Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 12 listopada 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Grzegorz Nowak

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Hajman

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prok. Okręg. w P. Magdaleny Kęsy - Pietrus

o rozpoznaniu w sprawie skazanego R. W.

na skutek zażalenia Prokuratora Prokuratury Okręgowej w P.

na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...)

w przedmiocie odmowy wykonania w P. kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Koronnego w C., sygn. akt (...)

na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. oraz art. 632 pkt 2 k.p.k.

p o s t a n o w i ł

1.  uchylić zaskarżone postanowienie i umorzyć postępowanie w sprawie,

2.  kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa,

3.  na podstawie § 19 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów niopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2024.763) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. – P. 590,40 zł tytułem pomocy prawnej udzielonej skazanemu w postępowaniu wykonawczym.

UZASADNIENIE

Pismem (k. 1-2) z dnia (...) r. Ministerstwo Sprawiedliwości zwróciła się do Sądu Okręgowego w P. o rozważenie możliwości wydania postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia do wykonania w P. kary w wymiarze 13 lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec obywatela p. R. W. wyrokiem Sądu Koronnego w C. z dnia (...)r., sygn. akt (...).

Postanowieniem (k. 82-84) z dnia (...) r. wydanym w sprawie o sygn. akt (...) Sąd Okręgowy w P., działając na podstawie art. 611tg § 1 k.p.k. w zw. z art. 611tk § 1 pkt 6 k.p.k. odmówił wykonania w R. kary 13 lat pozbawienia wolności polegającej na odbyciu połowy kary w zakładzie karnym i połowy kary na wolności w warunkach przedterminowego zwolnienia do końca orzeczonego wyroku, wobec obywatela p. R. W., orzeczonej wyrokiem Sądu Koronnego w C. z dnia (...) r., sygn. akt (...).

Sąd Okręgowy w P. zajmując ww. stanowisko wskazał, iż orzeczenie w stosunku do R. W. kary pozbawienia wolności, która w połowie ma zostać przez niego wykonana w zakładzie karnym, a w drugiej połowie na wolności w warunkach przedterminowego warunkowego zwolnienia do końca orzeczonego wyroku, jest orzeczeniem nieznanym polskiej ustawie karnej, albowiem ustawodawca nie przewidział kary pozbawienia wolności, którą częściowo odbywa się w zakładzie karnym, a częściowo na wolności jako warunkowe przedterminowe zwolnienie.

Na powyższe postanowienie kasację (k. 89-93) wniósł Prokurator Generalny, zaskarżając je w całości i zarzucając mu rażące i mające istotny wpływ na treść postanowienia naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.k. i art. 92 k.p.k. w zw. z art. 97 k.p.k. i art. 611a § 2 k.p.k., a w konsekwencji też art. 94 § 1 pkt 5 k.p.k. i art. 98 § 1 k.p.k., a także art. 611tg § 1 k.p.k. w zw. z art. 611tk § 1 pkt 6 k.p.k., polegające na zastosowaniu niewłaściwej procedury przejęcia kary do wykonania na terytorium R. uregulowanej w rozdziale 66d k.p.k. obowiązującej pomiędzy krajami członkowskimi U., podczas gdy W. nie jest już członkiem tej wspólnoty i wobec tego przejęcie kary do wykonania powinno odbywać się na podstawie przepisów rozdziału 66 k.p.k. i subsydiarnej z nimi Konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzonej w S. z dnia 21 marca 1983 r. oraz na zaniechaniu wyjaśnienia z urzędu wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w następnie czego – także wbrew zgromadzonym dowodom – doszło do niezasadnej odmowy przejęcia do wykonania na terytorium R. kary 13 lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec obywatela P. – R. W. wyrokiem Sądu Koronnego w C. z dnia (...) r., sygn. akt (...), z powodu błędnego uznania, że przejmowana kara nie jest znana polskiej ustawie karnej. W oparciu o ten zarzut, Prokuratur Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w P..

Sąd Najwyższy (k. 103) w toku rozprawy kasacyjnej prowadzonej w dniu (...) r., sygn. akt (...) postanowił o pozostawieniu bez rozpoznania kasacji Prokuratora Generalnego, albowiem zaskarżone orzeczenie Sądu Okręgowego w P. nie miało statusu prawomocnego z uwagi na fakt, że w posiedzeniu nie uczestniczył prokurator, a odpis postanowienia nie został mu doręczony (pkt. 1). Tym samym Sąd Najwyższy zdecydował o zwróceniu akt sprawy Sądowi Okręgowemu w P., celem wykonania czynności zmierzających do uprawomocnienia się tego postanowienia zgodnie z przepisami k.p.k. (pkt. 3).

Następnie, do Sądu Okręgowego w P. w dniu (...) r. wpłynęło pismo (k. 110) z Ministerstwa Sprawiedliwości Departamentu Współpracy Międzynarodowej i Praw Człowieka z dnia 13 września 2024 r., w którym poinformowano Sąd Okręgowy, iż Sąd b. – Wydział Międzynarodowej Pomocy Prawnej w Sprawach Karnych Ministerstwa Sprawiedliwości wycofał uprzednio złożony wniosek o przejęciu skazanego do P., uznając tym samym postępowanie w tej sprawie za zakończone, załączając jednocześnie pismo władz b. z dnia (...) r. informujące o wycofaniu wniosku o przekazanie R. W. do P. (k. 111).

Bezpośrednio potem, tj. pismem z dnia (...) r., Prokurator Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej w P. wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r., sygn. akt (...), zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania które mogło mieć wpływ na jego treść, a mianowicie art. 7 k.p.k. i art. 92 k.p.k. w zw. z art. 97 k.p.k. i art. 611a § 2 k.p.k., a w konsekwencji też art. 94 § 1 pkt 5 k.p.k. i art. 98 § 1 k.p.k., a także art. 611tg § 1 k.p.k. w zw. z art. 611tk § 1 pkt 6 k.p.k., polegające na zastosowaniu niewłaściwej procedury przejęcia kary do wykonania na terytorium R. uregulowanej w rozdziale 66d k.p.k. obowiązującej pomiędzy krajami członkowskimi U., podczas gdy W. nie jest już członkiem tej wspólnoty i wobec tego przejęcie kary do wykonania powinno odbywać się na podstawie przepisów rozdziału 66 k.p.k. i subsydiarnej z nimi Konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzonej w S. z dnia 21 marca 1983 r. oraz na zaniechaniu wyjaśnienia z urzędu wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Skarżący wydanemu rozstrzygnięciu zarzucił również zachodzącą okoliczność wyłączającą postępowanie wskazane w art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k., albowiem strona b. pismem z dnia (...) r. wycofała wniosek o przekazanie R. W., zatem w kontekście treści art. 3 ust. 1 lit. f Konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzonej w S. dnia 21 marca 1983 r. nie może dojść do przekazania R. W. celem odbycia kary pozbawienia wolności do R..

W oparciu o ww. zarzuty, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r., sygn. akt (...) i przekazanie niniejszej sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi Okręgowemu w P..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezprzedmiotowe i nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu.

Sąd nie kwestionuje strony merytorycznej pisma, które wpłynęło z Ministerstwa Sprawiedliwości z 13 września 2024 r., z którego jednoznacznie wynika, że strona b. wycofuje swój wniosek o przejecie do wykonania skazania, które pochodzi z b. sądu. Pismo to odwołuje się do pisma uzyskanego od strony b. i trudno przyjąć, że stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości wskazuje na okoliczności, które nie mają miejsca. To stanowisko zostało potwierdzone kolejnym pismem z Ministerstwa Sprawiedliwości z 21 października 2024 r., które wpłynęło do tutejszego Sądu w dniu 24 października 2024 r. W tym piśmie jeszcze raz podkreślono i jednoznacznie wskazano, że strona b. cofnęła wniosek, do przekazania skazanego do P. dojść nie może, a postepowanie w tej sprawie zostało zakończone.

W konsekwencji dywagowanie czy naruszono w zaskarżonym postanowieniu przepisy proceduralne mają charakter wtórny, a wręcz nieistotny. Zaskakuje stanowisko Prokuratora podtrzymane na posiedzeniu odwoławczym, w którym w dalszym ciągu oczekuje rozpoznania zażalenia, mimo, że sam zauważa, że wniosek strony b. o przejęcie do wykonania skazania pochodzącego z W. został cofnięty. Taka postawa świadczy o niezrozumieniu materii a ewentualne podważanie wiarygodności stanowiska Ministerstwa Sprawiedliwości zajętego w piśmie z 13 września 2024 r. jest stanowiskiem całkowicie subiektywnym.

Zgodnie z treścią art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd umarza postępowanie w razie gdy zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie. Sytuacja taka ma miejsce

w realiach niniejszej sprawy.

Jak bowiem wynika z akt, strona b. wycofała wniosek o przekazanie R. W. do R., celem odbycia orzeczonej wobec niego przez Sąd Koronny w C. z dnia (...) r., sygn. akt (...) kary 13 lat pozbawienia wolności.

Tym samym procedowanie kwestii wyrażenia zgody na przejęcie obywatel p., celem wykonania w R. orzeczonej wobec niego ww. kary pozbawienia wolności stało się obecnie zbędne.

O kosztach zastępstwa procesowego udzielonego skazanemu w niniejszym postępowaniu orzeczono w oparciu o przepisy wskazane w pkt 2 niniejszego postanowienia.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.

G. N.

Pouczenie:

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.