Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 3 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Roszkowska – Matusik

Protokolant: sekr. sąd. Anna Kopeć

przy udziale Prokuratora Wiesława Siepierskiego

po rozpoznaniu dnia 3.11.2014 r. w sprawie J. S.

wniosku Ministra Sprawiedliwości z dnia 09 września 2014 r.

o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania do wykonania na terytorium Mongolii kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec obywatela mongolskiego J. S. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 28.02.2005 roku (sygn. akt II K 563/04)

na podstawie art. 610 § 1 k.p.k. a contrario

postanawia:

wniosku nie uwzględnić.

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 28 lutego 2005 roku obywatel Mongolii J. S. został skazany przez Sąd Rejonowy w Pruszkowie na karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok ten dotyczył dwóch czynów. Pierwszy z nich kwalifikowany z art. 157 § 1 k.k., popełniony w K. przy ul. (...) w nocy 5/6.04.1999 roku i drugi – kwalifikowany z art. 157 § 2 k.k., popełniony w tym samym miejscu i czasie. Za czyn kwalifikowany z art. 157 § 1 k.k. wymierzono skazanemu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, zaś za drugi czyn, kwalifikowany z art. 157 § 2 k.k. wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Wobec połączenia tych dwóch kar jednostkowych, w oparciu o art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono karę łączną we wskazanym wcześniej wymiarze. Wyrok ten przy tym uprawomocnił się w dniu 17.06.2005 roku . Wnioskiem z dnia 09 września 2014 r. Minister Sprawiedliwości powołując się na art. 610 § 2 i 611 § 3 k.p.k. oraz na umowę międzynarodową pomiędzy RP a Mongolią o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych sporządzonej w W. dnia 19.10.1998 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 43, poz. 370) wystąpił o wydanie przez tutejszy Sąd postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania do wykonania na terytorium M. w/w kary łącznej pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Wniosek Ministra Sprawiedliwości w obecnym kształcie nie może zostać uwzględniony. Nie można bowiem uznać, iż kara łączna orzeczona wobec obywatela Mongolii J. S. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 28.02.2005 r. w sprawie o sygn. II K 563/04 podlega wykonaniu, co stanowi podstawową przesłankę dla wydania orzeczenia w przedmiocie dopuszczalności przekazania do wykonania kary w innym państwie, zgodnie z art. 610 § 1 k.p.k. Należy bowiem zauważyć, iż jeden z czynów za który J. S. został skazany wskazywanym wyrokiem zaocznym był czynem co do zasady ściganym z oskarżenia prywatnego, a mianowicie czynem wypełniającym dyspozycję art. 157 § 2 k.k., objętym jedynie ściganiem przez urząd prokuratorski. Czyn ten zatem, zgodnie z art. 101 § 2 k.k. i art. 102 k.k. (jako że pokrzywdzony znał sprawcę jego popełnienia w momencie zaistnienia tegoż czynu) – przedawniał się z upływem 6 lat od daty jego popełnienia. Objęcie bowiem ściganiem tegoż czynu przez Prokuratora – nie powoduje zmiany okresów przedawnienia. Mając na względzie to, iż według opisywanego wyroku czyn kwalifikowany z art. 157 § 2 k.k. został popełniony w nocy 5/6 kwietnia 1999 roku, to przedawnił się on w dniu 6 kwietnia 2005 roku. Wyrok zaoczny będący przedmiotem wniosku Ministra Sprawiedliwości zapadł zaś co prawda w dniu 28.02.2005 roku, a więc przed datą przedawnienia czynu kwalifikowanego z art. 157 § 2 k.k., ale uprawomocnił się dopiero w dniu 17.06.2005 r., a więc już po dacie przedawnienia tegoż czynu kwalifikowanego z art. 157 § 2 k.k. W tym stanie rzeczy wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 28.02.2005 r. wydany w sprawie o sygn.. II K 563/04 jako skazujący za jeden z czynów już przedawnionych nie powinien być w ogóle kierowany do wykonania, a jeśli już - to postępowanie wykonawcze winno w części podlegać umorzeniu, jako że jeden z czynów objętych wskazywanym wyrokiem zaocznym przedawnił się zanim wyrok ten stał się prawomocny. W tych okolicznościach sprawy Sąd Okręgowy zwolniony był przy tym od badania dalszych przesłanek dopuszczalności przekazania do wykonania wskazywanego wyroku na terytorium Mongolii.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.