Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2021 roku

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

P.: sędzia Małgorzata Franczak

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2021 roku w Lublinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. Ł.

przeciwko(...)

o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

I.  przywraca powoda A. Ł. do pracy w pozwanym (...) na dotychczasowych warunkach pracy i płacy;

II.  zasądza od pozwanego (...) na rzecz powoda A. Ł. kwotę (...) zł ( (...)) brutto tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, płatne pod warunkiem podjęcia pracy;

III.  oddala powództwo o zasądzenie wynagrodzenia w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od pozwanego (...) na rzecz powoda A. Ł. kwotę (...) zł ((...)) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

V.  wyrokowi w punkcie II do kwoty (...) zł ((...)) brutto nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VII P 270/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 10 czerwca 2019 roku powód A. Ł. wniósł o przywrócenie go do pracy na dotychczasowych warunkach w pozwanym (...) oraz zasądzenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy w kwocie (...) zł, a także zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że był zatrudniony u pozwanego na podstawie umowy o pracę z dnia (...) roku na czas nieokreślony od dnia (...). W dniu 20 maja 2019 roku pozwany rozwiązał z nim umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, polegających na wysoce niestarannym wykonywaniu statutowych zadań (...), barku nadzoru nad wykonywanymi czynnościami służbowymi podległych pracowników, niegospodarności w zarządzaniu majątkiem (...) w L., co naraziło pracodawcę na straty w gospodarce finansowej Zarządu Okręgowego (...) w L.. Odnosząc się do powyższych zarzutów podniósł, że brak było jakichkolwiek jego zachowań, które można było zakwalifikować jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, albowiem nie dopuścił się żadnych z zarzucanych mu w oświadczeniu pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę naruszeń w wykonywaniu obowiązków(...) – (...). Rozwiązanie zatem przez pozwanego umowy o pracę w trybie art. 52 k.p. było nieuzasadnione, a przyczyny nieprawdziwe i wynikające z subiektywnych uprzedzeń (...)Zarządu Głównego (...) (...). Powód wskazał, iż jest osobą w wieku przedemerytalnym, wobec czego jedynym możliwym sposobem rozwiązania z nim umowy o pracę było rozwiązanie umowy w trybie art. 52 k.p. Wskazał, iż w dniach 29-30 kwietnia 2019 roku oraz w dniach 08-10 maja 2019 roku odbyła się kontrola Zarządu Okręgowego (...) w L., prowadzona przez pracowników Zarządu Głównego (...). Wskazał, iż nigdy nie udostępniono mu protokołu z przedmiotowej kontroli celem ustosunkowania się do ewentualnych zarzutów, złożenia wyjaśnień. O rzekomych naruszeniach powód dowiedział się dopiero z oświadczenia pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę z dnia 20 maja 2019 roku. Nadto odniósł się szczegółowo do każdego ze stawianych mu zarzutów podnosząc, że to innym pracownik Ł. F., posiadający stosowne uprawnienia był odpowiedzialny za prowadzenie magazynu broni i amunicji. Wyłącznie ten pracownik dokonywał pobrania broni z magazynu broni, a następnie jej zwrotu i za każdym razem czynności te były odnotowywane w książce wydawania – przyjmowania broni. Tym samym twierdzenia pracodawcy jakoby to powód dopuścił się poważnych uchybień w zakresie dysponowania bronią nie podlegały na prawdzie. Również kolejny zarzut, a mianowicie nie realizowanie w Ośrodku (...) w W. zadań wynikających z ustawy - Prawo łowieckie był nieprawdziwy. Powód podkreślił, że na terenie (...) W. została odtworzona hodowla bażanta w celu zasiedlenia łowisk, prowadzono też szkolenia z zakresu łowiectwa, szkolenia psów myśliwskich oraz organizowano konkursy i próby pracy psów myśliwskich do czasu nowelizacji ustawy, na terenie (...) W. odbywały się także zajęcia terenowe dla studentów (...) w L.. O powyższych działaniach Zarząd Główny co roku był informowany. Również polowania w ośrodku były realizowane na podstawie rocznych planów łowieckich, wszystko przy tym odbywało się zgodnie z ustawą – Prawo łowieckie oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz. Powód zaznaczył, że co roku składał sprawozdania z działalności i nigdy Zarząd Główny (...) nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń. Odnosząc się do 3 zarzutu, powód wskazał, że jego spóźnienie na egzamin strzelecki wynikło z awarii samochodu, który nie nadawał się do dalszej jazdy. Po zorganizowaniu pojazdu zastępczego niezwłocznie udał się na strzelnicę. Zatem jego spóźnienie było spowodowane siłą wyższą i było niezawinione. Zupełnie niezrozumiały i niekonkretny był dla powoda zarzut sformułowany w pkt 4 oświadczenia woli strony pozwanej dotyczący rzekomych zaniedbań w dokumentacji związanej z organizacją kursów i egzaminów. Podniósł przy tym, że wszystkie organizowane przez Zarząd Okręgowy (...) w L. pod jego kierownictwem kursy i egzaminy były przeprowadzane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 28 grudnia 2009 roku w sprawie uprawnień do wykonywania polowań. Pozwany nie wskazał też w ocenie powoda w pkt 5 oświadczenia o jakie kursy i jakiego rodzaju zaniedbania i braki wystąpiły w dokumentacji finansowej w zawieranych umowach z prowadzącymi czy zakupach materiałów na potrzeby kursów. Niezrozumiały i niekonkretny był także zarzut zawarty w pkt 7 oświadczenia, a dotyczący niegospodarności polegający na zakupie urządzeń do strzelań parcurowych. Powód podniósł, że brak jest przepisów nakazujących stosowania procedury przetargowej przy dokonywaniu zakupów. Zarząd Główny (...) podejmując uchwałę o zatwierdzeniu preliminarza budżetowego (...) na 2017 rok, zatwierdził zakup maszyn parcurowych przez (...) w L.. Z tych powodów zdaniem A. Ł. przyczyny rozwiązania z nim umowy o pracę były niekonkretne i nieprawdziwe (pozew k. 2-12, pismo procesowe k. 20).

Pozwany (...) we wniesionej odpowiedzi na pozew nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

Argumentując swoje stanowisko wyjaśnił, że powód w dniu 20 maja 2019 roku został odwołany z funkcji (...) (...) Związku (...) w L., a następnie zwolniony z pracy w trybie natychmiastowym z winy pracownika. Przyczyną rozwiązania umowy o pracę było ciężkie naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na wysoce niestarannym wykonywaniu zadań statutowych (...), braku nadzoru nad wykonywanymi czynnościami służbowymi podległych pracowników, niegospodarności w zarządzaniu majątkiem (...) w L., co naraziło pracodawcę na straty. Pozwany zaznaczył, że podczas przeprowadzanej kontroli w (...) w L., która odbywała się w dniach 29-30 kwietnia 2019 roku oraz 8-10 maja 2019 roku ustalono naruszenia w wykonywaniu obowiązków przez powoda tj. 1) poważne uchybienia w zakresie dysponowania bronią, a w szczególności wydawania jej osobom nie mającym stosownych uprawnień oraz przewozu broni na strzelnicę; 2) nie realizowanie w Ośrodku (...) w W. podstawowych zadań wynikających z art. 28 ust. 2 ustawy – Prawo łowieckie. Poważne wątpliwości pracodawcy budziło gospodarowanie zwierzyną, nieznane też były zasady zapraszania i uczestnictwa myśliwych w polowaniach zbiorowych; 3) zaniedbania w przeprowadzeniu egzaminu strzeleckiego w dniu 29 kwietnia 2019 roku – nienależyte przygotowanie i przeprowadzenie egzaminu czego efektem było jego wstrzymanie i anulowanie uzyskanych wyników. Pozwany zarzucił przy tym powodowi, że egzamin był kontynuowany i odbył się po niemal dwugodzinnej przerwie, gdy na strzelnicy pojawił się powód - przewodniczący komisji egzaminacyjnej. To zaś świadczyło o lekceważeniu przez powoda jego obowiązków jako przewodniczącego komisji i jako łowczego okręgowego; 4) zaniedbania w dokumentacji związanej z organizacją kursów i egzaminów dla nowo wstępujących i selekcjonerów. Kursy bowiem zdaniem pracodawcy były niewłaściwe przygotowywane pod względem formalnym, a dokumentacja nie odzwierciedlała stanu faktycznie przeprowadzonych zajęć i egzaminów oraz nie upoważniała do dokonania jego rozliczeń; 5) zaniedbania i braki w dokumentacji finansowej związanej z rozliczeniami kursu, w zakresie umów zawieranych z prowadzącymi, zakupów i rozdysponowania amunicji i innych materiałów wykorzystywanych na potrzeby kursu. Kontrola wykazała brak umów zlecenia dla powoda jako (...) oraz pracownika Ł. F., mimo to środku finansowe zostały wypłacone. Umowy te zostały sporządzone w późniejszym terminie w związku z czym doszło do antydatowania dokumentów; 6) istotne zaniedbania w zakresie szkolenia i egzaminu strzeleckiego dla nowo wstępujących. Jak wskazał pozwany stwierdzono niezgodności w zakresie rozdysponowania amunicji. Dane w konfrontacji z liczbą uczestników kursu wykazały zbyt małą liczbę strzałów treningowych, co rzutowało na jakość szkolenia strzeleckiego. Komisja przy tym stwierdziła przywłaszczenie amunicji prawdopodobnie przez organizatorów szkolenia, gdyż jej rozdysponowanie nie było zbieżne ze zużytymi rzutkami oraz liczbą uczestników; 7) poważne wątpliwości pod względem gospodarności odnośnie zakupu urządzeń do strzelań parcurowych, ich dwuletnie przetrzymanie połączone z amortyzacją oraz ich zakup bez procedury przetargowej. Poważny wskazał, że firmę dostarczającą urządzenia wyłoniono nie respektując postanowień Okręgowej (...) i nie podejmując uchwały Zarządu Okręgowego w tym zakresie. Szereg zaniedbań powoda udokumentowanych w protokole kontroli prowadzi do wniosku, że naruszył on swoje podstawowe obowiązki pracownicze w sposób ciężki. Powód przy tym jak zaznaczył pozwany nie był zainteresowany ustaleniami komisji o odmówił analizy protokołu (odpowiedź na pozew k. 37-41v).

W toku postępowania pełnomocnik powoda popierał powództwo, wnosząc ostatecznie o przywrócenie swojego mocodawcy do pracy na poprzednich warunkach i zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w wysokości (...) za każdy miesiąc poczynając od dnia (...) roku do dnia (...) roku i od dnia (...) roku do dnia (...) roku w łącznej kwocie (...) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia podjęcia pracy do dnia zapłaty. Pełnomocnik pozwanego konsekwentnie nie uznawał powództwa i wnosił o jego oddalenie (pismo procesowe powoda k. 1099-1100, i k. 1112-1122, k. 1165-1167, pismo procesowe strony pozwanej k. 1162-1163).

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Powód A. Ł. był zatrudniony w pozwanym (...) w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia (...), na stanowisku (...) (...) w L. (bezsporne).

Do obowiązków powoda jako (...) (...) Związku (...) w L. należało m.in. organizowanie pracy biura, opracowywanie i przedkładanie do zatwierdzenia Zarządowi Okręgowemu (...) projektów planów pracy i sprawozdań dotyczących działalności (...) oraz wszelkich innych spraw wymagających decyzji (...), opracowywanie projektów planów finansowo – gospodarczych, opracowywanie planu wykorzystania ośrodka strzelectwa myśliwskiego, opracowywanie planów kontroli działalności kół łowieckich, stanu zagospodarowania dzierżawionych obwodów i pracy strażników łowieckich, przeprowadzanie kontroli działalności kół łowieckich, organizowanie, sporządzanie, przyjmowanie, obiegu i kontroli dokumentów w sposób zapewniający właściwy przebieg załatwianych spraw, podpisywanie pod względem merytorycznym i zatwierdzanie do wypłat wszelkich dokumentów finansowych w ramach zatwierdzonego planu finansowego, a także inne obowiązki wynikające ze statutu Zrzeszenia oraz uchwał, zarządzeń, regulaminów i wytycznych władz Zrzeszenia. Bezpośrednim przełożonym powoda był (...) (...). Powód jako przewodniczący (...) w L. odpowiadał za całokształt pracy biura i innych komórek organizacyjnych w szczególności za realizację uchwał, zarządzeń, regulaminów, wytycznych i zaleceń władz administracyjnych i Zrzeszenia, zabezpieczenie majątku (...) oraz wykorzystywanie go zgodnie z przeznaczeniem, przestrzeganie dyscypliny finansowej, zabezpieczanie protokołów i uchwał (…), systematyczną kontrolę działalności kół łowieckich, szkolenie członków zarządów kół łowieckich i strażników łowieckich (…), prowadzenie dokumentacji zgodnie z wymogami zawartymi w instrukcji (...) w sprawie pracy biura (...), organizowanie pełnego wykorzystania ośrodka strzelectwa myśliwskiego, rzetelne i terminowe opracowywanie obowiązującej sprawozdawczości (zakres obowiązków (zakres czynności k. 3 część B akt osobowych powoda).

W dniu (...) A. Ł. uchwałą Zarządu Głównego (...) został powołany na funkcję (...) – (...) w L. z dniem (...) (akt powołania k. 17 część B akt osobowych powoda).

(...) działa w oparciu o ustawę – Prawo łowieckie i statut. Do jego zadań należy m.in. promowanie idei łowiectwa polskiego w kraju i za granicą, rozwijanie łowiectwa, prowadzenie gospodarki łowieckiej poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz regulację liczebności populacji zwierząt łownych, prowadzenie badań z zakresu łowiectwa, wspieranie i organizowaniem szkoleń w zakresie strzelectwa myśliwskiego, współpraca z dziećmi i młodzieżą w zakresie czynnej ochrony przyrody, a także prowadzeniem działalności szkoleniowej kandydatów do (...) i myśliwych (por. statut k. 788-821).

Zarząd Okręgowy (...) w L. na podstawie decyzji L. Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 30 stycznia 1993 roku i decyzji z dnia 14 maja 2010 roku był uprawniony do dysponowania bronią obiektową: bronią palną myśliwską śrutową, bronią palną myśliwską kulową i bronią palną sportową, używaną do celów szkoleniowych myśliwych i kandydatów na myśliwych w zakresie strzelectwa myśliwskiego.

W okresie pełnienia funkcji (...) (...) w L. przez A. Ł. broń obiektowa była przechowywana w magazynie (...) siedziby Związku, w specjalnej szafie, w wydzielonym i okratowanym pomieszczeniu, posiadającym system alarmowy. Klucze do pomieszczenia przechowywane były w sekretariacie w sejfie. Kod alarmowy do pomieszczenia znała tylko jedna osoba i był nią starszy instruktor Ł. F. – pracownik (...) w L., posiadający stosowne uprawnienia w tym zakresie. Tylko Ł. F. mógł pobrać borń i tylko on miał do niej dostęp dysponując odpowiednimi kodami i kluczami. Miał on jako jedyny upoważnienie do dysponowania bronią obiektową i odpowiadał za prowadzenie magazynu broni i amunicji. Każde pobranie i zwrot broni było odnotowywane w książce wydawania – przyjmowania broni i następnie potwierdzane (kwitowane) przez powoda jako (...) (...) w L.. Wpisów w książce dokonywał powód i Ł. F. jako osoba upoważniona. (...) nigdy nie wydał żadnych przepisów wewnętrznych dotyczących dysponowania i wydawania broni, w związku z czym A. Ł. zadania te realizował w oparciu o ustawę o broni i amunicji. Równocześnie wyłącznie Ł. F. przewoził broń na strzelnicę i z powrotem do magazynu, pracownik ten był obecny tak na treningach jak i podczas egzaminów strzeleckich (pozwolenie na broń k. 353-354, protokół kontroli k. 355-357, książka wydawania – przyjmowania broni k. 333-344, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja k. 849-859v, zeznania świadka Ł. F. k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka J. N. k. 487 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka S. M. k. 487v-488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka W. J. k. 488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka T. M. k. 488v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka M. O. k. 489 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka E. Ś. k. 709v-710 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka M. W. k. 712-712v, i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, świadka A. N. (1) k. 743v-744 i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, świadka M. P. k. 1091-1092, zeznania powoda k. k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Jednocześnie we wrześniu 2014 roku L. Komendant Wojewódzki Policji w związku z przeprowadzoną kontrolą odnośnie przechowywania broni obiektowej przez Zarząd Okręgowy (...) w L. wydał zalecenia dotyczące magazynowania broni zgodnie z wymogami nowego rozporządzenia Ministra spraw wewnętrznych z dnia 26 sierpnia 2014 roku w sprawie przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji. Zarząd przy tym miał dostosować warunki przechowywania broni i amunicji do dnia 30 września 2019 roku (protokół kontroli k. 355-357, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Jako, że treningi strzeleckie dla kandydatów do (...) i myśliwych z racji braku odpowiedniego obiektu w L., odbywały się na strzelnicy w P., broń i niezbędna do ćwiczeń amunicja była przewożona na tamtejszą strzelnicę. Również egzaminy w zakresie części praktycznej z tej przyczyny były przeprowadzane właśnie na strzelnicy w P.. Przewozu z uwagi na brak pojazdu służbowego w Zarządzie Okręgowym (...), dokonywano najczęściej samochodem prywatnym Ł. F.. Czasami bywało, że broń przewożono autem innego członka Zarządu. W takich sytuacjach co do zasady wystawiana była pisemna stosowna delegacja celem przewiezienia broni obiektowej. Jednocześnie powszechnie akceptowaną praktyką w (...) Związku (...), w tym w Zarządzie Głównym (...) było wydawanie ustnych poleceń służbowych zamiast delegacji. Sposób wydawania delegacji nigdy nie był określony odgórnie i nie było w tym zakresie żadnych instrukcji, każdy kierownik jednostki przyjmował rozwiązania najbardziej dogodne, według własnego schematu. W ramach działalności Zarządu Okręgowego w L. nigdy nie zdarzyło się aby w trakcie przewozu broni, w pojeździe nie było osoby, na którą było wystawione upoważnienie do dysponowania bronią obiektową (tj. Ł. F.). Z reguły przy tym pojazdem takim przemieszczały się na strzelnicę do P. także inne osoby tj. instruktorzy przeprowadzający szkolenia, bądź członkowie komisji egzaminacyjnej (zeznania świadka A. M. k. 831v i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v, świadka W. G. k. 831v-832 i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v, świadka Ł. F. k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka S. M. k. 487v-488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, zeznania powoda k. k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Myśliwy członek (...), który spełniał wymogi określone w ustawie o broni i amunicji oraz posiadał decyzję wydaną przez właściwego Komendanta Wojewódzkiego Policji w sprawie posiadania myśliwskiej broni palnej mógł również wykorzystywać do celów szkoleniowych swoją broń. Wewnętrzne regulacje Związku nie obligowały do posługiwania się tylko i wyłącznie tzw. bronię obiektową, a kursanci mogli korzystać z broni opiekuna tak na treningu jak i egzaminie (zeznania świadka A. N. (1) k. 743v-744 i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, świadka J. N. k. 487 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, zeznania powoda k. k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

W celu przeprowadzenia treningu, szkolenia, czy egzaminu oraz dla myśliwych biorących udział w zawodach, Zarząd Okręgowy (...) w L. dokonywał zakupów amunicji w sklepie myśliwskim w L.. Zazwyczaj Zarząd kupował ok. 10 % więcej amunicji w stosunku do uczestników szkolenia, czy egzaminu. Każda osoba pobierająca amunicję zawsze była z niej rozliczana co do sztuki w odniesieniu do oddanych strzałów (adnotacji dokonywano na wydawanych pudełkach z amunicją). Po zakończeniu treningu, kursu, czy też egzaminu nadwyżka był zwracana do sklepu. Wówczas dopiero kontrahent (sprzedający) wystawiał fakturę za amunicję faktycznie zużytą. W ten sam sposób wyliczano amunicję niezbędną dla uczestników biorących udział w zawodach i innych imprezach strzeleckich (Ł. F. k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka J. N. k. 487 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka S. M. k. 487v-488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka W. J. k. 488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka T. M. k. 488v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka E. Ś. k. 709v-710 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964).

Co do zasady egzaminy na strzelnicy odbywały się przed komisją egzaminacyjną oddzielnie na każdej osi, jednak w przypadku liczniejsze grupy kursantów możliwe było ich przeprowadzenie równolegle. Kwestie sprawdzianu strzeleckiego regulowało przy tym rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 grudnia 2009 roku w sprawie uprawnień do wykonywania polowania, gdzie zostały określone zasady odbywania egzaminu. Kwestii tych nie regulowały inne akty wewnętrzne (...). Co prawda na strzelnicach myśliwskich obowiązywały tzw. „Prawidła strzelań myśliwskich na zawodach organizowanych przez (...) jednak zapisy tej regulacji dotyczyły wyłącznie zawodów strzeleckich i nie miały zastosowania do egzaminów czy treningów strzeleckich (por. Prawidła strzelań (…) k. 822-830v, zeznania świadka W. G. k. 831v-832 i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v, świadka M. F. (1) k. 744-744v i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, zeznania powoda k. k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Obwód łowiecki, który był w posiadaniu jurysdykcyjnym Zarządu Okręgowego (...) w L. funkcjonował w ramach Ośrodka (...) w W..

Do zadań ośrodków hodowli zwierzyny należało prowadzenie zagospodarowania łowisk, wdrażanie nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa, prowadzenie badań naukowych oraz szkoleń z zakresu łowiectwa, a także hodowla zwierząt łownych, w tym odtwarzanie populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących. Działalność ośrodków nigdy nie była oparta tylko i wyłącznie o zysk, ustawa nie nakładała bowiem obowiązku prowadzenia gospodarki łowieckiej jako działalności rentowej. Również zgodnie ze stanowiskiem Zarządu Głównego (...) oraz (...) na terenie (...) należało prowadzić co najmniej jeden z celów określonych w art. 28 ust. 2 ustawy Prawo łowieckie, zaś gospodarka łowiecka nie musiała w ocenie Związku zmierzać do osiągania wyników finansowych, bowiem w samym Prawie łowieckim nie było takiego nakazu (por. zapisy ustawy – Prawo łowieckie, informacja (...) dotycząca kontroli przeprowadzonej przez NIK z dnia 15 września 2015 roku k. 1123-1145, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Przed objęciem funkcji (...) (...) w L. przez powoda, Ośrodek (...) w W. był w bardzo złym stanie. Już na zjeździe delegatów (...) w lipcu 2015 roku pojawiło się szereg krytycznych głosów dotyczących prowadzenia gospodarki łowieckiej w Ośrodku. Jeszcze bowiem przed 2015 rokiem zaniechano prowadzonej przez lata hodowli bażanta, dodatkowo zabudowania były bardzo zaniedbane. Powód jako pierwszy (...) na przestrzeni kilku lat, postanowił zmienić sytuację Ośrodka. Początkowo skupił się na sprawach własnościowych i rozmowach w tym zakresie m.in. z Lasami Państwowymi, które finalnie nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. W tej sytuacji postanowiono skoncentrować się na realizacji programu odbudowy (...) W.. Projekt został złożony do Zarządu Głównego (...) i uchwałą został zaakceptowany. Zakładał on m.in. powstanie ośrodka edukacyjnego, z którego miała korzystać młodzież, jak również odnowienie hodowli bażanta. Koszt przedsięwzięcia szacowany był na 2 mln zł. Od 2017 za zgodą Okręgowej (...), Zarząd Okręgowy (...) w L. dokonał remontu i modernizacji woliery oraz aktywował hodowlę bażanta celem zasilenia dzikich populacji na terenie koła łowieckiego. Jako, że ustawa - Prawo łowieckie wymagała prowadzenia badań naukowych, Zarząd Okręgowy (...) w L. nawiązał też współpracę z (...) w L.. Organizowane były m.in. zajęcia terenowe dla studentów przy tzw. inwentaryzacji zwierzyny, a także zajęcia dla młodzieży w zakresie prezentowania tablic edukacyjnych. Dokonywano również odstrzału bażanta do badań naukowych prowadzonych przez (...) w L.. W Ośrodku odbywał się również szkolenia z zakresu łowiectwa, konkursy i próby pracy psów myśliwskich do czasu nowelizacji ustawy Prawo łowieckie. W ciągu kilku lat uporządkowano również sprawy związane z użyczaniem nor lisich w celach szkoleniowych psów i zagrodę dziczą. Działania te skutkowały znacznym wzrostem stanu zwierzyny w obwodzie zarządzanym przez Zarząd Okręgowy w L.. Polowania i odstrzał zwierzyny w obwodzie łowieckim realizowane były na podstawie rocznych planów łowieckich oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa tj. prawo łowieckie i rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz. W Zarządzie Okręgowym (...) nie było jakichkolwiek wewnętrznych procedur dotyczących zapraszania myśliwych tak na polowania indywidualne jak i zbiorowe. Procedury takie przyjęto dopiero wiosną 2019 roku. Organizowane na terenie (...) w W. zbiorowe polowania miały za zadanie okresową redukcję populacji dzika i w takich polowaniach uczestniczyły osoby, które mogły zagwarantować największą skuteczność oddawanych strzałów, zazwyczaj zaangażowane w pracę społeczną na rzecz okręgu łowieckiego. O planowanych polowaniach zbiorowych były informowane wymagane prawem podmioty i z polowań tych sporządzano protokoły. Równocześnie to sami myśliwi pokrywali koszty związane z takimi polowaniami. Z kolei polowania indywidualne odbywały się na podstawie wydanych upoważnień, a pozyskana zwierzyna była sprzedawana do punktu skupu lub myśliwym uczestniczącym w polowaniu, po uprzednim zważeniu. Jednocześnie przy polowaniach komercyjnych była pobierana opłata za trofea. Polowania indywidualne były ewidencjonowane. Zarząd Okręgowy (...) w L. przy tym, mimo początkowo innych planów, niejako zrezygnował z tzw. polowań komercyjnych w (...), a z których przeprowadzenia środki były istotnym elementem budżetu. Spowodowane to było przede wszystkim rozwojem infrastruktury i ciągłej rozbudowy miasta i jego okolic. Ostatecznie uznano, że w związku z nasilonym na tych terenach budownictwem, organizowanie polowań komercyjnych byłoby niebezpieczne dla mieszkańców i niekorzystnie mogłoby w efekcie odbić się na wizerunku (...). Stopień urbanizacji w ocenie (...) uniemożliwiał bowiem dokonywanie tego typu polowań. W tej sytuacji mimo, że w preliminarzu budżetu zakładano wynik dodatni i zysk związany właśnie z organizacją polowań komercyjnych na ptactwo, to nie zostało to ostatecznie z powyższych względów zrealizowane. Powód nigdy nie naruszył żadnych przepisów powszechnie obowiązujących czy uregulowań wewnętrznych w zakresie organizacji tak polowań indywidualnych jak i zbiorowych. Wyniku finansowego nie poprawiła też ograniczona sprzedaż bażantów. Część wyhodowanych bażantów Zarząd Okręgowy w L. przekazywał bowiem bezpłatnie kołom łowieckim, które działały na rzecz popularyzacji łowiectwa i ponosiły znaczne wysiłki w zakresie prowadzenia gospodarki łowieckiej w celu reintrodukcji tego gatunku. Zarządowi zależało przy tym na podnoszeniu i urozmaicaniu kondycji zwierzostanów. Również obowiązujące przepisy nie nakładały na ośrodki hodowli zwierzyny obowiązku wyłącznie odpłatnego dysponowania zwierzyną. Równocześnie Zarząd Okręgowy w L. co roku w okresie pierwszego kwartału składał Zarządowi Głównemu (...) sprawozdania z realizacji zadań na terenie Ośrodka (...), a także sprawozdania z ilości pozyskanej zwierzyny i roczny plan łowiecki. Ponadto przedstawiane były wyniki finansowe ujęte w budżecie ogólnym Zarządu Okręgowego. Przychody i koszty (...) W. uwzględniane były w preliminarzach budżetowych, a następnie sprawozdaniach z wykonania budżetu, które to dokumenty były zatwierdzane przez odpowiednie organy (...), a mianowicie Okręgową (...) w L., Zarząd Główny (...) i (...). Zarząd Główny (...), ani inne organy nigdy nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń (protokoły przekazania bażantów k. 503-621, sprawozdania z działalności (...) W. k. 622-630, plany przychodów k. 643-652, uchwały i protokoły dotyczące budżetu jego przyjęcia i zatwierdzenia k. 654-676, ewidencja polowań k. 240-259, uchwały i rozliczenia dot. Trofeów k. 270-281, karty wyceny parostków k k. 300-325, uchwała Okręgowego Zjazdu Delegatów (...) w L. k. 674-675, zeznania świadka Ł. F. k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, W. E. k. 1088v-1090v, świadka L. D. (1) k. 711-711v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka R. D. (1) k. 711v-712 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka A. O. k. 712v-713 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka A. N. (1) k. 743v-744 i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, świadka M. W. k. 712-712v, i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Powód pełniąc funkcję (...) pełnił także funkcję (...) na podstawie uchwały Zarządu Okręgowego w L..

W dniu 29 kwietnia 2019 roku na strzelnicy w P. na godzinę 9.30 została wyznaczona część egzaminu tzw. sprawdzian strzelecki dla nowo wstępujących. Ł. F. pobrał tego dnia w obecności powoda broń oraz amunicję z magazynu w L., co powód jak zwykle pokwitował dokonując odpowiedniej adnotacji w książce wydawania i przyjmowania broni i wraz z innymi członkami komisji egzaminacyjnej udał się samochodem S. M. do P.. Powód miał dojechać swoim samochodem. Jadąc na miejsce samochód A. Ł. uległ awarii – zatarciu łożyska. W tej sytuacji powód po odholowaniu swojego samochodu, pożyczył auto od pracownicy Zarządu M. O. i natychmiast udał się na egzamin. Finalnie dojechał do P. z opóźnieniem, około godziny 11.15. Powód informował telefonicznie o przyczynach swojego opóźnienia (...) A. K. (1). W międzyczasie pod nieobecność powoda odbywał się egzamin, decyzję o rozpoczęciu egzaminu podjął Ł. F.. Niezwłocznie po przybyciu na miejsce, powód unieważnił jednak część egzaminu, która odbyła się pod jego nieobecność i egzamin rozpoczął się na nowo, bowiem zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym zakresie, obecność (...) była obowiązkowa. Egzamin odbywał się przy tym z użyciem tzw. broni obiektowej i nie stwierdzono wówczas żadnego naruszenia zasad bezpieczeństwa. Uczestnicy oddający strzały byli zaopatrzeni w stosowne ochronniki słuchu oraz oczu i głowy. Wszyscy oddali wymaganą liczbę strzałów i po zakończonym egzaminie broń i pozostała amunicja zostały zdane Ł. F., który był na strzelnicy przez cały czas trwania egzaminu. Nie protokołowano przy tym ilości pozostałej amunicji. Ł. F. każdorazowo wyliczał potrzebną amunicję, co skutkowało tym że jej ilość była zawsze precyzyjnie określona, zaś zwrotom podlegały nieliczne sztuki. Poza Ł. F. nikt inny nie dysponował wówczas (tj. nie wydawał i nie odbierał) bronią i amunicją. Tego dnia Ł. F., choć uczestniczył w przebiegu całego egzaminu i dokonywał wydania i następnie przyjęcia broni i pozostałej amunicji, nie otrzymał pisemnej delegacji do wyjazdu na egzamin w P., delegację taką wystawiono tylko dla powoda i S. M., którego samochodem część egzaminatorów dotarła na strzelnicę. Ł. F. z kolei otrzymał ustne polecenie służbowe w tym przedmiocie. Nikt z organizatorów, czy egzaminatorów nie zauważył jakichkolwiek uchybień w przeprowadzanym egzaminie, poza początkowym zamieszaniem związanym z nieobecnością powoda i konicznością powtórzenia egzaminu (rejestr delegacji k. 653, zeznania świadka G. Ś. k. 710v-711 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964 , świadka A. N. (1), zeznania świadka M. F. (1) k. 744-744v i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, świadka W. G. k. 831v-832 i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v, świadka Ł. F. k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka W. J. k. 488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka T. M. k. 488v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka M. O. k. 489 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka J. N. k. 487 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka S. M. (k. 487v-488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Co do zasady (...) miała m.in. obowiązek opiniowania budżetu, który składał Zarząd Okręgowy (...) w L.. Budżet (...) w L. był przy tym częścią budżetu Zarządu Głównego (...) w Warszawie. W budżecie na 2017 rok jednym z elementów po stronie kosztów był zakup urządzeń do strzelania parcurowego. (...) pozytywnie zaopiniowała ten projekt i wszczscy jej członkowie uznali, że zakup linii urządzeń parcurowych był celowy i potrzebny. Budżet przy tym podlegał również kontroli Zarządu Głównego (...). Nikt wówczas go nie kwestionował, nikt też nie kwestionował zasadności zakupu urządzeń parcurowych. Ostatecznie Zarząd Główny (...)zatwierdził ten wydatek, podejmując stosowną uchwałę o zatwierdzeniu preliminarza budżetowego (...) na 2017 rok. Równocześnie podczas dyskusji nad budżetem ustalono, że będzie to zakup linii (do strzelania parcurowego), która została już raz użyta na zawodach międzynarodowych. Chodziło bowiem o najlepszą linię do strzelania i przy tym najtańszą. Po wykorzystaniu linii na zawodach została ona dostarczona do L., przy znacznej obniżce ceny. Zarząd O. (...) w L. nie miał przy tym obowiązku dokonania zakupu po uprzednim przeprowadzeniu przetargu. Mimo, że nie obowiązywała ustawa o zamówieniach publicznych, to wewnętrzna procedura nakładała obowiązek wyboru z kilku oferentów. Ostatecznie po przeanalizowaniu kilku 3-4 ofert wybrano najkorzystniejszą. W wyniku przeprowadzonych negocjacji udało się zakupić urządzenia parcurowe za ceną niższą od ceny rynkowej o około 20 %. Maszyny po zakupie pod koniec 2017 roku, zostały wiosną 2018 roku udostępnione myśliwym ( uchwała XIX Okręgowego Zjazdu Delegatów (...) k. 674-675, uchwała (...) nr (...) k. 638, przyjęcie budżetu za lata 2016 i 2017 przez (...) k. 662-663, protokół z posiedzenia (...) w L. o zakupie urządzeń parcurowych k. 391-392v, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v, zeznania świadka B. A. k. 710v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, świadka L. D. (1) k. 711-711v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, świadka A. O. k. 712v-713 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, świadka M. W. k. 712-712v, i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, świadka W. E. k. 1088v-1090v, świadka M. P. k. 1091-1092).

Również koszty modernizacyjne strzelnicy w P. były przedmiotem dyskusji także we wcześniejszych latach. Wszelkie działania w tym zakresie były planowane zgodnie z odgórnie ustalonymi limitami określonymi w budżecie jakie kwoty mogą być przeznaczone na modernizację (zeznania świadka W. E. k. 1088v-1090v).

Przez cały okres pełnienia przez powoda funkcji (...) (...) w L., Zarząd Główny (...) nigdy nie miał zastrzeżeń co do sprawozdań z wykonania budżetu i jego realizacji. Budżet Zarządu Okręgowego jako część budżetu ogólnego Zarządu Głównego (...) był zawsze przy tym poddawany szczegółowej ocenie i analizie. Również (...) nie formułowała nigdy zastrzeżeń w tym przedmiocie (uchwały (...), uchwały (...) k. 631-676, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v, zeznania świadka W. E. k. 1088v-1090v, świadka E. Ś. (k. 709v-710 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964).

Powód na bieżąco prowadził dokumentację związaną z organizacją kursów i egzaminów. Na podstawie wyników kontroli przeprowadzonej przez Okręgową Komisję Rewizyjną w 2015 roku podejmował działania zmierzające do wyeliminowania określonych wówczas nieprawidłowości. Z tych względów kolejne kontrole przeprowadzane przez Okręgową Komisję Rewizyjną w latach 2016-2018 nie wykazywały jakichkolwiek nieprawidłowości w kwestii organizacji kursów i egzaminów. Również tematyka zajęć odpowiadała regulacjom określonym w rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie uprawnień do wykonywania polowania, a liczba godzin była wystarczająca do przekazania kursantom niezbędnej wiedzy. Nikt też z prowadzących zajęcia nie zgłaszał tak zastrzeżeń co do tematyki zajęć, jak i ilości godzin na nie przeznaczonej. Wszyscy realizowali zajęcia na podstawie dostępnego ogólnie grafiku. Program szkoleń był opracowywany przy tym zgodnie z wytycznymi Zarządu Głównego (...) zarówno w zakresie liczby godzin, jak i tematyki (programy szkoleń, rozliczenia, umowy cywilnoprawne, listy obecności, listy wypłat, faktury k 400-419, k. 677-703, k. 186-222, zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v, zeznania świadka L. D. (1) k. 711-711v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka R. D. (1) k. 711v-712 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka A. O. k. 712v-713 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964).

Członkowie Zarządu Okręgowego (...) w L. zazwyczaj prowadzili dodatkowe kursy (...), bądź też przeprowadzali egzaminy na podstawie zawieranych umów zlecenia. Umowy i wszelkie formalności były przygotowywane przez księgową Zarządu Okręgowego (...) w L.. Zdarzało się, że umowy podpisywano „przy okazji”, podczas obecności w siedzibie zarządu danego zleceniobiorcy, nie każdy bowiem bywał w L. każdego dnia. Umowy były sporządzane z systemu księgowego, a także wyjątkowo ręcznie i tylko w oparciu o nie dokonywane były następnie przelewy. Nigdy przy tym nie zdarzyło się aby przelew został dokonany bez uprzednio zawartej umowy, nigdy też nikt nie przeprowadził szkolenia, czy egzaminu bez uprzednio zawartej stosownej umowy (zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v, zeznania świadka Ł. F. k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka J. N. k. 487 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka W. J. k. 488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka M. O. k. 489 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v, świadka E. Ś., k. 709v-710 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, L. D. (1) k. 711-711v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka R. D. (1) k. 711v-712 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka M. W. k. 712-712v, i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964, świadka A. O. k. 712v-713 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964).

W egzaminie odbywającym się w dniu 29 kwietnia 2019 roku uczestniczyli dwaj członkowie Zarządu Głównego (...) tj. A. N. (1) i M. F. (1), którzy na podstawie zarządzenia (...) z dnia 25 kwietnia 2019 roku mieli przeprowadzić kompleksową kontrolę Zarządu Okręgowego (...) w L. (zarządzenie nr (...) (...) k. 47).

Zarządzona kontrola odbywała się w dniach 29 – 30 kwietnia oraz 8 -10 maja 2019 roku. W pierwszym dniu kontroli dokonano oceny egzaminu strzeleckiego dla nowo wstępujących odbywającego się dnia 29 kwietnia 2019 roku. Kontrolujący wskazali na uchybienia w postaci nieobecnościA. Ł.– (...) w przeprowadzanym egzaminie. Wskazano, że egzamin był nienależycie przygotowany i przeprowadzony co skutkowało jego wstrzymaniem i anulowaniem uzyskanych wyników. Postawa zaś (...) (jego nieobecność i spóźnienie), świadczyło o totalnym lekceważeniu obowiązków jako (...). Również kontrola dokumentacji związanej z organizacją kursów i egzaminów dla nowo wstępujących i selekcjonerów wykazała zdaniem komisji liczne zaniedbania. Kursy te bowiem były niewłaściwie przygotowane pod względami formalnymi przez kierownika kursu starszego instruktora Ł. F.. Dokumentacja nie odzwierciedlała stanu faktycznego prowadzonych zajęć i egzaminów, a przede wszystkim nie upoważniała do dokonania jego rozliczeń. Dokumentacja finansowa związana przy tym z rozliczeniami kursu w zakresie umów zawieranych z prowadzącymi, zakupu i rozdysponowania amunicji i innych materiałów wykorzystywanych na potrzeby kursu była prowadzona w sposób niewłaściwy. Brak było umów zlecenia dla (...) A. Ł. oraz Ł. F., a pomimo to środki finansowe zostały wypłacone. Według pierwotnych wyjaśnień głównej księgowej Zarządu Okręgowego umowy te nie zostały sporządzone, zaś w późniejszym terminie kontroli, przedłożono te umowy kontrolującym. Zatem doszło do antydatowania dokumentów. Nadto komisja stwierdziła także niezgodności w zakresie rozdysponowania amunicji na szkoleniach, a przede wszystkim analizy

zużytej amunicji i rzutek strzeleckich. Wskazała przy tym, że dane w konfrontacji z liczbą uczestników kursu wskazały zbyt małą liczbę strzałów treningowych. W konkluzji komisja stwierdziła wyprowadzenie (przywłaszczenie) amunicji prawdopodobnie przez organizatorów szkolenia. Komisja zauważyła poważne uchybienia w zakresie dysponowania bronią obiektową tj. jej wydawania osobom nie mającym stosownych uprawnień, jak również jej przewozu na strzelnicę i z powrotem do L. podczas treningów i egzaminów strzeleckich. Zarzuciła też brak realizacji zaleceń pokontrolnych przedstawionych przez Wojewódzkiego Komendanta Policji z 2014 roku. Duże zastrzeżenia budziło zagospodarowanie strzelnicy myśliwskiej w P. i jej efekt wizualny, co zdaniem kontrolujących wynikało z braku nadzoru. Poważne wątpliwości pod względem gospodarności budził również fakt zakupu urządzeń do strzelań parcurowych, ich dwuletnie przetrzymanie, połączone z amortyzacją tych urządzeń, a przede wszystkim ich zakup, bez żadnej procedury przetargowej. W nikomu znany sposób wyłoniono bowiem firmę dostarczającą urządzenia, nie respektując postanowień (...). Ponadto analiza działalności Zarządu Okręgowego (...) w L. wskazywała, że w zakresie zarządzania Ośrodkiem (...) w W. wystąpiło szereg uchybień w tym zakresie. W ośrodku nie były zdaniem komisji realizowane podstawowe zagadnienia wynikające z zapisów art. 28 ust. 2 ustawy – Prawo łowieckie. Gospodarowanie zwierzyną na terenie ośrodka jako mieniem Skarbu Państwa budziło poważne wątpliwości, gdyż nie znane były zasady zapraszania i uczestnictwa myśliwych w polowaniach zbiorowych jak i wydania upoważnień na polowania indywidualne. We wszystkich latach okresu objętego kontrolą

jak podkreślono, ośrodek był deficytowy, a zatem jego finansowanie odbywało się ze środków Zarządu Okręgowego, czyli de facto był utrzymywany przez myśliwych. Także podjęte próby hodowli zamkniętej bażantów z ich głównym przeznaczeniem

jako materiał do polowań komercyjnych zakończyły się fiaskiem, gdyż były

opracowane pod kątem kreatywności budżetu, a nie technicznych możliwości

przeprowadzenia tego rodzaju działań. Świadczyło to o wyjątkowym braku

umiejętności zarządzania przez Zarząd Okręgowy, a głównie jego

przewodniczącego. Kolejnym aspektem były wpływy z polowań wykonywanych na terenie ośrodka. Brak było dokumentu regulującego zasady finansowe wydawanych upoważnień do wykonywania polowania. Brak było również jasnych zasad pobierania tusz zwierząt łownych na użytek własny myśliwych. Według ustaleń kontrolujących

odbywało się to w sposób szacunkowy („na oko"). Taka zaś sytuacja była niedopuszczalna. Zarząd Okręgowy winien był przestrzegać wszelkich zaleceń i instrukcji wewnątrz organizacyjnych, a przede wszystkim obowiązujących

aktów prawnych w zakresie prowadzenia oceny prawidłowości odstrzału

samców zwierzyny płowej i wstępnej wyceny medalowej trofeów, ze

szczególnym uwzględnieniem wstępnej wyceny medalowej trofeów pozyskiwanych w ramach odstrzałów komercyjnych. Konieczne było też dopilnowanie procedury wykonywania prawidłowych wpisów do książki ewidencji myśliwych na polowaniu indywidualnym na terenie obwodu stanowiącego ośrodek. Końcowo komisja zaleciła w trybie pilnym usunięcie wszystkich opisanych nieprawidłowości oraz właściwe prowadzenie dokumentacji Zarządu Okręgowego we wszystkich rodzajach aktywności. Podniosła również, że koniecznym stało się wyciągnięcie konsekwencji dyscyplinarnych wobec (...) A. Ł. i starszego instruktora Ł. F., jako osób odpowiedzialnych za większość wskazanych nieprawidłowości (protokół kontroli z załącznikami k. 48-455, zeznania świadka A. N. (1) k. 743v-744 i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, świadka M. F. (1) k. 744-744v i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, świadka A. K. (1) k. 1069-1071).

Po zakończonej kontroli, osoby ją przeprowadzające nie zwróciły się ani do powoda, ani do księgowej Zarządu Okręgowego w L. o wydanie jakichkolwiek dokumentów, czy złożenie wyjaśnień, nie zadawano nikomu pytań. Protokół pokontrolny niezwłocznie przekazano (...), a o jego ustaleniach nie powiadomiono powoda (zeznania świadka E. Ś. k. 709v-710 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964, świadka A. N. (1) k. 743v-744 i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, zeznania świadka M. F. (1) k. 744-744v i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031, k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

W dniu 20 maja 2019 roku pozwany pracodawca wręczył powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kp z winy pracownika. Jako przyczynę wskazał ciężkie naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych, polegające na wysoce niestarannym wykonywaniu zadań statutowych (...), braku nadzoru nad wykonywanymi czynnościami służbowymi podległych pracowników, niegospodarności w zarządzaniu majątkiem (...) w L., co naraziło pracodawcę na straty w gospodarce finansowej Zarządu Okręgowego (...) w L.. Pozwany wskazał, że podczas przeprowadzonej kontroli w Zarządzie Okręgowym (...) w L., która odbyła się w dniach 29-30 kwietnia 2019 roku i 8-10 maja 2019 roku ustalono następujące naruszenia w wykonywaniu przez A. Ł. obowiązków (...) tj:

- poważne uchybienia w zakresie dysponowania bronią obiektową, w szczególności jej wydawania osobom nie mającym stosownych uprawnień, przewozu broni na strzelnicę i z powrotem do L., podczas treningów i egzaminów strzeleckich. Pomimo zaleceń pokontrolnych komisji kontrolującej z ramienia Wojewódzkiego Komendanta Policji z 2014 roku brak ich realizacji;

- w Ośrodku (...) w W. nie były realizowane podstawowe zadania wynikające z zapisów art. 28 ust. 2 ustawy - Prawo łowieckie. Gospodarowanie zwierzyną na terenie ośrodka, jako mieniem Skarbu Państwa, budziło poważne wątpliwości, gdyż nieznane były zasady zapraszania i uczestnictwa myśliwych w polowaniach zbiorowych, jak i wydawania upoważnień na polowania indywidualne;

- istotne zaniedbania w przeprowadzaniu egzaminu strzeleckiego w dniu 29 kwietnia 2019 roku komisja stwierdziła nienależyte przygotowanie i przeprowadzenie egzaminu, czego efektem było jego wstrzymanie i anulowanie uzyskanych wyników. Egzamin ten był kontynuowany i odbył się po niemal dwugodzinnej przerwie, kiedy na strzelnicy pojawił się (...). Taka postawa świadczyła o całkowitym lekceważeniu przez powoda obowiązków jako przewodniczącego komisji, jak również obowiązków służbowych (...);

- zaniedbania w dokumentacji związanej z organizacją kursów i egzaminów dla nowo wstępujących i selekcjonerów. Kursy były niewłaściwie przygotowane pod względem formalnym przez pracownika (...) w L. - kierownika kursu. Dokumentacja nie odzwierciedlała stanu faktycznego prowadzonych zajęć i egzaminów, a przede wszystkim nie upoważniała do dokonania jego rozliczeń. Ponadto nie były przestrzegane w tym zakresie wytyczne Zarządu Głównego (...) co traktować należy jako brak podstawowych zasad przestrzegania prawa, jak i aktów wewnątrzorganizacyjnych Zrzeszenia;

- zaniedbania i braki w dokumentacji finansowej związanej z rozliczeniami kursu, w zakresie umów zawieranych z prowadzącymi, zakupu i rozdysponowania amunicji i innych materiałów wykorzystywanych na potrzeby kursu. W pierwszym etapie kontroli wykazano brak umów zlecenia dla powoda jako (...) oraz pracownika Ł. F., którym mimo tego środki finansowe zostały wypłacone. Według pierwotnych wyjaśnień głównej księgowej umowy te nie zostały sporządzone, zaś w późniejszym terminie kontroli, zostały przedłożone kontrolującym. W tej sytuacji doszło do antydatowania dokumentów;

- istotne zaniedbania w zakresie szkolenia i egzaminu strzeleckiego dla nowo wstępujących. Stwierdzono niezgodności w zakresie rozdysponowania amunicji na tych szkoleniach, a przede wszystkim analizy zużytej amunicji i rzutek strzeleckich. Dane te w konfrontacji z liczbą uczestników kursu wykazały zbyt małą liczbę strzałów treningowych, co rzutowało na jakość szkolenia strzeleckiego, które jest jednym z najistotniejszych w zakresie nabywania uprawnień do wykonywania polowania. Komisja kontrolująca stwierdziła również przywłaszczenie amunicji prawdopodobnie przez organizatorów szkolenia, gdyż jej rozdysponowanie podczas szkoleń nie było zbieżne ze zużytymi rzutkami (szkolenie na osi) oraz liczbą uczestników (szkolenie na zającu oraz konkurencjach kulowych);

- poważne wątpliwości pod względem gospodarności budził fakt zakupu urządzeń do strzelań parcurowych, ich dwuletnie przetrzymanie, połączone z amortyzacją tych urządzeń i ich zakup, bez żadnej procedury przetargowej. Wydatkowano kwotę (...) złotych ze środków pochodzących ze składek myśliwych. Firmę dostarczającą urządzenia wyłoniono nie respektując postanowień (...), a także nie podejmując uchwały zarządu okręgowego w tym zakresie (rozwiązanie umowy o pracę k. 2 część C akt osobowych powoda).

Powód nie został zapoznany z protokołem pokontrolnym, spotkanie z pracodawcą podczas którego wręczone mu zostało oświadczenie woli o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie natychmiastowym trwało około 5 minut i nie było możliwości zapoznania się z obszerną treścią protokołu pokontrolnego i ustosunkowania do stawianych mu zarzutów (zeznania powoda k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v, zeznania świadka A. M. k. 831v i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v, świadka A. K. (1) k. 1069-1071).

W okresie od dnia 22 lipca 2019 roku do dnia 30 listopada 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. wypłacał powodowi zasiłek chorobowy. Z kolei od dnia 24 października 2020 roku w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego A. Ł. przyznana została emerytura (pismo ZUS k. 1155).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów. Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów, gdyż ich autentyczności i treści nie kwestionowała żadna ze stron.

Ustaleń dokonano również na podstawie zeznań świadków: Ł. F. (k. 485v-486v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v), J. N. (k. 487 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v), S. M. (k. 487v-488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v), W. J. (k. 488 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v), T. M. (k. 488v i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v), M. O. (k. 489 i k. 484-płyta CD, transkrypcja protokołu k. 860-913v), E. Ś. (k. 709v-710 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964), M. W. (k. 712-712v, i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 914-964), B. A. (k. 710v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964), A. N. (1) (k. 743v-744 i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031), M. F. (1) (k. 744-744v i k. 745 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 965-1031), W. E. (k. 1088v-1090v), M. P. (k. 1091-1092), G. Ś. (k. 710v-711 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964), L. D. (1) (k. 711-711v i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964), R. D. (1) (k. 711v-712 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964), A. O. (k. 712v-713 i k. 714 – płyta CD, transkrypcja protokół rozprawy k. 914-964), A. K. (1) (k. 1069-1071), W. G. (k. 831v-832 i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v), A. M. (k. 831v i k. 833 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 1032-1048v), a także na podstawie zeznań powoda A. Ł. (k. k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v).

Sąd podzielił zeznania świadków Ł. F., J. N., S. M., W. J., T. M., M. O., E. Ś., M. W., B. A., W. E., G. Ś., L. D. (1), R. D. (1), A. O., A. K. (1), W. G. i A. M. jako wiarygodne w całości. Świadkowie ci precyzyjnie i jasno opisali zasady przechowywania, wydawania i przyjmowania broni i amunicji, jednoznacznie przy tym wskazując osobę upoważnioną do dysponowania bronią obiektową w Zarządzie Okręgowym (...) w L.. Dokładnie też przedstawili sytuację Ośrodka (...) w W., w tym jakie zadania realizował powód w okresie sprawowania funkcji (...) (...), w jaki sposób realizowane były polowania, dlaczego zrezygnowano z tzw. polowań komercyjnych oraz sprzedaży bażanta. Wszyscy zgodnie podkreślali, że sytuacja (...) W. była bardzo zła przez objęciem stanowiska przewodniczącego przez powoda. To właśnie działania A. Ł. doprowadziły do reaktywacji hodowli bażanta, introdukcji populacji zwierzyny drobnej, zwiększenia liczebności zwierzyny (por. też sprawozdania z działalności (...) W. z 2017 i 2018), nawiązania współpracy z (...) w L. celem prowadzenia badań naukowych związanych z funkcjonowaniem populacji poszczególnych gatunków zwierząt. Świadkowie uczestniczący w egzaminie (...) w dniu 29 kwietnia 2019 roku, jaki i M. O. czy G. Ś. opisali również jego przebieg i podali przyczyny spóźnienia powoda i konieczności powtórzenia egzaminu dla części kandydatów. Ponadto świadkowie wskazali jak były organizowane kursy i szkolenia dla kandydatów na myśliwych i na jakiej podstawie opracowywano program i liczbę godzin z poszczególnych zajęć. Generalnie wskazali, że szkolenia były przygotowane i przebiegały prawidłowo w oparciu o odgórne zalecenia Zarządu Głównego (...). Nikt nie potwierdził antydatowania, podrabiania czy podkładania dokumentów. Jednocześnie podkreślali, że bywało iż umowy zlecenia podpisywali niejako „przy okazji” podczas pobytu w siedzibie Związku w L.. Nigdy przy tym nikt nie otrzymał wynagrodzenia za niezrealizowane szkolenia. Dodatkowo świadek W. E., B. A. czy M. W. opisali sposób zakupu urządzeń parcurowych, okoliczności wyboru jednej z ofert i przede wszystkim akceptacji tego zakupu w budżecie Zarządu Okręgowego i co za tym idzie Zarządu Głównego, którego budżet jednostki był częścią. Wszyscy zgodnie wskazali (co ostatecznie przyznali kontrolerzy M. F. i A. N.), że prawo zamówień publicznych nie obowiązywało w (...) i co za tym idzie nie było konieczności dokonania tego zakupu w drodze przetargu.

Sąd podzielił także zeznania świadka M. P., w zakresie w jakim są one zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. W pozostałym zakresie świadek nie miał istotnej wiedzy o okolicznościach sprawy.

Sąd nie podzielił w całości zeznań świadków M. F. (1) i A. N. (1), którzy przede wszystkim chcieli potwierdzić prawidłowość przeprowadzonej przez siebie kontroli w dniach 29 – 30 kwietnia i 8 -10 maja 2019 roku. Kontrolerzy uzasadniając treść większości swoich wniosków powoływali się na bliżej nieokreślone dobre obyczaje i nie potrafili podać żadnych obowiązujących przepisów, które zostałyby naruszone przez powoda. W zakresie organizacji egzaminu strzeleckiego w P. wskazywali miedzy innymi na zapisy tzw. Prawideł strzelań (…), które owszem obowiązywały ale tylko w zakresie organizacji zawodów, a nie treningów czy egzaminów. W zakresie przechowywania broni arbitralnie, bez drobiazgowego sprawdzenia uznali, że broń jest przechowywana źle, mimo iż nie sprawdzili i nie mieli wiedzy o istniejącym alarmie i zabezpieczeniu kodem, którym dysponował tylko Ł. F.. Ostatecznie M. F. (1) i A. N. (1) nie sprawdzili jak w rzeczywistości działał system zabezpieczeń, w tym system alarmowy. Pokwitowanie wydania broni przez powoda wzięli za dysponowanie przez niego bronią, choć ewidencja (również w zakresie kwitowania) była prowadzona w oparciu o ustawę o broni i amunicji, zaś osobą uprawnioną do dokonywania wpisów w ewidencji był powód jako kierownik podmiotu, co nie oznaczało że osoba upoważniona do wydawania broni Ł. F. nie wykonywał swoich obowiązków w tym zakresie. Bezpodstawnie też jak się okazało zarzucili powodowi posiadanie broni bez odpowiednich uprawnień (tzw. broni sportowej), mimo że takowe Zarząd Okręgowy (...) posiadał. Ostatecznie kuriozalnie uznali, że w istocie mimo obecności na egzaminie w dniu 29 kwietnia 2019 roku Ł. F., który jako osoba uprawniona dysponował bronią obiektową oraz amunicją i dostarczał sprzęt na stanowiska, nie było w P., bowiem nie miał wystawionej pisemnej delegacji. Tym samym niejako uznali, że Ł. F., którego skądinąd widzieli na strzelnicy w P. był w biurze w L.. Jak przy tym jednak wskazała świadek A. M. w (...) nie istniał jakikolwiek obowiązek wydawania pisemnych delegacji czy delegacji na drukach. W rzeczywistości bowiem to każdy (...) decydował w jaki sposób tj. czy pisemnie czy ustnie udzieli takiej delegacji podległemu pracownikowi. Świadkowie nieudolnie próbowali również bronić swoich decyzji w zakresie oceny sytuacji w (...) w W., przy czym nie potrafili finalnie wykazać żadnych konkretnych nieprawidłowości w tej jednostce, czy w końcu działań niezgodnych z art. 28 Prawa łowieckiego, bezzasadnie jednak przyjęli że ośrodek hodowli zwierząt winien przynosić zyski. Nie wnikali jakie inne zadania realizowano w tym czasie. Świadkowie jak się okazało nigdy też nie zweryfikowali dlaczego powoda nie było od początku na egzaminie odbywającym się 29 kwietnia 2019 roku i z jakich przyczyn pojawił się z niemalże dwugodzinnym spóźnieniem, bezrefleksyjnie uznając, że to lekceważące zachowanie A. Ł. doprowadziło do anulowania wyników i powtórzenia części egzaminu. W końcu M. F. (1) i A. N. (1) nie byli również w stanie wskazać, kiedy i gdzie doszło do fałszowania dokumentów. Zgodnie przy tym przyznali, że z wynikami kontroli nie zapoznali powoda.

Zeznania A. K. (2) Sąd uznał co do zasady za wiarygodne, jednak pewne wątpliwości budził fakt, że choć w spornym okresie złożenia powodowi oświadczenia woli oraz zlecenia przeprowadzenia kontroli był (...) nie miał wiedzy dotyczącej stawianych powodowi zarzutów przede wszystkim w kontekście obowiązujących regulacji prawnych czy bieżącej działalności zrzeszenia, które reprezentował. Świadek nie potrafił opisać na czym owe nieprawidłowości polegały zasłaniając się przekazaniem wyników kontroli Zarządowi Głównemu (...). Nie wiedział przy tym jakie obowiązki miał (...), czy jego funkcja była tożsama z funkcją (...), nie były mu znane zasady dysponowania bronią, ani przepisy Prawa łowieckiego – art. 28. Nie były mu też znane okoliczności zatwierdzania czy ewentualnego kwestionowania sprawozdań finansowych. Nie wiedział też nic na temat jakichkolwiek zaleceń dotyczących polowań w ośrodkach hodowli zwierzyny w tym w (...) W.. Nie znał też przepisów na podstawie, których przeprowadzane były egzaminy uprawniające do wykonywania polowań. Jak wskazał przy tym, Zarząd Główny nigdy wcześniej nie formułował w stosunku do jednostki zarządzanej przez powoda jakichkolwiek zarzutów dotyczących ewentualnego przywłaszczenia amunicji i A. K. (2) nic na ten temat (a opisany w protokole pokontrolnym) nie wiedział. Mimo postawienia powodowi zarzutu antydatowania czy podmieniania dokumentów, świadek wskazał że nie przypomina sobie aby taka sytuacja spowodowała złożenie zawiadomienia do prokuratury w sprawie popełnienia przestępstwa. Generalnie świadek poza przyznaniem zlecenia kontroli i uznania na podstawie protokołu pokontrolnego, że doszło do szeregu naruszeń obowiązków pracowniczych przez powoda, nie dysponował wiedzą istotną do rozstrzygnięcia sprawy bądź wskazywał, że nie pamięta większości zdarzeń, w tym analizowania i zatwierdzania planów finansowych lub nie zna tak regulacji wewnętrznych jak i powszechnie obowiązujących.

Sąd w całości obdarzył wiarą zeznania powoda (k. 459v i k. 461 – płyta CD, transkrypcja protokołu rozprawy k. 849-859v w zw. z k. 1094v-1096v). Są one stanowcze, logiczne i szczegółowe. Powód w pozwie, wyjaśnieniach informacyjnych i wreszcie w zeznaniach odnosił się w ten sam sposób - konsekwentnie i szczegółowo – do wszystkich zarzutów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo A. Ł. zasługuje na uwzględnienie w przeważającej części.

Zgodnie z treścią art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Rozwiązanie umowy nie może nastąpić po upływie miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy (art. 52 § 2 k.p.). Oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania umowy powinno zostać złożone na piśmie, z przytoczeniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy (art. 30 § 3 i 4 k.p.) oraz pouczeniem o możliwości odwołania się do sądu pracy (art. 30 § 5 k.p.).

Na wstępie należy zaznaczyć, że pozwany pracodawca zachował wymóg formy pisemnej oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę, a w oświadczeniu wskazano przyczynę uzasadniającą rozwiązanie stosunku pracy oraz pouczenie o możliwości odwołania do sądu pracy; zachowano także jednomiesięczny termin, o którym mowa w art. 52 § 2 k.p.

Rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia (ze skutkiem natychmiastowym) jest określane jako „nadzwyczajny” sposób ustania stosunku pracy, i jako taki jest ściśle reglamentowany i dopuszczalny tylko w wyjątkowych okolicznościach przewidzianych prawem. Zgodnie z przepisami art. 52 § 1 pkt 1 k.p. podstawą rozwiązania umowy o pracę w takim trybie może być naruszenie przez pracownika obowiązków pracowniczych, jeśli dotyczy podstawowych obowiązków pracownika i jest ciężkie – o czym decydują przede wszystkim: stopień winy pracownika: umyślność albo rażące niedbalstwo, oraz skutki naruszenia tych obowiązków dla pracodawcy.

Zasadniczym zagadnieniem dla wykładni art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy jest określenie katalogu podstawowych obowiązków pracowniczych, bowiem tylko naruszenie podstawowych obowiązków może skutkować rozwiązaniem umowy o pracę w takim trybie.

Obowiązujące przepisy prawa pracy nie definiują zakresu podstawowych obowiązków pracownika, formułując jednak w art. 100 Kodeksu pracy uniwersalne standardy zachowań pracowników w stosunkach pracy, którym zazwyczaj, ze względu na ich doniosłość dla zabezpieczenia prawidłowego przebiegu procesów pracy, można nadać cechę powinności podstawowych. Wskazuje się tam m.in., że pracownik jest wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę (art. 100 § 1 k.p.), a także jest obowiązany w szczególności dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.).

W razie odwołania się pracownika do sądu pracy na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających taki sposób rozwiązania umowy o pracę (art. 6 kc).

Analizując materiał dowodowy zebrany w sprawie należy wskazać, że w ocenie Sądu wskazane w oświadczeniu z dnia 20 maja 2019 roku przyczyny nie dawały podstaw do dyscyplinarnego rozwiązania umowy o pracę z powodem.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało, aby A. Ł. jako P. Zarządu Okręgowego (...) w L. – (...) niestarannie wykonywał zadania statutowe zrzeszenia, nie nadzorował swoich pracowników czy w sposób niewłaściwy zarządzał majątkiem Związku, narażając pracodawcę na straty finansowe.

Zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji, przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji określa ustawa z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji oraz wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 września 2014 roku w sprawie przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji. Broń palną i amunicję do tej broni, co do zasady, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego komendanta wojewódzkiego Policji.

Jak stanowi § 2 rozporządzenia z dnia 16 września 2014 roku broń i amunicję przechowuje się w odpowiednio przystosowanym do tego celu pomieszczeniu, zwanym dalej „magazynem broni”, lub w urządzeniach spełniających wymagania co najmniej klasy S1 według normy PN- (...). Równocześnie podmiot posiadający broń i amunicję prowadzi ewidencję posiadanej broni i amunicji (§ 9 ust. 1). Wydawanie broni i amunicji z magazynu broni i jej zdawanie podlega rejestracji w ewidencji wydawania – przyjmowania broni i amunicji. 2. Ewidencja wydawania – przyjmowania broni zawiera: 1) datę i godzinę wydania/przyjęcia broni; 2) nazwę i markę broni; kaliber broni i rok produkcji; 4) numer i serię broni; 5) ilość magazynków; 6) numer świadectwa broni; 7) imię, nazwisko i podpis wydającego/przyjmującego/zdającego broń (§ 10 ust. 1). Przy tym zgodnie z § 11 ust 2 regulacji osobami uprawnionymi do dokonywania wpisów w ewidencji są kierownik podmiotu posiadającego broń i amunicję lub osoby przez niego pisemnie upoważnione.

Bez wątpienia zatem dysponowanie bronią obiektową w Zarządzie Okręgowym (...) w L. odbywało się przy uwzględnieniu wyżej wskazanych regulacji prawnych. Osobą uprawnioną i odpowiedzialną za prowadzenie magazynu broni był starszy instruktor Ł. F.. Wyłącznie ten pracownik dokonywał pobrania broni i amunicji i następnie jej zwrotu do magazynu. Wszystkie czynności odnotowywane były w książce wydawania – przyjmowania broni i dodatkowo zatwierdzane (kwitowane) przez powoda jako kierownika jednostki. Broń była przechowywana w magazynie (okratowanym pomieszczeniu) w specjalnej szafie. Klucze do pomieszczenia znajdowały się w sejfie w sekretariacie. Dodatkowym zabezpieczeniem był kod alarmowy do pomieszczenia, który znał tylko Ł. F.. To również Ł. F. był osobą uprawnioną do przewozu broni i amunicji na strzelnicę znajdującą się w P. w związku z organizowanymi tam treningami lub egzaminami (...). Przewozu tego z uwagi na brak pojazdu służbowego, dokonywano samochodem prywatnym Ł. F. lub innego członka związku czy egzaminatora. Zawsze wszystko odbywało się w oparciu o delegację ustną bądź pisemną wydaną przez powoda. Żadne przy tym przepisy nie obligowały A. Ł. do wydawania tylko i wyłącznie delegacji w formie pisemnej. Mając na względzie powyższe uregulowania oraz opracowane zasady działania w (...) w tym zakresie, nie można przyjąć, że powód dopuścił się poważnych uchybień przy dysponowaniu bronią obiektową, a przynajmniej storna pozwana, jak również wcześniej zespół przeprowadzający kontrolę pracy (...) w L. w kwietniu i maju 2019 roku takich działań i nieprawidłowości nie wykazał.

Jednocześnie podkreślić należy, że zalecenia pokontrolne Wojewódzkiego Komendanta Policji w zakresie przechowywania broni obiektowej miały być zrealizowane do końca września 2019 roku, tym samym nie sposób czynić jakiegokolwiek zarzutu powodowi o braku ich realizacji w maju 2019 roku.

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 roku – Prawo łowieckie (Dz.U. z 2020 r., poz. 1683 t.j.) w ośrodkach hodowli zwierzyny oprócz polowań realizowane są cele związane w szczególności z prowadzeniem wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażaniem nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa; prowadzeniem badań naukowych; odtwarzaniem populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących; hodowlą rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk; hodowlą zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach leśnych; prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa.

Warto również podkreślić, że zgodnie ze stanowiskiem (...) zaprezentowanym w informacji dotyczącej kontroli gospodarki łowieckiej przeprowadzonej przez Najwyższą Izbę Kontroli z 2015 roku, w ustawie – Prawo łowieckie nie ma żadnego stwierdzenia nakazującego oprowadzenie gospodarki łowieckiej jako działalności rentowej. Związek wówczas podnosił że gospodarka łowiecka podobnie jak działalność kulturalna nie musi zmierzać do osiągania dodatnich wyników finansowych. Tym samym zdaniem zrzeszenia spojrzenie na gospodarowanie zasobami zwierzyny, będące elementem ochrony środowiska jak na działalność gospodarczą jest rażącym błędem. Zarząd Główny jeszcze w 2015 roku podkreślał, że art. 28 ust. 2 ustawy Prawo łowieckie należy prowadzić co najmniej jeden z celów określonych w tym przepisie. Realizacja zaś poszczególnych celów możliwa jest w zależności od położenia obwodu łowieckiego, jego typu, składu gatunkowego zwierzyny i powierzchni leśnej (por. k. 1128).

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe A. Ł. jako pierwszy (...) od wielu lat postanowił zmienić fatalną sytuację i stan Ośrodka (...) w W.. Po objęciu funkcji Przewodniczącego (...) w L. skoncentrował swoje działania na odbudowie i modernizacji ośrodka. W tym czasie została odtworzona hodowla bażanta w celu zasiedlenia łowisk, dokonano remontu woliery, w której przetrzymywano ptaki, nawiązano też współpracę z (...) w L. i podjęto realizację badań naukowych związanych z funkcjonowaniem populacji poszczególnych gatunków zwierząt. Na terenie obwodu oraz w obiektach (...) w W. realizowane były przedsięwzięcia o charakterze szkoleniowym myśliwych, przyszłych adeptów łowiectwa oraz edukacyjnym dzieci i młodzieży szkolnej z zakresu łowiectwa i ochrony środowiska. Powód nigdy przy tym nie naruszył żadnych przepisów powszechnie obowiązujących lub uregulowań wewnętrznych w zakresie organizowania polowań. Polowania i odstrzał zwierzyny był przy tym realizowany zgodnie z prawem łowieckim oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz. Jednocześnie w (...) nie było wewnętrznych procedur dotyczących zapraszania myśliwych na polowania zbiorowe czy indywidualne.

Pracodawca więc w żaden sposób nie wykazał by A. Ł. naruszył jakikolwiek procedury, czy w sposób nieprawidłowy realizował zadania w (...) W.. Zarzuty opisane przez zespół kontrolerów dotyczące działalności ośrodka okazały się powierzchowne i niczym nie poparte. M. F. (1) i A. N. (1) na żadnym etapie kontroli nie próbowali nawet dowiedzieć się jakie zadania realizuje ośrodek, z kim nawiązał współpracę i dlaczego przekazuje bezpłatnie kołom łowiecki bażanty. Audytorzy nie wiedzieli nic na temat prowadzonych badań naukowych ze studentami (...), zajęć dla młodzieży, odtwarzania populacji zwierzyny czy szkoleń psów myśliwskich. Założyli jedynie, że działalność ośrodka powinna przynosić zyski i na tej podstawie sformułowali zarzuty o rzekomych nieprawidłowościach, których w toku procesu nie byli w stanie sprecyzować.

Również kolejnych zarzut stawiany powodowi nie znalazł żadnego potwierdzenia. Egzamin strzelecki odbywający się w dniu 29 kwietnia 2019 roku został przygotowany i przeprowadzony w sposób prawidłowy. Spóźnienie powoda na egzamin wynikało z awarii samochodu, zatem było bez wątpienia przez niego niezawinione i spowodowane okolicznościami całkowicie od niego niezależnymi. W żaden również sposób zdarzenia tego nie można uznać za lekceważenie obowiązków zawodowych przez A. Ł.. Egzamin strzelecki odbywał się przy tym w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 28 grudnia 2009 roku w sprawie uprawnień do wykonywania polowania tj. § 13.

W myśl przepisu § 13 ust. 1 sprawdzian strzelecki odbywa się na strzelnicy i obejmuje: 1) ocenę praktycznych umiejętności strzeleckich; 2) znajomość zasad bezpiecznego i skutecznego posługiwania się bronią. 2. Sprawdzian strzelecki uważa się za zdany z wynikiem pozytywnym w przypadku wykazania się praktyczną znajomością zasad bezpiecznego i skutecznego posługiwania się bronią oraz uzyskania: 1) z broni śrutowej: a) minimum 4 trafień na 10 rzutków ze stanowiska środkowego, podanych na wprost osi myśliwskiej, b) minimum 4 trafień na 10 przebiegów makiety zająca, strzelanej przemiennie; 2) z broni myśliwskiej o lufach gwintowanych minimum 3 trafień na 5 strzałów w granicach pól oznaczonych numerami od 7 do 10 do stojącej makiety rogacza, z odległości 100 m, z pozycji stojącej z możliwością użycia podpórki.

Tym samym egzamin strzelecki nie odbywał się w oparciu o „Prawidła strzelań myśliwskich na zawodach organizowanych przez (...). Regulacja ta nie dotyczyła bowiem ani egzaminów ani treningów strzeleckich, a tylko i wyłącznie zawodów.

Nie potwierdziły się także zarzuty wyszczególnione w kolejnych podpunktach tj. zaniedbania w dokumentacji związanej z organizacją kursów i egzaminów dla nowo wstępujących i selekcjonerów, zaniedbania i braki w dokumentacji finansowej związanej z rozliczeniami kursów i w zakresie szkolenia, w tym rozdysponowania amunicji. Jak wykazało postępowanie dowodowe powód na bieżąco prowadził dokumentację związaną z organizacją kursów i egzaminów. Na bieżąco podejmował też działania zgodnie z wytycznymi organów nadzoru zmierzające do wyeliminowania wszelkich nieprawidłowości, których w latach 2016 – 2018 (...) Komisja Rewizyjna nie stwierdziła. Tematyka zajęć i liczba godzin odpowiadała regulacjom prawnym, cały przy tym program szkoleń był opracowywany zgodnie z wytycznymi Zarządu Głównego (...). Osoby przeprowadzające szkolenia i egzaminy miały do tego odpowiednie kompetencje, wykształcenie i prezentowały wysoki poziom wiedzy (m.in. prof. dr hab. L. D., prof. dr hab. R. D.). Jednocześnie wszelkie organizowane kursy i egzaminy przez (...) w L. odbywały się w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 28 grudnia 2009 roku w sprawie uprawnień do wykonywania polowania. Dokumentacja finansowa nie zawierała braków, a środki finansowe były wypłacane wyłącznie osobom prowadzącym zajęcia. Nie znalazły żadnego potwierdzenia oskarżenia pracodawcy w zakresie podrabiania dokumentacji czy przywłaszczenia amunicji. Co istotne również audytorzy, którzy jako pierwsi sformułowali tego typu zarzuty nie byli w stanie wykazać rzekomego antydatowania i fałszowania dokumentacji. Podobnie było w przypadku domniemanych braków w amunicji, które okazały się subiektywnymi przekonaniami zespołu kontrolującego jednostkę.

Odnośnie zarzutu sformułowanego w ostatnim punkcie oświadczenia woli strony pozwanej zauważyć należy, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż wyboru i następnie zakupu urządzeń do strzelania parcurowego dokonano w wyniku przeprowadzonego postępowania ofertowego. Nie zastosowano przy tym zakupie Prawa zamówień publicznych, gdyż nie było obowiązku stosowania przez Zarząd Okręgowy procedury przetargowej. Finalnie maszyny zakupiono za kwotę 20 % niższą niż ich cena rynkowa. Równocześnie budżet (...) nie ma samodzielnego charakteru, jest częścią składową budżetu (...). Zakup urządzeń parcurowych wynikał z uchwały XIX Okręgowego Zjazdu Delegatów (...) w L.. Jednocześnie (...) w L. jednogłośnie podjął uchwałę w sprawie zakupu tego typu maszyn i ostatecznie pozycja ta została ujęta w budżecie (...) na 2017 rok w części dotyczącej okręgu (...). Następnie jako, że (...) w L. uchwałą nr 55/ (...) pozytywnie zaopiniowała projekt budżetu zrzeszenia w części dotyczącej okręgu (...), Zarząd Okręgowy (...) w L. podejmując uchwałę o zatwierdzeniu preliminarza budżetowego zatwierdził ten wydatek. Następnie takiego zatwierdzenia dokonał Zarząd Główny (...). Tym samym zgodzić się należy z powodem, że okoliczność zakupu maszyn parcurowych była znana Zarządowi Głównemu, który nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń w tym przedmiocie. W tej sytuacji nie sposób uznać za zasadny zarzut niegospodarności przy zakupie tychże urządzeń stawiany przez pracodawcę powodowi.

Godzi się również zaznaczyć, że wątpliwości budzić może okoliczność samodzielnego zlecenia kontroli przez (...) (por. zarządzenie k. 47).

Zgodnie z § 87 statutu (...) do zadań łowczego krajowego należy wykonywanie uchwał Zarządu Głównego, składanie oświadczeń woli w imieniu Zarządu Głównego na podstawie stosownej uchwały tego Zarządu, wykonywanie czynności kierownika jednostki w zakresie prawa pracy w stosunku do pracowników Zrzeszenia, zwoływanie i prowadzenie posiedzeń Zarządu Głównego oraz kierowanie pracą biura Zarządu Głównego. Z kolei jak stanowi § 86 statutu do zakresu działania Zarządu Głównego należy m.in. nadzór i kontrola działalności zarządów okręgowych (ust. 2 pkt 5 przepisu) oraz powoływanie zespołów kontrolnych i innych w sprawach organizacyjnych (ust. 2 pkt 15).

Zarządzenie nr (...) z dnia 25 kwietnia 2019 roku w sprawie przeprowadzenia kontroli w Zarządzie Okręgowym (...) w L. wydał (...) – A. K. (1). Zarządzeniem tym powołał także zespół kontrolny w osobach A. N. (1) i M. F. (1) (por. k. 47). Uprawnienia te zaś przynależą Zarządowi Głównemu (...).

Tym samy potwierdzenia nie znalazły merytoryczne zarzuty stawiane powodowi w oświadczeniu woli o natychmiastowym rozwiązaniu stosunku pracy, które zostały sformułowane w oparciu o nieprawidłowo zleconą pod względem formalnym, ale również co wykazało postępowanie dowodowe także merytorycznym kontrolę (...) w L..

Zastrzeżenia przy tym budzi postawa ówczesnego (...), który jak przyznał później w swoich zeznaniach nie zweryfikował stawianych powodowi zarzutów i przede wszystkim nie zapoznał z wynikami kontroli pracownika. Audytorzy przy tym na żadnym etapie przeprowadzania kontroli nie domagali się od władz (...) w L. jakichkolwiek dokumentów czy złożenia stosownych wyjaśnień w kwestiach związanych z rzekomo zauważonymi wówczas nieprawidłowościami. Ostatecznie kontrolerzy wskazywali na bliżej nieokreślone dobre obyczaje, które rzekomo miał naruszyć powód nie potrafiąc powołać się na konkretne regulacje prawne. Z kolei (...) zasłaniał się niewiedzą i przekazaniem sprawy bez uprzedniej analizy i omówienia zarzutów do działu prawnego (...).

Wszystko to powoduje, że nie można przyjąć aby powód w jakikolwiek sposób naruszył swoje obowiązki pracownicze w sposób ciężki (art. 52 § 1 pkt1 k.p.).

W użytym w art. 52 § 1 pkt 1 kp pojęciu „ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych” mieszczą się trzy elementy, które muszą wystąpić łącznie. Są to: bezprawność zachowania pracownika, naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie pracownika. Odnośnie stopnia winy pracownika, uzasadniającego dyscyplinarne rozwiązanie umowy o pracę, w orzecznictwie sądowym ukształtował się jednolity pogląd, że powinna się ona przejawiać w umyślności (złej woli) lub rażącym niedbalstwie pracownika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2011 roku, III PK 72/10 LEX nr 901629).

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 k.p. i art. 45 § 1 k.p. pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

W niniejszej sprawie powód wybrał przywrócenie do pracy.

Na podstawie art. 56 § 2 k.p., Sąd może nie uwzględnić żądania pracownika przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe. W takim przypadku Sąd orzeka o odszkodowaniu. Przepis ten nie wyklucza zastosowania przez Sąd art. 8 k.p. (sprzeczność z zasadami współżycia społecznego).

Nieuwzględnienie żądania przywrócenia do pracy i zasądzenie na rzecz pracownika odszkodowania (art. 45 § 2 w zw. z art. 56 § 2 k.p.) powinno być poprzedzone dokonaniem przez sąd pracy ustaleń co do braku możliwości lub niecelowości przywrócenia do pracy (por. wyr. SN z 24.3.1999 r., I PKN 641/98, OSNAPiUS 2000, Nr 11, poz. 416; wyr. SN z 29.11.2000 r., I PKN 122/00, OSNAPiUS 2002, Nr 13, poz. 310). "Niecelowość" wydania orzeczenia o przywróceniu do pracy uzasadniają niewątpliwie okoliczności wiążące się z jednej strony z funkcjonowaniem zakładu pracy, z drugiej – z na tyle nagannym postępowaniem pracownika, że jego powrót do pracy byłby niewskazany (por. wyr. SN z 10.1.2003 r., I PK 144/02, Pr. Pracy 2003, Nr 12, s. 32).

W zakresie oceny zasadności roszczeń przewidzianych w art. 56 § 1 k.p. i zasądzenia odszkodowania w miejsce przywrócenia pracownika do pracy ma zastosowanie art. 8 k.p.. W szczególności w świetle art. 8 k.p., roszczenie o przywrócenie do pracy można ocenić jako nieuzasadnione, jeżeli zachowanie się pracownika było naganne w takim stopniu, że jego powrót do pracy mógłby wywołać zgorszenie innych zatrudnionych, a naruszenie przez pracodawcę przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia nie było poważne (wyr. SN z 24.2.1998 r., I PKN 539/97, OSNAPiUS 1999, Nr 3, poz. 87).

W przedmiotowej sprawie Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zastosowania art. 56 § 2 k.p. i w oparciu o art. 56 § 1 k.p. przywrócił powoda do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy.

Jednocześnie podnieść należy, że pracodawca ma obowiązek dopuścić pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku (zgodnie z wyrokiem sądu), a jeżeli zachodzi taka konieczność - np. gdy stanowisko nie istnieje w strukturze organizacyjnej w drodze porozumienia zmieniającego lub wypowiedzenia zmieniającego opartego na art. 42 § 1 k.p. zaproponować pracownikowi inne odpowiednie stanowisko pracy.

W myśl przepisu art. 57 § 1 k.p. pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc. Z kolei w § 2 wskazano, iż jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem - ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Jak wynika z art. 39 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 t.j.) powszechny wiek emerytalny dla mężczyzn wynosi 65 lat, zatem normie art. 39 k.p. podlegają mężczyźni po ukończeniu 61 roku życia. A. Ł. osiągnął wiek uprawniający go do ochrony przedemerytalnej (por. pismo ZUS k. 1155) z i co za tym idzie przysługuje mu po podjęciu pracy wskutek przywrócenia, wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy. Jednocześnie obliczając należne powodowi wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy, Sąd uwzględnił okresy pobierania przez powoda, w okresie następującym po rozwiązaniu stosunku pracy z pozwanym, świadczeń z ubezpieczeń społecznych związanych z niezdolnością powoda do pracy.

Z tych względów Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...) zł, w pozostałym zakresie (co do żądania zasądzenia odsetek) oddalając powództwo. Wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy, płatne jest pod warunkiem podjęcia przez powoda pracy. Nie jest znana data podjęcia zatrudnienia przez powoda, dlatego Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia powództwa w zakresie żądania odsetek za opóźnienie w zapłacie zasądzonego wynagrodzenia.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu Sąd oparł na treści art. 98 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu.

Zgodnie z treścią art. 477 ² § 1 k.p.c., Sąd nadał wyrokowi w pkt II rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty (...) zł tj. kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia A. Ł. (por. zaświadczenie k. 1147).

Z tych względów i na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w wyroku.