) (...) i s-ka w trakcie zatrudnienia ubezpieczonego, w tym za ostatni rok jego pracy, potwierdzają fakt, że ubezpieczony w okresach, których one dotyczą, pracował u wskazanego pracodawcy. Zaświadczenie wystawione w dniu 30 sierpnia 1991r. wskazuje na okoliczność, że z całą pewnością w dacie wystawienia tego dokumentu ubezpieczony był zatrudniony w ww. Przedsiębiorstwie. Można z niego wywodzić również, że w momencie jego wystawienia, A. W. już pracował w (...) (...) (...) i s-ka, pracę musiał więc podjąć wcześniej. Okoliczność wykonywania takiej pracy, z tym że w późniejszym czasie, potwierdzają również informacje o dochodach, które wystawił ubezpieczonemu pracodawca za okres styczeń -grudzień 1993r. oraz styczeń - maj 1994r.

Wymienionych dokumentów, zdaniem Sądu, pominąć nie można. Powołany wcześniej § 22 ust. 1 rozporządzenia, wskazując co może być środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę wymienia świadectwo pracy oraz zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów. Poza tym wskazuje na inny dokument, wymieniając w szczególności legitymację ubezpieczeniową, legitymację służbową, legitymację związku zawodowego, umowę o pracę,

wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. Wobec tego pismo z 30 sierpnia 1991r., jakie otrzymał ubezpieczony od pracodawcy, według wskazanego przepisu, także może być dowodem potwierdzającym zatrudnienie. Dotyczy to również dokumentu PIT-11, gdyż wyliczenie zawarte w § 22 ust. 1 rozporządzenia jest tylko przykładowe, a świadczy o tym użyte w tym przepisie wyrażenie „w szczególności”. Informacji o dochodach za poszczególne lata nie można więc pominąć, szczególnie, że w przypadku ubezpieczonego zachowały się dwa takie dokumenty – za 1993r. i 1994r. Pracodawca (...) (...) (...) i s-ka potwierdził w nich wynagrodzenia, jakie osiągnął ubezpieczony w okresie styczeń - grudzień 1993r. i styczeń - maj 1994r., a skoro tak, to musiało mieć miejsce zatrudnienie ubezpieczonego w tym czasie.

Kolejnym dowodem, który był w sprawie istotny, są zeznania ubezpieczonego. A. W. opisał swoje zatrudnienia, wyjaśnił na jakim stanowisku pracował, gdzie świadczył pracę oraz dlaczego nie jest w stanie przedstawić świadków, którzy potwierdzą jego zatrudnienie. Zarazem zwrócił uwagę na śmierć pracodawcy w trakcie trwania stosunku pracy, przejęcie Przedsiębiorstwa przez następcę prawnego i wynikające z tego problemy.

Sąd uwzględniając ww. dowody, ocenił, że korespondują one z tym na co wskazuje świadectwo pracy. Co prawda, co było już wskazane, zostało ono wadliwie podpisane, ale rozpatrywane łącznie z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym potwierdza fakt zatrudnienia A. W. w (...) (...) (...) i s-ka od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do wyliczenia emerytury A. W., poczynając od 17 października 2023r., uwzględnił okres zatrudnienia od 12 sierpnia 1991r. do 13 maja 1994r.