Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 875/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 24 kwietnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 829/19

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany

w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

M. M.

Dotychczasowa niekaralność

Karta karna - k.2514

D. M.

Dotychczasowa niekaralność

Karta karna - k.2515

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Dotychczasowa niekaralność

Karta karna

Dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, nie kwestionowany i nie budzący żądnych wątpliwości

Dotychczasowa niekaralność

Karta karna

Dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, nie kwestionowany i nie budzący żądnych wątpliwości

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego M. M. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, tj.:

a) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie na korzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości dotyczących popełnienia zarzucanych czynów, w szczególności braku dowodów na fakt nierzetelnego prowadzenia ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, podczas gdy materiał dowodowy wskazuje, że Spółka (...) Sp. z o.o., po pierwsze, prowadziła rzeczywistą i rzetelną działalność gospodarczą (rzeczywistą działalność), a ponadto oskarżony nie miał żadnego wpływu na A) decyzyjność w zakresie jej prowadzenia, B) nie przygotowywał, nie podpisywał i nie składał sprawozdawczych deklaracji VAT i innych związanych z prowadzoną działalnością Spółki;

b) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych bez przeprowadzenia wszechstronnej oceny zgromadzonych dowodów;

c) art. 5 § 1 k.p.k. poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw, mimo braku dowodów jednoznacznych uzasadniających uznanie jego winy i przyjęcie jedynej wersji zdarzeń, pozwalających na ustalenie sprawstwa oskarżonego, mimo zeznań świadków i innych dowodów załączonych do sprawy, potwierdzających rzeczywistość i rzetelność prowadzonej działalności podmiotu gospodarczego,

d) art. 5 § 1 k.p.k. poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw, mimo dowodu z zeznań świadków, którzy nie potwierdzili, że Oskarżony reprezentował dany podmiot gospodarczy i nim kierował w jakimkolwiek zakresie; materiał dowodowy oparty został wyłącznie na poszlakowych, dowodach z zeznań jednej osoby, która faktycznie kierowała podmiotem, a mianowicie Pani A. P. (1);

d) art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez oparcie orzeczenia o winie oskarżonego tylko i wyłącznie na dowodach obciążających /w szczególności zeznaniach jednego świadka zainteresowanego obciążeniem oskarżonego winą za zarzucane czyny (zeznania A. P. (1)) w celu uniknięcia własnej odpowiedzialności za czyn/ i pominięcie materiału dowodowego w zakresie, w jakim przemawia na korzyść oskarżonego, bądź prowadzi do powstania nie dających się usunąć wątpliwości, a także braku obiektywizmu przy ocenie materiału dowodowego przejawiającego się w:

- bezkrytycznym przyjmowaniu za wiarygodne w całości zeznań świadków A. P. (1);

- całkowitym pominięciu obiektywnych dowodów w postaci dokumentacji księgowej, świadczących jednoznacznie o skali prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej,

e) art. 424 k.p.k. poprzez ogólnikowe wskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn uznania za niewiarygodne dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego oraz odmówienia wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego i poprzestaniu na stwierdzeniu, że stanowią one niespójną i nielogiczną linię obrony, choć są spójne z tą częścią zeznań świadków, w której wskazują na fakt prowadzenia współpracy w zakresie działalności gospodarczej, potwierdzającej faktyczne dokonywania obrotem, zgodnie z przedmiotem i profilem działalności spółki;

2) błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku, a polegający na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanych przestępstw, przy wykonywaniu działalności;

Obrońca oskarżonego D. M. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, tj.:

a) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie na korzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości dotyczących popełnienia zarzucanych czynów, w szczególności braku dowodów na fakt nierzetelnego prowadzenia ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, podczas gdy materiał dowodowy wskazuje, że Spółka (...) Sp. z o.o., po pierwsze, prowadziła rzeczywistą i rzetelną działalność gospodarczą (rzeczywistą działalność), a ponadto oskarżony nie miał żadnego wpływu na A) decyzyjność w zakresie jej prowadzenia, B) nie przygotowywał, nie podpisywał i nie składał sprawozdawczych deklaracji VAT i innych związanych z prowadzoną działalnością Spółki, C) Oskarżony nie pełnił żadnej funkcji w zarządzie Spółki (...) Sp. z o.o., czy innych jej organach;

b) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych bez przeprowadzenia wszechstronnej oceny zgromadzonych dowodów;

c) art. 5 § 1 k.p.k. poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw, mimo braku dowodów jednoznacznych uzasadniających uznanie jego winy i przyjęcie jedynej wersji zdarzeń, pozwalających na ustalenie sprawstwa oskarżonego, mimo zeznań świadków i innych dowodów załączonych do sprawy, potwierdzających rzeczywistość i rzetelność prowadzonej działalności podmiotu gospodarczego,

d) art. 5 § 1 k.p.k. poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw, mimo dowodu z zeznań świadków, którzy nie potwierdzili, że Oskarżony reprezentował dany podmiot gospodarczy i nim kierował w jakimkolwiek zakresie; materiał dowodowy oparty został wyłącznie na poszlakowych, dowodach z zeznań jednej osoby, która faktycznie kierowała podmiotem, a mianowicie Pani A. P. (1);

d) art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez oparcie orzeczenia o winie oskarżonego tylko i wyłącznie na dowodach obciążających /w szczególności zeznaniach jednego świadka zainteresowanego obciążeniem oskarżonego winą za zarzucane czyny (zeznania A. P. (1)) w celu uniknięcia własnej odpowiedzialności za czyn/ i pominięcie materiału dowodowego w zakresie, w jakim przemawia na korzyść oskarżonego, bądź prowadzi do powstania nie dających się usunąć wątpliwości, a także braku obiektywizmu przy ocenie materiału dowodowego przejawiającego się w:

- bezkrytycznym przyjmowaniu za wiarygodne w całości zeznań świadków A. P. (1);

- całkowitym pominięciu obiektywnych dowodów w postaci dokumentacji księgowej, świadczących jednoznacznie o skali prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej,

e) art. 424 k.p.k. poprzez ogólnikowe wskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn uznania za niewiarygodne dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego oraz odmówienia wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego i poprzestaniu na stwierdzeniu, że stanowią one niespójną i nielogiczną linię obrony, choć są spójne z tą częścią zeznań świadków, w której wskazują na fakt prowadzenia współpracy w zakresie działalności gospodarczej, potwierdzającej faktyczne dokonywania obrotem, zgodnie z przedmiotem i profilem działalności spółki;

2) błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku, a polegający na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanych przestępstw, przy wykonywaniu działalności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Ilość, rodzaj i wzajemne powiązanie zarzutów przemawiały za ich zbiorczym omówieniem. Tym bardziej, że wszystkie były niezasadne.

Na wstępie wskazać należy, że choć formalnie obrońcy oskarżonych nie zgłosili naruszenia art. 7 kpk, to treść podniesionych zarzutów wskazuje, że de facto kwestionują dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę zgromadzonego materiału dowodowego. W tym kontekście przypomnieć trzeba, że by ocena dowodów przeprowadzona przez organ postępowania dokonana została zgodnie z regułami art. 7 kpk konieczne jest: 1) oparcie jej na wszystkich przeprowadzonych dowodach, mając na względzie, że podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia danej kwestii; 2) uwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania; 3) uwzględnienie wskazań wiedzy; 4) uwzględnienie doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów jest zasadą kontrolowanej oceny dowodów, która wyraża się w dwóch aspektach. Po pierwsze, organ procesowy musi uzasadnić, dlaczego oparł się na jednych, a nie na innych dowodach oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Po drugie, organ odwoławczy kontroluje swobodną ocenę dowodów dokonaną przez organ pierwszej instancji. Przy czym zarzut naruszenia art. 7 kpk nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III KK 78/21, prezentowanie własnej - możliwej w realiach konkretnej sprawy - oceny dowodów, bez wykazania błędności tej, której dokonał sąd pierwszej instancji, nie upoważnia jeszcze sądu odwoławczego do zajęcia w tej materii stanowiska odmiennego. Sąd odwoławczy, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie prowadzi samodzielnie postępowania dowodowego co do istoty sprawy, jest bowiem głównie sądem kontrolującym procedowanie przed sądem pierwszej instancji i stanowisko tego sądu może zakwestionować jedynie wówczas, gdy wykaże, że to postępowanie i jego wynik obrażają prawo. Sąd Okręgowy podziela również pogląd zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 173/19. Wskazano w nim, że na uzasadnienie błędu ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny bądź interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia, a konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie poczyniono mimo, że z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał, względnie wykazanie, iż tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki, czy zasadami wiedzy.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, apelacje obrońców oskarżonych stanowiły jedynie subiektywną ocenę zaistniałych okoliczności i gołosłowną polemikę z zaskarżonym wyrokiem. Wbrew ich twierdzeniom, Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodne z regułami wynikającymi z art. 7 kpk, ocenił cały zgromadzony materiał dowodowy i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając oskarżonych za winnych popełnienia przypisanych im czynów. Nie dopuścił się też innych uchybień proceduralnych, w tym w szczególności nie naruszył art. 4 kpk, art. 410 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 5 § 1 kk oraz art. 424 kpk. Przy czym jak słusznie wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 sierpnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 188/22, nie można równocześnie podnosić zarzutu obrazy przepisów art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk, gdyż zarzut z art. 5 § 2 kpk dotyczy wtórnej do ustaleń faktycznych płaszczyzny procedowania. Można o nim mówić dopiero wtedy, gdy mimo przeprowadzenia postępowania dowodowego w sposób pełny i wyczerpujący oraz poddania ocenie wszystkich tych dowodów zgodnie z regułami określonymi w art. 7 kpk nadal pozostają wątpliwości, które nie zostały rozstrzygnięte na korzyść oskarżonych. Jak z kolei stwierdził Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 31 marca 2022 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 482/21, dla skuteczności zarzutu obrazy przepisu postępowania konieczne jest wykazanie jego możliwego wpływu na treść orzeczenia (art. 438 pkt 2 kpk), to naruszenie art. 424 kpk samo w sobie nie może prowadzić do spodziewanego przez skarżącego rezultatu, ponieważ to, co było później (uzasadnienie) nie może wpływać na to, co było wcześniej (wyrok). Wady uzasadnienia mogą świadczyć o wadliwości procesu wyrokowania, skłaniają do tym wnikliwszej kontroli odwoławczej, ale o tej wadliwości same w sobie nie przekonują i nie warunkują tej kontroli. Innymi słowy, istotna była tu prawidłowość oceny zgromadzonego materiału dowodowego i będące jej następstwem ustalenia faktyczne.

Sąd Okręgowy nie miał co do tego żadnych zastrzeżeń. Sąd Rejonowy słusznie oparł się na zeznaniach świadka A. P. (1), która będąc od dnia 20 marca 2014 r. prokurentem spółki miała istotną wiedzę na temat okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. W/w świadek szukała pracy i osobiście spotkała się w W. z oskarżonymi, którzy potrzebowali osoby władającej językiem rosyjskim i - tak jak wcześniej świadkowi E. G. - zaproponowali jej tę funkcję. Niemniej, to oni faktycznie podejmowali decyzje, a ona jedynie je wykonywała. W szczególności zorganizowała biuro, założyła rachunek bankowy, znalazła księgowego, realizowała przelewy czy podpisywała dokumenty, w tym umowy i faktury. Przy czym oskarżony M. M. od dnia 27 lutego 2014 r. był jedynym udziałowcem i zarazem prezesem zarządu spółki, zajmując się przede wszystkim sprawami finansowymi. Z kolei oskarżony D. M. był odpowiedzialny za sprawy handlowe i przekazywał w/w świadkowi różnego rodzaju dyspozycje. W/w świadek, tak jak świadek E. G., który kontaktował się z nim w sprawach handlowych, bez problemu rozpoznali go na okazanych im tablicach poglądowych. Co istotne, świadek A. P. (2) nie była wprowadzana w szczegóły transakcji, a dysponując jedynie dokumentami i środkami finansowymi nie miała możliwości sprawdzenia czy zostały faktycznie zrealizowane. Zwłaszcza, że spółka nie zatrudniała innych pracowników, w szczególności kierowców, jak również nie dysponowała samochodami czy magazynami. Jej rola sprowadzała się do pośrednictwa.

Niemniej, kiedy przykładowo pytała oskarżonych, dlaczego jeden z kontrahentów, to jest spółka (...), ma bardzo duże zaległości w płatnościach, to albo nie reagowali, albo słyszała, że pieniądze będą i ma się tym nie martwić. Podobnie było ze spółką (...). Jednocześnie wymagano od niej, żeby każde wpływające na rachunek bankowy środki finansowe natychmiast przelewała na konto spółki (...), która miał być dostawcą spółki, a którą również zarządzali oskarżeni. Co znamienne, dotyczyło to nawet kwot rzędu kilku złotych. Ponadto A. P. (3), prezes zarządu spółki (...), z którym się spotkała nie wyglądał na osobę zarządzającą podmiotem z tak dużymi obrotami i nie był zorientowany w jej sprawach. W szczególności nie interesowało go uregulowanie zaległości, jakie spółka miała wobec w/w podmiotu. Ponadto, jak wskazała świadek A. P. (4), przyjechał starym samochodem na litewskich bądź łotewskich tablicach rejestracyjnych, będąc ubrany w turecki sweter z lat 80-tych. Z kolei I. R., który został nowym udziałowcem i zarazem prezesem zarządu w miejsce oskarżonego M. M. sam przyznał w/w świadkowi, że jest tzw. „słupem”, którego nie było stać nawet na przyjazd do Polski i za swoją „pomoc” dostał od oskarżonych kwotę 500 euro. On również nie orientował się w sprawach spółki, którą - tak jak wcześniej - kierowali wyłącznie oskarżeni. W/w świadek widział go tylko raz, nie mając z nim potem żadnego kontaktu, a świadek E. G. wcale.

Chociaż świadek A. P. (1) mogła być uwikłana w przestępczy proceder, a jej zeznania mogły stanowić próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej i zarazem obciążenia oskarżonych, to jej depozycje były nie tylko spójne, logiczne i wzajemnie uzupełniające się, ale też obszerne, spontaniczne i wyważone. Ponadto znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Chociażby w zeznaniach świadka E. G. i ustaleniach kontroli skarbowej. Sąd Rejonowy słusznie zakwestionował wyjaśnienia oskarżonych, które nie tylko były sprzeczne z rzeczywistością, ale też logiką. To oni, a nie I. R., nieprzerwanie zarządzali spółką. Z kolei świadek A. P. (1) jedynie realizowała ich dyspozycje. Zakwestionowane faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zresztą jak wskazano w/w świadkowi przelewane przez nią środki finansowe i tak miały wrócić do spółki. Powiązania osobowe i kapitałowe pomiędzy kontrahentami powodowały, że obrót pomiędzy nimi był fikcyjny. Wprawdzie nie zdołano przesłuchać I. R., który miał przebywać na B., jednak raz, że uczynienie tego w ramach międzynarodowej pomocy prawnej było niemożliwe, a dwa, że jego zeznania niewiele by wniosły. Jak już wyżej wskazano był on tzw. „słupem”, nie orientując się w sprawach spółki, której nigdy nie prowadził. Podobnie było w przypadku A. P. (3). Ponadto spółka nie zatrudniała innych pracowników, w szczególności kierowców, jak również nie dysponowała samochodami czy magazynami. Jej rola sprowadzała się do pośrednictwa. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynikało, żeby zawierała umowy w tym przedmiocie. Gdyby tak było, to zostałyby przedstawione.

Jednocześnie wątpliwości nie budziły pozostałe rozstrzygnięcia, w tym w szczególności wymierzone oskarżonym kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres 3 lat próby, jak również grzywny w wysokość 500 stawek dziennych po 100 złotych każda. To samo tyczyło się zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w postaci spółek prawa handlowego na okres 3 lat i obowiązku solidarnego uiszczenia uszczuplonej należności publicznoprawnej w okresie próby. Oskarżeni muszą ponieść odpowiedzialność za swoje postępowanie. Nie sposób uznać, żeby była to reakcja niewspółmierna. W dodatku rażąco. Na marginesie wskazać należy, że oskarżeni byli zainteresowani wydaniem wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego, oczekując kar 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres 3 lat próby oraz kwot 30.000 złotych tytułem środka kompensacyjnego. Nie doszło do tego tylko z uwagi na sprzeciw pozostałych stron.

Wniosek

Obrońcy oskarżonych wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i ich uniewinnienie, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na niezasadność podniesionych przez skarżących zarzutów skorelowane z nimi wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 24 kwietnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 829/19.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Wbrew twierdzeniom skarżących Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i poczynił trafne ustalenia faktyczne, zasadnie uznając oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanych im czynów. Nie dopuścił się też innych uchybień.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

M. M.

D. M.

II

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. Zważywszy na to, że w/w muszą uregulować grzywny i uiścić uszczuplone należności publicznoprawne obciążanie ich nimi było zbędne.

7.  PODPIS

SSO Tomasz Morycz SSO Anna Zawadka SSO Sebastian Mazurkiewicz

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika - 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany

w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika - 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego D. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany

w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana